NL8002974A - Versterkingselement voor zaagtand. - Google Patents

Description

Ϋ T/tj/lh/1

Versterkingselement voor zaagtand.

De bekende techniek, toegepast op een vervaardiging van zagen, en meer in het bijzonder op de vervaardiging van handzagen hééft door continue studies en praktische proeven ernaar gestreefd het probleem van de 5 tanden van deze zaag op te lossen met betrekking tot het bereiken van de bestmogelijke zaagwerking met een optimale prestatie en een minimum aan onderhoud.

Het is bekend om een zaagtand te versterken met materiaal dat harder is dan de tand zelf.

10 Vele werkwijze worden toegepast om deze verster king te bereiken. Bijvoorbeeld het aanbrengeri van een stuk hard metaal dat de punt van de tand vervangt.

Het resultaat in bepaalde snijgereedschappen, afgezien van de montage en/of fabrikagekosten, is goed in 15 de speciale toepassing van frezën en cirkel- en kettingzagen, waarin de ondersteuning van de tanden mechanisch bewerkbare afmetingen heeft.

Het grote probleem dat totnutoe niet opgelost is is de toepassing van deze versterkingselementen voor band-20 zagen, tengevolge van het feit dat bij het gebruik de handzaag blootgesteld is aan zeer aanzienlijke huidspanningen, daar de handzaag continu getransporteerd wordt over de· geleidingselementen van de zaaginrichting.

De buigzaamheid van de band van de zaag wordt 25 verminderd door het tandversterkingselemant, waardoor dus de vermoeidheid wordt versneld en de vorming van scheuren, die de zaag na een korte gebruikstijd bruikbaar maakt, wordt veroorzaakt.

Een oplossing die toegepast is om de tanden van 30 handzagen te versterken en welke totnutoe de béste resultaten heeft gegeven is wat bekend is als de "Stellitado" methode die bestaat uit het smelten van een mengsel van metalen (op cobaltbasis) en het aanbrengen hiervan in de vorm van druppels in een eerder in de punt van de tand ge- 800 2 9 74 v -2- V» vormde groef, zodat de druppeldetaal de punt van de tand vervangt.

Dit werk moet door specialisten geschieden die het gedrag vanu deze soort materiaal en dat van de zagen 5 kent.

Het smelten van de druppelhardmetaal moet geschieden in de direkte nabijheid van de zaagtand, en deze zaagtand wordt volledig blootgesteld aan de werking van de brander of warmtebron die wordt toegepast om dit smelten te 10 bereiken. Dit heeft een modificatie van de intrinsieke kenmerken van het materiaal van de bandzaag tot gevolg, waardoor deze later behandeld moet worden om de oorspronkelijke kenmerken- terug te krijgen.

Het oppervlak van de metaaldrunpeL moet naderhand 15 in verscheidene gangen langs een slijpsteen worden bewerkt om de snijpunt van de tand in de juiste vorm te brengen, en waarbij het noodzakelijk is om een zeer hoog percentage van het materiaal weg te nemen; materiaal dat totaal verloren gaat.

20 Studies die uitgevoerd zijn op het gebied van het gedrag van handzagen hebben bijgedragen aan het bepalen van de mogelijkheid om vooraf gevormde elementen in de tanden van handzagen op te nemen welke elementen, wanneer deze in de tand zijn aangebracht, de snijpunt vervangen en het 25 mogelijk maken om de bandzaag dezelfde bedrijfsdoelmatig-heid te geven als, zoals reeds werd opgemerkt, bereikt is met andere snijgereedschappen.

Dit doel maakt het mogelijk om, en dit is in de praktijk gedemonstreerd, een voorafgevormd versterkings-30 element te verkrijgen dat, in een groef aangebracht kan worden die gevormd is volgens een lijn die samenvalt met de lijn welke de slijphoek van de tand door midden deelt zodat, wanneer dit versterkingselement daar is bevestigd, met behulp van conventionele verbindingsmiddelen, de tand ver-35 scheidene malen geslepen kan worden, ook 'op conventionele wijze, totdat de kern versleten is.

Opgemerkt moet worden dat hierdoor, afgezien van het elimineren van de kosten van het aanbrengen van een 8 00 2 9 74 *r -3- £ druppel op een zaagtand en ook afgezien van het elimineren van enige van de risico's die de hoge temperatuur met zich meebrengt waarmee de druppel aangebracht moet worden, de tand van de zaag met conventionele middelen, en zonder 5 hulp van sterk gespecialiseerde werkkrachten, versterkt kan worden op de plaats waar deze wordt gebruikt.

