PL226449B1 - Zamek szyfrowy - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zamek szyfrowy przeznaczony do zastosowania w sejfach, skarbcach, skrytkach bankowych i szafach pancernych.

Znanych jest szereg rozwiązań zamków szyfrowych przeznaczonych do zastosowania w sejfach, skarbcach, skrytkach bankowych i szafach pancernych.

W opisie patentowym nr US 5 473 919 przedstawiono zamek szyfrowy, który zawiera obudowę, trzpień obrotowy, sterownik dołączony do krzywki trzpienia obrotowego, bolec wysuwny do obudowy i z obudowy, dźwigni oraz obudowy, a także posiada zestaw tarcz obrotowych. Pierwszy koniec dźwigni obudowy jest obrotowo zamocowany do sworznia, a drugi koniec dźwigni obudowy ma uchwyt, który jest możliwy do uchwycenia przez szczelinę na obwodzie zewnętrznym sterownikiem krzywki. Sterownik krzywka jest zamocowana do wału napędowego i posiada dwa obwodowo rozmieszczone magnesy trwałe, po jednym z każdej strony gniazda. Fragment uchwytu dźwigni obudowy ma również zamontowane magnesy stałe. Magnesy stałe osadzone są w krzywce sterownika i są rozmieszczone tak, że przeciwległe bieguny magnetyczne generują siły odpychające, gdy prowadnica dźwigni zbliża się po obu stronach rowka do sterownika krzywki. Funkcja ta zapobiega blokadzie zespołu szyfrowania i wykryciu dokładnej lokalizacji gniazda sterownika i dlatego wyklucza możliwość wykrywania położenia szczeliny w kołach bębnowych, ustawionych w jednej linii.

W innym amerykańskim dokumencie patentowym nr US 4 163 376 przedstawiono zamek szyfrowy z kołami tarczowymi, wyposażony w koła tarczowe zaczopowane obrotowo na nieruchomym trzpieniu w pozycji blokady oraz elementy takie jak krzywki napędowe do obracania koła tarczowego do wyznaczonej pozycji kątowej dla otwarcia zamka. Kaseta zamka jest zaopatrzona w nachylone powierzchnie przyległe jednym końcem do stosu tarcz i zawierające zespół regulacyjny z naprężoną sprężyną. Zespoły ruchome są regulowane w odpowiedzi na wprowadzanie i ruchy narzędzia w komorze mechanizmu blokady.

W innym amerykańskim dokumencie patentowym nr US 5 816 084, użytkownik zamka szyfrowego z szyfrem elektronicznym obraca zewnętrzną tarczę wzbudzenia generatorów, które przekazują energię zespołu kondensatorów. Następnie, użytkownik obraca wewnętrzne pokrętło mikrokontrolera i powoduje wyświetlenie kolejno kombinacji cyfr i naciska na wewnętrzne pokrętło, aby wybrać wyświetlony numer. Mikrosterownik określa kierunek i zasięg ruchu wewnętrznej tarczy przez odbieranie sygnałów pochodzących z czujników Wieganda umieszczonych w sąsiedztwie, do namagnesowanej tarczy, która obraca się wraz z wewnętrzną tarczą i steruje wyświetlaniem cyfr na wyświetlaczu LCD. Gdy mikrokontroler uzna, że poprawna kombinacja została wprowadzona, aktywuje element wykonawczy współpracujący bezpośrednio z dźwignią zamykającą tak, że dźwignia zamykająca oddziałuje na krzywkę napędową połączoną z wewnętrzną tarczą, aby przez wewnętrzne pokrętło wycofać trzpień zamka. Funkcje oprogramowania, a także poziom monitorowania poziomu mocy, powodują że dźwignia może być odsunięta od krzywki napędowej, aby zapobiec cofnięciu trzpienia. Zintegrowane łożysko oraz elementy zabezpieczające sprawiają, że tarcze blokady są odporne na uszkodzenie.

