PL242644B1 - Statek typu katamaran - Google Patents

Abstract

Statek typu katamaran, zawiera dwa sztywne kadłuby boczne (1, 2) połączone ze sobą łącznikiem (3) gdzie kadłuby (1, 2) razem z łącznikiem (3) tworzą sztywną formę zawierającą przestrzeń użytkową statku. Statek zawiera opuszczaną i podnoszoną platformę (6) wraz z zespołem napędu tej platformy. Platforma stanowi wydzielony fragment części rufowej pokładu statku, w postaci płaskiej ramy z zamocowaną na powierzchni tej ramy nakładką użytkową. Co najmniej jedna krawędź platformy (6) w położeniu górnym współpracuje z co najmniej jedną krawędzią części rufowej pokładu statku, przy czym rama platformy (6) zamocowana jest do poziomych krawędzi co najmniej dwóch wsporników. Tylna pionowa krawędź każdego wspornika, połączona jest osiami obrotu z parą sztywnych ramion w układzie pantografu połączonych z dwoma poziomymi osiami obrotu zamocowanymi po drugiej stronie tych sztywnych ramion do ściany łącznika (3) kadłubów (1, 2) statku. Ramię prowadzące; w każdej parze ramion połączone jest za pośrednictwem osi obrotu z tłoczyskiem siłownika opuszczania i podnoszenia platformy (6). Cylinder siłownika napędu każdej pary ramion zamocowany jest wychylnie wewnątrz pilersa (5) podporowego pokładu słonecznego (4) statku. W ścianie łącznika (3), pomiędzy kadłubami (1, 2) statku, uformowany jest zespół gniazda z uchylną klapą nośną (29). Uchylna klapa nośna (29) połączona jest z krawędzią gniazda w ścianie łącznika (3) za pośrednictwem osi obrotu. Klapa nośna (29) wyposażona jest w urządzenia do wciągania na jej powierzchnię i do opuszczania ładunku, oraz w zespół mocowania ładunku na powierzchni klapy nośnej (29). Klapa nośna (29) zawiera co najmniej dwie blokady jej pozycji w położeniu zamknięte.

Description

Przedmiotem wynalazku jest statek typu katamaran. Pod tym określeniem w niniejszym opisie patentowym rozumie się statek z własnym napędem żaglowym, silnikowym lub mieszanym, o dwóch bocznych kadłubach połączonych sztywnym łącznikiem, gdzie kadłuby razem z łącznikiem tworzą sztywną formę zawierającą przestrzeń użytkową statku. Rozwiązanie według wynalazku jest dedykowane szczególnie dla dużych jachtów typu katamaran oraz łodzi swath i odnosi się do części rufowej statku.

Duże jachty, w tym jachty typu katamaran, podobnie jak i inne jednostki pływające, są często wyposażone, poza ratowniczymi tratwami pneumatycznymi, także w łodzie do zastosowań turystycznych, ale i ratowniczych. Łodzie zamocowane są zwykle w części rufowej, z użyciem mechanizmów gwarantujących ich wodowanie w krótkim czasie, jeśli zajdą okoliczności wymagające opuszczenia jednostki pływającej. Łodzie tego rodzaju mają zwykle długość od 2 metrów do 8 metrów. Problem łodzi tego rodzaju na dużych jachtach jest bardziej skomplikowany niż na statkach, gdzie jest znacznie więcej miejsca dla usytuowania samych łodzi jak i mechanizmów operacyjnych służących do ich opuszczania na wodę i podejmowania z wody. Na jachtach, nawet dużych, znajduje się mniejsza ilość miejsca do dyspozycji zarówno dla samych łodzi, jak i dla mechanizmów operowania tymi łodziami. Wykorzystanie tego rodzaju łodzi, o kadłubach sztywnych lub pneumatycznych, z własnym napędem motorowym, jest na dużych jachtach szersze, nie ogranicza się do zadań ratowniczych, lecz obejmuje również aktywności rekreacyjne użytkowników. Oczekiwania armatorów takich jachtów kierują się więc w stronę ułatwienia wodowania i podejmowania z wody wymienionych łodzi, które w tym przeznaczeniu zwykle stanowią szybkie łodzie często na pływakach pontonowych. Łodzie te spełniają poza zadaniami ratowniczymi gdy wystąpi taka potrzeba, także funkcje rekreacyjne, służąc pasażerom do wycieczek lub do transportu na pobliski ląd, gdzie jacht o większych gabarytach nie ma podejścia.

Z tych względów konstrukcje dużych jachtów są opracowywane z założeniem ułatwienia manewrów wodowania i podejmowania z wody wymienionych łodzi, co przyczynia się do zwiększenia atrakcyjności użytkowania jachtów. Znane są rozwiązania urządzeń służących do manewrowania tego rodzaju łodziami. Rozwiązania opuszczanych i podnoszonych platform rufowych z wymienionymi łodziami, stosowane są na dużych jachtach typu katamaran. Katamaran zawiera dwa, zasadniczo równoległe do siebie, połączone sztywno kadłuby. Jachty tego rodzaju projektowane są w różnych wielkościach, od dużych jednostek oceanicznych po małe jachty. Mogą one być wyposażone zaró wno w napęd motorowy, jak i w napęd żaglowy.

Jedną z zalet kadłuba statku typu katamaran jest nadwodny łącznik, stanowiący część formy pokładu pomiędzy bocznymi kadłubami. W szeregu znanych rozwiązaniach pozwala on na lokowanie rozwiązań użytkowych. Znane są rozwiązania, gdzie w rufowej części statku pomiędzy bocznymi kadłubami, projektuje się rufową skrajną ruchomą platformę, która jest przystosowana do opuszczana do powierzchni wody i niżej oraz podnoszenia z powrotem do powierzchni rufowej części pokładu. Platforma ta poza zastosowaniami dla wodowania i podejmowania z wody opisanej wyżej łodzi, może pełnić także funkcję rekreacyjną, umożliwiając pasażerom korzystanie ze sportów wodnych.

