PL168839B1

PL168839B1 - Blok laczówkowy PL

Info

Publication number: PL168839B1
Application number: PL92300257A
Authority: PL
Inventors: Charles W Waas; Mark R Jespersen
Original assignee: Psi Telecommunications
Priority date: 1991-02-22
Filing date: 1992-02-21
Publication date: 1996-04-30
Also published as: RO114209B1; DK0572572T3; DE69227447T2; BR9205663A; AU1578592A; EP0572572A4; AU662521B2; WO1992015130A1; EP0572572B1; CA2104293C; USRE35325E; US5149278A; JPH06507516A; ATE172816T1; EP0572572A1; DE69227447D1; JP2539326B2; MX9200745A; ES2125261T3

Abstract

1. Blok laczówkowy zawierajacy obudo- we posiadajaca co najmniej jedna komore i otwór na pary przewodów do wsuwania przewodu do komory, w której jest umiesz- czony elektryczny element stykowy oraz lacznik przewodu posiadajacy otwór, w któ- rym jest umocowany przewód wsuniety przez otwór na pary przewodów, znamien- ny tym, ze lacznik (24) przewodu jest umieszczony w komorze (22) obudowy (10) przesuwnie i jest sprzezony z mechanizmem zacisku (14) przesuwajacym lacznik (24) przewodu w komorze (22) obudowy (10) wzgledem mechanizmu zacisku (14). FIG. 2b PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest blok łączówkowy do łączenia wielu par przewodów, a zwłaszcza blok łączówkowy, stosowany w telekomunikacji.

Telekomunikacyjny blok łączówkowy jest stosowany do tworzenia połączeń elektrycznych pomiędzy przewodami doprowadzeniowymi abonenta a kablami rozdzielczymi przedsiębiorstwa telekomunikacyjnego. Tego rodzaju blok łączówkowy łączy typowo od 2 do 50 indywidualnych par przewodów doprowadzeniowych z kablem rozdzielczym, który posiada klika tysięcy par przewodów¹. Blok łączówkowy jest połączony z kablem rozdzielczym przez kabel zbiorczy lub odgałęzienie od kabla głównego, tworzące część bloku łączówkowego. Pary przewodów doprowadzeniowych abonenta są połączone z kolei z blokiem łączówkowym przy użyciu tego samego typu łączówki, która cechuje się łatwością przyłączenia i odłączania w miejscu jej usytuowania

Z opisu patentowego USA nr 4040701 znany jest blok łączówkowy łączący przewody doprowadzeniowe z kablem rozdzielczym Blok łączówkowy według tego rozwiązania jest stosowany do łączenia pary przewodów doprowadzeniowych z kablem rozdzielczym przy umieszczeniu końcówek w osłonie, celem zmniejszenia niekorzystnego wpływu warunków atmosferycznych. Podczas pracy, przewody doprowadzeniowe są umieszczone w otworze członu. Śruba jest wkręcona w człon wymuszając styk przewodów doprowadzeniowych z końcówkami. Blok łączówkowy wymaga zgodnego przemieszczenia śruby i elementu w celu połączenia przewodów doprowadzeniowych z kablem rozdzielczym. Element jest nieruchomy względem śruby. W rozwiązaniu tym nie została zastosowana ciecz izolująca.

Z opisu patentowego USA nr 4 423 918 znane jest zamknięcie połączenia przewodów doprowadzeniowych, posiadające możliwość powtórnego ich wprowadzenia. W zamknięciu złącza stosowany jest smar uszczelniający, służący do zamknięcia par przewodów końcówkowych w obudowie.

Z opisów patentowych USA nr 4 652 071 i nr 4 826 449 znana jest łączówka kablowa do łączenia pary przewodów doprowadzeniowych z kablem rozdzielczym i wstrzykiwanie środka uszczelniającego do zrealizowanego połączenia celem zmniejszenia narażenia na czynniki zewnętrzne. W położeniu roboczym przewody doprowadzeniowe są umieszczone w kanałach przelotowych elementu łącznikowego, który jest połączony ze śrubą. Gdy śruba jest dokręcana do dołu, element łącznikowy doprowadza przewody doprowadzeniowe w kanałach przelotowych do styku z końcówkami. W rozwiązaniach tych wymagany jest zgodny ruch śruby i elementu łącznikowego celem połączenia przewodów doprowadzeniowych z kablem rozdzielczym. Element nie przemieszcza się względem śruby.

