NL195022C - Antibodies and active fragments thereof that serve to enhance B cell expansion. - Google Patents
Antibodies and active fragments thereof that serve to enhance B cell expansion. Download PDFInfo
- Publication number
- NL195022C NL195022C NL8701371A NL8701371A NL195022C NL 195022 C NL195022 C NL 195022C NL 8701371 A NL8701371 A NL 8701371A NL 8701371 A NL8701371 A NL 8701371A NL 195022 C NL195022 C NL 195022C
- Authority
- NL
- Netherlands
- Prior art keywords
- cells
- cell
- bcgf
- antibodies
- mab
- Prior art date
Links
Classifications
-
- C—CHEMISTRY; METALLURGY
- C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
- C12N—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
- C12N5/00—Undifferentiated human, animal or plant cells, e.g. cell lines; Tissues; Cultivation or maintenance thereof; Culture media therefor
-
- C—CHEMISTRY; METALLURGY
- C07—ORGANIC CHEMISTRY
- C07K—PEPTIDES
- C07K16/00—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies
- C07K16/18—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans
- C07K16/28—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans against receptors, cell surface antigens or cell surface determinants
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
- A61K47/00—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient
- A61K47/50—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient the non-active ingredient being chemically bound to the active ingredient, e.g. polymer-drug conjugates
- A61K47/51—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient the non-active ingredient being chemically bound to the active ingredient, e.g. polymer-drug conjugates the non-active ingredient being a modifying agent
- A61K47/68—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient the non-active ingredient being chemically bound to the active ingredient, e.g. polymer-drug conjugates the non-active ingredient being a modifying agent the modifying agent being an antibody, an immunoglobulin or a fragment thereof, e.g. an Fc-fragment
- A61K47/6835—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient the non-active ingredient being chemically bound to the active ingredient, e.g. polymer-drug conjugates the non-active ingredient being a modifying agent the modifying agent being an antibody, an immunoglobulin or a fragment thereof, e.g. an Fc-fragment the modifying agent being an antibody or an immunoglobulin bearing at least one antigen-binding site
- A61K47/6849—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient the non-active ingredient being chemically bound to the active ingredient, e.g. polymer-drug conjugates the non-active ingredient being a modifying agent the modifying agent being an antibody, an immunoglobulin or a fragment thereof, e.g. an Fc-fragment the modifying agent being an antibody or an immunoglobulin bearing at least one antigen-binding site the antibody targeting a receptor, a cell surface antigen or a cell surface determinant
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
- A61P35/00—Antineoplastic agents
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
- A61P37/00—Drugs for immunological or allergic disorders
-
- C—CHEMISTRY; METALLURGY
- C07—ORGANIC CHEMISTRY
- C07K—PEPTIDES
- C07K14/00—Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
- C07K14/435—Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans
- C07K14/52—Cytokines; Lymphokines; Interferons
- C07K14/54—Interleukins [IL]
-
- C—CHEMISTRY; METALLURGY
- C07—ORGANIC CHEMISTRY
- C07K—PEPTIDES
- C07K14/00—Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
- C07K14/435—Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans
- C07K14/705—Receptors; Cell surface antigens; Cell surface determinants
- C07K14/715—Receptors; Cell surface antigens; Cell surface determinants for cytokines; for lymphokines; for interferons
-
- C—CHEMISTRY; METALLURGY
- C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
- C12N—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
- C12N5/00—Undifferentiated human, animal or plant cells, e.g. cell lines; Tissues; Cultivation or maintenance thereof; Culture media therefor
- C12N5/06—Animal cells or tissues; Human cells or tissues
- C12N5/0602—Vertebrate cells
- C12N5/0634—Cells from the blood or the immune system
- C12N5/0635—B lymphocytes
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
- A61K38/00—Medicinal preparations containing peptides
-
- C—CHEMISTRY; METALLURGY
- C07—ORGANIC CHEMISTRY
- C07K—PEPTIDES
- C07K2317/00—Immunoglobulins specific features
- C07K2317/70—Immunoglobulins specific features characterized by effect upon binding to a cell or to an antigen
- C07K2317/74—Inducing cell proliferation
Landscapes
- Health & Medical Sciences (AREA)
- Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
- Chemical & Material Sciences (AREA)
- Organic Chemistry (AREA)
- Engineering & Computer Science (AREA)
- General Health & Medical Sciences (AREA)
- Immunology (AREA)
- Genetics & Genomics (AREA)
- Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
- Zoology (AREA)
- Medicinal Chemistry (AREA)
- Biochemistry (AREA)
- Biomedical Technology (AREA)
- Cell Biology (AREA)
- Wood Science & Technology (AREA)
- Biotechnology (AREA)
- Pharmacology & Pharmacy (AREA)
- Public Health (AREA)
- Veterinary Medicine (AREA)
- Animal Behavior & Ethology (AREA)
- Biophysics (AREA)
- Molecular Biology (AREA)
- Proteomics, Peptides & Aminoacids (AREA)
- Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
- Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
- Gastroenterology & Hepatology (AREA)
- General Engineering & Computer Science (AREA)
- Toxicology (AREA)
- General Chemical & Material Sciences (AREA)
- Microbiology (AREA)
- Epidemiology (AREA)
- Hematology (AREA)
- Preparation Of Compounds By Using Micro-Organisms (AREA)
- Medicines Containing Antibodies Or Antigens For Use As Internal Diagnostic Agents (AREA)
- Peptides Or Proteins (AREA)
- Micro-Organisms Or Cultivation Processes Thereof (AREA)
- Medicines That Contain Protein Lipid Enzymes And Other Medicines (AREA)
- Medicines Containing Material From Animals Or Micro-Organisms (AREA)
Description
c 1 195022 ' Antilichamen en actieve fragmenten daarvan die dienen voor het hiermee versterken van B-celuitbreidingc 1 195022 'Antibodies and active fragments thereof that serve to enhance B cell expansion
De onderhavige uitvinding heeft betrekking op een in essentie zuiver antilichaam of actief fragment daarvan 5 dat bindt aan een polypeptide dat specifiek aanwezig is op het oppervlak van menselijke B-cellen.The present invention relates to a substantially pure antibody or active fragment thereof that binds to a polypeptide that is specifically present on the surface of human B cells.
Een dergelijk antilichaam is bekend uit een publicatie in Proc. Natl. Acad Sci USA vol 82, blz. 1766-1770 (1985) van E.A. Clark et al. Deze publicatie noemt monoklonale antilichamen (mAB’s) 2H7 en 1F5 tegen een 35-kDa polypeptide (Bp35), dat is gehecht aan het oppervlak van menselijke B-cellen. Het mAB 1F5 kan de uitbreiding van menselijke B-cellen stimuleren. Fab fragmenten van dit antilichaam hebben die 10 werking niet.Such an antibody is known from a publication in Proc. Natl. Acad Sci USA vol 82, pp. 1766-1770 (1985) from E.A. Clark et al. This publication lists monoclonal antibodies (mABs) 2H7 and 1F5 against a 35-kDa polypeptide (Bp35), which is attached to the surface of human B cells. The mAB 1F5 can stimulate the expansion of human B cells. Fab fragments of this antibody do not have that effect.
In een publicatie van J.T. Golay et al (waarbij één der auteurs E.A. Clark is) in Journal of Immunology 135 3795-3801 (1985) wordt vermeld dat het monoklonale antilichaam 1F5 tegen Bp35 rustende B-cellen groter doet worden en de RNA synthese hiervan snel doet toenemen, waaruit blijkt dat de menselijke B-cellen worden geactiveerd van de G0 naar de G^fase. Hoewel hierbij ook de [3H]-thymidine opname 5- tot 15 10-voudig wordt vergroot treedt geen celdeling van de B-cellen op, zodat duidelijk is dat zij niet overgaan in de S-fase.In a publication by J.T. Golay et al (where one of the authors is EA Clark) in Journal of Immunology 135 3795-3801 (1985), it is stated that the monoclonal antibody 1F5 against Bp35 resting B cells increases and the RNA synthesis thereof rapidly increases, which shows that the human B cells are activated from the G0 to the G1 phase. Although the [3 H] -thymidine incorporation is increased 5- to 10-fold by this, no cell division of the B cells occurs, so that it is clear that they do not pass into the S phase.
1F5 verhindert de vorming van immonoglobulinen door B-cellen.1F5 prevents the formation of immunoglobulins by B cells.
In het relevante vakgebied zijn nieuwe middelen gewenst die gebruikt kunnen worden voor het stimuleren van menselijke B-celuitbreiding.In the relevant art, new means are desired that can be used to stimulate human B cell expansion.
20 Er is gevonden dat voor een dergelijk doel een nieuw antilichaam of actief fragment daarvan gebruikt kam worden dat bindt aan een ander polypeptide dat specifiek aanwezig is op het oppervlak van B-cellen.It has been found that for such purpose a new antibody or active fragment thereof can be used that binds to another polypeptide that is specifically present on the surface of B cells.
De uitvinding wordt gekenmerkt doordat (a) het antilichaam bindt aan een 50 kDa menselijke B-cel specifiek oppervlaktepolypeptide (Bp50), (een dergelijk antilichaam is het door hybridomacellijn ATCC HB91120 geproduceerde monoklonaal antilichaam 25 G28-5), en (b) na binding aan Bp50, dat op het oppervlak van een met anti-Bp35 of anti-1g geactiveerde B-cel aanwezig is, de uitbreiding van de geactiveerde B-cel zoals in vitro gemeten door pHj-thymidine opname, bij een concentratie van 0,1 tot 0,5 pg/ml, versterkt. Hierbij treedt wel celdeling van de B-cellen op.The invention is characterized in that (a) the antibody binds to a 50 kDa human B cell specific surface polypeptide (Bp50), (such an antibody is the monoclonal antibody G28-5 produced by hybridoma cell line ATCC HB91120), and (b) after binding to Bp50, which is present on the surface of an B-cell activated with anti-Bp35 or anti-1g, the extension of the activated B-cell as measured in vitro by pH-thymidine incorporation, at a concentration of 0.1 to 0.5 pg / ml. Cell division of the B cells does occur here.
30 1. Achtergrond van de uitvinding1. Background of the invention
De activering van rustende B-cellen door overgang van de G0 naar de G^fase van de celcydus en de daaropvolgende inductie van geactiveerde B-cellen tot uitbreiding in de S-fase zijn onderscheiden stappen die van elkaar verschillende regelmechanismen vereisen. Volgens A.L. De Franco et al J. Immunol. 135 91) 87-94 (1985) worden B-cellen in de G0-fase door anti IgM antilichamen (anti μ) in lage concentratie (1-5 35 pg/ml) slechts in de G^fase gebracht. Om de B-cellen in de S-fase te brengen zijn 5 tot 50 maal hogere concentraties nodig.The activation of resting B cells by transition from the G0 to the G1 phase of the cell cytosus and the subsequent induction of activated B cells to extend into the S phase are distinct steps that require different control mechanisms. According to A.L. De Franco et al. J. Immunol. 135 91) 87-94 (1985), B cells in the G0 phase are brought into the G1 phase by anti-IgM antibodies (anti-μ) in low concentration (1-5 35 pg / ml). To bring the B cells into the S phase, 5 to 50 times higher concentrations are needed.
E.M. Rabin et al Proc. Natl. Aced. Sci USA 82 2935-2939 (1985) noemen een van T-cellen afkomstige B-cel stimulerende factor 1 (BSF-1) die werkzaam is op B-cellen van muizen. Door de werkzaamheid van BSF-1 gaan rustende B-cellen van de G0-fase over naar de G^fase. Bij aanwezigheid van BSF-1 zijn lage 40 concentraties anti IgM antilichamen (5 pg/ml) voldoende om de B-cellen in de S-fase te brengen.E.M. Rabin et al. Proc. Natl. Aced. Sci USA 82 2935-2939 (1985) mentions a T cell-derived B cell stimulating factor 1 (BSF-1) that acts on mouse B cells. Due to the efficacy of BSF-1, resting B cells move from the G0 phase to the G1 phase. In the presence of BSF-1, low 40 concentrations of anti-IgM antibodies (5 pg / ml) are sufficient to bring the B cells into the S phase.
Y Noma et al Nature 319 640-646 (1986) beschrijven het kloneren en het bepalen van de sequentie van een cDNA, die een van muizen afkomstige 1gG1 inductiefactor codeert die vermoedelijk overeenkomt met BSF1.Y Noma et al Nature 319 640-646 (1986) describe cloning and sequencing a cDNA encoding a mouse-derived IgG1 induction factor presumably similar to BSF1.
G.D. Wetzel et al J. Immunol. 133 (5) 23272332 (1984) noemen LPS en DXS als activans voor B-cellen. 45 Onder invloed van LPS doorlopen de B-cellen de gehele cyclus, terwijl DXS de cellen uit de G0-fase haalt.G.D. Wetzel et al. J. Immunol. 133 (5) 23272332 (1984) mention LPS and DXS as activators for B cells. 45 Under the influence of LPS, the B cells go through the entire cycle, while DXS removes the cells from the G0 phase.
Volgens S.A. Mutaguchi et al J. Immunol 132,176-180 (1984) worden menselijke B-cellen door anti IgM antilichamen (anti p) van de G0 naar de G,-fase gebracht, terwijl een monoklonale B-celgroeifactor, BCGF, afkomstig uit menselijke T-T hybridoma deze B-cellen uit de G, naar de S-fase brengt.According to S.A. Mutaguchi et al. J. Immunol 132,176-180 (1984), human B cells are moved from the G0 to the G1 phase by anti-IgM antibodies (anti p), while a monoclonal B cell growth factor, BCGF, derived from human TT hybridoma brings these B cells from the G to the S phase.
J.H. Kehrl et al Immun Rev 1984 No 78 blz. 75-96 bespreken de stimulerende werking van verschillende 50 factoren op menselijke B-cellen waaronder anti p, een anti-lg reagens afkomstig van een Staphylococcus aureus stam (SAC), de menselijke B-cel groeifactor BCGF, de menselijke B-cel differentiatie factor BCDF, Interleukine 1 (IL1), IL2 en interferon. De rechtstreekse werking van IL2 op Bcellen wordt in twijfel getrokken.J.H. Kehrl et al Immun Rev 1984 No. 78 pp. 75-96 discuss the stimulatory effect of various 50 factors on human B cells including anti p, an anti-lg reagent from a Staphylococcus aureus strain (SAC), the human B cell growth factor BCGF, human B cell differentiation factor BCDF, Interleukin 1 (IL1), IL2 and interferon. The direct effect of IL2 on B cells is being questioned.
Door L.K.L. Jung et al: J. Exp. Med. 160 1597-1602 (1984), wordt echter met behulp van een monoklo-55 naai antilichaam aangetoond dat rustende B-cellen niet, maar met behulp van anti IgM geactiveerde B-cellen wel een receptor voor IL2 bevatten en de IL2 de uitbreiding van deze geactiveerde B-cellen ook stimuleert, maar niet zo sterk als BCEF (BSF).By L.K.L. Jung et al: J. Exp. Med. 160 1597-1602 (1984), however, it is demonstrated with the aid of a monoclo-55 sewing antibody that resting B cells do not, but with the aid of anti-IgM activated B cells, contain a receptor for IL2 and that the IL2 enhances this activated B cells also, but not as strong as BCEF (BSF).
195022 2195022 2
Ook door R.H. Zubler: J. Exp. Med. 160,1170-1183 (1984) wordt gevonden dat rustende B-cellen en B-cellen die slechts door lipofolysaccharide (LPS) waren geactiveerd niet reageerde op IL-2, maar dat IL-2 uitbreiding teweeg bracht bij B-cellen die door LPS samen met anti IgM waren gestimuleerd.Also by R.H. Zubler: J. Exp. Med. 160, 1170-1183 (1984), it is found that resting B cells and B cells that were activated only by lipofolysaccharide (LPS) did not respond to IL-2, but that IL-2 induced expansion in B cells that were lysed were stimulated together with anti-IgM.
Uit de hierboven genoemde literatuur blijkt al dat er een aantal factoren bestaan die de groei van 5 B-cellen bevorderen, zowel voor muizen B-cellen als voor menselijke B-cellen. Deze omvatten B-celgroeifactoren (BCGF), die afgeleid zijn van verscheidene uiteenlopende bronnen waaronder T-cellijnen of hybridoma’s, B-cellijnen, of dendrietcellen. Hoewel zowel interleukine-1 (IL-1) als interleukine-2 (IL-2) hebben bewezen om de B-celgroei te versterken, zijn ze kennelijk verschillend van bepaalde BCGFs. Bijvoorbeeld geven monoklonale antilichamen (mAb) tegen een muizen-BCGF (J. Ohara, et al., 1985, 10 Nature (Lond.) 315:333-336) of menselijke BCGF (hoog) (J.L. Ambrus, et al., 1985, J. Exp. Med. 162:1319— 1335) blokkering van de BCGF activiteit maar niet van de IL-1 of IL-2 activiteit. De BCGFs zelf lijken heterogeen te zijn. Bijvoorbeeld is 60-kilodalton (kDa) hoogmoleculairgewicht menselijk BCGF, BCGF (hoog) geïdentificeerd dat door dit moleculairgewicht verschilt van een 12-kDa laagmoleculairgewichtvorm, BCGF (laag) (J.L. Ambrus, et al., 1985, J. Clin. Invest. 75:732-739).The literature mentioned above already shows that there are a number of factors that promote the growth of B cells, both for mouse B cells and for human B cells. These include B cell growth factors (BCGF), which are derived from a variety of sources including T cell lines or hybridomas, B cell lines, or dendrite cells. Although both interleukin-1 (IL-1) and interleukin-2 (IL-2) have proven to enhance B cell growth, they are apparently different from certain BCGFs. For example, monoclonal antibodies (mAb) to a murine BCGF (J. Ohara, et al., 1985, Nature (Lond.) 315: 333-336) or human BCGF (high) give (JL Ambrus, et al., 1985 , J. Exp. Med. 162: 1319-1335) blocking the BCGF activity but not the IL-1 or IL-2 activity. The BCGFs themselves appear to be heterogeneous. For example, 60-kilodalton (kDa) high molecular weight human BCGF, BCGF (high) has been identified that is different from a 12-kDa low molecular weight form, BCGF (low) (JL Ambrus, et al., 1985, J. Clin. Invest. 75) : 732-739).
