PL165186B1 - Urzadzenie do okladania lub usuwania okladziny z powierzchni srodnika ksztaltownika PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1 Urzadzenie do okladania lub usuwania okla- dziny z obu przeciwleglych powierzchni srodnika ksztaltownika w warunkach, gdy zarówno jedna, jak i druga operacja wymagaja doprowadzenia ciepla, w celu oddzialywania na spoiwo, umieszczone pomie- dzy ksztaltownikiem a jego okladzinami, znam ienne tym, ze zawiera na korpusie (20) podpore (2) ksztal- townika (1) w polozeniu pionowego ustawienia srod- nika (1a), przy czym podpora (2) jest umieszczona pomiedzy dwiema poziomymi szczekami (3,4) o dlu- gosci, równej co najmniej dlugosci okladziny, osadzo- nej na ksztaltow niku (1), przy tym szczeki te sprzegniete sa z urzadzeniami napedowymi (21) do ich wzajemnego zblizenia lub oddalania w ramach ruchu, prostopadlego do srodnika (1a) ksztaltownika (1) oraz do ich utrzymywania w polozeniu zacisniecia na srodniku (1a) z okreslona sila, a takze sa zaopatrzo ne w srodki (3b, 4b) do nagrzewania i chlodzenia ich powierzchni (3a, 4a), polozonych naprzeciw siebie. FIG .2 PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do okładania lub usuwania okładziny z powierzchni środnika kształtownika.

Węgiel, przeznaczony do koksowania, jest umieszczony w komorach zasypowych, gdzie jest ubijany za pomocą ubijarki. Ubijarka zawiera co najmniej jeden ubijak, mający wytrzymałą stopę, połączoną trwale z dolnym końcem belki dwuteowej. Środnik tego dwuteownika jest zaopatrzony na obu swych powierzchniach w okładzinę o dużym współczynniku tarcia i współpracuje z dwoma przeciwległymi kołami mimośrodowymi, napędzanymi ruchem obro165 186 towym. Podczas każdego obrotu koła mimośrodowe zaciskają pomiędzy sobą środnik dwuteownika i popychają go pionowo ku górze. Gdy odstęp pomiędzy powierzchniami napędowymi kół wzrasta wskutek luzu mimośrodowego, ubijak zostaje zwolniony i spada swobodnie na warstwę węgla, która została złożona w komorze. Te przemienne ruchy zachodzą na drodze, ograniczonej w stosunku do długości całkowitej kształtownika. Droga ta znajduje się na odcinku długości kształtownika, przemieszczającym się wzdłuż tej ostatniej w zależności od poziomu węgla w komorze. Gdy komora jest pełna, podnosi się każdy ubijak i unieruchamia w górnej części drogi, w celu umożliwienia odłączenia komory. Zatrzymanie to uzyskuje się za pomocą szczęk do zaciskania kształtownika, w celu zapobieżenia ponownemu spadnięciu ubijaka.

W celu osiągnięcia efektywnego działania tego urządzenia, konieczne jest istnienie pomiędzy kołami mimośrodowymi, a środnikiem dwuteownika bardzo dużego współczynnika tarcia, co warunkuje osadzenie okładzin ciernych na obu powierzchniach środnika ubijaka. Okładziny te są elementami zużywającymi się, które należy regularnie wymieniać.

W celu osadzenia lub wymiany tych okładzin, czynność tę wykonuje się zazwyczaj na łożu, na którym kształtownik układa się tak, aby jego środnik był ustawiony poziomo, co wymaga kilkakrotnego obracania kształtownika, by móc wykonywać operacje na przemian na jednej i drugiej powierzchni środnika. Nie jest możliwe usunięcie zużytej okładziny, a następnie ułożenie nowej okładziny na jednej powierzchni, po czym postąpienie w podobny sposób na drugiej powierzchni, ponieważ temperatury, stosowane przy naklejaniu i odklejaniu są różne. Istotnie, ponieważ odklejanie przeprowadza się w temperaturze, znacznie wyższej od temperatury naklejania, należałoby dla każdej powierzchni chłodzić ubijak pomiędzy usuwaniem okładziny zużytej i założeniem okładziny nowej, a także ograniczać wymianę ciepła pomiędzy obydwiema powierzchniami podczas odklejania zużytej okładziny na drugiej powierzchni.

