PL232922B1 - Sposób łączenia ramek opraw oświetleniowych - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób łączenia ramek opraw oświetleniowych, a zwłaszcza opraw zestawów oświetleniowych sufitowych.

Z opisu wzoru użytkowego nr 57370 oraz nr 57369 znany jest uchwyt, w którym w pochwie o dwóch ściankach zbieżnych, jedna ze ścianek równoległych otwarta jest wzdłużnie szczeliną. W kieszeni pochwy znajduje się zestaw dwóch klinowych szczęk, połączonych ruchowo ze sobą przez suwliwe, poprzeczne do osi pochwy zazębienie wnęk i wypustów. Na powierzchniach wewnętrznych szczęk wykonane są wzdłużne gniazda zaciskowe, o powierzchni karbowanej, obejmujące linkę nośną przewodu. Ponadto każda ze szczęk przy wzdłużnym przesuwie kierunkowana jest przez kołki prowadzące wsunięte w rowki, wykonane w szczękach równolegle do ścianek zbieżnych. Na rozbieżnym końcu pochwy znajdują się dwa gniazda zaczepu wykonanego z linki stalowej. Jedno z gniazd jest wzdłużnie przecięte. Uchwyt stosowany jest przy prowadzeniu napowietrznych linii przesyłowych, przewodem zespolonym z linką nośną.

Z opisu wzoru użytkowego W.113976, znany jest uchwyt zaciskowy wiszący, przeznaczony do zawieszania firan, zasłon, kotar itp. przesuwnie w karniszach, wykonany z tworzywa sztucznego, składający się z wieszaka, umocowanego rozłącznie w monolitycznych szczękach, obejmowanych przez przesuwną obrączkę, przy czym wieszak posiada u góry kulisty zaczep, umieszczony na łączniku w postaci krótkiego walca, a w dolnej części ma symetrycznie usytuowane, skośne powierzchnie, przedzielone w środku szczeliną, obrączka stanowi w przekroju prostokąt i na dłuższych powierzchniach ma podłużne występy, zewnętrzne i wewnętrzne, zaś monolityczne szczęki w środkowej swej części mają zmniejszoną grubość, tworząc przegub, na szczycie którego jest podłużny otwór. Po wewnętrznej stronie przegubu usytuowany jest z jednej strony podłużny występ, a w dolnej, wewnętrznej części monolitycznych szczęk usytuowane są ząbki, przy czym na zewnątrz monolityczne szczęki mają karbowanie.

Z kolei z opisu zgłoszenia patentowego P.399937, znane jest połączenie zatrzaskowe, zwłaszcza do mocowania lampy typu LED, składające się z górnego i dolnego elementu, mających zaczepy sprężyste, charakteryzujące się tym, że dolny element jest wyposażony w gniazdo, lewe i prawe, o przekroju okrągłym, otwarte u góry i mające boczne, trójkątne wcięcie i dolne, płaskie obniżenie, natomiast górny element jest wyposażony w lewy i prawy zaczep, tworzący z dolnym elementem okrągły otwór, w którym jest okrągły pręt, blokujący wzajemny ruch boczny i pionowy górnego i dolnego elementu.

Z amerykańskiego opisu patentowego US2011222268, znany jest system oświetlenia ściennego zawierający jednoczęściową wyciskę ścienną, mającą pionową tylną powierzchnię montażową oraz rozciągający się poziomo ekran świetlny. Wnętrze pionowej tylnej powierzchni montażowej ma pierwsze i drugie występy wystające z niego wyznaczając pierwszą szczelinę, podczas gdy wnętrze osłony świetlnej ma skierowany do dołu pionowy występ i utworzony na nim poziomy występ, które raze m tworzą drugą szczelinę. Oprawka posiada dolne i górne pióra umiejscowione tak, aby zatrzaskiwać się odpowiednio w pierwszej i drugiej szczelinie i zamocować płytkę drukowaną, która prowadzi jedną lub więcej diod LED.

Również z amerykańskiego opisu patentowego US6152573 znane jest rozwiązanie, w którym lekki zespół ma półprzeźroczystą soczewkę, która jest elastycznie zamocowana do wspornika montażowego zawierającego źródło światła. Obiektyw ma szereg oddalonych od siebie elementów usytuowanych w pobliżu jej górnej i dolnej krawędzi. Elementy są zamontowane w otworach w soczewce i przechodzą przez obie strony obiektywu, tworząc sztywne wypukłości. Uchwyt montażowy jest wytłaczanym metalowym elementem z łącznikiem retencyjnym na każdym końcu. Każdy z nich ma parę palców, które wyznaczają wąskie wgłębienie z wewnętrzną wargą. Szerokość obiektywu jest większa niż odległość pomiędzy złączami retencyjnymi tak, aby soczewka mogła być wygięta do położenia pochylonego. Lekki zespół jest przeznaczony do zamontowania w postaci wspornika, który rozciąga się obwodowo wokół konstrukcji lub budynku. Wspornik mocowany jest do budynku. Obiektyw jest instalowany przez włożenie dolnej krawędzi do wgłębienia na dolnym złączu mocującym wspornika montażowego. Soczewka jest prawidłowo osadzona, gdy dolny zestaw członów na soczewce zatrzaskuje się w dolnym zagłębieniu.

Celem wynalazku jest rozwiązanie, które umożliwi łatwe, efektywne i optymalne łączenie ramek opraw oświetleniowych, szczególnie sufitowych, spełniające jednocześnie funkcje sprężystego docisku łączonych elementów, a zwłaszcza w łączeniu niskich ścianek ramek opraw oświetleniowych.

