NL9220010A - Afluisterbesturingskanaal in een cellulair mobiel radiotelefoniesysteem. - Google Patents

Description

Afluisterbesturinqskanaal in een cellulair mobiel radiote-lefoniesysteem.

Toepassingsgebied van de uitvinding

De onderhavige uitvinding heeft betrekking op celontwerp en frequentietoewijzing in een celuilair mobiel radiotelefoniesysteem.

Achtergrond van de uitvinding

Figuur 1 illustreert twee celclusters A en B die onderdeel zijn van een cellulair mobiel radiotelefo-niesysteem op een in de stand der techniek bekende wijze. Normaliter worden alle frequenties van een systeem gebruikt in elke celcluster. Binnen de celcluster, zijn de frequenties toegewezen aan verschillende cellen, teneinde tussen cellen in verschillende clusters die dezelfde frequentie gebruiken de grootste uniforme afstand, die bekend staat als de frequentiehergebruiksafstand, te bereiken. In figuur 1 gebruiken cellen en B-j^ beide een gemeenschappelijke frequentie zoals ook de cellen A2 en B2, de cellen A3 en B3, enzovoort, doen. De radiokanalen in cellen Ax en B2 die dezelfde frequentie gebruiken worden aangeduid als co-kanalen omdat ze dezelfde frequentie delen. Hoewel enige interferentie in het algemeen zal optreden tussen co-kanalen, is het niveau van dergelijke interferentie in een rangschikking zoals die van figuur 1 normaliter acceptabel. Het celontwerp van figuur 1 staat daarom een relatief eenvoudige frequentietoewijzing toe en verschaft een acceptabel laag niveau van co-kanaalinterfe-rentie.

Het is op het gebied van radiobasisstations die geplaatst zijn nabij het centrum van elke cel (of nabij het centrum van drie naburige "sectorcellen") even eens algemeen bekend over het gebied van de cel zoals getoond in figuur 2 radiodekking te verschaffen. Het basisstation bestaat gedeeltelijk uit een aantal kanaal-eenheden, die typisch een enkel besturingskanaal ("control channel") CC omvatten, een aantal spraakkanalen ("voice channels") VC, en een ontvanger op enkele sterkte ("single strength receiver") SSR. Voor het gemak zijn slechts drie cellen geïllustreerd in figuur 2.

Het celontwerp van de figuren 1 en 2 neemt een relatief uniforme verdeling van gebruikers van mobiele radiotelefoons aan over het gebied van een cel. Teneinde betrekkelijk dichte concentraties van mobiele gebruikers te behandelen, worden in een voorkeursrangschikking gelokaliseerde "microcellen" ingesteld zoals geïllustreerd in figuur 3, Microcellen laten toe dat toegevoegde spraakkanalen fysiek geplaatst worden in dichte nabijheid van de plaats waar ze in feite nodig zijn, waardoor de celcapaci-teit opgevoerd wordt onder handhaving van lage interferen-tieniveau's. Microcellen kunnen drukke verkeerswegen zoals wegkruisingen of straten bestrijken, en een reeks microcellen kan de dekking verschaffen van belangrijke verkeersaders zoals hoofdwegen. Microcellen kunnen eveneens grote gebouwen bedekken zoals bijvoorbeeld een voetbalstadion of een winkelcentrum.

Een mobiel station kiest een te benaderen cel door de cel te selecteren die het sterkste besturingskanaal heeft zoals ontvangen bij het mobiele station. Een mobiel station in figuur 3, kan bijvoorbeeld kiezen om een microcel te benaderen of kan kiezen om een paraplucel te benaderen, onder aanname dat alle basisstations voorzien zijn van uitzendende besturingskanalen, waarbij een paraplucel gedefinieerd is als een cel die één of meer andere cellen dekt.

