Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarza¬ nia blachy stalowej o wysokiej przenikalnosci magnetycznej, a zwlaszcza sposób zgodnie z któ¬ rym wychodzac z wlewka odlewanego metoda ciagla, przetwarzanego bezposrednio, z pominie¬ ciem posredniego zabiegu wstepnego walcowania na tasme walcowana na goraco, uzyskuje sie bla¬ che stalowa o wysokiej przenikalnosci magnetycz¬ nej i uporzadkowanej strukturze ziaren, przy czym przenikalnosc i straty charakteryzuja sie wysokim stopniem jednorodnosci na calej dlugosci tasmy.Znanych jest wiele sposobów wytwarzania bla¬ chy stalowej o wysokiej przenikalnosci magnetycz¬ nej i uporzadkowanej strukturze ziaren. N,a przy¬ klad, w opisie patentowym St Zjednoczonych Ameryki nr 3 636 579 opisano sposób, zgodnie z którym stal zawierajaca od 0—4% krzemu, poni¬ zej 0,085% wegla i 0,010—0,065% glinu rozpusz¬ czalnego w kwasie, jest walcowana na goraco, a nastepnie wyzarzana w zakresie temperatur 750— —1200°C przy zawartosci 0—1% krzemu i do 0,080% wegla, w zakresie temperatur 850—1200°C dla zawartosci krzemu 1—2,5% i wegla 0,010— —0,080%, oraz w zakresie temperatur 950^1200°C dla zawartosci krzemu 2,5—4% i wegla 0,20— —0,080%, przy czym czas przetrzymywania tas¬ my, w okreslonych wyzej zakresach temperatur wyzarzania wynosi od 30 sekund do 30 minut.Wyzarzona tasme chlodzi sie szybko od tempera¬ tury wyzarzania do temperatury nizszej od lub równej 400°C w czasie 2—200 sekund, a w koncu walcuje sie na zimno ze zgniotem /wspólczynni¬ kiem redukcji/ 65%—95%.W belgijskim opisie patentowym nr 797 781 opi¬ sano inny sposób wytwarzania blachy stalowej o wysokiej przenikalnosci magnetycznej i uporzad¬ kowanych ziarnach, obejmujacy ciagle odlewanie stali zawierajacej nie wiecej niz 0,08-5% wegla, 2—4% krzemu i 0,010—0,065% rozpuszczalnego w kwasie glinu, operacje pierwszego walcowania na goraco, to jest walcowania wstepnego wlewka w temperaturze ponizej 1300°C, ze zgniotem w za¬ kresie miedzy 30 i 70%, a nastepnie druga ope¬ racje walcowania na goraco, az do uzyskania kon¬ cowej grubosci tasmy. Otrzymana w ten sposób tasme wyzarza sie w temperaturze 950—1200°C, szybko oziebia i nastepnie walcuje na zimno ze zgniotem w zakresie miedzy 81 i 95%. Zgodnie z tym sposobem ponad 80% ziaren wlewka po po¬ wtórnym nagrzewaniu w celu przeprowadzenia wtórnego walcowania na goraco ma przecietna srednice ziaren mniejsza niz 25 mm.W opisie patentowym St. Zjednoczonych Amery¬ ki nr 3 764 406 opisano sposób, zgodnie z którym wlewek odlewany metoda ciagla zawierajacy 2—4% krzemu i majacy grubosc 10—30 cm nagrzewa sie do temperatury 750—1250°C, walcuje sie na gora¬ co ze zgniotem w zakresie 5—50%., i nastepnie po¬ nownie nagrzewa sie do temperatury 1260—1400°C w celu uzyskania ziarna o przecietnej srednicy 97 38597 385 3 4 4,5 ASTM przy powiekszeniu 1. Otrzymany w ten sposób wlewek walcuje sie na goraco do uzyska¬ nia pozadanej grubosci, a nastepnie walcuje sie na zimno z duzym zgniotem po czym poddaje sie