Rozwiązanie tego rodzaju, dedykowane dla statku typu katamaran, znane jest z francuskiego opisu patentowego FR 2931448. Przedstawiono w tym dokumencie urządzenie do pionowego przemieszczania platformy przenoszącej ładunek przy utrzymaniu jej w poziomie. Urządzenie, pomiędzy kadłubami katamaranu zawiera platformę, na której posadowiony jest ładunek, lub dołączona łódź, na przykład łódź pontonowa. Urządzenie zwiera gondolę, do której przegubowo zamocowane jest ramię nośne stanowiące podstawę do której zamocowana jest platforma. Wymieniona gondola z drugiej strony jest zamocowana do ramienia mocującego, którego wolny koniec jest zamocowany wychylnie do konstrukcji kadłuba łodzi, na poziomej osi obrotu, przebiegającej poprzecznie do płaszczyzny symetrii wzdłużnej jachtu. Wymienione co najmniej jedno ramię mocujące ma zmienne nachylenie co pozwala obniżać i podnosić platformę z łodzią, dla wodowania lub podejmowania łodzi z wody. Wzdłuż ramienia mocującego zamocowany jest przesuwnie metalowy trzpień połączony z jednej strony przegubowo z gondolą i z drugiej strony z tłoczyskiem siłownika hydraulicznego. Ucho cylindra siłownika hydraulicznego z drugiej strony jest połączone z tym końcem ramienia mocującego, które jest wychylnie zamocowane do kadłuba jachtu. Jak powiedziano wyżej, platforma według tego znanego rozwiązania jest zamocowana na co najmniej jednej gondoli z wychylnym ramieniem mocującym. W niektórych znanych rozwiązaniach są to dwie boczne gondole, na dwóch ramionach mocujących i do tych dwóch gondol zamocowana jest na ramionach nośnych po prawej i po lewej stronie platforma. Ramiona mocujące pracują równolegle i podnoszą zamocowaną do ramion nośnych platformę. Każde z ramion mocujących wyposażone jest w opisany przesuwny pręt połączony z opisanym siłownikiem. Przesuwny pręt stanowi przedłużenie tłoczyska siłownika.

Do tłoczyska siłownika zamocowany jest krążek linowy, przez który przeprowadzony jest elastyczny środek przenoszenia siły rozciągającej, na przykład w postaci giętkiego cięgna, zamocowanego z jednej strony do stałego punktu kadłuba. Cięgno przeprowadzone jest poprzez wymieniony krążek linowy tłoczyska siłownika wymienionego ramienia mocującego i drugi koniec cięgna zamocowany jest do wymienionego wychylnego ramienia mocującego w stałym punkcie tego ramienia. W tym znanym rozwiązaniu wysuwanie tłoczyska z cylindra siłownika zwiększa odległość między stałym punktem mocowania cięgna do kadłuba a stałym punktem mocowania cięgna do ramienia podnoszącego. Następuje to na skutek przemieszczania krążka linowego wraz z tłoczyskiem siłownika, co powoduje odchylenie ramienia podnoszącego, i za pośrednictwem gondoli i ramienia nośnego opuszczenie platformy w kierunku do lustra wody. Całkowite wysunięcie tłoczyska z cylindra siłownika powoduje maksymalne obniżenie platformy co umożliwia na przykład wodowanie łodzi posadowionej na platformie. Całkowite wsunięcie tłoczyska do cylindra siłownika, powoduje zmniejszenie odległości pomiędzy stałym punktem mocowania cięgna do kadłuba i stałym punktem mocowania tego cięgna do ramienia podnoszącego, a więc podniesienie platformy do górnego przewidzianego projektowo poziomu, wraz z podjętą z wody łodzią. Metalowy pręt przesuwny, stanowi przedłużenie tłoczyska siłownika i współpracuje z ramieniem nośnym, korygując w układzie pantografu poziom platformy w czasie jej podnoszenia i opuszczania. W tym znanym rozwiązaniu zaproponowano także śrubowy zespół regulacji długości ramion podnoszących w przypadku konieczności korekty położenia jednego z ramion nośnych, gdy platforma posadowiona jest po prawej i lewej stronie, na dwóch ramionach nośnych, celem zachowania przez platformę poziomego położenia.

W innym rozwiązaniu, znanym z opisu patentowego FR 3054820 przedstawiono inną odmianę zespołu opuszczania i podnoszenia platformy w części rufowej statku typu katamaran, gdzie także wykorzystano siłownik zamocowany do ramienia podnoszącego wraz z zespołem krążków linowych przez który poprowadzono elastyczne cięgno.

Kolejne znane rozwiązanie przedstawiono w dokumencie patentowym US 2013/0340668. Przedmiotem tego rozwiązania jest urządzenie służące do podnoszenia i opuszczania łodzi, platform i ładunku w części rufowej statku typu katamaran. Urządzenie zawiera platformę i co najmniej jeden zespół podnoszenia. Zespół zawiera ponadto element wychylny pomiędzy skrajnymi położeniami, połączone z nim ramię, oraz łącznik sterujący przymocowany do tego ramienia. Wszystkie elementy skonfigurowane są do przemieszczania ramienia z platformą między pierwszym i drugim położeniem. W niektórych aspektach urządzenie wykazuje ruch podobny do pantografu, ułatwiając podniesienie i obniżenie w poziomie łodzi, platform i ładunku. Opisane jest w tym opisie znane urządzenie podnoszące zamontowane na statku wielokadłubowym, takim jak katamaran, skonfigurowane do podnoszenia kombinowanej platformy pływającej wraz z pontonem. Według tego znanego rozwiązania ruchoma platforma zamocowana jest na co najmniej jednym ramieniu nośnym i dołączona jest do stałej konstrukcji kadłuba na dwóch parach zasadniczo równoległych wychylnych ramion, po prawej i po lewej stronie ruchomej platformy, co pozwala na opuszczanie i podnoszenie platformy, przy czym zachowuje ona położenie poziome.

