NL8902682A - Werkwijze voor het vervaardigen van voorwerpen, omvattende tenminste een laag polyethyleen en een elastomere laag alsmede voorwerpen verkrijgbaar volgens deze werkwijze. - Google Patents

Description

STAMICARBON B.V.

Uitvinder: Harold D. van der Zande, Born -1- (14) PN 6268

WERKWIJZE VOOR HET VERVAARDIGEN VAN VOORWERPEN, OMVATTENDE TENMINSTE EEN LAAG POLYETHYLEEN EN EEN ELASTOMERE LAAG ALSMEDE VOORWERPEN VERKRIJGBAAR VOLGENS DEZE WERKWIJZE

De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het vervaardigen van voorwerpen, omvattende ten minste een laag polyethyleen met een smeltindex lager dan 0,15 en een direkt daaraan gehechte elastomere laag, waarbij deze lagen aan elkaar worden gehecht onder verhoogde druk en bij een temperatuur boven het smeltpunt van het polyethyleen.

Een dergelijke werkwijze is bekend uit het Franse octrooischrift FR-1.567.289 waarbij een, een vulcanisatie- middel bevattende, elastomere laag en een laag polyethyleen met een smeltindex van ten hoogste 0,15 aan elkaar worden gehecht bij een temperatuur van ten minste 140°C en bij een 2 druk van ten minste 2 kg/cm . De hechting vindt bij het toepassen van deze werkwijze plaats onder gelijktijdige vulcanisatie van het elastomeer. De genoemde smeltindex is bepaald volgens ASTM-norm 1238-57 T onder toevoeging van een extra gewicht van 3 kg. Een op deze wijze bepaalde smeltindex van ten hoogste 0,15 correspondeert doorgaans met een gewichtsgemiddeld molecuulgewicht, M , van ten minste 0,5 x 10^ kg/kmol.

Een nadeel van deze werkwijze is dat de realiseerbare hechtsterkte voor een aantal toepassingen, in het bijzonder die, waarbij het voorwerp aan dynamische belasting wordt onderworpen, onvoldoende blijkt indien gebruik wordt gemaakt van polyethyleen met een gewichtsgemiddeld molecuulgewicht hoger dan 0,5 x 10® kg/kmol.

De uitvinding beoogt nu een werkwijze te verschaffen die het genoemde nadeel niet of in beduidend geringere mate vertoont en waarbij tevens kan worden uitgegaan van een reeds gevulcaniseerde elastomere laag.

Dit wordt volgens de uitvinding bereikt doordat het polyethyleen een gewichtsgemiddeld molecuulgewicht van ten minste 0,5 x 10^ kg/kmol bezit en doordat de te hechten laag polyethyleen is verkregen door een laag polyethyleen-gel van oplosmiddel te ontdoen.

Een voorwerp, verkregen volgens de uitvinding blijkt verrassenderwijs een hogere hechtsterkte tussen de polyethyleenlaag en de elastomere laag te bezitten dan volgens de bekende stand van de techniek kan worden bereikt, wanneer een op een andere wijze verkregen laag bestaande uit polyethyleen met een M^ hoger dan 0,5 x 10^ kg/kmol onder verder overeenkomstige procesomstandigheden aan een elastomere laag wordt gehecht.

Een bijkomend voordeel van de werkwijze volgens de uitvinding is dat deze met even gunstige resultaten toepasbaar is indien wordt uitgegaan van reeds gevulcaniseerde elastomere lagen.

Een verder voordeel van de werkwijze volgens de uitvinding is dat de laag polyethyleen-gel in zeer geringe dikten kan worden verkregen doch verder ook binnen ruime grenzen kan variëren, bijvoorbeeld van 1 μνα tot 5 mm, zodat aan de verschillende eisen met betrekking tot de dikte van de polyethyleen-laag, die verschillende toepassingen kunnen stellen, kan worden voldaan.

Bij de werkwijze volgens de uitvinding wordt ultra-hoog moleculair lineair polyethyleen, in het vervolg aangeduid met UHMWPE, toegepast met een gewichtsgemiddeld molecuulgewicht van tenminste 0,5 x 10^ kg/kmol, bij voorkeur van tenminste 0,7 x 106 kg/kmol en met de meeste voorkeur van ten minste 1 x 10^ kg/kmol.

Het gewichtsgemiddeld molecuulgewicht van UHMWPE wordt bepaald met de hiervoor bekende methoden zoals Gel Permeatie Chromatografie en Lichtverstrooiing of berekend uit de waarde van de Intrinsieke Viscositeit (IV) in decaline bij 135°C.

