PL161729B1

PL161729B1 - Narzedzie wrebowe i koncówka narzedzia wrebowego PL PL PL

Info

Publication number: PL161729B1
Application number: PL89280684A
Authority: PL
Inventors: Stiffler Stephen P; Beach Wayne H; Prizzi John J
Original assignee: Kennametal Inc
Priority date: 1988-07-20
Filing date: 1989-07-20
Publication date: 1993-07-30
Also published as: KR900702171A; ZA895531B; JPH03503429A; EP0425552A4; DE68920581T2; CN1013891B; US4911504A; ATE117048T1; CN1040846A; EP0425552A1; AU3879989A; DE68920581D1; CA1332179C; AU617496B2; ES2015744A6; EP0425552B1; WO1990001105A1

Abstract

1. Narzedzie wrebowe, zawierajace zelazny trzon posiadajacy os wzdluzna i przedni koniec oraz koncówke z weglików spiekanych, która to koncówka m a czesc zewnetrzna stykajaca sie z ziemia, zwrócona do tylu pierscieniowa powierzchnie, skierowana do przedniego konca trzonu zelaznego, zwezajaca sie promieniowo do wewnatrz i usytuowana w kierunku do przodu od polaczenia z czescia zewnetrzna, styka- jaca sie z ziemia, a takze ma zwrócona do tylu powie- rz c h n ie , u sy tu o w an a p ro m ien io w o w ew natrz pierscieniowej powierzchni, oraz spoine lutu twarde- go, laczaca powierzchnie zwrócona do tylu i powierz- chnie pierscieniowa, zwrócona do tylu, z przednim koncem trzonu zelaznego, znam ienne tym , ze spoine lutu twardego (7) ma przy zwróconej do tylu powierz- chni (25), srednia grubosc (T2) mniejsza niz jej sred- nia grubosc (T 1), przy pierscieniowej powierzchni (23) zwróconej do tylu. FIG 1 PL PL PL

Description

Pryndrn-iotem wyuaLazku Jeet narządzie wrębowe i końcówka narzędzia wrębowego, zwłaszcza z i^gllkdw spiekanych, przeznaczone do robót budowlanych i ziemnych.

V przeszłości, w robotach budowlanych i ziemnych stosowano wiele różnych koiuitrukcji narzędzi wrębow^ch· Te narzędzia wrębowe miały z^lde końcówki ze spieku wgHk w>lfr<mu-kobalt, które były lutowane twardo do stalowego trzonu narzędzia wrębowego.

W zastosowaniach takich używano zarówno narzędzi obrotowych Jak i nieobrotowych. Jedna z wczesnych komtrukcji obrotowych narzędzi wrębowych posiada końcówkę z wąglików spiekanych, która ma pieΓŚcnenlową powierzchnię tylną, posiadającą w niej zagłębienie, do którego przylutowany Jest twardo przedni koniec trzonu stalowego. Przedni koniec trzonu stalowego m.ał pinrścnenlową powwerzchnię przednią z przednim w^stęi*® na niej, który częścowi!'wchodził w zaltąblenin( tzn. głębokość zazębienia była większa niż wsc^ść przedniego wstępu). Spoina lutu twardego pomiędzy stalą a spiekiem węglikowym była więc najgrubsza przy przednim końcu stalowego wstępu, a najcieńsza przy zwróconych do siebie pierścnenlowych powierzchniach spieku węglikowego 1 stali. Cioclaż obrotowe narzędzia wrębowe według poprzedniej konstrukcji były powszechnie używane, to Jednak spiek wtglikow końcówki był podatny na pęknięcia podczas eksploatacji.

Pujsza konstrukcja została zastąpiona obrotowym narzędziem wębowym, w któiym tylny koniec spieku węglikowego Jest płaski lub ma kształt gniazda i Jest złączony spoiną lutu twardego z zagłębieniem w przednim końcu części stalowej ( patrz, przykładowo, opisy patentowi USA nr 4 497 520 i 4 216 832 oraz opis ogłoszentow^ RFN nr 2 946 744).

