NL2013175B1 - Werkwijze voor het behandelen van een binnenoppervlak van een door vetaanslag verontreinigd afzuigkanaal en zo behandeld kanaal. - Google Patents

Abstract

De uitvinding betreft een werkwijze voor het behandelen van een binnenoppervlak van een door vetaanslag verontreinigd kanaal door het over de vetaanslag aanbrengen van een daaraan hechtende deklaag. Daarbij kan de deklaag een brandwerend materiaal omvatten en over de gehele lengte van het kanaal worden aangebracht. De deklaag kan in vloeibare vorm worden aangebracht, bijvoorbeeld op de vetaanslag worden gespoten, en kan dan uitharden. Bij een variant van de werkwijze wordt de deklaag met de daaraan gehechte vetaanslag uit het kanaal verwijderd, en kan na het verwijderen van de deklaag en de vetaanslag een volgende deklaag worden aangebracht op het binnenoppervlak van het kanaal. De uitvinding betreft ook een kanaal met een binnenoppervlak en een hechtende afdeklaag die gevormd is door de hiervoor besproken behandelwijze.

Description

WERKWIJZE VOOR HET BEHANDELEN VAN EEN BINNENOPPERVLAK VAN EEN DOOR VE TAAN SLAG VERONTREINIGD AFZUIGKANAAL EN ZO BEHANDELD KANAAL

De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het behandelen van een binnenoppervlak van een door vetaanslag verontreinigd kanaal.

Kanalen, in het bijzonder afzuigkanalen die gebruikt worden voor het afvoeren van lucht uit keukens, raken tijdens gebruik al snel verontreinigd door vetaanslag. Enerzijds neemt hierdoor de afzuigende werking van het kanaal af, maar veel belangrijker is dat het risico op brand hierdoor sterk toeneemt. Wanneer een vlam het afzuigkanaal bereikt, hetgeen in een keuken niet denkbeeldig is, kan de vetaanslag in het afzuigkanaal vlam vatten en kan het kanaal uitbranden. Een dergelijke brand in een afzuigkanaal kan overslaan en uiteindelijk een heel gebouw in de as leggen.

Daarom stellen verzekeringsmaatschappijen hoge eisen aan het onderhoud van afzuigkanalen. Dergelijke kanalen moeten regelmatig worden gereinigd om vetaanslag te voorkomen en daarmee het risico op brand in het kanaal te verkleinen.

Het reinigen van afzuigkanalen is moeizaam en onaangenaam werk. In de eerste plaats zijn dergelijke kanalen slecht toegankelijk. Ze zijn immers lang en vaak smal, en vertonen daarnaast veelal bochten of scherpe hoeken. Daarnaast lenen afzuigkanalen zich meestal niet goed voor het gebruik van vloeibare schoonmaakmiddelen, omdat zij niet vloeistofdicht zijn. Afzuigkanalen zijn veelal gevormd van plaatstaal, meestal rechthoekig of rond, en de bevestiging tussen de diverse kanaaldelen vormt normaliter geen vloeistofdichte verbinding. Ook komen spiraalvormig gewikkelde kanalen voor van dunne metaalplaat, langs de randen voorzien van felsnaden die evenmin een vloeistofdichte verbinding vormen. Vloeibare schoonmaakmiddelen zullen dus weglekken uit het te reinigen kanaal. Daarbij ontstaan vaak vlekken in plafonds of wanden waar de kanalen achter langs lopen. Zonder gebruik te mogen maken van schoonmaakvloeistoffen is het nagenoeg onmogelijk om afzuigkanalen met de hand goed te kunnen reinigen en ontdoen van de daarin gevormde vetaanslag. In de praktijk worden dergelijke kanalen dan ook minder regelmatig en minder grondig gereinigd dan uit het oogpunt van brandpreventie wenselijk zou zijn.