Onder UHMWPE wordt hier verstaan lineair polyethyleen met minder dan 1 zijketen per 100 koolstofatomen en bij voorkeur met minder dan 1 zijketen per 300 koolstofatomen en een dergelijk polyethyleen dat tevens ondergeschikte hoeveelheden, bij voorkeur minder dan 5 mol%, van een of meer daarmee gecopolymeriseerde andere alkenen, zoals propeen, buteen, penteen, hexeen, 4-methyl-penteen, octeen enz. kan bevatten, welk polyethyleen of copolymeer van etheen een gewichtsgemiddeld molecuulgewicht bezit van ten minste 0,5 x 10^ kg/kmol.

Het polyethyleen kan verder ondergeschikte hoeveelheden, bij voorkeur ten hoogste 25 gew.%, van een of meer andere polymeren bevatten, in het bijzonder een alkeen-1-polymeer, zoals polypropeen, polybutadieen of een copolymeer van propeen met een ondergeschikte hoeveelheid etheen.

Dergelijk UHMWPE kan bij voorbeeld vervaardigd worden in een Ziegler- of een Phillips-proces onder toepassing van geschikte katalysatoren en onder bekende polymerisatie-condities.

UHMWPE bezit een aantal eigenschappen, die het zeer geschikt maken als beschermende - of de oppervlakte-eigen-schappen verbeterende bekleding van elastomeren. Dergelijke eigenschappen zijn in het bijzonder bijvoorbeeld de hoge slijtvastheid, buigsterkte, de hoge chemische bestendigheid en de lage wrijvingscoëfficient en daarnaast de hoge slagvastheid en treksterkte.

De te hechten laag polyethyleen wordt verkregen door een laag polyethyleen-gel, waarin het polyethyleen een g M^ van ten minste 0,5 x 10 kg/kmol bezit, van oplosmiddel te ontdoen.

Werkwijzen voor het verkrijgen van een dergelijke laag UHMWPE-gel zijn op zichzelf bekend uit GB-A-2.164.897, EP-A-64.167 en EP-A-141.419, waarin werkwijzen worden beschreven voor het verkrijgen van een filmvormige UHMWPE-gel door het extruderen of uitgieten van een verdunde oplossing van UHMWPE in de gewenste vorm, gevolgd door het snel afkoelen van het aldus gevormde, uit de oplossing bestaande filmvormige voorwerp, waarbij een filmvormige laag UHMWPE-gel, in het vervolg als een gelfilm aangeduid, ontstaat.

Deze, als tussenprodukt bij de genoemde werkwijzen verkrijgbare, gelfilm is bijzonder geschikt om na droging te worden toegepast als polyethyleen-laag bij de werkwijze volgens de uitvinding.

De gelfilm heeft in dat geval bij voorkeur een dikte tussen 0,1 en 10 mm, in het bijzonder tussen 0,5 en 3 mm. In samenhang met de concentratie van het polyethyleen in de gebruikte oplossing wordt deze dikte zodanig gekozen, dat de dikte van de uiteindelijke gedroogde gelfilm ligt tussen 0,05 en 5 mm, bij voorkeur tussen 0,1 en 2 mm.

De concentraties van het UHMWPE in de oplossing, waaruit de laag polyethyleen-gel wordt gevormd liggen bij de genoemde werkwijzen tussen 0,5 en 40 gew.%. Oplossingen met een concentratie van meer dan 40 gew.% zijn moeilijker te hanteren wegens de optr· nde hoge viscositeit, in het bijzonder bij hoge molecuulgewichten, maar in het kader van de werkwijze volgens de uitvinding zijn evenwel ook lagen polyethyleen-gel toepasbaar, die zijn gevormd uit oplossingen met een UHMWPE-concentratie tot ongeveer 60 gew.%.

Volgens de genoemde werkwijzen wordt het oplosmiddel verwijderd door verdamping, door de gelfilm samen te persen of door de gelfilm door een vloeistofbad te voeren, dat een extractiemiddel voor het oplosmiddel bevat, waarna de van oplosmiddel ontdane gelfilm wordt gedroogd.

Uit de genoemde werkwijzen is tevens bekend om dunnere polyethyleen-lagen, tot ongeveer 1 μη, te vervaardigen door de gelfilm voor of tijdens het verwijderen van het oplosmiddel of de verkregen van oplosmiddel ontdane, gedroogde gelfilm in tenminste één richting te verstrekken. Ook dergelijke verstrekte films kunnen worden toegepast als UHMWPE-laag bij de werkwijze volgens de uitvinding.

