PL164175B1

PL164175B1 - Barwione szklo kontaktowe PL PL PL PL

Info

Publication number: PL164175B1
Application number: PL90287592A
Authority: PL
Inventors: Richard L Jahnke
Original assignee: Schering Corp
Priority date: 1989-11-01
Filing date: 1990-10-31
Publication date: 1994-06-30
Also published as: EP0498835A1; IL96177A; WO1991006886A1; AU636679B2; AU6645090A; PT95736B; US5414477A; NZ235888A; IL96177A0; US6494575B1; US20020027637A1; KR940001222B1; US6523953B2; IE903919A1; JPH04505972A; CN1053300A; US20050128433A1; KR920704178A; NZ245704A; PT95736A

Abstract

1. Barwione szklo kontaktowe majace przezro- czysta sekcje zrenicy, sekcje teczówki otaczajaca sekcje zrenicy oraz barwiony nieprzezroczysty, przerywany wzór na calej sekcji teczówki, który pozostawia istotna czesc odstepów przezroczystosci wzoru, przy czym wzór pokrywa co najmniej okolo 25% obszaru sekcji teczów ki, a elementy wzoru sa nierozróznialne dla zwyklego obserwatora, natomiast pierwsza czesc elementów wzo ru ma pierwszy odcien, a druga czesc elementów wzoru ma drugi odcien, inny niz pierwszy odcien, przy czym pierwsza czesc jest umieszczona zasadniczo na zewnatrz sekcji teczówki, a druga czesc jest umieszczona zasad niczo wewnatrz sekcji teczówki, znami e nne tym, ze strzepiasta granica (24, 25) oddziela pierwsza i druga czesc, przy czym minimalny odstep strzepiastej granicy od zewnetrznego obrzeza sekcji teczówki wynosi od okolo 5% do okolo 45% promieniowej szerokosci sekcji teczówki, a maksymalny odstep tej granicy od zewnetrz nego obrzeza sekcji teczówki wynosi od okolo 45% do okolo 95% promieniowej szerokosci sekcji teczówki. FIG 2 PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku są barwione szkła kontaktowe, zwłaszcza takie szkła, które mają nieprzezroczyste barwione części, zdolne do zmiany widocznego koloru tęczówki oka użytkownika przy jednoczesnym nadaniu jej bardzo naturalnego wyglądu.

Już dawno stwierdzono, że szkło kontaktowe o nieprzezroczystym barwieniu nie powinno mieć prostej, jednolicie barwionej tęczówki. Takie szkło nadaje oku bardzo nienaturalny wygląd.

W patencie amerykańskim nr 3 679 504, należącym do Wichterlego, opisane jest nieprzezroczyste szkło, mające tęczówkę o więcej niż pojedynczym kolorze, który jest artystycznie wykonany lub fotograficznie odtwarzany. Taki rodzaj szkła kontaktowego nigdy nie osiągnął sukcesu handlowego. Inne próby wytwarzania nieprzezroczystego szkła kontaktowego o naturalnym wyglądzie są opisane w patentach amerykańskich nr 3 536 386 (Spivak), 3 712 718 (LeGrand), 4 460 523 (Neefe), 4 719 657 (Bawa), 4 744 647 (Meshel i inni), 4 634 449 (Jenkins), w publikacji patentu europejskiego nr 309 154 (Allergan) oraz w brytyjskim zgłoszeniu patentowym nr 2 202 540 A (IGEL).

W amerykańskim patencie nr 4 582 402 Knapp opisuje szkło kontaktowe, które w przykładzie wykonania ma barwione nieprzezroczyste punkty. Szkła te pozwoliły na osiągnięcie naturalnego wyglądu. Ponadto to szkło kontaktowe jest proste i tanie w produkcji, wykorzystuje się tutaj prosty jednobarwny wzór punktów drukowanych. Knapp podaje, że dla bardziej naturalnego skutku, czynność drukowania może być powtarzana jeden lub wiele iazy przy zastosowaniu równych barw, ponieważ po bliższym zbadaniu, stwierdzono, że tęczówki wielu osób mają więcej niż jeden kolor. Orukowany wzór nie musi być bezwzględnie równomierny, natomiast zezwala na uwydatnienie subtelnej struktury tęczówki. Jednobarwne szkła kontaktowe Kannpa mają swoje punkty rozmieszczone

164 175 w układzie nieregularnym, aby uwydatnić strukturę tęczówki. Ani przemysłowo wykonywane szkła kontaktowe Knappa, ani opis patentowy Knappa nie przedstawiają ani nie sugerują sposobu, według którego tworzy się wzór punktów o więcej niż jednym kolorze, aby osiągnąć bardzo naturalny wygląd.

Niniejszy wynalazek opiera się na nieoczywistym stwierdzeniu, że za pomocą bardzo prostych wielobarwnych nieprzezroczystych wzorów osiąga się niezwykle naturalnie wyglądającą tęczówkę. Otrzymuje się bardzo dużą poprawę wyglądu w stosunku do szkieł jednobarwnych. Podobnie jak jednobarwne szkła, szkła kontaktowe według wynalazku pozwalają osiągnąć podstawową zmianę widocznego koloru tęczówki osoby użytkującej, na przykład od ciemno-brązowej do jasno-niebieskiej lub zielonej. Mimo że przykłady wykonania wynalazku przedstawiają dwukolorowe szkła kontaktowe, zastosowanie więcej niż dwóch kolorów jest również możliwe.

