Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania nowych zwiazków heterocyklicznych o wzorze 1, w którym n oznacza 1, 2, 3 albo 4, a R oznacza atom wodoru, grupe benzylowa, grupe alkoksyalkilowa lub grupe al koksykarbonylowa najwyzej o 6 atomach wegla kazda, albo grupe alkilowa, alkenylowa, a lkano i Iowa lub hydroksyalkilowa najwyzej o 4 atomach wegla kazda, przy czym grupa hydroksyalkilowa moze byc ewentualnie dodatkowo acylowana.Zwiazki o wzorze 1 mozna przeprowadzac w sole i odwrotnie.Wedlug wynalazku zwiazki o wzorze 1 i ich sole mozna otrzymywac a) przez reakcje zdolnych do reakcji estrów ketoalkoholi o wzorze 2, w którym n ma wyzej podane znaczenie, z tiomocznikami o wzorze 3, w którym R ma wyzej podane znaczenie, albo z ich solami addycyjnymi z kwasami albo b) przez reakcje zdolnych do reakcji estrów alkoholi o wzorze 2 z piperazyna albo pochodnymi piperazyny o wzorze 4, w którym R ma wyzej podane znaczenie, przy czym jeden z reagentów poddaje sie uprzednio reakcji z kwasem rodanowodorowym albo z rodankiem. Do tak otrzymanych zwiazków o wzorze 1, w którym R oznacza atom wodoru, ewentualnie wprowadza sie nastepnie grupe benzylowa, alkilowa, alkenylowa, alkanoilowa, hydroksyalkilowa, przy czym grupa hydroksyalkilowa moze byc ewentualnie acylowana, albo grupe alkoksyalkilowa lub alkoksykarbonylowa, przy czym ilosc atomów wegla w tych grupach jest wyzej podana, wzglednie otrzymane zwiazki o wzorze 1, w którym R oznacza grupe hydroksyalkilowa, ewentualnie acyluje sie, wzglednie z tak otrzymanych zwiazków o wzorze i, w którym R oznacza grupe benzylowa, alkoksykarbonylowa, alkenylowa, alkanoilowa lub metylowa, odszczepia sie ewentualnie te grupy i tak otrzymane zwiazki o wzorze 1 ewentualnie przeprowadza sie nastepnie w sole addycyjne z kwasami.Reakcje opisana w punkcie a) mozna prowadzic nastepujaco: zwiazki o wzorze 2 poddaje sie reakcji ze zwiazkami o wzorze 3 albo w obojetnym rozpuszczalniku albo bez rozpuszczalnika. W przypadku stosowania rozpuszczalnika zaleca sie ewentualnie uwodniony alkohol, taki jak metanol, etanol lub izopropanol, aceton, dioksan, benzen, toluen, ksylen, dwumetyloformamid lub sulfotlenek dwumetylowy. Reakcje prowadzi sie korzystnie w temperaturze od temperatury pokojowej do 140°C, zwlaszcza 70—120°C albo w przypadku reakcji bez rozpuszczalnika w temperaturze 70—120°C.Jako zdolne do reakcji estry alkoholi o wzorze 2 stosuje sie w powyzszej reakcji na przyklad estry kwasu chlorowcowodorowego, zwlaszcza kwasu bromowodorowego lub kwasu chlorowodorowego albo estry kwasu2 89 657 toluenosulfonowego. Przy ich zastosowaniu otrzymuje sie bezposrednio zwiazki o wzorze 1 w postaci soli addycyjnych z kwasami. W celu otrzymania wolnych zasad zwiazków o wzorze 1 dodaje sie do mieszaniny reakcyjnej srodek wiazacy kwas, na przyklad trójetyloamine.Reakcje opisana w punkcie b) mozna prowadzic nastepujaco: piperazyne wzglednie pochodna piperazyny o wzorze 4 albo zdolny do reakcji ester alkoholu o wzorze 2 poddaje sie najpierw