Hoewel microcellen een aantrekkelijke manier verschaffen om de celcapaciteit te vergroten, werpen zij ook een . aantal problemen op ten aanzien van celontwerp en freguentietoewijzing. Eén probleem dat gekoppeld is aan het toenemend gebruik van microcellen is dat het aantal besturingskanaalfrequenties dat in het systeem beschikbaar is, beperkt is. Van typisch 300 tot 400 beschikbare frequenties, worden er normaliter 21 toegewezen aan het gebruik als besturingskanaal. De 21 besturingskanaalfrequenties worden normaliter uitgebreid hergebruikt in een herhalingspatroon van 21 cellen, gelijksoortig aan het kleinere herhalingspatroon van 7 cellen van figuur 1. Bij het invoeren van microcellen in cellen die reeds deel uitmaken van een herhalingspatroon van 21 cellen, moet goed worden opgepast dat men een besturingskanaal voor gebruik door de microcel kiest, dat niet tot onduldbare interferentie zal leiden. Hoe dan ook, interferentie tussen besturingskanalen neemt onontkoombaar toe. Indien meer dan de normale 21 besturingskanaalfrequenties worden gebruikt voor besturingskanalen, zullen minder kanalen beschikbaar zijn voor spreekstemkanalen. Indien elke microcel een besturingskanaal gebruikt, is de relatieve hoeveelheid apparatuur voor besturingskanalen groter dan in conventionele cellen, aangezien de microcel waarschijnlijk uitgerust is met minder stemkanalen dan de conventionele cellen.

Een ander probleem ontstaat door de bestaande structuur van de luchtverbinding tussen het basisstation en de mobiele stations. Indien een cel verstopt is, dat wil zeggen dat alle spraakkanalen van de cel bezet zijn, worden toegevoegde toekomstige gebruikers geïnstrueerd om andere nabije cellen te proberen. Volgens de onderhavige structuur van de luchtverbinding, kan een maximum aantal van 6 cellen worden gesuggereerd om te worden onderzocht door de gebruiker. Wanneer geen microcellen aanwezig zijn, zouden de 6 gesuggereerde cellen de 6 naburige cellen van een gegeven cel in het regelmatige hexagonale patroon zijn. Bij het toenemend gebruik van microcellen, zouden meer dan 6 microcellen geplaatst kunnen zijn in een enkele paraplucel. De bepaling van de samenstelling van de cellenlijst die uitgezonden wordt in verband met een instructie tot een gerichte nieuwe poging wordt daarom moeilijk. Indien een microcel een oproep bevredigend kan afhandelen, wordt interferentie in het algemeen gereduceerd. Het bereik van microcellen is echter zeer beperkt. Verder hebben de microcellen een relatief klein aantal spraakkanalen in vergelijking met de paraplu-cel, zodat verstopping in een individuele microcel vaak optreedt. Onder dergelijke omstandigheden, is het moeilijk te bepalen wanneer verwezen moet worden naar een microcel in plaats van naar een naburige paraplucel in een boodschap tot een gerichte nieuwe poging. Wanneer de capaciteit van de microcellen klein is, neemt de frequentie van boodschappen tot een gerichte nieuwe poging toe.

Een ander probleem heeft te maken met het straathoekeffect dat optreedt wanneer een mobiel station dat in een richting beweegt van de dekking van een microcel, van richting verandert, zodat het abrupt uit de dekking van de microcel verdwijnt. Teneinde in contact te blijven met het systeem om mogelijke oproepen te ontvangen, moet het mobiele station de aangewezen besturingska-naalfrequenties aftasten om een sterkste te bepalen. Gedurende een dergelijk opnieuw aftasten, is het mobiele station in feite "doof", niet in staat om op het systeem te reageren gedurende zo'n 10 tot 15 seconden in een typisch geval. Wanneer de lappendeken van microcellen complexer wordt, kan het mobiele station in het ongunstigste geval continu bezig zijn met het opnieuw aftasten van de besturingskanalen en continu buiten verbinding met het systeem zijn.

Een mogelijke oplossing voor de voorgaande problemen is geen microcel met welk besturingskanaal dan ook te verschaffen. In een dergelijk geval, zou het instellen van een oproep exclusief behandeld worden door de paraplucel en het verkeer zou daarna, bij voorkeur zo snel mogelijk, worden overgedragen naar de geschikte microcel (indien er een microcel is met een vrij spraakkanaal) , volgend op een lokalisatieprocedure. Indien het aantal microcellen echter groot is, zou veel verkeer door de paraplucel moeten gaan. Dit levert het risico op dat verstopping zal optreden in de paraplucel hoewel er vrije capaciteit in een of meer microcellen is. Bovendien zouden vele oproepen één extra overdracht ondergaan, wat leidt tot een toename van ruis en het risico dat de oproep opgegeven wordt.

