PL244111B1 - Hybrydowy kondensator elektrochemiczny - Google Patents

Hybrydowy kondensator elektrochemiczny Download PDF

Info

Publication number
PL244111B1
PL244111B1 PL439932A PL43993221A PL244111B1 PL 244111 B1 PL244111 B1 PL 244111B1 PL 439932 A PL439932 A PL 439932A PL 43993221 A PL43993221 A PL 43993221A PL 244111 B1 PL244111 B1 PL 244111B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
electrolyte
potassium
electrochemical capacitor
negative electrode
electrode
Prior art date
Application number
PL439932A
Other languages
English (en)
Other versions
PL439932A1 (pl
Inventor
Krzysztof Fic
Paweł Jeżowski
Adam Maćkowiak
Original Assignee
Politechnika Poznanska
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Politechnika Poznanska filed Critical Politechnika Poznanska
Priority to PL439932A priority Critical patent/PL244111B1/pl
Publication of PL439932A1 publication Critical patent/PL439932A1/pl
Publication of PL244111B1 publication Critical patent/PL244111B1/pl

Links

Landscapes

  • Electric Double-Layer Capacitors Or The Like (AREA)

Abstract

Przedmiotem zgłoszenia jest hybrydowy kondensator elektrochemiczny składający się z umieszczonych w bezwodnym elektrolicie elektrody dodatniej oraz ujemnej oddzielonych od siebie separatorem, gdzie elektroda ujemna wykonana jest z materiału grafitowego, a elektroda dodatnia wykonana jest z materiału węglowego o silnie rozwiniętej powierzchni właściwej, w którym elektrolit zawiera tiocyjanian potasu o wzorze 1.

