BE1017344A3 - Methode voor het steriliseren van ruwe, onverhitte honing, preparaat voor wondverzorging op basis van honing en een wondverzorging behandelingsproduct. - Google Patents

Abstract

De uitvinding betreft een methode voor het steriliseren van ruwe, onverhitte honing, waarbij de ruwe, onverhitte honing gesteriliseerd wordt door middel van het ozoneren van de honing gebruik makend van een ozongenerator. Verder betreft een preparaat voor wondverzorging op basis van honing, het preparaat ruwe, onverhitte geozoneerde honing omvat die geozoneerd is door middel van een methode volgens de uitvinding. Ten slotte betreft de uitvinding een wondverzorging behandelingsproduct, omvattende een preparaat op basis van honing, waarbij het wondverzorging behandelingsproduct een preparaat omvat volgens de uitvinding.

Description

METHODE VOOR HET STERILISEREN VAN RUWE. ONVERHITTE HONING. PREPARAAT VOOR WONDVERZORGING OP BASIS VAN HONING EN EEN WONDVERZORGING BEHANDELINGSPRODUCT

Deze uitvinding betreft een methode voor het steriliseren van ruwe, onverhitte honing, een preparaat voor wondverzorging op basis van honing en daarnaast een wondverzorging behandelingsproduct.

Het gebruik van honing voor het verzorgen van zowel acute als chronische wonden heeft reeds een eeuwenlange geschiedenis (vanaf ± 2000 voor Christus), maar wordt slechts vrij recent wetenschappelijk erkend. Het gebruik van alternatieve therapieën in de behandeling van geïnfecteerde wonden krijgt tegenwoordig een verhoogde belangstelling door de wijdverspreide ontwikkeling van antibioticaresistente bacteriën. Tot op vandaag zijn reeds veel onderzoeken gebeurd die de effecten van honing bestuderen.

Het oudste geschreven voorschrift voor medicinaal gebruik is teruggevonden op een Samarische kleitablet (ca. 2000 v. Chr) zoals omschreven in Kramer, S.N., Levey, An older pharmacopoeia, Journal of American Medical Association (1954), 155(1), p. 26. In Azië was honing steeds een hoofdingrediënt bij het maken van medicijnen. Dat is terug te vinden in de Chinese literatuur die dateert vanaf 2000 voor Christus. In de VEDA, het heilige boek van de volkeren die ongeveer rond 1000 v C het gebied in de Ganges vallei bewoonden stonden eveneens veel recepten (zie Mullick, N. P., Honey and beekeeping in the Scriptures and after. Indian Bee Journal (1944)(5/6): p. 108-114).

Bij de Egyptenaren kende honing veel medische toepassingen. Diverse papyrusrollen zijn teruggevonden en vertaald. De Ebers papyrusrollen (ca.1550 v C) bevatten 147 voorschriften voor externe applicaties waarin honing verwerkt was. In de Smith papyrusrollen wordt een opmerkelijk beeld gegeven over de medisch en chirurgische toepassingen 4000 jaar geleden. Er werden zelfs 48 gevalstudies weergegeven (zie Manjo, G., The healing hand. (1975) Harvard University Press; Cambridge, MA, USA; 571 pp).

Zelfs in de bijbel verwijzen enkele verzen naar het gebruik van honing. Ongeveer 1700 v C vertelde Jacob aan zijn zonen om wat balsem en wat honing mee te nemen als een geschenk voor hun broer Jozef (Genesis 43.11). De Koran verteld dat God de bijen geïnspireerd heeft om van alle fruit te eten zodat ze een vloeistof met verschillende kleuren zouden kunnen maken die genezend werkt voor de mens (zie Manjo, G., The healing hand. (1975) Harvard University Press; Cambridge, MA, USA; 571 pp).

Zo gingen de recepten van de Egyptenaren over naar de Oude Grieken en alhoewel Hippocrates, de vader van de moderne geneeskunde, niet zoveel over deze recepten sprak, prees hij toch de mogelijkheden van honing in de volgende uitspraak: ... zuivert zweren en ulcéra, verzacht de harde korsten op de lippen, geneest karbonkels en etterende wonden.

Uiteindelijk zijn er veel recepten bekend, maar dan kwamen de donkere eeuwen zodat er weinig terug te vinden is over het gebruik van honing. Vanaf 1446 duiken er terug enkele geschriften op die het gebruik van honing voor wonden beschrijven.

Uiteindelijk is honing nooit helemaal weggeweest, maar honing is blijven steken in het alternatieve of werd als een grootmoedermiddeltje gezien.

Slechts in 1759 schreef een Engelse arts een volledige boek over honing waarin hij probeerde om zijn collega’s te overtuigen om honing ernstig te nemen als een geneesmiddel voor bepaalde ziekten of problemen (zie Hill, J. The virtues of honey, (1759) Davis; London, UK).

