PL164215B1 - Kompozycja roztoczobójcza PL PL PL PL - Google Patents

Kompozycja roztoczobójcza PL PL PL PL

Info

Publication number
PL164215B1
PL164215B1 PL90285802A PL28580290A PL164215B1 PL 164215 B1 PL164215 B1 PL 164215B1 PL 90285802 A PL90285802 A PL 90285802A PL 28580290 A PL28580290 A PL 28580290A PL 164215 B1 PL164215 B1 PL 164215B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
fermentation broth
active ingredient
composition
bees
fermentation
Prior art date
Application number
PL90285802A
Other languages
English (en)
Other versions
PL285802A1 (en
Inventor
Tibor Nagy
Karoly Zalai
Denes Mathe
Bela Stefko
Gyula Csokas
Arpad Hadhazy
Istvan Gebhardt
Original Assignee
Richter Gedeon Vegyeszet
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Richter Gedeon Vegyeszet filed Critical Richter Gedeon Vegyeszet
Publication of PL285802A1 publication Critical patent/PL285802A1/xx
Publication of PL164215B1 publication Critical patent/PL164215B1/pl

Links

Classifications

    • AHUMAN NECESSITIES
    • A01AGRICULTURE; FORESTRY; ANIMAL HUSBANDRY; HUNTING; TRAPPING; FISHING
    • A01KANIMAL HUSBANDRY; AVICULTURE; APICULTURE; PISCICULTURE; FISHING; REARING OR BREEDING ANIMALS, NOT OTHERWISE PROVIDED FOR; NEW BREEDS OF ANIMALS
    • A01K51/00Appliances for treating beehives or parts thereof, e.g. for cleaning or disinfecting
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A01AGRICULTURE; FORESTRY; ANIMAL HUSBANDRY; HUNTING; TRAPPING; FISHING
    • A01NPRESERVATION OF BODIES OF HUMANS OR ANIMALS OR PLANTS OR PARTS THEREOF; BIOCIDES, e.g. AS DISINFECTANTS, AS PESTICIDES OR AS HERBICIDES; PEST REPELLANTS OR ATTRACTANTS; PLANT GROWTH REGULATORS
    • A01N63/00Biocides, pest repellants or attractants, or plant growth regulators containing microorganisms, viruses, microbial fungi, animals or substances produced by, or obtained from, microorganisms, viruses, microbial fungi or animals, e.g. enzymes or fermentates
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C12BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12NMICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N1/00Microorganisms, e.g. protozoa; Compositions thereof; Processes of propagating, maintaining or preserving microorganisms or compositions thereof; Processes of preparing or isolating a composition containing a microorganism; Culture media therefor
    • C12N1/20Bacteria; Culture media therefor
    • C12N1/205Bacterial isolates
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C12BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12RINDEXING SCHEME ASSOCIATED WITH SUBCLASSES C12C - C12Q, RELATING TO MICROORGANISMS
    • C12R2001/00Microorganisms ; Processes using microorganisms
    • C12R2001/01Bacteria or Actinomycetales ; using bacteria or Actinomycetales
    • C12R2001/07Bacillus
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C12BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12RINDEXING SCHEME ASSOCIATED WITH SUBCLASSES C12C - C12Q, RELATING TO MICROORGANISMS
    • C12R2001/00Microorganisms ; Processes using microorganisms
    • C12R2001/01Bacteria or Actinomycetales ; using bacteria or Actinomycetales
    • C12R2001/38Pseudomonas

Landscapes

  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Zoology (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Wood Science & Technology (AREA)
  • Biotechnology (AREA)
  • Environmental Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Genetics & Genomics (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Microbiology (AREA)
  • Virology (AREA)
  • Animal Husbandry (AREA)
  • Biodiversity & Conservation Biology (AREA)
  • General Engineering & Computer Science (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Tropical Medicine & Parasitology (AREA)
  • Biochemistry (AREA)
  • Biomedical Technology (AREA)
  • Pest Control & Pesticides (AREA)
  • Plant Pathology (AREA)
  • Dentistry (AREA)
  • Agronomy & Crop Science (AREA)
  • Agricultural Chemicals And Associated Chemicals (AREA)
  • Micro-Organisms Or Cultivation Processes Thereof (AREA)
  • Processes Of Treating Macromolecular Substances (AREA)
  • Medicines Containing Material From Animals Or Micro-Organisms (AREA)