reakcji z kwasem rodanowodo¬ rowym albo z rodankiem, zwlaszcza z rodankiem potasowym lub rodankiem amonowym, w obojetnym rozpusz¬ czalniku, na przyklad w ewentualnie uwodnionym etanolu lub w dioksanie, w temperaturze od temperatury pokojowej do 100°C, korzystnie 70—80°C. Nastepnie reakcje glówna pomiedzy utworzona sola kwasu rodanowodorowego i piperazyny lub pochodnej piperazyny ze zdolnym do reakcji estrem alkoholu o wzorze 2, wzglednie pomiedzy piperazyna lub pochodna piperazyny z estrem kwasu rodanowodorowego i alkoholu o wzorze 2 prowadzi sie korzystnie w warunkach takich, jakie podane sa w punkcie a). Stosowana do reakcji sól kwasu rodanowodorowego i piperazyny lub pochodnej piperazyny wzglednie ester kwasu rodanowodorowego i alkoholu o wzorze 2 mozna wytwarzac, prowadzac reakcje glówna w obecnosci kwasu rodanowodorowego wzglednie rodanku.Dodatkowe wprowadzenie powyzszych, nie oznaczajacych wodoru reszt R do produktów, w którym R oznacza wodór, mozna na przyklad w ten sposób przeprowadzic, ze niepodstawione zwiazki poddaje sie reakcji ze zdolnymi do reakcji pochodnymi, zwlaszcza z estrami kwasów chlorowcowodorowych albo estrami kwasu siarkowego i zwiazków hydroksylowych o wzorze R—OH.Reakcje prowadzi sie w obecnosci lub w nieobecnosci obojetnego rozpuszczalnika, takiego jak alkohol, na przyklad etanol, benzen, toluen, dioksan, pirydyna, w temperaturze od temperatury pokojowej do 120°C, korzystnie 50—80°C. Korzystna jest takze przy tej reakcji obecnosc srodka wiazacego kwas, na przyklad 1,8-dwu-(dwumetyloamino)-naftalenu. Grupe alkilowa jako podstawnik R mozna wprowadzic takze droga redukcyjnego alkilowania, w którym niepodstawiony zwiazek poddaje sie reakcji z odpowiednimi aldehydami albo przy równoczesnej redukcji za pomoca wodoru w obecnosci katalizatora, na przyklad tlenku platyny w temperaturze pokojowej albo w obecnosci srodka redukujacego, takiego jak kwas mrówkowy. Reakcje w obecnosci kwasu mrówkowego prowadzi sie korzystnie w ten sposób, ze niepodstawiony zwiazek rozpuszcza sie w 90% kwasie mrówkowym i ogrzewa z odpowiednim aldehydem w ciagu 5—20 godzin do temperatury 50—150°C, korzystnie do temperatury wrzenia. W celu wprowadzenia grupy hydroksyalkilowej mozna niepodsta¬ wiony zwiazek poddac takze reakcji z tlenkiem alkilenu, przy czym reakcja nastepuje najkorzystniej w rozpusz¬ czalniku organicznym, na przyklad w alkoholu, takim jak metanol, w temperaturze od 0°C do temperatury pokojowej.Otrzymane wedlug jednego z powyzszych sposobów zwiazki o wzorze 1, w którym R oznacza grupe hydroksyalkilowa, mozna acylowac w znany sposób, na przyklad za pomoca be7wodnika, takiego jak^bezwodnik kwasu octowego, w obojetnym rozpuszczalniku, na przyklad w benzenie lub pirydynie.Odszczepienie grupy benzylowej jako podstawnika R w celu otrzymania zwiazków, w których R oznacza atom wodoru, nastepuje na przyklad droga hydrogenolizy. Hydrogenolize prowadzi sie korzystnie w ten sposób, ze zwiazek wyjsciowy rozpuszcza sie w alkoholu, na przyklad