PL215951B1

PL215951B1 - Nowy kwas 2-{(Z)-2-[(fenyloamino) (pirydyn-2-ylo)metyleno]-hydrazynokarbonylo}- cykloheksanokarboksylowy i sposób jego wytwarzania

Info

Publication number: PL215951B1
Application number: PL394691A
Authority: PL
Inventors: Bozena Modzelewska-Banachiewicz; Renata Bursa
Original assignee: Univ Mikolaja Kopernika
Priority date: 2011-04-27
Filing date: 2011-04-27
Publication date: 2014-02-28
Also published as: PL394691A1

Description

Przedmiotem wynalazku jest nowy kwas 2-{(Z)-2-[(fenyloamino)(pirydyn-2-ylo)metyleno]hydrazynokarbonylo}cykloheksanokarboksylowy o wzorze 1 i sposób jego wytwarzania.

Istotą rozwiązania według wynalazku jest nowy kwas 2-{(Z)-2-[(fenyloamino)(pirydyn-2-ylo)metyleno]hydrazynokarbonylo}cykloheksanokarboksylowy o wzorze 1.

Istotą rozwiązania według wynalazku jest sposób wytwarzania kwasu 2-{(Z)-2-[(fenyloamino)₃ (pirydyn-2-ylo)metyleno]-hydrazynokarbonylo}cykloheksanokarboksylowego o wzorze 1, w którym N³-fenylo-2-pikolinoamidrazon o wzorze 2 poddaje się reakcji z bezwodnikiem cis-1,2-cykloheksanodikarboksylowym o wzorze 3 w środowisku bezwodnego eteru etylowego, a następnie mieszaninę substratów pozostawia w temperaturze pokojowej, po czym uzyskany osad po odsączeniu wygotowu₃ je się w chloroformie i pozostały osad oczyszcza się przez krystalizację z alkoholu. Reakcję N³-fenylo-2-pikolinoamidrazonu z bezwodnikiem cis-1,2-cykloheksanodikarboksylowym prowadzi się korzystnie ₃ przy stosunku molowym substratów 1:1. Mieszaninę N³-fenylo-2-pikolinoamidrazonu z bezwodnikiem cis-1,2-cykloheksanodikarboksylowym pozostawia się korzystnie na 14 dni. Do krystalizacji używa się korzystnie etanolu.

Nowy kwas 2-{(Z)-2-[(fenyloamino)(pirydyn-2-ylo)metyleno]hydrazynokarbonylo}cykloheksanokarboksylowy o wzorze 1 wykazuje działanie przeciwbólowe zarówno w ostrym bólu jak i bólu towarzyszącym stanom zapalnym. Dawka toksyczna (LD50) związku 1 oznaczona u myszy po podaniu dootrzewnowym wynosi 417 mg/kg m.c. (przedział ufności 211-767 mg/kg m.c.). Związek 1 po podaniu dootrzewnowym u myszy w dawce 1/20 LD50 (21 mg/kg m.c.) istotnie wydłużał czas reakcji na ból w teście gorącej płyty w 1 godzinie badania; działanie to utrzymywało się do 2 godzin. Po podaniu dootrzewnowym w dawce 1/20 LD50 (21 mg/kg m.c.) istotnie zmniejszał obrzęk łapy szczura wywołany karageniną po 0,5-4 godzinach od podania. Kwas 2-{(Z)-2-[(fenyloamino)(pirydyn-2-ylo)metyleno]hydrazynokarbonylo}cykloheksanokarboksylowy hamuje proces zapalny i zmniejsza odczuwanie bólu przewlekłego. W stężeniu 10 μg/ml hamuje wytwarzanie prozapalnej interleukiny 6 (IL-6) w stopniu 35%. Wykazuje wysoką aktywność bakteriostatyczną przeciwko szczepom Gram-dodatnim: Mycobacterium smegmatis (MIC₅₀=50 μg/ml), Rhodococcus equi (MIC₅₀=75 μg/ml), Staphylococcus aureus (MIC₅₀=75 μg/ml), Enterococcus faecalis (MIC₅₀=100 μg/ml), Sarcina lutea (MIC₅₀=100 μg/ml), słabszą wobec Nocardia sp (MIC₅₀=250 μg/ml), oraz Gram-ujemnym: Pseudomonas aeruginosa (MIC₅₀= 100 μg/ml). Jest nieaktywny wobec szczepów referencyjnych Escherichia coli i Yersinia enteroeolitca (MIC₅₀>500 μg/ml).

Przykład wykonania ₃

2,11 g (0,01 mola) fenylo-2-pikolinoamidrazonu (wzór 2) rozpuszcza się w 40 cm³ bezwodnego eteru dietylowego. Następnie odważa się 1,54 g (0,01 mola) bezwodnika cis-1,2-cykloheksano₃ dikarboksylowego (wzór 3) i rozpuszcza w 40 cm³ bezwodnego eteru dietylowego. Uzyskane roztwory miesza się w erlenmayerce o pojemności 100 ml i pozostawia w temperaturze pokojowej na 14 dni. Po tym czasie otrzymuje się osad, który po odsączeniu przemywa się bezwodnym eterem dietylowym i wygotowuje w chloroformie. Nierozpuszczalną pozostałość krystalizuje się z alkoholu, korzystnie z etanolu.

Otrzymano 1,17 g (32% wydajności reakcji) osadu o temperaturze topnienia 153-155°C.

Analiza elementarna dla wzoru C20H22N4O3

Obliczono:

%C= 65,56; %H=6,05; %N=15,29

Otrzymano:

%C=65,63; %H=5,7; %N=15,49 ¹H NMR (ppm, TMS): 11.9 (s, 1H, COOH), 9.7,9.4 (s, 3/5H, 2/5H, NH-NH-CO), 8.7-6.6 (m, 9H, arom + s 1H, NH-amid), 1.0-3.7 (m, 10H, alif).