Abstract

1. Kompozycja roztoczobójcza, znamienna tym, ze jako skladnik aktywny zawiera brzeczke fermentacyjna lub brzeczke fermentacyjna pozbawiona komórek albo koncentrat brzeczki fermentacyjnej lub brzeczki fermentacyjnej pozbawionej komórek albo zestalona postac brzeczki fermentacyjnej lub brzeczki fermentacyjnej pozbawionej komórek, a która to brzeczka pochodzi z fermentacji jednego lub dwóch szczepów bakteryjnych zlozonych w Narodowej Kolekcji Mikroorganizmów Rolniczych i Przemyslowych, w Budapeszcie na Wegrzech pod numerami indentyfikacyjnymi 001083 i 001086 albo ich mieszanej mikropopulacji, w razie potrzeby, w stanie sterylnym, ewentualnie razem z produktami metabolizmu wystepujacymi podczas fermentacji oraz z niewykorzystanymi pozywkami, jak równiez z jednym lub wiecej stalym i/lub cieklym nosnikiem, korzystnie cukrem lub przemialem naturalnych mineralów albo z obojetnym rozpuszczalnikiem takim jak woda i, w razie potrzeby, substancja powierzchnio- wo-czynna, korzystnie anionowo lub niejonowo emulgowalna lub dyspergowalna. PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest kompozycja roztoczobójcza.
Wynalazek dotyczy kompozycji roztoczobójczych zawierających jako składnik aktywny brzeczkę fermentacyjną z fermentacji jednego lub dwóch szczepów bakterii zdeponowanych w Narodowej Kolekcji Mikroorganizmów Rolniczych i Przemysłowych w Budapeszcze na Węgrzech (nazywanym poniżej skrótem NCAIM) pod numerami identyfikacyjnymi 001083 i 001086 w dniu 25. 05. 1989 albo z fermentacji ich mieszanej mikropopulacji, w razie potrzeby brzeczki fermentacyjnej pozbawionej komórek albo koncentratu brzeczki fermentacyjnej pozbawionej komórek lub nie pozbawionej komórek albo postaci zestalonej takiej brzeczki fermentacyjnej pozbawionej lub nie pozbawionej komórek w razie potrzeby w postaci wysterylizowanej, ewentualnie razem z produktami metabolizmu występującymi podczas fermentacji oraz z niewykorzystanymi pożywkami jak również nośnikiem.
Z dwóch wyżej wymienionych szczepów, szczep Bacillus zdeponowany w NCAIM pod nr identyfikacyjnym OC1083 jest nowy, natomiast Pseudomonas zdeponowany pod nr identyfikacyjnym OC1O86 jest znany. (Bergey's Manual of Determinate Bacteriology, 8 wydanie str. 266, The Williams and Wilkins company, Baltimore i the Prokaryostes, tom 1 str. 689, Springer-Verlag, Berlin - Heidelberg - Nowy York). W stanie techniki nigdzie nie znaleziono jego zastosowania do działania na warrozę. Mieszana mikropopulacja obydwu bakterii jest także nowa.
Kompozycja według wynalazku jest stosowana, np. do ochrony przeciw pasożytniczym roztoczom żyjącym na pszczołach Apis mallifera, a zwłaszcza przeciw roztoczom Varroa jocobsoni, tj. przeciw warrozie.
Wiadomo, że Varroa jacobsoni jest roztoczem żerującym na Apis mellifera, który zazwyczaj wsysa się w czerwie pszczół przez swoją żuchwę ssącą i skórę poczwarki; jednakże najczęściej powoduje ona hemolimfę rosnących pszczół. Jako wynik tej infekcji proporcjonalnie do różnych zniekształceń postaci rozwijających się powoduje ona, że pszczoły przestają się rozmnażać, roić, stają się wrażliwe na inne choroby i w końcu giną.
Rozprzestrzenianie się zakażenia na wszystkie najważniejsze obszary pszczelarskie powoduje straty. Po pierwszej infekcji, straty te występują w sposób falowy na początku trzeciego i czwartego roku a następnie każdego drugiego i trzeciego roku. Wymieranie kolonii pszczół jest spowodowane zatruciem w większości przypadków.
164 215
Znanych jest wiele metod zapobiegania warrozie, a mianowicie.
1/ działanie lub odymianie uli pszczół różnymi olejami eterycznymi;
2/ zastosowanie różnych syntetycznych aktywnych środków organicznych, np.
- synergistycznej kombinacji piretryny z piperonylobutanolanem [Chemical Abstracts, World Patent Index (oznaczany poniżej WPI) Acc. nr 86-212705)33],
- kombinacji zawierającej tetradifon [the Pesticide Manual wydanie 8., the British Cyrop Protection Council, numer rejestracyjny (oznaczone poniżej: Reg. No.) 116-29-07 i dicofolu (Reg. No. 115-32-2) (WPI Acc. nr 86-037330)06);
- wosku pszczelego zawierającego środek pasożytobójczy, np. izopropylo-4,4'-dibromobenzyl (WPI Acc. No. 85-290439/47);
- pochodnych l-pirydyloformimino-2-fenoksymetylo-2-imidazoliny (WPI Acc. nr 85-224091/37);
- pochodnych 2-anilinometylo-2-imidazoliny (WPI Acc. nr 85-217891/36);
- 2-dimetylofenylimino-3-metylotiazoliny (WPI Acc. nr 84-284115/46);
- kompozycji zawierających azoksybenzen (WPI Acc. nr 82-95526E(45);
- acetonowego roztworu N-metylokarbaminian arylu (WPI Acc. nr 78-82396A(46); i
- pokarmu i wody do picia zawierającej syntetyczne pirotroidy (WPI Acc. nr 87.130028(19).
Kompozycje zawierające syntetyczne aktywne składniki organiczne stosuje się przez opylanie (atomizację) lub odymianie uli. Znane są komercjalne kompozycje (które jednakże nie mogą być autoryzowane w wielu krajach) np. Mitac EC (200 g/l) i Mitac WP (250-500 g/kg) zawierające jako składnik aktywny amitraze; oraz Ectodex EC (50 g/l) (The Pesticide Manual wyd. 8., 1987; The British Crop. Protection Council, numer wejściowy 330). Ich zastosowanie jest możliwe tylko w odpowiedniej temperaturze zewnętrznej (powyżej 10°C).
W przypadku obróbki prowadzonej w nieodpowiednim czasie lub za często, szkodliwe produkty uboczne mogą być akumulowane w nektarze, który może być szkodliwy zarówno dla spożywających go pszczół jak i miodu;
3/ zastosowanie środków wabiających jak i odstraszających (atraktantów i repelentów) - WPI Acc. nr 87-129545/19 i - PPi Acc. nr 84-018266/04;
4/ innych metod ochrony, np.
- ochrona mechaniczna (WPI Acc. nr 84-302720/49) i
- sterylizacja roztoczy promieniami X (WPI Acc. nr 86-048673/08).
Podczas badań prowadzonych w celu ochrony pszczół przed roztoczami, nieoczekiwanie stwierdzono, że brzeczka fermentacyjna jednego z dwóch szczepów bakteryjnych zdeponowanych w NCAIM pod nr nr identyfikacyjnymi 001083 i 001086 lub brzeczka fermentacyjna ich mieszanej mikropopulacji ewentualnie ich brzeczka fermentacyjna pozbawiona wolnych komórek albo koncentrat ich brzeczki fermentacyjnej pozbawionej lub nie pozbawionej komórek albo zestalona postać tej brzeczki fermentacyjnej lub tej brzeczki fermentacyjnej pozbawionej komórek (brzeczka fermentacyjna w postaci suchego proszku) są bardzo skutecznym środkiem przeciw warrozie.
Skutek jest bardzo dobry jeżeli kompozycje roztoczobójcze (patrz przykłady IV-XII) według wynalazku stosuje się przed nadejściem zimy. Ich toksyczność wynosi około jednej dziesiątej w odniesieniu do komercjalnego środka zawierającego amitraz /N-metylo-bis(2,4-ksyliliminometylo)amina/, dodatkowo w przypadku wprowadzania środka w postaci pokarmu lub wody skuteczność działania wynosi 100%. Fakt ten ma szczególne znaczenie, ponieważ przy karmieniu lub pojeniu, zwykłe życie rodzin pszczelich nie wymaga zakłóceń powodowanych odymianiem lub usuwaniem z uli. Oprócz tego, jak przedstawia przykład XXXVIII, skutku 100% nie można by osiągnąć przez działanie amitrazy za pomocą rozpylania.
Znaczenie zupełnie nowej kompozycji według wynalazku polega również na tym, ze według obserwacji znacznie więcej tradycyjnych środków roztoczobójczych należałoby zastosować do osiągnięcia tych samych wyników, co oznacza, ze może być obserwowana pewna odporność.
Kompozycja roztoczobójcza według wynalazku jako składnik aktywny zawiera brzeczkę fermentacyjną lub brzeczkę fermentacyjną pozbawioną komórek albo koncentrat brzeczki fermentacyjnej lub brzeczki fermentacyjnej pozbawionej komórek albo zestaloną postać brzeczki fermentacyjnej lub brzeczki fermentacyjnej pozbawionej komórek, a która to brzeczka pochodzi z fermentacji z jednego lub dwóch szczepów bakteryjnych złożonych w Narodowej Kolekcji Mikro4
164 215 organizmów Rolnicznych i Przemysłowych w Budapeszcie na Węgrzech pod numerami identyfikacyjnymi 001083 i 001086 albo ich mieszanej mikropopulacji, w razie potrzeby, w stanie sterylnym ewentualnie razem z produktami metabolizmu występującymi podczas fermentacji oraz z niewykorzystanymi pożywkami, jak również z jednym lub więcej stałym i/lub ciekłym nośnikiem korzystnie cukrem lub przemiałem naturalnych minerałów albo z obojętnym rozpuszczalnikiem takim jak woda i, w razie potrzeby, substancją powierzchniowo czynną, korzystnie anionowo lub niejonowo emulgowaną lub dyspergowalną.
Bakterie wytwarza się przez zbieranie próbki z powierzchniowej warstwy (od głębokości 2 do 5 cm) ziemi. W co najmniej 3 próbkach bierze się każdą kolekcję sterylnymi przyrządami i przenosi do butli hermetycznych z powietrzem.
Szczepy wyizolowuje się z kilku gramów ziemi z zastosowaniem metody płytkowej w taki sposób, że próbkę ziemi zawieszono w blisko 100-krotnej objętości roztworu fizjologicznego odpowiedniej solanki, po czym z zawiesiny wytworzono serię rozcieńczeń z zastosowaniem solanki fizjologicznej podczas stałego mieszania. Podwielokrotność np. każdorazowo 1 ml przenoszono pipetą do sterylnej płytki Petriego, dodano około 10-krotną objętość ciepłej pożywki (pożywka agarowa) w temperaturze 40-45°C, dokładnie mieszano i pozostawiono do zestalenia.
Pożywka może mieć np. następujący skład:
a/ Ekstrakt mięsny 3,0g
Pepton 10,0g
Agar 20,0g
Woda destylowana 1000,0 ml pH = 2
Sterylizacja w temperaturze 120°C w czasie 20 minut;
albo b/ Ekstrakt mięsny 3,0g
Pepton 5,0g
Agar 15,0g
Woda destylowana 1()00,0 ml pH = 7,0
Sterylizacja w temperaturze 120°C w czasie 20 minut.
Płytki Petriego odwracano do góry dnem, a następnie przeprowadzano inkubowanie w temperaturze 25-30°C w czasie kilku (2-6) dni.
Podczas inkubacji na pożywce pojawiały się kolonie. Z nich do dalszego postępowania pobierano płytki Petriego zawierające 10 do 20 kolonii. Kolonie te poddawano dalszemu propagowaniu znaną metodą. W ten sposób otrzymywano kolonie zawierające odpowiednio homogeniczną mikropopulację o tym samym charakterze mikrobiologicznym albo mieszaną mikropopulację ewentualnie rozwiniętą spontanicznie.