Description

Przedmiotem wynalazku jest hybrydowy kondensator elektrochemiczny z zastosowaniem jako urządzenie do konwersji i magazynowania energii.
Kondensatory podwójnej warstwy elektrycznej (ang. Electric Double-Layer Capacitors, EDLCs), zwane także superkondensatorami (ang. Supercapacitors, SCs), zbudowane są z dwóch elektrod wykonanych najczęściej z węgla aktywnego (ang. activated carbon, AC) oddzielonych od siebie separatorem oraz zanurzonych w roztworze elektrolitu, co przykładowo przedstawiono w zgłoszeniu patentowym P.434065. EDLCs to bardzo atrakcyjne rozwiązania na rynku urządzeń magazynowania/konwersji energii ze względu na uzyskiwaną wysoką gęstość mocy, długi cykl życia i relatywnie krótki czas ładowania. Niemniej jednak, ich istotną wadą jest relatywnie niska wartość gęstości energii co ogranicza ich wykorzystanie jedynie do niszowych dziedzin przemysłu [K. Naoi, W. Naoi, S. Aoyagi, J. Miyamoto, T. Kamino, Acc. Chem. Res., 2012, 46, 1075-1083]. Energię kondensatora elektrochemicznego można obliczyć wykorzystując zależność:
2
E= —CU2, gdzie: C - pojemność kondensatora elektrochemicznego [F] U - napięcie pracy [V]
Zgodnie z podaną zależnością, w celu zwiększenia ilości energii magazynowanej w kondensatorze, poza zwiększeniem pojemności szczególnie efektywne wydaje się opracowanie układów pracujących przy wyższym napięciu - ze względu na wykładniczą zależność napięcia pracy i energii kondensatora. Dlatego istotnym jest, aby uzyskać wyższą stabilność elektrochemiczną elektrolitu, jak wskazano w opisie patentowym P.392742. Obecnie maksymalne napięcie symetrycznego EDLCs, gdzie zarówno elektroda dodatnia jak i ujemna wykonane są z węgla aktywnego, jest ograniczone do 2,7 V. W praktyce przyłożenie napięcia powyżej 2,7 V powoduje - wraz z upływem czasu - znaczną utratę pojemności, związaną ze wzrastającym oporem będącym rezultatem uszkodzeń mechanicznych i chemicznych elektrod węglowych. Niepożądane procesy faradajowskie (reakcje uboczne, na przykład wydzielanie się gazu), także prowadzą do wzrostu oporów w układzie i w konsekwencji spadku mocy i energii układu. W związku z tym istnieje ograniczenie napięcia do 2,7 V, które z pewnością ogranicza także dalsze zwiększanie gęstości energii [K. Naoi, S. Ishimoto, J. Miyamoto, W. Naoi, Energy Environ. Sci., 2012, 5, 9363],
Obecnie podejmuje się znaczące wysiłki, aby zwiększyć gęstość energii EDLC do wartości docelowej ok. 20-30 Wh-kg’1. Istnieją trzy główne podejścia do osiągnięcia tego celu: pierwszym jest zmiana materiału elektrody na materiał zawierający węgiel wykazujący wyższe wartości pojemności lub wykazujący aktywność redoks; drugie podejście polega na zamianie elektrolitu na bardziej stabilny elektrochemicznie; trzecim i najbardziej obiecującym podejściem, jest opracowanie hybrydowych kondensatorów, łączących mechanizm magazynowania energii EDLCs i mechanizm faradajowskiego magazynowania energii (wykorzystywany np. w ogniwach Li-ion). Obecnie koncepcja konwencjonalnego symetrycznego kondensatora elektrochemicznego została w praktyce rozszerzona na dwie różne kategorie: EDLCs oraz hybrydowe systemy litowo-jonowe [D. Cericola, P. Novak, A. Wokaun, R. Kotz, J. Power Sources, 2011, 196, 10305-10313],
Kondensatory hybrydowe łączące typ akumulatora litowo-jonowego z układem podwójnej warstwy elektrycznej stanowią ciekawą alternatywę dla EDLC. Wykazują one wyższą gęstość energii, przy zachowaniu dopuszczalnej gęstości mocy i żywotności układu [L. Dong, W. Yang, W. Yang, Y. Li, W. Wu, G. Wang, J. Mater. Chem. A, 2019, 7, 13810-13832]. Mechanizm działania kondensatora hybrydowego opiera się na charakterystycznych właściwościach każdego z materiałów elektrod. Węgiel aktywny o rozwiniętej powierzchni właściwej, stanowiący elektrodę dodatnią, umożliwia magazynowanie ładunku o charakterze niefaradajowskim, a jego potencjał zmienia się liniowo się podczas ładowania i wyładowania. Z kolei w przypadku zainterkalowanego grafitu stanowiącego elektrodę ujemną, potencjał podczas ładowania i wyładowywania ogniwa jest prawie zawsze stały i umożliwia magazynowanie ładunku w sposób faradajowski, co przedstawiono w opisie patentowym P.413467. Początkowo do kondensatorów hybrydowych w elektrolicie organicznym stosowano związki interkalujące takie jak Li4Ti50i2 [B. Scrosati, Electrochim. Acta, 2000, 45, 2461-2466] czy Li4TisOi2 [A. Yoshino, T. Tsubata, M. Shimoyamada, H. Satake, Y. Okano, S. Mori, S. Yata, J. Electroch. Soc., 2004, 151, A2180-A2182]. Jednak w przypadku najbardziej obiecującego systemu opartego na Li4Ti50i2 i węglu aktywnym wymagana jest znacznie większa masa elektrody dodatniej względem elektrody ujemnej, aby zrównoważyć wysoką gęstość energii ujemnej, a okno