NL8600889A

NL8600889A - Inrichting voor het terugwinnen van kanaalklokinformatie bij synchrone informatietransmissie en een inrichting voor het terugwinnen van de informatie voorzien van een dergelijke inrichting.

Info

Publication number: NL8600889A
Application number: NL8600889A
Authority: NL
Original assignee: Philips Nv
Priority date: 1986-04-09
Filing date: 1986-04-09
Publication date: 1987-11-02
Also published as: ATE61179T1; KR870010712A; KR960000540B1; JPH087947B2; US4807257A; DE3768127D1; EP0241974B1; EP0241974A1; JPS62243440A

Description

1 - PHN 11.708 1

'-C

N.V. Philips' Gloeilampenfabrieken te Eindhoven.

Inrichting voor het terugwinnen van kanaalklokinformatie bij synchrone informatietransmissie en een inrichting voor het terugwinnen van de informatie voorzien van een dergelijke inrichting.

De uitvinding heeft betrekking op een inrichting voor het terugwinnen van kanaalklokinformatie uit een reeks monsters, welke de signaalwaarden van een bandbegrensd, en met de kanaalklok synchroon, transmissiesignaal vertegenwoordigen op equidistante 5 bemonsteringstijdstippen, omvattende rekenmiddelen voor het afleiden van eerste posities van bemonsteringstijdstippen ten opzichte van door vaste fase posities van een referentieklok gedefinieerde referentietijdstippen uit de bepaalde posities van voorgaande bemonsteringstijdstippen, detectiemiddelen voor het detecteren van doorsnijdingen van een 10 detectieniveau door het transmissiesignaal tussen opeenvolgende bemonsteringstijdstippen uit de waarden van bij deze bemonsteringstijdstippen behorende monsters, interpolatiemiddelen voor het in reactie op een niveaudoorsnijdingsdetectie bepalen van tweede posities van bemonsteringstijdstippen ten opzichte van de 15 niveaudoorsnijding uit de waarden van bemonsteringen in de omgeving van de detectieniveaudoorsnijdingen, alsmede middelen voor het vergelijken van de tweede posities en de eerste posities van bemonsteringstijdstippen.

De uitvinding heeft eveneens betrekking op een inrichting 20 voor het terugwinnen van door het bemonsterde bandbegrensde transmissiesignaal vertegenwoordigde informatie voorzien van een inrichting voor het terugwinnen van de kanaalklokinformatie. Dergelijke inrichtingen zijn bekend uit de Europese octrooiaanvrage EP 0.109.837.

De bekende inrichting voor het terugwinnen van de kanaalklokinformatie 25 wordt gebruikt ten behoeve van de regeneratie van digitale informatie die door een, van een magneetbandlezer afkomstig, bandbegrensd binair synchroon datasignaal wordt vertegenwoordigd. Daarbij wordt het datasignaal bemonsterd met een frequentie die bij benadering 2 maal de kanaalklokfrequentie bedraagt. De inrichting voor het terugwinnen van de 30 kanaalklokinformatie bepaalt voor elke bemonstering als maat voor de positie van het bemonsteringstijdstip de fase van een virtueel referentiekloksignaal. De maat voor de positie wordt met behulp van een Γ - ) ~ PHN 11.708 2 JÏ ί cyclische teller waarvan het telbereik overeenkomt met een faseverschil van 360° bij elke bemonstering aangepast met een met 180° overeenkomende waarde. De telstand van de cyclische teller vertegenwoordigt de fase van de virtuele referentieklok. Elke keer als 5 de telstand een waarde, die overeenkomt met een fasepositie van 0°, overschrijdt tussen twee opeenvolgende bemonsteringen wordt door de inrichting van het terugwinnen van de informatie een bit gedetecteerd met een teken, dat wordt bepaald door het teken de laatste bemonstering.

Verder wordt als reactie op een 10 detectieniveaudoorsnijding, uit de bemonsteringswaarden van de monsters aan weerszijden van de detectieniveaudoorsnijding, de faseafstand van een aan de detectieniveaudoorsnijding aangrenzend bemonsteringstijdstip tot de detectieniveaudoorsnijding bepaald. Uit de telstand van de teller en de bepaalde faseafstand tot de niveaudoorsnijding wordt het 15 faseverschil tussen de kanaalklok en de virtuele referentieklok bepaald. De telstand wordt aangepast met een van dit verschil afhankelijke waarde. Op deze manier wordt bereikt dat de fase die door de telstand van de cyclische teller wordt vertegenwoordigd, in hoofdzaak overeenkomt met de werkelijke fase van de kanaalklok op de 20 bemonsteringstijdstippen.

