PL167460B1 - Krzeslo obrotowe PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Krzeslo obrotowe majace korpus, utworzony z siedziska i oparcia oraz podsta- we, która jest polaczona z siedziskiem przez kolumne nosna, przy czym siedzisko jest za- mocowane obracalnie poprzez wspornik do górnego konca kolumny nosnej, znamienne tym, ze kolumna nosna (14, 14’) jest za- mocowana do podstawy (15) usytuowanej poza wyobrazalna linia zarysu (27) rzutu pio- nowego siedziska (11), które ma wybranie (24, 24a), którego szerokosc odpowiada srednicy zewnetrznej kolumny nosnej (14, 14’), a oparcie (12) posiada szczeline (22), której szerokosc odpowiada szerokosci wy- brania (24). FIG .1 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest krzesło obrotowe.

Krzesła obrotowe są znane z licznych rozwiązań. Przykładowo w opisach patentowych DE nr 812 705 i nr 728 006 jest przedstawione krzesło z siedziskiem, do którego jest przyłączone oparcie. Siedzisko jest umieszczone obrotowo na podstawie utworzonej z nóg krzesła. Niedo167 460 godnością tych krzeseł jest to, że zajmują one stosunkowo dużo miejsca, gdy nie są używane lub przechowywane, ponieważ nie mogą być układane w stos.

Z opisu patentowego FR nr 1 383 394 znane jest krzesło, które składa się ze stojaka nośnego z siedziskiem i oparciem. Stojak nośny składa się przy tym z jednej środkowej rury, która jest połączona z rozstawioną pod kątem częścią dolną. Podstawa korpusu krzesła, nosząca siedzisko jest przy tym odchylona z rzutu pionowego do wewnątrz, tak że górna część tego krzesła może sprężynować. Krzesło to nie jest jednak obrotowe i wskutek konstrukcji jednorurowej nie nadaje się do układania w stosy.

W opisie patentowym US nr 3 774 960 jest przedstawione krzesło, w którym siedzisko tworzące jedną całość z oparciem tak jest podzielone wzdłużnie, ze pomiędzy nimi jest utworzona szczelina, odpowiadająca w przybliżeniu szerokości połączonych ze sobą kształtowych prętów lub rur, tworzących sprężynującą podstawę. Tego rodzaju krzesła mogą być wprawdzie układane w stos, jednakże nie są obrotowe, tak że przy ich używaniu po pewnym czasie pojawia się przemęczenie użytkownika i utrata zdolności koncentracji.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie krzesła obrotowego, które przy przechowywaniu nadawałoby się do układania w stos.

Zadanie to według wynalazku rozwiązano dzięki temu, że kolumna nośna jest zamocowana do podstawy usytuowanej poza wyobrażalną linią zarysu rzutu pionowego siedziska, które ma wybranie, którego szerokość odpowiada średnicy zewnętrznej kolumny nośnej, a oparcie posiada szczelinę, której szerokość odpowiada szerokości wybrania. Uprzywilejowanie, kolumna nośna od podstawy jest skierowana promieniowo ukośnie do góry, do obszaru korpusu w pobliżu wybrania i na swoim górnym końcu jest wyposażona we wspornik, zawierający okucie obrotowe, niosące siedzisko.

Zgodnie z wynalazkiem podstawę stanowi pierścień, którego średnica wewnętrzna jest większa od linii zarysu rzutu pionowego - średnicy zewnętrznej korpusu. Korzystnie do podstawy jest zamocowana kolumna nośna pod kątem nachylenia, który jest mniejszy od 90° i tak ustalony, że podstawa po ułożeniu krzesła w stosie jest równoległa do podstawy następnego krzesła i ma od niej stały odstęp.

W innym wykonaniu krzesła według wynalazku kolumna nośna jest zamocowana do podstawy pod kątem 90°.

Korzystnie siedzisko jest połączone z oparciem przez ramy, które dzielą oparcie na dwie części, tworząc przy tym szczelinę.

W jeszcze innym wykonaniu krzesła obrotowego jako taboretu kolumna nośna jest zamocowana do podstawy, usytuowanej poza wyobrażalną linią zarysu rzutu pionowego siedziska, które ma wybranie, którego szerokość odpowiada średnicy zewnętrznej kolumny nośnej, która od podstawy jest skierowana promieniowo ukośnie do góry, do obszaru korpusu w pobliżu wybrania i na swoim górnym końcu jest wyposażona we wspornik zawierający okucie obrotowe niosące siedzisko.

Korzystnie podstawę stanowi pierścień, którego średnica wewnętrzna jest większa od linii zarysu rzutu pionowego - średnicy zewnętrznej korpusu.

Uprzywilejowanie do podstawy jest zamocowana kolumna nośna, pod kątem nachylenia, który jest mniejszy od 90° i tak ustalony, że podstawa po ułożeniu krzesła w stos jest równoległa do podstawy następnego krzesła i ma od niej stały odstęp.

