NL7904469A

NL7904469A - Inrichting voor het lezen van een gedrukte kode en het daarvan omzetten in een audio-signaal.

Info

Publication number: NL7904469A
Application number: NL7904469A
Authority: NL
Original assignee: Philips Nv
Priority date: 1979-06-07
Filing date: 1979-06-07
Publication date: 1980-12-09
Also published as: FR2458869A1; GB2057175A; US4375058A; JPH0226238B2; GB2057175B; DE3020315A1; FR2458869B1; JPS565600A

Description

* Λ c Ν. V. Philips' Gloeilampenfabrieken te Eindhoven.

31.5.1979 1 PHN 9k7k "Inrichting voor het lezen van een gedrukte kode en het daarvan omzetten in een audio-signaal".

ACHTERGROND VAN DE UITVINDING

In zijn algemeenheid betreft de uitvinding een systeem voor het lezen van een gedrukte kode om deze om 5 te zetten in een signaal van andere aard, en wel met name in een audio-signaal. Zulke systemen zijn wel bekend geworden onder de naam "pratend boek". Het medium kan daarbij in andere vorm dan die van een boek zijn (bijvoorbeeld een enkel vel papier). Onder "gedrukt" worden andere gra-10 fische technieken, zoals "off-set" en dergelijke, medebe-grepen. Het medium is voorzien van voor visuele perceptie geschikte informatie, bijvoorbeeld in de vorm van tekst of beeld. Verder is er een kode-eenheid (of meerdere kode-eenheden) aanwezig, bijvoorbeeld een kodeveld, dat door zijn 15 plaats gelieerd is aan een deel van de "niet-kodesinformatie.

Het is dan tot op zekere hoogte mogelijk een willekeurige toegang (access) uit te voeren op de kode, bijvoorbeeld doordat een blad van de drager meerdere kodevelden bevat die door een gebruiker "in een oogopslag" geselekteerd kun-20 nen worden. Het audio-signaal kan verlerlei inhoud hebben, zoals spraak (bij in een vreemde taal gedrukte tekst), muziek, of achtergrond geluiden bij een afbeelding van een gebeurtenis. De uitvinding betreft echter met name niet geluidsfilm met optisch af te tasten geluidstoevoeging omdat daarbij voor zowel beeld als geluid een sequentiële 7904469 Λ 31.5.1979 2 ΡΗΝ 9^7^ aftasting aanwezig is; deze wordt daarbij gerealiseerd door een voor beeld en geluid gezamenlijke en dus onderling in de tijd gesynchroniseerde, mechanische aftasting. De uitvinding betreft ook niet systemen met bijvoorbeeld een 5 roterende beeldplaat (VLP) die eveneens een mechanische aandrijving bezitten met in de tijd een vaste synchronisatie tussen beeld en geluid omdat anders afzonderlijke op-nemers voor geluid en beeld nodig zouden zijn. Bovendien is daar op de beeldplaat geen ”zichtbaar” beeld aanwelf zig, maar slechts de kode daarvan,

In het bijzonder betreft de uitvinding een inrichting voor het genereren van geluidssignalen op basis van aan een bedrukte drager ontleende, op een visueel selëk-teerbaar deelgebied van het oppervlak (area) van de drager 15 aanwezige koderepresentaties, bevattende: a. eerste, voor manipulatie geschikte middelen voor het selektief aftaèten van genoemd deel gebied en het aan de daar aanwezige koderepresentaties ontlenen van kode-signalen; 20 b. tweede middelen voor het ontvangen en bewerken van genoemde kodesignalen en het daaruit ontwikkelen van weergeefbes turings signalen; c. derde middelen voor het onder besturing van, van genoemde tweede middelen afkomstige signalen, sekwentieel 25 aktiveren van akoestische generatormiddelen. Zo een inrichting is bekend uit het Amerikaanse Octrooischrift 3^7^19^. De bekende inrichting realiseert reeds het probleem dat ontstaat als een grote bandbreedte van het geluid gewenst wordt terwijl de drukkwaliteit ( in bits per 30 lengteëenheid) beperkt is. Ook zou het ongewenst zijn als een grote (en konstante) snelheid bij het aftasten nood— zakelijk ware. Volgens de bekende techniek wordt de drager met een handbewogen opnemer lopend afgetast, terwijl de weergave plaatsvindt tesamen met het aftasten . Op de ^5 drager is een voorkomende lage frekwentie direkt opgeslagen. Als een hoge frekwentie moet worden weergegeven bevat de drager slechts een aan die hoge frekwentie toebedeeld signaal van lage frekwentie. Door modulatie met een door 7904469 £ l 31.5.1979 3 PHN 9V74 het systeem geproduceerde hogere frekwentie wordt de hoge audio-frekwentie (als somfrekwentie) weer teruggewonnen.

Hier is dus een konstante en vaste aftastsnelheid nodig. Bovendien is het een zeer elementair systeem: herhaling 5 en dergelijke funkties zijn niet mogelijk.

SAMENVATTING VAN DE UITVINDING

Het is een doelstelling van de uitvinding om 10 een hoge geluidskwaliteit, en in het algemeen een grote informatieïnhoud bij de weergave te realiseren, zonder dat een zeer grote hoeveelheid opgeslagen informatie op de drager aanwezig hoeft te zijn en zonder dat aan het aftasten van de kode hoge eisen ge-steld hoeven te worden, 15 en waarbij voorts de mogelijkheid wordt gecreëerd voor het toevoegen van extra funkties. De uitvinding realiseert de doelstelling doordat hij het kenmerk heeft, dat genoemde tweede middelen bevatten: bl. een tussen geheugen met een data ingang die ver- 20 bonden is met een uitgang van de eerste midde len; b2. een synchronisatiemechanisme om aan de signalen van de koderepresentaties synchronisatiesignalen te ontlenen en daarmee de opslag van kodesig-25 nalen in het tussen-geheugen te besturen; b3. een klok om in het tussengeheugen opgeslagen informaties van kodesignalen uit te lezen en middels een uitgang van de tweede middelen te presenteren aan de derde middelen.