Bij het praktische gebruik van de bovenbeschreven zaagtandversterking is de mogelijkheid ontdekt om de werking daarvan te verbeteren. Aan de ene kant is men tot de 10 conclusie gekomen dat het aanbevelenswaardig is om de tand van de zaag te voorzien van een uniforme snijrand ten · opzichte van de dikte van het versterkingselement, om een betere afvoer van zaagmeel te bereiken.

Aan de andere kant ïs ontdekt dat het ook aanbe-15 velenswaardig is om de zijvlakken welke de ondersteuning bepalen te vergroten, om nauwkeurig te zijn daar waar deze samenvallen met het afgeronde uiteinde van de puntkern, wanneer deze in de laatste bruikbaarheidsfase is tengevolge van het achtereenvolgens slijpen, waardoor de wanden zijn 20 gesleten, en.het adhesie-oppervlak van het versterkingselement op de zaagtand is verkleind.

Een bij het trachten om een totale versterking van het bovenste gedeelte van de tand te verkrijgen die, tegelijkertijd helpt om de puntkern in optimale bedrijfs— 25 omstandigheden te houden, werd besloten om deze zijvlakken van het versterkingselement te vergroten en dus de wanden die deze zijvlakken bepalen, totdat het bovenste gedeelte van de tand samenvalt met het lichaam van de 'tand.

De resultaten zijn, kort samengevat, een verbete-30 ring ten opzichte van het onderwerp van een eerdere octrooiaanvrage van aanvrager, volgens welke de wanden die, te zamen met de kern, de keel vormen welke het profiel van het lichaam ten opzichte van de punt van de tand beïnvloeden, en die de punt zelf niet beïnvloeden, in principe vergroot 35 worden aan het onderste, voorste gedeelte aan de zijvlak van de tand, totdat deze samenvallen voor de snijrand van de tand, zodat deze een gemeenschappelijke snijrand van de tand vormen. De genoemde wanden worden aanzienlijk vergroot 800 2 9 74 -4- ten opzichte van het afgeronde einde van de puntkem en tenslotte strekken dezelfde wanden zich uit aan de bovenste achterste gedeelten over de zijvlakken van de tand, totdat deze samenvallen boven op de rand van het lijf van 5 de tand.

Het uiteindelijke resultaat is, zoals later zal blijken in de figuurbeschrijving, een één geheel vormend versterkingsstuk van het bovenste deel van een zaagtand, welke versterking een puntkern die konstant blijft tijdens 10 opeenvolgende slijpbewerkingen van de tand, twee zijwanden die aan beide vlakken het oppervlak van de tand tussen de zijden van de slijphoek van de tand en een punt waarbij het afgeronde einde van de puntkern omvat, en welke vlakken, aan de onderste voorste rand samenvallen met de snijrand 15 van de tand en vandaar onder een hoek naar achteren staan uitgaande van de ondersteuningen van de tand, welke ondersteuningen weer een complementaire hoek hebben die naar achteren en naar beneden gericht is ten opzichte van de bovenste achterste rand.

20 De mogelijkheid is verschaft dat de randen van het versterkingselement die aangebracht worden over de zijvlakken van de tand enigszins naar de symmetriehartlijn van de eenheid toegebogen zijn zodat deze over de tand aangrijpen en daardoor op de vlakken van de tand ingesteld 25 kunnen worden, wanneer het versterkingselement op de tand geschoven wordt, waarbij de hoeken met een grote nauwkeurigheid zijn vervaardigd en daardoor een' perfecte afwerking van de snijvlakken wordt bepaald.

Hierna volgt een beschrijving van een voorbeeld-30 uitvoeringsvorm van de uitvinding aan de hand van de bijgevoegde tekeningen.

Figuur 1 toont een perspectivisch aanzicht van het element volgens de uitvinding. In deze figuur is de kern 1 te zien, waarvan het voorste uiteinde 2 gevormd is 35 volgens de slijphoek en die gevormd is in een punt van een tand wanneer deze in de‘zaagtand is aangebracht, terwijl het andere einde 3 afgerond is. De zijvlakken van de kern zijn vergroot en vormen een keel 4 die het gehele profiel S O 0 2 9 74 4 -5- van het element omvatten met uitzondering van de punt.

Deze wanden strekken zich in principe uit langs het onderste voorste gedeelte 5, totdat deze aan de voorrand 6 samenvallen met de snijrand van de tand. Aan het onderste achterste 5 gedeelte 7 zijn deze wanden aanzienlijk vergroot in het gebied dat samenvalt met het afgeronde einde 3 van de kern, om een goede bevestiging en stabiliteit van de puntkern te verzekeren wanneer deze de kleinst bruikbare afmeting heeft gekregen. Het bovenste achterste gedeelte 8 strekt zich 10 uit tot daar waar het aan de bovenzijde 9 samenvalt met de rand of het lijf van de tand. De vlakken van deze wanden bepalen de zij-ondersteüningen.

