PL240050B1 - Powiększający się spód obuwia z wieloelementową międzypodeszwą - Google Patents

Description

PL 240 050 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest powiększający się spód obuwia z wieloelementową międzypodeszwą, którego rozmiary zwiększają się w trakcie użytkowania i którego okres stosowania jest przedłużony.

Idea rosnącego buta była dotychczas realizowana na wiele sposobów, przy czym wśród znanych rozwiązań można wyróżnić kilka ich typów, umożliwiających realizację tego zadania. Umownie można podzielić je na trzy podstawowe grupy, wyróżniając obuwie, którego szczególną cechę stanowi: - jego budowa, względnie - mechanizm działania, względnie

- możliwość zmiany i dostosowania funkcji do aktualnych potrzeb użytkownika.

I tak, wśród rozwiązań obuwia, którego istotę stanowi jego budowa znane są na przykład tzw. rozwiązania „konstrukcyjne” butów powiększających się, tj. butów, których budowa umożliwia ich powiększanie. W spodzie i wierzchu takiego obuwia umieszczane są mechanizmy lub elementy, pozwalające na zwiększenie ich długości, tęgości i innych parametrów wielkościowych.

Do wykonania spodów i wierzchów tego rodzaju obuwia stosowane są typowe materiały, jakie wykorzystywane są w obuwnictwie, z tym, że dodatkowo do ich konstrukcji wprowadzone są elementy, czy też mechanizmy, które umożliwiają powiększanie buta. W grupie obuwia, którego istotę stanowi jego budowa wyróżnić można również tzw. „materiałowe” rozwiązania powiększającego się obuwia. Są one wykonane z materiałów wykazujących szczególne właściwości. W rozwiązaniach tych obuwie ma tradycyjną konstrukcję (tj. w szczególności jego produkcja nie wymaga dodatkowych maszyn, ani też stosowania szczególnych elementów), natomiast materiał, z którego wykonany jest spód i wierzch buta wykazuje zdolność powiększania się, „rośnięcia”.

Znane są także tzw. rozwiązania „konstrukcyjno-materiałowe” (mieszane), w których na przykład konstrukcja spodu obuwia umożliwia jego powiększenie się, natomiast wierzch obuwia wykonywany jest z materiału rozciągającego się, tzw. „rosnącego” i odwrotnie.

W grupie obuwia, którego szczególną cechę stanowi jego działanie - wskazać można obuwie ze wzrostem regulowanym „ręcznie” przez użytkownika, na przykład w wyniku przekręcenia, czy też odkręcenia śruby lub zmiany pozycji zaczepów, czy też „rzepów”, względnie użycie czynnika fizycznego (np. promieniowania elektromagnetycznego, temperatury), czynnika mechanicznego (np. rozciągania) lub czynnika chemicznego (np. nasączania rozpuszczalnikiem). W grupie tego typu obuwia wyróżnić można także obuwie „rosnące automatycznie”, którego wzrost zależny jest wyłącznie od upływu czasu lub zależny jest on od działania czynników pobudzających wzrost (np. od nacisku).

Inną jeszcze grupę obuwia zmieniającego wielkość stanowi obuwie, które cechuje możliwość zmiany i dostosowania funkcji do aktualnych potrzeb użytkownika. W grupie tej wyróżnić można, np. obuwie „rosnące” w miarę wzrostu stopy, przeznaczone głównie dla dzieci i młodzieży, wykazujące zasadniczo możliwość jednokierunkowej zmiany parametrów oraz obuwie dopasowujące się do zmiany wielkości stopy, np. w ciągu dnia.

Mimo tego, że w literaturze przedmiotu opisano wiele rozwiązań umożliwiających powiększanie obuwia - w praktyce brak jest na rynku obuwia „rosnącego”. Przyczyn tego jest kilka: zbyt wysoka cena proponowanych rozwiązań, nadmierne komplikacje związane z ich stosowaniem oraz ich ograniczona funkcjonalność, a także fakt, że nie zaspakajają one potrzeb użytkownika, względnie fakt, iż estetyka tego obuwia jest obniżona z uwagi na wprowadzenie elementów umożliwiających jego wzrost. Niemniej jednak znany jest cały szereg rozwiązań obuwia, które może być powiększane.

