PL157503B1 - Srodek biocydowy PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Srodek biocydowy, znamienny tym, ze zawiera 0,01-99,99% wagowych 2,2-dibromo-3- nitrylopropionamidu jako substancji czynnej, w mieszaninie z glikolem w ilosci do 80% wago- wych i/lub woda w ilosci do 80% wagowych. PL PL PL

Description

RZECZPOSPOLITA

POLSKA

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej © OPIS PATENTOWY® PL® 157503 © BI ©0 Numer zgłoszenia: 271964 (£9 IntCl⁵:

A01N 37/34 @

Data zgłoszenia: 21.04.1988 CZTEELIS

OÓUlt

Środek biocydowy

Pierwszeństwo:

22.04.1987.IL, 82279 22.04.1987, IL,82280

Uprawniony z patentu:

Bromine Compounds Limited, Beer-Sheva, IL

Pełnomocnik:

PATPOL Spółka z o.o., Warszawa, PL

Zgłoszenie ogłoszono:

13.11.1989 BUP 23/89

O udzieleniu patentu ogłoszono: 30.06.1992 WUP 06/92 (57) 1. Środek biocydowy, znamienny tym, że zawiera 0,01-99,99% wagowych 2,2-dibromo-3nitrylopropionamidu jako substancji czynnej, w mieszaninie z glikolem w ilości do 80% wagowych i/lub wodą w ilości do 80% wagowych.

PL 157503 BI

ŚRODEK BIOCYDOWY

Claims (4)

1. Zastrzeżenia pat

   1. środek biocydowy, znamienny tym, że zawiera 0,01 - 99,9!% wagowych

   2,2-dibrtmo-3-nitrytoptpptonamidu Jako substancj czynnej w mieszaninie z glikoeem w ilości do 80% wagowych i/Uub wodę w ilości do 80% wagowych.
2. 2. środek według zastrz.l, znamienny tym, że zawiera glikol wybrany spośród glikoli Moino, di- lub polipoopyennowych.
3. 3. środek według zastrz.2, znamienny tym, że Jako glikol zawiera glikol dipropylenowy.
4. 4. środek według zastrz. 1, znamienny

   2,2-dibromoo3-nitryOopoopOonamidu, około 60% wagowych t y rn, że zawiera około 20% wagowych glikolu i około 20% wagowych wody.

   Przedmiotem wynalazku Jest środek biocydowy, nadający się zwłaszcza do fumigacji zbiorów i upraw w celu zwalczania porażeń wywołanych przez grzyby i bakterie.

   Oedną z upraw najbardziej narażonych na atak zarówno grzybów Jak i bakterii są ziemniaki, którym poświęcono szczególna uwagą w technice i które będą omamiane szczegółowo w ο1οιθ3«υμ opisie. Choroby ziemniaków sę wywołane przez grzyby i bakterie. Mikroorganizmy te atakuję zarówno ziemniaki rosnęce jak 1 sadzeniaki i zawsze, gdy w oiniθJsrym opisie mówi się o ziemniakach, należy rozumieć, że dotyczy to zarówno ziemniaków rosnących Jak i sadzeniaków. Na ilość chorób w uprawach ziemniaków wpływa wiele czynników, takich jak warunki środowiskowe, oddziaływanie między różnymi patogenami, odporność lub podatność hodowanej uprawy, odżywianie roślin, mannpulowanie materiałem siewnym itd. Wiele wysiłku włożono w badania dotyczęce zwalczania chorób ziemniaków, ze względu na ekonomiczne znaczenie takich upraw.

   Stosuje się wiele środków biocydowych do traktowania ziemniaków, w szczególności organiczne związki rtęci. Takie, jak również inne zwykle stosowane środki, poważne wady, ponieważ sę toksyczne i fitotoksyjzoe. Wśród najbardziej znanych w technice środków grzybobójczych zwykle stosowane sę Caspan /chlorek 3-raetoksyrłylortęciowy/ i Captan /tetrahydro-o//trichlorometylootio/-4-cykloheksenooi,2-dikarboksyimid/.

