Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania eterów cefalosporyn.Wynalazek niniejszy dotyczy zwlaszcza antybiotyków z grupy cefalosporyn, a w szczególnosci eterów cefalosporyn o wzorze ogólnym 1, w którym R oznacza atom wodoru lub rodnik acylowy pochodzacy z kwasu karboksylowego, Ri oznacza rodnik metylowy, etylowy, 3-metylo-2-butenylowy lub dwufenylometylowy a R2 oznacza atom wodoru lub grupe zabezpieczajaca grupe karboksylowa.Znanych jest i opisanych wiele antybiotyków nalezacych do grupy cefalosporyn. Wszystkie te antybiotyki posiadaja taka sama budowe pierscienia, skladajacego sie z czteroczlonowego pierscienia /Haktamowego skondensowanego z szescioczlonowym pierscieniem dwuwodorotiazyny. Róznia sie one natomiast miedzy soba pod wzgledem szczególów budowy i wlasciwosci biologicznych. Róznice w budowie dotycza podstawnika acyloamidowego w pozycji 7 oraz podstawnika przy weglu 3 pierscienia dwuwodorotiazyny. Kwasy cefalospora- nowe, np. cefalotyna, posiadaja w pozycji 3 podstawnik acetoksymetylowy. Kwasy dezacetoksycefalosporanowe, np. cefaleksyna, podstawione sa w pozycji 3 rodnikiem metylowym. Znanych jest takze wiele cefalosporyn posiadajacych w pozycji 3 podstawiony rodnik metylowy. Dezacetoksycefalosporyny podstawione w pozycji 3 rodnikiem hydroksymetyIowym ialkilotiometylowym równiez sa znane i opisane. Ostatnio zostaly otrzymane rózne 3-metoksymetylocefalosporyny. Ponadto opisane sa takze rozmaite kwasy 7-acyloamidocefemo-3-karbo- ksylowe-4, które w pozycji 3 pierscienia dwuwodorotiazyny maja jedynie atom wodoru.Przedmiotem niniejszego wynalazku jest sposób otrzymywania cefalosporyn o wzorze podanym powyzej, w których grupa eterowa jest podstawiona bezposrednio do atomu wegla w pozycji 3 pierscienia dwuwodorotia¬ zyny.Estry kwasu 7-acyloamido- lub 7-amino-3-metylenocefamokarboksylowego-4 w reakcji z ozonem tworza przejsciowe ozonki z grupa metylenowa w pozycji 3. Po rozlozeniu ozonku otrzymuje sie estry kwasu 7*cyloamido- lub 7amino-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4.W sposobie wedlug wynalazku ester kwasu 3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 poddaje sie reakcji, np. zdwuazometanem lub dwuazoetanem, otrzymujac ester kwasu 3-metoksy- lub 3-etoksycefemo-3-karboksylowe-2 94 245 go-4 lub ester kwasu 7-amino-3-alkoksycefemo-3-karbQksylowego-4, który mozna acylowac, stosujac znane sposoby, za pomoca pochodnej kwasu karboksylowego. Otrzymuje sie w ten sposób ester kwasu 7-acyloamido-3- -alkoksycefemo-3-karboksylowego-4, a po odszczepieniu ochronnej grupy R2 zwiazek, w którym R oznacza rodnik acylowy, a R2 atom wodoru.Etery cefalosporyn otrzymywane sposobem wedlug wynalazku sa antybiotykami, które mozna stosowac w zwalczaniu zakazen wywolywanych przez drobnoustroje Gram-dodatnie i Gram-ujemne.Cefalosporyny wytworzone sposobem wedlug wynalazku maja wzór ogólny 1, w którym R oznacza atom wodoru lub rodnik o wzorze R'-C(=0)-, w którym R' oznacza rodnik alkilowy o 1-7 atomach wegla. Rodnik alkenylowy o 3-7 atomach wegla, rodnik cyjanometylowy, chlorowcometylowy, 4-amino-4-karboksybutylowy albo rodnik 4-amino-4-karboksybutylowyz chroniona grupa aminowa, lub R' oznacza R", które oznacza rodnik 1,4-cykloheksylodienylowy, fenylowy, rodnik fenylowy podstawiony atom chlorowca, grupa hydroksylowa, nitrowa, aminowa, cyjanowa, nizsza grupa alkilowa o 1-4 atomach wegla, nizsza grupa alkoksylowa o 1-4 atomach wegla, grupa hydroksymetylowa, aminometylowa, chroniona grupa aminometylowa, karboksymetyIowa lub karboksylowa, albo R' oznacza grupe aryloalkilowa o wzorze R" —(Y)^—CH^, w którym R" ma znaczenie podane powyzej, Y oznacza atom tlenu lub siarki, a m oznacza liczbe 0 lub 1, lub R' oznacza grupe aryloalkilowa o wzorze R'"-C(H-Z), w którym R"' ma znaczenie takie jak podano wyzej dla R" albo oznacza rodnik 2-tienylowy lub 3-tienylowy, a Z oznacza rodnik hydroksylowy lub chroniony rodnik hydroksylowy, albo R' oznacza grupe heteroarylornetyIowa o wzorze R""-CH2-, w którym R"" oznacza rodnik 2- lub 3-tienylowy, 3-furylowy, 2-tiazylowy, 2-oksazylowy, 5-tetrazylowy lub 1-tetrazyIowy, a Rt oznacza rodnik metylowy, etylowy, 3-metylo-2-butenylowy lub dwufenylometylowy oraz R2 oznacza atom wodoru lub grupe chroniaca funkcje karboksylowa.Okreslenia uzywane dla zdefiniowania zwiazków bedacych przedmiotem wynalazku maja podane ponizej znaczenia.Okreslenie „rodnik alkilowy o 1—7 atomach wegla" oznacza rodnik weglowodoru alifatycznego, taki jak metylowy, etylowy, n-propylowy, n-butylowy, izobutylowy, n-heksylowylub n-heptylowy. Okreslenie „rodnik alkenylowy o 3—7 atomach wegla" oznacza rodnik weglowodoru nienasyconego, taki jak propenyIowy (allilowy) butenylowy, pentenylowy, heksenylowy lub heptenylowy. Okreslenie „rodnik chlorowcometylowy" oznacza rodnik ehlorometyIowy lub bromometylowy.Jesli R" oznacza podstawiony rodnik fenylowy moze to byc jedno- lub dwupodstawiony rodnik chlorowcofenylowy, taki jak 4-chlorofenylowy, 2,6-dwuchlorofenylowy, 2,4-dwuchlorofenylowy, 3-chlorofeny- lowy, 3-bromofenylowy, 4-bromofenylowy, 3,4-dwubromofenylowy, 4-fluorofenylowy lub 2-fluorofenylowy; jedno- lub dwupodstawiony rodnik hydroksyfenylowy, taki jak 4-hydroksyfenylowy, 3-hydroksyfenylowy, lub 2,4-dwuhydroksyfenylowy; rodnik nitrofenylowy, taki jak 3- lub 4-nitrofenylowy; rodnik aminofenylowy, taki jak 2-, 3- lub 4-aminofenylowy; rodnik cyjanofenyIowy, np. 4-cyjanofenylowy; jedno- lub dwupodstawiony nizszy rodnik alkilofenyIowy, taki jak 4-metylofenylowy, 2,4-dwumetylofenylowy, 2-metylofenylowy, 4-izopro- pylofenylowy, 4-etylofenyIowylub 3-n-propylofenylowy; jedno- lub dwupodstawiony nizszy rodnik alkoksyfeny- lowy, taki jak 2,6-dwumetoksyfenylowy, 4-metoksyfenylowy, 3-etoksyfenylowy, 4-izopropoksyfenylowy, 4-111- -rz.-butoksyfenylowy lub 3-etoksy-4-metoksyfenylowy; rodnik aminometylofenyIowy, np. 3- lub 4-aminometylo- fenylowy; rodnik karboksyfenylowy, np. 3- lub 4-karboksyfenylowy albo rodnik karbokymetylofenyIowy, np. 3* lub 4-karboksymetylofenylowy. R" moze takze oznaczac dwupodstawiony rodnik fenylowy, w którym podstaw¬ niki sa rózne, np. 3-metylo-4-hydroksyfenylowy, 3-chloro-4-hydroksyfenylowy, 2-metoksy-4-bromofenylowy, 4-etylo-2-hydroksyfenylowy, 3-hydroksy-4-notrofenylowy lub 2-hydroksy-4-karboksyfer.ylowy.Okreslenie „chroniona grupa aminowa" odnosi sie do grupy aminowej podstawionej jedna z ogólnie stosowanych do tego celu grup, np. Ill.rzed.butyloksykarbonylowa, benzyloksykarbonylowa, p-metoksybenzylo- ksykarbonylowa, p-nitrobenzyloksykarbonylowa, 2,2,2-trójchloroetyloksykarbonylowa, 1 -karbomet9ksypcope- nylowa-2 otrzymywana z acetooctanu metylu, lub grupa trójmetylosililowa. Jesli we wzorze 1 R' oznacza grupe 4-amino-4-karboksybutylowa mozna ponadto do ochrony grupy aminowej stosowac grupe chloroacetylowa, propionylowa lub 2,4-dwuchlorobenzoilowa.Okreslenie,, chroniona grupa hydroksylowa" odnosi sie do latwo odszczepialnych grup utworzonych z grupa hydroksylowa takich jak formyloksylowa, chloroacetoksylowa, benzhydryloksylowa, trityloksylowa, p-nitrobenzyloksylowalub trójmetylosililowa.Przykladem rodników acylowych o wzorze R'-C(=0)- sa np. acetylowy, propionylowy, butyrylowy, pentanokarbonylowy, heksanokarbonylowy, buteno-2-karbonylowy, akrylilowy, 5-aminoadypoilowy, chloroace- tylowy lub bromoacetylowy.Do rodników acylowych o wzorze R"-C(=0)- naleza np, benzoMowy, 2,6 4-chlorobenzoilowy, 4-metylobenzoilowy, 3,4-dwuchlorobenzoilowy, 4-cyjanobenzoilowy, 3-bromobenzoilowy, 3-aminobenzoilowylub4-nitrobenzoilowy.94 245 3 Przykladem rodników acylowych o wzorze R'-C(=0)-, w którym R' oznacza grupe o wzorze R"-(Y)m-CHa- a m jest równe 0, sa takie jak cykloheksadieno-1,4-acetylowy-1, fenyloacetylowy, 4-chlorofe- nyloacetylowy, 3-hydroksyfenyloacetylowy, 4-karboksyfenyloacetylowy, 3-cyjanofenyloacetylowy, 4-aminofe- nyloacetylowy, 4-hydroksy-3-metylofenyloacetylowy, 4-bromofenyloacetylowy, 4-etoksyfenyloacetylowy, 4-ni- trofenyloacetylowy lub 3,4-dwumetoksyfenyloacetylowy; jesli m równa sie 1 a Y oznacza atom tlenu przykla¬ dem sa rodniki takie jak fenoksyacetylowy, 3-hydroksyfenoksyacetylowyf 4-chlorofenoksyacetylowy, 3,4-dwu- chlorofenoksyacetylowy, 2-chlorofenoksyacetylowy, 4-metoksyfenoksyacetylowy, 3-aminofenoksy acetylowy, 4-karboksymetylofenoksyacetylowy, 4-aminoetylofenoksyacetylowy, 2-etoksyfenoksyacetylowy, 3,4-dwumety- lofenoksyacetylowy, 4-izopropylofenoksyacetylowy, 