w etanolu albo w octanie etylu i uwodarnia pod normalnym cisnieniem wodorem w obecnosci metalu szlachetnego jako katalizatora, zwlaszcza tlenku platyny albo palladu osadzonego na weglu, w temperaturze od temperatury pokojowej do 50°C. W przypadku gdy R oznacza grupe benzylowa, metylowa lub alkenylowa, odszczepianie tych grup mozna prowadzic w ten sposób, ze substancje wyjsciowe traktuje sie bromocyjanem lub estrem kwasu chloromrówkowego, na przyklad estrem etylowym lub benzylowym i tak otrzymany produkt reakcji przeprowadza sie w drugorzedowa amine droga hydrolizy lub hydrogenolizy.Reakcje substancji wyjsciowej z bromocyjanem prowadzi sie korzystnie przez ogrzewanie skladników reakcji w obojetnym rozpuszczalniku, takim jak benzen, toluen lub dioksan, do temperatury 80—120°C, korzystnie do temperatury wrzenia. Reakcje substancji wyjsciowych z estrem kwasu chloromrówkowego prowadzi sie albo bez obojetnego rozpuszczalnika albo w rozpuszczalniku obojetnym, takim jak benzen, w temperaturze od 70—120°C, korzystnie w temperaturze wrzenia. Powstaja przy tym zwiazki, które zawieraja grupe cyjanowa wzglednie karboalkoksylowa. Grupy te odszczepia sie nastepnie droga hydrolizy wzglednie hydrogenolizy.Hydrogenoliza do amin drugorzedowych nastepuje w poprzednio wymienionych warunkach. Hydrolize mozna prowadzic na przyklaa przez ogrzewanie produktu reakcji z wodnym roztworem kwasu nieorganicznego, zwlaszcza z kwasem solnym, korzystnie do temperatury wrzenia.Nastepne odszczepianie grupy alkanoilowej lub alkoksykarbonylowej jako podstawnika R nastepuje równiez hydrolitycznie, przy czym mozna takze stosowac wyzej wymienione warunki reakcji.Estry kwasu chlorowcowodorowego i alkoholi o wzorze 2 stosowane jako zwiazki wyjsciowe w metodzie wedlug punktu a) sa albo znane albo mozna je wytwarzac w znany sposób, na przyklad przez reakcje ketonów89 657 3 o wzorze 5, w którym n ma wyzej podane znaczenie, z chlorowcami lub srodkiem chlorowcujacym, takim jak N-bromoimid kwasu bursztynowego lub chlorek sulfurylu. Estry kwasu ehlorowcowodorowego i alkoholi o wzorze 2 nie musza byc bezwzglednie wyodrebniane przed nastepna reakcja z pochodna tiomocznika o wzorze 3.Inne estry, na przyklad ester kwasu toluenosulfonowego i alkoholi o wzorze 2 mozna otrzymac na przyklad w ten sposób, ze poddaje sie reakcji odpowiednie estry kwasów chlorowcowodorowych z sola, zwlaszcza sodowa, innych odpowiednich kwasów.Pochodne tiomocznika o wzorze 3 stosowane jako zwiazki wyjsciowe w metodzie wedlug punktu a) sa albo równiez znane albo mozna je otrzymac w znany sposób, na przyklad przez wielogodzinne ogrzewanie do temperatury 80—140°C piperazyny lub pochodnych piperazyny o wzorze 4, w którym R ma wyzej podane znaczenie, z rodankiem amonowym w stezonym wodnym roztworze.Pochodne piperazyny o wzorze 4 sa albo równiez znane albo mozna je wytwarzac w znany sposób.Otrzymane sposobem wedlug wynalazku zwiazki o wzorze 1 wyodrebnia sie w znany sposób, na przyklad przez ekstrakcje, wytracanie, tworzenie