Dalszy amerykański dokument patentowy nr US 4 776 190 ujawnia szyfrowy zamek typu przystosowanego do zmiany kombinacji szyfrującej za pomocą kodu zmian, zawiera obudowę zamka oraz stos kół tarczowych luźno złożony na stanowisku tarczowym z możliwością obrotu wokół osi. Każda tarcza zawiera pierścieniową zewnętrzną część w postaci obrzeża i wewnętrzną cylindryczną część pierścieniową zawierającą zęby do połączenia wewnętrznej części piasty z częścią obrzeża w dowolnych położeniach kątowych. Fragmenty obwodu kół tarczowych mają specjalnie ukształtowane szczeliny zewnętrzne aby można było wprowadzić elementy blokujące do tych szczelin, gdy koła tarczowe są prawidłowo ustawione.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie nowej konstrukcji zamka szyfrowego, gdzie elementem zespołu szyfrującego kod są elementy magnetyczne.

Według wynalazku, zamek szyfrowy zawiera korpus z wysuwnym ryglem, gdzie podstawa rygla jest sprzężona z tarczą sterującą za pośrednictwem mechanizmu sterowania i kodowania zamka. Tarcza sterująca połączona jest z mechanizmem sterowania przesuwem podstawy rygla oraz z mechanizmem blokowania i odblokowania położenia podstawy rygla zawierającym co najmniej jedną tarczę kodową oraz co najmniej jeden element magnetyczny, do ustawiania położenia kodowania poszczególnych tarcz kodowych. Tarcza sterująca zawiera gniazdo zewnętrzne z pokrętłem wewnętrznym, w którym osadzony jest centralny przycisk na którym osadzona jest pierwsza tuleja oraz

PL 226 449 B1 tuleja blokująca. Pokrętło wewnętrzne zawiera pierwszą tuleję sprzęgniętą z tuleją blokującą oraz zawiera podziałkę numeryczną.

Według wynalazku, zamek szyfrowy charakteryzuje się tym, że zawiera zespół przeniesienia ruchu posuwistego pokrętła wewnętrznego na ruch obrotowy tulei blokującej, przy czym tuleja blokująca współpracuje z co najmniej jedną tarczą kodową. Wewnątrz zamka osadzona jest przesuwnie i obrotowo korba sprzęgnięta z piątą tuleją, która jest osadzona obrotowo wewnątrz korpusu na pierwszej tulei.

Ramię kątowe korby, równoległe do osi symetrii co najmniej jednej tarczy kodowej zamka zawiera elementy magnetyczne współpracujące z elementem roboczym co najmniej jednej tarczy kodowej w taki sposób, że element roboczy jest umieszczony w strefach oddziaływania poszczególnych elementów magnetycznych dla umożliwienia w tym położeniu ustawienia kodu dla poszczególnych tarcz kodowych.

Według wynalazku, na pierwszej tulei osadzona jest korzystnie na stałe druga tuleja ze stałymi kołkami, zaś na tej drugiej tulei, na wewnętrznej sprężynie osadzona jest tuleja blokująca, która zawiera ukośne bieżnie, współpracujące z kołkami drugiej tulei.

W rozwiązaniu według wynalazku, tuleja blokująca zawiera na swojej zewnętrznej powierzchni co najmniej jeden obwodowy rowek.

Obwodowy rowek współpracujący z każdą tarczą kodową kończy się w korzystnej wersji rozwiązania według wynalazku w innym miejscu na obwodzie tulei blokującej. Oznacza to że każdy z obwodowych rowków obejmuje inną długość kątową tulei blokującej.

Na zewnętrznej powierzchni tulei blokującej osadzona jest czwarta tuleja otwarta, wykonana z blachy sprężystej, która na części obwodu ma postać co najmniej jednej łukowato zagiętej sprężyny płaskiej, przy czym ta sprężyna płaska ma na końcu odgięty próg. Sprężyny płaskie współpracują z rowkami tulei blokującej.

Na czwartej tulei osadzona może być tuleja zewnętrzna, na której osadzona jest co najmniej jedna obrotowa tarcza kodowa. Tarcza kodowa stanowi zestaw trzech współpracujących pierścieniowych elementów składowych. Pierwszym elementem tarczy kodowej jest tarcza nośna, drugim elementem tarczy kodowej jest pierścień wewnętrzny, zaś trzecim elementem tarczy kodowej jest pierścień kodowy.