3-cyjanofenoksyacetylowy lub 3-nitrofenoksyacetylowy; jesli m równa sie 1 a Y oznacza atom siarki, jako przyklad moga sluzyc rodniki, takie jak tiofenoksyacetylowy, 2.6-dwuchlorotiofenoksyacetylowy, 4-chlorotiofenoksyacetylowy, 4-cyjanotiofenoksyacetylowy, 3-bromotiofe- noksyacetyIowylub 3-aminotiofenoksyacetylowy.Jesli R' oznacza podstawiona grupe aryloalkilowa o wzorze R'"-C(HZ)- rodnikami acylowymi sa grupy arylowo-doroksyalkilowe, takie jak grupa fenyloglikoilowa o wzorze 3 oraz podstawione rodniki fenylog IikoiIo¬ we, takie jak 4-hydroksyfenyloglikoilowy, 3,4-dwuchlorofeny logiikoilowy, 3-cyjanofenyloglikoilowy, 3-bromofe- nyloglikoilowy, 3-hydroksyfenyloglikoilowy, 4-aminofenyloglikoilowy, 3-nitrofenyloglikoilowy, 4-fluorofenylo- glikoilowy, 4-karboksyfenyloglikoilowy lub 4-aminometylofenyloglikoilowylub rodniki o wzorze 4 i wzorze 6.Przykladem rodników acylowych o wzorze R'-C(=0)- jesli R' oznacza grupe heteroarylornetyIowa o wzorze R'"—CH2- jest rodnik 2-tienyloacetylowy, 3-tienyloacetylowy, 2-furyloacetylowy rodnik 2-oksazylo- acetylowy o zorze 6, rodnik 2-tiazyloacetylowy o wzorze 7 lub rodnik 1-tetrazyloacetyIowy o wzorze 8.Omówione powyzej etery cefalosporynowe mozna otrzymywac wykorzystujac szereg róznych metod syntezy. Surowcem wyjsciowym jest w kazdym przypadku ester kwasu 3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4.Estry takie otrzymuje sie stosujac metode polegajaca na reakcji kwasu 7-acyloamidocefalosporanowego z zawierajacym siarke czynnikiem nukleofilowym. Stosujac znane ogólnie postepowanie osiaga sie wtedy wymiane grupy acetoksylowej w kwasie cefalosporanowym i otrzymuje sie kwas 7-acyloamido-cefamo-3-karbo- ksylowy-4, w którym w pozycji 3 znajduje sie tiopodstawiona grupa metylowa. Zwiazek ten poddaje sie redukcji za pomoca wodoru w obecnosci niklu Raneya lub cynku z kwasem mrówkowym w obecnosci dwumetyloforma- midu i otrzymuje kwas 3-metylenocefamowy.Kwas 7-amino-3-metyleno-cefamokarboksylowy-4 mozna otrzymywac podajac ester kwasu 7-acyloamido- -3-metylenocefamokarboksylowego-4 reakcji z pieciochlorkiem fosforu w obecnosci pirydyny. Otrzymany przej¬ sciowy iminochlorek poddaje sie nazimno reakcji z metanolem otrzymujac iminoeter, który latwo ulega hydrolizie z wytworzeniem estru kwasu 7-amino-3-metylenocefamokarboksylowego-4. Po odszczepieniu grupy estrowej uzyskuje sie wolny kwas 7-amino-3-metylenocefamowy.Ester kwasu 7-acyloamido- lub kwasu 7-amino-3-metylenocefamokarboksylowego poddaje se reakcji z ozonem w wyniku której powstaja odpowiednie przejsciowe ozonki. Po ich rozkladzie otrzymuje sie odpowiedni ester kwasu 3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 (schemat 1 i 2).Zgodnie ze sposobem wedlug wynalazku ester kwasu 7-acyloamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 (wzór 10) lub ester kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 (wzór 12) poddaje sie reakcji dwuazometanem, dwuazoetanem, dwufenylodwuazometanem lub 1-dwuazo-3-metylobutenem-2, w wyniku której otrzymuje sie, zgodnie ze schematem 3 i 4, odpowiednia etery.Alternatywnie, ester kwasu 7-amino-3-hydroksycefemowego o wzorze 12, mozna acylowac otrzymujac ester kwasu 7-acyloamido-3-hydroksycefemokarboksylowego-4- o wzorze 13.W innej metodzie syntezy ester kwasu 7-amino-3-alkoksycefemowego (wzór 14) mozna acylowac otrzymu¬ jac eter cefalosporyny o wzorze 13.Zwiazki wytworzone sposobem wedlug wynalazku, mianowicie kwasy 3-metoksy, 3-etoksy-f 3-dwufenylo- metoksy-, oraz 3-(3-metylobutenylo-2-oksy-1)-cefemo-3-karboksylowe-4 (wzór 1, R = R'-C(=0)-, R3 « H) otrzymuje sie w reakcji przejsciowego estru 3-hydroksy-3-cefemowego z odpowiednim zwiazkiem dwuazowym.Po odszczepieniu chronionej grupy estrowej uzyskuje sie zwiazki o wzorze 1, w którym R oznacza rodnik acylowy o wzorze R'—C(=0)— a R2 oznacza atom wodoru.Jako zwiazki dwuazowe wyzej wymienionej reakcji stosuje sie dwuazometan, dwuazoetan, dwufenylodwu- azometan oraz 1-dwuazo-3-metylobuten-2. Zwiazki powyzsze sa latwo dostepne i wytwarzane znanymi ogólnie sposobami.Proces eteryfikacji prowadzi sie dodajac roztwór eterowy zwiazku dwuazowego do roztworu estru kwasu 3-hydroksycefalosporanowego w obojetnym rozpuszczalniku. Stosuje sie tutaj nadmiar zwiazku dwuazowego.Eteryfikacja zachodzi w zadawalajacym stopniu w temperaturze 20-25°C. Jako obojetny rozpuszczalnik mozna stosowac kazdy który nie reaguje ze zwiazkiem dwuazowym, korzystnie chlorowcowane weglowodory, np. chlorek metylenu i chloroform.4 94 246 Szybkosc reakcji eteryfikacji mozna zwiekszyc dodajac katalityczna ilosc kompleksu trójfluorku borowego z eterem etylowym. Zazwyczaj eteryfikacja z zastosowaniem dwuazometanu zachodzi calkowicie w ciagu okolo 2 godzin.Etery cefalosporyn mozna latwo wyodrebnic z mieszaniny reakcyjnej i oczyszczac odparowujac mieszani¬ ne reakcyjna do sucha i nastepnie krystalizujac pozostalosc.Reakcje eteryfikacji estrów kwasów 3-hydroksy-cefemowych-3 mozna prowadzic takze stosujac inne niz zwiazki dwuazowe, reagenty i otrzymujac w ten sposób róznego rodzaju etery. Mozna, np. dzialac na estry kwasu 3-hydroksycefemowego-3 jodkiem metylu w obecnosci zasady lub nizszym estrem alkilowym kwasu siarkowego, takim jak siarczan dwumetylu lub fluoroboran trójmetylooksoniowy, w celu otrzymania eteru metylowego lub jego wyzszych homologów. Mozna takze stosowac aktywne pochodne chlorowcowe, prowadzac reakcje z estrami kwasów 3-hydroksycefemowych-3 w obecnosci zasady i otrzymujac w ten sposób inne pochodne eterowe. Do takich zwiazków naleza, np. a-chlorowcoetery, takie jak eter metylochloromety Iowy lub eter bromometyloetylowy; estry a-chlorowcokwasów, takie jak bromooctan etylu, chlorooctan metylu, a-bromopro- pionian etylu oraz halogenki allilu, takie jak chlorek allilu lub bromek allilu. Podczas otrzymywania eterów cefemowych-3 przyzastosowaniu omówionych wyzej zwiazków, zachodzi jednoczesnie alkilowanie w pozycji 4 pierscienia dwuhydroksytiazynowego. Jesli np. ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-fenyloacetamido-3-hydroksycefe- mo-3-karboksylowego-4 poddaje sie reakcji z jodkiem metylu w obecnosci zasady, powstaje mieszanina produk¬ tów skladajaca sie z eteru 3-metoksycefemowego, estru metylowego kwasu 3-hydroksyceferno-2-karboksylowego oraz eteru metylowego kwasu 3-metoksycefemo-2-karboksylowego-4. Mieszanine te mozna rozdzielic stosujac chromatografie i wyodrebniajac pozadany eter.Jako srodki eteryfikujace stosuje sie korzystnie wymienione uprzednio zwiazki dwuazowe, takie jak dwuazometan, przy stosowaniu których w reakcji z estrami kwasów 3-hydroksy-cefemowych-3 powstaja jedynie etery cefemowe-3 i nie zachodzi konkurencyjna reakcja alkilowania w pozycji 4.Zgodnie ze sposobem wedlug wynalazku do roztworu estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-[2-(2-tienylo)acet- amkJo]-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 w chlorku metylenu dodaje sie nadmiar dwuazometanu w chlorku metylenu. Mieszanine reakcyjna pozostawia sie w ciagu 2 godzin w temperaturze pokojowej nastepnie odparowu¬ je sie rozpuszczalnik i pozostalosc rozpuszcza w octanie etylu. Po ochlodzeniu z roztworu wytraca sie krystaliczny ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-[2-tienyloacetamido]-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4.W podobny sposób otrzymuje sie w reakcji z dwuazoetanem eter 3-etoksycefemowy.Jak juz wspomniano uprzednio, grupa karboksylowa cefalosporyn chroniona jest podczas reakcji eteryfika¬ cji latwo odszczepialna grupa estrowa, wymieniona powyzej.Podobnie, w przypadku gdy w zwiazku o wzorze 1 w grupie acyloamidowej znajduje sie podstawnik hydroksylowy lub aminowy, tak jak to ma miejsce w grupie fenyloglikoilowej lub aminoadypoilowej, te aktywne grupy chroni sie stosujac latwo odszczepialne grupy chroniace. Wymienione w nieniejszym opisie grupy chroniace funkcje karboksylowa, aminowa i hydroksylowa sa jedynie przykladem wielu, które mozna stosowac w sposobie wedlug wynalazku. Jedynym ograniczeniem jest to, ze grupy te powinny byc trwale w warunkach w jakich prowadzi sie ozonolize, acyIowanie i eteryfikacje, a z drugiej strony powinny byc latwe do odszczepie- nia na drodze kwasnej lub zasadowej hydrolizy albo wodorolizy, w warunkach, które nie powoduja rozkladu czasteczki cefalosporyny.Korzystnymi grupami dla ochrony funkcji karboksylowej sa takie, jak p-nitrobenzylowa, p-metoksybenzy¬ lowa i benzhydrylowa. Grupe