soli i inne i wreszcie w znany sposób oczyszcza sie je, na przyklad przez przekrystalizowanie.Zasadowe zwiazki o wzorze 1, które ewentualnie mozna otrzymac w stanie wolnym w znany sposób z wytworzonych soli addycyjnych z kwasami, sa w temperaturze pokojowej stalymi, ewentualnie krystalicznymi albo oleistymi substancjami, które mozna przeprowadzic w sole addycyjne z kwasami przez reakcje z odpowied¬ nimi nieorganicznymi lub organicznymi kwasami. W tym celu jako nieorganiczne kwasy stosuje sie na przyklad kwasy chlorowcowodorowe, kwas siarkowy, kwas azotowy, kwas fosforowy i inne, a jako kwasy organiczne nadaja sie kwas toluenosulfonowy, kwas octowy, kwas malonowy, kwas bursztynowy, kwas jablkowy, kwas maleinowy, kwas winowy i inne.Zwiazki o wzorze 1 wytworzone sposobem wedlug wynalazku odznaczaja sie niezwykle korzystnymi wlasciwosciami farmakodyna^micznymi. Wykazuja szczególnie silne dzialanie na osrodkowy uklad nerwowy.Zwiazki o wzorze 1 wykazuja dzialanie stymulujace na osrodki czuwania zwierzat doswiadczalnych.W ramach wzmozonego pobudzenia obserwuje sie sposób zachowania objawiajacy sie ciaglym trzesieniem glowy, przy czym doswiadczenie przeprowadzono na myszach w nastepujacy sposób: grupom po 5 mysz zaaplikowano doustnie dawke 0,5—20 mg/kg. W obrebie 5 minut obserwowano kazda mysz w ciagu 2 minut, czy wystepuje w tym czasie trzesienie glowa. Okresla sie dawke, przy której w okresie 5»minutowym zwierze trzesie glowa. Zachowanie takie znane jest przy stosowaniu silnie dzialajacych psychoaktywnych substancji. Zwiazki o wzorze 1 wykazuja ponadto dzialanie antyserotoninowe in vitro i in vivo (stwierdzono to na wyodrebnionej macicy szczura wedlug metody J. H. Gaddum i K. A. Hameed, Brit. J. Pharmacol. 9, 175 i 240 /1954/), którego nie wykazuja substancje podobne do amfetaminy.Zwiazki o wzorze 1 sa wskazane do stosowania jako psychostymulatory, zwlaszcza do podwyzszania stanu emocjonalnego.Podawana dawka dla powyzszego zastosowania zalezy od rodzaju stosowanego zwiazku i od sposobu podawania, jak równiez od sposobu leczenia. Na ogól otrzymuje sie zadowalajace wyniki przy podawaniu zwiazków o wzorze 1 w ilosci 0,15—20 mg/kg wagi ciala zwierzecia. W przypadku wiekszych zwierzat ssacych wskazane jest podawanie w ilosci 10—200 mg dziennie. Ilosc te mozna podawac takze w mniejszych dawkach 1—5 razy dziennie albo w postaci o opóznionym dzialaniu. Dawka jednostkowa, na przyklad odpowiednia do podania doustnego tabletka, moze zawierac 2,5—200 mg substancji czynnej wraz z odpowiednimi farmaceutycz- nie obojetnymi substancjami pomocniczymi, takimi jak laktoza, skrobia kukurydziana, talk, stearynian magnezo¬ wy i inne.Zwiazki o wzorze 1 mozna równiez podawac w postaci przyswajalnych farmaceutycznie soli addycyjnych z kwasami, które posiadaja taki sam stopien aktywnosci, co i wolne zasady.Zwiazki o wzorze 1 wzglednie ich sole mozna podawac albo doustnie w postaci tabletek, granulatu, kapsulek lub drazetek, albo w postaci roztworów injekcyjnych.Stosuje