W dalszym rozwinięciu rozwiązania według wynalazku, tarcza nośna zawiera wewnętrzne gniazdo, gdzie powierzchnia wewnętrzna tego gniazda zawiera dwie przeciwległe płaskie powierzchnie, równoległe do siebie. W gnieździe tarczy nośnej ułożony jest pierścień wewnętrzny przesuwnie w kierunku równoległym do płaskich powierzchni gniazda. Pierścień wewnętrzny zawiera na swoim obwodzie dwa odcinki płaskiej powierzchni współpracujące z płaskimi powierzchniami wewnętrznego gniazda. Tarcza nośna zawiera zewnętrzne uzębienie oraz wewnętrzne uzębienie.

Według wynalazku, w obwodowej ścianie bocznej gniazda tarczy nośnej znajduje się szczelina współpracująca z występem wewnętrznego pierścienia.

Natomiast pierścień wewnętrzny zawiera zewnętrzny występ z uzębieniem, skierowanym wierzchołkami zębów w kierunku do uzębienia zewnętrznego pierścienia kodowego.

W korzystnej wersji wynalazku pierścień kodowy posiada zewnętrzne ramię z elementem roboczym równoległym do osi symetrii tego pierścienia kodowego, przy czym pierścień kodowy ma uzębioną zewnętrzną krawędź obwodową oraz uzębioną wewnętrzną krawędź obwodową.

Według wynalazku, gniazdo zewnętrzne zawiera okno, które korzystnie zawiera stałą żaluzję w postaci płaskich lamel usytuowanych równolegle do siebie w płaszczyznach równoległych do osi symetrii tarczy sterującej.

W konstrukcji zamka szyfrowego według wynalazku wykorzystano sprzężenie magnetyczne w pozycji ustawiania kodu, w miejsce sprzężenia mechanicznego zwykle wykorzystywanego w znanych zamkach szyfrowych.

Sprzężenie mechaniczne zespołu szyfrującego w pozycji otwarte jest o tyle niekorzystne, że może być zidentyfikowane dźwiękowo i istnieje możliwość wysłuchania momentu osiągania przez kolejne tarcze pozycji otwarte metodą powolnych obrotów. Stwarza to większe możliwości otwarcie zamka ze sprzężeniem mechanicznym.

Zamek ze sprzężeniem magnetycznym osiąga położenie kodowania każdej z tarcz wewnętrznych bez jakiegokolwiek dźwięku, który pochodziłby z układu czysto mechanicznego. Dzięki temu zamek według wynalazku stanowi urządzenie o znacznie wyższym stopniu odporności na włamanie.

PL 226 449 B1

Przedmiot wynalazku pokazano w przykładzie wykonania na załączonych rysunkach, na których poszczególne figury rysunków przestawiają:

figura 1 - przekrój zamka w osi obrotu pokrętła wewnętrznego, figura 2 - przekrój zamka prostopadły do przekroju według fig. 1, figura 3 - widok na tarczę sterującą zamka, figura 4 - widok perspektywiczny na tarczę sterującą, figura 5 - widok tarczy sterującej z tuleją blokującą i z drugą tuleją, figura 6 - widok zamka bez tarcz kodowych, po zdjęciu pokrywy, figura 7 - widok rozstrzelony zamka, figura 8 - widok perspektywiczny zamka po zdjęciu pokrywy, figura 9 - przekrój zamka w płaszczyźnie ramienia kątowego korby i osi obrotu tarcz, figura 10 - widok tarczy nośnej od strony gniazda, figura 11 - widok pierścienia wewnętrznego, figura 12 - widok z boku pierścienia wewnętrznego.

Zamek według wynalazku zawiera korpus 1 z wysuwnym ryglem 2 wraz z podstawą rygla 3. Podstawa rygla 3 sprzęgnięta jest z tarczą sterującą 4 za pośrednictwem mechanizmu sterowania i kodowania zamka.

Tarcza sterująca 4 połączona jest mechanizmami sterowania przesuwem podstawy rygla oraz mechanizmem blokowania i odblokowania położenia podstawy 3 rygla 2. Tarcza 4 jest zestawiona z centralnego przycisku 5 osadzonego przesuwnie w pokrętle wewnętrznym 6. Pokrętło wewnętrzne 6 zwiera podziałkę numeryczną 7. Pokazano to na rysunku fig. 5. Pokrętło wewnętrzne 6 osadzone jest obrotowo we współosiowym gnieździe zewnętrznym 8.