Spontanicznie rozwiniętą mieszaną lub czystą mikropopulację utrzymywano na skosie pożywki o np. następującym składzie:
Ekstrakt mięsa 1,0g
Ekstrat drożdży 2,0 g
Pepton 5,0 g
Chlorek sodu 5,0 g
Agar 15,0g
Woda destylowana 1000,0 ml
pH = 7,4
Sterylizacja w temperaturze 121°C w czasie 15 minut.
Świeżo inokulowane probówki inkubowano w temperaturze 32°C w czasie 48 h, a następnie przechowywano w temperaturze 4°C w lodówce.
Komórki z powierzchni tak przechowywanego skosu pożywki zawieszano w soli fizjologicznej i korzystnie inokulowano do roztworu pożywki zawierającej następujące składniki (komponenty);
164 215
Pepton 7,8 g
Triton 7,8 g
Ekstrakt drodzy 7,8 g
Chlorek sodu 5,6 g
Glukoza 1,0 g
Woda destylowana 1000,0 ml pH = 7,5
Sterylizacja w temperaturze 120°C w czasie 20 minut.
Następnie poddawano fermentacji, korzystnie w kulturze wstrząsanej wtemperaturze 30-35°C w czasie 2-3 dni, ewentualnie przez stojącą kultywację (w częściowo anaerobowy sposób).
W razie potrzeby, brzeczkę fermentacyjną pozbawiono komórek, korzystnie za pomocą filtracji membranowej. Przeprowadzono badania biologicznego, zwłaszcza roztoczobójczego działania brzeczki fermentacyjnej lub brzeczki fermentacyjnej pozbawionej komórek.
Efektywną biologicznie, ewentualnie mieszaną mikropopulację rozdziela się na poszczególne szczepy. W tym przypadku mieszaną mikropopulację namnaża się ponownie na pożywce stosowanej do zróżnicowanych celów diagnostycznych. Odpowiednimi składnikami/komponentami pożywki stosowanej do diagnostyki różnicującej są np.
a/ Pepton 20,0 g
Chlorek sodu 5,0 g
Agar 15,0g
Woda destylowana 1000,0 ml Defibrynowana krew 20-50 ml
Pożywkę sterylizowano w temperaturze 120°C bez regulowania wartości pH w czasie 20 minut. Przed wylaniem ochłodzono ją do 48°C, a następnie w warunkach sterylnych dodawano
2-5% objętościowych defibrynowanej krwi.
b/ Ekstrakt mięsa 0,3 g
Pepton 1,0 g
Agar 2,0 g
Woda destylowana 1000,0 ml
Sterylna defibrynowana krew 10,0 ml
Do pożywki uprzednio roztopionej wlewano krew i chłodzono do temperatury 48°C. Następ-
nie mieszaninę umieszczono na łaźni wodnej w temperaturze 80°C na 5 minut. Po 5 minutach
pożywkę wprowadzano do sterylnych płytek Petriego.
c/Ekstrakt mięsa 5,0 g
Pepton 10,0g
Dekstroza 5,0 g
Wodorofosforan disodowy 4,0 g
Siarczyn zelaza (II)
(siarczyn żelazawy) 0,3 g
Siarczyn bizmutu 8,0 g
Zieleń brylantynowa 0,025 g
Agar 20,0 g
Woda destylowana 1000,0 ml
pH = 7,7
Roztwór zawierający wszystkie składniki ogrzewano podczas intensywnego mieszania aż
piana osiadła na szyjce kolby, po czym pozostawiono do ochłodzenia podczas intensywnego
mieszania i wlewano do płytek Petriego.
d/Pepton proteazy 10,0 g
Ekstrakt drożdży 3,0 g
Laktoza 10,0 g
Sacharoza 10,0g
164 215
Chlorek sodu Czerwień fenolowa Zieleń brylantynowa Agar
Woda destylowana pH = 6,9
5,0 g
0,08 g
0,0125 g 12,0g
1000,0ml
Pożywkę sterylizowano w temperaturze 120°C w czasie 10 minut, po czym wlewano do sterylnych płytek Petriego.
W tym sposobie otrzymano brzeczkę fermentacyjną lub jej różne postacie (przykłady III-XI), które stosowano bezpośrednio w postaci jednej z ich kompozycji (przykłady XII-XXXVII) do leczenia Apis mellifera zakażonych Varroa jacobsoni.
Składnik aktywny, z włączeniem również brzeczki fermentacyjnej zawierającej komórki lub jej kondensat albo brzeczkę fermentacyjną pozbawioną komórek lub jej kondensat albo jej stałe postacie ewentualnie wysterylizowane przez naświetlanie formuje się znanymi metodami w kompozycje w postaci proszków do opylania lub zwilżalnych, takich jak koncentraty zawiesinowe, aerozole, koncentraty rozpuszczalne w wodzie albo inne kompozycje użyteczne do zastosowania np. w pokarmie lub wodzie do picia. Preparat z tych kompozycji wytwarza się znanymi sposobami: (Pesticide Formulations, wydanej przez Wade van Valkenburg, Marcel Dekker Inc., New York 1973).
W kompozycjach tych składnik aktywny miesza się ze stałymi lub ciekłymi nośnikami, rozpuszczalnikami, regulatorami napięcia i ewentualnie z innymi materiałami pomocniczymi (dodatkami) w tym celu by składnik aktywny był bardziej użyteczny do zastosowania (patrz np. brytyjski opis patentowy nr 1 002 277). Wymaga się aby te substancje pomocnicze (dodatki) nie były toksyczne wobec pszczół, a pośrednio wobec ludzi.
Jako stałe nośniki lub podłoża stosuje się substancje organiczne lub nieorganiczne inaczej mówiąc o charakterze naturalnym lub sztucznym. Naturalne stałe nośniki lub podłoże otrzymuje się z rozmaitych minerałów, takich jak ziemia okrzemkowa, bentonit, różnych gatunków perlitu, kaolitu, dolomitu itp. przez rozdrabnianie.
Sztucznymi stałymi nośnikami lub podłożami są np. kwasy krzemowe o dużej powierzchni (aerosil); żele krzemionkowe wytworzone różnymi metodami; dokładnie rozdrobniony węglan wapnia otrzymany przez zabojętnienie mleka wapiennego lub zobojętniony wodzian glinowy albo jego pochodne poddane obróbce cieplnej otrzymane przez rozdrabnianie. Są to również nośniki pochodzenia sztucznego. Jako naturalne stałe nośniki organiczne stosuje się np. mąkę, cukier, śruty z odpadów niektórych roślin, takie jak mączka drzewna itp.
Odpowiednimi ciekłymi nośnikami i rozpuszczalnikami są woda i różne rozpuszczalniki organiczne oraz ich mieszaniny; alkanole i alkanole poliwodorowe oraz ich estry utworzone z różnymi kwasami, np. kwasami tłuszczowymi, aromatycznymi, hydroksylowymi lub aminowymi, takie jak octan etylu, octan butylu, octan amylu, benzoesan metylu, ftalan dioktylu itp., chociaż w tym samym celu mogą być użyte inne polarne związki organiczne, takie jak amidy kwasowe, np. dimetyloformamid, laktony, np. gamma-butyrolakton i laktamy, np. N-metylopirolidon.
Substancje obniżające napięcie (środki powierzchniowo czynne) stosowane w różnych kompozycjach rozmnażane są w szerokim sensie jako środki emulgujące, dyspergujące i zwilżające są ogólnie znane i w wytwarzaniu preparatów pestycydowych należą do tego typu dodatków.
Substancje obniżające napięcie mogą mieć charakter niejonowy i jonowy.
Jako niejonowe substancje obniżające napięcie stosuje się np. estry tlenku etylenowego z alkoholami; estry tlenku etylenowego z kwasami tłuszczowymi lub kwasem oleinowym, etery tlenku alkilenu z aralkilofenolami; polimery blokowe tlenku etylenu z tlenkiem propylenu; ich estry i etery, jak również pochodne tlenku etylenu z kwasami tłuszczowymi lub kwasem oleinowym i bezwodnikami heksitolu, takie jak etery nonylofenylopoliglikolu, estry oleinianu polioksyetylenu lub monooleinian sorbitanu polioksyetylenowego itp.
Jonowe substancje obniżające napięcia mają charakter anionowy, kationowy i amfoteryczny.
Anionowe substancje obniżające napięcie są np. kwasami karboksylowymi lub sulfonowymi; siarczanami i sulfonianami alkoholi; estrami fosforowymi eterów polioksyetylenowych i estrami
164 215 oraz solami utworzonymi z metalami ziem alkalicznych lub z kationami organicznymi, takimi jak mydło potasowe, wapń, sód, amon lub dodecylobenzenosulfonianem diizopropyloamonu; diizooktylosulfobursztynianem sodu, albo solami kwasu poliakrylowego z wyżej wymienionymi kationami.
Kationowe substancje obniżające napięcie są np. wodorohalogenkami wyższych alkiloamin lub ich sulfonianami; chlorkiem stearylodimetyloamonowym; lub wyższymi etanoloaminami lub ich solami i ewentualnie solami utworzonymi także z anionowymi substancjami obniżającymi napięcie.
Amfoteryczne substancje obniżające napięcie są np. betainami, lecytynami i N-metyloalkilotaurimidem sodu itp.
Użytecznymi dodatkami, np. adhezantami są naturalne lub syntetyczne polimery, takie jak np. skrobia, dekstryna, mono- i disacharydy, karboksymetyloceluloza, hydroksyetyloceluloza, poliwinylopirolidon, kwas poliakrylowy, żywica ksantynowa, alginiany itp.
Użytecznymi środkami przeciwpienieniu są np. blokowy polimeryzat polioksyetylenowopolipropylenowy, wyższe alkanole lub szczególne oleje silikonowe. Ponadto, mogą być stosowane inne dodatki, np. substancje wabiące, takie jak miód, mono- i disacharydy, oraz perfumy, takie jak octan izoamylu itp.
Dodatki (materiały pomocnicze) obejmują również stabilizatory zapewniające mikrobiologiczną stabilność kompozycji. Użytecznymi stabilizatorami są np. kwas benzoesowy, benzoesan sodu, estry kwasu 4-hydroksybenzoesowego itp.
Składnik aktywny może być formułowany do zastosowania w postać ciekłą stałą lub aerozolową.
W celu wytwarzania ciekłych kompozycji, składnik aktywny rozpuszcza się lub zawiesza w odpowiednim rozpuszczalniku (korzystnie w wodzie) równocześnie z wyżej wymienionymi dodatkami albo przez dodanie jednego dodatku po drugim.
Ciekłe kompozycje mogą być zarówno układem homogenicznym jak i dyspersyjnym. Można je wytwarzać przez rozdrabnianie (mielenie) stałego składnika aktywnego w odpowiednich rozmiarów cząstki, po czym homogenizowanie w środowisku dyspersyjnym ewentualnie zawierającym również żądane środki powierzchniowo czynne, przez zastosowanie mieszania o niskich obrotach, a następnie rozdrabniania np. w młynie kulowym. Do otrzymanej zawiesiny, w razie potrzeby, dodaje się środek przeciwpienieniu, materiały zwiększające lepkość podczas mieszania przy niskich obrotach.
Pyły do opylania (kompozycje pyliste) wytwarza się w ten sposób, że składnik aktywny rozdrabnia się w odpowiednim urządzeniu, a następnie homogenizuje razem z nośnikiem i środkiem powierzchniowo czynnym. Powyższy proces można zmodyfikować w taki sposób, że składnik aktywny, nośnik i środek (środki) powierzchniowo czynne najpierw homogenizuje się, po czym rozdrania i na zakończenie homogenizuje. Do rozdrabniania stosuje się młyn młotkowy, prętowy, strumieniowo powietrzny. Proszki do opylania (kompozycje pyliste) można również wytwarzać w taki sposób, ze nośnik i substancje powierzchniowo czynne dysperguje się lub rozpuszcza odpowiednio w dyspersji lub roztworze zawierającym składnik aktywny, po czym otrzymaną ciecz przeprowadza się w postać stałą znanymi metodami, takimi jak suszenie rozpyłowe lub liofilizacja. W razie potrzeby otrzymaną kompozycję pylistą rozdrabnia się, a następnie homogenizuje.