Ponadto nawet, jeśli odkleja się na przemian okładzinę na jednej i drugiej powierzchni, to poddaje się ubijak jednostronnym nagrzewaniom i chłodzeniom,· wywołującym odkształcenia, które obniżają jakość uzyskanej przyczepności, a nawet są szkodliwe dla późniejszego dobrego działania ubijaka. Należy zatem poddawać kształtownik w każdym położeniu naprężeniom wstępnym, przeciwdziałającym tym odkształceniom.Zrozumiałejest zatem, że stosowana dotychczas metoda odznacza się dość złożoną i długotrwałą procedurą.

Celem wynalazku jest opracowanie urządzenia do uproszczenia zakładania i wymiany tego rodzju okładzin ciernych. W tym celu przedmiot wynalazku stanowi urządzenie do okładania i usuwania okładziny z dwóch przeciwległych powierzchni środnika kształtownika, przy czym zarówno jedna, jak i druga operacja zakłada doprowadzenie ciepła, w celu oddziaływania na spoiwo, umieszczone pomiędzy kształtownikiem a jego okładzinami.

W myśl wynalazku urządzenie zawiera na korpusie podporę kształtownika w położeniu, w którym środnik jest pionowy, przy czym podpora ta jest umieszczona pomiędzy dwiema szczękami poziomymi o długościach, co najmniej równych długości okładzin, osadzanych na kształtowniku, z tym, że szczęki te są sprzęgnięte z urządzeniami napędowymi do ich wzajemnego zbliżania lub oddalania w ramach ruchu, prostopadłego do środnika kształtownika oraz do ich utrzymywania w położeniu zaciśnięcia na środnika z określoną siłą, a także są zaopatrzone w środki do nagrzewania i chłodzenia ich znajdujących się naprzeciw siebie powierzchni.

W jednym przykładzie wykonania wynalazku jedna ze szczęk jest osadzona nieruchomo względem korpusu, przy czym podpora kształtownika jest osadzona przesuwnie względem korpusu, tak, aby mogła być zbliżana i oddalana od nieruchomej szczęki podczas ruchu drugiej szczęki. Układ taki pozwala na umieszczenie urządzeń napędowych z jednej tylko strony maszyny, co upraszcza jej użytkowanie i konserwację.

Aby móc z łatwością usunąć okładziny zużyte i powlec klejem kształtownik, w celu założenia nowych okładzin, urządzenie zawiera korzystnie drugą podporę do niesienia kształtownika, utworzonego przez co najmniej dwa ramiona, przemieszczane od pierwszego położenia, w którym znajdują się pod pierwszą podstawą, do drugiego położenia, w którym znajdują się one nad tą drugą podstawą, przy czym każde ramię zawiera środki do ustalania kształtownika, osadzone obrotowo dokoła osi, równoległej do osi kształtownika.

Podobnie w celu ułatwienia osadzenia nowych okładzin na szczękach przed ich przeniesieniem na powleczony klejem środnik, szczęki osadza się obrotowo wychylnie względem

1615 186 korpusu od pierwszego położenia, w którym ich powierzchnia czynna jest pionowa i jedna naprzeciw drugiej, do drugiego położenia, w którym ich powierzchnia czynna jest pozioma i obrócona ku górze.

Korzystnie urządzenie zawiera ramiona, tworzące drugą podporę, które są połączone trwale ze szczęką ruchomą, przy czym pierwsze i drugie położenie ramion odpowiada pierwszemu i drugiemu położeniu szczęki ruchomej.