sie na przyklad tabletki o nastepujacym skladzie: 20 mg 2-(4~metylo-1 -piperazynylo)-5,6 -dwuwo- doro-4H-cyklopentatiazolu, 70 mg skrobi kukurydzianej, 5 mg talku i 0,1 mg stearynianu magnezowego. Wytwo¬ rzona w znany sposób tabletka jest zaopatrzona w podwójny karb.W nastepujacych przykladach temperatury podane sa w stopniach Celsjusza, temperatura pokojowa wzglednie temperatura otoczenia wynosi 2fJP-30°C, jezeli nie ma innych uwag. Stosowane zwykle zmniejszone cisnienie wynosi 8—20 mm Hg, jezeli nie ma innych uwag.Przyklad I. 2»(4-metylo-1-piperazynylo)-5,6,7,8-czterowodoro-4H-cykloheptatiazol ,7 g 2-bromocykloheptaoonu i 4,8 g 4-metylo-1-piperazynylotiokarboksyamidu ogrzewa sie w 20 ml etanolu na lazni parowej (okolo 100°) wciagu 4 godzin. Po odparowaniu pod zmniejszonym cisnieniem4 89 657 pozostalosc rozpuszcza sie w wodzie, zadaje sie 4 n wodnym roztworem wodorotlenku sodowego i zasadowy 2- -(4—metylO"1~piperazynylo)-5,6,7,8-czterowodoro-4H-cykloheptatiazol wprowadza sie do eteru. Po zatezeniu eterowego roztworu wykrystalizowuje zasada o temperaturze topnienia po krystalizacji z mieszaniny eteru i eteru naftowego 73—74°. Po traktowaniu etanolowym roztworem kwasu solnego otrzymuje sie dwuchlorowodorek o temperaturze topnienia 245—247°.Przyklad II. 2-(4HTietylo-1-piperazynylo)-5,6-dwuwodon4H-cyklopentatiazol Postepujac w sposób analogiczny do opisanego w przykladzie I, ale stosujac zamiast 2-bromocykloheptano- nu równowazna ilosc 2-bromocyklopentanonu otrzymuje sie 2-(4-metylo-1-piperazynylo)-5,6~dwuwodoro- 4H-cyklopentatiazol w postaci zasady, która po przekrystalizowaniu z mieszaniny eteru i eteru naftowego topi sie w temperaturze 65°. Dwuchlorowodorek przekrystalizowany z etanolu topi sie w temperaturze 240°.Przyklad III. 2-/4-(2»hydroksyetylo)-1-piperazynyloA5#6,7<8-czterowodoro»4H-cykloheptatiazol Postepujac w sposób analogiczny do opisanego w przykladzie I, ale stosujac zamiast 4-metylo~1 -piperazyny- lotiokarboksyamidu równowazna ilosc 4-(2-hydroksyetyloM~piperazynylotiokarboksyamidu otrzymuje sie 2-/4- «£-hydroksyetyloM-piperazynylo/-5,6,7,8 -czterowodoro- 4H-cykloheptatiazol w postaci zasady, która po prze¬ krystalizowaniu z mieszaniny eteru i eteru naftowego topi sie w temperaturze 103—103,5°. Dwuchlorowodorek przekrystalizowany z mieszaniny etanolu i octanu etylu topi sie w temperaturze 215° (nieostro).Przyklad IV. 2-(4«benzylo-1 -piperazynylo)-5,6,7,8*czterowodoro-4H~cykloheptatiazol Postepujac w sposób analogiczny do opisanego w przykladzie I, ale stosujac zamiast 4«metylo-1-piperazy- nylotiokarboksyamidu równowazna ilosc 4»benzylo«1'piperazynylotiokarboksyamidu otrzymuje sie 2-(4-benzylo- -1«piperazyhylo)»5,6,7,8-czterowodorO"4H -cykloheptatiazol w postaci zasady o temperaturze topnienia poprze- krystalizowaniu z mieszaniny eteru i eteru naftowego 98—99°. Dwuchlorowodorek przekrystalizowany z mieszaniny etanolu i octanu etylu topi sie nieostro od temperatury 215°.P r z y k l a d V. 2-(4-metylo-1 -piperazynylo)-4,5,6,7"Czterowodorocykloheksatiazol