Z opisu patentowego USA nr 4 993 966 znany jest blok łączówek elektrycznych tworzący moduł łączówkowy umieszczony w obudowie. Każdy moduł łączówkowy posiada parę elementów stykowych, których jeden koniec jest połączony na stałe z kablem rozdzielczym. Drugi koniec elementów stykowych posiada podzespół zamykający wypełniony żelem uszczelniającym, służący do łączenia z parą przewodów doprowadzeniowych. Podzespół zamykający jest przymocowany na stałe śrubą pod podstawy modułu łączówkowego. Podczas pracy, przewody doprowadzeniowe są umieszczane w podzespole zamknięcia, wyciskając nadmiar żelu i śruba jest zaciskana aby uzyskać styk przewodów doprowadzeniowych z elementami stykowymi. W tym rozwiązaniu jest konieczne, aby śruba była połączona na stałe z podzespołem zamknięcia.

W znanych rozwiązaniach jest utrudnione połączenie przewodów doprowadzeniowych z kablem rozdzielczym przy zastosowaniu nośnika przewodu i zacisku zapewniające utrzymanie stałej objętości czynnika izolującego w bloku łączówkowym, co ma na celu ochronę połączeń elektrycznych przed wpływem czynników zewnętrznych w sytuacji powtarzalnego przyłączenia i rozłączania

Celem wynalazku jest opracowanie telekomunikacyjnego bloku łączówkowego o zwiększonej odporności na wilgoć i inne czynniki otoczenia powodujące degradację połączeń i ograniczające zastosowania, w których tego rodzaju bloki łączówkowe mogą być w sposób niezawodny używane.

168 839

Blok łączówkowy według wynalazku zawierający obudowę posiadającą co najmniej jedną komorę i otwór na pary przewodów do wsuwania przewodu do komory, w której jest umieszczony elektryczny element stykowy oraz łącznik przewodu posiadający otwór, w którym jest umocowany przewód wsunięty przez otwór na pary przewodów, charakteryzuje się tym, że łącznik przewodu jest umieszczony w komorze obudowy przesuwnie i jest sprzężony z mechanizmem zacisku przesuwającym łącznik przewodu w komorze obudowy względem mechanizmu zacisku.

Korzystnie obudowa zawiera wejście kontrolne, w którym jest umieszczona część elektrycznego elementu stykowego.

Korzystnie metalowy elektryczny element stykowy jest umieszczony na zewnątrz komory i posiada pierwsze ostrze stykowe tnące izolację z wykonaną szczeliną, umieszczone w komorze skierowane ku łącznikowi przewodu i trzecie ostrze stykowe tnące izolację z wykonaną szczeliną, skierowane w przeciwnym kierunku na zewnątrz komory.

Korzystnie łącznik przewodu zawiera szczelinę przechodzącą przez otwór na przewód, w której jest umieszczony jeden koniec pierwszego ostrza stykowego tnącego izolację z wykonaną szczeliną.

Korzystnie mechanizm zacisku jest śrubą, której jeden koniec jest umieszczony na zewnątrz obudowy, a drugi koniec jest połączony z łącznikiem przewodu, przy czym w łączniku przewodu jest wykonany gwintowany otwór, w którym jest umieszczony drugi koniec śruby przemieszczającej łącznik przewodu w komorze.

Korzystnie śruba ta zawiera pierścieniowy kołnierz w pobliżu jednego końca i obudowa zawiera pierścieniowy rowek w którym jest umieszczony pierścieniowy kołnierz śruby, zabezpieczający je przed ruchem przesuwnym względem obudowy.

Korzystnie łącznik przewodu ma kształt prostopadłościanu, przy czym nagwintowany otwór jest wykonany w górnej podstawie prostopadłościanu, a otwór przewodu jest wykonany w boku prostopadłościanu przy dolnej jego podstawie.

Korzystnie łącznik przewodu posiada kanał z przynajmniej jednej strony prostopadłościanu przechodzący od dolnej do górnej podstawy prostopadłościanu łącznika przewodu.

Korzystnie łącznik przewodu posiada kołnierzowe przedłużenie wychodzące od strony zawierającej otwór, przy czym otwór przechodzi przez kołnierzowe przedłużenie.

Blok łączówkowy według wynalazku zawierający obudowę posiadającą co najmniej jedną komorę, przystosowaną do utrzymywania ciekłego czynnika izolującego i co najmniej jeden otwór na pary przewodów, w której jest umieszczony elektryczny element stykowy oraz łącznik przewodu, posiadający otwór, w którym jest umocowany przewód wsunięty przez otwór na pary przewodów, charakteryzuje się tym, że łącznik przewodu jest umieszczony w komorze obudowy przesuwnie i jest sprzężony z mechanizmem zacisku przesuwającym łącznik przewodu w komorze obudowy względem mechanizmu zacisku, a objętość czynnika izolującego wypełniającego komorę jest stała względem całkowitej pojemności komory obudowy.

Korzystnie łącznik przewodu stanowi ruchomy element z nagwintowanym otworem i z co najmniej jednym otworem do wprowadzania przewodu, przy czym w gwintowanym otworze jest umieszczona część mechanizmu zacisku zawierającego śrubę zamontowaną obrotowo w obudowie.