Het duurde nog maar eens 230 jaar vooraleer een arts in 1989 opnieuw honing als geneesmiddel onder de aandacht bracht, met nameMolan, P., Brett, M., Honey has potential as a dressing for wounds infected with MRSA.(1989) The second Australian Wound Management Association conference; 1998, March 18-21, Brisbane, Australia.

Volgens Molan, P.C. (1992). The role of honey in wound care. Journal of Wound care. vol 8 (8), 145-149, kent honing vijf belangrijke eigenschappen, i.e.

1. De antibacteriële werking, (zie Molan, P.C. (1992). The antibacterial activity of honey. 1: The nature of the antibacterial activity. Bee World, 73 (1), 5-28) en Molan, P.C. (1992). The antibacterial activity of honey. 2: Variation in potency of the antibacterial activity. Bee World, 73 (2), 59-72). Deze werking berust op twee mechanismen, enerzijds de hyperosmolariteit van honing en anderzijds de intrinsiek antibacteriële werking van honing. De hyperosmolariteit van honing zorgt dat water uit het weefsel wordt aangetrokken. Daardoor is er een lage waterdampspanning of aw-waarde (= de behoefte aan water, die een bacterie nodig heeft om te overleven). Honing kent een extreem lage aw-waarde (0,45-0,70). Als we deze waarde vergelijken met de aw-waarden van bacteriën en schimmels, dan zien we dat de aw-waarde van honing heel wat lager ligt dan die van bacteriën en schimmels zodat de groei van deze bacteriën en schimmels wordt geïnhibeerd. (De groei van Staphylococcus Aureus kent een volledige inhibitie wanneer de aw-waarde lager ligt dan 0,86.) (zie Cooper, R.A., Molan, P.C., Harding, K.G. (1999). Antibacterial activity of honey against strains of Staphylococcus Aureus isolated from infected wounds. Journal of the Royal Society of Medicine, 92, 283-285). De intrinsiek antibacteriële activiteit is eigenlijk het belangrijkste in deze antibacteriële eigenschap. Door deze activiteit kent honing meer voordelen en meer doeltreffendheid dan het gebruik van suiker. De intrinsiek antibacteriële activiteit berust op de werking van het enzym glucose-oxidase, die afkomstig is uit de voedersapklier van de bij. In een verdunde oplossing zet het enzym glucose om in gluconzuur en waterstofperoxide. Deze waterstofperoxide is een doeltreffend antimicrobiotisch middel. Werkzame verdunde honing voorziet in een traag vrijkomen van waterstofperoxide zodat deze stof dienst doet als een goed antisepticum. De concentratie waterstofperoxide, opgestapeld in één uur, is ongeveer 1000 keer minder dan in de oplossing waterstofperoxide 3%, die cellulaire schade veroorzaakt. Toch blijkt uit literatuur dat de opgebouwde concentratie voldoende is om bacteriën te doden, zoals dierproeven aantonen.

2. De ontgeurende werking. Het verdrijven van de slechte geur is een te verwachten gevolg van de antibacteriële activiteit van honing. De slechte geur wordt veroorzaakt door de afvalstoffen die bacteriën produceren. Wanneer het aantal bacteriën daalt, dan zal het aantal afvalstoffen ook dalen. De snelheid van de ontgeurende werking is waarschijnlijk te wijten aan het verdwijnen van de bacteriën. Deze ontgeurende werking wordt sterk op prijs gesteld door patiënten met oncologische wonden.

3. De debriderende werking. De debriderende werking van honing is slechts de laatste decennia onder de aandacht gekomen. Het debriderende effect wordt veroorzaakt door de stimulatie van de autolyse van het necrotische weefsel. Dit gebeurt aan de hand van de stimulatie van lichaamseigen enzymen door de honing en door de hyperosmolariteit van honing waardoor de nécrosé een weefselverandering ondergaat, (zie Subrahmanyam M. A prospective randomised clinical and histological study of superficial burn wound healing with honey and silver sulfadiazine. Burns 1998; 24(2):157-161.) 4. De ontstekingsremmende werking. De ontstekingsremmende werking van honing werd aangetoond door histologische studies van experimentele wonden bij dieren. Zelfs wanneer er geen infectie is, dan blijft de ontstekingsremmende eigenschap van kracht. Dit komt vermoedelijk door de vermindering van het aantal inflammatoire cellen die het wondweefsel binnendringen. Klinische observaties bevestigen een verminderde ontsteking, verminderd oedeem, dalende vochtafscheiding (exsudaat) en een kalmerend effect op de pijn wanneer de honing aangebracht wordt op de wonde (zie Efem, S.E.E. (1988). Clinical observations on the wound healing properties of honey. Br. J. Surg., 75, 679-681).

