PL241178B1 - Kompozycja nawozu wieloskładnikowego w postaci granulek oraz sposób jej granulowania - Google Patents

Abstract

Przedmiotem zgłoszenia jest kompozycja nawozu wieloskładnikowego w postaci granulek, zawierająca polihalit, charakteryzująca się tym, że zawiera środek ułatwiający rozpad granulek nawozu. Zgłoszenie dotyczy też sposobu granulowania kompozycji nawozowej określonej w zastrz. 1, znamienny tym, że polihalit granuluje się z węglanami w postaci mączki zmikronizowanej o wielkości cząstek < 200 µm, korzystniej < 100 µm.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest kompozycja granulowanego nawozu wieloskładnikowego o specjalnych parametrach przesiewowych, zawierająca polihalit jako źródło potasu, magnezu, wapnia i siarki oraz mączkę węglanową, wapienną lub magnezową, jako środek ułatwiający rozpad granulek nawozu, ewentualnie w kombinacji z solą potasową. Wynalazek dostarcza również sposobu wytwarzania granulowanej kompozycji według wynalazku.

Z patentu nr PL/EP2578557 znana jest kompozycja rozpuszczalnego w wodzie nawozu wieloskładnikowego NPK, zawierająca mieszaną sól azotanu amonowo-potasowego o wzorze (NH4)xKy(NO3)z, w którym x = 0,75, y = 0,25, a z = 1,00. Mieszanina ta zawiera w swoim składzie trzy podstawowe pierwiastki - azot, fosfor i potas, niezbędne dla wzrostu roślin. Kompozycja nawozowa ujawniona w tej publikacji, charakteryzuje się tym, że jest uzyskana w wyniku reakcji kwasu fosforowego, azotowego z wodorotlenkiem potasu i amoniakiem, i ma postać granulek krystalicznych o kulistym kształcie, przy czym każda z granulek ma identyczny skład chemiczny.

Znane są również inne sposoby wytwarzania nawozów wieloskładnikowych, w których źródłem potasu jest chlorek potasu. W publikacjach GB876565 i GB300919 zostały opisane sposoby usuwania z nawozu chloru i chlorku nitrozylu, ponieważ, zgodnie z normami światowymi, ich obecność w nawozie nawet w niewielkich ilościach uniemożliwia jego zastosowanie. W Polsce i Unii Europejskiej odpowiednie stężenia chloru są dopuszczone do rolnictwa dla poszczególnych typów nawozów, a ich ilość reguluje Rozporządzenie (WE) nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. w sprawie nawozów.

Korzystnym źródłem składników wykorzystywanych w nawozach są naturalnie występujące minerały. Dotychczas wytwarzano nawozy o różnym stopniu rozdrobnienia czystego surowca. Najczęściej minerały były mielone na frakcje 100- 6000 μm, granulowane, a większe frakcje poddawane procesowi otoczkowania mniejszymi frakcjami z użyciem wody lub naturalnych żywic klejących oraz innych środków wiążących. Nawozy o frakcjach powyżej 200 μm, dużo trudniej wchodzą w reakcje z kwasami glebowymi w glebie. Frakcje minerałów powyżej 500 μm nie reagują z kwasami glebowymi, przez co nawożenie nie daje żadnych efektów (dotyczy to wyłącznie węglanu wapnia, węglanu magnezu i innych minerałów nierozpuszczalnych w wodzie). Jest to szczególne problematyczne na obszarach dotkniętych suszą, gdzie rozpuszczalność stosowanych nawozów jest znikoma.

Istotnym problemem jest również stosowanie w nawozach granulowanych środków wiążących, takich jak skrobia, bentonit, lignosulfoniany, melasa, wodorotlenek wapnia, bitum, glina, kwasy (azotowy, chlorowodorowy, fosforowy, siarkowy), guma celulozowa, sacharoza, szkło wodne, cementy, popioły lotne, wulkaniczne i drzewne, krzemian potasu i sodu, MgO, CaO, alganit, PEG, geopolimery kaolinitowe, oleje, woski i tym podobne, lub ich kombinacje, które ułatwiają z jednej strony proces granulacji, ale z drugiej utrudniają proc es dezintegracji granulatu nawozowego podczas jego stosowania, tym samym ograniczając dostępność substancji odżywczych znajdujących się w nawozach. Ma to szczególne znaczenie w przypadku, gdy nawozy stosowane są w warunkach niskich opadów.