Ook kunnen poreuze, al dan niet verstrekte UHMWPE-lagen in allerlei diktes worden toegepast als te hechten polyethyleen-laag bij de werkwijze volgens de uitvinding. Werkwijzen voor het verkrijgen van een poreuze filmvormige polyethyleen-laag uit een gelfilm zijn op zichzelf bekend, bijvoorbeeld uit de Europese octrooiaanvrage EP-A-160.551.

Een dergelijke ruime variatie in bereikbare diktes van de polyethyleen-laag is op andere wijze, bijvoorbeeld via ramextrusie, door het samenpersen van UHMWPE-poeder boven het smeltpunt van het polyethyleen of door het afschillen van een dunne laag van een door ramextrusie of samenpersen verkregen voorwerp, niet te realiseren.

De mechanische eigenschappen van een door het verwijderen van het oplosmiddel uit een gelfilm verkregen laag UHMWPE blijken af te wijken van een langs andere weg, bijvoorbeeld ramextrusie of persen van een normaal verkrijgbaar poedervormig UHMWPE boven het smeltpunt van het t polyethyleen verkregen laag.

Hoewel deze uit een gel verkregen polyethyleen-lagen bijzonder bros zijn en daardoor niet geschikt lijken als beschermlaag voor elastomere voorwerpen blijkt verrassenderwijs evenwel dat de polyethyleen-laag in het aldus gevormde voorwerp weer de normale taaiheid en de overige in het voorgaande genoemde voortreffelijke mechanische en chemische eigenschappen, eigen aan UHMWPE, bezit, blijkt voorts dat bij de werkwijze volgens de uitvinding een zeer sterke hechting optreedt tussen het PE en het elastomeer en blijkt tenslotte dat de laag PE uitstekende smeltvloei-eigenschappen bezit.

Met name door de verrassend goede vloei-eigenschappen van de polyethyleen-laag volgens de uitvinding is de werkwijze uitstekend geschikt voor de vervaardiging van gebogen, gewelfde of anderzins van een vlakke vorm afwijkende voorwerpen. Verder is daardoor het kunnen bekleden van elastomere voorwerpen van uiteenlopende vorm een belangrijk voordeel van de uitvinding.

Een verder voordeel van de werkwijze volgens de uitvinding is dat de elastomere laag evenals de poly ethyleen-laag sterk kan variëren in dikte en dus aangepast kan worden aan een voorgenomen toepassing.

Een elastomeer in het kader van de uitvinding is gedefinieerd als een stof, die bij kamertemperatuur kan worden uitgerekt tot tweemaal zijn oorspronkelijke lengte en met kracht en in korte tijd terugkeert tot althans bij benadering zijn oorspronkelijke lengte, nadat de uitrekkende kracht is weggenomen. (Zie de glossary of Terms als uitgegeven door het ASTM Committee Dll on Rubber and Rubber-like Materials).

Als elastomeren in het voorwerp volgens de uitvinding kunnen alle bekende elastomere materialen worden toegepast zoals bijvoorbeeld natuurrubber, copolymeren van butadieen en acrylonitril, butadieen-styreen copolymeren, copolymeren van butadieen en alkyl-acrylaten, butylrubber, olefine-rubbers zoals ethyleen-propeen- en EPDM-rubber, fluorkoolstof-rubber, siliconen-rubber, polyacrylaten, polybutadieen en polychloropreen. Bij voorkeur worden als elastomere lagen natuurrubber, EP(D)M-rubbers en copolymeren van butadieen toegepast. Met bijzondere voorkeur worden styreen-butadieen copolymeren (SBR) toegepast.

Bij de werkwijze volgens de uitvinding kan het hechten plaatsvinden met behulp van op zichzelf bekende inrichtingen, zoals bijvoorbeeld het samendrukken tussen verwarmde platen of in verwarmde vormen.

Voor het verkrijgen van een goede hechting, uitgaande van een reeds gevulcaniseerde elastomere laag zijn de procesomstandigheden als volgt:

De temperatuur dient te liggen boven het smeltpunt van het toegepaste polyethyleen maar dient evenwel zo laag mogelijk te worden gekozen om thermische degradatie van het polyethyleen zo veel mogelijk tegen te gaan. In het algemeen ligt het smeltpunt van polyethyleen met een M hoger dan 0,5 6 ^ x 10 kg/kmol tussen ongeveer 130°C en 160°C. De druk kan variëren tussen 0,2 en 10 MPa, bij voorkeur tussen 0,4 en 1 MPa. De tijd gedurende welke deze condities ten minste dienen te worden gehandhaafd kan liggen tussen 20 sec. en 300 sec. afhankelijk van de dikte van de toegepaste polyethyleen-laag.

