Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarza¬ nia zawiesiny z mieszaniny weglowodorowej za¬ wierajacej substancje parafinowe, która mozna do¬ godnie transportowac np. w rurociagu.Pompowanie surowych olejów o duzej lepkosci ponizej ich temperatury plynnosci jest trudne. W celu polepszenia wlasnosci przeplywowych takich plynów, badano mozliwosc wykorzystania /wymia¬ ny ciepla i czynników chemicznych. Dla popra¬ wienia pompowalnosci stosowano czynniki obniza¬ jace temperature plynnosci oraz rozcieniczalniki Próbowano zastosowac równiez tzw. lamanie lep¬ kosci ale bez rezultatów, a takze zestalac olej, zp^wieszac go w wodzie i uzyskana zaiwiesine pom¬ powac w temperaturze nizszej od temperatury plynnosci ropy naftowej.Stwierdzono jednakze, ze technologie powyzsze, z wyjatkiem systemów przenoszenia ciepla oraz systemów zawieszania surowego oleju w wadzie, sa nieatrakcyjne z ekonomicznego punktu widze¬ nia.Wedlug wynalazku sposób wytwarzania zawiesi¬ ny weglowodorowej nadajacej sie do transporto¬ wania zwlaszcza rurociagami, z mieszaniny weglo¬ wodorów o duzej lepkosci, na przyklad parafino¬ wej ropy naftowej polega na tym, ze w zaleznos¬ ci od przewidywanych warunków w trakcie tran¬ sportu, zwlaszcza od przewidywanej temperatury otoczenia, mieszanine weglowodorów rozdziela sie w zasadzie na dwie frakcje: na fraikcje stala w- 2 temperaturze -otoczenia w czasie transportu, okire- slona dalej jako frakcja o wysokiej temperaturze plynnosci oraz na frakcje o niskiej tempeiraltu- rze plynnosci, która jest ciekla w warunkach tran- sportu, w danej temperaturze otoczenia, nastepnie co najmniej czesci frakcji o wysokiej temperatu¬ rze plynnosci poddaje sie procesowi zestalania, np. przez zbrylanie, w celu utworzenia stalych czastek korzystnie kulistych, o przecietnej srednicy 0,05— 20 mm, a nastepnie zawiesza sie zestalone czastki we frakcji o niskiej temperaturze plynnosci i tran¬ sportuje zawiesine, korzystnie w rurociagu.Przed transportowaniem zawiesine ewentualnie poddaje sie scinaniu, np. przepuszczajac ja przez pompe odsrodkowa. Operacja ta jest szczególnie wiskazana w przypadku transportowania zawiesi¬ ny w rurociagu. Korzystnie jest jesli temperaltuira w rurociagu jest taka, ze nie pozwala sie na po¬ nowne rozpuszczenie podczas transportu znaczulej- szych ilosci zestalonej frakcji.Wynalazek dotyczy zwlaszcza sposobu wyitwarza- nia zawiesin z mieszanin weglowodorowych prze¬ de wszystkim o przecietnej temperaturze plynnosci wyzszej od wlasciwej dla danej pory rokiu tempe- ratury otoczenia systemu transportujacego. Przy¬ kladami takich mieszanin weglowodorowych sa: oleje surowe, ropa naftowa, olej lupkowy, simolo- wy olej piaskowy, olej napedowy, olej gazowy i mieszaniny weglowodorowe o podobnym cha- rakterze, oraz mieszaniny dwóch lub wiekszej ilos- 95 932d£d32 ci .tego samego iub róznych typów mieszanin we¬ glowodorowych.Wynalazek dotyczy zwlaszcza parafino|wych rop' naf/towych. Do przykladów tyich ostatnich naleza ropy naftowe, które wykazuja wystepowanie „wo¬ skowatego zelu" we wlasciwej dla danej pory ro¬ ku temperaturze otoczenia i które zawieiraja okolo l°/o—80% parafiny, przy czym parafine definiuje sie jako osad, który powstaje po rozpuszczeniu jednej czesci surowego oleju w 10 czesciaich me- tyloetyloketonu w temperaturze okolo 80°C i ozie¬ bieniu mieszaniny do