PL67490Y1 - Konwertor przechylny - Google Patents

Description

2 PL 67 490 Υ1

Opis wzoru

Przedmiotem wzoru użytkowego jest konwertor przechylny z obręczą wieszakową opasującą w pewnej odległości naczynie konwertora, która ma dwa diametralnie przeciwległe czopy nośne, przy czym naczynie konwertora zamocowane jest na obręczy wieszakowej za pomocą kilku elementów łączących, a każdy element łączący jest swoimi przeciwległymi końcami przymocowany sztywno z jednej strony do dolnej strony obręczy wieszakowej a z drugiej strony do naczynia konwertora.

Konwertory to przechylne naczynia metalurgiczne wraz z zawieszeniem, w których są wytwarzane i poddawane obróbce ciekłe metale i stopy metali. Te naczynia konwertorowe są podczas pracy narażone na wysokie obciążenia termiczne, które powodują znaczne rozszerzenia termiczne i odkształcenia. Dlatego obręcz wieszakowa opasuje w określonej odległości naczynie konwertora. Oprócz wysokich obciążeń termicznych, w stosowanych zwykle obecnie rozmiarach konwertorów występują dodatkowo duże obciążenia wynikające z ich masy, przy czym te obciążenia zmieniają się w zależności od pozycji przechylenia naczynia konwertora. Elementy łączące powinny być więc usytuowane tak, by w żadnej pozycji roboczej naczynia konwertora nie doszło do przeciążeń w poszczególnych elementach łączących. Elementy łączące powinny być ponadto usytuowane tak, by były w znacznym stopniu chronione przed bryzgami żużla z konwertora.

Dla spełnienia tych wymagań znany jest już szereg elementów łączących lub układów elementów łączących w różnych postaciach realizacji, które łączą naczynie konwertora z obręczą wieszakową. W jednej postaci realizacji elementów łączących są one wykonane jako pakiety płytkowe, to znaczy, że składają się z wielu, zwykle dwóch albo trzech, płytek znajdujących się w pewnej odległości od siebie, jak pokazano to na przykład w opisie AT 504 664 B1. Przewidziana jest przy tym pewna liczba elementów płytkowych, które rozmieszczone są na obwodzie na dolnej stronie obręczy wieszakowej i łączą naczynie konwertora z obręczą wieszakową. Ten rodzaj zawieszenia znany jest już też z opisu EP 1 061 138 B1. Zawieszenie płytkowe ma tę zaletę, że jest ustępliwe promieniowo. Płytki wykonywane są najczęściej jako cienkie prostokątne płyty ze stali. Dzięki niewielkiej grubości są one bardzo miękkie przy zginaniu, przez co podczas odkształcenia termicznego naczynia konwertora w płytkach powstają tylko stosunkowo niewielkie naprężenia. Ułożenie płytek w pakietach ma po pierwsze rozłożyć ciężar naczynia konwertora na większy przekrój, po drugie zapewnić bezpieczeństwo, gdyby doszło do awarii poszczególnych płytek. Połączenie poprzez płytki stanowi układ statycznie nieokreślony, to znaczy, że naprężenia występujące w poszczególnych płytkach zależą od odkształcenia całego układu składającego się z naczynia konwertora, obręczy wieszakowej i pakietu płytkowego. Analizy numeryczne zbudowanych dotychczas konwertorów pokazują wyraźnie, że ciężary są bardzo nierówno rozłożone między płytkami różnych pakietów, ale też między płytkami jednego pakietu, a nawet w obrębie jednej płytki. Oznacza to, że występują miejscowe szczyty naprężeń, które bardzo skracają okres użytkowania płytek.

Nierówny rozkład ciężaru ma różne przyczyny. Ułożenie płytek w pakietach powoduje po pierwsze, że płytki znajdujące się bliżej gorącego naczynia konwertora, a więc płytki wewnętrzne, nagrzewają się bardziej niż płytki zewnętrzne osłonięte przez płytki wewnętrzne. Płytki wewnętrzne rozgrzewają się przez to bardzo i dźwigają tylko część ciężaru konwertora, albo dodatkowo obciążają płytki zewnętrzne.

Po drugie, kiedy załadowany konwertor ustawiony jest prosto (pozycja 0°, otwór naczynia konwertora w górze) albo odwrotnie (pozycja 180°, otwór konwertora w dole), obręcz wieszakowa odkształca się pod ciężarem naczynia konwertora przez to, że obręcz wieszakowa ugina się do dołu wraz ze wzrostem odległości od czopów nośnych. Pakiety płytkowe blisko czopa nośnego dźwigają zatem większe ciężary niż te, które są bardziej oddalone od czopów nośnych.

