PL222490B1

PL222490B1 - Ustrój wielowarstwowych przeszkleń termoizolacyjnych

Info

Publication number: PL222490B1
Application number: PL401005A
Authority: PL
Inventors: Antoni Kostka; Mariusz Paszkowski
Original assignee: Vis Inventis Spółka Z Ograniczoną Odpowiedzialnością
Priority date: 2012-10-01
Filing date: 2012-10-01
Publication date: 2016-08-31
Also published as: PL401005A1; EP2909412B1; EP2909412A1; WO2014054957A1

Description

(21) Num^{er z}gł^oszeni^a: ⁴⁰¹⁰⁰⁵ E06B 3/67 (2006.01)

E04C 2/54 (2006.01)

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (22) Data zgłoszenia: 01.10.2012 (54)

Ustrój wielowarstwowych przeszkleń termoizolacyjnych

	(73) Uprawniony z patentu:
(43) Zgłoszenie ogłoszono:	VIS INVENTIS SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ, Kraków, PL
14.04.2014 BUP 08/14	(72) Twórca(y) wynalazku:
	ANTONI KOSTKA, Kraków, PL
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono:	MARIUSZ PASZKOWSKI, Kraków, PL
31.08.2016 WUP 08/16	(74) Pełnomocnik:
	rzecz. pat. Andrzej Kacperski

PL 222 490 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest ustrój wielowarstwowych przeszkleń termoizolacyjnych stosowanych głównie w budownictwie. W szczególności wynalazek dotyczy przeszkleń pionowych lub nach ylonych jako elementu klasycznej stolarki otworowej (okien otwieranych i okien stałych, oszklonych drzwi, w tym balkonowych), lekkich szklanych ścian osłonowych w wersji otwieranej i stałej, szklanych fasad, stromych okien połaciowych i innych stromych przeszkleń dachowych oraz konstrukcji typu szklarni, jak też urządzeń energetyki solarnej.

Ograniczenie szkodliwego transferu ciepła przez przeszklenia sprowadzało się dotychczas do stosowania przy wypełnieniu przestrzeni międzyszybowej gazu o niższej przewodności cieplnej niż powietrze, wprowadzaniu powłok niskoemisyjnych, a także zwiększaniu grubości warstwy gazu, co wiązało się z koniecznością multiplikacji warstw wewnątrz komory szyby zespolonej. Dokładanie k olejnych przegród tłumiących konwekcję skutkuje jednak wzrostem wagi całego przeszklenia, przez co niezbędne jest osadzenie tak skonstruowanej szyby zespolonej w solidnej, a wiec słabo izolującej, materiałochłonnej ramie, która może utrzymać zwiększony ciężar przeszklenia.

W celu zmniejszenia wagi szyby zespolonej przy równoczesnym utrzymaniu liczby warstw niektórzy producenci jako materiał do produkcji wewnętrznych warstw zastosowali polimery. Tak skonstruowane szyby zespolone składają się nawet z pięciu warstw, z których trzy wewnętrzne zbudowane mogą być z polimeru, w szczególności PET. Rozwiązanie takie nie jest jednak doskonałe ze względu na ograniczoną trwałość warstw wewnętrznych w wyniku termo- i fotodegradacji, deformacji, żółknięcia etc. oraz ich gorsze od szkła parametry optyczne, przede wszystkim zamglenie. Zakłócanie biegu promieni na powierzchniach i we wnętrzu wszystkich dodatkowych elementów pogarsza jakość obrazu obserwowanego przez przeszklenie, układ pochłania oraz odbija i rozprasza znaczną część światła padającego na taką transparentną izolację termiczną. Z tego względu przeszklenia takie nie mogą być stosowane tam, gdzie pożądany jest wysoki poziom transferu światła widzialnego i doskonała jakość optyczna przeszklenia.