temperatury —25°C oraz, które posiadaja srednia temperature plynnosci wyzsza od sredniej minimalnej temperatury oto¬ czenia ukladu transportujacego w czasie transpor¬ tu.Przykladami surowych olejów stosowanycih w niniejszym wynalazku sa oleje, które posiaidaja srednie temperatury plynnosci od okolo -h23°C do okolo +95°C a zwlaszcza od okolo —iI8°C do oko-* lo +65°C. Szczególnie korzystne sa takie oleje, które posiadaja temperature plynnosci wyzsza od okolo 10°C.Mieszanine weglowodorowa najpieurw rozfrak- cjonowuje sie na dwie frakcje, frakcje szczytowa, która posiada niska temperature plynnosci, to jest frakcje posiadajaca gestosc i lepkosc w danej tem¬ peraturze nizsza niz pierwotna mieszanina weglo- wfodorowa i pozostalosc podestylacyjna posiadajaca wysoka temperature plynnosci definiowana jako frakcja posiadajaca gestosc i lepkosc w danej tem¬ peraturze wyzsza niz pierwotna mieszanina weglo¬ wodorowa.Pozostalosc podestylacyjna moze stanowic do¬ wolna czesc pierwotnej mieszaniny weglowodoro¬ wej. Stanowi ona zazwyczaj okolo 1—80Vo, a zwla¬ szcza okolo 20^70%, a jeszcze korzystniej okolo —60*/o wagowych pierwotnej mieszaniny weglo¬ wodorowej. Zrozuonialyim jest, ze mozna otrzymy¬ wac równiez frakcje inne niz frakcja szczytowa i pozostalosc podestylacyjna i stosowac je w in¬ nych strumieniach procesowych. Równiez inne fra¬ kcje lub ich czesci mozna laczyc z frakcja o sto¬ sunkowo wysokiej temperaturze plynnosci przed' zestaleniem tej ostatniej.Frakcjonowanie przeprowadza sie pod cisnieniem atmosferycznym, wyzszym lub duzo wyzszym od atmosferycznego, w niskich lub wysokich tempera¬ turach, za pomoca procesów takich jak destylacja, ekstrakcja rozpuszczailnilkoiwa, frakcjonowanie prze¬ ponowe, krystalizacja lub w jakikolwiek dowolny sposób, pozwailajacy na rozdzielenie mieszaniny .weglowodorowej na co najmniej dwie frakcje.Ewentualnie do 506/o, korzystnie do 42*/o, a jeszcze korzystniej do a^/o objetosciowych frakcji o wy¬ sokiej temperaturze plynnosci poddaje sie krakin- gowd termicznemu, katalitycznemu, lub uiwodornie- riiu lub za pomoca kombinacji tych trzech meltod, przy czym kraking prowadzi sie podczas frakcjo¬ nowania lub przed zestaleniem.Frakcja o niskiej temperaturze plynnosci po¬ winna miec temperature plynnosci co najmniej 0,5°C, a zwlaszcza co najmniej okolo 2,5°C, a je¬ szcze korzystniej co najimniej 5°C nizsza od mini¬ malnej, sredniej temperaftury systemu transportu¬ jacego w czasie transportowania zawiesiny. Ukla¬ dem transportujacym moze byc rurociag lub po¬ laczenie rurociagu i baterii zbiorników.Po rozfrakcjonowaniu mieszaniny weglowodoro- wej cala lub co najmniej czesc, korzystnie co naj¬ mniej 50% frakcji o wysokiej temperaturze plyn¬ nosci lub pozostalosci podestylacyjnej zbiera sie, zestala i rozdrabnia w celu utworzenia w zasadzie stalych czastek, posiadajacych przecietna srednice !0 od ponizej okolo 0,05 do okolo 20 lub wiecej mm, zwlaszcza okolo 0,1—5 mm, a jeszcze korzystniej okolo 0,5—3 mm. x Czastki moga miec dowolny ksztalt np. cylindry¬ czny, kulisty lub niereguilarny, lecz korzystny jest ksztalt kulisty: czastki moga miec równiez w zna- iCznym stopniu jednakowa lub tez przypadkowa wielkosc srednicy. Rozdrabnianie przeprowadza sie metoda zbrylania, wytlaczania, odlewania, szatko- wania, mielenia, scinania i podobnymi metodami rozpraszania lub kruszenia