PL234149B1 - Zespół wychwytu zegara wahadłowego - Google Patents

Abstract

Zespół wychwytu zegara wahadłowego zawiera korpus koło wychwytowe (2) z kołkami impulsowymi (4.1, 4.2) współpracującymi z kotwicą (5). Koło wychwytowe (2) połączone jest poprzez zespół przeniesienia napędu z grawitacyjnym zespołem napędowym zawierającym ciężar (6.2) oraz przeciwciężar (6.3) wyposażonym w napęd elektryczny ze stycznikiem. Kotwica (5) ma postać płaskiej palety posadowionej na rolkach (7.1). Osie obrotu rolek (7.1) przebiegają równolegle do przebiegu głównej osi obrotu koła wychwytowego (2). Kotwica (5) osadzona jest przesuwnie na rolkach (7.1) na co najmniej jednej prowadnicy (7.3) prostopadłej do osi obrotu koła wychwytowego (2) i porusza się ruchem liniowym posuwisto zwrotnym. Wymieniona kotwica (5) zawiera wybranie, którego kierunek jest zgodny z kierunkiem ruchu posuwisto zwrotnego tej kotwicy (5). Szerokość tego wybrania jest większa od grubości wieńca (3) koła wychwytowego (2). Kotwica (5) zawiera po obu stronach wymienionego wybrania (2) ramiona współpracujące z kołkami (4.1, 4.2) zamocowanymi naprzemiennie po obu stronach wieńca (3) koła wychwytowego (2). Osie symetrii kołków (4.1, 4.2) przebiegają równolegle do osi obrotu wymienionego koła wychwytowego (2).

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół wychwytu mechanicznego zegara wahadłowego. Zegar wahadłowy zawiera zespół napędowy mechaniczny gdzie wykorzystuje się wahadło jako regulator pracy i chodu zegara. Wyposażenie mechanizmu zegarowego w zespół wychwytu, pierwotnie wychwytu cofającego, potem wychwytu spoczynkowego, a w następnej kolejności wychwytu wolnego, spowodowało wzrost dokładności pomiaru czasu przez zegary wahadłowe. Rozwój konstrukcji wychwytów spowodował dalszy postęp w dokładności pracy zegarów wahadłowych.

Zespół wychwytu w mechanizmie zegarowym spełnia funkcję kontroli ruchu przekładni chodu poprzez blokowanie i zwalnianie obrotu koła wychwytowego o stały kąt w jednostce czasu odpowia dającej jednemu impulsowi. Drugą funkcją zespołu mechanizmu wychwytu jest przekazanie do regulatora chodu energii ze źródła napędu. W przypadku zegarów wahadłowych wykorzystuje się do napędu wahadła napęd grawitacyjny ciężarkami wciąganymi co jakiś czas do górnego położenia oraz napęd sprężynowy poprzez naciągnięcie sprężyny napędowej.

Znanych jest szereg rozwiązań konstrukcyjnych wychwytu zegara wahadłowego, w tym wychwyty cofające, wychwyty spoczynkowe, czy też wychwyty wolne. Historycznie najstarszymi konstrukcjami są wychwyty cofające, jak wychwyt wrzecionowy czy wychwyt hakowy. Natomiast w obecnych takich konstrukcjach, przy powszechnym użyciu zegarów i zegarków z napędem kwarcowym są to rozwiązania stosowane rzadziej i zazwyczaj montowane są spoczynkowe zespoły wychwytu, takie jak wychwyt Grahama czy Brocota, całkiem wyjątkowo w najdroższych mechanizmach stosuje się wychwyty wolne, np. Strassera czy Rieflera, ale wciąż używany w tańszych zegarach wychwyt hakowy. Wszystkie te konstrukcje zawierają zwykle jako element roboczy poruszającą się ruchem wahadłowym kotwicę, współpracującą z zębatą powierzchnią koła wychwytowego.

W rozwiązaniu znanym z polskiego zgłoszenia wynalazku nr P.375609 przedstawiono wychwyt zegarowy chronometrowy złożony z balansu, koła wychwytowego oraz kotwicy, gdzie na osi balansu osadzony jest impulsowy krążek zintegrowany ze spustowym krążkiem. W impulsowym krążku jest osadzony impulsowy kamień a w spustowym krążku osadzony jest spustowy kamień. Spustowy krążek oraz spustowy kamień współpracują z impulsową kotwicą posiadającą dwa ramiona w których osadzone są palety. Kotwica w części środkowej ma oś na której osadzony jest drążek zaopatrzony w widełki z kołkiem bezpiecznikowym. Zakres ruchu widełek wyznaczają kołki, zaś palety zazębiają się z zębami koła wychwytowego.

