PL67190Y1 - Zespół okienny - Google Patents

Description

2 PL 67 190 Υ1

Opis wzoru

Wzór użytkowy należy do dziedziny budownictwa, a mianowicie dotyczy konstrukcji zespołu okiennego, który jest elementem składowym konstrukcji ścian i dachów i przeznaczony jest do kontaktu pomieszczeń wewnętrznych z przestrzenią otaczającą, naturalnego oświetlenia pomieszczeń, ich wentylacji, ochrony przed oddziaływaniem atmosferycznym i hałasem.

Według GOST 23166-99 «Zespoły okienne. Ogólne warunki techniczne»: Zespół okienny -konstrukcja przepuszczająca światło, składająca się z jednostek montażowych - ramy (skrzynia, profil skrzyni), elementów skrzydłowych i wbudowanych systemów wietrzenia i zawierający w razie konieczności szereg elementów dodatkowych: żaluzje, okiennice i in.

Ze źródeł ogólnie dostępnych: - GOST 30674-99 «Zespoły okienne z profili PCV. Warunki techniczne»; - «Projektowanie nowoczesnych systemów okiennych budynków cywilnych». I.W. Boryskina, A.A. Płotnikow, A.W. Zacharów. Podręcznik szkoleniowy MISI MGSU. Wydawnictwo „Wybór”, 2008 r. (fig. 2.2.3.1. Konstrukcja profili okiennych z PCV. Połączenie ramy i skrzydła) znane są konstrukcje współczesnych zespołów okiennych, zawierających ramę i pakiet szkła z dystansowymi ramkami pomiędzy sąsiednimi szybami.

Rama nieruchomo mocowana jest do ścian otworu okiennego lub drzwiowego i trzyma wszystkie pozostałe części składowe, w tym służy do zawieszenia skrzydeł lub taśm. Skrzydło (element skrzydłowy, rama skrzydła) jest konstrukcją ramową, obramowaniem dla pakietu szyb (wypełnienie przeźroczysto-świetlne), łączy się z ramą (skrzynią), z reguły poprzez połączenie przegubowe lub ślizgowe, mocuje się do ramy przy pomocy akcesoriów, zamontowanych w specjalnym rowku w skrzydle i służy do zapewnienia funkcji otwierania okna.

Pakiet szklany jest wyrobem objętościowym, składającym się z dwóch lub więcej tafli szkła, połączonych ze sobą na obwodzie przy pomocy ramek dystansowych i uszczelniaczy, tworzących hermetycznie zamknięte komory, wypełnione powietrzem lub innym gazem. Ustalenie położenia pakietu szkła w skrzydle, dokonywane jest przy pomocy listwy, która służy do szczelnego przyciśnięcia pakietu szkła do uszczelnienia, znajdującego się w odsądzeniu (występ profilu skrzydła, przeznaczony do zamontowania uszczelki i zamykający lukę w połączeniu) skrzydła, co stanowi przeszkodę dla wpadania wody do skrzydła.

Do podstawowych wad znanych konstrukcji współczesnych zespołów okiennych należy zaliczyć: 1. Małą przepuszczalność światła (podstawowa funkcja okna) z powodu dość dużych wymiarów gabarytowych profili skrzydeł. 2. Małe zachowanie ciepła z powodu ograniczonego wyboru grubości stosowanego pakietu szkła.

Grubość pakietu szkła jest jednym z czynników, które mają duży wpływ na zachowanie ciepła przez okno. Pakiet szkła składa się z szyb i przerw pomiędzy szybami, które są podstawowymi izolatorami ciepła pakietu szyb i wypełniane są specjalnymi gazami (najczęściej osuszone powietrze, rzadziej argon, jeszcze rzadziej krypton). Czym grubsza przerwa izolacji cieplnej, tym większe zachowanie ciepła pakietu szyb, ale do tej granicy, kiedy zacznie się konwekcja gazu wewnątrz takiej przerwy. Optymalną zdaje się grubość przerwy 20 mm. To znaczy za optymalny można by uważać pakiet szkła o grubości 4+20+4+20+4=52 mm. Pakiet szkła pod względem swej grubości jest zawsze mniejszy niż profil skrzydła, dlatego że mocowany jest elementem mocującym z wnętrza pomieszczenia, a od zewnątrz przyciskany jest do odsądzenia (naddatku) skrzydła. We współczesnych konstrukcjach okiennych stosowane są pakiety szkła o grubości do 41 mm, dlatego że montaż grubszych pakietów szkła wymaga stworzenia masywniejszego profilu skrzydła, co nie jest uzasadnione ekonomicznie. 3. Ogółem cena konstrukcji jest dość wysoka, z powodu dużej ilości stosowanych elementów, dużej liczby wykonywanych operacji technologicznych przy montażu, dużego ciężaru właściwego elementów profilowych i kosztów własnych konstrukcji. Ciężar właściwy elementów profilowych, szczególnie profili PCV, zbrojenia i uszczelnienia, w materiałowych kosztach własnych konstrukcji wynosi wielkość rzędu 50%, udział pakietu szkła - około 20%, udział dodatków - około 30%.