15 Deze-activering-en groeisignalen reguleren vermoedelijk B-cellen door een interactie met specifieke B-celoppervlaktestructuren. Naast het antigeen-specifieke signaal door middel van oppervlakte IgM, zijn verscheidene andere kandidaat B-celoppervlaktepolypeptiden geïdentificeerd die op enige wijze een rol kunnen spelen in de activering of groei van B-cellen. Onlangs zijn functionele IL-2 receptoren op B-cellen geïdentificeerd (R.H. Zuibler, et al., 1984, J. Exp. Med. 160:1170-1183; L.K.L. Jung, et al., 1984, J. Exp.These activation and growth signals presumably regulate B cells through interaction with specific B cell surface structures. In addition to the antigen-specific signal via surface IgM, several other candidate B cell surface polypeptides have been identified that may play a role in the activation or growth of B cells in any way. Recently functional IL-2 receptors on B cells have been identified (R. H. Zuibler, et al., 1984, J. Exp. Med. 160: 1170-1183; L. K. L. Jung, et al., 1984, J. Exp.
20 Med. 160:1597-1602; A. Muraguchi, et al., 1985, J. Exp. Med. 161:181-197).20 Med. 160: 1597-1602; A. Muraguchi, et al., 1985, J. Exp. Med. 161: 181-197).
Verscheidene kandidaat B-celoppervlaktepolypeptiden zijn geïdentificeerd die op enige wijze een rol kunnen spelen in de activering of groei van B-cellen. Bijvoorbeeld is door B-Subbarao en Mosier (D.E. Subbarao, et al., 1983, Immunol. Rev. 69:81-97) gevonden dat monoklonale antilichamen (mAb) tegen het muizen-B-cel antigeen Lyb2 activering van B-cellen kunnen geven, en onlangs is bewijsmateriaal versche-25 nen dat erop wijst dat Lyb2 de receptor voor BSF-1 kan zijn (H. Yakura, 1985, Fed. Proc. 44:1532). Evenzo is door ons gevonden dat geschikt mAb (1F5) tegen een 35 kDa polypeptide, Bp35, menselijke B-cellen activeert van G0 tot G, (E.A. Clark, et al., 1985, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 82:1766-1770; J.T. Golay, et al., J. Immunol. 135:3795-3801). Geaggregeerde C3d of antilichaam tegen de 140 kDa C3d receptor, Bp140, veroorzaken uitbreiding van B-cellen die T-cel afhankelijk zijn (F. Melchers, et al., 1985, Nature 317:264-30 267; G.R. Nemerow, et al., 1985, J. Immunol. 135:3068-3073; R. Frade, et al., 1985, Eur. J. Immunol. 15:73-76). Hoewel BCGFs in zowel de muis als de mens zijn geïdentificeerd, zijn de receptors voor deze factoren nog niet geïsoleerd. Door Wang en medewerkers (Wang, et al., 1979, J. Exp. Med. 149:1424-1433) is een polyklonaal antiserum bereid dat een 54 kDa polypeptide (gp54) op menselijke B-cellen identificeerde en is aangetoond dat het konijnen-antiserum tegen gp54 tonsillaire B-cellen aanzette tot 35 deling. Onlangs werd door L.K.L. Jung en S.M. Fu (Jung, et al., 1984, J. Exp. Med. 160:1919-1924) een mAb (AB-1) tegen een 55-kDa, tot geactiveerde B-cellen beperkt antigeen geïsoleerd dat BCGF-afhankelijke uitbreiding blokkeert. Of anti-gp54 of AB-1 al dan niet een BCGF receptor herkennen, is echter nog niet bekend.Several candidate B cell surface polypeptides have been identified that may play a role in B cell activation or growth. For example, B-Subbarao and Mosier (DE Subbarao, et al., 1983, Immunol. Rev. 69: 81-97) have found that monoclonal antibodies (mAb) to the mouse B-cell antigen can Lyb2 activation of B cells and evidence has recently emerged that Lyb2 may be the receptor for BSF-1 (H. Yakura, 1985, Fed. Proc. 44: 1532). Similarly, we have found that suitable mAb (1F5) against a 35 kDa polypeptide, Bp35, activates human B cells from G0 to G, (EA Clark, et al., 1985, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 82: 1766-1770; JT Golay, et al., J. Immunol. 135: 3795-3801). Aggregated C3d or antibody to the 140 kDa C3d receptor, Bp140, cause expansion of B cells that are T cell dependent (F. Melchers, et al., 1985, Nature 317: 264-30 267; GR Nemerow, et al. 1985, J. Immunol. 135: 3068-3073; R. Frade, et al., 1985, Eur. J. Immunol. 15: 73-76). Although BCGFs have been identified in both mouse and human, the receptors for these factors have not yet been isolated. A polyclonal antiserum was prepared by Wang and co-workers (Wang, et al., 1979, J. Exp. Med. 149: 1424-1433) that identified a 54 kDa polypeptide (gp54) on human B cells and was shown to be rabbits antiserum against gp54 tonsillary B cells induced to division. Recently, L.K.L. Jung and S.M. Fu (Jung, et al., 1984, J. Exp. Med. 160: 1919-1924) isolated an mAb (AB-1) against a 55-kDa antigen restricted to activated B cells that blocks BCGF-dependent extension. Whether or not anti-gp54 or AB-1 recognizes a BCGF receptor, is not yet known.
40 2. Samenvatting van de uitvinding2. Summary of the invention
De onderhavige uitvinding is gericht op antilichamen of fragmenten daarvan die (a) binden aan Bp50, een 50kDa B-cel-specifiek oppervlaktepolypeptide dat hierin is beschreven, en (b) de uitbreiding van geactiveerde B-cellen versterken.The present invention is directed to antibodies or fragments thereof that (a) bind to Bp50, a 50kDa B cell specific surface polypeptide described herein, and (b) enhance the expansion of activated B cells.
De onderhavige uitvinding omvat antilichamen, monoklonale antilichamen en het fragment F(ab% van 45 deze antilichaammoleculen die de met het antigeen combinerende plaats bevatten. Zij kunnen worden gebruikt voor stimuleren van menselijke B-celuitbreiding.The present invention includes antibodies, monoclonal antibodies and the fragment F (ab% of 45 of these antibody molecules that contain the antigen combining site. They can be used to stimulate human B cell expansion.
De onderhavige uitvinding is gebaseerd op de vondst dat twee menselijke B-celdifferentiatieantigenen, Bp35 en het hierin beschreven B-celantigeen, Bp50, kennelijk onderscheiden functies hebben als signaalre-ceptors in B-celactivering. Monoklonale antilichamen (mAb) tegen Bp35 en Pb50 geven allebei positieve 50 signalen aan B-cellen die hun doorlopen van de celcyclus stimuleren. Monoklonale antilichamen tegen Bp35, evenals anti-lgM antilichamen, functioneren in principe door activering van rustende B-cellen tot competentie voor het betreden van de Gn-fase van de celcyclus. Daarentegen functioneert een hierin beschreven monoklonaal antilichaam of zijn fragment tegen Bp50, een 50 kDa polypeptide dat op alle B-cellen tot expressie komt, door stimulering van geactiveerde B-cellen tot doorlopen van de cellcyclus 55 en versterkt het de uitbreiding van geactiveerde B-cellen. Monoklonale antilichamen tegen Bp35, evenals anti-lgM antilichamen, activeren tonsillaire B-cellen en wekken lage niveaus van B-celuïtbreiding op. Daarentegen leidt anti-Bp50 monoklonaal antilichaam alleen noch tot activering van B-cellen, noch tot het 3 195022 ’ opwekken van uitbreiding van B-cellen, maar samen met anti-Bp35 of anti-lgM antilichamen, versterkt het B-celuitbreiding. In dit opzicht lijkt de werking van anti-Bp50 antilichaam op de activiteit van B-celgroeifactoren (BCGF)· Slechts een geringe hoeveelheid van 0,05 pg/ml van anti-Bp50 is nodig om uitbreiding te versterken en evenals BCGF is anti-Bp50 zelfs effectief wanneer het 12-24 uur nadat B-cellen 5 zijn geactiveerd met anti-lgM of anti-Bp35 is toegevoegd. Zonder bijkomende exogene signalen, wekken anti-Bp35 en anti-Bp50 antilichamen samen een sterke uitbreiding van gezuiverde rustende B-cellen op.The present invention is based on the finding that two human B cell differentiation antigens, Bp35 and the B cell antigen described herein, Bp50, apparently have distinct functions as signal receptors in B cell activation. Monoclonal antibodies (mAb) to Bp35 and Pb50 both give positive 50 signals to B cells that stimulate their cycle cycle. Monoclonal antibodies to Bp35, as well as anti-IgM antibodies, function in principle by activating resting B cells to enter the Gn phase of the cell cycle. In contrast, a monoclonal antibody described herein or its fragment against Bp50, a 50 kDa polypeptide that is expressed on all B cells, functions by stimulating activated B cells until cycle of cell 55 and enhances the expansion of activated B cells . Monoclonal antibodies to Bp35, as well as anti-IgM antibodies, activate tonsillary B cells and elicit low levels of B cell extension. In contrast, anti-Bp50 monoclonal antibody alone does not lead to B cell activation, nor to the generation of B cell expansion, but together with anti-Bp35 or anti-IgM antibodies, it enhances B cell expansion. In this respect, the effect of anti-Bp50 antibody appears to be on the activity of B cell growth factors (BCGF). Only a small amount of 0.05 pg / ml of anti-Bp50 is needed to enhance expansion, and just as BCGF is anti-Bp50. even effective when added with anti-IgM or anti-Bp35 12-24 hours after B cells 5 have been activated. Without additional exogenous signals, anti-Bp35 and anti-Bp50 antibodies together produce a strong expansion of purified resting B cells.
Deze resultaten wijzen in de richting dat de Bp35 en Bp50 oppervlaktemoleculen een rol spelen in de regulering van B-celactivering en voortgang door de celcyclus. Vanwege de betekenis die anti-Bp35 en soortgelijke moleculen hebben op het effect en de werking van de liganden volgens de onderhavige 10 uitvinding, dient de publicatie van E.A. Clark et al., 1985, Proc. Natl. Acad. Sci. (USA) 82:1766-1770 hier door verwijzing opgenomen te worden geacht.These results indicate that the Bp35 and Bp50 surface molecules play a role in the regulation of B cell activation and cell cycle progression. Because of the significance anti-Bp35 and similar molecules have on the effect and action of the ligands of the present invention, the publication of E.A. Clark et al., 1985, Proc. Natl. Acad. Sci. (USA) 82: 1766-1770 is hereby incorporated by reference.
Hoewel de activiteit van anti-Bp50 lijkt op die van BCGF (laag) omdat zowel anti-Bp50 als BCGF (laag) met dezelfde middelen constimulerend werken en zowel anti-Bp50 als BCGF (laag) alleen invloed uitoefenen op geactiveerde B-cellen en in een oplosbare vorm werken, kan de activiteit van anti-Bp50 worden 15- onderscheiden-van de activiteit van BCGF (laag), doordat de uitbreiding van B-cellen die met optimale hoeveelheden van anti-Bp50 en anti-Bp35 (of anti-lgM) is gestimuleerd, verder kan worden versterkt met BCGF (laag) en doordat zowel B-cellen in het bloed als bepaalde B-cellymfoma’s op een verschillende wijze reageren op anti-Bp50 versus BCGF. Voor optimale activiteit dient anti-Bp50 binnen 12 uur na B-celactivering te worden toegevoegd, terwijl BCGF (laag) een optimale activiteit behoudt, zelfs wanneer het 20 24 uur na activering wordt toegevoegd. Bovendien wordt Bp50 op alle B-cellen tot expressie gebracht, terwijl receptors voor BCGF (laag) beperkt zijn tot geactiveerde B-cellen. Derhalve kunnen anti-Bp50 en BCGF (laag) beide op gecoördineerde wijze B-celgroei reguleren, maar kennelijk doen ze dat via verschillende signalen.Although the activity of anti-Bp50 is similar to that of BCGF (low) because both anti-Bp50 and BCGF (low) are constimulating with the same agents and both anti-Bp50 and BCGF (low) only influence activated B cells and in In a soluble form, the activity of anti-Bp50 can be distinguished from the activity of BCGF (low) in that the expansion of B cells with optimum amounts of anti-Bp50 and anti-Bp35 (or anti-IgM) ) is stimulated, can be further enhanced with BCGF (low) and because both B cells in the blood and certain B cell lymphomas respond differently to anti-Bp50 versus BCGF. For optimum activity, anti-Bp50 should be added within 12 hours after B cell activation, while BCGF (low) retains optimum activity even when added 24 hours after activation. In addition, Bp50 is expressed on all B cells, while receptors for BCGF (low) are limited to activated B cells. Therefore, anti-Bp50 and BCGF (low) can both regulate B cell growth in a coordinated manner, but apparently they do so through different signals.
In één uitvoeringsvorm van de onderhavige uitvinding, kunnen de antilichamen die aan Bp50 binden en 25 de uitbreiding van geactiveerde B-cellen versterken, worden gebruikt voor het vergroten van een immuun-respons. Bijvoorbeeld kunnen deze antilichamen die Bp50 binden worden gebruikt als ’’adjuvans” om een immuunrespons op een vaccin te vergroten. Anderzijds kunnen deze antilichamen worden gebruikt om de immuunrespons van een in een toestand van immunosuppressie verkerend individu te vergroten.In one embodiment of the present invention, the antibodies that bind to Bp50 and enhance the expansion of activated B cells can be used to enhance an immune response. For example, these antibodies that bind Bp50 can be used as an "adjuvant" to enhance an immune response to a vaccine. Alternatively, these antibodies can be used to enhance the immune response of an individual in a state of immunosuppression.
De antilichamen of hun fragmenten volgens de uitvinding kunnen in vitro ook worden gebruikt voor het 30 identificeren of scheiden van cellen die het Bp50 antigeen tot expressie brengen en/of voor het onderzoeken van lichaamsvloeistoffen op de aanwezigheid van het Bp50 antigeen dat al dan niet aan een cel is gebonden. Bovendien kunnen de antilichamen volgens de uitvinding in vivo worden gebruikt voor het verkrijgen van een beeld ’’imaging” van cellen of tumoren die het Bp50 antigeen tot expressie brengen.The antibodies or their fragments according to the invention can also be used in vitro to identify or separate cells expressing the Bp50 antigen and / or to examine body fluids for the presence of the Bp50 antigen that may or may not cell is bound. In addition, the antibodies of the invention can be used in vivo to obtain an image of cells or tumors expressing the Bp50 antigen.
35 2.1. Definities35 2.1. Definitions
Zoals hierin gebruikt zullen de volgende afkortingen de aangegeven betekenissen hebben: AO = acridine oranje BCGF = B-celgroeifactorAs used herein, the following abbreviations will have the indicated meanings: AO = acridine orange BCGF = B cell growth factor
BCGF (hoog) a een 60 kDa humaan BCGFBCGF (high) a 60 kDa human BCGF
40 BCGF (laag) = een 12 kDa humaan BCGF40 BCGF (low) = a 12 kDa human BCGF
Bp35 = een 35 kDa B-cel-specifiek oppervlaktepolypeptide (CD20) gedefinieerd door mAb 1F5Bp35 = a 35 kDa B cell specific surface polypeptide (CD20) defined by mAb 1F5
Bp50 = een 50 kDa B-cel-specifiek oppervlaktepolypeptide gedefinieerd door mAb G28-5Bp50 = a 50 kDa B cell specific surface polypeptide defined by mAb G28-5
Fv = het variabele gebied of de antigeen-combinerende plaats van een antilichaammole- cuul. Dit kan elk fragment zijn dat het idiotype van het molecuul bevat, waaronder 45 (zonder beperking daartoe) Fab, F(ab02· Fab', en dergelijke IF = immunofluorescentieFv = the variable region or the antigen combining site of an antibody molecule. This can be any fragment containing the idiotype of the molecule, including 45 (without limitation) Fab, F (abO 2 · Fab ', and the like IF = immunofluorescence
Ig = immunoglobulins IL-1 = interleukine 1 IL-2 = interleukine 2 50 kDa = kilodalton mAb - monoklonaal antilichaam SDS-PAGE = natriumdodecylsulfaat-polyacrylamide gelelektroforese TPA = 12-0-tetradecanoylforbol-13-acetaat 55 3. FiguurbeschrijvingIg = immunoglobulins IL-1 = interleukin 1 IL-2 = interleukin 2 50 kDa = kilodalton mAb - monoclonal antibody SDS-PAGE = sodium dodecylsulfate-polyacrylamide gel electrophoresis TPA = 12-0-tetradecanoylforbol-13-acetate 55 3. Figure description
Figuur 1. Expressie van Bp50 is beperkt tot Bp35± B-cellen. Een twee-kleuren stroom cytometrische analyse van 50.000 cellen werd uitgevoerd op de wijze als beschreven door E.A. Clark, et al., 1985, Proc.Figure 1. Bp50 expression is limited to Bp35 ± B cells. A two-color flow cytometric analysis of 50,000 cells was performed in the manner described by E.A. Clark, et al., 1985, Proc.
195022 4195022 4
Nat. Acad. Sci. USA 82:1766-1770. De gegevens zijn uitgezet als aantal cellen versus de logaritme van groene fluorescentie en de logaritme van rode fluorescentie waarbij 4-5 stippen ongeveer een verdubbeling van fluorescentie vertegenwoordigen, De gegevens worden verstrekt om autofluorescente negatieve cellen te tonen. PE (rood) -anti-Bp35 (1F5) versus FITC (groen) -anti-Bp50 (G28-5) kleuring toont dat alle Bp50+ 5 cellen ook Bp35+ zijn.Wet. Acad. Sci. USA 82: 1766-1770. The data are plotted as cell number versus the logarithm of green fluorescence and the logarithm of red fluorescence where 4-5 dots represent approximately a doubling of fluorescence. The data is provided to show autofluorescent negative cells. PE (red) -anti-Bp35 (1F5) versus FITC (green) -anti-Bp50 (G28-5) stain shows that all Bp50 + 5 cells are also Bp35 +.