Celowe jest zastosowanie takich ilości (dawek) ciekłej kompozycji (np. brzeczek fermentacyjnych), które nie przeszkadzają swobodnym ruchom Apis mellifera przy zwilżeniu.
W przypadku, np. brzeczki fermentacyjnej pozbawionej komórek wytworzonej według przykładu VIIIa, dawka ta wynosi 5-500 ml/m2 ramki pszczelej. Dawka ta, jednakże może być mniejsza lub większa niż ta wartość ponieważ brzeczki fermentacyjne i ich różne postacie są nietoksyczne wobec Apis mellifera. Częstotliwość i dawki stosowane zależą od stopnia zakażenia.
Ze względu na niedogodność ciekłych kompozycji z większą korzyścią stosuje się różne postacie proszkowe kompozycji. Dawka tych ostatnich mieści się zazwyczaj w zakresie 0,01-10 g składnika aktywnego/m3 ramki.
Kompozycja w postaci pokarmów i płynów do pojenia (woda do picia) są postaciami bardzo korzystnymi do stosowania ponieważ zapewniają długotrwałe i równomierne podawanie nie wymagając przy tym otwierania uli w przeciwieństwie do różnych preparatów do rozpylania i
164 215 opylania. W tym przypadku okres karmienia i pojenia (picie wody) może być określony, a zależy on z kolei od zmniejszenia lub ewentualnego pełnego ustąpienia zakażenia.
Przedmiot wynalazku ilustrują szczegółowo poniższe przykłady, które nie ograniczają jego zakresu.
Przykład I. Izolowanie szczepów.
Mikroorganizmy wyizolowano z ziemi leśnej (las akacjowy z okolicy Toina, wrzesień 1986) metodą płytkową. Próbkę ziemi w ilości 1 g zawieszano w 99 ml roztworu fizjologicznego chlorku sodu (solanka) i wytwarzano serię rozcieńczeń przez dodanie 3 ml każdej zawiesiny do 27 ml solanki fizjologicznej w każdym etapie rozcieńczenia. Z każdej kolby pobierano pipetą 1 ml rozcieńczenia i wprowadzano do pustej, sterylnej płytki Petriego o średnicy 4 cm i do każdej dodawano 9 ml roztopionej, do temperatury 40-45°C ciekłej pożywki zawierającej actidion w ilości 0,02 mg/ml.
Przez eliptyczne poruszanie płytki Petriego zawiesinę dokładnie mieszano z agarem i pozostawiano do zestalenia. Następnie płytki Petriego odwracano do góry dnem i inkubowano 72 h w temperaturze 28°C.
Do dalszych badań stosowano te płytki Petriego, w których ilość rosnących kolonii mieściła się w zakresie 10-20. Kolonie te kilkakrotnie propagowano znaną metodą z otrzymaniem dziesięciu morfologicznie jednorodnych kolonii różniących się od innych. Dziewięć tych kolonii ujednorodniano, natomiast na jednej spontanicznie rozwijano mikropopulację. Działanie roztoczobójcze brzeczek fermentacyjnych lub brzeczek fermentacyjnych pozbawionych komórek i w ten sposób wyizolowanych czystych lub mieszanych mikropopulacji wytwarzanych odpowiednio w przykładach IIIa, VIIIa lub b badano zgodnie z przykładami XXXVIII-XL.
Przykład II. Wyizolowanie subkultur spontanicznie rozwiniętych mieszanych mikropopulacji.
Ze spontanicznie rozwiniętej mieszanej mikropopulacji (czyste subkultury) wyizolowano dwa szczepy przez powtórne propagowanie na stałej pożywce z zastosowaniem różnych metod diagnostycznych (agar czekoladowy, agar krwi, agar zieleni brylantowej, agar siarczynu bizmutu itp) i przez starzenie kultur. Obydwa szczepy zdeponowano w NCAIM pod identyfikacyjnym nr 001083 i nr 001086. Jeden z tych szczepów jest nowym Bacillus, zaś drugi jest znany i należy do rodzaju Pseudomonas i wykazuje niżej podane właściwości bakteriologiczne.
a/ Szczep Pseudomonas zdeponowany pod nr identyfikacyjnym 001086 tworzy błyszczące kolonie o średnicy 0,5-1 mm na prostej pożywce agarowej, wykazuje słaby wzrost w temperaturze 37°C i lepszy w 30°C.
b/ Szczep Bacillus zdeponowany pod nr identyfikacyjnym 001083 tworzy matowe szarawe kolonie o średnicy 1-2 mm na prostej pożywce agarowej, a/ Gram: dodatni, b/ sporulacja: owalna, c/ Mot: dodatni, d/ wzrost anaerobowy: dodatni, e/ wzrost na agarze siarczanu bizmutu: + /-, i/ wzrost na agarze eozyna-błękit metylenowy: + /-, g/ wzrost w obecności 7% chlorku sodu: dodatni, h/ katalaza: dodatni, i/ NO3—NO2: ujemny, j/ test Voges-Proskauer: ujemny, k/ indol: ujemny, ureaza (Kristensen): ujemny, m/ arginina-dihydrolaza: ujemny, n/ lizyna-dekarboksylaza: ujemny,
0/ ornityna-dekarboksylaza: ujemny, p/ hydroliza eskuliny: dodatni, q/ hydioliza skrobi: ujemny, r/ hydroliza kazeiny: ujemny,
164 215 s/ hydroliza lecytyny: ujemny, t/ hydroliza żelatyny: dodatni, u/ cytrynian amonu: ujemny, u/ wytwarzanie kwasu w środowisku utleniania Hungh-Leifson'a - odżywka fermantacyjna: utlenianie, v/ wytwarzanie gazu pepton-glukoza z wodą: ujemne, x/ wytwarzanie kwasu (BSS) glukoza: dodatnie; fruktoza: dodatnie; laktoza: ujemne; maltoza: ujemne; mannitol: dodatnie; ramnoza: ujemne, sacharoza: dodatnie; ksyloza: ujemne; (pepton i woda) arabinoza: ujemne; adonitol: ujemne;
z/ ONPG: dodatnie.
Przykład III. Fermentacja czystych szczepów bakterii zdeponowanych w NCAIM pod nr identyfikacyjnym 001083 i nr 001086 scharakteryzowanym w przykładzie II lub ich spontanicznie rozwiniętych mieszanych mikropopulacji.
a/ Komórki mieszanej mikropopulacji utrzymywane na skosie pożywki zawieszano w 5 ml solanki fizjologicznej każdorazowo w probówce i 1 ml każdej z tych zawiesin inokulowano do 100 ml roztworu pożywki sterylizowanej w temperaturze 120°C w czasie 20 minut, którą następnie umieszczano w kolbie o pojemności 500 ml i zawierającej następujące składniki:
pepton 0,78 %
triton 0,78%
ekstrakt drożdży 0,78 %
chlorek sodu 0,56%
glukoza 0,1 %
pH = 7,5
Po inkulowaniu kolby wstrząsano w temperaturze 32°C przy 200 rpm w czasie 72 h. b/ Sposób opisany w punkcie a/ powtarzano z tym, że poddawano fermentacji szczep bakterii
Pseudomonas zdeponowany w NCAIM pod nr identyfikacyjnym 001086.
Przykład IV. Fermentacja, a następnie suszenie rozpyłowe (atomizacja) spontanicznie rozwiniętej mieszanej mikropopulacji szczepów bakteryjnych zdeponowanych w NCAIM pod identyfikacyjnymi nr 001083 i nr 001086 scharakteryzowanych w przykładzie II.
Jeden litr brzeczki fermentacyjnej według przykładu IIIa o zawartości 2,4% substancji suchej suszy się metodą rozpyłową (atomizacja) z zastosowaniem powietrza o temperaturze na wlocie 120°C, a na wylocie 65-75°C z otrzymaniem 25,5 g stałego produktu o wilgotności 5,8%.
Przykład V. Fermentacja, następnie suszenie rozpyłowe (atomizacja) i sterylizacja promieniami X spontanicznie rozwiniętej mieszanej mikropopulacji szczepów bakteryjnych zdeponowanych pod identyfikacyjnym nr 001083 i nr 001086 scharakteryzowanych w przykładzie II.
Produkt otrzymany w sposób analogiczny do opisanego w przykładzie IV poddawano naświetlaniu z zastosowaniem dawki 5KGr promieni gamma.
Skuteczność sterylizacji przez naświetlanie kontrolowano metodą płytkową znanym sposobem.
Przykład VI. Fermentacja, a następnie liofilizacja spontanicznie rozwiniętej mieszanej mikropopulacji szczepów bakteryjnych zdeponowanych w NCAIM pod identyfikacyjnym nr 001083 i nr 001086 scharakteryzowanym w przykładzie II.
Otrzymaną w przykładzie IIIa brzeczkę fermentacyjną w ilości 100 ml utrzymywano w temperaturze -25°C w czasie 24 h, po czym liofilizowano w urządzeniu Edwards Supermodulyo typ 12 K z otrzymaniem każdorazowo 2,3-2,5 g liofilizowanego produktu.
Przykład VII. Fermentacja, następnie liofilizacja i sterylizacja naświetlaniem spontanicznie rozwiniętej mieszanej mikropopulacji szczepów bakteryjnych zdeponowanych w NCAIM pod identyfikacyjnym nr 001083 i nr 001086 scharakteryzowanych w przykładzie II.
Liofilizowany produkt otrzymany w przykładzie VI poddawano naświetlaniu dawką 5KGr promieni gamma.
Efektywność sterylizacji naświetlaniem kontrolowano metodą płytkową w znany sposób.
Przykład VIII. Fermentacja, następnie usuwanie komórek w przypadku odpowiednio czystych szczepów bakteryjnych zdeponowanych w NCAIM pod numerami identyfikacyjnymi 001083 i 001086 scharakteryzowanych w przykładzie II albo ich spontanicznie rozwiniętej mieszanej mikropopulacji.
164 215 a/ Jeden litr brzeczki fermentacyjnej zawierającej mieszaną mikropopulacje według przykładu Ilia odwirowywano wirówką z chłodzeniem typu LU 418 H przy 4000 rpm w czasie 1h w temperaturze 4°C. Komórki zostały całkowicie usuniete przez powtórną filtracje supernatantu przez membrane Sortorins o wielkości porów 0,45, a następnie 0,2pm. Otrzymana w ten sposób brzeczka fermentacyjna zawierała 1,02% substancji suchej.
Skuteczność wydzielania komórek kontrolowano metodą płytkową w znany sposób. b/ Sposób opisany w punkcie a/ powtarzano z tym, że fermentacyjną brzeczkę uwalniano od komórek bakterii Pseudomonas zdeponowanych w NCAIM pod nr identyfikacyjnym 001086.
Przykład IX. Fermentacja, następnie usuwanie komórek i suszenie rozpyłowe spontanicznie rozwiniętej mieszanej mikropopulacji szczepów bakteryjnych zdeponowanych w NCAIM pod identyfikacyjnym nr 001083 i nr 001086 scharakteryzowanym w przykładzie II.
Jeden litr brzeczki fermentacyjnej opisanej w przykładzie VIIIa, która zawierała 1,02% substancji suchej suszono z zastosowaniem powietrza o temperaturze na wlocie 120°C i na wylocie 65-75°C. W ten sposób otrzymano 10,57 g produktu zawierającego 3,7% wilgotności.
Przykład X. Fermentacja, następnie usuwanie komórek i liofilizacja spontanicznie rozwiniętej mieszanej mikropopulacji szczepów bakteryjnych zdeponowanych w NCAIM pod identyfikacyjnym nr 001083 i nr 001086 scharakteryzowanych w przykładzie II.
Jeden litr brzeczki fermentacyjnej opisanej w przykładzie VIIla utrzymywano w temperaturze -25°C w czasie 48 h i liofilizowano w urządzeniu Edwards Supermodulyo typu 12 K w czasie 24 h z otrzymaniem 10,2 g liofilizowanego produktu.
Przykład XI. Fermentacje, następnie usuwanie komórek i filmowe odparowanie spontanicznie rozwiniętej mieszanej mikropopulacji szczepów bakteryjnych zdeponowanych w NCAIM pod identyfikacyjnym nr 001083 i nr 001086 scharakteryzowanych w przykładzie II.