Wreszcie w korzystnym przykładzie wykonania wynalazku, ruchoma szczęka jest osadzona na wózku, przemieszczającym się na korpusie prostopadle do pierwszej podstawy, przy czym urządzenia napędowe są utworzone przez dźwigniki, wstawione pomiędzy korpus a tę przesuwną podstawę. Środki do napędzania szczęk ruchem wychylnym są utworzone: w przypadku szczęki ruchomej przez koło napędowe, osadzone obrotowo na wózku, współpracującym z nieruchomą zębatką, połączoną trwale z korpusem, gdy wózek przemieszcza się w tym obszarze korpusu, a w przypadku szczęki nieruchomej przez rozciąganą sprężyście dźwignię, wstawioną pomiędzy pierwszą i drugą szczękę. Prócz tego przez trwałe połączenie drugiej podstawy z pierwszą szczęką można wykonywać wszystkie ruchy i to w sposób zsynchronizowany w wyniku prostego sterowania zaciskaniem lub zwalnianiem szczęk.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia elementy, ilustrujące główne czynności, wykonywane przez urządzenie do okładania lub usuwania okładziny w widoku częściowym, fig. 2 - urządzenie według wynalazku, w schematycznym przekroju poprzecznym, uwidaczniającym elementy łączeniowe szczęk wychylnych, a fig. 3 - urządzenie według wynalazku w schematycznym przekroju poprzecznym, uwidaczniającym podstawę pomocniczą kształtownika, zaopatrywanego w okładzinę lub uwalnianego od niej.

Figura 1 stanowi uproszczony schemat środków, stosowanych w urządzeniu według wynalazku. Poddawany obróbce kształtownik 1 spoczywa tu na poziomej podstawie 2 tak, iż jego środnik 1a zajmuje położenie pionowe. Podpora 2 jest umieszczona pomiędzy dwiema szczękami 3 i 4, biegnącymi równolegle do siebie i do podpory 2. Długość szczęk 3,4 jest równa co najmniej długości okładziny, osadzanej na kształtowniku 1 /rzędu kilku metrów/.

Podpora 2 zawiera jarzmo 5 do podtrzymywania krążków lub wałków 6, po których można przesuwać kształtownik 1 od jednego końca urządzenia do drugiego w kierunku podłużnym. Podpora 2 może składać się z szeregu odcinków 2a, 2b niezależnych od siebie, oddzielonych przestrzeniami 7 służącymi do pionowego przepuszczania podpory wtórnej 8, schowanej normalnie pod kształtownikiem 1.

Podpora 2 oraz szczęki 3 i 4 są podtrzymywane przez korpus, /nie uwidoczniony na fig. 1/. Środki do napędzania szczęk 3, 4 są wstawione pomiędzy te ostatnie a korpus i mają na celu ich wzajemne oddalanie lub zbliżanie, aby zacisnąć pomiędzy nimi środnik 1 a kształtownika 1 oraz zwolnić ten zacisk. Można by przyjąć takie rozwiązanie, że podpora 2 jest nieruchoma względem korpusu, natomiast szczęki z obu stron tej nieruchomej podpory 2 są zamocowane ruchomo. Jednakże w celu zmniejszenia liczby środków uruchamiających, zaleca się, aby szczęka 3 była zamocowana nieruchomo względem korpusu, natomiast szczęka 4 była zamocowana ruchomo w kierunku strzałek A na fig. 1. W tym przypadku podpora 2 jest również ruchoma i napędzana w kierunku szczęki 3 za pomocą szczęki 4. Środki do połączenia podpory 2 ze szczęką 4 są pokazane symbolicznie za pomocą łączników sprężystych 9 i 10, umieszczonych pomiędzy podporą 2 a każdą ze szczęk 3,4. Łączniki 9,10 są ściskane podczas zbliżania szczęki 4, przy czym przemieszczają one wówczas podporę 2 w kierunku szczęki 3 o odcinek, równy w przybliżeniu połowie drogi szczęki 4, natomiast rozprężają się podczas oddalania wzajemnego szczęk 3,4 w celu oddalenia o ten sam odcinek podpory 2 od szczęki 3.

Każda szczęka 3, 4 ma powierzchnię czynną 3a, 4a, która tworzy stopę 3a, 4a, do podtrzymywania okładziny, nakładanej na kształtownik 1, przy czym stopa 3a, 4a, może być nagrzewana i chłodzona za pomocą środków ciepłonośnych, położonych w punkatach 3b, 4b w każdej szczęce 3,4 na wzrost stóp 3a, 4a/obwód z obiegiem wody lub pary, opornik elektryczny, obwód z obiegiem powietrza itp./.