niezestalonego lub ze¬ stalonego materialu. W przypadku stosowania sza- tkowania lub mielenia, rozdrabnianie nalezy prze¬ prowadzac po zestaleniu. Okreslenie zestalanie obejmuje krzepniecie, krystalizacje, przeprowadza- M nie w stan o konsystencji podobnej do zwartej galarety itp.Korzystnie frakcja o wysokiej temperaturze plynnosci winna miec temperature okolo 0,5°— 80°C, a zwlaszcza okolo 5—i56°C wyzsza od jej sredniej temperatury zestalania, w czasie podda¬ wania jej operacji zestalania i/lub rozdrabniania.Zbrylanie przeprowadza sie przez rozpylenie po¬ zostalosci podestylacyjnej w wiezy rozbryzgowej, gdzie brylka styka sie z gazem np. powietrzem, azotem, dwutlenkiem wegla, gazem ziemnym lub podobnymi gazami i/lub woda w stanie cieczy i/lub pary. Brylki ewentualnie zbiera sie w kapie¬ li wodnej na dnie wiezy. Korzystnie, jako gaz stosuje sie powietrze, zwlaszcza przeplywajace 40 przez wieze, w której nastepuje zbrylanie, dzieki naturalnej lub wymuszonej konwekcji, z odpowie¬ dnimi predkosciami, tak alby nie przekroczyc szyb¬ kosci skraplania lub osadzania brylek poruszaja¬ cych sie w wiezy zbryladacej. 45 Stosuje sie predkosci powietrza ponizej okolo 6 m/sekunde, zwlaszcza ponizej 3 m/sekunde, korzy¬ stniej ponizej okolo 1,5 m/sekunde. Korzystne jest stosowanie powietrza wchodzacego do wiezy zbry¬ lajacej o temperaturze okolo 0,5°C—140°C, a zwla- 50 szcza okolo 5°C—80°C ponizej temperaltuiry zesta¬ lania bryly. Korzystnie jest, by temperatura po¬ wietrza opuszczajacego wieze zbrylajaca wynosila od okolo 140°C ponizej do okolo 80°C powyzej, a - zwlaszcza od okolo 50° ponizej do okolo 5°C powy- 55 zej sredniej temperatury zestalania frakcji do¬ prowadzonej do wiezy. Korzystnie razem z powie¬ trzem wtryskuje sie do wiezy wode, przy czym woda powinna miec temperature co najmniej ok|o- lo 2,5°C, a zwlaszcza co najmniej 10°C nizsza od 6o temperatury zestalania frakcji o wysokiej tempe¬ raturze plynnosci. Ponadto, korzystne jest wtry¬ skiwanie wody do wiezy w postaci mgly.Inna metoda zestalania frakcji o wysokiej tem¬ peraturze plynnosci jest wytlaczanie lub wtryski- 65 wanie frakcji do wody, korzystnie w temperatu-9SW2 rze okolo 2,5°C—M^C, a zwlaszcza okolo 63°C— 110°C wyzszej od jej sredniej temperatury zesta¬ lania; korzystnie Jest, by w punkcie wstrzykniecia frakcji o wysokiej temperaturze plynnosci woda znajdowala sie w stanie przejplywu^ituilbailen^nego.Rozpanoszona frakcja o wysokiej temperaturze (Plynnosci jest zateim zestalana dzieki wymiesza¬ niu z chlodniejsza woda, na przyklad w tempera¬ turze otoczenia. Zestalona frakcje oddziela sie na¬ stepnie od wody, zawiesza we frakcji o niskiej temperalbuirze plynnosci i wtedy transportuje.Przed zestaleniem frakcji o wysokiej temperatu¬ rze plynnosci ewentualnie dodaje sie do niej srod¬ ki powierzchniowo czynne i inne dodatki takie jak srodki bakteriobójcze, owadobójcze itp., przez zmieszanie ich z frakcja prtzed jej wfciowadzen&em na wieze zbrylajaca. Stosuje sie je W ilosci okolo 0,0001—20%, korzystnie okolo 0,001—1 szcza okolo 0,01—l#/o objetosdowyich, w stlosunku do objetosci frakcji. Srodek powierzchniowo czyn¬ ny powinien byc co najmniej czesciowo rozpusz¬ czalny w weglowodorach. Zaklada sie, ze czastecz¬ ki srodka powierzchniowo czynnego wykasuja ten¬ dencje do kierowania swej czesci hydrotfilofwej promieniscie do powierzchni