De bekende inrichting voor het terugwinnen van de kanaalklokinformatie heeft echter het bezwaar dat het voor een betrouwbare werking van de inrichting het noodzakelijk is dat de bemonsteringsfrequentie in hoofdzaak gelijk is aan 2 maal de 25 kanaalklokfrequentie. Wijkt de bemonsteringsfrequentie hiervan af dan komt de faseafstand tussen twee opeenvolgende bemonsteringen niet meer overeen met 180°, waardoor de de door de telstand van de cyclische teller vertegenwoordigde fase steeds meer van de werkelijke fase van de kanaalklok gaat afwijken naarmate de tijdsafstand tussen de 30 bemonsteringstijdstippen en de laatste detectieniveaudoorsnijding groter wordt.

De uitvinding stelt zich ten doel een inrichting van de in de aanhef genoemde soort te verschaffen, waarbij voor een betrouwbare werking minder stringente eisen worden gesteld aan de relatie tussen de 35 bemonsteringsfrequentie en de kanaalklokfrequentie. Dit doel wordt volgens de uitvinding bereikt doordat de inrichting is voorzien van middelen voor het corrigeren van een maat voor het tijdsverschil tussen .-¾ ,«% •'N * -V v ' J V - * * ' ^ * * ΡΗΝ 11.708 3 de periodetijd van de referentieklok en het bemonsteringsinterval in afhankelijkheid van de verschillen tussen vergeleken eerste en tweede posities, en dat de rekenmiddelen zijn ingericht voor het afleiden van de eerste posities in afhankelijkheid van de maat voor het 5 tijdsverschil.

Bij de inrichting volgens de uitvinding wordt als het gevolg van de correctie van de maat voor het tijdsverschil tussen de periodetijd van de referentieklok en het bemonsteringsinterval in overeenstemming gehouden met het werkelijke verschil. Aan de hand van 10 dit verschil wordt de positie van de bemonsteringstijdstippen bepaald, zodat de relatie tussen de bemonsteringsfrequentie en de kanaalklokfrequentie geen invloed heeft op de betrouwbaarheid van de bepaalde positie van de bemonsteringstijden.

Een uitvoeringsvorm van de inrichting voor het 15 terugwinnen van de kanaalklokinformatie wordt gekenmerkt doordat de middelen voor het aanpassen van de maat van het tijdsverschil zijn voorzien van sommatiemiddelen voor het sommeren van de verschillen tussen de eerste en tweede posities, en middelen voor het afleiden van de maat voor het tijdsverschil uit de som van de verschillen.

20 Deze uitvoeringsvorm heeft het voordeel dat vanwege het middelende karakter van de sommator de bepaling van de maat voor het tijdsverschil slechts weinig gevoelig is voor incidentele fouten in de bepaling van het verschil tussen de eerste en tweede maat, welke bijvoorbeeld door interpolatiefouten bij de bepaling van de eerste maat 25 kunnen voorkomen.

Een verdere uitvoeringsvorm wordt gekenmerkt doordat de middelen voor het aanpassen van de maat zijn voorzien van correctiemiddelen voor het corrigeren van het bepaalde verschil tussen de eerste en tweede posities met een met de periodetijd van de 30 referentieklok overeenkomende waarde in reactie op een detectie van een verschil tussen de eerste en tweede positie, dat groter is dan een, met de halve periodetijd van de referentieklok overeenkomende, waarde.

Bij deze uitvoeringsvorm worden grote verschillen tussen de eerste en tweede maat gedetecteerd. Deze grote verschillen geven 35 meestal aan dat de eerste positie niet tussen dezelfde bemonsteringen ligt dan de tweede positie. In dat geval wordt een grote verschilwaarde verkregen, terwijl in werkelijkheid het verschil slechts klein is. Door » Λ ^ Λ j PHN 11.708 4 een correctie met een met de afstand tussen de referentietijdstippen overeenkomende waarde wordt het bepaalde verschil tussen de eerste en tweede positie weer in overeenstemming met de werkelijkheid gebracht.

Een verdere vanwege zijn eenvoudige rekenmiddelen 5 geschikte uitvoeringsvorm wordt gekenmerkt doordat de rekenmiddelen ter berekening van de eerste posities zijn voorzien van middelen voor het aanpassen van de voorgaande bepaalde eerste positie met de maat voor het tijdsverschil in reactie op een detectie dat de voorgaande eerste positie op een tijdsafstand, die kleiner is dan het 10 bemonsteringsinterval, van het bijbehorende referentietijdstip is gelegen, en middelen voor het aanpassen van de voorgaande eerste positie met een waarde, die qua grootte overeenkomt met het bemonsteringsinterval, en die qua teken tegengesteld is aan de maat voor het tijdsverschil, in reactie op een detectie dat de voorgaande eerste 15 positie op een tijdsafstand van het bijbehorende referentietijdstip is gelegen die groter is dan het bemonsteringsinterval.

