NL8005240A - Werkwijze voor de electrolytische bekleding van geleidende substraten met beschermende films van fenolische harsen. - Google Patents

Description

·%

r S

S.O. 29268 ¥erkwi.ize voor Ae electrolytische bekleding van geleidende substraten met beschermende films van fenolische harsen»

De onderhavige uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor de electrolytische bekleding van geleidende substraten met beschermende films van het polyoxyfenyleen-type met een grote buigzaamheid en hechting.

5 De mogelijkheid van vorming van hechtende, inerte films op metaalsubstraten, die als de anode gebruikt worden in een electro-chemische cel, waarin een directe stroom electrische energie geleid wordt van een kathode naar de genoemde anode door een electrolytishe vloeistof, die een fenol bevat, is reeds bekend.

10 Deze bekledings-werkwijze door middel van electrolytische polymerisatie is theoretisch zeer doelmatig, doordat het de synthese van het polymeer en de afzetting er van op het substraat mogelijk maakt tegelijkertijd te worden bereikt, waarbij hechtende polyoxyfenyl eenfilms verkregen worden met een grote mate van verknoping 15 en met goede eigenschappen zoals bestandheid tegen warmte en chemische en fysische inertheid.

De werkwijzen, die voor dit doel bekend zijn, zijn in hoofdzaak gebaseerd op het gebruik van bijzondere electrolytische vloeistoffen. Zó is bijvoorbeeld in het Amerikaanse octrooischrift 20 2.961.384 voorgesteld, als het electrolyt een niet water bevattend systeem te gebruiken, dat bestaat uit fenol, hetzij gesmolten hetzij in oplossing in een oplosmiddel, dat in het algemeen kleine hoeveelheden alkali-metaalhydroxiden bevat. Echter is het technologisch vermogen van deze werkwijze beperkt door de toxiciteit van 25 het electrolyt en door de grote soortelijke weerstand er van. Een verder nadeel is de noodzaak bij hoge temperaturen tewerk te moeten gaan. Echter is de dikte van de verkregen film in hèt algemeen zeer gering (100 nm).

Ook is in het Britse octrooischrift 1. 156.309 vaorgesteld 30 een water bevattende oplossing van fenol te gebruiken, die ten minste ten dele met natriumhydroxide in zoutvorm is gebracht. Deze werkwijze resulteert in het voortbrengen van een bekleding met slechte mechanische en di-electrische eigenschappen

Andere werkwijzen gebaseerd op het gebruik van niet water-35 bevattende electrolyten, die fenolen bevatten gesubstitueerd met 8005240 2 alkyl- of arylgroepen of halogeenatomen, en mogelijk bepaalde aminen, hebben het verkrijgen van volledig bevredigende bekledingen niet mogelijk gemaakt, in het bijzonder met betrekking tot de dikte van de film, die in het algemeen zeer dun is, en de mechanische 5 eigenschappen er van.

In een samenhangende octrooiaanvrage is voorgesteld als het electrolyt een preparaat te gebruiken dat fenol als het voornaamste polymeer, kleinere hoeveelheden van een gesubstitueerd fenol (in het algemeen o-chloorfenol) en ethyleendiamine of een ander 10 alkyleendiamine bevat in een water bevattend milieu, dat variabele percentages alcohol bevat. Deze preparaten kunnen electrolytisch worden behandeld met middelmatige spanningen in cellen met een enkelvoudig compartiment. Door de electrolyse-tijd te variëren van enkele minuten tot meer dan dertig minuten worden bekledingen verkregen 15 met dikten van enkele ^um tot verscheidene tientallen yum met goede beschermende en isolerende eigenschappen.

Echter laat een systematisch onderzoek van de fysische eigenschappen van de aldus verkregen bekledingen zien, dat deze niet geheel bevredigend zijn voor toepassing in die gebieden van de tech-20 nologie, die aanzienlijke spanning of vervorming van het beklede voortbrengsel vereisen, doordat een polyoxyfenolische film met complexe verknoping minder elastisch wordt, naar mate de dikte er van toeneemt.