zwyklej koncowej obróbce wyzarzajacej.Dwa ostatnie z powyzszych opisów patentowych wyraznie podkreslaja koniecznosc wykonania pier¬ wszej operacji wstepnego walcowania w tempe¬ raturze ponizej 1300°C, po której nastepuje opera¬ cja nagrzewania do temperatury powyzej 1300°C oraz operacja walcowania na goraco do uzyskania pozadanej grubosci w zakresie 2—5 mim. Koniecz¬ nosc ta wynika z faktu, ze wlewek odlewany me¬ toda ciagla ma strukture dendrytyczna, która w czasie wyzarzania w temperaturze powyzej 1300°C prowadzi do nadmiernego wzrostu krysztalów, co z kolei uniemozliwia uzyskanie wysokich wlas¬ nosci magnetycznych. Dlatego tez najpierw trzeba zniszczyc strukture dendrytyczna w pierwszej wstepnej operacji walcowania na goraco z niewiel¬ kim zgniotem.Ponadto w literaturze dotyczacej wytwarzania blachy stalowej o duzej przenikalnosci magnetycz¬ nej kladzie sie nacisk na koniecznosc stosowania inhibitorów wzrostu pierwotnego ziarna, zwlaszcza azotku glinu. Przypuszcza sie, ze inhibitor ten dziala w momencie wtórnej rekrystalizacji, przy czym powinien byc wstepnie dodawany przy za¬ chowaniu odpowiedniej ilosci, ksztaltu, wielkosci oraz rozkladu. Dotychczas fakt uzyskiwania wyso¬ kich wlasnosci magnetycznych przypisywano wy¬ lacznie dzialaniu tych inhibitorów.Zgodnie ze stanem techniki podanym w opisie patentowym St. Zjednoczonych Ameryki nr 2 528 216 zdolnosc azotku glinu do wstrzymywania wzrostu ziarna byla znana od roku 1948 i juz poprzed¬ nio w opisie patentowym St. Zjednoczonych Ame¬ ryki nr 2113 537 podano sposób wytwarzania sta¬ lowej blachy magnetycznej, zgodnie z którym stal zawierajaca 3,5% krzemu i 0,1% glinu byla walco¬ wana na goraco, wyzarzana w temperaturze 1000°C, hartowana i nastepnie walcowana na zimno. Jednakze dopiero ostatnio, zgodnie z po¬ wyzej wymienionym opisem patentowym St. Zjed¬ noczonych Ameryki nr 3 636 579 opracowano spo¬ sób, który bazujac na znanych zasadach wykorzy¬ stuje zjawisko wytracania sie azotku glinu, co zgodnie z powyzszym opisem umozliwia uzyska¬ nie szczególnie wysokich wlasnosci magnetycznych.Innymi slowami mozna powiedziec, ze w do¬ tychczasowym stanie techniki utrzymywano, ze tylko za pomoca inhibitorów wzrostu pierwotne¬ go ziarna, takich jak A1N, domieszanych w odpo¬ wiedniej ilosci, majacych odpowiedni wymiar i odpowiednio rozprowadzonych w cieklym metalu mozliwe jest otrzymanie szczególnie wysoki'*h wlasnosci magnetycznych i wlasnosci te przypisy¬ wano jedynie dzialaniu tych inhibitorów w fazie wtórnej rekrystalizacji.W czasie prowadzonych badan i prób które zo¬ staly przeprowadzone na skale pólprzemyslowa na kilkuset tonach stali, stwierdzono, ze w celu uzy¬ skania pierwotnie zrekrystalizowanego ziarna o optymalnej wielkosci i ukierunkowaniu mozliwe jest oddzialywanie na stal przed faza wtórnej re¬ krystalizacji, a nawet poczawszy od momentu krzepniecia wlewka odlewanego metoda ciagla, a przed rekrystalizacja pierwotna, co zostalo szcze¬ gólowo wyjasnione ponizej.Zgodnie z