   Wśród najbardziej znanych mikroorganimmów, które atakuję ziemniaki sę Erwinia carotovora, Streptoerjes scabies, Fusarium ozysporum, Yarticliumm dahliaa i Rhiiojtooia solani. Wśród nich Erwinia car., która przede wszystkim Jest odpowiθddialna za choroby ziemniaków i Strepoomycas scabies sę bakteriami, a Fusaruum oxysoorue, yerticilumm dahliae i R^i.zoctonia solani sę grzybami.

   Kilka spośród zwięzków chemicznych stosowanych na ziemniaki ma znacznę lotność i ich aktywność grzybobójcza często jest ograniczona do miejsc poczętkowego ich nanoszenia tak, że ważne Jest całkowite pokrycie bulwy. Oest to oczywiście poważna wada, która odbija się na kosztach i Jakości zabiegów na ziemniakach. W technice znanych Jest kilka metod stosowania środków blocrrowych. Często stosuje się całkowite zanurzenie bulw, które Jednak Jest niebezpieczne ze względu na ryzyko występienia mokrej zgnilizny w trasowanych bulwach i infekcji blackleg” w uprawach. Często stosuje się opylanie przez '^trzęsanie lub rozsiewanie proszku grzybobójczego. Ta metoda Jednak jest stosunkowo skoepOlkowanβ, a ilość środka grzybobójczego, które dochodzi do bulwy zależy od obojętnego nośnika. Stosuje się także opryskiwania

   157 503 mgławicowe. Taka metoda jest technicznie skomplikowana, wymaga rotacji bulw, a rozpylana ciecz często Jest zawiesinę i potrzebne sę stosunkowo duże ilości cieczy.

   Y/śród zwięzków chemicznych zwykle stosowanych do zwalczania chorób wywołanych przez grzyby i bakterie często stosuje się do traktowania ziemniaków związki organiczne rtęci. Związki te maję znaczne wady, ponieważ sę toksyczne i fitotoksyczne i jak donoszę ostatnie prace /C, Logan: Annual Report on Research and Technical Work of the Oepartament of Agriculture for Northern Ireland, 198 - 200 /1984/, nie dają dostatecznej ochrony przecwko patogenom przenoszonym przez glebę typu “blackleg.

   Fummgacja jest metodą, która nie wykazuje tych wad, jest prosta i ekonommczna.

   Problemy zwięzane z fumigację wynikaję z niskiej lotności zwykle stosowanych zwięzków chemicznych oraz z tego, że sę one trujęce w postaci pary. Od dawna istnieje zatem zapotrzebowanie na środek do zadymiania, który Jest stosunkowo bezpieczny i który może być stosowany do fumigacji upraw.

   2,2-dίbΓomo-3-nitrylprtlptoaθmld /DBNPA jest znany jako zwięzek o aktywności bakterio bójczej. Z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych Ammryki nr 2 419 888 znana Jest grupa zwięzków o aktywności bakteriobójczej i grzybobójczej, która obejmuje DBNPA. Jednakże DBNPA nie jest konkretnie ujawniony ani tez nie Jest podany w przykładach tego opisu. Z opisów patentowych Starów Zjednoczonych Ammeyki nr 4 285 765 i 4 605 405 znane sę mieszaniny DBNPA i innych substancji czynnych o synergistycznym działaniu antymikcobowym. Według ostatnich badań /^G.Krimann i mn, “Gaz. Sade Vemeshek·, Israel, lipiec 1985/ stwierdzono, że DBNPA nie wykazuje w ogóle aktywności grzybobójczej wobec grzybów, które atakuję uprawy ziemniaka. Autorzy tej pracy lrzeprowaazili obszerne badania in vitro i połowę z grzybami, które atakuję uprawy ziemniaka i na podstawie uzyskanych wyników wywioskowano, że DBNPA nie wykazuje aktywności grzybobójczej wobec takich grzybów.

   Nieoczekiwanie stwierdzono i jest to przedmiotem wynalazku, że DBNPA, mimo jego nadzwyczaj niskiej lotności, może być dogodnie stosowany jako fumigant i że fumigacja nim daje doskonały efekt biocydowy, zarówno wobec grzybów Jak i bakke^i.

   Stwierdzono dalej, ze fumigacja DBPNA Jest szczególnie skuteczna wobec grzybów i bakterii odpowiedzialnych za choroby ziemniaków.