Z opisu GB 2 011985 znane jest przeszklenie zawierające dwie tafle pomiędzy którymi umieszczona jest co najmniej jedna przegroda z folii, napięta na ramie. Wewnętrzna przegroda z folii może być pokryta warstwą niskoemisyjną lub nieprzepuszczającą promieniowania ultrafioletowego. Komora pomiędzy taflami szklanymi może być hermetycznie zamknięta i napełniona powietrzem lub innym gazem lub może być połączona z atmosferą poprzez filtr.

Z opisu US 4 563 843 znane jest okno, w którym pomiędzy dwiema taflami szklanymi usytuowane są dwie przegrody dzielące wewnętrzną komorę powietrzną. Przegrody wykonane są z folii o grubości 20-100 pm, ze szkła lub z płyty z tworzywa sztucznego. Powierzchnie przegród pokryte są po jednej lub po obu stronach warstwą niskoemisyjną. Zastosowanie sztywnych płyt ze szkła lub z tworzywa sztucznego będzie skutkowało znaczną masą powierzchniową przeszklenia. Z kolei zastosowanie folii polimerowych o podanej grubości stwarza niebezpieczeństwo fotodegradacji, i termodegradacji polimeru, a w przypadku wypełnienia szyby powietrzem - dodatkowo oksyfotodegradacji i to w całej jego grubości. Zmiany te, penetrujące całą grubość folii, wywołują dostrzegalne makroskopowo żółknięcie i wzrost absorpcji i dyfuzyjności polimeru i jego deformacje (marszczeni, pękanie, gą bczastość powierzchni).

Zastosowanie folii polimerowych np. typu Heat-Mirror® przedstawiono w opisach US 5 156 894, US 5 784 853, US 5 544 465 lub typu Visionwall w opisie US 7 571 583. Rozwiązania takie nie są jednak doskonałe ze względu na wspomnianą ograniczoną trwałość warstw wewnętrznych (fotodegradację), słabą jakość optyczną i trudności związane z naprężaniem wewnętrznych warstw w procesie produkcji oraz mechaniczną niestabilnością tych warstw.

W celu poprawy termoizolacyjności oraz zmniejszenia wagi przeszklenia proponowano wprowadzenie w przestrzeń struktur nieciągłych, włóknistych czy siatkowych. W opisie WO 2011 068426 ujawniono przezroczyste przegrody, które mają postać naprężanych tiulowych ekranów z nanowłókien o ażurowej konstrukcji, złożonej z co najmniej dwóch z następujących trzech warstw: (i) szkieletu nośnego z wytrzymałych mechanicznie, elastycznych lub teksturowanych nanowłókien, (ii) z rozpiętej na szkielecie nośnym warstwy przewodzących nanowłókien lub nanodrutów, oraz (iii) pokrywającego i dogęszczającego welonu zbudowanego z nanowłókien średnicy 5-25 nanometrów, przy czym dystans pomiędzy ekranami zależny jest od rodzaju gazu.

Istnieje potrzeba zastosowania jako warstw wewnętrznych (przegród) termoizolacyjnej szyby zespolonej materiału odznaczającego się, w przeciwieństwie do obecnie znanych, w szczególności

PL 222 490 B1 opisanych powyżej rozwiązań, odpornością na duże zmiany temperatur, odpornością na działanie promieni widzialnych i UV, odpornością na starzenie, niską wagą i, co najbardziej istotne, doskonałymi właściwościami optycznymi - całkowitą przezroczystością, niskim zamgleniem, niską absorpcją i niską refleksyjnością w zakresie światła widzialnego. Korzystne jest aby przegrody posiadały jak najniższą emisyjność i absorpcję lub jak najwyższy współczynnik odbicia w zakresie promieniowania termicznego czyli dalekiej podczerwieni.

Celem wynalazku jest wprowadzenie przeszkleń wielowarstwowych łączących w sobie wysoki opór cieplny z całkowitą przeziernością. Konieczne jest więc nadanie odpowiednich własności optyc znych wszystkim elementom, tak aby uczynić je praktycznie niewidocznymi dla użytkownika.