Przykłady konstrukcji narzędzi «•ębowych z zagłębieniem w tylnim końcu spieku węglikowego podano w opisie patentowym RPA nr 82/9343, w świadectwie autorskto ZSRR nr 4o2 665, w opublikowmijm szwedzkim zgłoszeniu patentowym nr 8400269-0 oraz w opisie patentowym USA nr 4 547 020

Celem w^^azku Jest więc dostarczenie narzędzia wrębowego i końcówki z węglików spiekanych, które były bardziej wtrzymale na pęknięcia podczas eksploatacji.

Narzędzie wrębowe, według wnaaazku, zawiera żelazny trzon, posiadający oś wcdtużną i przedni koniec oraz końcówkę z wąglików spiekanych, która to końcówka ma^_część zewiętrzną stykającą się z ziemią, zwróconą do tyłu pieΓŚcnenlową powierzchnię, skierowaną dc przedniego końca trzonu żelaznego, zwiającą się promieniowo do wewrnątrz i usytuowaną w kierunku do przodu od połączenia z częścią zewnntrzną, stykającą się z ziemią, a także ma zwróconą do tyłu powierzchnię usytuowaną promieniowo w^iwąą^z pierścienloieJ powierzchni oraz spoinę lutu twardego, łączącą powierzchnię zw-óconą do tyłu i powierzchnlę pieΓŚcienl^wt zwóconą do tyłu z przednim końcem trzonu żelaznego. Narzędzie charakteryzuje się tym, że spoina lutu twardego ma, przy zwróconej do tyłu ptwierzchni, średnią grubość mnnejszą niż jej średnia grubość przy otorście.nilweJ powierzchni zwóconej do tyłu.

Korzystnie zwrócma do tyłu pierβcnenlowl powierzchnil Jest wypiuka. Koozystnie część stykająca się Z ziemią ma wlekę słą plwieΓZchaię, zwóconą promieniowa na zew^^z, w kierunku przeciwległym do pierściemowej powwerzchni zwróconej do tyłu. Kuzystnie część stykająca się z ziemią ma powwerzchnię wkkęsłą, która jest z pierścianlową powwerzchnią, skierowaną do tyłu.

Końcówka narzędzia wrębowego, według wneH-azku, zawierająca część stykającą się z ziemią, ma,jąca przedni 1 tylny koniec, która Jest obrotowa i symetryczna wglądem osi wdłużnej oraz część mocującą do mocowania na trzonie narzędzia wrębowego, charakteryzuje się tym, że część stykająca się z ziemią ma wlkęsłą poaierzchnię zwóconą promieniowo na zewi^i-z, a powwerzchnla mooująca ma wP^ktą plaierzchaię, zwróconą promieniowo do weiwnąrz i łączącą się z częścią stykającą się z ziemią.

KofZystnie plwieΓzchnil wiosła jest 'współśrodtowa z powierzuhnit wypitką. Korzystnie część stykająca się z ziemią ma zwróconą promieni owo na zewnątrz cylindryczną powwerzchnię, łączącą powierzchnię wkkęsłą i powierzchnię wpukką. foozystnie powWeΓZChnil wk^jta Jest współśrodkowa z u°'ii^eΓZuhnlt wypteką ^uzys-tnie część moccjąca ma zwróconą do tyłu ul^wi^erzuhnię, usytuowaną promieniowo ul^wWθrzuhni wypuiej i w styku z tą uO'aW·^erzchnit. Korzystnie zwrócona do tyłu u°’iieΓzuhnil jest płaska i jesz usytuowana przed powierzchnią wpiAką. Korzystnie powierzchnia wpukła ma wstępy dystansowe. Korzystnie wstępy dystansowe obejmują pierwsze wstępy dystansowe, drugie wstępy dystarnsowe i trzecie wstępy dystansowe i są one rozmieszczone na obwodzie co 120° wokół osi wdłużnej. Korzystnie powierzchnla wypuka ma pierwszy u

161 729 promień krzywizny, a powierzchnia wkkęsła ma drugi promień krzywizny, przy czym pierwszy promień krzywizny Jest większy niż drugi promień krzywizny.