Jeden litr brzeczki fermentacyjnej opisanej w przykładzie VIlla odparowywano do objętości 0.33 litra w temperaturze 50°C pod zmniejszonym ciśnieniem 380 mm Hg w wyparce filmowej.
Przykład XII. Fermentacja, usuwanie komórek, dodawanie do otrzymanej brzeczki fermentacyjnej 1/60 części wagowej sacharozy i liofilizowanie spontanicznie rozwiniętej mieszanej mikropopulacji szczepów bakteryjnych zdeponowanych w NCAIM pod identyfikacyjnym nr 001083 i nr 001086 scharakteryzowanym w przykładzie II.
Do 11 brzeczki fermentacyjnej opisanej w przykładzie VIlla dodawano 1/60 część wagową sacharozy. Brzeczkę utrzymywano w temperaturze -25°C w czasie 48 h i liofilizowano w urządzeniu Edwards Supermodulyo typu 12 K w czasie 24h.
Ciekłe kompozycje (skład podano w % wagowych). Spraye (kompozycje do opryskiwania).
Przykład XIII.
Składnik aktywny odpowiednio według przykładu III a i b 99,88%
Monooleinian sorbitanu polioksyetylenowego 0,19%
10%o emulsja oleju metylosilikonowego 0J%
Kompozycję otrzymano przez mieszanie (homogenizację) składników. Przykład XIV.
Składnik aktywny odpowiednio według przykładu VIlla 97,88%
Dekstryna 2,09%
Monooleinian sorbitanu polioksyetylenowego 0^1%
10% emulsja oleju metylosilikonowego 00,1%
Kompozycję wytworzono w sposób opisany w przykładzie XIII. Przykład XV.
Składnik aktywny według przykładu XI 97,00%
Sacharoza 7,2%
Monooleinian sorbitanu polioksyetylenowego 0^%
10% emulsja oleju metylosilikonowego 00^3%
Kompozycję wytworzono w sposób opisany w przykładzie XIII. Przykład XVI.
Składnik aktywny według przykładu XI 97,00%
Sacharoza 6,39%
164 215
Sól potasowa estru fosforowego eteru polioksyetylenowego alkoholu tłuszczowego 0,25%
Monooleinian sorbitanu polioksyetylenowego 0,15% emulsja oleju metylosilikonowego 0,25%
Octan izoamylu 0,05%
Kompozycję otrzymano w sposób opisany w przykładzie XIII. Przykład XVII.
Składnik aktywny odpowiednio według przykładu III a i b 99,7% Monooleinian sorbitanu polioksyetylenowego 0,1%
10%o emulsja oleju metylosilikonowego 0,1%
Żywica ksantynowa 0,1%
Kompozycję otrzymano w sposób opisany w przykładzie XIII. Przykład XVIII.
Składnik aktywny według przykładu IV 30,0%
Monooleinian sorbitanu polioksyetylenowego 1,0%
Sacharoza 10,0%
1Q%o emulsja oleju metylosilikonowego 0,5%
Woda 58,0%
Octan izoamylu 0,05%
Kompozycję otrzymano w sposób opisany w przykładzie XIII. Przykład XIX.
Składnik aktywny według przykładu V 30,0%
Monooleinian sorbitanu polioksyetylenowego 1,0%
Sacharoza 10,0%
10% emulsja oleju metylosilikonowego 0,5%
Woda 58,0%
Octan izoamylu 0,05%
Kompozycję otrzymano w sposób opisany w przykładzie XIII. Przykład XX.
Składnik aktywny według przykładu XI 93,0%
Sacharoza 6,4%
Ester fosforowy eteru polioksyetylenowego alkoholu tłuszczowego 0,25%
Monooleinian sorbitanu polioksyetylenowego 0,15%
Lecytyna 0,15%
Octan izoamylu 0,05%
Kompozycję otrzymano w sposób opisany w przykładzie XIII. Kompozycje stosowane do karmienia.
Przykład XXI.
Składnik aktywny według przykładu VIIIb 79,95%
Sacharoza 20,0%
Octan amylu 0,025%
Octan etylu 0,025%
Kompozycję otrzymano przez mieszanie składników.
Przykład XXII.
Składnik aktywny według przykładu VIIIb 50,0%
Nektar mieszany 50,0%
Kompozycję otrzymano w sposób opisany w przykładzie XXI. Przykład XXIII.
Składnik aktywny według przykładu XI 80,0%
Sacharoza 20,0%
164 215
Kompozycję otrzymano w sposób opisany w przykładzie XXI. Kompozycja stosowana do picia (picia wody).
Przykład XXIV.
Składnik aktywny według przykładu VIIIb 98,0%
Sacharoza 1,95%
Octan amylu 0,025%
Octan etylu 0,025%
Kompozycję wytwarzano w sposób opisany w przykładzie XXI.
Kompozycje w proszku (skład podano w % wagowych). Pyły (kompozycje do opylania). Przykład XXV.
Składnik aktywny według przykładu IV 90,0%
Żel krzemionkowy o dużej powierzchni 8,0%
Sacharoza 2,0%
Kompozycję wytworzono przez mieszanie, a następnie rozdrabnianie do wielkości cząstek poniżej 20μπι.
Przykład XXVI.
Składnik aktywny według przykładu V 90,0%
Żel krzemionkowy o dużej powierzchni 8,0%
Sacharoza 2,0%
Kompozycję wytwarzano w sposób opisany w przykładzie XXV. Przykład XXVII.
Składnik aktywny według przykładu IX 90,0%
Talk 90,0%
Sacharoza 1,0%
Kompozycję wytwarzano w sposób opisany w przykładzie XXV o wielkości cząstek poniżej μπι.
Przykład XXVIII.
Składnik aktywny według przykładu VI 50,0%
Żel krzemionkowy o dużej powierzchni 10,0%
Talk 35,0%
Sacharoza 5,0%
Kompozycję wytworzono w sposób opisany w przykładzie XXV.
Przykład XXIX.
Składnik aktywny według przykładu VII 50,0%
Żel krzemionkowy o dużej powierzchni 10,0%
Talk 35,0%
Sacharoza 5,0%
Kompozycję wytworzono w sposób opisany w przykładzie XXV.
Przykład XXX.
Składnik aktywny według przykładu XII 50,0%
Żel krzemionkowy o dużej powierzchni 10,0%
Talk 35,0%
Sacharoza 5,0%
Kompozycję wytworzono w sposób opisany w przykładzie XXV. Proszki zwilzalne (kompozycje WP - skład podano w % wagowych). Przykład XXXI.
Składnik aktywny według przykładu IV 95,0%
Żel krzemionkowy o dużej powierzchni 4,0%
N-metylotaurimid sodu 1,0%
164 215
Kompozycję wytworzono przez homogenizowanie składników, a następnie rozdrabnianie otrzymanej mieszaniny do wielkości cząstek poniżej 40 pm.
Przykład XXXII.
Składnik aktywny według przykładu V 95,0%
Żel krzemionkowy o dużej powierzchni 4,C)%
N-metylotaurimid sodu 1,0%
Kompozycję wytworzono w sposób opisany w przykładzie XXXI. Przykład XXXIII.
Składnik aktywny według przykładu VI 95,0%
Kaolin 4,0%
Proszek z odpadów siarczynowych 0,5%
Siarczyn sodu alkoholu tłuszczowego Ce-9 na nośniku z żelu krzemionkowego o dużej powierzchni 0,5%
Kompozycję wytworzono w sposób opisany w przykładzie XXXI. Przykład XXXIV.
Składnik aktywny według przykładu VII 95,0%
Kaolin 4,0%
Proszek z odpadów siarczynowych 0,5%
Siarczyn sodu alkoholu tłuszczowego na żelu krzemionkowym o dużej powierzchni 0,5%
Kompozycję wytworzono w sposób opisany w przykładzie XXXI. Przykład XXXV.
Składnik aktywny według przykładu IX 98,0%
Sacharoza 0,5%
Żel krzemionkowy o dużej powierzchni 1,0%
Monooleinian sorbitanu polioksyetylenowego 0,5%
Kompozycję wytworzono w sposób opisany w przykładzie XXXI. Przykład XXXVI.
Składnik aktywny według przykładu XII 99,5%
Monooleinian sorbitanu polioksyetylenowego 0,5%
Kompozycję wytworzono w sposób opisany w przykładzie XXXI.
Kompozycja aerozolowa - skład w % wagowych. Przykład XXXVII.
Składnik aktywny według przykładu XI 40,,)7%
Sacharoza 3,0%
Eter nonylofenolopoliglikolowy (ED-10) 0,1%
Lecytyna 1,0%
Octan izoamylu 0,1%
Octan butylu 0,1%
Nośnik gazowy 55,,%
Kompozycję wytworzono w taki sposób, że sacharozę, środek powierzchniowo czynny i substancje wabiące rozpuszcza się w składniku aktywnym podczas mieszania, po czym otrzymaną ciecz wprowadza się do butli aerozolowych. Butle zamyka się zaworem, napełnia gazem nośnikowym i na zakończenie butelki zaopatruje się w dysze.
Skuteczność biologiczna.
Przykład XXXVIII.
Trzy rodziny pszczele w dobrej kondycji na dziewięciu ramkach zakaża się w całej rozciągłości, następnie zadaje trzykrotnie co trzy dni brzeczką fermentacyjną wytworzoną w przykładzie VIIIa. Każdorazowo rozpyla się 60 ml brzeczki fermentacyjnej pozbawionej komórek otrzymanej jak opisano w przykładzie VIlla za pomocą urządzenia rozpylającego dyszą powietrzną na powierzchnie plastrów miodu i na tych powierzchniach pszczoły roją się. Ponadto, każdą rodzinę pszczelą
164 215 wystawia się na działanie dymiącego się paska zawierającego 30 mg amitrazy jako składnika aktywnego (preparat ANTIVAR do celów weterynaryjnych) na trzeci dzień po ostatniej obróbce.
Dla kontroli zastosowano trzy dalsze rodziny pszczele, które poddawano tylko działaniu ANTIVATu (30 mg amitrazy) w czasie działania brzeczki fermentacyjnej otrzymanej w przykładzie VIIIa. Następnie obliczano i rejestrowano liczbę martwych roztoczy i pszczół wewnątrz ula. Ponadto obserwowano ogólną kondycję i zachowanie rodzin i królowej.
Warunki testu.
Ule pszczele wyposażone w półki do zbierania roztoczy. Półki były wykonane z aluminium i zaopatrzone w wystające obrzeża o wysokości 5 mm umieszczone na płytce - podłodze ula pszczelego. W razie konieczności półkę usuwano lub wymieniono przez odpowiedniego kształtu otwór wykonany w płytce - podłodze bez konieczności otwierania samego ula.
Określenie liczby pszczół, larw i czerwi nieżywych wewnątrz ula pszczelego.
Liczbę pszczół, larw i czerwi nieżywych wewnątrz ula obliczano każdego dnia za pomocą sidła, tj. pudełka wykonanego z aluminium, które to pudełko było otwarte u góry i niższym boku i wyposażone w wysuwaną półkę na dnie. U góry otwór był pokryty drutem stanowiącym otwory 8 mm dla zabezpieczenia pszczół od nieżywych roztoczy z ula pszczelego.
Zachowanie rodzin pszczelich.
Zachowanie, tj. brzęczenie i bzykanie rodzin pszczelich, lokowanie się, ruch na powierzchni ramek oraz zachowanie poszczególnych pszczół obserwowano wzrokowo w czasie otwierania uli i wyjmowania z nich ramek.
Kondycja zdrowotna i zachowania królowych pszczół.
Kondycja zdrowotna i zachowania królowych oceniano indywidualną inspekcją. Obserwacja taka była przedłużona również do monitorowania zachowania pszczół tworzących „dwór“ królowej, ruchy królowej, brzmienie jej skrzydeł (np. krawędzie odgryzione przez insekty) oraz jej drogę wykonywaną do miejsc odpowiednich do składania jaj dla wyciągnięcia odpowiednich wniosków dotyczących aktywności królowej.
Ocenianie zajętych pasków na plastrze miodu.
Określenie „zajęty pasek plastra miodu“ oznacza, że powierzchnia wyznaczona między dwoma przylegającymi sekcjami plastra miodu w co najmniej 70-80% po przeciwnej powierzchni plastra miodu była pokryta pszczołami.
Prowadzenie badania.
