PL241150B1 - Powiększający się harmonijkowy element obuwia - Google Patents

Abstract

Opracowany powiększający się element harmonijkowy obuwia wykonany jest ze skóry, która jest zmodyfikowana w wyniku odwracalnego zmniejszenia rozmiarów liniowych i przy wykorzystaniu zjawiska skurczu hydrotermicznego. Przy czym element ten połączony jest z powiększającym się spodem w części śródstopia spodu harmonijkowy oraz element ten jest integralną częścią wierzchu, przy czym usytuowany jest na wysokości łuku podłużnego stopy, w obszarze śródstopia oraz rozdziela on poprzecznie bieżnik i międzypodeszwę, który to harmonijkowy element ma pojedyncze zakładki, których odpięcie i wydłużenie spodu następuje w wyniku usunięcia lub zanikania błony (7).

Description

PL 241 150 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest powiększający się harmonijkowy element obuwia, którego rozmiary zwiększają się w trakcie użytkowania i którego okres stosowania jest przedłużon y.

Idea rosnącego buta była dotychczas realizowana na wiele sposobów, przy czym wśród znanych rozwiązań można wyróżnić kilka ich typów, umożliwiających realizację tego zadania. Umownie można podzielić je na trzy podstawowe grupy, wyróżniając obuwie, którego szczególną cechę stanowi:

- jego budowa, względnie

- mechanizm działania, względnie

- możliwość zmiany i dostosowania funkcji do aktualnych potrzeb użytkownika.

I tak, wśród rozwiązań obuwia, którego istotę stanowi jego budowa, znane są na przykład tzw. rozwiązania „konstrukcyjne” butów powiększających się, tj. butów, których budowa umożliwia ich powiększanie. W spodzie i wierzchu takiego obuwia umieszczane są mechanizmy lub elementy, pozwalające na zwiększenie ich długości, tęgości i innych parametrów wielkościowych.

Do wykonania spodów i wierzchów tego rodzaju obuwia stosowane są typowe materiały, jakie wykorzystywane są w obuwnictwie, z tym że dodatkowo do ich konstrukcji wprowadzone są elementy czy też mechanizmy, które umożliwiają powiększanie buta.

W grupie obuwia, którego istotę stanowi jego budowa, wyróżnić można również tzw. „materiałowe” rozwiązania powiększającego się obuwia. Są one wykonane z materiałów wykazujących szczególne właściwości. W rozwiązaniach tych obuwie ma tradycyjną konstrukcję (tj. w szczególności jego produkcja nie wymaga dodatkowych maszyn ani też stosowania szczególnych elementów), natomiast materiał, z którego wykonany jest spód i wierzch buta, wykazuje zdolność powiększania się, „rośnięcia”. Znane są także tzw. rozwiązania „konstrukcyjno-materiałowe” (mieszane), w których na przykład konstrukcja spodu obuwia umożliwia jego powiększenie się, natomiast wierzch obuwia wykonywany jest z materiału rozciągającego się, tzw. „rosnącego” i odwrotnie.

W grupie obuwia, którego szczególną cechę stanowi jego działanie - wskazać można obuwie ze wzrostem regulowanym „ręcznie” przez użytkownika, na przykład w wyniku przekręcenia, czy też odkręcenia śruby lub zmiany pozycji zaczepów, czy też „rzepów”, względnie użycie czynnika fizycznego (np. promieniowania elektromagnetycznego, temperatury), czynnika mechanicznego (np. rozciągania) lub czynnika chemicznego (np. nasączania rozpuszczalnikiem). W grupie tego typu obuwia wyróżnić można także obuwie „rosnące automatycznie”, którego wzrost zależny jest wyłącznie od upływu czasu lub zależny jest on od działania czynników pobudzających wzrost (np. od nacisku).

Inną jeszcze grupę obuwia zmieniającego wielkość stanowi obuwie, które cechuje możliwość zmiany i dostosowania funkcji do aktualnych potrzeb użytkownika. W grupie tej wyróżnić można, np.: - obuwie „rosnące” w miarę wzrostu stopy, przeznaczone głównie dla dzieci i młodzieży, wykazujące zasadniczo możliwość jednokierunkowej zmiany parametrów oraz

- obuwie dopasowujące się do zmiany wielkości stopy, np. w ciągu dnia.