Sposób łączenia ramek opraw oświetleniowych według wynalazku charakteryzuje się tym, że wyłamuje się pocienione fragmenty ścianki krawędzi łączonych ramek uzyskując otwór, w który wprowadza

PL 232 922 B1 się poprzez wciśnięcie element łącznika o kształcie w widoku z góry zbliżonym do symbolu „X”, „2C” lub „H”, który ma pionową pogrubioną ściankę, w ten sposób, że po osadzeniu w otwór obu ramek ma on element środkowy w położeniu prostopadłym do łączonych krawędzi obu ramek, a jego końcówki osadzone są pomiędzy wypustami od wewnętrznej strony ramek ograniczającymi i blokującymi jego osadzanie. Korzystnie element łącznika w środkowej części ma wycięcie od góry i dołu, a także w przypadku kształtu łącznika „2C” po obu stronach ma podpórki, stanowiące elementy regulujące siły sprężystości łączonych elementów.

Zaletą rozwiązania według wynalazku jest to, że zastosowany element łącznika blokuje i zabezpiecza przed wzajemnym ruchem bocznym i pionowym łączonych ramek, jednocześnie pełni funkcję sprężystego docisku łączonych ramek. Na uwagę zasługuje fakt, że połączenie ramek według wynalazku doskonale sprawdza się w przypadku łączenia niskich ścianek ramek opraw oświetleniowych.

Przedmiot wynalazku został uwidoczniony w przykładowym wykonaniu na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia połączenie trzech ramek w widoku z góry, fig. 2 przedstawia widok perspektywiczny elementu łączącego, fig. 3 przedstawia element łączący w widoku z góry, fig. 4 przedstawia element łączący w widoku z boku, fig. 5 przedstawia ściankę ramki przed wyłamaniem otworu pod łącznik, fig. 6 przedstawia ściankę ramki po wyłamaniu otworu pod łącznik, fig. 7 przedstawia element łączący w kształcie litery „H”, natomiast fig. 8, fig. 9, fig. 10 przedstawiają przykładowe konfiguracje łączenia ramek opraw oświetleniowych.

Łączenie ramek według wynalazku jest operacją prostą, przebiega sprawnie i szybko, jednocześnie zapewnia trwałe i stabilne połączenie łączonych ramek w różnych konfiguracjach.

Dla połączenia ramki 1 elementu oprawy oświetleniowej z ramką 2 należy zastosować dwa elementy w postaci łącznika 3. Na rysunku fig. 1 przedstawione zostało połączenie ramki 1,2 i 4 z zastosowaniem dwóch łączników w kształcie połączonych liter „2C”.Z kolei na rysunku fig. 5 pokazane zostały krawędzie ramek, na których uwidoczniony jest pocieniony fragment ścianki 5, który daje się swobodnie wyłamać i w ten sposób uzyskujemy otwór 6, co zostało pokazane na fig. 6, to samo wykonujemy w drugiej ramce i w ten sposób we wspólny dla obu ramek otwór 6 wciskamy element łącznika 3, który mieści się między ogranicznikami 7, 8 w postaci występów na ściankach wewnętrznych ramek. Korzystnie element łącznika 3 o kształcie „2C” posiada podpórkę 10 po jednej i drugiej stronie, która reguluje siłę sprężystości łączonych elementów. Rysunek fig. 7 przestawia element łącznika w kształcie litery „H”. Również dla uzyskania równej i płaskiej powierzchni łączenia niskich ścianek łączonych ramek, korzystnie w jej środkowej części zarówno łącznik o kształcie liter X, 2C, jak i H ma płytkie prostokątne wycięcie 9, które gwarantuje estetykę łączenia poprzez zachowanie płaskości powierzchni łączonych elementów, co jest istotne dla estetyki montowania opraw, gdyż nie występują szczeliny w miejscu montażu.

Wynalazek umożliwia łatwe łączenie ramek opraw oświetleniowych poprzez zastosowanie elementu łącznika 3, który spełnia jednocześnie funkcję sprężystego docisku łączonych elementów, co szczególne znaczenie znajduje w łączeniu niskich ścianek ramek opraw oświetleniowych oraz ich montażu do powierzchni.

Claims (3)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób łączenia ramek, opraw, oświetleniowych szczególnie opraw sufitowych łączonych w różne konfiguracje, znamienny tym, że wyłamuje się pocienione fragmenty ścianki (5) krawędzi łączonych ramek (1,2) uzyskując otwór (6), w który wprowadza się poprzez wciśnięcie element łącznika (3) o kształcie w widoku z góry zbliżonym do symbolu „X”, lub liter „2C” lub „H”, który ma pionową pogrubioną ściankę, w ten sposób, że po osadzeniu w otwór (8) obu ramek (1,2) ma on pogrubiony element środkowy w położeniu prostopadłym do łączonych krawędzi obu ramek, a jego boczne końcówki osadzone są pomiędzy dwoma wypustami (7, 8) od wewnętrznej strony ramek (1,2) ograniczającymi i blokującymi jego osadzanie.
2. 2. Sposób łączenia według zastrz. 1, znamienny tym, że korzystnie element łącznika (3) w środkowej pogrubionej części od góry i dołu ma płytkie prostokątne nieprzelotowe wycięcie (9).
3. 3. Sposób łączenia według zastrz. 1 lub 2, znamienny tym, że korzystnie element łącznika (3) o kształcie „2C” ma po obu stronach podpórki (10), regulujące siły sprężystości łączonych ramek.