Każda szczęka 3 i 4 składa się korzystnie z dwóch części, osadzonych przegubowo względem osi 11, 12, równoległej do kierunku kształtownika 1 umieszczonego na podporze 2.

165 186

W przypadku szczęki 3 obydwie części obejmują nieruchomy odcinek 13a korpusu i właściwą szczękę 13b. W przypadku szczęki 4 pierwsza część 14a stanowi wózek, przemieszczający się na korpusie 20 pod działaniem urządzeń napędowych, a druga część 14b tworzy część czynną imadła. Te połączenia przegubowe pozwalają na poziome ustawienie powierzchni 3a i 4a. Ułatwia to osadzenia okładziny na kształtowniku 1.

Natomiast podpora wtórna 8 zawiera co najmniej dwie pary widełek 15 /na figurze uwidoczniona jest tylko jedna para/, którymi można manipulować pionowo wzdłuż strzałek B, w celu podjęcia kształtownika 1 i podniesienia go z podpory 2. Każda para widełek 15 ma część środkową 16, zawierającą środki do unieruchomienia kształtownika 1, osadzoną obrotowo dokoła osi podłużnej kształtownika 1 w podporze zewnętrznej. Część środkowa 16 pozwala po podniesieniu kształtownika 1 poziomo ustawić jego środnik 1a w jednym i drugim z dwóch położeń, aby mieć łatwy dostęp do każdej z powierzchni środnika 1a przed przystąpieniem np. do usuwania zużytej okładziny, która została poddana uprzednio obróbce cieplnej odklejania/za pomocą szczęk 3 i 4/.

Na figurach 2 i 3 pokazano zalecane wykonanie urządzenia uwidocznionego schematycznie na fig. 1. Na figurach tych znajduje się większość opisanych już elementów z tymi samymi oznaczeniami liczbowymi.

Figura 2 przedstawia środki, umożliwiające zsynchronizowane manipulowanie szczękami 3 i 4 zarówno przy wzajemnym ich zbliżaniu jak i oddalaniu, oraz przy ruchu wokół ich przegubu.

Pokazano korpus 20 urządzenia, którego jedna część stanowi nieruchomą podporę 13a szczęki 3, na której jest ona osadzona przegubowo. Wózek przesuwny Ma szczęki 4 jest sprzęgnięty z drążkiem dźwignika 21 /w rzeczywistości urządzenie opracowane zgodnie z wynalazkiem zawiera szereg dźwigników, rozłożonych równomiernie wzdłuż szczęki 4/. Odcinek 14b szczęki 4 jest połączony z kołem zębatym 22, które obraca się wraz z nim dokoła osi 12. Koło zębate 22 współpracuje z zębatką 23, podtrzymywane przez korpus 20, podczas końcowej fazy wsuwania drążka dźwignika 21 lub pierwszej fazy jego wysuwania. Wynika stąd, że w ten sposób przy końcu ruchu otwierania szczęk lub na początku ruchu ich zamykania wywołuje się obrót części 14b szczęki 4 dokoła osi 12. Szczęka 4 przechodzi zatem do swego położenia, w którym powierzchnia 4a jest zwrócona ku kształtownikowi 1 /fig. 2/, do położenia, w którym powierzchnia 4a jest ustawiona poziomo /fig. 3/.

Zsynchronizowane wychylanie szczęki 3 uzyskuje się przez połączenie szczęk 3 i 4 za pomocą sprężyście teleskopowej dźwigni 24 /w rzeczywistości dwie dźwignie 24 łączą szczęki 3 i 4 na każdym z ich końców, poza końcami podpory 2/. Każda ze szczęk 3 i 4 ma ramię 25, 26. Ramię 25 jest połączone przegubowo na osi 27 z dźwignią 24 podtrzymywanej przez suwak 28, umieszczony przesuwnie wzdłuż dźwigni 24 i poddany przeciwnie skierowanym działaniom dwóch sprężyn 29 i 30. Ramię 26 jest ze swej strony połączone przegubowo na osi 31 z końcem dźwigni 24. Osie 11, 12,27 i 31 tworzą wierzchołki odkształcalnego czworoboku. W ten sposób od położenia, uwidocznionego na fig. 2, zbliżenie szczęki 4 popycha oś 27 w lewo na figurze, a zatem sprowadza ponownie szczękę 3 do położenia poziomego, aż do oparcia się o korpus 20. Dalsze zbliżanie jest możliwe dzięki suwakowi 28, który pozwala na przemieszczenie dźwigni 24 względem ramienia 25.