I tak na przykład, z niemieckiego opisu patentowego (nr publikacji DE2535982) znane jest rozwiązanie pt. „Regulowany but” („Verstellbarer Schuh”, „Stretchable shoe for growing children - separates front and rear at plantar arch portion of shoe”, „But o zmieniającym się rozmiarze dla rosnących dzieci - oddzielnej przedniej i tylnej części łukowej podeszwy”). W rozwiązaniu tym opisano regulowany but, którego cechą znamienną jest to, że przednia i tylna część podeszwy podzielona jest płaskim, łukowato ukształtowanym rozcięciem odstępem, stanowiącym linię rozdzielającą. Przy czym przednia część podeszwy buta składa się z wzmacniającej sekcji skóry, tj. podeszwy wzmacniającej na wierzchołku buta, spodniej płyty środkowej i spodniej płyty, które połączone są w taki sposób, że pomiędzy spodnią płytą środkową a spodnią płytą tworzy się przestrzeń pośrednia.

Przy czym podeszwa wzmacniająca, spodnia płyta środkowa i spodnia płyta są wyposażone w otwory usytuowane w miejscach wzajemnie odpowiadających sobie w przedniej części oraz w jego tylnej części.

PL 240 050 B1

Natomiast część tylna buta składa się z podeszwy i przerwy (odstępu). Przy czym przerwa (odstęp) uformowana jest w kształt podkowy z ramionami i jest ona otoczona obcasem i odstępem pomiędzy ramą i obcasem. Jeśli spodnia płyta ma być wysunięta do tyłu, następuje to przez popychanie zacisków śrubowych przez otwory przedniej części i w jeden z otworów tylnej części, dzięki czemu uzyskuje się dostosowanie rozmiaru złączy.

Można powiedzieć, że zgodnie z tym rozwiązaniem buty zawierają przednią i tylną część, których odległość jest regulowana. Części te są połączone ze sobą śrubą, która wchodzi przez jeden otwór przedniego elementu w jeden z kilku otworów tylnego elementu.

Przedni element składa się z górnej, wewnętrznej wkładki, płyty środkowej i płyty dolnej, a tylna część składa się z podeszwy, wierzchu i obcasa.

Mechanizm umieszczony jest w obcasie. Opisany tu rozszerzalny but jest przede wszystkim przeznaczony dla rosnącego dziecka.

W niemieckim opisie patentowym (nr publikacji DE102007031225) przedstawiony został inny but z kategorii rozwiązań, których szczególną cechę stanowi ich budowa. But ten ma zacisk lub element przedłużający, który jest zintegrowany z elastyczną częścią podeszwy buta i umożliwia poszerzenie lub skrócenie podeszwy buta w kierunku poprzecznym do osi podeszwy. Element zaciskowy lub przedłużający zawiera rozszerzalną, zawierającą płyn komorę ciśnieniową o zmiennej objętości.

W amerykańskim opisie patentowym (nr publikacji US2009684A) przedstawiono otwarte obuwie damskie (tj. bez wierzchu w obszarze śródstopia) na wysokim obcasie z mechanizmem, umożliwiającym wydłużenie butów. Szyna w miejscu stalki z zaczepami w części piętowej ma możliwość różnego zaczopowania w zależności od potrzeb użytkowniczki. Podpodeszwa wysuwa się odpowiednio spod wyściółki pod piętą.

W amerykańskim opisie patentowym (nr publikacji US2497175A) przedstawione zostało rozwiązanie, którego konstrukcja jest podobna do znanej z amerykańskiego rozwiązania nr US2009684A. Opisana tu metalowa listwa łączy część przednią buta z jego częścią tylną. Regulacja rozmiaru buta odbywa się za pomocą czopowania końca listwy w kształcie widelca w gnieździe zlokalizowanym w obszarze pięty. Przy czym przewidziano tu jednorazową regulację rozmiaru obuwia przed zmontowaniem tego obuwia (przed ćwiekowaniem i klejeniem wierzchu).

W amerykańskim opisie patentowym nr US3389481A przedstawiono rozwiązanie o mieszanej konstrukcji. Opisany tu but ma spód z mechanizmem regulowania długości oraz wysuwającym się spomiędzy przestrzeni między obcasem a podpodeszwą spodem (nijako „klinem”) czopowanym śrubami, a także wierzch ze wstawką elastyczną w miejscu rozszerzania się spodu.

W kolejnym, amerykańskim opisie patentowym (US3997985) przedstawiono but, którego wierzch i spód są dwuczęściowe. Wierzch elementu tylnego nasuwa się na część przednią, natomiast spód elementu przedniego wsuwa się spod części tylnej. Ustalenie długości tego obuwia dokonywane jest za pomocą śruby przechodzącej przez stalkę z dziurkami. But przeznaczony jest przede wszystkim dla dzieci, których stopy szybko rosną.