Narzędzie wrębowe i końcówka narzędzia według wynalazku mają maksymalną trwałość, ze względu na zapewnenie równomiernego rozkładu naprężeń podczas eksploatacji.

Przedmiot ^r^alazku Jest uwidoczniony na przykładach ^kornaila na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia narzędzie wrębowe w widoku z boku, w częściww/m przekroju, z zastosowaniem korzystnego przykładu wtorenia końcówki ze spieku węglikowego, przylutowanej twardo do tego narzędzia wrębowego, fig. 2 - spoinę lutu twardego z fig. 1 w powiększonym przekroju, fig. 3 końcówkę w widoku z boku, z częśco^ym przekrojem, a fig. 4 - połowę końcówki z fig. 3 - w widoku z boku.

Na fig. 1 przedstawiono korzystny przykład ykonania obrotowego narzędzia wrębowego i posiadającego końcówkę 3 ze spieku wglika wolframowo-kobaltowego, połączony z trzonem 5 z metalu żelaznego, w przedsUiwiony przykładzie ze stali, poprzez spoinę 7 w^onaną przez lutowanie twarde. Staloy trzon 5 ma kształt wzdłużony i Jest korzystnie symetryczny i obrotoy wokół wcdużnej osi Χ-Χ, która przebiega pomiędzy przednim końcem 9, a tylny końcem 11 trzonu 3.

Tylny koniec 11 stalowego trzonu 3 korzystnie ma luźno zamocowany luźno sprężysty człon ustalający 13, który służy do rozłączalnego ,οοο*^1ι narzędzia wrębowego obrotowo w otworze uchwytu ksnwincJonaanej maszyny do robót budowlanych lub ziemnych (nie pokazana).

Przedni koniec 9 żelaznego trzonu 5 ma zwróconą do przodu pierwszą pieΓŚcieniową powierzchnię 15, która zyża się promieniowo do weiwątrz, w kierunku do przodu i korzystnie Jest ypukła w przekroju poprzecznym i obrotowo symetryczna wokół osi wcdiUżneJ. Na przednim końcu lub przy przednim końcu powierzchni 15 Jest ukształoowana druga, zwrócona do przodu, powierzchnia 17, która korzystnie leży w płaszczyźnie prostopadłej do osi wzcdużnej. Te zwrócone do przodu powierzchnie 15 1 17 tworzą ystęp 19, który zasadniczo mieści się w zagłębieniu w końcówce 3. wszelkie ostre krawędzie we^wątrząsch 1 zewnętrznych naroży są korzystnie usunięte, a zamiast nich są zaokrąglenia luo płaskie ścięcia.

tyyskość H wstępu jest korzystnie większa niż głębokość G zasadniczo koaile:ninąarnie ukształSiwίąegs zagłębienia 21 w końcówce 3 na spieki węgllku w^Sframo'iiokobaltowego, tak że kiedy wstęp 19 Jest łączony przez twarde lutowanie z zagłębieniem 21, wówwzas grubość uzyskiwanej spoiny jest mnejsza przy drugiej, zw*óconej do przodu po^we^irzchn.i 17 niż przy pierścieniowej, zwóconej do przodu, powierzchni 15.

Na fig. 2 przedstwwiono pow^sze w^ryr^:^e^_>j. Końcówka 3 z węglików spiekanych ma pierścieniową wppudtą powierzchnię 23 zwróconą do przedniego końca 9 stalowego trzonu, a zwłaszcza zwróconą do pierścieniowej, zwróconej do przodu, wklęsłej powierzchni 15 stalwwego trzonu 5. Promieniowo wei^n^z i przed pierścienSo·it, zwróconą do tyłu, powieΓzchnit 23 usytuowana Jest druga, zwrócona do tyłu, powwerzchnia 25. Grubość D zagłębienia 21, utworzonego przez powierzchnię 23 i 25 jest korzystnie mnąejszu niż wsokość H. Zagłębienie 21 i wstęp 19 mają takie wmiary, że przy braku spoiny lutowania twardego końcówka 3 Jest osadzona na powierzchni 17 stalowego trzonu 5 bez dotykania pierścieniowej powierzchni 15 stalowego trzonu 5.

