NL8001246A

NL8001246A - Gekoppelde telecommunicatievezels.

Info

Publication number: NL8001246A
Application number: NL8001246A
Authority: NL
Original assignee: John Wilbur Hicks Jr
Priority date: 1979-03-19
Filing date: 1980-02-29
Publication date: 1980-09-23
Also published as: DE3010556C2; DE3010556A1; EG13940A; GR67221B; CA1246916A; FR2452119B1; JPS55126209A; IN154254B; US4315666A; FR2452119A1; GB2045458A; GB2045458B

Description

• V

49 537/AH/AS '· - 1 -

Gekoppelde telecommunicatievezels.

Gedurende ongeveer de laatste 25 jaar is de exploitatie van het verschijnsel van optische vezel-lichtgeleiding gekomen op een punt, waar dergelijke inrichtingen daadwerkelijk worden gebruikt voor de commu-5 nicatiedoeleinden met betrekking tot bruikbare informatie, overgedragen door middel van licht. In de eerste plaats was het verschijnsel in hoofdzaak van belang bij licht-geleiding van het ene punt naar het andere zonder noemenswaardig lichtverlies en zodanig, dat het licht kon worden 10 geleid over bochten in de lichtbaan. Dit was op zichzelf van aanzienlijke betekenis, doch geacht wordt, dat het in de toekomst mogelijk zal worden om informatie van het ene punt naar het andere over te dragen met een aanzienlijk groter volume (per eenheid dwarsdoorsnede) dan de thans 15 gebruikte communicatiedragers.

Volgens de thans gebruikte en gebruikelijke communicatiedragers zou met betrekking tot communicatie de waarde van het informatie-geleidende optische vezel-inrichtingen kunnen worden verhoogd. Zo kunnen eind-20 eindkoppelingen, zijdelingse koppelingen, vertakte koppe lingen en afgetakte koppelingen met betrekking tot de optische vezelinrichtingen in sterke mate bijdragen tot het vervangen van de huidige informatiedragers door optische vezelinrichtingen. Hun waarde voor communicatie-. 25 doeleinden neemt af tenzij één optische vezeldrager op geschikte wijze zou kunnen worden gevoerd naar één of meer andere over grote afstanden zonder bijkomende verliezen.

Verder is gebleken, dat drie algemene klassi-30 ficaties van optische vezelinrichtingen bij communicatie bruikbaar zijn, t.w. het meergolftype, het gegradeerde indextype en het enkele golftype. De eerste twee hebben een relatief grote kerndiameter en zijn met hun uiteinden aan elkaar gekoppeld (kopse koppeling), doch niet zeer 35 gemakkelijk. Enkel golfsvezels hebben het voordeel van een hoge' bandbreedte, doch hiermede gaat een kleine kern diameter gepaard, hetwelk de koppeling zeer moeilijk maakt.

80 0 1 2 46 - 2 -

Indien bijvoorbeeld de kerndiameter drie micron bedroeg voor een enkel golfsconstructie, zou een misaanpassing van één micron leiden tot een koppeling-verlies van bijna 30% bij een kopse eind-eindkoppeling.

5 Ook zou een stofdeeltje (van kenmerkend een micron) hetzelfde soort koppelingsverlies veroorzaken. Verder treden gewoonlijk in het vezeltrekproces variaties van + 3% in de buitendiameter op en daar een kern van drie micron moet worden ingebracht in een bekledingsmantel 10 met een buitendiameter van ca. 50 micron, zal een misaanpassing tussen kernen van ca. 1,5 micron optreden, hetwelk een koppelingsverlies van ca. 50% met zich mede brengt.

Er zijn verschillende technieken beproefd 15 om de bovenstaande problemen te elimineren, doch geen van hen heeft een bevredigend resultaat en een oplossing met aanvaardbare kosten verschaft. In de literatuur zijn bijvoorbeeld verschillende voorstellen te vinden met betrekking tot de zijdelingse koppeling aan optische 20 vezelinrichtingen, waarbij beide kernen zijn ingebracht in hetzelfde bekledingssubstraat. Dergelijke inrichtingen zijn evenwel inherent los en derhalve geschikt voor geïntegreerde optiekketens, doch niet voor overdracht over lange afstanden.

25 De uitvinding heeft primair ten doel koppe- lingsstructuren voor optische vezelinrichtingen te verschaffen, met welke structuren deze inrichtingen op bevredigende wijze voldoen aan de meeste communicatie-eisen.

30 Verder beoogt de uitvinding te voorzien in koppelingsstructuren voor optische vezelinrichtingen voor toepassing in communicatietechnieken, waarbij gebruik kan worden gemaakt van vrijstaande optische vezelelemen-ten.

35 Een ander oogmerk van de uitvinding is te voorzien in koppelingsstructuren voor vrijstaande, optische enkelgolfvezelelementen, waarbij beduidende lichtver-liezen in het koppelingspunt worden vermeden.

Ook beoogt de uitvinding te voorzien in ver- 800 1 2 46 - 3 - schillende bevestigingsmiddelen en bijbehorende delen, die bruikbaar zijn bij het afstemmen en aanpassen van optische vezelelementen voor overdracht en koppeling van het enkelgolf- en meergolftype.

5 Een verder oogmerk van de uitvinding is te voorzien in verschillende optische vezelelementstructuren, waarmede een efficiënte en nauwkeuricre koppeling met andere vezelelementen mogelijk is.

Nog een verder oogmerk van de uitvinding is 10 te voorzien in optische vezelsysternen, waarbij het koppelen van optische vezelelementen in een communicatiesysteem wordt bereikt met eenvoudige kopoelingsvezels, ver-takkingsvezels en afgetakte, vezels teneinde een optisch vezelelement met één of meer andere optische vezelele-15 menten te koppelen.

Volgens de uitvinding worden de bovengenoemde oogmerken hierdoor bereikt, dat voorzien wordt in een koppelingsinrichting voor het koppelen van lichtinformatie tussen optische vezelelementen van de bovengenoemde soort, 20 die hierdoor wordt gekenmerkt, dat zij bestaat uit een eerste vezeloverdrachtselement en een tweede optische vezeloverdrachtselement, die elk een kern en een mantel bevatten en middelen voor het koppelen van lichtinformatie van het eerste naar het tweede element. Deze middelen 25 nemen de vorm aan van excentrische kernen en bekleding voor één of beide elementen, waarbij het afstemmen wordt bereikt door middel van rotatie totdat de respectieve kernen samenvallen in een tijdens de rotatie bereikte gemeenschappelijke meetkundige plaats. Een ander koppe-30 lingsmiddel bestaat uit het voorzien van de elementen van delen van de bekleding (mantel), die elk relatief meer ontvankelijk zijn voor een etsbewerking, en van kernen, die selectief dicht in de nabijheid kunnen worden geplaatst van de bekledingsomtrek op koppelingspunten 35 zonder het gevaar van verontreiniging van deze kernen.

Een dergelijke koppelingsmiddel kan ook bestaan uit het koppelen van koppelingsvezeis, die met beide vezelelementen worden gekoppeld zoals in mantel-openingen hiervan, waarbij de kern van elk element O Π Λ Λ 0 Afi - 4 - geplaatst is in of in de nabijheid van de opening teneinde beter te koppelen met het koppelende verbindings-orgaan. Verder zijn in al deze structuren en elementen technieken zoals het gebruik van spanarmaturen, bocht-5 stukken en conische delen toepasbaar voor het aanpassen en vergroten van de koppeling.

Ook worden meerkernenelementen verschaft onder gebruikmaking van een enkele bekleding voor elk element teneinde te worden gebruikt met een koppelend 10 verbindingsdeel voor het verschaffen van een koppeling in een communicatiesysteem. Deze structuren worden verbeterd door gebruik te maken van een dunne vin, die de kernen van elk element in het koppelingspunt optisch verbindt.

15 Optische vezelelementen worden ook voorzien van elektrische kernen voor het vereffenen van polarisa-tiegolfvormen en voor het vereffenen van de koppeling hiervoor. i

Verder worden volgens de uitvinding ionen-20 uitwisselingsgebieden verschaft teneinde voor het koppelen beklèdingsdelen als kerndelen te gebruiken door de brekingsindex van deze delen te verhogen in de koppelings-punten en dergelijke structuren al of niet te voorzien van optisch verbindende vinnen tussen kenmerkende kernen 25 en kernen, verschaft door de ionenuitwisselingstechniek.

Ook wordt gebruik gemaakt van koppelings-blokken teneinde met hun uiteinden tegen elkaar aanliggende elementkernen op één lijn te plaatsen en een of meer kernen worden in bepaalde structuren gebruikt voor het 30 bewerkstelligen van een vertakkende of aftakkende koppeling van optische vezelelementen.

De uitvinding zal hieronder nader worden toegelicht aan de hand van de tekening, waarin bij wijze van voorbeeld enige uitvoeringsvormen van de koppelings-35 inrichting volgens de uitvinding zijn weergegeven.