W amerykańskim opisie patentowym (US4265032) przedstawiono but typu wsuwanego, półotwartego pantofla. Wierzch tzw. „przyszwa” o zmiennej tęgości wykonany jest w tym przypadku z materiału z równoległymi, licznymi, krótkimi nacięciami wykonanymi wzdłuż osi buta, rozszerzającymi się pod naciskiem stopy i tworzącymi ażurową strukturę. Spód buta jest niezmienny. Jego odmianę stanowi but z cholewką wykonaną z materiału z nacięciami wzdłuż cholewki. Cholewka połączona jest z przyszwą wykonaną z materiału z nacięciami równoległymi do osi buta. Nacięcia mogą mieć różne kształty i różną wielkość.

Z publikacji amerykańskiego opisu patentowego US5265349 znane jest rozwiązanie pt. „Regulowany spód obuwia domowego typu klapek”, którego spód jest wykonany z długiego pasa tworzywa zawiniętego do wnętrza buta, który przytrzymywany jest na swym końcu przez rzep lub wsuwany pod pasek tworzywa i zamocowany poprzecznie w obrębie śródstopia.

W amerykańskim opisie patentowym nr US6279251 przedstawione zostało obuwie z wyściółką umieszczoną w pewnej odległości od wierzchu i cholewki. Rosnąca stopa rozciąga materiał wyściółki aż do jej zetknięcia się z wierzchem (w szczególności w obrębie palców i pięty). W rozwiązaniu tym materiał wyściółki jest porowaty, rozciągliwy, może zostać wykonany z nylonu itp. i jest on złączony ze spodem (międzypodeszwą) przy pomocy małych kołeczków wystających ze spodu zaczopowanych w materiale wyściółki.

Amerykańskie rozwiązanie przedstawione w opisie nr US6584707B1, charakteryzuje zarówno jego budowa, mechanizm jego działania, jak też możliwość zmiany i dostosowania funkcji do aktualnych

PL 240 050 B1 potrzeb użytkownika. Opisane tu obuwie sportowe z konstrukcją w obszarze pięty tzw. „zapiętka” pozwala na zmienianie rozmiarów przestrzeni dostępnej dla stopy. Wyposażone jest ono także w mechanizm w postaci dwuczęściowego, elastycznego wypełnienia o kształtach dopasowanych do zapiętka i do pięty.

W wynalazku znanym z amerykańskiego opisu nr US8468723B2 przedstawiony został rosnący but dla dzieci z konstrukcją opartą na regulacji fałdowanego wierzchu w obrębie przodostopia. Jego regulacja dokonywana jest za pomocą paska z rzepem i regulacji wielkości zapiętka (a zatem i długości buta) za pomocą paska z rzepem. Zapiętek nie jest połączony ze spodem (jak w niektórych sandałach).

Jak pokazano w amerykańskim rozwiązaniu US20070039208A1 - spód rozszerzającego się buta może być także dwuwarstwowy. Wyższa warstwa ma zawinięte „zapasy”, które mogą być rozciągnięte. Przewidziano tu zastosowanie wierzchu ze wstawkami (w różnych miejscach przyszwy i zapiętka) z materiału elastycznego. Regulacja szerokości, względnie długości spodu następuje na etapie produkcji butowi użytkownik już nie reguluje długości, ani też szerokości ich spodu.

Kolejny przykład buta, którego rozmiar może być zmieniany przedstawiono w amerykańskim wynalazku nr US20170188655A1. Pokazany tu został but o zmiennej szerokości spodu. Jego regulacja następuje poprzez regulację śruby przesuwającej elementy w przedniej części spodu względem siebie, co powoduje zmianę odległości między rowkami w międzypodeszwie i jednocześnie poszerzenie spodu. Rozwiązanie to jest podobne do rozwiązania przedstawionego w wynalazku US20060162191A1, przy czym w jego opisie nie omówiono rozwiązania wierzchu tego buta.

Celem niniejszego wynalazku jest opracowanie ekonomicznie atrakcyjnego rozwiązania konstrukcyjno-materiałowego buta, który będzie funkcjonalny i którego używanie nie będzie skomplikowane oraz w którym możliwe będzie nie tylko samoczynne zanikanie wierzchnich części podeszwy, ale również ich rozsuwanie się prowadzące do zwiększenia rozmiaru spodu buta, zwłaszcza przeznaczonego dla dzieci.