Celem niniejszego wynalazku jest dostarczenie kompozycji nawozowej bez dodatku środków wiążących, dzięki czemu granulki kompozycji łatwiej ulegają rozpadowi, a w konsekwencji rozpuszczeniu.

Kolejnym celem wynalazku jest dostarczenie sposobu wytwarzania kompozycji nawozowej ze zmikronizowanego materiału mineralnego.

Kompozycja nawozu wieloskładnikowego w postaci granulek według wynalazku zawiera od 25% wag. do 95% wag. polihalitu, w odniesieniu do całkowitej masy kompozycji, oraz od 5% wag. do 50% wag. węglanu wapnia lub węglanu magnezu, w odniesieniu do całkowitej masy kompozycji, jako środka ułatwiającego rozpad granulek nawozu. Również korzystnie źródło węglanu wapnia lub węglanu magnezu stosowanego w kompozycji według wynalazku jest wybrane spośród wapienia, kredy, dolomitu, magnezytu i margielu.

W korzystnej postaci wykonania kompozycja według wynalazku zawiera dodatkowo od 25% wag. do 50% wag. chlorku potasu w odniesieniu do całkowitej masy kompozycji, korzystnie chlorek potasu, którego źródłem jest sylwin lub sylwinit.

Kompozycja według wynalazku korzystnie zawiera węglan wapnia lub węglan magnezu w postaci zmikronizowanej mączki o wielkości cząstek < 200 μm, korzystniej < 100 μm.

PL 241 178 B1

Przedmiotem wynalazku jest również sposób granulowania kompozycji nawozu wieloskła dnikowego według wynalazku, który obejmuje następujące etapy:

a) dostarczenie polihalitu w ilości od 50% wag. do 95% wag. w odniesieniu do całkowitej masy końcowej kompozycji;

b) przemielenie polihalitu na drobniejsze frakcje;

c) przeniesienie przemielonego polihalitu na granulator talerzowy;

d) dostarczenie mączki węglanowej, wapiennej lub magnezowej, w ilości od 50% wag. do 5% wag. w odniesieniu do całkowitej masy końcowej kompozycji, o wielkości cząstek < 200 μm, korzystniej < 100 μm;

e) zmieszanie w kondycjonerze mączki węglanowej, wapiennej lub magnezowej, z wodą, z wytworzeniem materiału częściowo zgranulowanego węglanu wapnia lub magnezu;

f) zmieszanie i granulowanie z wodą na granulatorze talerzowym przemielonego polihalitu z materiałem częściowo zgranulowanego węglanu wapnia lub magnezu, z wytworzeniem mokrego granulatu o wielkości granulek 1-10 mm;

g) chłodzenie i suszenie mokrego granulatu, z wytworzeniem suchego granulatu o wilgotności poniżej 9% wagowych;

h) rozdzielenie suchego granulatu na separatorze na frakcję podziarna < 2 mm, pożądaną frakcję właściwą 2-6 mm, i frakcję nadziarna > 6 mm.

W innej postaci wykonania sposób granulowania nawozu wieloskładnikowego według wynalazku obejmuje następujące etapy:

a) dostarczenie mieszanki soli potasowej i polihalitu, w stosunku wagowym 50:50, w ilości od 50% wag. do 95% wag. w odniesieniu do całkowitej masy końcowej kompozycji;

b) przemielenie mieszanki soli potasowej i polihalitu na drobniejsze frakcje;

c) przeniesienie przemielonej mieszanki soli potasowej i polihalitu na granulator talerzowy;

d) dostarczenie mączki węglanowej, wapiennej lub magnezowej, w ilości od 50% wag. do 5% wag. w odniesieniu do całkowitej masy końcowej kompozycji, o wielkości cząstek < 200 μm, korzystniej < 100 μm;