Korzystnie łącznik przewodu posiada otwór do wprowadzania przewodu wsuwanego do komory, ustawiony w jednej linii z otworem na pary przewodów wykonanym w obudowie w pierwszym położeniu łącznika przewodu, ustawiony w pobliżu elektrycznego elementu stykowego w drugim położeniu łącznika przewodu.

Korzystnie łącznik przewodu posiada co najmniej jeden kanał na bokach dla opływania łącznika przewodu przez czynnik izolujący.

Blok łączówkowy według wynalazku zawierający obudowę posiadającą co najmniej jedną komorę przystosowaną do utrzymywania ciekłego czynnika izolującego z otworem na pary przewodów, w której jest umieszczony elektryczny element stykowy oraz łącznik przewodu posiadający otwór, w którym jest umieszczony przewód wsunięty przez otwór na pary przewodów, charakteryzuje się tym, że łącznik przewodu jest umieszczony w komorze obudowy

168 839 przesuwnie i jest sprzężony z mechanizmem zacisku przesuwającym łącznik przewodu w komorze obudowy względem mechanizmu zacisku oraz łącznik przewodu zawiera urządzenie dla przepływu czynnika izolującego wypełniającego komorę obudowy.

Korzystnie urządzenie dla przepływu czynnika izolującego elektrycznie wokół łącznika przewodu zawiera co najmniej jeden kanał dla przepływu czynnika izolującego elektrycznie wokół łącznika przewodu podczas jego ruchu przez komorę.

Blok łączówkowy według wynalazku zawierający obudowę posiadającą co najmniej jedną komorę i otwór na pary przewodów do wsuwania przewodu do komory, w której jest umieszczony elektryczny element stykowy oraz łącznik przewodu posiadający otwór, w którym jest umocowany przewód wsunięty przez otwór na pary przewodów, charakteryzuje się tym, że łącznik przewodu jest umieszczony w komorze obudowy przesuwnie i jest sprzężony z mechanizmem zacisku przesuwającym łącznik przewodu w komorze obudowy względem mechanizmu zacisku i względem elementu stykowego mającego górną część umocowaną na stałe w wejściu kontrolnym, w które jest zaopatrzona obudowa.

Korzystnie górna część elektrycznego elementu stykowego jest umieszczona poza komorą w sąsiedztwie wejścia kontrolnego.

Korzystnie elektryczny element stykowy jest elementem metalowym w kształcie litery S posiadającym pierwsze ostrze stykowe ze szczeliną w jednej części elementu metalowego o kształcie litery S, a drugą część elementu stykowego w kształcie litery S stanowi górna część będącą końcówką kontrolną.

Korzystnie górna część elektrycznego elementu stykowego zawiera przedłużoną nóżkę metalową wychodzącą z górnej części o kształcie litery S w kierunku wejścia kontrolnego.

Blok łączówkowy według wynalazku zawierający obudowę posiadającą co najmniej jedną komorę z co najmniej jednym otworem na pary przewodów przystosowaną do utrzymywania ciekłego czynnika izolującego, w której jest umieszczony co najmniej jeden elektryczny element stykowy oraz ruchomy element, charakteryzuje się tym, że ruchomy element jest umieszczony w komorze ruchomo względem obudowy i jest sprzężony z mechanizmem zacisku, poruszającym ruchomy element w komorze obudowy względem mechanizmu zacisku, tworząc połączenie elektryczne pomiędzy przewodem i elektrycznym elementem stykowym z równoczesnym utrzymaniem w komorze stałej objętości cieczowego czynnika izolacyjnego, względem całkowitej pojemności komory.

Zaletami wynalazku są prostota konstrukcji, łatwa obsługa, brak ubytków płynu izolującego podczas długotrwałej pracy urządzenia oraz odporność na wpływ czynników zewnętrznych.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. la przedstawia widok perspektywiczny bloku łączówki według wynalazku, fig. Ib przedstawia widok z góry bloku łączówkowego, fig. 2a i 2b przedstawiają rzut z wyrwaniem pokazującym wnętrze izolowanej komory w bloku łączówkowym przedstawiającym położenie nośnika przewodu odpowiednio przed i po połączeniu przewodu, fig. 3 przedstawia widok przedstawiający wszystkie części podstawowe składowe w jednej komorze bloku łączówkowym, fig. 4 przedstawia widok przedstawiający wszystkie części bloku łączówkowego w przypadku obudowy podzielonej na dwie części dla łatwiejszego wytwarzania i montażu.