W przypadku statków typu katamaran lub typu swath, w znanych rozwiązaniach, ruchoma platforma rufowa stanowi opuszczany i podnoszony fragment rufowej, nadwodnej części pokładu, który zlokalizowany jest pomiędzy tylnymi częściami kadłubów katamaranu i współpracuje z co najmniej jedną krawędzią wybrania w części rufowej pokładu statku.

Rozwiązania znane ze stanu techniki zawierają szereg elementów przeniesienia napędu opuszczania i podnoszenia platformy w rufowej części statku typu katamaran. Umiejscowienie zespołu napędowego tej platformy w części dolnej łącznika statku, powoduje że siłownik pozycjonowany jest korzystnie w położeniu zbliżonym do poziomu, lub wykorzystuje się siłownik o niewielkim skoku tłoczyska. Tego rodzaju pozycjonowanie siłownika wymusza zastosowanie mechanizmu zawierającego więcej elementów przeniesienia napędu, w tym mechanizmów zawierających cięgna giętkie z systemem krążków linowych, co nie jest korzystne zarówno ze względów sprawności takich mechanizmów, jak i ich ewentualnej usterkowości. Zadaniem wynalazku jest uproszczenie mechanizmu napędowego platformy rufowej, a przez to podwyższenie jego sprawności.

Zadanie to rozwiązano według zastrzeżenia 1, poprzez zamocowanie cylindra siłownika napędowego mechanizmu zespołu opuszczania i podnoszenia platformy rufowej, we wnętrzu pilersa podporowego zlokalizowanego w rufowej części statku typu katamaran. Pilersy podporowe zlokalizowane w rufowej części statku wymienionego typu, podpierające z prawej i z lewej strony pokład słoneczny nad tą częścią statku, stanowią kształtowniki zamknięte, o stosunkowo przestrzennym wnętrzu. Wnętrze pilersów pozwoliło na umieszczenie tam cylindrów siłowników, których tłoczyska sięgają bezpośrednio do sztywnych ramion prowadzących w układzie prawego i lewego pantografu platformy rufowej według wynalazku. Wnętrze pilersa prawego i lewego pozwoliło także na niezbędne wychylenia cylindrów wymienionych siłowników zamocowanych wewnątrz pilersów. Wnętrze pilersów pozwala dodatkowo na zmianę kąta nachylenia cylindra każdego w dwóch siłowników, prawego i lewego, w trakcie opuszczania i podnoszenia platformy rufowej. W rozwiązaniu według wynalazku, pomiędzy ramieniem prowadzącym pantografu, a konstrukcją stałą statku w postaci pilersa podporowego, znajduje się jeden element przeniesienia napędu, w postaci siłownika. Dotyczy to elementów napędu po prawej i po lewej stronie platformy rufowej. Dzięki rozwiązaniu według wynalazku wyeliminowano pośrednie elementy przeniesienia napędu, przez co uzyskano wzrost sprawności i niezawodności zespołu napędu platformy. Tak umiejscowiony cylinder siłownika, tłoczyskiem w dół, jest dodatkowo chroniony mechanicznie we wnętrzu kształtownika pilersa, a także jest chroniony przed bezpośrednim działaniem wody morskiej. Większą część czasu rejsu, tłoczysko w położeniu podniesionym platformy, jest schowane w cylindrze siłownika, co jest korzystne z punktu widzenia korozyjnego.

Załamanie ramienia prowadzącego w sąsiedztwie wspornika platformy rufowej i zastosowanie blach węzłowych pozwoliło zamocować tłoczysko siłownika na poziomej osi, poza teoretyczną linią łączącą oba końce załamanego ramienia prowadzącego, co ma duże znaczenie dla bezpieczeństwa mocowania tłoczyska do pantografu, zwłaszcza podczas żeglugi. Jednocześnie zastosowane tu blachy węzłowe wzmocniły oba ramiona prowadzące obu pantografów i pozwoliły uzyskać kształt zbliżony do litery L, gdzie krótszy odcinek tej litery L jest skierowany do góry i współpracując z częścią stałą konstrukcji łącznika statku typu katamaran, pomiędzy kadłubami bocznymi, stanowi blokadę górnego położenia platformy rufowej.

Ramię ustalające w układzie pantografu stanowi kształtownik zamknięty, który zawiera na swojej długości przecięcie, przy czym obie części tak przeciętego ramienia ustalającego zaopatrzone są we współpracujące ze sobą kołnierze łączące wymienione części w jedną całość w sposób rozłączny. W miarę potrzeby, w trakcie przeglądu okresowego statku na doku, kołnierze można rozłączyć i umieścić między nimi przekładki dystansowe, co prowadzi do korekty poziomu platformy rufowej według wynalazku, w przypadku zmiany w trakcie użytkowania.

Wynalazek rozwiązuje także zagadnienie garażowania na statku typu katamaran, skutera wodnego, przeznaczonego do użytku dla pasażerów lub załogi. Zaproponowane rozwiązanie pozwala na wodowanie skutera z powierzchni zaproponowanej klapy nośnej zlokalizowanej w sąsiedztwie platformy rufowej według wynalazku. Podniesienie klapy nośnej pozwala zamknąć skuter w przestrzeni między pokładem, a ścianą łącznika kadłubów. Zaproponowane rozwiązanie stwarza przestrzeń do magazynowania także innego wyposażenia, według potrzeb użytkowników statku, a także pozwala wykorzystać platformę w trakcie obsługi skutera zamocowanego na klapie nośnej.

