PL167245B1 - Wycieraczka zwlaszcza przednie] szyby pojazdu samochodowego PL PL PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Wycieraczka zwlaszcza przedniej szyby po- jazdu samochodowego zawierajaca co najmniej jed- no ramie z zainstalowanym na nim zespolem wycie- raka i wyposazona w czesc do polaczenia z walkiem napedzanym przy pomocy silnika, który to walek jest umieszczony u podstawy przeznaczonej do wy- cierania powierzchni i w czasie pracy wykonuje przemienny ruch obrotowy, któremu to ruchowi od- powiada katowe pole wycierania zawarte miedzy po- czatkowym skrajnym polozeniem i koncowym skra- jnym polozeniem ramienia, przy czym czesc laczaca jest polaczona przegubowo z ramieniem za posred- nictwem poprzecznego czopa i pomiedzy czescia laczaca a ramieniem umieszczony jest element spre- zysty, który dociska ramie i zespól wycieraka do szyby, znamienny tym, ze os (E) walka (11) tworzy z linia koncowego skrajnego polozenia (C) lub po- sredniego polozenia zblizonego do polozenia kon- cowego wspomnianego katowego pola wycierania (A) kat (F) rózny od 90°, a z linia poczatkowego skrajnego polozenia (B,, B2 ) kat (G) zasadniczo ró- wny 90°, przy zmiennym nacisku wywieranym przez element sprezysty. F IG . 1 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem obecnego wynalazku jest wycieraczka zwłaszcza przedniej szyby pojazdu samochodowego.

Znane są z niemieckich opisów patentowych nr 2206166, nr 3532848, francuskiego opisu patentowego nr 2239101 i amerykańskiego opisu patentowego nr 3429597 wycieraczki samochodowe zawierające zespół wycieraczka zamontowany na ramieniu i wyposażone w łącznik połączony przegubowo z ramieniem. Pomiędzy to połączenie jest wprowadzony element sprężysty, który dociska ramię i zespół wycieraka do oczyszczonej powierzchni szyby. Wadą tego typu wycieraczek jest to, że nacisk wywierany przez sprężysty element na ramię wycieraczki, a co za tym idzie, na zespół wycieraka, jest stały.

Ten wymóg jest jednak sprzeczny z wymogiem utrzymania optymalnych parametrów funkcjonalnych części zespołu wycieraka. W rzeczywistości, gdy wycieraczka nie pracuje gumowy element oczyszczający zespołu wycieraka ma tendencję do deformowania się i przywierania do oczyszczanej powierzchni, wskutek nacisku wywieranego przez element sprężysty.

Celem obecnego wynalazku jest wyeliminowanie wspomnianej wady i uzyskanie takiej wycieraczki, w której siła wywierana przez element sprężysty jest zmienna w taki sposób, że z jednej strony zapewnia skuteczne wycieranie, a z drugiej strony nie dopuszcza do odkształceń i uszkodzenia zespołu wycieraka w stanie spoczynku.

Wycieraczka zwłaszcza przedniej szyby pojazdu samochodowego według wynalazku charakteryzuje się tym, że oś wałka tworzy z linią końcowego skrajnego położenia lub pośredniego położenia zbliżonego do położenia końcowego wspomnianego kątowego pola wycierania kąt różny od 90°, a z linią początkowego skrajnego położenia kąt zasadniczo równy 90°, przy zmiennym nacisku wywieranym przez element sprężysty.

Korzystnie kąt (F) jest rzędu 75°.

Korzystnie wycieraczka zawiera drugi element sprężysty, który stanowi śrubowa sprężyna, która pracuje równolegle ze sprężyną i posiada większą sztywność niż ta ostatnia.

167 245

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia wycieraczkę samochodową, według wynalazku w rzucie perspektywicznym, schematycznie, fig. 2 - część wycieraczki w powiększonej skali w rzucie perspektywicznym, fig. 3 - wycieraczkę w przekroju podłużnym w powiększonej skali, w położeniu pierwszym, fig. 4 - wycieraczkę w przekroju podłużnym w powiększonej skali, w położeniu drugim.