Barwione szkło kontaktowe mające przezroczystą sekcję źrenicy, sekcję tęczówki otaczającą sekcję źrenicy oraz barwiony nieprzezroczysty, przerywany wzór na całej sekcji tęczówki, który pozostawia istotną część odstępów przezroczystości wzoru, przy czym wzór pokrywa co najmniej około 25% obszaru sekcji tęczówki a elementy wzoru są nierozróżnialne dla zwykłego obserwatora, natomiast pierwsza część elementów wzoru ma pierwszy odcień, a druga część elementów wzoru ma drugi odcień, inny niż pierwszy odcień, przy czym pierwsza część jest umieszczona zasadniczo na zewnątrz sekcji tęczówki, a druga część jest umieszczona zasadniczo wewnątrz sekcji tęczówki, według wynalazku charakteryzuje się tym, że strzępiasta granica oddziela pierwszą i drugą część, przy czym minimalny odstęp strzępiastej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 5% do około 15% promieniowej szerokości sekcji tęczówki, a maksymalny odstęp tej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 45% do około 95% promieniowej szerokości tęczówki. Korzystnie według wynalazku minimalny odstęp strzępiastej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 10% do około 30% promieniowej szerokości sekcji tęczówki, natomiast maksymalny odstęp tej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 60% do około 80% promieniowej szerokości sekcji tęczówki.

Według wynalazku elementy wzoru stanowią punkty. Przezroczyste odstępy są niebarwione. Przezroczyste odstępy są barwione przeświecająco.

Odmiana I barwionego szkła według wynalazku mająca przezroczystą sekcję źrenicy, nieprzezroczystą sekcję tęczówki otaczającą sekcję źrenicy, z wyjątkiem przezroczystych elementów w sekcji tęczówki, nieodróżnialnych dla zwykłego obserwatora, przy czym pierwsza część nieprzezroczystej sekcji tęczówki ma pierwszy odcień, a druga część nieprzezroczystej sekcji tęczówki ma drugi odcień inny ni Z pierwsyy ddcień orz z pierwsza część jest umieszczona zasadniczo na zewnątrz ssecji t^^^t^i^lki, a druga część jest umieszczona zzaadniczo wwwwątrz sskcji tscdSwkl, według wynalazku charakteryzuje się tym, że strzępiasta granica oddziela pierwszą i drugą część, przy czym minimalny odstęp strzępiastej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 5% do około 15% promieniowej szerokości sekcji tęczówki, a mnkcwmnrną zdsttp Zee yranicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 45% do około 95% promieniowej szerokości sekcji tęczówki.

Korzystnie w I odmianie szkła według wynalazku minimalny odstęp strzępiastej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 10% do około 30% promikąiowki szerokości sekcji tęczówki, a maksymalny odstęp tej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 60% do około 80% promieniowej szerokości sekcji tęczówki. Przezroczyste klkmkąSy teCcji tęczówki są ąikbaowIoąe. Przezroczyste elementy sekcji tęczówki są barwione przeświecając.

Druga odmiana barwionego szkła kontaktowego mająca przezroczystą sekcję źrenicy i nieprzezroczystą tkkcip tęczówki, otaczającą sekcję źrenicy, przy czym pierwsza część sekcji tęczówki ma pierwszy odcień, a druga część sekcji tęczówki ma drugi odcień, inny niż pierwszy odcień, oraz pierwsza część jest umieszczona zasadniczo na zewnątrz sekcji tęczówki a druga część jest umieszczona zasadniczo wewnątrz sekcji tęczówki, charakteryzuje się tym, że strzępiasta granica oddziela pierwszą i drugą część, przy czym minimalny odstęp strzępiastej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 5% do około 45% poomlknlowki szerokości sekcji tęczówki, a maksymalny odstęp granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 45% do około 95% promieniowej szerokości sekcji tęczówki.

W drugiej odmianie według wynalazku minimalny odstęp strzępiastej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 10% do około 30% promieniowej szerokości sekcji tęczówki

164 175 a maksymalny odstęp strzępiastej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 50% do około 80% promieniowej szerokości sekcji tęczówki.

Według trzeciej odmiany barwione szkło kontaktowe mające przezroczyytę sekcję źrenicy i sekcję tęczówki, otaczającą ssecję źrenicy, przy czym sekcja tęczówki ma pierwszą zenęęOzzną część i drugą wewnętrzną część, natomiast jedna z części jest przezroczysta, a druga część ma zabarwienie nieprzezroczyste, charakteryzuje się tym, że pierwsza i druga część są oddzielone strzępiastą granicą, przy czym minimalny odstęp strzępiastej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 5% do około 45% promieniowej szerokości sekcji tęczówki, a maksymalny odstęp granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 45% do około 95% promieniowej szerokości sekcji tęczówki.

Nieprzezroczyste barwienie stanowi wzór, który ma elementy nierozróżnialne dla zwykłego obserwatora.

Według czwartej odmiany barwione szkło kontaktowe mające prrrzroozrytą sekcję źrenicy i sekcję tęczówki, otaczającą seecję źrenicy, przy czym sekcja tęczówki ma pierwszą zewnę^zną część otaczającą drugą pośrednią część, trzecią wewnętrzną część otoczoną pośrednią częścią, przy czym albo pierwsza i ^rzeia częóó mjji barwżenee nieprzezroczysee i drugi część jest przezroczysta, albo druga część ma barwienie nieprzezroczyste i pierwsza oraz trzeci, częóó są przezroczyste, albo pierwsza i Urzeci część mjją barwienie nieprzezroczyste i druga część ma inny odcień, niż pierwsza i druga część, charakteryzuje się tym, że pierwsza i druga część są oddzielone pierwszą strzępiastą granicą, a druga i trzecia część są oddzielone drugą strzępiastą granicą. Barwienie nieprzezroczyste stanowi wzór, który ma elementy ziezozzóżnίalnz dla zwykłego obserwatora.

W Psarionym szkle kontaktowym weduu, wynaaazki jesi kozzytnee, ab, elementy wzoru były punktami nieprzezroczystymi· przy czym stosuje się następujące kombinacje kolorystyczne:

Pierwsza (zewnętrzna) część

Druga (wewnętrzna) część

Zielony

Niebieski

Brązowy

Niebieski

Kolor piwny Kolor piwny Kolor piwny Szary

Najbardziej korzystne wzory punktów są przedstawione na fig. 1 do fig. 6.