Otwieranie szczęk 3,4 pod działaniem dźwignika 21 obejmuje najpierw fazę przesunięcia dźwigni 24 względem suwaka 28, utrzymywanego w stanie nieruchomym pod działaniem sprężyny 30. Gdy sprężyna 30jest zrównoważona przez sprężynę 29, tj. w przybliżeniu w chwili, w której koło 22 zaczyna zazębiać się z zębatką 23, początek obrotu ramienia 26 /połączonego z jego przesuwem w prawo na figurze/ powoduje nadanie ruchu obrotowego szczęce 3 dokoła osi 11 aż do położenia, uwidocznionego na fig. 3. Sprężyna 29 pozwala nadać większą elastyczność napędowi ramienia 25 przez dźwignię 24 i przejąć siły, występujące przy końcu ruchu. Obrót w przeciwnym kierunku uzyskuje się przez wysuwanie drążka dźwignika 21.

Na figurze 2 pokazano łączniki 9, 10 służące do sprężystego łączenia podpory 2 ze szczękami 3 i 4, które pozwala na napędzanie podpory 2 w kierunku szczęki 3 podczas zamykania imadła oraz na jej odsunięcie od tej szczęki 3 podczas jego otwierania.

Na figurze 3 pokazano zalecane wykonanie podpory pomocniczej 8. W tym przypadku podpora 8 jest połączona trwale ze szczęką obrotową 4, tak, iż obrót tej ostatniej powoduje

165 186 podniesienie podpory 8, która podczas swego ruchu podejmuje kształtownik 1, celem ustawienia go w położeniu przedstawionym na fig. 3. W tym położeniu istnieje łatwy dostęp do powierzchni bocznych środnika 1 a i można łatwo obrócić kształtownik 1 wzdłuż strzałek C za pośrednictwem środkowego odcinka 16, obracającego się w widełkach 15. Ze zrozumiałych względów urządzenie ma podporę 8 w co najmniej dwóch częściach, umieszczonych z odstępem wzajemnym wzdłuż osi podłużnej kształtownika 1.

Działanie urządzenia według wynalazku jest opisane poniżej.

Zaopatrywany w nową okładzinę kształtownik 1 zostaje umieszczony na podporze 2, mając na każdej powierzchni środnika 1 a zużytą okładzinę. Usunięcie tej ostatniej wymaga jej uprzedniego nagrzania do temperatury rzędu 120 - 150°C. Nagrzanie to uzyskuje się przez zaciśnięcie szczęk 3 i 4 na kształtowniku 1 oraz przez nagrzewanie stóp 3a, 4a.

Całkowite otwarcie szczęk 3,4 doprowadza urządzenia do stanu, przedstawionego na fig. 3. Możliwe jest wówczas usunięcie zużytych okładzin za pomocą odpowiednich narzędzi /lemieszy lub skrobaków/ oraz ruchu, wytworzonego pomiędzy kształtownikiem 1 a tymi narzędziami.

Łatwo jest następnie ułożyć nowe okładziny. Można powlec klejem obydwie powierzchnie środnika 1 a kształtownika 1, obracając z łatwością ten ostatni. Układa się nowe okładziny na stopach 3a, 4a szczęk 3 i 4, które ustawione są poziomo. Powleka się je również klejem. Z kolei zamyka się urządzenie. Kształtownik 1 jest ułożony na podporze 2, szczęki 3,4 zaciskają się i utrzymuje się nacisk, nagrzewając jednocześnie stopy 3a, 4a do temperatury i w ciągu czasu /rzędu godziny/, zależnych od rodzaju użytego kleju. Po uzyskaniu polimeryzacji kleju można przystąpić do przyśpieszonego ochłodzenia całości przez wywołanie obiegu płynu chłodzącego w szczękach 3, 4. I tak, jeśli temperatura polimeryzacji jest rzędu 80°C, to można osiągnąć temperaturę otoczenia po upływie około kwadransa.