Rozpatrując najpierw fig. 1, litera W oznacza szybę samochodu, na przykład szybę przednią lub tylną, dla której przeznaczona jest wycieraczka 1. W przedstawionym przykładzie wycieraczka 1 jest typu jednoramiennego, to znaczy posiada pojedyncze ramię 2, które wyciera powierzchnię szyby W stosownie do kątowego pola wycierania, A, którego kątowa rozpiętość wynosi około 180°. Należy jednak zwrócić uwagę, że wynalazek znajduje również zastosowanie w przypadku wycieraczek z podwójnym lub potrójnym ramieniem, w przypadku których każde ramię pokrywa mniejsze kątowe pole wycierania, na przykład zbliżone do 90°.

W przypadku pola kątowego pokrytego pojedynczym ramieniem 2, można wyróżnić pierwsze początkowe położenie skrajne BI, które odpowiada położeniu spoczynkowemu ramienia 2, to znaczy gdy wycieraczka 1 nie pracuje, położenie środkowe C oraz drugie skrajne położenie początkowe B₂ przeciwległe do położenia początkowego B, i odpowiadające położeniu, w którym następuje zmiana kierunku ruchu kątowego ramienia 2. Położenie środkowe C, które w przypadku wycieraczki 1 posiadającej kilka ramion odpowiada początkowemu skrajnemu położeniu B2 każdego ramienia, będzie od tej chwili nazywane końcowym skrajnym położeniem w odniesieniu do dwóch symetrycznych pół-pól, na które pole wycierania A zostaje idealnie podzielone. Pola te zawarte są między położeniem C i każdym z położeń odpowiednio B, i B2. Oznaczenia D_t i D2 określają dwa pośrednie położenia ramienia 2 w obrębie tych pół-pól.

Ramię 2 zawiera pręt 3, na którego jednym końcu osadzony jest zespół 4 wycieraka wyposażony w wycierak wykonany z materiału ela^^^om^^c^^^^go 5. Drugi koniec pręta 3' tworzy zagięty występ 6 posiadający umieszczony centralnie otwór 7. Występ 6 jest sztywno połączony z pokrywą lub obudową 8. Pokrywa 8 jest zamocowana przegubowo na umieszczonym poprzecznie czopie 9 znajdującym się w części połączeniowej lub wodzikowej 10 osadzonej przy pomocy wpustu na wałku sterującym 11 poruszonym przez zespół silnika 12 typu konwencjonalnego. Zespół silnikowy 12 uruchamia wałek sterujący 11 nadają mu przemielmy ruch obrotowy, tak że ramię 2 wycieraczki 1 porusza się ruchem kątowym tam i z powrotem zataczając łuk po polu wycierania A. Prowadnica 13 sprężyny połączone jest przegubowo z częścią łączącą 10 za pomocą umieszczonego poprzecznie czopa 14, który jest ustawiony równolegle do czopa 9, przesunięty do przodu i do góry, w stosunku do tego ostatniego, jak pokazano na fig.

2. Koniec przegubowego połączenia prowadnicy 13 tworzy podporę 15 a przeciwległy koniec 16 luźno przesuwa się przez otwór 7 zagiętego występu 6 pręta 3.

Na prowadnicy 13 nawinięta jest pierwsza ściskana sprężyna śrubowa 17 o małej sztywności, która opiera się jedną stroną o podporę 15 a dragą stroną o zagięty występ 6. Na pierwszej śrubowej sprężynie 17 rozwinięta jest współosiowo, druga sprężyna śrubowa 19 o większej sztywności, która również opiera się o podporę 15 zagięty występ 6. Między nimi znajduje się rozdzielający element 18 w kształcie rurki.