Określenie przeźroczysty ma na celu stwierdzenie, że część szkła kontaktowego jest nlebarwiona, albo jest barwiona, lecz na barwienie przezroczyste, przeświecające, to jest za światłem przechodzącym przetworzonym.

Określenie drugi odcień inny niż pierwszy odcień ma oznaczać to, że obydwa odcienie mają całkowicie odmienne kolory, takie jak niebieski i kolor piwny, albo że obydwa odcienie mają ten sam podstawowy kolor, lecz mają inne natężenia, tak jak jasno-mebieski i ciemno-niebieskl.

Określenie zwykły obserwator oznacza osobę, która ma normalną zdolność widzenia 20-20 i stoi w oddaleniu około 1,5 metra od osoby, która nosi szkła według wynalazku.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia wzór punktów bardzo zbliżonych do jednobarwnego wzoru punktów szkieł kontaktowych Knappa, przy czym można wykonać nadruk na ten wzór, aby utworzyć szkło kontaktowe według wynalazku, fig. 2 - wzór punktów wewnętrznej części punktów według wynalazku, fig. 3 - wzór punktów zewnętrznej części punktów według wynalazku, fig. 4 - alternatywny wzór punktów dla zewnętrznej części punktów według wynalazku, fig. 5 - alternatywny wzór punktów dla wewnętrznej części punktów według wynalazku, fig. 6 - wzór punktów do wykonania nadruku szkieł według wynalazku z trzecim kolorem, fig. 7 i fig. 8 - alternatywne przykłady wykonania wzorów tęczówki odpowiednio dla pierwszej i drugiej odmiany szkła według wynalazku, fig. 9 i fig. 10 - inne alternatywne przykłady wykonania wzorów tęczówki odpowiednio dla trzeciej i czwartej odmiany szkła według wynalazku.

Szkła kontaKtowe według wynalazku są również zgodne z tymi, które opisano w patencie amerykańskim nr 4 582 402 przyznanym Knappowi. Na fig. 1 przedstawiono tego typu szkła kontaktowe konwencjonalne. Mają one przezroczystą sekcję 20 źrenicy w środku szkła kontaktowego oraz pierścieniową sekcję 21 tęczówki, otaczającą sekcję źrenicy. Ola szkieł wodochłonnych sekcja obwodewa

164 175 otacza sekcję 21 tęczówki. Barwiony, nieprzezroczysty, przerywany wzór umieszcza się na całej sekcji 21 tęczówki, jak pokazano na fig. 1. Wzór pozostawia istotną część sekcji tęczówki w obrębie odstępów przezroczystości wzoru. Przezroczyste wzory sekcji 21 tęczówki widać jako miejsca białe na fig. 1.

Jest korzystne, aby elementy wzoru były punktami, zwłaszcza korzystne są punkty, gdy niektóre z nich występują razem, tak jak przedstawiono na fig. 1. Niektóre części sekcji 21 tęczówki są mniej gęsto pokryte punktami, niż inne części. Mniej gęsto pokrywane części tworzą w przybliżeniu promieniowe ramiona. Układ ten uwydatnia strukturę tęczówki osoby, która nosi szkła kontaktowe.

Wzór nieprzezroczysty może obejmować punkty o dowolnym kształcie, regularnym lub nieregularnym, takie jak kołowe, kwadratowe, sześciokątne, podłużne i podobne. Elementy wzoru mogą mieć kształt inny niż punkty, jeśli elementy te są niewyróżnialne dla zwykłego obserwatora, pokrywają co najmniej około 25% tęczówki i pozostawiają istotną część sekcji tęczówki w obrębie odstępów przezroczystości wzoru.

Ootyyhczas opisywano tutaj patent amerykański nr 4 582 402 należący do Knappa oraz szkła kontaktowe według tego patentu, sprzedawane od listopada 1986 roku. Jednobarwne szkła kontaktowe mają wzór, prawie dokładnie taki, jak na fig. 1, z wyjątkiem tego, że te przemysłowe szkła kontaktowe mają mniejszą sekcję źrenicy oraz szerszą sekcję tęczówki, powodowane w przybliżeniu dwoma dodatkowymi rzędami punktów na obrzeżu sekcji 20 źrenicy. Wspomniane dwa dodatkowe rzędy punktów, obecnie występujące w przemysłowych szkłach kontaktowych, nie pokazano na fig. 1.

Wielobarwny wzór według wynalazku, znacznie poprawiający wygląd naturalny tęczówki osoby noszącej szkła kontaktowe, daje efekt korzystniejszy niż jednobarwne szkło kontaktowe. Owubarwny wzór według wynalazku otrzymuje się za pomocą elementów wzoru, korzystnie punktów, rozmieszczonych u dwóch częściach. Pierwsza część elementów ma pierwszy odcień i jest umieszczona ogólnie zewnątrz sekcji tęczówki, to jest na zewnętrznym obrzeżu pierścieniowej sekcji tęczówki lub blisko niego. Na fig. 3 przedstawiono wzór pierwszej zewnętrznej części według wynalazku. Oruga część elementów ma drugi odcień, inny niż pierwszy odcień i ogólnie jest rozmieszczona wewnątrz sekcji tęczówki, to jest na wewnętrznym obrzeżu pierścieniowej sekcji tęczówki lub blisko niego, oraz jest otoczona pierwszą zewnętrzną częścią. Na fig. 2 przedstawiono wzór drugiej części wewnętrznej według wynalazku. Strzępiasta granica oddziela wewnętrzną i zewnętrzną część elementów wzoru. Granica ta nie musi być dokładna. Niektóre punkty pierwszego odcienia mogą być mieszane z punktami drugiego odcienia, jeśli występuje strzępiasta granica lub strefa graniczna, na której występuje zauważalna zmiana odcienia. Gdy wzory na fig. 2 i fig. 3 łączy się, tak aby utworzyć dwubarwne szkło kontaktowe, strzępiasty zewnętrzny brzeg wzoru na fig. 2 połączy się ze strzępiastym wewnętrznym brzegiem wzoru na fig. 3 i utworzy wymaganą strzępiastą granicę między dwoma częściami o różnych odcieniach.

