PL162191B1 - Przyrzad wiertniczy do otworów wierconych z podcieciem PL PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Przyrzad wiertniczy do otworów wierconych z podcieciem, skladajacy sie z uchwytu, umocowanego w tym uchwycie wiertla i obejmujacego uchwyt wiertla kolpa- ka, odsysajacego, przy czym wiertlo posiada glowice z wystajaca na boki plytka maca, znamienny tym, ze trzon wiertla ma w srod- kowym obszarze (21) powiekszony przekrój poprzeczny, przy czym wiertlo posiada prze- lotowy otwór (16), uchodzacy do przestrzeni ssacej (5) uchwytu (1), wiertla, a przestrzen ssaca (5) jest polaczona z otaczajacym ja kolpakiem odsysajacym (3), zas w obszarze (21), powiekszenia przekroju poprzecznego wiertla na jego gladkiej powierzchni, znajduja sie naciecia (14). F i g . 1 PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem w^r^^ilazku Jest przyrząd wertuczy do otworów wierconym z podcięciem. Przyrząd ten składa się z uchwytu, um^^^(tialagt w tym uchwycie wiertła i obejmującego uchwyt wertła kołpaka odsysającego. Wiertło posiada głowicę z wystającą na boki płytką

Z opisu patentowego RFN nr OE-OS 33 40 090 znany Jest przyrząd do wiercenia otworów w rodzaju jak podano wyżej , w którym wiertło jest wkręcane w jego uchwyy. W obrębie uchwytu wiertła znajduje się odsysający kołpak, obejmujący uchwyt wiertła i jego trzon. Kołpak odsysający jest połączony wężem z dmuchawą ssącą wiertarki lub podobnego urządzenia. Zadaniem urządzenia odsysającego jest odsysanie zw^ncu, wpadających w wiercony otwór podczas procesu ϋυπ^υ. W tym znanym przyrządzie trzon wiertła jest prowadzony z luzem oocznym w tulei odsysającej tak, ze wiertło kolebie się wewwntrz tej tulei. Dzięki temu ruchowi średnica i^,LJrconagt otworu ulega , które określa się zazwyczaj jako podcięcie.

W otwór z podclęlJem dają się wprowadzić Mtalowe kołki rozprężne, które w obrębie podcięcia mogą zostać rozparte i zakotwione, nadając w ten sposób wywierconemu otworowi ostateczny kształt.

162 191

Żeby można było uzyskiwać możliwie dokładne podcięcie średnicy otworu, boczny ruch wiertła musi zostać ograniczony, co można osiągnąć przez powiększanie jego przekroju poprzecznego mniej więcej w połowie długości trzonu. Powiększanie to służy Jako łożysko wychylne wspierające się o ścianę wierconego otworu. Przez powiększenie przekroju poprzecznego zostaje Jednak utrudniona odsysania zwiercin, ponieważ w obszarze o powiększonej średnicy trzonu odsysanie zachodzi co najwyżej tylko przez niewielką szczelinę.

Celem wynalazku Jest opracowańie konstrukcji przyrządu do wiercenia otworów z podcięciem, wyposażonego w urządzenie odsysające, prostego w budowie 1 ummoliwiającego odsysanie w obrębia ostrza wiertła. Osiowy otwór przelotowy umoollwia odsysanie zwiercin bezpośrednio przy ostrzu wiertła, przy czym nacięcia, które posiada wiertło w obrębie jego poszerzonego przekroju poprzecznego, pozwalają na nadążny przepływ odsysanej ilości powietrza. Nacięcia wykazują ponadto tę zaletę, że trzon wiertła nla może się zaklinować w wierconym otwjrj^e. W przypadku gładkiego trzonu wiertła 1 przy Jego rozszerzeniu, odpowiadającym mniej więcej średnicy Jego głowicy, dochodzi często do klinowania się wiertle co wykazały wiercenia próbne, co zostało dzięki wynalazkowi wyeliminowana.

Wiertło Jest wkręcana nagwintowanym końcem w uchwyt, który tworzy przestrzeń odsysającą, i otoczony Jest kołpakiem odsysającym w kształcie rury. Kołpak odsysający stanowi zazwyczaj odcinek rury z wystającym z boku króćcem, do którego dołączony jest wąż, połączony z pompą ssącą. Ten odcinek rury jest przy tym w bardzo prosty sposób unieruchomiony między dwoma kołnierzami, z których jeden znajduje się na uchwycie wiertła, a drugi na jego trzonie. Kołnierz znajdujący się na trzonie wiertła słuly Jednocześnie jako ogranicznik zanurzenia wiertła, określający maksymalną głęookośc wiercenia.