Według wynalazku, statek typu katamaran zawiera dwa sztywne kadłuby boczne połączone ze sobą łącznikiem. Kadłuby razem z łącznikiem tworzą sztywną formę, na bazie której buduje się przestrzeń użytkową statku. Statek wyposażony jest w urządzenia napędu i sterowania oraz inne, znane wyposażenie dla bezpieczeństwa i wygody pasażerów oraz załogi. Statek zawiera opuszczaną i podnoszoną platformę wraz z zespołem napędu tej platformy, przy czym platforma stanowi wydzielony fragment części rufowej pokładu statku, w postaci płaskiej ramy z zamocowaną na powierzchni tej ramy nakładką użytkową. Co najmniej jedna krawędź platformy rufowej w położeniu górnym współpracuje z co najmniej jedną krawędzią części rufowej statku, przy czym rama platformy rufowej w tym rozwiązaniu zamocowana jest do poziomych krawędzi prawego i lewego wspornika tej platformy. Tylna pionowa krawędź każdego wspornika, połączona jest osiami obrotu z dwoma parami sztywnych ramion w układzie pantografu, przy czym sztywne ramiona stanowią kształtowniki zamknięte. Drugie końce obu sztywnych ramion każdego pantografu połączone są z dwoma poziomymi osiami obrotu zamocowanymi do części dolnej łącznika obu kadłubów statku. W każdej parze sztywnych ramion w układzie pantografu, jedno ramię stanowi ramię prowadzące, zaś drugie ramię stanowi ramię ustalające poziom platformy. Ramię prowadzące w każdej parze ramion połączone jest za pośrednictwem osi obrotu z tłoczyskiem siłownika opuszczania i podnoszenia platformy rufowej, przy czym cylinder wymienionego siłownika zamocowany jest wychylnie do części stałej konstrukcji statku, w strefie łącznika pomiędzy kadłubami bocznymi.

Według wynalazku statek charakteryzuje się tym, że część stałą konstrukcji łącznika statku, do której zamocowany jest wychylnie cylinder siłownika podnoszenia i opuszczania platformy, stanowi powierzchnia wewnętrzna kształtownika zamkniętego, stanowiącego pilers podporowy rufowej części kolejnego poziomu statku. Pod pojęciem kolejnego poziomu statku rozumie się w tym opisie patentowym wyższy pokład słoneczny lub zadaszenie nad pokładem.

W zespole napędu platformy, końcowy odcinek ramienia prowadzącego pantografu, w sąsiedztwie wspornika platformy rufowej korzystnie jest załamany w stosunku do pozostałego odcinka tego ramienia prowadzącego tak, że oba odcinki tego ramienia prowadzącego tworzą kąt rozwarty. W obrębie tego połączenia wymienionych dwóch odcinków ramienia prowadzącego, do ramienia prowadzącego zamocowane są blachy węzłowe.

Oś obrotu na końcu tłoczyska siłownika opuszczania i podnoszenia platformy rufowej zamocowana jest korzystnie pomiędzy wymienionymi blachami węzłowymi każdego ramienia prowadzącego, pomiędzy ramionami kąta rozwartego, poza osiami symetrii wzdłużnej obu odcinków ramienia prowadzącego.

W korzystnej wersji rozwiązania według wynalazku, blachy węzłowe każdego ramienia prowadzącego mają kształt zbliżony do litery L, której krótszy element skierowany jest do góry. Ten fragment blachy węzłowej, współpracując z dolną częścią łącznika kadłuba statku, pomiędzy kadłubami bocznymi, stanowi blokadę górnego położenia platformy rufowej.

Ramię ustalające w każdej parze ramion w układzie pantografu, korzystnie stanowi kształtownik zamknięty, który zawiera na swojej długości poprzeczne przecięcie. Obie części tak przeciętego ramienia ustalającego zaopatrzone są we współpracujące ze sobą kołnierze łączące wymienione części w jedną całość.

Pomiędzy kołnierzami łączącymi odcinki ramienia łączącego korzystnie znajduje się co najmniej jedna podkładka dystansowa. Kolejne podkładki dystansowe pozwalają na regulację poziomego położenia platformy rufowej.

W dnie łącznika, pomiędzy kadłubami statku, w sąsiedztwie platformy rufowej, od strony dziobu statku, korzystnie uformowany jest zespół gniazda z zamykającą uchylną klapą nośną. Uchylna klapa nośna połączona jest z krawędzią gniazda w ścianie łącznika za pośrednictwem osi obrotu, przy czym wymieniona klapa nośna wyposażona jest w urządzenia do wciągania na jej powierzchnię i do opuszczania ładunku, oraz w zespół mocowania ładunku na górnej powierzchni wymienionej uchylnej klapy nośnej. Klapa nośna zawiera co najmniej dwa rygle blokujące jej pozycję w położeniu zamkniętym.

Urządzenie do wciągania i opuszczania ładunku korzystnie stanowi wciągarka zamocowana na klapie nośnej w pobliżu krawędzi połączenia wymienionej uchylnej klapy nośnej ze ścianą łącznika kadłubów statku. Uchylna klapa nośna wyposażona jest po bokach w ucha mocowania tłoczysk siłowników zamykania i otwierania tej klapy.

Ładunek na górnej powierzchni uchylnej klapy nośnej, w korzystnej wersji wynalazku, stanowi skuter wodny.

Zespół mocowania skutera wodnego mogą stanowić przytwierdzone do górnej powierzchni klapy nośnej szyny oraz ucha do sztormowania skutera wodnego.