Hierin toont:

Fig. 1 een schema van een kenmerkend communicatienetwerk ter toelichting van verschillende koppelings-eisen in de conventionele systemen, 800 1 2 46 - 5 -

Fig. IA een isometrische voorstelling van de conventionele techniek van het met een kopeinde onderling koppelen van vezels,

Fig. 2, 2A en 2B resp. een vooraanzicht, een 5 eindaanzicht en een schematische voorstelling van een gunstige uitvoeringsvorm van de constructie volgens de uitvinding voor het op nauwkeurige wijze en met aanpas-singsmogelijkheden verwezenlijken van een eind-eindkoppe-ling van vezelelementkernen door voor elk gekoppeld ele-10 ment te voorzien in een reeks mantels (bekledingen), waarvan sommige mantels en de kernen excentrisch zijn geplaatst teneinde te worden gedraaid naar een nauwkeurige koppelingsstap,

Fig. 3 en 4 dwarsdoorsneden van enkelvoudige 15 gekoppelde vezelelementen, waarbij een deel van de bekleding meer ontvankelijk is voor een etsbewerking teneinde de kernen dichter bij elkaar te kunnen plaatsen ter bevordering van de koppeling,

Fig. 5A en 5B dwarsdoorsneden van optische 20 vezelelementen voor het opnemen van koppelende verbin-dingsvezels, waarbij de kernen hiervan dichter bij de kernen van dergelijke elementen zullen zijn geplaatst,

Fig. 6 een dwarsdoorsnede van een koppelende verbindingsvezel, die bruikbaar is in de constructies 25 volgens fig. 5A en 5B en andere constructies volgens de uitvinding,

Fig. 7 een isometrische voorstelling van de twee vezelelementen volgens fig. 5A en 5B, gekoppeld door middel van de koppelende verbindingsvezel uit fig. 6, .30 Fig. 8 een isometrische voorstelling van een aanpassingsarmatuur, geschikt om te worden gebruikt bij de koppelingsconstructie volgens fig. 7 voor het spannen van een overdrachtsvezelelement volgens fig. 5A of 5B teneinde passende voortplantingsconstanten te 35 verschaffen,

Fig. 9 een dwarsdoorsnede van een verdere uitvoeringsvorm volgens de uitvinding, waarbij excentrisch in een overdrachtsvezel een mantelopening is gevormd teneinde een aanpassingsgeschiktheid te verschaffen door - 6 - middel van een horizontale buiging hiervan,

Fig. 10 een dwarsdoorsnede van een verdere uitvoeringsvorm volgens de uitvinding, waarbij een transmissievezelkern dichter bij de omtrek van haar 5 bekleding is gebracht door middel van een bijzondere bekledingsvorm,

Fig. 11 een dwarsdoorsnede van de transmissie-vezel volgens fig. 10, gekoppeld met hetzij het koppelende verbindingsdeel, hetzij een verdere transmissievezel, 10 waarbij de kernen hiervan ter bevordering van de koppeling dicht in eikaars nabijheid zijn geplaatst,

Fig. 12 een dwarsdoorsnede van de transmissie-vezel volgens fig. 10 met de omkapseling hiervan ter bescherming van de vezel tegen verontreiniging, 15 Fig. 13 een dwarsdoorsnede van de transmissie- vezel volgens fig. 10, waarbij in het bijzonder gebruik is gemaakt van een glazen spie ter bescherming van de kern van cle transmissievezel tegen verontreiniging, welke spie verplaatsbaar is door een vloeistof of hars, 20 Fig. 14 en 14A een verdere uitvoeringsvorm volgens de uitvinding, waarbij een transmissievezel een paar kernen ten behoeve van de koppeling bevat, waarbij fig. 14A in het bijzonder de gedraaide structuur voorstelt, die bruikbaar is bij het aanpassen van de vezel 25 volgens fig. 14,

Fig. 14B, 14C en 14D respectievelijk een langsdoorsnede, een eindaanzicht en een dwarsdoorsnede van een dubbelkernvezel, waarbij de kernen in de koppe-lingspunten dichter bij elkaar liggen doordat de vezel 30 op een selectieve plaats is ingeknepen,

Fig. 15 een dwarsdoorsnede van een structuur, die toepasbaar is in de uitvoeringsvormen volgens fig. 14-14B, waarbij de kernen gescheiden zijn door een mantelopening teneinde de interactie tussen de kernen 35 te verminderen,

Fig. 16A en 16B doorsneden van gewijzigde uitvoeringsvormen volgens de uitvinding, waarbij enkel-kernvezels zijn gevormd, die met hun uiteinden gericht tegen elkaar liggen voor een koppeling door middel van een - 7 - armatuur of dergelijk bevestigingsmiddel, dat inbreng-baar is in de mantelopening in fig. 16A en de spiesleuf in fig. 16B,

Fig. 16C een dwarsdoorsnede van een conven-5 tionele vezel, zonder richtconstructie zoals thans gebruikt bij eind-eindkoppelingen,

Fig. 16D een dwarsdoorsnede, waarin het toepassen van een armatuur voor het gericht plaatsen van de transmissievezei uit fig. 16B is voorgesteld, 10 Fig. 17 en 17A dwarsdoorsneden van de aan passing van de uitvoeringsvormen volgens fig. 14 en 15 door middel van een vin ter bevordering van de koppeling tussen de kernen van een transmissievezel,

Fig. 18, 19 en 20 schematische voorstellingen 15 ter toelichting van de uitvinding met betrekking tot de golfvormsplitsing als gevolg van polarisatie,

Fig. 21, 21A en 21B een eindaanzicht en dwarsdoorsneden van een uitvoeringsvorm volgens de uitvinding, waarbij door middel van ionenuitwisselingstech-20 nieken de structuur van een transmissievezel wordt aange past aan een koppelingsconstructie volgens de uitvinding, Fig, 22 een isometrische voorstelling van een zijdelings koppelend verbindingsdeel, dat bestaat uit een richtarmatuur, voorzien van een goot, ' 25 Fig. 22A een dwarsdoorsnede met een gewij zigde uitvoeringsvorm van de constructie volgens fig. 22, waarbij een bovenarmatuur is toegepast en waarbij de koppelende kerndelen zijn aangebracht in de onderste armaturen, terwijl een tweede kern in de transmissievezel 30 ligt,

Fig. 22B een grafische voorstelling van de variatie van de voortplantingsconstante over de lengte van een transmissievezel, veroorzaakt door een tap toelopen van een koppelingsblok zoals weergegeven in fig. 22, 35 Fig. 23 een eindoorsnede van een transmissie vezel met drie kernen en dubbele opening ten behoeve van een vertak- en aftakkoppeling volgens de uitvinding,

Fig. 24 een einddoorsnede van een golftransmissievezel, die bruikbaar is in aftakconstructies volgens - 8 - de uitvinding,

Fig. 24A een isometrische voorstelling van een aftakconstructie volgens de uitvinding, waarbij de vezel uit fig. 24 is gebruikt als hoofdtransmissieëlement 5 en dubbelkernvezels zijn gebruikt voor het aftakken van informatie hiervan,

Fig. 25 en 25A een vooraanzicht en eindaan-zicht van een gewijzigde uitvoeringsvorm volgens de uitvinding, en 10 Fig. 26, 26A en 26B voorstellingen van nog een verdere uitvoeringsvorm, waarbij gebruik is gemaakt van meerdere kernen van een eerste transmissieëlement voor koppeling.

Fig. 1 en IA tonen resp. conventionele commu-15 nicatiesysternen en de wijze waarop dergelijke systemen thans worden aangepast aan vezeloptiektechnologie. Met het in fig. 1 weergegeven enkelvoudige communicatiesysteem worden twee steden, die in het algemeen met 10 en 12 zijn aangeduid, met elkaar verbonden. Het in fig. 1 weergegeven 20 koppelingssysteem omvat een enkelvoudige koppeling 14, waarbij elementen 13 en 14 met hun uiteinden zijn voorbewerkt alvorens te worden verenigd volgens een eind-eindkoppeling. Uiteraard kunnen bij de enkelvoudige koppeling de uiteinden ook niet tevoren zijn voorbewerkt, in 25 welk geval de transmissieëlementen zouden kunnen zijn samengevoegd volgens een splitslas, hetwelk nog altijd een eind-eindkoppeling vormt.

In een meer verfijnd koppelingsprocédé omvat een "vertakkoppeling" 16 de berichtenverkeersstroom langs 30 een hoofdtransmissieëlement 17 en verdeling in takken 18, 20 en 22 door middel van een vertakkoppeling 16.

Anderzijds wordt een samenvoeging van commu-nicatieëlenten 18, 26 of 22, 28 of 20, 30 waarbij ëén communicatieëlement een geringe fractie haar energie heeft 35 afgetakt in kléine fracties aan andere communicatie-elementen, gewoonlijk aangeduid als aftakking 24.

Wanneer wordt afgetakt zoals boven beschreven is er een bijzonder behoefte voor een hoog rendement van onafgetakte transmissies, daar vele aftakkingen in serie ftOfl 1 2 46 * * - 9 - kunnen worden opgenomen, doch uiteraard vereisen de andere beschreven koppelingsprocédé's eveneens een redelijk rendement. Indien bijvoorbeeld 20% van de communicatieënergie verloren gaat in de koppelingen 14, 5 zal niettemin het communicatiesysteem een redelijk rendement vertonen. Indien evenwel 20% van de energie verloren gaat in de onafgetakte transmissies in elk aftakpunt 24, zou het onmogelijk zijn om 100 of meer aftakkingen in serie te verschaffen, hetwelk in communicatiesystemen 10 vermoedelijk een minimumeis is.

Recentelijk is serieus aandacht gegeven aan het gebruik van optische vezelinrichtingen in communicatiesystemen zoals weergegeven in fig. 1. In sommige van deze gevallen bleek de koppeling het doorslaggevende 15 probleem te vormen. Volgens de huidige stand der techniek is evenwel doorgegaan met het gebruik maken van meergolfs-of gegradeerde indexvezels, waarbij de koppeling in principe van het eind-eindtype zoals weergegeven in fig. IA is. Een communicatieëlement in de vorm van een 20 optische vezelinrichting 13' wordt dan samengevoegd met een andere optische vezelinrichting 15' door middel van een eind-eindlas- of stomplas-koppeling, in het algemeen aangeduid met 14', waarbij kernen 13a en 15a zijn opgenomen bij het richten hiervan. In de eerste plaats hebben 25 vezels van het meergolftype een relatief lage bandbreedte en in de tweede plaats is een eind-eindkoppeling zeer moeilijk voor vezels van het enkelgolftype zoals in de inleiding is beschreven, waarbij verliezen van 30-50% zouden kunnen leiden tot een misaanpassing van één micron 30 in een kern van drie micron of een misaanpassing van 1,5 micron bij een mantelbuitendiameter van 50 micron.

