PL167615B1 - Sposób usuwania oleju i substancji olejopodobnych z powierzchni wody lub ziemi orazadsorber oleju PL - Google Patents

Abstract

1. Sposób usuwania oleju i substancji olejopodob- nych z powierzchni wody lub ziemi poprzez ukladanie hydrofobizowanych wlókien nieorganicznych na zagro- zonym obszarze, zatrzymywanie niebezpiecznych olejów na wlóknach i ich usuwanie poprzez rozdzielenie wlókien i oleju, znamienny tym, ze wydmuchiwana w zakresie wysokich temperatur welne szklana hydrofobizuje sie i zarazem wiaze przy pomocy silikonu i sluzacej jako spoiwo skrobi (wielocukrów), zas odpowiednio obro- biona welne szklana laczy sie przed lub w trakcie suszenia w 150°C w nadajaca sie do ciecia, majaca postac maty siatke, która opuszcza sie na zanieczyszczona powierz- chnie wody lub ziemi i pozostawia tam az do calkowitego nasycenia, po czym nasycona w jak najwiekszym stopniu welne szklana zdejmuje sie 1 przechowuje w celu pózniej- szego poddania procesowi oddzielania mechanicznego lub termicznego. 12. Adsorber olejowy do pochlaniania oleju lub sub- stancji olejopodobnych z powierzchni wody i gruntu, skladajacy sie z wlókien nieorganicznych, które sa wypo- sazone w silikon jako srodek hydrofobizujacy, znamienny tym, ze ma wytwarzane w wysokich temperaturach wló- kna szklane (9, 10) powlekane mieszanina silikonu i skrobi (wielocukrów) (19), zas wlókna sa polaczone w nadajace sie do ciecia, majace postac maty pasma welny szklanej (18). utwardzane, a nastepnie przycinane. Fig. 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób usuwania oleju i substancji olejopodobnych z powierzchni wody lub ziemi oraz adsorber oleju. Sposób ten służy do zapobiegania lub usuwania skażeń wody i gruntu olejem lub substancjami olejopodobnymi poprzez układanie hydrofobizowanych włókien nieorganicznych na zagrożonym obszarze, zatrzymywanie niebezpiecznych olejów na włóknach, ich usuwanie poprzez rozdzielanie włókien i oleju. Przedmiotem wynalazku jest ponadto adsorber oleju, służący do pochłaniania oleju i substancji olejopodobnych z powierzchni wody i gruntu, składający się z włókien nieorganicznych, które są wyposażone w silikon jako środek hydrofobizujący.

Wraz ze wzrostem ilości stosowanych środków transportu na olej wzrasta również zagrożenie środowiska wyciekami oleju. Na skutek katastrof olejowych, mających miejsce w ostatnich latach, zanieczyszczone zostały całe połacie nadbrzeżne, a życie w morzu zostało w zagrożonych obszarach całkowicie unicestwione. Nie brakowało prób odpompowywania oleju z powierzchni wody lub ziemi ewentualnie neutralizowania go w ten sposób, że na olej lub substancje olejopodobne rozpylano różne substancje. Z francuskiego opisu patentowego FR-PS 2 646 189 znane jest nadmuchiwanie hydrofobizowanych włókien mineralnych na powierzchnię wody, gdzie włókna te mają za zadanie zatrzymać i pochłaniać olej lub substancje olejopodobne, aby powstałą mieszaninę zdejmować i usuwać. Włókna, które powinny być stosunkowo krótkie, są hydrofobizowane olejem silikonowym. Dodatek oleju wynosi od 0,5 do 3%. Niekorzystne w tych znanych sposobach jest to, że stosunkowo krótkie włókna mineralne mają skłonność do opadania, jeżeli nie zostaną odpowiednio szybko nasączone olejem. W wyniku tego część nadmuchiwanych włókien mineralnych idzie na straty, zanim w ogóle zdąży się uaktywnić. W związku z tym skażenie, ewentualnie zanieczyszczenie dna morskiego lub gleby jest znaczne.