Wat nodig is, is een opstelling die het uitgebreide gebruik van microcellen toelaat om de systeemcapaciteit te vergroten, maar die het celontwerp niet compliceert of het gebruik van gerichte nieuwe pogingen beperkt, en niet leidt tot het uitgebreid opnieuw aftasten door de mobiele stations.

Samenvatting van de uitvinding

Volgens de onderhavige uitvinding, luistert een cellulair mobiel radiotelefoniesysteem naar oproepbe-naderingen op een besturingskanaal van een paraplucel en op een besturingskanaal van een microcel die geplaatst is in de paraplucel en reageert het slechts op het besturingskanaal van de paraplucel op de oproepbenadering. Meer in het bijzonder, zijn de microcellen in een individuele paraplucel voorzien van slechts luisterende besturingska-nalen op dezelfde frequentie als het opwaarts verbindende besturingskanaal van de paraplucel. Typisch zullen een paraplucel en zijn microcellen dan dezelfde oproepbenade-ringen ontvangen, waarbij elke microcel in zijn geheel behoort tot slechts één paraplucel. Gedurende een oproepbenadering, bepalen de paraplucel en elk van de microcellen de sterkte van het ontvangen signaal en geven dezen deze informatie door aan het systeem. Het systeem selecteert de meest geschikte cel uit de paraplucel en de microcellen om de oproep af te handelen en laat de paraplucel reageren op de oproepbenadering op zijn neerwaarts verbindende besturingskanaal. Onder de paraplucel en zijn microcellen, zijn er derhalve een aantal opwaarts verbin- dende besturingskanalen, één voor elke gedefinieerde cel, en een enkel neerwaarts verbindend besturingskanaal, namelijk dat van de paraplucel. Het celontwerp blijft onveranderd evenals een mechanisme voor gerichte nieuwe pogingen, omdat er slechts een enkel neerwaarts verbindend besturingskanaal binnen het dekkingsgebied van een paraplucel is, wordt het overmatig opnieuw aftasten vermeden. Verder wordt een oproep vanaf het begin in de meest geschikte cel ingesteld en kan deze direct worden ingesteld op een spraakkanaal van een microcel, waardoor de beschikbare middelen doelmatiger gebruikt worden en verstopping in de paraplucel vermeden wordt, slechts één set besturingskanalen is nodig.

Korte beschrijving van de tekeningen

Deze en andere eigenschappen en voordelen van de uitvinding zullen gemakkelijk duidelijk worden aan de gewone vakman door de volgende geschreven beschrijving, gelezen in verbinding met de tekeningen, waarin: figuur 1 een celontwerp is dat twee cel-clusters illustreert in een cellulair mobiel radiotelefo-niesysteem; figuur 2 drie aangrenzende cellen toont en hun bijbehorende basisstations, en in het bijzonder de kanaaleenheden van de basisstations toont; figuur 3 een celontwerp is dat een aantal microcellen toont met betrekking tot hun paraplucellen; figuur 4 twee aangrenzende cellen toont en hun basisstations en kanaaleenheden, waarbij één van de cellen een aantal microcellen heeft met slechts luisterende besturingskanalen; figuur 5 een vereenvoudigd blokdiagram is van een cellulair mobiel radiotelefoniesysteem volgens de onderhavige uitvinding; en figuur 6 een stroomdiagram is dat een oproepbenaderingsprogramma toont dat uitgevoerd wordt in het cellulaire mobiele radiotelefoniesysteem van figuur 5.

Gedetailleerde beschrijving van de voorKeursuitvoerinas-vorm

Figuur 4 is een weergave van een gedeelte van een cellulair mobiel radiotelefoniesysteem volgens de onderhavige uitvinding. De cel rechtsonder heeft meerdere microcellen binnen zijn dekkingsgebied. De grote cel dient als paraplucel voor de microcellen.