Een aantrekkelijke uitvoeringsvorm van de inrichting volgens de aanheft voor het terugwinnen van de informatie is gekenmerkt, doordat de inrichting is voorzien van vergelijkingsmiddelen, voor 20 bepalen of de waarde van de eerste posities zijn gelegen binnen grenzen, die op een met het bemonsteringsinterval overeenkomende afstand van elkaar zijn gelegen en telmiddelen voor het tellen van het aantal keer dat de bepaalde waarden van de eerste posities tussen twee opeenvolgende detectieniveaudoorsnijdingen binnen de genoemde grenzen is gelegen.

25 Uitvoeringsvormen alsmede verdere voordelen hiervan worden hierna in detail beschreven onder verwijzing naar de figuren 1 tot en met 10, waarin figuur 1 een reeks monsters, het door deze monsters vertegenwoordigde transmissiesignaal alsmede een virtueel 30 referentiekloksignaal weergeeft, figuur 2 een voorbeeld van een detectieniveaudoorsnijding door het transmissiesignaal weergeeft, figuur 3 een. voorbeeld van een reeks monsters en een referentiekloksignaal in de omgeving van een niveaudetectiedoorsnijding 35 weergeeft, figuur 4 afstanden tussen opeenvolgende bemonsteringstijdstippen en de referentietijdstippen weergeeft, O- ~*· ** .

Jr ^ PHN 11.708 5 figuur 5 een uitvoeringsvorm van een inrichting volgens de uitvinding weergeeft, figuur 6 tot en met 9 details van de uitvoeringsvorm van de inrichting volgens de uitvinding weergeven, en 5 waarin figuur 10 een uitvoeringsvorm toont van een schakeling welke de met behulp van het transmissiesignaal overgezonden informatie terugwint.

Figuur 1 toont een reeks monsters J1 tot en met J12, welke op gelijke, door bemonsteringsinterval T, bepaalde 10 tijdsafstanden van elkaar zijn gelegen. De monsters vertegenwoordigen de signaalwaarden van een bandbegrensd binair synchroon transmissiesignaal Vt, dat in figuur 1 met een stippellijn is aangeduid.

Een dergelijk transmissiesignaal kan bijvoorbeeld afkomstig zijn van een leesinrichting voor het lezen van digitale 15 informatie die opgeslagen is op een magnetische of optische registratiedrager. Ook kan een dergelijk signaal afkomstig zijn van een zendstation van een communicatiesysteem voor het versturen van digitale informatie.

Een dergelijk transmissiesignaal is opgebouwd uit een 20 aantal synchroon met een kanaalklok verzonden bitcellen, welke de overgezonden digitale informatie vertegenwoordigen. Voor het terugwinnen van de digitale informatie uit de reeks monsters is het noodzakelijk om informatie omtrent de fasepositie van de kanaalklok op de bemonsteringstijdstippen te kennen. Deze informatie kan afgeleid worden 25 uit de posities van de doorsnijdingen van een detectieniveau Vref door het transmissiesignaal. Deze doorsnijdingen duiden vaste faseposities van de kanaalklok aan.

In het hiernavolgende wordt beschreven hoe de posities van de bemonsteringstijdstippen ten opzichte van de opgaande flanken van 30 een, in fase met de kanaalklok vergrendeld, virtueel referentiekloksignaal worden bepaald. Als gevolg van de fasevergrendeling zijn deze posities een goede maat voor de fasepositie van de kanaalklok op de bemonsteringstijdstippen. Dit referentiekloksignaal is in figuur 1 aangeduid met Cref. Door pijlen R 35 wordt de positie van de bemonsteringstijdstippen aangeduid ten opzichte van de opgaande flanken van het referentiekloksignaal. Met de pijlen N worden de posities van de bemonsteringstijdstippen, die juist ΡΗΝ 11.708 6 T· '1* voor een detectieniveaudoorsnijding zijn gelegen, ten opzichte van de detectieniveaudoorsnijding aangegeven. De waarde van N is op een kleine fout na door middel van lineaire interpolatie te bepalen volgens de volgende relatie: 5 N = J3 T (1) J3 - J4