Wreszcie przy ładowaniu albo spuście, kiedy konwertor przechyla się o +90° względnie o -90°, pakiety płytkowe również dźwigają część ciężaru, chociaż wtedy naczynie konwertora wsparte jest głównie na obręczy wieszakowej przez elementy dodatkowe, jak ograniczniki albo łączniki poziome. Dzięki dużej szerokości płytek w zakresie kilkuset mm i związanej z tym sztywności ścinania, płytki dźwigają jednak w tym przypadku część ciężaru naczynia konwertora. Dochodzi przez to do naprężenia ścinającego w płytkach i do bardzo nierównomiernych rozkładów naprężeń, względnie do miejscowych szczytów naprężeń w płytkach i ich zamocowaniach.

Zadaniem wzoru użytkowego jest zaprojektowanie przechylnego konwertora, przy którego użyciu bardziej równomiernie rozłożone będą ciężary w elementach łączących. 3 PL 67 490 Υ1

Konwertor przechylny z obręczą wieszakową opasującą w pewnej odległości naczynie konwertora, która ma dwa diametralnie przeciwległe czopy nośne, przy czym naczynie konwertora zamocowane jest na obręczy wieszakowej za pomocą kilku elementów łączących, a każdy element łączący jest swoimi przeciwległymi końcami przymocowany sztywno, za pośrednictwem konsoli mocujących, z jednej strony do dolnej części obręczy wieszakowej a z drugiej strony do naczynia konwertora, według wzoru użytkowego charakteryzuje się tym, że element łączący stanowi płytka, za którą od strony naczynia konwertora znajduje się element ochronny, którego jeden koniec jest połączony z naczyniem konwertora a drugi połączony jest z obręczą wieszakową przy czym jeden z końców jest połączony sztywno a drugi jest połączony z luzem w kierunku wzdłużnym, umożliwiającym swobodne termiczne rozszerzanie się elementu ochronnego.

Połączony z luzem koniec elementu ochronnego zamocowany jest za pomocą elementu przechwytującego.

Element ochronny ma większą grubość niż płytka.

Element ochronny ma przynajmniej długość i szerokość płytki.

Element ochronny jest przynajmniej częściowo usytuowany równolegle do płytki. Płytka zwęża się od strony jej przeciwległych końców ku środkowi. Płytka wykonana jest jako symetryczna zarówno względem swojej osi wzdłużnej jak też względem swojej osi poprzecznej. Płytka ma dwukrotną symetrię obrotową bez symetrii względem swojej osi wzdłużnej albo poprzecznej.

Przynajmniej dwie płytki o dwukrotnej symetrii obrotowej rozmieszczone są parami symetrycznie względem siebie, zwłaszcza symetrycznie względem osi pionowej przechodzącej przez otwór czopa nośnego.

Dzięki temu, że na każdy element łączący przewidziana jest tylko jedna płytka dźwigająca, pod względem emisji ciepła z naczynia konwertora wszystkie płytki wszystkich elementów łączących podlegają w zasadzie tym samym warunkom. Nie może już zatem dojść do nierównego rozkładu ciężarów między kilkoma płytkami jednego elementu łączącego.

Jako płytkę rozumie się zwykle cienki, wąski i listkowy, a więc płaski element. Oznacza to, że płytka jest wielokrotnie szersza niż jej grubość, a z drugiej strony parokrotnie dłuższa niż jej szerokość. Płytka według wzoru ma typowe wymiary 5-20 mm grubości, 200-600 mm szerokości i 1000-2000 mm długości. Płytka jest z reguły zorientowana tak, że płaszczyzna płytki przebiega równolegle do płaszczyzny stycznej konwertora, tak jak jest to też w pakietach płytkowych według stanu techniki. Płytki przebiegają jako nachylone o kilka stopni względem linii pionu, kiedy otwór naczynia konwertora znajduje się u góry.

Sztywne przymocowanie płytki do naczynia konwertora i do obręczy wieszakowej realizowane jest za pomocą połączenia śrubowego, sworzniowego albo spawanego.

Element ochronny, który nie ma funkcji nośnej lepiej chroni teraz płytkę przed wysoką temperaturą z naczynia konwertora, dlatego teraz płytka rozszerza się nie tak silnie. Skutkuje to dłuższym okresem użytkowania płytki i podwyższeniem bezpieczeństwa pracy zawieszenia.