Nieprzezroczyste części sekcji tęczówki wykonuje się za pomocą drukowania szkła kontaktowego dwukrotnie przy zastosowaniu sposobu drukowania objaśnionego w patencie amerykańskim nr 4 582 402 należącym do Knappa, który tutaj zostanie powołany, jako bibliografia. W bardzo skróconym opisie, płyta lub klisza, mająca wgłębienie w użytecznym wzorze, zostaje pokryta tuszem o potrzebnym odcieniu. Nadmiar ttuzu uuuwa się przez zgarnianie z potleΓZchnl płyty za pomocą listwy zgarniającej, przy czym wgłębienia zostają napełnione tuszem. Wkładka z gumy silikonowej zostaje dociśnięta do płyty, aby pobrać tusz z wgłębień, a następnie zostaje dociśnięta do powierzchni szkła kontaktowego, aby przenieść wzór na szkło kontaktowe. Następnie drukowany wzór utrwala się, aby nie mógł być usunięty ze szkła. Można drukować albo na otwlergchni przedniej, albo na oowlengchnl tylnej, lecz korzystniejsze jest wykonania nadruku na powierzchni przedniej.

Oo wykonywania wynalazku używa się szkieł kontaktowych i odmian tuszu, które przedstawiono w patencie amerykańskim nr 4 668 240 przyznanym Loshaekowi, który jest tu powołany, jako bibliografia. W skrótowym opisie, szkło wykonuje się z polimeru zawierającego grupy -C00H, -OH lub -NH^ oraz używa s;ę do druku tuszu, który zawiera wiążący polimer, mający te same funkcjonalne grupy, nieprzezroczystą substancję barwiącą oraz związek CwuiZo-y^aniαΓ,u. Najpierw sporządza się roztwór wiążącego polimeru i rozpuszczalnika oraz ten roztwór miesza się z pastą, która zawiera barwiącą substancję, aby utworzyć tusz. Korzystne roztwory polimeru więżącego, opisane w patencie należącym do Loshaeka, mają lepkość, wynoszącą 25 000 centypuazów. Obecnie przyjmuje

164 175 się, jako korzystne tworzenie odmian tuszu dla obecnych szkieł kontaktowych za pomocą roztworów polimeru wiążącego o lepkości w przybliżeniu 40 000 centypuazów. Nieprzezroczysty tusz drukuje się i utrwala na powierzchni szkła kontaktowego.

Oczywiście można stosować alternatywne sposoby wykonywania barwionych elementów nieprzezroczystych szkła kontaktowego. Na przykład, wybrane części sekcji tęczówki zwilżonego wodochłonnego szkła kontaktowego można nasycać roztworem pierwszej substancji, takiej jak chlorek barowy. Następnie szkło zanurza się do roztworu drugiej substancji, takiej jak kwas siarkowy, który tworzy nieprzezroczysty i nierozpuszczalny w wodzie osad z pierwszą substancją, na przykład siarczan barowy. Tym sposobem tworzy się nieprzezroczysty osad w obrębie szkła o wstępnie ustalonym wzorze w sekcji tęczówki. Następnie całość lub co najmniej wzór nieprzezroczysty sekcji tęczówki barwi się za pomocą odcienia przeświecającego o dwóch barwach według wynalazku. Otrzymuje się przy tym szkło, mające barwiony nieprzezroczysty wzór według wynalazku. Gdy cała tęczówka jest barwiona odcieniem przeświecającym, wtedy odstępy wewnątrz wzoru będą barwiona przeświecająco, lecz będą nadal przezroczyste z pierwszym lub drugim aspektem według wynalazku. Opcjonalnie, sekcja źrenicy szkła kontaktowego może być barwiona odcieniem przeświecającym, ponieważ taki odeiert nie jest widoczny, kiedy szkło nakłada się na ciemną źrenicę w oku osoby, mającej to szkło na gałce ocznej. Inne alternatywne sposoby wykonywania nieprzezroczystości obejmują zastosowanie lasera według patentu amerykańskiego nr 4 744 647 oraz drobno szlifowane cząstki według patentu amerykańskiego nr 4 460 523.

Podaje się przykłady wykonania według wynalazku dotyczące dokładnego nieprzezroczystego wzoru i sposobów otrzymywania nieprzezroczystości i barwienia, które ogólnie nie są krytyczne dla wykonywania wynalazku.

W przedstawionych przykładach wszystkie wymiary odnoszą się do nieuwodnionych szkieł wodochłonnych. Po uwodnieniu, szkła rozszerzają się o współczynnik w przybliżeniu 1,3-krotny w stosunku do ich rozmiaru nieuwodmonego. Wobec tego po uwodnieniu, wszystkie wymiary będą w przybliżeniu 1,3-krotne względem swojego poprzedniego wymiaru. Obliczone odstępy strzępiastej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki, jako procent promieniowej szerokości sekcji tęczówki, nie będą jednak ulegały zmianie po uwodnieniu.

Aczkolwiek szkła według wynalazku rozszerzają się o współczynnik w przybliżeniu wynoszący 1,3 po uwodnieniu, specjaliści z tej dziedziny wiedzą, że różne szkła o różnym stopniu rozszerzania po uwodnieniu mogą być również stosowane.