Dzięki tym cechom zostało utworzone krzesło obrotowe, w którym kolumna nośna, dotychczas utrudniająca możliwość układania krzesła w stos, jest wyprowadzona z obszaru siedziska, tak że krzesła bezproblemowo są ustawiane jedno na drugim.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia w perspektywie krzesło obrotowe z kolumną nośną i podstawą, usytuowaną współśrodkowo względem siedziska, fig. 2 - górną część korpusu w obszarze obrotowego łożyskowania siedziska i ze wspornikiem podtrzymywanym przez kolumnę nośną, w przekroju, fig. 3 - w perspektywicznym widoku, dwa obrotowe taborety, ułożone w stos, fig. 4 - w perspektywie, taborety z fig. 3 w położeniu układania w stos, fig. 5 - w perspektywie, pierścieniową podstawę ze wspornikiem, przebiegającym do góry, fig. 6 - w perspektywie, wyobrażalny stożek ścięty, utworzony przez górną część korpusu i podstawę, fig. 7 - w perspektywie, siedzisko

167 460 z oparciem, w których jest wykonane szczelinowe wybranie, fig. 8 - w perspektywie siedzisko z oparciem, które posiada szczelinowe wybranie, fig. 9 - w perspektywie krzesło obrotowe z inną kolumną nośną, ze schematycznie zaznaczonymi warstwami ułożonych w stos krzeseł.

Przedstawione na fig. 1 krzesło obrotowe składa się z korpusu 10 z siedziskiem 11, do którego jest zamocowane oparcie 12. Siedzisko 11 jest podtrzymywane przez kolumnę nośną

14, która może być wyposażona w środki do zmiany jej długości i jest połączona z podstawą 15, zaopatrzoną w toczne rolki lub kule 23. Kolumna nośna 14 jest nachylona pod kątem 29, ukośnie do podstawy 15. Jak przedstawiono schematycznie na fig. 4, wewnętrzna średnica 25 podstawy

15, utworzonej z pierścienia, jest usytuowana poza wyobrażalną linią zarysu 27 rzutu pionowego korpusu 10, a właściwe jego siedzisko 11. Z fig. 4 wynika także, że linia zarysu 27 odpowiada średnicy korpusu 10.

Jak przedstawia fig. 2, kolumna nośna 14 jest połączona jednoczęściowo ze wspornikiem 17. Wspornik 17 ma w przedstawionym przykładzie wykonania postać koła, w którego osi symetrii jest umieszczony pionowy czop obrotowy 18, połączony z siedziskiem 11. Pod spodem siedziska 11, czop obrotowy 18 jest wyposażony w łożysko 19, ukształtowane jako łożysko wzdłużne.

Siedzisko 11 jest osadzone obracalnie na okuciu 16, które jest połączone z ramami 21 i 21a oparcia 12. Okucie 16 jest ułożyskowane obrotowo za pomocą łożyska obrotowego 20 na wsporniku 17.

Oparcie 12 jest podtrzymywane przez dwie kształtowe rurowe ramy 21 i 21 a, które dzielą oparcie 12 na dwie części tak, że pomiędzy nimi jest utworzona szczelina 22. Ramy 21 i 21a są tak ukształtowane, że jednym końcem, przy utworzeniu odcinków 13 tworzących podporę dla ręki, są zamocowane do przedniego obszaru siedziska 11, a drugim końcem są zamocowane do okucia 16 w tylnym obszarze siedziska 11, obok wybrania 24. Szczelina 22 pomiędzy dwudzielnym oparciem 12 ma szerokość nieznacznie większą od zewnętrznej średnicy kolumny nośnej (fig. 2). Jak widać z fig. 1 i 2 szczelina 22 przechodzi w wybranie 24, wykonane w siedzisku 11, które sięga w przybliżeniu do znajdującego się poniżej okucia 16. Kolumna nośna 14 jest zamocowana do podstawy 15 i skierowana do góry pod kątem 29, który jest tak ustalony, że z jednej strony podstawa 15 i siedzisko 11 tworzą ze sobą wyobrażalny stożek ścięty 26 (fig. 4 i 6), którego powierzchnia płaszcza jest utworzona przez zewnętrzny zarys kolumny nośnej 14, a z drugiej strony przy ułożeniu krzeseł jedno w drugim, to znaczy w stos 31 (fig. 3), ich podstawy przebiegają poziomo, a kolumny nośne 14 przylegają do siebie tak, że odstępy 30 pomiędzy poszczególnymi podstawami 15 są jednakowe.

Jak widać z fig. 3 i 4 krzesło 10a według wynalazku jest wykonane bez oparcia, to znaczy stanowi obracalny taboret 28, którego siedzisko 11 posiada wybranie 24, a podstawa 15 i kolumna nośna 14 są jednakowo ukształtowane, jak na fig. 1 i 2. Podstawa 15 i siedzisko 11 we wszystkich postaciach wykonania są ukształtowane w postaci koła z tym, że podstawa 15 jest utworzona jako pierścień, którego wewnętrzna średnica 25 jest większa od średnicy zewnętrznej siedziska 11. Jest to szczególnie widoczne z fig. 4, na której przedstawiono taborety w położeniu ułożonych w stos 31, według przerywanej linii zarysu 27, rzutu pionowego siedziska 11, odtwarzającej średnicę zewnętrzną siedziska 11.