e) zmieszanie w kondycjonerze mączki węglanowej, wapiennej lub magnezowej, z wodą, z wytworzeniem materiału częściowo zgranulowanego węglanu wapnia lub węglanu magnezu;

f) zmieszanie i granulowanie z wodą na granulatorze talerzowym mieszanki przemielonej soli potasowej i polihalitu z materiałem częściowo zgranulowanego węglanu wapnia lub węglanu magnezu, z wytworzeniem mokrego granulatu o wielkości granulek 1 -10 mm;

g) chłodzenie i suszenie mokrego granulatu, z wytworzeniem suchego granulatu o wilgotności poniżej 9% wagowych;

h) rozdzielenie suchego granulatu na separatorze na frakcję podziarna < 2 mm, pożądaną frakcję właściwą 2-6 mm, i frakcję nadziarna > 6 mm.

Węglanowa mączka wapienna i magnezowa (wapień, kreda, dolomit, magnezyt, margiel) jest stosowana wyłącznie jako środek, który pozytywnie wpływa na szybki rozpad i rozpuszczalność granulowanego nawozu pod wpływem wody (deszczu), po jego zastosowaniu na grunty rolne.

Powyższa mieszanka nawozowa zaopatruje rośliny w cenne składniki pokarmowe, niezbędne do prawidłowego rozwoju i wzrostu, takie jak siarka, potas, wapń i magnez oraz sód. Nawóz ten cechuje się zróżnicowaną zawartością głównych pierwiastków odżywczych, w zależności od ilości zastosowanej dawki wypełniaczy w całej mieszaninie. Wpływa to pozytywnie na możliwość wytworzenia różnych kompozycji nawozu, złożonego z tych samych surowców (minerałów), ale w różnych stosunkach wagowych, co daje możliwość wytworzenia mieszanek nawozów dostosowanych do potrzeb różnych gatunków roślin uprawnych, poprzez optymalizowanie (zmienianie) składu chemicznego.

W przypadku skał węglanowych istnieje wiele odmian i rodzajów surowca w zależności od budowy geologicznej i geomorfologii złoża. Skały wapienne, kredowe, magnezowe, marglowe i dolomitowe, a także ich mieszaniny stanowią popularny środek nawozowy. Surowce te są obecnie przerabiane w różny sposób. Zazwyczaj podlegają procesowi kruszenia i mielenia. Istotne są jednak parametry przesiewowe otrzymanego produktu w wyniku mielenia, wpływające na reaktywność nawozu węglanowego.

PL 241 178 B1

SZCZEGÓŁOWY OPIS WYNALAZKU

Polihalit jest występującym naturalnie minerałem zawierającym uwodniony siarczan potasu, magnezu i wapnia przedstawiony wzorem K2MgCa2[SO4]4 • 2H2O, wydobywanym ponad 1000 metrów poniżej poziomu Morza Północnego. Największe złoża tego surowca znajdują się w Wielkiej Brytanii i tylko w tym miejscu na świecie odbywa się proces wydobycia tego minerału. Wydobyty surowiec jest kruszony na frakcję 100-10 000 μm.

Sól potasowa (chlorek potasu), jest naturalnym surowcem, który jest wydobywany w postaci minerałów, takich jak sylwin i sylwinit, jest kruszony na frakcje w przedziale 300-10 000 μm. Produkt zawiera w swoim składzie potas, który może być uzupełnieniem dla roślin potrzebujących tego makroelementu. Nawóz ten ma bardzo dobre właściwości rozsiewne i poprawia odporność roślin w okresie suszy.