Een verdere beperking aan het gebruik van fenol/gesubstitueerd 25 fenol/ethyleendiaminepreparaten wordt bepaald door de spanningen, die bruikbaar zijn voor het filmvormingsproces. In feite is gebleken, dat de spanningen niet verhoogd kunnen worden buiten een bepaalde limiet zonder aanzienlijk verlies van doelmatigheid van de werkwijze zelf. Met cellen met celconstanten van ongeveer 20 cm worden de 50 "beste resultaten verkregen met spanningen van 3 tot 4 volt. De consequenties van dit feit zijn als volgt: - de electrolyse-stromen hebben een lage intensiteit en dientengevolge zijn de electrolyse-tijden, vereist voor het verkrijgen van de dikkere films, relatief lang, 35 - bij het bekleden van voortbrengsels met relatief complexe structuren, zoals de binnenzijden van buizen of dozen, kunnen de toegepaste bescheiden electrische velden resulteren .in^een niet-bevredigende bekledings-penetratie in verborgen zones of ten minste afgeschermde zones van het betreffende voortbrengsel.

8005240 ’ * 3

Een oogmerk ran de onderhavige uitvinding is het verschaffen van een werkwijze, die resulteert in fcet verkrijgen, volgens een electrolytische werkwijze, van dikke bekledingen van het polyoxy-feüyleen-type, met een grote buigzaamheid en hechting aan elk type 5 metaalanode, of zelfs aan elk type geleider. Een verder oogmerk is het verschaffen van een werkwijze, die kan worden uitgevoerd met relatief hoge toegepaste spanningen (tot 20 Ύ in cellen met cel-constanten van ongeveer 20 cm), en dientengevolge met grote stroom-dichtheden (tot 50 mA/cm ), met snelle vorming van de polymere film 10 en aanzienlijke penetratie in de meer afgeschermde zones van het electrische veld.

Volgens de onderhavige uitvinding is gebleken, dat de hiervoor vermelde oogmerken bereikt kunnen worden door toepassing van een electrolyt, dat allylfenol bevat.

-J5 De onderhavige uitvinding heeft derhalve betrekking op een werkwijze voor het bekleden van een geleidend substraat, dat gebruikt wordt als de anode in een electrochemische cel, waarin een directe electrische stroom geleid wordt van een kathode naar de genoemde anode door een electrolytische vloeistof, die één of meer fenolische 20 monomeren bevat, voor het vormen van een polymere film van fenolische hars op het substraat, met het kenmerk, dat een electrolyt gebruikt wordt, dat 10 tot 200 g/l fenolisch monomeer bevat, bestaande uit allylfenol of een mengsel van allylfenol met één of meer andere fenolen, en 5 tot 200 g/l van een alifatisch amine, 25 bij voorkeur allylamine, opgelost in een mengsel van water en alcohol in een volume-verhouding van 20 : 1 tot 0,05 · 1» de polymere film gevormd wordt door toepassing van een electrische stroom-dichtheid van niet meer dan 50 mA/cm substraat, en de aldus afgezette polymere film wordt verhit tot een temperatuur van 100 tot 30 200°C om de harding van de hars op te wekken.

Het fenolische monomeer bestaat bij voorkeur uit allylfenol, zelfs hoewel het mogelijk is (en om economische redenen geschikt kan zijn) mengsels van allylfenol met andere fenolen, gebruikt voor het doel in de bekende techniek, te gebruiken. Yoorbeeldren van deze 35 monomeren zijn fenol en gesubstitueerde fenolen, bij voorkeur gesubstitueerd op de ortho- en/of meta-plaatsen met betrekking tot de fenolische hydroxylgroep, met halogenen, alkoxy-, alkyl- of arylgroepen. De partiële substitutie van het allylfënol resulteert in het algemeen in een vermindering in de eigenschappen van elasti-40 citeit en tekort aan brosheid van de bekleding, en het verdient 8005240 4 dientengevolge de voorkeur het percentage allylfenol in het monomer enmengs el op ten minste 25 gew.?6 en hij voorkeur ten minste 50 gew.% te handhaven, om hogere waarden van deze eigenschappen in stand te houden en optimale hechting van de bekleding op het sub-5 straat te verkrijgen. Het meest geschikte percentage allylfenol in het mengsel hangt af van de gewenste eigenschappen voor de bekleding en van de concentratie van de monomeren in oplossing.