5. De stimulatie van de weefselgroei. Honing bevordert de vorming van zuiver en gezond granulatieweefsel en bevordert de epithelialisatie zoals histologisch aangetoond in dierenstudies. Dit kan het gevolg zijn van de ontwikkeling van waterstofperoxide, die in een lage concentratie de angiogenese en de groei van fibroblasten stimuleert. Verhoogde angiogenese zorgt voor meer zuurstof, wat voor weefselregeneratie een bevorderende factor is. Een tweede oorzaak kan het verzuren van de wonde zijn. Honing heeft een pH van 3 tot 4. Bij uitwendige verzuring is aangetoond dat de heling wordt gestimuleerd doordat er meer zuurstof wordt vrijgegeven door de hemoglobine. Als derde theorie wordt gedacht dat de voedende inhoud van honing de groei zou stimuleren. De honing bevat immers een ruim assortiment van aminozuren, vitaminen, sporenelementen en grote hoeveelheden gemakkelijk opneembare suikers. Verder onderzoek zal moeten uitwijzen welke van de drie hypothesen correct is of indien er een combinatie is van deze drie theorieën. In ieder geval heeft deze snellere epithelialisatie als gevolg: verhoogd debridement, minder granulatieweefsel en minder littekenweefsel.

In de vroege geschiedenis werd de honing zuiver gebruikt. Door de eeuwen heen werden producten aan de honing toegevoegd. De Egyptenaren verdunden de honing met vet en tijdens de Middeleeuwen werden vet en het wit van een ei toegevoegd aan de honing. Tijdens de 20ste eeuw onderzochten verscheidene wetenschappers de werking van zuivere honing. Uit deze onderzoeken konden eerder vermelde eigenschappen afgeleid worden. Deze zuivere honing is echter niet patiëntvriendelijk. Door de sterke osmotische kracht veroorzaakt de honing een te hevige pijn bij de patiënten. Een honingzalf die alle eigenschappen van honing behoudt, maar die patiëntvriendelijker was moet dus gezocht worden.

Er zijn de laatste 5 jaar enkele honing wondzorgingspreparaten op de markt, en hiervan zijn diverse patenten terug te vinden, zo bijvoorbeeld US 6,174,535, US 5,980,875, WO 02/30467 en W02004/000339.

Deze octrooiaanvragen concentreren zich op hoe de honing dient gedefinieerd te worden, zoals de hoeveelheid waterstofperoxide die de honing produceert en andere parameters. Ook in NL 1016398, wordt specifiek vermeld dat honing bestraald dient te worden voor het behandelen van wonden. Honing bevat immers een reeks van bacteriën, schimmels en gisten. Sommige van deze bacteriën zijn anaëroob zoals de Clostridium Botulinum stammen. Deze worden gewoonlijk gevonden in ruwe, onverhitte en niet bewerkte honing en kunnen wanneer ze in een wonde worden aangebracht gasgangreen ontwikkelen. Zo waren er in 270 monsters van niet-behandelde honing uit zeven verschillende landen, 8,5 % besmet met 40 -80 sporen per gram honing (zie Postmes T., van den Bogaard A.E., Hazen M., The sterilization of honey with cobalt 60 gamma radiation : a study of honey spiked with spores of Clostridium Botulinum and Bacillus Subtilis, Experientia 51 (1995), p. 986 - 989)). Daarom wordt honing die gebruikt wordt voor het maken van een wondverzorging gel of zalf bestraald met een gemiddelde dosis van 10-30 kGy. De bestraling van honing met dergelijk hoge dosissen is slechts de afgelopen vijf jaar toegepast en als men de enzymatische activiteit opmeet (glucose oxidase) voor en na de bestraling, dan is het duidelijk dat de meeste van de honingsoorten alle actieve enzymen die de honing maken niet langer waterstofperoxide produceren. Sommige honingsoorten zijn iets meer bestand tegen bestraling (meestal gaat het samen met een hoog flavenoïden gehalte), maar deze honingsoorten produceren tijdens de bestraling zoveel gas dat de vaten openbarsten of overlopen. De honing verandert tijdens de bestraling in een witte crème met veel schuim en het duurt enkele weken vooraleer de honing min of meer zijn normale kleur en consistentie verkrijgt. Het is ook onze ervaring (door het uitvoeren van versnelde verouderingstesten met bestraalde honing en honing gebaseerde wondverzorgingsproducten) dat deze bestraalde honing gas blijft vormen en produceren gedurende meerdere jaren. Dit veroorzaakt problemen voor de houdbaarheid van de wondverzorgingsproducten die gemaakt worden met deze bestraalde honing. Bovendien gedraagt het geproduceerde gas zich als een soort drijfgas dat, wanneer een tube geopend wordt, de zalf / gel snel uit de tube laat lopen, waarbij de tube in een aantal gevallen gewoon helemaal leegloopt. Het is eveneens onze ervaring dat zalven / gels die gemaakt zijn met (op basis van) bestraalde honing blijken snel bruin worden binnen een periode van 1 jaar (in gesloten aluminium tubes), daarbij er op wijzend dat er een karamellisatie proces wordt geïnduceerd door de bestraling van de honing. Dit proces van karamellisatie kan eenvoudig versneld worden door de zalf / gel bloot te stellen aan hogere temperaturen. Waneer honingzalf tubes blootgesteld worden aan temperaturen boven 28 - 35 °C over een periode van twee maanden, verandert de zalf volledig van een gelige witte crème naar een kleverige donkerbruine krokante stroop. Sommige tubes explodeerden zelfs gedurende de test (binnen de 2 maand). Hieruit kan geconcludeerd worden dat de standaard bestraling van honing voor het gebruik in wondverzorging de honing eigenlijk kapotmaakt waardoor de functie / activiteit van de honing in het gedrang komt.