30 De uitvinding kan gebruikt worden voor edukatieve, recreatieve en andere doeleinden. Het systeem kan desgewenst eenvoudig zijn uitgevoerdj zo kunnen de akoestische gene-ratormiddelen belichaamd zijn in slechts één enkele luidspreker. Het is voordelig dat nu de synchronisatie tussen 35 aftasten en weergeven is losgelaten, waardoor aan de kwaliteit van het aftasten lagere eisen mogen worden gesteld: zo zal een snelle aftasting geen hogere toon meer ten 7904469

31.5.1979 k PHN 9W

* 4 gevolge hebben. In de tweede plaats zijn de expressiemogelijkheden in het weer te geven signaal sterk vergroot, omdat de uit het tussengeheugen uitgelezen informaties niet een direktie representatie behoeven te zijn van het akoes-5 tische uitgangssignaal maar dit bijvoorbeeld kunnen adresseren: zo kan met bijzonder weinig kode—informatie bijvoorbeeld een muziektema of wijsje worden gevormd. Op zich kan dit geluidspatroon een grote komplexiteit en/of lengte bezitten. Verder is het nu mogelijk om extra funkties zoals 10 herhaling (eventueel met andere geluidsterkte of andere weergeefsnelheid) toe te passen. En verder kan de uitgelezen informatie ingebouwde redundantie bevatten, zodat fout detektie en/of fout korrektie mogelijk is. '

Het is gunstig als genoemde derde middelen een 15 objektgeheugen bevatten, waarvan een adresingang verbonden is met een uitgang van genoemd tussengeheugen om daaruit uitgelezen informaties als adres te ontvangen, en van welk objekt-geheugen een data uitgang verbonden is met een stuuringang van genoemde akoestische generatormiddelen 20 om per geheugenplaats van het objektgeheugen een selektief door de akoestische generatormiddelen weer te geven geluidspatroon te adresseren. Zo worden de mogelijkheden van de weergave verder vergroot omdat de opslagkapaciteit van het objektgeheugen groot is ten opzichte van die welke 25 op de drager plaats kan vinden. Zo kunnen dus langere stukken tekst of muziek worden weergegeven. Ook kan het zelfde geluidspatroon dan vanuit meerdere kodevelden worden geadresseerd. Het objektgeheugen kan zijn uitgevoerd bijvoorbeeld als halfgeleider geheugen of als een zg.(mag-30 netische) floppy disk. Een ander aantrekkelijk medium is een video-geheugen-schijf die een wel zeer grote hoeveelheid informatie kan bevatten. Naarmate het objekt geheugen per adres meer informatie bevat, behoeft de kode op de drager minder informatie te bevatten om hetzelfde resul-35 taat te bereiken. Anderzijds kan op drager een enkel kode-veld reeds een sekwentie van adressen voor het objektge-heugen bevatten, waardoor dit laatste per geheugenplaats 7904469 * $ 31.5.1979 5 PHN 9^74 slechts een relatief* kleine kapaciteit behoeft te hebben.

Het is verder mogelijk dat het objekt geheugen voor een ontvangen adres meerdere informaties alternatief kan afgeven, bijvoorbeeld afhankelijk van een interne toestand 5 van het systeem: bijvoorbeeld bij taalonderwijs een keuze uit twee verschillende stemmen. Bij het begin wordt dan de "A"— stem of de "Bw-stem gekozen.

VERDERE DETAILS VAN DE UITVINDING

10

Het is gunstig als de derde middelen syntheti-satormiddelen bevatten met een ingang om een van genoemde kodesignalen afgeleid stuursignaal te ontvangen en een uitgang om genoemde generatormiddelen te aktiveren. De 15 synthetisatormiddelen kunnen de informatie voor een bepaalde klank ontvangen, bijvoorbeeld een klinker, medeklinker, lettergreep of (willekeurig) woord. Dergelijke synthetisatormiddelen zijn op zich zelf gebruikelijk geworden^ Een zeer eenvoudige en goedkope uitvoering is ge-20 inkorporeerd in het edukatieve kinderspeelgoed "speak 'n spell" gefabriceerd door de firma Texas Instruments,

Dallas Texas. Dit instrument heeft het formaat van een zakrekenmachine en bevat een synthetisator voor 400 woorden volgens het LPC (linear predictive coding) systeem.

25 De theorie van zo'n kodeersysteem is beschreven in een overzichtsartikel "Linear Prediction: A tutorial Review",

John MaKhoul, Proc. IEEE, 6^, no. 4, April 1975, p. 561.

Separate synthetisatormiddelen zijn bijvoorbeeld aangeboden door de firma Telesensory Systems in'Electronics", 30 12 april 1979j blz. 256. De synthetisatormiddelen zetten de ontvangen informatie in het algemeen om in een kombina-tie of een tijdreeks van stuursignalen voor de akousti-sche generatormiddelen. Zo behoeven de generatormiddelen niet direkt te worden aangestuurd, het-zij door de kode 35 op de drager (als geen objektgeheugen aanwezig is), hetzij door een inhoudsdeel van het objektgeheugen. Door deze tussenstap is eveneens, vooral bijvoorbeeld in het 7904469 f « 31.5.1979 6 PHN 9474 geval van spraakweergave, minder stuurinformatie nodig om van buiten de akoestische generatormiddelen aan te sturen. Zo kan de kodestruktuur op de drager eenvoudiger, respek-tievelijk de opslagkapaciteit van het objekt geheugen re-5 latief kleiner zijn. Aan de andere kant zullen voor het weergegeven van muziek en dergelijke, synthetisatormidde-len van geheel andere struktuur gebruikt kunnen worden.

Het is gunstig als voor het aftasten van een genoemd deelgebied, dat ten hoogste een voorafbepaalde af-10 meting bezit, genoemde eerste middelen bevatten: at. een aftastinrichting met een optische afbeeldinrich-ting om genoemd deelgebied op een optisch gevoelig element af te beelden, waarvan de afmeting groter is dan overeenkomt met het beeld van genoemde voorafbe-15 paalde afmeting; a2. een spiegelinrichting om middels samenvallen van een beeld van genoemd deelgebied en een voorafbepaalde sektor van genoemde aftastinrichting visueel een juiste positionering van genoemde eerste middelen te 20 detekteren; a3. een aftastsekwentiegenerator om een aftastcyclus van genoemd optisch gevoelig element te besturen. Op deze manier is zelfs geen bewegende aftasting meer nodig omdat een zelfaftastend arrangement van elementaire detektorde-25 len aanwezig kan zijn. Door de spiegelinrichting is een centrering van de eerste middelen ten opzichte van het ko-de veld zeer gemakkelijk, omdat middels een (half) spiegelende werking een splitsing gemaakt kan worden in het van de drager met kode afkomstige (bijvoorbeeld gereflek— 30 teerde) licht. Uiteraard kan genoemde spiegelinrichting als spiegelend element ook een prisma bevatten. Het is ook mogelijk om de koderepresentaties in een tweedimensionaal arrangement op te stellen: door de grotere informatie op de drager kan de informatie in het objektgeheugen 35 kleiner worden of zelfs vervallen. Aan de andere kant zal dit ook een tweedimensionale aftasting in het optisch gevoelig element noodzakelijk maken. Als zo'n uitvoering van dat element te kostbaar is zal daarenboven dan in de tweede 7904469

31.5.1979 7 PHN

1 5 richting een mechanische aftasting nodig zijn; daaraan behoeven echter ook nu niet de uit de oudere techniek bekende hoge kwaliteitseisen wat betreft konstante aftast-snelheid gesteld te worden. Bij stilstaand aftastelement 5 kan nu veelal de sekwentie van het aftasten in het optisch gevoelig element worden medebestuurd door de klok die het uitlezen van het tussen geheugen bestuurt. Dit laatste vervult dan de funktie van een eerst-in-eerst-uit-buffer. Daardoor kan in vele gevallen een eenvoudiger werking en/of 10 een verminderde kapaciteit mogelijk zijn. Zo zal het tus-sengeheugen geen plaats hoeven te bieden aan alle tesamen van de drager afkomstige kodeïnformatie. Voor het implementeren van de herhalingsfunktie wordt dan het kode-veld nogmaals uitgelezen.