De concentratie van de fenolische monomeren in het electro-lyt is in het algemeen groter dan 20 g/l en bij voorkeur van 25 tot 10 75 g/l· Het allylfenol wordt bij voorkeur gekozen uit de ortho- en meta-isomeren. De beste resultaten worden verkregen met ortho- allylfenol. Het is eveneens mogelijk allylfenolen te gebruiken, die in de fenolische ring gesubstitueerd zijn, bij voorkeur op de ortho en/of meta-plaatsen met betrekking tot de hydroxylgroep. De substi-15 tuenten dienen zodanig te zijn, dat zij niet de ortho- en de para-plaatsen met betrekking tot de hydroxylgroep gelijktijdig blokkeren. Yoorbeelden van substituenten zijn alkylgroepen, bij voorkeur met 1 tot 5 koolstofatomen, NHg, Cl of andere groepen, die gunstig de adsorptie op het anode-oppervlak begunstigen en de reactiviteit 20 vergroten.

Het electrolyt bevat eveneens een alifatisch amine, bij voorkeur in hoeveelheden van 10 tot 75 g/l* He beste resultaten worden verkregen met allylamine, maar bekledingen met bevredigende resultaten kunnen ook verkregen worden door het allylamine ten dele of 25 geheel te vervangen door andere alifatische aminen. Het verdient in dit geval de voorkeur aminen te gebruiken met 1 tot 4 koolstofatomen, bij voorkeur primaire aminen, en in het bijzonder aminen, die functionele groepen bevatten zoals -OH, -Cl, -CgH(-, of andere functionele groepen, die resulteren in een verbetering van de adsorptie op 30 het anode-oppervlak, aan de alifatische keten. Het amine brengt het fenol in zoutvorm en garandeert een regelmatige toename in de dikte van de films. Het amine kan aanwezig zijn in de polymere film in hoeveelheden tot 3% molair.

De electrolyt-oplossing bevat een alcohol, die inr hoofdzaak 35 de functie heeft de oplossing van het fenolische monomeer te verbeteren. De alcohol wordt in het algemeen gekozen uit lagere alcoholen met 1 tot 4 koolstofatomen. De beste resultaten worden ,4η·het algemeen verkregen met methanol. De volume-verhouding tussen het water en de alcohol in het electrolyt ligt bij voorkeur van 5 1 tot 40 0,2 : 1.

8005240 -- .* 5

Het electrolyt kan ook stromingsmiddelen bevatten, zoals oellosolve, die de oppervlakte-eigenschappen en het uiterlijk van de bekleding verbeteren, en alkalimetaal- of aardalkalimetaal-hydroxiden, zoals natriumhydroxide, die de geleidbaarheid van de 5 electrolyt-oplossing verbeteren. Het stromingsmiddel kan aanwezig zijn in hoeveelheden van 0,5 tot 5 volume procent en het hydroxide in gewichts-percentages variërend van 0,5 tot 2 gew.$>. De temperatuur van het electrolysebad wordt in het algemeen op waarden van 5 tot 50°C gehouden. De electrolyse kan doelmatig worden uitgevoerd 10 bij 20 tot 25°C en bij atmosferische druk. De harding van de polyme-re film wordt bij voorkeur uitgevoerd bij ongeveer 150°C, De verhittingstijd ligt in het algemeen van 5 tot 60 minuten.

De onderhavige uitvinding is in wezen gebaseerd op de volgende overwegingen: 15 a) De anodische polymerisatie van systemen, die in wezen be staan uit fenol, resulteren onvermijdelijk in zeer vertakte ketens, die gevormd worden, doordat zelfs de ortho-plaatsen van de fenoxy-groepen (of macro-groepen) kunnen fungeren als koppelingsplaatsen volgens de reactie met de figuur van het formuleblad.