De genoemde procescondities zijn zodanig, dat ook indien een nog te vulcaniseren elastomere laag wordt toegepast doorgaans zonder bezwaar de voor het vulcaniseren vereiste procescondities kunnen worden gekozen zonder daarmee in conflict te komen met de procescondities voor het verkrijgen van een goede hechting. Het vulcanisatieproces van elastomeren speelt zich namelijk doorgaans af in een temperatuur- en drukgebied van resp. 120-180°C en boven 0,2 MPa gedurende 10 tot 30 minuten. Een belangrijke variabele is de activeringstemperatuur en de vulcanisatiesnelheid van het gebruikte vulcanisatiemiddel of vulcanisatiesysteem. Het is daarom doorgaans mogelijk de procescondities van de vulcanisatie aan te passen aan die van het hechtingsproces.

Indien voor een bepaalde combinatie van elastomeer i en vulcanisatiesysteem de voor de vulcanisatie vereiste procescondities zodanig zijn dat gevaar bestaat voor degradatie van de te hechten polyethyleen-laag, verdient het de voorkeur eerst de vulcanisatie uit te voeren en daarna de polyethyleen-laag te hechten aan het reeds gevulcaniseerde voorwerp onder de bovenbeschreven voor het hechten benodigde procescondities. Dit kan bijvoorbeeld nodig zijn indien wordt uitgegaan van dikke elastomere lagen, die lange vulcanisatietijden vragen.

Een verklaring voor de hogere hechtsterkte tussen het polyethyleen en het elastomeer ten opzichte van die in de volgens de bekende werkwijze vervaardigde voorwerpen is niet voorhanden. De morfologie van het polyethyleen in een voorwerp verkregen met de werkwijze volgens de uitvinding blijkt echter af te wijken van die in een voorwerp verkregen volgens de bekende werkwijze. Met behulp van doorvallend-lichtmicroscopie is namelijk aangetoond dat de polyethyleen-laag in de nieuwe produkten volgens de uitvinding een homogene structuur bezitten, in tegenstelling tot de poly-ethyleen-lagen in de conventionele produkten, waarin de poederkorrelgrenzen duidelijk waarneembaar zijn. Een vergelijkbaar verschil in morfologie is zichtbaar aan het oppervlak van de polyethyleen-laag, wanneer men deze heeft doen zwellen in een oplosmiddel.

De uitvinding heeft tevens betrekking op nieuwe voorwerpen, verkrijgbaar met de werkwijze volgens de uitvinding, en die een homogene structuur bezitten bij waarneming met behulp van doorvallend-lichtmicroscopie.

Mogelijke toepassingen van de werkwijze volgens de uitvinding zijn gelegen in bijvoorbeeld het aanbrengen van een UHMWPE-laag als binnen- of buitenbekleding van voor het overige in hoofdzaak uit een elastomeer materiaal bestaande transportbanden en -rollen, tandriemen, dakbedekking en schokabsorberende voorwerpen in velerlei vorm.

Ook zijn de voorwerpen volgens de uitvinding toepasbaar als tussenprodukt voor het bekleden van een materiaal, waaraan UHMWPE normaliter niet hecht, met een UHMWPE-laag, waarbij het elastomeer dan als intermediaire, aan zowel het UHMWPE als aan het betreffende materiaal hechtende, tussenstof fungeert.

De uitvinding wordt toegelicht door de navolgende voorbeelden zonder daartoe evenwel beperkt te zijn.

De in de voorbeelden vermelde waarden voor de 90° rolpelsterkte zijn bepaald volgens de ASTM-norm nr. D1367 aan proefstukken van 12,5 mm breed en 10 mm dik.