Figuur 2. Immunologische vergelijking van Bp50 polypeptide met andere B-celoppervlakteantlgenen. Immunoprecipitatie van Bp50 van aan het oppervlak van 125l-gelabelde tonsillaire cellen werd uïtgevoerd op de beschreven wijze. Geïsoleerde antigenen werden elektroforetisch behandeld op 10% SDS polyacrylamide slab-gels zonder reductie. De gels werden zichtbaar gemaakt met autoradiografie en versterkings-10 schermen.Figure 2. Immunological comparison of Bp50 polypeptide with other B cell surface antigens. Immunoprecipitation of Bp50 from the surface of 125 I-labeled tonsillary cells was performed in the manner described. Isolated antigens were electrophoretically treated on 10% SDS polyacrylamide slab gels without reduction. The gels were visualized with autoradiography and enhancement screens.
Paneel A: laan 1, anti-Bp50 (G28-5); laan 2, anti-Bp95 (G28-8); laan 3, sefarose-geit anti-muis Ig alleen.Panel A: lane 1, anti-Bp50 (G28-5); lane 2, anti-Bp95 (G28-8); lane 3, sepharose-goat anti-mouse Ig alone.
Belichtingstijd: 4 dagen.Exposure time: 4 days.
Paneel B: laan 1, anti-Bp50 (G28-5); laan 2, anti-Bp45 (BLAST-2); laan 3, anti-Bp39 (G28-1); laan 4, anti-Bp39 (41-H16); laan 5, sefarose-geit anti-muis Ig alleen.Panel B: lane 1, anti-Bp50 (G28-5); lane 2, anti-Bp45 (BLAST-2); lane 3, anti-Bp39 (G28-1); lane 4, anti-Bp39 (41-H16); lane 5, sepharose-goat anti-mouse Ig alone.
15 Een belichtingstijd van 2 dagen werd gekozen zodat de banden in de lanen 2-4 niet overbelicht werden en met betrekking tot Bp50 duidelijk konden worden onderscheiden.An exposure time of 2 days was chosen so that the bands in lanes 2-4 were not overexposed and could be clearly distinguished with respect to Bp50.
Figuur 3. Twee-kleuren immunofluorescentie-analyse van Bp50 expressie. Periferaal bloed of tonsillaire mononucleaire cellen werden door centrifugering op Ficoll geïsoleerd en gekleurd met PE (rood)-geconjugeerd G28-5 (anti-Bp50) in combinatie met fluoresceïne (groen)-geconjugeerde referentie-20 antiiichamen, omvattende 2C3 (anti-lgM); 1F5 (anti-Bp35); HB10a (anti-DR); en 9.6 (anti-CD2), E receptor). Cellen werden geanalyseerd met een FACS IV, uitgerust met vier decade logversterkers in zowel rode als groene dimensies. Voorwaartse en onder een rechte hoek lichtverstrooiing werd gebruikt om monocyten uit te sluiten. Ongekleurde cellen bevinden zich aan de achterkant van het rooster; rode fluorescentie aan de rechter zijde en groene fluorescentie aan de linker zijde.Figure 3. Two-color immunofluorescence analysis of Bp50 expression. Peripheral blood or tonsillary mononuclear cells were isolated by centrifugation on Ficoll and stained with PE (red) -conjugated G28-5 (anti-Bp50) in combination with fluorescein (green) -conjugated reference-20 antibodies, including 2C3 (anti-IgM) ; 1F5 (anti-Bp35); HB10a (anti-DR); and 9.6 (anti-CD2), E receptor). Cells were analyzed with a FACS IV, equipped with four decade log amplifiers in both red and green dimensions. Forward and right-angle light scattering was used to exclude monocytes. Unstained cells are located at the rear of the grid; red fluorescence on the right and green fluorescence on the left.
25 Figuur 4. Dosisresponskrommen voor versterking van uitbreiding van dichte tonsillaire Er- B-cellen door anti-Bp50 antiiichamen zoals aangegeven: Media alleen; anti-Bp50 mAb alleen; anti-Bp35 mAb (5 pg/ml) alleen; BCGF alleen; anti-Bp35 mAb plus BCGF; anti-Bp35 mAb plus getrapte doses van anti-Bp50. Gemiddelde uitbreiding ± standaardfout van monsters in viervoud werd gemeten op dag 3.Figure 4. Dose-response curves for enhancement of expansion of dense tonsillary Er-B cells by anti-Bp50 antibodies as indicated: Media only; anti-Bp50 mAb only; anti-Bp35 mAb (5 pg / ml) only; BCGF only; anti-Bp35 mAb plus BCGF; anti-Bp35 mAb plus tiered doses of anti-Bp50. Mean expansion ± standard error of quadruple samples was measured on day 3.
Figuur 5. Anti-Bp50 mAb zijn zeer effectief in versterking van uitbreiding indien toegevoegd na een 30 B-celactiveringssignaal. Dichte tonsillaire Er- B-cellen werden gedurende 4 dagen geïncubeerd met media alleen, anti-Bp50 mAb (0,5 pg/ml) toegevoegd op verschillende tijdstippen na incubatie, anti-Bp35 mAb (5 pg/ml) toegevoegd op verschillende tijdstippen na incubatie; anti-Bp50 mAb constant gehouden waaraan later op verschillende tijdstippen anti-Bp35 mAb werd toegevoegd; anti-Bp35 mAb constant gehouden waaraan anti-Bp50 mAb werd toegevoegd aan culturen op verschillende tijdstippen. Gedurende de laatste 35 10 uur werd 3H-thymidine toegevoegd en zijn opname gemeten.Figure 5. Anti-Bp50 mAb are very effective in enhancing expansion when added after a B cell activation signal. Dense tonsillary Er-B cells were incubated for 4 days with media alone, anti-Bp50 mAb (0.5 pg / ml) added at different times after incubation, anti-Bp35 mAb (5 pg / ml) added at different times after incubation; anti-Bp50 mAb kept constant to which anti-Bp35 mAb was later added at different times; anti-Bp35 mAb kept constant to which anti-Bp50 mAb was added to cultures at different time points. 3 H-thymidine was added during the last 10 hours and its uptake measured.
Figuur 6. Vergelijking van het vermogen van anti-Bp35 en anti-Bp50 om rustende tonsillaire B-cellen aan te zetten tot verlaten van het G0 stadium van de celcyclus. Dag 3 na behandeling media alleen (-), anti-Bp35 alleen (—); en anti-lgM alleen (.....), A, geen extra toevoegingen; B, anti-Bp50 (0,5 pg/ml) toegevoegd aan elke groep; C, 5% BCGF toegevoegd aan elke groep. De gegevens zijn uitgezet als relatief 40 aantal cellen versus de logaritme van AO rode fluorescentie (RNA).Figure 6. Comparison of the ability of anti-Bp35 and anti-Bp50 to induce resting tonsillary B cells to leave the G0 stage of the cell cycle. Day 3 after treatment media only (-), anti-Bp35 only (-); and anti-IgM only (.....), A, no additional additives; B, anti-Bp50 (0.5 pg / ml) added to each group; C, 5% BCGF added to each group. The data is plotted as a relative 40 cell number versus the logarithm of AO red fluorescence (RNA).
Figuur 7. Kinetiek van B-celuitbreiding na stimulering met anti-Bp50 versus BCGF. Dichte tonsillaire E-B-cellen werden gestimuleerd met media alleen; 10% BCGF alleen; anti-Bp35 alleen; anti-Bp50 alleen; anti-Bp35 + 10% BCGF; anti-Bp35 + anti-Bp50; en anti-Bp35 + anti-Bp50 + 10% BCGF. Uitbreiding werd gemeten op de aangegeven dagen 18 uur na een stoot 3H-thymidine. Uitbreiding werd gemeten in viervoud 45 en standaardfouten zijn aangegeven. Eén van drie experimenten.Figure 7. K cell expansion kinetics after stimulation with anti-Bp50 versus BCGF. Dense tonsillary E-B cells were stimulated with media alone; 10% BCGF only; anti-Bp35 only; anti-Bp50 only; anti-Bp35 + 10% BCGF; anti-Bp35 + anti-Bp50; and anti-Bp35 + anti-Bp50 + 10% BCGF. Expansion was measured on the indicated days 18 hours after a shot of 3 H-thymidine. Expansion was measured in quadruple 45 and standard errors are indicated. One of three experiments.
Figuur 8. Tijden na stimulering met anti-Bp35 waarop anti-Bp50 (A) of BCGF (B) de uitbreiding optimaal versterken, dichte tonsillaire E- B-cellen werden op de getoonde wijze gestimuleerd en de uitbreiding werd gemeten 18 uur na een stoot van 3H-thymidine op dag 3. Media; anti-Bp35 alleen toegevoegd op de aangegeven tijdstippen; anti-Bp50 of BCGF alleen; anti-Bp35 toegevoegd bij het begin van de kweek 50 gevolgd door toevoeging van anti-Bp50 of BCGF op de aangegeven tijdstippen; anti-Bp50 of BCGFFigure 8. Times after stimulation with anti-Bp35 on which anti-Bp50 (A) or BCGF (B) optimally enhance the expansion, dense tonsillary E-B cells were stimulated in the manner shown and the extension was measured 18 hours after an impact of 3 H-thymidine on day 3. Media; anti-Bp35 only added at the indicated times; anti-Bp50 or BCGF only; anti-Bp35 added at the start of the culture 50 followed by addition of anti-Bp50 or BCGF at the indicated time points; anti-Bp50 or BCGF
toegevoegd bij het begin van de kweek gevolgd door anti-Bp35. Eén van twee experimenten. De uitbreiding werd gemeten in viervoud en standaardfouten zijn aangegeven. De gebruikte doses: anti-Bp35, 5 pg/ml; anti-Bp50, 0,2 pg/ml; GCGF (laag) 5%. De gebruikte concentraties waren als volgt: anti-Bp35, 5 pg/ml; anti-Bp50, 0,2 pg/ml; BCGF, 5%.added at the start of the culture followed by anti-Bp35. One of two experiments. The extension was measured in quadruple and standard errors are indicated. The doses used: anti-Bp35, 5 pg / ml; anti-Bp50, 0.2 pg / ml; GCGF (low) 5%. The concentrations used were as follows: anti-Bp35, 5 pg / ml; anti-Bp50, 0.2 pg / ml; BCGF, 5%.
55 Figuur 9. Anti-Bp50 en BCGF hebben additieve effecten op de B-celuitbreiding. Dichte tonsillaire E-B-cellen werden gestimuleerd met getrapte doses van BCGF (laag) samen met anti-Bp50 alleen; anti-Bp35 alleen; anti-lgM-korrels alleen; anti-Bp35 + anti-Bp50; of anti-Bp50 + anti-lgM. De uitbreiding werd gemeten 5 195022 ' op dag 3 18 uur na stimulering met een stoot van 3H-thymidine. De uitbreiding werd gemeten in viervoud en standaardfouten zijn aangegeven. Eén van vier experimenten. De gebruikte doses voor 10® cellen: anti-Bp35, 5 pg/ml; anti-Bp50, 0,2 pg/ml; anti-lgM-korrels, 50 pg/ml.55 Figure 9. Anti-Bp50 and BCGF have additive effects on B cell expansion. Dense tonsillary E-B cells were stimulated with tiered doses of BCGF (low) together with anti-Bp50 alone; anti-Bp35 only; anti-IgM beads only; anti-Bp35 + anti-Bp50; or anti-Bp50 + anti-IgM. The extension was measured at 5 195022 'on day 3 18 hours after stimulation with a 3 H-thymidine burst. The extension was measured in quadruple and standard errors are indicated. One of four experiments. The doses used for 10® cells: anti-Bp35, 5 pg / ml; anti-Bp50, 0.2 pg / ml; anti-IgM beads, 50 pg / ml.
Figuur 10. Vergelijkende effecten van anti-Bp50 en BCGF op normale en maligne B-cellen. Periferale 5 bloed E- B-cellen (A) of dichte tonsillaire E- B-cellen (C) werden gestimuleerd met of zonder TPA (75 ng/ml) in tegenwoordigheid van 10% BCGF of 1 pg/ml anti-Bp50. Twee aparte B-cellymfoma’s (panelen B en D) werden op dezelfde wijze gestimuleerd. De uitbreiding werd gemeten op dag 3 door opname van 3H-thymidine 12 uur nadat een stoot hiervan was toegevoegd. De uitbreiding werd gemeten in viervoud en standaardfouten zijn aangegeven.Figure 10. Comparative effects of anti-Bp50 and BCGF on normal and malignant B cells. Peripheral blood E-B cells (A) or dense tonsillary E-B cells (C) were stimulated with or without TPA (75 ng / ml) in the presence of 10% BCGF or 1 pg / ml anti-Bp50. Two separate B cell lymphomas (panels B and D) were stimulated in the same way. The extension was measured on day 3 by incorporating 3 H-thymidine 12 hours after a burst of it was added. The extension was measured in quadruple and standard errors are indicated.
10 4. Gedetailleerde beschrijving van de uitvinding4. Detailed description of the invention
De onderhavige uitvinding is gericht op in essentie zuivere antilichamen die (a) binden aan Bp50, een 50 kDA B-cel-specifiek oppervlaktepolypeptide, en (b) de uitbreiding van geactiveerde B-cellen versterken.The present invention is directed to substantially pure antibodies that (a) bind to Bp50, a 50 kDA B cell specific surface polypeptide, and (b) enhance the expansion of activated B cells.
De onderhavige uitvinding omvat antilichaammoleculen, monoklonale antilichaammoleculen de fragmen-15 ten F(ab% van deze antilichaammoleculen die de antigeen-combinerende plaats bevatten die aan de Bp50 receptor binden.The present invention encompasses antibody molecules, monoclonal antibody molecules and fragments F (ab% of these antibody molecules containing the antigen combining site that bind to the Bp50 receptor.
Wanneer het antilichaam een monoklonaal antilichaam tegen Bp50 of het fragment F(ab02 daarvan is, kan het worden bereid volgens elke techniek die leidt tot de productie van antilichamen door een cultuur van continue cellijnen. Bijvoorbeeld behoren de hybridomatechniek die oorspronkelijk ontwikkeld is door Kohier 20 en Milstein (1975, Nature 256:495-497) evenals andere technieken die meer recent beschikbaar zijn gekomen zoals de humane B-celhybridomatechniek (Kozbor et al., 1983, Immunology Today 4:72) en de EBV-hybridomatechniek voor het bereiden van humane monoklonale antilichamen (cole et al., 1985, Monoclonal Antibodies and Cancer Therapy, Alan R. Liss, Inc., pag. 77-96) en dergelijke tot de omvang van de onderhavige uitvinding.When the antibody is a monoclonal antibody against Bp50 or the fragment F (ab02 thereof, it can be prepared by any technique that leads to the production of antibodies by a culture of continuous cell lines. For example, the hybridoma technique originally developed by Kohier 20 and Milstein (1975, Nature 256: 495-497) as well as other techniques that have become more recently available such as the human B cell hybridoma technique (Kozbor et al., 1983, Immunology Today 4:72) and the EBV hybridoma technique for preparing human monoclonal antibodies (cole et al., 1985, Monoclonal Antibodies and Cancer Therapy, Alan R. Liss, Inc., pages 77-96) and the like to the scope of the present invention.
25 Een F(ab% fragment kan verkregen worden door het antilichaam te behandelen met pepsine. Een F(ab')2 fragment kan ook verkregen worden door het antilichaammolecuul te behandelen met papaïne.An F (ab% fragment can be obtained by treating the antibody with pepsin. An F (ab ') 2 fragment can also be obtained by treating the antibody molecule with papain.
De onderstaande subsecties beschrijven de nieuwe, 50-kDa B-celoppervlaktemerker, Bp50, die kennelijk in B-celuitbreiding een rol speelt. Verder worden volgens de onderhavige uitvinding een monoklonaal antilichaam dat Bp50 definieert alsmede zijn F(ab')2 fragmenten beschreven die evenals BCGF 30 B-celuitbreiding versterken. Anders dan anti-Bp35 mAb, dat rustende B-cellen in G0 kan opwekken tot overgang naar G1( geeft anti-Bp50 mAb geen activering van rustende B-cellen. Anti-Bp35 en anti-Bp50 mAb samen, zonder enige additionele exogene signalen, induceren een sterke activering en uitbreiding van gezuiverde B-celien.The subsections below describe the new, 50-kDa B cell surface marker, Bp50, which apparently plays a role in B cell expansion. Furthermore, according to the present invention, a monoclonal antibody defining Bp50 and its F (ab ') 2 fragments are described which, like BCGF, enhance B cell expansion. Unlike anti-Bp35 mAb, which can induce resting B cells in G0 to transition to G1 (anti-Bp50 mAb does not activate resting B cells. Anti-Bp35 and anti-Bp50 mAb together, without any additional exogenous signals, induce strong activation and expansion of purified B cells.
De onderstaand beschreven experimenten laten ook zien dat anti-Bp50 activiteit lijkt op BCGF activiteit 35 maar dat anti-Bp50 verschilt van laag moleculair gewicht BCGF omdat anti-Bp50 en laagmoleculair gewicht BCGF duidelijk additief zijn en verschillend werken op verscheidene B-celsubsets of maligniteiten.The experiments described below also show that anti-Bp50 activity is similar to BCGF activity, but that anti-Bp50 differs from low molecular weight BCGF because anti-Bp50 and low molecular weight BCGF are clearly additive and act differently on various B cell subsets or malignancies.