Francuski opis patentowy nr FR-PS 2401 214 dotyczy o pochłanianiu oleju przez włókna mineralne, przy czym włókna mineralne zostają uprzednio zaimpregnowane środkiem wiążącym. Sposób ten ma wady porównywalne do sposobu, znanego z poprzednio wymienionego francuskiego opisu patentowego nr FR-PS 2646 189.

Również z opisu patentowego Wielkiej Brytanii nr GB-PS 1235 463 znany jest sposób, w którym leżący na wodzie olej ma być pochłaniany przez włókna nieorganiczne, przy czym włókna są uprzednio nasycane materiałem barierowym dla wody. Włókna pływają po wodzie i prowadzą do osadzania się na nich oleju, który następnie można usunąć z włókien poprzez wypalanie. Pomijając to, że proste wypalanie pochłoniętego przez włókna oleju nie jest spotykane w gospodarce, samo spalanie oleju powoduje znaczne zanieczyszczenie środowiska. Okazało się ponadto, że zdolność pochłaniająca rozpylanych lub układanych na wodzie włókien nieorganicznych nie wystarcza do szybkiego i dokładnego usunięcia z wody wymaganych ilości oleju. Ponadto odzysk zawierających osadzony olej włókien jest kosztowny, przy czym występuje tu również wspomiany wcześniej efekt w postaci opadania części włókien w wodzie lub niemożności ich odzyskania z innych powodów.

Celem wynalazku jest opracowanie szybkiego i skutecznego sposobu zwalczania skutków katastrof tankowców i innych tego typu problemów oraz odpowiedni adsorber oleju, przy pomocy którego umożliwione zostanie nieszkodliwe dla środowiska naturalnego usuwanie występującego oleju lub substancji olejopodobnych.

Zadanie to zostało zgodnie z wynalazkiem rozwiązane w ten sposób, że wydmuchiwana w zakresie wysokich temperatur wełna szklana jest hydrofobizowana i jednocześnie wiązana przy pomocy silikonu i służącej za spoiwo skrobi (wielocukry), że obrobiona w odpowiedni sposób wełna szklana, połączona przed lub w trakcie suszenia w 150°C w nadający się do cięcia, mający postać maty, wyrób siatkowy, opuszczana jest na zanieczyszczoną powierzchnię wody lub ziemi i pozostawiana tam aż do całkowitego nasycenia, po czym nasycona w jak największym stopniu wełna szklana jest zdejmowana i odkładana w celu późniejszego poddania procesowi oddzielania mechanicznego lub termicznego.

Przy użyciu tego rodzaju sposobu nawet w przypadku większych katastrof tankowców lub innych zanieczyszczeń środowiska możliwe jest szybkie rozłożenie posiadającej zdolności adsorbowania maty z wełny szklanej lub odpowiednio większej ilości tego typu mat w celu wchłonięcia występującego oleju lub substancji olejopodobnych, związania ich i następnego odtransportowania. Dzięki kombinowanej „powłoce na poszczególnych nitkach wełny szklanej zapewnione jest utworzenie z pojedynczych nitek korzystnej struktury siatkowej, która może pochłaniać dużą ilość

167 615 oleju i innych „substancji szkodliwych. Ponadto ten wyrób o charakterze siatkowym stwarza możliwość tak skutecznego związania pochłoniętych substancji, że maty mogą być zabrane i przechowywane tak długo, aż można będzie przeprowadzić obróbkę finalną. Ta obróbka finalna może być realizowana na zasadzie mechanicznej i/lub termicznej, zależnie od tego, czy wełna szklana lub odpowiednie maty z wełny szklanej mają być ponownie wykorzystane, czy też nie. W wyniku „spiekania wełny szklanej w 150°C nie tylko przyspieszony zostaje efekt suszenia, lecz dochodzi także do intensywnej reakcji mieszaniny silikonowo-skrobiowej z pojedynczym włóknami. Skrobia umożliwia skuteczne związanie ewentualnie sklejenie ze sobą poszczególnych włókien, tak że powstaje opisana już struktura siatkowa, która nadaje macie niezbędną stabilność, a z drugiej strony stwarza możliwość osadzania się oleju lub substancji olejopodobnych. Odpowiednia mata stanowi siatkę przestrzenną, która na zasadzie kapilarnej powoduje adsorbcję oleju.