Przedmiot wynalazku pokazany został w przykładzie wykonania na załączonym rysunku, na którym poszczególne figury ilustrują:

Fig. 1 - widok statku typu katamaran od strony rufy.

Fig. 2 - przekrój części rufowej płaszczyzną zgodną z osią symetrii wzdłużnej pilersa podporowego, z uwidocznieniem platformy rufowej w położeniu górnym i w położeniu dolnym.

Fig. 3 - widok mechanizmu platformy rufowej w górnym położeniu.

Fig. 4 - widok mechanizmu platformy rufowej w dolnym położeniu.

Fig. 5 - ramię prowadzące pantografu.

Fig. 6 - ramię ustalające pantografu.

Fig. 7 - wspornik.

Fig. 8 - cęgi ramion sztywnych.

Fig. 9 - perspektywiczny widok części rufowej statku z klapą nośną.

Fig. 10 - widok statku według fig. 9 w kierunku zgodnym z osią symetrii wzdłużnej.

Fig. 11 - przekrój części rufowej statku według fig. 9 z zamkniętą klapą nośną.

Fig. 12 - przekrój części rufowej statku według fig. 9 z otwartą klapą nośną.

Fig. 13 - przekrój według fig. 12 z widocznym skuterem wodnym.

Fig. 14 - klapa nośna.

Na rysunku fig. 1 pokazano w przykładzie wykonania statek typu katamaran widziany od rufy. Statek zawiera dwa sztywne kadłuby boczne 1,2 połączone ze sobą łącznikiem 3. Kadłuby boczne 1, 2 razem z łącznikiem 3 stanowią jednolitą, sztywną formę, na bazie której w trakcie budowy realizuje się przestrzenie użytkowe poszczególnych fragmentów statku. W tym przykładzie wykonania, grubość ściany tej formy wynosi 40 mm i stanowi ona znaną kompozytową konstrukcję warstwową. Z takiego warstwowego tworzywa utworzona jest jednolita forma w postaci dwóch bocznych kadłubów 1,2 połączonych łącznikiem 3.

Statek w tym przykładzie wykonania wyposażony jest w pokład słoneczny 4 podparty na dwóch tylnych pilersach 5. Kadłuby boczne 1,2 razem z łącznikiem 3, pokładem słonecznym 4 i pozostałymi elementami konstrukcyjnymi, tworzą sztywną formę zamykającą przestrzeń użytkową statku. Statek wyposażony jest w zwykle stosowane urządzenia napędu i sterowania oraz inne, znane wyposażenie dla bezpieczeństwa i wygody pasażerów oraz załogi.

Statek w tym przykładzie wykonania zawiera opuszczaną i podnoszoną platformę 6 wraz z zespołem napędu tej platformy, przy czym platforma 6 stanowi wydzielony fragment części rufowej pokładu statku, w postaci płaskiej ramy 7 z zamocowaną na powierzchni tej ramy nakładką użytkową 8. Pokazano to na rysunkach fig. 3 oraz fig. 4. Rama 7 wykonana jest w tym przykładzie wykonania w postaci metalowej kratownicy, zaś nakładka użytkowa 8 stanowi w tym przykładzie wykonania płytę kompozytową o szorstkiej powierzchni. W innych przykładach wykonania rama i nakładka mogą być wykonane z innych materiałów.

Na rysunku fig. 2 pokazano, że krawędź 9 platformy 6 w położeniu górnym współpracuje z co najmniej jedną krawędzią 10 części rufowej łącznika 3 statku. Pokazano na tym rysunku, że krawędzie 9, 10 sąsiadują ze sobą i są do siebie dostosowane kształtem tak, aby pomiędzy tymi krawędziami 9, 10 nie było szczeliny o niebezpiecznej szerokości.

Rama 7 platformy rufowej 6 w tym przykładzie wykonania zamocowana jest do poziomych krawędzi prawego wspornika 11 i lewego wspornika 12. Wspornik 11 pokazano w widoku na rysunku fig. 3 oraz fig. 4, a także szczegółowo na rysunku fig. 7. Wspornik 12 ma taką samą konstrukcję. Na rysunku fig. 2 pokazano przekrój mechanizmu platformy w dwóch położeniach: dolnym i górnym. Dlatego na tym rysunku pokazany jest wspornik 12 w dwóch położeniach.

Tylna pionowa krawędź 13 wspornika 11, połączona jest osiami obrotu 14 z dwoma sztywnymi ramionami 15, 16 w układzie pantografu, przy czym sztywne ramiona 15 stanowią kształtowniki zamknięte o prostokątnym przekroju poprzecznym. Drugie końce obu sztywnych ramion 15, 16 każdego pantografu osadzone są obrotowo na poziomych osiach obrotu 17 osadzonych w cęgach mocujących 28 zamocowanych do części dolnej łącznika 3 obu kadłubów 1, 2 statku. Pokazano to na rysunku fig. 2.

W każdej parze sztywnych ramion 15, 16 w układzie pantografu, jedno ramię stanowi ramię prowadzące 15, zaś drugie ramię stanowi ramię ustalające 16. Ramię ustalające ma za zadanie utrzymanie poziomego położenia platformy 6 w czasie jej opuszczania i podnoszenia. W tym przykładzie wykonania, jak to pokazano na rysunkach fig. 2, fig. 3 oraz fig. 4, ramię ustalające 16 znajduje się poniżej ramienia prowadzącego 15, jednakże w innych przykładach wykonania wzajemne położenie ramion 15, 16 może być odwrotne.