4.1. Methoden, gebruikt voor karakterisering van de Bp50 receptor Celpreparaten 40 Mononucleaire cellen werden geïsoleerd van normaal of leukemisch, met heparine behandeld periferaal bloed door Ficoll-Hypaque gradiënten (Pharmacia, Piscataway, NJ). Mononucleaire cellen werden verkregen van tonsillaire weefsels zoals beschreven door E=(E.A. Clark, et al., 1985, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 82:1766-1770). Een verarming aan T-cellen werd verkregen met AET-behandelde schapeërythrocytrozet-vorming en Ficoll-Hypaque gradiëntscheiding. In sommige experimenten werd een verrijking aan bloed 45 B-cellen gerealiseerd door een nylonwol hechtende cellen te isoleren. Monocyten werden verwijderd door incubatie op kunststof petrischalen, één of twee keer gedurende 45 minuten bij 37°C, tenzij anders is aangegeven. Bovendrijvende of dichte tonsillaire B-cel fracties werden geïsoleerd door Percoll stapgradiën-ten zoals beschreven door (E.A. Clark, et al., 1985, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 82:1766-1770). dichte tonsillaire B-celpreparaten bevatten consistent meer dan 95% slg+ Bp35+ cellen. Preparaten die verrijkt 50 waren aan B-cellen van het bloed bevatten 60-85% slg+ cellen. B-cellymfomacellen werden geïsoleerd door voorzichtig lymfomacellen in het medium in beweging te brengen gevolgd door Ficoll-Hypaque gradiëntcen-trifugatie.4.1. Methods used to characterize the Bp50 receptor Cell preparations Mononuclear cells were isolated from normal or leukemic, heparin-treated peripheral blood by Ficoll-Hypaque gradients (Pharmacia, Piscataway, NJ). Mononuclear cells were obtained from tonsillary tissues as described by E = (E. A. Clark, et al., 1985, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 82: 1766-1770). T cell depletion was achieved with AET-treated sheep erythrocyte rosette formation and Ficoll-Hypaque gradient separation. In some experiments, an enrichment of blood 45 B cells was achieved by isolating a nylon wool adherent cells. Monocytes were removed by incubation on plastic petri dishes, once or twice for 45 minutes at 37 ° C, unless otherwise indicated. Floating or dense tonsillary B cell fractions were isolated by Percoll step gradients as described by (E. A. Clark, et al., 1985, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 82: 1766-1770). dense tonsillary B cell preparations consistently contained more than 95% slg + Bp35 + cells. Preparations that were enriched 50 in blood B cells contained 60-85% slg + cells. B cell lymphoma cells were isolated by gently agitating lymphoma cells in the medium followed by Ficoll-Hypaque gradient centrifugation.
Monoklonale antilichamenMonoclonal antibodies
Het G28-5 antilichaam tegen Bp50 werd verkregen door BALB/c muizen te immuniseren met menselijke 55 E- tonsillaire lymfocyten en immuunmiltcellen van deze muizen te fuseren met het NS-1 myeloma (Kohier, et al., 1975, Nature 256:495-497; J.A. Ledbetter, et al., 1979, Immunol. Rev. 47:63-82). Hybridecelculturen die een antilichaam uitscheiden dat reageerde tonsillaire B-cellen en niet met T-cellen werden geïdentificeerd 195022 6 met behulp van indirecte immunofluorescentie (IF) en analyse met een FACS IV celsorteerder; culturen met antilichaam dat soortgelijke histogrampatronen geeft als bekende mAb tegen pan B-celmerkers (b.v. Bp35) werd gekloneerd en voor verder onderzoek geselecteerd. De G28-5 kloon produceerde een IgG, mAb dat alleen met normale of maligne B-cellen of B-cellijnen reageerde. Andere mAb, die in dit onderzoek werden 5 gebruikt, zijn in detail beschreven (E.A. Clark, et al., 1985, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 82:1766-1770; E.A. dark, et al., 1986, Human Immunol. 16:100; J.A. Ledbetter, et al., 1986, Human Immunol. 15:30-44; J.A. Ledbetter, et al., 1985, in Perspectives in Immunogenetics and Histocompatibility, ASHI, New York, 6, pag. 325-340). Deze omvatten 1F5 (lgG2a) anti-Bp35, HB10a (lgG2a). anti-HLA-DR, 2C3 (IgG,) anti-μ keten, G19-4 (IgG,) anti-CD3, FC-2 (lgG2a) anti-Fc receptor CD16, en 9.6 (lgG2a) anti-CD2 (E receptor) geleverd 10 door Dr. Paul J. Martin (Martin, et al., 1983, J. Immunol. 131:180). De IgG, mAbs werden gezuiverd door precipitatie met behulp van 45% of 50% verzadigd ammoniumsulfaat en DEAE Sephacryl kolom-chromatografie, en de lgG2a mAbs werden gezuiverd met behulp van proteïne A Sepharose kolommen. De F(ab')2 fragmenten van G28-5 werden bereid met de methode van Parham (Parham, et al., 1983, J. Immunol. 131:2895), gezuiverd op een 2-meter lange Sephacryl S200-kolom, en getest op zuiverheid door 15 SDS-PAGE (J.A. Ledbetter, et al., 1985, J. Immunol. 135:1819). Het 2C3 mAb tegen μ-ketens werd geconjugeerd aan Sepharose 4B-korrels (Pharmacia Fine Chemicals, Uppsala, Sweden) waarbij cyanogeen-bromidekoppeling werd gebruikt Fluoresceïne en fycoêrythrineconjuugtatiesThe G28-5 anti-Bp50 antibody was obtained by immunizing BALB / c mice with human 55 E-tonillary lymphocytes and fusing immune spleen cells from these mice with the NS-1 myeloma (Kohier, et al., 1975, Nature 256: 495- 497; JA Ledbetter, et al., 1979, Immunol. Rev. 47: 63-82). Hybrid cell cultures secreting an antibody that reacted with tonsillary B cells and not with T cells were identified 195022 6 by indirect immunofluorescence (IF) and analysis with a FACS IV cell sorter; cultures with antibody giving similar histogram patterns as known mAb against pan B cell markers (e.g., Bp35) were cloned and selected for further investigation. The G28-5 clone produced an IgG, mAb that reacted only with normal or malignant B cells or B cell lines. Other mAb used in this study are described in detail (EA Clark, et al., 1985, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 82: 1766-1770; EA dark, et al., 1986, Human Immunol. 16: 100; JA Ledbetter, et al., 1986, Human Immunol. 15: 30-44; JA Ledbetter, et al., 1985, in Perspectives in Immunogenetics and Histocompatibility, ASHI, New York, 6, page 325 -340). These include 1F5 (IgG2a) anti-Bp35, HB10a (IgG2a). anti-HLA-DR, 2C3 (IgG,) anti-μ chain, G19-4 (IgG,) anti-CD3, FC-2 (IgG2a) anti-Fc receptor CD16, and 9.6 (IgG2a) anti-CD2 (E receptor 10 supplied by Dr. Paul J. Martin (Martin, et al., 1983, J. Immunol. 131: 180). The IgG, mAbs were purified by precipitation using 45% or 50% saturated ammonium sulfate and DEAE Sephacryl column chromatography, and the IgG2a mAbs were purified using protein A Sepharose columns. The F (ab ') 2 fragments of G28-5 were prepared by the method of Parham (Parham, et al., 1983, J. Immunol. 131: 2895), purified on a 2-meter-long Sephacryl S200 column, and tested for purity by SDS-PAGE (JA Ledbetter, et al., 1985, J. Immunol. 135: 1819). The 2C3 mAb against μ chains was conjugated to Sepharose 4B beads (Pharmacia Fine Chemicals, Uppsala, Sweden) using cyanogen-bromide coupling. Fluorescein and phycoeryryrin conjugations
Gezuiverde mAb werden hetzij direct gebonden aan fluoresceïne door gebruik te maken van 20 fluoresceïne-isothiocyanaat (FITC; Molecular Probes) (groen) volgens de methode van Goding (J.W.Purified mAb was either directly bound to fluorescein by using fluorescein isothiocyanate (FITC; Molecular Probes) (green) according to the method of Goding (J.W.
Goding, et al., 1976, J. Immunol. Meth. 13:215-226), hetzij gebonden aan R-phycoërythrine (PE) (rood) met behulp van SPDP (Pharmacia) met een methode welke gedetailleerd door ons is beschreven in J.A. Ledbetter, et al., 1985, in Perspectives in Immunogenetics and Histocompatibility, ASHI, New York, 6, 119-129. Lymfoïdecellen werden geïncubeerd in rond-bodem microtiterplaten gedurende 30 minuten met 25 een geschikte verdunning van groen en/of rood mAb, tweemaal gewassen, en daarna geanalyseerd op een FACS IV celsorteerder.Goding, et al., 1976, J. Immunol. Meth. 13: 215-226), or bound to R-phycoerythrin (PE) (red) using SPDP (Pharmacia) by a method described in detail by us in J.A. Ledbetter, et al., 1985, in Perspectives in Immunogenetics and Histocompatibility, ASHI, New York, 6, 119-129. Lymphoid cells were incubated in round-bottom microtiter plates for 30 minutes with a suitable dilution of green and / or red mAb, washed twice, and then analyzed on a FACS IV cell sorter.
Twee-kleuren immunofluorescentieTwo-color immunofluorescence
Twee-kleuren onderzoeken werden uitgevoerd met een fluorescentie-geactiveerde celsorteerder (FACS IV: Becton-Dickinson, Mountain View, CA) waarbij gebruik werd gemaakt van een 560-nm dichroïsche 30 spiegel om de bundel te splitsen en een 580 lang-doorlaatfilter en 540 kort-doorlaatfilter (Ditric Opties, Hudson, MA) opgesteld voor respectievelijk de rode en de groene fotomultiplicatorbuizen. Bovendien werd een twee-kleuren compensator (T. Nozaki, Stanford University) gebruikt om te corrigeren voor ondergeschikt overlopen van groene en rode signalen. Voor elke twee-kleuren kleuring, werden gegevens van 40.000 cellen verzameld en opgeslagen op floppydisks. Gegevens worden weergegeven als aantal cellen (verticaal) 35 versus de logaritme van de groene fluorescentie versus de logaritme van de rode fluorescentie op een 64 x 64 stippenrooster. Ongeveer 4,5 stippen vertegenwoordigen een verdubbeling van de fluorescentie. Ongekleurde cellen bevinden zich aan de achterste hoek van het rooster, rode fluorescentie is aan de rechter kant en groene fluorescentie aan de linker kant. Ons stroomcytometriesysteem voor twee-kleuren IF met fluoresceïne en fycoërythrine is uitvoeriger beschreven door J.A. Ledbetter, et al., in Perspectives in 40 Immunogenetics and Histocompatibility, ASHI, New York, 6,119-129 en 325-340.Two-color studies were performed with a fluorescence-activated cell sorter (FACS IV: Becton-Dickinson, Mountain View, CA) using a 560 nm dichroic mirror to split the beam and a 580 long-pass filter and 540 short-pass filter (Ditric Options, Hudson, MA) arranged for the red and green photomultiplier tubes respectively. In addition, a two-color compensator (T. Nozaki, Stanford University) was used to correct for minor overflow of green and red signals. For each two-color stain, data from 40,000 cells was collected and stored on floppy disks. Data are represented as cell number (vertical) versus the logarithm of green fluorescence versus the logarithm of red fluorescence on a 64 x 64 dot grid. About 4.5 dots represent a doubling of the fluorescence. Unstained cells are located at the rear corner of the lattice, red fluorescence is on the right and green fluorescence on the left. Our bi-color IF flow cytometry system with fluorescein and phycoerythrin has been described in more detail by J.A. Ledbetter, et al., In Perspectives in 40 Immunogenetics and Histocompatibility, ASHI, New York, 6.119-129 and 325-340.
Celcultuur: B-cellen afkomstig uit bloeden of tonsillaire lymfoïde B-cellen werden in viervoud gekweekt uitgaande van 5-10 x 105 cellen per ml op microtiterplaatjes met 96 putjes die 200 μΙ RPM1-1640 medium bevatten, aangevuld met 15% foetaal runderserum, antibiotica, flutamine en pyruvaat (R15). Na 1-7 dagen werd aan de allen een "sloot” van 3H-thymidine toegediend van 0,5 μ Ci per putje (New England Nucleair, 45 6, 7 Ci/mmol; 1 Ci = 37 x 10® desintegratie/sec = 37 x 109 becquerel.Cell culture: B cells derived from bleeding or tonsillary lymphoid B cells were grown in quadruplicate from 5-10 x 105 cells per ml on 96 well microtiter plates containing 200 μΙ RPM1-1640 medium supplemented with 15% fetal bovine serum, antibiotics , flutamine and pyruvate (R15). After 1-7 days, all 3 were given a "ditch" of 3 H-thymidine of 0.5 μ Ci per well (New England Nuclear, 45.6, 7 Ci / mmol; 1 Ci = 37 x 10® disintegration / sec = 37 x 109 becquerel.
De cellen werden vervolgens na 18 uur afgescheiden op glasvezelfilters en radioactiviteit, die een maal is voor de uitbreiding werd gemeten met een scintillatieteller. In sommige experimenten werden antilichamen of ander stimulerende factoren na het begin van de kweek toegevoegd. De uitbreiding van de cellen bij deze experimenten werd gemeten op dag 3.The cells were then separated after 18 hours on glass fiber filters and radioactivity, once before the extension, was measured with a scintillation counter. In some experiments, antibodies or other stimulating factors were added after the start of the culture. The cell expansion in these experiments was measured on day 3.
50 Costimulerende factoren50 Cost-stimulating factors
Gezuiverd BCGF werd gekocht bij Cytokine Technology (Buffalo, New York) en bevatte geen detecteerbare IL-1, IL-2 of interferonactiviteit. Dit BCGF was bereid met de methode volgens A. Maizel en medewerkers (A. Maizel, et al., 1982, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 79:5998-6002), die hebben aangetoond dat de belangrijkste BCGF activiteit in dit materiaal schuilt in een 12-kDA species dat verder wordt aangeduid als 55 "BCGF (laag)” (S.R. Mehta, et al., 1985, J. Immunol. 135:3298-3302). De zuiveringsstappen omvatten preparatieve schaal DEAE affiniteitschromatografie gevolgd door hydroxylapatietkolomchromatografie. IL-1 gezuiverd tot homogeniteit was een genereuze gift van Dr. Steven Dower (S.K. Dower, et al., 1985, J. Exp.Purified BCGF was purchased from Cytokine Technology (Buffalo, New York) and contained no detectable IL-1, IL-2 or interferon activity. This BCGF was prepared by the method according to A. Maizel and co-workers (A. Maizel, et al., 1982, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 79: 5998-6002), who have demonstrated that the most important BCGF activity in this material is in a 12-kDA species that is further referred to as 55 "BCGF (low)" (SR Mehta, et al., 1985, J. Immunol. 135: 3298-3302). The purification steps include preparative scale DEAE affinity chromatography followed by Hydroxylapatite column chromatography IL-1 purified to homogeneity was a generous gift from Dr. Steven Dower (SK Dower, et al., 1985, J. Exp.
7 1950227 195022
' Med. 162:501-515). De Cetus Corporation was zo vriendelijk om recombinant IL-2 te leveren. TPA"Med. 162: 501-515). The Cetus Corporation was kind enough to deliver recombinant IL-2. TPA
(12-O-tetradeconoylforbol 13-acetaat) werd gekocht bij Sigma.(12-O-tetradeconoylforbol 13-acetate) was purchased from Sigma.
Detectie van celactiveringDetection of cell activation
Veranderingen in celvolume, opgeroepen door mAb en/of andere stimulerende factoren, werden gemeten 5 met een celsorteerder (cellsorter) en een voorwaartse hoeklichtverstrooiend (formed angle light scatter). Celcyclusveranderingen in cellulaire RNA en DNA niveaus werden gemeten door geactiveerde cellen te kleuren met acridine oranje en het relatieve cellulaire RNA (rood) en DNA (groen) gehalte te meten met een celsorteerder volgens de methode van Z. Darzynkiewicz et al. (Z. Darzynkiewics, et al., 1980, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 77:6996-6699). Veranderingen in relatieve gehaltes van celoppervlakte-antigenen werden 10 gevolgd door gebruik te maken van mAb, die direct gebonden is aan fluoresceïne, en daarna kwantitatief bepaald door directe IF fluorescentieniveaus met een Epics V celsorteerder.Cell volume changes evoked by mAb and / or other stimulating factors were measured with a cell sorter (cell sorter) and a forward angle light scattering (formed angle light scatter). Cell cycle changes in cellular RNA and DNA levels were measured by staining activated cells with acridine orange and measuring the relative cellular RNA (red) and DNA (green) content with a cell sorter according to the method of Z. Darzynkiewicz et al. (Z. Darzynkiewics , et al., 1980, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 77: 6996-6699). Changes in relative levels of cell surface antigens were monitored by using mAb directly bound to fluorescein and then quantitatively determined by direct IF fluorescence levels with an Epics V cell sorter.
Immunologische karakterisering van Bp50Immunological characterization of Bp50
Immunoprecipitatie van Bp50 van aan het oppervlak met 125l-gelabelde tonsillaire cellen werd uitgevoerd op de beschreven wijze (J.A. Ledbetter, et al., 1985, J. Immunol. 134:4250-4254). Geïsoleerde antigenen 15—werden_aan_elektroforese onderworpen op 10% SDS polyacrylamide slabgels zonder reductie. De antigenen in de gels werden zichtbaar gemaakt met behulp van autoradiografie bij -70°C en Cronex belichting plus versterkingsschermen (Dupont).Immunoprecipitation of Bp50 from 125 I-labeled tonsillary cells on the surface was performed as described (J. A. Ledbetter, et al., 1985, J. Immunol. 134: 4250-4254). Isolated antigens were electrophoresed on 10% SDS polyacrylamide slabs without reduction. The antigens in the gels were visualized using autoradiography at -70 ° C and Cronex exposure plus enhancement screens (Dupont).
4.2. Karakterisering van de Bp50 receptor 20 De onderstaande subsecties beschrijven de resultaten van de experimenten die met de bovenstaand beschreven methoden werden uitgevoerd.4.2. Characterization of the Bp50 receptor The subsections below describe the results of the experiments performed with the methods described above.