Tarczę sterującą 4 pokazano na rysunku fig. 3 w widoku zgodnym z osią symetrii tej tarczy oraz na rysunku fig. 4 w widoku perspektywicznym. Pokazano tu, że w tym przykładzie wykonania pokrętło wewnętrzne 6 osadzone obrotowo w gnieździe zewnętrznym 8, ma na obwodzie wybrania 9 ułatwiające obrót pokrętłem wewnętrznym 6 oraz ruch poosiowy tego pokrętła 6. Gniazdo zewnętrzne 8 ma na obwodzie okno 10, w którym dla użytkownika widoczna jest podziałka numeryczna 7. Podziałka numeryczna 7 wraz z pokrętłem wewnętrznym 6 pozwalają na ustawienie kodu dla otwarcia zamka, jak również na zmianę kodu otwarcia zamka. Wciśnięcie pokrętła wewnętrznego 6 powoduje obrót tulei 15 z jednoczesną blokadą tarczy sterującej 4.

Na rysunkach fig. 3 oraz fig. 4 nie uwidoczniono w oknie 10 podziałki numerycznej 7, dla jasności rysunków. Podziałka numeryczna 10 pokazana została na rysunku fig. 5. Na rysunkach fig. 3 oraz fig. 4 pokazano dodatkowy element w który wyposażone jest okno 10. W oknie 10 znajduje się mianowicie stała żaluzja w postaci płaskich lamel 11 usytuowanych równolegle w płaszczyznach równoległych do osi symetrii tarczy 4. Tak usytuowane lamele 11 pozwalają widzieć podziałkę numeryczną 7 operatorowi patrzącemu w okno z góry, natomiast nie pozwalają widzieć tej podziałki numerycznej 7 obserwatorowi patrzącemu z boku na tarczę 4 w trakcie procesu szyfrowania lub rozszyfrowywan ia zamka.

Na rysunku fig. 5 pokazano zespół przeniesienia ruchu posuwistego pokrętła wewnętrznego 6 na ruch obrotowy tulei blokującej 15. Tuleja blokująca 15 blokuje położenie nie pokazanych na tym rysunku dla jego jasności, kół szyfrowych 21. Na tym rysunku uwidoczniono podstawę rygla 3 wraz z ryglem 2. Jak widać, trzpień 36 centralnego przycisku 5 osadzony jest w pierwszej tulei 12. Na tej pierwszej tulei 12 osadzona jest na stałe druga tuleja 13 ze stałymi kołkami 14. Na drugiej tulei 13, na wewnętrznej sprężynie 17 osadzona jest tuleja blokująca 15. Tuleja blokującą 15 zawiera ukośne bieżnie 16, współpracujące z kołkami 14 drugiej tulei 13. Poprzez jednokrotny nacisk na pokrętło wewnętrzne 6, za pośrednictwem kołków 14, można obrócić tuleję blokującą 15 o określony kąt. Tuleja blokująca 15, zawiera na swojej 5 zewnętrznej powierzchni obwodowe rowki 18. W tym przykładzie wykonania tuleja blokująca 15 ma trzy obwodowe rowki 18, które obejmują trzy różne długości kątowe. Oznacza to, że każdy z rowków 18 kończy się w innym miejscu na obwodzie tulei blokującej 15, co pokazano na rysunku fig. 5.

Na zewnętrznej powierzchni tulei blokującej 15 osadzona jest czwarta tuleja 19 otwarta, wykonana z blachy sprężystej. Czwarta tuleja 19 na części obwodu ma postać trzech sprężyn płaskich 20. Sprężyny płaskie 20 mają na końcach odgięte progi 37.

W tym przykładzie wykonania tuleja blokująca 15 ma trzy rowki 18, zaś czwarta tuleja 19 ma trzy sprężyny płaskie 20. Ten przykład wykonania zamka jest zaprojektowany dla wykorzystania trzech tarcz kodowych 21. W innych przykładach wykonania będzie występować inna ilość tarcz koPL 226 449 B1 dowych 21, na przykład cztery tarcze kodowe 21 i wówczas tuleja blokująca 15 będzie zawierała cztery rowki 18, zaś czwarta tuleja 19 będzie zawierała cztery sprężyny płaskie 20. Tarcza nośna 23 ma wewnętrzne uzębienie 47, które współpracuje z odgiętym progiem 37 sprężyny płaskiej 20 dla zablokowania pozycji tarczy nośnej 23 w wybranym położeniu.

