PL232089B1 - Sztuczny zwieracz cewki moczowej - Google Patents

Abstract

Sztuczny zwieracz sprężynowy w postaci elementu sprężystego z materiału ferromagnetycznego z zastosowanym magnesem zewnętrznym charakteryzuje się tym, że stanowi go element sprężysty w postaci pierścienia (1) wykonanego ze sprężystego materiału, którego jeden koniec ma kształt soczewkowatego docisku (5), który jest wykonany z materiału ferromagnetycznego, i dociska cewkę moczową (3) do przeciwległej strony pierścienia, na której znajduje się nakładka (2) z tworzywa sztucznego stanowiąca przeciwwagę dla nacisku pierścienia (1) elementu sprężystego. Docisk (5) z materiału ferromagnetycznego zaciska cewkę moczową (3), natomiast po zbliżeniu magnesu zewnętrznego otwiera przewód (4) cewki moczowej (3) na skutek rozciągnięcia elementu sprężystego pierścienia (1).

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sztuczny zwieracz cewki moczowej, otwierany z zewnątrz magnesem, a zamykany elementem sprężynującym.

Znane jest z niemieckiego zgłoszenia patentowego nr DE2514285 A1 urządzenie do zamknięcia pęcherzyka moczowego, w którym zastosowano korek z wydrążeniem i zastosowano zawór albo łączący złączkę na zewnątrz, z rurką cewnika, przy czym zakrętka zawiera magnes trwały, który jest przyciągany przez odpowiadające mu podskórnie wszczepione magnesy zawierające sztuczny wylot pęcherza celem zamknięcia pęcherza.

Znany jest również z opisu patentowego nr US 6623421 B1 zewnętrzny magnetycznie uruchamiany zawór dla sztucznego zwieracza cewki moczowej układu moczowego. Zewnętrzny uruchamiany magnetycznie zawór do sztucznego zwieracza cewki moczowej pozwala na kontrolę moczu dla osób cierpiących na nietrzymanie moczu lub zatrzymania przez zastosowanie zewnętrznego pola magnetycznego. Po umieszczeniu zaworu w cewce moczowej pacjenta, pacjent może kontrolować oddawanie moczu. Mocz jest usuwany, kiedy magnes trwały zbliży się do ciała pacjenta. Zamykanie odbywa się automatycznie. System jest wyposażony w system bezpieczeństwa, aby zapobiec nadmiernemu ciśnieniu w pęcherzu.

Z amerykańskiego opisu patentowego PCT/US/2000/019746 znany jest cewnik do dostarczania płynnego leku do okolicy anatomicznej. Zgodnie z jedną realizacją cewnik obejmuje wydłużoną rurkę z wieloma otworami wylotowymi wzdłuż części wlewowej cewnika i wydłużony, giętki, porowaty element umieszczony w rurce i stwarzający pierścieniową przestrzeń pomiędzy rurką i elementem. Zgodnie z innymi realizacjami, cewnik obejmuje rurkę posiadającą wiele otworów wylotowych na ścianie bocznej rurki. Otwory wylotowe mogą tworzyć w połączeniu ujście cewnika ograniczające przepływ. Korzystnie, płyn w cewniku wypływa przez wszystkie otwory wylotowe, przez co uzyskuje się równomierne rozdzielanie płynu w okolicy anatomicznej. W jednej szczególnej realizacji, cewnik obejmuje rurkę posiadającą wydłużone szczeliny wylotowe. Zgodnie z innymi realizacjami, cewnik obejmuje wydłużony rurkowy element wykonany z porowatej błony. Porowata błona jest tak ukształtowana, że płyn wprowadzony do otwartego końca rurkowego elementu będzie płynąć poprzez ściany boczne rurkowego elementu z zasadniczo równomierną prędkością wzdłuż długości rurkowego elementu. Zgodnie z inną realizacją, cewnik obejmuje wydłużoną sączącą rurkową spiralną sprężynę przymocowaną do jednego końca rurki lub znajdującą się w rurce. Płyn w sprężynie, pod ciśnieniem większym lub równym ciśnieniu progowemu, korzystnie wypływa promieniowo pomiędzy spiralami sprężyny. Korzystnie, płyn rozdziela się zasadniczo równomiernie na długości sprężyny.

Sztuczny zwieracz cewki moczowej według wynalazku charakteryzuje się tym, że stanowi go element sprężynowy o kształcie w przekroju poprzecznym zbliżonym do elipsy z elementem końcowym zakończonym wyprofilowanym dociskiem magnetycznym lub ferromagnetycznym przylegającym do końcówki elementu sprężystego z jednej strony a z drugiej strony do cewki moczowej zakładany na cewkę moczową tak, że w stanie spoczynku zaciska on przewód moczowy uniemożliwiając przepływ moczu.

Elementem zamykającym sztuczny zwieracz jest sprężyna, a elementem otwierającym go jest magnes stosowany z zewnątrz organizmu.

Udrożnienie przewodu moczowego według wynalazku odbywa się przez zadziałanie magnesem z zewnątrz organizmu na element ferromagnetyczny stanowiący końcówkę sprężyny, co powoduje odgięcie jej końcówki i uwolnienie przepływu, i udrożnienie cewki moczowej pozwalając na opróżnienie pęcherza z moczu.

