NL9300345A - Preparaat voor de bestrijding van plaagorganismen, werkwijze voor de bereiding daarvan, alsmede toepassing daarvan bij de gewasbescherming. - Google Patents

Description

Preparaat voor de bestrijding van plaagorganismen. werkwi.ize voor de bereiding daarvan, alsmede toepassing daarvan bi.1 de gewasbescherming.

De uitvinding heeft betrekking op een preparaat voor de verspreiding van biologische bestrijdingsmiddelen, zoals virussen, bacteriën, schimmels en nematoden ter bestrijding van plaagorganismen, waarbij het bestrijdingsmiddel zich bevindt in een matrixmateriaal in aanwezigheid van een UV-absorber.

De bestrijding van insekten en andere plaagorganismen met chemische middelen stuit in toenemende mate op bezwaren in verband met wateren bodemverontreiniging, residuen in voedsel, resistentie en onvoldoende specificiteit. Bestrijding van plagen met biologische middelen (virussen, bacteriën, schimmels e.d.) heeft deze bezwaren in veel mindere mate. Zo worden de bacterie Bacillus thuringiensis en bepaalde baculovirussen al met succes bij de bestrijding van insekten toegepast. Een probleem bij de verspreiding van dergelijke middelen is echter dat zij niet alleen een snelle dodende werking moeten hebben, maar ook, zolang het plaagorganisme niet is bereikt, niet afgebroken mogen worden en of door atmosferische invloeden (zonlicht, regen e.d.) mogen worden aangetast. Dit vereist dat de voor de bestrijding gebruikte biologische middelen (bacteriën, virussen enz.) dienen te worden opgenomen in een materiaal dat enerzijds het middel beschermt tegen afbraak, en anderzijds ter plaatse van het plaagorganisme het middel vrijgeeft.

Uit de Nederlandse octrooiaanvrage 78.09563 is een insekticide preparaat bekend met als bestrijdingsmiddel bij voorbeeld de bacterie Bacillus thuringiensis die is ingebed in pareltjes van eiwit en RNA, waarbij het RNA ertoe dient om UV-licht (254 nm) te absorberen. Het RNA is echter een duur middel om UV-licht te absorberen en de aldus verkregen pareltjes zijn ook onvoldoende stabiel; verder dienen voor een afdoende bescherming ook andere (langere) golflengten te worden geabsorbeerd.

De bekende preparaten voor biologische plaagbestrijding bieden derhalve onvoldoende bescherming, in het bijzonder tegen verval door zonlicht, zodat de preparaten, vooral bij toepassing buiten kassen, een onvoldoende levensduur hebben, en grotere hoeveelheden moeten worden toegepast dan strikt genomen noodzakelijk zou zijn. Er is derhalve grote behoefte aan lang werkende, doeltreffende biologische bestrijdingsmiddelen, in het bijzonder voor de behandeling van gewassen die in het open veld worden geteeld.

Gevonden is nu een preparaat waarin het biologische middel zodanig in een afbreekbare matrix in aanwezigheid van een UV-absorber is opgenomen dat het langdurig tegen zonlicht en andere omgevingsinvloeden is beschermd, en derhalve langdurig voor een effectieve biologische bestrijding beschikbaar is. Een verder voordeel van het gevonden preparaat is dat het zich goed aan bladeren hecht en daardoor ook niet gemakkelijk door regen of andere weersinvloeden wordt verwijderd.

Het preparaat volgens de uitvinding heeft als kenmerk dat de UV-absorber aan het matrixmateriaal is gebonden. De UV-absorber is bij voorkeur covalent (chemisch) aan het matrixmateriaal gebonden. De gebruikte hoeveelheid UV-absorber kan variëren van bij voorbeeld 1 tot 125 gew.#, meer in het bijzonder van 5 tot 100 gew.% ten opzichte van het matrixmateriaal.

Het afbreekbare matrixmateriaal voor het preparaat volgens de uitvinding kan bij voorbeeld een eiwit, een polysaccharide, zoals cellulose, zetmeel, alginaat of lignine of fracties of derivaten of mengsels daarvan, of een synthetisch vervaardigd of gemodificeerd afbreekbaar polymeer zoals een polyester, bij voorbeeld een homo- of co-polymeer van dilactide of melkzuur, of een polyamide zijn. Met afbreekbaar wordt bedoeld chemisch of enzymatisch afbreekbaar in of door de te bestrijden organismen, bij voorbeeld in de maag of voordarm (pH 9~10) van insecten, binnen een tijdsduur waarin het biologische bestrijdingsmiddel kan vrijkomen, bij voorbeeld een uur of enkele uren. In geval van virussen dient de matrix in voldoende mate te zijn afgebroken voor binding aan het darmepitheel van het plaagorganisme.