Przeszklenia według wynalazku mają formę szyby zespolonej, składającej się z dwóch zewnętrznych przezroczystych tafli szkła, pomiędzy którymi znajduje się przezroczyste w świetle widzialnym medium gazowe, a w przestrzeni wewnętrznej pomiędzy wymienionymi taflami zamkniętej hermetyczną termoizolacyjną ramką umieszczone są przezroczyste przegrody wewnętrzne, usytuowane równolegle w stosunku do tafli zewnętrznych.

Istota rozwiązania według wynalazku polega na tym, że przegrody mają postać folii ze szkła nieorganicznego o grubości poniżej 400 pm, o elastyczności charakteryzującej się promieniem ugięcia mniejszym niż 40 cm i o właściwościach optycznych charakteryzujących się sumarycznym współczynnikiem refleksyjności od obu powierzchni przegród poniżej 7 procent, absorpcją światła widzialnego poniżej 7 procent i współczynnikiem zamglenia poniżej 1,5 procent. Przegrody wykonane są z ultracienkiej folii o grubości od 20 do 300 pm ze szkła krzemianowego lub borowo-litowego.

Przegrody są pokryte wielowarstwową miękką powłoką niskoemisyjną zawierającą co najmniej jedną nanowarstwę srebra.

Na warstwę srebra nałożona jest zewnętrzna antyrefleksyjna warstwa. Warstwa ta może być warstwą nanoporowatą z gradientem współczynnika załamania światła, wytworzoną z krzemionki, innego materiału nieorganicznego lub odpornego na fotodegradację polimeru. Warstwa ta może być warstwą amorficznego, wysokoprzezroczystego dla światła widzialnego fluoropolimeru, transparentnego w cienkich warstwach dla dalekiej podczerwieni, o bardzo niskim współczynniku załamania światła i tym samym bardzo niskim współczynniku refleksyjności. Warstwa ta może być warstwą nanoreliefową typu „oka ćmy”, wytworzoną z materiału nieorganicznego lub odpornego na fotodegradację polimeru.

Dystans pomiędzy wewnętrznymi przegrodami jest zależny od rodzaju gazu wypełniającego szybę zespoloną i wynosi od 8 milimetrów dla ksenonu do 25 milimetrów dla powietrza.

Poszczególne przegrody są wzmocnione na krawędziach okuciowymi listwami usztywniającymi.

Szyba zespolona zaopatrzona jest w elastyczną termoizolacyjną ramkę z hermetyczną zewnętrzną powłoką połączoną z listwami usztywniającymi przegrody za pomocą rowków i wsuwanych w nie prętów.

Ramki mają termoizolacyjne przekładki przegród, utrzymujące je w jednakowych odstępach. Przekładki mogą mieć postać elastycznych rękawów wypełnionych aerożelem, sprężystych cięgien lub wkładek porowatych.

Szyba zespolona może mieć układ wewnętrznych zastrzałów nadający sztywność całej bryle szyby zespolonej i utrzymujący jej wymiary mimo zmian wewnętrznego ciśnienia. Szyba zespolona może być zaopatrzona w zamknięty hermetycznie układ kompensacji zmian objętości tego gazu w postaci mieszka kompensacyjnego. Kompensacja może być też realizowana za pomocą półotwartego układu kompensacji zmian ciśnienia i objętości gazu opartego o dynamiczną wymianę powietrza atmosferycznego zawierającego filtr i osuszacz a także jako wersja scentralizowana, z połączeniem co najmniej dwóch szyb zespolonych z centralną komorą kompensacyjną lub centralnym półotwartym układem kompensacji zmian ciśnienia i objętości gazu opartym o dynamiczną wymianę powietrza atmosferycznego zawierający filtr i osuszacz.