Przy każdej obróbce 60 ml nierozcienczonej brzeczki fermentacyjnej pozbawionej komórek wytworzonej jak opisano w przykładzie VIlla i utrzymywanej w temperaturze pokojowej rozpryskiwano za pomocą ręcznego przyrządu z dyszą powietrzną na powierzchnię dziewięciu ram utrzymujących trzy rodziny pszczele (tj. na powierzchnię 27216 cm2 na rodzinę). Pszczoły pokrywały podczas opryskiwania powierzchnię plastra miodu całkowicie. Pasek dymiący zawierający jako środek aktywny armitrazę (ANTIVAR) stosowano do kontroli w postaci „V“ i umieszczano na półce aluminiowej, po czym wkładano do wnętrza ula pszczelego. Otwór wyjściowy był zamknięty przez 1 h.
Parametry testu.
a/ Liczbę nieżywych mszyc rejestrowano po 24, 48 i 72 godzinach po obróbce.
b/ Liczbę nieżywych pszczół obliczano i rejestrowano co trzy dni, przed rozpoczęciem obróbki włącznie.
c/ Zachowanie rodzin i królowej jak również liczbę zajętych miejsc na plastrze miodu oceniano w czasie obróbki, gdy ule pszczele były otwarte.
Wyniki.
Liczba nieżywych mszyc Varroa jacobsoni w każdej rodzinie po przeprowadzeniu obróbki każdego 3 dnia, trzykrotnie z zastosowaniem brzeczki fermentacyjnej wytworzonej jak opisano w przykładzie VIHa, a następnie działanie amitrazy.
164 215
Tab ela 1
Obróbka Czas upływający po obróbce (h) Liczba martwych pszczół w rodzinie nr
1 2 3
1 24 74 43 31
48 5 12 10
72 1 1 0
Razem. 80 57 41
2 24 47 52 34
48 6 1 3
72 0 1 1
Razem: 53 54 38
3 24 62 77 47
48 12 9 7
72 2 0 1
Razem: 76 86 55
Podsumowanie: 209 197 134
4 24 225 134 94
amitraza 48 24 4 11
(30 mg) 72 0 1 0
Razem: 249 139 105
Liczba nieżywych roztoczy „Varroa jacobsoni“ za rodzinę pszczelą po obróbce trzeciego dnia, 4-krotnie zastosowanie 30 mg amitraza na obróbkę (kontrola).
Tab e la 2
Obróbka Czas po obróbce (h) Liczba nieżywych mszyc w rodzinie pszczelej nr
1 2 3
1 24 164 241 190
48 3 12 3
72 0 1 0
Razem. 167 254 193
2 24 68 87 37
48 0 3 1
72 0 1 0
Razem· 68 91 38
3 24 21 35 24
48 0 2 1
72 0 0 2
Razem: 21 37 27
4 24 57 55 32
48 4 0 4
72 1 0 1
Razem 62 55 37
Nieżywe pszczoły:
Liczba martwych pszczół znalezionych na półkach korespondowała z normalnym stopniem śmiertelności. Odpowiednio, traktowania nie powodowały żadnego znacznego zwiększenia liczby martwych pszczół.
164 215
Zachowanie rodzin pszczelich i królowej, liczba zamieszkałych pasów.
W ogólnej kondycji nie stwierdzono żadnych patologicznych zmian rodzin pszczelich oraz królowej. Ogólna kondycja rodzin, jak to oceniono na podstawie zamieszkałych pasów, nie została zakłócona.
Przykład XXXIX.
Badania toksykologiczne na pszczołach.
Wartość doustna LD50 dla Apis mellifera brzeczki fermentacyjnej wytworzonej według przykładu VIHa.
Materiał testowy.
Stężenie w szeregu rozcienczeń wytworzonych z brzeczki fermentacyjnej pozbawionej komórek z przykładu VIlla z roztworem opisanym poniżej daje pierwsze stężenie 1% i końcowe stężenie 0,25% w seriach (w przeliczeniu na brzeczkę fermentacyjną).
Roztwór zawierał następujące składniki:
cukier granulowany 20,0% aceton 5,0 ml woda destylowana do 100 ml
Dawkę 0,2 ml każdego roztworu serii podano grupom zawierającym każdorazowo 10 pszczół.
Dawkowanie.
W 0,2 ml roztworu podawano 500,0, 1000,0 i 2000,0 mikrogramów na 10 pszczół.
Badane owady.
Pszczoły stosowane do testowania pobierano ostrożnie odszczepiając je z ramek używanych do hodowli. Pszczoły pobierane z trzech rodzin będących w dobrej kondycji fizycznej w okresie intensywnego rojenia. Testowane pszczoły według różnych rodzin umieszczano w oddzielnych plastykowych pudełkach wyposażonych w perforowaną pokrywę.
Do celów badawczych 6 grup obejmujących po 10 pszczół umieszczano w zależności od każdej rodziny w 2 grupach.
Metoda badania.
Badane owady z ramek stosowanych do hodowania przenoszono natychmiast do laboratorium, gdzie były narkotyzowane gazowym dwutlenkiem węgla.
Grupy obejmujące każdorazowo 10 pszczół umieszczano w cylindrach o wysokości 10 cm i średnicy 5 cm wykonanych z drutu o wielkości otworów 4 mm galwanizowanych cynkiem i zamykanych na jednym końcu aluminiową folią, a na drugim końcu zatyczką korkową osłoniętą aluminiową folią.
W środku zatyczki korkowej był otwór o średnicy 1 cm i głębokości 0,4 mm i pojemności 0,5 ml zrobiony do miejsca doprowadzającego pokarm. Otwór zamykano cienkim drucikiem rozmieszczonym w odległości 3-4 mm.
Jedną godzinę po narkotyzowaniu pszczół gazowym dwutlenkiem węgla 6 kontrolnym grupom za pomocą szklanej strzykawki wprowadzano pokarm stanowiący 0,2 ml roztwór zawierający określoną dawkę brzeczki fermentacyjnej pozbawionej komórek wytworzonej w sposób opisany w przykładzie VHla.
Każdej z 6 kontrolnych grup podawano 0,2 ml roztworu cukru. Po 4 h, po pierwszym karmieniu, pszczoły konsumowały pierwszą porcję. Następnie co trzy godziny podawano syrop cukrowy w dowolnej ilości.
Poza jednogodzinnym okresem głodówki zapewnione było równomierne tempo spożywania badanego pokarmu, dzięki znanej właściwości pszczół polegającej na tym, że karmią się nawzajem przez równomierne rozdzielanie pokarmu.
Podczas okresu obserwacji, laboratoria były przyciemnione i tylko podczas okresów karmienia personel używa! światła przyćmionego, a pomieszczenia nie używano do żadnych innych celów. W czasie testu utrzymywano stałą temperaturę 23-24°C i wilgotność 55-70%, przy czym obydwa parametry sprawdzano i rejestrowano co trzy godziny.
Ocena.
Śmiertelność obserwowano w 4,24 i 48 h po podaniu syropu cukrowego zawierającego badaną substancję. Ponieważ występowanie przypadków śmiertelnych jest zjawiskiem naturalnym
164 215 u pszczół wynikającym z ich naturalnego środkowiska (główną tego przyczyną jest to, że kąsają inne na śmierć w podnieceniu spowodowanym gwałtownymi zmianami otoczenia), stopień śmiertelności oznacza, że różne poziomy dawkowania były korygowane z uwzględnieniem przeciętnego stopnia śmiertelności grup kontrolnych. Wartości skorygowane były brane pod uwagę dla dalszych ocen. Otrzymane wyniki podsumowano w tabeli.
Ta b e1 a 3
Śmiertelność Apis mellifera podczas określania doustnej wartości LDjo dla brzeczki fermentacyjnej pozbawionej komórek wytworzonej jak opisano w przykładzie VIIIa
Dawka dość teku dodanego do 0,2 ml syropu cukrowego 1 podanego grupie 10 pszczół każdorazowo (mikrogramy) 10 pszczół Stężenie brzeczki fermentacyjnej w syropie cukrowym % wag/obj Liczba seryjna grup obejmujących w każdej 10 pszczół Liczba nieżywych pszczół w grupie Przeciętna liczba nieżywych pszczół z 10 pszczół w czasie 48 h Śmiertelność skorygowana %
4h 24 b 48h po pierwszym
karmieniu
1 2 3 4 5 6 7 8
1 0 0 0
2 0 0 0
500,0 0,25 3 0 1 2 0,67 0,00
4 1 1 1
5 0 0 1
6 0 0 0
1 0 ! 1
2 0 0 0
1000,0 0,50 3 0 0 2 0.83 1.79
4 0 0 0
5 0 0 1
6 0 0 1
1 0 1 2
2 0 0 0
2000.0 1,00 3 2 0 2 1,00 3.57
4 0 0 0
5 0 1 1
6 0 1 1
2 0 0 0
Kontrola 000 3 0 0 0 0,67
4 0 0 2
5 0 1 1
6 0 0 0
Z powyższych danych należy stwierdzić, że wartość doustna LD50 wynosi powyżej 200,0 mikrogramów/pszczolę, tj. powyżej 2g/kg ciężaru ciała pszczoły. Dla porównania wartości LD50 dla amitrazy wynosi 12 mikrogramów/pszczolę.
Przykład XL. Badanie działania roztoczobójczego brzeczki fermentacyjnej otrzymanej według przykładu Illb wobec Apis mellifera zakażonych Varroa jacobsoni.
Materiał testowy.
Roztwór 2,5% brzeczki fermentacyjnej wywtorzonej jak opisano w przykładzie Illb z zastosowaniem syropu cukrowego o stężeniu 50%.
Badane owady.
Pszczoły stosowane do badań pobierano ostrożnie z ramek stosowanych do hodowli, a należących do rodzin o dobrej kondycji w czasie intensywnego rojenia. Badane pszczoły umieszczano w plastykowych pudełkach wyposażonych w perforowaną pokrywę.
Metoda badania.
Owady pobrane z ramek stosowanych do hodowli przenoszono bezpośrednio do laboratorium gdzie były narkotyzowane dwutlenkiem węgla. Narkotyzowane pszczoły badano pod soczewką powiększającą i osobniki zakażone roztoczami umieszczono w cylindrze o wysokości 10 cm i średnicy 8 cm wykonanym z drutu, który tworzył otwory 4 mm, a który był pokryty na jednym końcu folią aluminiową. Na dnie cylindra był umieszczony pusty plaster miodu o długości
164 215
3-5 cm. Do otworów dla karmienia wprowadzano za pomocą szklanej strzykawki 5-10 ml roztworu zawierającego brzeczkę fermentacyjną wytworzoną sposobem opisanym w przykładzie IIIb i pozwolono pszczołom na spożywanie ad libitum.
Podczas okresu obserwacyjnego, laboratorium było całkowicie zaciemnione, a pomieszczenia nie używano do żadnych innych celów. W czasie badań utrzymywano stałą temperaturę 23-24°C i wilgotność 55-77%.
Ocena.
Nieżywe roztocza pozostające na pszczołach obliczono 12 h po podaniu syropu cukrowego zawierającego badany materiał, po narkotyzowaniu pszczół gazowym dwutlenkiem węgla. Stwierdzono, że wszystkie roztocza obecne na pszczołach były nieżywe i spadły na dno klatki.
Tak więc, przez spożywanie syropu cukrowego zawierającego brzeczkę fermentacyjną wytworzoną w sposób opisany w przykładzie IIIb skuteczność jej działania w czasie 12 h osiągnęła wartość 100%.
Badane owady.
Stosowano pszczoły Apis mellifera, które zakażono silnie roztoczem Varroa jacobsoni. Do prób stosowano 12 grup po 20 pszczół dla każdej dawki.
Roztwór badany.
Brzeczkę fermentacyjną szczepów zdeponowanych pod skrótem NCAIM 001086 i NCAIM 001083 liofilizowano i przygotowano wodny roztwór z suchego materiału.
Metoda badań.
Pszczoły zgarnięto z plastra miodu i po uśpieniu dwutlenkiem węgla po 20 z nich dla każdej dawki umieszczono w cylindrach z siatki. Po jednej godzinie podano badany roztwór przy użyciu pompki natryskowej (czas natrysku: 12 sekund). Po dwóch godzinach policzono roztocza. Pszczoły następnie po uśmierceniu wytrząsano w etanolu (stosując wytrząsarkę). Roztocze odsączono i policzono. Wyniki przedstawiono w tabeli 4.
Tab e I a 4
Stężenie (% wag /obj) Śmiertelność roztocza Śmiertelność skorygowana roztocza Śmiertelność pszczół
NCAIM 2 0 51.5 49 4 00
001086 4 0 64.4 62 3 1 3
80 70.5 68 4 08
NCAIM 20 81 4 79 3 0.0
001083 40 60 0 57 9 4.6
80 88 4 86 3 88
spryskanie
wodą 2 1 - 00
metraktowana
kontrola 00 - 0.4
Departament Wydawnictw UP RP Nakład 90 egz. Cena 10 000 zł