wynalazkiem stwierdzono, ze mozna wytworzyc blache stalowa majaca wlasnosci mag¬ netyczne przewyzszajace wlasnosci blachy znanej dotychczas jezeli poza dodatkiem w odpowiednim stosunku objetosciowym rozdrobnionego azotku glinu jako inhibitora wzrostu ziarna, wytworzy sie, przez hartowanie przed kazda operacja wal¬ cowania na zimno, drobnoziarnisty skladnik o wy¬ sokiej twardosci, który umozliwia w czasie walco¬ wania i pierwotnej rekrystalizacji otrzymanie ziar¬ na optymalnego pod wzgledem ukierunkowania ziarna wtórnej rekrystalizacji.Wynalazek pozwala ponadto na bezposrednie walcowanie na goraco, do pozadanej grubosci kon¬ cowej, wlewka odlewanego metoda ciagla, elimi¬ nujac przez to wstepna operacje walcowania.Dlatego tez celem wynalazku bylo opracowanie sposobu wytwarzania blachy stalowej o wysokiej przenikalnosci magnetycznej i, uporzadkowanym ziarnie, który pozwolilby na unikniecie wstepnej operacji walcowania wlewka przed jego walcowa¬ niem na goraco, przy zachowaniu warunku wyso¬ kich wlasnosci magnetycznych jednorodnych na calej dlugosci tasmy miedzy jej poczatkiem i kon¬ cem.Wiadomo, ze w czasie wtórnej rekrystalizacji czesc ziaren majaca orientacje /HO/ [001] wzrasta kosztem ziaren sasiednich, ze ukierunkowanie zia¬ ren pierwotnie zrekrystalizowanych warunkuje jakosc produktu koncowego oraz, ze na ukierun¬ kowanie ziaren pierwotnie zrekrystalizowanych oraz na zasieg wtórnej rekrystalizacji ma wplyw pierwotna struktura krzepnacego wlewka.Okazalo sie, ze te dotychczas znane fakty nie byly kojarzone i nie byly wykorzystane w posta¬ ci jednolitego procesu technologicznego, który po¬ czawszy od kontroli struktury krzepnacego wlew¬ ka stalowego umozliwilby oddzialywanie na ukie¬ runkowanie ziaren w pierwotnej rekrystalizacji oraz zasieg wtórnej rekrystalizacji. W rzeczywi¬ stosci sposoby ujawnione dotychczas w stanie tech¬ niki ograniczaly sie jedynie do mechanicznego od¬ dzialywania na strukture krzepnacego wlewka ze stali odlewanej metoda ciagla oraz do wplywa¬ nia na te strukture w .czasie wtórnej rekrystali¬ zacji. Jednakze jest oczywiste, ze jesli udaloby sie uzyskac odpowiednia strukture krzepnacego wlewka ze stali, odlewanego metoda ciagla, oraz wplynac na ukierunkowanie ziaren pierwotnie zre¬ krystalizowanych, to otrzyma sie z wieksza lat¬ woscia i przy mniejszych kosztach blache stalowa o jepszych i równomiernych wlasnosciach magne¬ tycznych.Dalszym celem sposobu wedlug wynalazku bylo umozliwienie oddzialywania na ukierunkowanie ziaren w czasie pierwotnej rekrystalizacji.Sposobem wedlug wynalazku stal zawierajaca wagowo 2,5—3,5% krzemu, ponizej 0,07% wegla i korzystnie rozpuszczalny w kwasie glin w ilosci 0,01—0,05%, odlewa sie metoda ciagla przy zacho¬ waniu najnizszej mozliwej szybkosci chlodzenia za- 40 45 50 55 6097 równo w formie jak i poza forma, tak aby wstep¬ nie uzyskac mniej dendrytyczna strukture krzep¬ nacego wlewka, niz przy zwykle stosowanych tech¬ nikach odlewania, oraz inny rozklad faz, aby za¬ pobiec w pierwszym etapie nadmiernemu wzros¬ towi ziaren w czasie wtórnego nagrzewania wlew¬ ka do temperatury 1300—1400°C przed walcowa¬ niem na goraco, a nastepnie po walcowaniu na zimno umozliwic wytwarzanie sie w czasie pier¬ wotnej rekrystalizacji ukierunkowanej struktury sprzyjajacej uzyskaniu pozadanych wysokich wlas¬ nosci magnetycznych gotowego produktu.Sposób wedlug wynalazku obejmuje ponadto, po walcowaniu na goraco w jednym zabiegu, wyza¬ rzenie w temperaturze 1050—1I50°C, chlodzenie do temperatury, przy której w stali obecny jest jesz¬ cze austenit, utrzymywanie stali w tej temperatu¬ rze przez okres czasu 30;—200 sekund, a nastep¬ nie hartowanie. Dzieki szybkiemu chlodzeniu od temperatury, w której w stali obecny jest jesz¬ cze austenit, tworzy sie w niej drobnoziarnisty skladnik /wtracenia/ o wysokiej twardosci, który jest powodem tworzenia sie w blasze, po walco¬ waniu na zimno i pierwotnej rekrystalizacji, du¬ zej liczby ziaren majacych plaszczyzne 1!10 rów¬ nolegla do powierzchni blachy stalowej, przy czym liczba ta jest wieksza od tej jaka mozna uzyskac bez drobnoziarnistego skladnika o wysokiej twar¬ dosci. W czasie wtórnej rekrystalizacji czesc tych ziaren powieksza swoje wymiary, co prowadzi do wytworzenia produktu o lepszych wlasnosciach magnetycznych. Im lepsza i bardziej jednorodna jest wytworzona pierwotna struktura ziarnistosci, tym latwiej uzyskac w czasie walcowania na zim¬ no, dzieki obecnosci twardego drobnoziarnistego skladnika powstalego w czasie hartowania, znacz¬ na jednorodnosc wlasnosci magnetycznych na ca¬ lej dlugosci miedzy oboma koncami tasmy stalo¬ wej.Istotny wplyw wspomnianego twardego drobno¬ ziarnistego skladnika nie byl nigdy brany pod u- wage. Stan techniki mówi o czyms zupelnie prze¬ ciwnym w stosunku do wynalazku. W rzeczywi¬ stosci w kolumnie 2, wiersze 42—44 cytowanego powyzej kilkakrotnie opisu patentowego St. Zjed¬ noczonych Ameryki nr 3 636 579 stwierdzono, ze hartowanie musi byc prowadzone od zakresu tem¬ peratur, przy których nastapilo zakonczenie prze¬ miany, faz y w a, a w innym ustepie poleca sie hartowanie z temperatury, przy której co najmniej czesc fazy y przeszla w faze a, aby uzyskac wy¬ sokie wlasnosci magnetyczne. Stad wynika, ze w opisanym rozwiazaniu daje sie do zrozumienia iz obecnosc twardych drobnoziarnistych skladników powodowana przez hartowanie jest szkodliwa oraz, ze zawartosc tych twardych drobnoziarnistych skladników musi byc co najmniej minimalna.Zgodnie z wynalazkiem stwierdzono, ze twardy drobnoziarnisty skladnik wytworzony przez harto¬ wanie jest nie tylko nieszkodliwy, lecz ze sklad¬ nik ten musi byc obecny w stali przez walcowa¬ niem na zimno przy znacznej redukcji grubosci.Ponizsze przyklady ilustruja spos6b wedlug wy¬ nalazku nie ograniczajacy jego zakresu.Przyklad I. Ciekla stal o skladzie w pro- 385 6 centach wagowych: 2,5—3,5*/o krzemu, 0,01—0,04% siarki, ponizej 0,07°/o wegla, ponizej 0yl5°/o manga¬ nu i korzystnie glin w postaci