In conventionele cellulaire systemen is een cel uitgerust met verscheidene spraakkanaal-zendontvangers en één besturingskanaal-zendontvanger die gebruikt wordt voor het besturen van de mobiele stations en voor het instellen van oproepen. Voor microcellen, die slechts een klein gebied bedekken en relatief weinig spraakkanalen hebben, is het uitrusten van elke microcel met een volledig besturingskanaal duur, energieverspillend, en moeilijk vanuit het gezichtspunt van celontwerp, zoals eerder beschreven. Daarom is volgens de onderhavige uitvinding het zendgedeelte van het besturingskanaal in elk microcel-basisstation verwijderd teneinde kosten en energieverbruik te reduceren, om de afhandeling van oproepen van het systeem te verbeteren, en om de beschikbare middelen doelmatiger te gebruiken. De besturingskanalen van de basisstations van de microcellen in figuur 4 zijn daarom slechts luisterend. We verwijzen naar figuur 5. Een cellulair mobiel radiotelefoniesysteem volgens de onderhavige uitvinding zal in groter detail beschreven worden. Het systeem heeft basisstations waaronder een basisstation 515 dat bij een paraplucel behoort en een basisstation 531 dat bij een microcel behoort die door een mobiel schakelcen-trum (MSC) 503 verbonden is met het openbaar geschakeld telefoonnetwerk ("public switched telephone network" PSTN) 501. Het MSC 503 omvat een schakelmodule 507 en een koppelingsmodule 513 die bestuurd wordt door een computer die een CPU 509 omvat en een hoofdgeheugen 511. Een koppe- lingsschakeling voor signalering 505 staat toe dat bestu-ringsmededelingen uitgewisseld worden tussen het PSTN 501 en het MSC 503.

De basisstations omvatten elk een aantal spraakkanaaleenheden ("voice channels") VC 527 en een ontvanger op enkele sterkte 529. Een kanaaleenheid omvat een radiozender en een radio-ontvanger, bestuurd door een besturingseenheid. Afhankelijk ervan of het basisstation er één van een paraplucel of van een microcel is, heeft het basisstation eveneens een besturingskanaaleenheid ("control channel") CC 519 of 533. De besturingskanaaleenheid 519 van het basisstation 515 van de paraplucel omvat een radiozender TX 521, een radio-ontvanger RX 525, en een besturingseenheid CU 523. De besturingskanaaleenheid CC 533 van het basisstation 531 van de microcel, anderzijds, heeft slechts een radio-ontvanger 525 en een besturingseenheid 523. Het radiozendgedeelte dat normaliter gevonden wordt in een besturingskanaaleenheid is niet verschaft met het resultaat dat het besturingskanaal van de microcel slechts luistert. In elk basisstation is de besturingskanaaleenheid door een koppelingsschakeling voor signalering 517 verbonden met een multiplexer 516, waaraan eveneens elk van de spraakkanaaleenheden 527 verbonden is en de ontvanger op enkele sterkte 529 van de respectieve basisstations. Elk van de basisstations is met het koppe-lingsgedeelte 513 van de MSC 503 verbonden. Zoals is aangegeven door de dubbelkoppige gebogen pijl, hebben het basisstation 515 van de paraplucel en het basisstation 531 van de microcel beide dezelfde besturingskanaalfrequenties in de opwaarts verbindende richting. Hierdoor kunnen de paraplucel en de microcel dezelfde oproepbenaderingen ontvangen. In het bijzonder hoort het paraplubasisstation alle benaderingen en regelt deze de benaderingen, zodat twee mobiele stations niet gelijktijdig contact kunnen maken, op een wijze die algemeen bekend is in de stand der techniek.