Na czwartej tulei 19 osadzona jest tuleja zewnętrzna 22, na której osadzone są obrotowo tarcze kodowe 21. Każda tarcza kodowa 21 stanowi zestaw trzech współpracujących pierścieniowych elementów. Pierwszym elementem tarczy kodowej 21 jest tarcza nośna 23, na której osadzone są pozostałe dwa elementy.

Drugim elementem tarczy kodowej 21 jest pierścień wewnętrzny 24. Trzecim elementem tarczy kodowej 21 jest pierścień kodowy 26.

Tarcza nośna 23 pokazana została na rysunku fig. 10. Tarcza nośna 23 zawiera wewnętrzne gniazdo 38. Powierzchnia wewnętrzna gniazda 38 zawiera dwie przeciwległe płaskie powierzchnie 39, równoległe do siebie.

Pierścień wewnętrzny 24 ułożony jest w gnieździe 38 tarczy nośnej 23. Pierścień wewnętrzny 24 pokazany został szczegółowo na rysunku fig. 11 oraz w widoku z boku na rysunku fig. 12. Pierścień wewnętrzny 24 zawiera na swoim obwodzie dwa odcinki płaskiej powierzchni 40. Pierścień wewnętrzny 24 ułożony jest luźno w gnieździe 38. Jak widać na rysunkach fig. 10 oraz fig. 11, powierzchnie płaskie 40 pierścienia wewnętrznego 24 oraz powierzchnie płaskie 39 gniazda 38 tarczy nośnej 23, po ułożeniu pierścienia 24 w gnieździe 38, współpracują ze sobą umożliwiając przesuwanie się pierścienia 24 wewnątrz gniazda 38 prostopadle do osi symetrii tych elementów 23, 24 tylko w jednym kierunku, zgodnym z kierunkiem występu 25 pierścienia wewnętrznego 24. Zewnętrzny występ 25 pierścienia wewnętrznego 24 zawiera uzębienie 41, skierowane wierzchołkami zębów w kierunku do zewnętrznego uzębienia pierścienia kodowego 26.

Obwodowa zewnętrzna ściana boczna tarczy nośnej 23 zawiera zewnętrzne uzębienie 42 blokujące położenie tarczy kodowej 21. Na rysunku fig. 10 pokazano, że w obwodowej ścianie bocznej gniazda 38 znajduje się szczelina 43 wewnątrz której może przesuwać się występ 25 wewnętrznego pierścienia 24.

Trzecim elementem składowym tarczy kodowej 21 jest pierścień kodowy 26. Pierścień kodowy 26 ma uzębioną zewnętrzną krawędź obwodową oraz uzębioną krawędź wewnętrzną. Pokazano to na rysunku fig. 7.

Pierścień kodowy 26 posiada zewnętrzne ramię 27, wykonane podobnie jak cały pierścień kodowy 26, z blachy stalowej. Zewnętrzne ramię 27 pokazano na rysunku fig. 1 oraz fig. 9. Jak to pokazano na tych rysunkach, zewnętrzne ramię 27 zamocowane jest do pierścienia kodowego 26 oraz zawiera element roboczy 28, który jest równoległy do wspólnej osi symetrii wszystkich trzech tarcz kodowych 21. Każda z tarcz kodowych 21 ma taką samą konstrukcję jak to opisano wyżej.

Na pierwszej tulei 12, wewnątrz korpusu 1 zamka osadzona jest obrotowo piąta tuleja 29, z którą zesprzęglona jest korba 30. Korba 30 połączona jest z pokrętłem wewnętrznym 6, z możliwością wykonania ruchu obrotowego i ruchu poosiowego. Tuleję 29 oraz korbę 30 pokazano na rysunku fig. 7. Możliwość obrotu korby 30 jest ograniczona iglicą 31.