Voorbeeld I

Een lineair polyethyleen met een IV in decaline bij 135°C van 15,5 , corresponderend met een gewichtsgemiddeld

6 R

molecuulgewicht Mw van 2,2 x 10 kg/kmol (Himont 312 ) werd tot een concentratie van 20 gew.% in decaline opgelost tot een homogene oplossing door een desbetreffend mengsel van polyethyleen en decaline te extruderen met een dubbel-schroefsextruder bij een temperatuur van 180°C. De kop van de extruder was voorzien van een brede spuitmond met een extrusiespleet van 2,5 mm, waardoor de oplossing werd geëxtrudeerd tot een band die in een op 20°C gehouden waterbad werd afgekoeld, waarbij een gelfilm werd gevormd. De zo verkregen gelfilm werd in een hete-luchtoven door verdamping van decaline ontdaan totdat geen rest-decalinegehalte meer meetbaar was.

Van de gedroogde gelfilm, waarvan de dikte ongeveer 1,2 mm bedroeg, werden proefstukken gesneden van 250 x 12,5 mm. In een vlakke pers werden achtereenvolgens een 3 mm dikke laag van een ongevulcaniseerde, zwavel-vulcaniseerbare styreen-butadieen rubber (SBR) en een proefstuk van gedroogde gelfilm van 1,2 mm dik geplaatst. Teneinde de voor de uitvoering van de rolpelproef vereiste stijfheid te verkrijgen, werd hierop een Plexar -hechtfolie (USI Chemicals Company) en een 6 mm dikke laag UHMWPE geplaatst, welke was verkregen door een poedervormige laag van hetzelfde UHMWPE als waaruit de gedroogde gelfilm was vervaardigd, boven het smeltpunt van het polyethyleen samen te persen.

Deze gestapelde structuur van in totaal ongeveer 10 mm dik werd vervolgens in een vlakke pers gedurende 15 minuten onder een druk van 0,5 MPa op een temperatuur van 160°C gehouden, waarbij het elastomeer werd gevulcaniseerd en de gedroogde gelfilm direkt aan de elastomere laag werd T5 gehecht en door middel van de Plexar -hechtfolie aan de geperste UHMWPE-laag. Vervolgens werd het verkregen laminaat afgekoeld.

Het afgekoelde laminaat werd onderworpen aan een 90° rolpelproef volgens ASTM D3167, waarbij de kracht, benodigd om de elastomere laag en de daaraan gehechte gedroogde gelfilm van elkaar te scheiden werd geregistreerd als funktie van de verplaatsing van de klemmen. De resultaten zijn als de met "1" gemerkte curve weergegeven in figuur 1, waarbij langs de horizontale as de klemverplaatsing is uitgezet en langs de verticale as de rolpelsterkte.

Uit figuur 1 is af te lezen dat de kracht, benodigd om de elastomere laag en de daaraan gehechte laag van gedroogde UHMWPE-gel tijdens de 90° rolpelproef van elkaar te scheiden ongeveer 200-250 N bedraagt.

Teneinde de morfologie van de pol'yethyleen-laag na de hechting te onderzoeken werd onder de bovenbeschreven condities en onder toepassing van dezelfde materialen een laminaat vervaardigd, bestaande uit een 1,2 mm dikke laag gedroogde UHMWPE gelfilm en een 3 mm dikke laag SBR.

Van de UHMWPE-laag in dit laminaat werd een 7 mm dik monster afgesneden, waarvan de structuur werd waargenomen met behulp van doorvallend-lichtmicroscopie met een polarisatiemicroscoop bij een lineaire vergroting van 160x. Fig. 2 toont een fotografische opname van het monster onder deze omstandigheden. Uit deze foto blijkt dat het polyethyleen een homogene structuur bezit en dat geen poeder-korrelgrenzen waarneembaar zijn.

Tevens werd een dergelijk laminaat gedurende 1 minuut ondergedompeld in decaline met een temperatuur van 150°C. Fig. 4 toont een fotografische opname bij een lineaire vergroting van 7x van het oppervlak van de UHMWPE-laag in het laminaat, direkt na de blootstelling van het laminaat aan de verwarmde decaline. Ook op deze foto is geen poederstructuur in het polyethyleen waarneembaar.

Vergelijkend Voorbeeld A

Als vergelijkend voorbeeld werd de bovenstaande procedure herhaald, met dat verschil dat als UHMWPE-laag, waaraan de hechtsterkte aan het elastomeer werd bepaald, in plaats van gedroogde gelfilm een laag van smelt-gekristalliseerd UHMWPE werd gebruikt. Deze laag werd vervaardigd door hetzelfde UHMWPE als in Voorbeeld I bij een temperatuur van 200°C, dus ruim boven het smeltpunt van het polyethyleen, in een vlakke pers samen te persen, eerst gedurende 2 minuten onder een druk van 0,1 MPa en aansluitend gedurende 5 minuten onder een druk van 1 MPa. De hoeveelheid UHMWPE werd zo gekozen dat de resulterende UHMWPE-film een dikte van ongeveer 8 mm bezat.