Na figurach 1a i lb przedstawiono z zewnątrz widok perspektywiczny i widok z góry telekomunikacyjnego bloku łączówkowego według niniejszego wynalazku. Blok łączówkowy ma obudowę 10, która posiada wzdłuż powierzchni czołowej zespół otworów 12 na pary przewodów. Obudowa 10 wykonana jest z materiału dielektrycznego, nadającego się do formowania na wymagany kształt, przykładowo z żywic termoplastycznych ze względu na ich względnie niski koszt i łatwość wytwarzania. Można stosować jednak także inne materiały dielektryczne.

Jak pokazano na fig. la, otwory 12 na pary przewodów są rozmieszczone wzdłuz kierunku podłużnego obudowy 10 i umożliwiają dostęp przewodów doprowadzeniowych do izolowanej komory wewnętrznej 22 w obudowie 10. Liczba par otworów 12 na pary przewodów odpowiada z tego powodu liczbie komór wewnętrznych 22 i zmienia się w zależności od kon168 839 kretnego zastosowania bloku łączówkowego. W konwencjonalnych zastosowaniach telekomunikacyjnych celem uzyskania połączenia przewodu doprowadzeniowego z telefonicznymi kablami rozdzielczymi, pojedynczy blok łączówkowy łączy typowo 2 do 50 par przewodów doprowadzeniowych. Inne zastosowania mogą jednak wymagać innej liczby par przewodów. Również w innych zastosowaniach komora ma pojedynczy otwór dla przewodu zamiast pary otworów na pary przewodów 12 lub więcej niż dwa otwory na przewody, jeżeli w konkretnym zastosowaniu powstała taka potrzeba.

Na wierzchu obudowy 10 znajduje się szereg regularnie rozmieszczonych zacisków 14 łączówki, których liczba jest równa liczbie komór wewnętrznych 22, umieszczonych w obudowie 10 i które są umieszczone nad tymi komorami wewnętrznymi 22. Na fig. 1a i 1b pokazane są górne fragmenty zacisków 14 łączówki, a pozostały fragment każdego zacisku wchodzi przez obudowę 10 do odpowiadającej mu komory wewnętrznej 22. Jak pokazano na fig 1a, na której dla celów ilustracyjnych pominięto niektóre zaciski 14 łączówki, zaciski 14 są wsuwane do wnętrza obudowy 10 przez dopasowane pierwsze otwory 16 obudowy 10. Zaciski 14 łączówek są wykonane korzystnie z materiału dielektrycznego, który może być identyczny z materiałem obudowy 10. Górna część zacisku 14 łączówki posiada korzystnie kształt, dający możliwość łatwego uchwytu i obracania przez klucz ręczny lub inne narzędzie Alternatywnie, zacisk 14 łączówki może być przystosowany do chwytania kleszczami i obracania przez użytkownika bloku łączówkowego. Obrót zacisku 14 łączówki o stałą wielkość, korzystnie wskazaną przez wizualne znaczniki na obudowie 10 i zacisku 14 łączówki powoduje połączenie przewodów doprowadzeniowych abonenta z kablem złącza.

Jak przedstawiono na fig. 1b, obudowa 10 zawiera również parę wejść kontrolnych 18 dla każdego położenia komory wewnętrznej 22. Te wejścia kontrolne 18 dają łatwy dostęp do końcówek umieszczonych w obudowie 10, co umożliwia badanie par kabla bez otwierania obudowy 10 lub rozłączania przewodów doprowadzeniowych. Jak pokazano na fig. 1b, obudowa 10 posiada drugi otwór 20 na jednym ze swych końców zawierający rozdzielacz par przewodów, umożliwiający rozdzielanie par przewodów doprowadzeniowych w warunkach polowych podczas łączenia z blokiem łączówkowym.

Na figurach 2a i 2b pokazano przekrój wzdłuż linii 2-2 na fig. 1a i 1b z częściowym wyrwaniem, dzięki czemu przedstawione jest wnętrze pojedynczej komory wewnętrznej 22 bloku łączówkowego. Na fig. 3 pojedyncza komora wewnętrzna 22 jest przedstawiona w widoku pokazującym wszystkie części.

Komora wewnętrzna 22 tworzy całość z wierzchem i bokami obudowy 10. Pierwsze otwory 16 obudowy 10, do których wchodzi zacisk 14 łączówki i otwory 12 na pary przewodów umożliwiają bezpośredni dostęp do komory wewnętrznej 22 od zewnątrz obudowy 10. W każdej komorze wewnętrznej 22 jest umieszczony i połączony gwintem z zaciskiem 14 łączówki łącznik 24 przewodu. Jak pokazano na fig. 3 łącznik 24 przewodu posiada otwór gwintowany 26 w swej górnej części, do którego wchodzi nagwintowany koniec zacisku łączówki. Łącznik 24 przewodu posiada także parę otworów 28, do których wchodzą pary przewodów doprowadzeniowych wsuwanych do komory wewnętrznej 22 przez otwory 12 na pary przewodów. Otwory 28 łącznika 24 przewodu przechodzą przez kołnierzowe przedłużenie 30 łącznika 24 przewodu do środkowej części tego łącznika 24 przewodu. Pierwsza szczelina 32, do której wchodzi pierwsze ostrze stykowe 26 jest wykonana w łączniku 24 przewodu bliżej kołnierzowego przedłużenia 30, a druga szczelina 34, do której wchodzi drugie ostrze stykowe 38 jest wykonana w łączniku 24 dalej od kołnierzowego przedłużenia 30