Claims (3)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Kompozycja roztoczobójcza, znamienna tym, że jako składnik aktywny zawiera brzeczkę fermentacyjną lub brzeczkę fermentacyjną pozbawioną komórek albo koncentrat brzeczki fermentacyjnej lub brzeczki fermentacyjnej pozbawionej komórek albo zestaloną postać brzeczki fermentacyjnej lub brzeczki fermentacyjnej pozbawionej komórek, a która to brzeczka pochodzi z fermentacji jednego lub dwóch szczepów bakteryjnych złożonych w Narodowej Kolekcji Mikroorganizmów Rolniczych i Przemysłowych, w Budapeszcie na Węgrzech pod numerami indentyfikacyjnymi 001083 i 001086 albo ich mieszanej mikropopulacji, w razie potrzeby, w stanie sterylnym, ewentualnie razem z produktami metabolizmu występującymi podczas fermentacji oraz z niewykorzystanymi pożywkami, jak również z jednym lub więcej stałym i/lub ciekłym nośnikiem, korzystnie cukrem lub przemiałem naturalnych minerałów albo z obojętnym rozpuszczalnikiem takim jak woda i, w razie potrzeby, substancją powierzchniowo-czynną, korzystnie anionowo lub niejonowo emulgowalną lub dyspergowalną.
  2. 2. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jako składnik aktywny zawiera szczep Bacillus złożony pod nr identyfikacyjnym 001083.
  3. 3. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jako składnik aktywny zawiera szczep Pseudomonas złożony pod nr identyfikacyjnym 001086.
PL90285802A 1989-06-27 1990-06-26 Kompozycja roztoczobójcza PL PL PL PL PL164215B1 (pl)