Zoals uit figuur 2 blijkt wijkt de door deze relatie vastgelegde waarde voor N slechts weinig af van de werkelijke waarde 10 voor de afstand N' tussen de niveaudoorsnijding en het bemonsteringstijdstip juist voor de niveaudoorsnijding. Met P wordt de afstand tussen een detectieniveaudoorsnijding en de dichtstbijliggende opgaande flank van het referentiekloksignaal aangeduid. De relatie tussen P, N en R is als volgt: 15 P = N - R indien - 1/2 L 4 (N-R) 4+ 1/2 L 2a P = N - R + L indien (N-R) < - 1/2 L· 2b P =N - R - L indien (N-R) > + 1/2 L 2c

met L = T + Q

20 De relaties 2b en 2c gelden voor het geval dat een bemonsteringstijdstip tussen een opgaande flank van het referentiekloksignaal Cref en een detectieniveaudoorsnijding ligt (zie figuur 3). Dit resulteert in een groot verschil tussen N en R, terwijl in feite de werkelijke afstand tussen de opgaande flank en de 25 niveaudoorsnijding slechts klein is. Door correctie met een met de periodetijd van het referentiekloksignaal overeenkomende waarde + L wordt een juiste waarde voor de afstand tussen de opgaande flank en de detectieniveaudoorsnijding verkregen.

De waarde voor R(k+1) op een bemonsteringstijdstip kan 30 als volgt worden bepaald uit de waarde voor R(k) op het voorgaande bemonsteringstijdstip, het bemonsteringsinterval T en een waarde Q die het verschil tussen de periodetijd L en het bemonsteringsinterval T aangeeft:

R(k+1) = R(k) + Q voor R(k) < T

35 R(k+1) = R(k) - T voor R(k) > T (3)

Een voorbeeld van het verloop van R is weergegeven in '* * <·* * -¾ Λ

..... . .....____VjjjW

PHN 11.708 7 figuur 4 voor Q kleiner dan T en voor Q groter dan T. In het geval dat de periodetijd L van het referentiekloksignaal niet overeenkomt met de periodetijd van de kanaalklok, resulteert dit in een toenemend verschil tussen N en R bij de detectieniveaudoorsnijdingen. Het verschil 5 tussen N en R wordt gebruikt om de waarde van Q na elke detectieniveaudoorsnijding zodanig te corrigeren dat het verschil tussen de periodetijd L van het referentiekloksignaal en de periodetijd van de kanaalklok kleiner wordt. Een goede correctie van Q wordt door het stelsel vergelijkingen (4) aangegeven: 10 IK(m-M) = IH(m) + P(m) Q(m+1) = IN(m+1) + G . P(m) (4)

Hierin geeft m de opeenvolgende detectieniveaudoorsnijdingen aan. IN(k) duidt de som van alle reeds 15 bepaalde waarden van P aan en G is een konstante. Door het herhaaldelijk corrigeren van de waarde Q zal de afwijking P minimaal blijven, hetgeen inhoudt dat de virtuele referentieklok in fase vergrendeld is met de kanaalklok. In dat geval geven de opgaande en neergaande flanken van het virtuele referentiekloksignaal Cref 20 respectievelijk de grenzen tussen bitcellen en de middens van de bitcellen aan.

De afstanden R tussen de bemonsteringstijdstippen en de eerstvolgende opgaande flanken van het referentiekloksignaal Vref geeft dan ook steeds goed de fasepositie van de kanaalklok op de 25 bemonsteringstijdstippen aan. Uit het verloop van R en de waarden van de monsters J kan eenvoudig de door het transmissiesignaal Vt vertegenwoordigde informatie teruggewonnen worden. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren door het aantal bitcellen tussen opeenvolgende detectieniveaudoorsnijdingen en het daarbij behorende teken te bepalen.

30 Dit kan ook gebeuren door bijvoorbeeld te bepalen welke monsters het dichtst bij de middens van de bitcellen zijn gelegen en vervolgens de aanwezigheid van bits vast te stellen met tekens die overeenkomstig met de tekens van de bepaalde monsters.

De dichtst bij de middens van de bitcellen gelegen 35 monsters zijn eenvoudig uit de waarden van R te selecteren, door te bepalen van welke monsters de bijbehorende waarde van R tussen de grenzen BU=jQ) en B2(T + jQ) zijn gelegen. Deze grenzen PHN 11.708 8 B1 en B2 zijn namelijk symmetrisch gelegen rond de waarde Λ 5(T+Q), welke waarde overeenkomt met de afstand van de neergaande flank tot de eerstvolgende opgaande flank van het refexentiekloksignaal Cref. Deze neergaande flanken geven de middens van 5 de bitcellen van transmissiesignaal aan.