Szczeliny pierwsza 32 i druga 34, do których wchodzą odpowiednio pierwsze 36 i drugie 38 ostrze stykowe, tworzą prowadzenie dla pierwszego 36 i drugiego 38 ostrza stykowego tnącego izolację, gdy łącznik 24 przewodu znajduje się w położeniu zamkniętym pokazanym na fig. 2b. Ostrza stykowe pierwsze 36 i drugie 38 biegną do góry od elementu stykowego 40 w kształcie podwójnej litery L, który jest umieszczony na zewnątrz komory wewnętrznej 22. Ostrza stykowe pierwsze 36 i drugie 38 wchodzą do komory wewnętrznej 22 przez szczeliny trzecią 42 i czwartą 44 w dnie wewnętrznej komory 22. Trzecie ostrze stykowe 46 z kolei wychodzi na zewnątrz komory wewnętrznej 22 i tworzy połączenie z kablem złącza (nie pokaza8

168 839 nym). Element stykowy 40, zawierający ostrza stykowe pierwsze 36, drugie 38 i trzecie 46, jest wykonany korzystnie z przetwornika metalicznego celem zapewnienia dobrego styku elektrycznego z przewodami doprowadzeniowymi, podczas gdy ostrza stykowe pierwsze 36 i drugie 38 przecinają ich izolację. To, które z dwóch ostrzy stykowych pierwsze 36, czy drugie 38 tworzy styk elektryczny z przewodami jest określone przez średnicę przewodu. Oznacza to, że czy drugi znajduje się w pierwszej szczelinie 32, czy w drugiej szczelinie 34, zależy od średnicy przewodu. Na przykład, jak pokazano na fig. 2b, przewód o dużej średnicy przemieszcza się wzdłuż otworu 28 łącznika 24 do pierwszej szczeliny 32 i tworzy styk elektryczny pierwszym ostrzem stykowym 36. Przewód o mniejszej średnicy zostaje dosunięty od drugiej szczeliny 34 i utworzy styk z drugim, dłuższym ostrzem stykowym 38.

Jak pokazano na fig. 2a i 2b, górna część 48 elementu stykowego 40 w kształcie podwójnej litery L także wchodzi do otworu w komorze 22 położonego w sąsiedztwie wejść kontrolnych 18. Pozwala to na łatwe połączenie elektryczne z przewodami doprowadzeniowymi przez końcówki kontrolne będące górną częścią 48 elementu stykowego 40 umieszczone w wejściach kontrolnych 18. Jakkolwiek wejście kontrolne 18 i część 48 elementu stykowego 40 pokazano jako połączone z komorą wewnętrzną 22, mogą być one także umieszczone w oddzielnym wejściu kontrolnym oddzielonym szczelnie od komory wewnętrznej 22.

Jak pokazano najlepiej na fig. 3, górna część obudowy 10 ponad wewnętrzną komorą 22 jest wyposażona w pierścieniową szczelinę 50 wokół pierwszego otworu 16. Górny koniec zacisku 14 łączówki jest wyposażony w pierścieniowy kołnierz 52, który jest umieszczony w pierścieniowej szczelinie 50, jak pokazano na fig. 2a i 2b. Zabezpiecza to przed pionowym przemieszczeniem zacisku 14 łączówki podczas jego obrotu, w przeciwieństwie do łączówek z zaciskami według dotychczasowego stanu techniki, które wkręcane są do gniazda celem utworzenia styku z przewodem doprowadzeniowym.

Przed użyciem bloku łączówkowego według niniejszego wynalazku do przyłączenia przewodów doprowadzeniowych i korzystnie podczas wytwarzania lub montażu bloku łączówkowego, czynnik izolujący jest wstrzykiwany do komory wewnętrznej 22 tak, że całkowicie otacza łącznik 24 przewodu i wypełnia otwory 28 łącznika 24. Można zastosować dowolny z wielu znanych dostępnych w handlu smarów, żeli lub innych czynników izolacyjnych, w zależności od wymagań zastosowania. Lepkość i przyczepność czynnika powinny być takie, aby przewody mogły być włożone i wyjmowane z otworów 28 łącznika 24 przewodu bez nadmiernej adhezji do czynnika, a czynnik powinien być dostatecznie ciekły, aby umożliwić przechodzenie przezeń łącznika 24 przewodu. Czynnik może być wstrzykiwany do komory 22 przez otwory 28 łącznika 24 przewodu. Czynnik może być też wtryskiwany w stanie wstępnie utwardzonym lub wstrzykiwany w stanie nieutwardzonym, a następnie powinien mieć możliwość utwardzenia.