napięcia jest ograniczone do zakresu od 1,2 do 3,2 V. W konsekwencji gęstość energii kondensatora hybrydowego jest tylko nieznacznie wyższa niż w przypadku symetrycznych EDLCs [G.G. Amatucci, F. Badaway, A.D. Pasquier, T. Zheng, J. Electrochem. Soc., 2001, 148, A930-A939]. Innym podejściem umożliwiającym zwiększenie napięcia pracy jest połączenie ujemnej elektrody interkalacyjnej i dodatniej elektrody podwójnej warstwy elektrycznej z węgla aktywnego, przy użyciu soli litu w elektrolicie organicznym. W tym układzie ujemna elektroda grafitowa jest wstępnie litowana przy użyciu pomocniczej metalicznej elektrody litowej w celu utworzenia stabilnego związku interkalacyjnego [T. Aida, K. Yamada, M. Morita, Electrochem. Solid-State Lett., 2006, 9, A534-A536]. Po procesie interkalacji, ogniwo można ładować i wyładowywać w zakresie napięć od 1,9 do 3,6 V. System zaproponowany przez Aida jako elektrody dodatnie i ujemne wykorzystuje węgiel aktywny i węgiel niegrafityzowalny. Bez wstępnego zainterkalowania elektrody ujemnej pojemność urządzenia hybrydowego zmniejsza się w ciągu kilkudziesięciu cykli ładowania/wyładowania. W układzie zaproponowanym przez Fuji, grafit musi być wstępnie interkalowany litem, aby uzyskać kondensator hybrydowy o zadowalającej żywotności. Jednak doświadczenie zaczerpnięte z technologii akumulatorów litowo-jonowych pokazuje, że użycie metalicznego litu może prowadzić do niekontrolowanego wzrostu temperatury i zapłonu systemów, o czym wspomina opis patentowy US2007/0002524A1. Następnym krokiem w rozwoju technologii jest zatem wyeliminowanie pomocniczej elektrody litowej.
W literaturze znane są koncepcje kondensatorów litowo-jonowych, w których jony litu pochodzą z wysoce stężonego roztworu elektrolitycznego [C. Decaux, G. Lota, E. Raymundo-Pinero, E. Frąckowiak, F. Beguin, Electrochim. Acta, 2012, 86, 282-286]. Ponieważ elektrolit jest integralną częścią całego systemu, udało się uniknąć stosowania metalicznego litu i wszystkich kwestii dotyczących bezpieczeństwa jego użytkowania. Ogniwo elektrochemiczne zostało zbudowane z elektrody dodatniej stanowiącej węgiel aktywny i grafitu jako elektrody ujemnej. W przeciwieństwie do powszechnie stosowanego elektrolitu (1-molowy roztwór LiPFs w EC:DMC), wykorzystany został 2-molowy roztwór soli litowej bis(trifluorometano)sulfonoimidu (LiTFSI) w mieszaninie rozpuszczalników EC:DMC. Wybór LiTFSI został podyktowany wyróżniającą się rozpuszczalnością tej soli w porównaniu do konwencjonalnych soli litu. Podczas ładowania ogniwa wzrasta potencjał elektrody z węgla aktywnego, a obniża się potencjał elektrody grafitowej - na skutek interkalacji jonów litu pochodzących z roztworu elektrolitu. Ponieważ maksymalny potencjał elektrody dodatniej musi być ograniczony do ok. 4,2 V vs. Li/Li+ (aby uniknąć utleniania elektrolitu), nie jest możliwe wprowadzenie wszystkich niezbędnych jonów litu jednym impulsem ładowania przy C/10 (gdzie C oznacza teoretyczną pojemność grafitu). Pomimo, że w elektrolicie występuje nadmiar jonów litu, proces pre-interkalacji prowadzi do zauważalnego zmniejszenia stężenia jonów Li+ w objętości elektrolitu. W konsekwencji zmniejszenie stężenia elektrolitu powoduje spadek przewodnictwa, co niestety prowadzi do zmniejszenia mocy układu. Należałoby więc zadbać, aby pomimo interkalacji elektrody grafitowej jonami litu z roztworu, w elektrolicie pozostała taka ilość soli, która pozwoliłaby na utrzymanie jego wysokiego przewodnictwa. Dodatkowo, mając na uwadze bilans ładunku gromadzonego na elektrodzie ujemnej i dodatniej, należy odpowiednio dobrać stężenie reagenta redoks tak, aby ładunek interkalacji (elektroda ujemna) był równoważony reakcją redoks (elektroda dodatnia).
Przedstawione wyżej rozwiązanie dało pozytywny rezultat, który został opisany w polskim opisie wynalazku P.437689. Jednak, w ciągu ostatnich kilku lat włożono ogromne wysiłki w rozwój alternatywnych technologii magazynowania energii elektrycznej, zwłaszcza akumulatorów opartych na innych metalach alkalicznych, takich jak akumulatory sodowo-jonowe i akumulatory potasowo-jonowe. Pierwiastki te stanowią ciekawy substytut dla powszechnie stosowanych układów ze względu na ich podobne właściwości chemiczne do litu, stosunkowo łatwą dostępność i niski koszt. Chemia systemów sodowo-jonowych poczyniła szereg postępów w ostatniej dekadzie co przedstawiono w opisie patentowym WO2016168496A1. Z drugiej strony, stosunkowo niewielu naukowców koncentrowało swoje badania na układach potasowo-jonowych (patent US10593992B2), które mają wyższe napięcie robocze niż układy sodowo-jonowe ze względu na niższy potencjał redoks (-2,93 V dla K/K+ i -2,71 V dla Na/Na+ względem standardowej elektrody wodorowej). W związku z tym układy wykorzystujące jony potasu wydają się bardzo obiecującymi kandydatami do zastąpienia litu w systemach magazynowania energii elektrycznej.