Istotę powiększającego się spodu obuwia z rozdzielną międzypodeszwą, który ma górną część, którą stanowi międzypodeszwa oraz część dolną, spodnią, którą stanowi spodni bieżnik, stanowi to, że w układzie spodowym ma wieloelementową międzypodeszwę, która ma trapezoidalny przekrój poprzeczny, a która składa się z kilku - od dwóch do sześciu, korzystnie czterech - warstw o różnej strukturze komórkowej.

Każda komórkowa warstwa wieloelementowej międzypodeszwy odpowiada innemu numerowi obuwia oraz każda warstwa wieloelementowej międzypodeszwy ma inną konstrukcję komórkową, zaś konstrukcję każdej warstwy wieloelementowej międzypodeszwy stanowią zestawione obok siebie bryły geometryczne - najkorzystniej pozbawione obu podstaw graniastosłupy foremne lub walce.

Poszczególne warstwy, zwykle poza najwyższą, są nakryte płaszczyznami, a komórki struktury danej warstwy różnią się rozmiarami od komórek innych warstw, to znaczy komórki najwyższej warstwy są mniejsze od komórek niższej warstwy. Podobnie komórki innych, sąsiadujących ze sobą poziomów są odpowiednio mniejsze od komórek niższych poziomów, równocześnie co najmniej jedna z warstw składa się z kilku elementów stanowiących daną warstwę, zaś poszczególne warstwy są ze sobą połączone.

Korzystnie co najmniej jedna z warstw składa się z elementów, które mają różną wielkość i są odmiennie rozmieszczone w obrębie danej warstwy w stosunku do ich pozycji w obrębie kolejnej warstwy.

Zwykle warstwy powiększającego się obuwia z wieloelementową międzypodeszwą połączone są rzepem lub zaczepem.

Korzystnie też co najmniej jedna płaszczyzna przykrywająca warstwę jest wykonana z elastycznych kompozytów polimerowych wykazujących cechę zmiany kształtu pod wpływem bodźców zewnętrznych.

Zazwyczaj wysokość komórek każdej warstwy jest taka sama, ewentualnie górne są niższe od położonych pod nimi.

Korzystnie szerokość obrysu poszczególnych komórek - w wypadku komórek walcowanych ich 0 - jest zbliżona, niemniej mniejsza od ich wysokości (h), względnie wielkości te są równe.

Najczęściej najniższy dolny element, tj. bieżnik wykonany jest z tworzywa o wysokiej odporności na ścieranie i jego możliwy ubytek objętościowy wynosi od 50 do 200 mm³ oraz wysokiej odporności na poślizg i o współczynniku tarcia dla podłoża suchego - nie mniejszym niż 0,30, natomiast dla podłoża pokrytego wodą - nie mniejszym niż 0,20, zaś dla podłoża pokrytego lodem - nie mniejszym niż 0,1.

Korzystnie grubość bieżnika wynosi od 3 do 8 mm, korzystnie wynosi 6 mm.

PL 240 050 B1

Zazwyczaj bieżnik wykonany jest z tworzywa litego.

Ponadto co najmniej jedna warstwa (4) międzypodeszwy ma gęstość od 0,1 g/cm³ do 0,3 g/cm³.

Najczęściej co najmniej jeden z elementów kompletnego spodu wykonany jest z jednego z następujących materiałów: guma lub termoplastyczny elastomer (TR, TPU) lub system poliuretanowy PUR (polieterowy, poliestrowe) lub kopolimer etylenu i octanu winylu (EVA), który ma postać granulatu lub reaktywnych systemów poliuretanowych filamentu lub proszku tworzywowego lub płynu lub żywicy fotopolimerowej.

Niektóre elementy spodu wykonane są z tworzywa litego lub z tworzywa o strukturze mikrokomórkowej i porowatej.

W przedstawionym rozwiązaniu powiększającego się spodu obuwia z wieloelementową międzypodeszwą w spodach zastosowane zostały wieloelementowe międzypodeszwy, w których co najmniej jedna warstwa jest wieloelementowa, a które - zwłaszcza w przypadku połączenia ich z powiększającymi się wierzchami - pozwalają na skonstruowanie „rosnącego” obuwia, przeznaczonego zwłaszcza dla dzieci.

Rozwiązanie, stanowiące przedmiot niniejszego wynalazku należy do klasy rozwiązań materiałowo-konstrukcyjnych.

Obuwie to cechuje zasadniczo klasyczny wygląd.

Natomiast jego walory wynikają z użycia odpowiednich materiałów na wierzch i niektóre elementy obuwia, takie jak wyściółka, a także zastosowanie odpowiedniej konstrukcji jego spodu.