Mieszanine 5,3 g 2-bromocykloheksanonu z 4,8 g 4-metylo«1«piperazynylotiokarboksyamidu ogrzewa sie wciagu 3 godzin na lazni olejowej do temperatury 130°. Nastepnie produkt reakcji rozpuszcza sie w wodzie, dodaje sie 4 n wodny roztwór wodorotlenku sodowego i wydzielony produkt wprowadza sie do eteru. Po dodaniu etanolowego roztworu kwasu solnego krystalizuje dwuchlorowodorek 2—(4«metylo-1-piperazyny- lo)-4,5,6,7-czterowodorocykloheksatiazolu, który po przekrystalizowaniu z etanolu rozklada sie w temperaturze 215-220°.Przyklad VI. 2-(4-metylo-1-piperazynylo)-4,5,6,7,8,9-szesciowodorocyklooktatiazol Postepujac w sposób opisany w przykladzie V, ale stosujac zamiast 2-bromocykloheksanonu równowazna ilosc 2-bromocyklooktanonu otrzymuje sie 2-(4-metylo-1-piperazynylo)»4,5,6,7,8,9-szesciowodorocykjooktatia- zol w postaci dwuchlorowodorku o temperaturze topnienia po przekrystalizowaniu z etanolu 206—208°.Przyklad VII. 2-/4-(2-hydroksyetylo)-1 -piperazyny lo/-5,6,7,8~czterowodon4H-cykloheptatiazol ,2 g 1-(2-hydroksyetylo)-piperazyny w 20 ml etanolu zadaje sie 3,04 g rodanku amonu i ogrzewa na lazni wodnej (temperatura lazni 100°) do wrzenia tak dlugo, az przestanie wydzielac sie amoniak (okolo pól godziny). Po dodaniu 9,55 g 2-bromocykloheptanonu rozciencza sie 10 m| etanolu i ogrzewa wciagu dalszych 12 godzin przy takiej samej temperaturze lazni. Nastepnie odparowuje sie pod zmniejszonym cisnieniem i pozostalosc rozpuszcza sie w malej ilosci rozcienczonego kwasu solnego. Otrzymana mieszanine ekstrahuje sie dwukrotnie eterem. Faze wodna alkalizuje sie stezonym lugiem sodowym i wstrzasajac ekstrahuje sie eterem. Po zatezeniu wysuszonego roztworu eterowego wykrystalizowuje 2-/4-(2-hydroksyetylo)-1 -piperazyny lo/-5,6,7,8- czterowodoro«4H-cykloheptatiazol w postaci zasady o temperaturze topnienia 103°.Przyklad VIII. 2-(4-metylo-1-piperazynylo)-5,6,7,8-czterowodoro-4H-cykloheptatiazol Postepujac w sposób opisany w przykladzie VII, ale stosujac zamiast 1-(2 równowazna ilosc 1-metylopiperazyny otrzymuje sie 2-(4-metylo~1~piperazynylo)~5,6,7,8-czterowodoro-4H-cy- kloheptatiazoi o temperaturze topnienia 73°.Przyklad IX. 2-/4-(2-metoksyetylo)-1-piperazynylo/-5,6,7,8-czterowodoro-4H-cykloheptatiazol 6,4 g 2-bromocykloheptanonu i 3,25 g rodanku potasowego ogrzewa sie w 30 ml etanolu i 5 ml wody na lazni parowej (100°) wciagu 1,5 godziny. Po dodaniu 4,8 g 1-(2-metoksyetylo)-piperazyny w 15 ml etanolu ogrzewa sie w ciagu dalszych 15 godzin do temperatury 100°. Po odparowaniu pod zmniejszonym cisnieniem do pozostalosci dodaje sie mala ilosc wody i ekstrahuje dwa razy eterem. Po wysuszeniu roztworu eterowego przepuszcza sie przezen strumien gazowego chlorowodoru, przy czym wytraca sie krystaliczny dwuchlorowodo¬ rek 2-/4-(2-metoksyetylo)-1-piperazynylo/-5,6,7/8-czterowodoro-4H-cykloheptatiazolu, którego temperatura top¬ nienia po przekrystalizowaniu z absolutnego etanolu.wynosi 203—205°.Przyklad X. 2-(4-metylo-1 -piperazynylo)-5,6,7,8-czterowodoro-4H-cykloheptatiazol