Oproepbenaderingen worden afgehandeld door een controle-eenheid zoals het mobiele bedieningscentrum of het basisstation van de paraplucel, op een wijze, geïllustreerd in figuur 6. In een eerste stap SI, worden oproepbenaderingsverzoeken eerst op geschiktheid getest om sigalen die slechts zwak ontvangen worden te elimineren en overblijvende oproepbenaderingsverzoeken worden dan tijdelijk opgeslagen in stap S2 om mogelijk te maken dat dezelfde verzoeken worden ontvangen in verschillende gebieden van de paraplucel door het basisstation van de paraplucel en een of meer basisstations van microcellen om doorgezonden te worden naar het mobiele schakelcentrum (of andere verzamelpunt). De benaderingsverzoeken worden voor een korte tijd opgeslagen, bijvoorbeeld 100 milliseconden, gedurende welke elk basisstation dat hetzelfde benade-ringsverzoek ontvangen heeft de tijd zal hebben gehad om het verzoek door te zenden naar het mobiele schakelcentrum. Samen met het benaderingsverzoek wordt een aanwijzing van het signaalsterkteniveau waarop het benaderings-verzoek ontvangen werd naar het mobiele schakelcentrum gezonden. Compensatiefactoren kunnen worden toegevoegd aan de signaalsterkten in stap S3. Compensatiefactoren kunnen bijvoorbeeld door de systeemoperator worden ingesteld op een semi-statische basis, gebaseerd op eerder verkregen kennis van het systeem, op doelen voor het in de hand houden van celafmetingen om interferentie te vermijden, op de noodzaak het verkeer tussen cellen te vereffenen, enzovoort. De compensatiefactoren zouden ook dynamischer van aard kunnen zijn en bijvoorbeeld kunnen reageren op het momentane verkeersniveau in de cel. Wanneer een cel dichter naar verstopping zal bewegen, zou meer kunnen worden afgetrokken van zijn gerapporteerde signaalsterkte om die cel minder aantrekkelijk te maken in het celselectiepro-ces.

In een volgende stap S4, onderzoekt het mobiele schakelcentrum de signaalsterkten van toegangsver-zoeken, ontvangen van de basisstations van de cellen. In stap S5, worden die cellen die de toegangsverzoeken op een voldoende signaalsterkteniveau ontvangen geordend in volgorde van afnemende signaalsterkte (de sterkste eerst).

Na het ordenen in stap S5, beschouwt het mobiele schakel cent rum, in de stappen S6 en S7, elk van de cellen op zijn beurt door een cel af te nemen van een stapel van celbenamingen, gevormd gedurende de ordenings-stap. Indien de cel een beschikbaar spraakkanaal heeft zoals bepaald in stap S7, wordt de oproep toegewezen aan de microcel onder gebruikmaking van het besturingskanaal van de paraplucel zoals getoond in stap S8. Indien de cel geen beschikbare spraakkanalen heeft, dat wil zeggen, verstopt is, dan wordt de volgende cel op zijn beurt beschouwd totdat de als laatste geordende cel·beschouwd is zoals bepaald in stap S9. Indien geen van de cellen die het toegangsverzoek op een voldoende signaalsterkteniveau ontvangen een spraakkanaal beschikbaar heeft, dan wordt een boodschap tot een nieuwe poging uitgezonden in stap S10. Omdat de microcellen geen neerwaarts verbindend besturingskanaal hebben en geen besturingsmededelingen uitzenden, hoeft de boodschap tot een nieuwe poging slechts de naburige cellen van de paraplucel aan te wijzen op dezelfde wijze als in de stand der techniek.

In het bovenbeschreven selectieproces, wordt de cel met de grootste ontvangen signaalsterkte geselecteerd, ongeacht of het een paraplucel of een microcel is. Andere alternatieven zijn natuurlijk mogelijk en kunnen onder een gegeven stel omstandigheden voordelig zijn. Bijvoorbeeld kan de voorkeur worden gegeven aan de sterkste microcel onder de voldoende sterke microcellen waarbij de paraplucel slechts geselecteerd wordt indien geen microcel beschikbaar is. Alternatief kan een volledig lokaliseringsproces uitgevoerd worden dat alle noodzakelijke evaluaties omvat, die typisch uitgevoerd worden tijdens het lokaliseren voorafgaand aan de overdracht zoals bekend uit de stand der techniek.

Aangezien slechts de paraplucel uitgerust is met een zendend besturingskanaal, hebben mobiele stati ons niet de neiging zo vaak opnieuw af te tasten als zij zouden doen in een zuivere microcelomgeving. Verder is het frequentie-ontwerp met betrekking tot het beperkte aantal besturingskanaalfrequenties ongecompliceerd omdat paraplu-cellen een eerder frequentie-ontwerp kunnen behouden zonder rekening te houden met toegevoegde microcellen. Kostenbesparingen en grotere doelmatigheid worden bevorderd.