Spodziewana zmiana wielkości obuwia wyniesie aż około dwóch numerów (w numeracji europejskiej). W przeciwieństwie do opracowanych wcześniej rozwiązań, w tym przypadku uzyskanie efektu proponowanego powiększania obuwia nie wymaga zasadniczo interwencji użytkownika, względnie wymaga minimalnej interwencji ze strony użytkownika (czy też jego opiekuna).

Powiększanie rozmiarów elementów obuwia, w którym zastosowany został spód obuwia z wieloelementową międzypodeszwą, stanowiący przedmiot niniejszego wynalazku - następuje zwykle pod wpływem działania siły ciężkości i ciężaru ciała użytkowania. Przy tym materiały użyte do wytwarzania opracowanych spodów są typowymi, używanymi do produkcji spodów obuwia. Powiększający się spód obuwia, z wieloelementową międzypodeszwą, według wynalazku nie zawiera skomplikowanych elementów mechanicznych, podatnych na uszkodzenie i podnoszących koszt produkcji obuwia.

Przedmiot wynalazku został bliżej przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunkach, na których:

fig. 1 - przedstawia wzdłużny przekrój buta, w którym widoczna jest międzypodeszwa z poszczególnymi strukturalnymi warstwami oraz spodni, lity bieżnik, fig. 2 - przedstawia międzypodeszwę z poszczególnymi warstwami przedzielonymi płaszczyznami.

Pokazany na rysunkach, powiększający się spód obuwia z wieloelementową międzypodeszwą wytwarzany jest zazwyczaj metodą druku 3D (np. metodą FDM - Fused Deposition Modeling, SLS Selective Laser Sintering, PolyJet, CLIP - Continuous Liquid Interphase Printing) lub metodą wtrysku.

Do wytworzenia kompletnego spodu 1, a ściślej jego poszczególnych elementów zastosowane zwykle wybierane, materiały, którymi są: guma lub termoplastyczne elastomery (TR, TPU) lub systemy poliuretanowe PUR (polieterowy, poliestrowe) lub kopolimery etylenu i octanu winylu (EVA).

W zależności od zastosowanej metody wytwarzania spodu 1 do jego wykonania może być stosowany materiał tworzywowy w formie granulatu, reaktywnych systemów poliuretanowych lub filamentu lub proszku tworzywowego lub żywicy fotopolimerowej).

Niektóre elementy spodu 1 wykonane są z tworzywa litego lub opcjonalnie z tworzywa o strukturze mikrokomórkowej (porowatej).

Przy czym poszczególne elementy spodu 1 są zwykle wykonywane z materiałów opisanych w normie dotyczącej gumy i kauczuku termoplastycznego opisującej oznaczanie odporności na ścieranie za pomocą aparatu z obracającym się bębnem PN-ISO 4649:2007 https://sklep.pkn.pl/pn-iso-46492007p.html. ‘ ‘ ‘ ‘

W opracowanym rozwiązaniu układu spodowego istnieje możliwość stopniowego zwiększenia rozmiaru liniowego spodu 1 buta o około dwa rozmiary (w numeracji europejskiej), np.: od 11,5 do 12,5.

W spodzie 1 wyróżnić można jego górną część, którą stanowi wieloelementowa międzypodeszwa 2 oraz część dolną, którą stanowi spodni, zazwyczaj lity bieżnik 3.

W trakcie prac nad przedmiotowym wynalazkiem zaprojektowane zostały trzy rozwiązania dotyczące powiększającego się obuwia:

PL 240 050 B1

- z zastosowaną w nim jednoelementową wersją międzypodeszwy 2, które to rozwiązanie nie jest przedmiotem niniejszego wynalazku, lecz równolegle zgłoszone zostało do ochrony,

- z zastosowaną w nim wersją wieloelementowej międzypodeszwy 2 stanowiące przedmiot niniejszego wynalazku oraz

- z zastosowanym w nim harmonijkowym elementem w części śródstopia, które to rozwiązanie także zgłoszone zostało równolegle do ochrony.

Tak więc, w przypadku zastosowania w spodzie 1 wieloelementowej międzypodeszwy 2 składa się ona z kilku elementów. Zwykle mają one różną wielkość i są odmiennie rozmieszczone tworząc poszczególne warstwy 4, które następnie są spinane. Przy czym wieloelementowe międzypodeszwy 2 najczęściej spinane są rzepami lub zaczepami.

Opisywany układ spodowy (w skład którego wchodzą wieloelementowe międzypodeszwy 2) ma trapezoidalną konstrukcję, gdyż przekroje poprzeczne poszczególnych wieloelementowych międzypodeszw 2 są trapezoidalne.