Zoals fig. 2, 2A en 2B tonen, omvat de uitvinding een koppelingsconstructie voor optische vezelele-menten in een communicatiesysteem, waarbij met een hoge 35 nauwkeurigheid en een fijninstelmogelijkheid een eind-eindkoppeling wordt verschaft. Zoals in het bijzonder fig. 2A toont, is een eerste optisch vezeltransmissie-element 32 gevormd uit een reeks mantels, waarvan een middelste mantel 34 zeer nauwkeurig is passend gemaakt 80 0 1 2 46 - 10 - aan de binnendiameter van een buitenste mantel 36. De binnendiameter van de middelste mantel 34 is excentrisch geplaatst ten opzichte van de buitendiameter van de mantel 34. Een binnenmantel 38 is met haar buitendiameter 5 nauwkeurig passend gemaakt aan de excentrische binnen-boring van de middenmantel 34, waarbij de boring van de mantel 38 eveneens concentrisch ligt ten opzichte van de buitendiameter van de mantel 38. Een kern of vezel 40 is hierbij excentrisch geplaatst ten opzichte van het 10 element 32 als geheel, waarbij de kern of vezel 40 vervolgens stevig is vastgezet door middel van epoxyhars of een ander bindmiddel in de ene helft 38a van de gedeelde binnenbekleding 38 (fig. 2). De middenmantel 34 wordt vervolgens gesneden in twee lengtedelen 34a, 34b en inge-15 voegd in buitenmantel 36. De middenmante1delen 34a en 34b worden vervolgens gedraaid door middel van geribte draai-knoppen zodanig, dat de binnenmante1delen 38a en 38b meetkundige plaatsen van overlappende cirkels 38'a en 38'b verschaffen (zie fig.B). In de punten a en b zullen de 20 twee vezels of kernen 40a en 40b op één lijn komen te liggen. Uiteraard stelt fig. 2B slechts een schematische voorstelling voor, waarin de vezelkern overzichtelijk-heidshalve zeer klein ten opzichte van de roterende mantels is weergegeven. In werkelijkheid zal de diameter van de 25 door de draaibeweging verschafte cirkels aanzienlijk groter zijn dan de kernen zelf. Op deze wijze zal de totale afwijking van de instelling niet groter zijn dan nodig is en wordt de draaistand niet al te kritisch overdreven.

Het eerste vezelelement van een gekoppelde 30 communicatierij zal (in alle uitvoeringsvormen) in het algemeen worden aangeduid met 50, het tweede vezelelement in het algemeen met 60 en verdere vezelelementen met 70, 80, enz., terwijl aan het verwijzingscijfer van de mantel van elk vezelelement een toevoeging "a" en aan de kern 35 van elk vezelelement de toevoeging "b" worden gegeven.

Zoals fig. 3 en 4 tonen, is een vezelelement 50 gevormd uit een mantel 50a en een centraal geplaatste kern 50b, waarbij een deel 50' van de mantel meer ontvankelijk is voor een etsbewerking dan het resterende 800 1 2 46 * * - 11 - gedeelte van de mantel 50a. Na op deze wijze te zijn voorbewerkt wordt het deel 501 met bekende middelen weggeëtst en wordt het element 50 met een evenzo voorbewerkt element 60 samengevoegd (fig. 4). Aldus zijn de 5 kernen 50b en 60b dicht bij elkaar geplaatst ten behoeve van een zijdelingse resonantiekoppeling. Bijgevolg liggen de kernen dichter bij het koppelingspunt aan de omtrek van de mantel zonder dat hierbij gevaar tot vervuiling bestaat over de lengte, waarlang het deel 50' niet is 10 weggeëtst.

De zijdelingse resonantiekoppeling zal hieronder verder worden aangeduid met eenvoudige zijdelingse koppeling. Op deze wijze wordt geen koppeling door middel van optisch contact verschaft, doch in plaats hiervan 15 een koppeling tengevolge van interactie van gedempte golven.

De in fig. 5A-8 weergegeven uitvoeringsvorm toont een eerste vezelelement 50, die voorzien is van een opening 50", afgebakend door een mantel 50a. De kern 50b 20 van het element is zoals fig. 5A toont in de opening 50" of zoals fig. 5b toont dicht bij de opening 50" geplaatst, zodat een koppelende verbindingsvezel 52 met een mantel 52a en een kern 52b zoals fig. 7 toont een betere koppeling verschaft door middel van een excentrisch geplaatste 25 kern 52b. Uiteraard is het tweede vezelelement 60 evenals het element 50 (fig. 5A of 5B) voorbewerkt teneinde hiermede de koppelingsconstructie volgens fig. 7 mogelijk te maken.

Fig. 8 toont een spanarmatuur, dat geschikt 30 is om te worden gebruikt in de uitvoeringsvorm volgens fig. 7, waarbij draaiknoppen 54 zodanig zijn ingesteld ten opzichte van het eerste vezelelement 50, dat een geschikt aanpassing van de vezel wordt bereikt en hierdoor de koppeling wordt verbeterd. De kern 52b van de 35 koppelende verbindingsvezel 52 heeft een voortplantings-constante, die is aangepast aan de kernen van deze vezelelementen 50 en 60, doch de aanpassing kan niet exact zijn, daar de diameter van de vezelelementen 50 en 60 over hun lengte enige procenten varieert als

* Λ Λ Λ O L A

- 12 - gevolg van trekvariaties. Teneinde de constructie volgens fig. 7 te verschaffen, is de koppelende verbinding-vezel 52 ingevoerd in de openingen 50", 60" van de vezel-elementen 50, 60 en is gedraaid teneinde te worden ge-5 richt, waarbij de inbrengdiepte wordt ingesteld voor het verschaffen van een volledige koppeling, zodat in hoofdzaak al het licht van en naar de koppelende verbindings-vezel 52 wordt overgedragen. Een vloeibaar of hard wordend hars kan worden gebruikt voor het smeren van de koppelende 10 verbindingvezel 52 gedurende het proces. Aldus worden door de spanarmaturen volgens fig. 8 de kernen 52b en 50b van de koppelende verbindingsvezel en het eerste vezelelement met betrekking tot hun voortplantingsconstante dichter bij elkaar gebracht. Evenzo kan het tweede vezelelement 15 60 beter worden aangepast door gebruik te maken van de spanarmatuur uit fig. 8. De spanarmatuur zelf bevat niet alleen spanknoppen 54, doch verder een van schroefdraad voorzien element 56 teneinde de knoppen 54 dichter bij elkaar of verder van elkaar vandaan te doen bewegen.

20 Fig. 9 toont een verdere uitvoeringsvorm, die bruikbaar is bij een buigtechniek voor het aanpassen. Een eerste vezelelement 50 is voorzien van een excentrische opening 50,,, , afgebakend door een mantel 50a terwijl een kern 50b in de nabijheid van de opening is 25 geplaatst. Een koppelende verbindingsvezel (fig. 6) wordt in de opening 50 T 1 1 ingebracht en in het X-vlak in fig. 9 wordt een kromming gemaakt zodat de kern 52b van de koppelende verbindingsvezel 52 meer gespannen zal worden dan de kern 50b van het eerste of transmissie-30 vezelelement 50. Hierdoor zal een aanpassing worden bereikt met een zekere kromtestraal. In sommige configuraties treedt zelfs een samendrukking op voor de kern 52b van de koppelende verbindingsvezel 52.

Wanneer een vezelkern wordt gespannen of 35 samengedrukt zal haar voortplantingsconstante veranderen. Ook indien twee kernen tijdens het buigen evenwijdig met elkaar lopen moet het licht in de kern met de grotere kromtestraal een langere weg doorlopen. Teneinde beide kernen synchroon te houden moet hiertoe de buitenkern 800 1 2 46 - 13 - een kleinere voortplantingsconstante hebben. Bij het buigen zijn er dus twee effecten, n.l. het spannen en het veranderen van de baanlengte voor synchronisatie.

Een andere wijze van aanpassing bestaat uit 5 het enigszins taps laten toelopen van de koppelende ver-bindingsvezel 52, zodat in een inbrengpunt een aanpassing zal worden bereikt, hoewel het taps verlopende deel zou geleidelijk wordt gemaakt, dat een bijna volledige aanpassing wordt in stand gehouden over een koppelend 10 lengtedeel.

Fig. 10 toont een verdere uitvoeringsvorm, die een transmissievezelelement 50 bevat (in vrijwel alle beschreven gevallen is de aanbevolen vorm of bewerkingswijze voor een eerste transmissievezelelement 50 ook toe-15 pasbaar op een tweede transmissievezelelement, waarop het eerste zal worden gekoppeld) met een mantel 50a, die in het koppelingspunt een dwarsinkeping 50,,,, afbakent zodanig, dat de kern 50b hierdoor dichter bij de omtrek 50c (ten minste op één plaats van de omtrek) van de 20 mantel 50a komt te liggen. Fig. 10-13 behoren bij elkaar, waarbij fig. 11 het vezelelement 50 uit fig. 10 toont terwijl het gekoppeld is met een koppelende verbindings-vezel 52', waarbij de kern 50b dicht in de nabijheid van de kern 52'b ligt. Fig. 12 toont het vezelelement 50 uit 25 fig. 10, voorzien van een huls teneinde verontreiniging te vermijden in de vorm van een omkapselend element 58, dat kan zijn opgebroken in het koppelingspunt of waarmede de koppelende verbindingsvezel 52' in overeenstemming wordt gebracht met de buitendiameter van het vezelelement 30 50, zodat het omkapselende element ononderbroken is.