Hoewel het mobiele schakelcentrum in de voorkeursuitvoering dient als het verzamelpunt voor op-roeptoegangsverzoeken, kan het basisstation van de para-plucel waarin een oproeptoegangsverzoek plaatsvindt in plaats daarvan dienen als het verzamelpunt, zoals een basisstationbesturing dat kan zoals bijvoorbeeld in het Europese GSM-systeem.

In sommige cellulaire systemen, worden overdrachtsbeslissingen gebaseerd op metingen gedaan door het mobiele station. In dergelijke systemen, meet het mobiele station de signaalsterkte van een zender die continu een RF-draaggolf uitzendt. Het besturingskanaal wordt normaliter gebruikt voor de continue uitzending.

In het geval van "luisterende besturingska-nalen", bestaat geen dergelijke natuurlijke continue zender, maar een spraakkanaal zal gebruikt kunnen worden voor dit doel en gedwongen kunnen worden continu uit te zenden zelfs indien er geen voortgaande conversatie op dit kanaal is. Aan de mobiele stations in naburige cellen zal verzocht worden de signaalsterkte van dit kanaal in plaats van van het besturingskanaal te meten.

Het zal de normale vakman op het onderhavige vakgebied duidelijk zijn dat de onderhavige uitvinding belichaamd kan zijn in andere specifieke vormen zonder buiten de geest of essentiële kenmerken ervan te treden. De hierbij geopenbaarde belichamingen worden daarom in alle opzichten als illustratief en niet restrictief beschouwd. De beschermingsomvang van de uitvinding wordt aangegeven door de toegevoegde conclusies en niet door de voorgaande beschrijving en alle veranderingen die vallen binnen de betekenis en het bereik van equivalenten daarvan, zijn bedoeld daarin begrepen te zijn.

Claims (23)

1. Oproepbenaderingswerkwijze in een cellu lair mobiel radiotelefoniesysteem dat tenminste één micro-cel heeft en een paraplucel met een dekkingsgebied dat een dekkingsgebied van de microcel grotendeels of geheel overlapt, die de stappen omvat van: het afluisteren van oproepbenaderingen op een besturingskanaal van de paraplucel en op een bestu-ringskanaal van de microcel; en het slechts op het besturingskanaal van de paraplucel beantwoorden van de oproepbenaderingen.

2. Oproepbenaderingswerkwijze in een cellu lair mobiel radiotelefoniesysteem dat tenminste één microcel heeft en een paraplucel met een dekkingsgebied dat een dekkingsgebied van de microcel grotendeels of geheel overlapt, die de stappen omvat van: het afluisteren van oproepbenaderingen op een bidirectioneel besturingskanaal van de paraplucel en op een unidirectioneel opwaarts verbindend besturingskanaal van de microcel; en het beantwoorden van de oproepbenaderingen op het bidirectionele besturingskanaal van de paraplucel.

3. Oproepbenaderingswerkwijze in een cellulair mobiel radiotelefoniesysteem dat tenminste één microcel heeft en een paraplucel met een dekkingsgebied dat een dekkingsgebied van de microcel grotendeels of geheel overlapt en controlemiddelen heeft die de paraplucel en de microcel bedienen, die de stappen omvat van: het afluisteren van oproepbenaderingen op een bidirectioneel besturingskanaal van de paraplucel en unidirectionele opwaarts verbindende besturingskanalen van de microcellen; het naar de controlemiddelen overbrengen van informatie betreffende door de paraplucel en de micro-cel ontvangen oproepbenaderingen; het in de controlemiddelen uitkiezen van een cel om een oproepbenadering af te handelen indien een geschikte cel beschikbaar is; en het opdragen aan de paraplucel om de oproepbenadering te beantwoorden op het bidirectionele besturingskanaal van de paraplucel.

4. Werkwijze volgens conclusie 3, die verder de stappen omvat van: het gedurende de luisterstap meten van de signaalsterkte van oproepbenaderingen, ontvangen door de paraplucel en de microcel; en het gedurende de overbrengingsstap overbrengen van de signaalsterkten naar de controlemiddelen.