Postepujac w sposób analogiczny do opisanego w przykladzie IX, ale stosujac zamiast 1-(2-metoksyetylo)- -piperazyny równowazna ilosc 1-metylopiperazyny otrzymuje sie dwuchlorowodorek 2-(4-metylo-1-piperazyny-89 657 5 lo)-5,6,7,8-czterowod'oro-4H-cykloheptatiazolu o temperaturze topnienia 246°.Przyklad XI. 2-/4-(2-hydroksyetylo)»1-piperazynyloA5/6/7f8-czterowodoro-4H-cykloheptatiazol Postepujac w sposób analogiczny do opisanego w przykladzie IX, ale stosujac zamiast 1-(2-metoksyetylo)- -piperazyny równowazna ilosc 1-(2-hydroksyetylo)~piperazyny otrzymuje sie dwuchlorowodorek 2-/4-(2-hydroksy- etylo)-1-piperazynylo/-5,6,7,8-czterowodoro-4H-cykloheptatiazolu o temperaturze topnienia 212—215°C (nie¬ ostro).Przyklad XII. 2-(1 -piperazynylo)-5,6,7,8"Czterowodoro*4H-cykloheptatiazol g 2"(4-benzylo-1«piperazynylo)-5,6/7,8^zterowodoro-4H-cykloheptatiazolu i 13,6 g bromocyjanu ogrze¬ wa sie w 280 ml absolutnego benzenu na lazni olejowej (90°) wciagu 18 godzin. Nastepnie roztwór reakcyjny ekstrahuje sie 1000 ml 5 n kwasu solnego i wodny roztwór po dodaniu 100 ml stezonego kwasu solnego ogrzewa sie na lazni olejowej (120—140°) wciagu 26 godzin. Po zatezeniu do 1/5 poczatkowej objetosci pod zmniejszonym cisnieniem alkafizuje sie stezonym wodnym roztworem wodorotlenku sodowego i ekstrahuje eterem. Roztwór eterowy zateza sie, przy czym wykrystalizowuje 2-(1-piperazynylo)-5,6,7,8-czterowodoro-4H- -cykloheptatiazol o temperaturze topnienia 70—73°. Po traktowaniu etanolowym roztworem kwasu solnego otrzymuje sie dwuchlorowodorek o temperaturze topnienia 185° (nieostro) po przekrystalizowaniu z mieszaniny etanolu i octanu etylu.Przyklad XIII. 2-(4-allilo-1«piperazynylo)-5,6,7,8«czterowodoro-4H-cykloheptatiazol 2,4 g 2-(1-piperazynylo)-5,6,7,8-czterowodoro-4H-cykloheptatiazolu, 1,4 g bromku allilu i 2,14 g 1,8-dwu- *(dwumetyloamino)«naftalenu ogrzewa sie w 30 ml etanolu na lazni olejowej (90°) wciagu 10 godzin. Po odparowaniu pod zmniejszonym cisnieniem krystaliczna pozostalosc ekstrahuje sie 2 razy eterem. Nastepnie eterowy roztwór zateza sie, przy czym wykrystalizowuje 2-(4-allilo-1-piperazynylo)-5,6,7,8-czterowodoro-4H-cy- kloheptatiazol o temperaturze topnienia 59—61° (po przekrystalizowaniu z heksanu). Przez traktowanie etanolo¬ wym roztworem kwasu solnego otrzymuje sie dwuchlorowodorek o temperaturze topnienia 196—200° (po przekrystalizowaniu z mieszaniny etanolu i eteru).Przyklad XIV. 2«/4-(2«hydroksyetylo)-1-piperazynylo/-5,6,7,8"Czterowodoro-4H«cykloheptatiazol Do roztworu 4,75 g 2-(1-piperazynylo)-5,6,7,8-czterowodoro-4H-cykloheptatiazolu w 20 ml metanolu wprowadza sie mieszajac i utrzymujac temperature 0° 2,6 g tlenków etylenu. Roztwór miesza sie w ciagu dalszych 5 godzin w temperaturze 0° i nastepnie 10 godzin w temperaturze pokojowej. Nastepnie odparowuje sie pod zmniejszonym cisnieniem, do pozostalosci dodaje sie eter, eterowy roztwór saczy sie i za pomoca gazowego chlorowodoru wytraca krystaliczny dwuchlorowodorek 