p-nitrobenzylowa odszczepia sie za pomoca wodorolizy w warunkach kwasnych.Grupy p-metoksybenzylowa i benzhydrylowa usuwa sie za pomoca hydrolizy kwasem trójfluorooctowym wanizolur w temperaturze 0-10°C, wsposób opisany w J.Org.Chem. 36, 1259 (1971). Mozna takze stosowac inne grupy ochronne, np. 2,2,2-trójchloroetylowa lub lll-rzed.butylowa.Korzystna dla ochrony grupy hydroksylowej jest grupa formylowa oraz metoksyetylowa o wzorze CH30-(CH-)-CH3 powstajaca podczas reakcji grupy hydroksylowej z eterem metylowinylowym.Do ochrony grupy aminowej korzystnie stosuje sie grupe lll-rzed.butyloksykarbamidowa lub 1-karbometo- ksy-2-propenylowa powstajaca podczas kondensacji grupy aminowej z estrem acetylooctowym.Po otrzymaniu eteru cefalosporyny o wzorze-l/orupy chroniace fUnkcjtf karboksylowa oraz grupy chroniace funkcje aminowa i hydroksylowa, jesli sa obecnie w lancuchu bocznym usuwa sie otrzymujac pozadany antybiotyk. Estry cefalosporyn, zawierajace ochroniona grupe aminowa oraz ochroniona grupe hydroksylowa sa przydatne jako pólprodukty do otrzymywania eterów cefalosporyn.Stosujac sposób wedlug wynalazku mozna otrzymywac miedzy innymi nastepujace cefalosporyny: kwas 7-acetamido-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4. kwas 7-propionamido-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas7-cyjanoacetamido-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4.94 245 5 kwas 7-chloroacetamido-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-fenyloacetamido-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7cefenyloacetamido-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-l4chlorofenyloacetamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-(4-metoksyfenyloacetamido(-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-(3Adwuchlorofenoksyacetamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-fenoksyacetamido-3-etoksycefmo-3-karboksylowy-4, kwas 7-tiofenoksyacetamido-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwa$7-(4-chlorotiofenoksyacetamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-fenoksyacetamido-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-acetamido-3-etoksycefemo*3-karboksylowy-4, kwas 7-(4-hydroksyfenoksyacetamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-benzamido-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-(2,6-dwumetoksybenzamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4f kwas 7-(3,4-dwuchlorobenzamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-(3-bromobenzamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-(2-chlorofenoksyacetamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-(4-cyjanofenyloacetamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-(4-nitrofenyloacetamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-[2-(2-tienolo)acetamido]-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas7-[2-(2-tienylo)acetamido]-3-etoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas7-[2-(3-tienylo)acetamido]-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas7-[2-(2-furylo)acetamido]-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-[2-(1 -tetrazylo)acetamido]-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-[2(-2-oksazylo)acetamido]-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas7-[2-(2-tiazylo)acetamido]-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-[2-(5-tetrazylo)acetamido]-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-(D-fenyloglikolamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-(2-chlorotiofenoksyacetamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-(D-4-hydroksyfenyloglikolamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-(D-3-hydroksyfenyloglikolamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4# kwas 7-(D-3-metoksyfenyloglikolamido)3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas7-(D-fenyloglikolamido)-3-etoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-fenyloacetamido-3-benzhydryloksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-[2-(2-tieriylo)acetamido]-3-(3-metylo-2-butenyloksy-1 )cefemo-3-karboksylowy-4 kwas 7-fenoksyacetamido-3-benzyhydryloksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas7-acetamido-3-(3-metylo-2-butenyloksy-1)cefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-[2-(2-oksazylo)acetamido]-3-etoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas7-(5-amino-5-karboksywaleramido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-(4-aminometylofenyloacetanriido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4# kwas 7-(4-karboksymetylofenyloacetamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, oraz kwas 7-(3-chloro-4-hydroksyfenoksyacetamido)-3-metoksycefemo-3-karbok$ylowy-4.Szczególnie cennym zwiazkiem jest eter kwasu 7-aminocefalosporoanowego (zwiazek o wzorze 1, w którym R oznacza atom wodoru), który mozna acylowac dowolna pozadana grupa acylowa, otrzymujac zwiazek antybiotyczny o wzorze 1, w którym R oznacza rodnik acylowy.Acylowanie eteru kwasu 7-aminocefalosporoanowego mozna prowadzic przyzastosowaniu znanych ogólnie metod acylowania kwasu 7-aminodezacetoksycefalosporanowego oraz kwasu 7-aminocefalosporanowego. Zwiazki te mozna acylowac zarówno w postaci wolnych kwasów jak równiez estrów, w warunkach bezwodnych lub w obecnosci wody. W zwiazku z tym eter wolnego kwasu cefalosporanowego lub jego ester mozna acylowac halogenkiem kwasu karboksylowego, w srodowisku zawierajacym wode, np. w wodnym roztworze acetonu, w obecnosci srodków zobojetniajacych chlorowcowodów, takich jak trójetyloamina, pirydyna lub kwasny weglan sodu. Reakcje acylowania mozna takze prowadzic, w przypadku stosowania estru etaru kwasu cefalospo¬ ranowego, w obecnosci czynników kondensujacych, takich jak N-etoksykarbonylo-2-etoksy-1,2-dwuwodorochi- nolina lub dwucykloheksylokarbodwuimid. Estry mozna takze acylowac stosujac bezwodniki kwasów karboksy- lowych lub ich mieszane bezwodniki. Innym znanym sposobem acylowania jest stosowanie aktywnych estrów kwasu karboksylowego.94 245 Przykladowo, ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-amino-3-iP .toksycefemo-3-kaoksylowego-4 poddaje sie reakcji z chlorkiem tiofeno-2-acetylu w wodnym roztworze acetonu zawierajacym kwasny weglan sodowy.Otrzymuje sie ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-[2-tienylo)acetamido]-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4.Ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-amino-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4 mozna takze poddawac reakcji z kwasem fenoksyoctowym, w mieszaninie czterowodorufanu i acetonu, w obecnosci N-etoksykarbonylo- -2-etoksy-1,2-dwuwodorochinoliny. Otrzymuje sie ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-[N-(lll-rzed.-butyloksykarbonylo)- -D-a-fenyloglicyloamido]-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4 W reakcji estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4 z O-karbobez- wodnikiem kwasu fornyloglikolowego, prowadzonej w octanie etylu, otrzymuje sie ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-[D-a-fenyloglikolamido]-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4.Jako czynniki acylujace w opisanych wyzej metodach stosuje sie chlorek triofeno-2-acetylu, chlorek fenoksyacetylu, chlorek fenyloacetylu, ester pieciochlorofenylowy kwasu tiofenokarboksylowego-3, bromek oksazolo-2-acetylu, chlorek tiazolo-2-acetylu, kwas tetrazolooctowy-1,0-karbobezwodnik kwasu fenyloglikolowe- go, O-karbobezwodnik kwasu 4-hydroksyfenyloglikolowego, bromek 4-chlorofenoksyacetylu, chlorek benzoilu, chlorek 4-cyjanobenzoilu, chlorek cyjanofenyloacetylu lub chlorek 3,4-dwuchlorotiofenoksyacetylu.Stosujac sposób wedlug wynalazku mozna otrzymac etery kwasu 7-aminocefalosporanowego lub jego estry takie jak kwas 7-amino-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-amino-3-etoksycefemo-3-karboksylowy-4, ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-amino-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4, ester p-metoksybenzylowy kwasu 7-amino-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4, ester 2,2,2-trójchloroetylowy kwasu 7-amino-3-metoksycefemo- -S-karboksylowego^, ester 2,2,2-trójchloroetylowy kwasu 7-amino-3-etoksycefemo-3-karboksylowego-4, ester dwufenylometylowy kwasu 7-amino-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4, ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-ami- no-3-benzhydryloksycefemo-3-karboksylowego-4-oraz ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-amino-3-(3-metylo-2-bute- nyloksyH )cefemo-3-karboksylowego-4.Etery estrów kwasów 7-am inocefalosporanowych mozna tez otrzymywac odszczepiajac chroniona grupe aminoadypoilowa z lancucha bocznego eteru cefalosporyny C. Przykladowo, ester dwubenzhydrylowy kwasu 7(5- -propionamido-5-karboksywaleramido)-3-metoksycef emo-3-karboksylowego-4 poddaje sie reakcji z pieciochlor- kiem fosforu w obecnosci pirydyny. Na otrzymany iminochlorek dziala sie metanolem otrzymujac iminoeter metylowy, który latwo ulega hydrolizie z wytworzeniem estru benzhydrylowego kwasu 7-amino-3-metoksycefe- mo-3-karboksylowego-4. Reakcje odszczepiania lancucha bocznego prowadzi sie stosujac pieciochlorek fosforu i postepowanie takie same jak dla usuwania aminoadypoilowego lancucha bocznego z cefalosporyny C, w wyniku którego otrzymuje sie ester kwasu 7-am inocefalosporanowego.W taki sposób dwuestry kwasu 7-(5-chroniona grupa aminowa-5-karboksywaleramido)-3-hydroksycefemo-3- -karbok$ykwego-4, w których chroniona grupa aminowa jest grupa chloroacetamidowa, propionamidowa lub 2,4-dwuchlorobenzamidowa, przeksztalca sie w pochodne eterowe, to znaczy zwiazki o wzorze 1, w którymR i oznacza chroniony rodnik 5-aminokarboksywalerylowy, stosujac opisane uprzednio metody eteryfikacji. Szcze¬ gólnie korzystna grupa zwiazków jest kwas 7-(5-propionamido-5-karboksywaleramido)-3-metoksycefemo-3-karbo- ksylowy-4, kwas 7-(5-chloroacetamido-5-karboksywaleramido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4 i kwas 7- -[5-(2f4-dwuchlorobenzamido)-5-karboksywaleramido] -3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4 oraz ich latwo od- szczepialne dwuestry zwlaszcza estry benzhydrylowe. Podobnie uzyteczne jako substancje wyjsciowesa j odpowiednie podstawione estry3-hydroksycefemowe-3. Stosujac postepowanie opisane powyzej mozna takze przeksztalcac pochodne 7-metoksylowe cefalospory¬ ny C, wytwarzane podczas fermentacji drobnoustrojów Streptomyces, jak to zostalo opisane w J.Am.Chem.Soc. \ 93 2308 (1971), w estry 7-metoksy-3-hydroksycefemowe-3. Poslugujac sie opisanymi powyzej sposobami j etryfikacji mozna otrzymywac estry 3,7-dwumetoksycefemowe-3. Po odszczepieniu za pomoca pieciochlorku fosforu w obecnosci pirydyny, chronionego przy grupie aminowej bocznego lancucha aminoadypoilowego, j otrzymuje sie estry kwasu 7-amino-3,7-dwumetoksycefemo-3-karboksylowego-4, np. ester benzhydrylowy lub p-nitrobenzylowy. Ester kwasu 7-amino-3,7-dwumetoksycefemo-3-karboksylowego-4 mozna acylowac - stosujac znane sposoby i otrzymujac estry kwasów 7-acyloamido-3,7-dwumetoksycefemo-3-karbokksylowych-4. Po usu¬ nieciu grupy estrowej uzyskuje sie kwasy 7-acyloamido-3,7-dwumetoksycefemo-3-karboksylowe-4, np. kwas 7-fe nyloglikolamido-3,7-dwumetoksycefemo-3-karboksy lowy-4, kwas 7-[2-(2-tienylo)acetamido]-3,7-dwumetoksyc- efemo-3-karboksylowy-4 lub kwas 7-(3- lub 4-hydroksyfenyloglikolamido)-3,7-dwumetoksycefemo-3-karboksylo- wy-4.Z eteryfikowane w pozycji 3 kwasy 7-acyloamidocefemo-3-karboksylowe-4 o wzorze 1, w którym R oznacza rodnik o wzorze R'-C(=0)-, R! oznacza rodnik metylowy, etylowy,, dwufenylometylowy lub 3-metylobutenylowy-2 a R2 oznacza atom wodoru, sa zwiazkami o dzialaniu antybiotycznym, hamujacym wzrost drobnoustrojów Gram-dodatnich i Gram-ujemnych.94 245 7 W tablicy 1 przedstawiono najmniejsze stezenie hamujace (MIC) zwiazków otrzymywanych sposobem wedluq wynalazku. Przedstawione dane uzyskano stosujac standardowa metode plytkowo-agarowa.Tablica 1 Widmo antybiotyczne eterów cefalosporynowy eh Metoda krazkowo-plytkowa Drobnoustrój 1,0 Antybiotyk*/ Stezenie w mg/ml Strefa zahamowania — srednica w milimetrach**/ A B 0,1 0.01 1,0 0,1 0,01 Staphylococcus aureus Bacillus suhtilis Sarcina lutea Mycobaetet ium avium Saccharomyces pastorianus Neurospora crassa Candida tropicalis Fusarium moniliforme Trichophyton mentagrophytes Proteus Yulgaris Salmonella gallinarum Escherchia coli Pseudomonas aeruginosa Klebsiella pneumoniae Serratia marcescens Pseudomonas solanacearcum 31 44 33 S - _ - - _ 23 21 31 * 24 32 23 0 - - - - - S 13 - T3 - 22 16 S - - - - - - - _ - - - — - 34 42 29 .- - - - - - 24 24 28 - 23 — 34 27 23 — - - - - - - 14 16 - — 26 16 13 -~ - - - - - - - - _ - - S */ A — kwas 7-l2-(2-tienvlo)acetamidoJ-3-metoksyceferno-3-karboksylowy-4 E3 — kwas 7-(D-fenyloglikoamido)-3-metoksycefemo-3-kDrboksylovvy-4.**/ S — oznacza sladowa strefe zahamowania, kreska oznacza brak strefy zahamowania przy stosowanym stezeniu. « W tablicy 2 podano najmniejsze stezenia hamujace dla zwiazków otrzymywanych sposobem wedlug wynalazku w stosunku do izolowanych klinicznych szczepów Staphylococcus, opornych n penicyline. Doswiad¬ czenia przeprowadza — zarówno w obecnosci oraz przy braku surowicy. Najmniejsze stezenia hamujace oznacza¬ no stosujac technike plytkowa w gradiencie opisana przez Byrsona i Szybalskiego w Science, 116,45 (1952).Tablica 2 Aktywnosc antybiotyczna wobec opornych na penicyline szczepów Staphylococcus Zwiazek1 / A B V-41 BS9/ 18,4 S BS Izolowane kliniczne szczepy Staphylococcus Najmniejsze stezenie hamujace w mcg/ml V-32 S X- BS -400*/ S V-64 BS 4.8 9,4 S 11.1 BS OB 0.6 Xl.1 S 3.0 0.5 1/ Zwiazki A i B takie same jak w tablicy 1. 2/ Oporny na metycyline szczep Staphylococcus. 3/ BS — brak surowicy, S - w obecnosci surowicy. <8 94246 W tablicy 3 przedstawiono najmniejsze stezenia hamujace wobec wybranych drobnoustrojów Gram- ujemnych. Stosowano technike .plytkowa w gradiencie.Tabl ica 3 Aktywnosc antybiotyczna Wobec drobnoustrojów Gram-ujemnych Drobnoustrój Shigella sp.Escherjchia coli Klebsiella pneumoniae Areobacter aerogenes Salomonella heidelberg Pseudomonas aeruginosa Serrat ia rnarcescens Najmniejsze stezenie hamujace badanych zwiazków ' / w mcg/ml A 48,8 57,5 11,2 9.9 9.6 200 200 B 6,0 8,6 4.5 4.3 4.8 200 164 1/ Zwiazki A i B takie same jak w tablicy 1.Etery cefalosporyn otrzymywane sposobem wedlug wynalazku sa wzglednie malo toksycznymi substancja¬ mi przydatnymi w zwalczaniu infekcji u cieplokrwistych przy podawaniu pozajelitowym, w farmaceutycznie skutecznych dawkach. Skuteczna dawka wynosi od okolo 25 do 50 mg na kilogram wagi ciala. Wleczeniu zakazen u niektórych osobnikóv\rmoze wystarczac powtarzane podawanie mniejszych dawek. W innych przypad¬ kach dla uzyskania pozadanego efektu leczniczego trzeba podawac wieksze, nie toksyczne dawki.Korzystna grupa antybiotyków otrzymywanych sposobem wedlug wynalazku sa pochodne 3-metoksylowe cefalosporyn o wzorze 1, w którym R oznacza rodnik acylowy o wzorze R'—C(=0)—, Ri oznacza rodnik metylowy, a R2 oznacza atom wodoru. Szczególnie korzystnymi sa zwiazki o wzorze 1, w którym R' oznacza rodnik o wzorze R"'~C(HZ) -, w którym Z oznacza rodnik hydroksylowy, R\ oznacza rodnik metylowy a R2 oznacza atom wodoru, np. kwas 7-(D-fenyloglikoiamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-(D-4-hydro ksyfenyloglikoloamido)-3-metoksycefemo3-karboks ylowy-4, kwas 7-(D-3-hydroksyfenyloglikoloamido) -3-me- toksycefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-[2-{2-tienylo)-2-hydroksyacetamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4 oraz kwas 7- [2-(3-tienylo)-2-hydroksyacetamido]-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4.Antybiotyki otrzymywane sposobem wedlug wynalazku mozna stosowac w postaci wolnych kwasów lub w postaci nie toksycznych dopuszczalnych w farmacji soli, takich jak sól sodowa'lub potasowa. Sole takie otrzymuje sie w reakcji wolnego kwasu antybiotyku z odpowiednia zasada, taka jak weglan sodowy, wodorotle¬ nek sodowy, weglan potasowy i podobne.Powyzsze przyklady ilustruja przedmiot wynalazku.Przyklad I. Chlorowodorek estru kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karboksyiowego-4.Przez roztwór 3,85 g chlorowodorku estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-metylenocefamokarboksy- lowego-4 w 600 ml metanolu, umieszczony w lazni acetonowej z suchym lodem, przepuszcza sie ozon, w ciagu okolo 20 minut. Mieszanina zabarwia sie na bladoniebiesko. Dla usuniecia nadmiaru ozonu przepuszcza sie przez mieszanine strumien azotu. Przejsciowy ozonek rozklada sie przepuszczajac przez mieszanine dwutlenek siarki az do uzyskania wyniku ujemnego próby z jodkiem potasu i skrobia.Mieszanine reakcyjna odparowuje sie pod zmniejszonym cisnieniem a pozostalosc rozpuszcza sie w 200 ml 0,1 n chlorowodoru w chlorku metylenu. Roztwói odparowuje sie do sucha i rozpuszcza pozostalosc w acetonie.Po ochlodzeniu z roztworu wypada 3,15 g krystalicznego chlorowodorku estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4.W widmie podczerwieni woleju parafinowym wy.