Spoina 7 lutu twardego ma średnią grubość T1 pomiędzy pierścieniową, zwóconą do tyłu powierzchnią 23 końcówki 3 a pierścienSowt, zwóconą do przodu, powierzchnit 15 stalowego trzonu 5. Grubość T1 jest większa niż średnia grubość T2 spoiny 7, pomiędzy zwóconą do tyłu powierzchnią 25 końcówki 3 a zwróconą do przodu powwerzchnią 17 żelaznego trzonu 5. Grubość T1 wynosi korzystnie, w przybliżeniu 0,2-0,6 mm, a Jeszcze korzystniej 0,25 -0,4 mm. (Grubość T2 wmosl korzystnie w przybliżeniu 0,025 mm - 0,15 mm, a Jeszcze korzystniej 0,05 mm - 1,0 mm. Korzystnie grubość T1 jest przynajmniej dwkrotnie większa niż grubość T2, a jeszcze korzystniej Jest przynajmniej trzykrotnie większa niż grubość T2. Aby zasadniczo utrzymać Jednakową grubość T1 spoiny lutu twardego wokół obwodu powierzchni 15 wstępu 19, korzystne Jest, by pomiędzy zwżającą się do wewnąrz stożkową powierzchnię 23 zagłębienia końcówki 3, a zwężającą się stożkowo powierzchnię 15 wstępu 19 trzonu 5 usytuowany był element centrujący. Ten element centrujący Jest korzystnie częścią końcówki i korzystnie ma kształt wstępów dystarnsowch 27, wstających promieniowo do we^n^z od zwężaaącej się stożkowo do wewnąrz powierzchni 23 zagłębienia końcówki 3,

161 729 przy czym wstępy dystansowe 27 są rozmieszczone na obwoddie tej powierzchm. Korzystnie są trzy występy dystcnssowe 27 rozmieszczone co 120°.

Wielkość wstępów dystansowych 27 powinna być taka, że podczas gdy pomagają one w zapewdeniu zasadniczo jednakowej grubości T1 spoiny lutu twardego, to Jednak nie są one tak dużo, by przeszkadzały w spełnieniu wysmagana, że grubość T2 Jest milejsza niż grubość T1. Odpowiednie do tego celu są ostępy dystansowe 27 o kształcie kulistym, mające wysokość w przybliżeniu 0,13 mm -0,20 mm wokół p^werzcMU 23. Przy zachowaniu takiej zależności pomiędzy grubościami T2 1 Tl uważa się, że pękanie końcówki 3 podczas eksploatacji będzie minimaaLne, przy zapewneniu silnej, niezawodnej spoiny 7 pom.ędzy końcówką 3 a stalowym trzonem 5, przez co zmusza się do minimum straty końcówek 3.

W korzystnym przykładzie wykOnana głębokość D można obliczyć z płaszczyzny określonej przez skrajną tylną krawędź powierzchni 23, gdy napotyka ona na cylindryczną powOeΓZchnię 65.

Dla ścisłości, wysokość H stalowego występu 19 w tej sytuacji wyznacza się w płaszczyźnie określonej przez miejsce przecięcia powierzchni 15 ze średnicą D^, to znaczy z zewiętrzną średnicą powierzchni 65 końcówki (patrz fig. 3).