rozpuszczalnej w kwasie w ilosci 0,01—0,05°/o, o temperaturze mie- g dzy 1500 i 1600°C, odlano metoda ciagla do wlew¬ nicy o dlugosci nie mniejszej niz 1200 mm, przy zachowaniu szybkosci lania w zakresie 700—1G0C1 kg/minute, przy czym szybkosc chlodzenia utrzy¬ mywano na takim poziomie, ze krzywa chlodze- l0 nia osiagnela najmniejsze mozliwe pochylenie, £ ilosc wody chlodzacej jaka przeplywala przez wlewnice wynosila 2,8—4 m* na tone stali, ko¬ rzystnie 3,7 ms na tone stali.Wytworzone w ten sposób wlewki zostaly bez- posrednio skierowane do obróbki cieplnej w tem¬ peraturze 1300—1400°C, a natychmiast po nie: przewaleowane na goraco do grubosci 2—5 mm korzystnie 2—3^1 mm.Po walcowaniu na goraco tasme wyzarzono w temperaturze w zakresie 1050—1150°C, przetrzy¬ mujac w niej tasme, w czasie 5—30 sekund, ko¬ rzystnie 15—30 sekund. Nastepnie tasme ostudzo¬ no z dowolna szybkoscia chlodzenia do tempera¬ tury 750^850°C, a w kazdym razie do tempera- tury, przy której w stali obecny jest jeszcze auste¬ nit, przetrzymano stal w tej temperaturze prze" czas 30—200 sekund, a w koncu oziebiono ze sred nia szybkoscia chlodzenia od temperatury wyjscio¬ wej do temperatury 400°C, przy czym szybkos'' chlodzenia wynosila od 10°C/sekunde do 100°C/se kunde, co stanowi optymalny zakres szybkosc chlodzenia z uwagi na zawartosc wegla i krzemi w stali.Taka obróbka pozwala na uzyskanie optymalne; ilosci austenitu, a wiec równiez optymalnej ilosc drobnoziarnistego skladnika o wysokiej twardosci który powinien wystepowac w stali w stosunki objetosciowym 1—»20°/«, korzystnie 1—fi°/o. Po te obróbce hartujacej tasma zostala przewalcowan. 40 na zimno, korzystnie w dwu operacjach, przy czyi: po pierwszym walcowaniu ze zgniotem odpowiada jacym 20—50% redukcji grubosci wykonano do datkowa obróbke cieplna w temperaturze 750- —0OO°C oraz nastepne hartowanie z szybkosci' 45 chlodzenia 10°C/sekunde, do 100°C/sekunde. Po te obróbce nastepowala druga operacja walcowani na zimno z redukcja grubosci 80—00%, a naster nie szereg zwyklych zabiegów koncowej obrobi wyzarzajacej. Alternatywnie walcowanie na zim 50 no moze byc równiez przeprowadzone w jedne operacji ze zmniejszeniem grubosci w zakresi 80—90%, w którym to przypadku pomija sie dru jgie hartowanie po walcowaniu na zimno.Drobnoziarnisty skladnik o wysokiej twardos 55 poza polepszeniem ukierunkowania ziaren pierwo nej rekrystalizacji ma równiez wlasciwosc redl - kowania, w czasie wtórnej rekrystalizacji, stosur ku sumy liczby ziaren majacych plaszczyzny l1 i 332 równolegle do powierzchni arkusza blach do liczby ziaren majacych plaszczyzne 110 równ: legla do powierzchni arkusza blachy, a jest \ czynnik, który przyczynia sie do poprawienia koi' cowych wlasnosci magnetycznych blachy stalowe 85 Zgodnie z wynalazkiem konieczne jest równie97 385 {lll}+ {332} aby ten stosunek byl mniejszy od 35 {110} po walcowaniu i pierwotnej rekrystalizacji.Stad wynika, ze spos6b wedlug wynalazku jest oparty na koncepcjach innych niz zawarte w sta¬ nie techniki, skoro biorac za punkt wyjscia po¬ mysl uzyskania w stali, juz na etapie operacji eiagiega odlewania, takiej struktury, która warun¬ kuje, przez wytworzenie drobnoziarnistego sklad¬ nika o wysokiej twardosci droga hartowania, od¬ powiedni stopien ukierunkowania ziaren w czasie pierwotnej rekrystalizacji, umozliwiajac tym sa¬ mym uzyskanie lepszego ukierunkowania struk¬ tury ziarna w czasie wtórnej rekrystalizacji.