4.2.1. Identificatie van een B-cel-specifieke 50 kDa celoppervlaktemerker, Bp50 Een mAb tegen Bp50 werd opgewekt door BALB/c muizen te immuniseren met menselijke tonsillaire 25 lymfocyten en immuunmiltcellen te fuseren met de NS-1 myeloma. Eén kloon, G28*5, produceerde een lgG1 mAb dat niet de NS-1 lichte keten bevatten. Na onderzoek met IF analyse, bleek G28-5 alleen te reageren met normale of maligne B-cellen of B-cellijnen. Uit een uitgebreid onderzoek van normale weefsels volgens bekende methoden (E.A. Clark, et al., 1985, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 82:1766-1770; J.A. Ledbetter et al., 1986, Human Immunol. 15:30-44; J.A. Ledbetter, 1985, in Perspectives in Immunogenetics and Histocom-30 patibility, ASHI, New York, 6, pag. 325-340) bleek dat het G28-5 antilichaam reageert met E rozet-negatieve (Er-) cellen uit bloed of tonsillen maar niet met niet aan nylonwol hechtende T-cellen, PHA-geïnduceerde T-celblasts, of met bloedgranulocyten, monocyten, rode cellen, of plaatjes. Het reageerde sterk met alle zeven geteste B lymfoblastoïdecellijnen en met drie Burkitt’s lymfomalijnen (Raji, Daudi, Namalwa), maar niet vier T-cellijnen (CEM, HSB-2, JURKAT, en HPB-ALL). Alle geteste chronische 35 lymfocytische leukemieën (3/3) en 90% (9/10) van geteste B lymfoma’s reageerden positief op de Bp50 merker terwijl bij slechts 28% (2/7) van non T, non B CALLA+ acute lymfocytische leukemieën Bp50 kon worden aangetoond.4.2.1. Identification of a B cell-specific 50 kDa cell surface marker, Bp50 An mAb against Bp50 was generated by immunizing BALB / c mice with human tonsillary lymphocytes and fusing immune spleen cells with the NS-1 myeloma. One clone, G28 * 5, produced a IgG1 mAb that did not contain the NS-1 light chain. After investigation with IF analysis, G28-5 was found to respond only with normal or malignant B cells or B cell lines. From an extensive study of normal tissues according to known methods (EA Clark, et al., 1985, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 82: 1766-1770; JA Ledbetter et al., 1986, Human Immunol. 15: 30- 44; JA Ledbetter, 1985, in Perspectives in Immunogenetics and Histocomality, ASHI, New York, 6, pp. 325-340), it was found that the G28-5 antibody reacts with E rosette-negative (Er-) cells from blood or tonsils but not with non-nylon wool adherent T cells, PHA-induced T cell blasts, or with blood granulocytes, monocytes, red cells, or platelets. It reacted strongly with all seven B lymphoblastoid cell lines tested and with three Burkitt's lymphoma lines (Raji, Daudi, Namalwa), but not four T cell lines (CEM, HSB-2, JURKAT, and HPB-ALL). All tested chronic lymphocytic leukemias (3/3) and 90% (9/10) of tested B lymphomas responded positively to the Bp50 marker while only 28% (2/7) of non T, non B CALLA + acute lymphocytic leukemias Bp50 could be demonstrated.
De beperkte distributie van Bp50 op normale weefsels werd verder bevestigd door kwantitatieve twee-kleuren immunofluorescentie (twee-kleuren IF) analyses.The limited distribution of Bp50 on normal tissues was further confirmed by quantitative two-color immunofluorescence (two-color IF) analyzes.
40 Onder toepassing van een R-fycoërythrine (PE)-geconjugeerd antilichaam (rood) tegen het pan B-celantigeen Bp35 (BI, CD20) en fluoresceïne-geconjugeerd anti-Bp50 antilichaam (groen), vonden wij dat Bp50 slechts werd aangetoond op Bp35+ B-cellen (figuur 1) in bloed of tonsillen. B-cellen van bloed toonden consistent iets lagere niveaus van Bp50 aan dan tonsillaire B-cellen; dit vertoont overeenstemming met HLA-DR expressie, (J.A. Ledbetter, et al., 1986, Human Immunol. 15-30-40) en met gp54 expressie 45 (Wang, et al., 1979, J. Exp. Med. 149:1424-1433) die eveneens lager zijn aan bloed B-cellen. Bp50 werd in overeenkomstige niveaus aangetoond op tonsillaire B-celsubpopulaties die gescheiden waren op Percoll gradiënten tot bovendrijvende en dichte fracties. Gebruikmakend van ons PE-geconjugeerd mAb tegen de T-celmerker, CD3(T3), en NK cel-gebonden merker, CD16 (Fc receptor) (J.A. Ledbetter, et al., 1979, Immunol. Rev. 47:63-82), vonden wij dat Bp50 niet kon worden aangetoond op T-cellen of NK-cellen.40 Using an R-phycoerythrin (PE) -conjugated antibody (red) against the pan B cell antigen Bp35 (B1, CD20) and fluorescein-conjugated anti-Bp50 antibody (green), we found that Bp50 was only detected on Bp35 + B cells (Figure 1) in blood or tonsils. Blood B cells consistently demonstrated slightly lower levels of Bp50 than tonsillary B cells; this is consistent with HLA-DR expression, (JA Ledbetter, et al., 1986, Human Immunol. 15-30-40) and with gp54 expression 45 (Wang, et al., 1979, J. Exp. Med. 149: 1424-1433) which are also lower in blood B cells. Bp50 was detected at corresponding levels on tonsillary B cell subpopulations that were separated on Percoll gradients to supernatant and dense fractions. Using our PE-conjugated mAb against the T-cell marker, CD3 (T3), and NK cell-bound marker, CD16 (Fc receptor) (JA Ledbetter, et al., 1979, Immunol. Rev. 47: 63-82) , we found that Bp50 could not be detected on T cells or NK cells.
50 Gebruikmakend van twee-kleuren IF, vonden wij ook dat CD3+ PHA blasts die hoge niveaus van IL-2 receptoren bleken te bevatten, Bp50 niet kon worden aangetoond.Using bi-color IF, we also found that CD3 + PHA blasts that were found to contain high levels of IL-2 receptors, Bp50 could not be detected.
Het G28-5 antilichaam reageerde met één enkel polypeptide op tonsillaire lymfocyten, dat volgens elektroforese met SDS onder niet-reducerende omstandigheden een molecuulgewicht van ongeveer 50 Ka bezat (figuur 2A). Dit molecuul is groter dan eerder beschreven B-celmerkers in hetzelfde molecuulgewichts-55 bereik zoals Bp39 of Bp45 (Zipf, et al., 1983, J. Immunol. 131:3064-3072; Ch. Kintner, et al., 1981, Nature 294, 458-460); E.A. Clark, et al., 1986, in Leukocyte Typing II, eds. Reinherz, et al., Springer Verlag,The G28-5 antibody reacted with a single polypeptide on tonsillary lymphocytes, which according to SDS electrophoresis under non-reducing conditions had a molecular weight of about 50 Ka (Figure 2A). This molecule is larger than previously described B cell markers in the same molecular weight range such as Bp39 or Bp45 (Zipf, et al., 1983, J. Immunol. 131: 3064-3072; Ch. Kintner, et al., 1981, Nature 294, 458-460); E.A. Clark, et al., 1986, in Leukocyte Typing II, eds. Reinherz, et al., Springer Verlag,
Berlijn, hoofdstuk 12 vol. 2, 155-167; Slovin, et al., 1982, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 79:2649-2653; D.A.Berlin, chapter 12 vol. 2, 155-167; Slovin, et al., 1982, Proc. Wet. Acad. Sci. USA 79: 2649-2653; D.A.
195022 8195022 8
Thorley-Lawson, et al., 1985, J. Immunol. 134:3007-3012 en figuur 2B).Thorley-Lawson, et al., 1985, J. Immunol. 134: 3007-3012 and Figure 2B).
De belichtingstijd werd voor deze gel zo gekozen dat de molecuulgewichten van de andere B-celmerkers gemakkelijk kon vergeleken met Bp50. De Bp39 merker, kan in tegenstelling tot Bp50 worden aangetoond op granulocyten en Bp45 is in tegenstelling tot Bp50 beperkt tot B-celblasts. Antilichamen tegen Bp39 5 (41-H16) en BP45 (MNM6, Blast-1, Blast-2) die ter beschikking waren gekomen via een internationale workshop (E.A. Clark, et al., 1986, in Leukocyte Typing II, eds. Reinherz, et al., Springer Verlag, Berlijn, hoofdstuk 12 Vol. 2,155-167) gaven geen blokkering van de binding van gefluoresceïneerde anti-Bp50 antilichamen aan B-cellen. Gebaseerd op weefselverdeling, biochemische analyse, en blokkerings-onderzoeken, herkent derhalve het G28-5 monoklonaal antilichaam een 50*Kd structuur die verschilt van 10 andere bekende B-cel antigenen.The exposure time for this gel was chosen so that the molecular weights of the other B cell markers could easily be compared to Bp50. The Bp39 marker, unlike Bp50, can be detected on granulocytes and Bp45, unlike Bp50, is limited to B cell blasts. Antibodies to Bp39 5 (41-H16) and BP45 (MNM6, Blast-1, Blast-2) that had become available through an international workshop (EA Clark, et al., 1986, in Leukocyte Typing II, eds. Reinherz, et al., Springer Verlag, Berlin, Chapter 12 Vol. 2,155-167) did not block the binding of fluoresceinated anti-Bp50 antibodies to B cells. Based on tissue distribution, biochemical analysis, and blocking studies, therefore, the G28-5 monoclonal antibody recognizes a 50 * Kd structure that differs from 10 other known B cell antigens.
4.2.2. De aanwezigheid van Bp50 is beperkt tot B-cellen4.2.2. The presence of Bp50 is limited to B cells
Zowel uit verdelingsonderzoeken aan hematopoietisch weefsel en cellijnen als gedetailleerde twee-kleuren stroomcytometrische analyses bleek dat Bp50 alleen op B lymfocyten kan worden aangetoond. Zoals 15 weergegeven in figuur 3, bleek de aanwezigheid van Bp50 op een kleine subset van bloedlymfocyten en op een grote populatie van tonsillaire lymfocyten. Nagenoeg alle Bp50+ cellen in zowel bloed als tonsillen bleken ook Bp35 en HLA-DR te bevatten, maar hierop kon niet het CD2 (figuur 1) of CD3, T-celmoleculen of de IgG Fc receptoren die op NK-cellen worden aangetroffen, worden aangetoond. Verder vertoonden ConA-geactiveerde CD3+ T-celblasts de aanwezigheid van IL-2 receptoren, maar hierop kon geen Bp50 20 worden aangetoond.Both distribution studies on hematopoietic tissue and cell lines and detailed two-color flow cytometric analyzes showed that Bp50 can only be detected on B lymphocytes. As shown in Figure 3, the presence of Bp50 appeared on a small subset of blood lymphocytes and on a large population of tonsillary lymphocytes. Almost all Bp50 + cells in both blood and tonsils were also found to contain Bp35 and HLA-DR, but the CD2 (Figure 1) or CD3, T-cell molecules or the IgG Fc receptors found on NK cells could not be detected on this. . Furthermore, ConA-activated CD3 + T cell blasts showed the presence of IL-2 receptors, but no Bp50 could be detected on this.
Twee-kleuren stroomcytometrische analyses maken een kwantitatieve meting mogelijk van het dichtheidsverband tussen twee aan de oppervlakte aanwezige antigenen. Eerder is door ons aangetoond dat de dichte, rustende B-cellen in de mantelzone van secundaire follikels IgM en geringe niveaus van Bp35 bleken te bevatten, terwijl de bovendrijvende, geactiveerde B-cellen in het germinale centrum IgM-negatief 25 zijn en verhoogde niveaus van Bp35 vertoonden (J.A. Ledbetter, et al., Human Immunol. 15:30).Two-color flow cytometric analyzes allow a quantitative measurement of the density relationship between two antigens present on the surface. We have previously demonstrated that the dense, resting B cells in the mantle zone of secondary follicles were found to contain IgM and low levels of Bp35, while the superimposed, activated B cells in the germinal center are IgM negative and elevated levels of Bp35 showed (JA Ledbetter, et al., Human Immunol. 15:30).
Figuur 3 laat zien dat zowel IgM-positieve als IgM-negatieve B-celsubsets Bp50 in gelijke hoeveelheden bleken te bevatten, hetgeen erop wijst dat Bp50 zowel op rustende B-cellen als op B-cellen die in vivo geactiveerd zijn tot expressie komt.Figure 3 shows that both IgM positive and IgM negative B cell subsets were found to contain Bp50 in equal amounts, indicating that Bp50 is expressed on both resting B cells and B cells activated in vivo.
30 4.3. Versterking van B-celuitbreiding met anti-Bp50 antilichaam4.3. Enhancement of B cell extension with anti-Bp50 antibody
Zoals eerder uitgelegd kunnen B-cellen worden geactiveerd met lage doses van anti-μ keten-specifieke antilichamen. Onlangs werd door ons gevonden dat de B-cel-specifieke merker Bp35 (B1), een 35-kDa polypeptide, eveneens in vroege B-celactivering een rol kan spelen: het 1F5 mAb tegen Bp35 activeert, evenals lage doses van anti-μ antilichaam, B-cellen tot een vergroting van celvolume en RNA gehalte en tot 35 uitbreiding met behulp van BCGF (E.A. Clark, et al., 1985, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 82:1766-1770); J.T. Golay, et al., 1985, J. Immunol. 135:3795-3801). Het was daarom interessant om het effect van anti-Bp50 mAb in de uitbreiding van onbehandelde B-cellen of B-cellen, geactiveerd met hetzij anti-Bp35 hetzij anti-μ antilichamen te vergelijken (tabel A). Anti-Bp35 in oplossing of aan Sepharose-korrels gebonden anti-μ antilichamen konden onder gepaste omstandigheden alleen enige B-celuitbreiding stimuleren (tabel A, regel 40 1); daarentegen stimuleerden anti-Bp50 antilichamen alleen geen uitbreiding (tabel A, regel 2). Anti-Bp50 mAb versterkte echter de uitbreiding aanzienlijk bij kweken met anti-μ korrels of met anti-Bp35. In dit opzicht leek anti-Bp50 of BCGF (tabel A, regel 3). Het was derhalve belangrijk om te bepalen of anti-Bp50 en BCGF samen B-celuitbreiding konden opwekken. Zoals geïllustreerd in tabel A, regel 4, werd door anti-Bp50 en BCGF samen geen uitbreiding opgewekt, maar werd uitbreiding van hetzij anti-μ hetzij anti-BP35 45 geactiveerde cellen iets meer versterkt dan door elk stimuleringsmiddel alleen. BCGF had, indien toegepast met anti-Bp50 zonder activerende stoffen, geen effect op de uitbreiding van dichte B-cellen, zelfs niet wanneer anti-Bp50 werd gebruikt in doses variërend van 0,1 tot 10 pg/ml.As explained earlier, B cells can be activated with low doses of anti-μ chain-specific antibodies. We recently found that the B cell specific marker Bp35 (B1), a 35 kDa polypeptide, can also play a role in early B cell activation: the 1F5 mAb against Bp35 activates, as well as low doses of anti-μ antibody , B cells to an increase in cell volume and RNA content and to expansion using BCGF (EA Clark, et al., 1985, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 82: 1766-1770); J.T. Golay, et al., 1985, J. Immunol. 135: 3795-3801). It was therefore interesting to compare the effect of anti-Bp50 mAb in the extension of untreated B cells or B cells activated with either anti-Bp35 or anti-μ antibodies (Table A). Anti-Bp35 in solution or anti-μ antibodies bound to Sepharose beads could only stimulate some B cell extension under appropriate conditions (Table A, line 40 1); in contrast, anti-Bp50 antibodies alone did not stimulate expansion (Table A, Line 2). However, anti-Bp50 mAb significantly enhanced the extension when growing with anti-μ beads or with anti-Bp35. Anti-Bp50 or BCGF appeared in this respect (Table A, Line 3). It was therefore important to determine whether anti-Bp50 and BCGF together could elicit B cell expansion. As illustrated in Table A, line 4, anti-Bp50 and BCGF together did not elicit extension, but extension of either anti-μ or anti-BP35 45 activated cells was slightly more enhanced than by any stimulant alone. BCGF, when used with anti-Bp50 without activators, had no effect on the expansion of dense B cells, even when anti-Bp50 was used at doses ranging from 0.1 to 10 pg / ml.
TABEL ATABLE A
50 Versterking van anti-lg of anti-Bp35 geïnduceerde B-celuitbreiding met ant»-BP50 antilichamen50 Enhancement of anti-Ig or anti-Bp35 induced B cell extension with anti-BP50 antibodies
Gemiddelde uitbreiding ± S.E. van B-cellen (gemeten als cpm), gekweekt met: regel Co-stimulans media anti-p-korreis anti-Bp35 55---- 1 geen 1.212 ±547 10.219 ± 462 5.539 ± 308 9 195022 TABEL A (vervolg)Average expansion ± S.E. of B cells (measured as cpm) grown with: control Co-stimulant media anti-p-correis anti-Bp35 55 ---- 1 none 1,212 ± 547 10,219 ± 462 5,539 ± 308 9 195022 TABLE A (continued)
Versterking van anti-lg of anti-Bp35 geïnduceerde B-celuitbreiding met anti-BP50 antilichamenAmplification of anti-Ig or anti-Bp35 induced B cell extension with anti-BP50 antibodies
Gemiddelde uitbreiding ± S.E. van B-cellen (gemeten als cpm), gekweekt met: 5 ----- regel Co-stimulans media anti-p-korrels anti-Bp35 2 anti-Bp50 719 ±718 38.792 ±1.329 25.465 ± 616 3 BCGF 456 ±217 14.217 ± 445 9.443 ± 343 10 4 anti-Bp50 + BCGF 1.456 ±126 54.393 ± 537 46.488 ±3.387 i Uitbreiding van dichte Er- tonsillaire B-cellen (95% oppervlak IgM* cellen) werd op de beschreven wijze op dag 3 gemeten. In het kort werden 2x10* cellen/200 pi putje gekweekt in viervoud gedurende 48 uur met RPM11640 medium dat 15% foetaal runderserum plus additieven bevatte zonder antilichaam of met hetzij 2C3 monoklonaal antilichaam tegen μ-ketens gekoppeld aan sefarosekorrels ("anti-μ 15 -korrels’V50 pg/ml) hetzij vrij 1F5 anti-BP35 antilichaam (5 pg/ml). Cultures die media, "anti-μ korrels", of anti-BP35 antilichaam bevatten, werden alleen of met BCGF (5% eindconcentratie, Cytokine Technology, Buffalo, New York; zonder detecteerbare IL-1 of IL-2 activiteit), met anti-BP50 (1:1000 verdunning van ascites) als co-stimuleringsmiddelen gekweekt. Na 40 uur werd aan de cellen een hiervoor genoemde stoot 3H-thymidine gegeven, en de aantallen tellingen per minuut werden na 18 uur gemeten.Average expansion ± S.E. of B cells (measured as cpm) grown with: 5 ----- rule Co-stimulant media anti-p-beads anti-Bp35 2 anti-Bp50 719 ± 718 38,792 ± 1,329 25,465 ± 616 3 BCGF 456 ± 217 14,217 ± 445 9,443 ± 343 10 4 anti-Bp50 + BCGF 1,456 ± 126 54,393 ± 537 46,488 ± 3,387 Expansion of dense Ttonillary B cells (95% surface area of IgM * cells) was measured on Day 3 in the manner described. Briefly, 2x10 * cells / 200 µl well were grown in quadruplicate for 48 hours with RPM11640 medium containing 15% bovine bovine serum plus additives without antibody or with either 2C3 monoclonal antibody against μ chains linked to sepharose beads ("anti-μ 15 - grains (V50 pg / ml) or free 1F5 anti-BP35 antibody (5 pg / ml) Cultures containing media, "anti-μ grains", or anti-BP35 antibody were administered alone or with BCGF (5% final concentration, Cytokine Technology, Buffalo, New York, with no detectable IL-1 or IL-2 activity), with anti-BP50 (1: 1000 dilution of ascites) grown as co-stimulants, and after 40 hours a 3H thymidine, and counts per minute were measured after 18 hours.
