PL236686B1 - Bloczek fundamentowy - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest bloczek fundamentowy stosowany zwłaszcza w budownictwie jako składnik ścian fundamentowych, w szczególności ścian piwnic narażonych na zawilgocenie.

Znane są dostępne różne systemy zabezpieczania budowli przed zawilgoceniem oraz eliminowania przyczyn zawilgocenia, zwłaszcza na terenach z wysokim poziomem wód gruntowych. Znana jest konstrukcja fundamentowej płyty grzewczej oferowanej pod marką Legalett będąca połączeniem konstrukcji płyty fundamentowej z systemem ogrzewania podłogowego powietrzem w obiegu zamkniętym. Obieg powietrza w rurach umieszczonych w płycie fundamentowej odbywa się dzięki pracy wentylatora, w który jest wyposażony agregat grzewczy. Krążące powietrze przepływa przez wbudowaną w niego nagrzewnicę elektryczną lub wodną, osiągając temperaturę potrzebną do ogrzania płyty fundamentowej. Ciepło dostarczane bezpośrednio do płyty fundamentowej sprawia, że nawet jeśli ulegnie ona zawilgoceniu, to będzie szybko osuszona. Istotną cechą fundamentowej płyty grzewczej Legalett jest to, że nośnikiem ciepła w tym systemie jest krążące wewnątrz fundamentowej płyty grzewczej powietrze, a nie woda, która mogłaby zamarznąć i ją uszkodzić.

Znany z polskiego opisu patentowego nr 212791 wynalazku sposób docieplenia przegród budynków od strony wewnętrznej polega na wykonaniu na wewnętrznej powierzchni ściany zewnętrznej dowolnej warstwy termoizolacyjnej składającej się ze znanych materiałów stosowanych do izolacji cieplnej. Po obwodzie, na styku warstwy termoizolacyjnej z przegrodami prostopadłymi do docieplanej ściany, jak np. wzdłuż styku z sufitem, podłogą, ścianami wewnętrznymi, wykonuje się szczeliny, w które wkłada się przewody grzewcze wraz z urządzeniami sterującymi uruchamiającymi grzanie w momencie spadku temperatury na brzegu docieplenia poniżej punktu rosy, przy czym warstwa termoizolacyjna pokryta jest szczelną paraizolacją.

Znany jest także z polskiego opisu patentowego nr 218103 wynalazku sposób osuszania przegród budowlanych polegający na wykonaniu otworów w przegrodzie, w które następnie wprowadza się elementy grzejne i zasila się je energią elektryczną. Jako elementy grzejne stosuje się pakery grzewcze o średnicy w przedziale od 3 do 44 mm, emitujące energię ciepłą i/lub promieniowanie podczerwone. Otwory w przegrodzie wykonuje się na głębokość od 40 do 95% grubości przegrody orientując je w poziomie i/lub w pionie i zachowując rozstaw w przedziale od 10 do 50 cm.

Celem wynalazku było opracowanie takiej konstrukcji bloczka fundamentowego, która pozwoli na bezproblemowe usuwanie wilgoci powstałej m.in. poprzez zalanie części podpiwniczonej budynku oraz zabezpiecza budowlę wykonaną z takich bloczków przed zawilgoceniem.

Cel ten osiągnięto w rozwiązaniu przedstawiającym bloczek fundamentowy, który według wynalazku zawiera element grzejny.

Istotą wynalazku jest bloczek fundamentowy zawierający element grzejny charakteryzujący się tym, że w połowie wysokości ma usytuowane w płaszczyźnie poziomej i zatopioną w mieszance betonowej siatkę z włókna szklanego oraz ułożony na niej samoregulujący grzejny przewód z wodoszczelną i zabezpieczoną przed wnikaniem obcych ciał stałych końcówką, przy czym rozmiar i umiejscowienie grzejnego przewodu jest dobrane tak, że grubość otuliny wynosi co najmniej 10 mm oraz posiada co najmniej cztery dystansujące wkładki umiejscowione w dwóch równoległych do dłuższych ścianek rzędach tak, że odległość każdej z narożnych dystansujących wkładek od najbliżej krótszej ścianki mierzona w połowie wysokości bloczka stanowi 1/15 jego długości, a odległość każdego rzędu od najbliższej dłuższej ścianki umieszczona w połowie wysokości bloczka stanowi 1/8 jego szerokości, a odległość każdej z dystansujących wkładek od dna bloczka stanowi 1/12 jego wysokości, przy czym korzystnie dystansujące wkładki mają postać stożka zwróconego w dół. Ściany fundamentowe z bloczków o konstrukcji według wynalazku są właściwie zabezpieczone przed zawilgoceniem, a ewentualne zwilgocenie czy zalanie będzie efektywnie osuszone.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia bloczek w częściowym przekroju poprzecznym w płaszczyźnie przechodzącej przez dystansujące wkładki, a fig. 2 przedstawia bloczek w widoku z góry po zalaniu formy mieszanką betonową do połowy wysokości.

Bloczek fundamentowy o długości 380 mm, szerokości 240 mm i wysokości 120 mm zawiera element grzejny w postaci samoregulującego grzejnego przewodu 1 o przekroju 7,6 x 5,2 mm, promieniu gięcia 18,23 mm oraz o nominalnej mocy grzewczej 15 W. Przewód 1 ma wodoszczelną i zabezpieczoną przed wnikaniem obcych ciał stałych końcówkę 2.

PL 236 686 B1

Jest ułożony na siatce 3 z włókna szklanego o boku oczka 10 x 10 mm. Grzejny przewód 1 z końcówką 2 i siatka 3 są usytuowane w płaszczyźnie poziomej na wysokości 60 mm i zatopione w mieszance betonowej, z której bloczek jest uformowany. Rozmiar i umiejscowienie grzejnego przewodu zapewnia otulinę 4 o grubości 10 mm. W odległości 10 mm od dna bloczek ma sześć dystansujących wkładek 5 mających postać stożka zwróconego wierzchołkiem w dół i umiejscowionych w dwóch rzędach równoległych do dłuższych ścianek 6. Odległość każdej z narożnych wkładek 5 od najbliższej krótszej ścianki 7 mierzona w połowie wysokości bloczka wynosi 25 mm, a odległość każdego rzędu od najbliższej dłuższej ścianki 6 mierzona w połowie wysokości bloczka wynosi 30 mm.

Claims (1)

1. Zastrzeżenie patentowe

   1. Bloczek fundamentowy zawierający element grzejny, znamienny tym, że w połowie wysokości ma usytuowane w płaszczyźnie poziomej i zatopioną w mieszance betonowej siatkę (3) z włókna szklanego oraz ułożony na niej samoregulujący grzejny przewód (1) z wodoszczelną i zabezpieczoną przed wnikaniem obcych ciał stałych końcówką (2), przy czym rozmiar i umiejscowienie grzejnego przewodu (1) jest dobrane tak, że grubość otuliny (4) wynosi co najmniej 10 mm oraz posiada co najmniej cztery dystansujące wkładki (5) umiejscowione w dwóch równoległych do dłuższych ścianek (6) rzędach tak, że odległość każdej z narożnych dystansujących wkładek (5) od najbliżej krótszej ścianki (7) mierzona w połowie wysokości bloczka stanowi 1/15 jego długości, a odległość każdego rzędu od najbliższej dłuższej ścianki (6) umieszczona w połowie wysokości bloczka stanowi 1/8 jego szerokości, a odległość każdej z dystansujących wkładek (5) od dna bloczka stanowi 1/12 jego wysokości, przy czym korzystnie dystansujące wkładki mają postać stożka zwróconego w dół.