Sprężyny 17 i 19 mają za zadanie docisnąć ramię 2, a przez to również wycierak 5, tak aby zetknął się on z powierzchnią szyby W. Zgodnie z wynalazkiem siła nacisku ma wartość minimalną w początkowych skrajnych położeniach B,, B2, pola wycierania A, a wartość maksymalną - w położeniu końcowym C i pośrednich położeniach w bezpośredniej bliskości tego ostatniego. Uzyskuje się to dzięki temu, że oś E wałka sterującego 11 jest nachylona w stosunku do ogólnej płaszczyzny szyby W pod kątem F mniejszym od 90° względem linii skrajnego położenia C (lub pośrednich położeń w pobliżu skrajnego położenia) poza wycierania A, oraz pod kątem G równym zasadniczo 90° względem linii początkowych skrajnych położeń Bj i B_r

W przypadku przedstawionego przykładu wykonania kąt F zawarty między osią E i linią C jest rzędu 15

167 245

Dzięki takiemu układowi, gdy wycieraczka 1 nie pracuje lub gdy ramię 2 wycieraczki 1 pozostaje w stanie spoczynku w położeniu początkowym Bt (lub B₂), część łącząca 10 jest zasadniczo ustawiona równolegle do powierzchni szyby W, a prowadnica 13 znajduje się w położeniu cofniętym w stosunku do otworu 7 znajdującego się w zagiętym występie 6 pokazanym na fig. 4. W tym położeniu wewnętrzna mało obciążona sprężyna 17 jest ściskana lekko podczas, gdy sprężyna 19 jest swobodna, to znaczy nie zostaje odkształcona. W wyniku tego sprężysta siła przyłożona do wycieraka 5 dociskająca go do powierzchni szyby W ma wielkość minimalną i przy tym taką, że ryzyko przyklejania się i odkształcenia wycieraka 5 zostaje znacznie zmniejszona.

Z chwilą uruchomienia wycieraczki 1 sprężysta siła przyłożona do wycieraka 4 stopniowo wzrasta w miarę jak ramię 2 przesuwa się od położenia początkowego B, do położenia końcowego C, w którym nacisk zespołu wycieraka 4 na powierzchnię szyby W osiąga wielkość maksymalną. W tym położeniu prowadnica 13 przyjmuje w wyniku ustawienia wałka sterującego 11 pod kątem F kształt przedstawiony na fig. 3. Prowadnica 3 zostaje przesunięta do przodu wchodząc głębiej w otwór 7 zagiętego występu 6. Przesunięcie do przodu jest spowodowane pochyleniem części łączącej 10 w stosunku do powierzchni W i związanym z tym obniżeniem się czopa 14 po łukowo wygiętej trajektorii, której środek leży na osi czopa 9. Przy takim układzie wewnętrzna sprężyna 18 jak i zewnętrzna sprężyna 19 o większej sztywności są mocno ściśnięte w taki sposób, zaś wycierak 5 zostaje dociśnięty z maksymalną siłą dla uzyskania idealnego efektu czyszczenia szyby W.

Nacisk ten maleje stopniowo w miarę jak ramię 2 przemieszcza się z położenia końcowego C do początkowego położenia skrajnego B₂ (lub B,), w którym ponownie przybiera wartość minimalną.

Reasumując cel rozwiązania osiągnięty poprzez fakt, że oś E wałka roboczego 11 ramienia 2 wycieraczki 1 tworzy z linią końcowego skrajnego położenia C lub położenia pośredniego zbliżonego do położenia końcowego, kąt różny od 90°, a z linią początkowego położenia skrajnego tworzy zasadniczo kąt równy 90°. Ponadto obciążenie ramienia 2 wycieraczki 1 elementem sprężystym 17, 19 jest zmienne na skutek wspomnianego przesunięcia kątowego wałka sterującego 11 od wartości minimalnej odpowiadającej początkowemu położeniu skrajnemu Bj, B2 do wartości maksymalnej odpowiadającej końcowemu położeniu skrajnemu C lub pośredniemu położeniu zbliżonemu do położenia końcowego.