Korzystna siatka przestrzenna jest otrzymywana zwłaszcza w ten sposób, że do wełny dodaje się 7 do 10% silikonu i skrobi, tak że pojedyncze włókna szklane uzyskują niezbędną stabilność ewentualnie ją zachowują, a także stosuje się odpowiednią ilość włókien.

Wystarczający efekt klejenia mieszanina silikonu i skrobi uzyskuje wówczas, gdy miesza się silikon w ilości 94 do 96%, i skrobię w ilości 6 do 4%, a następnie tę mieszaninę dodaje się do wełny szklanej. Okazuje się przy tym, że na skutek następującego później procesu suszenia zachodzi utwardzanie, które pozostawia siatce dużą powierzchnię, tak że możliwa staje się adsorpcja odpowiednich ilości oleju.

W celu zapewnienia możliwie równomiernej powłoki na poszczególnych włóknach szklanych wynalazek przewiduje, że przed lub w trakcie składania włókien na pojedyncze włókna lub na pasma włókien natryskiwany jest silikon i skrobia. W ten sposób praktycznie każde pojedyncze włókno ma zapewnioną odpowiednią obróbkę wstępną przed doprowadzeniem do dalszego etapu obróbki. Korzystne jest ponadto, że włókna są poddawane natryskowi w taki sposób, że praktycznie nie mogą tworzyć się kropelki, tak że możliwe jest uzyskanie równomiernej powłoki na pojedynczych włóknach i odpowiednie złożenie ich razem. Dalej zostanie wyjaśnione, że należy doprowadzić do powstania nadającej się do cięcia, mającej postać maty, struktury siatkowej, która w sposób optymalny nadawałaby się do adsorpcji oleju. Aby uzyskać możliwie dużą powierzchnię i dość znaczną wolną przestrzeń wokół pojedynczych włókien, wynalazek przewiduje, aby poddane natryskowi włókna układać jedno na drugim i w ten sposób tworzyć zwartą strukturę, a następnie spiekać je w temperaturze ok. 150°C. W ten sposób powstaje luźna, jednak dobrze poddająca się cięciu i korzystna struktura siatkowa.

Jeżeli chce się osiągnąć wyższą gęstość, wówczas istnieje możliwość składania włókien po natrysku silikonem i skrobią przy zastosowaniu wymuszonego prowadzenia, a następnie spiekania ich, przy czym to wymuszone prowadzenie wystarcza, aby uzyskać efekt lekkiego sprasowania.

Duża powierzchnia z jednej strony i duża stabilność z drugiej strony osiągane są w tego typu strukturach siatkowych, gdy jako wełna szklana zastosowana zostanie miękka wełna szklana o średnicy włókien 5 do 7 pm. Ta cienka wełna szklana może być przy pomocy opisanej obróbki wstępnej stabilizowana w takim stopniu, że uzyskane i zachowane zostają wymagane długości włókien, dzięki czemu powstaje równomierna siatka, zdolna do pochłaniania dużych ilości oleju. Zaskakujące jest to, że wykonana w ten sposób siatka ma zdolność wchłaniania 1:30. Litr miękkiej wełny szklanej o ciężarze ok. 30 g wiąże 900 g oleju. Nasycone odpowiednio olejem maty siatkowe z wełny szklanej można usuwać na różne sposoby. Możliwe jest przy tym uwalnianie nasyconych olejem lub substancjami olejopodobnymi mat siatkowych z wełny szklanej z oleju w drodze pirolizy lub bezpośredniego w^^żrzania w temperaturze ok. 850°C. Szkło przechodzi przy tym w stan stopiony i może znaleźć korzystne zastosowanie przykładowo w budowie dróg i ulic, przy czym jest ono całkowicie pozbawione pozostałości olejowych.