Przykład I. Wodochłonne szkło wykonane z metakrylanu hydroksyetylowego, metakrylanu etoksyetylowego oraz kwasu metakrylowego, tak jak przedstawiono w patencie amerykańskim nr 4 668 248, ma nadruk na swojej przedniej wypukłej stronie z tuszu o pierwszym odcieniu, zawierającym pigment, wiążący polimer wykonany z tego samego monomeru, zastosowanego do wykonania szkła kontaktowego, dwuizocyjanian sześciometylenu oraz rozpuszczalnik. Na fig. 1 przedstawiono wydrukowany wzór. Pokrywa on większość sekcji tęczówki, ma postać pierścieniową o zewnętrznym promieniu R w przybliżeniu wynoszący 5,2 mm i wewnętrznym promieniu R‘ wynoszący w przybliżeniu 2,2 mm. Po utrwaleniu się tuszu, pierwszy wzór podlega nadrukowi wzorem, który przedstawiono na fig. 2, mającym inny odcień niż wzór na fig. 1. Aby wykonać to drugie drukowanie, jest pożądane, aby środki 23 wzorów nadchodziły na siebie. Nie jest jednak konieczne obrotowe ustawienie tych wzorów, obrotowo na fig. 1 i fig. 2. To znaczy, po wydrukowaniu wzoru, jak na fig.1 na szkle, obracanie szkła lub wkładki zastosowanej do drukowania wzoru na fig. 2 wokół środka 23 szkła ne jest istotne. Użyteczne szkło wytwarza się niezależnie od tego obrotu.

Na fig. 2 wzór szkła kontaktowego ma wewnętrzny promień r3 w przybliżeniu wynoszący 2 mm oraz regulowany zewnętrzny promień o maksymalnej wartości w przybliżeniu wynoszącej 4,5 mm w miejscu 24 oraz minimalnej wartości w przybliżeniu 2,7 w miejscu 25. Zmiany zewnętrznego promienia wytwarzają strzępiasty zewnętrzny brzeg wzoru na fig. 2. Ponieważ na fig. I wzór ma promień r1 wynoszący 5,2 mm, zewnętrzny wzór przebiega ku wnętrzu do odstępów sekcji tęczówki w przybliżeniu wynoszącym od 5,2 do 4,5 lub 0,7 mm minimalnie do około od 5,2 do 2,7 lub 2,5 mm maksymalnie.

Promieniowa szerokość sekcji tęczówki stanowi zewnętrzny promień r1 minus wewnętrzny promień r3 lub 5,2 mm - 2 mm = 3,2 mm. Jak widać, odległość strzępiastej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki jest w zakresie od minimum równego 0,7/3,2 albo około 20% promieniowej

164 175 szerokości sekcji tęczówki do maksimum wynoszącego 2,5/3,2 lub około 80% promieniowej szerokości sekcji tęczówki. Ogólnie, minimalny odstęp strzępiastej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki powinien wynosić od około 5% do około 45%, korzystnie około 10% do około 30%, promieniowej szerokości sekcji tęczówki oraz maksymalny odstęp strzępiastej granicy od zewnętrznego obrzeża powinien być od około 45% do około 95%, korzystnie od około 60% do około 80% promieniowej szerokości. Wobec tego zewnętrzny wzór zawiera podstawową część obszaru tęczówki i nie jest jedynie cienkim zewnętrznym pierścieniem na obrzeżu, tak jak na przykład opisano w patencie amerykańskim nr 4 719 657, należącego do Bawa, kolumna 7, wiersz 56 do kolumna 8, wiersz 34. Wykonane szkło według przykładu ma wzór, jak na fig. 1 z nadrukiem wzoru, jak na fig. 2 i tym sposobem na zewnętrzną część, złożoną wyłącznie z elementów pierwszego odcienia, jak na fig. 1, natomiast wewnętrzna część przede wszystkim składa się z drugiego odcienia, jak na fig. 2, lecz z pewnym odcieniem, jak na fig. 1, widocznym poprzez odstępy wzoru, jak na fig. 2.

Aczkolwiek dokładne odcienie, wykorzystywane według wynalazku nie są krytyczne, odcienie wytwarzane odmianami tuszu, wyszczególnionymi w tablicy niżej są obecnie zalecane.

Pigment, procent wagowy w tuszu
Tusz Nr	Kolor znamionowy	Ti0₂	FeO (czerwień)	FeO (czerń)	FeO (żółcień)	C^r2°3	Błękit f talocyjaninowy
1	niebieski	5,3	0	0	0	0	0,6
2	piwny	0,7	1,9	0	5,3	0	0,1
3	zielony	0,0	0	0	0	12,2	0
4	brązowy	0,0	5,3	8,7	0	8,8	0
5	żółtobrązowy	0,3	0,8	0	4,6	0	0
6	mglisto- szary	4,2	0	1,1	0	0	0
7	ciemno- szary	4,3	0	7,1	0	0	0
8	czarny	0,0	0	14,6	0	0	0

Ti O₂	Zastosowane	symbole w tablicy są dwu tlenek ty tanu	następujące
FeO	(czerwień)	czerwień żelazowa	sztuczna
FeO	(czerń)	czerń żelazowa sztuczna
FeO	(żółcień)	żółcień żelazowa	sztuczna
Cr₂0		tlenkk chromowy

błękit ftalocyjaninowy (błękit pigmentowy)

15, C.t. 74160.