15 Het is gunstig als voor het aftasten van kode- representaties op de drager met een voorafbepaalde definitie genoemd optisch gevoelig element bevat een arrangement (array) van optisch gevoelige deelelementen met een fijnschaligere dan genoemde voorafbepaalde dan genoemde 20 definitie, en dat uitgangen van de deelelementen verbonden zijn met ingangen van een datareduktiexnrichting om van op op-volgende deelelementen binnen genoemd arrangement de informaties samen te nemen en als een verkorte bitkode aan genoemde tweede middelen toe te voeren. Dit maakt toepas-25 sing van een eenvoudige druktechniek mogelijk omdat nu de schaal van de korepresentaties niet exakt vast behoeft te liggen. Zelfs fotocopieën kunnen nu gebruikt worden als objekt voor de leesinrichting volgens het bovenstaande. Bovendien kan de datareduktieïnrichting reeds bepaalde 30 soorten fouten korrigeren, zoals bijvoorbeeld een onjuist uitgangssignaal van een optisch gevoelig deelelement.

Het is gunstig als voor het uitlezen van kode-velden met een in een aftastinrichting vast aantal representaties genoemde datareduktieinrichting voorzien is van 35 middelen om in die richting de afmeting van het kodeveld te meten en een aan het resultaat van die meting evenredige lineaire reduktiefaktor te vormen. Dit geeft een zeer er eenvoudige realisatie voor de datareduktie en/zijn grote 7904469 * · 31.5.1979 8 PHN 9474 toleranties in de schaal eenvoudig toelaatbaar. Bij toleranties in de vergrotingsfaktor, bijvoorbeeld bij fotokopieën zal deze tolerantie dikwijls in twee richtingen dezelfde zijn. Bij een tweedimensionaal arrangement van ko-5 derepresentaties hoeft de reduktiefaktor slechts éénmaal bepaald te worden. In de tweede richting kan dan met een variabel aantal koderepresentaties (willekeurig aantal rijen kodebits) worden gewerkt.

Het is gunstig als genoemde voorafbepaalde 10 definitie kleiner is dan overeenkomt met een zwart-wit-zwart overgangenpaar binnen 0,2 millimeter. Dit geeft een goed realiseerbare techniek en efficient gebruik van de ruimte op de drager. In sommige toepassingen kan ook een grovere definitie voordelig zijn, bijvoorbeeld bij 15 leermiddelen voor jonge kinderen als de kans op vlekken op de drager groot is. Dan zal de kode toch dikwijls goed uitleesbaar blijken.

Het is gunstig als genoemde eerste middelen geschikt zijn voor het momentaan aftasten van een rechthoe-20 kig deelgebied van vaste afmeting op de drager, en wel met de lange zijde van de rechthoek in de regelrichting gelegen. Dit levert een ergonomisch zeer voordelige oplossing. Bij voorkeur hebben alle kodevelden dezelfde afmeting. Gunstige waarden voor deze afmetingen liggen voor 25 de hoogte tussen 2 en 15 nun en voor de breedte tussen 6 en 3Ö mm.

KORTE BESCHRIJVING VAN DE FIGUREN

30 Temee wordt een voorkeursuitvoering volgens de uitvinding beschreven aan de hand van enkele figuren.

Fig. 1 geeft een inrichting volgens de uitvinding als een aan eenschakeling van subsystemen,

Fig. 2 geeft een voorbeeld van een uit te le- 35 zen kode.

Fig. 3 geeft een tweede voorbeeld van een uit te lezen kode.

7904469 * « 31.5.1979 9 PHN 9474

Pig. 4 geeft een daarvoor geschikte opnemer.

Pig. 5 geeft een voorbeeld van het gebruik van een kodeveld. __ geven

Fig. 6a, 6b,6c/een stroomdiagram voor de data- 5 reduktie.

Fig. 6 d geeft een verder stroomdiagram.

Fig. 7 geeft uitgelezen signalen.

NAUWKEURIGE BESCHRIJVING VAN EEN UITVOERINGSVOORBEELD

10

Fig. 1 geeft een inrichting volgens de uitvinding als een aaneenschakeling van subsystemen. Deze laatste zijn eenvoudshalve weergegeven als holle rechthoeken en worden in het navolgende nader besproken. Element 35 15 is het centrale besturingselement en bevat een klok. Het centrale besturingselement geeft op de meervoudige lijn 40 regelmatig kloksignalen en daarenboven besturingssig-nalen af aan de overige subsystemen van de inrichting.

Blok 20 stelt voor het arrangement van drager met kode en 20 daarop de voor manipulatie geschikte aftaster (blok 21).

De aan de koderepresentaties (niet getekend) ontleende kodesignalen verschijnen uit de aftaster op de eventueel meervoudige verbindingslijn 22. Blok 24 is een tussenge-heugen met een voldoend grote kapaciteit zoals nader be-25 sproken zal worden. Bovendien wordt in blok 24 een data-reduktie uitgevoerd. Het tussengeheugen annex de datare-duktieïnrichting kunnen zelfstandige en specifiek voor deze toepassing ontwikkelde bouwstenen zijn. Anderzijds kunnen ze, zoals later beschreven zal worden, tesamen zijn 30 geïmplementeerd in een minicomputer met een klok en een voldoend grote geheugenkapaciteit. In een specifieke (special purpose) bouwsteen zal het tussengeheugen bevatten: een adresregister, een data-ingangspoort, een data-uit-gangspoort (deze twee eventueel gekombineerd), een lees/ 35 schrijfbesturingsklem en een klokingang. Het adresregister heeft een telingang en een terugstelingang. Desgewenst bevat het geheugen een ingang voor een globaal terugstel- 7904469 * * 31.5.1979 10 PHN 9hlk signaal. De telsignalen, lees/schrijfbesturingssignalen en het globaal terugstelsignaal worden gegenereerd door het element 35. Het tussengeheugen 24 slaat de op lijn 22 ontvangen kodesignalen voorbijgaand op, terwijl deze daar-5 na, in dezelfde volgorde als overeenkomt met de volgorde van de later te besturen akoestische weergave kunnen worden uitgelezen. Onder besturing van signalen op lijn 4θ.