Eveneens ter vermijding van verontreiniging wordt de uitvoeringsvorm volgens fig. 13 gebruikt voor het vezel-transmissieëlement 50. In fig. 13 wordt een spie 50d van glas of kunststofmateriaal met een brekingsindex, kleiner 35 dan die van de mantel 50a, gebruikt. De inkeping 50 * 11 * wordt weer gevuld met een geschikte vloeistof of geschikt hars met een lage brekingsindex (niet nader weergegeven) teneinde verontreiniging te vermijden (en soms als geleiding voor het vormen van een koppelende verbindings- 800 1 2 46 - 14 - vezel zoals eerder beschreven aan de hand van fig, 12).

Fig. 14, 14A en 15 tonen een uitvoeringsvorm, die een vezeltransmissieëlement 50 bevat, dat voorzien is van een paar kernen 50b, 50'b, t.w. een centrale kern 5 50b voor transmissie en een omtrekskern 50'b voor koppe ling. Over het grootste deel van de lengte van het element 50 zal licht worden overgedragen in de centrale vezelkern 50b en in het koppelingspunt in de buitenvezel-kern 50'b voor het verschaffen van een koppeling. De 10 overdracht wordt verhinderd over de transmissielengte door aan de omtrekskern een andere voortplantingsconstante mede te delen dan aan de centrale kern. Door middel van buigen kunnen de kernen in het koppelingsgebied in evenwicht worden gebracht, doch de misaanpassingsgraad wordt 15 voldoende gemaakt om een aanzienlijke koppeling gedurende het buigen te vermijden, hetwelk de vezel over haar gehele lengte tijdens normaal gebruik ondergaat.

Hieronder volgen een aantal aanvaardbare : afmetingen voor de uitvoeringsvorm volgens fig. 14 en 15: 20 A = de gebruikte golflengte = 0,9 micron d.^ = de kerndiameter = 2,7 " d2 = de omtrekskerndiameter =2,9 " D = de buitendiameter =24 " NA = numerieke apertuur =0,2 " 25 Er is geen exacte waarde voor de koppelings- lengte voor deze afmetingen gegeven, doch deze ligt vermoedelijk tussen 10 en 25 cm. De kromtestraal, die vereist is voor het in overeenstemming brengen van de voortplantingscons tanten bedraagt ca. 3 mm.

30 Een uitbreiding van de bovenbeschreven con structie volgens fig. 14 is.weergegeven in fig. 14B, 14C en 14D, waarbij het vezeltransmissieëlement 50 door middel van warmte is uitgerekt, waarbij de dwarsdoorsnede is verkleind teneinde een relatief kort segment te vormen.

35 In dit ingesnoerde segment zal licht verder binnendringen in de mantel, daar de kernen kleiner zijn gemaakt en zal het licht sterker in wisselwerking treden, daar de afstand tussen de kernen is gereduceerd. Aldus zal een verhoogde koppelingsgraad optreden. Uiteraard zijn de 80 0 1 2 46 -15- voortplantingsconstanten voor de twee kernen nog steeds verschillend (in wezen varieert de voortplantingsconstante minder met de kerndiameter naarmate de kern kleiner wordt) zodat nog steeds een buiging nodig is voor een maximum 5 koppeling. Indien de lengte van het verzwakte segment op geschikte wijze wordt gekozen voor het volledig overdragen van licht naar de omtrekskern 50'b, doch niet weer terug wanneer het licht over de volle diameter binnentreedt (het rechter segment in fig. 14B), zal het in de 10 omtreksvezel blijven tot ten minste een bruikbare graad. Ook de aanpassing wordt bewerkstelligd door middel van torderen van het element 50 onder warmtebehandeling en verder torderen zoals in fig. 14A met de pijl 62 is aangegeven .

15 Een verdere uitbreiding van de constructie volgens fig. 14 kan worden verschaft met de uitvoeringsvorm volgens fig. 15, waarin de twee kernen 50b en 50'b door een opening 50e op meer doeltreffende wijze worden geïsoleerd van elkaar en de verstrooiing van de centrale 20 kern naar de omtrekskern door middel van ,,miσrobuiging,, wordt verminderd. De afmeting voor de opening 50e wordt bij voorkeur 5 micron gekozen, waardoor tussen de kernen een in radiale richting gereduceerde koppeling wordt verschaft. In het koppelingspunt wordt een vloeistof, een 25 hars of een (niet nader weergegeven) glazen plunjer van 5 micron met een brekingsindex, die ten minste gelijk is aan die van de mantel 50a, ingebracht over een lengte, die iets groter is dan de koppelingslengte. De brekingsindex van dit ingevoegde materiaal wordt zo groot mogelijk 30 gemaakt zonder dat werkelijk een ander kernmateriaal te worden en de koppelingsgraad wordt hierdoor in het koppelingsgebied verder verhoogd, waardoor de koppelings-lengte kan worden verkleind. Het verkleinen van de koppe-lingslengte heeft het voordeel, dat de nauwkeurigheid van 35 de bereikte aanpassing voor de voortplantingsconstanten minder mag bedragen.

Ook een verhoging van de temperatuur van het ene of het andere vezelelement veroorzaakt permanente deformaties. In de uitvoeringsvorm volgens fig. 8 werd 800 1 2 46 - 16 - bijvoorbeeld gebruik gemaakt van een armatuur voor het spanning van de vezel. Indien de temperatuur ook wordt verhoogd, wordt het vezelelement permanent uitgerekt en niet juist elastisch gespannen. Teneinde een meer vaste 5 dichtere koppeling te bereiken wordt het vezelelement volgens fig. 15 alleen in het koppelingpunt in voldoende mate verwarmd teneinde (door middel van oppervlakspanning) Λ te doen krimpen op een in de opening 50e in te brengen glazen plunjer. Ook kan het vezelelement .zoals in fig.

10 14A is voorgesteld onder verwarming worden getordeerd voor het verschaffen van exacte aanpassing van de voort-plantingsconstanten tussen de centrale kern en de omtreks-kern teneinde rondom het midden een schroeflijn van geringe spoed te verschaffen.

15 Fig. 16A-16D tonen een uitvoeringsvorm volgens de uitvinding voor een vergemakkelijkte eind-eindkoppeling. In deze voorstellingen is een geometrisch houdpunt beschikbaar, dat dichter ligt bij kernen 50b voor het vezeltransmissieëlement 50 met een enkele kern.

20 In de conventionele vezel (fig. 16C) ligt het het dichtst bijgehouden oppervlak 66 op een afstand van 10-30 micron verwijderd van de kern 68. Aldus dient + 3% van de afmeting voor het verlagen van de koppelingsnauwkeurigheid. In het buisvormige vezelelement 50 uit fig. 16A ligt de 25 kern 50b direct aan het oppefvlak dichbij de opening 50". Een (niet nader weergegeven) pen wordt gebruikt voor het verschaffen van een eind.-eindkoppeling tussen de twee vezelelementen en zij kunnen worden gedraaid voor het richten en inge drukt teneinde de kernen tegen de pen te 30 drukken en hierdoor enigerlei slapte op te nemen als gevolg van de afmetingsverschillen tussen de opening 50" en de pen. Evenzo is een van een spie voorziene vezel 50 (fig. 16B) met een spiesleuf 72 bruikbaar voor een stoot-voegkoppeling, waarbij gebruik wordt gemaakt van een 35 richtspie 74 (fig. 16D) teneinde de kern 50b in het ene vezeltransmissieëlement te richten met de kern in het andere vezeltransmissieëlement.

Langs dezelfde lijnen, doch iets meer gecompliceerd, wordt licht overgedragen van een centrale kern 80 0 1 2 46 - 17 - naar een omtrekskern zoals in 14 en verder wordt in plaats van een zijdelingse koppeling een eind-eind-koppeling tot stand gebracht. Hierdoor is het mogelijk om een koppeling tot stand te brengen tussen een rela-5 tief kleine centrale kern en een grotere omtrekskern met lagere numerieke apertuur. Hiertoe wordt voor de omtrekskern een materiaal met lagere brekingsindex gebruikt en de diameter ingesteld voor het aanpassen van de voortplantingsconstante van de centrale kern, Onver-10 mijdelijk zal de kern van grotere diameter licht voortplanten in een smallere kegelhoek. Door gebruik te maken van een grotere omtrekskern is het gemakkelijker een eind-eindkoppeling te verschaffen, daar de afmetingen groter zijn en de kern aan de omtrek is geplaatst. Het 15 richten onder een hoek wordt evenwel weer kritisch, doch dit probleem is van minder betekenis. De smallere kegelhoek en grotere diameter maakt de koppeling doelmatig en minder gevoelig voor een spleet tussen de volgens een stootlas gekoppelde uiteinden.

20 Fig. 17 toont een kern 50b van een vezel- transmissieëlement met een hieraan uitstekende dunne vin 76. De kern heeft een zodanige afmeting, dat zij geleidend is voor een enkelvoudige golf en de dwarsdoor-snedeafmeting van de vin is kleiner dan ca. 1/3 van de 25 kerndiameter. Hierbij zal licht van de kern langs de vin binnendringen en de intensiteit hiervan zal (bij benadering exponentieel) worden gedempt naarmate de afstand van de kern 50b toeneemt. Wanneer aan de vinnen dikkere dwarsdoorsneden wordt gegeven en een brekings-30 index, die kleiner is dan die van de kern, doch hoger dan de gebruikte mantel zullen soortgelijke resultaten worden bereikt. Indien de vin niet is vastgezet zal er nog altijd een verhoogde veldpenetratie zijn, die over de lengte van de vin vergemakkelijkt wordt, ten opzichte 35 van de penetratie, die zal optreden zonder gebruikmaking van de vin.