kropelki i w ten spo¬ sób przekazuja wlasnosci hydrofilowe bryke, co z kolei wstrzymuje rozpuszczanie brylki we frakcji o niskiej temperaturze plynnosci. Nastepuje to w ttnakcie tworzenia sie kropelek parafiny.Do przykladów stosowanych srodków powdetrzen- niowo czynnych naleza kwasy tluszczowe np. te, które zawieraja okolo 10^20 atomów wegla, a ko¬ rzystnie ich sole z jednowartioscioiwymi kationa¬ mi. Przykladem uzytecznego srodka powierzchnio¬ wo czynnego jest monolaurynian sorbdtanu. Ko¬ rzystnym srodkiem powierzchniowo czynnym jest produkt sulfonowania ropy naftowej, (zwlaszcza za¬ wierajacy jednowartosciowy kation np. Na+ i ko¬ rzystnie posiadajacy "sredni równowaznik masy od okolo 200 do okolo 600, a zwlaszcza od okolo 250 do okolo 500, a najkorzystniej od okolo 350 do okolo 420.Do zawiesiny dodaje sie ewentualnie srodki che¬ miczne, które ulatwiaja zaiwieszende zestalonej fra¬ kcji. Do przykladów takich srodków naleza po¬ limery o wysokim ciezanze czasteczkowym, takie jak biopolimery oraz polimery zsyntetyzoiwane chemicznie. Ponadto, w celu nadania zawiesinie plozadanych s wlasnosci miesza sie z nia czynniki obnizajace lepkosc, reduktory temlperatlury topnie¬ nia, srodki obnizajace tarcie.Gdy frakcja o wysokiej temperaturze plynnosci jest juz zestalona, ewentualnie podczas jej zesta¬ lania i/lub rozdrabniania, czastki mozna pokrywiac stalym materialem. Wstrzymuje to agtaneracje czastek i .pozwala na stosowanie wyzszych tempe¬ ratur zawiesiny podczas transportowania. Przy¬ klady takich pokryc podano w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych nr 3 468 986. W przypadku zbrylania frakcji o wysokiej temperaturze plyn¬ nosci, pokrywanie przeprowadza sie za pomoca ispryskiiwainia, zarówno wodnego jak i bezwodnego, lufo iza pkuttoca lazni wodnej zawierajacej staly material.Uzyteczne w sposobie wedlug wynalazku mate- 18 €0 50 95 65 lialy pokryrwajaoe stanowia nieorganiczne i orga¬ niczne sole metali grup* u, III, IV-A, V, VI, VII i VIII ukladu oteesowego pierwiastków; zywice syntetyczne takie jak octan celulozy, ppflsstyren, .polietylen, octan pofl£winy nie inne materialy takie jak glina np. bentonlit, kaolin, ziemia Fullera oraz inne krzemiany glinu, wapna itd. Korzystnie Jako material pokrywaja¬ cy stosuje sie wejglaa wapnia.Gdy frakcja o wysokiej temperaturze plynnosci zestaJK sie w czasteczki o pozadanej wkH&ocoi, OQ najmniej czesc, a korzystnie wszysflfcie czastki za-- wiesza sie tworzac zawiesine np. laczy, lub mdurna sie we frakcji o niskiej temperaturze plynnosci.Korzysftnie ilosc zestalonej frakcji w zawiesinie wynosi od okolo !•/# do okolo W/t, a zwlasacza okolo 5—<55*/o, najkorzystaiej MW*—«W/§ wagowycn.Do wewnatrz zestalonej frakcji mozna dopflXxwa- dzac lulb soribowac wode, np. adeorbowac na bryl¬ ce i woda ta w polaczeniu np. z przelewajaca sie woda z procesu zestalania moze stanowic do oko¬ lo 20%, korzystnie ponizej okolo 1<0%, a awteacza ponizeij 5% wagowych calosci. Korzystnym jadt, by temperatura frakcji o nMdiej temperaturze plynnosci byla od okolo 1*5°C nizsza do otolo °C wyzsza zwlaszcza od okolo 1Q°G niisza do okolo 10% wyzsza od minimalnej temfcertbury otoczenria systemu transportujacego w danej po¬ rze roku. Ponadto* temperatura frakcji o niskiej temperaturze plynnosci podczas tworzenia zawie¬ siny powinna byc nizsza, korzystnie o co g+Jmgtej