In deze figuur is het tussengeheugen 24 voorzien van uit-gangsinformatielijnen 26, 28 die eventueel meervoudig 10 zijn, dit laatste bijvoorbeeld als het tussengeheugen 24 parallel een meerbitskode aflevert. Als de drager relatief weinig informatie bevat, bijvoorbeeld slechts een enkele rij kodebits, zal lijn 26 naar het objekt geheugen 30 aanwezig 15 zijn. Het objektgeheugen 30 wordt door signalen op lijn 26 geadresseerd, onder medebesturing door synchroniserende kloksignalen op lijn 4θ. Door het ontvangen adres wordt een eerste geheugenplaats in het objekt-geheugen geadresseerd. Om spraak weer te geven ontvangt het objektgeheugen 20 bijvoorbeeld de kode van een woord of een deel van een woord. Het objektgeheugen produceert dan bij het begin van het weergeven van dat woord (gedeelte) de kode van de eerste klank van dat woord, bijvoorbeeld de eerste letter. Onder besturing van de kloksignalen worden dan achtereen-25 volgens de verschillende klanken (letters) van dat woord in kode afgegeven. Dit gebeurt doordat het adresregister van het objektgeheugen als teller bestuurd wordt. De reeks adressen wordt beëindigd, of wel doordat op lijn 26 een nieuw beginadres verschijnt om een verdere reeks adressen 30 te starten, of wel doordat de adresteller van geheugen 30 een uitgangsoverdrachtssignaal afgeeft (bijvoorbeeld na een vast aantal adresseringen), of wel doordat het laatste adres van elke' reeks een signaalkode bevat die het afgeven van verdere kodes op lijn 32 beëindigt. Het objekfc-35 geheugen 30 bevat in het algemeen een opslagelement met goeddeels onveranderbare inhoud zoals een ROM of PR0M omdat de inhoud voor een groot aantal lees operaties dezelfde kan blijven. Het is geschikt voor willekeurige toegan- 7904469 31·5·1979 11 ΡΗΝ 9^7^ kelijkheid. Als de weergave muziek betreft of iets dergelijks kan het objekt geheugen 30 daarvan de kodes bevatten. Het beëindigen van een reeks uitlezingen in objekt-geheugen 30 wordt over lijn 35 toegevoerd aan het centrale 5 besturingselement 35 j dat daarop een verder leessignaal voor tussen geheugen 24 kan besturen.

Als aan de andere kant de drager relatief veel informatie bevat, kan het objektgeheugen achterwege blijven. Xn dat geval verschijnen telkens kodes op lijn 28 10 onder besturing van de klokpulsen om de synthetisatormid-delen 3^ aan te sturen. Het terugmeldsignaal op lijn 31 is dan uiteraard overbodig.

Voor het weergeven van spraak bevat element 3^ de eigenlijke synthetisatormiddelen. Door de signalen op 15 de lijnen 28 of 32 wordt een klank (letter) geadresseerd. De synthetisatormiddelen bevatten een opslagelement (ROM of PROM) met willekeurige toegankelijkheid. De kode van een klank aktiveert een eerste adres van de synthetisatormiddelen, waardoor op lijn 36 een 32 bits kode verschijnt. 20 Onder besturing van de kloksignalen wordt in de synthetisatormiddelen elke 30 msek een volgend adres uitgelezen om op de uitgang 36 een 32 bits signaal te genereren.

Het aantal van 32 bits is voldoende om een interval van 30 msek spraak genoegzaam te karakteriseren. Zelfs kon na 25 30 msek geëffektueerde spraak telkenmale een stilieperiode van 30 msek. worden ingelast om het aantal spraakbits te verminderen zonder dat de subjektieve kwaliteit sterk vermindert, Genoemde 32 bits vormen reeds het signaal van de spraak zelf, waarvoor geen extra bewerking van de signalen 30 door een reken— of ander proces nodig is. Bovengenoemde methoden zijn in de synthetisatortechniek welbekend en worden daarom niet nader besproken. Als de weergave muziek betreft of iets dergelijks kan het objektgeheugen daarvan de kodes bevatten. Uit het voorgaande volgt nog dat voor 35 1 sekonde spraak ongeveer 1 kilobit informatie nodig is, of, bij een iets mindere kwaliteit slechts y kbit. In dat geval verschijnen dus telkens reeksen van 32 bits (serieel, 7904469

31.5.1979 12 PHN 9W

V parallel of gemengd) op lijn 28 om de verdere elementen van de schakeling aan te sturen. Als de kode op de drager nog meer informatie bevat kunnen ook de synthetisatormid-delen vervallen: een kodeveld voor 2 sekonde spraak moet 5 dan dus 2 resp. 1 kbit informatie bevatten.

De informatie op lijn 36 stuurt de versterker (conventionele audio versterker) 38 aan. Het signaal daarvan op lijn 39 bekrachtigt de luidspreker (s) 42.

Fig. 2 geeft een voorbeeld van een uit te le-10 zen kodeveld. Het bestaat uit een tweedimensionaal patroon van bitvelden die tweewaardig zwart of wit kunnen zijn.