Istotą wynalazku jest hybrydowy kondensator elektrochemiczny składający się z elektrody dodatniej oraz ujemnej, rozdzielonych separatorem. Całość zanurzona jest w bezwodnym roztworze elektrolitu zawierającym tiocyjanian potasu (KSCN) o wzorze 1.
Korzystnie masa KSCN w elektrolicie kondensatora powinna wynosić minimalnie 0,7 masy aktywnej elektrody grafitowej i maksymalnie 1,5 masy aktywnej elektrody grafitowej, korzystnie stosunek ten równy jest 1 (grafit :KSCN).
Optymalny wariant elektrolitu przewiduje mieszaninę tiocyjanianu potasu (KSCN) o wzorze 1 w 1-molowym roztworze heksafluorofosforanu potasu (KPF6) o wzorze 2, a także rozpuszczalników: glikolu dietylenowego (DEG) o wzorze 3 i eteru dimetylowego (DME) o wzorze 4. Stosunek objętościowy DEG:DME wynosi 1:1.
W proponowanym systemie elektroda ujemna zbudowana jest z materiału zawierającego grafit, a elektroda dodatnia zbudowana z materiału węglowego o silnie rozwiniętej powierzchni właściwej. Układ umożliwia interkalację potasu w elektrodę ujemną z wykorzystaniem jonów potasu pochodzących z elektrolitu. Hybrydowy kondensator elektrochemiczny według wynalazku nadaje się do zastosowania w temperaturze od -25 do 65°C, korzystnie 30°C, przy napięciu od 1,6 do 4,5 V, korzystnie 2.0 do 3,8 V.
Zastosowanie rozwiązania według wynalazku pozwoliło na uzyskanie następujących korzyści technologiczno-użytkowych:
• zastosowanie napięcie pracy - 2,0-3,8 V, • brak konieczności pre-interkalacji elektrody ujemnej przy użyciu metalicznego potasu, • wysoka stabilność elektrochemiczna elektrolitu.
Hybrydowy kondensator elektrochemiczny według wynalazku, bazujący na mieszaninie soli tiocyjanianu potasu z heksafluorofosforanem potasu w glikolu dietylenowym i eterze dimetylowym, przedstawiają poniższe przykłady:
Przykład I
W kolbie miarowej o objętości 1 dm3 umieszczono 0,01 mola tiocyjanianu potasu oraz dopełniono 1-molowym roztworem heksafluorofosforanu potasu w glikolu dietylenowym i eterze dimetylowym w stosunku objętościowym 1:1. Składniki mieszano w temperaturze pokojowej do momentu uzyskania jednorodnej mieszaniny, zwanej elektrolitem. Elektrodę ujemną hybrydowego kondensatora elektrochemicznego wykonano z folii miedzianej pokrytej warstwą mieszaniny: grafit SLC1512P (91%), polifluorek winylidenu (PVdF) (8%) oraz sadza węglowa C65 (1%). Elektrodę dodatnią hybrydowego kondensatora elektrochemicznego wykonano z folii aluminiowej pokrytej warstwą o składzie: Kuraray YP80F (80%), politetrafluoroetylen (PTFE) (5%), sadza węglowa C65 (15%). Obie elektrody o powierzchni 2 cm2 rozdzielono przy pomocy dwóch separatorów GF/D. Elektrodę referencyjną wykonano z metalicznego potasu. Tak złożony układ umieszczono w naczyniu 3-elektrodowym, a następnie nasączono roztworem elektrolitu.
Skonstruowany układ w temperaturze 30°C poddano galwanostatycznemu ładowaniu/wyładowaniu; gęstość prądu wyrażono w przeliczeniu na masę elektrody ujemnej (0,2 A-g-1; 1,6 -3,6 V).
Przykład II
W kolbie miarowej o objętości 1 dm3 umieszczono 0,05 mola tiocyjanianu potasu oraz dopełniono 1-molowym roztworem heksafluorofosforanu potasu w glikolu dietylenowym i eterze dimetylowym w stosunku objętościowym 1:1. Składniki mieszano w temperaturze pokojowej do momentu uzyskania jednorodnej mieszaniny, zwanej elektrolitem. Elektrodę ujemną hybrydowego kondensatora elektrochemicznego wykonano z folii miedzianej pokrytej warstwą mieszaniny: grafit SLC1512P (91%), polifluorek winylidenu (PVdF) (8%) oraz sadza węglowa C65 (1%). Elektrodę dodatnią hybrydowego kondensatora elektrochemicznego wykonano z folii aluminiowej pokrytej warstwą o składzie: Kuraray YP80F (80%), politetrafluoroetylen (PTFE) (5%), sadza węglowa C65 (15%). Obie elektrody o powierzchni 2 cm2 rozdzielono przy pomocy dwóch separatorów GF/D. Elektrodę referencyjną wykonano z metalicznego potasu. Tak złożony układ umieszczono w naczyniu 3-elektrodowym, a następnie nasączono roztworem elektrolitu.
Skonstruowany układ w temperaturze 50°C poddano galwanostatycznemu ładowaniu/wyładowaniu; gęstość prądu wyrażono w przeliczeniu na masę elektrody ujemnej (0,1 A-g-1; 2,0-4,0 V).
Przykład III