   Nieoczekiwany Jest także fakt, że skuteczność środka zawierającego DBNPA nie jest ograniczona do zwykłej blocyZoirj i grzybobóóczej aktywności oraz do aktywności grzybostatycznej, ale środek taki wykazuje także aktywność statyczzę i bójczę wobec przetr^a^lków i zarodników /sporostatycznę i slQrobójczę/. Przez fumigację rozumie się dostarczanie skutecznej ilości DBPNA do miejsca, które ma być trasowane ze zbiornika zawierającego sam DBNPA lub w mieszaninie z rozpuszczalnikami i/uub innymi substancjami czynnymi lub obojętnymi, w gazie jako ośrodku przenoszęcym, bez bezpośredniego kontaktu pomiędzy substancję zawartą w zbiorniku i trokowanym miejscem.

   Dla porównanna, niewiele zwięzków chemicznych wykazuje działanie lrzetrwalzlkobójczr, a wiele silnych środków bakteriobójczych, takich jak fenole 1 czwartorzędowe związki amoniowe ma niewielki wpływ na żywotność przetrwalnkków bakteryjnych /patrz zp. S.S. Błock Dislz^οζΙοζ, Starilization and Preserva tion., Leo and Febigar, 1983, str.739/.

   Przez aktywność sporostatycznę rozumie się zahamowanie kiełkowania przetrwalników i zarodników, w czasie gdy utrzymane Jest stężenie substancji czynnej i występienie iiθikowania, gdy substancja czynna Jest już nieobecna, środek, który niszczy przetrwalniU i zarodniki określany Jest jako sporobóóczy.

   Środek blocyZiwy, zwłaszcza do fumigacjj, według wynalazku zawiera jako substancję czyzzę 0,01 - 99,9?% wagowych 2,2-dibromo-3-nittyilpippinnamidu w mieszaninie z gliko^m w ilości do 80% wagowych i/uub wodę w ilości do 80% wagowych.

   Glikol odpowwadni do zastosowania w środku według wynalazku musi oczywiście nadawać się do użycia na tr^^ktt^wane uprawy. Na przykład. Jeżeli traktuje się uprawy jadalne, rozpuszczalzik zie może pozostawać na roślinach przez dłuższy czas 1 zie może być toksyczny azi fltotok8yczny. Korzystnie glikol, jest wybrany spośród glikoli monno, di- lub polipropylenowych, bardziej korzystnie jest to glikol Ziprilylθnowy.

   157 503

   Korzystny jest środek do fumigacji według wynalazku, który zawiera około 20% Wagowych 2,2-dibromo-3-nitrylopropionamidu, około 60% glikolu i około 20% wagowych wody.

   Najkorzystniejszy środek według wynalazku zawiera około 20% wagowych 2,2-dibromr-3nitryroρropronamldu, około 20% wagowych wody i około 60% wagowych glikolu diprooylenowego. Sposób traktowania zakażonych mikroorganizmami upraw polega na fumigacci tych upraw środkiem według wynalazku. Uprawami szczególnie nadającymi się do traktowania środkiem według wynalazku są ziemniaki lub sadzeniaki.

   środek według wyna lazku o działaniu spmbójczym zawiera Jako substancję czynnę

   2,2-dibromo-3-nitryrpprρplinayid w glikolu i/lub woddie. Stwierdzono, że środki nie zawierające rozpuszczalnika organicznego ale zachowujęce aktywność wobec przet rwalników i sporów, zwykle są mnńej skuteczne niż środki, które zawierają rozpuszczalnik organiczny. Oczywiste jest dla fachowca, że organiczny rozpuszczalnik nadający się do stosowania w środku według wynalazku, musi co najmniej częściowo rozpuszczać DBNPA i nie może być toksyczny ani filoloksycziy, ponieważ trasowane uprawy obejmują rośliny Jadalne.

   Sposób traktowania ziemniaków i/uub sadzeniaków przeciwko zakażeilom bakterynnym i grzybowym polega na tym, że na ziemniaki lub sadzeniaki nanosi się środek według wynalazku, kiedy trzeba zniszczyć grzyby i/uub bakterie lub ich zarodniki lub przetrwalniki, bądź wstrzymać ich wzrost lub kiełkowanie, środek można nanosić skutecznie każdym odpowiednim sposobem, ale najkorzystniej przez opryskiwanie i fumigację.