20 b) Het is bekend, dat aminen makkelijk adderen aan chinonen in waterhoudende alcoholische media en aangezien de oxydatieve polymerisatie van fenolen verschillende evenwichten en omleggingen met tussen-product-structuren van het chinon-type inhoudt, is het redelijk te veronderstellen, dat de aanzienlijke percentages ethyleen-25 diamine, aanwezig in de bekledingen bereid volgens een samenhangende octrooiaanvrage, de oorzaak zijn van reacties van dit type. Nu kan een amine, zoals ethyleendiamine, door koppeling met twee verschillende ketens zeker bijdragen aan de verknoping van de polymere film.

c) De adsorptie op een anodisch oppervlak van een organisch 30 molecuul (en met alle waarschijnlijkheid de daaropvolgende hechting van een mogelijk polymeer, dat daarvan afkomstig is) kan vergroot worden door de aanwezigheid van onverzadigde groepen, doordat de orbitalen gemakkelijk in wisselwerking kunnen treden met de anodische substraten, in het bijzonder wanneer deze bestaan uit overgangs-55 metaalroosters.

Dientengevolge hebben de punten a) en b) geresulteerd in de interpretatie van de slechte buigzaamheid en elasticiteit van bekledingen van het polyoxyfenyleen-type verkregen uit preparaten op basis van fenol en ethyleendiamine als gevolg van de overmatige 8005240 6 verknoping en vertakking van de polymere structuren.

Anderzijds heeft punt c) een mogelijke richting van onderzoek laten zien voor het verbeteren van preparaten ten einde aan de polyoxyfenyleen-films een grotere hechting op het anode-substraat 5 te geven en, zoals zal worden gezien, een grotere elasticiteit.

Het gebruik van een electrolyt, dat allylfenol bevat, maakt een grotere hechting van het polymeer op het te verkrijgen anode-substraat mogelijk vanwege de onverzadigde allylgroepen. Met ortho-allylfenol zal bovendien de mogelijkheid van de verknoping van de 10 ketens, besproken bij punt a) statistisch met de helft verminderd worden.

Anderzijds is het alifatische amine niet gevoelig voor verknoping op twee verschillende polymere keten-plaatsen (tijdens het electrolytische proces), zoals besproken bij punt b) voor ethyleen-15 diamine. Bovendien maakt de sterke wisselwerking tussen de allyl-groep en het substraat allylamine uitstekend geschikt -voor polymerisatie met fenolische verbindingen voor het vormen van hechtende films.

Met andere woorden maakt de electrolyse van preparaten in 20 hoofdzaak op basis van allylfenol en bij voorkeur allylamine het mogelijk, dat polymere film gevormd worden op het geleidende voortbrengsel, gebruikt als de anode, met een polyoxyfenyleenachtige structuur, die in hoofdzaak lineair is, evenwel sterk hechtend op het anode-substraat. Be rechtheid van de ketens en de verminderde 25 verknoping, resulterend aan het einde van het electrolytische vormingsproces, worden aangeduid door het feit, dat polymere films, gedroogd bij omgevings-temperaturen of ten minste beneden 100°C, van het substraat verwijderd kunnen worden en opgelost kunnen worden door middel van één of ander organisch oplosmiddel, zoals aceton.

30 Be films kunnen echter gemakkelijk verknoopt worden en volledig onoplosbaar worden gemaakt, terwijl goede eigenschappen van niet brosheid en hechting op het substraat gehandhaafd worden, door een hardingsproces, dat gewoonlijk wordt uitgevoerd gedurende enkele tientallen minuten (gewoonlijk 30 minuten) bij 150 C. Hét is rede-55 lijk te veronderstellen, dat de polymere moleculen verknoopt worden door de koppeling van een bepaald aantal allyl-groepen. Aangezien in dit geval de hechting tussen verschillende polyoi^fiinyleenketens plaats heeft met bruggen van verschillende atomen, die niet behoren tot het aromatische systeem, waarborgt vermoedelijk de vervormbaar-40 heid van de bindingshoeken in deze bruggen voldoende elasticiteit 8005240 4 7 van de verknoopte bekleding.