W kolbie miarowej o objętości 1 dm3 umieszczono 0,1 mola tiocyjanianu potasu oraz dopełniono 1-molowym roztworem heksafluorofosforanu potasu w glikolu dietylenowym i eterze dimetylowym w stosunku objętościowym 1:1. Składniki mieszano w temperaturze pokojowej do momentu uzyskania jednorodnej mieszaniny, zwanej elektrolitem. Elektrodę ujemną hybrydowego kondensatora elektrochemicznego wykonano z folii miedzianej pokrytej warstwą mieszaniny: grafit SLC1512P (91%), polifluorek winylidenu (PVdF) (8%) oraz sadza węglowa C65 (1%). Elektrodę dodatnią hybrydowego kondensatora elektrochemicznego wykonano z folii aluminiowej pokrytej warstwą o składzie: Kuraray YP80F (80%), politetrafluoroetylen (PTFE) (5%), sadza węglowa C65 (15%). Obie elektrody o powierzchni 2 cm2 rozdzielono przy pomocy dwóch separatorów GF/D. Elektrodę referencyjną wykonano z metalicznego potasu. Tak złożony układ umieszczono w naczyniu 3-elektrodowym, a następnie nasączono roztworem elektrolitu.
Skonstruowany układ w temperaturze 65°C poddano galwanostatycznemu ładowaniu/wyładowaniu; gęstość prądu wyrażono w przeliczeniu na masę elektrody ujemnej (0,5 A-g-1; 2,2-4,5 V).
Przykład IV
W kolbie miarowej o objętości 1 dm3 umieszczono 0,2 mola tiocyjanianu potasu oraz dopełniono 1-molowym roztworem heksafluorofosforanu potasu w glikolu dietylenowym i eterze dimetylowym w stosunku objętościowym 1:1. Składniki mieszano w temperaturze pokojowej do momentu uzyskania jednorodnej mieszaniny, zwanej elektrolitem. Elektrodę ujemną hybrydowego kondensatora elektrochemicznego wykonano z folii miedzianej pokrytej warstwą mieszaniny: grafit SLC1512P (91%), polifluorek winylidenu (PVdF) (8%) oraz sadza węglowa C65 (1%). Elektrodę dodatnią hybrydowego kondensatora elektrochemicznego wykonano z folii aluminiowej pokrytej warstwą o składzie: Kuraray YP80F (80%), politetrafluoroetylen (PTFE) (5%), sadza węglowa C65 (15%). Obie elektrody o powierzchni 2 cm2 rozdzielono przy pomocy dwóch separatorów GF/D. Elektrodę referencyjną wykonano z metalicznego potasu. Tak złożony układ umieszczono w naczyniu 3-elektrodowym, a następnie nasączono roztworem elektrolitu.
Skonstruowany układ w temperaturze 0°C poddano galwanostatycznemu ładowaniu/wyładowaniu; gęstość prądu wyrażono w przeliczeniu na masę elektrody ujemnej (0,3 A-g-1; 1,8-3,8 V).
Przykład V
W kolbie miarowej o objętości 1 dm3 umieszczono 0,5 mola tiocyjanianu potasu oraz dopełniono 1-molowym roztworem heksafluorofosforanu potasu w glikolu dietylenowym i eterze dimetylowym w stosunku objętościowym 1:1. Składniki mieszano w temperaturze pokojowej do momentu uzyskania jednorodnej mieszaniny, zwanej elektrolitem. Elektrodę ujemną hybrydowego kondensatora elektrochemicznego wykonano z folii miedzianej pokrytej warstwą mieszaniny: grafit SLC1512P (91%), polifluorek winylidenu (PVdF) (8%) oraz sadza węglowa C65 (1%). Elektrodę dodatnią hybrydowego kondensatora elektrochemicznego wykonano z folii aluminiowej pokrytej warstwą o składzie: Kuraray YP80F (80%), politetrafluoroetylen (PTFE) (5%), sadza węglowa C65 (15%). Obie elektrody o powierzchni 2 cm2 rozdzielono przy pomocy dwóch separatorów GF/D. Elektrodę referencyjną wykonano z metalicznego potasu. Tak złożony układ umieszczono w naczyniu 3-elektrodowym, a następnie nasączono roztworem elektrolitu.
Skonstruowany układ w temperaturze -25°C poddano galwanostatycznemu ładowaniu/wyładowaniu; gęstość prądu wyrażono w przeliczeniu na masę elektrody ujemnej (0,4 A-g-1; 2,4-4,4 V).
Przykład VI
W kolbie miarowej o objętości 1 dm3 umieszczono 1 mol tiocyjanianu potasu oraz dopełniono 1-molowym roztworem heksafluorofosforanu potasu w glikolu dietylenowym i eterze dimetylowym w stosunku objętościowym 1:1. Składniki mieszano w temperaturze pokojowej do momentu uzyskania jednorodnej mieszaniny, zwanej elektrolitem. Elektrodę ujemną hybrydowego kondensatora elektrochemicznego wykonano z folii miedzianej pokrytej warstwą mieszaniny: grafit SLC1512P (91%), polifluorek winylidenu (PVdF) (8%) oraz sadza węglowa C65 (1%). Elektrodę dodatnią hybrydowego kondensatora elektrochemicznego wykonano z folii aluminiowej pokrytej warstwą o składzie: Kuraray YP80F (80%), politetrafluoroetylen (PTFE) (5%), sadza węglowa C65 (15%). Obie elektrody o powierzchni 2 cm2 rozdzielono przy pomocy dwóch separatorów GF/D. Elektrodę referencyjną wykonano z metalicznego potasu. Tak złożony układ umieszczono w naczyniu 3-elektrodowym, a następnie nasączono roztworem elektrolitu.
Skonstruowany układ w temperaturze pokojowej poddano galwanostatycznemu ładowaniu/wyładowaniu; gęstość prądu wyrażono w przeliczeniu na masę elektrody ujemnej (1 A-g-1; 2,0-4,0 V).
Powyższe przykłady wsparto rysunkiem, na którym fig. 1 przedstawia krzywą interkalacji jonów potasu w strukturę grafitu, fig. 2 wykres napięcia pracy układu oraz potencjały pracy elektrody dodatniej i ujemnej podczas 1 cyklu galwanostatycznego ładowania i wyładowania, a fig. 3 woltamogram ilustrujący aktywność redoks jonów tiocyjanianowych w elektrolicie, w którym krzywa prezentuje układ, gdzie elektrodę dodatnią stanowi sadza węglowa, a elektrodę ujemną metaliczny potas.