Inną możliwość stanowi uwalnianie silnie nasyconych olejem lub substancjami olejopodobnymi od obecności oleju poprzez odwirowywanie lub prasowanie. Ten sposób usuwania ma tę zaletę, że siatkowe maty z wełny szklanej zostają w zasadzie zachowane i mogą być ponownie wykorzystywane. Nie szkodzi przy tym, jeżeli olej nie zostanie usunięty w 100% z siatkowych mat z wełny szklanej, tylko np. w 90%. Następna zaleta polega na tym, że otrzymuje się olej w postaci zdatnej do dalszej przeróbki, przy czym chodzi głównie o to, w jakim stadium znajduje się olej,

167 615 przechodząc do środowiska. Podczas odwirowywania korzystne może okazać się takie ustawienie siły ciężkości, które uwzględniałoby trwałość siatkowych mat z wełny szklanej, tak żeby można ją było potem wykorzystać w 100%.

Tam, gdzie znajdują się urządzenia do spalania oleju, których paleniska muszą być wspierane dodatkowymi paliwami, korzystne jest doprowadzenie siatkowych mat z wełny szklanej do spalania śmieci, gdzie zostają one całkowicie usunięte. Olej zostaje spalony, przy czym stałe pozostałości oleju wraz ze stałymi pozostałościami siatkowej maty z wełny szklanej przechodzą do popiołu, podczas gdy pozostałe substancje są odprowadzane razem ze spalinami i wraz z nimi usuwane.

Rozpościeranie dywanu olejowego jest korzystnie powstrzymywane w ten sposób, że maty siatkowe z wełny szklanej są wsuwane w perforowany wąż i wraz z nim układane na powierzchni wody jako bariera o zmiennym kształcie. Poprzez perforację olej może dochodzić do siatkowych mat z wełny szklanej, tak że mogą one zostać całkowicie nim wysycone. Sam wąż może być wykonany z materiału, który w ogólne nie powoduje zanieczyszczenia środowiska lub który jest odporny na działanie jakichkolwiek substancji szkodliwych. Maty siatkowe z wełny szklanej zasysają olej do stanu pełnego nasycenia, tak że dochodzi do znacznego opuszczenia węża wraz z matami siatkowymi z wełny szklanej, na skutek czego coraz to nowe strefy mat stykają się z olejem i również mogą go wchłaniać. Olej odpowiada za naturalną siłę wyporu, tak że wąż nie opada całkowicie. Jeżeli w wyniku układania następnych mat siatkowych z wełny szklanej na powierzchni wody powłoka olejowa zastanie usunięta, wąż lub przegroda w postaci węża może zostać zabrana. Również w tym przypadku możliwe jest wyparcie oleju poprzez prasowanie lub odwirowanie do tego stopnia, że bariera będzie się nadawała do ponownego użytku. Wyjątkowa zdolność wchłaniania oleju przez barierę ewentualnie również przez ułożone maty siatkowe z wełny szklanej gwarantuje natychmiastowe zerwanie zamkniętego dywanu olejowego, dzięki czemu można doprowadzić przynajmniej część niezbędnego tlenu. Pozostające ewentualnie wyspy olejowe zapewniają jednak utrzymywanie życia pod powierzchnią wody, tak że już w tym momencie możliwa jest ochrona środowiska. Możliwe jest również utrzymywanie tego typu adsorberów olejowych w postaci trwałych urządzeń wokół wysp wiertniczych, aby ewentualne wycieki olejowe były natychmiast wychwytywane bez obawy, że przejdą one przez powierzchnię wody. Zastosowanie tego rodzaju mat siatkowych z wełny szklanej w perforowanych wężach jest korzystne również dlatego, że dzięki wczesnemu wychwyceniu oleju zostaje zmniejszone lub nawet całkowicie wyeliminowane niebezpieczeństwo wybuchu.