Ponieważ element ochronny nie ma funkcji nośnej drugi koniec elementu ochronnego - niepołączony sztywno - może być z luzem w kierunku wzdłużnym połączony z obręczą wieszakową albo z naczyniem konwertora, aby mogło następować swobodne termiczne rozszerzanie się elementu ochronnego w jego kierunku wzdłużnym.

Drugi - niepołączony sztywno - koniec elementu ochronnego może być połączony z obręczą wieszakową za pomocą zabezpieczenia przechwytującego, dlatego w przypadku awarii płytki element ochronny może przejąć jej obciążenie.

Aby zagwarantować możliwie dobrą osłonę płytki przed wysoką temperaturą można zaplanować, że element ochronny będzie miał większą grubość niż płytka. W tym celu element ochronny jest na przykład dwa do trzech razy grubszy niż płytka.

Aby zagwarantować możliwie dobrą osłonę całej płytki przed wysoką temperaturą można zaplanować, że element ochronny będzie miał przynajmniej długość i szerokość płytki. W ten sposób cała płytka będzie chroniona przed bezpośrednią emisją wysokiej temperatury z naczynia konwertora. Element ochronny jest przy tym zamontowany przed płytką a więc między nią a naczyniem konwertora, i jest do niej przystający. 4 PL 67 490 Υ1

Jedna z możliwych postaci wzoru przewiduje, że element ochronny będzie przynajmniej częściowo usytuowany równolegle do płytki. Jeśli element ochronny i płytka na przykład w miejscu ich zamocowania przebiegają równolegle do siebie, to łatwo jest je zamocować w takim samym urządzeniu mocującym, na przykład za pomocą elementu dystansowego.

Aby bardziej równomiernie rozłożyć ciężar między płytki usytuowane na obwodzie można zaplanować, że elementy łączące usytuowane będą w obręczy wieszakowej możliwie blisko czopa nośnego, względnie otworu na czop nośny. Elementy łączące można zatem usytuować tylko jeden obok drugiego a nie jeden nad drugim. Dlatego najlepiej jest mocować je bezpośrednio pod czopem nośnym, a kolejne w możliwie małej odległości od tych płytek, z lewej i z prawej strony od nich. Z lewej i prawej strony od osi pionowej przechodzącej przez punkt środkowy czopa nośnego, względnie otworu w obręczy wieszakowej, gdzie go się zawiesza, na dolnej stronie obręczy wieszakowej umieszcza się na przykład po jednym elemencie łączącym z jedną płytką, a zaraz obok niego z lewej i z prawej jeszcze jeden kolejny element łączący.

Jeśli wszystkie elementy łączące usytuowane są blisko czopa nośnego, trzeba zaplanować dodatkowe elementy dla podparcia naczynia konwertora w pozycji przechylonej o plus albo minus 90° (przy ładowaniu albo spuście), a mianowicie wyżej wspomniane łączniki poziome, względnie ograniczniki. Zwłaszcza elementy łączące położone bliżej czopa nośnego mogą być przy tym wykonane jako szersze niż sąsiednie inne elementy łączące. Można zatem wykonać płytki o różnej szerokości, aby rozkład ciężaru na płytki był bardziej równomierny.

Aby zminimalizować obciążenia płytek siłami ścinającymi działającymi w pozycji naczynia przechylonej o plus albo minus 90°, można zoptymalizować formę płytek na przykład metodami numerycznymi. Naprężenia maksymalne w płytce minimalizuje się maksymalizując sztywność normalną w kierunku głównym (kierunku wzdłużnym) i minimalizując sztywność ścinania. Można to korzystnie osiągnąć wtedy, kiedy płytka będzie się zwężać od strony jej przeciwległych końców ku środkowi.

Nie tylko w przypadku płytki zwężonej w środku można zaplanować, że płytka będzie wykonana jako symetryczna, zarówno względem swojej osi wzdłużnej jak też względem swojej centralnej osi poprzecznej. W przypadku płytki zwężonej oznacza to, że kontury zwężenia będą zarówno po obu stronach wzdłużnych płytki symetryczne do osi wzdłużnej, jak też symetryczne względem centralnej osi poprzecznej, w więc że zwężenie będzie równo oddalone od obu końców płytki i będzie tak samo ukształtowane. W tym przypadku płytka także przy obrocie o 180° w płaszczyźnie płytki znowu byłaby przystająca do samej siebie. Płytka nie musi być jednak wykonana jako symetryczna, lecz może być też wykonana tak, by miała jedynie dwukrotną symetrię obrotową bez symetrii względem swojej osi wzdłużnej albo poprzecznej. Płytka może być na przykład w swojej części środkowej zwężona tylko do środnika o równej szerokości, który przebiega od jednej krawędzi wzdłużnej części niezwężonej do niezwężonej krawędzi wzdłużnej na drugim końcu płytki.