W warunkach polowych, przewody doprowadzeniowe, które mają być połączone z kablem złącza (nie pokazanym) są umieszczane w otworach 28 łącznika 24 przewodu ustawionym w pierwszym położeniu przedstawionym na fig. 2a. W tym położeniu, przewody mogą być łatwo wsunięte do wnętrza łącznika 24 przewodu przemieszczając jedynie niewielką ilość czynnika izolacyjnego. Jak można stwierdzić, na podstawie fig. 2a, w położeniu pierwszym, kołnierzowe przedłużenie 30 łącznika 24 przewodu blokuje część otworów 12 na pary przewodów poniżej otworów 28 łącznika 24, zapobiegając wypływowi przezeń czynnika izolacyjnego. Gdy przewody zostaną umieszczone w otworach 28, zostaje obracany zacisk 14 łączówki, który z kolei przesuwa łącznik 24 przewodu do dołu dzięki połączeniu gwintowanemu zacisku 14 łączówki i łącznika 24 przewodu. Zacisk 14 łączówki obraca się aż do momentu przemieszczenia łączówki 24 przewodu do drugiego położenia pokazanego na fig. 2b. W tym położeniu, zostaje wymuszony styk przewodu z pierwszym ostrzem stykowym 36 tnącym izolację (ponieważ, jak pokazano na fig. 2b, przewody posiadają duże średnice i nie mogą wejść w węższą część otworu 28 łącznika 24. Pierwsze ostrze stykowe 36 przecina izolację na przewodzie dając dobry styk elektryczny z wewnętrznym przewodzącym rdzeniem przewodu.

Podczas ruchu w dół łącznika 24 przewodu, od pierwszego położenia pokazanego na fig. 2a do drugiego położenia pokazanego na fig. 2b, izolujący czynnik wewnątrz komory 22

168 839 przepływa wokół łącznika 24 przewodu przechodząc od górnej części komory wewnętrznej 22 do części dolnej. Dlatego w łączniku 24 przewodu są wykonane kanały pionowe 54 (pokazane bardziej szczegółowo na fig. 3) ułatwiające przepływ czynnika izolującego wokół łącznika 24 przewodu podczas jego przemieszczania z położenia pierwszego w drugie przez obrót zacisku 14 łączówki. Zatem mimo wciskania do dołu łącznika 24 i przewodów połączonych z nim, objętość czynnika izolującego w komorze wewnętrznej 22 pozostaje stała i unika się wypływu czynnika izolującego lub tworzenia jakichkolwiek pustych miejsc, które mogłyby dopuścić do wniknięcia wilgoci lub zanieczyszczeń z zewnątrz.

Odpowiednio do tego, można stwierdzić, że blok łączówkowy według niniejszego wynalazku daje znacznie lepszą ochronę przed wpływami otoczenia i pozwala na wielokrotne przyłączenie i odłączanie przewodów doprowadzeniowych do bloku łączówkowego bez znaczących strat czynnika izolacyjnego i towarzyszących strat wynikających z utracenia zdolności ochrony przed czynnikami zewnętrznymi. Następnie, niniejszy wynalazek daje blok łączówkowy prosty w stosowaniu i prosty mechanicznie oraz niepodatny na awarie nawet w przypadku wielokrotnie powtarzanego łączenia i rozłączania.

Na figurze 4 przedstawiono rzut boczny pokazujący wszystkie części alternatywnego wykonania według niniejszego wynalazku, przystosowany do łatwiejszego wytwarzania. Jak pokazano na fig. 4, blok łączówkowy zawiera zacisk 14 łączówki, łącznik 24 przewodu i element stykowy 40, podobnie jak w wykonaniu opisanym powyżej. Jak pokazano na fig. 4 obudowa 10 jest utworzona z dwóch oddzielnych części 10a i 10b, które mogą być wytwarzane oddzielnie, na przykład metodą wtryskową. Podczas montażu te części 10a i 10b są następnie łączone tak, że tworzą złączoną obudowę 10, jak pokazano na fig. 1-3. Stad można stwierdzić, że niniejszy wynalazek, oprócz posiadania cech opisanych powyżej, może być także wytwarzany w sposób bardziej ekonomiczny zgodnie z istniejącymi technologiami wytwarzania.