-.i»;puj<) pjsma absorpcji przydlugosci fali 5,55 (karbonyl /J-laktamowy) oraz 5,02 m (karbonyl estrowy sprz^z ny / < p upij hydroksylowa w pozycji 3).Wartosc pKa oznaczona podczas miareczkowaniu potencjometr ycznego w 66 % roztworze wodnym dwumetyloformamidu wynosi 4,0 i 6,3.Przyklad II. Chlorowodorek estru kwasu 7-;imino-3-iiietoksycefemo-3-karboksylowego-1.Do zawiesiny 445 mg chlorowodorku estru p-nitrobenzylowogo kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karbo- ksylowego-4, przygotowanego w sposób opisany w przyk radzie I, w 30 ml chlorku metylenu, dodaje sie podczas94 245 9 mieszania 131 mg trójmetylosililoacetamidu i calosc miesza w temperaturze pokojowej wciagu 30 minut.Nastepnie dodaje sie nadmiar eterowego roztworu dwuazometanu, miesza wciagu 20 minut, odparowuje rozpuszczalniki i nadmiar dwuazometanu. Do pozostalosci dodaje sie 1 ml metanolu i rozpuszcza * mieszaninie octanu etylu i wody. Warstwe octanowa oddziela sie, przemywa woda, suszy i przepuszcza chlorowodór az do wytracenia sie chlorowodorku estru kwasu 7-amino-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4. W widmie magnetycz¬ nego rezonansu jadrowego produktu, wykonanym w deuterowanym dwumetylosulfotlenku, wystepuja ugrupo¬ wania sygnalów przynastepujacyh wartosciach tau: 6,97/szeroki singlet, 3H, ISU-ty; 6,31 (singlet, 2H, H2 w pozycji 2); 6,23(singlet, 3H grupa metoksylowa w pozycji3); 5,39(dublet, 1H, atom wodoru w pozycji 8); 5,05 (dublet, 1H, atom wodoru w pozycji 7) oraz 2,5-1,92 (kwartet, 4H, protony aromatyczne).Przyklad III. Ester p-nitrobenzyIowykwasu 7-amino-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4.Do zawiesiny 445 mg chlorowodorku estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karbo- ksylowego-4r otrzymanego w sposób opisanyw przykladzie I, w 35 ml suchego czterowodorofuranu, dodaje sie podczas mieszania jeden równowaznik trójetyloaminy a nastepnie nadmiar eterowego roztworu dwuazometanu.Po uplywie 30 minut odparowuje sie rozpuszczalniki i nadmiar dwuazometanu a pozostalosc rozpuszcza sie w mieszaninie octanu etylu z woda. Warstwe octanowa oddziela sie, przemywa woda, suszy i odparowuje do sucha. Otrzymuje sie 310 mg estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4, który krystalizuje sie ucierajac z eterem etylowym.Analiza elementarna: obliczono dla wzoru d 5 Hi 5 N306S: C - 49,31, H - 4,14 N - 11,50%; Znaleziono: C- 49,51; H - 4,40; N-11,25%.W widmie w podczerwieni wykonanym w oleju parafinowym wystepuja pasma absorpcji przy dlugosci fali 2,99 (amid); 5,75 (szerokie pasmo ukladu 0-laktamowego i karbonylu estrowego) oraz 5,98/i (karbonyl amidowy). W widmie w nadfiolecie wystepuje maksimum absorpcji przydlugosci fali 263 m/u/e = 14,600).W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego wykonanym w deuterowanym dwumetylosulfotlenku wystepuja ugrupowania sygnalów przynastepujacych wartosciach tau: 7,10 (szeroki singlet, 2H, C7-NH2); 6,22 (singlet, 2H, C2~H2); 6,20 (singlet, 3H grupa metoksylowa w pozycji 3); 5,27 (dublet, 1H, C6-H); 4,93 (dublet 1H, C7-H); 4,60) singlet, 2Hf estrowa grupa CH 2) oraz 2,35 - 1,6 (kwartet, 4H, protony aromatyczne).Przy klad IV. Kwas 7-amino-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4. Roztwór zawierajacy 730 mg estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4 w 20 ml wodyi 20 ml acetonitrylu zakwasza sie szybko do pH 1 za pomoca stezonego kwasu solnego a nastepnie równiez szybko podnosi sie pH do wartosci 2,5 za pomoca 1 n roztworu wodorotlenku sodowego. Roztwór odparowuje sie do sucha i pozostalosc rozpuszcza w mieszaninie 40 ml czterowodorofuranu, 80 ml metanolu i 6 ml wody. Otrzymany roztwór poddaje sie wodorolizie w obecnosci 730 mg 5% palladu na weglu aktywnym zredukowano wstepnie w etanolu.Wodorolize prowadzi sie w ciagu 2 godzin, pod cisnieniem okolo 3,5 atmosfery, w temperaturze pokojowej.Po odsaczeniu katalizatora i przemyciu go czterowodorofuranem i woda polaczone przesacze odparowuje sie. Pozostaly roztwór wodny zawiesza sie w octanie etylu, podnosi wartosc pH do 3,5, oddziela sie faze wodna i przemywa ja octanem etylu. Roztwór wodny zateza sie nastepnie do objetosci 4 ml i ochladza co powoduje wytracenie sie krystalicznego osadu kwasu 7-amino-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4.Analiza elementarna: obliczono: dla wzoru CRHi0N2O4S: C-41,73; H -,4,38; N- 12,17% znaleziono: C - 43,45; H - 4,50 N - 12,52 % W widmie w podczerwieni wykonanym w oleju parafinowym wystepuje pasmo absorpcji przy dlugosci fali ,61 /i, odpowiadajace karbonylowi 0-laktamowemu.W widomie magnetycznego rezonansu jadrowego w deuterowanym dwumetylosulfotlenku wystepuja naste¬ pujace ugrupowania sygnalów przy 6,35 (singlet, 2H, C2 H2); 6,20 (singlet, 3H, grupa metoksylowa w pozycji 3); ,30 (dublet, 1H, C6-H) oraz 4,94 (dublet, 1H, C7-H) tau.Przyklad V. Ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-[2-tienylo)acetamido]-3-metok'sycefemo-3-karboksylow- ego-4.Do roztworu zawierajacego 2,4 g estru p-nirobenzylowego kwasu 7-amino-3-metoksycefemo-3-karboksylo- wego-4. w 50 ml acetonu dodaje sie 1,7 g kwasnego weglanu sodowego. Otrzymana zawiesine miesza sie i,wkrapla wciagu 45 minut 1,15 g chlorku tiofenu-2-acetylu w suchym acetonie. Calosc miesza sie jeszcze w ciagu 30 minut a nastepnie odparowuje rozpuszczalnik i rozpuszcza pozostalosc w mieszaninie wody i octanu etylu. Warstwe organiczna oddziela sie, przemywa woda, suszy i zateza. Po ochlodzeniu otrzymuje sie 1,9 g krystalicznego estru p-itrobenzylowego kwasu 7-f2-(2-tienylo)acetamido]-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4.W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego, wykonanym w mieszaninie deuterowanego chloroformu i deuterowanego dwumetylosulfotlenku, wystepuja ugrupowania sygnalów przy nastepujacych wartosciach tau:10 94 245 6,41 (singlet, 2H C2-H2); 6f15 (singlet, 2H, grupa CH2 w lancuchu bocznym); 6,10 (singlet, 3H, grupa metoKsylowa w pozycji 3); 4.91 (dublet, 1H, C6-H); 4,7-4,35 (multiplet, 3H, estrowa grupa CH2 oraz C7-H); 3,1-1,7 (multiplet, 7H, protony aromatyczne) oraz 1,0 (dublet, 1H, C7-NH).W widmie w nadfiolecie w etanolu, wystepujac pasma absorpcji przydlugosci fali Xmax = 260 rn/Lt (e - 15,000) oraz Xmax - 235 mji (e = 16.200).Przyklad VI. Ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-[2-(2-tienylo)-acetamido]-3-metoksycefemo-3-karboksy- lowego-4 A Do roztworu zawierajacego 1,55 g chlorowodorku estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-hydroksy- cefemo-3-karboksylowego-4, otrzymanego w sposób opisany w przykladzie I, w 30 ml acetonu z dodatkiem 364 mg (0,5 ml 3,6 milimola) trójetyloaminy, dodaje sie 962 mg mocznika. Do mieszaniny wkrapla sie podczas mieszania w temperaturze pokojowej 730 mg (4,4 milimola) chlorku 2-tienyloacetylu w 20 ml acetonu. Po uplywie 2,5 godziny mieszanine reakcyjna saczy sie i odparowuje przesacz. Pozostalosc rozpuszcza sie w octanie etylu i przemywa roztwór kolejno woda, 5% roztworu kwasnego weglanu sodowego, 5% roztworem kwasu solnego i nasyconym roztworem chlorku sodowego. Po wysuszeniu roztwór zateza sie pod zmniejszonym cisnieniem. Otrzymuje sie 1,2 g krystalicznego produktu, który rekrystalizuje sie z octanu etylu i otrzymuje czysty ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-[2-(2-tienylo/acetamido]-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4.W widmie w podczerwieniew oleju parafinowym wystepujac pasma absorpcji przy dlugosci fali 3,0 (grupa NH amidowa), 5,68 (karbonyl 0-laktamowy) i,6,1 fi (amid i grupa estrowa sprzezona z grupa hydroksylowa w pozycji 3).W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego, wykonanym w mieszaninie deuterowanego chloroformu i deirtefowanego dwumetylosulfotlenku. wystepuja ugrupowania sygnalów przynastepujacych wartosciach tau: 6,54 (dwa dublety, 2H, Cj -H2); 6,16 (singlet, 2H, grupa CH2 w lancuchu bocznym) -4,90 (dublet, 1H, C5-H); 4,60 (dublet, 2H, grupa CH2 w estrze);4,43 (kwartet, 1H, C7-H); 3,1-1,6 (multiplet, 7H, protony aromatyczne) oraz 1,30 (dublet, 1H, grupa amidowa NH).B. Do roztworu