okolo 2,5°C, a zwlaszcza o co najmniej okote 7£°C, a najkorzystniej o co najmniej okolo X5°C niisza od temperatury rozpuszczania zestalonej frakcji o wysokiej temperaturze plynnosci. Ciekly rozcien¬ czalnik taki jak surowy oltj korzystnie olej nie zawierajacy parafiny, benzyna pierwszej destylacji, kondensat zbiornikowy, frakcja surowego olsju tfwentiuaflnrie surcwycn olei {i podobni weg*owooV3- ry mozna domieszac do frakcji o niskiej tempera¬ turze plynnosci, zarówno przed jak i po procesie wytwarzania zawiesiny.W sposobie wedlug wynalazku uzyteczny jest dowolny rcHZde&csataik, który miesza sie lub w zasadzie miesza sie z frakcja o aiskiej tempera¬ turze plynnosci, który wykazuje temperature plyn¬ nosci misza od rn£nknak*ej sredniej ten^rafeuiry dtbczenia systemu transporttfjaoeigo w coasie toin- sportu.W celu obnizenia zawiesiny mozna don doda¬ wac gaz mieszajacy sie z frakcja o niskiej terape- najturze plynaiosci, ale nie miewajacy sie z frak¬ cja zestaaona. W waffHinfcach temperatury i cisnie¬ nia systemu tcamapocttaweso gaz ten moae byc w postaci cieklej. Do przykladów takich atfeszaja- cych sie gazów naleza OOj, mzsee weglowodory zaiwierajace mniej niz -4 atomy wegla w czarteoz- oe itd. Mieszajacy sie $az moze byc wtryskiwany do zajwteskiy w takich warunkach, te wyatepaje w stezeniach wiekszych m± w wartkakacn atane- sferyicaHiych./ Korzystnie mieszanine ttaejtta «ie dwutlenkiem wegla przy dsnienda wyzszym od at¬ mosferycznego.Przez transportowaniem zawiesine poddaje sie procesowi scinania. Na przyklad aft*fttotaa, kjtórat 95932 8 ma byc transportowana rurociagiem, podaje sie na pompe odsrodkowa lub podobne urzadzenie scina¬ jace, przy czym pompa ta moze stanowic czesc systemu rurociagowego.Zawiesine mozna tansportowac w masie, np. cysterna kolejowa, zbiornikiem^la^oanma, zbiorni- Uriema-przyczepa, zfodornikieim-barka, tankowcem ltib-podobnymi urzadzeniami, lecz korzystmie za¬ wiesine transportuje sie przewodami takimi jak rurociag. System przewodów rurociagowych moze byc wyposazony w baterie zbiorników, np. zbior¬ ników odbiorczych lub zbiorczych. Zbiorniki od- bdorcze lub zbiorcze moga posiadac mieszadla lub mieszalniki w celu ulatwienia zawieszania zestalo¬ nych czasteczek w zawiesinie. Ponadto zbiorniki moga byc izolowane albo posiadac srodki do regu¬ lowania temperatury zawiesiny.Zawiesine mozna transportowac przewodami w warunkach przeplywu laminarnego, przejsciowego np. przy liczbie Reynoldsa okolo 2000—4000 lub burzliwego. Pozwala to na utrzymywanie zestalo¬ nych czastek w stanie rozproszenia zblizonym do homogenicznego.Korzystne jest transportowanie zawiesiny prze¬ wodami, przy czym srednia, maksymalna tempera¬ tura przewodów, co najmniej na wiekszej czesci wstepnego odcinka wonna byc nizsza od tempe¬ ratury rozpuszczania zestalonych frakcji. Korzy¬ stnie srednia, maksymalna temperatura przewo¬ du wiana byc o okolo 0,5°C nizsza, a zwlasfccza o okolo 2,59C nizsza od sredniej temperatury roz¬ puszczania zestalonej frakcji w zawiesinie, przy czyim temperatura rozpuszczania oznacza tutaj temperature, w której faktycznie wszystkie zestalo¬ ne czastki przejda do roztworu do wewnatrz fazy ciaglej. Ponadto, srednia temperaltuna jjrzewiodu nie powinna byc nizsza od sredniej temperatury plynnosci frakcji o niskiej temperaturze plynnos¬ ci, a korzystnie gdy jest ona co najmniej