De uitvinding heeft nu tot doel een werkwijze te verschaffen voor het behandelen van een binnenoppervlak van een door vetaanslag verontreinigd kanaal, waarmee het brandgevaar eenvoudig en doeltreffend kan worden beperkt. Volgens de uitvinding wordt dit bereikt door het over de vetaanslag aanbrengen van een daaraan hechtende deklaag. Door een dergelijke deklaag wordt de vetaanslag als het ware “opgesloten” tussen de deklaag en de wand van het kanaal, zodat deze niet in contact kan komen met een eventueel in het kanaal slaande vlam. Doordat de deklaag hecht aan de vetaanslag, die op zijn beurt aan het binnenoppervlak van het kanaal gehecht is, wordt de deklaag in het kanaal op zijn plaats gehouden. Het op deze wijze “opsluiten” van de vetaanslag biedt dus een fundamenteel andere oplossing voor het probleem van brandgevaar door vetaanslag dan het verwijderen van de vetaanslag, waar tot nu toe altijd naar gestreefd is.

Hoewel door de “opsluiting” van de vetaanslag het acute brandgevaar is weggenomen, verdient het de voorkeur dat de deklaag een brandwerend materiaal omvat. Zo wordt ontbranding in het kanaal verder tegengegaan.

Bij voorkeur wordt de deklaag in hoofdzaak over de gehele lengte van het kanaal aangebracht. Weliswaar is het risico van ontbranding het grootst nabij de aanzuigzijde van het kanaal, waar een vlam kan worden aangezogen, maar dergelijke vlammen kunnen zich over grote afstanden verplaatsen in een kanaal.

Teneinde het binnenoppervlak van het kanaal snel en eenvoudig te kunnen bekleden, verdient het de voorkeur dat de deklaag in vloeibare vorm wordt aangebracht en dan uithardt. Daarbij kan met voordeel de deklaag op de vetaanslag gespoten worden.

Wanneer de deklaag op de vetaanslag gespoten word door een met een reservoir voor vloeibaar deklaag-materiaal verbonden spuitkop door het kanaal te bewegen, kan het kanaal snel en eenvoudig worden behandeld.

Overigens voorziet de uitvinding erin, dat de deklaag zonder voorbehandeling op de vetaanslag wordt aangebracht, zodat er snel kan worden gewerkt.

Bij voorkeur wordt de deklaag met de daaraan gehechte vetaanslag uit het kanaal verwijderd. Zo wordt het brandgevaar verder verkleind, doordat er geen brandbaar materiaal in het kanaal achterblijft.

In dat geval kan het voordeel bieden dat na het verwijderen van de deklaag en de vetaanslag een volgende deklaag wordt aangebracht op het binnenoppervlak van het kanaal. Zo wordt het eenvoudiger om het kanaal verder vrij te houden van vetaanslag.

Bij voorkeur is de deklaag vloeistofdicht, en wordt het kanaal na het aanbrengen van de deklaag met vloeistof gereinigd. Door de vloeistofdichte deklaag kunnen in het kanaal, in tegenstelling tot niet-behandelde kanalen, vloeibare schoonmaakmiddelen worden gebruikt om toekomstige vetaanslag te verwijderen. Hierdoor kan eenvoudig worden voldaan aan de eis van periodieke controle en reiniging van het kanaal.

In dat verband verdient het ook de voorkeur dat de deklaag wordt aangebracht in een lichte kleur. Zo kan verontreiniging van het kanaal door vetaanslag eenvoudig worden waargenomen, en is ook goed te zien of het kanaal na een reinigingsbewerking volledig schoon is.

Tenslotte betreft de uitvinding ook een kanaal met een binnenoppervlak en een hechtende afdeklaag, dat kennelijk gevormd is door de behandelwijze als hiervoor beschreven.

De uitvinding wordt nu toegelicht aan de hand van een voorbeeld, waarbij wordt verwezen naar de bijgevoegde tekening, waarin:

Fig. 1 een schematisch aanzicht is van een afzuigkanaal met een typerend verloop van een keuken naar de buitenzijde van een gebouw,

Fig. 2 een schematisch perspectivisch aanzicht is van een deel van een kanaal als getoond in Fig. 1, waarin vetaanslag en een deklaag zijn getoond,

Fig. 3 een schematisch perspectivisch aanzicht is van een spuitkop voor het in het kanaal aanbrengen van de deklaag,

Fig. 4 een stroomdiagram toont met de stappen van de behandelwijze volgens de uitvinding, en

Fig. 5 een stroomdiagram toont met de stappen van een alternatieve uitvoering van de behandelwijze volgens de uitvinding.