Najistotniejszym parametrem wszystkich nawozów, szczególnie węglanowych, decydującym o ich szybkości działania i aktywności chemicznej, jest reaktywność. Innymi słowy jest to szybkość zachodzenia reakcji nawozu z kwasami glebowymi. Od tego parametru zależy, między innymi, czas rozpuszczania granul oraz przyswajalność składników pokarmowych przez rośliny. Ważnym parametrem jest również rozdrobnienie surowca korzystnie poniżej 200 μm, a korzystniej poniżej 100 μm. Im bardziej rozdrobniony jest surowiec, tym lepsze efekty można uzyskać stosując mniejszą dawkę nawozu. Ta zależność powoduje, że nawozy o ekstremalnie rozdrobnionym surowcu są efektywniejsze i można ich użyć mniej, uzyskując podobny efekt, co przy większych ilościach nawozów słabo rozdrobnionych. Parametr przesiewowy substancji nawozowej to kluczowe narzędzie do porównywania jakości nawozu o podobnych właściwościach chemicznych.

Zastosowanie polihalitu, jako głównego składnika nawozu granulowanego, wzbogaca glebę w cenne składniki pokarmowe dla roślin, takie jak siarka, potas, wapń i magnez. Mieszanki mączki wapiennej, magnezowej i dolomitowej (katalizatorów rozpadu granulek nawozu) z polihalitem, zmieniają zawartość makroelementów w nawozie, przez co można go dopasować do potrzeb poszczególnych grup roślin.

Mieszanka zmielonego polihalitu wraz ze zmieloną solą potasową, nadaje się do stosowania na wszystkich rodzajach gleb i pod wszystkie rośliny uprawne, z wyjątkiem szczególnie wrażliwych na zawartość chlorków w glebie. Stężenie chlorków będzie zależało od ilości dodanej soli potasowej do mieszaniny nawozowej.

Proces tworzenia granulatu polega na aglomeracji cząstek w granulat nawozowy o wielkości ziarna od 2 mm do 10 mm. Granulacja najczęściej odbywa się za pomocą granulatorów talerzowych w procesie granulacji na mokro, przy wykorzystaniu jedynie wody, bez żadnych innych środków wiążących. Istotą takiej granulacji jest wydajne otrzymanie granulatu o pożądanej frakcji, bez udziału frakcji pylistej.

Im większe będą rozmiary cząstek surowca (w tym przypadku polihalitu i soli potasowej), tym proces granulacji będzie zachodził wolniej, trudniej lub nie zajdzie w ogóle. Z przeprowadzonych doświadczeń laboratoryjnych wynika, że samej soli potasowej (chlorku potasu) bez dodatku wypełniacza, w ilości 20%, nie można zgranulować, niezależnie od stopnia zmielenia (frakcji) soli potasowej.

W przypadku polihalitu proces tworzenia granulatu wygląda podobnie, jednak dobrze rozdrobniony i zmielony polihalit o frakcji poniżej 250 μm, a korzystniej poniżej 100 μm można poddać procesowi granulacji na mokro, z zastosowaniem jedynie wody i bez dodatku dodatkowych wypełniaczy. Działanie polihalitu jako nawozu jest wzmacnianie przez dodatek środka ułatwiającego rozpad granulek.

Zgodnie z niniejszym wynalazkiem węglan wapnia lub węglan magnezu dodawane do nawozu powodują szybszy rozpad i rozkład granulek w trakcie stosowania nawozu, a jednocześnie działają jako spoiwo, dla granulek, gdy w procesie granulacji stosowany jest polihalit i ewentualnie sól potasowa o znaczącej zawartości cząstek o dużej wielkości, tj. w zakresie od 350 μm do 3000 μm. Im więcej stosuje się frakcji o dużych cząstkach, tym więcej należy użyć węglanu wapnia lub węglanu magnezu w celu ułatwienia granulacji. Dzięki zastosowaniu węglanu wapnia lub węglanu magnezu nie jest konieczne rozdrabnianie soli do frakcji zawierających < 100 μm, co umożliwia obniżenie kosztów związanych z procesem mielenia soli oraz umożliwia zastosowanie taniego katalizatora węglanowego do mieszaniny nawozowej.

PRZYKŁADY

PRZYKŁAD 1 - Kompozycja nawozowa

Wytworzono kompozycje nawozowe z polihalitu, chlorku potasu i węglanu wapnia o różnych zawartościach składników wyjściowych i różnym ich rozdrobnieniu. Konkretne składy przygotowanych nawozów i rozdrobnienie składników wskazano w Tabeli 1, poniżej.