Urządzenie opracowane zgodnie z wynalazkiem umożliwia znaczne uproszczenie operacji, związanych z konserwacją ubijarek, oraz podwyższenie jakości zaopatrywania w okładziny.

165 186

165 186

FIG.1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 10 000 zł

Claims (6)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie do okładania lub usuwania okładziny z obu przeciwległych powierzchni środnika kształtownika w warunkach, gdy zarówno jedna, jak i druga operacja wymagają doprowadzenia ciepła, w celu oddziaływania na spoiwo, umieszczone pomiędzy kształtownikiem ajego okładzinami, znamienne tym, że zawiera na korpusie (20) podporę (2) kształtownika (1) w położeniu pionowego ustawienia środnika (1a), przy czym podpora (2) jest umieszczona pomiędzy dwiema poziomymi szczękami (3, 4) o długości, równej co najmniej długości okładziny, osadzonej na kształtowniku (1), przy tym szczęki te sprzęgnięte są z urządzeniami napędowymi (21) do ich wzajemnego zbliżenia lub oddalania w ramach ruchu, prostopadłego do środnika (1a) kształtownika (1) oraz do ich utrzymywania w położeniu zaciśnięcia na środniku (1a) z określoną siłą, a także są zaopatrzone w środki (3b, 4b) do nagrzewania i chłodzenia ich powierzchni (3a, 4a), położonych naprzeciw siebie.
2. 2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że jedna (3) ze szczęk jest nieruchoma względem korpusu (20), przy czym podpora (2) kształtownika jest osadzona przesuwnie względem korpusu (20), tak, aby mogła być zbliżona i oddalana od szczęki nieruchomej (3) podczas ruchu drugiej szczęki (4).
3. 3. Urządzenie według zastrz. 1 lub 2,znamienne tym, że zawiera drugą podporę (8) kształtownika (1), utworzoną przez co najmniej dwa ramiona (15), przemieszczane od pierwszego położenia, w którym znajdują się one pod pierwszą podporą (2), do drugiego położenia, w którym znajdują się nad tą pierwszą podporą (2), przy czym każde ramię (15) zawiera środki (16) do unieruchomienia kształtownika (1), osadzone obrotowo w tym ramieniu (15) dokoła osi, równoległej do osi kształtownika.
4. 4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że szczęki (3,4) są osadzone obrotowo względem korpusu (20) z możliwością obracania się od pierwszego położenia, w którym ich powierzchnia czynna (3a, 4a) jest pionowa i naprzeciw jedna drugiej, do drugiego położenia, w którym ich powierzchnia czynna jest pozioma i zwrócona ku górze.
5. 5. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że ramiona (15), tworzące drugą podporę (8), są połączone trwale ze szczęką ruchomą (4), przy czym pierwsze i drugie położenie ramion (15) odpowiada pierwszemu i drugiemu położeniu szczęki ruchomej (4).
6. 6. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że szczęka ruchoma (4) jest osadzona na wózku (14b), przesuwnym na korpusie(20) prostopadle do pierwszej podpory (2), przy czym urządzenia napędowe są utworzone przez dźwigniki (21), wstawione pomiędzy korpus (20) a ten wózek przesuwny (14b), natomiast środki do wychylania szczęk (3, 4) są utworzone: w przypadku szczęki ruchomej (4) przez koło napędzające (22), osadzone obrotowo na wózku (14b) i współpracujące z nieruchomą zębatką (23), połączoną trwale z korpusem (20), gdy wózek (14b) przemieszcza się w tym obszarze korpusu, a w przypadku szczęki nieruchomej (3) przez rozciągliwą sprężyście dźwignię (24), osadzoną pomiędzy pierwszą i drugą szczęką.