Mimo tego, że w literaturze przedmiotu opisano wiele rozwiązań umożliwiających powiększanie obuwia - w praktyce brak jest na rynku obuwia „rosnącego”. Przyczyn tego jest kilka: zbyt wysoka cena proponowanych rozwiązań, nadmierne komplikacje związane z ich stosowaniem oraz ich ograniczona funkcjonalność, a także fakt, że nie zaspakajają one potrzeb użytkownika, względnie fakt, iż estetyka tego obuwia jest obniżona z uwagi na wprowadzenie elementów umożliwiających jego wzrost. Niemniej jednak znany jest cały szereg rozwiązań obuwia, które może być powiększane.

I tak na przykład, z niemieckiego opisu patentowego (nr publikacji DE2535982) znane jest rozwiązanie pt. „Regulowany but” („Verstellbarer Schuh”, „Stretchable shoe for growing children - separates front and rear at plantar arch portion of shoe”, „But o zmieniającym się rozmiarze dla rosnących dzieci - oddzielnej przedniej i tylnej części łukowej podeszwy”). W rozwiązaniu tym opisano regulowany but, którego cechą znamienną jest to, że przednia i tylna część podeszwy podzielona jest płaskim, łukowato ukształtowanym rozcięciem odstępem, stanowiącym linię rozdzielającą. Przy czym przednia część podeszwy buta składa się z wzmacniającej sekcji skóry, tj. podeszwy wzmacniającej na wierzchołku buta, spodniej płyty środkowej i spodniej płyty, które połączone są w taki sposób, że pomiędzy spodnią płytą środkową a spodnią płytą tworzy się przestrzeń pośrednia. Przy czym podeszwa wzmacniająca, spodnia płyta środkowa i spodnia płyta są wyposażone w otwory usytułowane w miejscach wzajemnie odpowiadających sobie w przedniej części oraz w jego tylnej części.

PL 241 150 B1

Natomiast część tylna buta składa się z podeszwy i przerwy (odstępu), przy czym przerwa (odstęp) uformowana jest w kształt podkowy z ramionami i jest ona otoczona obcasem i odstępem pomiędzy ramą i obcasem. Jeśli spodnia płyta ma być wysunięta do tyłu, następuje to przez popychanie zacisków śrubowych przez otwory przedniej części i w jeden z otworów tylnej części, dzięki czemu uzyskuje się dostosowanie rozmiaru złączy. Można powiedzieć, że zgodnie z tym rozwiązaniem buty zawierają przednią i tylną część, których odległość jest regulowana.

Części te są połączone ze sobą śrubą, która wchodzi przez jeden otwór przedniego elementu w jeden z kilku otworów tylnego elementu. Przedni element składa się z górnej, wewnętrznej wkładki, płyty środkowej i płyty dolnej, a tylna część składa się z podeszwy, wierzchu i obcasa. Mechanizm umieszczony jest w obcasie. Opisany tu rozszerzalny but jest przede wszystkim przeznaczony dla rosnącego dziecka.

W niemieckim opisie patentowym (nr publikacji DE102007031225) przedstawiony został inny but z kategorii rozwiązań, których szczególną cechę stanowi ich budowa. But ten ma zacisk lub element przedłużający, który jest zintegrowany z elastyczną częścią podeszwy buta i umożliwia poszerzenie lub skrócenie podeszwy buta w kierunku poprzecznym do osi podeszwy. Element zaciskowy lub przedłużający zawiera rozszerzalną, zawierającą płyn komorę ciśnieniową o zmiennej objętości.

W amerykańskim opisie patentowym (nr publikacji US2009684A) przedstawiono otwarte obuwie damskie, (tj. bez wierzchu w obszarze śródstopia) na wysokim obcasie z mechanizmem, umożliwiającym wydłużenie butów. Szyna w miejscu stalki z zaczepami w części piętowej ma możliwość różnego zaczopowania w zależności od potrzeb użytkowniczki. Podpodeszwa wysuwa się odpowiednio spod wyściółki pod piętą.

W innym amerykańskim opisie patentowym (nr publikacji US2149139A) opisany został but dla małego dziecka, którego spód jest nieregulowany i początkowo ma rozmiar zbyt duży dla stopy dziecka. Natomiast wierzch buta jest bardzo szeroki w obszarze śródstopia, a jego regulacja następuje przy pomocy sznurowadeł.