20 4.3.1. Anti-BP50 mAb versterkt uitbreiding alleen nadat B-cellen zijn geactiveerd door anti-Bp35 of anti-μ antilichamen4.3.1. Anti-BP50 mAb enhances expansion only after B cells are activated by anti-Bp35 or anti-μ antibodies
De resultaten in tabel A wijzen erop dat anti-Bp50 mAb op zichzelf niet in staat zijn om uitbreiding te induceren. Zoals getoond in figuur 4 hadden doses van anti-Bp50 mAb (G28-5) variërend van 0,05 pg tot 2,0 pg/ml geen effect op de opname van 3H-thymidine. In tegenwoordigheid van optimale niveaus van 25 anti-Bp35 mAb echter versterkten hoeveelheden anti-Bp50 antilichamen van slechts 0,-1 tot 0,5 pg/ml de uitbreiding aanzienlijk. Hoewel niet aangegeven in figuur 4 waren zelfs 50.000 tot 70.000 cpm detecteerbaar bij het optimale tijdstip van uitbreiding wanneer sterk gezuiverde B-cellen met anti-Bp35 antilichamen plus anti-Bp50 antilichamen werden gekweekt. Verder werd waargenomen dat doses van anti-Bp40 mAb die groter waren dan 2-5 pg/ml minder effectief waren dan doses in het gebied van 100-200 ng.The results in Table 1 indicate that anti-Bp50 mAb is not in itself capable of inducing expansion. As shown in Figure 4, doses of anti-Bp50 mAb (G28-5) ranging from 0.05 pg to 2.0 pg / ml had no effect on 3 H-thymidine incorporation. However, in the presence of optimum levels of anti-Bp35 mAb, amounts of anti-Bp50 antibodies of only 0.1 to 0.5 pg / ml significantly enhanced the extension. Although not indicated in Figure 4, even 50,000 to 70,000 cpm were detectable at the optimum time of expansion when highly purified B cells were grown with anti-Bp35 antibodies plus anti-Bp50 antibodies. Furthermore, it was observed that doses of anti-Bp40 mAb greater than 2-5 pg / ml were less effective than doses in the range of 100-200 ng.
30 Deze resultaten wezen erop dat anti-Bp50 mAb alleen kunnen functioneren nadat B-cellen door andere signalen zijn geactiveerd. De in figuur 5 getoonde gegevens wijzen erop dat dit inderdaad het geval is. Wanneer B-cellen eerst geactiveerd werden met anti-Bp35, kon als anti-Bp50 mAb pas na 24-48 uur later worden toegevoegd deze toch uitbreiding op dag 4 versterken. Daarentegen was anti-Bp35 mAb, in het geval dat de cellen eerst met anti-Bp50 werden behandeld, alleen effectief wanneer het binnen een paar uur 35 na het begin van de kweek werd toegevoegd. Soortgelijke resultaten werden gevonden wanneer anti-p in plaats van anti-BP35 mAb werd gebruikt.These results indicated that anti-Bp50 mAb can only function after B cells have been activated by other signals. The data shown in Figure 5 indicate that this is indeed the case. When B cells were first activated with anti-Bp35, the anti-Bp50 mAb could only be added after 24-48 hours later to enhance this expansion on day 4. In contrast, in the case that the cells were first treated with anti-Bp50, anti-Bp35 mAb was only effective if it was added within a few hours of the start of the culture. Similar results were found when anti-p instead of anti-BP35 mAb was used.
4.3.2. Anti-Bp50 mAb geven geen activering van B-cellen uit G0 maar induceren wel geactiveerde B-cellen tot verder doorlopen van de celcydus 40 Eerder werd door ons gevonden dat anti-Bp35 mAb, evenals geringe doses van anti-lgM, rustende tonsillaire B-cellen in G0 tot vergroting opwekken (E.A. Clark, et al., 1986, Leukocyte Typing II, eds.,4.3.2. Anti-Bp50 mAb do not give activation of B cells from G0, but do induce activated B cells until the cell cycle continues, 40 We previously found that anti-Bp35 mAb, as well as small doses of anti-IgM, resting tonsillary B- to magnify cells in G0 (EA Clark, et al., 1986, Leukocyte Typing II, eds.,
Reinherz, et al., Springer Verlag, Berlijn, Vol. 2, 455-462) en tot overgang van de G1 fase van de celcyclus (J.T. Golay, et al., 1985, J. Immunol. 135:3795-3801). Het was daarom belangwekkend om het vermogen van anti-Bp50 mAb te vergelijken met dat van anti-Bp35 mAb voor wat betreft hun effecten op de 45 B-celactivering. Zoals getoond in figuur 6A, hadden niet gestimuleerde dichte tonsillaire B-cellen zelfs na 3-4 dagen in cultuur een uniform RNA profiel dat karakteristiek is voor cellen in G0 (Z. Darzynkiewicz, 1980, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 77:6696-6699). Ongeveer 15-30% van het anti-Bp35 mAb of anti-lgM gestimuleerde cellen had echter en verhoogd RNA gehalte dat duidt op overgang van Gv In tegenstelling daarmee induceerden noch anti-Bp50 mAb (figuur 6B) noch BCGF (figuur 6C) alleen een overgang van significante 50 aantallen van B-cellen naar Gv Bijvoorbeeld induceerden 2 dagen na de activering anti-Bp35 mAb en anti-lgM mAb respectievelijk 13,5% en 20,9% van tonsillaire cellen tot overgang naar G,, terwijl cellen die alleen met anti-Bp50 mAb (2,7%) of BCGF (3,2%) waren behandeld, op mediacontroleniveaus bleven (2,2%). Wanneer echter hetzij anti-Bp50 mAb hetzij BCGF samen met anti-Bp35 mAb of anti-lgM werden toegevoegd, steeg de hoeveelheid cellen die overgingen naar G, dramatisch. Evenzo gaven anti-Bp50 en 55 BCGF alleen geen inductie van B-cellen tot overgang naar de S fase (tabel B), maar samen met hetzij anti-B35 hetzij anti-lgM leidden zij tot een twee- tot drievoudige verhoging van het aantal cellen in de S fase.Reinherz, et al., Springer Verlag, Berlin, Vol. 2, 455-462) and until transition of the G1 phase of the cell cycle (J. T. Golay, et al., 1985, J. Immunol. 135: 3795-3801). It was therefore interesting to compare the ability of anti-Bp50 mAb with that of anti-Bp35 mAb for their effects on 45 B cell activation. As shown in Figure 6A, unstimulated dense tonsillary B cells even after 3-4 days in culture had a uniform RNA profile characteristic of cells in G0 (Z. Darzynkiewicz, 1980, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 77 : 6696-6699). However, about 15-30% of the anti-Bp35 mAb or anti-IgM stimulated cells had an increased RNA content indicating transition of Gv. In contrast, neither anti-Bp50 mAb (Figure 6B) nor BCGF (Figure 6C) induced only transition from significant 50 numbers of B cells to Gv For example, 2 days after activation, anti-Bp35 mAb and anti-IgM mAb induced 13.5% and 20.9% of tonsillary cells to transition to G ,, treated with anti-Bp50 mAb (2.7%) or BCGF (3.2%), remained at media control levels (2.2%). However, when either anti-Bp50 mAb or BCGF together with anti-Bp35 mAb or anti-IgM were added, the amount of cells that switched to G increased dramatically. Similarly, anti-Bp50 and 55 BCGF alone did not induce B cells to transition to the S phase (Table B), but together with either anti-B35 or anti-IgM they led to a two to three-fold increase in the number of cells in the S phase.
195022 10195022 10
TABEL BTABLE B
Effect van anti-Bp50 en BCGF op voortgang van de celcyclus in tonsillaire lymfocytenEffect of anti-Bp50 and BCGF on cell cycle progression in tonsillary lymphocytes
Competentiesignaal Progressie- G0 % Cellen G, S/Ga/MCompetence signal Progression G0% Cells G, S / Ga / M
5 signaal media geen 89,9 7,1 2,5 anti-Bp35 geen 80,4 14,5 3,7 anti-lgM geen 65,6 27,6 5,7 10 media anti-BP50 83,6 12,0 3,3 anti-Bp35 anti-BP50 54,1 35,5 9,7 anti-lgM anti-BP50 43,6 36,2 16,2 media BCGF 85,4 11,7 2,2 anti-Bp35 BCGF 56,6 32,6 11,6 15 anti-lgM BCGF 48,4 36,1 14,15 signal media none 89.9 7.1 2.5 anti-BP35 none 80.4 14.5 3.7 anti-IgM none 65.6 27.6 5.7 10 media anti-BP50 83.6 12.0 3.3 anti-Bp35 anti-BP50 54.1 35.5 9.7 anti-IgM anti-BP50 43.6 36.2 16.2 media BCGF 85.4 11.7 2.2 anti-Bp35 BCGF 56, 6 32.6 11.6 15 anti-IgM BCGF 48.4 36.1 14.1
Percentage van cellen in G0, Gv of S en G2 bepaald met behulp van de acridine oranje-kleuringsprocedure (Z. Darzynkiewicz, et al., 1980, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 77:6696-6699); 1 x 10® dichte tonsillaire lymfocyten met anti-Bp35 (r pg/ml), anti-lgM op korrels (50 pg/ml), anti-BpSO (0,4 pg/ml), BCGF (5%) of combinaties zoals getoond.Percentage of cells in G0, Gv or S and G2 determined by the acridine orange staining procedure (Z. Darzynkiewicz, et al., 1980, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 77: 6696-6699); 1 x 10® closed tonsillary lymphocytes with anti-Bp35 (r pg / ml), anti-IgM on beads (50 pg / ml), anti-BpSO (0.4 pg / ml), BCGF (5%) or combinations such as shown.
20 4.3.3. Optimale condities voor versterking van B-celuitbreiding met anti-Bp50 antilichamen Antilichamen tegen Bp50 hebben op zichzelf weinig of geen aantoonbaar effect op dichte rustende B-cellen (tabel C). Bij aanwezigheid van middelen die B-cellen kunnen activeren zoals anti-lgM, anti-Bp35 en TPA, versterkte anti-Bp50 mAb echter de uitbreiding duidelijk.4.3.3. Optimal conditions for enhancement of B cell extension with anti-Bp50 antibodies Antibodies to Bp50 have little or no demonstrable effect on dense resting B cells (Table C). However, in the presence of agents that can activate B cells such as anti-IgM, anti-Bp35 and TPA, anti-Bp50 mAb clearly enhanced the extension.
25 Anti-Bp50 vertoonde echter geen duidelijke versterking van uitbreiding bij aanwezigheid van verschillende interleukines, zoals gezuiverd IL-1, recombinant IL-2 en BCGF (laag). Een vergelijking van de effecten van anti-Bp50 met die van BCGF (laag) liet zien dat dezelfde middelen die constimulatie met anti-Bp50 mAb gaven, ook costimulatie gaven met BCGF (laag) (tabel C). Van bijzonder belang was de vondst dat BCGF en anti-Bp50 mAb tezamen geen costimulatie van rustende cellen gaven.However, Anti-Bp50 did not show marked enhancement of expansion in the presence of various interleukins, such as purified IL-1, recombinant IL-2 and BCGF (low). A comparison of the effects of anti-Bp50 with those of BCGF (low) showed that the same agents that gave anti-Bp50 mAb constimulation also provided costimulation with BCGF (low) (Table C). Of particular interest was the finding that BCGF and anti-Bp50 mAb together did not provide costimulation of resting cells.
3030
TABEL CTABLE C
Versterking van B-celuitbreiding met anti-Bp50 antilichamen of B-celgroeifactorEnhancement of B cell extension with anti-Bp50 antibodies or B cell growth factor
Gemiddelde uitbreiding ± S.E. van B-cellen (gemeten als cpm) gekenmerkt met: 35 -Average expansion ± S.E. of B cells (measured as cpm) characterized with: -
Co-stimulans media anti-Bp50 (200 ng/ml) BCGF (5%) geen 96 ± 1 267 ± 15 285 ± 74 anti-lgM 5.833 ± 391 41.634 ±2.103 25.094 ± 61 40 anti-Bp35 (5 pg/ml) 457 ± 45 8.143 ± 280 1.733 ± 32 TPA (2 ng/ml) 7.361 ± 537 21.163 ± 871 13.063 ±1.030 IL-1 (10 U/ml) 264 ± 2 308 ± 23 221 ± 8 IL-2 (100 U/ml) 204 ± 34 350 ± 7 220 ± 11 BCGF (5%) 220 ± 7 851 ± 28 270 ± 18 45 -------Co-stimulant media anti-Bp50 (200 ng / ml) BCGF (5%) none 96 ± 1 267 ± 15 285 ± 74 anti-IgM 5,833 ± 391 41,634 ± 2,103 25,094 ± 61 40 anti-Bp35 (5 pg / ml) 457 ± 45 8,143 ± 280 1,733 ± 32 TPA (2 ng / ml) 7,361 ± 537 21,163 ± 871 13,063 ± 1,030 IL-1 (10 U / ml) 264 ± 2 308 ± 23 221 ± 8 IL-2 (100 U / ml) 204 ± 34 350 ± 7 220 ± 11 BCGF (5%) 220 ± 7 851 ± 28 270 ± 18 45 -------
Dichte Er- tonsillaire B-cellen (meer dan 95% slgM* cellen) gekweekt gedurende 48 uur bij 2 x 105 cellen/putje, gevolgd door een stoot van 3H-thymidine voordat na 24 uur geteld werd.Dense Tetillaillary B cells (more than 95% slgM * cells) cultured for 48 hours at 2 x 10 5 cells / well, followed by a burst of 3 H-thymidine before counting after 24 hours.
Het verloop in de tijd van de door anti-Bp50 mAb versterkte uitbreiding is in figuur 7 aangegeven. De grootste uitbreiding vond plaats op dag 4 en nam daarna af ongeacht of de cellen met anti-Bp35 mAb of 50 andere activatoren zoals anti-lgM of TPA waren geactiveerd. Het verloop van de door BCGF of door anti-Bp50 mAb versterkte uitbreiding was hetzelfde.The course of time of the expansion enhanced by anti-Bp50 mAb is shown in Figure 7. The largest expansion occurred on day 4 and then decreased regardless of whether the cells were activated with anti-Bp35 mAb or 50 other activators such as anti-IgM or TPA. The progress of the extension enhanced by BCGF or anti-Bp50 mAb was the same.
Een hoeveelheid anti-Bp50 antilichamen van slechts 0,05 pg versterkte de uitbreiding. Een optimale dosis van 0,3 pg/ml werd in daaropvolgende onderzoeken gebruikt. Er werd steeds waargenomen dat wanneer hele antilichaammoleculen werden gebruikt, doses van anti-PB50 die groter waren dan 2 pg/ml 55 minder effectief waren dan doses in het bereid van 0,1-0,5 pg/ml.An amount of anti-Bp50 antibodies of only 0.05 pg enhanced the extension. An optimum dose of 0.3 pg / ml was used in subsequent studies. It was always observed that when whole antibody molecules were used, doses of anti-PB50 greater than 2 pg / ml 55 were less effective than doses in the preparation of 0.1-0.5 pg / ml.
Menselijke B-cellen zijn buitengewoon gevoelig voor remmende werkingen die via de Fc receptoren van aan oppervlakte Ig bindende antilichamen worden uitgeoefend (Parker, 1980, Immunol. Rev. 52:115; M.K.Human B cells are extremely sensitive to inhibitory actions exerted via the Fc receptors of surface Ig binding antibodies (Parker, 1980, Immunol. Rev. 52: 115; M.K.
11 195022 ' Bijsterbosch, et al., 1985, J. Exp. Med. 162:1825-1836). Het was derhalve belangrijk om de werkzaamheid van volledig anti-Bp50 mAb te vergelijken met die van anti-Bp50 Fjab^ fragmenten. Over een 100-voudig dosisbereik waren F(ab')2 fragmenten duidelijk even effectief als of effectiever dan volledig antilichaam voor wat betreft de versterking van B-celuitbreiding (tabel D). Derhalve is het Fc domein van anti-Bp50 mAb niet 5 nodig voor anti-Bp50 om zijn effect uit te oefenen en kan het hoogstens remmend werken.11, 195022, Bijsterbosch, et al., 1985, J. Exp. Med. 162: 1825-1836). It was therefore important to compare the efficacy of complete anti-Bp50 mAb with that of anti-Bp50 Fjab fragments. Over a 100-fold dose range, F (ab ') 2 fragments were clearly as effective as or more effective than full antibody in enhancing B cell expansion (Table D). Therefore, the Fc domain of anti-Bp50 mAb is not needed for anti-Bp50 to exert its effect and can, at most, have an inhibitory effect.
TABEL DTABLE D
Het Fc domein van anti-Bp50 antilichamen is niet vereist voor versterking van B-celuitbreiding 10 Gemiddelde uitbreiding van B-cellen, gemeten als cpm gekweekt met:The Fc domain of anti-Bp50 antibodies is not required for enhancement of B cell expansion. Average expansion of B cells, measured as cpm grown with:
Anti-Bp50 Dosis (pg/ml) media anti-Bp35 geen - 295 ±16 269 ± 27 15 volledig Ab 0,125 278 ±32 5.140 ± 20 1.25 275 ± 24 4.686 ± 342 12,5 163 ±15 3.852 ±203 F(ab')2) 0,125 594 ±21 10.635 ±449 1.25 531 ± 3 10.893 ±575 20 12,5 279 ± 8 9.411 ±870Anti-Bp50 Dose (pg / ml) media anti-Bp35 none - 295 ± 16 269 ± 27 15 complete Ab 0.125 278 ± 32 5.140 ± 20 1.25 275 ± 24 4,686 ± 342 12.5 163 ± 15 3,852 ± 203 F (ab ') 2) 0.125 594 ± 21 10.635 ± 449 1.25 531 ± 3 10.893 ± 575 20 12.5 279 ± 8 9.411 ± 870
De celcultuurcondities waren zoals beschreven in tabel C.The cell culture conditions were as described in Table C.