Claims (3)

1. Hybrydowy kondensator elektrochemiczny składający się z umieszczonych w bezwodnym elektrolicie elektrody dodatniej oraz ujemnej oddzielonych od siebie separatorem, gdzie elektroda ujemna wykonana jest z materiału grafitowego, a elektroda dodatnia wykonana jest z materiału węglowego o silnie rozwiniętej powierzchni właściwej znamienny tym, że elektrolit zawiera tiocyjanian potasu o wzorze 1.
2. Hybrydowy kondensator elektrochemiczny według zastrz. 1 znamienny tym, że zawartość tiocyjanianu potasu w elektrolicie pozostaje w proporcji do masy aktywnej elektrody ujemnej w stosunku mas grafit:tiocyjanian potasu zawierającym się w przedziale 0,7-1,5, korzystnie 1.
3. Hybrydowy kondensator elektrochemiczny według zastrz. 1 albo 2 znamienny tym, że elektrolit stanowi mieszaninę tiocyjanianu potasu o wzorze 1 w 1-molowym roztworze heksafluorofosforanu potasu o wzorze 2, a także rozpuszczalników: glikolu dietylenowego o wzorze 3 i eteru dimetylowego o wzorze 4, przy czym stosunek objętościowy glikol dietylenowy: eter dimetylowy wynosi 1:1.
PL439932A 2021-12-20 2021-12-20 Hybrydowy kondensator elektrochemiczny PL244111B1 (pl)