Het doel van de uitvinding is enerzijds te voorzien in een werkwijze voor het steriliseren van ruwe, onverhitte honing, en anderzijds te voorzien in een preparaat voor wondverzorging op basis van honing, en een wondverzorging behandelingsproducl omvattende een preparaat op basis van honing, waarbij de ruwe, onverhitte honing alle eigenschappen die deze nog in zich heeft behoudt en dus de ruwe, onverhitte honing zelf niet aantast, maar waarbij de honing nagenoeg schimmel- en gistvrij, en voldoende kiemvrij of steriel gemaakt wordt.

Dit doel van de uitvinding wordt enerzijds opgelost door te voorzien in een methode voor het steriliseren van ruwe, onverhitte honing, waarbij de ruwe, onverhitte honing gesteriliseerd wordt door middel van het ozoneren van de honing gebruik makend van een ozongenerator.

In een voorkeurdragende uitvoeringsvorm van een methode volgens de uitvinding, wordt, afhankelijk van het type ozongenerator, de honing geozoneerd gedurende een periode tussen 30 en 60 minuten, ten einde een honing te bekomen omvattende nagenoeg geen schimmels en gisten en een maximum van 100 kolonievormende eenheden per gram leefbare aërobe bacteriën.

In een meer voorkeurdragende uitvoeringsvorm van een methode volgens de uitvinding, wordt de ruwe, onverhitte honing gedurende 30 minuten geozoneerd met een ozongenerator die 120 g/uur (24g/Nm3) ozon produceert met een debiet van 151/min bij een 02-druk van 1,2 bar.

In een voordelige uitvoeringsvorm van een methode volgens de uitvinding, wordt afhankelijk van het type honing de ruwe, onverhitte honing opgewarmd tot een temperatuur van maximaal 40 °C ten einde deze voldoende vloeibaar te maken zodat het ozongas optimaal in contact kan komen met de honing.

Anderzijds wordt het doel van de uitvinding opgelost door te voorzien in een preparaat voor wondverzorging op basis van honing, waarbij het preparaat ruwe, onverhitte, geozoneerde honing omvat die geozoneerd is door middel van een methode volgens de uitvinding zoals hierboven omschreven.

In een voorkeurdragend preparaat volgens de uitvinding, is de ruwe, onverhitte honing tot maximaal 40 °C verhit is.

In een voordelig preparaat volgens de uitvinding, omvat het preparaat tussen 25 en 80 gew. % geozoneerde honing ten opzichte van de totale samenstelling van het preparaat.

Een voorkeurdragend preparaat volgens de uitvinding omvat één of meer van de volgende ingrediënten geselecteerd uit een PEG product, plantaardige olie, glycerine, CMC (natrium-carboxy-methyl-cellulose), propyleen glycol, Aloe vera, lanoline, levertraan olie, calendula officinalis olie, zonnebloem olie, druivenpit olie, soja olie, avocado-olie, glucose oxidase, superoxide dismutase (SOD), lactoperoxidase (LP), methyl sulphonyl methane (MSM) and Lactoferrin (LF), zinkoxide poeder omvat.

In een voorkeurdragende uitvoeringsvorm van een preparaat volgens de uitvinding, omvat het preparaat één of meer polymeren geselecteerd uit de groep bestaande uit vinyl polymeer, polysaccharide polymeer, glycosaminoglycaan polymeer, proteïne polymeer, polyoxyethylenepolyoxypropylene polymeer en acryl amide polymeer.

In een voorkeursuitvoeringsvorm van een preparaat volgens de uitvinding, bevindt de concentratie aan polymeren zich tussen 0,5 en 30 gew. % van de totale samenstelling van het preparaat en het gemiddelde moleculair gewicht van de polymeren ligt tussen de 500 tot 13,000,000.

In een gunstige uitvoeringsvorm van een preparaat volgens de uitvinding, omvat het preparaat een lactoferrine concentratie tussen 0,0001 en 3,0 gew. % ten opzichte van de totale samenstelling van het preparaat.

Als laatste wordt het doel van de uitvinding opgelost door te voorzien in een wondverzorging behandelingsproduct, omvattende een preparaat op basis van honing, waarbij het wondverzorging behandelingsproduct een preparaat volgens de uitvinding omvat zoals hierboven omschreven.

In een voorkeurdragende uitvoeringsvorm van een wondverzorging behandelingsproduct volgens de uitvinding, is het wondverzorging behandelingsproduct een gel, een zalf, een crème, een tule (vetgaas) geïmpregneerde polyurethaan schuimplaat of een hydrogel plaat.