4.3.4. Verschillen tussen anti-Bp50 mAb en BCGF (laag) activiteit4.3.4. Differences between anti-Bp50 mAb and BCGF (low) activity
Anti-Bp50 mAb en BCGF (laag) hadden een vergelijkbaar effect op B-cellen en waren costimulatoir met 25 dezelfde middelen (tabel C). Er zijn echter verschillende aanwijzingen dat anti-Bp50 en het in dit onderzoek gebruikte BCGF via verschillende signalen werken. Op de eerste plaats worden Bp50 moleculen, anders dan BCGF (laag) receptoren, (M.K. Bijsterbosch, et al., 1985, J. Exp. Med. 162:1825-1836) al tot expressie gebracht op rustende bloed B-cellen (figuur 3). Op de tweede plaats, hoewel zowel anti-Bp50 als BCGF (laag) het meest effectief functioneren wanneer ze worden toegevoegd na anti-Bp35 of anti-lgM, was 30 anti-Bp50 mAb duidelijk het effectiefst wanneer het 12 uur na het begin van de kweek werd toegevoegd (figuur 8A). Daarentegen kon BCGF (laag) zelfs indien het 24 uur na de start van de cultures wordt toegevoegd nog een optimale versterking van de uitbreiding geven (figuur 8B). Deze experimenten, die de benadering van Howard en Paul (1983, Ann. Rev. Immunol. 1:307), als model gebruikten, wijzen erop dat een Bp50-afhankelijk signaal normaal zijn effect kan uitoefenen voor BCGF.Anti-Bp50 mAb and BCGF (low) had a similar effect on B cells and were costimulatory with the same means (Table C). However, there are various indications that anti-Bp50 and the BCGF used in this study work via different signals. First, Bp50 molecules, other than BCGF (low) receptors, (MK Bijsterbosch, et al., 1985, J. Exp. Med. 162: 1825-1836) are already expressed on resting blood B cells (Figure 3). Secondly, although both anti-Bp50 and BCGF (low) function most effectively when added after anti-Bp35 or anti-IgM, 30 anti-Bp50 mAb was clearly most effective when it was 12 hours after the onset of culture was added (Figure 8A). In contrast, BCGF (low), even if it is added 24 hours after the start of the cultures, could still give an optimal enhancement of the extension (Figure 8B). These experiments, using the Howard and Paul approach (1983, Ann. Rev. Immunol. 1: 307), indicate that a Bp50 dependent signal can normally exert its effect on BCGF.
35 Zowel anti-Bp50 mAb als BCGF (laag) versterkten uitbreiding van B-cellen die geactiveerd waren met anti-Bp35 of anti-lgM (tabel C). Het effect van anti-Bp50 mAb en BCGF (laag) was echter in veel experimenten additief (figuur 7). Figuur 9 toont de invloed van de concentratie van BCGF (laag) in een experiment waarin anti-Bp50 mAb werd gebruikt in zijn optimale concentratie (0,2 pg/ml). BCGF (laag) kon verder de uitbreiding van rustende B-cellen versterken in tegenwoordigheid van anti-Bp50 na activering met anti-lgM 40 of met anti-Bp35. Optimale concentraties van BCGF (laag) waren 5-10%, terwijl vanaf 25% er een remmende werking optrad. Wanneer derhalve anti-Bp50 en BCGF (laag) allebij in hun optimale concentraties werden toegepast, vertoonden ze nog steeds additieve effecten op de B-celuitbreiding.Both anti-Bp50 mAb and BCGF (low) enhanced extension of B cells that were activated with anti-Bp35 or anti-IgM (Table C). However, the effect of anti-Bp50 mAb and BCGF (low) was additive in many experiments (Figure 7). Figure 9 shows the influence of the concentration of BCGF (low) in an experiment in which anti-Bp50 mAb was used in its optimum concentration (0.2 pg / ml). BCGF (low) could further enhance the extension of resting B cells in the presence of anti-Bp50 after activation with anti-IgM 40 or with anti-Bp35. Optimal concentrations of BCGF (low) were 5-10%, while from 25% there was an inhibitory effect. Thus, when anti-Bp50 and BCGF (low) were both used at their optimum concentrations, they still showed additive effects on B cell expansion.
Tenslotte verschilden zowel normale als maligne B-celsubsets in hun reacties op anti-Bp50 mAb en op BCGF (laag). Bijvoorbeeld reageerden sommige bloed B-cellen op BCGF (laag) maar niet op anti-Bp50 45 mAb (tabel E). Een extra activeringssignaal zoals anti-Bp35 (tabel E) of TPA (figuur 10) was consistent nodig om mogelijk te maken dat bloed B-cellen reageerden op anti-Bp50 mAb. Terwijl dichte tonsillaire B-cellen in het algemeen niet reageerden op BCGF of anti-Bp50 mAb, reageerden bovendrijvende B-cellen wel (tabel E). Maligne B-cellen verschilden ook in hun respons op anti-Bp50 mAb versus BCGF. Bijvoorbeeld reageerden sommige B-cellymfoma’s op TPA plus BCGF (laag), maar niet op TPA plus G28-5 50 anti-Bp50 (figuur 10B en D). Daarentegen reageerden dichte tonsillaire B-cellen en periferale bloed B-cellen op TPA plus hetzij BCGF (laag) hetzij G28-5 anti-Pb50 (figuur 10A en C).Finally, both normal and malignant B cell subsets differed in their responses to anti-Bp50 mAb and BCGF (low). For example, some blood B cells responded to BCGF (low) but not to anti-Bp50 45 mAb (Table E). An additional activation signal such as anti-Bp35 (Table E) or TPA (Figure 10) was consistently needed to allow blood B cells to respond to anti-Bp50 mAb. While dense tonsillary B cells generally did not respond to BCGF or anti-Bp50 mAb, supernatant B cells did respond (Table E). Malignant B cells also differed in their response to anti-Bp50 mAb versus BCGF. For example, some B cell lymphomas responded to TPA plus BCGF (low), but not to TPA plus G28-5 50 anti-Bp50 (Figure 10B and D). In contrast, dense tonsillary B cells and peripheral blood B cells responded to TPA plus either BCGF (low) or G28-5 anti-Pb50 (Figures 10A and C).
195022 12195022 12
TABEL ETABLE E
B-celsubsets verschillen in hun respons op anti-Bp50 of BCGFB cell subsets differ in their response to anti-Bp50 or BCGF
Gemiddelde uitbreiding (± S.E.M.) gemeten als cpm van lymfocyten uit: 5 ------—-Mean expansion (± S.E.M.) measured as cpm of lymphocytes from: 5 ------—-
Bloed TonsillenBlood Tonsils
Stimulans Exp. 1 Exp. 2 Exp. 3 dicht bovendrijvend 10 geen 527 ± 70 659 ± 133 906 ±106 385 ± 43 387 ± 12 BCGF 13.918 ±1.082 37.594 ± 2.023 3.347 ±174 332 ± 33 1.451 ± 57 anti-Bp50 (0,5 pg/ml) 519 ± 28 1.013 ± 81 1.151 ± 28 472 ± 8 1.543 ± 20 anti-Bp35 (5 pg/ml) 554 ± 90 645 ± 89 665 ±115 2.415 ± 80 1.129 ± 68 anti-Bp50 + anti-Bp35 - 12.274 ± 546 15.667 ± 333 36.589 ±1.335 4.843 ±136 15 anti-Bp50 + BCGF - - 3.943 ±115 1.342 ± 19 2.899 ± 91Incentive Exp. 1 Exp. 2 Exp. 3 floating above 10 none 527 ± 70 659 ± 133 906 ± 106 385 ± 43 387 ± 12 BCGF 13,918 ± 1,082 37,594 ± 2,023 3,347 ± 174 332 ± 33 1,451 ± 57 anti-BP50 (0.5 pg / ml) 519 ± 28 1,013 ± 81 1,151 ± 28 472 ± 8 1,543 ± 20 anti-Bp35 (5 pg / ml) 554 ± 90 645 ± 89 665 ± 115 2,415 ± 80 1,129 ± 68 anti-Bp50 + anti-Bp35 - 12,274 ± 546 15,667 ± 333 36,589 ± 1,335 4,843 ± 136 15 anti-Bp50 + BCGF - - 3,943 ± 115 1,342 ± 19 2,899 ± 91
De celkweekcondities waren zoals beschreven in tabel A. Aan nylonwol hechtende lymfocyten van het bloed (B-cellen plus monocytes) werden verarmd aan monocyten door incubatie gedurende een nacht in kunststofschalen voordat de stimulering plaatsvond (Exp. 1 en Exp. 2). in Exp. 3 werden bloed B-lymfocyten verarmd aan monocyten door incubatie gedurende 1 uur in kunststofschalen, voorafgaande 2q aan de stimulering. Tonsillaire B,-lymfocyten werden gefractioneerd met behulp van Percoll gradiënten tot dichte (pellet) of bovendrijvende (fractie 1) subsets (32).The cell culture conditions were as described in Table A. Blood wool adhering lymphocytes (B cells plus monocytes) were depleted on monocytes by overnight incubation in plastic dishes before stimulation took place (Exp. 1 and Exp. 2). in Exp. 3, blood B lymphocytes were depleted on monocytes by incubation for 1 hour in plastic dishes prior to stimulation. Tonsillary B lymphocytes were fractionated using Percoll gradients into dense (pellet) or supernatant (fraction 1) subsets (32).
4.4. Toepassingen van anti~Bp50 antilichamen4.4. Applications of anti ~ Bp50 antibodies
De anti-Bp50 antilichamen volgens de onderhavige uitvinding kunnen in vivo of in vitro worden gebruikt als 25 "adjuvans” voor het vergroten van een immuunrespons op een vaccin of voor het vergroten van de immuunrespons van een individu dat in een toestand van immunosuppressie verkeert.The anti-Bp50 antibodies of the present invention can be used in vivo or in vitro as an "adjuvant" to enhance an immune response to a vaccine or to enhance the immune response of an individual in a state of immunosuppression.
De anti-Bp50 antilichamen volgens de onderhavige uitvinding kunnen in vitro worden gebruikt voor de bepaling of voor de afscheiding van cellen die het Bp50 antigeen bevatten en/of voor de detectie van eventueel vrijgekomen Bp50 in lichaamsvloeistoffen. In dit geval zou het anti-Bp50 antilichaam gelabeld 30 kunnen worden bijvoorbeeld met een radiolabel, fluorescerende verbinding, enzym, enzymsubstraat of een kleurstof. Voor het afscheiden van cellen het Bp50 antigeen bevatten kan het anti-Bp50 mAb gekoppeld zijn aan een vaste drager.The anti-Bp50 antibodies of the present invention can be used in vitro for the determination or secretion of cells containing the Bp50 antigen and / or for the detection of any released Bp50 in body fluids. In this case, the anti-Bp50 antibody could be labeled, for example, with a radiolabel, fluorescent compound, enzyme, enzyme substrate or a dye. For secreting cells containing the Bp50 antigen, the anti-Bp50 mAb can be coupled to a solid support.
4.4.1. Toepassingen van anti-Bp50 antilichamen versterking van B-celuitbreiding 35 Uit voorgaande onderzoeken bleek dat de bij de overgang van B-cellen van G0 naar de G1o naar de G-fase teweeg brengen maar weinig of geen effect op B-celuitbreiding hebben. Toch kunnen deze zelfde middelen B-cellen brengen tot een punt in de celactivering waar ze gevoelig zijn voor groeifactoren. In tegenstelling daarmee hebben groeifactoren zoals BCGF of IL-2 alleen geen effect op rustende B-cellen maar versterken zij wel de groei van geactiveerde B-cellen.4.4.1. Applications of anti-Bp50 antibody enhancement of B cell extension From previous studies it was found that the effects of B cell transition from G0 to G10 to G phase have little or no effect on B cell expansion. Yet these same agents can bring B cells to a point in cell activation where they are sensitive to growth factors. In contrast, growth factors such as BCGF or IL-2 alone do not have an effect on resting B cells, but they do enhance the growth of activated B cells.
40 Hoewel anti-Bp35 mAb B-cellen activeerde tot het overgaan naar de G^fase van de celcyclus induceerde het alleen weinig of geen uitbreiding. Anti-Bp50 mAb had het tegengestelde effect. Het kon rustende B-cellen niet activeren, maar zelfs indien het pas 12-24 uur na de activering werd toegevoegd, kon het B-celgroei induceren.Although anti-Bp35 mAb activated B cells until transitioning to the G ^ phase of the cell cycle, it only induced little or no expansion. Anti-Bp50 mAb had the opposite effect. It could not activate resting B cells, but even if it was not added until 12-24 hours after activation, it could induce B cell growth.
Voorgaande onderzoeken hebben verschillende t-cel-afgeleide BCGFs geïdentificeerd die evenals 45 anti-Bp50 de uitbreiding van B-cellen versterken. Zowel hoge als lage molecuulgewichtsvormen van B-celgroeifactoren zijn geïdentificeerd en voor verschillende typen is aangetoond dat ze additieve effecten hebben (J.H. Kehrl, et al., 1984, Immunol. Rev. 78:75-96; T. Kishimoto, 1985, Ann. Rev. Immunol. 3:133-157; S.L. Swain, et al., 1983, J. Exp. Med. 158:822-835; M. Howard, et al., 1984, Immunol. Rev. 78:185-210; J.L. Ambrus, et al., J. Clin. Invest. 75:732-739; J.L. Ambrus, 1985, J. Exp. Med. 162:1319-50 1335). Bp50 zou derhalve een receptor voor één van deze factoren kunnen zijn.Previous studies have identified several t-cell-derived BCGFs that, as well as 45 anti-Bp50, enhance B cell expansion. Both high and low molecular weight forms of B cell growth factors have been identified and have been shown to have additive effects for various types (JH Kehrl, et al., 1984, Immunol. Rev. 78: 75-96; T. Kishimoto, 1985, Ann. Rev. Immunol 3: 133-157, SL Swain, et al., 1983, J. Exp, Med 158: 822-835, M. Howard, et al., 1984, Immunol Rev. 78: 185-210 JL Ambrus, et al., J. Clin Invest 75: 732-739; JL Ambrus, 1985, J. Exp. Med. 162: 1319-50 (1335). Bp50 could therefore be a receptor for one of these factors.
Met de uitzondering van IL-2 receptoren en de C3d receptor, zijn de receptoren op B-cellen voor groeisignalen nog niet geïdentificeerd. Het mAb AB-1 reageert met een B-celmerker die alleen tot expressie kom top geactiveerde B-cellen en BCGF-afhankelijke uitbreiding blokkeert, en derhalve de BCGF receptor of een verwante structuur zou kunnen herkennen. Bp50 blijkt van de AB-1 merker te verschillen omdat het 55 AB-1 mAb niet de binding van het G28-5 anti-Bp50 antilichaam blokkeert, en anders dan het G28-5 alleen reageert met geactiveerde B-cellen (L.K.L. Jung, et al., 1984, J. Exp. Med. 160:1919-1924). Bp50 bevindt zich op alle B-cellen, hetgeen op basis van absorptie-analyse en directe bindingstests niet het geval blijkt te 13 195022 ' zijn voor BCGF receptoren. Onze huidige gegevens wijzen erop dat Bp50 en de receptor voor laag- moleculairgewicht BCGF onderscheiden structuren zijn. Gebruikmakend van een konijnenhetero-antiserum, is door Wang en medewerkers (Wang, 1979, J. Exp. Med. 149:1424-1433) eerder een 54-kDa glycopro-teïne beschreven, gp54, dat evenals Bp50 tot expressie komt op alle B-cellen maar in lager niveaus op 5 bloed B-cellen dan op tonsillaire B-cellen. Het is mogelijk, maar onwaarschijnlijk, dat het konijnenhetero-antiserum en anti-Bp50 dezelfde of verwante structuren herkennen: anders dan anti-Bp50 mAb, was het konijnenantiserum tegen gp54 alleen voldoende om de uitbreiding van B-cellen te stimuleren.With the exception of IL-2 receptors and the C3d receptor, the receptors on B cells for growth signals have not yet been identified. The mAb AB-1 reacts with a B cell marker that blocks only expressed top activated B cells and BCGF-dependent extension, and thus could recognize the BCGF receptor or a related structure. Bp50 appears to differ from the AB-1 marker because the 55 AB-1 mAb does not block the binding of the G28-5 anti-Bp50 antibody, and unlike the G28-5 only reacts with activated B cells (LKL Jung, et. al., 1984, J. Exp. Med. 160: 1919-1924). Bp50 is present on all B cells, which appears to be not the case for BCGF receptors on the basis of absorption analysis and direct binding tests. Our current data indicate that Bp50 and the BCGF low molecular weight receptor are distinct structures. Using a rabbit heteroantiser, Wang and associates (Wang, 1979, J. Exp. Med. 149: 1424-1433) have previously described a 54-kDa glycoprotein, gp54, which, like Bp50, is expressed on all B cells but in lower levels on 5 blood B cells than on tonsillary B cells. It is possible, but unlikely, that the rabbit heteroantiser and anti-Bp50 recognize the same or related structures: unlike anti-Bp50 mAb, the rabbit antiserum against gp54 alone was sufficient to stimulate B cell expansion.