Znajdujące się na trzonie wiertła nacięcia o długości około 1 do 2 cm mają nacnylanie, dzięki któremu przenoszą w kierunku jego głowicy wpadające w ich obrębie zwierciny. Znajdujące się naprzeciw siebie nacięcia mogą być rachylone zgodnie z nachyleniem rowków dla zwiercin lub nachylenie odwrotne, o ile takie okaią się celowe w przypadkach specjalnych zastosowań przyrządu. Nacięcia są nie tylko kanałami, doprowadzającymi powietrze, ale słulą również do odtransportowywania wpadających w ich obrębie zwiercin.

□la optymalnego ułożenia płytki tnącej w głowicy, wiertło Jest pożądane, leby otwór przelotowy był prowadzony względem nnj z pewnym odstępem bocznym. Płytka może wtedy zostać osadzona w wycięciu, znajdującym się w masywnej części jego głowicy.

Szczególnie korzystne Jest takie rozgałęzienie otworu pΓZltot<wYθgo w obrębu głowicy wiertła, zęby po każdej stronie płytki znajdował się kanał, łączący ten otwór z otworem odsysającym. Można to nazwać również rozwidlemem otworu przelotowego. Wynikające z tego istnienie dwóch otworów odsysających ummoż^wia to, ze spadające zwierciny mogą być odsysane bezpośrednio po obydwóch stronach płytki wiertła.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonanie na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia tdpowladaJący wynalazkowi, trzyczęścoowe wiertło, fig. 2 - przekrój uchwytu wiertła wzdłuż fig.l, a fig. 3 - czołową część wiertła z rtzgałęztotym względnie rozwid^nym otworem przeloo^ym /udok z boku i od czoła wiertle/.

Przedstawiony na fig. 1 przyrząd wiertniczy składa się z uchwytu 1 wiertła i wiertła 2 oraz wyposażone jest w kołpak odsysający 3. Uchwyt 1 posiada część mocującą 4, za pośrednic^em której jest wpinany w uchwyt wiertarki lub innej podobnej maszyny. Dalej, uchwyt 1 posiada przestrzeń ssącą 5, na którą daje się nasunąć od spodu kołpak odsysający 3. Otwór 6 łączy przestrzeń ssącą 5 z obszarem wewnętrznym 7 kołpaka odsysającego 3.

U dołu uchwytu 1 znajduje się w stanowiącym przestrzeń ssącą nleprzθtttlwym otworze

8, gwint wewnntrzny 9. Wygląd tego otworu 8 jest przedstawiony na fig. 2.

Nagwintowany odcinek 10 wiertła 2 daje się wkręcić w otwór 8, z gwintem wewnętrznym

9. Przed tym jednakże na przestrzeń ssącą 5 nasuwa się kołpak odsysający 3. Kołnierz 11, uformowany na uchwycie 1, i kołnierz 12, uformowany na wiertle 2, obejmują kołpak odsysający 3 po Jego obu stronach czołowych,

Wiertło 2 ma gładki trzon 13, na obwodzie którego rozłożone są nacięcia 14. Nacięcia 14 znajdują się w obrębu największego przekroju poprzecznego i stanowię zewnętrzne

162 191 kanały powietrzne oraz elementy rozwiercajęce, dzięki którym unika się zakleszczania się wiertła w wierconym otworze. Nacięcia 14 motałyby być usytuowane również pod ostrym kątem względem podłużnej osi wartła i posiadać pochylenie odpowwadające pochyleniu rowków dla zwiercin. Nacięcia 14 mogą posiadać również takie nacnylenie, które pozwoli na przenoszenie wpadających zwiercin w kierunku głowicy 15 wiertła.