Zaletą rozwiązania według wynalazku jest niska waga, nieosiągalne jednocześnie dotychczas parametry termiczne i optyczne, w szczególności dla przeszklenia dwunasto-warstwowego współczynnik przenikania ciepła U<0,3, zysk słoneczny g>60%, sumaryczna refleksyjność <40%. Przeszklenia charakteryzujące się tymi parametrami umożliwiają realizacje założeń domu pasywnego, w którym powierzchnia i usytuowanie przeszkleń nie będzie uwarunkowane ich wagą i współczynn ikiem przenikalności cieplnej. Gorszy współczynnik U przeszkleń sprawiał dotychczas, że większe przeszklenia w budownictwie pasywnym musiały składać się z bardzo ciężkich zestawów 3 lub 4 szybowych oraz wykluczały swobodę działań architektów łącznie z koniecznością zrezygnowania

PL 222 490 B1 z wielkopowierzchniowych fasad szklanych i - w przypadku półkuli północnej - umieszczania przeszkleń na elewacji północnej. Rozwiązanie według wynalazku umożliwia również zachowanie okien o klasycznej konstrukcji, bez konieczności uciążliwych sezonowych zmian w strukturze przeszklenia.

Folia ze szkła nieorganicznego, w przeciwieństwie do klasycznych tafli szklanych posiada niższą wagę, niższą absorpcję oraz większą elastyczność umożliwiającą odwracalne deformacje arkuszy bez ich uszkodzenia.

W przeciwieństwie do przegród z folii polimerowych - folia ze szkła nieorganicznego nie ulega starzeniu, marszczeniu oraz żółknięciu. Jest ona również odporna na skrajne temperatury, nie ulega zniszczeniu nawet powyżej 300 stopni Celsjusza a poniżej minus 50 stopni Celsjusza nie wykazuje zwiększonej kruchości, jest niepalna, ma dziesięciokrotnie niższy współczynnik rozszerzalności termicznej w porównaniu z polimerami.

Rozwiązanie według wynalazku przedstawione jest w przykładach wykonania na rysunkach, na których poszczególne figury przedstawiają:

Fig. 1 - podstawowe elementy wielowarstwowej szyby zespolonej,

Fig. 2 - przykłady wykonania struktury przegród wewnętrznych,

Fig. 3 - przekrój przez szybę zespoloną wielowarstwową z elastyczną ramką typu mieszkowego usztywnioną zastrzałami i rękawami łączącymi listwy usztywniające przegród,

Fig. 4 - przekrój przez wielowarstwową szybę zespoloną z elastyczną ramką typu mieszkowego usztywnioną zastrzałami i sprężystymi przekładkami łączącymi listwy usztywniające przegród,

Fig. 5 - przekrój przez wielowarstwową szybę zespoloną z elastomerowymi przekładkami łączącymi listwy usztywniające przegród z mieszkiem kompensacyjnym,

Fig. 6 - poglądowe porównanie podstawowych cech optycznych dotychczasowych konwencjonalnych konstrukcji wielowarstwowych przeszkleń A i B i w wykonaniu według wynalazku C.

Elementem podstawowym przeszkleń według wynalazku jest przedstawiona na fig. 1 szyba zespolona 1 składająca się z dwóch zewnętrznych przezroczystych tafli szkła 2 zamykających herm etyczną komorę napełnioną gazem. Wewnątrz hermetycznej komory znajdują się przezroczyste przegrody 3 usytuowane równolegle do zewnętrznych tafli 2. Przegrody 3 mają postać folii ze szkła nieorganicznego o grubości poniżej 400 pm, o elastyczności charakteryzującej się promieniem ugięcia mniejszym niż 40 cm i o właściwościach optycznych charakteryzujących się sumarycznym współczynnikiem refleksyjności od obu powierzchni przegród 3 poniżej 7 procent, absorpcją światła widzialnego poniżej 7 procent i współczynnikiem zamglenia poniżej 1,5 procent.