Om de eigenschappen van deze uitvinding verder te verduidelijken en om bijkomende voordelen en bijzonderheden ervan aan te duiden, volgt nu een meer gedetailleerde beschrijving van een methode voor het steriliseren van honing volgens de uitvinding, en verder een preparaat voor wondverzorging en een wondverzorging behandelingsproduct volgens de uitvinding. In deze gedetailleerde beschrijving wordt door middel van referentiecijfers verwezen naar de hierbij gevoegde figuur 1 waarin een voorbeeld van een schema voor het ozoneren van honing is voorgesteld. Het weze duidelijk dat niets in de hierna volgende beschrijving kan geïnterpreteerd worden als een beperking van de in de conclusies opgeëiste bescherming voor de methode, het preparaat voor wondverzorging en wondverzorging behandelingsproduct volgens de uitvinding.

Anderzijds zal de uitvinding verder worden verduidelijkt aan de hand van voorbeelden, dewelke eveneens niet kunnen gezien worden als een beperking van de beschermingsomvang van de uitvinding op zich en zoals beschreven in de volgende conclusies.

In de methode volgens de uitvinding, wordt ruwe, onverhitte honing (niet verhit boven 40 °C) en onbehandelde honing gesteriliseerd door middel van een ozonatie gebruik makend van een ozongenerator. Er dient opgemerkt te worden dat in de definitie van ruwe, onverhitte honing ook honing inbegrepen is die koud geslingerd is, want dat verandert totaal niets aan de samenstelling van de honing. Ook een minimale bestraling van de honing is toegelaten, tot maximum 5 kGy, op voorwaarde dat de enzymatische activiteit van de honing niet substantieel verandert.

Ozon (03) is de drieatomische vorm van zuurstof (02) en is, als een zeer reactief gas, moeilijk om voor lange tijdsperiodes te stabiliseren in een bruikbare vorm. Het wordt gebruikt als een antibacteriële agent in diverse industriële processen gewoonlijk om water of oppervlakten waar voedingswaren, bijv. rauw vlees, worden bereid, te steriliseren. Dit wordt meestal gedaan door gegenereerd ozongas te borrelen door het medium. Ozon is een sterk oxidans dat in staat is om een grote variëteit aan virussen (inclusief HIV), bacteriën (het doodt E-coli 3125 keer snelle dan chloor, en het verandert in gewone zuurstof tijdens het ontsmettingsproces zonder gevaarlijke residuen achter te laten), schimmels, gisten en andere toxines doeltreffend af te doden of te vernietigen. Het oxideert ook fenolverbindingen, pesticiden, detergenten, chemisch gemaakte afvalproducten en aromatische stoffen (zoals slecht geurende stoffen dikwijls gevormd in kankerwonden) sneller dan chloor en zonder zijn gevaarlijke residuen te vormen. (Chemical Technology An Encyclopaedic Treatment, Vol 1, New York: Barnes & Noble Inc., 1968, p 82-83). Omwille van deze redenen, is ozon de eerste keuze in het desinfecteren en zuiveren van drinkwater in een vrij groot toepassingsgebied. De Encyclopedia of Chemical Technology (pagina 704) meldt dat ozon een alles of niets effect heeft bij het vernietigen van bacteriën. Dit effect kan toegeschreven worden aan het hoge oxidatie potentieel van ozon. Ozon is zulk een sterk kiemdodend middel dat slechts enkele microgrammen per liter nodig zijn om een kiemdodend effect te meten.

Door ozongas te laten borrelen door de vloeibaar gemaakte honing, in een tegen ozon bestante container (zoals een inox stalen container), worden de schimmels en de gisten nagenoeg volledig afgedood, en bekomt met een honing die voldoende kiemvrij is. Betreffende de term ‘voldoende kiemvrij’ of ook ‘steriel’ genoemd, verwijzen we naar de Europese farmacopee 2.6.12, waarin gesteld wordt dat een wondverzorgingsproduct zoals zalf / gel niet meer dan 100 micro-organismen (kolonievormende eenheden per gram) mag bevatten en dat deze vrij moet zijn van pathogenen zoals Staphylococcus aureus , Pseudomonas aeruginosa , ...) Deze laatste (de pathogene bacteriën) worden gewoonlijk niet teruggevonden in honing.

Zoals wordt voorgesteld op de figuur 1, kan het volgende schema toegepast worden voor het ozoneren van honing. Voor het aanmaken van het ozon is een ozongenerator (1) voorzien, die bij voorkeur 120g/uur (24g/Nm3) ozon produceert met een debiet van 15 liter/min bij een 02-druk van 1,2 bar. De ozongenerator (1) wordt gekoeld door middel van koelwater afkomstig van een koeler (9), waarbij tussen de ozongenerator (1) en de koeler een koelwaterlijn (8) voorzien is. De koeler (9) heeft een luchtgekoelde koelkring en als koelmiddel wordt bij voorkeur R407C gebruikt. Het water wordt door de koeler (9) gekoeld tot een temperatuur tussen 7 en 10 °C bij een omgevingstemperatuur van 35 °C.