De lange zijde van het kodeveld is voor de gebruiker van links naar rechts gelegen. De afmetingen van een bitveld zijn: 500 mikron hoog en 160 mikron breed. Het kodeveld 15 bestaat uit twaalf rijen van 106 bits en heeft daarmee een afmeting van 16,96 mm breed en 6 mm hoog. De bovenste rij kodevelden is geheel zwart, evenals de onderste rij. Van de andere rijen is steeds een vast aantal begin bits en een vast aantal eindbits (steeds bijvoorbeeld: 3) zwart, 20 om een startkode, respektievelijk stopkode te vormen. Zo is de gehele informatiedragside kode (1000 bits) omgeven door een donkere omlijsting die een tweedimensionale start/ stopkode vormt. Br zijn dan in dit voorbeeld 1000 informa-tiebits. Bij het aftasten moet steeds over een enkele regel 25 bitvelden worden afgetast. Hieruit volgt dat de maximaal toelaatbare rotatiehoek tussen de optimale en de werkelijke positie van het kodeveld wordt gegeven als de verhouding tussen de hoogte van een bitveld en de breedte van het hele kodeveld, ongeveer arctan 1/34. Dit blijkt voor 30 praktische toepassingen goed haalbaar te zijn. In het bovenstaande voorbeeld worden zelfsynchroniserende eigenschappen van de kode verkregen doordat hij een eindige lengte heeft. Elk bitveld kan daarbij zonder restriktie "O" of " 1'· indiceren. Zoals later wordt uitgelegd zal dan 35 in het algemeen een optisch gevoelig element met synchrone zelfaftasting (in de regelrichting) nodig zijn. Deze synchrone zelfaftasting kan ook tweedimensionaal worden uitgevoerd. Een bekend arrangement daarvoor is de bouw- 7904469 31.5.1979 13 PHN 9474 steen Matrix Array RA 100x100-1 (of* -2) door de firma Re-ticon, 9IO Benicia Ave, Sunnyvale, Cal. Deze bouwsteen is echter relatief* kostbaar. Als in verband daarmee geen dergelijk element gekozen kan worden moet in één van de 5 twee richtingen een (elektro-) mechanische aftasting worden geëffektueerd. Dit kan op verschillende manieren gebeuren; een automatische werkwijze gebruikt bijvoorbeeld een klappende spiegel die tijdens een klapbeweging telkens een volgende strook van een kodeveld op een in één dimensie 10 met zelfaftasting werkend optisch gevoelig dement afbeeldt Zo'n klapspiegel inrichting is bijvoorbeeld beschreven in het Amerikaanse Octrooischrift 4037784, Fig. 1. Het is ook mogelijk om het kodeveld af te tasten met een opnemer die bij dat aftasten door een gebruiker manueel wordt aange-15 dreven; in de figuur bijvoorbeeld van boven naar beneden. Daarvoor is aan de rechterkant van Fig. 3 een adaptatie getoond: van alle oneven koderijen is de laatste informa-tiebit zwart, van alle even koderijen is de laatste infor-matiebit wit. Een dergelijke opzet kan ook voor de eerste 20 informatiebit worden gekozen, maar is hiet niet getoond.

Het aan beide zijden detekteren van een zwart/wit over-gang voor de uiterste informatiebit (zie hierna) geeft aan dat 11 juist" is ingesteld op een volgende rij kodebits. Bovendien ontstaat zo een kontrole op het voldoend gea— 25 ligneerd zijn van de opnemer (niet scheef). De getoonde inrichting van het kodeveld biedt dus voldoende plaats voor het direkt opslaan van 1—2 sekonden spraak, zonder dat nog extra, vast opgeslagen, informatie geadresseerd hoeft te worden.

30 Nog een andere mogelijkheid is dat gekozen wordt voor ééndimensionale kode. In het bovenstaande geval zou dan één regel van 100x1 bits beschikbaar zijn, hetgeen in vele gevallen voldoende is om een ruim skala van geluids— patronen te adresseren. Er zijn immers 2^^ verschillende 35 patronen adresseerbaar. Ook als deze informatie opgedeeld wordt en elk deel een adres vormt kunnen nog vele verschillende geluidspatronen worden geadresseerd. In het kodeveld kunnen nog de bovenste en onderste rijen zwarte bits 7904469 31.5.1979 14 PEN 9474 <* > vervallen, terwijl veelal de hoogte van de bitvelden groter gekozen zal worden bijvoorbeeld als 2 mm (i.p.v. 0,5 in Fig. 2). Synchronisatie kan enerzijds op dezelfde manier gerealiseerd worden als voor een rij databits. An-5 derzijds kan ook in de regelrichting manueel aftasten worden toegepast. In dat geval wordt synchronisatie gerealiseerd doordat voldoende zwart/wit overgangen voorkomen. Hiertoe geschikte kodes zijn in de seriële dataoverdracht algemeen bekend geworden. Een voorbeeld van een kodeveld 10 is gegeven in Fig. 3« De breedte is overeenkomstig met die van Fig. 2.

Fig. 4 geeft een voor manuele positionering geschikte opnemer op een schaal van ongeveer 2:1 in twee aanzichten/doorsneden. De buitenafmetingen zijn in dit 15 voorbeeld 108x34x17 mm. In de werkpositie bevindt zich het vlak 102 op de informatiedrager (boek of blad), en met name bevindt zich de kode (bij uitlezen) ter plaatsen van 104, aangegeven als een zwarte balk. De optische as van de afbeelding is getekend als een streep/stip lijn. Ter 20 plaatse 100 is een afgeschuine opening, waarop een spiegel 101 met iets grotere afmeting is geplakt. Deze is goed spiegelend bij een golflengte van 900 nm (nabije infrarood) en gedeeltelijk (ongeveer ZOc/o) doorlatend in het zichtbare gebied. Het licht dat afkomstig is van het ge-25 bied van het kodeveld gaat na de weerkaatsing aan de spiegel door het ronde kanaal 106 en wordt gefokusseerd door de lens 108. Dit is een achromatische lens met twee, niet afzonderlijk aangegeven komponenten en een brandpuntsafstand van 200 mm. De positionering van de lens 30 is zo, dat de lineaire vergroting (in dit geval verkleining) ongeveer 0,6 is. Desgewenst kan de lens voorzien zijn van een op zichzelf bekende scherp-stelinrichting: als het kontrast op het optisch gevoelige element onvoldoende is moet de lens dan enigszins worden verschoven. Element 110 35 ist een diafragma met een doorsnede van 3 mm. Het licht wordt gefokusseerd op een aftastelement 112 van het type IPL 512 M, fabrikaat Integrated Photomatrix Ltd, Grove 7904469 31.5.1979 15 MOT 947^ £ k>

Trading Estate, Dorset, GB. Dit aftastelement heeft een afmeting in de regelrichting van 12,7 mm (γ inch) en bevat 512 fotodiodes en voorts twee schuifregisters, een voor de even diodes en één voor de oneven diodes met bijbeho-5 rende afzonderlijke uitgangen. De rij fotodiodes is evenwijdig aan het vlak van de drager (vlak 102) geplaatst.

Vlak véér het aftastelement is geplaatst een bikonkave lens om beeldkromming te verminderen. Een voordelige waarde voor de brandpuntsafstand is in dit geval 20 - 30 mm.

10 Een betere oplossing zou nog zijn een plankonkave lens maar dat is bij deze kleine brandpuntsafstand moeilijk realiseerbaar. De mechanische bevestiging van de onderdelen van de opnemer geschiedt op konventionele manier (schroeven, lijmen, hard-solderen) en wordt kortheidshalve 15 niet nader besproken. Door zijn beperkte afmetingen en gewicht is de opnemer gemakkelijk hanteerbaar en positioneer-baar.