Inne znane rozwiązanie dotyczące ulepszonego mechanizmu wychwytującego przedstawiono w opisie patentowym zgłoszenia międzynarodowego WO 2012/034810. Zespół wychwytu zawiera według tego znanego rozwiązania kotwicę wyposażoną w dwie palety. Powierzchnia spoczynkowa każdej palety zawiera sekcję eliptyczną z osią symetrii zgodną z osią obrotu wspomnianej kotwicy. Zespół mechanizmu wychwytowego według tego znanego rozwiązania zawiera również elementy współpracujące z kotwicą i/lub jej ramionami wyposażonymi w palety. Wspomniane elementy przyciągające lub odpychające stanowią sprężyny elektrostatyczne albo mechaniczne, umieszczone na końcach ruchu wspomnianych ramion w taki sposób, że pojedyncze ramię może współpracować z pojedynczą sprężyną w danym momencie i/lub zawiera dodatkową sprężynę współpracującą z rowkiem lub palcem wspomnianego drążka widłowego.

W kolejnym opisie patentowym zgłoszenia międzynarodowego nr WO 2014/146842 przedstawiono dalsze rozwiązanie zespołu wychwytu z jednolitą współosiową kotwicą. Kotwica zawiera pierwszy poziom tworzący główny korpus kotwicy zaopatrzony w widelec i przystosowany do przyjęcia pierwszej serii palet. Według wynalazku, kotwica zawiera drugi poziom elementów osadzonych na bolcu mocującym na trzonie wspomnianej kotwicy. Trzon współpracuje z drugą serią palet ponad pierwszą serią palet. Pierwszy i drugi poziom stanowią palety jednostkowe dla ułatwienia ich wyrównania względem siebie.

Kolejne rozwiązanie znane z opisu patentowego zgłoszenia międzynarodowego nr WO 2014//072319 dotyczy zespołu palet dla mechanizmu wychwytującego zawierającego podstawę podtrzymującą wagę i koło ucieczkowe. Zespół palet zawiera kamienie palet, które współpracują z kołem i z elastycznym elementem wielostopniowym. Paleta sprzęga się z wagą za pomocą ramion pierwszej części palety połączonej poprzez elastyczny element z wyżej wymienioną podstawą lub z drugim zespołem palety niosącej kamienie paletowe i połączona elastycznym elementem ze stacjonarną strukturą lub ze wspomnianą pierwszą częścią. Elastyczny element zawiera belkę sprężoną pod wyboczeniem w kształcie litery S lub litery Z.

PL 234 149 B1

W dalszym rozwiązaniu znanym z opisu patentowego EP 1666090 mechanizm zegara według wynalazku zawiera zespół do podnoszenia ciężaru z dolnego położenia do położenia górnego. Zespół wychwytu zawiera obrotowe koło zawierające, na jego obrzeżu, wiele części odbiorczych, które mogą utrzymywać zwłokę martwą. Zespół zawiera mechanizm wychwytujący, który uruchamia koło obrotowe z przerwami. Elementy podnoszące ciężar napędzający zawierają korpus napędowy wyposażony w spiralną powierzchnię napędową na osi poziomej lub nachylonej. Elementy podnoszące ciężarek są skonstruowane w taki sposób, że ciężar jest podnoszony na spiralnej powierzchni popr zez obracanie tego korpusu napędowego, a tym samym przenoszenie ciężaru z położenia dolnego do położenia górnego. Ciężar przenoszony do górnej pozycji jest doprowadzany do górnej części, przy czym koło obrotowe obraca się o ustalony kąt. Następnie ciężar powraca do niższej pozycji. Zaproponowano w tym rozwiązaniu nowy mechanizm w którym operacja podniesienia ciężaru może być wykonana przy mniejszej sile napędowej niż w mechanizmach konwencjonalnych.