* Przyklad II. Stal o nastepujacym wagowym sj^odzie procentowym: 0,04%. wegla, 2,76% krze¬ mu, 0,034% glinu rozpuszczalnego w kwasie, 0,008% azotu, 0,10% manganu, 0,03% siarki, w któ¬ rej reszte stanowi zelazo i sladowe ilosci zanie¬ czyszczen, odlano z kadzi o temperaturze 1580°C do wlewnicy o dlugosci 1500 mm majacej przekrój roboczy 9O0X)140 mm, z szybkoscia lania 770 kg/mi- nute Przeplyw wody chlodzacej przez wlewnice wynosil 3,4 im3/tone stali, przy czym w pierwszej strefie chlodzenia poza wlewnica przeplyw wyno¬ sil &,23 m8, a w nastepnych 0,08 m8 na tone stali.Otrzymane w ten sposób wlewki byly bezpos¬ rednio walcowane na goraco do grubosci 2,1 mm, po uprzednim nagrzaniu do temperatury 1390°C w piecu przepychowym. Uzyskana tasme nagrzano do temperatury 1130°C, przetrzymano w tej tem¬ peraturze 25 sekund, nastepnie oziebiono do tem¬ peratury 840°C, przetrzymano w tej temperaturze przez 80 sekund i zahartowano w wodzie. Po har¬ towaniu tasme przewalcowano na zimno ze zgnio¬ tem 30%, wyzarzono w temperaturze 900°C w cia¬ gu 25 sekund, ponownie zahartowano w wodzie i przewalcowano na zimno ze zgniotem 85%. Otrzy¬ mana w ten sposób tasme poddano zwyklej kon¬ cowej obróbce rekrystalizacyjnej, odweglajacej i innej. Otrzymane rezultaty zestawiono w kolum¬ nach A i B tabeli I.W celach porównawczych przewalcowano inne wlewki stalowe o tym samym skladzie wykonane metoda tradycyjnego odlewania ciaglego, w tem¬ peraturze 1260°C, ze zmniejszeniem grubosci do 50%. Wlewki nastepnie nagrzano do temperatury 1380°C i przewalcowano na goraco do grubosci 2,1 mm. Otrzymana w ten sposób tasme obrobiono zgodnie ze sposobem wedlug patentu St. Zjedno¬ czonych Ameryki nr 3 636 579, jednakze, ponie¬ waz ze wzgledu na sklad stali niemozliwa byla calkowita przemiana postaci y w postac a w zale¬ canej temperaturze hartowania, twardy drobno¬ ziarnisty skladnik otrzymany w drodze hartowa¬ nia zniszczono przez ogrzanie do temperatury 500°C, co jako dowiodlo badanie pod mikroskopem elektronowym, spektrografia promieniami rentge¬ na oraz inne badania krystalograficzne nie wply¬ nelo ani na zmiane kierunku uporzadkowania zia¬ ren ani na wymiar, ilosc oraz rozklad wytracone¬ go z roztworu azotku glinu.Inny wlewek o tym samym skladzie poddano najpierw obróbce zgodnie z opisem patentowym 50 60 stosunek mniejszy od 35. Wspomnia- 8 belgijskim nr 797 781, a po przewalcowaniu na go¬ raco poddano obróbce sposobem wedlug wynalaz¬ ku. Wlewek ten o tym samym skladzie zostal obrobiony sposobem wedlug wynalazku lecz z po- minieciem