Na rysunku fig. 4 pokazano, że ramię prowadzące 15, w każdej parze ramion 15, 16 połączone jest za pośrednictwem osi obrotu 18 z tłoczyskiem 19 siłownika opuszczania i podnoszenia platformy rufowej 6. Cylinder 20 wymienionego siłownika zamocowany jest wychylnie do części stałej konstrukcji statku, w strefie łącznika 3 pomiędzy kadłubami bocznymi 1, 2.

W rozwiązaniu według wynalazku, część stałą konstrukcji łącznika 3 statku, do której zamocowany jest wychylnie cylinder 20 siłownika podnoszenia i opuszczania platformy 6, stanowi powierzchnia wewnętrzna kształtownika zamkniętego, stanowiącego pilers 5 podporowy rufowej części pokładu słonecznego 4 statku. W innych przykładach wykonania, pilers 5 może być podporą innych elementów stanowiących kolejny poziom statku, na przykład pokładu słonecznego ponad częścią rufową pokładu statku. Usytuowanie mocowania cylindra 20 siłownika pokazano na rysunku fig. 2, fig. 3 oraz fig. 4.

W zespole napędu platformy 6, końcowy odcinek 21 ramienia prowadzącego 15 w sąsiedztwie wspornika 11, 12 platformy rufowej 6 korzystnie jest załamany w stosunku do pozostałego odcinka 22 tego ramienia prowadzącego 15 tak, że oba odcinki 21, 22 tego ramienia prowadzącego 15 tworzą kąt rozwarty. Pokazano to na rysunku fig. 5. Pokazano na tym rysunku, że w obrębie tego połączenia wymienionych dwóch odcinków 21, 22 ramienia prowadzącego 15, do ramienia prowadzącego 15 zamocowane są blachy węzłowe 23. Tak samo skonstruowane jest drugie ramię prowadzące 16 w drugim pantografie, po drugiej stronie platformy 6. Do blach węzłowych 23 w każdym ramieniu prowadzącym 15 zamocowana jest oś 24, na której osadzone jest wychylnie ucho tłoczyska 19 siłownika. Oś obrotu 24, na której osadzone jest ucho tłoczyska 19 siłownika opuszczania i podnoszenia platformy 6, zamocowana jest w tym przykładzie wykonania pomiędzy blachami węzłowymi 23 każdego ramienia prowadzącego 15, pomiędzy ramionami kąta rozwartego, a więc poza osiami symetrii wzdłużnej obu odcinków 21, 22 ramienia prowadzącego 15.

W korzystnej wersji rozwiązania według wynalazku, blachy węzłowe 23 ramienia prowadzącego 15 mają kształt zbliżony do litery L. Pokazano to wyraźnie na rysunku fig. 2 oraz fig. 5. Blacha węzłowa 23 usytuowana jest tak, że krótszy element litery L skierowany jest do góry. Ten fragment blachy węzłowej 23, współpracując z dolnym fragmentem ściany łącznika 3 pomiędzy kadłubami bocznymi 1,2 statku i stanowi ogranicznik górnego położenia platformy rufowej 6. Pomiędzy blachami węzłowymi 23 każdego z ramion prowadzących 15 zamocowana jest rolka 38 stanowiąca wymieniony ogranicznik. Jednocześnie z rolką 38 współpracuje nie pokazany na rysunkach, znany hydrauliczny trzpień blokady, wchodzący pod tę rolkę 38 i blokujący platformę 6 w górnym położeniu pokazanym na rysunku fig. 3.

Ramię ustalające 16 w każdej parze ramion 15, 16 w układzie pantografu, w tym przykładzie wykonania stanowi kształtownik zamknięty o przekroju poprzecznym prostokątnym. Ramię 16 zawiera na swojej długości poprzeczne przecięcie dzielące to ramię na części 25, 26. Obie części 25, 26 tak przeciętego ramienia ustalającego 16 zaopatrzone są we współpracujące ze sobą, znane kołnierze 27 łączące wymienione części 25, 26 w jedną całość. Pomiędzy kołnierzami 27 łączącymi części 25, 26 ramienia łączącego 16 w tym przykładzie wykonania znajduje się znana, nie pokazana na rysunku, podkładka dystansowa dla regulacji poziomego położenia platformy 6. Według tego przykładu wykonania, pomiędzy kołnierze 27 obu części 25, 26 ramienia łączącego 16, mogą być wstawiane kolejne podkładki dystansowe o takiej samej, lub różnej grubości. Skutkiem wstawienia tych znanych podkładek dystansowych pomiędzy wymienione kołnierze 27 jest wydłużanie ramienia ustalającego 16, a więc regulacja pozioma platformy 6, jeżeli okaże się to konieczne. Wyjęcie podkładek dystansowych spomiędzy kołnierzy 27 łączących części 25, 26 ramienia ustalającego 16 powoduje skrócenie długości ramienia ustalającego 16, a więc regulację poziomu platformy 6 w drugą stronę.

Końce ramienia prowadzącego 15 i ramienia ustalającego 16 zamocowane są obrotowo na osiach obrotu 17 w cęgach mocujących 28 zamocowanych do dna łącznika 3 statku. Pokazano to na rysunku fig. 2.

Platforma 6 jest wyposażona w tym przykładzie wykonania, na swojej roboczej powierzchni w znane, nie pokazane na załączonych rysunkach, gniazda mocowania motorowej łodzi pontonowej. W innych przykładach wykonania na platformie mogą być mocowane inne rodzaje łodzi, lub inne przedmioty, w zależności od potrzeb użytkownika statku.