Problemem w zegarach wieżowych wahadłowych jest dokładność chodu zegara wynikająca z wielkości wahadła. Zazwyczaj napęd kotwicy wychwytu w większości rozwiązań jest przenoszony na kotwicę z osi na której zawieszone jest wahadło. Przy wahadłach dużych długości, liczonych w dziesiątkach metrów gdzie ruch soczewki wahadła odbywa się na długości ok. 1 metra, uchwycenie ruchu górnego pierścienia wahadła na osi obrotu jest utrudnione, zwłaszcza w rozwiązaniach mechanicznych. Poważnym problemem jest też podatność długiego drążka wahadła wynikająca z małej sztywności długiego elementu. Dlatego w rozwiązaniu według wynalazku zdecydowano napęd zespołu kotwicy wychwytu przenieść na kotwicę z samej soczewki wahadła, co w przypadku zegarów o specjalnej konstrukcji jest możliwe. W nowy sposób rozwiązano konstrukcję kotwicy, która w rozwiązaniu według wynalazku pracuje nie w ruchu wahadłowym po łuku koła, lecz w ruchu liniowym posuwisto-zwrotnym.

Według wynalazku zespół wychwytu zegara wahadłowego zawiera korpus, koło wychwytowe z kołkami impulsowymi współpracującymi z kotwicą, przy czym koło wychwytowe połączone jest poprzez zespół przeniesienia napędu z zespołem napędowym grawitacyjnym wyposażonym w napęd elektryczny ze stycznikiem.

Według wynalazku, zespół wychwytu zegara wahadłowego charakteryzuje się tym, że kotwica ma postać płaskiej, przesuwnej palety posadowionej na rolkach. Osie obrotu rolek przebiegają równolegle do przebiegu głównej osi obrotu koła wychwytowego, przy czym kotwica osadzona jest przesuwnie rolkami na co najmniej jednej prowadnicy prostopadłej do osi obrotu koła wychwytowego. Kotwica porusza się ruchem liniowym posuwisto zwrotnym. Wymieniona kotwica zawiera wybranie którego kierunek jest zgodny z kierunkiem ruchu posuwisto zwrotnego tej kotwicy. Szerokość tego wybrania jest większa od grubości wieńca koła wychwytowego, zaś kotwica zawiera po obu stronach wymienionego wybrania ramiona współpracujące z kołkami, zamocowanymi naprzemiennie po obu stronach wieńca koła wychwytowego.

Według wynalazku, kotwica osadzona jest na rolkach korzystnie za pośrednictwem konstrukcji nośnej.

Kołki koła wychwytowego korzystnie zawierają zewnętrzne powierzchnie łożyskowane, zaś osie symetrii tych kołków wychwytowych korzystnie przebiegają równolegle do osi obrotu wymienionego koła wychwytowego.

Konstrukcja nośna palety, połączona jest w korzystnej wersji wynalazku, za pośrednictwem zespołu cięgła z zespołem wahadła poprzez łącznik oraz może być połączona z tym zespołem wahadła poprzez dźwignię dwustronną osadzoną na własnej osi obrotu.

Rozwiązanie według wynalazku pozwoliło uprościć wykonanie i obniżyć koszty wychwytu szczególnie w zastosowaniu do mechanizmów dużych zegarów wieżowych. Nieoczekiwanie okazało się, że możliwe jest wykonanie kotwicy w postaci płaskiej płytki, przy zmianie konstrukcji i zorientowania kołków wychwytowych na wieńcu koła wychwytowego. Szczególnie łatwo jest wykonać kotwicę, przykładowo jako element wycinany laserowo z blachy stalowej bez konieczności jakiejkolwiek dalszej obróbki, w porównaniu do kotwic znanych ze stanu techniki, gdzie oba ramiona kotwicy zakończone są zwykle oddzielnymi paletami, szlifowanymi do wysokiej gładkości na powierzchniach łukowych. Niezwykle łatwa okazała się naprawa i wymiana elementów zespołu wychwytu, zwłaszcza tych podlegających zużyciu eksploatacyjnemu, takich jak łożyska toczne, kotwica, rolki toczne pod zespołem kotwicy. Jednocześnie naprawa i wymiana okazała się bardzo szybka i nie wymagająca rozbierania całego mechanizmu wychwytu, co jest bardzo ważne zwłaszcza przy dużych zegarach. Opory ruchu są bardzo niskie z uwagi na zjawisko tarcia, zredukowane do minimum. Pozwala to na zmniejszenie masy grawitacyjnego ciężaru

PL 234 149 B1 napędowego. Wychwyt może być połączony z wahadłem praktycznie w dowolnym miejscu wahadła, także na dole wahadła przy soczewce, lub do samej soczewki.