Het door het kodeveld dl dan niet te reflekte-ren licht wordt geproduceerd door een arrangement 116 20 .(rij) van vijf GaAs LED's fcaste stof lichtbronnen) met een emissie top in het (infra)rode deel van het spektrum .

Deze zijn op konventionele manier aan de bodemplaat van de opnemer bevestigd. Het licht van de lichtbronnen wordt naar de zijde van het kodeveld uitgestraald en daar diffixis 25 gereflekteerd. Er kan enig licht van buiten naar binnen door de spiegel worden doorgelaten en zo de drager ter plaatse van het kodeveld bereiken. Dit werkt als extra belichting en daardoor wordt het kontrast tussen "donker” en "licht" op het aftastelemeiit 112 niet beïnvloed. Ander-30 zijds is het kanaal 106 voldoende nauw om ervoor te zorgen dat. slechts weinig licht direkt van buiten op het aftastelement kan vallen. Een subsidiaire oplossing voor de verlichting van het kodeveld is een rij miniatuurgloeilampen (bijvoorbeeld eveneens vijf) die bij indikatie 117 is ge-35 toond. De buitenste lampen van deze rij worden met een iets grotere stroom aangestuurd om een egale verlichting van het kodeveld te effektueren. Een mogelijkheid bij een vol- 7904469 ’ * 31.5.1979 16 PHN 9^74 doend lichtdoorlatende drager is nog om de lichtbron aan de onderkant van de drager te plaatsen. Eenvoudshalve zijn de elektrische aansluitingen voor de LED- of andere lichtbronnen en het aftastelement niet aangegeven. Doordat een

C

gedeelte van het licht door de halfdoorlatende spiegel 101 wordt doorgelaten, kan de gebruiker de opnemer centreren op een kodeveld, terwijl tesamen daarmee de aftasting kan plaatsvinden. De positionering van dat kodeveld is aangegeven in het bovenaanzicht van Fig. 4, als een rechthoek ^ met zijden van 6, respektievelijk 17 mm. Doordat zowel kodeveld als venster een rechthoekige vorm hebben kan gemakkelijk een instelling verkregen worden waarbij de lange zijden voldoende evenwijdig gepositioneerd zijn. Tenslotte is nog bij 118 een plaats aangegeven voor een met de hand

IC

te bedienen startknop welke vertikaal is opgesteld in de boring 121. Middels het kanaal 119 kan de aansluiting van een leiding plaatsvinden. In bepaalde gevallen is het voordelig om een deel van de leidingen, of alle leidingen naar

de rest van de inrichting (elementen 24, 35 in Fig. 1) te 2D

vervangen door een draadloze verbinding.

Fig. 5 geeft een voorbeeld van de toepassing van,een dergelijke kode. Een afbeelding is hier in de rechterbenedenhoek voorzien van een kodeveld (bij 56).

Bij 58 is getoond een vergroting zodat de vorm van de kode 25 blijkt. Deze is hier andeis opgezet dan in Fig. 2, maar heeft in hoofdzaak weer de vorm van een rechthoek. De onderste rij bitvelden geeft een klokspoor (een reeks 0-1-0-1-0 ...) De informatie van de kode kan bevatten (in dit geval): spraak, achtefgrondgéluiden, zoals de knal van het 30 pistool, ongearticuleerde geluiden, bijvoorbeeld gekreun.

De schaal van de kode is bij 60 aangegeven.

Hierboven is de fysieke realisatie van de opnemer beschreven. Het optisch gevoelige element is een standaard OEM bouwsteen. De fabrikant daarvan levert voorts

QC

specifiek voor deze bouwsteen ontwikkelde aanpaselektronica en bijbehorende dokumentatie welke hier daarom niet verder besproken wordt. Met name kan onder besturing van een klok- 7904469 Λ * 31.5.1979 17 ΡΗΝ 9*1-74 pulsreeks met geschikte frekwentie de rij fotodiodes gedurig -worden afgetast, terwijl bij het begin van een nieuwe aftastreeks van 512 diodes telkens een aftaststartpuls wordt gegenereerd. Deze verschijnt in Fig. 1 op de lijn 5 22a, zodat hiermee de opnemer is beschreven. In dat ge val hoeft de opnemer geen besturingssignalen te ontvangen.

Het signaal op lijn 22a kan dan de opslag in het tussen geheugen starten. Dit gebeuren wordt hierna nog nader beschreven.

10 Voor de besturingseenheid 3**· zal ge redelijk een microprocessor/microcomputer worden gebruikt. Het tussen-geheugen 24 en het eventueel aanwezige objektgeheugen kunnen dan door het interne geheugen van zo’n bouwsteen worden gevormd, of wel door een aangevoegd (add-on) geheugen met 15 juist de noodzakelijke kapaciteit. In de hierna te beschrijven uitvoeringsvorm is er voor gekozen de elementen 24, 30 en 34 tesamen te realiseren in een minicomputer P 857 M, fabrikaat Philips Data Systems B.V.. Deze rekenmachine is beschreven in de dokumentatie P 856M/P 857 M 20 System Handbook, ISBN indikatie 5122.991*26932, uitgegeven te Apeldoorn, Nederland, April 1976. In de gebruikte uitvoering was de geheugen kapaciteit 32 kbyte . Door deze opzet is een met name voor het ontwerpen van de besturing uitersttoegankelijle en veelzijdige opzet verkregen. De 25 werking wordt hierna beschreven, aan de hand van een aantal stroomdiagrammen. Deze hebben betrekking op een kode-veld dat bestaat uit ξβη enkele rij kodebits.

Fig. 6a, 60,/^eeft een stroomdiagram voor het ontlenen van een reeks signalen aan de drager, voor het 30 opslaan van deze in het tussengeheugen, en voor het effek-tueren van een datareduktie om de informatiebits van de drager terug te winnen. Deze informatiebits worden hierna genoemd kodebits, ter onderscheiding van de door het af-tastelement zelf en de daarachter geschakelde beslisele-35 ment, een konventionele Schmitt-trigger gevormde aftast-bits.

Het besliselement vormt de waarde van de aftastgrootheden om in een tweewaardige grootheid zwart/wit. Blok 206 wordt 7904469 31.5.1979 18 PHN 9474 bereikt als de beginkondities voor het apparaat aanwezig zijn, zoals een voldoende voedingsspanning en dergelijke. Blok 208 wordt bereikt onder besturing van de aktiverings— schakelaar 118 op de opnemer. Indien nodig worden daar-5 achter bekende middelen geschakeld ter beveiliging tegen kontaktjitter. Blok 210 wordt bereikt onder besturing van de cyclisch herhaalde startpuls die door het optisch gevoelig element aan het begin van elke aftastreeks van de 512 gevoelige elementen wordt gegenereerd. In blok 10 212 wordt de adresteller op nul gezet om de aftastbits voorbijgaand te kunnen opslaan. In blok 214 wordt de eerste aftastbit op het dan vigerend adres opgeslagen. In blok 216 wordt het adres voor deze opslag met één eenheid opgehoogd. In blok 218 wordt gedetekteerd of deze adrestel-15 ler een voorafbepaalde bovengrens heeft bereikt om te signaleren dat alle 512 aftastbits geladen zijn. Er is verondersteld dat deze adresteller bij voltellen weer automatisch in de stand "nul" komt. Zo niet dan moet hij tussm blok 218 en blok 220 separaat op "nul teruggesteld worden.