Korba 30 pokazana została na rysunku fig. 7. Korba 30 zawiera tuleję oraz dwa promieniowe ramiona. Ramię proste 32 współdziała z występem 33 podstawy 3 rygla. Korba 30 ma z drugiej strony ramię kątowe 34 przebiegające w kierunku równoległym do osi symetrii pierwszej tulei 12 oraz pozostałych tulei 13, 15, 19 i 29. Na ramieniu kątowym 34 znajdują się trzy elementy magnetyczne 35. Pokazano to na rysunku fig. 9. Na tym rysunku wszystkie trzy tarcze kodowe 21 ustawione są w ten sposób że elementy robocze 28 zewnętrznych ramion 27 znajdują się w strefach oddziaływania poszczególnych elementów magnetycznych 35. W tej pozycji zamka możliwe jest ustawienie kodu dla poszczególnych tarcz 21. W tej pozycji ustawia się pierwszą cyfrę kodową dla pierwszego pierścienia kodowego 26. Następnie, przyciska się pokrętło wewnętrzne 6, co powoduje zakodowanie pozycji tej tarczy kodowej i zablokowanie jej położenia. Kolejno dla pozostałych dwóch tarcz kodowych 21 wykonuje się te same czynności celem ustawienia kompletnego kodu. W tym przykładzie wykonania kod składa się z trzech liczb, jedna liczba dla jednej tarczy. Kod jest więc uzależniony od ilości tarcz, która w innych przykładach wykonania może być inna niż trzy.

Na rysunku fig. 6 pokazano również sprężyny 45, 46 zamocowane w podstawie 3 rygla 2 do wysuwania iglicy 31. Sprężyna 46 wprowadza iglicę 31 w wycięcia 44 w tarczach nośnych 23. W przypadku niewłaściwego ustawienia tarcz kodowych 21 sprężyna 46 podniesie iglicę 31, co spowoduje

PL 226 449 B1 zesprzęglenie iglicy 31 z zewnętrznym uzębieniem 42 tarczy kodowej 21 i zablokowanie ruchu obrotowego tarcz 21, co uniemożliwi otwarcie zamka.

Otwarcie zamka może nastąpić w przypadku, kiedy tarcze są ustawione we właściwych pozycjach, co oznacza, że wszystkie tarcze są ustawione w pozycji kiedy wycięcia na tarczach kodowych 21 ustawione są w jednej linii. Wówczas obrót pokrętła wewnętrznego 6 powoduje wprowadzenie iglicy 31 w wycięcia 44 w tarczach kodowych 21. Obrót pokrętła wewnętrznego 6 do skrajnego położenia, gdzie ramię proste 32 korby 30 za pośrednictwem występu 33 przesunie podstawę 3 rygla 2 do pozycji skrajnej umożliwia otwarcie lub zamknięcie zamka.