Korzystnie spoina 7, łącząca końcówkę 3 z trzonem 5, Jest skonana z maaermłu do lutowania twardego w w^okiej temperaturze, tak że wyrzymaaość spoiny 7 lutowania twardego Jest utrzymyT/wna w szerokim zakresie temperatur. Korzystnymi materiał«mi dla lutowania twardego są Bundy R-temp 548, Trlmet 549, 090 1 655. Stop Handy R-temp 548 złożony Jest (w procentach wago^ch) z 55 ♦/- 1,0 Cu, 6 ♦/- 0,5 Ni, 4+/- 0,5 Mi, 0,15 ♦/- 0,05 Si, przy czym resztę stanowi cynk i zanieczyszczenia w sumarycznej maksymalnej ilości 0,50. Maerlał Bandy R-temp-Trimet 549 Jest to platerowana trimetem po obu stronach, przy stosunku 1-2-1, taśma z Rndy R-temp 54Θ. Dalsze informacje na temat Bandy R-temp 548 i Trlmet 549 można znaleźć w publikacji Rndy + Barman Tecłrnical Data numer D-74. Povw^zsze stopy do lutowania twardego są wywarzane i sprzedawane przez firmę riandy * Barman Inc., 359 Third Avenue, Nowy Jork, BY 1002. Rndy R-temp i Tnmet są ti zarejestrowane znazi towarowe limmy Bandy + Barman Inc.

iiozliwe do przyjęcia spoiny 7 lutowania twardego osiąga się przy użyciu płytek z Handy Bi-temp-549 ukształtowanych w miseczki i wprowadzonych pomiędzy zagłębienie 23 końcówki 3, a ••wstęp 17 trzonu 5 i następnie lutowanych twardo przez ^^βη^ο^Ι^ technikę lutowania indukcyjnego, która oprócz lu^ooη^η końcówki 3 z trzonem 5 powoduje również zahartowanie stali, która może być dowwoną, znormalizowaną stalą stosowaną na trzony obrotowych narzędzi wrębowych.

Po etapie lutowania twardego i hartowania stal Jest odpuszczona do twardości Ro0^^1^ C 40 - 45. Końcówka 3 ze spieku węglikowego może być złożona z dowolnego spośród stimdardowych klmmooycJi węglika wolfΓίmowookoleηLtowegl, stosowanych lomrellJJnaanil do robót budowlanych i ziemnych. Stwierdzono, ze wrnki możliwe do przyjęcia przy regeneracji nawierzchni asfaltowej osiąga się stosując ttίndiaΓdooy gatunek węglika wolfrimu, zawierający w przybliżeniu 5,7% wagowo kob^tu i posiadający twardość Rock^wHa A w przybliżeniu 88,2.

Stykające się z ziemią powierzchnie końcówki 3 mają dowolne konwencjonalne wymaary lub kształty poprzednio używane w tej dziedzinie. Jednakże, korzystna konstrukcja pokazana została na fig. 1-5 (również na fig. 6-8). W tej pokazanej konstrukcji przedni koniec powierzchni stykających się z ziemią ma kuListy wierzchołek 45 o promieniu Rp, połączony z powwerzchnią 50, w kształcie ściętego stożka rozchodzącego się w kierunku od osi sytoer!! obrotowej Χ-Χ, przy czym powierzchnia 50 Jest usytuowana pod kątem 90-A^, względem osi Χ-Χ, a w odległości t2 od wierzchołka 45 przedniego końca powierzchni 50 osiąga meksywalną średnicę Dp. Do p^werzc^i 50, w kształcie ściętego stożka, dołączona Jest część dzwonowa 55, posiadająca wkkęsłą plwOerzchnię 60 stykającą się z ziemią, do której tylnego końca dołączona Jest powwerzchnia cylindryczna 65 o jednakowej średnicy. FowOlΓzc^hllη wklęsła 60 utworzona Jest przez szereg p^we^cKni wRęsłych 60A, 60B i 60C, z których każda ma inny promień krzywizny, przy czym promienie te maaeją w miarę przesuwania się do tyłu końcówki 3 (tzn. 60A) 60B >60C). Chociaż można zastosować dowolną liczbę promieni R^ lub łuków A^, korzystne Jest, aby zastosować co najmniej trzy promienie ( lub łuki), w celu utworzenia gładkiej, ciągłej powierzchni wkkęsłej 60 (w przykładzie w^konenia R1, R2 i R3 oraz A1, A2 1 A3). Tylny koniec wimęsłej powwerzchni 60 Jest połączony z cylindryczną powierzchnią 65, która korzystnie ma średnicę D^, która Jest nie tyll^ większa niż iEJtsyιiilna średnica !?