zawierajacego 2 g estru,p-nitrobenzylowego kwasu 7-[2-(2-tienylo)acetamido]-3-hydroksy- cefemo-3-karboksylowego-4 w 50 ml chlorku metylenu dodaje sie nadmiar dwuazometanu w chlorku metylenu [pozostawia mieszanine reakcyjna w temperaturze pokojowej wciagu 2 godzin. Nastepnie odparowuje sie rozpuszczalniki i rozpuszcza pzostalosc w octanie etylu. Roztwór pozostawia sie na okres 16 godzin w obnizonej temperaturze. Otrzymuje $ie 750 mg krystalicznego estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-[2-(2-tienylo)acetamido]- 3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4.Analiza elementarna: obliczono dla wzoru: Cjj Hi 9 Na07S2: C-51,53 H-3.91 N - 8,58; S- 13,10; O -22,88%; znaleziono: C « 51,49; H - 3,76; N - 8,49; S - 12,90; O -23,03% Oznaczenie grup meto ksyIowyeh: obliczono - 6,33, znaleziono — 6,09%.W widmie w podczerwieni woleju parafinowym, wystepuja pasma absorpcji przy 3,02 (grupa NH amidowa), 5,65 (uMad/Maktamowy), 5,75 (karbonyl estrowy) oraz 6,01 /i (karbonyl amidowy).W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego, wykonanym w deuterowanym chloroformie, wystepuja ugrupowania sygnalów przy nastepujacych wartosciach tau: 6,62 (singlet 2H, Ca-H2); 6,18 (singlet, 3H, grupa metoksylowa w pozycji 3); 6,16 (singlet, 2H, grupa CH2 w lancuchu bocznym); 4,98 (dublet, 1H, C6-H);4,71 (dublet, 1H, grupa CH2estrze); 4,42 (kwartet, 1H, C7-H); 3,19 (dublet, 1H, grupa NH amidowa) oraz 3,1-1,65 (multiplet, 7H, protony aromatyczne).W widmie w nadfiolecie wystepuja maksima absorpcji przy dlugosci fali Xmax = 237 m/i (e = 15.400) oraz Xrnax =268 m/i(e=16.000). "" .Przyklad VII. Kwas 7-[2-(2-tienylo)cetamido]-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4.Roztwór zawierajacy 490 mg estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-{2-(2tienylo)acetamido]-3-metoksycefe- mo-3-karboksylowego-4, (przygotowanego wedlug przykladu V lub VI), 20 ml czterowodorofuranu, 60 ml metanolu oraz 5-kropli 1 n kwasu solnego, poddaje sie wodorolizie w obecnosci 490 mg 5% palladu na weglu aktywnym, wciagu 2,5 godziny pod cisnieniem okolo 3,5 atmosfery i w temperaturze pokojowej. Katalizator odsacza sie Tprzemywa czterowodorofuranem i woda. Polaczone przesacze zateza sie, doprowadza pH pozosta- rego roztworu wodnego do wartosci 2,5 i ekstrahuje octanem etylu. Do ekstraktu octanowego dodaje sie wody, pH mieszaniny doprowadza do 7, oddziela faze wodna i,miesza ja z octanem etylu. Zawiesine zakwasza sie do ^ ii rosci pH 2,5, oddziela faze organiczna, przemywa ja woda, suszy i odparowuje do sucha, pozostalosc uciera *e i eterem etylowym i otrzymuje sie 156 mg krystalicznego kwasu 7-t2-(2-tieny!o)acetamido]-3-metoksyceferro- 3-k Analiza elementarna: obliczono dla wzoru: Cf 4H, 4^05^: C - 47,45, H - 3,98; N - 7,90%; znaleziono: C - 47,52; H - 4,20; N - 7,42%.94 245 11 W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego, wykonanym w deuterowanym dwumetylosolfotlenku, wystepuja ugrupowania sygnalów przynastepujacych wartosciach tau: 6,35 (singlet, 2H, C^-Ha); 6,24 (singlet, 5H, grupa metoksylowa w pozycji 3 oraz grupa CH2 z lancucha bocznego); 4,94 (dublet, 1H, C6-H); 4,55 (k\rartet, 1H, C7~H); 3,10-2,55 (multuplet, 3H, protony aromatyczne) oraz 1,10 (dublet, 1H, grupa NH amidowa).Przyklad Viii. Ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-(D-a-fenyloformyloksyacetamido)-3-metoksycefemo- -3~karboksylowego-4.Do roztworu 4 g estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4 przygoto¬ wanego wedlug przykladu III, w 50 ml acetonu dodaje sie 2,8 g kwasnego weglanu sodowego. Do otrzymanej zawiesiny wkrapla sie podczas mieszania roztwór 2,3 g chlorku D-a-formyloksyfenyloacetylu. AcyIowanie konczy sie po uprywie jednej godziny, co stwierdza sie za pomoca chromatografii cienkowarstwowej.Calosc odparowuje sie pod zmniejszonym cisnieniem i rozpuszcza pozostalosc w mieszaninie wody i octanu, etylu. Warstwe organiczna oddziela sie, przemywa zimnym 5% kwasem solnym suszy i odparowuje.Oleista pozostalosc uciera sie z eterem etylowym otrzymujac 4,8 g krystalicznego produktu.Analiza elementarna: obliczono dla wzoru C24H2, N309S: C - 54,65; H - 4,01; N - 7,97%; znaleziono: C - 54,47; H - 4,06; N - 7,75%.W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego wykonanym w deuterowanym chloroformie, wystepuja ugrupowania sygnlaów przy nastepujacych wartosciach tau: 6,68 (singlet, 2H, C2 - H7); 6,20 (singlet, 3H, grupa metoksylowa w pozycji 3); 4,99 (dublet, 1H, C6-H); 4,71 (dublet, 2H, estrowa grupa CH2); 4,48 (kwartet, 1H, C7—H); 3,74 (singlet, 1H grupa CH w lancuchu bocznym); 2,75- 1,75 (multiplet, 11H, grupa NH amidowa, grupa O-formylowa oraz protony aromatyczne).W widmie w podczerwieni w chloroformie wystepuja pasma abosrpcji przy dlugosci fali 2,9 (amid); 5,58, ,74 i 5, 82 ju (szerokie pasmo odpowiadajace karbonylowi /Haktamowemu, estrowemu i amidowemu).Przyklad IX. Ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-(D-a-fenylo-a-formyloksyacetamido)-3-metoksycefemo- -3-karboksylowego-4.A. Do roztworu 1,54 g chlorowodorku estfu kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 otrzy¬ manego wedlug przykladu I) w 120 ml acetonu i 40 ml wody, dodaje sie 936 mg kwasnego siarczanu sodowego a nastepnie podczas mieszania wkrapla sie w temperaturze pokojowej roztwór 960 mg chlorku kwasu O-formylo- -D-fenyloglikolowego w 20 ml bezwodnego acetonu. Calosc miesza sie wciagu 16 godzin w temperaturze pokojowej a nastepnie odparowuje aceton. Pozostaly roztwór wodny miesza sie z octanem etylu i nastepnie oddziela faze organiczna przemywa ja woda, suszy i odparowuje. Krystaliczna pozostalosc uciera sie z eterem etylowym i suszy otrzymujac 1 g estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-(D-a-fenylo-a-formyloksyacetamido)-3-hy- droksycefemo-3-karboksylowego-4.Analiza elementarna: obliczonodla wzoru C23H19N309S: C - 53,80; H - 3,73; N-8,18%; znaleziono: C- 53,51; H~3,81; N-8,46%.W widmie w podczerwieni w chloroformie wystepuja pasma absorpcji grup karbonylowych przy dlugosciach fali ,55, 5, 73, 5,85 oraz 5,93 /i.W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego, wykonanym w deuterowanym chloroformie, wystepuja ugrupowania sygnalów przy nastepujacych wartosciach tau: 6,61 (singlet, 2H, Ca-Ha);4,95 (dublet 1H, C§ —W); 4,61 (dublet, 2H, estrowa grupa CH2); 4,39 (kwartet, 1H C7-H); 3,70) singlet, 1H, grupa CH w lancuchu bocznym) oraz 2,80 - 1,70 (multiplet, 11 H, grupa NH amidowa i protony aromatyczne).B. Do roztworu 500 mg estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-(D-a-fenylo-afeormyloksyacetamido)-3-hydro- ksycefemo-3- karboksylowego-4 w 2C ml chlorku metylenu dodaje sie nadmiar roztworu dwuazometanu w eterze etylowym. Po uplywie 20 minut mieszanine sie odparowuje a pozostalosc uciera z eterem etylowym. Otrzymuje sie krystaliczny ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-(D-a-fenylo-a-formyloksyacetamido)-3-metoksycofemo- -3-kar- boksylowego-4 z wydajnoscia 48%.Analiza elementarna: obliczono dla wzoru C24H21N309S: C- 54,65; H -,4,01; N - 7,97%, znaleziono: C - 54,43; H 4,23; N - 7,99%.Przyklad X. Kwas 7-(D-fenyloglikolamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4.Roztwór zawierajacy 528 mg estru kwasu 7-(D-a-fenylo-aformyloksyacetamido)-3-metoksycefmo-3-karbok- sylowego-4 otrzymanego wedlug przykladu VIII lub IX (w 20 ml acetonitrylu i 60 ml metanolu zawierajacego 3 krople 1 n kwasu solnego, poddaje sie wodorolizie w obecnosci 530 mg 5% palladu na weglu aktywnym, zredukowanego wstepnie w etanolu. Uwodornienie prowadzi sie w ciagu 2,5 godzin, w temperaturze pokojowej, pod cisnfenMSfn okolo 3,5 atmosfery.1? 