Wiertło 2 posiada osiowy otwór przelotowy 16, zaznaczony na rysunku linią przerywaną. Otwór przelotowy 16 ma najmniejszą średnicę w obrębie głowicy 15, wiertła i wypadającej jednocześnie w tym samym miejscu najmniejszej średnicy trzonu. W ooręble powiększonego przekroju poprzecznego trzonu, również otwór przelotowy 16 posiada większą średnicę, co wpływa na istotne poprawienie skuteczności odsysania zwiercin. Przestrzeń ssąca 5 ma jeszcze bardziej powiększoną średnicę i Jest połączona dużym otworem 6 z kołpakiem odsysającym 3. W ten sposób przekrój poprzeczny kanału przθplwtowego powwetrza powiększa się nieustannie w kierunku zasysania, poczynając od czubka głowicy wiertła, co zapew^i-a optymalne odsysanie zwiercin.

Kołpak odsysający 3 posiada wystający z boku króciec 17, do którego przyłącza się nie pokazany na rysunku, wąż ssący pompy ssącsj ·

Należy wskazać jeszcze na to, że wystające na boki z głowicy 15 ostrza 18, 19 płytki 20 służą do wytwarzania podcięcia w wierconym otworze. Maksymalna średnica głowicy Jest wyznaczona ostrzami 18, 19 i Jest tylko nieznacznie większa od średnicy trzonu w obszarze 21 maksymalnego powiększenia Jego przekroju poprzecznego. Powiększenie to służy Jako łożysko wychylna, wymuuzające na głowicy 15 wykonywanie przez nią na spodzie wierconego otworu odchyleń. Obszar 21 maksym^nego powiększenia przekroju poprzecznego trzonu przylega przy tym do ściany wierconego otworu.

Fig. 3 przedstawia głowicę 15 wiertła 2. Otwór przelotowy 16 rozwidla się i dochodzi do otworów ssących 22, znajdujących się po obydwóch stronach płytki 20, na powierzchni czołowej głowicy 15, prostymi kanałami 23, wykonanymi wewnntrz głowicy 15.

Przedstawiona na fig. 3 głowica 15 rozszerza się 9tożkowoi mooliwe Jest również uformowanie głowicy w postaci przedłużonego prostego trzonu. Jak to przedstawiono na fig. 1. Przy głowicy rozszerzającej się stożkowo istnieje jednak mooliwość wykonania większych otworów odsysających 22, aniżeli w głowicy o mnnejszej średnicy.

Claims (7)

1. Przyrząd wertmczy dt otworów wierconych z podcięciem, składający się z uchwytu, um^ctw^nego w tym uchwycie wiertła i obejmującego uchwyt wiertła kołpaka, odsysającego, przy czym wiertło posiada głowicę z wystającą na boki płytką tnącą, znamienny tym, ze trzon wiertła ma w środkowym obszarze /21/ powiększony przekrój poprzeczny, przy czym wiertło posiada przeloowy otwór /16/, uchodzący do przestrzeni ssącej /5/ uchwytu /1/, we^rtła, a przestrzeń ssąca /5/ jest połączona z otaczającym Ją kołpakiem odsysającym /3/, zaś w obszarze /21/, powiększania przekroju poprzecznego wiertła na jego gładkiej powierzchnl, znajdują się nacięcia /14/·

2. Przyrząd według zastrz, 1, znamienny tym, ze nacięcia /14/ są usytuowane pod kątem ostrym względem podłużnej osi we^rtła.

3. Przyrząd według zastrz, 1, znamienny tym, że kołpak odsysający /3/ stanowi odcinek rury z wystającym z boku króćcem J\7/, mocowany między kołnierzami /11, 12/, z których jeden jest uformowany na uchwycie /1/ wiertła, a drugi na trzonie wiertła.

4. Przyrząd według zastrz. 1, znamienny tym, ze średnica otworu przelo^wego /10/ jest zmienna, przy czym w obrębie wierzchołka wiertła Jest mniajsza,a w obrębie trzonu wiertła jest większa.

5. Przyrząd według zastrz. 1, znamienny tym, że na przeciwległym względem głowicy /15/ końcu wiertła /2/, ma nagwintowany odcinek /10/, wkręcony w uchwyt /1/ w^r^t ła.

6. Przyrząd według zastrz. 1 albo 5, znamienny tym, że otwór towy /16/ jest prowadzony z boku, przy płytce /20/ tnącej we^rtła.

7. Przyrząd według zastrz. 1 aloo 5, znamienny tym, że otwór wy /16/ rozwidla się w oorębie głowicy /15/ i kieruje się po obydwóch stronach /20/ ku otworom ssącym /22/.