Folie mogą być wykonane ze szkła nieorganicznego krzemianowego lub borowo-litowego, możliwe jest też wykonanie ich ze szkła o innym składzie np. ze szkła tlenkowego na bazie fluoru lub fosforu. Ultracienkie folie ze szkła nieorganicznego charakteryzują się dużą elastycznością, bardzo niską wagą i dużą odpornością chemiczną.

Zewnętrzne tafle 2 po wewnętrznej stronie pokryte są niskoemisyjnymi powłokami 4, korzystnie dodatkowo o własnościach antyrefleksyjnych. Wewnętrzne przegrody 3 pokryte są obustronnie powłokami antyrefleksyjnymi 5, korzystnie dodatkowo o własnościach niskoemisyjnych.

Kluczowe dla realizacji przeszkleń według wynalazku jest zapewnienie ekstremalnych optyc znych właściwości wewnętrznych przegród 3, zwłaszcza całkowitej przezierności osiągalnej w wyniku niskiego zamglenia, jak najsłabszych refleksów i niskiej absorpcji. Wybrane przykładowe wersje wyk onania takich przegród według wynalazku przedstawione zostały schematycznie na fig. 2.

Przegroda 3 z ultracienkiej folii ze szkła nieorganicznego o grubości 20-300 pm pokryta jest obustronnie przylegającą do szkła 303 dwuwarstwową powłoką, zawierającą co najmniej jedną nanowarstwę srebra 301, na którą nałożona jest antyrefleksyjna zewnętrzna warstwa nanoporowata 302 z gradientem współczynnika załamania światła. Zewnętrzna warstwa nanoporowata 302 z gradientem współczynnika załamania światła wytworzona jest z krzemionki, innego materiału nieorganicznego lub odpornego na fotodegradację polimeru. Taka kombinacja powłok typu „gorącego lustra pokrytego warstwą nanoporowatą” skutkuje dobrymi własnościami termicznymi bez pogorszenia własności optycznych.

W innym przykładzie wykonania przegroda 3 z ultracienkiej folii ze szkła nieorganicznego o grubości 20-300 pm pokryta jest obustronnie przylegającą do szkła 303 dwuwarstwową powłoką, zawierającą co najmniej jedną nanowarstwę srebra 301 na którą w temperaturze pokojowej nałożona jest zewnętrzna antyrefleksyjna warstwa amorficznego, wysokoprzezroczystego fluoropolimeru 304 o bardzo niskim współczynniku załamania światła i tym samym bardzo niskim współczynniku refleksyjności.

PL 222 490 B1

W cienkich warstwach fluoropolimer jest przezroczysty dla długofalowego promieniowania podczerwonego, dlatego takie jego zastosowanie nie obniża niskoemisyjnych własności miękkiej powłoki nałożonej na szkło.

W jeszcze innym przykładzie wykonania przegroda 3 z ultracienkiej folii ze szkła nieorganiczn ego o grubości 20-300 μm pokryta jest obustronnie przylegającą do szkła 303 dwuwarstwową powłoką, zawierającą co najmniej jedną nanowarstwę srebra 301, na którą nałożona jest zewnętrzna antyrefleksyjna warstwa nanoreliefowa 305 w formie regularnej sieci nanoguzków z polimeru lub materiału nieorganicznego. Taka kombinacja powłok typu „gorącego lustra pokrytego okiem ćmy” skutkuje niską emisyjnością przy wybitnie zmniejszonych odblaskach i zmniejszonej absorpcji, podobnie jak dla powłoki opisanej powyżej, co przekłada się na korzystne, nieosiągalne dotychczas w jednej strukturze własności termiczne i optyczne przegrody.

Zarówno zewnętrzne tafle 2 jak i wewnętrzne przegrody 3 są oprawione w termoizolacyjne ramki 6, znane jako „ciepłe ramki”. Ramki 6 mają hermetyczną zewnętrzną powłokę 7. Powłoka 7 stanowi zewnętrzną barierę szyby zespolonej 1, izolującą gazowe wypełnienie jej komory od otaczającej atmosfery.