Het aantal bitcellen tussen de opeenvolgende detectieniveaudoorsnijdingen kan eenvoudig bepaald worden door telling van het aantal monsters waarvan de bijbehorende waarde van R tussen 2<2 en j Q + T zijn gelegen.

10 Voor de telling van' het aantal bitcellen is het echter niet noodzakelijk dat de grenzen B1 en B2 gelijk zijn aan . . 1 1 respectievelijk j Q en j Q -H. Voldoende is dat de afstand tussen de grenzen B1 en B2 overeenkomt met T en dat de grenzen binnen het bereik van R liggen, dat wil zeggen dat de grenzen tussen de 15 waarden 0 en de periodetijd L (=T + Q) van het virtuele referentiekloksignaal Cref liggen. Indien de grenzen B1 en B2 gelijk aan respektievelijk Q en (T +· Q) zijn gekozen, kan het aantal bitcellen tussen de opeenvolgende detectieniveaudoorsnijdingen bepaald worden door telling van het aantal keren dat R met de waarde Q verhoogd wordt tussen 20 de opeenvolgende detectieniveaudoorsnijdigen.

Een uitvoeringsvorm van een inrichting 1 volgens de uitvinding voor het terugwinnen van de klokinformatie in de vorm van de afstanden R tot van de opgaande flanken van de, in fase met de kanaalklok vergrendeld, referentieklok is weergegeven in figuur 5.

25 Hierin duidt 2 een interpolatieschakeling aan waaraan synchroon met een systeemkloksignaal Cs de reeks monsters J in de vorm van digitale codes worden tqegevoerd. Interpolatieschakeling 2 detecteert aan de hand van de opeenvolgende codes of tussen de bij de opeenvolgende codes behorende bemonsteringstijdstippen een doorsnijding van het detectieniveau Vref 30 heeft plaatsgevonden. Zo ja, dan leidt interpolatieschakeling 2 uit de opeenvolgende codes een maat voor de afstand N af volgens relatie (1). Bovendien genereert interpolatieschakeling 2 dan een detectiesignaal Cd dat aangeeft dat een niveaudoorsnijding is gedetecteerd. Verder genereert interpolatieschakeling nog een logisch signaal CT dat het 35 teken van de het voorlaatste toegevoerde monster vertegenwoordigt. Het uitgangssignaal N wordt in de vorm van een digitale code toegevoerd aan eerste ingangen van een verschilschakeling 3. Aan tweede ingangen van ·' » - .v PHN 11.708 9 verschilschaJceling 3 wordt de waarde R eveneens in de vorm van een digitale code toegevoerd. Aan derde ingangen van verschilschaJceling 3 wordt een code voor de waarde van Q toegevoerd. VerschilschaJceling 3 berekent het verschil P volgens de relaties (2) uit N( R en Q en geeft 5 via zijn uitgang de waarde P in de vorm van een digitale code af aan een sequentiële filterschakeling 4, welke in reactie op het gelijktijdig optreden van het detectiesignaal Cd en een impuls van kloksignaal Cs uit de code voor P een nieuwe waarde voor Q afleidt, volgens relatie (4) en een code voor Q toevoert aan een rekenschakeling 5, welke in reactie op 10 een impuls van kloksignaal de volgende waarde voor R berekend volgens relaties (3) en uitvoert naar verschilschakeling 3.

In figuur 6 is een uitvoeringsvorm van de interpolatieschakeling 2 in detail weergegeven. ïnterpolatieschakeling 2 omvat een eerste parallel-in-parallel-uit-register 10, waaraan aan de 15 data-ingangen de codes voor de monsters J worden toegevoerd en waaraan aan de klokingang het kloksignaal Cs wordt toegevoerd. De datauitgangen van register 10 zijn gekoppeld met adresingangen 12 van een uitsluitend leesbaar geheugen 13 (ROM) en de dataingangen van een tweede parallel-in-parallel-uit-register 14, dat eveneens door kloksignaal Cs wordt 20 gestuurd. De datauitgangen van register 14 zijn gekoppeld met de adresingangen 15 van geheugen 13, In reactie op impulsen van kloksignaal Cs worden de codes voor de opeenvolgende monsters J in register 10 geladen, en vervolgens met een een klokimpüls overeenkomende vertraging in register 14 geladen, zodat steeds de codes van twee opeenvolgende 25 monsters J ter beschikking staan. De codes van de twee opeenvolgende monsters bepalen het adres van geheugen 13, in welk geheugen voor elke combinatie van de codes, die twee aan weerszijden van het detectieniveau Vref gelegen monsters, vertegenwoordigen de daarbij behorende waarde voor N in code is opgeslagen, welke code via uitgang 16 wordt uitgevoerd. 30 De meest significante bits van de in de registers 10 en 14 opgeslagen codes geven het teken aan van van de waarde van de monsters J. De meest significante bits van beide codes worden toegevoerd aan een exclusieve-of-poort 17, die een signaal afgeeft indien de toegevoerde meest significante bits verschillend van teken zijn, hetgeen 35 inhoudt dat tussen de bij de codes behorende bemonsteringstijdstippen een niveaudoorsnijding door het transmissiesignaal Vt heeft plaatsgevonden. Bovendien wordt een signaal CT uitgevoerd dat het meest PHN 11.708 10 9 ’t significante bit van de in register 14 opgeslagen monster, en dus het teken van het voorlaatste toegevoerde monster vertegenwoordigt.