Takie „asymetryczne" płytki można jednak rozmieszczać parami symetrycznie względem siebie, zwłaszcza symetrycznie względem osi pionowej przechodzącej przez otwór na czop nośny.

Dzięki rozdzieleniu funkcji, tzn. przez to że płytka dźwiga tylko ciężar a element ochronny służy za osłonę przed wysoką temperaturą i zabezpieczenie awaryjne, każdy z tych dwóch elementów można zoptymalizować pod kątem jego funkcjonalności. Nie dochodzi więc do naprężeń w płytce spowodowanych nierównym rozszerzeniem cieplnym, jak w pakiecie płytkowym według stanu techniki. Łatwiejsze i tańsze jest wtedy projektowanie płytki, elementu ochronnego i mocowania (zwykle połączenia śrubowego). Ponadto, zwiększa się przez to zabezpieczenie konwertora przed awarią i wydłuża się okres jego użytkowania.

Przez usytuowanie płytek blisko czopa nośnego uzyskuje się bardziej równomierny rozkład ciężaru między płytkami i redukuje przez to maksymalne obciążenia w płytkach. Po pierwsze zwiększa to bezpieczeństwo i wydłuża okres użytkowania zawieszenia konwertora, po drugie wykonanie płytek może być łatwiejsze i tańsze. W wyniku optymalizacji formy płytek w ten sposób wpływa się na parametry sztywności, a więc sztywność ścinania i sztywność w kierunku wzdłużnym płytki, aby wyraźnie zredukowane zostały maksymalne naprężenia w płytkach i mocowaniach, występujące podczas ładowania względnie spustu. Zwiększa to również okres użytkowania zawieszenia konwertora a wykonanie płytek może być łatwiejsze i tańsze.

Wzór użytkowy jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 pokazuje wycinek konwertora z płytką według wzoru i z usytuowanym równolegle elementem ochronnym, fig. 2 pokazuje wycinek 5 PL 67 490 Υ1 konwertora z płytką według wzoru użytkowego i z elementem ochronnym usytuowanym do niej ukośnie, fig. 3 pokazuje wycinek konwertora z płytką według wzoru użytkowego i z elementem ochronnym wygiętym pod kątem, fig. 4 pokazuje konwertor w widoku z boku, fig. 5 pokazuje konwertor w widoku z boku z różnymi płytkami według wzoru użytkowego, fig. 6 pokazuje konwertor w widoku z boku z asymetrycznymi płytkami według wzoru użytkowego.

Na fig. 1 przedstawiony jest przekrój wzdłużny przez naczynie 1 konwertora oraz obręcz wieszakową 2. Z naczynia konwertora 1 widać ścianę boczną. Obręcz wieszakowa 2 ma skrzynkowy przekrój poprzeczny. Płytka 3 jest na jednym końcu, za pomocą połączenia śrubowego, sztywno połączona z górną konsolą mocującą 4, która na dolnej stronie obręczy wieszakowej 2 przyspawana jest nieco dalej na zewnątrz od środka obręczy wieszakowej. Płytka 3 jest na jej drugim (dolnym) końcu, za pomocą połączenia śrubowego, sztywno połączona z dolną konsolą mocującą 5, która przyspawana jest do naczynia 1 konwertora. Płytka 3 więcej niż połową swojej długości przebiega ponad nieco więcej niż jedną trzecią prostej, cylindrycznej ściany bocznej naczynia 1 konwertora. Dolna część płytki 3 przebiega w przybliżeniu równolegle do dolnej ściany bocznej naczynia 1 konwertora, która ma kształt stożkowy. W pewnej odległości od płytki 3, równolegle do niej , usytuowany jest cienki element ochronny 6, przy czym element ochronny 6 ma taką samą długość i taką samą szerokość jak płytka 3, ma jednak większą grubość. Element ochronny 6 jest około 1,5-2 razy grubszy niż płytka 3. Na swoim górnym końcu, za pomocą tego samego połączenia śrubowego jak płytka 3, zamocowany jest on sztywno na górnej konsoli mocującej 4. Na swoim dolnym końcu element ochronny 6 jest za pomocą zabezpieczenia przechwytującego 7 zamocowany ślizgowo w dolnej konsoli mocującej 5. Jeśli nastąpiłoby pęknięcie płytki 3, to dzięki zabezpieczeniu przechwytującemu 7, które stanowi jakby pogrubienie elementu ochronnego 6 i dlatego nie może się on wysunąć z konsoli mocującej 5, element ochronny 6 przejąłby ciężar, który wcześniej dźwigała płytka 3.