Fig. 17A toont de constante veldsterktelijnen 78 bij een gebruik van de vin 76 tussen de kernen 50b en 50'b. Voor het bereiken van een laterale koppeling is 800 1 2 46 - 18 -, in het gebied van de kern 50b een aanzienlijke veldsterkte nodig, doch het is niet nodig of wenselijk om elders een noemenswaardige veldsterkte te bereiken, daar de veldsterkte, die zou penetreren vanuit de vezelomtrek hier 5 buiten in wisselwerking zou treden teneinde absorptie en verstrooiing te veroorzaken. De vin 76 verschaft dus een veldsterkte op de plaats, waar deze nodig en gewenst is.

Fig. 18-20 tonen een toepassing van de uitvinding op kernen 50b, die geen cirkelvormige dwarsdoor-10 snede hebben. Een cirkelvormige dwarsdoorsnede verschaft vermoedelijk optimale resultaten voor een maximum transmissie, doch kernen van andere vormen zijn evenzeer bruikbaar. Bij een zeer asymmetrische geometrie is de voortplantingsconstante afhankelijk van de polarisatie.

15 Fig. 18 toont bijvoorbeeld een kern 50b, waarbij de voortplantingsconstante voor zal verschillen voor die van E2. Een enkelgolfsvezel vertoont n.l. in wezen geen enkelvoudig golfverschijnsel, doch heeft twee golfvormen, gekenmerkt door polarisatie in de richtingen E1 en E2.

20 In het geval van cirkelvormige symmetrie hebben deze golfvormen identieke voortplantingsconstanten, doch een cirkelvormige symmetrie is een te sterke eis. Aldus kan ook worden gebruik gemaakt van de geometrie volgens fig. 19, waarbij de geometrie zich telkens verhaalt na 25 een rotatie over 90°. Hierdoor verschaft de geometrie volgens fig. 19 twee golfvormen met identieke voortplantingsconstanten.

Bij twee voortplantingsconstanten zal een scherpe signaalpuls naar de vezel aan het uitgangseinde 30 twee gescheiden pulsen voortbrengen. De tijdafstand is afhankelijk van de vezellengte. Men zou deze twee uit-gangspulsen aan de uitgangmiddenzijde, doch in praktische toepassingsgevallen zullen in een lange vezel de twee golfvormen naar voren en naar achteren worden verstrooid, 35 waardoor één verbrede puls ontstaat, hetwelk de band-breedtegrens van het transmissiesignaal beperkt.

Ook asymmetrie buiten de kern zoals in fig.

5B zal twee afzonderlijke golfvormen doen ontstaan, hoewel de scheiding in voortplantingsconstanten minder zal 80 0 1 2 46 - 19 - zijn naarmate de asymmetrie verder van de kern verwijderd ligt. De configuratie volgens fig. 5B kan met betrekking tot de scheiding worden gecorrigeerd of tot een minimum worden beperkt door het invoeren van een verdere a-5 symmetrie door bijvoorbeeld de kern 50b enigszins elektrisch uit te voeren zoals in fig. 20 het geval is.

In fig. 21, 21A en 21B is een ionenuitwisse-lingstechniek volgens de uitvinding voorgesteld. Het vezeltransmissieëlement 50 is voorzien van een centrale 10 kern 50b met een hogere brekingsindex dan de mantel 50a zoals gebruikelijk. Het gebied 82 is gevormd van glas of een andere voor een ionenuitgang geschikt materiaal, waarbij evenwel de brekingsindex bij benadering gelijk is aan die van de mantel en kleiner dan de brekingsindex 15 van de kern 50b. Na het trekken van het vezelelement 50 wordt in het gebied 82 een ionenuitwisseling tot stand gebracht teneinde de brekingsindex van dit gebied te vergroten en een voortplantingsconstante te verschaffen, die gelijk is aan die van de kern 50b, doch in een om-20 trekskern. Deze ionenuitwisseling wordt alleen bewerkstelligd aan de uiteinden van de vezel ten behoeve van de koppeling of in andere koppelingspunten. Indien het gebied 82 is gevormd langs de lengte van de vezel, moet zij los gekoppeld zijn met de centrale kern 50b teneinde 25 energie-overdracht over de lengte te vermijden tenzij ongelijke voortplantingsconstanten verlengd worden. Dit probleem treedt niet op indien het gebied 82 alleen wordt gebruikt in het koppelingspunt. Indien er geen "latent” gebied 82 zou zijn, wordt een tweede kern gevormd door 30 een doopmiddel te diffunderen in het gebied of door opdampen op een laag met een geschikte brekingsindex. Verder kan gebruik worden gemaakt van een radiale vin 84 zoals in fig. 2IA is voorgesteld, die kenmerkend een dikte van 0,5 micron en een lengte van 10-20 micron heeft. 35 Deze vin kan de centrale kern 50b raken of hiervan gescheiden zijn zoals in fig. 21A is voorgesteld. Het gebied 82 heeft kenmerkend een dikte van 2 micron en een breedte van 6-10 micron. De vin 84 vergroot de koppeling tussen de twee kernen, zodat de koppelingslengte niet te lang ft 0 0 1 2 46 - 20 - behoeft te zijn. Evenzo is in fig. 21B gebruik gemaakt van een gebied 86, dat een lagere ionenconcentratie heeft dan het gebied 82. Door de lagere ionenconcentratie in het gebied 86 wordt de brekingsindex ngg hiervan kleiner 5 dan de voortplantingsconstante van de kern 50b, doch groter dan de brekingsindex van de mantel 50a: voortplantingsconstante van 50b = n50t) cos ©50b ·

Daar ngg kleiner 'is dan n^^ cos zal de afzwakkende golf radiaal worden gedempt in het gebied 10 86, doch niet zo snel worden gedempt als het geval zou zijn in de mantel. De ionenconcentratie en de hiermede verschafte brekingsindex in het gebied 86 is zodanig gekozen, dat een redelijke koppelingslengte van ca. 1 mm tot 1 cm wordt verschaft. Wanneer de golflengte 1 micron 15 bedraagt en de koppelingslengte 10000 micron is, moeten de voortplantingsconstanten in de koppeling een aanpassing van meer dan 0,1 %. verkrijgen. Een grotere koppe-1 lingslengte dan 10 cm is moeilijk te verwezenlijken met betrekking tot de precisie van alle parameters in 20 één van de voorgestelde structuren.

Sommige van de hierin beschreven koppelings-methoden zullen ter plaatse gemakkelijk worden uitgevoerd. In deze gevallen wordt een deel van de eindvoorbereiding in de werkplaats uitgevoerd en het overige deel bij het 25/ installeren ter plaatse. De kabel wordt bijvoorbeeld vervaardigd in tevoren bepaalde lengtematen zoals 10 km, 5 km, 2 km, 1 km, ½ km en ¾ km en in voorraad bewaard en naar behoefte ter plaatse gekoppeld. In dit geval wordt een vezel zoals in fig. 21B is weergegeven genomen 30 en de ionenuitwisseling uitgevoerd aan elk uiteinde teneinde een nagenoeg volledige lichtoverdracht van het gebied 82 naar de kern 50b aan het i-ngangseinde en van de kern 50b naar het gebied 82 aan het uitgangseinde te bereiken. Verder wordt het einde uitgerust met een aantal 35 constructiedelen teneinde de koppeling ter plaatse gemakkelijk te kunnen uitvoeren.

Voor het koppelen van vezelelementen 50 en 60, die zijn voorbewerkt tot de vorm volgens fig. 21B kan ter plaatse gebruik worden gemaakt van de armatuur 92 uit 80 0 1 2 46 - 21 - fig. 22. Hierbij is een koppelingskern 82 ingebracht in een goot 93 van een blok van glas of kunststof materiaal met een brekingsindex, die bij benadering overeenkomt met die van de vezelmantel 50a. Deze bewerking wordt 5 voor beide vezelelementen 50 en 60 afzonderlijk in de werkplaats uitgevoerd, De armatuur 92 wordt door middel van epoxyhars bevestigd aan het einde van elk vezelele-ment voor het verschaffen van de juiste hoekoriëntatie. Voor het uitoefenen van een contactdruk kan gebruik 10 worden gemaakt van een bovenarmatuur 94 zoals weergegeven in fig. 22A.

Ook de voortplantingsconstante in het gebied 82 wordt nauwkeurig gemeten en het uiteinde van de armatuur wordt voorzien van een label. Verder is het 15 koppelingsblok (armatuur) 92 taps uitgevoerd, zodat de voortplantingsconstante van het gebied 83 groter is aan elk uiteinde en kleiner in het midden van de armatuur (zie fig. 22B) . Daar de constante van elke vezel dan bekend is, is het ook bekend op welke plaats de vezels 20 50 en 60 op het koppelingsblok 92 moeten worden geplaatst voor het verschaffen van een goede koppeling.

Volgens de uitvinding wordt ook de mogelijkheid verschaft voor het koppelen van één transmissiënjn met meer dan één andere lijn. Het vezeltransmissieëlement 25 volgens de fig. 15 is bijvoorbeeld geschikt om twee omtrekskernen 50'b en 50"b te bevatten zoals in fig. 23 is voorgesteld. Openingen 50e dienen voor het invoeren van geschikte materialen zodanig, dat beide kernen 50'b en 50"b worden gekoppeld met de centrale kern-, waardoor: 30 de helft van de energie wordt overgedragen naar de kern 50'b en de andere helft naar 50"b. De energie wordt vervolgens gevoerd naar twee koppelende verbindings-vezels,die zijn ingebracht in de openingen 50e en van hieruit naar twee afzonderlijke transmissievezels.

35 Het is duidelijk, dat een dergelijke koppe ling zou kunnen worden gebruikt als schakelaar, zodat licht naar wens kan worden overgedragen naar hetzij de kern 50'b, hetzij de kern 50"b. Dit wordt bewerkstelligd door de koppelingsgraad te wijzigen voor het in en uit eOö12 46 - 22 - elke opening 50e doen bewegen van een vloeistofplunjer of -kolom of door middel van verstemming. Indien bijvoorbeeld de kern 50'b en de kern 50"b een geringe misafstemming hebben zal door het buigen van de vezel in de 5 ene richting een afstemming op de kern 50'b en door het buigen in de andere richting een afstemming op de kern 50"b worden bereikt.