Applications Claiming Priority (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
HU893224A HUT58474A (en) 1989-06-27 1989-06-27 Herbicidal compositions, as well as process for applying them and for producing the active ingredients

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL285802A1 PL285802A1 (en) 1991-10-21
PL164215B1 true PL164215B1 (pl) 1994-07-29

Family

ID=10963187

Family Applications (2)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL90285802A PL164215B1 (pl) 1989-06-27 1990-06-26 Kompozycja roztoczobójcza PL PL PL PL
PL90299558A PL165525B1 (pl) 1989-06-27 1990-06-26 Sposób wytwarzania aktywnego srodka roztoczobójczego PL PL PL PL

Family Applications After (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL90299558A PL165525B1 (pl) 1989-06-27 1990-06-26 Sposób wytwarzania aktywnego srodka roztoczobójczego PL PL PL PL

Country Status (20)

Country Link
US (1) US5312622A (pl)
EP (1) EP0482017A1 (pl)
JP (1) JPH04506347A (pl)
KR (1) KR920702607A (pl)
AU (1) AU636623B2 (pl)
BG (1) BG60633B1 (pl)
CA (1) CA2063442A1 (pl)
CZ (1) CZ279037B6 (pl)
FI (1) FI916076A0 (pl)
GR (1) GR1000890B (pl)
HU (1) HUT58474A (pl)
IE (1) IE902303A1 (pl)
IL (1) IL94870A (pl)
NZ (1) NZ234241A (pl)
PL (2) PL164215B1 (pl)
PT (1) PT94497A (pl)
TR (1) TR24533A (pl)
WO (1) WO1991000013A1 (pl)
YU (1) YU122690A (pl)
ZA (1) ZA904973B (pl)

Families Citing this family (6)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
HUT58474A (en) * 1989-06-27 1992-03-30 Richter Gedeon Vegyeszet Herbicidal compositions, as well as process for applying them and for producing the active ingredients
AUPP841199A0 (en) * 1999-02-02 1999-02-25 Pinnock, Professor Dudley Edwin Control of mange
AU2012268378A1 (en) 2011-06-06 2014-01-23 John I. Haas, Inc. Compositions and methods for controlling a honey bee parasitic mite infestation
HUE041589T2 (hu) * 2011-10-25 2019-05-28 Marrone Bio Innovations Inc Chromobacterium-formulációk, -készítmények, -metabolitok és alkalmazásuk
AU2014203897A1 (en) 2013-01-07 2015-07-23 John I. Haas, Inc. Compositions and methods for controlling a honey bee parasitic mite infestation
CA3043388A1 (en) 2018-05-14 2019-11-14 John I. Hass, Inc. Compositions and methods for controlling a honey bee parasitic mite infestation

Family Cites Families (11)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
GB1172900A (en) * 1967-11-20 1969-12-03 Shell Int Research Insecticides and their production
JPS4833364B1 (pl) * 1970-12-29 1973-10-13
US3969181A (en) * 1974-06-03 1976-07-13 Minnesota Mining And Manufacturing Company Transfer adhesive dispensing device
US4425331A (en) * 1981-10-13 1984-01-10 Concannon Joseph N Biological control
JPH01502475A (ja) * 1985-11-20 1989-08-31 クロップ ジェネティクス インターナショナル コーポレイション 農薬生産性内共生微生物およびその製法および使用法
US4752468A (en) * 1986-07-07 1988-06-21 North Carolina State University Method of controlling plant feeding mites with the fungus Neozygites floridana
US4718971A (en) * 1986-10-09 1988-01-12 Moore Push-Pin Company Dispenser for a transfer adhesive
DE3638722A1 (de) * 1986-11-13 1988-05-26 Pelikan Ag Geraet zum auftragen eines klebstoff-filmes
DE8813861U1 (de) * 1988-11-05 1988-12-22 Pelikan Ag, 3000 Hannover Rutschkupplung zwischen dem Spulenkern einer Wickelspule eines Bürogerätes o.dgl. und einem zu diesem konzentrisch angeordneten Antriebs- oder Getrieberad
HUT58474A (en) * 1989-06-27 1992-03-30 Richter Gedeon Vegyeszet Herbicidal compositions, as well as process for applying them and for producing the active ingredients
US5070015A (en) * 1990-10-15 1991-12-03 Merck & Co., Inc. Novel avermectins are produced from known microorganisms

Also Published As

Publication number Publication date
AU636623B2 (en) 1993-05-06
KR920702607A (ko) 1992-10-06
PT94497A (pt) 1991-02-08
PL285802A1 (en) 1991-10-21
CZ279037B6 (en) 1994-12-15
EP0482017A1 (en) 1992-04-29
IL94870A (en) 1995-01-24
BG60633B1 (bg) 1995-11-30
YU122690A (en) 1991-10-31
TR24533A (tr) 1991-11-01
IL94870A0 (en) 1991-04-15
GR900100491A (en) 1991-11-15
US5312622A (en) 1994-05-17
GR1000890B (el) 1993-03-16
FI916076A0 (fi) 1991-12-20
PL165525B1 (pl) 1995-01-31
CZ318390A3 (en) 1993-10-13
BG95689A (en) 1994-06-30
IE902303L (en) 1990-12-27
WO1991000013A1 (en) 1991-01-10
CA2063442A1 (en) 1990-12-28
JPH04506347A (ja) 1992-11-05
NZ234241A (en) 1992-05-26
ZA904973B (en) 1992-02-26
AU5834790A (en) 1991-01-17
HUT58474A (en) 1992-03-30
IE902303A1 (en) 1991-01-16

Similar Documents

Publication Publication Date Title
Ignoffo A successful technique for mass-rearing cabbage loopers on a semisynthetic diet
EP0598746B1 (en) Biological control of molluscs
DE3031756C2 (pl)
JPS6110589A (ja) 新規化合物、その製法およびその用途
RO118786B1 (ro) Tulpină de pseudomonas chlororaphis, compoziţie şi metodă pentru controlul bolilor plantelor
CN101347129B (zh) 一种用于杀灭蚊虫的苏云金杆菌悬浮剂
PL164215B1 (pl) Kompozycja roztoczobójcza PL PL PL PL
CN114916555A (zh) 一种含双三氟虫脲的农药组合物用于防治植物害螨的用途
US20220152128A1 (en) Bee gut microbial formulation for use as a probiotic for improved bee health and pathogen resistance
EP0047553B1 (en) Process for combatting and/or preventing allergic diseases
DD299150A5 (de) Akarizides mittel und verfahren zur herstellung seiner wirkstoffe
CN110140725B (zh) 一种农药组合物
CN115843812A (zh) 一种含螺甲螨酯的杀虫杀螨组合物及其用途
CN117063941A (zh) 一种含有氟吡呋喃酮与高效氯氰菊酯的杀虫组合物
CN111226914A (zh) 一种甲维盐和氯虫苯甲酰胺复配杀虫组合物
CN110934143A (zh) 一种含氯氟醚菌唑和氟吡菌胺的杀菌组合物
Griffin et al. Mass rearing boll weevils
Shillinger Diseases of Fur Animals
McLINTOCK INORNATA (Will)(DIPTERA: CULICIDAE)
JP2001247422A (ja) ハエ幼虫の殺滅菌及び殺滅剤とハエ幼虫の殺滅方法