Figuur 2 toont het versterkingselement van figuur 1 aangebracht in de groef die in zaagtand 10 is gevormd.

15 Te zien is hoe de voorste randen 6 van de 'zijwanden 5 van het element de zijoppervlakken van de tand bedekken die aan de rand samenvallen met de snijrand 11 van de tand zelf.

Op dezelfde wijze valt de bovenrand 9 van de zijwanden 8 van het element samen met de bovenrand op het lijf 12 van 20 de tand. De vlakken 13 en 14 van het V-vormige tweevlak dat 'de punt van de kern vormt zijn resp. in één geval aangebracht als een eenheid van de snijrand 11 van de tand te zamen met de voorranden. 6 van de uitsteeksels 5 van de wanden van het element, en, in het andere geval van de 25 rand op het lijf van de rand 12 te zamen met de bovenrand 9 van het verlengde 8 van de wanden.

Figuur 3 is een zijaanzicht van een zaagtand waarbij het versterkingselement is aangebracht. Uitgaande 'van het oorspronkelijke profiel van de tand, aan de slijphoek 30 waarvan het aangebrachte element wordt aangepast, wordt een voorbeeld van het resultaat van de 'opeenvolgende slijpbewerkingen getoond, in respectieve stippellijnen' waarin de puntkern en de wanden worden verkleind wanneer de tand wordt geslepen. De getrokken lijn a-b geeft ongeveer de 35 maximale gebruikslijn van de puntkern aan die als punt van de tand konstant blijft.

Figuur 4 toont een zijaanzicht van een tand waarin het aangebrachte element op het maximale gebruikspunt is, 800 2 9 74 -6- overeenkomstig figuur 3. Een deel van de zijwanden blijft behouden en het gehele oppervlak van de wanden dat overeenkomt met het onderste achterste uitsteeksel 7, dat de permanente bevestiging en stabiliteit van het element be-5 paald, tot de praktische beëindiging van het gebruik van de kern als konstante punt van de tand.

Figuur 5 toont een zijaanzicht, profiel en bovenaanzicht van het versterkingselement, aangebracht in de in de zaagtand gevormde groef, ongeveer in de richting van 10 de lijn welke de slijphoek door midden deelt. De kenmerken komen overeen met die welke getoond wordt in figuur 1 en 2.

Figuur 6 toont een zijaanzicht, profiel en bovenaanzicht dat dezelfde kenmerken behoudt als bovenbeschreven. 15 In dit speciale geval zijn de wanden van het bovenste achterste gedeelte 8 beperkt tot een overlapping aan de bovenrand van de groef. Deze beperking van de zijwanden heeft het enige doel, zoals gewenst is, het volume van het versterkingsmateriaal dat gebruikt voor het vormen van de 20 versterking te beperken.

Figuur 7 toont tenslotte ook een zijaanzicht, profiel en bovenaanzicht van het versterkingselement waarbij de wanden van het bovenste achterste gedeelte weggelaten zijn on een vermindering te verkrijgen van het volume ' 25 van het materiaal van het versterkingselement.

In de drie in figuur 5, 6 eh 7 getoonde gevallen, zijn de basiskenmerken van het element op geen enkele wijze veranderd, daar het’ onderste voorste verlengde gedeelte van de banden de kenmerkende funktie behoudt van het vormen 30 van een deel, aan de voorranden^ van de snijrand van de tand, en het onderste achterste verlengde gedeelte het element stevig vasthoudt wanneer' dit, tengevolge van op elkaar volgende slijpbewerkingeri, zoals de kleinste afmetingen is verminderd.

35 Als gevolg van deze basiskenmerken wordt een ver betering bereikt in de afvoer van zaagmeel, het produkt van het houtzagen, daar de snijrand van de tand een maximaal vermogen heeft om de afvoer in zijrichting van zaagmeel

S00 2 9 74T

* -7- te voorkomen.

De puntkern van de tand kan in maximale mate worden benut, daar deze stevig blijft bevestigd totdat de. afmeting de kleinst bruikbare is geworden.

5 Benadrukt moet worden dat het effekt van de vol ledige versterking van de tand zeer wenselijk kan zijn ondanks het feit dat het lichaam in een stuk, dat het gehele bovenste gedeelte van de tand versterkt, aan de andere kant een grotere hoeveelheid materiaal vereist, waarbij de 10 in dit gedeelte van de tand te verwachten spanningen tengevolge van de versterking in het geheel moet worden vergroot.