   Łatwo można zauw^^yć, że zadziwiająca skuteczność środków według wynalazku wobec grzybów, które atakują uprawy ziemniaka wraz ze znaną aktywnością substancci czynnej wobec różnych bakterii i ich przetrwalników, daje podstawy do bardzo dogodnego stosowania tych środków w traktowaniu zakażonych upraw, a zwłaszcza zakażonych upraw ziemniaka, zaatakowanych przez kombinację różnych mikroorganizmów.

   Zwalczanym m.k^oor^t^i^nim^i^m może być każdy, który atakuje uprawy, zwłaszcza Jednak sposób przeprowadza się w celu zniszczenia Erwinia canto^-ora lub Str^^pHomyces scabies lub Fusarum wyspom lub VeΓtncinUum dahliae lub Rhizoctonia soleni lub dwóch lub kilku z tych mitrooΓganizπlów występujących w danej uprawie równorześnie. Te i inne cechy i zalety wynalazku będą lepiej zrozumiałe w następujących iluśtcujccych lecz nieograniczających zakresu wynalazku przykładach. We wszystkich przypadkach doświadczenia przeprowadzano w wysokiej temperaturze / > 37°C/ w komom do f^niga^i o całkowitej objętości 15 1, zawierającej regulowany element grzejny umieszczony w środku bloku izolującego. Dwie płyty aluminiowe /każda o pojemności 3 ml/ umieszczano na elemencie grzejnym. Płyty agarowe umieszczono powyżej elementu grzejnego w temperaturze pokojowej, środek szkrdnikobójczr ogrzewano do wybranej temppratury, po czym umieszczano płyty w zamk^ętej komorze na określony okres czasu.

   Po wyjęci-u pł^yt i-rAubowano je w ²⁷°C ^przez 24 ^godzin^y i zl^jczon^j ilość rso^bni^ków. ^które przeżyły porównywano z ilością w równolegle prowadzonym doświadczeniu kontrolnym. Doświadczenia w niskich temperaturach przeprowadzano w zbiorniku do fum^acc! utryyrnywanym w określonej temperaturze. Jak opisano dalej w przykładach, środki zawierające glikol zawierały także 0,1% b^ylowanego hydrrksytollJJiu /BHT/ jako przeciwutleniacz.

   Przykład I. Fur^yg^c^^ę przeprowadzono w komorze do f^iga^i w celu zbadania skuteczności działania dwóch różnych środków zawierających DBNPA przeciwko Erwinie jarotrvora ATCC 15713, w różnych tempPJatuΓajh. Wy^ki przeprowadzonych testów przedstawiono w tablicy 1. Użyty środek do fumigacji był w postaci stałej i wówczas stanowił go sam DBNPA lub w postaci ciekłej zawierającej glikol dnpΓcpyeenowy /DPG/ /20:20:6(% wag. DBNPA:wrda :DPG/ oznaczonych odpowiednio Jako /s/ i /1/. Ciekłe postacie zawierające glikol w każdym przypadku zawierały także 0,1% b^ylowanego hydroksytoluenu /BHT/ Jako przeciwutleniacza. 3ak widać z tablicy 1 skuteczność ciekłej postaci jest znacznie wyższa niż postaci stałej i dostrzegalny Jest również wpływ temperatury komory fuyigacyrnθJ. Całkowity ciężar czynnej nie jest istotny dopóki część tej substancci utrzymuje się do końca doświadczenia, a ważnym czynnikiem jest szybkość Jej odparowania. Aktualny ciężar substancci czynnej w ciekłej postaci środka można obliczyć na podstawie ilości stosowanych w każdym przypadku.

   Przykład II. Przykład I powtórzono w niskich temperaturach /4, 27 i 37°C/, a uzyskane wyniki, przedstawiono w tablicy 2. Przetrwalniki Erwinia umieszczono w wytrząsanych

   157 503 kolbach zawierających 50 ml zawiesiny komórek, a ampułki zawierające środek szkodnikobójczy zawieszono powyżej poziomu wody w zbiorniku do fumigaaji. Oak widać z porównania tablicy 1 i 2, w niższych temperaturach fumigacji potrzebny jest dłuższy czas kontaktu.