Jakkolwiek powyższy opis przedstawia obecnie preferowane wykonanie według niniejszego wynalazku, należy przyjmować, że blok łączówkowy według niniejszego wynalazku może podlegać modyfikacjom na wiele sposobów, pozostając przy tym w obrębie idei i zakresu niniejszego wynalazku. Na przykład, szczególne konfiguracje obudowy, komory, nośnika i zacisku nośnika mogą być zmieniane ze specjalnych względów produkcyjnych lub innych powodów bez odchodzenia od idei i zakresu niniejszego wynalazku. Następnie, jakkolwiek niniejszy wynalazek został opisany jako blok łączówkowy przystosowany do pracy z przewodem izolowanym, niniejszy wynalazek może równie dobrze być stosowany z przewodem gołym. Dodatkowe zmiany i modyfikacje preferowanego wynalazku opisanego powyżej mogą być także wykonane przez specjalistów i odpowiednio do tego, powyższy opis niniejszego wynalazku posiada charakter jedynie ilustracyjny.

168 839

FIG. 2b

168 839

FIG. 4

168 839

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 1,50 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Blok łączówkowy zawierający obudowę posiadającą co najmniej jedną komorę i otwór na pary przewodów do wsuwania przewodu do komory, w której jest umieszczony elektryczny element stykowy oraz łącznik przewodu posiadający otwór, w którym jest umocowany przewód wsunięty przez otwór na pary przewodów, znamienny tym, że łącznik (24) przewodu jest umieszczony w komorze (22) obudowy (10) przesuwnie i jest sprzężony z mechanizmem zacisku (14) przesuwającym łącznik (24) przewodu w komorze (22) obudowy (10) względem mechanizmu zacisku (14).
2. Blok według zastrz. 1, znamienny tym, że obudowa (10) zawiera wejście kontrolne (18), w którym jest umieszczona część elektrycznego elementu stykowego (40).
3. Blok według zastrz. 2, znamienny tym, że metalowy elektryczny element stykowy (40) jest umieszczony na zewnątrz komory (22) i posiada pierwsze stykowe ostrze (36) tnące izolację z wykonaną szczeliną, umieszczone w komorze (22) skierowane ku łącznikowi (24) przewodu i trzecie ostrze stykowe (46) tnące izolację z wykonaną szczeliną, skierowane w przeciwnym kierunku na zewnątrz komory (22).
4. Blok według zastrz. 3, znamienny tym, że łącznik (24) przewodu zawiera szczelinę (32) przechodzącą przez otwór (28) na przewód, w której jest umieszczony jeden koniec pierwszego ostrza stykowego (36) tnącego izolację z wykonaną szczeliną.
5. Blok według zastrz. 1, znamienny tym, że mechanizm zacisku (14) jest śrubą, której jeden koniec jest umieszczony na zewnątrz obudowy (10), a drugi koniec jest połączony z łącznikiem (24) przewodu, przy czym w łączniku (24) przewodu jest wykonany gwintowany otwór (26), w którym jest umieszczony drugi koniec śruby przemieszczającej łącznik (24) przewodu w komorze (22).
6. Blok według zastrz. 5, znamienny tym, że śruba ta zawiera pierścieniowy kołnierz (48) w pobliżu jednego końca, a obudowa (10) zawiera pierścieniowy rowek (50), w którym jest umieszczony pierścieniowy kołnierz (48) śruby, zabezpieczający je przed ruchem przesuwnym względem obudowy (10).
7. Blok według zastrz. 5, znamienny tym, że łącznik (24) przewodu ma kształt prostopadłościanu, przy czym nagwintowany otwór (26) jest wykonany w górnej podstawie prostopadłościanu, a otwór (28) przewodu jest wykonany w boku prostopadłościanu przy dolnej jego podstawie.
8. Blok według zastrz. 7, znamienny tym, że łącznik (24) przewodu posiada kanał (54) z przynajmniej jednej strony prostopadłościanu przechodzący od dolnej do górnej podstawy łącznika (24) przewodu.
9. Blok według zastrz. 7, znamienny tym, że łącznik (24) przewodu posiada kołnierzowe przedłużenie (30) wychodzące od strony zawierającej otwór (28), przy czym otwór (28) przechodzi przez kołnierzowe przedłużenie (30).
10. Blok łączówkowy zawierający obudowę posiadającą co najmniej jedną komorę przystosowaną do utrzymywania ciekłego czynnika izolującego i co najmniej jeden otwór na pary przewodów, w której jest umieszczony elektryczny element stykowy oraz łącznik przewodu posiadający otwór, w którym jest umocowany przewód wsunięty przez otwór na pary przewodów, znamienny tym, że łącznik (24) przewodu jest umieszczony w komorze (22) obudowy (10) przesuwnie i jest sprzężony z mechanizmem zacisku (14) przesuwającym łącznik (24) przewodu w komorze (22) obudowy (10) względem mechanizmu zacisku (14), a objętość czynnika izolującego wypełniającego komorę (22) jest stała względem całkowitej pojemności komory (22) obudowy (10).