94 245 Katalizator odsacza sie i przemywa czterowodorof"ranem i woda. Polaczone przesacze odparowuje sie dla usuniecia rozpuszczalników organicznych. Pozostaly roztwór wodny miesza sie z octanem etylu i szybko doprowadza pH do wartosci 10 za pomoca 1 n roztworu wodorotlenku so«K wego a nastepnie równiez szybko podnosi pH do wartosci 7 za pomoca 1 n kwasu solnego. Warstwe wodna oddziela sie, przemywa octanem etylu i ochladza na lazni lodowej, a nastepnie dodaje octanu etylu i pH doprowadza do wartosci 2,5 za pomoca 1 n kwasu solnego. Warstwe octanowa oddziela sie, przemywa woda, suszy i odparowuje do sucha. Pozostalosc uciera sie z eterem etylowym i otrzymuje 115 mg krystalicznego kwasu 7-(D-fenyloglikolamido)-3-metoksycefe mo-3-karboksylow^go-4.Analiza elementarna: obliczono dla wzoru Cl6H16N206S: C - 52,74, H -4,43, N -7,69%; znaleziono: C - 52,76; H - 4,30; N - 7,46%.W widmie w podczerwieni, w leju parafinowym, wystepuja pasma absorpcji przy dlugosci fali 3,0 (szerokie pasmo amidowej grupy NH i grupy hydroksylowej w lancuchu bocznym); 5,55, 5,84 i 6,1 (karbonyl 0-laktamo wy, kwasowy i amidowy) oraz 6,55 m (drugie pasmo grupy amidowej).W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego, wykonanym w deuterowanym dwumetyjosulfotlenku, wystepuja ugrupowania sygnalów przynastepujacych wartosciach tau: 6,36 (singlet, 2H, C3~H,(; 6,23 (singlet, 3H, grupa metoksylowa w pozycji 3); 4,98-4,45 (multiplet, 3H, C6~H, grupa CH w lancuchu bocznym oraz C7-H); 3,80 (szeroki singlet, 1H, grupa hydroksylowa w lancuchu bocznym wymieniona zDaO); 2,78-2,38 (multiplet, 5H, protony aromatyczne) oraz 1,45 (dublet, 1H, proton amidowy).Przyklad XI. Kwas 7~(D-fenyloglikolamido)-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4.Do roztworu zawierajacego 528 mg estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-(D-a-fenylo-a-formyloksyacetami- 1 do)-3- metok$ycefemo~3karboksylowego-4 (otrzymanego wedlug przykladu VIII lub IX) w 7 ml acetonitrylu, umieszczonego w lazni lodowej, dodaje sie 1 ml stezonego kwasu solnego a nastepnie porcjami podczas mieszania 260 mg pylu cynkowego. Calosc miesza sie na lazni lodowej w ciagu 30 minut, a nastepnie w ciagu 2 godzin w temperaturze pokojowej. Mieszanine wlewa sie do mieszaniny wody i octanu etylu, po czy m oddziela sie warstwe octanowa, przemywa ja wody i suszy. Po odparowaniu octanu otrzymuje sie surowy kwas 7-(D-a-fenylo lo-a-formyloksyacetamido)-3-metoksycefemo -3-karboksylowy-4.Surowy kwas rozpuszcza sie w 15 ml 5% roztworu kwasnego weglanu sodowego i ekstrhuje octanem etylu.Roztwór wodny pozostawia sie naokres 2 godzin a nastepnie umieszcza z octanem etylu, chlodzi mieszanine do temperatury 5°C i zakwasza do wartosci pH 2 za pomoca 1 n kwasu solnego. Warstwe octanowa oddziela sie, przemywa woda, suszy i odparowuje do sucha. Pozostalosc uciera sie z eterem etylowym. Otrzymany kwas 7-(D-fenyloglikoloamido)-3-rnetoksycefe o-3-karboksylowy-4 ma charakterystyke widmowa identyczna jak |)ro dukt otrzymany wedlug przykladu X.Przyklad XII. Ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-(D-fenyloglikoloamido)-3-metok$ycefemo-3--karboksy- _ lowego-4 Do zawiesiny 365 mg estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4 (otrzymanego wedlug przykladu III) w 20 ml octanu etylu dodaje sie 200 mg O-karbobezwodnika kwasu fenyloglikolowego. Nastepnie dodaje sie podczas energicznego mieszania 200 mg kwasnego siarczynu sodowego w 20 ml wody. Dwufazowa mieszanine miesza sie w ciagu 30 minut.Warstwe octanowa oddziela sie, przemywa woda, suszy i odparowuje do sucha. Pozostalosc uciera sie z eterem etylowym otrzymujac 350,mg krystalicznego gotowego zwiazku.W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego, wykonanym w deuterowanym chloroformie z ciezka woda, wystepuja ugrupowania sygnalów przynastepujacych wartosciach tau: 6,70 (singlet, 2H, C3—H3); 6,22 (snglet, 3H, grupa metoksylowa w pozycji 3); 5,06 (dublet, 1H, C6-H); 4,90 (singlet, 1H, grupa CH w lancuchu bocznym); 4,75 (dublet, 2H, estrowa grupa CH2); 4,58 (kwartet, 1H, C7-H) oraz 2,66-1,75 (multiplet, 9H protony aromatyczne).• Analiza elementarna: obliczono dla wzo^u C2 3H2,N308; C- 55,31; H - 4,24; N-8,41%; znaleziono: C - 55,07; H-4,17; N-8,13%.Przyklad XIII. Ester metylowy kwasu 7-fenoksyacetamido-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4.A. Przez roztwór 1,6 g estru metylowego kwasu 7-fenoksyacetamido-3-metylenocefamokarboksylowego-4 w 300 ml chlorku metylenu, umieszczony w lazni acetonowej z suchym sodem, przepuszcza sie w ciagu trzech minut ozon. Mieszanina zabarwia sie na jasnoniebiesko. Nadmiar ozonu usuwa sie przepuszczajac przez mieszanine strumien powietrza a nastepnie dodaje sie 10 g kwasnego siarczynu sodowego i miesza az do osiagniecia temperatury 0°C. Warstwe ciekla dekantuje sie i przemywa kolejno 5% kwasem solnym, woda i nasyconym roztworem chlorku sodowego a nastepnie suszy i odparowuje. Otrzymuje sie 1,5 g surowego, bezpostaciowego estru metylowego kwasu 7-fenoksyacetamido-3-hydróksycefemo-3-karboksylowego-4.94 245 13 Surowy produkt rozpuszcza sie w octanie etylu i ekstrahuje 5% roztworem kwasnego weglanu sodowego.Do ekstraktu weglanowego dodaje sie octanu etylu i zakwasza do pH 2 za pomoca In kwasu solnego. Warstwe organiczna oddziela sie, przemywa nasyconym roztworem chlorku sodowego, suszy i odparowuje do sucha.Otrzymuje sie 709 mg produktu zanieczyszczonego mala iloscia sulfotlenku, zwiazku 3-hydroksycefemowego-3, oraz zwiazku na wyzszym stopniu utlenienia. Czysty zwiazek otrzymuje sie stosujac preparatywna chromatogra¬ fie cienkowarstwowa na zelu krzemionkowym i uzywajac do elucji mieszanine chloroformu i metanolu (9:1).Analiza elementarna: obliczono dla wzoru C16HJ6N206H2 O; C- 50,26; H-4,75; N- 7,33 S-8,38%; znaleziono: C - 51,03; H - 4,62; N - 7,06; S - 8,37% y^widmie w podczerwieni w chloroformie, wystepuja pasma absorpcji przy dlugosci fali 2,8 (amidowa grupa NH); 5.6 (karbonyl /Maktamowy); 5,85 (szerokie pasmo odpowiadajace karbonylowi amidowemu i estrowemu) oraz 6,6 p (drugie pasmo amidowe).W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego, wykonanym w deuterochloroformie, wystepuja ugrupowa¬ nia sygnalów przy nastepujacych wartosciach tau: 6,65 (singlet, 2H, C2-H2); 6,13 (singlet, 3H, estrowa grupa CH3; 5,40 (singlet, 2H, grupa CH2 w lancuchu bocznym); 4,93 (dublet, 1H, C6-H;4,32 (kwartet, 1H, C7-H); 3,15-2,38 (multiplet, 6H, protony aromatyczne, i proton amidowy) oraz 1,60 (szeroki singlet, 1H, grupa hydroksylowa w pozycji 3).Wartosc pKa oznaczana podczas miareczkowania potencjometrycznego w 66% roztworze wodnym dwume- tyloformamidu wynosi 5,6.B. Do roztworu 107 mg estru metylowego kwasu 7-fenoksyacetamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylowe- go-4 w 10 ml chlorku metylenu dodaje sie nadmiar dwuazometanu w chlorku metylenu. Po uplywie 30 minut mieszanine reakcyjna odparowuje sie a pozostalosc rozpuszcza w octanie etylu. Roztwór przemywa sie woda^ suszy i odparowuje. Otrzymuje sie ester metylowy kwasu 7-fenoksyacetamido-3-metoksycefemo-3-karboksylowe- go-4.W widmie w podczerwieni, w chloroformie, wystepujac pasma obsorpcji przy dlugosci fali 2,9 (amidowa grupa NH); 5,60 (karbonyl /Maktamowy); 5,70 (karbonyl estrowy) oraz 5,91 M (karbonyl amidowy).W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego, wykonanym w deuterochloroformie, wystepuja ugrupowa¬ nia sygnalów przy nastepujacych wartosciach tau: 6,60 (singlet, 2H, C2-H3); 6,20 (singlet, 3H, estrowa grupa CH3); 6,13 (singlet, 3H, grupa metoksyIowa w pozycji 3); 5,43 (singlet, 2H, grupa CHa w lancuchu bocznym); 4,93 (dublet, 1H, C6-H); 4,40 (kwartet, 1H, C7-H); 3,27-2,47 (multiplet, 5H. protony aromatyczne) oraz 2,22 (dublet, 1H amidowa grupa NH).W widmie w nadfiolecie w etanolu wystepuje maksimum absorpcji przy dlugosci fali \ayax .¦'268 nvi- (e = 7.800).Przyklad XIV. Ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-fenoksyacetamido-3-metoksycefemo-3-karboksykwe- go-4.Powatrzajac postepowanie z przykladu XIII ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-fenoksyacetamkJo-3-hydro- k$ycefemo-3-karboksykwego-4 poddaje sie reakcji z dwuazometanem. Otrzymuje sie po krystalizacji z eteru etylowego i cieplego benzenu, krystaliczny zwiazek tytulowy.W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego, wykonanym w deuterochloroformie, wystepuja ugrupowa¬ nia sygnalów przy nastepujacych wartosciach tau: 6,62 (singlet, 2H, Cj-H); 6,20 (singlet, 3H, grupa metoksylowa w pozycji 3); 5,46 (singlet, 2H, grupa CH2 w lanuchu bocznym); 4,98 (dublet, 1H, C*-H); 4,72 (dublet 2H, estrowa grupa CH2); 4,44 (kwartet, 1H C7-H); oraz 3,2-1,7) multiplet, 10H, protony aromatyczne oraz amidowa grupa NH).Przyklad XV. Ester p-metoksybenzylowy kwasu 7-fenoksyacetamido-3-metoksycefemo-3-karboksylo- wego-4.A Przez roztwór 2,5 g estru p^metoksybenzylowego kwasu 7-fenoksyacetamido-3-metylenocefarnokarbo- ksylowego-4 w 350 ml octanu etylu, umieszczony w lazni acetonowej z suchym lodem, przepuszcza sie w ciagu 6 minut ozon a nastepnie strumien tlenu celem usuniecia nadmiaru ozonu. Przejsciowy ozonek rozklada sie dodajac do mieszaniny reakcyjnej, podczas