Fig. 24 toont een koppeling 96 met meerdere aftakkingen, waarbij de kern 96b dicht bij het mantel-10 oppervlak 96a ligt, waardoor de vezelelementkoppeling 96 ongeschikt wordt voor overdracht over lange afstand.

Er kunnen echter een reeds takken 98, 102 worden afgenomen zoals in fig. 24A is weergegeven. Elk tak 98, 102 is voorzien van een dubbele kern, zodat de energie van de om-15 trekskernen 98'b, 102'b kan worden overgedragen naar de centrale kernen 98b, 102b voor het verschaffen van een overdracht over lange 'afstand via de takken. Op deze wijze zijn de takken onvolledig gekoppeld met de koppeling 96, zodat slechts een fractie van de energie naar 20 elke tak gaat. De takken verschaffen evenwel de lange afstandfaciliteit door middel van de overdracht van hun . omtrekskern naar hun centrale kern. Ook is elke koppeling of takverbinding potentieel een schakelaar, waarbij de schakelwerking wordt bewerkstelligd door het wijzig-25 en van de koppelingsgraad of door middel van een ver- stemming. Deze meertakskoppeling heeft een korte lengte (slechts ca. 1 meter) en is van het in fig. 1 weergegeven type (takkoppeling 16). Uiteraard zijn de kernen 96b, 98'b en 102'b slechts schematisch weergegeven in fig. 24A 30 en lopen in wezen continu door over de lengte van de vezels 96, 98 en 102. Verder toont fig. 24A een samengedrukte versie, terwijl een centrale kern voor de vezel 96 aanwezig moet zijn in een niet samengedrukte versie, waar er over elke 10 km of een dergelijk afstandsinterval 35 aftakkingen zijn.

Voor het vormen van een reeks aftakkingen zoals bij 24 in fig. 1 worden de kernen (ten opzichte van fig. 24) dieper in de mantel ingebracht teneinde een betere transmissie en zwakkere koppeling te bereiken.

800 1 2 46 - 23 -

Ook kan de energie worden overgedragen langs een centrale kern (fig. 14) en gedeeltelijk worden gekoppeld met een verstemde omtrekskern in elke tak door middel van buiging. Een dergelijke constructie verschilt van een spitskoppe-5 ling of een één-één-koppeling hierin, dat het overgrote deel van de energie vrijwel alleen in de centrale kern door de verbinding gaat alsof de aftrekking niet bestond. Hierbij is ten hoogste 1% over te brengen energie overdraagbaar naar de omtrekskern. Het overdrachtsrendement 10 in een tak of aftakking is tamelijk laag, doch dit wordt . niet als kritisch beschouwd.

Verder kan een eenvoudige, doch effectieve las worden gevormd door gebruik te maken van een glasbuis 112, zoals weergegeven in fig. 25, die bij voorkeur aan 15 elk van haar uiteinden naar buiten uitstaat of taps verloopt teneinde gemakkelijk te kunnen worden ingebracht, waarbij het middensegment een nauwsluitende passing verschaft voor twee met hun uiteinden aaneen te koppelen vezels. De twee volgens een eindlas te koppelen vezel-20 elementen 50 en 60 behoeven niet dezelfde afmeting te hebben en de buis 112 behoeft slechts iets groter te zijn dan de grootste van de twee elementen. De buis 112 wordt licht verwarmd zodat zij als gevolg van een opper-vlakspanning op de vezelelementen 50 en 60 zal vast-25 krimpen. De twee vezelelementen worden hierdoor gecentreerd, ook indien zij verschillende afmetingen hebben.

;Er kan een verbetering worden bereikt wanneer de buis 112 een iets lagere weektemperatuur dan de vezelelementen heeft. In bepaalde omstandigheden is 30 het nodig de vezelelementen 50 en 60 en de buis 112 aan elk van haar uiteinden tijdens het weekmaken te ondersteunen teneinde buigen of uitrekken te verhinderen.

Het verwarmen moet uniform rondom de omtrek plaatsvinden teneinde een nauwkeurige centrering te bewerkstelligen.

35 Wanneer één of meer staven 114 (fig. 25A) van een materiaal met hogere weektemperatuur tot één geheel worden gevormd met de buis 112 zullen zij de neiging hebben om de constructie recht te houden tijdens het weekmaken zonder dat hierbij een ondersteuning van <500 1 2 46 - 24 - buitenaf nodig is. Voor de staven 114 wordt als materiaal Pyrex gebruikt, dat eenvoudig op het oppervlak van een in de handel beschikbare NACOgCaC^ glasbuis wordt opgebracht en uitgereikt. De Pyrex-staven zullen tijdens het 5 trekken aan de buis hedten en gedeeltelijk hierin worden ingebed. Bij de in fig. 25A weergegeven constructie zal de buis 112 de neiging hebben om een enigszins van de cirkelvormige configuratie afwijkende driehoekvormige dwarsdoorsnede te verkrijgen, doch een dergelijke con-10 figuratie zou aanvaardbaar zijn.

Verder heeft het bovenstaande in principe betrekking op een enkelvoudig vezeloverdrachtselement met één of meer hulpvezelelementen teneinde de koppeling zoals weergegeven in fig. 14 te vergemakkelijken. Twee 15 of meer eerste vezeltransmissieëlementen worden volgens de uitvinding gebruikt en onafhankelijk van elkaar gebruikt wanneer zij voldoende gescheiden zijn zodanig, dat er geen interactie in de gewenste transmissielengte optreedt. Ook wanneer gebruik wordt gemaakt van twee of 20 meer eerste transmissieëlementkernen en zij voldoende dicht bij elkaar liggen om een interactie tot stand te brengen binnen de gewenste transmissielengte, worden zij nog altijd gebruikt voor het overdragen van hetzelfde signaal mits zij alle bij benadering dezelfde voortplan-25 tingsconstante hebben en mits de interactie de afzonder lijke voortplantingsconstanten niet al te zeer ongunstig beinvloedt. Elk van deze omstandigheden zal de bandbreedte beperken. Het is bekend, dat bij een gegeven bandbreedte de toegestane variatie van de v oortplantingsconstante 30 kan worden berekend en de toegestane'.folgvormsplitsing kan worden berekend en hiervan de tolerantie van de brekingsindex, de diameter en de minimum afstand tussen de kernen kan worden afgeleid.

Teneinde bijvoorbeeld tussen twee kernen een -4 35 verschil in voortplantingsconstante van 10 te bereiken bij een numerieke apertuur van 0,15, waarbij met enkelvoudige golfvorm wordt gewerkt, is het nodig om de -4 brekingsindex op 10 te houden, doch de diameter hoeft _2 slechts op ca. 10 te worden gehouden. Dit lijkt een 800 1 2 46 - 25 - onredelijke eis wanneer de vezeldiameter gewoonlijk -2 varieert van 2 a 3 x 10 bij het trekken, doch indien —2 de twee kernen bij het "vóörvormen" op 10 worden gehouden, zullen zij bij het trekken synchroon variëren.

5 Met betrekking tot de te behouden afstand behoeven de kernen slechts bij benadering over de afstand van één diameter van elkaar gescheiden te worden gehouden -4 teneinde de golfvormsplitsing beneden 10 te houden. Dit is tamelijk onafhankelijk van de numerieke apertuur.

10 Wanneer de kernen onafhankelijk worden ge bruikt voor meerdere signalen of tezamen voor een enkel signaal, kunnen de kernen dichter bij elkaar worden geplaatst indien de kernen van elkaar worden geïsoleerd door gebieden met een lagere brekingsindex dan de mantel. 15 Fig. 26 toont een groep kernen 118, die van elkaar zijn gescheiden door holle boringen 122 of gebieden van gereduceerde brekingsindex.

Wanneer gebruik wordt gemaakt van meerdere kernen 124 voor het overdragen van een enkel signaal, 20 worden zij voorzien van onafhankelijke hulpkernen voor de overdrachtskoppeling of kunnen zij een overdracht tot stand brengen naar een gemeenschappelijke hulpkern 126 zoals is weergegeven in fig. 26A.

Het is niet nodig, dat de hulpkern 126 van 25 het enkelvoudige golfvormtype is. Het is alleen nodig dat er één of meer nauwsluitend op elkaar aangepaste golfvormen zijn, die resoneren met de transmissiekernen 124 en dat daar geen andere nauwsluitend op elkaar aangepaste golfvormen zijn.

30 Een bijzondere geometrie voor de constructies volgens fig. 26 en 26A is weergegeven in fig. 26B, waarbij kernen 124 een koppeling tot stand brengen naar een enkele hulpkern 126 met een configuratie, die zeer geschikt is om een koppeling tot stand te brengen naar 35 een laserdiode.

Laserdioden zijn kenmerkend voorzien van rechthoekige openingen, die in de beide dimensies verschillende spreidingen hebben. De rechthoekige dwarsdoorsnede van de hulpoverdrachtkern 126 in fig. 26B is ann 1 246 - 26 - aangepast aan de laserdiode-opening en de voortplantings-constante van de laserdiode-uitgang is aangepast aan de transmissiekernelementen 124. De voortplantingsconstante van de laserdiode bedraagt bij benadering 5 n cos Θ = V0· - sin2 Θ1 sin ©2 , waarin n de brekings index van het kernelement, de spreiding in de ene dimensie van de laserbundel en ©2 de spreiding in de andere dimensie, terwijl Θ iets kleiner is dan de extreme hoek-spreidingswaarde.