W amerykańskim opisie patentowym (US4265032) przedstawiono but typu wsuwanego, półotwartego pantofla. Wierzch tzw. „przyszwa” o zmiennej tęgości wykonany jest w tym przypadku z materiału z równoległymi, licznymi, krótkimi nacięciami wykonanymi wzdłuż osi buta, rozszerzającymi się pod naciskiem stopy i tworzącymi ażurową strukturę. Spód buta jest niezmienny. Jego odmianę stanowi but z cholewką wykonaną z materiału z nacięciami wzdłuż cholewki. Cholewka połączona jest z przyszwą wykonaną z materiału z nacięciami równoległymi do osi buta. Nacięcia mogą mieć różne kształty i różną wielkość.

W amerykańskim opisie patentowym nr US6279251 przedstawione zostało obuwie z wyściółką umieszczoną w pewnej odległości od wierzchu i cholewki. Rosnąca stopa rozciąga materiał wyściółki aż do jej zetknięcia się z wierzchem (w szczególności w obrębie palców i pięty). W rozwiązaniu tym materiał wyściółki jest porowaty, rozciągliwy, może zostać wykonany z nylonu itp. i jest on złączony ze spodem (międzypodeszwą) przy pomocy małych kołeczków wystających ze spodu zaczopowanych w materiale wyściółki.

W kolejnym amerykańskim rozwiązaniu nr US6817116B2 przedstawiono obuwie, którego spód składa się z dwóch części połączonych ze sobą na zakładkę przy pomocy długiej śruby z regulacją w obrębie pięty. Wierzch w obszarze śródstopia wykonany jest tu z karbowanego tworzywa (harmonijka).

Amerykański wynalazek znany z publikacji US7287294B2 przedstawia rozwiązanie podobne do US6817116B2. Opisano w nim obuwie, którego spód składa się z dwóch części połączonych na zakładkę ze sobą przy pomocy listwy z regulacją w obrębie obcasa. Wierzch w obszarze śródstopia wykonany jest tu z karbowanego tworzywa (harmonijka), regulowanego sznurowaniem lub rzepami. Przycisk zwalniający mechanizm regulacji długości spodu znajduje się z boku obcasa.

Z amerykańskiego wynalazku nr US8938890B2 znane są natomiast buty ze wstawkami w wierzchu z rozciągliwego materiału. Wstawki te są zlokalizowane w przyszwie i w zapiętku. Ich spód regulowany jest poprzez ruchomy element w obrębie obcasa, który - w miarę potrzeby - jest odsuwany do tyłu (wówczas wstawka z elastycznego materiału w obrębie zapiętka naciąga się). Ruchomy obcas zazębia się ze spodem, a ich pozycja ustalana jest śrubą dociskową.

But z konstrukcją umożliwiającą zmianę tęgości za pomocą cięgien napinanych na zewnętrznej stronie wierzchu w obrębie przyszwy i zapiętka opisany został w amerykańskim wynalazku US20040181972A1. Sposób napięcia cięgien wpływa na położenie oczek, przez które poprowadzone

PL 241 150 B1 są sznurowadła. Cięgna i sznurowadła zasłonięte są zewnętrzną pokrywą (dodatkową przyszwą). Natomiast cięgna poprowadzone są przez kanały między spodem a międzypodeszwą. Spód buta nie jest regulowany.

W innym amerykańskim rozwiązaniu - US20060162191A1 - przedstawiono spód o regulowanej szerokości. Dwie równoległe śruby w spodzie, które ustawione zostały poprzecznie do osi buta - rozszerzają komorę w przedniej części spodu.

Jak pokazano w amerykańskim rozwiązaniu US20070039208A1 - spód rozszerzającego się buta może być także dwuwarstwowy. Wyższa warstwa ma zawinięte „zapasy”, które mogą być rozciągnięte. Przewidziano tu zastosowanie wierzchu ze wstawkami (w różnych miejscach przyszwy i zapiętka) z materiału elastycznego. Regulacja szerokości, względnie długości spodu następuje na etapie produkcji butów i użytkownik już nie reguluje długości ani też szerokości ich spodu.

Natomiast w amerykańskim rozwiązaniu US20130333244A1 przedstawiony został but o zmiennej tęgości, regulowanej poprzez popuszczanie wierzchu zaczepionego do elementu o zmiennej geometrii, który umieszczony jest między podeszwą a podpodeszwą.