Oodatkowo do pigmentu, tusze lub farby drukarskie zawierają polimer wiążący, rozpuszczalnik oraz związek dwuizocyjaninowy lub wyższy izocyjanian, tak jak podano w patencie amerykańskim nr 4 668 240 przyznanym Loshaekowi. Obecnie jest zalecane stosowanie następujących kombinacji kolorów:

Przykład Wzór według fig. 1 Wzór według fig. 2

IA	tusz	nr	3	(zielony)	tuuz	nr	2	(piwny )
10	tusz	nr	1	(niebieskik	tusz	nr	2	(piwny)
IC	tusz	nr	4	(brązowy)	titsz	nr	5	(żółto-brązowy)
ID	tusz	nr	k	(niebieski)	ttsz	nr	6	(szayy).
Przykład II	. Szkło	kontaktowe drukuje się najpierw	ze wzore	o,	jak	na fig. 3, a

potem ze wzorem, jak na fig. 2 przy zastosowaniu drugiego odcienia. Gdy stosuje się te dwa wzory, środki 23 obydwu wzorów są ustawiane wspólnie oraz dodatkowo ustawia się wzory przez obrót,

2 aby promieniowe linie PL oraz RL zbiegały się ze sobą. Obecnie zaleca się następujące kombinacje kolorów:

164 175

Przykład Wzór według fig. 3 Wzór według fig. 2

IIA	tusz	nr	1	(niebieski)	tusz	nr	2	(piwny)
IIB	tusz	nr	3	(zielony)	tusz	nr	2	(piwny)
iic	tusz	nr	4	(brązowy)	tusz	nr	5	(źółto-brązowy)
IID	tusz	nr	1	(niebieski)	tusz	nr	6	(mglisto-szary)
IIE	tusz	nr	6	(mglisto-szary )	tusz	nr	7	(ciemno-szary).

Przykład III . Szkła kontaktowe drukuje się ze wzorem, jakna fig. 4, a potem ze wzorem jak na fig. 5, przy zastosowaniu drugiego odcienia, a w końcu ze wzorem jak na fig. 6 przy zastosowaniu trzeciego odcienia. Środki 23 każdego wzoru ustawia się, a wzory 4 i 5 usts3 4 wia się obrotowo wzdłuż puomiznίoksch linii RL oraz RL . Na fig. 4 i fig. 5, strzępiasta granica mięSzy cz-śziame sekcji tęczówki o pierwszym i drugim odcieniu są w minimalnej odległości, wynoszącej 10% pudmieąidkzj szerokości sekcji tęczówki od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki oraz w maksymalnym odstępie, wynoszącym około 80% promieniowej szerokości. Granica ta jest bardzo postrzępiona i mniej wyraźna, nie granica według przykładu I i przykładu II. Zaleca slę stosowanie następujących kombinacji kolorów:

Przykład	Wzór według fig. 4	Wzór według fig. 5	Wzór według fig. 6
IIIA	tusz nr 3	tusz nr 2	tusz nr 8
	(zielony)	(piwny)	(czarny)
IIIB	tusz nr 1	tusz nr 2	tusz nr 8
	(niebieski)	(pewny)	(czarny)
HIC	tusz nr 5	tusz nr 5	tusz nr 8
	(brązowy)	(żółto-brązowy)	(czarny)
IIID	tusz nr 1	tusz nr 6	tusz nr 8
	(nneeieski )	(szary)	(czarny)
IIIE	tusz nr 6	tusz nr 7	tusz nr 8
	(mglisto-szary)	(ciemno-szary)	(czarny).

W przykładzie IIIA do IIIE pΓuyZstawkedn zszta nkdąakkodk z JΓryzl^ Zolorach.

Wszystkie szkła kontaktowe odpowiednio do podanych przykładów mają deoz buseezlj ntirranny wygląd, nie jednobarwne szkła kontaktowe według patentu amerykańskiego nr 4 582 402, należącego do Knappa.

Przykład IV. Wykonuje się szkło kontaktowe według I odmiany wynalazku przy zastosowaniu wzorów, jak na fig. 7. SeecZj 26 tęęzewWc nąeerrezzuczystez mm eZemeπty przezroczyste 27, z których tylko kilka jest oznaczonych. Przezroczyste elementy na fig. 7 są zgrubsza promienldwd podłużnymi obszarami i punktami. Nieprzezroczysty obszar ma pierwszą sekcję o pierwszym odcieniu oraz drugą wewnętrzną sekcję o drugim odzieniu, innym niż pierwszy odcień, oddzieloną strzępiastą granicą 28,

Przykład V. Wykonuje się szkło kontaktowe według II odmiany wynalazku przy zastosowaniu wzorów, jak na fig. 8. Sekcja tęczówki szkła kontaktowego jest nieprzezroczysta. Zewnętrzna sekcja 29 ma pierwszy odcień oraz wewnętrzna sekcja 30 ma drugi odcień. Strzępiasta granica 31 oddziela sekcje 29, 30.

Aczkolwiek szkła kontaktowe według przykładu IV i przykładu V nie zostały wyprodukowane, uważa się, żp osiągną one bardziej naturalny wygląd, niż takie same szkła kontaktowe, które mają pojeSsńczy kolor. Wykonanie szkieł kontaktowych według tych dwóch przykładów jest jednak dużo prostsze i dużo tańsze, nie poSi-cip próby odtworzenia naturalnej tęczówki środkami fotograficznymi lub artystycznymi, tak jak podano w patencie amerykańskim nr 3 679 504 przyznanym Wichterlemu.

Na fig. 9, odmiana III szkła kontaktowego według wynalazku ma podstawową część o naturalnym kolorze tęczówki użytkownika. To szkło kontaktowe ma sekcję 40 źrenicy przezroczystej oraz sekcję tęczówki, która ma pierwszą zewnętrzną część 41 i drugą wzkąętreną część 42. Cz-śzi 41, 42 tęczówki oddziela się strzępiastą granicą 43, która ma jednakowe menimαanz i maksymalne

164 175 odstępy od zewnętrznego obrzeża 44 sekcji tęczówki, jako wartości procentowe promieniowej szerokości sekcji tęczówki, tak jak poprzednio opisano. Jedna z części 41 lub 42 jest przezroczysta, a druga część ma zabarwienie nieprzezroczyste. Na przykład, wewnętrzna część 42 może mieć zabarwienie nieprzezroczyste, a zewnętrzna część 41 może być przezroczysta lub odwrotnie!. Jeśli część przezroczysta jest niebarwiona lub też jeśli przezroczysta część jest barwiona przezroczyście, a użytkownik ma tęczówki, o kolorze wystarczająco ciemnym, aby były widoczne poprzez zabarwienie' przezroczyste, to wtedy staje się widoczna podstawowa część naturalnego koloru tęczówki użytkownika. W wypadku wodochłonnego szkła kontaktowego, przezroczysta zewnętrzna sekcja 45 ot3cza sekcję tęczówki. Korzystnie, barwienie nieprzezroczyste stanowi wzór elementów nierozróżnialnych dla zwykłego obserwatora, lecz można także stosować stałe nieprzezroczyste barwienie kolorowe lub stałe barwienie elementami przezroczystymi.