Otwory 8 umożliwiają przepływ gazu wewnątrz komory szyby zespolonej 1. W zależności od konstrukcji przeszklenia korzystne jest stosowanie odmiennych wypełnień, podstawowym jest gaz szlachetny, przykładowo ksenon, krypton, argon lub mieszanina tych gazów. Dla przegród 3 o ekstremalnej grubości można zastosować gazy nieprzezroczyste dla podczerwonego promieniowania długofalowego (gazy cieplarniane) jak sześciofluorek siarki, ditlenek węgla czy mieszanina ditlenku węgla i metanu, a nawet suche oczyszczone z aerozoli powietrze. Dystans pomiędzy wewnętrznymi przegrodami 3 jest zależny od rodzaju gazu wypełniającego przeszklenie i wynosi od 8 mm dla ksenonu do 25 mm dla powietrza.

Zewnętrzne tafle 2 i wewnętrzne przegrody 3 mogą być wyposażone w okucia czyli krawędzi owe listwy usztywniające 9 jednocześnie napinające elastyczną folię i chroniące krawędzie przed uszkodzeniami mechanicznymi.

Ramka 6 w wykonaniu zintegrowanym, o szerokości równej grubości szyby zespolonej 1, ma formę elastycznej sprężystej taśmy i posiada układ rowków i wypustów stanowiących przekładki termoizolacyjne 10, dla ochrony wewnętrznych przegród 3 przed naprężeniami i wstrząsami oraz izolowania gazowego wypełnienia komory od otaczającej atmosfery.

W rozwinięciu wynalazku listwy usztywniające 9 zewnętrznych tafli 2 i wewnętrznych przegród 3 zaopatrzone są po stronie zewnętrznej w rowek 11 przystosowany do przyjmowania pręta 12 osadzonego w powłoce 7 ramki 6. Umożliwia to wmontowanie pakietu przegród 3 bez przerywania ciągłości materiału powłoki 7.

Powłoka 7 może być wykonana w formie elastycznego rękawa z laminatu, z elastyczną, cienką warstwą wysokobarierową z minerałów ilastych lub folii metalicznej lub w formie kompozytowej rowkowanej listwy.

Poszczególne elastyczne przegrody 3 mogą być hermetycznie spojone z termoizolacyjnymi ramkami 6 o klasycznej konstrukcji lub wykonanymi w formie sprężystych, hermetycznych rękawów 13, wypełnionych rulonem z arkuszy elastycznego aerożelu.

Alternatywnie ramki 6, oddzielające od siebie poszczególne przegrody 3, mogą mieć przekładki w postaci sprężystych cięgien 14 lub wkładek porowatych 15.

Szyba zespolona 1 zaopatrzona w termoizolacyjną ramkę 6 z powłoką 7 i przekładkami 10 przegród 3 mającymi różne postacie, może mieć układ wewnętrznych zastrzałów 16. Układ zastrzałów 1 6 nadaje sztywność i utrzymuje wymiary całej bryly szyby zespolonej 1 mimo zmian wewnętrznego ciśnienia.

Dla wielowarstwowych szyb zespolonych według wynalazku, czyli szyb o ponadstandardowej grubości i objętości, wymagane jest zastosowanie dodatkowo układu kompensacji zmian ciśnienia i objętości gazu wewnątrz przeszklenia w formie zamkniętej lub półotwartej, przykładowo dla wersji zewnętrznej w formie hermetycznego mieszka 17.

Szyba zespolona może być też alternatywnie zaopatrzona w półotwarty układ kompensacji zmian ciśnienia i objętości gazu oparty o dynamiczną wymianę powietrza atmosferycznego, zawierający filtr i osuszacz.