161 729 stożkowej powierzchni 50» ale ma wielkość wrnsarczającą dla całkowitego lub co najmniej częściowego zakrycia całej przedniej powierzchni stalowego trzonu 5, do którego końcówka 3 Jest przylutowana (to znaczy więcej niż 98% średnicy poprzedniej powiirzcłhni). Maksjynalne zabezpieczenie przed zużyciem przedniego końca stalowego trzonu 5 Jest zatem zapewnione przez taką końcówkę 3 ze spieku ^glikowego, przez co zimnejsza się prędkość zużycia przedniego końca 9 stalowego trzonu 5.

Zastosowanie wklęsłej powwerzchni 60 o zmiennym promieniu R2» Rj Jsk pokazano, urnożiwia wytwarzanie końcówki 3 posiadającej zwiększoną' długość Ll przy równoczesnym zapewnieniu msdtsjynalnej ^trzymałosci 1 zasadniczo równomiernego rozkładu naprężeń podczas eksploatacji, aby przez to zimnejszyć do minimum pękanie końcówek 3 podczas eksploatacji.

Weenętrzna średnica Dj^ zagłębienia 21 końcówki 3 i Jego kształt są korzystnie dobrane, tak że zapewniają zasadniczo Jednakową grubość ścianki Ty, zwłaszcza w obszarze wkkęsłej powierzchni 60.

Przykładowo, powierzchnia ^y^tuna 23 Jest koncentryczna ze stykającą się z ziemią powierzchnią 6oC, co zapewnia Jednakową grubość ścianki Ty przy równoczesnym zwiększeniu do maksmum długości L^ cylindrycznej powierzchni 65. Aternatywnie po^wi^irzch^ie 23 i 60C są rozbieżne w ki^erunku do przodu, w celu zwiększenia do maksimum grubości ścianki Ty przy przednim końcu zagłębienia 21. Płaska powierzchnla kołowa 25 przy przednim końcu zagłębienia 21 tworzy duży obszar dla spoiny 7, lutu twardego do przedniej powierzchni końcowj ostępu na trzonie s^^wym. Kontrakcja taka, w połączeniu z małą grubością spoiny 7 lutu twardego w tym miejscu, zapewnia, że podczas eksploatacji największe obciążenie działające na końcówkę 3 będą powodować raczej jej ściskanie, a nie rozciąganie. Przykłady wymiarów uważanych przez zgłaszającego za możliwe do przyjęcia są podane w tabeli, rfymiary te należy stosować waz z poprzednio podanymi ^umiarami.

tabela

Przykładowe wymary Końcówki

Wymmar	iYomień (mm)	średnica (mm)	Kąt (stopień)	Długość lub grubość (mm)
*1	30
^R2	27
R3	9,2
^Rh	12,3
*1			3,700
*2			11.630
^A3			53,672
«Τ	3,2
*T
M				19.4
L2				4,7
L3				6,
^TW				3,1
^df		11
°bi		7,2
		19