10 Met de bovenomschreven communicatiekoppelings- vezel wordt volgens de uitvinding een middel verschaft, waarmede vezeloptiektechnieken worden aangepast aan praktische communicatiemiddelen.

Het zal duidelijk zijn, dat de uitvinding 15 geenszins beperkt is tot de bovenbeschreven uitvoerings-voorbeelden, doch dat velerlei gewijzigde uitvoeringsvormen kunnen worden ontwikkeld zonder hierbij buiten het kader van de uitvinding te treden.

Conclusies.

800 1 2 46

Claims

1. Koppelingsinrichting voor het koppelen van lichtinformatie tussen optische vezelelementen, met het kenmerk, dat deze inrichting bestaat uit een eerste optische vezeltransmissieëlement, uit een tweede 5 optische vezeltransmissieëlement, welke optische vezel-transmissieëlementen elk een kern met een relatief hoge brekingsindex en een bekleding met een relatief lage brekingsindex hebben, en uit middelen voor het koppelen van lichtinformatie van het eerste element naar het tweede 10 element.

2. Inrichting volgens conclusie 1, m e t het kenmerk, dat de kern van het eerste element geschikt is voor een eindlaskoppeling met de kern van het tweede element en dat de kern van het eerste element 15 excentrisch is geplaatst ten opzichte van haar bekleding.

3. Inrichting volgens conclusie 2, m e t het kenmerk, dat elk van de elementen een eerste bekleding en een mantel bevatten, welke eerste bekleding dichter bij de kern ligt dan de mantel en excentrisch 20 ten opzichte hiervan, waarbij de eindlaskoppeling wordt tot stand gebracht door rotatie van de mantel.

4. Inrichting volgens conclusie 1, m e t het kenmerk, dat de bekleding bestaat uit een eerste deel van materiaal, dat relatief ongevoelig is 25 voor een etsbewerking, en uit een tweede deel van een materiaal, dat relatief gevoelig is voor etsbewerking, waardoor het gevoelige deel wordt weggeëtst teneinde hiermede de afstand tussen de kernen tot een minimum te beperken.

5. Inrichting volgens conclusie 1, m e t het kenmerk, dat het eerste element een ring-bekledingsmateriaal afbakent en verder dat een bekle-dingsopening afbakent, waarvan de diameter groter is dan die van de kern. 1246 - 28 -

6. Inrichting volgens conclusie 5, m e t het k.enmerk, dat de kern van het eerste element in de nabijheid van de omtrek van de opening is geplaatst. 5

7.Inrichting volgens conclusie 6, m e t „ het kenmerk, dat de kern van het eerste element direct binnen de omtrek van de opening ligt.

8. Inrichting volgens conclusie 6, m e t het kenmerk, dat de kern van het eerste ele- 10 ment direct buiten de omtrek van de opening ligt.

9. Inrichting volgens conclusie 1, m e t het kenmerk, dat zij verder bestaat uit een koppelende verbindingsvezel, die voor een zijdelingse koppeling met elk van de kernen dient en die een ver- 15 bindingskern en een verbindingsbekleding bevat.

10. Inrichting volgens conclusie 9, m e t het kenmerk, dat de koppelende verbindingsvezel een kernmateriaal bevat, dat op een relatief korte afstand verwijderd ligt van een deel van de 20 omtrek van haar bekleding.

11. Inrichting volgens conclusie 9, m e t het kenmerk, dat een spanarmatuur aan het eerste element is bevestigd voor het uittrekken van dit element teneinde de voortplantingsconstante van 25 haar kern bij te regelen.

12. Inrichting volgens conclusie 9, m e t het kenmerk, dat de koppelende verbindingsvezel een geleidelijk taps verloop heeft en dat het bekledingsmateriaal van het eerste element een ring- 30 vorm heeft met een opening, waarin de koppelende verbindingsvezel uitsteekt.

13. Inrichting volgens conclusie 9, m e t het kenmerk, dat de bekleding van het eerste element in het algemeen een ringvorm heeft met een 800 1 2 46 - 29 - opening, in de nabijheid waarvan de kern van het eerste element is geplaatst, waarbij de koppelende verbindings-vezel in de opening is ingebracht en waarbij de koppelende verbindingsvezel en het eerste element zijn gewogen in 5 een richting, waarvan het vlak de kernen van het eerste element en de koppelende verbindingsvezel bevat, en in het algemeen in het koppelingspunt tussen de koppelende verbindingsvezeljen het eerste element.

14. Inrichting volgens conclusie 1, m e t 10 het kenmerk, dat het eerste element een bekleding van een in het algemeen ringvormige configuratie bevat, waarvan het materiaal is verwijderd tussen de kern en de omtrek van deze bekleding.

15. Inrichting volgens conclusie 14, me t 15 het kenmerk, dat de bekleding van het tweede element een vorm heeft, die geschikt is voor inbrengen in de ruimte, achtergelaten door het verwijderde deel van de bekleding van het eerste element.

16. Inrichting volgens conclusie 14, me t 20 het kenmerk, dat zij verder een koppelende verbindingsvezel bevat voor het lateraal koppelen met elk van de kernen en een verbindingskern en een ver-bindingsbekleding bevat, dat de koppelende verbindingsvezel zodanig is gevormd, dat zij geschikt is om te 25 worden ingebracht in de ruimte, achtergelaten door het verwijderde deel van de bekleding van het eerste element, en dat de kern van de verbindingsvezel relatief dicht bij de omtrek van haar bekleding is geplaatst zodat zij zich dich bij de kern van het eerste element bevindt.

17. Inrichting volgens conclusie 14, me t het kenmerk, dat het eerste element is inge-kapseld in een beschermingshuls.

18. Inrichting volgens conclusie 14, me t het kenmerk, dat de ruimte, achtergelaten door 35 het verwijderde deel, is opgevuld met een materiaal, waarvan de brekingsindex overeenkomt met die van het flOO 1 2 46 - 30 - materiaal van de bekleding van het eerste element.

19. Inrichting volgens conclusie 1, m e t het kenmerk, dat het eerste element verder een koppelende kern bevat, die gescheiden is van de 5 kern van het eerste element.

20. Inrichting volgens conclusie 19, m e t het kenmerk, dat het eerste element is uitgerekt en hierdoor de dwarsdoorsnede hiervan voor een deel van het eerste element over haar voortplantingsrichting 10 is verkleind teneinde de afstand tussen de kernen van het eerste element te reduceren voor het verhogen van de koppeling hiertussen.

21. Inrichting volgens conclusie 19, me t het kenmerk, dat het eerste element om haar 15 voortplantingsas is getordeerd voor het verschaffen van een aanpassing van de", voortplantingsconstanten tussen de kernen van het eerste element.

22. Inrichting volgens conclusie 19, m e.t het kenmerk, dat de bekleding van het eerste 20 element in het algemeen een ringvorm heeft, waarvan de opening zich bevindt tussen de kernen van het eerste element.

23. Inrichting volgens conclusie 14, m e t het kenmerk, dat het tweede element evenzo een 25 bekleding met een in het algemeen ringvormige configuratie heeft, waarvan het materiaal tussen haar kern en de omtrek van haar bekleding is verwijderd, dat het tweede element met haar uiteinde aanligt tegen het eerste element teneinde hiertussen een uniforme voort- 30 platingsrichting te verschaffen, en dat een spie is ingébracht in de ruimten, achtergelaten door het verwijderde materiaal van de bekleding van het eerste en van het tweede element teneinde de kernen van het eerste en het tweede element op één lijn te plaatsen. 800 1 2 46 - 31 -

24. Inrichting volgens conclusie 14, me t het kenmerk, dat het tweede element evenzo een bekleding met in het algemeen een ringvormige configuratie bevat, waarvan het materiaal is verwijderd 5 tussen haar kern en de omtrek van haar bekleding, dat het tweede element met haar uiteinde aanligt tegen het eerste element voor het verschaffen van een uniforme voortplantingsrichting hiertussen, en dat een armatuur is ingebracht in de ruimten, achtergelaten door het 10 verwijderde materiaal van de bekleding van het eerste en van het tweede element teneinde de kernen van het eerste en het tweede element op één lijn te plaatsen.

25. Inrichting volgens conclusie 19, me t het kenmerk, dat het eerste element verder 15 voorzien is van een dunne vin, die optisch is gekoppeld met de kernen van het eerste element en die een brekingsindex heeft, die hoger is dan de brekingsindex van de bekleding van het eerste element.

26. Inrichting volgens conclusie 1, m e t 20 het kenmerk, dat de elementen zodanig zijn aangepast en gerangschikt, dat de voortplantingsconstan-ten van twee polarisatiegolfvormen overeenstemmen.

27. Inrichting volgens conclusie 1, m e t het kenmerk, dat de elementen zodanig zijn 25 aangepast en gerangschikt, dat de voortplantingsconstanten van twee polarisatiegolfvormen overeenstemmen en dat de kernen in het algemeen een elliptische configuratie hebben, waarbij een eerste golfvom zich in het algemeen met zijn elektrische veldvector langs de hori-30 zontale as van de ellips en een tweede golfvorm zich in het algemeen met haar elektrische veldvector langs de verticale as van de ellips voortplant.

28. Inrichting volgens conclusie 1, m e t het kenmerk, dat de bekledingen van het eerste 35 en van het tweede element elk een gebied dicht bij de omtrekken hiervan hebben, waarin een ionenuitwisseling 800 1 2 46 - 32 - plaats vindt teneinde de brekingsindex te verhogen tot een niveau, dat overeenkomt met dat van de kernen van het eerste en van het tweede element in de nabijheid van het punt, waar de elementen zijn gekoppeld.

29. Inrichting volgens conclusie 28, me t het kenmerk, dat de elementen elk voorzien zijn van een vin, die zich in het algemeen uitstrekt van de kernen van deze elementen naar de ionenuitwisselings-gebieden hiervan, welke vin een brekingsindex heeft, 10 die groter is dan die van de bekledingen en zodanig, dat haar voortplantingsconstante lager is dan de voortplan-tingsconstante van de kernen.