Met "betrekking tot de electrolytisehe werkwijze voor de vorming van films geven preparaten in hoofdzaak op basis van allyl-fenol en bij voorkeur allylamine in water bevattende alcoholische 5 oplosmiddelen, indien electrolytisch behandeld met constante spanningen in een cel, die niet door diafragma’s is verdeeld tussen een anode gevormd door het te bekleden voortbrengsel en een kathode, die in hoofdzaak inert is met betrekking tot het anodische proces, aanleiding tot bekledingen, die aanzienlijk hydrofoob en electrisch 10 isolerend zijn, zoals blijkt in het verloop van de werkwijze, door de constante afname in de stroom, die tot een gering percentage van de oorspronkelijke waarde ervan daalt. Met de cellen, die in de volgende voorbeelden gebruikt worden, met celconstanten van ongeveer 20 cm , kunnen de preparaten electrolytisch behandeld worden voor 15 het vormen van homogene, hechtende films met een minimum spanning van ongeveer 3 volt. Een toename in de toegepaste spanning resulteert in grotere electrolyse-stromen en een grotere reactie-snelheid voor de vorming van de polymere film zonder afbraak van de film zelf, snelle passivering of verminderingen in stroomrendement, zelfs bij 20 spanningen gelijk aan of groter dan 20 volt, teweeg te brengen. Het stroomrendement blijft in feite op waarden die ongeveer gelijk zijn aan de theoretische waarde van twee Faradays per mol afgezet fenol.

. Deze feiten kunnen beide verklaard worden door de lagere moleculaire complexheid van de polymere film (in vergelijking tot die verkregen 25 uit fenol/ethyleendiamine), die passage van de van de electrische lading mogelijk maakt zonder perforatie van de film bij hoge toegepaste electrische velden, en door de grotere affiniteit van het preparaat voor het anode-substraat, hetgeen resulteert in sterke adsorptie zelfs bij zeer positieve potentialen.

30 Het preparaat kan doelmatig electrolytisch behandeld worden in cellen, die eenvoudig bestaan uit cilindervormige reservoirs, waarin een spiraal van platina of een ander metaal, dat stabiel is in een alkalisch water bevattend alcoholisch milieu, of een rooster van hetzelfde metaal gefixeerd aan de wand van de cilinder, de katho-35 de vormt, terwijl het te bekleden voorwerp ondergedompeld in het midden van het reservoir, de anode vormt. De toegepaste spanning is zodanig, dat een begin-stroomdichtheid verschaft wordt van niet meer dan 50 mA/cm . Wanneer de stroomdichtheid aanzienlijk is verminderd (tussen 10 en 0,05 mA/cm ) wordt het voortbrengsel uit de cel ver-40 wijderd en in een oven geplaatst (gewoonlijk gedurende 30 minuten 8 "bij 150°C) waarin de polymere film verknoping ondergaat voor het vormen van structuren, die in zure, basische en organische oplosmiddelen onoplosbaar zijn. Toorts is de film inert ten opzichte van het grootste deel chemische of fysische middelen en de uitwen-5 dige verschijningsvorm ervan heeft het karakter van email met verschillende kleurtinten van geelachtig groen tot roodachtig bruin, afhankelijk van de dikte ervan en van het type substraat.

Door middel van de werkwijze volgens de uitvinding is het mogelijk bekledingen te verkrijgen met gebruikelijke dikten in de 10 orde grootte van 10 tot 20 micrometer.

<· * ' 8005240 9 -ί·

Voorbeeld I

In een elektrolytische cel werd een oplossing gebracht met de volgende samenstelling :6,2 g o-allylfenol, 4>6 g allylamine, 2 ml cellosolve, 60 ml methanol en 60 ml water. Een reeks platen 2 5 van zacht staal met een nuttig oppervlak van ongeveer 27 cm werd gebruikt als het te bekleden voortbrengsel. De elektrolyse omstandigheden en de respectievelijke resultaten zijn in de tabel gegeven.

In de tabel komt een bekledingsopbrengst van 1 mg/cm substraat overeen met een dikte van ongeveer 10 micrometer. Een beschouwing 10 van deze resultaten verklaart veel van de doelmatige kinetische kenmerken van de vormingswerkwijze van de bekledingen volgens de uitvinding. Betreffende de fysische eigenschappen van veerkracht en hechting konden de beklede platen, na 50 minuten bij 150°C gemoffeld te zijn, tot elke hoek gebogen word'.anof stukgebroken, zonder schei-15 ding van de polymere film of scheuren van het oppervlak ervan. Controleproeven en daaropvolgend scheiden met een klevende strook, laat een uiterst goede hechting van de films op het metaal zien, wat bevestigd wordt door proeven uitgevoerd met een konische doom, terwijl trekproeven de mogelijkheid van penetraties en vervormingen 20 laten zien groter dan 8 mm zonder enig teken van scheiding.