In figuur 7 is een uitvoeringsvorm van verschilschakeling 3 in detail weergegeven. Verschilschakeling 3 omvat een digitale 5 aftrekschakeling 20 voor het bepalen van het verschil P' tussen N en R. Het uitgangssignaal van aftrekschakeling 20 wordt toegevoerd aan een eerste vergelijkingsschakeling 22, een tweede vergelijkingsschakeling 23, een aftrekschakeling 24 en een optelschakeling 25, en een multiplexschakeling 21. Vergelijkingsschakeling 22 vergelijkt de code 4 10 voor P' op de eerste ingangen met een code voor jL = (T+Q)/2 en wekt een detectiesignaal Dp op indien P' groter is dan de waarde (T+Q)/2 tweede ingang aangeboden code. De code voor (T+Q)/2 wordt tezamen met codes voor -(T+Q)/2 eh (T+Q) met behulp van gebruikelijke (niet weergegeven) digitale schakelingen afgeleid uit de code voor Q en 15 T.

Vergelijkingsschakeling 23 wekt een detectiesignaal Dm op als P' kleiner is dan -^L = -(T+Q)/2. Aftrekschakeling 24 leidt uit de codes voor (T+Q) en Pr een code voor de waarde P" É {= P'-CT+Q)) op. Op overeenkomstige wijze leidt optelschakeling een 20 code voor de waarde P"' (= P'+(T+Q)) af uit de codes voor (T+Q) en P'. De codes voor P" en P"' worden eveneens aan multiplexschakeling 21 toegevoerd. Multiplexschakeling 21 laat afhankelijk van de detectiesignalen Dp en Dm steeds die code van de op de ingangen aangeboden codes P', P" en P"' door, die een waarde 25 vertegenwoordigt die tussen (T+Q)/2 en -(T+Q)/2 is gelegen.

Figuur 8 toont in detail een uitvoeringsvorm van sequentiële filterschakeling 4. Filterschakeling 4 omvat een sommatieschakeling 30 en een parallel-in-parallel-uit-register 31, waaraan aan de ingang de code voor de waarde van P wordt toegevoerd.

30 Sommatieschakeling is er een van een gebruikelijke soort welke een optelschakeling 8 en een parallel-in-parallel-uit register 29 omvat. Schakelingen 30 en 31 worden bestuurd door een besturingssignaal Cf dat met behulp van een EN-poort 32 en een vertragingsschakeling 33 wordt afgeleid uit het systeemkloksignaal Cs en het signaal Cd dat aangeeft 35 dat een detectieniveaudoorsnijding is vastgesteld, zodat sommatieschakeling 30 in reactie op een detectieniveaudoorsnijding de waarde van P bij de reeds in sommatieschakeling aanwezige sommatiewaarde Λ 'Λ =» tT ^ PHN 11,708 11 IN optelt. Bovendien wordt dan de code door de nieuwe waarde van P in register 31 geladen. De code van de in register 31 opgeslagen waarde voor P wordt via een vermenigvuldigingsschakeling 34, naar een optelschakeling 35 toegevoerd. De code voor de sommatiewaarde IN wordt 5 eveneens aan optelschakeling 35 toegevoerd. De uitgang van optelschakeling 35 leveren een code door de gecorrigeerde waarde van Q.