But o zmiennej tęgości i poszerzającym się spodzie, w którym wykorzystany został mechanizm mimośrodowy ze śrubą - przedstawiony został w wynalazku WO 001275A1. Pewne jego elementy przypominają rozwiązanie US20170188655A1. Tęgość buta regulowana jest tu poprzez poszerzanie spodu i wysuwanie przyszwy spod wkładki.

Celem niniejszego wynalazku jest opracowanie rozwiązania konstrukcyjno-materiałowego buta, w którym możliwe będzie rozwijanie harmonijkowej konstrukcji buta, prowadzące do zwiększenia rozmiaru buta, zwłaszcza przeznaczonego dla dzieci.

Istotę powiększającego się harmonijkowego elementu obuwia, który to element połączony jest z powiększającym się spodem w części śródstopia spodu oraz ten harmonijkowy element jest integralną częścią wierzchu, przy czym usytuowany jest na wysokości łuku podłużnego stopy, w obszarze śródstopia stanowi to, harmonijkowy element rozdziela poprzecznie bieżnik i międzypodeszwę, który to harmonijkowy element ma pojedyncze zakładki, których odpięcie i wydłużenie spodu następuje w wyniku usunięcia lub zanikania błony.

Korzystnie, harmonijkowy element wykonany jest ze skóry zmodyfikowanej w wyniku odwracalnego zmniejszenia rozmiarów liniowych i przy wykorzystaniu zjawiska skurczu hydrotermicznego.

W przedstawionym rozwiązaniu powiększającego się spodu obuwia w spodach zastosowane zostały międzypodeszwy, które - zwłaszcza w przypadku połączenia ich z powiększającymi się wierzchami - pozwalają na skonstruowanie „rosnącego” obuwia, przeznaczonego zwłaszcza dla dzieci. Rozwiązanie, stanowiące przedmiot niniejszego wynalazku należy do klasy rozwiązań materiałowo-konstrukcyjnych. Obuwie to cechuje zasadniczo klasyczny wygląd. Natomiast jego walory wynikają z użycia odpowiednich materiałów na wierzch i niektóre elementy obuwia, takie jak wyściółka, a także zastosowanie odpowiedniej konstrukcji jego spodu. Spodziewana zmiana wielkości obuwia wyniesie aż około dwóch numerów (w numeracji europejskiej). W przeciwieństwie do opracowanych wcześniej rozwiązań, w tym przypadku, aby uzyskać efekt powiększania, proponowane obuwie nie wymaga zasadniczo interwencji użytkownika, względnie wymaga minimalnej interwencji ze strony użytkownika (czy też jego opiekuna). Powiększanie rozmiarów elementów obuwia następuje zwykle pod wpływem działania siły ciężkości i ciężaru ciała użytkowania. Przy tym materiały użyte do wytwarzania opracowanych spodów są typowymi, używanymi do produkcji spodów obuwia. Powiększający się spód obuwia z harmonijkowym elementem, według wynalazku nie zawiera skomplikowanych elementów mechanicznych, podatnych na uszkodzenie i podnoszących koszt produkcji obuwia.

Przedmiot wynalazku został bliżej przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunkach, na których: fig. 1 - przedstawia wzdłużny przekrój buta z harmonijkowym elementem w części śródstopia, na wysokości łuku podłużnego stopy, natomiast f ig. 2 - przedstawia wzdłużny przekrój buta z częściowo rozwiniętym harmonijkowym el ementem buta.

Pokazany na rysunkach powiększający się harmonijkowy element obuwia 1 ma spód 2.

W opracowanym rozwiązaniu układu spodowego istnieje możliwość stopniowego zwiększenia rozmiaru liniowego spodu 2 i całego buta o około dwa rozmiary (w numeracji europejskiej), np.: od 11,5 do 12,5.

W spodzie 2 wyróżnić można jego górną część, którą stanowi wieloelementowa międzypodeszwa 3 oraz część dolną, którą stanowi spodni, zazwyczaj lity bieżnik 4.