2»/4-(2-hydroksyetylo)-1-piperazynylo/-5,6,7,8-czterowo- doro-4H-cykloheptatiazolu o temperaturze topnienia po przekrystalizowaniu z mieszaniny etanolu i octanu etylu 212-215°.Przyklad XV. 2«(4-acetylo-1-piperazynylo)-5,6,7,8«czterowodoro~4H-cykloheptatiazol 2,0 g 2-(1-piperazynylo)-5,6,7,8-czterowodoro-4H-cykloheptatiazolu ogrzewa sie w 15 ml bezwodnika kwasu octowego do temperatury 90° w ciagu 3 godzin. Po rozlozeniu woda nadmiaru bezwodnika kwasu octowego alkalizuje sie mieszanina reakcyjna 2 n wodnym roztworem wodorotlenku sodowego i nastepnie ekstrahuje chloroformem. Przy zatezaniu roztworu w chloroformie wykrystalizowuje zasadowy 2-(4-acetylo-1-pi perazynylo)-5,6,7,8-czterowodoro-4H-cykloheptatiazol o temperaturze topnienia 114—115 .Przyklad XVI. 2«(4-etoksykarbonylO"1-piperazynylo)-5,6,7,8-czterowodoro-4H«cykloheptatiazol Do roztworu 2,4 g 2"(1~piperazynylo)-5,6,7,8-czterowodoro-4H-cykloheptatiazolu i 1,1 g 1,8-dwu-(dwume- tyloamino)"naftalenu w 50 ml eteru dodaje sie w temperaturze od +1 do +3° roztwór 1,1 g estru etylowego kwasu chloromrówkowego w 10 ml eteru. Mieszanine reakcyjna pozostawia sie w temperaturze 20° na okres 1 godziny i nastepnie ekstrahuje woda. Roztwór eterowy odparowuje sie i jako pozostalosc otrzymuje sie krystaliczny 2-(4-etoksykarbonylo-1-piperazynylo)-5/6,7,8'€zterowodorO"4H-cykloheptatiazol o temperaturze topnienia 98—100°. Przez traktowanie etanolowym roztworem kwasu solnego otrzymuje sie monochlorowodo¬ rek, który po przekrystalizowaniu z mieszaniny etanolu i eteru topi sie w temperaturze 163—165° (z rozkladem).Przyklad XVII. 2-/4-(2-acetoksyetylo)-1-piperazynylo/-5,6,7,8-czterowodoro-4H-cykloheptatiazol 3g 2-/4«(2-hydroksyetylo)-1-piperazynylo)-5,6,7,8-czterowodoro-4H-cykloheptatiazolu i 1,2 g bezwodnika kwasu octowego w 5 ml benzenu ogrzewa sie do temperatury 50—60° w ciagu 20 godzin. Po odparowaniu pod zmniejszonym cisnieniem pozostaje 2-/4-(2-acetoksyetylo)-1-piperazynylo/-5,6,7,8-czterowodoro-4H-cyklohepta- tiazol w postaci krystalicznego produktu o temperaturze topnienia po przekrystalizowaniu z octanu etylu 48-50°.Przyklad XVIII. 2-(4-allilo-1-piperazynylo)-5,6,7,8-czterowodoro-4H-cykloheptatiazol Postepujac w sposób analogiczny do opisanego w przykladzie VII, ale stosujac zamiast 1-(2-hydroksyety- lo)-piperazyny równowazna ilosc l^allilopiperazyny otrzymuje sie 2-(4-allilo-1-piperazynylo)-5,6,7,8-czterowodo- n4H-cykloheptatiazol, którego dwuchlorowodorek topi sie w temperaturze 196—200° (po przekrystalizowaniu z mieszaniny etanolu i eteru).6 89 657 Przyklad XIX. 2-(4^allilo-1i3iperazynylo)-5#6f7,8-czterowodoro-4H-cykloheptatiazol Postepujac w sposób analogiczny do opisanego w przykladzie I, ale stosujac zamiast 4-metylo-1 -piperazy- nylotiokarboksyamidu równowazna ilosc 4^allilo-1-piperazynylotiokarboksyamidu otrzymuje sie 2-(4-allilo-1-pipe- razynylo)-5,6,7,8-czterowodoro-4H-cykloheptatiazol, którego dwuch lorowodorek przekrystalizowany z mieszani¬ ny etanolu i eteru topi sie w temperaturze 196—200°. PL