hartowania. W wyniku obróbki otrzy¬ mano zwoje tasmy stalowej, kazdy o wadze okolo 3 tony. Z kazdego ze zwojów pobrano szereg pró¬ bek poddanych nastepnie badaniu. Jak juz wspom¬ niano powyzej, zgodnie z wynalazkiem blacha sta- Iowa po pierwotnej rekrystalizacji powinna miec {111}+ {332} {110} " no równiez, ze postepujac zgodnie z wynalazkiem mozliwe jest uzyskanie, juz w fazie pierwotnej rekrystalizacji struktury -sprzyjajacej osiagnieciu najlepszych wlasnosci magnetycznych.Dlatego tez, jesli w drodze badania krystalo¬ graficznego zostanie znaleziona próbka, w której liczba ziaren majacych plaszczyzne 110 równolegla 2 do powierzchni próbki jest wieksza niz w innych próbkach i w której równoczesnie stosunek {lll}+{332} ¦ jest mniejszy niz w innych próbkach, zwlaszcza mniejszy od 35, to oznacza to, ze jest to próbka o najwyzszych wlasnosciach magnetycz¬ nych. W tabeli I podano wzgledne gestosci ziaren majacych niektóre wazniejsze plaszczyzny krysta¬ lograficzne równolegle do powierzchni arkusza {lll}+ {332} blachy, .wartosci stosunku ¦- , , przeni- {110} kalnosci magnetycznej B1(,, strat przy 1,7 webera w w/kg, oraz procentowe objetosci drobnoziarni¬ stego skladnika o wysokiej twardosci otrzymanego przez hartowanie, dla szeregu grup liczacych po próbek, przy czym dla kazdej grupy zarejestro¬ wano wartosci srednie. Grupy oznaczono jak na¬ stepuje: Grupa A: stal majaca wyzej wyszczególniony 40 sklad chemiczny, stosowana w sposobie wedlug wynalazku, próbki pobrano bezposrednio po wal¬ cowaniu na zimno przy znacznej-redukcji grubos¬ ci, grupa B: ta sama stal co w grupie A po rekry- 45 stalizacji pierwotnej, grupa C: stal z innego wlewka, lecz majaca ten sam sklad jak poprzednie grupy, poddana wstep¬ nemu walcowaniu ze zgniotem 50%, nagrzewaniu do temperatury 1360°C oraz walcowaniu na gora¬ co do grubosci 2,1 mm, a nastepnie obrabiana zgodnie z wynalazkiem, zbadana po rekrystaliza¬ cji pierwotnej, grupa D: stal wedlug patentu St. Zjednoczonych 55 Ameryki nr 3 636 579, hartowana i wyzarzana w temperaturze 500°C w celu wyeliminowania drob¬ noziarnistego skladnika o wysokiej twardosci po pierwotnej rekrystalizacji, grupa E: ta sama stal, z tego samego wlewka, lecz niehartowana po pierwotnej rekrystalizacji.Dane dotyczace wlasnosci magnetycznych sa wartosciami srednimi pomierzonymi bezposredni* na linii po obróbkach koncowego odweglania i 65 wtórnej rekrystalizacji.97 385 Tablica 1 plaszczyzna krystalograficzna \ 110 ! 100 211 | 310 i 111 ' 321 332 {lll} + {332} {110} B10 • °/o dyspersji B10 i % objetosciowy drobnoziarnistego skladnika o wysokiej twardosci otrzymanego droga hartowania S=0,35% | straty przy 1,7 webera, w/kg grupa A 0,16 1,43 1,00 1,10 2,20 0,35 0,75 18 — — 6 — grupa B 0,22 • 1,36 0,90 0,70 2,10 0,52 1,20 19 300 1 6 1,25 grupa * C 0,17 1,20 0,80 0,80 3,00 0,42 0,60 21 19 200 1 6 1,30 grupa ID 0,10 1,13 0,79 0,59 3,14 0,35 ' 0,90 40 18 200 4 0 1,40 grupa E 0,08 0,60 0,67 0,38 4,47 0,20 0,60 64 17 600 f5 0 1,50 PL