Claims (2)

1. PL 241 150 B1

   W trakcie prac nad przedmiotowym wynalazkiem zaprojektowane zostały trzy rozwiązania powiększającego się obuwia dotyczące:

   - układu spodowego z zastosowaną w nim jej jednoelementową wersją (w miejsce wieloelementowej międzypodeszwy 3), które to rozwiązanie nie jest przedmiotem niniejszego wynalazku, lecz równolegle zgłoszone zostało do ochrony,

   - układu spodowego z zastosowaną w nim wieloelementową międzypodeszwą 3, które to rozwiązanie także nie jest przedmiotem niniejszego wynalazku, lecz równolegle zgłoszone zostało do ochrony, ponieważ równocześnie zaprojektowany został:

   - powiększający się harmonijkowy element 1 obuwia stanowiący przedmiot niniejszego wynalazku.

   Tak więc, w spodzie 2 znajduje się międzypodeszwa 3. W przypadku zastosowania w spodzie 2 wieloelementowej międzypodeszwy 3 składa się ona z kilku elementów, które zwykle mają różną wielkość i są odmiennie rozmieszczone, tworząc poszczególne warstwy, które następnie są spinane.

   Opisywany układ spodowy (w skład którego wchodzą jedno lub wieloelementowe międzypodeszwy 3) ma trapezoidalną konstrukcję, gdyż przekroje poprzeczne poszczególnych wieloelementowych międzypodeszw 3 są trapezoidalne.

   W spodzie 2 wyróżnić można jego górną część, którą stanowi międzypodeszwa 3, oraz część dolną, którą stanowi spodni, zazwyczaj lity bieżnik 4.

   Układ spodowy składa się z kilku warstw o różnej strukturze komórkowej.

   Przy czym poszczególne warstwy - poza najwyższą - są nakryte płaszczyznami, korzystnie wykonanymi z elastycznych kompozytów polimerowych wykazujących cechę zmiany kształtu pod wpływem bodźców zewnętrznych, takich jak temperatura, wilgotność lub nacisk, lub też innych.

   Harmonijkowy układ spodowy ma harmonijkowy element 1, który jest integralną częścią wierzchu. Element ten usytuowany jest w obszarze śródstopia, na wysokości łuku podłużnego stopy oraz rozdziela on poprzecznie typowy bieżnik 4 i typową międzypodeszwę 3. Rozmiar obuwia jest zwiększany sukcesywnie poprzez zwalnianie we wskazanych miejscach pojedynczych zakładek harmonijkowego elementu 1. Odpięcie zakładek i wydłużenie spodu 2 następuje w wyniku usunięcia błon 5 (np. przez ich rozcięcie przez użytkownika) oraz uwolnienie początkowo połączonych zakładek.

   Obuwie, w którym zostanie wykorzystany powiększający się spód obuwia, zwłaszcza dla dzieci, stanowiący przedmiot niniejszego wynalazku - należy do grupy obuwia dziecięcego (dla dzieci w wieku od 4-12 lat) i ma postać trzewików z niskim obcasem lub obuwia typu sportowego na grubszym spodzie. Możliwe jest zaprojektowanie obuwia otwartego np. sandałów spełniających podobne wymagania. Idea rosnącego wierzchu może być zrealizowana także, gdy jego wierzch stanowi pasek z możliwością regulacji tęgości i długości obuwia.

   Powiększający się harmonijkowy element 1 obuwia połączony jest z powiększającym się wierzchem z elementami ze skóry zmodyfikowanej w wyniku odwracalnego zmniejszenia rozmiarów liniowych i przy wykorzystaniu zjawiska skurczu hydrotermicznego.

   Wykaz oznaczeń:

   1 - harmonijkowy element,

   2 - spód,

   3 - międzypodeszwa,

   4 - bieżnik,

   5 - błona.

   Zastrzeżenia patentowe

   1. Powiększający się harmonijkowy element obuwia, który to element połączony jest z powiększającym się spodem w części śródstopia spodu oraz ten harmonijkowy element jest integralną częścią wierzchu, przy czym usytuowany jest na wysokości łuku podłużnego stopy, w obszarze śródstopia, znamienny tym, że harmonijkowy element (1) rozdziela poprzecznie bieżnik (4) i międzypodeszwę (3), który to harmonijkowy, element (1) ma pojedyncze zakładki, których odpięcie i wydłużenie spodu następuje w wyniku usunięcia lub zanikania błony (5).
2. 2. Powiększający się harmonijkowy element obuwia, wg zastrz. 1, znamienny tym, że wykonany jest ze skóry zmodyfikowanej w wyniku odwracalnego zmniejszenia rozmiarów liniowych i przy wykorzystaniu zjawiska skurczu hydrotermicznego.