Najbliższą pod względem ogółu istniejących cech jest, przyjęta za prototyp, znana („O opracowaniu nowej konstrukcji zespołu okiennego”, S.A. Kielijin, czasopismo „Konstrukcje przepuszczające światło” Nr 1-2, 2009) konstrukcja zespołu okiennego, składającego się z ramy i pakietu szkła z ramą dystansową (dystansowy profil ramowy) pomiędzy sąsiadującymi szybami, wykonana z profilu 3 PL 67 190 Υ1 z rowkiem dla elementów łączących, niezbędnych do zamocowania pakietu szkła w ramie i zapewnienia funkcji otwierania okna.

Do przyczyn uniemożliwiających osiągnięcie wyżej wymienionego rezultatu technicznego przy wykorzystaniu znanej konstrukcji należy zaliczyć: 1. konieczność zastosowania w pakiecie szkła szyb o różnych wymiarach, z których jedna (od strony pomieszczenia) jest większego rozmiaru i służy do zamknięcia skrzydła (przerwa pomiędzy ramą i pakietem szkła);

Wykorzystanie do zamknięcia skrzydła bezpiecznego wielowarstwowego (triplex), z reguły drogiego szkła z wypolerowaną w obowiązkowej kolejności, krawędzią; 2. konieczność obróbki konturów szyby wewnętrznej nieprzeźroczystą powłoką w celu ukrycia śladów sklejania i akcesoriów do mocowania (ramek dystansujących z elementami mocowania): 3. zastosowanie w celu zapewnienia koniecznego poziomu przepuszczalności powietrza zespołu okiennego uszczelnienia, naklejanego na szybę.

Dodatkowo należy zauważyć, że konstrukcja zespołu okiennego, w której szyba zachodzi (naciska) na ramę, powoduje nieodpowiedni ogólny wygląd konstrukcji.

Zadanie rozwiązywane przez zgłaszany wzór użytkowy polega na modernizacji istniejących konstrukcji zespołów okiennych w celu ulepszenia ich podstawowych cech eksploatacyjnych.

Podstawowy rezultat techniczny, który może być uzyskany w wyniku realizacji zgłaszanego wzoru użytkowego, polega na obniżeniu kosztów własnych konstrukcji zespołu okiennego przy zachowaniu jego tradycyjnego wyglądu zewnętrznego, podwyższeniu właściwości izolacji termicznej zespołu okiennego z jednoczesnym zapewnieniem niezbędnego stopnia przepuszczalności powietrza okna.

Dany rezultat techniczny osiągany jest dzięki temu, że znany zespół okienny, składający się z ramy i pakietu szkła z dystansującą ramką pomiędzy sąsiednimi szybami, wykonany z profilu z rowkiem na elementy mocujące, niezbędne do zamontowania pakietu szkła w ramie, dodatkowo zawiera przymocowaną do obwodu szyby zamykającą wewnętrzne skrzydło opaskę okienną z zamocowaną w jej rowku uszczelką przy czym w pakiecie szyb wykorzystywane są szyby jednakowego rozmiaru.

Wykorzystanie w zespole okiennym standardowych pakietów szkła z szybami jednakowego rozmiaru i typu pozwala obniżyć koszty własne gotowego wyrobu w porównaniu z prototypem, ponieważ pozwala wpisać zgłaszaną konstrukcję do standardowego procesu technologicznego produkcji pakietów szyb zespołów okiennych, to znaczy pozwala na zapewnienie niezbędnej produktywności pracy.

Zastosowanie do zamknięcia wewnętrznego skrzydła opaski okiennej (nakładki, listewki kryjącej) pozwala, po pierwsze, ukryć profil dystansowej ramki z uszczelniaczem i elementami mocującymi, a także wykorzystać uszczelnienie standardowe, które wykorzystywane jest w tradycyjnych konstrukcjach pomiędzy otwierającymi się częściami okna - skrzydłem i nieruchomą częścią okna - ramą dla zapewnienia niezbędnego stopnia przepuszczania powietrza zespołu okiennego, a po drugie, zachować przejęcie wyglądu zewnętrznego wyrobu w stosunku do konstrukcji istniejących w danym momencie zespołów okiennych ze skrzydłami. Przeznaczonemu do zamontowania (wprawiania) do specjalnego rowka uszczelnieniu podczas projektowania nadaje się kształt „grzybkowy” - przy takim kształcie uszczelka szczelnie trzyma się w rowku po zamocowaniu. Jeśli należy naklejać uszczelkę na szybę, wtedy powinna ona (uszczelka) mieć specjalny sposób zakładania itd., natomiast klej powinien być trwały i posiadać odpowiednie właściwości warstwy klejącej. Ponadto klej powinien być dobrany w taki sposób, żeby można było z nią (uszczelką) wygodnie pracować (na przykład zwijać w wałki do transportu itp.), natomiast klej powinien być trwały i powinien posiadać właściwości pozwalające rekompensować różnicę rozszerzeń temperaturowych szkła i materiału uszczelniacza (to znaczy zawsze powinien być sprężysty). Wszystko to niestety prowadzi do droższego uszczelnienia ponad standardowe.