PL 241 178 Β1

Tabela 1 Przykładowe proporcje wagowe kompozycji nawozowej według wynalazku

Proporcje wagowe składników nawozu	Składniki nawozu [%]	-
Polihalit	KC1	CaCO3	K2O	CaO	MgO	SO3	Na2O	Cl	Rozdrobnienie soli [μηι]
95	-	5	13	18,5	5,5	45,5	4	4	<100
80	-	20	11	23,5	5	38	3,5	3	2000 - 3000
75	-	25	10	25	4,5	36	3	2,5	1500-2000
50	-	50	7	33,5	3	24	2	2	100 - 1500
47,5	47,5	5	13	18	6	25	3	10	<100
40	40	20	11	23	5	38	2	8,5	2000-3000
37.5	37,5	25	10	25	4	36	2	7,5	1500-2000
25	25	50	7	11	3	24	1	5	100- 1500

Nawóz granulowany według wynalazku posiada parametr wilgotności wynoszący poniżej 9% Wagowych masy, a wytworzony granulat o frakcji w przedziale 2-6 mm, może być rozsiewany standardowymi rozsiewaczami rolniczymi. Proces granulacji eliminuje problem pylenia, a granulacja nawozu wpływa na równomierność wysiewu.

Zaletą kompozycji nawozowej według wynalazku jest wytwarzanie granulatu nawozu wieloskładnikowego z soli - polihalitu i ewentualnie chlorku potasu, w obecności węglanu wapnia lub węglanu magnezu, które podczas granulowania działają jako spoiwo, a podczas wysiewania nawozu ułatwiają rozpad granulek. W trakcie procesu produkcji nawozu według wynalazku nie są dodawane żadne środki wiążące cząstki składników wyjściowych.

Węglan wapnia, zawarty w nawozie z polihalitem jest katalizatorem szybszego rozpadu i rozkładu granulki pod wpływem wody i kwasów glebowych. Węglan wapnia zwiększa szybkość działania nawozu.

Pierwszą fazą jest rozpad granulki, która pod wpływem działania kwasów glebowych, zawartych w glebie, uwalnia jony wapnia i odkwasza glebę, zmieniając odczyn pH gleby na bardziej zasadowy, a tym samym mniej kwaśny, co daje korzyści polegające na zwiększeniu zdolności absorpcyjnej gleby.

Druga faza polega na uwalnianiu głównych składników odżywczych do gleby, które pod wpływem wilgotnego środowiska gruntu i zmienionego wcześniej za pomocą węglanu wapnia odczynu pH gleby, łatwo się do niej wchłaniają i są bardzo dobrze i bez problemów przyswajane przez rośliny.

Węglan wapnia, który jako pierwszy uwalnia się z granulek już w pierwszej fazie działania nawozu, przygotowuje środowisko glebowe, poprzez zmianę jego odczynu pH, co powoduje szybsze, bardziej efektywne (w porównaniu do kwaśniejszego środowiska glebowego) i całkowite absorbowanie makroelementów zawartych w granulowanym nawozie polihalitowym. Węglan wapnia, oprócz tego, że na początku zwiększanego szybkość działania nawozu, zmienia odczyn pH gleby na bardziej zasadowy, zwiększa reaktywność nawozu i liczbę kwasową, co przyczynia się do łatwiejszego absorbowania pierwiastków przez glebę, jak i przyswajania ich z gleby przez rośliny, zaopatrującje jednocześnie w wapń.

PRZYKŁAD 2 - Sposób wytwarzania kompozycji nawozowej

Z dwóch połączonych ze sobą buforów, zmieszana już na etapie dostaw sól potasowa wraz z polihalitem dostaje się grawitacyjnie przez śluzy celkowe do młynów bijakowych lub kulowych w celu przemielenia na drobniejsze frakcje. Przemielone substancje mineralne transportowane są pasem transmisyjnym na granulator talerzowy, gdzie zostają zmieszane z katalizatorem węglanowym.