Figuur 9 toont in detail een uitvoeringsvorm van rekenschakeling 5. Rekenschakeling 5 omvat een multiplexschakeling 40 waaraan de van filterschakeling 4 afkomstige code voor Q en een code 10 voor de waarde -T wordt toegevoerd, De uitgangen van multiplexschakeling 40 zijn gekoppeld met de ingang van een sommatieschakeling 41, die in reactie op een impuls van het systeemkloksignaal Cs door de code van de op de ingangen vertegenwoordigde waarde optelt bij een sommatiewaarde R, en voert een code voor de waarde R toe aan een vergelijkingsschakeling 15 42. Sommatieschakeling 41 is er een van een gebruikelijke soort, die een optelschakeling 43 en een parallel-in-parallel-uit register 44 omvat. Vergelijkingsschakeling 42 genereert een detectiesignaal Cr in het geval R groter is dan T. Multiplexschakeling 40 wordt zodanig door detectiesignaal Cr bestuurd dat multiplexschakeling 40 de code voor -T 20 doorlaat in het geval dat Cr aangeeft dat R groter is dan T, en dat multiplexschakeling 40 de code voor Q doorlaat in het geval Cr aangeeft dat R kleiner is dan T. Op deze wijze genereert rekenschakeling 5 synchroon met het systeemkloksignaal, en dus synchroon met het invoeren van de monsters een code voor de waarde voor R.

25 Figuur 10 toont een uitvoeringsvorm van een schakeling 50 welke aan de hand van de opeenvolgende waarden van de afstanden R de door de monster J vertegenwoordigde informatie terugwint. Schakeling 50 omvat een eerste vergelijkingsschakeling 51 en een tweede vergelijkingsschakeling 52, waaraan aan een ingang de code voor de 30 afstanden van R vanuit rekenschakeling 5 worden toegevoerd. Aan de andere ingangen van vergelijkingsschakelingen 51 en 52 worden respectievelijk de codes voor de grenzen B1 en B2 toegevoerd. Zoals 4 reeds beschreven is jQ een goede waarde voor B1 en is 4 jQ + I een goede waarde voor B2. De codes voor de grenzen worden 35 op een gebruikelijke (niet weergegeven wijze uit de codes voor T en Q afgeleid). Vergelijkingsschakeling 51 is zodanig uitgevoerd dat zij uitsluitend een logisch “1" signaal opwekt indien R groter is dan BI.

ff t PHN 11.708 12

Vergelijkingsschakeling 52 is zodanig uitgevoerd dat zij uitsluitend een logisch "Γ signaal opwekt, indien R kleiner is dan B2. De door schakeling 51 en 52 opgewekte signalen worden tezamen met systeemkloksignaal Cs aan een EN-poort 53 toegevoerd. De uitgang van EN-5 poort 53 wordt aan de klokingang van een telschakeling 54 toegevoerd.

Het signaal Cd wordt via een vertragingsschakeling 55 toegevoerd naar de terugstelingang van telschakeling 54 en naar een besturingsingang van een geheugen 56 vein het eerst-in-eerst-uit type waarbij het invoeren van data aan de ingang en de uitvoer van data aan de uitgang onafhankelijk 10 van elkaar bestuurd worden. De parallel uitgangen van telschakeling 54, welke de telstand van de teller vertegenwoordigd worden aan de data ingangen van geheugen 56 toegevoerd. Het door interpolatieschakeling 2 opgewekt signaal CT dat het teken van het voorlaatste ingevoerde monster J vertegenwoordigt wordt eveneens aan een data ingang van geheugen 56 15 toegevoed, De telstand van telschakeling 54 wordt telkens met één verhoogd, als van de uitgang van EN-poort 53 een puls wordt opgewekt, welke pulse aangeeft dat de bij een ingevoerd monster behorende waarde van R binnen de grenzen B1 en B2 ligt. Γη reactie op puls van signaal Cd, welke puls een detectieniveaudoorsnijding aangeeft wordt de telstand 20 in geheugen 56 geladen en wordt telschakeling 54 op nul gesteld.

Bovendien wordt tezamen met de telstand het teken van het voorlaatst aan interpolatieschakeling 2 toegevoerde monster in geheugen 56 gelezen, zodat geheugen 56 achterenvolgens met telstanden die het aantal bitcellen tussen de opeenvolgende detectieniveaudoorsnijdingen 25 vertegenwoordigen en de bijbehorende tekens wordt geladen. De telstanden en deze bijbehorende tekens kunnen onder besturing van een signaal Cu in dezelfde volgorde waarin zij zijn ingevoerd in het geheugen worden uitgelezen uit geheugen 56.

De hier beschreven uitvinding is geheel opgebouwd uit 30 digitale bouwstenen en kan dus eenvoudig tezamen met de schakelingen voor het verwerken van de teruggewonnen digitale informatie in één geïntegreerd circuit worden ondergebracht.

Het spreekt voor zich dat de hier beschreven tal van uitvoeringsvormen van de uitvinding mogelijk zijn. Zo is het 35 bijvoorbeeld mogelijk om de inrichting met behulp van een programmeerbare rekenschakeling, zoals bijvoorbeeld een microcomputer, uit te voeren.