De ozon wordt in de ozongenerator (1) geproduceerd uit zuurstof die door middel van een zuurstofgenerator (2) uit de lucht wordt gehaald, dit met een hoeveelheid van 15 liter per minuut en met een zuiverheid van 90 % met een grens van +3% en -5% en met een druk van 1 bar. Het geproduceerde ozon wordt bij voorkeur via teflon buizen (3) vanuit de ozongenerator (1) naar containers (4) gebracht waarin zich de te ozoneren honing bevindt. Deze containers (4) zijn bij voorkeur vervaardigd uit inox staal en hebben bij voorkeur een diameter van 30 cm en een hoogte van 80 cm, en zijn verder voorzien van een hermetisch af te sluiten deksel (5) met een in en uit aansluiting voor de teflon buizen (3). De containers (4) zijn onderaan voorzien van een aftapkraan (niet voorgesteld op de figuur) voor het aftappen van de geozoneerde honing. De teflon buizen (3) zijn bij voorkeur ontdubbeld aangebracht in elke container (4) en strekken zich bij voorkeur uit tot op de bodem van de containers (4). Verder is elke container (4) voorzien van een ozonoverloop (6). De containers (4) zijn opgesteld in een inox stalen bak (7) waarin water is aangebracht dat afhankelijk van het type honing wordt opgewarmd tot een maximumtemperatuur van 40 °C. Het water in de bak (7) is afkomstig van de ozongenerator (1). Het water kan bijkomend in de inox stalen bak (7) nog verder opgewarmd worden. Het ozon dat via de ozonbuis (3a) uit de laatste container (4a) komt, dient als ontsmetter van het koelwater dat zich in de inox stalen bak (7) bevindt. Tussen de bak (7) en de koeler (9) is verder een waterlijn (6) voorzien waarin het water uit de bak (7) terug naar de koeler (9) wordt gebracht. Echter, ook andere opstellingen zijn mogelijk waarmee hetzelfde resultaat bereikt wordt.

In een eenvoudige proef werden 4 verschillende soorten honing, i.e. Yucatan honing uit Mexico, Bio-honing uit India, Polyflora honing uit Bulgarije en Polyflora honing uit Uruguay getest op de aanwezigheid van micro-organismen (inclusief schimmels en gisten). Daarvoor werd 200 gram van elk van de honingsoorten geozoneerd gedurende een periode van 30 minuten met een ozongenerator die 120g/uur (24g/Nm3) ozon produceert met een debiet van 15 liter/min bij een 02-druk van 1,2 bar (zoals hierboven omschreven). In de tabel 1 worden de resultaten weergegeven van het microbiologisch onderzoek vóór de behandeling van de ruwe, onverhitte honing met ozon, en na de behandeling ervan. De testen zijn uitgevoerd door het labo Chemiphar NV (een door Beitest geaccrediteerd labo volgens de norm EN 45.001 is (certificaat 031-T)) volgens microbiologisch onderzoek volgens de Europese Farmacopee 2.6.12.

De resultaten van deze testen worden weergegeven in de tabellen 1 en 2.

Tabel 1: Microbiologische samenstelling van verschillende soorten honing voor ozonering

Tabel 2: Microbiologische samenstelling van verschillende soorten honing na ozonering gedurende een periode van 30 minuten

Zoals afgeleid kan worden uit de tabel 1, bevat ruwe, onverhitte biologische honing gemiddeld genomen tussen 250 en 1000 kolonievormende eenheden per gram micro-organismen (totaal geteld, aërobe / anaërobe bacteriën, schimmels en gisten). Zoals kan afgeleid worden uit de tabel 2, zakt het aantal micro-organismen wanneer deze honing gedurende 30 minuten geozoneerd wordt onder de omstandigheden zoals hierboven omschreven tot maximaal 100 kolonievormende eenheden per gram. Hier in de voorbeelden zakt het aantal micro-organismen zelfs tot maximaal 40 kolonievormende eenheden per gram. Bijgevolg zullen, door de ozon, ook de anaërobe bacteriën net als de sporen gedood worden (ook tot maximaal 100 kolonievormende eenheden per gram).

Een preparaat voor wondverzorging op basis van honing volgens de uitvinding omvat ruwe, onverhitte, geozoneerde honing die geozoneerd is via een methode zoals hierboven omschreven. Het preparaat omvat bij voorkeur tussen 25 en 80 gew. % geozoneerde honing ten opzichte van de totale samenstelling van het preparaat.

Het preparaat kan één of meer van de volgende ingrediënten bevatten geselecteerd uit een PEG product (Magrocol vlokken), plantaardige olie, glycerine, propyleen glycol, Aloe vera, zonnebloem olie, druivenpit olie, soja olie, avocado-olie, lanoline, levertraan olie, calendula olie, glucose oxidase, superoxide dismutase (SOD), lactoperoxidase (LP), methyl sulphonyl methaan (MSM) and Lactoferrine (LF), zinkoxide poeder.