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zamek szyfrowy zawierający korpus z wysuwnym ryglem, gdzie podstawa rygla jest sprzężona z tarczą sterującą za pośrednictwem mechanizmu sterowania i kodowania zamka, gdzie tarcza sterująca połączona jest z mechanizmem sterowania przesuwem podstawy rygla oraz mechanizmem blokowania i odblokowania położenia podstawy rygla zawierającym co najmniej jedną tarczę kodową oraz co najmniej jeden element magnetyczny do ustawienia położenia kodowania poszczególnych tarcz kodowych, gdzie tarcza sterująca zawiera gniazdo zewnętrzne z pokrętłem wewnętrznym, w którym osadzony jest centralny przycisk, na którym osadzona jest pierwsza tuleja oraz tuleja blokująca, przy czym pokrętło wewnętrzne zawiera pierwszą tuleję sprzęgniętą z tuleją blokującą oraz zawiera podziałkę numeryczną, znamienny tym, że zamek zawiera zespół przeniesienia ruchu posuwistego pokrętła wewnętrznego (6) na ruch obrotowy tulei blokującej (15), przy czym tuleja blokująca (15) współpracuje z co najmniej jedną tarczą kodową (21), gdzie wewnątrz zamka osadzona jest przesuwnie i obrotowo wewnątrz zamka korba (30) jest sprzęgnięta z piątą tuleją (29), która jest osadzona obrotowo wewnątrz korpusu (1) na pierwszej tulei (12), gdzie ramię kątowe (34) korby (30), równoległe do osi symetrii co najmniej jednej tarczy kodowej (21) zamka zawiera elementy magnetyczne (35) współpracujące z elementem roboczym (28) co najmniej jednej tarczy kodowej (21), w taki sposób, że element roboczy (28) jest umieszczony w strefach oddziaływania poszczególnych elementów magnetycznych (35) dla umożliwienia w tym położeniu ustawienia kodu dla poszczególnych tarcz kodowych (21).
2. 2. Zamek szyfrowy według zastrz. 1, znamienny tym, że na pierwszej tulei (12) osadzona jest na stałe druga tuleja (13) ze stałymi kołkami (14), zaś na drugiej tulei (13), na wewnętrznej sprężynie (17) osadzona jest tuleja blokująca (15) zawierająca ukośne bieżnie (16), współpracujące z kołkami (14) drugiej tulei (13).
3. 3. Zamek szyfrowy według zastrz. 2, znamienny tym, że tuleja blokująca (15) zawiera na swojej zewnętrznej powierzchni co najmniej jeden obwodowy rowek (18).
4. 4. Zamek szyfrowy według zastrz. 3, znamienny tym, że każdy z rowków (18) współpracujący z każdą tarczą kodową (21) kończy się w innym miejscu na obwodzie tulei blokującej (15).
5. 5. Zamek szyfrowy według zastrz. 2 albo 3, albo 4, znamienny tym, że na zewnętrznej powierzchni tulei blokującej (15) osadzona jest czwarta tuleja (19) otwarta, wykonana z blachy sprężystej, która na części obwodu ma postać co najmniej jednej sprężyny płaskiej (20), przy czym ta sprężyna płaska (20) ma na końcu odgięty próg (37).
6. 6. Zamek szyfrowy według zastrz. 5, znamienny tym, że na czwartej tulei (19) osadzona jest tuleja zewnętrzna (22) na której osadzona jest co najmniej jedna obrotowa tarcza kodowa (21), gdzie tarcza kodowa (21) stanowi zestaw trzech współpracujących pierścieniowych elementów składowych, przy czym pierwszym elementem tarczy kodowej (21) jest tarcza nośna (23), drugim elementem tarczy kodowej (21) jest pierścień wewnętrzny (24), zaś trzecim elementem tarczy kodowej (21) jest pierścień kodowy (26).
7. 7. Zamek szyfrowy według zastrz. 6, znamienny tym, że tarcza nośna (23) zawiera wewnętrzne gniazdo (38), gdzie powierzchnia wewnętrzna tego gniazda (38) zawiera dwie przeciwległe płaskie powierzchnie (39), równoległe do siebie, przy czym w gnieździe (38) tarczy nośnej (23) ułożony jest pierścień wewnętrzny (24) przesuwnie w kierunku równoległym do płaskich powierzchni (39) gniazda (38), zaś pierścień wewnętrzny (24) zawiera na swoim obwodzie dwa odcinki płaskiej powierzchni (40) współpracujące z płaskimi powierzchniaPL 226 449 B1 mi (39) wewnętrznego gniazda (38), zaś tarcza nośna (23) zawiera zewnętrzne uzębienie (43) oraz wewnętrzne uzębienie (47).
8. 8. Zamek szyfrowy według zastrz. 6 albo 7, znamienny tym, że pierścień wewnętrzny (24) zawiera zewnętrzny występ (25) zawierający uzębienie (41), skierowane wierzchołkami zębów w kierunku do uzębienia zewnętrznego pierścienia kodowego (26).
9. 9. Zamek szyfrowy według zastrz. 7, znamienny tym, że w obwodowej ścianie bocznej gniazda (38) tarczy nośnej (23) znajduje się szczelina (43) współpracująca z występem (25) wewnętrznego pierścienia (24).
10. 10. Zamek szyfrowy według zastrz. 6, znamienny tym, że pierścień kodowy (26) posiada zewnętrzne ramię (27) z elementem roboczym (28) równoległym do osi symetrii tego pierścienia kodowego (26), przy czym ten pierścień kodowy (26) ma uzębioną zewnętrzną krawędź obwodową oraz uzębioną wewnętrzną krawędź obwodową.
11. 11. Zamek szyfrowy według zastrz. 1, znamienny tym, że gniazdo zewnętrzne (8) zawiera okno (10).
12. 12. Zamek szyfrowy według zastrz. 11, znamienny tym, że okno (10) zawiera stałą żaluzję w postaci płaskich lamel (11) usytuowanych równolegle do siebie w płaszczyznach równoległych do osi symetrii tarczy sterującej (4).