5. Werkwijze volgens conclusie 4, die voorafgaand aan de overbrengingsstap de verdere stap omvat, van het wijzigen van de signaalsterkten volgens compensatiefactoren die bepaald worden in de paraplucel en de microcel.

6. Werkwijze volgens conclusie 4, waarin de keuzestap de stap omvat van het uitkiezen van een cel die een sterkste daarmee verbonden signaalsterkte heeft zonder ermee rekening te houden of die cel een paraplucel of een microcel is.

7. Werkwijze volgens conclusie 4, waarin de keuzestap het uitvoeren omvat van een volledig lokalisa-tieproces met betrekking tot de oproepbenadering.

8. Werkwijze volgens conclusie 4, waarin de keuzestap de stappen omvat van: het uitkiezen van de paraplucel om een oproepbenadering af te handelen indien geen microcel de oproepbenadering ontving of indien geen microcel een voldoende daarmee verbonden niveau van de signaalsterkte van de oproepbenadering heeft; en het uitkiezen van een microcel uit de microcel of microcellen indien die microcel een daarmee verbonden signaalsterkte van de oproepbenadering heeft die het sterkste is van de paraplucel en de microcel of microcellen, of indien die microcel een daarmee verbonden signaalsterkte van de oproepbenadering heeft die van een voldoende niveau van signaalsterkte is.

9. Werkwijze volgens conclusie 8, waarin de opdrachtstap het opdragen aan de paraplucel omvat, om een boodschap tot een gerichte nieuwe poging uit te zenden op het bidirectionele besturingskanaal van de paraplucel in antwoord op de oproepbenadering indien geen enkele van de paraplucel en de microcel of microcellen beschikbaar is om de oproepbenadering af te handelen.

10. Cellulair mobiel radiotelefoniesysteem, voorzien van tenminste één microcel en een paraplucel met een dekkingsgebied dat een dekkingsgebied van de microcel grotendeels of geheel overlapt, omvattende: middelen voor het afluisteren van oproepbe-naderingen op een besturingskanaal van de paraplucel en op een besturingskanaal van de microcel; en middelen voor het slechts op het besturingskanaal van de paraplucel beantwoorden van de oproep-benaderingen.

11. Cellulair mobiel radiotelefoniesysteem, voorzien van tenminste één microcel en een paraplucel met een dekkingsgebied dat een dekkingsgebied van de microcel grotendeels of geheel overlapt, omvattende: middelen voor het afluisteren van oproepbe-naderingen op een bidirectioneel besturingskanaal van de paraplucel en op een unidirectioneel opwaarts verbindend besturingskanaal van de microcellen; en middelen voor het beantwoorden van de oproepbenaderingen op het bidirectionele besturingskanaal van de paraplucel.

12. Cellulair mobiel radiotelefoniesysteem, voorzien van tenminste één microcel en een paraplucel met een dekkingsgebied dat een dekkingsgebied van de microcel grotendeels of gedeeltelijk overlapt, omvattende: middelen voor het afluisteren van oproepbe-naderingen op een bidirectioneel besturingskanaal van de paraplucel en unidirectionele opwaarts verbindende bestu-ringskanalen van de microcellen; controlemiddelen, die middelen omvatten voor het uitkiezen van een cel om een oproepbenadering af te handelen indien een cel beschikbaar is; middelen voor het naar de controlemiddelen overbrengen van informatie betreffende door de paraplucel en de microcellen ontvangen oproepbenaderingen; en middelen voor het opdragen aan de paraplucel om de oproepbenadering te beantwoorden op het bidirec-tionele besturingskanaal van de paraplucel.

13. Inrichting volgens conclusie 12, waarin het systeem een meervoudigheid aan microcellen heeft en verder omvattende: middelen voor het meten van de signaalsterkte van oproepbenaderingen die ontvangen worden door de paraplucel en de microcel; waarin de middelen voor het overbrengen middelen bevatten voor het overbrengen van de signaalsterkten naar de controlemiddelen.

14. Inrichting volgens conclusie 13, die verder middelen omvat in de paraplucel en de microcellen voor het bepalen van compensatiefactoren en voor het wijzigen van de signaalsterkten volgens de compensatiefactoren .