Een afzuigkanaal ι (Fig. ï) loopt van een keuken 2 naar een opening in een buitenmuur 3 van een gebouw. Een zuigzijde van het kanaal 1 sluit aan op een afzuigkap 4, die in de keuken 2 boven een fornuis 5 opgehangen is. Een blaaszijde van het kanaal 1 is verbonden met een aan de buitenmuur 3 bevestigde ventilatoreenheid 6. Het kanaal 1 is in het getoonde voorbeeld langs een plafond 7 van de keuken 2 geleid. Het is overigens evengoed denkbaar dat de ventilatoreenheid 6 op een dak staat en het afzuigkanaal 1 verticaal gericht is en naar een dakdoorvoer loopt.

Wanneer de ventilatoreenheid 6 werkzaam is wordt de lucht boven het fornuis 5 in de afzuigkap 4 gezogen, en vandaar door het kanaal 1 en de eenheid 6 naar buiten afgevoerd. In de afgezogen lucht bevinden zich vetdeeltjes en andere verontreinigingen, die neerslaan op de binnenwand 8 van het kanaal 1 (Fig. 2). Deze vetaanslag 9 vormt een laag op de binnenwand 8, die relatief snel kan aangroeien, doordat vetdeeltjes en verontreinigingen uit de passerende luchtstroom daarin worden gevangen.

De vetaanslag 9 is hoogst brandbaar, en kan dus eenvoudig ontbranden wanneer een vlam van het fornuis 5 in het kanaal 1 wordt gezogen. Daarom eisen verzekeringsmaatschappijen dat maatregelen genomen worden om dit brandgevaar te verkleinen. Gewoonlijk brengt dit met zich mee dat gebruikers het kanaal 1 periodiek moeten ontdoen van de vetaanslag 9. In de praktijk is dit nagenoeg ondoenlijk, zodat met deze voorschriften wel eens de hand gelicht wordt.

Om het brandgevaar op een geheel nieuwe wijze te beteugelen, en daarmee te voldoen aan de voorschriften van de verzekeringsmaatschappijen, voorziet de uitvinding in het aanbrengen van een deklaag 10 over de vetaanslag 9. Deze deklaag 10 wordt rechtstreeks op de vetaanslag 9 aangebracht, en hecht daaraan. In de figuur zijn de vetaanslag 9 en de deklaag 10 voor de duidelijkheid versprongen getoond, maar in de praktijk strekt de deklaag 10 zich uit over het gehele oppervlak van de vetaanslag 9. De deklaag 10 sluit zo de vetaanslag 9 geheel op, waardoor deze niet meer tot ontbranding kan komen wanneer onverhoopt een vlam in het kanaal 1 gezogen wordt. In het getoonde voorbeeld is de deklaag 10 zelf brandwerend, waardoor het brandgevaar verder wordt beperkt.

De deklaag 10 kan verder vloeistofdicht zijn, waardoor het mogelijk wordt om het kanaal 1 na de behandeling verder periodiek te reinigen met vloeibare schoonmaakmiddelen. Zonder behandeling van het kanaal 1 was dit niet mogelijk, omdat het kanaal 1 bestaat uit een spiraalvormig opgerolde strook plaatmetaal 11, die langs zijn randen felsnaden 12 vertoont. Deze felsnaden 12 zijn niet vloeistofdicht, zodat het gebruik van reinigingsvloeistoffen zou leiden tot lekkage, die zich in het getoonde voorbeeld zou openbaren in de vorm van vlekken in het plafond 7. Om het resultaat van dergelijke reinigingsbewerkingen eenvoudig te kunnen vaststellen, is de deklaag 10 in het getoonde voorbeeld relatief licht van kleur, zodat de vetaanslag 9 daar duidelijk tegen afsteekt.

De deklaag 10 wordt in het getoonde voorbeeld in vloeibare vorm over de vetaanslag 9 aangebracht (stap A in Fig. 4), en hardt dan uit (stap B). Nadat de deklaag 10 is uitgehard, kan indien nodig het kanaal 1 periodiek gereinigd worden met vloeibare schoonmaakmiddelen (stap C).