Omdat bij deze temperatuur degradatie optreedt van het polyethyleen aan het oppervlak van de laag, werd aan een zijde van de laag ongeveer 1 mm afgefreesd.

Vervolgens werd in een vlakke pers een 3 mm dikke laag van een ongevulcaniseerde, zwavel-vulcaniseerbare SBR en een laag van de 7 mm dikke, afgefreesde geperste UHMWPE-film geplaatst met het afgefreesde oppervlak naar het elastomeer gekeerd, waarna uit de ongeveer 10 mm dikke structuur op dezelfde wijze als beschreven in Voorbeeld I een laminaat van de aldaar gespecificeerde afmetingen werd vervaardigd.

Dit laminaat werd vervolgens onderworpen aan de 90° rolpelproef volgens ASTM D1367, waarbij de UHMWPE-laag en de elastomere laag van elkaar werden gescheiden. De resultaten van deze proef zijn weergegeven in fig. 1 als curve "2".

Uit fig. 1 blijkt dat de kracht, benodigd om de elastomere laag en de smelt-gekristalliseerde, uit poeder geperste UHMWPE-laag van elkaar te scheiden 30-50 % kleiner is dan die welke benodigd is voor het scheiden van de elastomere laag en een UHMWPE-gelfilm, terwijl de onderlinge hechting van deze lagen onder dezelfde condities heeft plaatsgevonden.

Van een op gelijke wijze vervaardigd laminaat, waarvan ook van de naar buiten gekeerde zijde van de geperste UHMWPE-laag 1 mm werd afgefreesd, werd op overeenkomstige wijze als in voorbeeld I de structuur van de polyethyleen-laag in het laminaat waargenomen. Fig. 3 en fig. 5 tonen fotografische opnamen van de polyethyleen-laag. onder dezelfde omstandigheden als in resp. fig. 2 en fig. 4. Zowel in fig. 3 als in fig. 5 zijn duidelijke poeder-korrelgrenzen in het polyethyleen waarneembaar.

Claims (11)

1. Werkwijze voor het vervaardigen van voorwerpen, omvattende ten minste een laag polyethyleen met een smeltindex van ten hoogste 0,15 en een direkt daaraan gehechte elastomere laag, waarbij deze lagen aan elkaar worden gehecht onder verhoogde druk en bij een temperatuur boven het smeltpunt van het polyethyleen, met het kenmerk, dat het polyethyleen een gewichts-gemiddeld molecuulgewicht van ten minste 0,5 x 10^ kg/kmol bezit en dat de te hechten laag polyethyleen is verkregen door een laag polyethyleen-gel van oplosmiddel te ontdoen.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de laag polyethyleen-gel voor of tijdens het verwijderen van het oplosmiddel of de verkregen te hechten laag polyethyleen in tenminste één richting is verstrekt.

3. Werkwijze volgens een der conclusies 1-2, met het kenmerk, dat de te hechten laag polyethyleen poreus is.

4. Werkwijze volgens een der conclusies 1-3, met het kenmerk, dat het gewichtsgemiddeld molecuulgewicht van het polyethyleen ten minste 0,7 x 10^ kg/kmol bedraagt.

5. Werkwijze volgens een der conclusies 1-3, met het kenmerk, dat het gewichtsgemiddeld molecuulgewicht van g het polyethyleen ten minste 1 x 10 kg/kmol bedraagt.

6. Werkwijze volgens een der conclusies 1-5, met het kenmerk, dat de te hechten elastomere laag gevulcaniseerd is.

7. Werkwijze volgens een der conclusies 1-6, met het kenmerk, dat het elastomeer natuurrubber, een EP(DjM-rubber of een copolymeer van butadieen is.

8. Werkwijze volgens een der conclusies 1-7, met het kenmerk, dat het elastomeer een styreen-butadieen copolymeer is.

9. voorwerp, verkrijgbaar volgens de werkwijze van een der conclusies 1-8, met het kenmerk dat de laag polyethyleen in het voorwerp een homogene structuur bezit.

10. Werkwijze zoals in hoofdzaak beschreven en nader toegelicht aan de hand van de voorbeelden, tekeningen en afbeeldingen.

11. Voorwerp zoals in hoofdzaak beschreven en nader toegelicht aan de hand van de voorbeelden, tekeningen en afbeeldingen.