15. Inrichting volgens conclusie 13, waarin de keuzemiddelen middelen omvatten voor het uitkiezen van een cel die een sterkste daarmee verbonden signaalsterkte heeft, zonder ermee rekening te houden of die cel een paraplucel of een microcel is.

16. Inrichting volgens conclusie 13, waarin de keuzemiddelen middelen omvatten voor het uitvoeren van een volledig lokalisatieproces met betrekking tot de oproepbenadering.

17. Inrichting volgens conclusie 13, waarin de keuzemiddelen omvatten: middelen voor het uitkiezen van de paraplu-cel om een oproepbenadering af te handelen indien geen microcel de oproepbenadering ontving of indien geen micro-cel een voldoende daarmee verbonden niveau van signaalsterkte van de oproepbenadering heeft; en middelen voor het uitkiezen van één van de microcellen indien die ene van de microcellen een daarmee verbonden signaalsterkte van de oproepbenadering heeft die het sterkste is van de paraplucel en de meervoudigheid aan microcellen, of indien die ene van de microcellen een daarmee verbonden signaalsterkte van de oproepbenadering heeft die van een voldoende niveau van signaalsterkte is.

18. inrichting volgens conclusie 13, waarin de middelen voor het opdragen middelen omvatten voor het aan de paraplucel opdragen om een boodschap tot een gerichte nieuwe poging uit te zenden op het bidirectionele besturingskanaal van de paraplucel in antwoord op de oproepbenadering indien geen cel beschikbaar is om de oproepbenadering af te handelen.

19. Werkwijze volgens conclusie 4, waarin de microcel een aantal zendontvangers bevat, en de verdere stap omvattende van het zorgen dat tenminste één van het aantal zendontvangers uitzendt op elk gegeven tijdstip, zodat radiometingen met betrekking tot die microcel gedaan kunnen worden op elk tijdstip.

20. Inrichting volgens conclusie 13, waarin de microcel een aantal zendontvangers omvat, en verder omvattende middelen voor het zorgen dat tenminste één van het aantal zendontvangers uitzendt op elk gegeven tijdstip zodat radiometingen met betrekking tot die microcel gedaan kunnen worden op elk tijdstip.

21. Werkwijze, gebaseerd op radiometingen, voor het uitkiezen van een geschikte cel, in een cellulair mobiel radiosysteem, voorzien van tenminste één microcel en een paraplucel met een dekkingsgebied dat een dekkings gebied van de microcel grotendeels of geheel overlapt, die de stap omvat van: het zorgen dat op elk gegeven tijdstip tenminste één zendontvanger van de microcel uitzendt, zodat radiometingen met betrekking tot de microcel op elk tijdstip gedaan kunnen worden,

22. Werkwijze, gebaseerd op radiometingen, voor het uitkiezen van een geschikte cel, in een cellulair mobiel radiosysteem, voorzien van tenminste één microcel zónder neerwaarts verbindend besturingskanaal en een paraplucel met een neerwaarts verbindend besturingskanaal,-waarbij de paraplucel een dekkingsgebied heeft dat een dekkingsgebied van de microcel grotendeels of geheel overlapt, die de stap omvat van: het zorgen dat op elk gegeven tijdstip tenminste één zendontvanger van de microcel uitzendt, zodat radiometingen met betrekking tot de microcel op elk gegeven tijdstip gedaan kunnen worden.

23. Werkwijze, gebaseerd op radiometingen, voor het uitkiezen van een geschikte cel, in een cellulair mobiel radiosysteem, voorzien van tenminste één microcel zonder neerwaarts verbindend besturingskanaal en een paraplucel met een neerwaarts verbindend besturingskanaal, waarbij de paraplucel een dekkingsgebied heeft dat een dekkingsgebied van de microcel grotendeels of geheel overlapt, die de stappen omvat van: het zorgen dat op elk gegeven tijdstip tenminste één zendontvanger van de microcel uitzendt, zodat radiometingen met betrekking tot de microcel op elk tijdstip gedaan kunnen worden; het af luisteren van en het uitvoeren van radiometingen op het besturingskanaal van de paraplucel en een zendende zendontvanger van de microcel; en het gebruiken van de radiometingen voor het uitkiezen van de paraplucel of een microcel.