Het vloeibare materiaal van de deklaag kan door middel van spuiten worden opgebracht. Daarbij kan bijvoorbeeld gebruik gemaakt worden van een spuitkop 13 die roteerbaar is aangebracht op het eind van een enigszins buigzame persluchtleiding 14, en verbonden is met een eveneens enigszins buigzame toevoerleiding 15 voor het dekmateriaal. De spuitkop 13 vertoont een aantal zich in hoofdzaak radiaal uitstrekkende, buigzame afstandhouders 16, die per paar aan de spuitkop 13 bevestigd zijn en tegengesteld gekromd zijn. Een gebruiker kan de spuitkop 13 door het hele kanaal 1 bewegen door het hanteren van de buigzame leidingen 14,15. Daarbij wordt de spuitkop 13 in het midden van het kanaal gehouden door de afstandhouders 16, die aangrijpen op het binnenoppervlak 8 van het kanaal 1. Door het roteren van de spuitkop 13 wordt het vloeibare dekmateriaal gelijkmatig verdeeld in alle richtingen afgegeven, zodat een gelijkmatige laagdikte wordt gecreëerd.

Bij een alternatieve uitvoering van de behandelwijze (Fig. 5) wordt een dubbele deklaag aangebracht 10. Nadat deze is gehecht aan de vetaanslag 9 en is uitgehard, wordt de deklaag 10 weer losgetrokken van de binnenwand 8 en uit het kanaal 1 verwijderd (ook wel aangeduid als “peeling”) (stap D). Zo wordt de vetaanslag 9 verwijderd, waardoor het brandgevaar verder wordt gereduceerd. Vervolgens kan een nieuwe deklaag 10 worden aangebracht (stap E), rechtstreeks op de binnenwand 8. Nadat die is uitgehard (stap F), is het kanaal 1 opnieuw geschikt voor periodieke reiniging met vloeibare schoonmaakmiddelen.

Zo maakt de uitvinding het mogelijk om een kanaal 1 met daarin aanwezige vetaanslag 9 op eenvoudige en doeltreffende wijze tegen brand te beschermen.

Hoewel de uitvinding hiervoor is toegelicht aan de hand van een voorbeeld, zal het duidelijk zijn dat deze op velerlei wijze kan worden gevarieerd binnen het kader van de nu volgende conclusies.

Claims (12)

1. Werkwijze voor het behandelen van een binnenoppervlak van een door vetaanslag verontreinigd kanaal, gekenmerkt door het over de vetaanslag aanbrengen van een daaraan hechtende deklaag.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de deklaag een brandwerend materiaal omvat.

3. Werkwijze volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat de deklaag in hoofdzaak over de gehele lengte van het kanaal wordt aangebracht.

4. Werkwijze volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de deklaag in vloeibare vorm wordt aangebracht en dan uithardt.

5. Werkwijze volgens conclusie 4, met het kenmerk, dat de deklaag op de vetaanslag gespoten wordt.

6. Werkwijze volgens conclusie 5, met het kenmerk, dat de deklaag op de vetaanslag gespoten word door een met een reservoir voor vloeibaar deklaag-materiaal verbonden spuitkop door het kanaal te bewegen.

7. Werkwijze volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de deklaag zonder voorbehandeling op de vetaanslag wordt aangebracht.

8. Werkwijze volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de deklaag met de daaraan gehechte vetaanslag uit het kanaal verwijderd wordt.

9. Werkwijze volgens conclusie 8, met het kenmerk, dat na het verwijderen van de deklaag en de vetaanslag een volgende deklaag wordt aangebracht op het binnenoppervlak van het kanaal.

10. Werkwijze volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de deklaag vloeistofdicht is, en het kanaal na het aanbrengen van de deklaag met vloeistof gereinigd wordt.

11. Werkwijze volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de deklaag wordt aangebracht in een lichte kleur.

12. Kanaal met een binnenoppervlak en een hechtende afdeklaag, kennelijk gevormd door de behandelwijze volgens één der voorgaande conclusies.