Katalizator, w tym przypadku mączki węglanowe, wapienna lub magnezowa, z silosu dostają się grawitacyjnie przez śluzy celkowe do podajnika ślimakowego, skąd dalej są transportowane do buforów. Następnie z buforów węglan wapnia lub magnezu, dostaje się grawitacyjnie przez śluzy celkowe do podajnika ślimakowego i trafia do kondycjonera, gdzie mieszany jest z wodą pod ciśnieniem 8 barów, przez trzy dysze kropelkowe. Po opuszczeniu kondycjonera materiał jest częściowo zgranulowany i trafia do kołowego granulatora talerzowego. Na obrotowym granulatorze talerzowym surowiec nadal jest mieszany z wodą i następuje proces aglomeracji mniejszych cząstek w granulki. Granulki o wielkości 1-10 mm opuszczają granulator i mokre (zawartość wody wynosi około 9% wagowych, w zależności od

PL241 178 Β1 ilości zastosowanego katalizatora, im więcej zastosowano węglanów, tym wilgotność będzie większa) trafiają do suszarni obrotowej, w której następuje suszenie produktu. Następnie granulat zostaje schłodzony w chłodni, tak aby uzyskał stopień wilgotności, poniżej 6%, lub < 4%. Suchy granulat trafia na separator, gdzie dzieli się na frakcje: podziarno < 2 mm, właściwą 2-6 mm i nadziarno > 6 mm. Frakcja nadziarna i podziarna granulatu zostaje zawrócona do procesu. Suchy produkt zostaje zmielony w młynku recyklingowym i poprzez przenośnik taśmowy trafia do granulatora talerzowego. Granulat o właściwej frakcji zostaje oddzielony od innych frakcji. W dalszym przebiegu procesu produkcyjnego produkt zostaje umieszczony w workach poliuretanowych typu big-bag (500 kg) z wkładką foliową.

PRZYKŁAD 3 - Wpływ dodatku węglanu wapnia na rozpad granulek nawozu

W tym przykładzie zbadano wpływ dodawania do nawozu wieloskładnikowego węglanu wapnia na rozpad granul nawozu.

W tym celu nawozy opisane w przykładzie 1 przetrzymywano w różnych warunkach wilgotności i określano po jakim czasie następował rozpad granulek. Wyniki eksperymentu dla granulek o odpowiedniej zawartości składników wyjściowych przedstawiono w tabeli 2.

Tabela 2 - Czas rozpadu granul nawozu o przykładowych proporcjach jego składników

Proporcje wagowe składników nawozu	Środowisko
Ekstremalnie wilgotne [10 %]	Wilgotne [7-8 %]	Suche [4-5 %]	Ekstremalnie suche [2-3 %]
Polihalit	KC1	CaCCh
Czas rozpadu granul nawozu [dni]
-	-	100	2	6	12	21
100	-	-	30	40	55	75
95	-	5	27	38	51	72
80	-	20	22	31	47	64
75	-	25	21	29	44	61
50	-	50	7	13	19	30
47,5	47,5	5	13	17	27	37
40	40	20	10	12	21	33
37,5	37,5	25	9	10	20	31
25	25	50	6	8	15	26

Z powyższej tabeli wynika, iż dodatek węglanu wapnia zwiększa podatność granulki na rozpad i następuje on nawet przy stosunkowo niskiej wilgotności. Na proces szybszego rozpadu granulek nawozowych szczególny wpływ ma zawartość wody w glebie (wilgotność). Im wyższa wilgotność gruntu, tym szybciej rozkłada się granulka.