Adsorber olejowy w sensie niniejszego wynalazku nie istniał dotychczas w ramach stanu techniki. Według zaliczających się do stanu techniki dokumentów, jak francuski opis patentowy nr FR-PS 2646 189 hydrofobizowane włókna nieorganiczne, są jedynie rozsypywane na wodzie bez nadania im stabilnego szkieletu lub struktury siatkowej, którą to strukturę dopiero należy określać mianem adsorbera olejowego. W celu stworzenia takiego adsorbera olejowego, który mógłby być stosowany w ramach zgodnego z wynalazkiem sposobu, wynalazek przewiduje, że wytwarzane w wysokich temperaturach włókna szklane są powlekane mieszaniną silikonu i skrobi (wielocukrów), że włókna są składane w nadające się do cięcia, mające postać maty, pasma wełny szklanej, oraz utwardzane, a następnie przycinane. W ten sposób tworzone są przestrzenne adsorbery olejowe, które zależnie od wymiarów, tzn. grubości i długości oraz głębokości mogą pochłaniać praktycznie dowolne ilości oleju. Transportowany na zasadzie naczyń kapilarnych olej może być przy tym w ten sposób magazynowany w strukturze siatkowej, żeby nie wydostawał się z powrotem do wody przy najmniejszych obciążeniach, np. podczas wyciągania z niej mat. Związanie oleju zależy oczywiście od zdolności oleju do płynięcia, należy jednak powiedzieć, że oleje jako takie są zawsze wchłaniane, podczas gdy benzyna i inne substancje mogą być wiązane jedynie częściowo w takim stopniu, aby możliwy był ponowny transport mat oraz ich przechowywanie i końcowa obróbka. Ważne jest przy tym, że olej jest wchłaniany w takim stopniu, że może się odkładać na poszczególnych włóknach szklanych o dużych powierzchniach. Jest to zapewnione przez strukturę siatkową, która stanowi przedmiot wynalazku.

Zgodny z wynalazkiem adsorber olejowy nadaje się do zastosowania w postaci barier zwłaszcza wówczas, gdy maty siatkowe z wełny szklanej są otoczone perforowanym wężem. Z reguły ta siatkowa mata z wełny szklanej jest wsuwana do węża. Możliwe jest również obkładanie poszczególnych mat siatkowych z wełny szklanej wężem z odpowiedniej folii i posiadającym odpowiednie

167 615 perforacje oraz późniejsze ich spawanie tak, że możliwe staje się prawie całkowite wyeliminowanie pracy ręcznej. Maty siatkowe z wełny szklanej spełniają swoją funkcję adsorbera olejowego również w perforowanym wężu, przy czym są one jednocześnie w perforowanym wężu chronione przed oddziaływaniami zewnętrznymi i uszkodzeniami.

Wystarczającą zdolność wchłaniania z jednej strony i korzystną stabilność z drugiej strony posiada siatkowa mata z wełny szklanej, której gęstość wynosi od 18 do 42kg/m³.

Działanie adsorpcyjne siatkowych mat z wełny szklanej jest osiągnięta zwłaszcza dzięki temu, że włókna szklane zostają po powleczeniu ułożone luźno jedno na drugim, a następnie poddane spiekaniu w 150°C. W ten sposób stworzony zostaje działający szybko i niezawodnie szkielet typu siatkowego ewentualnie siatka przestrzenna, która wchłonięty olej magazynuje. Powyżej 150°C reakcja silikonu ewentualnie skrobi z włóknami zostaje przyspieszona i zoptymalizowana tak, że w strukturę siatkową wiązane są włókna szklane o wymaganej niewielkiej średnicy.