Verder kan het preparaat één of meer polymeren geselecteerd uit de groep bestaande uit vinyl polymeer (bijv., polyacrylzuur, polymethacrylzuur, polyvinyl pyrrolidone en polyvinyl alcohol), polysaccharide polymeer (bijv. cellulose, cellulose derivaten, glycosaminoglycanen, agar, pectine, alginaat zuur, dextraan, zetmeel, en chitosan), glyeosaminoglycaan polymeer (bijv. hyaluron zuur, chondroïtine, chondroitine-4-sulfaat, chondroitine-6-sulfaat, dermataan sulfaat, kerataan sulfaat, heparine sulfaat en heparine), proteïne polymeer (bijv. collageen, gelatine en fibronectine), polyoxyethylene-polyoxypropylene polymeer (bijv. polyoxyethylenepolyoxypropylene block copolymeer) en acryl amide polymeer (bijv. Polyacrylamide of polymethacrylamide). Bij voorkeur is het polyoxyethylenepolyoxypropylene block copolymeer F88 of F127.

Bij voorkeur is de concentratie van de polymeren ongeveer 0,5 w/w % tot ongeveer 30 w/w % ten opzichte van de totale samenstelling van het preparaat, en het gemiddelde moleculair gewicht van het polymeer is ongeveer 500 tot ongeveer 13,000,000.

Verder kan het preparaat een lactoferrine concentratie (lactoferrine of N-terminailactoferrine variant waarin ten minste de N-terminal glycine residue is afgesplitst of is vervangen) bevatten binnen een concentratie van ongeveer 0,0001 w/w % tot ongeveer 3,0 w/w % van de totale samenstelling van het preparaat.

Om wonden te kunnen verzorgen moet het preparaat geïncorporeerd zijn in een wondverzorging behandelingsproduct, wat een product kan zijn dat plaatselijk kan worden aangebracht of via een drager zoals een vetgaas, een geïmpregneerde polyurethaan schuimplaat of een geïmpregneerd schuim of via ieder standaard wondverzorgingsproduct of genezingstherapie.

Voorbeelden van wondverzorging behandelinosproducten

Voorbeeld 1:

Een waterige gel met een viscositeit tussen de 1 tot ongeveer 12,000,000 cP bij kamer temperatuur, samen met een hoeveelheid van recombinant humane lactoferrin (rhLF lactoferrin of een N-terminallactoferrine variant waarbij tenminste de N-terminal glycine residue is afgesplitst of vervangen), dat voldoende is om een verbetering in de wondheling te bekomen en een polymeer, geselecteerd uit de lijst zoals hierboven is weergegeven en in een concentratie en een gemiddeld moleculair gewicht zoals hierboven weergegeven.

Voorbeeld 2:

Een waterige gel (gel op basis van water) met een viscositeit tussen de 1 tot ongeveer 12,000,000 cP bij kamer temperatuur, samen met een hoeveelheid van lactoferrine dat voldoende is om een verbetering in de wondheling te bekomen, in een farmaceutisch acceptabel polymeer, geselecteerd uit de lijst zoals hierboven is weergegeven en in een concentratie en een gemiddeld moleculair gewicht zoals hierboven weergegeven.

Voorbeeld 3:

Een derde voorbeeld van een wondverzorgingsproduct is een farmaceutisch aanvaardbare drager waarin het preparaat lactoferrine bevat in een hoeveelheid die voldoende is om een verbetering in de wondheling te bekomen samen met geozoneerde honing.

Voorbeeld 4:

Zalf / gel / crème bestaande uit:

75,3% geozoneerde honing 12% PEG 3500 12% Propyleen glycol 0,5% Vit C 0,05% Vit E

0,05 % Glucose oxidase 0,1 % Lactoperoxidase

Voorbeeld 5:

Zalf / gel / crème bestaande uit:

15% zonnebloem olie 25% geozoneerde honing 25% PEG 4000 34,35% Propyleen glycol 0,5% Vit C 0,05% Vit E

0,05 % Glucose oxidase 0,1% lactoferrine

Voorbeeld 6:

Zalf / gel / crème bestaande uit: 10% Soja olie 40% geozoneerde honing 15% PEG 4000 34,1% Propyleen glycol

0,5% Vit C

0,25% Vit E

0,05 % Glucose oxidase 0,05 % Lactoperoxidase 0,05% Lactoferrine

Voorbeeld 7:

Zalf/gel/crème bestaande uit: 10% avocado olie 40% geozoneerde honing 15% CMC (Natrium-carboxy-methyl-cellulose)

34,1% Propyleen glycol 0,5% Vit C 0,25% Vit E

0,05 % Glucose oxidase 0,1 % Lactoperoxidase

Betreffende de voorbeelden 4 tot en met 7, kan de zalf / gel / crème aangebracht worden op een gaasnet, polyestemet, polypropyleennet, hydrocellulair schuim (polyurethaan of andere) of alginaat. De hoeveelheid zalf / gel / crème aangebracht ligt tussen 4 -10 g per 100 cm2.