Figura 7 przedstawia inny przykład wykonania krzesła 10b, w którym siedzisko 11 i oparcie 21 tworzą jedną całość i mają szczelinę 22, przechodzącą w wybranie 24.

Figura 8 przedstawia krzesło 10c z siedziskiem 11 tworzącym jedną całość z oparciem 21. W tym przykładzie wykonania tylko siedzisko 11 posiada wybranie 24a, przez które podczas układania w stos krzeseł, co nie zostało przedstawione, przechodzi kolumna nośna 14 innego krzesła. Tak wykonane siedziska 11 z oparciem 21 mogą być stosowane w krześle 10 według fig. 1 i krześle 10b według fig. 9.

W postaci wykonania krzesła 10d według fig. 9 jest zastosowany wspornik 17’, który przebiega zasadniczo poziomo poza siedzisko 11 i przechodzi w pionową kolumnę nośną 14’, która jest połączona z wewnętrznym obwodem 32 podpory 15. Pozostałe części krzesła 10d są takie same jak na fig. 1.

167 460

Figura 9 pokazuje także, jak krzesła 10d, zaznaczone poziomymi przerywanymi liniami, są ułożone jedno w drugim w stosie 31.

We wszystkich przykładach wykonania podpora 15 może być wykonana jako pierścień otwarty.

FIG.3

JOa r

167 460

F1G.9 !² ,22 13

167 460

10b

10c

167 460

FIG.1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 1,50 zł

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Krzesło obrotowe mające korpus, utworzony z siedziska i oparcia oraz podstawę, która jest połączona z siedziskiem przez kolumnę nośną, przy czym siedzisko jest zamocowane obracalnie poprzez wspornik do górnego końca kolumny nośnej, znamienne tym, że kolumna nośna (14,14’) jest zamocowana do podstawy (15) usytuowanej poza wyobrażalną linią zarysu (27) rzutu pionowego siedziska (11), które ma wybranie (24,24a), którego szerokość odpowiada średnicy zewnętrznej kolumny nośnej (14, 14’), a oparcie (12) posiada szczelinę (22), której szerokość odpowiada szerokości wybrania (24).
2. 2. Krzesło według zastrz. 1, znamienne tym, że kolumna nośna (14) od podstawy (15) jest skierowana promieniowo ukośnie do góry, do obszaru korpusu (10, 10b) w pobliżu wybrania (24, 24a) i na swoim górnym końcu jest wyposażona we wspornik (17), zawierający okucie obrotowe (16), niosące siedzisko (11).
3. 3. Krzesło według zastrz. 2, znamienne tym, że podstawę (15) stanowi pierścień, którego średnica wewnętrzna (25) jest większa od linii zarysu (27) - średnicy zewnętrznej korpusu (10, lOb).
4. 4. Krzesło według zastrz. 3, znamienne tym, że do podstawy (15) jest zamocowana kolumna nośna (14) pod kątem nachylenia (29), który jest mniejszy od 90° i tak ustalony, że podstawa (15) po ułożeniu krzesła w stosie (31) jest równoległa do podstawy (15) następnego krzesła i ma od niej stały odstęp (30).
5. 5 Krzesło według zastrz. 3, znamienne tym, że do podstawy (15) pod kątem 90° jest zamocowana kolumna nośna (14’).
6. 6. Krzesło według zastrz. 2, znamienne tym, że w korpusie (10, 10b) siedzisko (11) jest połączone z oparciem (12) przez ramy (21, 21a), które dzielą oparcie na dwie części, tworząc przy tym szczelinę (22).
7. 7. Krzesło obrotowe w kształcie taboretu, mające siedzisko i podstawę, którajest połączona z siedziskiem przez kolumnę nośną, przy czym siedzisko jest zamocowane obracalnie poprzez wspornik do górnego końca kolumny nośnej, znamienne tym, że kolumna nośna (14) jest zamocowana do podstawy (15), usytuowanej poza wyobrażalną linią zarysu (27) rzutu pionowego siedziska (11), które ma wybranie (24), którego szerokość odpowiada średnicy zewnętrznej kolumny nośnej (14).
8. 8. Krzesło według zastrz. 7, znamienne tym, że kolumna nośna (14) od podstawy (15) jest skierowana promieniowo ukośnie do góry do obszaru korpusu (10a) w pobliżu wybrania (24) i na swoim górnym końcu jest wyposażona we wspornik (17) zawierający okucie obrotowe (16), niosące siedzisko (11).
9. 9. Krzesło według zastrz. 8, znamienne tym, że podstawę (15) stanowi pierścień, którego średnica wewnętrzna (25) jest większa od linii zarysu rzutu pionowego (27) - średnicy zewnętrznej korpusu (10a).
10. 10. Krzesło według zastrz. 9, znamienne tym, że do podstawy (15) jest zamocowana kolumna nośna (14), pod kątem nachylenia (29), który jest mniejszy od 90° i tak ustalony, że podstawa (15) po ułożeniu krzesła w stos (31) jest równoległa do podstawy (15) następnego krzesła i ma od niej stały odstęp (30).