Bij voorkeur bevat het matrixmateriaal· functionele groepen, zoals hydroxyl-, carboxyl-, amino- of thiol-groepen, waarmee de matrix kan zijn verknoopt.

Het matrixmateriaal kan in het bijzonder een eiwit zijn. Het eiwit dient functionele groepen, zoals vrije amine-, hydroxyl- en/of thiolgroe-pen, te bevatten, d.w.z. het dient bij voorbeeld arginine-, cysteïne-, histidine-, lysine-, ornithine-, serine-, tyrosine en/of treonine-eenheden te bevatten. Bij voorkeur bevat het eiwit vrije aminegroepen, zoals in lysine. Een geschikt gebleken eiwit is albumine, bij voorbeeld runder-serumalbumine.

Het eiwit is bij voorkeur gegeleerd met een geleringshulpmiddel. Onder een geleringshulpmiddel wordt hier verstaan een verbinding die door fysische of chemische interactie een koppeling tussen twee aminozuur- ketens teweegbrengt.

Voorbeelden van chemische interacties tussen aminozuurketens via een geleringshulpmiddel zijn die van een dialdehyd zoals glutaar-dialdehyd, of een acetaal daarvan, met een vrije eiwit-aminegroep bij voorbeeld van lysine, waarbij de koppeling als volgt kan worden weergegeven (Mat s matrix-keten; A * keten van dialdehyd);

Mat-NH2 + 0=CH-A-CH=0 + H2N-Mat - Mat-N=CH-A-CH=N-Mat, en van een dithiol met (eventueel na reductie van disulfidebruggen gevormde) eiwit-thiolgroepen, bij voorbeeld van cysteïne, waarbij de koppeling als volgt kan worden weergegeven (Mat = matrix-keten; A = keten van dithiol:

Mat-SH + HS-A-SH + HS-Mat - Mat-S-S-A-S-S-Mat.

Ook andere koppelingsmiddelen, zoals diketonen (bij voorbeeld butaandion), dizuurhalogeniden (bij voorbeeld tereftaloyldichloride), diimiden (bij voorbeeld l-ethyl-3-(3“dimethylaminopropyl)carbodiimide), bis-succinimidylesters e.d. kunnen worden gebruikt voor het tot stand brengen van gelering. Dithiolen zijn bijzonder bruikbaar gebleken als geleringshulpmiddel. Voorbeelden daarvan zijn alkaandithiolen en hydroxy-alkaandithiolen, zoals dithiotreïtol.

De hierboven voor de gelering van eiwitten vermelde middelen en reacties zijn ook toepasbaar op andere matrixmaterialen, zoals poly-sacchariden, die ook goed bruikbaar zijn voor de preparaten volgens de uitvinding. Andere bruikbare matrixmaterialen zijn polycarbonzuren, zoals polyacrylaat of alginaat, en polyesters, zoals polylactaat.

De binding tussen de UV-absorber en het matrixmateriaal kan worden bereikt doordat de UV-absorber een z.g. reactieve kleurstof is, d.w.z. een verbinding die reactieve plaatsen bevat. Een reactieve plaats is bij voorbeeld een halogeenatoom dat vatbaar is voor nucleofiele substitutie of een geactiveerde dubbele binding, zoals een vinylsulfon, die vatbaar is voor nucleofiele additie. De substitutie of additie kan geschieden door bij voorbeeld een vrije aminegroep, hydroxylgroep of thiolgroep van het matrixmateriaal onder vorming van een covalente binding tussen de kleurstof en een matrixmolecule. Kleurstoffen die een dergelijke reactieve plaats hebben zijn bij voorbeeld reactief halogeen bevattende triazinylkleurstoffen, zoals mono-chloor- en dichloor-triazinylkleurstof-fen (zie voor het koppelen daarvan Böhme c.s., «7. Chromatogr., 69, 209 (1972)). Andere in aanmerking komende reactieve kleurstoffen zijn die welke een vinylsulfonylgroep bevatten. Dergelijke koppelingsreacties zijn hieronder schematisch weergegeven. Hierin stelt Mat het matrixmateriaal en Abs de UV-absorber voor.