Układ spodowy składa się z kilku warstw 4 (fig. 1 i fig. 2) o różnej strukturze komórkowej. Jest ich od dwóch do sześciu, korzystnie są to cztery warstwy 4 (od górnej 4a do dolnej, spodniej 4d). Każda komórkowa warstwa 4 wieloelementowej międzypodeszwy 2 odpowiada innemu numerowi obuwia. Zwykle poszczególne warstwy 4 wieloelementowej międzypodeszwy 2 charakteryzuje mała gęstość, jednak zapewniająca zachowanie oczekiwanych właściwości mechanicznych każdej wieloelementowej międzypodeszwy 2.

Spodni bieżnik 3 wykonany jest z tworzywa o wysokiej odporności na ścieranie (jego możliwy ubytek objętościowy wynosi od 50 do 200 mm³) i wysokiej odporności na poślizg (o współczynniku tarcia dla podłoża suchego - nie mniejszym niż 0,30, natomiast dla podłoża pokrytego wodą - nie mniejszym niż 0,20, zaś dla podłoża pokrytego lodem - nie mniejszym niż 0,1). Grubość bieżnika 3 mieści się w przedziale od 3 do 8 mm, korzystnie wynosi 6 m.

Każda warstwa 4 wieloelementowej międzypodeszwy 2 ma odmienną, określoną strukturę komórkową, którą określić też można strukturą kubełkową, względnie ażurową. Struktura ta wykazuje indywidualne właściwości fizyczne i mechaniczne. O właściwościach tych decyduje optymalny, wybrany rodzaj struktury (jej kształt, rozmiar, liczba i objętość pustych przestrzeni), a także rodzaj tworzywa i jego właściwości fizyczne, takie jak twardość, elastyczność.

Strukturę każdej warstwy 4 wieloelementowej międzypodeszwy 2 tworzą zestawione obok siebie bryły geometryczne, korzystnie pozbawione obu podstaw graniastosłupy foremne lub walce, tworzące poszczególne, komórki danej warstwy 4 wieloelementowej międzypodeszwy 2. Przy czym poszczególne warstwy 4 - poza najwyższą - są nakryte płaszczyznami 5, korzystnie wykonanymi z elastycznych kompozytów polimerowych wykazujących cechę zmiany kształtu pod wpływem bodźców zewnętrznych takich jak temperatura, wilgotność lub nacisk lub też innych.

Komórki struktury danej warstwy 4 różnią się rozmiarami od komórek innych warstw 4. I tak, komórki najwyżej warstwy 4a są mniejsze od komórek niższej warstwy 4b, i podobnie te odpowiednio są mniejsze od komórek ewentualnych, kolejnych niższych warstw.

Dzięki temu komórki wyższej warstwy mogą teleskopowo zagłębiać się w niższych i niejako „wchodzić” w nie. Wysokość komórek każdej warstwy 4 jest taka sama, ewentualnie górne są niższe od położonych pod nimi. W optymalnym wariancie wykonania szerokość obrysu danej komórki (w wypadku walcowanych - ich 0) jest zbliżona, niemniej mniejsze od ich wysokości (h), względnie wielkości te są równe.

Parametry geometryczne struktur warstw 4 oraz właściwości mechaniczne tworzywa, z którego są wykonane dobrane są tak, aby podczas użytkowania obuwia struktura wieloelementowej międzypodeszwy 2 ulegała stopniowemu odkształceniu w czasie odpowiadającym wzrostowi stopy o dwa rozmiary. Jak wyżej wyjaśniono, komórki poszczególnych warstw 4 są początkowo oddzielone od siebie nakrywającymi je płaszczyznami 5, wykazującymi jednak cechę zanikania, w efekcie którego wyższe komórki z upływem czasu wsuwają się w komórki niższej warstwy 4.

Zapadanie się komórek zazwyczaj nie wymaga żadnej ingerencji ze strony użytkownika i następuje samoczynnie z upływem czasu. W przypadku, gdy ciężar użytkownika jest na tyle mały, że zjawisko to nie nastąpiło - wówczas użytkownik (czy też jego opiekun) może stymulować wzajemne zagłębianie się komórek wyższej warstwy w komórkach położonych niżej, naciskając górną warstwę 4a i zagłębiając ją w niższej warstwie 4b i podobnie odpowiednio w kolejnych. Zachodzące zmiany umożliwia to, że

Claims (12)

1. PL 240 050 B1 poszczególne warstwy 4 są nakryte zanikającymi płaszczyznami 5, korzystnie wykonanymi z elastycznych kompozytów polimerowych wykazujących cechę zmiany kształtu pod wpływem bodźców zewnętrznych, takich jak temperatura, wilgotność lub nacisk lub też innych.