161 729

Jak wiedzą fachowcy, na połączeniu różnych powierzchni końcówki wąglikowej (3) stosuje sią ukośne ścięcia, zaołurąlenla i/lub spłaszczenia, tam gdzie Jest to odpowiednie dla Ułat» wiania w^worrenia i/lub dla zapewnienia zwiększonej wytrzymałości konstnUtcji.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Narzędzie wrębowe, zawierające żelazny trzon posiadający oś oz&użną 1 przedni koniec traz końcówkę z węglików spiekanych, która to końcówka ma część zeoętrzną stykającą się z ziemią, zwróconą do tylu pierścienoową powwerzclhnię, skierowaną do przedniego końca trzonu żelaznego, zwężającą się promieniowo do weewntrz i usytuowaną w kierunku do przodu od połączenia z częścią zewnętrzną, stykającą się z ziemią, a także ma zwróconą do tylu powwi^irzcih^jLę, usytuowaną promieniowo wetwntrz pierścienoowej powOeΓZChni, oraz spoinę lutu twardego, łączącą powierzchnię zwróconą do tylu i powierzchnię pierścienoową, zwóconą do tylu, z przednim końcem trzonu żelaznego, znamienne tym, że spoina lutu twardego (7) ma przy zwróconej do tylu po^wi^rzch^i (25), średnią grubość (T2) rninejszą niż jej średnia grubość (Tl), przy pierścieniowej powwi^rzch^i (23) zwóconej do tylu.
2. Narzędzie wębowe według zastrz. 1, znamienne tym, że zwócona do tyłu p1erścienlowa powierzchnia (23) jest ^mkła.
3. wębowe według zastrz. 2, znamienne tym, że część (45,50,55,65) stykająca się z ziemią ma wklęsłą powierzchnię (6o) zwróconą promieniowo na zewnątrz w kierunku przeciwległym pierścieniowej powierzchni (23) zwróconej do tyłu.
4. Narządzie wrębowe, według zastrz. 2, znamienne tym, że część (45, 50, 55, ć5) stykająca się z ziemią ma powOerzcheię wkkęsłą (60), która jest z pierścieniową powierzchnią (23) skierowaną do tyłu.
5. Końcówka narzędzia wrębαwoiOcZaw0ieając3 część stykającą się z ziemią, mająca przedni i tylny koniec, która jest obrotowa i symetryczna względem osi '.wzłużnej oraz część mocująca do mocowania na trzonie narzędzia wrębowego, znamienna tym, te część (45, 50, 55, ó5) stykająca się z ziemią ma wkkęsłą powwerzchnię (60) zwóconą promieniowo na zew^trz, a powwerzchnia mocująca (21) ma wpu^ą ptwieΓZcnnlę (23) zwróconą promieniowo do oeiwątrz i łączącą się z częścią (65) stykającą się z ziemią.
6. Końcówka według zastrz. 5, znamienna tym, że powierzchnia wldęsła (60) jest współśrodtowa z powwi^rzchnią ^pufcłą (23).
7. Końcówka według zastrz. 5, znamienna tym, że część stykająca się z ziemią ma zwróconą promieniowo na zewnątrz cylindryczn ptwierzchnię (65) łączącą powierzchnię wkkęsłą (60) i powwerzchnię wfpukłą (23).

S. Końcówka według zastrz. 7, znamienna tym, że powierzchnia wldęsła (60) jest z powierzchnią ^puHtą (23).
9. Końcówka według zastrz. 5, znamienna t y rn, że częśó mocująca (21) ma zwróconą do tyłu p^^wi^rzchj^jLę (25) usytuowan promieniowo wewnąrz powierzchni wyuukej (23) i w styku z tą powieΓzchnit (23).
10. Końcówka według zastrz. 9, znamienna tym, że zwrócona do tyłu powwerzchnia (25) jest płaska 1 jest usytuowana przed powieΓzchnit (23).
11. Knńcówka wećdtug zastrz. 5, znamienna tym, że powwi^rzchnJLa wy>ulkta (23) ma •wstępy dystansowe (27).
12. Końcówka wecHug zastrz. 11, znamienna tym, że wstępy dystansowe (27) obejmiją pierwsze wydępy dystansowe, drugie wstępy dystansowe 1 trzecie wstępy dystansowe i są one rozmieszczone na obwodzie co 120° wokół osi wdłużnej (Χ-Χ),
13. Końcówka według zastrz. 5, znamienna tym, że powierzchnia ^ouUta (23) ma pierwszy promień krzywizny (RM), a powwi^rzchi^jLa wk^^l^a (60) ma drugi promień (R- ) krzywizny, przy czym pierwszy promień (RM) krzywizny jest większy niż drugi promień (R-) krzywizny.