Mat-NH2 + Cl-Abs - Mat-NH-Abs

Mat-SH + H2C=CH-S02-Abs - Mat-S-CH2-CH2-S02-Abs

Bruikbare voorbeelden van reactieve triazinylkleurstoffen zijn Cibacron Brilliant Yellow 3G-P (Reactive Yellow 2; Color Index 18972; CiY) en Cibacron Blue F3G-A (Reactive Blue 2; Color Index 61211; CiB). De UV-absorber absorbeert bij voorkeur straling in het nabije UV, d.w.z. met een golflengte van 280-400 nm, in het bijzonder straling in het gebied van 280-320 nm.

Een andere type koppeling is mogelijk wanneer de UV-absorber een vrije aminogroep bevat, zoals in amido-G-zuur (7-amino-l,3“naftaleen-dicarbonzuur). Een dergelijke absorber kan bij voorbeeld met behulp van een carbodiimide volgens onderstaand schema voor 100¾ aan een alginaat worden gekoppeld (zie ook Prouchayret c.s., Pol. Buil. 21, 309 (1989)).

Mat-OH + HN=C=NR + H2N-Abs - Mat-0-C0-NH-Abs

Weer een andere mogelijkheid is de koppeling van amine-houdende absorber, zoals amido-G-zuur, aan geoxideerde polysachariden (glucanen), die aldehydgroepen bevatten, gevolgd door reductie van het in eerste instantie gevormde imine volgens onderstaand schema (zie ook Schacht c.s. J. Contv. Rel., 1, 33 (1984)).

Mat-CHO + H2N-Abs - Mat-CH=N-Abs - (NaBH4) - Mat-CH2-NH-Abs

Deze en andere bekende principes voor koppeling van een absorber aan een matrixmateriaal kunnen op een voor de deskundige bekende wijze worden gevarieerd afhankelijk van de aard van de materialen.

Het bestrijdingsmiddel van het preparaat volgens de uitvinding kan van uiteenlopende aard zijn. In het algemeen betreft het middelen die gevoelig zijn voor afbraak als gevolg van omgevingsinvloeden, in het bijzonder van zonlicht. Het bestrijdingsmiddel is in het bijzonder een middel voor de biologisch bestrijding van plagen, zoals insekten. Daartoe behoren virussen, in het bijzonder baculovirussen met als belangrijkste groep de kernpolyedervirussen (NPV). Voorbeelden daarvan zijn Reliothis zea NPV (HzNPV), Lymantvia dispav NPV (LdNPV), Cydia pomonella NPV (CpNPV) en Spodoptera exigua NPV (SeNPV). De virussen kunnen van het natuurlijke type zijn of genetisch gemodificeerd zijn. Verder behoren daartoe bacteriën zoals Bacillus thuringiensis, B. popillia en B. sphea-vicus, rickettsia's, protozöen, schimmels zoals Beauvevia bassiana en VeTticilltum lecanii, en aaltjes (nematoden) zoals van de geslachten Iteoaplectana, Steineimema en Heterorhabditis. De biologische bestrijding van insekten en andere plaagorganismen met virussen, bacteriën e.d. is op zichzelf bekend (zie bijv. P.H. Smits, "Biologische bestrijding van plaaginsekten", Dossier Gewasbescherming 10/1990).

De concentratie van het bestrijdingsmiddel in het preparaat kan worden gekozen afhankelijk van de toepassing. In het algemeen kunnen 1 tot 1012 deeltjes (virusdeeltjes, bacterie- en schimmelsporen e.d.), bij voorbeeld 103 tot 1011 deeltjes, bij voorkeur 107 tot 1010 deeltjes per g dragermateriaal (eiwit) worden toegepast. Ten opzichte van het drager-materiaal bevat het preparaat bij voorbeeld 0,001 tot 10 gew.#, in het bijzonder ongeveer 0,1 tot 1 gew.JÜ biologisch materiaal.

Het preparaat kan nog andere bestanddelen bevatten, zoals conserveermiddelen, lokstoffen, coatings, vochtafstotende stoffen, e.d. Voor verspreiding kan het preparaat als zodanig (droog), of als suspensie of Oplossing in een geschikt oplosmiddel, zoals water, worden toegepast. Een geschikte concentratie van een oplossing of suspensie is bij voorbeeld 1 kg droog preparaat per 10 - 2000 1 oplosmiddel.