W przypadku, gdy amplituda wahadła jest większa aniżeli geometryczne możliwości wychwytu, w rozwiązaniu według wynalazku można łatwo to skorygować prostym układem dźwigni jedno lub dwuramiennej.

Zaproponowana, zaskakująca dla specjalisty, płytowa konstrukcja kotwicy ułatwia jej ruch prostoliniowy. W krańcowych przypadkach w ogóle umożliwia osiąganie bardzo dużych amplitud ruchu kotwicy bez szkody dla bilansu energetycznego pracy wychwytu i bez konieczności komplikowania układu, co byłoby niezbędne w przypadku klasycznej kotwicy nożycowej. Polegać to może na zwykłym wydłużeniu tych części blachy kotwicy które stanowią jej zewnętrzne i wewnętrzne ramię, współpracujące z kołkami koła wychwytowego. Kotwica z wózkiem jezdnym w rozwiązaniu według wynalazku tworzą osobny, zwarty podzespół, co powoduje, że montaż całego mechanizmu zegara jest ułatwiony. Zespół kotwicy może być wstawiony do mechanizmu w dowolnym momencie, nawet już po zamontowaniu na przygotowanej podstawie całego mechanizmu. Transport mechanizmu zegara może być przeprowadzony bez narażania na uszkodzenie zespołu wychwytu, który z definicji we wszystkich zegarach mechanicznych jest zespołem wrażliwym.

Przedmiot wynalazku przedstawiono w przykładzie wykonania na załączonym rysunku na którym poszczególne figury rysunku ilustrują:

Fig. 1 - mechanizm wychwytu w widoku z boku.

Fig. 2 - mechanizm wychwytu w widoku z przodu na koło wychwytowe według przekroju A-A z fig. 1.

Fig. 3 - kotwicę w skrajnym położeniu.

Fig. 4 - kotwicę w położeniu środkowym.

Fig. 5 - skrajną część ramienia kotwicy w drugim skrajnym położeniu.

Na rysunku fig. 1 pokazano zespół wychwytu mechanizmu zegara wahadłowego w widoku z boku. Zespół wychwytu zabudowany jest w korpusie 1. Pomiędzy przednią i tylną ścianą korpusu zamocowane są poszczególne zespoły mechaniczne a także mechanizm napędowy koła wychwytowego 2. Koło wychwytowe 2 oraz cały zespół wychwytu według wynalazku pokazano w tym przykładzie wykonania także w widoku z przodu, na rysunku fig. 2.

Koło wychwytowe 2 zawiera wieniec zewnętrzny 3 w którym osadzone są wokół na przemian po jednej stronie tego wieńca 3 kołki 4.1 i po drugiej stronie takie same kołki 4.2, których osie symetrii są równoległe do osi obrotu tego koła wychwytowego 2. W tym przykładzie wykonania kołki 4.1 i kołki 4.2 są osadzone w równomiernych odstępach od siebie i na tej samej linii obwodowej.

Kołki wychwytowe 4.1,4.2 zawierają zewnętrzne powierzchnie cylindryczne łożyskowane. W tym przykładzie wykonania wymienione kołki stanowią śruby 4.3 osadzone w wieńcu 3 tak jak to opisano powyżej, i na tych śrubach zamocowane są łożyska 4.4. Pokazano to na rysunku fig. 5. Zewnętrzne pierścienie łożysk 4.4 stanowią zewnętrze powierzchnie robocze kołków wychwytowych 4.1,4.2 i współpracują z zewnętrzną powierzchnią 5.1 i z wewnętrzną powierzchnią 5.2 kotwicy 5.