Na rysunku fig. 10 pokazano przedmiot wynalazku w drugim przykładzie wykonania w widoku od strony rufy. Część rufową statku w tym przykładzie wykonania pokazano także w widoku perspektywicznym na rysunku fig. 9. Pokazano tu platformę 6 w położeniu dolnym, jak widać na rysunk u fig. 10, poniżej poziomu linii wodnej. W sąsiedztwie platformy 6, od strony dziobu statku widoczna jest w położeniu otwartym klapa nośna 29, której dolna krawędź znajduje się poniżej linii wodnej oznaczonej na rysunku fig. 10 symbolem trójkąta. Klapa nośna 29, po opuszczeniu w dół, czyli po otwarciu, może być załadowana ładunkiem, w postaci sprzętu różnego przeznaczenia, przydatnego w czasie rejsu.

Na rysunku fig. 11 oraz fig. 12 pokazano ten sam fragment części rufowej statku w przekroju z platformą 6 w położeniu podniesionym. Położenie platformy 6 pokazane na rysunku fig. 11 jest położeniem spoczynkowym, w czasie rejsu, gdy platforma 6 nie jest używana. Zwykle jest na niej zamocowana, nie pokazana na rysunkach, znana łódź pontonowa z napędem silnikowym.

Na rysunku fig. 11 klapa nośna 29 znajduje się w położeniu zamknięte, w jakim zwykle jest w czasie rejsu. W tych warunkach ładunek zgromadzony na klapie nośnej 29 od strony wnętrza statku jest zabezpieczony w czasie żeglugi przed wodą morską i jest dostępny od strony pokładu poprzez znane uchylne klapy w pokładzie 30 statku. Natomiast na rysunku fig. 12 pokazano tę samą klapę nośną 29 w położeniu otwarte. Jak widać wolna krawędź klapy nośnej 29 znajduje się poniżej poziomu wody. Na rysunku fig. 13 pokazano, że na otwartej klapie nośnej 29, jako ładunek znajduje się podniesiony z wody skuter wodny 31. Klapa nośna 29 jest dedykowana w tym przykładzie wykonania do garażowania i podejmowania z wody skutera wodnego 31. Na rysunkach od fig. 9 do fig. 13 pokazano, że klapa nośna 29 może być opuszczana i podnoszona pomiędzy prawym i lewym pantografem opisanej powyżej platformy 6. W innych przykładach zastosowania klapa nośna 29 może służyć do przechowywania na statku desek surfingowych, sprzętu do nurkowania lub innego rodzaju ładunków potrzebnych w czasie rejsu.

Klapa nośna została szczegółowo pokazana w przykładzie wykonania na rysunku fig. 14. W tym przykładzie wykonania klapa nośna 29 jest prostokątna i na krótszej krawędzi ma zamocowany zespół osi obrotu 32. Ten zespół osi obrotu 32 klapy nośnej 29 jest zamocowany z drugiej strony do ściany łącznika 3. W pobliżu osi obrotu 32 zamocowana jest wciągarka 33 na stelażu 34. Wciągarka 33 służy do wyciągnięcia z wody skutera wodnego 31 na powierzchnię wymienionej klapy nośnej 29. W tym przykładzie wykonania klapa nośna 29 jest dla tego celu wyposażona w prowadnice 35. W tym przykładzie wykonania prowadnice 35 pokryte są ślizgową powłoką teflonową.

Po umieszczeniu skutera wodnego 31 na prowadnicach 35, klapę nośną 29 podnosi się siłownikami 36 do krawędzi nie pokazanego na tych rysunkach gniazda uformowanego w ścianie łącznika 3. Gniazdo klapy nośnej 29 stanowi otwór w ścianie łącznika 3 kadłubów 1,2 ze znanym obwodowym kołnierzem, przy czym wymienione gniazdo jest dostosowane kształtem do kształtu klapy nośnej 29, i po podniesieniu klapy nośnej 29 do położenia zamknięte, klapa 29 tworzy z gniazdem szczelne połączenie. Obwodową uszczelkę 37 styku krawędzi klapy nośnej 29 i krawędzi gniazda ściany łącznika 3 pokazano na rysunku fig. 14. Na tym samym rysunku pokazano także blokady 39 położenia zamknięte klapy nośnej 29. Zmiana położenia rygli blokad 39 klapy nośnej 29 jest realizowana znanymi siłownikami zasilanymi hydraulicznym czynnikiem roboczym ze znanego układu zasilania hydraulicznym czynnikiem roboczym.

Wykaz oznaczeń na rysunku

1. Kadłub boczny.

2. Kadłub boczny.

3. Łącznik.

4. Pokład słoneczny.

5. Pilers.

6. Platforma.

7. Rama.

8. Nakładka użytkowa.

9. Krawędź platformy.

10. Krawędź części rufowej łącznika.

11. Wspornik.

12. Wspornik.

13. Pionowa krawędź wspornika.

14. Oś obrotu.

15. Ramię prowadzące.

16. Ramię ustalające.

17. Oś obrotu.

18. Oś obrotu.

19. Tłoczysko siłownika.

20. Cylinder siłownika.

21. Końcowy odcinek ramienia prowadzącego.

22. Początkowy odcinek ramienia prowadzącego.

23. Blacha węzłowa.

24. Oś ucha tłoczyska.

25. Początkowa część ramienia ustalającego.

26. Końcowa część ramienia ustalającego.

27. Kołnierz.

28. Cęgi mocujące.

29. Klapa nośna.

30. Pokład statku.

31. Skuter wodny.

32. Oś obrotu klapy nośnej.

33. Wciągarka.

34. Stelaż wciągarki

35. Prowadnica.

36. Siłownik.

37. Uszczelka.

38. Rolka.

39. Blokada.

Claims (10)