   Przykład III. W ko»j(^ze do fumigacji badano skuteczność DBNPA wobec sporów trzech grzybów; Fusarui^m Oxy., ^^rticill^iw dahliae i Rhisoct lonis sol. Dla porównania poddano badaniu także przetrwalniki bakterii Streptomyces scabies. Wynnki przedstawiono w tablicy 3. Doświadczenia przeprowadzono w komorze fumigacyjnej o pojemności całkowitej 15 litrów, wyposażonej w regulowany element grzejny, umieszczony w środku bloku izolacyjnego. Dwie płyty aluminiowe /każda o objętości 3 ml/ umieszczono na elemencie grzejnym.

   Płyty agarowe umieszczono powyżej elementu grzejnego w temperaturze pokojowej, środek biocydowy ogrzano do wybranej temppratury, po czym płyty umieszczono w zamk^ętej komorze na określony okres czasu. Po wyjęcziu ^pł^yt ślubowano je w te^^er^turze 27°C ^przez ²⁴ ^dziny i zliczoną ilość osobników zdolnych do życia, porównywano z ilością w równolegle prowadzonym doświadczeniu kontrolnym. Wszystkie doświadczenia ^prze^prowadzono w ⁷°°C ¹ z r^óżnym ^poiząttiwym lnokulum. Do komory fumigacyjnej wprowadzono środek o składzie DBNPA:iodesDPG w stosunku 20:20:(0% wagowych. We wszystkich przypadkach, wśród wszystkich badanych grzybów nie znaleziono osobników, które przeżyły.

   Przykład IV. Pojedyńczą próbkę środka zewlBtej^^i^eao DBNPA w DPG i wodzie 20:20:60 zastosowano do długotrwającej fumigacj w celu zbadania długości okresu aktywności takiego środka. Fumigacj^ę jorzeprowa^ono w 70°C w cią^gu 1 ^godzin^{y k}onta^ktu dl.a ^każ^dej ^pł^yt^y, a płyty zaszczepiono Erwinia cerotoyora. W doświadczeniu stosowano dwie identyczne próbki środka /A i B/. tego testu przedstawiono w tablicy 4. Komora pracowała przez 61 godzin, a aktywność przeciwko Erwinia utrzymywała się przez 55 godzin. Doserwowano szybkie odparowanie wody i po pierwszych 5 godzinach do środka dodano wody. Ubytek ciężaru na godzinę uwodnionej próbki wynooił około 20% wag/godzinę, podczas gdy średni ubytek ciężaru próbki bezwodnej wynoosł 1,5% wag·, co Uczono dla szybkości odparowania DBNPA mniejszej niż 0,4% wag/godzinę /około 30 mgggoddinę/, przy założeniu że szybkość odparowania Jest stała.

   Przykład V. Przeprowadzono kilka doświadczeń w celu zbadania względnej skuteczności różnych mieszanin stałego DBNPA i wody. Wynnki tych testów przedstawiono w tablicy 5. Dla każdej z dwóch identycznych próbek środka zawierającego wodę stosowanych razem w doświadczeniu, oznaczono ubytek ciężaru.

   Teoppeaturę fumigacci utrzomywano na poziomie 70°C. Najlepsze wyniki uzyskano ze środkami zawierającymi 20% Wagowych DBNPA w wodzze. Otrzymane wyniki, były wyraźnie lepsze niż uzyskane ze środkiem ciało stałe/woda, a podobne do wyników dla środka zawierającego DPG. Należy także zauważyć, że szybkości odparowania w dwóch identycznych komorach różnią się w zakresie niemożUwym do przewidzenia. Uważa się, że wynika to z faktu, że środek zawierający DBNPA w samej wodzie Jest riehomoggnrczry.