Na fig. 2 przedstawiony jest ten sam wycinek naczynia 1 konwertora i obręczy wieszakowej 2 co na fig. 1, jednak płytka 3 przesunięta jest dalej na zewnątrz od naczynia 1 konwertora, ale usytuowana z takim samym nachyleniem względem naczynia 1 m co na fig. 1. Górna konsola mocująca 4 jest odpowiednio usytuowana blisko zewnętrznej krawędzi obręczy wieszakowej 2, a dolna konsola mocująca 5 wykonana jest jako dłuższa. Prosty względnie płaski element ochronny 8 jest tu wykonany jako grubszy niż ten na fig. 1 (mniej więcej o 2 - 3 razy grubszy niż płytka 3), i przyspawany jest do obręczy wieszakowej 2 mniej więcej w obrębie jej środka. Na swoim dolnym końcu element ochronny 8 jest znowu zamocowany ślizgowo w dolnej konsoli mocującej 5 za pomocą zabezpieczenia przechwytującego 7.

Na fig. 3 zamocowanie płytki 3 wykonane jest tak samo jak na fig. 1, jednakże na fig. 3 przewidziany jest element ochronny 9 wygięty pod kątem. Oba ramiona elementu ochronnego 9 są ukształtowane w taki sposób, że górne ramię przebiega równolegle do cylindrycznej ściany bocznej naczynia 1 konwertora, a dolne ramię w przybliżeniu równolegle do ściany bocznej naczynia 1 konwertora, która ma kształt walca. Górny koniec elementu ochronnego 9 jest przyspawany blisko wewnętrznego końca dolnej strony obręczy wieszakowej 2. Dolny koniec elementu ochronnego 9, tak jak w wykonaniach na fig. 1 i 2, przytrzymywany jest za pomocą zabezpieczenia przechwytującego 7 w dolej konsoli mocującej 5. Płytki 3 według wzoru użytkowego wykonane są z wysokiej jakości stali o dużej wytrzymałości i odporności na temperaturę. Elementy ochronne 6, 8, 9 mogą być wykonane z tego samego materiału albo mniej kosztownego materiału, co w przypadku tego ostatniego wymaga odpowiedniego zwiększenia grubości.

Na fig. 4 przedstawiony jest widok konwertora z boku. W obręczy wieszakowej 2 naczynia 1 konwertora widać otwór 10 na czop nośny. Z lewej i z prawej strony od osi pionowej, przechodzącej przez punkt środkowy otworu 10, na dolnej stronie obręczy wieszakowej 2 usytuowano po jednym elemencie łączącym w postaci płytki 3, a zaraz obok nich z lewej i z prawej strony jeszcze jedną kolejną płytkę 3. Na przeciwległej stronie konwertora, gdzie opiera się drugi czop nośny, tak samo usytuowane są cztery płytki 3. Poza tym nie przewiduje się żadnych kolejnych płytek 3. Płytki 3 są więc zamocowane na obręczy wieszakowej 2, względnie na naczyniu 1 konwertora nie w regularnych odległościach, lecz tylko w rejonie pod czopem nośnym i bezpośrednio przy nim. W tym przypadku obie wewnętrzne płytki 3, a więc te bliższe czopowi nośnemu, są wykonane jako szersze niż te skrajne.

Claims (5)