De uitvinding heeft tevens betrekking op een werkwijze voor het bereiden van een preparaat zoals hierboven omschreven volgens welke men een matrixmateriaal in contact brengt met een reactieve kleurstof en het matrixmateriaal in aanwezigheid van een biologische bestrijdingsmiddel ten minste gedeeltelijk verknoopt. De werkwijze volgens de uitvinding biedt het voordeel dat deze onder milde omstandigheden kan worden uitgevoerd, zodat een goed ingekapseld en beschermd, maar tegelijk nog volledig werkzaam biologisch bestrijdingsmiddel wordt verkregen. De werkwijze kan zo nodig worden uitgevoerd bij temperaturen beneden 37°C, hetgeen bij voorbeeld bij schimmelsporen nodig is daar deze anders de behandeling niet zouden overleven. In geval van B. thurirtgiensis bij voorbeeld kan een spoor enige tijd een hogere temperatuur (70°C) weerstaan, maar een kristal niet.

De stappen van de werkwijze kunnen tegelijk worden uitgevoerd. Daarbij worden matrixmateriaal, UV-absorber (kleurstof), bestrijdings middel en verknopingsmiddel onder geschikte omstandigheden, bij voorbeeld in gebufferd waterig medium, bij elkaar gebracht. Ook kan eerst de UV-absorber aan het matrixmateriaal worden gekoppeld, waarna het biologische bestrijdingsmiddel en het verknopingsmiddel worden toegevoegd en het mengsel wordt verknoopt.

De koppeling van de kleurstof met het matrixmateriaal verloopt bij voorkeur rechtstreeks door verdringing van een reactieve groep van de kleurstof door een functionele groep van het eiwit. Zo nodig kan ook een koppelingsmiddel worden toegepast, dat een binding enerzijds met de kleurstof en anderzijds met het matrixmateriaal tot stand brengt. Nadat de UV-absorber aan het matrixmateriaal is gekoppeld, wordt de eventuele overmaat absorber bij voorkeur verwijderd, bij voorbeeld door Soxhlet-extractie of filtratie.

Bij voorkeur wordt als matrixmateriaal een eiwit gebruikt. Men kan het eiwitmateriaal doen geleren nadat het eiwit met de kleurstof in contact is gebracht, of tegelijk daarmee. Het eiwitmateriaal kan, in aanwezigheid van het voor de bestrijding te gebruiken micro-organisme, worden gegeleerd door middel van een geleringshulpmiddel, zoals een dithiol, zoals hierboven omschreven. De hoeveelheid geleringshulpmiddel kan variëren afhankelijk van het type hulpmiddel, de belading van het eiwit met micro-organisme en de gewenste stevigheid van de gel. Bij voorbeeld wordt 1-30 gew.%, meer in het bijzonder ongeveer 3“20 gew.# geleringshulpmiddel ten opzichte van het eiwitmateriaal gebruikt.

Het produkt van de werkwijze volgens de uitvinding wordt bij voorkeur gevriesdroogd.

Verder heeft de uitvinding betrekking op een werkwijze voor de bestrijding van plaagorganismen, zoals insekten, met behulp van de hierboven beschreven preparaten. Het preparaat wordt daarbij in een geschikte vorm (poeders, korrels, suspensies e.d.) en in een geschikte dosering bij voorbeeld op het te beschermen gewas aangebracht. Een geschikte dosering is bij voorbeeld een hoeveelheid van 100 g tot 10 kg per ha.

Voorbeeld I

Virus SeNPV (42 mg, 2,5 x 109 polyeders per g), gesuspendeerd in fosfaatbuffer (pH 6,7). wordt 30 minuten ultrasoon getrild in een tril-bad. Achtereenvolgens worden hieraan 4 g albumine in 12 g fosfaatbuffer, 226 mg dithiotreïtol in 2,7 g fosfaatbuffer (pH 6,7) en 3.2 g Cibacron

Blue toegevoegd. Na de gelering wordt de gel met water gewassen totdat het waswater niet meer gekleurd is en daarna gevriesdroogd, gemalen en gezeefd.

Voorbeeld II

Aan 10 ml (12,6 g) 0,1475 mM KOH in methanol worden 1,0 g Cibacron Yellow en 1,28 g albumine toegevoegd. Na 24 uur bij kamertemperatuur wordt het produkt geëxtraheerd met 250 ml methanol. Aan het geëxtraheerde, ingedampte koppelingsprodukt wordt zoveel virusoplossing (109 SeNPV polyeders per ml fosfaatbuffer met pH = 6,7) toegevoegd dat 3 x 109 virusdeeltjes per g koppelingsprodukt aanwezig zijn. Vervolgens worden vier maal de gewichtshoeveelheid van het koppelingsprodukt aan fosfaat buffer en 0,1 maal die hoeveelheid aan dithiotreïtol toegevoegd, waarna gedurende 24 uur gelering plaats vindt. Daarna wordt de gel gevriesdroogd, gemalen en gezeefd.