20 In blok 220 wordt de eerste aftastbit uitgelezen. In blok 222 wordt de adresteller met "1" opgehoogd, en dit wordt net zo lang doorgezet totdat in blok 224 de eerste zwarte aftastbit wordt gedetekteerd. Het adres van deze bit wordt nu het beginadres (blok 226). Op overeenkomstige 25 manier vormen de blokken 228, 230, 232.een lus om de laatste zwarte aftastbit te detekteren: het adres van deze wordt het eindadres. Het verschil van beginadres en eind-adres is de fysieke lengte van het kodeveld. Dit komt overeen met 106 kodebits. De hierna volgende datareduktie 30 is erop gebaseerd dat alle kodevelden hetzelfde aantal kodebits hebben. Door de lengte van het kodeveld op de drager (16,96 mm), de lens verkleining (θ£), de afmeting van het optisch gevoelig element in de regelrichting (12,7 mm) en het aantal aftastdiodes (512) volgt dat elke 35 kodebit op de drager vrijwel exakt overeenkomt met drie diodes op het optisch gevoelig element. Deze waarde "drie" is dan de kodespoed, die overigens ook andere waarden kan hebben, bijvoorbeeld tussen 2,5 en 4 (blok 234). De kode- 7904469 31.5.1979 19 PHN 9474 koördinaat wordt nu liet begin van elke volgende kodebit (blokken 236, 238) na afronding op een gebele waarde. In de blokken 240, 242, 244, 246 wordt naar aanleiding van de drie relevante aftastbits een meerderheidsbeslissing zwart/ 5 wit uitgevoerd en de informatie als kodebit opgeslagen.

Bij blok 240 vindt een overgang plaats naar Fig. 6b. Door genoemde meerderlieidsbeslissing is een eerste niveaus van foutkorrektie geïntroduceerd. Een foute aftastbit kan ontstaal door een toevallige storing. Anderzijds kan een 10 foute aftastbi.t ook ontstaan doordat de drie beschouwde aftastbits niet gealigneerd zijn met bet op de drager aanwezige bitveld. Door het in blok 238 gevolgde algorithme zijn de eerste twee beschouwde aftastbits zeker goed gealigneerd als er nominaal drie aftastbits overeenkomen 15 met één bitveld op de drager. Als deze faktor kleiner is, bijvoorbeeld 2-g- is de eerste aftastbit geheel en de tweede voor minstens 50$ gealigneerd. In dat geval kan echter beter een afrondingsbewerking gebruikt worden in plaats van de "entier” bewerking. Als genoemde faktor tenminste 20 2γ is zullen er steeds twee aftastbits volledig gealigneerd zijn met het bitveld op de drager. Als genoemde faktor groter is dan drie zullen bepaalde aftastbits niet voor een kodebit worden gebruikt, maar dat is geen bezwaar. In blok 248 wordt vervolgens de kodekoordinaat op de volgende 25 kodebit ingesteld, net zolang tot (blok 250) de kodeteller is volgeteld. De kodebits worden opgeslagen op het adres dat de kodeteller aangeeft. Zo worden dus de aftaétbits overschreven, maar deze zijn toch reeds verwerkt. Als er 106 kodebits zijn opgeslagen is de informatie -van deze 30 aftastbits verwerkt. Er kunnen nu een aantal kontröles, zoals kontrole op de startbits en stopbits en verdere, bijvoorbeeld pariteitskontróles plaats vinden en eventueel foutkorrekties, als de kodebits in een fout korrigerende kode zijn geformuleerd. Op zichzelf zijn zulke kodes be-35 kend en wordt de afhandeling hiervan niet verder beschreven. Het resultaat is dus 106 informatiebits. In het stroomdiagram van Fig. 6c wordt het gebruik van deze 106 7904469 31.5.1979 20 PHN 9474 informatiebits aangegeven, Deze adressen 0-3 bevatten startbits. De adressen 4-101 bevatten informatie die georganiseerd is als 14 reeksen van elk 7 bits. Elke reeks bevat de ASCII-kode van een karakter, leesteken of derge-5 lijke. Blok 254 wordt dus direkt bereikt ma blok 252, of eventueel na een sekundair startsignaal. Blok 256 geeft het start adres. De cyclus van blokken 258, 260, 262 produceert steeds zo een ASCII kode. Na 14 zulke karakters wordt blok 264 bereikt. Parallel daarmee wordt de akoes-10 tische weergave voltooid.

Uit het bovenstaande blijkt dat in dit uitvoe-ringsvoorbeeld het synchronisatiemechanisme berust op het feit dat het kodeveld op de drager steeds een vast aantal informatie-biteelden op een regel bevat; uit de breedte 15 van het kodeveld wordt dan de periode bepaald. Deze methode werkt ook als door druktechniek of andere oorzaken het kodeveld een andere afmeting heeft gekregen. Binnen de verwerkingsinrichtingen wordt de elektronische synchronisatie uit een geëigende oscillator verkregen.

20 Hierna^volgende de verbale inhouden van de blokken in Fig. 6a, 206: begin; 208: detekteer manuele sffcartpuls; 210: detekteer aftaststartpuls; 212: stel adresteller terug; 214: sla volgende aftastbit op; 216: hoog adresteller op; 218: adresteller vol?; 220: lees volgende 25 aftastbit; 222: hoog adresteller op; 224: aftastbit zwart?; 226: sla beginadres op en stel adresteller op nul; 228: lees volgende aftastbit; 230: verlaag adresteller (met 1); 223: aftastbit zwart?; 234: sla eindadres op en bereken kodespoed als eindadres min beginadres-7 106; sla kode-30 spoed op; 236: kodeboordinaat wordt beginadres; kodeteller wordt nul; 238: adres wordt entier (kodekoördinaat) plus één; 240: lees die eerstvolgende aftastbits; 242: twee of meer aftastbits zwart? 244: sla zwarte kodebit op; 246: sla uit de kodebit op; 248: verhoog kodeteller met één 252: eind.