Możliwe jest też zastosowanie układu kompensacji w wersji scentralizowanej, z połączeniem co najmniej dwóch szyb zespolonych z centralną komorą kompensacyjną lub centralnym półotwartym

PL 222 490 B1 układem kompensacji zmian ciśnienia i objętości gazu opartym o dynamiczną wymianę powietrza atmosferycznego, zawierający filtr i osuszacz.

Na fig. 6 w celach porównawczych przedstawiono poglądowo podstawowe cechy optyczne dotychczasowych konwencjonalnych konstrukcji wielowarstwowych przeszkleń.

Figura 6A pokazuje cechy optyczne szyby zespolonej tradycyjnej czyli złożonej z kilku tafli szkła 102 usytuowanych pomiędzy zewnętrznymi taflami 2. Promień światła widzialnego w takiej ciężkiej szybie ulega wielokrotnym odbiciom od powierzchni kolejnych tafli w wyniku czego jego jasność ulega osłabieniu, a jakość obrazu pogarsza się znacznie w wyniku wielokrotnych odbić, i to pomimo niskiego rozpraszania, typowego dla szkła tlenkowego.

Dla szyb zespolonych typu „heat mirror” z przegrodami w formie pakietu arkuszy folii polimerowych 202 na fig. 2B mamy do czynienia z podobnym problemem wielokrotnych odbić i absorpcji na powłokach niskoemisyjnych, a ponadto jakość obrazu pogarsza dodatkowo stosunkowo wysoki, typowy dla większości polimerów współczynnik zamglenia.

Rozwiązanie według wynalazku przedstawione Fig. 2C, z przegrodami 3 z folii ze szkła nieorganicznego, wykazuje, przy niskiej wadze, mimo ponadnormatywnej grubości całego przeszklenia i znacznie większej ilości warstw zdecydowanie odmienne własności optyczne - światło odbija się i ulega osłabieniu tylko w nieznacznym stopniu a niskie zamglenie nie powoduje degradacji jakości obrazu widocznego przez przeszklenie.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Ustrój wielowarstwowych przeszkleń termoizolacyjnych w formie szyby zespolonej, składający się z dwóch zewnętrznych przezroczystych tafli szkła, pomiędzy którymi znajduje się przezroczyste w świetle widzialnym medium gazowe, a w przestrzeni wewnętrznej pomiędzy wymienionymi taflami zamkniętej hermetyczną termoizolacyjną ramką umieszczone są przezroczyste przegrody wewnętrzne, usytuowane równolegle w stosunku do tafli zewnętrznych, znamienny tym, że przegrody (3) mają postać folii ze szkła nieorganicznego o grubości poniżej 400 pm, o elastyczności charakteryzującej się promieniem ugięcia mniejszym niż 40 cm i o właściwościach optycznych charakteryzujących się sumarycznym współczynnikiem refleksyjności od obu powierzchni przegród (3) poniżej 7 procent, absorpcją światła widzialnego poniżej 7 procent i współczynnikiem zamglenia poniżej 1,5 procent.
2. Ustrój wielowarstwowych przeszkleń według zastrz. 1, znamienny tym, że przegrody (3) wykonane są z ultracienkiej folii o grubości od 20 do 300 pm ze szkła krzemianowego lub borowo-litowego.
3. Ustrój wielowarstwowych przeszkleń według zastrz. 2, znamienny tym, że przegrody (3) pokryte są wielowarstwową miękką powłoką niskoemisyjną zawierającą co najmniej jedną nanowarstwę srebra (301), na którą nałożona jest zewnętrzna antyrefleksyjna warstwa nanoporowata (302) z gradientem współczynnika załamania światła, wytworzona z krzemionki, innego materiału nieorganicznego lub odpornego na fotodegradację polimeru.
4. Ustrój wielowarstwowych przeszkleń według zastrz. 2, znamienny tym, że przegrody (3) pokryte są wielowarstwową miękką powłoką niskoemisyjną zawierającą co najmniej jedną nanowarstwę srebra (301), na którą nałożona jest zewnętrzna antyrefleksyjna warstwa amorficznego, wysokoprzezroczystego dla światła widzialnego fluoropolimeru (304), transparentnego w cienkich warstwach dla dalekiej podczerwieni, o bardzo niskim współczynniku załamania światła i tym samym bardzo niskim współczynniku refleksyjności.
5. Ustrój wielowarstwowych przeszkleń według zastrz. 2, znamienny tym, że przegrody (3) pokryte są wielowarstwową miękką powłoką niskoemisyjną zawierającą co najmniej jedną nanowarstwę srebra (301), na którą nałożona jest zewnętrzna antyrefleksyjna warstwa nanoreliefowa (305) typu „oka ćmy”, wytworzona z materiału nieorganicznego lub odpornego na fotodegradację polimeru.
6. Ustrój wielowarstwowych przeszkleń według zastrz. 2, znamienny tym, że dystans pomiędzy wewnętrznymi przegrodami (3) jest zależny od rodzaju gazu wypełniającego szybę zespoloną (1) i wynosi od 8 milimetrów dla ksenonu do 25 milimetrów dla powietrza.
7. Ustrój wielowarstwowych przeszkleń według zastrz. 2, znamienny tym, że poszczególne przegrody (3) są wzmocnione na krawędziach okuciowymi listwami usztywniającymi (9).
8. Ustrój wielowarstwowych przeszkleń według zastrz. 1 znamienny tym, że szyba zespolona (1) zaopatrzona jest w elastyczną termoizolacyjną ramkę (6) z hermetyczną zewnętrzną powłoką (7)