   W wyniku tego, że w miarę upływu czasu kolejne, górne warstwy 4 ulegają kolejno destrukcji, czy raczej przemieszczeniu w dół - w konsekwencji poziom pierwszej, najwyższej warstwy 4a, a następnie kolejnych, niższych warstw wieloelementowej międzypodeszwy 2 obniża się. W wyniku tego, że pierwsza, najwyższa ażurowa warstwa 4a wypełnia puste przestrzenie na niższym poziomie wieloelementowej międzypodeszwy 2 w niższej warstwie 4b - powiększają się wymiary liniowe spodu i jednocześnie wzmacniana jest konstrukcja następnej, niższej warstwy 4.

   W rozwiązaniu, stanowiącym przedmiot niniejszego wynalazku do obuwia z powiększającym się spodem także dołączony jest komplet wkładek o różnych wymiarach liniowych, którymi są one wykładane, odpowiednio do aktualnego rozmiaru obuwia. Wkładki dostosowywane do zmienionego wymianu liniowego buta, poprawiają komfort użytkownika obuwia i osłaniają jego stopy przed kontaktem ze konstrukcją wierzchniej warstwy 4 wieloelementowej międzypodeszwy 2.

   Wieloelementowa międzypodeszwa 2 jest elementem układu spodowego, składającego się z kilku oddzielnych warstw 4 (od dwóch do sześciu, korzystnie czterech warstw 4), które połączone są w całość np. rzepem lub zaczepem i stanowią razem łącznie z bieżnikiem 3 kompletny spód 1.

   Warstwy 4 nie muszą mieć struktury komórkowej, jeśli będą ją miały będzie to raczej struktura mikrokomórkowa (porowata). Przy czym poszczególne warstwy 4 wieloelementowej międzypodeszwy 2 także w tym przypadku zwykle charakteryzują się małą gęstością, tj. 0,1 g/cm³ do 0,3 g/cm³, jednak niepogarszającą właściwości mechanicznych wieloelementowej międzypodeszwy 2.

   Każdy element, tj. każda z warstw 4 wieloelementowej międzypodeszwy 2 odpowiada innemu numerowi obuwia. W tym rozwiązaniu, w celu zwiększenia numeru obuwia należy usunąć jeden, wierzchni element wieloelementowej międzypodeszwy 2, czyli jej wierzchnią warstwę 4. Równocześnie co najmniej jedna z warstw 4 składa się z kilku elementów.

   Gdy elementy poszczególnych warstw 4 mają różną wielkość i są odmiennie rozmieszczone wówczas cała konstrukcja wieloelementowej międzypodeszwy 2, która zwykle spinana jest rzepem lub zaczepem - jest stabilniejsza.

   W rozwiązaniu, które stanowi przedmiot niniejszego wynalazku wieloelementowa międzypodeszwa 2 może zostać umieszczona wewnątrz cholewki, która trwale połączona jest z bieżnikiem 3 obuwia oraz co najmniej z częścią wieloelementowej międzypodeszwy 2 o maksymalnym rozmiarze. Opisywane tu części obuwia stanowią zwykle elementy niezmienne, natomiast zawsze zmienia się rozmiar elementu stanowiącego bezpośrednią podściółkę stopy oraz wieloelementowa międzypodeszwa 2.

   Spis elementów:

   1 - spód,

   2 - wieloelementowej międzypodeszwa,

   3 - bieżnik,

   4 - warstwa,

   5 - płaszczyzna.

   Zastrzeżenia patentowe

   1. Powiększający się spód obuwia z wieloelementową międzypodeszwą, który ma górną część, którą stanowi międzypodeszwa oraz część dolną, spodnią, którą stanowi spodni bieżnik, znamienny tym, że w układzie spodowym ma wieloelementową międzypodeszwę (2), która ma trapezoidalny przekrój poprzeczny, a która składa się z kilku - od dwóch do sześciu, korzystnie czterech - warstw (4) o różnej strukturze komórkowej, przy czym każda komórkowa warstwa (4) wieloelementowej międzypodeszwy (2) odpowiada innemu numerowi obuwia oraz każda warstwa (4) wieloelementowej międzypodeszwy (2) ma inną konstrukcję komórkową, zaś konstrukcję każdej warstwy (4) wieloelementowej międzypodeszwy (2) stanowią zestawione obok siebie bryły geometryczne - najkorzystniej pozbawione obu podstaw graniastosłupy foremne lub walce - przy czym poszczególne warstwy (4), zwykle poza najwyższą, są nakryte płaszczyznami (5), a komórki struktury danej warstwy (4) różnią się rozmiarami od komórek innych