Voorbeeld II

Dit voorbeeld werd uitgevoerd zoals voorbeeld I met het gebruik als anode van een holle ijzeren buis met een diameter van 1 cm en een lengte van 6 cm, verticaal opgesteld, loodrecht op het elektri-25 sche veld. Nadat een beginspanning van 5 volt 15 minuten is toegepast, was het uitwendige oppervlak volledig en homogeen bekleed, terwijl de elektrolysestroom veranderd was vanaf een oorspronkelijke waarde van 10 mA/cm tot 2 mA/cm . Op dit punt werd de spanning verhoogd tot 20 volt gedurende 15 minuten en een polymere film werd ge-50 vormd, die het inwendige oppervlak tot 4/5 van de lengte ervan beginnend vanaf de bodem bekleedde. Na drogen zoals in voorbeeld I bedroeg de dikte van de uitwendige film ongeveer 15 micrometer en de gemiddelde dikte van de inwendige film bedroeg ongeveer 10 micrometer .

55 Voorbeeld III

Een oplossing met de volgende samenstelling werd in de elektro-lyse cel gebracht: 5 S o-allylfenol, 2,3 g allylamine, 2 ml cellosolve, 60 ml methanol, 0,5 g Κ0Ξ, water tot een volume van 100 ml.

Een spiraal van koperdraad (¢ = 2 mm)van een lengte van 78 nm werd 40 als de anodegebruikt. Na elektrolyse met een spanning van 10 volt η η η ς ? l n 2 10 gedurende 20 minuten, was de beginstroom van 10 mA/cm gedaald tot 2 0,5 mA/cm , met de vorming op de anode van een homogene polymere bekleding met een dikte van 15 micrometer. Ha drogen in een oven gedurende 20 minuten bij 150°C kon de koperdraad worden afgewikkeld 5 en gevlochten zonder scheiding van de beschermende film. Bij toepassing van deze draad als een geleider bleek het stroomverlies door het beklede oppervlak (wanneer de draad was ondergedompeld in de elektrolytische oplossing) verwaarloosbaar te zijn.

Voorbeeld IV

10 Een oplossing met een samenstelling soortgelijk als die gegeven in voorbeeld I werd elektrolytisch behandeld, behalve dat 3 S o-aHyl- fenol vervangen werden door 3 g fenol. 30 Platen zacht staal, elk 2 met een nuttig oppervlak van 25 cm werden achtereenvolgens als anode gebruikt. Boor variatie van de toegepaste spanning tussen 4 en 12 15 volt en de elektrolysetijden tussen 20 minuten en 5 minuten, werden bekledingen verkregen met een dikte van ongeveer 15 micrometer (ongeveer 1,5 mg/cm substraat) met een stroomrendement tussen 0,5 en 0,4 mg/Coulomb. Be hechtingseigenschappen van de polymere films, gedroogd zoals in voorbeeld I, op het substraat waren soortgelijk 20 aan die van voorbeeld I en herhaalde buiging van de beklede monsters resulteerde niet in een vermeldenswaardige breuk van de bekledingen.

Φ·** ‘ 8005240 φ >0 β'·"·

©CM

S4 3 ΏΟ (Λ (Μ ΙΛ W 0\ W I— F— eio\ c~-invo c— la in ια cm τ- 53¾) •rig τ— τ-τ— τ— ν- τ- τ— ν-ν- >0 ^ φ Η -Ρ Μ β ω φ m a Ρ β φ SC· Φ γ£2 «ö a Ö Ο ΦΗ C-IAVQfA'3-CMC— τ-Ο μ pj ininininiAiA't^'t Η Q Λ #ν Λ Λ Λ Λ Λ Λ Λ ΟΟ ΟΟΟΟΟΟΟΟΟ 0"> U ξ>0 ρ a 02 —' (Μ ϋ a σ\οθ(ΛΝσ\ιηο·<ίΐη fj Q lA^fflWCO'fOOin *φ <Γ Ο r r W W (Λ ΙΛ Ο ι a ^- Η'-'