Voorbeeld III

Gevriesdroogd virus SeNPV (4 x 108 PIBs/mg) werd geformuleerd in albumine met en zonder Cibacron blue (CiB) (1% virus, 1$% CiB w/w t.o.v. albumine). Alle monsters werden aangebracht op een objectglaasje dat op een koelplaat werd geplaatst en 0 tot 480 minuten werd bestraald met een UV-lamp (HPA-2000, Philips) op een afstand van 35 cm. Vervolgens werd het al dan niet geformuleerde virus weer van de objectglaasjes afgespoeld en geresuspendeerd in fosfaatbuffer (PBS). Deze suspensies werden met een pipet op bladponsjes van sla (Φ 11 mm) aangebracht in een concentratie van 2000 polyeders in 10μ1 buffer per ponsje. De ponsjes werden geplaatst in putjes van weefselkweekplaten die met laagje 1,5% wateragar waren gevuld. Aan ieder putje werd floridarups (Spodoptera exigua) van het derde stadium toegevoegd. De platen werden in het donker bij 25eC bewaard. Na 1 a 2 dagen werden per concentratie 30 rupsen die het blad-ponsje geheel opgegeten hadden overgezet in de putjes van 12-wells bio-assay-platen waarin rupsendieet gesmeerd was. Na 7 dagen bij 25eC werd de mortaliteit bepaald. Het experiment werd twee maal met verschillend belichtingstijden uitgevoerd. In tabellen A en B zijn de resultaten van de twee experimenten weergegeven.

Tabel A

Percentage mortaliteit van Spodopteva exigua gevoerd met bestraalde virusformuleringen.

bestraling: 0 min. 4 min. 16 min. 64 min. 256 min.

PBS-buffer 0 ongeformuleerd 57 40 10 7 3 virus virus in albu- 100 37 7 3 0 mine virus in albu- 80 100 93 83 87 mine + Cibacron blue

Tabel B

Percentage mortaliteit van Spodopteva exigua gevoerd met bestraalde virusformuleringen.

bestraling: 0 uur 1 uur 2 uur 4 uur 8 uur PBS-buffer 0 ongeformuleerd 16,7 6,7 0 0 0 virus virus in albumine 56,7 60,0 73.3 55.2 60,0 + Cibacron blue

Conclusie: Cibacron blue, toegevoegd aan in albumine ingekapseld virus beschermt het virus minimaal 8 uur tegen de afbrekende werking van UV-straling van een HPA-2000 Lamp. Albumine alleen geeft het virus slechts een beperkte of geen extra bescherming.

Voorbeeld IV

Boneplanten in bakken (30 x 40 cm) werden met behulp van een compressor en een reageerbuisverstuiver bespoten met SeNPV-virussuspensies in diverse formuleringen. De gebruikte dosering was 1,5 x 107 PIBs/11 ml water (incl. 0,025# citowett). De formuleringen bestonden uit ongeformuleerd gevriesdroogd virus in PBS, gevriesdroogd virus geformuleerd in albumine (1# w/w) en dezelfde virus/albumine-formulering waaraan Cibacron Yellow (CiY) in 6# en 42# w/w t.o.v. albumine of Cibacron Blue (CiB) in 14#, 19# en 39# w/w was toegevoegd. De planten werden buiten blootgesteld aan natuurlijk zonlicht. Op dagen 0, 4, 7. 11 en 14 werden ponsjes (Φ 11 mm) gemaakt van de op dag 0 bespoten boneplanten en aan derde-stadium Florida-rupsen gevoerd zoals beschreven in Voorbeeld III. Na 8 dagen werd de mortaliteit vastgesteld.

In figuur 1 is het percentage mortaliteit weergegeven van Spodopteva exigua gevoerd met bladponsjes van met verschillende virusformuleringen bespoten boneplanten na blootstelling aan natuurlijk zonlicht; (1): onbehandelde controle; (2) alleen SeNPV; (3): SeNPV in albumine; (4): SeNPV in albumine met CiB; (augustus).