Claims (7)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Kompozycja nawozu wieloskładnikowego w postaci granulek, zawierająca od 25% wag. do 95% wag. polihalitu, w odniesieniu do całkowitej masy kompozycji, znamienna tym, że zawiera od 5% wag. do 50% wag. węglanu wapnia lub węglanu magnezu, w odniesieniu do całkowitej masy kompozycji, jako środka ułatwiającego rozpad granulek nawozu.
2. 2. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że źródło węglanu wapnia lub węglanu magnezu jest wybrane spośród wapienia, kredy, dolomitu, magnezytu i margielu.
3. 3. Kompozycja według jednego z zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że zawiera dodatkowo od 25% wag. do 50% wag. chlorku potasu w odniesieniu do całkowitej masy kompozycji.
4. 4. Kompozycja według zastrz. 3, znamienna tym, że źródłem chlorku potasu jest sylwin lub sylwinit.

   PL 241 178 B1
5. 5. Kompozycja według jednego z zastrz. 1 do 4, znamienna tym, że węglan wapnia lub węglan magnezu jest obecny w kompozycji w postaci zmikronizowanej mączki o wielkości cząstek < 200 μm, korzystniej < 100 μm.
6. 6. Sposób granulowania kompozycji nawozu wieloskładnikowego określonej w zastrz. 1, znamienny tym, że obejmuje następujące etapy:

   a) dostarczenie polihalitu w ilości od 50% wag. do 95% wag. w odniesieniu do całkowitej masy końcowej kompozycji;

   b) przemielenie polihalitu na drobniejsze frakcje;

   c) przeniesienie przemielonego polihalitu na granulator talerzowy;

   d) dostarczenie mączki węglanowej, wapiennej lub magnezowej, w ilości od 50% wag. do 5% wag. w odniesieniu do całkowitej masy końcowej kompozycji, o wielkości cząstek < 200 μm, korzystniej < 100 μm;

   e) zmieszanie w kondycjonerze mączki węglanowej, wapiennej lub magnezowej, z wodą, z wytworzeniem materiału częściowo zgranulowanego węglanu wapnia lub węglanu magnezu;

   f) zmieszanie i granulowanie z wodą na granulatorze talerzowym przemielonego polihalitu z materiałem częściowo zgranulowanego węglanu wapnia lub węglanu magnezu, z wytworzeniem mokrego granulatu o wielkości granulek 1-10 mm;

   g) chłodzenie i suszenie mokrego granulatu, z wytworzeniem suchego granulatu o wilgotności poniżej 9% wagowych;

   h) rozdzielenie suchego granulatu na separatorze na frakcję podziarna < 2 mm, pożądaną frakcję właściwą 2-6 mm, i frakcję nadziarna > 6 mm.
7. 7. Sposób granulowania kompozycji nawozu wieloskładnikowego określonej w zastrz. 1, znamienny tym, że obejmuje następujące etapy:

   a) dostarczenie mieszanki soli potasowej i polihalitu, w stosunku wagowym 50:50, w ilości od 50% wag. do 95% wag. w odniesieniu do całkowitej masy końcowej kompozycji;

   b) przemielenie mieszanki soli potasowej i polihalitu na drobniejsze frakcje;

   c) przeniesienie przemielonej mieszanki soli potasowej i polihalitu na granulator talerzowy;

   d) dostarczenie mączki węglanowej, wapiennej lub magnezowej, w ilości od 50% wag. do

   5% wag. w odniesieniu do całkowitej masy końcowej kompozycji, o wielkości cząstek < 200 μm, korzystniej < 100 μm;

   e) zmieszanie w kondycjonerze mączki węglanowej, wapiennej lub magnezowej z wodą, z wytworzeniem materiału częściowo zgranulowanego węglanu wapnia lub węglanu magnezu;

   f) zmieszanie i granulowanie z wodą na granulatorze talerzowym mieszanki przemielonej soli potasowej i polihalitu z materiałem częściowo zgranulowanego węglanu wapnia lub węglanu magnezu, z wytworzeniem mokrego granulatu o wielkości granulek 1-10 mm;

   g) chłodzenie i suszenie mokrego granulatu, z wytworzeniem suchego granulatu o wilgotności poniżej 9% wagowych;

   h) rozdzielenie suchego granulatu na separatorze na frakcję podziarna < 2 mm, pożądaną frakcję właściwą 2-6 mm, i frakcję nadziarna > 6 mm.