30. Inrichting volgens conclusie 1, m e t het kenmerk, dat een onderste armatuur is ver- 15 schaft met een goot,, waarin de elementen zijn geplaatst voor het tot stand brengen van een koppeling.

31. Inrichting volgens conclusie 30, me t het kenmerk, dat een bovenste armatuur is verschaft met een goot,, waarin de elementen zijn geplaatst 20 voor het tot stand brengen van een koppeling.

32. Inrichting volgens conclusie 30, me t het kenmerk, dat in de goot een koppelingskern-gebied is verschaft en hierin is ingebed, welke koppe-lingskerngebied een brekingsindex heeft, die hoger is 25 dan die van de bekledingen van de elementen, en dat de elementen elk een tweede kern bevatten, die dicht bij het koppelingskerngebied is geplaatst wanneer de elementen in de goot zijn ingebracht.

33. Inrichting volgens conclusie 1, m e t 30 het kenmerk, dat zij verder een koppelingsblok bevat, waarop de elementen rusten.

34. Inrichting volgens conclusie 33, me t het kenmerk, dat de elementen met hun uiteinden tegen elkaar aan liggen. 800 1 2 46 - 33

- 35» Inrichting volgens conclusie 33, me t het kenmerk, dat de elementen elk een tweede kern bevatten met een hogere brekingsindex dan de bekledingen van de elementen, en dat het koppelingsblok 5 een koppelingskern bevat, die dicht bij de tweede kernen is geplaatst.

36. Inrichting volgens conclusie 1, m e t het kenmerk, dat zij verder een derde element met een kern en een bekleding bevat, waarbij licht van 10 het eerste element wordt overgedragen naar het tweede en naar Het derde element.

37. Inrichting volgens conclusie 36, me t het kenmerk, dat het eerste element een tweede en derde kern bevat, waarvan de brekingsindex in het 15 algemeen overeenkomt met de k ern van het eerste element.

38. Inrichting volgens conclusie 37, me t het kenmerk, dat door de bekleding van het eerste element een opening is afgebakend tussen de kern van het eerste element en de tweede kern, en dat door de bekle- 20 ding van het eerste element een opening is afgebakend tussen de kern van dit element en de derde kern.

39. Inrichting volgens conclusie 1, m e t het kenmerk, dat zij verder een derde element met een kern en een bekleding bevat, waarbij een licht- 25 koppeling wordt tot stand gebracht tussen het eerste element en het tweede element en tussen het eerste element en het derde element, waarbij door het eerste element een deel van het voortgeplante licht wordt overgedragen bij het tweede element in een eerste koppe- 30 lingspunt en vervolgens een deel van het resterende zich voortplantende licht wordt overgedragen naar het derde element.

40. Inrichting volgens conclusie 19, me t het kenmerk, dat de koppelingskern groter is 35 dan de kern voor gebruik in een eind-eindkoppeling. onn 1 9 Afi - 34 -

41. Inrichting volgens conclusie 1, m e t het kenmerk, dat de elementen met hun uiteinden zijn gekoppeld en omgeven zijn door een buis, die op deze elementen is vastgeklonken.

42. Inrichting volgens conclusie 41, me t het kenmerk, dat de buis een lagere weektempera-tuur dan de elementen heeft.

43. Inrichting volgens conclusie 41, me t het kenmerk, dat de buis aan haar uiteinden 10 naar buiten toe is gebogen teneinde het inbrengen van de elementen te vergemakkelijken.

44. Inrichting volgens conclusie 1, m e t het kenmerk, dat het eerste optische vezeltrans-missieëlementi.een aantal kernen bevat, die van elkaar 15 zijn gescheiden door gebieden, waarvan de brekingsindex lager is dan die van de bekleding.

45. Inrichting volgens conclusie 44, me t het kenmerk, dat het eerste optische vezel-transmissieëlement verder een hulpkern bevat, waar naartoe 20 een enkel signaal via het aantal kernen wordt overgedra gen voor het tot stand brengen van een koppeling met het tweede optische vezeltransmissieëlement i:

46. Inrichting volgens conclusie 45, me t het kenmerk, dat het tweede optische vezel- 25 transmissieëlement een laserdiode is met een opening en een uitgang van een bepaalde voortplantingsconstante, en dat de dwarsdoorsnede van de hulpkern is aangepast aan die van het aantal kernen.

47. Inrichting volgens conclusie 37, me t 30 het kenmerk, dat de tweede en derde kern voort- plantingsconstanten hebben, die verschillen van die van de kern van het eerste element.

48. Inrichting volgens conclusie 47, m e t het kenmerk, dat middelen zijn verschaft voor 800 12 46 - 35 - het wijzigen van de voortplantingsconstante van ten minste één van de kernen ten behoeve van aanpassing voor het tot stand brengen van een laterale koppeling.

49. Inrichting volgens conclusie 48, me t 5 het k enmerk, dat de middelen voor het wijzig en van de voortplantingsconstante bestaat uit buigings-middelen.

50. Inrichting volgens conclusie 39, me t het kenmerk, dat het koppelen van transmissie- 10 middelen wordt verschaft door middel van een laterale koppeling.

51. Inrichting volgens conclusie 50, me t het kenmerk, dat het eerste element een tweede kern bevat. 15

52, Inrichting volgens conclusie 51, me t het kenmerk, dat het voortgeplante licht naar de tweede kern wordt overgedragen door middel van een afstemming alvorens, de transmissie te koppelen met het tweede en derde element.

53. Inrichting volgens conclusie 51, me t het kenmerk, dat het voortgeplante licht wordt overgedragen naar de tweede kern door het eerste element in te snoeren alvorens, de transmissie te koppelen met het tweede en derde element.

54. Langwerpige vezelopticaïnrichting, met het kenmerk, dat zij voorzien van een kern met relatief hoge brekingsindex, van een bekleding met relatief lage brekingsindex, en van een langsopening.

55. Inrichting volgens conclusie 54, me t 30 het kenmerk, dat de opening asn dwarsdoorsnede- dimensie heeft, die groter is dan die van de kern.

56. Inrichting volgens conclusie 54, me t het kenmerk, dat de dwarsdoorsnede van de kern dicht bij de opening is geplaatst teneinde in de kern onn 1 9 ar - 36 - voortgeplant licht te koppelen.

57. Inrichting volgens conclusie 54, me t het kenmerk, dat de dwarsdoorsnededimensie van de opening groter is dan die van de kern en dat de dwars- 5 doorsnede van de kern dicht bij de opening is geplaatst voor het koppelen van licht, voortgeplant in de kern.

58. Inrichting volgens conclusie 57, m e t het kenmerk, dat zij verder een tweede kern bevat met een brekingsindex, die hoger is dan die van 10 de bekleding.

59. Vezelopticaïnrichting, met het kenmerk, dat zij een kern met een relatief hoge brekingsindex en een bekleding met een relatief lage brekingsindex bevat, welke kern in de nabijheid ligt 15 van slechts een deel van de buitenomtrek van de bekle ding en in hoofdzaak een kleinere dwarsdoorsnede heeft dan de bekleding.

60. Inrichting volgens conclusie 59, me t het kenmerk, dat de kern excentrisch is ge- 20 plaatst ten opzichte van de bekleding.

61. Inrichting volgens conclusie 59, me t het kenmerk, dat de bekleding voorzien is van een inkeping, aan de voet waarvan de kern is geplaatst.

62. Vezelopticaïnrichting, met het 25 kenmerk, dat zij bestaat uit een paar kernen met relatief hoge brekingsindex, uit een bekleding met relatief lage brekingsindex en uit een vin, die zich in dwarsdoorsnedevlak uitstrekt tussen de kernen voor het verschaffen van een interactie tussen de kernen.

63. Vezelopticaïnrichting, met het kenmerk, dat zij bestaat uit een paar kernen met relatief hoge brekingsindex en uit een bekleding met relatief lage brekingsindex, waarbij de afstand in het dwarsdoorsnedevlak tussen de kernen en hun brekingsindex 800 1 2 46 - 37 - een interactie veroorzaakt tussen de kernen.

64. Inrichting volgens conclusie 63, me t hetkenmerk, dat de interactie zich in een interactiepunt uitstrekt over minder dan 10 cm van de 5 lengte van de inrichting.

65. Inrichting volgens conclusie 63, me t het kenmerk, dat een enkelvoudige bolvorm wordt voortgeplant door de inrichting met een bepaalde golflengte .

66. Vezelopticaïnrichting, met het kenmerk, dat zij een kern bevat met relatief hoge brekingsindex, alsmede een bekleding met relatief lage brekingsindex, welke bekleding een etsbaar deel bevat.

67. Vezelopticaïnrichting, met het kenmerk, dat zij bestaat uit een kern met een relatief hoge brekingsindex en uit een bekleding met een relatief lage brekingsindex, welke bekleding een deel bevat, waarvan de brekingsindex door middel van 20 ioenenuitwisseling kan worden verhoogd teneinde een tweede kern te verschaffen.

68. Inrichting volgens conclusie 67, me t het kenmerk, dat ëen vin is aangebracht tussen de kern en het deel voor het in het dwarsdoorsnedevlak 25 koppelen van licht hiertussen.

69. Vezelopticaïnrichting, met het kenmerk, dat zij bestaat uit een kern met een relatief hoge brekingsindex, uit een bekleding met een • relatief lage brekingsindex en uit middelen voor het 30 lateraal koppelen van licht naar de kern naar een tweede middel voor lichttransmissie.

70. Inrichting volgens conclusie 69, me t het kenmerk, dat zij verder middelen bevat voor lange lichttransmissies. 800 1 2 46