   Przykład VI. Przeprowadzono fumigację kilooma składnikami środków z DBNPA i analogami DBNPA, w celu zmierzenia ich aktywności iilodnikobójizej Jako fuoigantów i porównania ze skutecznością fumigacj środka według wynalazku. Wszystkie fumigacje przeprowadzono w ⁷O°^C, a badaniu ^^ano dwa mi^ltotr^aerizm^y: Erwinia ietotovotα subsp. ^i^otoyora /ATCC 15713/ i spory Fusarium oxysporum /wyizooowany ze skażonych upraw/. Wynnki zestawiono w tablicy 4. Badane środki do fumigac^, zestawione w tablicyjsą następujące: DPG-czysty glikol dipropylenowy, EG-czysty glikol etylenowy, B^-środek zawierający 7% Br₂ i 23% wody w 70% DPG, Monobromo środek zawierający 25% monnoromoocjanoacetamidu /MBNPA, otrzymany przez zmieszanie równooołowych ilości DBNPA i cyjanoacetamidu/, 19% wody i 56% OPG, DBNPAAEG-środek zawierający 20% DBNPA, 20% wody w 60% EG, DBNPP/DPP-środak zawierający 20% DBNPA, 20% wody i 60%

   OPG, Podane procenty są procentami wagowymo.

   Dwa rozpuszcczaniki OPG 1 EG nie wykazały żadnej aktywności iilodnilobójizej w warunkach testowanie, środek z Br2 wykazywał pewne własności bójcze, dając częściowe zniszczenie przy długich czasach kontaktu /1 godzina/, środek DBNPĄ/EG zwalczał Erwinie car. w pewnym zakresie, przy czasie kontaktu 1 godz. oraz zwli^i^f^ł Fusarium oxy. z lnokulum o nlskom

   157 503 c

   stężeniu /8 x 10 sporów/płytkę/ w czasie kontaktu wynoszącym pół godziny i z inokulum o wysolam s^tęzeniu /8 x 10? sporów/płytl<ę/ / cią^gu 1 ^godzin^y. DBNPA/DPG był skuteczn^y wobec Erwmia sp. i Fusanum oxy. po 15 minutach f umigaac i·

   Przykład VII. Aktywność DBNPA wobec Streptomyces scabies i Fusarui^m oxy. Badano skuteczność DBNPA wobec Strepoomyces scabies i Fusarium oxy. w porównaniu ze skutecznością znanego środka szkodnikobójczego pod nazwę Captan. Doświadczenia przeprowadzono in vitro w celu określenia względnej skuteczności OBNPA /2C% w 60% OPG i wody/ i Captanu. We wszystkich doświadczeniach stosowano w zasadzie nieograniczony czas kontaktu i badano zdolność różnych sporów /przetwwalników/ do kiełkowania w obecności substancji czynnej. Spory, które nie kiełkowały w ciągu 10 dni uważano za zniszczone. Wyniki oznaczone jako cfu^jil* odnoszę się do kiełkowania sporów /przetn/almków/ pobranych z kolby po 7 do 10 dniach i umieszczonych w warunkach kiełkowania na płytkach agarowych. Pożywkę w testach dla Streptoryces scabies był słód, a dla wszystkich innych stosowanych mikroorganizmów pożn/ła CzapekDox.

   Wynnki tych doświadczeń zestawiono w tablicach 7 18. Można zauważyć, że w celu za^ham^i^^r^i.a Idełkowania przetrwaln^kków Strepoom^es scatbies prz^y i-nokulum ΙΟ^θ, ^gd^y Całkowało 5 przetrwa Inków /10 pl na płytkach agarowych, potrzeba 200 ppm DBNPA. 500 ppm działali niszcząco, Nie stwierdzono ża^dnej zasadniczej różnij pomi-ęr!^ aktywności-ami w ²⁷°C i 4 C. 100 ppm działało niszczęco na 10 inokuli^m Fusa^cm oxy..Dla porównania 500 ppm Captanu ^^i.ałał^o biostatycznie w takich samych warunkach, ale spory /przetrwalniki/ jeszcze kiełkowały na płytkach agarowych, 500 ppm działało hazująct wobec Fusarium zarówno w temperaturze 27°C Jak i 4°C.