In figuur 2 is het percentage mortaliteit weergegeven van Spodoptexa exigua gevoerd met bladponsjes van met verschillende virusformuleringen bespoten boneplanten na blootstelling aan natuurlijk zonlicht; (1): onbehandelde controle; (2) alleen SeNPV; (3): SeNPV in albumine; (4): SeNPV in albumine met CiB; (oktober).

In figuur 3 is het percentage mortaliteit weergegeven van Spodoptera exigua gevoerd met bladponsjes van met verschillende virusformuleringen bespoten boneplanten na blootstelling aan natuurlijk zonlicht; (1): alleen SeNPV; (2): SeNPV in albumine met 42# CiY; (3): SeNPV in albumine met 6# CiY; (4): SeNPV in albumine met 39# CiB; (5); SeNPV in albumine met 14# CiB; (juli).

Conclusie: Zowel de toevoeging van Cibacron blue als Cibacron yellow heeft een beschermend effect op de afbraak van het virus door UV-straling. In het najaar is het effect groter dan in de zomer.

Voorbeeld V

Bakken (30 x 40 cm) met 12 boneplanten werden behandeld met virus geformuleerd in albumine (1# w/w) met CiB (14# w/w) of CiY (6# w/w), zoals beschreven in voorbeeld IV. In dit geval echter werd van iedere behandeling een bak na bespuiting met virus en na 2 uur drogen via een broeskop met leidingwater beregend in een volume van 10 liter (experiment 1) en 20 liter (experiment 2) per vierkante meter, vergelijkbaar met een flinke regenbui. Na weer 2 uur drogen werd de proef verder uitgevoerd als beschreven in voorbeeld IV voor dag 0. De resultaten zijn weergeven in tabel C.

Tabel C

Percentage mortaliteit van Spodopteva exigua gevoerd met al dan niet met 10 1/m2 resp. 20 1/m2 beregende, bestraalde bladponsjes met virusformuleringen.

zonder beregening met beregening experiment experiment experiment experiment 12 12 PBS 0 3,3 - ongeformuleerd 96,7 93*3 96,7 93*3 virus virus in albumine 100 93.3 93.3 86,7 + Cibacron Blue virus in albumine 96,7 80,8 96,7 73.3 + Cibacron Yellow

Conclusie: Het geformuleerde produkt hecht voldoende aan het plantoppervlak, er vindt geen vermindering van de effectiviteit plaats door beregening.

Claims (11)

1. Preparaat voor de verspreiding van een biologisch bestrijdingsmiddel, zoals microörganismen, aaltjes of virussen, waarbij het middel zich bevindt in een afbreekbare matrix in aanwezigheid van een UV-absorber, met het kenmerk dat de UV-absorber aan de matrix is gebonden.

2. Preparaat volgens conclusie 1, waarbij de UV-absorber is afgeleid van een reactief chloor bevattende triazinylkleurstof of van een vinylsulfonylgroep bevattende kleurstof.

3. Preparaat volgens conclusie 1 of 2, waarbij de UV-absorber absorbeert bij een golflengte in het gebied van 280-400 nm, in het bijzonder van 280-320 nm.

4. Preparaat volgens een der conclusies 1-3, waarbij de afbreekbare matrix een eiwit, een polysaccharide of polyester zoals polylactaat is.

5. Preparaat volgens conclusie 4, waarbij de afbreekbare matrix een eiwit is.

6. Preparaat volgens conclusie 5* waarin het eiwit is gegeleerd met een geleringshulpmiddel, zoals een dithiol, een dialdehyd, een di-keton, een dizuurhalogenide of een diimide.

7. Preparaat volgens de conclusie 6, waarin het geleringshulpmiddel een dithiol is.

8. Werkwijze voor het bereiden van een preparaat volgens een der voorgaande conclusies, waarbij men een afbreekbaar matrixmateriaal in contact brengt met een reactieve UV-absorber die bij een golflengte in het gebied van 280-400 nm absorbeert en het matrixmateriaal in aanwezigheid van een micro-organisme, aaltje of virus ten minste gedeeltelijk verknoopt.

9. Werkwijze volgens conclusie 8, waarbij het matrixmateriaal een eiwit is en men het eiwitmateriaal verknoopt door middel van een geleringshulpmiddel, zoals een dithiol.

10. Werkwijze volgens conclusie 9* waarbij men het eiwitmateriaal verknoopt wanneer het met de UV-absorber in contact wordt of is gebracht.

11. Werkwijze voor het bestrijden van plaagorganismen, in het bijzonder insekten, waarbij men een preparaat volgens een der conclusies 1-8 toepast.