Priority Applications (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
PL439932A PL244111B1 (pl) 2021-12-20 2021-12-20 Hybrydowy kondensator elektrochemiczny

Applications Claiming Priority (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
PL439932A PL244111B1 (pl) 2021-12-20 2021-12-20 Hybrydowy kondensator elektrochemiczny

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL439932A1 PL439932A1 (pl) 2023-06-26
PL244111B1 true PL244111B1 (pl) 2023-12-04

Family

ID=86945211

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL439932A PL244111B1 (pl) 2021-12-20 2021-12-20 Hybrydowy kondensator elektrochemiczny

Country Status (1)

Country Link
PL (1) PL244111B1 (pl)

Also Published As

Publication number Publication date
PL439932A1 (pl) 2023-06-26

Similar Documents

Publication Publication Date Title
US10629958B2 (en) Aqueous electrolytic solution for power storage device and power storage device including said aqueous electrolytic solution
US10658706B2 (en) Aqueous electrolytic solution for power storage device and power storage device including said aqueous electrolytic solution
JP4202334B2 (ja) 電気化学デバイス
JP7096973B2 (ja) 非水電解液二次電池の製造方法および製造システム
Boltersdorf et al. Electrochemical performance of lithium-ion capacitors evaluated under high temperature and high voltage stress using redox stable electrolytes and additives
US9293796B2 (en) Metal-air battery with dual electrode anode
US20180123134A1 (en) Electrochemically Active Interlayers for Lithium Ion Batteries
JP5151329B2 (ja) 正極体およびそれを用いたリチウム二次電池
US20130280599A1 (en) Electricity storage device
JP2003242964A (ja) 非水電解質二次電池
JP2008510287A (ja) 酸素陰イオンを含む非水系電解液及びこれを用いたリチウム2次電池
US20230037790A1 (en) Green electrolytes for electrochemical energy storage
WO2018013471A1 (en) Metal plating-based electrical energy storage cell
Wang et al. Interface solvation regulation stabilizing the Zn metal anode in aqueous Zn batteries
JP2019102188A (ja) 非水電解質、非水電解質蓄電素子及び非水電解質蓄電素子の製造方法
US10305139B2 (en) Energy storage system
US9209489B2 (en) Battery and mixed molten liquid
PL244111B1 (pl) Hybrydowy kondensator elektrochemiczny
JP4114259B2 (ja) リチウム二次電池用電解液およびそれを用いたリチウム二次電池
US20210296684A1 (en) Secondary battery, battery pack, vehicle, and stationary power supply
PL244110B1 (pl) Hybrydowy kondensator elektrochemiczny
PL244345B1 (pl) Hybrydowy kondensator elektrochemiczny
WO2020059169A1 (en) Secondary battery, battery pack, vehicle, and stationary power supply
US10147969B2 (en) Electrolytic solution for electrochemical devices and electrochemical device in which the electrolytic solution is used
KR101018142B1 (ko) 비수 전해액 및 이를 포함하는 이차 전지