1. 6 PL 67 490 Υ1 Na fig. 5 również widać konwertor w widoku z boku, przy czym przedstawione są tu cztery różne formy płytek 3 według wzoru użytkowego. Każda przedstawiona płytka 3 ma dwa różne kontury boczne, przy czym jedna płytka 3 ma tylko po jednym konturze bocznym, symetrycznie po obu bokach wzdłużnych. W przypadku częściowo eliptycznego konturu 11, na prostej poza nim stronie wzdłużnej płytki 3 przewidziany jest wycinek eliptyczny, przy czym tworząca go elipsa jest swoją osią główną ustawiona w kierunku wzdłużnym płytki 3, jednak ta oś główna leży poza pierwotnie prostą stroną wzdłużną płytki. W przypadku trapezowego konturu 12 strona wzdłużna płytki 3 ma pośrodku trapezowe wycięcie. Kontur 13 w kształcie odcinka koła ma głębokość mniejszą niż promień tworzącego go okręgu, korzystnie głębokość wynoszącą około 30% promienia okręgu. W przypadku półeliptycznego konturu 14 tworząca go elipsa leży swoją osią główną w przedłużeniu prostego, górnego i dolnego konturu wzdłużnego płytki 3. Na fig. 6 przedstawiona jest postać wzoru użytkowego o asymetrycznych płytkach 15. Asymetryczna płytka 15 ma zwężenie w formie środnika, który ma mniej więcej połowę szerokości płytki nie-zwężonej, i który przebiega od jednej krawędzi wzdłużnej górnego końca płytki do drugiej krawędzi wzdłużnej dolnego końca. W efekcie powstaje kształt litery Z, który ma dwukrotną symetrię obrotową bez symetrii względem swojej osi wzdłużnej albo poprzecznej. Druga płytka 15 jest lustrzanie symetryczna względem osi pionowej przechodzącej przez otwór 10 na czop nośny. Oczywiście z lewej i z prawej strony obu przedstawionych płytek 15 mogą być usytuowane jeszcze kolejne pary płytek składające się z płytek asymetrycznych, które ze swej strony również usytuowane byłyby do siebie symetrycznie względem pionowej osi przebiegającej przez otwór 10 czopa nośnego. W jednym konwertorze można też zastosować kombinację płytek symetrycznych 3 z płytkami asymetrycznymi 15. W idealnym przypadku przeprowadza się numeryczną optymalizację kształtu płytek - wynikiem tego są zwykle krzywe wyższego rzędu, które są raczej trudne do wykonania. Jako uproszczenie stosuje się wtedy możliwie bliski temu wyliczonemu konturowi kontur uproszczony, składający się z linii prostych, okręgów i elips. Wszystkie pokazane kontury mają tę cechę wspólną, że tworzą zwężenie pośrodku płytki 3. Zwężenie to, widziane od końców płytek, zwiększa się odpowiednio ku środkowi. Pośrodku płytka ma najwęższe miejsce. Mniej więcej na jednej czwartej do jednej trzeciej długości (części płytki znajdujące się w konsoli mocującej nie są widoczne na fig. 5 i fig. 6) na górnym i dolnym końcu płytka nie ma zwężenia, lecz ma prosty kontur boczny. Wszystkie pokazane płytki są symetryczne względem swoich osi wzdłużnych i względem osi poprzecznej, przebiegającej przez punkt środkowy płytki. Zastrzeżenia ochronne 1. Konwertor przechylny z obręczą wieszakową (2), opasującą w pewnej odległości naczynie (1) konwertora, która ma dwa diametralnie przeciwległe czopy nośne, przy czym naczynie (1) konwertora zamocowane jest na obręczy wieszakowej (2) za pomocą kilku elementów łączących, a każdy element łączący jest swoimi przeciwległymi końcami przymocowany sztywno, za pośrednictwem konsoli mocujących, z jednej strony do dolnej części obręczy wieszakowej (2) a z drugiej strony do naczynia konwertora (1), znamienny tym, że element łączący stanowi płytka (3, 15), za którą od strony naczynia (1) konwertora znajduje się element ochronny (6, 8, 9), którego jeden koniec jest połączony z naczyniem (1) konwertora a drugi połączony jest z obręczą wieszakową (2), przy czym jeden z końców jest połączony sztywno a drugi jest połączony z luzem w kierunku wzdłużnym, umożliwiającym swobodne termiczne rozszerzanie się elementu ochronnego (6, 8, 9).
2. 2. Konwertor według zastrz. 1, znamienny tym, że połączony z luzem koniec elementu ochronnego (6, 8, 9) zamocowany jest za pomocą elementu przechwytującego (7).
3. 3. Konwertor według zastrz. 1, znamienny tym, że element ochronny (6, 8, 9) ma większą grubość niż płytka (3, 15).
4. 4. Konwertor według zastrz. 1, znamienny tym, że element ochronny (6, 8, 9) ma przynajmniej długość i szerokość płytki (3,15).
5. 5. Konwertor według zastrz. 1, znamienny tym, że element ochronny (6, 8, 9) jest przynajmniej częściowo usytuowany równolegle do płytki (3,15).