11. Blok według zastrz. 10, znamienny tym, że łącznik (24) przewodu stanowi ruchomy element z nagwintowanym otworem (26) i z co najmniej jednym otworem (28) do wprowa168 839 dzania przewodu, przy czym w gwintowanym otworze (26) jest umieszczona część mechanizmu zacisku (14) zawierającego śrubę zamontowaną obrotowo w obudowie (10).
12. Blok według zastrz. 10, znamienny tym, że łącznik (24) przewodu posiada otwór (28) do wprowadzania przewodu wsuwanego do komory (22), ustawiony w jednej linii z otworem (12) na pary przewodów wykonanym w obudowie (10), w pierwszym położeniu łącznika (24) przewodu i ustawiony w pobliżu elektrycznego elementu stykowego (40) w drugim położeniu łącznika (24) przewodu.
13. Blok według zastrz. 12, znamienny tym, że łącznik (24) przewodu posiada co najmniej jeden kanał (54) na bokach dla opływania łącznika (24) przewodu przez czynnik izolujący.
14. Blok łączówkowy zawierający obudowę posiadającą co najmniej jedną komorę przystosowaną do utrzymywania ciekłego czynnika izolującego z otworem na pary przewodów, w której jest umieszczony elektryczny element stykowy oraz łącznik przewodu posiadający otwór, w którym jest umocowany przewód wsunięty przez otwór na pary przewodów, znamienny tym, że łącznik (24) przewodu jest umieszczony w komorze (22) obudowy (12) przesuwnie i jest sprzężony z mechanizmem zacisku (14) przesuwającym łącznik (24) przewodu w komorze (22) obudowy (10) względem mechanizmu zacisku (14) oraz łącznik (24) przewodu zawiera urządzenie dla przepływu czynnika izolującego wypełniającego komorę (22) obudowy (10).
15. Blok według zastrz. 14, znamienny tym, że urządzenie dla przepływu czynnika izolującego elektrycznie wokół łącznika (24) przewodu zawiera co najmniej jeden kanał (54) dla przepływu czynnika izolującego elektrycznie wokół łącznika (24) przewodu podczas jego ruchu przez komorę (22).
16. Blok łączówkowy zawierający obudowę posiadającą co najmniej jedną komorę i otwór na pary przewodów do wsuwania przewodu do komory, w której jest umieszczony elektryczny element stykowy oraz łącznik przewodu posiadający otwór, w którym jest umocowany przewód wsunięty przez otwór na pary przewodów, znamienny tym, że łącznik (24) przewodu jest umieszczony w komorze (22) obudowy (10) przesuwnie i jest sprzężony z mechanizmem zacisku (14) przesuwającym łącznik (24) przewodu w komorze (22) obudowy (10) względem mechanizmu zacisku (14) i względem elementu stykowego (40) mającego górną część (48) umocowaną na stałe w wejściu kontrolnym (18), w które jest zaopatrzona obudowa (10).
17. Blok według zastrz. 16, znamienny tym, że górna część (48) elektrycznego elementu stykowego (40) jest umieszczona poza komorą (22) w sąsiedztwie wejścia kontrolnego (18).
18. Blok według zastrz. 16, znamienny tym, ze elektryczny element stykowy (40) jest elementem metalowym w kształcie litery S posiadającym pierwsze ostrze stykowe (36) ze szczeliną w jednej części elementu metalowego o kształcie litery S, a drugą część elementu stykowego (49) w kształcie litery S stanowi górna część (48) będącą końcówką kontrolną
19. Blok według zastrz. 18, znamienny tym, że górna część (48) elektrycznego elementu stykowego (40) zawiera przedłużoną nóżkę metalową wychodzącą z górnej części o kształcie litery S w kierunku wejścia kontrolnego (18).
20. Blok łączówkowy zawierający obudowę posiadającą co najmniej jedną komorę z co najmniej jednym otworem pary przewodów przystosowaną do utrzymywania ciekłego czynnika izolującego, w której jest umieszczony co najmniej jeden elektryczny element stykowy oraz ruchomy element, znamienny tym, że ruchomy element (24) jest umieszczony w komorze (22) ruchomo względem obudowy (10) i jest sprzężony z mechanizmem zacisku (14) poruszający ruchomy element (24) w komorze (22) obudowy (10) względem mechanizmu zacisku (14) tworząc połączenie elektryczne pomiędzy przewodem i elektrycznym elementem stykowym z równoczesnym utrzymaniem w komorze stałej objętości cieczowego czynnika izolacyjnego, względem całkowitej pojemności komory.

168 839