Zoals uiteengezet is, maakt de vervaardiging van dit versterkingselement de eenvoudige toepassing daarvan 15 op de zaag mogelijk door gebruikers die niet zeer vakbekwaam zijn en, wat belangrijker is, kunnen beschadigde elementen vrijwel ter plaatse tijdens het werk vervangen, dat wil zeggen in de zagerij zelf, waarbij de volgende bewerkingen uitgevoerd moeten worden: het verwijderen van 20 het afgebroken element en het aanbrengen van een ni-euw element met behulp van conventionele 'verbindingsmiddelen, het afslijpen van de afzonderlijk vervangen elementen zodanig dat deze overeenkomen met de lengte van de rest van de punten van de zaag op dat moment.

25 Tenslotte moet opgemerkt worden hóe het aldus gevormde versterkingselement een werkelijke "druppel" op een zaagtand aangebracht versterkingselement, welke druppel volledig vooraf gevormd is met de uiteindelijke kenmerken die het versterkingselement moet hebben, zonder 30 de noodzaak om op het moment van het' hiervan aanbrengen op de zaag ingewikkelde, langzame en kostbare bewerkingen toe te passen, die het aanbrengen·van de druppel volgens de bekende technieken met zich meebrengt.

In de praktijk kan de gebruiker die 'een geschikte 35 slijpmachine heeft de punt van de tand volgens de voor het doel gegeven instructies van een groef voorzien, of beter alle punten van de tand van een zaag in êéri continue cyclus van een groef voorzien en daarna het versterkings- 800 2 9 74 <· -8- element dat de basis van de octrooiaanvrage is in deze groeven steken met behulp van een conventioneel verbindingselement, zoals lijm, of een las of dergelijke.

Er bestaat geen mogelijkheid dat het versterkings-5 element op onjuiste wijze in de tand van de zaag wordt aangebracht, daar het afgeronde einde van de puntkern nauwkeurig samen moet vallen met de afgeronde bovem van de groef waarin deze wordt opgenomen, waardoor de juiste plaatsbepaling van de punt, snijrand en het lijf van het 10 element zondermeer wordt bepaald.

Het in deze beschrijving naar voren gebrachte versterkingselement is in één stuk vervaardigd omdat het een voorafvervaardigd element betreft, hoewel het uit één of meer stukken samengesteld kan zijn, en in één of meer 15 bewerkingen van een vorm is voorzien, voor het doel van het in een eenheid die de puntkern en de zijwanden omvat aangebracht wordt eenvoudig door de puntkern in de groef in de zaagtand te schuiven.

80 0 2 9 74

Claims (3)

1. Versterkingselement voor zaagtand van het type dat gevormd wordt door een lichaam uit een stuk dat bedoeld is om als een punt in de groef aangebracht te worden, welke groef ongeveer overeenkomstig de bisectrische van de 5 slijphoek van de tand van een zaag is gevormd, en welk lichaam een puntkern omvat die aan het voorste einde gevormd is overeenkomstig de slijphoek, aan het achterste einde afgerond is, en waarbij de zijvlakken in convergerende vlakken liggen die de zijdelingse ondersteuningen' vormen, 10 en welke zijvlakken, te zsmen met' de puntkern een keel bepalen die het gehele profiel van het lichaam uit een stuk met uitzondering van. de punt bestrijkt, waarbij de wanden van de keel bedoeld zijn om de randen van de zaagtand gevormde groef te overlappen, 15 met het kenmerk, dat het onderste voorste gedeelte van de wanden die, te zamen met de kern, de keel vormen, welke het profiel van het lichaam uit een stuk als eéri punt, met uitzondering van de punt zelf, bestrijkt, tegen de zijvlakken van de tand aanliggen, tot daar waar deze 'samenvallen 20 voor de snijrand. van de tand, zodat déze hiérmee een gemeenschappelijke snijrand vormen.

2. Versterkingselement· voor zaagtand volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de. wanden aan de onderste achterste rand, die samenvalt, met het afgeronde einde van 25 de puntkern aanzienlijk zijn vergroot, om de bevestiging en stabiliteit van de puntkern bij de kleinst bruikbare afmeting te verzekeren.

3. Versterkingselement voor zaagtand volgens conclusie 1 en 2, met het kenmerk, dat het bovenste achter- 30 ste gedeelte van de genoemde 'wanden tegen de zijvlakken van de tand aanliggen, tot daar waar deze aan de bovenzijde samenvallen met de rand van het lijf van de tand, zodat de eenheid een ver sterking vormt die, met inbegrip van een 35 tijdens opeenvolgende slijpbewerkingeri permanente punten van de tand, ook het bovenste gebied van de tand aan beide vlakken permanent bedekt, gedurende de periode van de opeenvolgende slijpbewerkingen, in een gebied tussen de 800 2 9 74 *· -10- zijden van de slijphoek en een punt dat zich op de lijn bevindt die dezelfde slijphoek ongeveer in tweeen deelt. t 800 2 9 74