Voorbeeld 8:

Als een drager voor het preparaat volgens de uitvinding kunnen de volgende materialen gebruikt worden:

Geweven of niet geweven katoen gaas (standaard gebruikt in wondverzorging)

Polyester net, multifilament gebreid met een densiteit van 130/m2 Monofilament polypropyleen gebreid met een diameter van 0,14 mm to 0,20 mm

Een polyacetaat drager Een schuim met een: * dikte tussen de 0,3 cm en 1,5 cm * densiteit tussen 70 en 300 kg/m3 * cel structuur tussen 170 - 500 micrometers (μηη) * een vochtopname capaciteit na uitlekken van 10 - 20 g water/g schuim * een vochtopname capaciteit na compressie tussen 10 -14 g water/g schuim * een vocht verdampingsoverdracht capaciteit van 3500 - 4500 g/m2/24 uur * lineaire zwelling in de lengte tussen 15-30 % * lineaire zwelling in hoogte tussen 15 - 25% * ER/RR-dry % verlenging van 200 - 450% * ER/RR-dry % sterkte tot breken 100 - 300 kPa * Trekweerstand van 2,5 - 8 kPa * Lucht permeabiliteit tussen 35 - 90 l/min/dm2

Een dergelijk standaard wondverzorging behandelingsproduct kan aangebracht worden voor ten minste 1 week, zes weken, 12 weken, 36 weken etc., of elke periode daartussen.

Claims (13)

1. Methode voor het steriliseren van ruwe, onverhitte honing, met het kenmerk dat de ruwe, onverhitte honing gesteriliseerd wordt door middel van het ozoneren van de honing gebruik makend van een ozongenerator.

2. Methode volgens conclusie 1, met het kenmerk dat afhankelijk van het type ozongenerator de honing geozoneerd wordt gedurende een periode tussen 30 en 60 minuten ten einde een honing te bekomen omvattende nagenoeg geen schimmels en gisten en met een maximum van 100 kolonievormende eenheden per gram leefbare aërobe bacteriën .

3. Methode volgens conclusie 2, met het kenmerk dat de honing gedurende 30 minuten geozoneerd wordt met een ozongenerator die 120 g/uur (24 g/Nm3) ozon produceert met een debiet van 15 l/min bij een 02-druk van 1,2 bar.

4. Methode volgens één van de conclusies 1 tot en met 3, met het kenmerk dat afhankelijk van het type honing de ruwe, onverhitte honing wordt opgewarmd tot een temperatuur van maximaal 40 °C ten einde deze voldoende vloeibaar te maken, zodat het ozongas optimaal in contact kan komen met de honing.

5. Preparaat voor wondverzorging op basis van honing, met het kenmerk dat het preparaat ruwe, onverhitte geozoneerde honing omvat die geozoneerd is door middel van een methode volgens één van de voorgaande conclusies.

6. Preparaat volgens conclusie 5, met het kenmerk dat het preparaat tussen 25 en 80 gew. % geozoneerde honing ten opzichte van de totale samenstelling van het preparaat omvat.

7. Preparaat volgens één van de conclusies 5 of 6, met het kenmerk dat het preparaat één of meer van de volgende ingrediënten geselecteerd uit een polyethyleen glycol product, plantaardige olie, glycerine, natrium-carboxy-methyl-cellulose, propyleen glycol, Aloe vera, lanoline, levertraan olie, calendula officinalis olie, glucose oxidase, superoxide dismutase, lactoperoxidase, methyl sulphonyl methaan en lactoferrine omvat.

8. Preparaat volgens conclusie 7, met het kenmerk dat de plantaardige olie geselecteerd wordt uit zonnebloemolie, druivenpitolie, soja-olie en/of avocado-olie.

9. Preparaat volgens één van de conclusies 5 tot en met 8, met het kenmerk dat het preparaat één of meer polymeren geselecteerd uit de groep bestaande uit vinyl polymeer, polysaccharide polymeer, glycosaminoglycaan polymeer, proteïne polymeer, polyoxyethylenepolyoxypropyleen polymeer en acryl amide polymeer omvat.

10. Preparaat volgens conclusie 9, met het kenmerk dat de concentratie aan polymeren zich bevindt tussen 0,5 en 30 gew. % van de totale samenstelling van het preparaat en het gemiddelde moleculair gewicht van de polymeren ligt tussen de 500 tot 13,000,000.

11. Preparaat volgens één van de conclusies 5 tot en met 10, met het kenmerk dat het preparaat een lactoferrine concentratie omvat tussen 0,0001 en 30 gew. % ten opzichte van de totale samenstelling van het preparaat.

12. Wondverzorging behandelingsproduct, omvattende een preparaat op basis van honing, met het kenmerk dat het wondverzorging behandelingsproduct een preparaat omvat volgens één van de conclusies 4 tot en met 10.

13. Wondverzorging behandelingsproduct volgens conclusie 12, met het kenmerk dat het wondverzorging behandelingsproduct een gel, een zalf, een crème, een tule (vetgaas), een geïmpregneerde polyurethaan schuimplaat of een hydrogel plaat is.