35 en kodekoördinaat met kodespoed; 250: kodeteller= 106?;

Fig. 6d bevat de volgende blokken: 254: begin, 256: zet adresteller op drie(NB: de adressen 0, 1, 2, 3 bevatten de startbits); 258: lees eerstvolgende zeven kodebits; 7904469 31.5.1979 21 PHN 9^-74 260: verhoog adresteller met zeven; 262: adres^ 102?; 264: eind; de adressen 102, 103> 104, 105 bevatten in dit geval vier stopbits.

Fig. 7 geeft een aantal signaalkurves, met name 5 in verband met het voorbeeld van Fig. 6a-d. Kurve 70 is het uitgelezen elektrische signaal van de 512 fotodiodes en is dus het nog niet gebinariseerde signaal dat overeenkomt met blok 214 in Fig. 6a. Kurve 72 geeft het in dit geval vaste beslissingsnivo tussen "zwart" en "wit”.

10 Kurve 74 is het gedigitaliseerde signaal van de 512 kodes. Kurve 76 is de reeks van kodebits, en komt· dus overeen met het resultaat van blok 248 in Fig. 6b. Scheidingen tussen kodebits zijn telkens aangegeven door een vertikale lijn, scheidingen tussen de 7-bits karakters en scheidingen tus-15 sen de start/stopbitgroepen en de aanpalende 7-bits karakters door een langere vertikale lijn. De uitleesvolgorde is zo dat de weergave rechts begint. De startbits hebben dus de waarde 1101, de stopbits 1111 en het karakter "e" dat driemaal voorkomt, de kode 1000101 (hoog is 1). In 20 dit geval bevat regel 76: 106 kodebits. Het eind van het signaal van regel 74 bevat nog twee extra zwarte bit signalen die door een extra bewerking zijn onderdrukt. Regel 78 geeft de identiteiten van de 14 uitgelezen karakters (in omgekeerde volgorde als regel 26). Tesamen met het 25 visueel zichtbaarmaken van deze karakters, bijvoorbeeld op een televisiemonitor, worden de synthetisatormiddelen tot een letterklank geaktiveerd. Eventueel kunnen laatstgenoemde een startsignaal geven om in Fig. 6d van blok 262 naar blok 258 over te gaan.

30 35 7904469

Claims

31.5.1979 ML PHN 9474
1. Inrichting voor het genereren van geluidssig nalen op basis van aan een bedrukte drager ontleende, op een visueel selekteerbaar deelgebied van het oppervlak (area) van de drager aanwezige koderepresentaties, bevat-5 tende: a, eerste, voor manipulatie geschikte, middelen voor het selektief aftasten van genoemd deelgebied en het aan de daar aanwezige koderepresentaties ontlenen van kode-signalen; 10 b. tweede middelen voor het ontvangen en bewerken van genoemde kodesignalen en het daaruit ontwikkelen van weergeef bes turings signalen; c. derde middelen voor het onder besturing van, van genoemde tweede middelen afkomstige^ signalen, sekwentieel 15 aktiveren van akoestische generatormiddelen; met het kenmerk, dat genoemde tweede middelen bevattens bl. een tussen geheugen met een dataingang die verbonden is met een uitgang van de eerste middelen, b2. een synchronisatiemechanisme om aan de signalen van 20 de koderepresentaties synchronisatiesignalen te ont lenen en daarmee de opslag van kodesignalen in het tussengeheugen te besturen; b3· een klok om in het tussengeheugen opgeslagen informaties van kodesignalen uit te lezen en middels een uitgang van de tweede middelen te presenteren aan de der- 7904469 31.5.1979 23 PHN 9474 de middelen.
2. Inrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat genoemde derde middelen een objektgeheugen bevatten, waarvan een adresingang verbonden is met een uitgang van 5 genoemd tussengeheugen om daaruit uitgelezen informaties als adres te ontvangen, en van welk objekt-geheugen een data uitgang verbonden is met een s tuur ingang van genoemde akoestische generatormiddelen om per geheugenplaats van het objektgeheugen een selektief door de akoestische ge— ^ neratormiddelen weer te geven geluidspatroon te adresseren. 3· Inrichting volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat de derde middelen synthetisatormiddelen bevatten met een ingang om een van genoemde kodesignalen afgeleid stuursignaal te ontvangen en een uitgang om genoem-^ de generatormiddelen te aktiveren.
4. Inrichting volgens conclusie 1, 2 of 3 met het kenmerk, dat voor het aftasten van een genoemd deelgebied, dat ten hoogste een voorafbepaalde afmeting bezit genoemde eerste middelen bevatten: on a1. een aftastinrichting met een optische afbeeldinrich-ting om genoemd deelgebied op een optisch gevoelig element af te beelden, waarvan de afmeting groter is dan overeenkomt met het beeld van genoemde voorafbe-p aalde afme ting; a2. een spiegelinrichting om middels samenvallen van een beeld van genoemd deelgebied en een voorafbepaalde sektor van genoemde aftastinrichting visueel een juiste positionering van genoemde eerste middelen te de-tekterenj a3. een aftastsekwentie-generator om een aftastcyclus van genoemd optisch gevoelig element te besturen.
5. Inrichting volgens conclusie 4, met het kenmerk, dat voor het aftasten van koderepresentaties op de drager met een voorafbepaalde definitie genoemd optisch ^ gevoelig element bevat een arrangement (array) van optisch gevoelige deelelementen met een fijnschaligere dan genoemde voorafbepaalde dan genoemde definitie, en dat uitgangen 79 0 44 6 9 ____________________ 31.5.1979 ρην 9W van de deelelementen verbonden zijn met ingangen van een datareduktieinrichting om van op opvolgende deelelementen binnen genoemd arrangement de informaties samen te nemen en als een verkorte bitkode aan genoemde tweede mid-5 delen toe te voeren.
6. Inrichting volgens conclusie 5» met het kenmerk, dat voor het uitlezen van kodevelden met een in een aftast-richting vast aantal representaties genoemde datareduktieinrichting voorzien is van middelen om in die richting de 10 afmeting van het kodeveld te meten en een aan het resultaat van die meting evenredige lineaire reduktiefaktor te vormen.
7· Inrichting volgens conclusie 5» roet het kenmerk, dat genoemde voorafbepaalde definitie kleiner is dan over-15 eenkomt met een zwart-wit-zwart overgangenpaar binnen 0,2 millimeter.
8. Inrichting volgens conclusie.4, met het kenmark, dat genoemde eerste middelen geschikt zijn voor het momentaan aftasten van een rechthoekig deelgebied van vaste 20 afmeting op de drager, en wel met de lange zijde van de rechthoek in de regelrichting gelegen. 25 30 35 7904469__________________________