Proponowany pakiet szkła można montować we wszystkich typach ram - drewnianych, PCV, aluminiowych, szklano-plastikowych. Oznacza to, że nie ma konieczności przerabiania wielu form, zmiany narzędzi i innego wyposażenia produkcji okien drewnianych, PCV i aluminiowych, ponieważ rama, ramiak środkowy i obrzeże pozostają takie jak wcześniej, a brak jest listew i skrzydeł w konstrukcji okna. Nowa konstrukcja profilu okiennego w porównaniu ze znanymi konstrukcjami standardowymi, w których pakiet szkła zamontowany jest w skrzydle, ma bezsprzeczne zalety: - zwiększenie przepuszczalności światła okna średnio o 20%;

Claims (1)

1. 4 PL 67 190 Υ1 - zwiększenie zachowania ciepła kosztem zwiększenia grubości pakietu szkła do 52 mm (o 30%); - zmniejszenie (o 25%) kosztów własnych konstrukcji dzięki zmniejszeniu liczby elementów profilowych (wyłączenie z konstrukcji profilu skrzydła) i wyłączenie całego kompleksu operacji technologicznych. Dla wyjaśnienia istoty zgłaszanego wzoru użytkowego przedstawiono rysunek techniczny (Fig. 1) - przekrój profilowy zespołu okiennego, ilustrujący mocowanie pakietu szkła do ramy za pomocą elementów mocujących, zamocowanych w rowku ramki dystansowej. Niżej na przykładzie konkretnej konstrukcji zespołu okiennego z dwukomorowym pakietem szkła przytoczono informacje, potwierdzające możliwość wykonania wzoru użytkowego z uzyskaniem wyżej wymienionych rezultatów technicznych podstawowego i dodatkowego. Zespół okienny składa się z ramy 1, dwukomorowego pakietu szkła 2 z szybami, rozdzielonymi ramkami dystansowymi 3 i 4 z tworzywa sztucznego i naklejonej na pakiet szkła, zakrywającej wewnętrzną powierzchnię opaski okiennej (profil opaski okiennej) 5 z zamocowanym w jej rowku uszczelnieniem 6. Ponadto w jednym z profili ramki dystansowej 4 pakietu szkła wykonano specjalny rowek 7 dla mocowania elementów mocujących (rowek dla elementów mocujących), przy pomocy których dokonywane jest mocowanie pakietu szkła do ramy. Jeśli nie jest konieczne zapewnienie właściwości izolowania ciepła okna (na przykład dla ścianek wewnętrznych) ramki dystansowe mogą być wykonane z aluminium, rzadziej ze stali. Ramka dystansowa (zarówno standardowa, jak i z rowkiem na detale mocujące) w pakiecie szkła mocowana jest (przyklejana) do szyby przy pomocy specjalnych klejów-uszczelniaczy, które wytrzymują duże obciążenie i zapewniają hermetyczność pakietu szkła w ciągu długiego okresu czasu. W taki sposób pakiet szkła w zespole okiennym montowany jest według standardowej technologii - z dwoma ramkami dystansowymi, przy czym profil jednej z nich ma rowek dla elementów mocujących. Poniżej opisano sposób wykonania i montażu zgłoszonej konstrukcji zespołu okiennego. Profile z tworzywa sztucznego, zarówno opaski okiennej, jak i profilu ramki dystansowej, otrzymywane są metodą ekstruzji PCV. Profil ramki dystansowej wycinany jest według niezbędnych wymiarów „na wąs”, po czym jego elementy spawane są ze sobą, jak standardowy profil PCV, otrzymując ramkę dystansową w kształcie prostokąta. Ramka dystansowa montowana jest w pakiecie szkła według standardowej technologii montażu pakietów szkła i mocowana jest przy pomocy kleju-uszczelniacza, przy czym po jego zestaleniu w rowku na elementy mocujące ramki dystansowej mocuje się niezbędne elementy mocujące. Profil opaski okiennej wycinany jest w odpowiednim wymiarze „na wąs”. Następnie, przygotowane elementy spawane są ze sobą, jak standardowy profil PCV (otrzymujemy konstrukcję ramową z opaski okiennej w postaci prostokąta). W rowku opaski okiennej montuje się (wtapia się) standardowe uszczelnienie okienne. Następnie opaska okienna przyklejana jest do pakietu szkła (w którym zostały już zamontowane drobne elementy) specjalnym klejem. Kiedy klej wyschnie cała konstrukcja może być przymocowana do ramy okna. Zastrzeżenie ochronne Zespół okienny, składający się z ramy (1) i pakietu szkła (2) z ramką dystansową (3, 4) pomiędzy sąsiednimi szybami, wykonaną w profilu z rowkiem (7) dla elementów mocujących, niezbędnych do zamocowania pakietu szkła (2) w ramie (1), znamienny tym, że dodatkowo zawiera, przymocowaną po obwodzie szyby i zamykającą wewnętrzny otwór, opaskę okienną (5), z zamontowanym w jej rowku uszczelnieniem (6), przy czym w pakiecie szkła (2) wykorzystywane są szyby jednakowego rozmiaru.