Wynalazek wyróżnia się zwłaszcza tym, że opracowany został sposób i adsorber olejowy, przy pomocy których można szybko i skutecznie zwalaczać katastrofy tankowców i inne zagrożenia środowiska. Adsorber olejowy, wytwarzany w opisany sposób, może być w postaci siatkowej maty z wełny szklanej rozkładany na powierzchni wody lub ziemi, przy czym zasysa on wówczas samoczynnie olej lub substancje olejopodobne i wiąże te substancje w takim stopniu, że można je odtransportować razem z matą. Siatkowa mata z wełny szklanej jest następnie oczyszczana tak, że można ją w sposób nieszkodliwy dla środowiska składować lub przeznaczyć do ponownego użytku. Zaskakująca jest przy tym szybkość, z którą maty siatkowe z wełny szklanej wchłaniają olej lub produkty olejopodobne, a następnie zatrzymują je na tyle skutecznie, że możliwe jest ich swobodne usuwanie z zagrożonych obszarów w celu przeprowadzenia ich oczyszczenia.

Przedmiot wynalazku został uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia urządzenie do wytwarzania włókien szklanych w ujęciu schematycznym, fig. 2 -pojedyncze włókno szklane w przekroju, fig. 3 - etap obróbki końcowej schematu sposobu według fig. 1 i fig. 4 - ułożoną w wężu siatkową matę z wełny szklanej.

Na figurze 1 pokazano stopione szkło 1, które zostało nagrzane w odpowiedni sposób. Strumień szkła 2 wchodzi w obszar palnika 3, gdzie obrotowy kosz 4 wraz z elementem przędnym 5 odpowiada za właściwe wytwarzanie włókien. Urządzenie ma układ grzania indukcyjnego 7.

Pojedyncze włókna szklane 9, 10 opuszczają element przędny 5 i przechodzą do dalszej obróbki w postaci pasma wełny szklanej 18.

Ta dalsza obróbka włókien szklanych 9, 10 ewentualnie pasma wełny szklanej 18 następuje poprzez natrysk silikonu i skrobi, przy czym materiały te są doprowadzane przez rury doprowadzające 12,13 już jako mieszanina, następnie przechwytywane przez dyszę powietrzną i rozpylane na włókna szklane 9,10. Rury doprowadzające 12,13 są w tym celu za pośrednictwem mieszalnika 16 połączone ze zbiornikiem 14 silikonu i zbiornikiem 15 skrobi.

Podczas gdy na wlocie gorącego powietrza 6 strumień szkła 2 podlega działaniu gorącego powietrza, to dysza powietrzna 17 może być zasilana zwykłym powietrzem.

Figura 2 pokazuje pojedyncze włókno szklane 9, 10, które jest wyposażone w powłokę 19, składającą się z silikonu i skrobi. Dla uzyskania większej wyrazistości powłoka 19 została tu odtworzona jako nieproporcjonalnie gruba.

Na figurze 1 widoczne jest, że oba pasma wełny szklanej 18, 18' są wprowadzane jedno w drugim i zarazem splatane, podczas gdy na fig. 3 oba pasma wełny szklanej 18, 18' są po prostu składane razem, co wystarcza, aby włóknom lub powstającej z nich siatce nadać stabilny charakter poprzez odpowiednie działanie wiążące. To wiązanie następuje w zgodnym z wynalazkiem sposobie w wyniku doprowadzania skrobi, podczas gdy silikon ma za zadanie hydrofobizować poszczególne włókna szklane 9, 10.

W widocznym na fig. 3 przykładzie wykonania wynalazku proces suszenia zachodzi w temperaturze ok. 150°C na drodze grzania piecowego 20. Istnieją jednak również inne możliwości optymalizowania powstającej maty szklanej 21 poprzez oddziaływanie termiczne.

Figura 4 pokazuje fragment węża 22, w którym umieszczone są maty siatkowe z wełny szklanej 21. Wąż 22 jest wyposażony w dużą ilość rozmieszczonych na jego długości i obwodzie otworów, aby w ten sposób umożliwić przejście oleju lub substancji olejopodobnych przez wąż 22, przy czym maty szklane zachowują wówczas w pełni swoje zdolności adsorpcyjne.

167 615

Podczas gdy zgodnie z powyższym wykonaniem adsorber i środek wiążący doprowadzane są tylko w jednym miejscu, możliwe jest również natryskiwanie silikonu lub skrobi, lub mieszaniny na pasma wełny mineralnej 18 w innych miejscach 24, 25, tak by na skutek drugiego natrysku w obszarze rur doprowadzających 12, 13 każdej macie szklanej nadawany był ostatni szlif.