Koło wychwytowe 2 zawiera w tym przykładzie wykonania własny napęd grawitacyjny zawierający łańcuch 6 bez końca na którym zawieszony jest ciężar 6.1 napędowy oraz przeciwciężar 6.2 napinający łańcuch. Pokazano to na rysunku fig. 2. Natomiast na rysunku fig. 1 widoczny jest zespół wybierania wymienionego ciężaru napędowego 6.1 do góry, zawierający silnik elektryczny 6.4 wraz z przekładnią i łożyskowaniem. Silnik elektryczny 6.4 jest sterowany nie pokazanymi na rysunkach znanymi wyłącznikami krańcowymi współpracującymi z obniżającym się grawitacyjnie ciężarem 6.2. W innych przykładach wykonania mechanizm napędu koła wychwytowego 2 może być rozwiązany inaczej, na przykład z wykorzystaniem przekładni planetarnej. Zespół wybierania ciężaru pokazano poglądowo w przykładowym wykonaniu na rysunku fig. 2.

Jak to powiedziano wyżej kołki wychwytowe 4.1, 4.2 koła wychwytowego 2 współpracują z zewnętrznym ramieniem 5.1 i z wewnętrznym ramieniem 5.2 kotwicy 5. Kotwica 5 ma w tym rozwiązaniu postać palety, czyli płaskiej płyty. W tym opisie patentowym dla tej palety używa się tradycyjnego dla takich elementów zespołu wychwytowego, określenia kotwica.

Kotwica 5 w postaci płaskiej palety posadowiona jest w tym przykładzie wykonania na konstrukcji nośnej 7 osadzonej na rolkach 7.1. Konstrukcja nośna 7 połączona jest cięgłem 7.2 z nie pokazanym na rysunku zespołem wahadła. Osie obrotu rolek 7.1 na których osadzona jest konstrukcja nośna 7 przebiegają równolegle do przebiegu głównej osi obrotu koła wychwytowego. Kotwica 5 wraz z konstrukcją nośną 7 osadzona jest na co najmniej jednej prowadnicy 7.3, prostopadłej do osi obrotu koła wychwytowego 2. Pokazano to na rysunku fig. 2, gdzie przedstawiono przekrój A-A z rysunku fig. 1.

PL 234 149 B1

Kotwica 5 wraz z konstrukcją nośną 7 porusza się ruchem liniowym posuwisto zwrotnym na rolkach 7.1, zgodnie z ruchem nie pokazanej soczewki wahadła z którą jest połączona cięgłem 7.2. W innych przykładach wykonania, kotwica 5 może być osadzona przesuwnie bezpośrednio na rolkach 7.1.

Wymieniona kotwica 5 pokazana została w przykładzie wykonania na rysunkach fig. 3, fig. 4 oraz fig. 5. Kotwica 5 zawiera wewnętrzne wybranie 5.3 którego kierunek jest zgodny z kierunkiem ruchu posuwisto zwrotnego tej kotwicy 5. W tym przykładzie wykonania jest to kierunek prostopadły do kierunku przebiegu osi obrotu koła wychwytowego 2.

Szerokość tego wybrania 5.3 jest większa od grubości wieńca 3 koła wychwytowego 2. Po obu stronach wymienionego wybrania 5.3 kotwica zawiera ramiona 5.2, 5.3, współpracujące z kołkami 4.2, 4.3 zamocowanymi naprzemiennie po obu stronach wieńca 3 koła wychwytowego 2.

Na rysunku fig. 3 pokazano kotwicę 5 w skrajnym położeniu. Na zewnętrznym ramieniu 5.1 oparty jest kołek 4.2 wieńca 3, natomiast kołki 4.1 po drugiej stronie wieńca 3 nie są oparte na kotwicy 5 ponieważ znajdują się w świetle wybrania 5.3. Kotwica 5 zakończyła swój ruch w kierunku oznaczonym strzałką i za pośrednictwem łącznika 7.2 ciągnięta przez niepokazaną na załączonych rysunkach, znaną soczewkę wahadła, rozpoczyna ruch w stronę przeciwną, co pokazano na rysunku fig. 4. Kołek wychwytowy 4.2 spadł z ramienia zewnętrznego 5.1 kotwicy 5, natomiast po odcinkowym obrocie koła wychwytowego 2 z wieńcem 3, na ramieniu wewnętrznym 5.2 kotwicy 5 oparł się kołek 4.1, zamocowany po drugiej stronie wieńca 3 koła wychwytowego 2. Płytka kotwicy 5 porusza się nadal w kierunku zaznaczonym na tym rysunku fig. 4, zaś kołek 4.1 toczy się ułożyskowanym pierścieniem zewnętrznym łożyska 4.4 po ramieniu wewnętrznym 5.2 tej kotwicy 5, aż do zajęcia skrajnego położenia, przy skrajnym wychyleniu, nie pokazanego na rysunku wahadła, w drugą stronę. To drugie skrajne położenie pokazano schematycznie na rysunku fig. 5. Po jego osiągnięciu skrajnego położenia, nie pokazane na rysunku wahadło powraca z powrotem ciągnąc ze sobą za pośrednictwem cięgła 7.2 płytkę kotwicy 5 wraz z zamocowaną na rolkach 7.1 konstrukcją nośną 7 tej kotwicy 5. Cykl pracy koła wychwytowego 2 we współpracy z kotwicą 5 powtarza się w rytm pracy wahadła. Zespół wahadła z soczewką, połączony cięgłem 7.2 z zespołem wychwytu, jako znany, nie został pokazany na załączonych rysunkach. Napęd na oś 8 wskazówek zegara przekazywany jest z zespołu wychwytu poprzez znany zespół zębatek.