1. Statek typu katamaran, zawierający dwa sztywne kadłuby boczne (1, 2) połączone ze sobą łącznikiem (3), gdzie kadłuby (1,2) razem z łącznikiem (3) tworzą sztywną formę zawierającą przestrzeń użytkową statku, który wyposażony jest w urządzenia napędu i sterowania, przy czym statek zawiera opuszczaną i podnoszoną platformę (6) wraz z zespołem napędu tej platformy, gdzie platforma stanowi wydzielony fragment części rufowej pokładu statku i ma postać płaskiej ramy (7) z zamocowaną na powierzchni tej ramy nakładką użytkową (8), zaś co najmniej jedna krawędź (9) platformy (6) w położeniu górnym współpracuje z co najmniej jedną krawędzią (10) części rufowej pokładu statku, przy czym rama (7) platformy (6) zamocowana jest do poziomych krawędzi co najmniej dwóch wsporników (11, 12), gdzie tylna pionowa krawędź (13) każdego wspornika (11, 12), połączona jest osiami obrotu (14) z parą sztywnych ramion (15, 16) w układzie pantografu, a sztywne ramiona (15, 16) stanowią kształtowniki zamknięte zawierające poziome osiami obrotu (17) zamocowane po drugiej stronie wymienionych sztywnych ramion (15, 16) do ściany łącznika (3) kadłubów (1, 2) statku, przy czym w każdej parze sztywnych ramion (15, 16) w układzie pantografu, jedno ramię stanowi ramię prowadzące (15), zaś drugie ramię stanowi ramię ustalające (16) i ramię prowadzące (15), w każdej parze ramion (15, 16) połączone jest za pośrednictwem osi obrotu (18) z tłoczyskiem (19) siłownika opuszczania i podnoszenia platformy (6), przy czym cylinder (20) wymienionego siłownika zamocowany jest wychylnie do części stałej konstrukcji statku w strefie łącznika (3) pomiędzy kadłubami bocznymi (1,2), znamienny tym, że część stałą konstrukcji statku, do której zamocowany jest wychylnie cylinder (20) siłownika podnoszenia i opuszczania platformy (6), stanowi powierzchnia wewnętrzna kształtownika zamkniętego, stanowiącego pilers (5) podporowy rufowej części kolejnego poziomu (4) statku.

2. Statek według zastrz. 1, znamienny tym, że w zespole napędu platformy (6), końcowy odcinek (21) ramienia prowadzącego (15) w sąsiedztwie wspornika (11, 12) platformy (6) jest załamany w stosunku do pozostałego odcinka (22) tego ramienia prowadzącego (15) tak, że oba odcinki (21,22) tego ramienia prowadzącego (15) tworzą kąt rozwarty i w obrębie tego połączenia wymienionych dwóch odcinków (21,22), do ramienia prowadzącego (15) zamocowane są blachy węzłowe (23).

3. Statek według zastrz. 2, znamienny tym, że oś obrotu na końcu tłoczyska (19) siłownika opuszczania i podnoszenia platformy (6) zamocowana jest pomiędzy blachami węzłowymi (23) każdego ramienia prowadzącego (15), pomiędzy ramionami kąta rozwartego i poza osiami symetrii wzdłużnej obu odcinków (21,22) ramienia prowadzącego (15).

4. Statek według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że blachy węzłowe (23) każdego ramienia prowadzącego (15) mają kształt zbliżony do litery L, której krótszy element skierowany jest do góry i współpracując ze ścianą łącznika (3) kadłubów bocznych (1, 2) statku, stanowi blokadę górnego położenia platformy (6)

5. Statek według zastrz. 1 lub 2, lub 3, lub 4, znamienny tym, że ramię ustalające (16) w każdej parze ramion (15, 16) w układzie pantografu stanowi kształtownik zamknięty, który zawiera na swojej długości poprzeczne przecięcie dzielące to ramię (16) na część początkową (25) i część końcową (26), przy czym części (25, 26) tak przeciętego ramienia ustalającego (16) zaopatrzone są we współpracujące ze sobą kołnierze (27) łączące wymienione części (25, 26) ramienia ustalającego (16) w jedną całość.

6. Statek według zastrz. 5, znamienny tym, że pomiędzy kołnierzami (27) łączącymi części (25, 26) ramienia łączącego (16) znajduje się co najmniej jedna podkładka dystansowa dla regulacji poziomego położenia platformy (6).

7. Statek według zastrz. 1, znamienny tym, że w dnie łącznika (3), pomiędzy kadłubami (1, 2) statku, w sąsiedztwie platformy (6), od strony części dziobowej statku, uformowany jest zespół gniazda z uchylną klapą nośną (29) przy czym, uchylna klapa nośna (29) połączona jest z krawędzią gniazda w ścianie łącznika (3) za pośrednictwem osi obrotu (32), przy czym klapa nośna (29) wyposażona jest w urządzenia do wciągania na jej powierzchnię i do opuszczania ładunku, oraz w zespół mocowania ładunku na powierzchni wymienionej uchylnej klapy nośnej (29), przy czym klapa nośna (29) zawiera co najmniej dwie blokady (39) ustalające jej pozycję w położeniu zamknięte.

PL 242644 Β1

8. Statek według zastrz. 7, znamienny tym, że urządzenie do wciągania i opuszczania ładunku stanowi wciągarka (33) zamocowana na klapie nośnej (29) w pobliżu krawędzi połączenia wymienionej uchylnej klapy nośnej (29) z krawędzią gniazda w dnie łącznika (3) kadłubów (1,2) statku, przy czym uchylna klapa (29) wyposażona jest po bokach w ucha mocowania tłoczysk siłowników (36) zamykania i otwierania tej klapy (29)

9. Statek według zastrz. 7 lub 8, znamienny tym, że ładunek na górnej powierzchni uchylnej klapy nośnej (29) stanowi skuter wodny (31).

10. Statek według zastrz. 9, znamienny tym, że zespół unieruchomienia skutera wodnego (31) stanowią prowadnice (35) zamocowane do górnej powierzchni klapy nośnej (29).