* *' *· ·'* - -» ............;____________il PAN 11.708 13

De hier beschreven uitvinding is uiteraard geschikt voor het bepalen van de faseposities van de kanaalklok op de bemonsteringstijdstippen, De inrichting volgens de uitvinding levert echter ook informatie omtrent het tijdsverschil Q tussen, de 5 bemonsteringstijd en de periodetijd van de kanaalklok. De waarde van Q kan derhalve ook worden gebruikt voor het regelen van de kanaalklokfrequentie.

Claims

1. Inrichting voor het terugwinnen van kanaalklokinformatie uit een reeks monsters, welke de signaalwaarden van een bandbegrensd, en met de kanaalklok synchroon, transmissiesignaal vertegenwoordigen op equidistante bemonsteringstijdstippen, omvattende rekenmiddelen voor het 5 afleiden van eerste posities van bemonsteringstijdstippen ten opzichte van door vaste faseposities van een referentieklok gedefinieerde referentietijdstippen uit de bepaalde posities van voorgaande bemonsteringstijdstippen, detectiemiddelen voor het detecteren van doorsnijdingen van een detectieniveau door het transmissiesignaal tussen 10 opeenvolgende bemonsteringstijdstippen uit de waarden van bij deze bemonsteringstijdstippen behorende monsters, interpolatiemiddelen voor het in reactie op een niveaudoorsnijdingsdetectie bepalen van tweede posities van bemonsteringstijdstippen ten opzichte van de niveaudoorsnijding uit de waarden van bemonsteringen in de omgeving van 15 de detectieniveaudoorsnijdingen, alsmede middelen voor het vergelijken van de tweede posities en de eerste posities van bemonsteringstijdstippen, met het kenmerk, dat de inrichting is voorzien van middelen voor het corrigeren van een maat voor het tijdsverschil tussen de periodetijd van de referentieklok en het bemonsteringsinterval 20 in afhankelijkheid van de verschillen tussen vergeleken eerste en tweede posities, en dat de rekenmiddelen zijn ingericht voor het afleiden van de eerste posities in afhankelijkheid van de maat voor het tijdsverschil.

2. Inrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de 25 middelen voor het aanpassen van de maat van het tijdsverschil zijn voorzien van sommatiemiddelen voor het sommeren van de verschillen tussen de eerste en tweede posities, en middelen voor het afleiden van de maat voor het tijdsverschil uit de som van de verschillen.

3. Inrichting volgens conclusie 2, met het kenmerk, dat de 30 middelen voor het aanpassen van de maat zijn voorzien van correctiemiddelen voor het corrigeren van het bepaalde verschil tussen de eerste en tweede posities met een met de periodetijd van de referentieklok overeenkomende waarde in reactie op een detectie van een verschil tussen de eerste en tweede positie, dat groter is dan een, met 35 de halve periodetijd van de referentieklok overeenkomende, waarde.

4. Inrichting volgens één der voorgaande conclusies, methet kenmerk, dat de rekenmiddelen ter berekening van de eerste PHN 11.708 15 4 posities zijn voorzien van middelen voor het aanpassen van de voorgaande bepaalde eerste positie met de maat voor het tijdsverschil in reactie op een detectie dat de voorgaande eerste positie op een tijdsafstand, die kleiner is dan het bemonsteringsinterval van het bijbehorende 5 referentietijdstip, is gelegen, en middelen voor het aanpassen van de voorgaande eerste positie met een waarde, die qua grootte overeenkomt met de bemonsteringstijd en die qua teken tegengesteld is aan de maat voor het tijdsverschil, in reactie op een detectie dat de voorgaande eerste positie op een tijdsafstand van het bijbehorende 10 referentietijdstip is gelegen die groter is dan de bemonsteringstijd.

5. Inrichting voor het terugwinnen van informatie welke door een bemonsterd bandbegrensd, met een kanaalklok synchroon, transmissiesignaal wordt vertegenwoordigd voorzien van een inrichting volgens een der voorgaande conclusies. 15

6. Inrichting voor het terugwinnen van informatie volgens conclusie 5, met het kenmerk, dat de inrichting voor het terugwinnen van informatie is voorzien voor vergelijkingsmiddelen, voor bepalen of de waarde van de eerste posities zijn gelegen binnen grenzen, die op een met de bemonsteringstijd overeenkomende afstand van elkaar zijn gelegen 20 en telmiddelên voor het tellen van het aantal keer dat de bepaalde waarden van de eerste posities tussen twee opeenvolgende detectieniveaudoorsnijdingen binnen de genoemde grenzen is gelegen. * \ ·> ^