   Przykład VIII. Aktywność DBNPA o niskim stężeniu wobec Fusanur oxy. sp. 1 ^^rticilJ^im dahUae sp. Badano skuteczność DBNPA o niskich stężeniach /25 - 100 ppr/ wobec Fusarium oxy. sp. i Verticillirm dahliae sp., w porównaniu ze skuteczności znanego środka sikodnikobójczegt pod nazwę Caspan. Doświadczenia przeprowadzono in vitro w celu określenia względnej skuteczności DBNPA /^(% w 60% OPG i wody/ i Caspanu. We wszystkich doświadczeniach zasadniczo stosowano nieograniczony czas kontaktu i badano zdolność różnych sporów do kiełkowania w obecności substancci czynm^e , tak jak opisano powyyee.

   Badano trzy poziomy poczętkowego lntkuluz: środek zawierający 25 ppm DBNPA był wystarczający aby zahamować kiełkowanie niskiego liokuluz, a 50 ppm było wystarczające dla wysokiego lno^lum. Dla porównanna, nawet 100 ppm Caspanu nie haz^t^^^o kiekkowania niskiego poczętkowego inokuiur Fusarium, ale hamowano kiełkowanie niskiego inokuuum VerticilUzm.

   100 ppm nie wystarczało, aby zapobiec kiekkowaniu wysokiego inokuluz sporów żadnego z tych grzybów. Wynńki doświadczeń przedstawiono w tablicach 9 i 10.

   Przykład IX. Określenie minimalnego stężenia hazuiącago /MIC/. Przeprowadzono doświadczenia w celu określenia minimalnego stężenia hazzuącego OBNPA w porównaniu z Captanem i Caspanez, wobec trzech grzybów: Trcchoderma sp. /który Jest dobrotUwym grzybem żyjącym w ziemi, nieatakującyz ziemniaków/, Fusarium oxy. sp. i Vertlcillirm dat^J-iee sp.

   MIC dla tych grzybów i 8ϋόδΐ8η^1 czynnych przedstawiono w tablicy 11.

   Wynńki ilustrują ważną zaletę wynalazku. Z porównania wynika, że MIC dla OBNPA wobec Tricl^c^ti^za sp. Jest bardzo wysokie /200-500/ w porównaniu do MIC dla Fusarium oxy. sp./25/ lub Verticillizm dahl. sp. /25-50/. Oznacza to, że dwa ostatnie, szkodliwe mikroorganizmy rożna skutecznie zwalczać bez działania na Trichoderma sp., który jest pożytecznym grzybem, ponieważ atakuje liia grzyby uszkadzające uprawy. Zater jego obecność w ziemi jest bardzo potrzebna. W przeciwieństwie odpowiednie MIC, np. Captanu sę tego samego rzędu wielkości:

   500 - 1000 dla Trichoderza i 200 - 500 dla Fusac^m. Tak więc skuteczne działanie Captanem na Fusariur da też w efekcie iilszciaiia pożytecznego grzyba Trichoderza. Unika się tego stosując środek według wynalazku.

   Przykład X. Aktywność prietr·/alnlkobójcią środków zawierających DBNPA wobec przetnalników Streptomnces scabies sp. /wnizotawanych ze skażonych upraw/ porównywano z aktywnością Captanu 1 Caspanu. Doświadczenia przeprowadzono w ciekłych kulturach, a wyniki analioow3io tak. Jak w poprzednich przykładach. Stosowano następujące środki z OBNPA:

   157 503

   A/ 20:205(03% wagowych DBNPA;woda:DPG i B/ czysty stały DBNPA rozpuszczony w wodzie, we wszystkich ^prz^ypa^zkac^h stosowano ^poczętkowe tookulum 1⁰ przetrwalników/ml. Wyni.ki toświtoczeń przedstawiono w tablicy 12. Wyniki w tablicy 12 wyraźnie wykazuję wyższość aktywności przetrwalnikobójczej DBNPA, którę oba środki wykazywały na poziomie stężeń 100 ppm, podczas gdy Caspan ani Captan nie wykazywały żadnej aktywności przetrwalnikobójczej nawet na poziomie 300 ppm.