Wszystkie wymienione cechy, również te zilustrowane oddzielnie na rysunkach, uznane zostały, oddzielnie i w połączeniu, za istotne dla wynalazku.

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 90 egz. Cena 1,50 zł

Claims (15)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób usuwania oleju i substancji olejopodobnych z powierzchni wody lub ziemi poprzez układanie hydrofobizowanych włókien nieorganicznych na zagrożonym obszarze, zatrzymywanie niebezpiecznych olejów na włóknach i ich usuwanie poprzez rozdzielenie włókien i oleju, znamienny tym, że wydmuchiwaną w zakresie wysokich temperatur wełnę szklaną hydrofobizuje się i zarazem wiąże przy pomocy silikonu i służącej jako spoiwo skrobi (wielocukrów), zaś odpowiednio obrobioną wełnę szklaną łączy się przed lub w trakcie suszenia w 150°C w nadającą się do cięcia, mającą postać maty siatkę, którą opuszcza się na zanieczyszczoną powierzchnię wody lub ziemi i pozostawia tam aż do całkowitego nasycenia, po czym nasyconą w jak największym stopniu wełnę szklaną zdejmuje się i przechowuje w celu późniejszego poddania procesowi oddzielania mechanicznego lub termicznego.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że do wełny szklanej dodaje się 7 do 10% silikonu i skrobi.
3. 3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że silikon i skrobię miesza się w stosunku 94 do 96% silikonu i 6 do 4% skrobi, a następnie dodaje razem do wełny szklanej.
4. 4. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że przed i w trakcie łączenia włókien na włókna lub pasma włókien natryskuje się silikon i skrobię.
5. 5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że poddawane natryskowi włókna układa się jedno na drugim i w ten sposób tworzy się zwartą strukturę, a następnie spieka się w temperaturze 150°C.
6. 6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że włókna po natrysku silikonem i skrobią łączy się przy zastosowaniu wymuszonego prowadzenia, a następnie spieka.
7. 7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako wełnę szklaną stosuje się miękką wełnę o średnicy włókien od 5 do 7 pm.
8. 8. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że nasycona w dużym stopniu olejem lub substancjami olejopodobnymi siatkową matę z wełny szklanej uwalnia się z oleju na drodze pirolizy lub bezpośredniego wyżarzania w temperaturze 850°C.
9. 9. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że nasyconą w dużym stopniu olejem lub substancjami olejopodobnymi siatkową matę z wełny szklanej uwalnia się z oleju poprzez odwirowywanie lub prasowanie.
10. 10. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że siatkowe maty z wełny szklanej doprowadza się do spalania śmieci.
11. 11. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że siatkową matę z wełny szklanej wsuwa się do perforowanego węża i wraz z nim układa na powierzchni wody jako barierę o zmiennym kształcie.
12. 12. Adsorber olejowy do pochłaniania oleju lub substancji olejopodobnych z powierzchni wody i gruntu, składający się z włókien nieorganicznych, które są wyposażone w silikon jako środek hydrofobizujący, znamienny tym, że ma wytwarzane w wysokich temperaturach włókna szklane (9,10) powlekane mieszaniną silikonu i skrobi (wielocukrów) (19), zaś włókna są połączone w nadające się do cięcia, mające postać maty pasma wełny szklanej (18), utwardzane, a następnie przycinane.
13. 13. Adsorber według zastrz. 12, znamienny tym, że maty siatkowe z wełny szklanej (21) są otoczone perforowanym wężem (22).
14. 14. Adsorber według zastrz. 12, znamienny tym, że maty siatkowe z wełny szklanej (21) mają gęstość równą od 18 do 42 kg/m³.
15. 15. Adsorber według zastrz. 12, znamienny tym, że włókna szklane (9,10) są po powleczeniu ułożone luźno jedno na drugim, a następnie spiekane w temperaturze 150°C.

    167 615