Opróżnienie pęcherza z moczu odbywa się przez zadziałanie magnesu z zewnątrz organizmu na docisk ferromagnetyczny elementu sprężynowego, który cofając się odgina sprężynę a ta odbarcza jej zacisk na cewce i umożliwia wypływ moczu z pęcherza. Zamknięcie zwieracza odbywa się przez wycofanie magnesu co powoduje działanie dociskowe sprężyny na cewkę moczową. Sztuczny zwieracz sprężynowy otwierany magnesem z zewnątrz przez przyłożenie do ciała w oznaczonym miejscu, jest urządzeniem prostym, tanim w wykonaniu, dającym ulgę w ciężkim kalectwie i poprawiającym komfort życia. Materiały użyte do wykonania zwieracza zostały tak dobrane, że w żaden sposób nie wchodzą w reakcje z żywą tkanką organizmu. Materiał, z którego wykonane są wszystkie elementy sztucznego zwieracza, spełnia wymagane normy medyczne. Wyprofilowany docisk magnetyczny sprężyny wykonany jest z materiału ferromagnetycznego lub z magnesu. Sprężyna dociska zwieracz z siłą wystarczającą do szczelnego domknięcia cewki przeciwważąc ciśnienie moczu w pęcherzu (100 mm słupa wody).

PL 232 089 B1

Jednak docisk ma taką siłę by po przekroczeniu pewnej wartości ciśnienia w pęcherzu można było otworzyć zwieracz napinając mięśnie tak by wydalić z pęcherza część moczu. Sprężyna zwieracza w przypadku zastosowania jej z metalu powinna być galwanizowana lub powlekana metalem szlachetnym (np. srebrem lub złotem) nie wchodzącym w reakcję z moczem. Ważnym elementem jest odpowiednio mocny magnes lub miniaturowy elektromagnes stanowiący zewnętrzne urządzenie odsuwające docisk magnetyczny dociskający sprężynę tak, by umożliwić wypływ moczu z cewki moczowej.

Przedmiot wynalazku został uwidoczniony w przykładowym wykonaniu na rysunku schematycznym, na którym Fig. 1 przedstawia sztuczny zwieracz sprężynowy w przekroju poprzecznym, Fig. 2 przedstawia sztuczny zwieracz w przekroju podłużnym, Fig. 3 przedstawia przekrój poprzeczny sztucznego zwieracza po uwolnieniu od działania magnesem, Fig. 4 ukazuje przekrój wzdłuż cewki moczowej bez oddziaływania magnesu.

Sztuczny zwieracz sprężynowy składa się ze sprężyny 1 o kształcie elipsy w przekroju poprzecznym, zakończonej wyprofilowanym dociskiem magnetycznym lub ferromagnetycznym 2. Kształt sztucznego zwieracza sprężynowego i najefektywniejszy sposób aplikacji do organizmu pacjenta jak również dobór materiału na sztuczny zwieracz sprężynowy, w szczególności materiały, z których ma być wykonany docisk 2 i sprężyna 1, w procesie galwanizacji dla ochrony przed korozją, zostały określone na podstawie przeprowadzonych badań klinicznych. Sprężyna 1 może być wykonana z tworzywa sztucznego, natomiast docisk 2 musi być wykonany z materiału ferromagnetycznego lub z magnesu. Wynalazek uwzględnia umieszczenie w sztucznym zwieraczu w docisku 2 czipa 4, który może być wykorzystany do określenia parametrów charakteryzujących skład chemiczny moczu, ciśnienia w pęcherzu itp. Czipy 4 mogą być stosowane, stosownie do potrzeb określonych przez lekarzy specjalistów.

Po zadziałaniu na sztuczny zwieracz magnesem 5 z zewnątrz docisk magnetyczny 2 zostanie odciągnięty tak, że przewód cewki moczowej 3 stanie się drożny. Korzystnie w docisku 2 magnetycznym lub ferromagnetycznym może być umieszczony czip 4. Otwieranie sztucznego zwieracza sprężynowego następuje przez zbliżenie magnesu 5 do elementu ferromagnetycznego 2 i odsunięcie go tak, że zostanie uwolniona cewka moczowa 3 i nastąpi kontrolowany wypływ moczu z pęcherza. Elementy sztucznego zwieracza są wykonane z materiałów wskazanych przez instytut techniki biomedycznej dobrane zgodnie z wymogami medycznymi. Części metalowe są pokryte metalem szlachetnym i ewentualnie, w miarę potrzeb odpowiednim tworzywem. Szczególna dbałość dotyczy doboru materiałów i sterylności wykonania mocnych sprężyn 1, tak by skutecznie domykały nie uszkadzając tkanki cewki moczowej 3. Sztuczny zwieracz umożliwi i ułatwi życie i funkcjonowanie pacjentom obarczonym chorobą nietrzymania moczu, przy znacznym ograniczeniu interwencji chirurgicznej i prostocie otwierania i zamykania zwieracza. Magnes 5 ze względu na siłę przyciągania metali żelaznych musi być noszony przez pacjenta zgodnie z opracowaną instrukcją.

Claims (3)

Zastrzeżenia patentowe

1. Sztuczny zwieracz cewki moczowej, znamienny tym, że stanowi go element sprężynowy (1) o kształcie w przekroju poprzecznym zbliżonym do elipsy zakładany na cewkę moczową (3), przy czym element sprężynowy (1) zakończony jest wyprofilowanym dociskiem (2) magnetycznym lub ferromagnetycznym przylegającym do końcówki elementu sprężystego (1) z jednej strony a z drugiej strony do cewki moczowej (3), gdzie elementem otwierającym sztuczny zwieracz jest magnes (5) stosowany z zewnątrz organizmu.

2. Sztuczny zwieracz według zastrz. 1, znamienny tym, że korzystnie element sprężynowy (1) wykonany jest z tworzywa sztucznego.

3. Sztuczny zwieracz według zastrz. 1, znamienny tym, że korzystnie końcówka elementu sprężynowego (1) z wyprofilowanym dociskiem (2) ferromagnetycznym wyposażona jest w czip (4).