Na fig. 10 przedstawiono szkło kontaktowe według IV odmiany wynalazku. Podobnie jak na fig. 9 może ono także zezwalać na to, aby podstawowa część koloru naturalnego tęczówki użytkownika była widoczna. Na fig. 10 szkło kontaktowe zawiera sekcję 50 źrenicy oraz sekcję tęczówki, zawierającą pierwszą zewnętrzną część 51 otaczającą drugą pośrednią część 52, a trzecia wewnętrzna część 53 jest otoczona pośrednią częścią 52. Zewnętrzna część 51 i pośrednia część 52 są oddzielone pierwszą strzępiastą granicą 54. Pośrednia część 52 oraz wewnętrzna część 53 są oddzielone drugą strzępiastą granicą 55. W uypadku wodochłonnego szkła kontaktowego, przezroczysta zewnętrzna część 56 otacza sekcję tęczówki. W tym przykładzie wykonania według wynalazku rozpatruje się trzy różne schematy kolorowe.

A. Wewnętrzna część 53 i zewnętrzna część 51 mają zabarwienie nieprzezroczyste i pośrednia część 52 jest przezroczysta, albo

B. Pośrednia częśΰ z2 ma zabarwieaie eleprzezΓo-z-ste ortz weazętrzna iz-ść z3 i 5ewnęzrzna część 51 są pa-p-aoc-osip, albo

C. Wszystke trzy części 51, 52, 53 mają -śbaazlpnie ziepr-ezrnczorte i pośrednia część 52 ma iz-o odcień niż zpwnęta-za część 51 i zeznęirznś część 53.

Koa-ortnip, bśawlenlp nipprzezanczostp ma wzór elementów, który nie jest ndaóżnlal-o plzezwykłego obserwatora, lecz oczywiście i-zp odmiany eśrzieniś -ieρrzpzanc-ostpgn mogą być stosozśnp.

Gdy szkła kontaktowe, jak na fig. 9 i fig. 10 mają sekcję pazp-aoc-osią, która -e-walα na to, aby naturalny kolor tęczówki użytkownika był widoczny, ldentyc--lp barwione szkła kontaktowe mogą powodować bardzo różne wyglądy u różnych użytkowników, przy czym otrzymuje się bardzo przyjemny i -aóżnicnwαno skutek kolorystyczny.

Podane przykłady i rysunki mają na celu przedstawienie, lecz nie ngaanlc-anle zakresu tonalazku, który jest odpowiednio określony -arirzeżp-labi patentowymi. Istnieje '.^ρΙζ odmian, które różnią się od przykładów i rysunków, lecz nadal są objęte zakresem według zonalα-ku. Na przykład, można -mipniać kolory i układy wzorów. Można zyko-am drukowanie albo powierzchni przedniej, albo ρnwlPr-ch-l tylnej szkła kontaktowego, albo obydwu pnzlprzch-i Jednnc-eśnlP. Nieprzezroczysty materiał może być nałożony na pnzielzch-lę szkła kontaktowego lub być zrz-ątrszkła kn-iaktnzego, albo można stosować obydwa sposoby. Ponadto z wypadku szkieł kontaktowych przez-aczn-ych dla osób o lekko zabarwionej tęczówce, zabarwie-ie -leplzezaoc-oste może być tylko przeświecające lub półprzezroczyste.

164 175

FIG W

164 175

FIG. 8

FIG. 9

164 175

FIG 6

FIG 7

164 175

RL³

FIG A ··» ·· ··· ·· *>

_l:J^{

::· ?*· ·♦ *·**·**·::. — · a — ♦*· ··· .··* ·;··*· •·»_β /·<* *·* • ··« *· ··« /ii. * .·· *·♦·· .*··**· •i· ....·’·*····?*·«

..-•ϊ i! ! X* · ?· ··

·.’ * ?£ .· *J. ··.

_·· ·· ·· ·· ··

-RC

FIG 5

164 175

24

• ··

RU

FIG 2

FIG 3

164 175

FIG 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 10 000 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Barwione szkło kontaktowe mające przezroczystą sekcję źrenicy, sekcję tęczówki otaczającą sekcję źrenicy oraz barwiony nieprzezroczysty, przerywany wzór na całej sekcji tęczówki, który pozostawia istotną część odstępów przezroczystości wzoru, przy czym wzór pokrywa co najmniej około 25% obszaru sekcji tęczówki a elementy wzoru są nierozróżnialne dla zwykłego obserwatora, natomiast pierwsza część elementów wzoru ma pierwszy odcień, a druga część elementów wzoru ma drugi odcień, inny niż pierwszy odcień, przy czym pierwsza część jest umieszczona zasadniczo na zewnątrz sekcji tęczówki, a druga część jest umieszczona zasadniczo wewnątrz sekcji tęczówki, znamienne tym, że strzępiasta granica (24, 25) oddziela pierwszą i drugą część, przy czym minimalny odstęp strzępiastej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 5% do około 45% promieniowej szerokości sekcji tęczówki, a maksymalny odstęp tej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 45% do około 95% promieniowej szerokości sekcji tęczówki.
2. Szkło kontaktowe według zastrz. 1, znamienne tym, że minimalny odstęp strzępiastej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 10% do około 30% promieniowej szerokości sekcji tęczówki, natomiast maksymalny odstęp tej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 60% do około 80% promieniowej szerokości sekcji tęczóuki.