Anti-Bp35 alleen kan anders dan anti-Bp50 B-cellen activeren van G0 naar G, en kan derhalve worden aangeduid als een ’’activerings” signaal. Of Bp35 al dan niet alleen in vroege B-celactivering functioneert is 10 nog niet duidelijk omdat anti-Bp35 antilichamen sommige B-cellen kunnen stimuleren tot deling (E.A. Clark, et al., 1985, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 82:1766-1770). Evenzo is mogelijk dat Bp50 niet uitsluitend functioneert als een ’’groei” signaal: anti-Bp50 antilichamen samen met activeringssignalen (anti-Bp35 of ' anti-μ) leidt niet alleen tot versterking van de uitbreiding maar ook tot vergroting van het totaal aantal B-cellen dat in G1 overgaat (tabel B). Met andere woorden leidt anti-Bp50 als constimulans tot bevordering 15 van de progressie van zowel de activering (G0 naar G.,) als de groei (G naar S) fasen van de celcyclus. Het in deze onderzoeken toegepaste BCGF had eveneens een soortgelijke activiteit (figuur 6C). Anti-Bp35 en anti-Pb50 (of BCGF) blijken derhalve zeer analoog te zijn aan de ’’competentie" en "progressie” factoren die in onderzoeken van fibroblast groeiregulering zijn beschreven. Hoe B-cellen reageren op anti-Bp35 of anti-Bp50 kan duidelijk afhangen van hun toestand van differentiatie of activering.Anti-Bp35 alone can activate B cells from G0 to G other than anti-Bp50, and can therefore be referred to as an "activation" signal. Whether or not Bp35 functions in early B cell activation alone is not yet clear because anti-Bp35 antibodies can stimulate some B cells to divide (EA Clark, et al., 1985, Proc. Nat. Acad. Sci. USA 82 : 1766-1770). Similarly, Bp50 may not only function as a "growth" signal: anti-Bp50 antibodies together with activation signals (anti-Bp35 or "anti-μ) not only leads to enhancement of the extension but also to an increase in the total number of B cells passing into G1 (Table B). In other words, anti-Bp50 as a constimulant leads to promotion of the progression of both the activation (G0 to G.) and the growth (G to S) phases of the cell cycle. The BCGF used in these studies also had a similar activity (Figure 6C). Anti-Bp35 and anti-Pb50 (or BCGF) therefore appear to be very analogous to the "competence" and "progression" factors described in fibroblast growth regulation studies. How B cells respond to anti-Bp35 or anti-Bp50 can clearly depend on their state of differentiation or activation.
20 Hierin hebben wij aangetoond dat twee mAb, anti-Bp35 (een "competentie” signaal) en anti-Bp50 (een "progressie” signaal), samen een aanzienlijke uitbreiding van sterk gezuiverde B-cellen in afwezigheid van antigeen of andere bekende factoren kunnen induceren. De natuurlijke liganden voor deze structuren zijn nog niet bekend. Aangezien mAb tegen geschikte epitopen echter zowel oplosbare factoren als door cel-cel-interacties gemedieerde signalen kan imiteren, kunnen wellicht geschikte combinaties van mAb 25 worden gebruikt om humane B-celuitbreiding of differentiatie te sturen en reguleren. Dit zal op zijn beurt bijdragen aan het ontwerpen van strategieën in vivo voor de beheersen van menselijke ziekten zoals B-celmaligniteiten, immunodeficiënties en bepaalde auto-immuunziekten.Here we have shown that two mAb, anti-Bp35 (a "competence" signal) and anti-Bp50 (a "progression" signal), together can significantly increase highly purified B cells in the absence of antigen or other known factors induce. The natural ligands for these structures are not yet known. However, since mAb against suitable epitopes can mimic both soluble factors and cell-mediated interactions, appropriate combinations of mAb may be used to control and regulate human B cell expansion or differentiation. This in turn will contribute to the design of in vivo strategies for the control of human diseases such as B cell malignancies, immunodeficiencies and certain autoimmune diseases.
Het nieuwe monoklonale antilichaam G28-5, dat reageert met een enkele ketenpolypeptide van ongeveer 50 Kd dat op het oppervlak van humane B-cellen tot expressie komt, is slechts één monoklonaal anti-30 lichaam tegen Bp50. Er kan worden verwacht dat ook andere antilichamen tegen Bp50 de uitbreiding van geactiveerde B-cellen kunnen versterken. Omdat uitbreiding van menselijke B-cellen eveneens kan worden versterkt door van T-cel afkomstige BCGFs waaronder laag- en hoogmoleculairgewicht BCGF, is door ons de activiteit van anti-Bp50 G28-5 vergeleken met die van een BCGF preparaat dat overwegend laag-moleculairgewicht BCGF bevat. Anti-Bp50 G28-5 en BCGF (laag) vertoonden grote gelijkenis doordat ze 35 met dezelfde activeringsmiddelen constimulatie gaven (anti-lgM, anti-Bp35 en TPA),maar geen constimulatie gaven met elkaar of met IL-1 of IL-2. Verder was de activiteit van anti-Bp50 G28-5 niet afhankelijk van zijn Fc domein omdat Ftab^ fragmenten van G28-5 functioneel actief waren. Dit wijst erop dat oplosbaar anti-Bp50 evenals oplosbaar BCGF geen Fc-receptor-dragende accessoire cellen nodig heeft om een effect uit te oefenen. Verder zijn zowel anti-Bp50 als BCGF alleen effectief in tegenwoordigheid van een 40 activeringsprikkel. Met andere woorden zijn anti-Bp50 en BCGF geen "competentie” factoren, maar bevorderen eerder de "progressie” van B-cellen door de celcyclus.The new monoclonal antibody G28-5, which reacts with a single chain polypeptide of approximately 50 Kd expressed on the surface of human B cells, is only one monoclonal antibody against Bp50. It can be expected that other anti-Bp50 antibodies can also enhance the expansion of activated B cells. Because human B cell expansion can also be enhanced by T cell derived BCGFs including low and high molecular weight BCGF, we compared the activity of anti-Bp50 G28-5 with that of a BCGF preparation that predominantly has low molecular weight BCGF contains. Anti-Bp50 G28-5 and BCGF (low) showed great similarity in that they gave constimulation with the same activating agents (anti-IgM, anti-Bp35 and TPA), but did not cause any constimulation with each other or with IL-1 or IL-2. Furthermore, the activity of anti-Bp50 G28-5 was not dependent on its Fc domain because Ftab fragments of G28-5 were functionally active. This indicates that soluble anti-Bp50 as well as soluble BCGF does not require Fc receptor-bearing accessory cells to exert an effect. Furthermore, both anti-Bp50 and BCGF are only effective in the presence of an activation stimulus. In other words, anti-Bp50 and BCGF are not "competence" factors, but rather promote the "progression" of B cells throughout the cell cycle.
Verscheidene resultaten wijzen erop dat Bp50 niet de receptor voor het in dit onderzoek toegepaste BCGF (laag) is. Bp50 komt tot expressie op ongeactiveerde B-cellen terwijl BCGF (laag) receptoren daarop niet tot expressie komen. Kandidaatstructuren voor de PCGF (laag) receptor komen anders dan Bp50 alleen 45 tot expressie op geactiveerde B-cellen. Verder verschillen zowel normale als maligne B-celpopulaties in hun respons op anti-Bp50 versus BCGF (laag) (tabel E en figuur 10). Bijvoorbeeld vertonen sommige B-lymfoma’s uitbreiding in respons op BCGF (laag), maar niet in respons op anti-Bp50. Tenslotte riepen in een aantal experimenten optimale concentraties van anti-Bp50 en BCGF samen meer uitbreiding op dan elk van beide alleen. Anti-Bp50 imiteert de activiteit van ander BCGF, zoals BCGF (hoog) die costimulatie 50 geven met anti-lgM (J.L. Ambrus, et al., 1985, J. Exp. Med. 162:1319; J.L. Ambrus, et al., 1985, J. Clin. Invest. 75:732). Dit wijst erop dat Bp50 zou kunnen functioneren als de receptor voor BCGF (hoog).Several results indicate that Bp50 is not the receptor for the BCGF (low) used in this study. Bp50 is expressed on unactivated B cells while BCGF (low) receptors are not expressed thereon. Candidate structures for the PCGF (low) receptor, unlike Bp50 alone, are expressed on activated B cells. Furthermore, both normal and malignant B cell populations differ in their response to anti-Bp50 versus BCGF (low) (Table E and Figure 10). For example, some B lymphomas show expansion in response to BCGF (low), but not in response to anti-Bp50. Finally, in a number of experiments, optimal concentrations of anti-Bp50 and BCGF together called for more expansion than either of them alone. Anti-Bp50 mimics the activity of other BCGF, such as BCGF (high) that give costimulation 50 with anti-IgM (JL Ambrus, et al., 1985, J. Exp. Med. 162: 1319; JL Ambrus, et al., 1985, J. Clin. Invest. 75: 732). This indicates that Bp50 could function as the receptor for BCGF (high).
Hoewel Bp50 een receptor kan zijn voor een oplosbaar ligand, kan Bp50 anderzijds functioneren als een receptor voor een cel-cel-gemedieerd signaal dat BCGF receptorgehaltes en/of autocrineproductie reguleert. Aanwijzingen voor het dienst doen van differentiatie-antigenen zoals versterkers van een autocrine-55 receptorroute komen uit onderzoeken met T-cellen. Monoklonaal antilichaam tegen het Lp220 algemene leukocytantigeen versterkt de uitbreiding door verhoging van de IL-2 receptorexpressie op geactiveerd T-cellen (J.A. Ledbetter, et al., 1985, J. Immunol. 135:1819). Een analoog mechanisme zou kunnen weikenWhile Bp50 may be a receptor for a soluble ligand, Bp50 may, on the other hand, function as a cell-cell-mediated signal receptor that regulates BCGF receptor levels and / or autocrine production. Indications for serving differentiation antigens such as enhancers of an autocrine-55 receptor pathway come from T cell studies. Monoclonal antibody to the Lp220 general leukocyte antigen enhances the extension by increasing the IL-2 receptor expression on activated T cells (J. A. Ledbetter, et al., 1985, J. Immunol. 135: 1819). An analogous mechanism could sag
Claims (2)
Applications Claiming Priority (2)
Application Number | Priority Date | Filing Date | Title |
---|---|---|---|
US87388486A | 1986-06-13 | 1986-06-13 | |
US87388486 | 1986-06-13 |
Publications (2)
Publication Number | Publication Date |
---|---|
NL8701371A NL8701371A (en) | 1988-01-04 |
NL195022C true NL195022C (en) | 2003-06-18 |
Family
ID=25362524
Family Applications (1)
Application Number | Title | Priority Date | Filing Date |
---|---|---|---|
NL8701371A NL195022C (en) | 1986-06-13 | 1987-06-12 | Antibodies and active fragments thereof that serve to enhance B cell expansion. |
Country Status (22)
Country | Link |
---|---|
JP (1) | JPH0762040B2 (en) |
KR (1) | KR910004100B1 (en) |
AT (1) | AT398437B (en) |
AU (1) | AU617087B2 (en) |
BE (1) | BE1000587A4 (en) |
CA (1) | CA1338781C (en) |
CH (1) | CH676600A5 (en) |
CY (1) | CY1681A (en) |
DE (1) | DE3719398C2 (en) |
DK (1) | DK173940B1 (en) |
FR (1) | FR2607136B1 (en) |
GB (1) | GB2191494B (en) |
GR (1) | GR870930B (en) |
HK (1) | HK10293A (en) |
IE (1) | IE60486B1 (en) |
IL (1) | IL82841A (en) |
IT (1) | IT1208649B (en) |
LU (1) | LU86919A1 (en) |
NL (1) | NL195022C (en) |
PT (1) | PT85073B (en) |
SE (1) | SE504675C2 (en) |
SG (1) | SG118992G (en) |
Families Citing this family (3)
Publication number | Priority date | Publication date | Assignee | Title |
---|---|---|---|---|
US5506126A (en) * | 1988-02-25 | 1996-04-09 | The General Hospital Corporation | Rapid immunoselection cloning method |
US5397703A (en) | 1992-07-09 | 1995-03-14 | Cetus Oncology Corporation | Method for generation of antibodies to cell surface molecules |
CO4600681A1 (en) | 1996-02-24 | 1998-05-08 | Boehringer Ingelheim Pharma | PHARMACEUTICAL COMPOSITION FOR IMMUNITY MODULATION |
Family Cites Families (4)
Publication number | Priority date | Publication date | Assignee | Title |
---|---|---|---|---|
US4443427A (en) * | 1982-06-21 | 1984-04-17 | Sidney Farber Cancer Institute, Inc. | Monoclonal antibody |
EP0117705A3 (en) * | 1983-02-24 | 1985-09-25 | The Regents Of The University Of California | Monoclonal antibody specific for monocytes and blast cells |
FR2547731A1 (en) * | 1983-06-27 | 1984-12-28 | Centre Nat Rech Scient | ANTITUMOR IMMUNOTOXIN, PHARMACEUTICAL PREPARATIONS CONTAINING IT AND ITS USE IN VITRO |
US4585742A (en) * | 1983-12-14 | 1986-04-29 | Dana-Farber Cancer Institute, Inc. | Monoclonal antibody with specificity to human small cell carcinoma and use thereof |
-
1987
- 1987-06-10 IL IL82841A patent/IL82841A/en not_active IP Right Cessation
- 1987-06-10 BE BE8700641A patent/BE1000587A4/en not_active IP Right Cessation
- 1987-06-11 DE DE3719398A patent/DE3719398C2/en not_active Expired - Lifetime
- 1987-06-11 GB GB8713650A patent/GB2191494B/en not_active Expired - Lifetime
- 1987-06-12 PT PT85073A patent/PT85073B/en unknown
- 1987-06-12 DK DK198703022A patent/DK173940B1/en not_active IP Right Cessation
- 1987-06-12 IE IE156387A patent/IE60486B1/en not_active IP Right Cessation
- 1987-06-12 IT IT8720899A patent/IT1208649B/en active
- 1987-06-12 KR KR1019870005969A patent/KR910004100B1/en not_active IP Right Cessation
- 1987-06-12 LU LU86919A patent/LU86919A1/en unknown
- 1987-06-12 NL NL8701371A patent/NL195022C/en not_active IP Right Cessation
- 1987-06-12 CA CA000539506A patent/CA1338781C/en not_active Expired - Lifetime
- 1987-06-12 FR FR878708245A patent/FR2607136B1/en not_active Expired
- 1987-06-12 SE SE8702463A patent/SE504675C2/en not_active IP Right Cessation
- 1987-06-12 JP JP62146811A patent/JPH0762040B2/en not_active Expired - Lifetime
- 1987-06-15 AU AU74214/87A patent/AU617087B2/en not_active Expired
- 1987-06-15 CH CH2240/87A patent/CH676600A5/de not_active IP Right Cessation
- 1987-06-15 AT AT0151387A patent/AT398437B/en not_active IP Right Cessation
- 1987-06-15 GR GR870930A patent/GR870930B/en unknown
-
1992
- 1992-11-10 SG SG1189/92A patent/SG118992G/en unknown
-
1993
- 1993-02-11 HK HK102/93A patent/HK10293A/en not_active IP Right Cessation
- 1993-10-10 CY CY1681A patent/CY1681A/en unknown
Also Published As
Similar Documents
Publication | Publication Date | Title |
---|---|---|
Ledbetter et al. | Antibodies to common leukocyte antigen p220 influence human T cell proliferation by modifying IL 2 receptor expression. | |
US5182368A (en) | Ligands and methods for augmenting B-cell proliferation | |
US5786456A (en) | Bp 50-specific antibodies and fragments thereof | |
Clark et al. | Activation of human B cells mediated through two distinct cell surface differentiation antigens, Bp35 and Bp50. | |
Perussia et al. | Human natural killer cells analyzed by B73. 1, a monoclonal antibody blocking Fc receptor functions. I. Characterization of the lymphocyte subset reactive with B73. 1. | |
Fleischer | A novel pathway of human T cell activation via a 103 kD T cell activation antigen. | |
US5601819A (en) | Bispecific antibodies for selective immune regulation and for selective immune cell binding | |
Yokochi et al. | B lymphoblast antigen (BB-1) expressed on Epstein-Barr virus-activated B cell blasts, B lymphoblastoid cell lines, and Burkitt's lymphomas. | |
Ledbetter et al. | Augmentation of normal and malignant B cell proliferation by monoclonal antibody to the B cell-specific antigen BP50 (CDW40). | |
Perussia et al. | A human NK and K cell subset shares with cytotoxic T cells expression of the antigen recognized by antibody OKT8. | |
Freedman et al. | B7, a B-cell-restricted antigen that identifies preactivated B cells. | |
Harada et al. | Identification of early plasma cells in peripheral blood and their clinical significance | |
Clark et al. | Activation of human B cell proliferation through surface Bp35 (CD20) polypeptides or immunoglobulin receptors. | |
Ledbetter et al. | Surface phenotype and function of tonsillar germinal center and mantle zone B cell subsets | |
Degos et al. | Syndrome of neutrophil agranulocytosis, hypogammaglobulinemia, and thymoma | |
Diaz Jr et al. | Monocyte-dependent regulation of T lymphocyte activation through CD98. | |
JPH0638789A (en) | Hybridoma and monoclonal antibody for inhibiting growth of anti-cd 3 stimulating t-cell | |
Kirsch et al. | The pattern of expression of CD147/neurothelin during human T‐cell ontogeny as defined by the monoclonal antibody 8D6 | |
NL195022C (en) | Antibodies and active fragments thereof that serve to enhance B cell expansion. | |
Yamamoto et al. | Induction of Tac antigen and proliferation of myeloid leukemic cells by ATL-derived factor: comparison with other agents that promote differentiation of human myeloid or monocytic leukemic cells | |
de Palazzo et al. | Potentiation of tumor lysis by a bispecific antibody that binds to CA19-9 antigen and the Fcγ receptor expressed by human large granular lymphocytes | |
Payne et al. | Lymphocyte markers in non-Hodgkin's lymphomas | |
US5028424A (en) | Antibodies to receptor and antigen for natural killer and non-specific cytotoxic cells | |
Jewett et al. | Pentoxifylline suppresses interleukin-2-mediated activation of immature human natural killer cells by inhibiting endogenous tumor necrosis factor-alpha secretion | |
EP0325489B1 (en) | Leu 23: Monoclonal antibody for monitoring leukocyte activation |
Legal Events
Date | Code | Title | Description |
---|---|---|---|
BA | A request for search or an international-type search has been filed | ||
BB | A search report has been drawn up | ||
BC | A request for examination has been filed | ||
NP1 | Patent granted (not automatically) | ||
V4 | Discontinued because of reaching the maximum lifetime of a patent |
Effective date: 20070612 |