mieszania w temperaturze okolo 0°C, 25 g kwasnego siarczynu sodowego. Faze ciekla dekantuje sie i przemywa kolejno woda, 5% kwasem solnym i nasyconym roztworem chlorku sodowego. Po wysuszeniu i odparowaniu rozpuszczalnika otrzymuje sie ester p-metoksybenzylowy kwasu 7-fenoksyacetamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 w postaci bezpostaciowego produktu.W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego, wykonanym w deuterochloroformie, wystepuja ugrupowa¬ nia sygnalów przy. nastepujacych wartosciach tau:6,73 (singlet, 2H, Ca-Ha); 6,23 (single^ 3H, grupa metoksylowa, estrowa); 5,53 (singlet, 2H, grupa CH2 w lancuchu bocznym); 5,03 (dublet, 1H, C6-H); 4,87 (kwartet, 1H, C7-H); 3,40-2,50 (multiplet, protony aromatyczne); 2,33 (dublet, amidowa grupa NH) oraz 1,53 (szeroki singlet, 1 Hf grupa hydroksylowa w pozycji 3).14 94 245 B. Do roztworu 1,5 g estru p-metoksybenzylowegd kwasu 7-fenoksyacetamido-3-hydroksycefemo-3-karbo- ksylowego-4 w chlorku metylenu dodaje sie nadmiar dwuazometanu w chlorku metylenu a nastepnie dwie krople kompleksu trójfluorku boru z eterem etylowym, sluzacego jako katalizator eteryfikacji. Calosc miesza sie w temperaturze pokojowej w ciagu 1,5 godziny a nastepnie odparowuje rozpuszczalnik po;zmniejszonym cisnie¬ niem. Pozostalosc rozpuszcza sie w octanie etylu i przemywa kolejno woda, 5% kwasem solnym, 5% roztworem kwasnego weglanu sodowego i nasyconym roztworem chlorku sodowego. Po wysuszeniu i odparowaniu otrzymu¬ je sie 1,5 surowego estru p-metoksybenzylowego kwasu 7-fenoksyacetamido-3-metoksycefemo-3-karboksylowe- go-4.Surowy produkt oczyszcza sie stosujac preparatywna chromatografie cienkowarstwowa na zelu krzemion¬ kowym, uzywajac do elucji mieszanine benzenu i octanu etylu (7 :3).Analiza elementarna: obliczono dla wzoruj 4 H2 4 Na07S: C - 59,49; H-4,99; N - 5,78; S - 6,62; znaleziono: C - 59,35; H-5,16; N- 5,56; S - 6,68%.W widmie w podczerwieni w chloroformie wystepuja pasma absorpcji przy dlugosci fali 2,95 (amidowa grupa NH) oraz 5,6 i 5,9/i (szerokie pasmo odpowiadajace karbonylowi /Haktamowemu, karbonyl estrowy i amidowy).W widmie w nadfiolecie w etanolu wystepuja maksima absorpcji przydlugosci fali Xmax = 268 m/i (e = 5.000) oraz Xmax * 220 m/u (e = 14.000).Przyklad XIV. Kwas 7-fenoksyacetamido-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4.Do roztworu zawierajacego 176 mg estru p-metoksybenzylowego kwasu 7-fenoksyacetamido-3-metoksyce- femo-3karboksylowego-4 (otrzymanego wedlug przykladu XV) w 10 ml benzenu z 50 mg anizolu, dodaje sie 770 mg kwasu trójfluorooctowego. Calosc miesza sie w ciagu 45 minut w temperaturze pokojowej, a nastepnie odparowuje rozpuszczalnik pod zmniejszonym cisnieniem. Oleista pozostalosc rozpuszcza w octanie etylu i przemywa woda a nastepnie dodaje sie wodyi doprowadza pH do 2,8 za pomoca zimnego kwasu solnego.Warstwe organiczna oddziela sie, przemywa woda, suszy i odparowuje do sucha. Otrzymuje sie 54 mg bezpostaciowego kwasu 7-fenoksyacetamido-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4.W widmie w podczerwieni, w chloroformie, wystepuja pasma absorpcji przydlugosci fali 2,95 (amidowa grupa NH); 5,60 (karbonyl /Maktamowy); 5,89 (szerokie pasmo odpowiadajace karbonylowi amidowemu i karboksylowemu) oraz 6,5// (drugie pasmoamidowe.W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego, wykonanym w deuterochloroformie, wystepuja ugrupowa¬ nia sygnalów przy nastepujacych wartosciach tau: 6,77 (singlet, 2H, Ca-H2); 6,13 (singlet, 3H, grupa metoksylowa w pozycji 3); 5,47 (singlet, 2H, grupa CHa w lancuchu bocznym); 4,97 (dublet, 1H, C6-H);4,50 (kwartet, 1H, C7-H); 3,30 - 2,53 (multiplet, 5H, protony aromatyczne); 2,33 (dublet, 1H, amidowa grupa NH) oraz 1,5 (szeroki singlet, 1H, grupa karboksylowa w pozycji 4).Przyklad XVII. Ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-acetamido-3-metoksycefemo-3-karboksylowego-4.A. Przez roztwór zawierajacy 10 milimoli chlorowodorku estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-hy- droksycefemo-3-karboksylowego-4 (otrzymanego wedlug przykladu I) w mieszaninie 325 ml acetonu i 125 ml wody, chlodzony w lazni lodowej, przepuszcza sie strumien ketenu wciagu 3inut. Aceton odparowuje sie a pozostaly roztwór wodny miesza sie z octanem etylu. Warstwe octanowa oddziela sie i przemywa 5% kwasem solnym i nasyconym roztworem chórku sodowego. Po wysuszeniu rozpuszczalnik odparowuje sie pod zmniejszo¬ nym cisnieniem. Krystaliczna pozostalosc uciera sie z terem etylowym i suszy pod zmniejszonym cisnieniem.Otrzymuje sie 3,55 g estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-acetamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 o temperaturze topnienia okolo 146-152°C (z rozkladem).Analiza elementarna: obliczono dla wzoru C,6H1sN307S C-48,85; H - 3,84. N - 10,68% znalezioao: C- 48,97; H - 3,96; N - 10,42%.W widmie w podczerwieni w chloroformie, wystepuja pasma absorpcji przy nastepujacych dlugosciach fali: 2,9 i 3,0 (amidowa grupa NH i grupa hydroksylowa); 5,63 (karbonyl 0-laktamowy),oraz 5,95 /i (szerokie pasmo amidowe oraz karbonyl estrowy sprzezony z grupa hydroksylowa).W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego, wykonanym w deuterochloroformie, wystepuja ugrupowa¬ nia sygnalów przy nastepujacych wartosciach tau: 7,90 (singlet, 3H, grupa CH3 w lancuchu bocznym); 6,55 (singlet, 2H, Cj-Hj; 4,92 (dublet 1H, C6-H); 4,63 (multiplet, 2H, estrowa grupa CHa); 4,30 (kwartet, 1H, C7-H); 2,81 (dublet, 1H, amidowa grupa NH); 2,5-1,8 (multiplet, 4H, protony aromatyczne oraz 2,8 (singlet, 1H, grupa hydroksylowa w pozycji 3).Wartosc pKa oznaczona podczas miareczkowania potencjometrycznegp w 66% roztworze wodnym dwume- tyloformamidu wynosi 5,9.94 245 15 B. Powatrzajac postepowanie opisane dla metylowania w przykladzie XV, poddaje sie ester p-nitrobenzyIo¬ wy kwasu 7-acetamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4-reakGJi z dwuazometanem. Otrzymuje sie krysta¬ liczny ester kwasu 7-acetamido-3-metoksycefemo-3-karboksylowy-4.Analiza elementarna: obliczono:dla wzoru C,7H17Nl07S: C- 50,12; H - 4,21 N - 10,31%; znaleziono: C - 50,09; H-4,20 N -10.59%.W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego, wykonanym w deuterowanym dwumetylosurfotlenku, wystepuja ugrupowania sygnalów przynastepujacych wartosciach tau: 8,05 (singlet, 3H, grupa CH3 w lancuchu bocznym); 6,30 (singlet, 2H, C2-H2; 6,10 (singlet, 3H grupa metoksylowa w pozycji 3); 4,91 (dublet, 1H, C6- H); 4,60 (singlet, 2H, estrowa grupa CHa); 4,53 (kwartet, 1H, C7-H); oraz 2,4-1,8 (multiplet, 4H, protony aromatyczne).W widmie w podczerwieni, w oleju parafinowym, wystepuja pasma absoprcji przy dlugosci fali 5,64 i 5,9 ji odpowiadajace absorpcji grup karbonylowych.W widmie w nadfiolecie w etanolu, wystepuje maksimum absorpcji przy dlugosci fali Xmax *' 285 m|i (e= 16.400).Przyklad XVIII. Ester dwubenzhydryIowy kwasu 7-(5-(2,4 mido)-3-metoksycefemo-3- karboksylowego-.Przez roztwór estru dwubenzhydrylowego kwasu 7-(5-(2,4-dwuchlorobenzamkio)-5-karboksywateramido)- -3-metylenocefamokarboksylowego-4 w chlorku metylenu, ochlodzony do temperatury -78°C w lazni acetono¬ wej z suchym lodem, przepuszcza sie strumien ozonu. Nadmiar ozonu usuwa sie przepuszczajac prze* zimna mieszanine strumien azotu a nastepnie dziala sie nadmiarem gazowego dwutlenku siarki w celu rozlozenia ozonku. Otrzymuje sie ester dwubenzhydrylowy kwasu 7-(5-(2,4-dwuchlorobenzamido)-5 -3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4.Do roztworu dwuestru 3-hydroksylowego w chlorku metylenu dodaje sie nadmiar roztworu dwuazometanu w chlorku metylenu. Calosc pozostawia sie w temperaturze 25°C na okres 2,5 godziny. Otrzymuje sie ester dwubenzhydrylowykwasu 7-5-2,4 wego-4.Przyklad XIX. Chlorowodorek estru benzhydrylowego kwasu 7-amino-3-metoksycefomo-3-karboksy¬ lowego-. J Do roztworu estru dwubenzhydrylowego kwasu 7-(5-(2,4-dwuchlorobenzam do)*5-kerboksywaleramkJo- )-3-metoksycetemo-3- karboksylowego-4 potrzymanego wedlug przykladu XVIII) w chlorku metylenu, dodaje sie w temperaturze 0-5°C sucha pirydyne i pieciochlorek fosforu w chlorku metylenu. Calosc miesza sie wciagu 3 godzin a nastepnie do zimnej mieszaniny dodaje sie nadmiar 11-rz,-butanolu, podczas mieszania.Wypada chlorowodorek estru benzhydrylowego kwasu 7-amifK-3-metok*ycefemo-3-karboksylowego-4, który odsacza sie i oczyszcza za pomoca rekrystalizacji PL