   PL 240 050 B1 warstw (4), to znaczy komórki najwyższej warstwy (4a) są mniejsze od komórek niższej warstwy (4b) - podobnie komórki innych, sąsiadujących ze sobą poziomów są odpowiednio mniejsze od komórek niższych poziomów, równocześnie co najmniej jedna z warstw (4) składa się z kilku elementów stanowiących daną warstwę (4), zaś poszczególne warstwy (4) są ze sobą połączone.
2. 2. Powiększający się spód obuwia z wieloelementową międzypodeszwą, według zastrz. 1, znamienny tym, że co najmniej jedna z warstw (4) składa się z elementów, które mają różną wielkość i są odmiennie rozmieszczone w obrębie danej warstwy (4) w stosunku do ich pozycji w obrębie kolejnej warstwy (4).
3. 3. Powiększający się spód obuwia z wieloelementową międzypodeszwą, według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że warstwy (4) połączone są rzepem lub zaczepem.
4. 4. Powiększający się spód obuwia z wieloelementową międzypodeszwą, według jednego z zastrzeżeń od 1 do 3, znamienny tym, że co najmniej jedna płaszczyzna (5) przykrywająca warstwę (4) jest wykonana z elastycznych kompozytów polimerowych wykazujących cechę zmiany kształtu pod wpływem bodźców zewnętrznych.
5. 5. Powiększający się spód obuwia z wieloelementową międzypodeszwą, według jednego z zastrzeżeń od 1 do 4, znamienny tym, że wysokość komórek każdej warstwy (4) jest taka sama, ewentualnie górne są niższe od położonych pod nimi.
6. 6. Powiększający się spód obuwia z wieloelementową międzypodeszwą, według jednego z zastrzeżeń od 1 do 5, znamienny tym, że szerokość obrysu poszczególnych komórek - w wypadku komórek walcowanych ich 0 - jest zbliżona, niemniej mniejsza od ich wysokości (h), względnie wielkości te są równe.
7. 7. Powiększający się spód obuwia z wieloelementową międzypodeszwą, według jednego z zastrzeżeń od 1 do 6, znamienny tym, że bieżnik (3) wykonany jest z tworzywa o wysokiej odporności na ścieranie i jego możliwy ubytek objętościowy wynosi od 50 do 200 mm³ oraz wysokiej odporności na poślizg i o współczynniku tarcia dla podłoża suchego - nie mniejszym niż 0,30, natomiast dla podłoża pokrytego wodą - nie mniejszym niż 0,20, zaś dla podłoża pokrytego lodem - nie mniejszym niż 0,1.
8. 8. Powiększający się spód obuwia z wieloelementową międzypodeszwą, według jednego z zastrzeżeń od 1 do 7, znamienny tym, że grubość bieżnika (3) wynosi od 3 do 8 mm, korzystnie wynosi 6 mm.
9. 9. Powiększający się spód obuwia z wieloelementową międzypodeszwą, według jednego z zastrzeżeń od 1 do 8, znamienny tym, że bieżnik (3) wykonany jest z tworzywa litego.
10. 10. Powiększający się spód obuwia z wieloelementową międzypodeszwą, według jednego z zastrzeżeń od 1 do 9, znamienny tym, że co najmniej jedną warstwę (4) międzypodeszwy (2) ma gęstość od 0,1 g/cm³ do 0,3 g/cm³.
11. 11. Powiększający się spód obuwia z wieloelementową międzypodeszwą, według jednego z zastrzeżeń od 1 do 10, znamienny tym, że co najmniej jeden z elementów kompletnego spodu (1) wykonany jest z jednego z następujących materiałów: guma lub termoplastyczny elastomer (TR, TPU) lub system poliuretanowy PUR (polieterowy, poliestrowe) lub kopolimer etylenu i octanu winylu (EVA), który ma postać granulatu lub reaktywnych systemów poliuretanowych filamentu lub proszku tworzywowego lub płynu lub żywicy fotopolimerowej.
12. 12. Powiększający się spód obuwia z wieloelementową międzypodeszwą, według jednego z zastrzeżeń od 1 do 12, znamienny tym, że niektóre elementy spodu (1) wykonane są z tworzywa litego lub z tworzywa o strukturze mikrokomórkowej i porowatej.