W przypadku gdy element sprężysty jest znaną ściskaną sprężyną śrubową nawiniętą na prowadnicy 13, której jeden koniec 15 jest połączony przegubowo z częścią łączącą 10 za pomocą przegubu 14, który jest przesunięty w stosunku do wspomnianego poprzecznego przegubu osi 9 stanowiącego przegubowe połączenie ramienia 2, a drugi koniec 16 prowadzony w osiowo przesuwny sposób względem ramienia 2, to kąt utworzony między osią E wałka napędowego 11 a linią skrajnego końcowego położenia C lub pośredniego położenia zbliżonego do końcowego położenia kątowego pola wycierania A jest rzędu 75°. W takim przypadku wycieraczka 1 jest korzystnie wyposażona w drugą ściskaną sprężynę śrubową 19, która działa równolegle ze sprężyną 17 i charakteryzuje się większą sprężystością niż ta ostatnia. Przy takiej konstrukcji w położeniu spoczynku wycieraczki 1 (to znaczy we wspomnianym wyżej początkowym skrajnym położeniu ramienia), pierwsza ściskana śrubowa sprężyna 17 jest ściśnięta częściowo i daje pewne ograniczone obciążenia. Druga sprężyna 19 nie jest naprężna i nie daje żadnego obciążenia. W efekcie przemieszczania ramienia 2 w kierunku końcowego skrajnego położenia podczas pracy wycieraczki 1 pierwsza sprężyna śrubowa 17 jest w dalszym ciągu ściskana i jej obciążenie wzrasta podczas, gdy w tym samym czasie druga sprężyna 19 również zostaje stopniowo ściśnięta w taki sposób, że w położeniu roboczym wycieraczki 1 będącym najbardziej krytycznym punktem z uwagi na widoczność uzyskuje się optymalne obciążenie dla idealnego efektu wycierania.

Oczywiście szczegóły rozwiązania i przykłady wykonania mogą różnić się znacznie od przedstawionego i opisanego przykładu, przy czym nie ma to wpływu na zasadę wynalazku i nie wybiega poza zakres obecnego wynalazku. W ten sposób na przykład, w przypadku,

167 245 w którym sprężyny ściskane 17 i 19 zostaną zastąpione jedną lub kilkoma sprężynami rozciąganymi, które mogą spełniać tą samą funkcję, możliwe jest uzyskanie takiego samego efektu technicznego zmiany nacisku wycieraka 4 wycieraczki 1 na powierzchnię szyby W za pośrednictwem kąta F zawartego miedzy osią E wałka sterującego 11 i linią C końcowego położenia ramienia 2, który jest większy niż 90° - na przykład wynosi około 105°.

Claims (3)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Wycieraczka zwłaszcza przedniej szyby pojazdu samochodowego zawierająca co najmniej jedno ramię z zainstalowanym na nim zespołem wycieraka i wyposażona w część do połączenia z wałkiem napędzanym przy pomocy silnika, który to wałek jest umieszczony u podstawy przeznaczonej do wycierania powierzchni i w czasie pracy wykonuje przemienny ruch obrotowy, któremu to ruchowi odpowiada kątowe pole wycierania zawarte miedzy początkowym skrajnym położeniem i końcowym skrajnym położeniem ramienia, przy czym część łącząca jest połączona przegubowo z ramieniem za pośrednictwem poprzecznego czopa i pomiędzy częścią łączącą a ramieniem umieszczony jest element sprężysty, który dociska ramię i zespół wycieraka do szyby, znamienny tym, że oś (E) wałka (11) tworzy z linią końcowego skrajnego położenia (C) lub pośredniego położenia zbliżonego do położenia końcowego wspomnianego kątowego pola wycierania (A) kąt (F) różny od 90°, a z linią początkowego skrajnego położenia (B_p B₂) kąt (G) zasadniczo równy 90°, przy zmiennym nacisku wywieranym przez element sprężysty.
2. 2. Wycieraczka według zastrz. 1, znamienna tym, że kąt (F) jest rzędu 75°.
3. 3. Wycieraczka według zastrz. 1 znamienna tym, że zawiera drugi element sprężysty, który stanowi śrubowa sprężyna (19), która pracuje równolegle ze sprężyną (17) i posiada większą sztywność niż ta ostatnia.