PL 222 490 B1 połączoną z listwami usztywniającymi (9) przegrody (3) za pomocą rowków (11) i wsuwanych w nie prętów (12).
9. Ustrój przeszkleń termoizolacyjnych według zastrz. 1, znamienny tym, że ramki (6) mają termoizolacyjne przekładki (10) przegród (3), utrzymujące je w jednakowych odstępach.
10. Ustrój przeszkleń termoizolacyjnych według zastrz. 1, znamienny tym, że ramki (6) mają termoizolacyjne przekładki przegród (3) w postaci elastycznych rękawów (13) wypełnionych aerożelem.
11. Ustrój przeszkleń termoizolacyjnych według zastrz. 1, znamienny tym, że ramki (6) mają termoizolacyjne przekładki przegród (3) w postaci sprężystych cięgien (14) lub wkładek porowatych (15).
12. Ustrój przeszkleń termoizolacyjnych według zastrz. 1, znamienny tym, że szyba zespolona (1) ma układ wewnętrznych zastrzałów (16) nadający sztywność całej bryle szyby zespolonej (1) i utrzymujący jej wymiary mimo zmian wewnętrznego ciśnienia.
13. Ustrój wielowarstwowych przeszkleń według zastrz. 1, znamienny tym, że szyba zespolona (1) zaopatrzona jest w zamknięty hermetycznie układ kompensacji zmian objętości tego gazu w postaci mieszka kompensacyjnego (17).
14. Ustrój wielowarstwowych przeszkleń według zastrz. 1, znamienny tym, że szyba zespolona (1) zaopatrzona jest w półotwarty układ kompensacji zmian ciśnienia i objętości gazu oparty o dynamiczną wymianę powietrza atmosferycznego zawierający filtr i osuszacz.
15. Ustrój wielowarstwowych przeszkleń według zastrz. 1, znamienny tym, że układ kompensacji stanowi wersję scentralizowaną, z połączeniem co najmniej dwóch szyb zespolonych (1) z centralną komorą kompensacyjną lub centralnym półotwartym układem kompensacji zmian ciśnienia i objętości gazu opartym o dynamiczną wymianę powietrza atmosferycznego zawierający filtr i osuszacz.