Pi

PS

,--Ν

m ÖM

— Ή g CO^OJCO^C^l^CMCO

τ- <aj SO Ο li-OlA’i'tVOfAffl'i ®\ ΧΟ·'»*·'··'··· FH ,Π <! CMNCOr^MJt^'^'r I g τ— r- τ— CM CM ΙΑ H w Ι 5Φ Ο flH T-VOfOCOinWVOCMM· •Ηβ ΟΟΕ-Γ-ΟΟΕ—ΟΟΟΟΟΟί— rtf o cd o ✓—<, β β

·Γ3·Η OOLALAOOCOLArA

•rlS LA CM ι— v- τ- ι— EH'-' y s i> Φ H +3 Cd m cö cd ·Η ΟΟΟΟΟΟΟΟΟ

Pi >p

φβ rA'vt’lAVDC— CO O CM LA

&0 φ τ- τ- T- Φ -P ...

O O p * eh P) 8005240

Claims (13)

1. Werkwijze voor het "bekleden van een geleidend substraat, dat gebruikt wordt als de anode in een elektrochemische cel, waarin een elektrische gelijkstroom geleid wordt van een kathode 5 naar de anode door een elektrolytische vloeistof, die een of meer fenolische monomeren bevat voor het vormen van een polymere film van fenolische hars op het substraat, met het kenmerk, dat men een elektrolyt toepast, dat 10 tot 200 g/l fenolisch mono-meer bevat, bestaande uit allylfenol of een mengsel van allylfenol 10 met een of meer andere fenolen en 5 tot 200 g/l van een alifatisch amine, opgelost in een mengsel van water en alcohol in een volume-verhouding van 20 : 1 tot 0,05 ' 1» de polymere film vormt door toepassing van een elektrische stroom met een dichtheid van niet meer dan 50 mA/cm substraat en de aldus afgezette polymere film 15 verhit bij een temperatuur van 100 tot 200°C teneinde harding van de hars teweeg te brengen.

2. Werkwijze volgens conclusie 1,met het kenmerk, 'dat men als fenolisch monomeer allylfenol toepast.

3. Werkwijze volgens conclusie 1 of 2, met h’et k e n -20 m e r k, dat men als allylfenol ortho- of meta-allylfenol toepast.

4. Werkwijze volgens conclusies 1 tot 3, i e t het kenmerk, dat men als allylfenol ortho-allylfenol toepast.

5. Werkwijze volgens conclusies 1, 3 en 4> m e t het kenmerk, dat men een mengsel van fenolen toepast, dat ten 25 minste 25 gew.% allylfenol bevat.

6. Werkwijze volgens conclusies 1 tot 5» m e t het kenmerk, dat men als amine allylamine toepast.

7. Werkwijze volgens conclusies 1 tot 6, m e t het kenmerk, dat men een allylfenol toepast, dat een of meer 30 substituenten in de ring bevat op zodanige plaatsen, dat niet gelijktijdig de ortho- en de para-plaatsen met betrekking tot de hydroxyl-groep geblokkeerd worden.

8. Werkwijze volgens conclusies 1 tot I, 1 e t h ei kenmerk, dat men als alcohol methanol toepast.

9. Werkwijze volgens conclusies 1 tot 8, m e t h-e t kenmerk, dat men een elektrolyt toepast, dat voorts 0,5 tot 5 vol.% van een stromingsmiddel bevat voor het verbeteren van de oppervlakte-eigenschappen en het uiterlijk van de bekleding.

10. Werkwijze volgens conclusies 1 tot 9» m e t het 40 kenmerk, dat men een elektrolyt toepast, dat voorts 0,5 tot 8005240 15 2 gew.% van een alkalimetaal- of aardalkalimetaalhydroxide bevat.

11. Werkwijze volgens conclusies 1 tot 10, met het kenmerk, dat men de spanning van de elektrische stroom op een constante waarde houdt gedurende de vorming van de polymere film.

12. Werkwijze volgens conclusies 1 tot 11, m e t het kenmerk, dat men een spanning van de elektrische stroom van 3 tot 20 volt toepast.

13· Werkwijze volgens conclusies 1 tot 12,met het kenmerk, dat men de verhitting uitvoert gedurende een periode 10 van 5 tot 60 minuten. 8005240