Jak to pokazano na rysunku fig. 3 oraz fig. 4, ramiona 5.1,5.2 kotwicy 5 zawierają skośnie ukształtowane skrajne krawędzie stanowiące powierzchnie impulsu. Każdorazowy spadek kołka wychwytowego 4.1,4.2 z ramienia 5.1,5.2 pozwala uzyskać impuls powrotny poprzez cięgło 7.2 do nie pokazanego na rysunku zespołu wahadła zegara, co wystarcza do podtrzymania ruchu wahadła.

Wykaz oznaczeń na rysunkach

1. Korpus.

2. Koło wychwytowe.

3. Wieniec.

4.1. Kołek.

4.2. Kołek.

4.3. Śruba.

4.4. Łożysko.

5. Kotwica.

5.1. Zewnętrzne ramię kotwicy.

5.2. Wewnętrzne ramię kotwicy.

5.3. Wybranie.

6.1. Łańcuch.

6.2. Ciężar.

6.3. Przeciwciężar.

6.4. Silnik elektryczny.

7. Konstrukcja nośna.

7.1. Rolka.

7.2. Cięgło.

7.3. Prowadnica.

8. Oś wskazówek zegara.

PL 234 149 B1

Claims (4)

Zastrzeżenia patentowe

1. Zespół wychwytu zegara wahadłowego zawierający korpus oraz koło wychwytowe z kołkami impulsowymi współpracującymi z kotwicą, przy czym koło wychwytowe połączone jest poprzez zespół przeniesienia napędu z zespołem napędowym grawitacyjnym wyposażonym w napęd elektryczny, znamienny tym, że kotwica (5) ma postać płaskiej palety posadowionej na rolkach (7.1), przy czym osie obrotu rolek (7.1) przebiegają równolegle do przebiegu głównej osi obrotu koła wychwytowego (2), gdzie kotwica (5) osadzona przesuwnie na co najmniej jednej prowadnicy (7.3) prostopadłej do osi obrotu koła wychwytowego (2) porusza się ruchem liniowym posuwisto zwrotnym, zaś wymieniona kotwica (5) zawiera wybranie (5.3) którego kierunek jest zgodny z kierunkiem ruchu posuwisto zwrotnego tej kotwicy (5), przy czym szerokość tego wybrania jest większa od grubości wieńca (3) koła wychwytowego (2), przy czym kotwica (5) zawiera po obu stronach wymienionego wybrania (2) ramiona (5.1,5.2) współpracujące z kołkami (4.1, 4.2) zamocowanymi naprzemiennie po obu stronach wieńca (3) koła wychwytowego (2), zaś osie symetrii tych kołków (4.1,4.2) przebiegają równolegle do osi obrotu wymienionego koła wychwytowego (2).

2. Zespół wychwytu według zastrz. 1, znamienny tym, że kotwica (5) posadowiona jest na rolkach (7.1) za pośrednictwem konstrukcji nośnej (7).

3. Zespół wychwytu według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że kołki (4.1,4.2) koła wychwytowego (2) zawierają zewnętrzne powierzchnie łożyskowane.

4. Zespół wychwytu według zastrz. 1, znamienny tym, że kotwica (5) połączona jest z zespołem wahadła za pośrednictwem zespołu cięgła (7.2).

PL 234 149 Β1

Fie. 1

PL 234 149 Β1

PL 234 149 Β1