1 albo 2, znamienne
3. Szkło kontaktowe według zastrz. ru stanowią punkty.
4. Szkło kontaktowe według zastrz. py są niebarwione.
5. Szkło kontaktowe według zastrz. py są barwione przeświecająco.
6. Barwione szkło kontaktowe mające przezroczystą sekcję źrenicy, nieprzezroczystą sekcję tęczówki otaczającą sekcję źrenicy, z wyjątkiem przezroczystych elementów w sekcji tęczówki, nieodróżnialnych dla zwykłego obserwatora, przy czym pierwsza część nieprrezzoczyssee ssZcji tęczówki ma pierwszy odcień, a druga część nieprzezroczystej sejcji teęzywkl ma dduui oddżeń inny niż pierwszy oOszeP oora p^erssz częśó jejt umlaepszona zazasodczo na zzewątrz ssPcj tęczówki a druga część jest umieszczona zasadniczo wewnątrz sekcji tęczówki, znamienne tym, że strzępiasta granica (28) oddziela pierwszą i drugą część, przy czym minimalny odstęp terz-peateel granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 5% do około 45% promieniowej szerokości sekcji tęczówki, a maksymalny odstęp tej granicy od zewnętrznego obrzeż za sekcji tęczówki wynosi od około 45% do zko! Z5% zΓαmaenąowep zzecokkCśz ze^cj Zączówkk.
7. Szkło Zontaktowe według zzstrz. 6, znamienez t m ni , P z eąeamaąs j dst^p terzępiaseel granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 10% do około 30% promieniowej szerokości sekcji tęczówki, a maksymalny odstęp tej granicy od zewnętrznego obrzeża scIcz i tęczówZ i wynos i o d okoł o 60 % d o okoZ o 80 % p r om i eni one j (ci z i s^^C^cz i tęczóiki.
8. SzSło k kont^tow według zzast^ 7, znamienne tym, żz przezroczyste elementy sekcji tęczówki są ąepbaukeonρ.
9. SzSło kkdąekteww według zysteu. 7, znamienne eym, ee przezroczyste elementy sekcji tączówki są barwione przeświecając.
10. Barwione ss^^o ^kontRioue, umajce pΓrePΓuczzstą ssZc^j^ źcrency i nąepΓrezcoczystą sekcję tęczówki, otaczającą sekcję źrenicy, przy czym pierwsza część sekcji tęczówki ma pierwszy odcień, a druga część sekcji tęczówki ma drugi odzień, inny niż pierwszy odcień, oraz pierwsza część jest umieszczona zasadniczo na zewnątrz sekcji tęczówki a druga część jest umieszczona zasadniczo wewnątrz sekcji tęczówki, znamienne tym, że strzępiasta granica (31) oddziela pierwszą i drugą część, przy czym minimalny odstęp teue-plastel granicy od zewnętrznego obzeaJa szIizi tęckkeJι wcteJl zd okoZo Z% Zo okoZo 4Z% paomąenkeJJj srokoSzim szIij!

3, znamienne tym,

3, znamienne t y rn, y m, że elementy wzoże przezroczyste oostęże przezroczyste oodstę

164 175 tęczówki, a maksymalny odstęp granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 45% do około 95% promieniowej szerokości sekcji tęczówki.
11.Szkło kontaktowe według zastrz. 10, znamienne tym, że minimalny odstęp strzępiastej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 10% do około 30% promieniowej szerokości sekcji tęczówki, a maksymalny odstęp strzępiastej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 60% do około 80% promieniowej szerokości sekcji tęczówki.
12. Barwione szkło kontaktowe mające przezroczystą sekcję źrenicy i sekcję tęczówki, otaczającą sekcję źrenicy, przy czym sekcja tęczówki ma pierwszą zewnętrzną część i drugą wewnętrzną część, natomiast jedna z części jest przezroczysta, a druga część ma zabarwienie nieprzezroczyste, znamienne tym, że pierwsza i druga część są oddzielone strzępiastą granicą (43), przy czym minimalny odstęp strzępiastej granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 5% do około 45% promieniowej szerokości sekcji tęczówki, a maksymalny odstęp granicy od zewnętrznego obrzeża sekcji tęczówki wynosi od około 45% do około 95% promieniowej szerokości sekcji tęczówki.
13. Szkło kontaktowe według zastrz. 12, znamienne tym, że nieprzezroczyste barwienie stanowi wzór, który ma elementy nierozróżnialne dla zwykłego obserwatora.
14. Barwione szkło kontaktowe mające przezroczystą sekcję źrenicy i sekcję tęczówki, otaczającą sekcję źrenicy, przy czym sekcja tęczówki ma pierwszą zewnętrzną część otaczającą drugą pośrednią część, trzecią wewnętrzną część otoczoną pośrednią częścią, przy czym albo pierwsza i trzecia część mają barwienie nieprzezroczyste i druga część jest przezroczysta, albo druga część ma barwienie nieprzezroczyste i pierwsza oraz trzecia część są przezroczyste, albo pierwsza, druga i trzecia część mają barwienie nieprzezroczyste i druga część ma inny odcień, niż pierwsza i trzecia część, znamienne tym, że pierwsza i druga część są oddzielone pierwszą strzępiastą granicą (54), a druga i trzecia część są oddzielone drugą strzępiastą granicą (55).
15. Szkło kontaktowe według zastrz. 14, znamienne tym, że barwienie nieprzezroczyste stanowi wzór, który ma elementy niero-różnialne dla zwykłego obserwatora.