   Przykład XI. Powtórzono przykład X używając jako badanego mikroorganżzmu

   FusarUum oxy. sp. W tym teście badano względną skuteczność trzech stosowanych środków szkodnikobójczych, także wobec grzybni i po 24 godzinach «erzono stężenia glukozy, która pozostała w podłożu, podczas gdy suche masy oznaczano po 48 godzinach. Stężenie pozostałej w podłożu glukozy Jest marę zachodzącego wzrostu, ponieważ Fuscrium oxy· zużywa glukozę z podłoża. Zauważono, że w próbce kontrolnej, do której nie dodano środka szkodnikobójczego, glukoza została całkowicie zużyta podczas wzrostu. przedstawiono w tablicy 13 dla sporów,w tablicy 14 dla grzybni. W rubryce Ilość osobników, które przeżyły Jako nie zmierzono oznaczono spory, które wykiełkowały do grzybni i oczywiście były nie do zmorzenia, Z wyników w tablicy 13 wynika, że oba środki z DBNPA wykazywały wysokę aktywność sporobójczę i sporostatycznę· 30 ppm środka A mało działanie sporostatyczne wobec inokutom 1 x ¹⁰⁸ e^porów/ml. a ⁴⁵ ppm wykaz^ało a^ktⁿwnoέ^ć sporobójczą^, podczas ^gdy 6^{0 pp}m Caspanu to^b Captanu nie wykazywało nawet działania sporostctycznego. 3est to nieoczekiwane, ponieważ jak wynika z tablicy 14, Captan wyl^^^uje wyższą aktywność grzybobójczą niż DBNPA wobec grzybni Fusarium oxy. sp, a w ilości 200 ppm wykazuje aktywność podobną do aktywności DBNPA w ilości 400 ppm. Caspan był najmniej skutecznym środkiem grzybobójczym wśród trzech badanych środków,

   Z powyższego opisu wyraźnie wynika, że środek według wynalazku Jest bardzo skuteczny w niszczeniu sporów i grzybów, zwłaszcza tych grzybów, które atakuję uprawy ziemniaka i sporów tych grzybów. Opisane tu sposoby i środki okazały się bardzo dogodne w praktycznym zastosowaniu, można Je Jednak przeprowadzić wprowadzając wiele moyU-iacji, oczywistych dla znawcy w tej dziedzinie. Na przykład, można stosować różne rozRusz^aC^m, stosunki ilościowe i substancje dodatkowe, można traktować różne uprcwy i niszczyć różne grzyby, w różnych komorach fumigacyjnych i różnymi metodai^, możnc zwalczać różne mikroorganizmy, stosować różne stałe lub ciekłe postacie użytkowe środkc i wszystko to wchodzi w zakres wynalazku.

   T a b lica 1 Skuteczność środkc z DBNPA wobec Erwinie w zabiegu fumigacji 1- 1 1 Ilość początkowa Temp. Czas 1 Ilość środkc Ilość osobników /°C/ kontaktu I które przeżyły /godz./ 1 I na płytkę U - - - f - 1 1 2 J _ 3 1 4 5 1 1 5 X 1D⁷ 50 4 1 23,20 g /s/ I 5 x 10⁷ 1 5 X 10⁵ 50 4 1 23,20 g /a/ I 5 x 10⁵ 1 5 X 10³ 50 4 1 23,20 g Je/ 1 l 5 x 10³ 1 6 X 10⁷ 100 4 1 23,20 g /a/ I brak 1 6 X 10⁵ 100 4 1 23,20 g /e/ I brak 1 6 X 10³ 100 1 4 I | 23,20 g /s/ I brck 1 1 X 10 ⁷ 70 1 2 I 23,20 g /e/ I 10⁷ 1 1 X 10⁵ 70 1 2 I 23,20 g /s/ I 10³ 1 1 X 10³ 70 1 2 I 23,20 g /s/ I 10 1 | 8 X 1O⁶ 70 1 4 6 m. /1/ I brak 1 8 X 10⁴ 70 1 1 4 6 ml /1/ I brck 1 8 X 10² 70 1 4 6 ml /1/ I | brck 4 X 10⁷ 70 1 2 6 ml /1/ I brck 4 X 10⁵ 70 1 2 6 ml /1/ i brck 4 X 10³ 70 1 2 5 ml /1/ I brck 3 X 10® 70 1 i 6 rnl /1/ I I brak