okolo 0,5°C, a zwlaszcza co najmniej okolo 2,5°C, najko- rzystrdetj co najmniej okolo 5°C wyzsza od tej temperatury plynnosci.Przyklad I. Parafinowa rope naftowa z pola AlLtamont w Zaglebiu Uinta w Utah posiadajaca sreclni ciezar wg API (Ameryikanski Instytut Naf¬ towy) okolo 40° oraz srednia temperature plyn¬ nosci okolo 50°C, poddano destyfllalcji tak, ze 32% wagowych tego oleju odbierano jako frakcje szczy¬ towa, to jest frakcje o niskiej temperaturze plyn¬ nosci.Koncowa temperatura frakcji szczytowej na ko- - luannie destylacyjnej wynosila 130°C, a koncowa temperatura frakcji na dnie czyli pozostalosci po¬ destylacyjnej to jest frakcji o wysokiej tempera¬ turze plynosci wynosila 303°C. Temperatura plyn¬ nosci pozostalosci itadestylacyjnej wynosiila 4fi°C.Frakcje denna zbrylano przez rozpylanie jej w teniperaturze 7I1°C w atmosfeuze powietrza o tem¬ peraturze 27°C poprzez kolista dysze o srednicy 0,35 mm z szybkoscia okolo 1,15 Mtra/godzine.Temperature dyszy utrzymywano w granicach 48°C—1520C„ Pod wplywem kontaktu z powietrzem ciecz opuszczajaca dysze zestala sie w perelki.Przecietna srednica perelek Wynosila okolo 0,1— 1 mm. Perelki spadaly z wysokosci okolo 2,3 ni do frakcji szczytowej, powstala zawiesine utrzymy¬ wano w temperaturze 0°C.Zawiesine pompowano na odleglosc 6 m rura o srednicy 12,7 mm, w zespolach 2,4 m o przewo- dach rurowych 12,7 mm z predkoscia okolo 13,5— ,0 litrów na minute. Podczas pompowania tem¬ peratura nigdy nie przekraczala 23°C.Po przepompowaniu zawiesine badano i okazalo sie, ze perelflci nie ulegly trwalemu scinaniu i nde znalazly sie w roztworze we frakcji' szczytowej.Przyklad II. Lepki, surowy olej posiadajacy temperature plynnosci okolo 47,5°C i ciezar wg API okolo 40°C, destylowano tak, by otrzymac 44% wagowych frakcji szczytowej i 56% wago- w wych pozostalosci podestylacyjnej. Kolumna desty¬ lacyjna posiadala w momencie koncowym srednia temperature szczytowa 260°C i temperature na dnie w momencie koncowym 370°C.Cisnienie w kolumnie destylacyjnej wynosilo oko- lo 632 mm Hg. Pozostalosc podestylacyjna oddzie¬ lano i przesylano do wiezy zbrylajacej. Pozosta¬ losc podestylacyjna o sredniej temperaturze plyn¬ nosci 53,5°C rozpylano w temperaturze 82°C w wiezy zbrylajacej. Srednia temperatura po- wietrza wchodzacego do wiezy wynosila okolo 21°C, a srednia temperatura powietrza opuszczaja¬ cego wynosila 24°C — srednia predkosc powie¬ trza wynosila okolo 0,6 m/sekunde.W celu -ulatwienia zestalenia bryly, w dolnej sekcji wiezy rozpylano okolo 760 litrów/godzine wody. Brylki spadaly z wysokosci okolo 8,2 m na dno wiezy zbrylajacej, gdzie zbierano je w wo¬ dzie, utrzymywanej w temperaturze 1i5,5°C—il8,5°C.Sredni wymiar srednicy brylki wynosil okolo 0,8—1,25 mm.Wodna zawiesine brylek rozdzielano na wode i brylki. Nastepnie brylki zawieszano we frakcji szczytowej, w temperaturze okolo 4,5°C, po czym zawiesine transportowano rurociagiem w tempera- 40 turach nie przekraczajacych 24°C, w warukach przeplywu laminarnego i przejsciowego. Zawiesina pozornie zachowywala sie jak plastyk ^imghama.Przyklad III. Powtórzono postepowanie z przykladu II, z wyjatkiem tego, ze frakcje pozo- 45 stalosci podestylacyjnej zbrylano w lazn'i' wodnej, zawierajacej okolo 1% wagowych weglanu wapnia.Weglan wapnia pokryl brylki co najmniej jedno- czasteczkowa warstwa weglanu. 50 PL