IR (cm^-1) KBr: v=1716 (C=O), v=3295 (-NH), v=3050 (arom), v=2932 (aliph), v=1497(C=N)

MS m/c M⁺ 366

Otrzymany sposobem według wynalazku związek jest ciałem stałym, krystaliczną substancją rozpuszczalną w rozpuszczalnikach takich jak proste alkohole alifatyczne, N,N-dimetyloformamid, dimetylosulfotlenek a nierozpuszczalną w wodzie, eterze i rozpuszczalnikach niepolarnych.

Strukturę związku 1 udowodniono analizą elementarną i widmową (IR, H-NMR, MS). Czystość potwierdzono chromatograficznie (metoda chromatografii cienkowarstwowej TLC).

PL 215 951 B1 ₁

Badania spektroskopowe (IR, H¹ NMR) wykonano w Laboratorium Analitycznym Wydziału Chemii UMCS; widma NMR na spektrofotometrze Bruker Avance 300 MHz w DMSO-d6, stosując TMS jako wzorzec wewnętrzny, widma IR na spektrofotometrze FtiR Perkin-Elmer 1725X.

Badania MS (spektroskopia masowa) zostały wykonane w Laboratorium Analitycznym wydziału Chemii UMCS na aparacie Finnigan GC/MS).

Pomiar temperatury topnienia został wykonany w Zakładzie Chemii Organicznej Collegium Medicum UMK w Bydgoszczy na aparacie MEL-TEMP 1002D.

Badania mikrobiologiczne zostały wykonane w Zakładzie Genetyki i Mikrobiologii UMCS w Lublinie.

Testy określające wpływ związku 1 na syntezę cytokin wykonano w Instytucie Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN we Wrocławiu.

Badania aktywności przeciwbólowej i przeciwzapalnej in vivo przeprowadzono w Zakładzie Farmakologii Poznańskiego Uniwersytetu Medycznego.

Szczegółowe wyniki badań aktywności przeciwbólowej i przeciwzapalnej in vivo oraz aktywności przeciwbakteryjnej zamieszczono w tabelach 1-3.

PL 215 951 B1

Ή

-r^ υ

Γΰ

0)

Μ

U)

Ν υ

π5 c

Α!

£

LD ί>Ί

C •Η

4-ł

Μ

Ο ε

Ή

a
-Η tn
	Β
	>,
CP	Χ>
£	>1
ΟΙ	γΜ
	a
-Η	-π Φ
CB	υ
Α	trf
	Μ
tr>	Ο
£	Οι
<—I
ΟΙ	Φ
	-Η υ
Η	'Φ φ
3	-Ρ
Α
Ν	3
πΤ
-Η	>1
3	Ν
Ν	σ) ί>1
3	ε
>1
γΜ	3
a
£	ι—¹

φ φ

I 5

Φ Ο XI Α Φ Ό Η Λ

czas po podaniu substancji	2h	13,56±1,56 (n=9) \|	d d O τ—1 II S en τ—1 ι^-1 +1 o Γ'- o OJ	CD υ O i—1 II £ o co *» i—1 +1 o kO 00 i—1	12,00±l,26 (n=8) !
43 r—1	13,33±1,55 (n=9)	d O i^-1 II c o m i—1 +1 o rd1 CO r—1	CD o 1—1 II c Ol τ—1 +1 o co 00 rd	d OD II c ΟΊ σ> o +1 O ŁD kO τ—1
x: LO O	13,00±l,56 (n=9)	O t—1 II α OJ w i—1 +1 O O) lQ t—1	16,90±l,33 (n=10)	d CO II £ o T—1 +1 <T> 00 •fc o Ol
grupa	[kontrola (5% Tween 80 10 ml/kg)	\|związek nr. i (21mg/kg)	tP Ai σ> £ Ol ΧΓ «-Ι c a: <D N itf H £ N	\|morfina (5mg/kg)


	a	Ω,
	Α-	μ
	Χ
	Οι	Οι
	δ	Α
	Ό	X
		Οι
	Φ	6
	β	α
	μ

	μ
	0
	δ	n
	<0	μ
	>	β
		Α
φ	*	Φ
-H	Ωι	Ν
a	Φ
3	μ	μ
P	Ο	3
θ'	Ν
	Α!
3	X	1
	Οι
+J	δ	Ό
(tf	α		Φ
N	Οι	·<	μ
μ	^ν-'	—χ	ο
Φ		•	μ
-H	•	Ω,	-μ
3	α	β
N		-μ	Ο
			Α
Φ	μ	Οι
n	β	Α
N		X	to
O	Α	Οι
H	Φ	δ
A	Ν		—_s
	W
1	μ		Ω,
	3	φ
c	Ν 1	β	•μ
	1 XI	4μ	Οι
LO		μ	Α
O		Ο	X
	·\	δ	Οι
o	φ		δ
V	Α
a	0	Ο
μ		'—.
2	•U
ω	β	—\	•
ω	Ο		Α
+ι	Α	Ω.
φ		•μ	μ
Ή	Ο		β
β		Οι
τ)		Α	Α
φ		X	Φ
μ		Οι	Ν
Έ0	ą	δ	φ·
	<Ν	μ
Φ¹	μ		3
η	Οι		Ν
φ
-Η	Α		1
3	X	H
Φ	Οι		Φ
-μ	δ
C0	Ό	μ	•ν
Ό		β	φ
Φ			α
Ν	Φ	Α	ο
μ	β	Φ	μ
a	μ	Ν	•μ
Αι	Φ*	β
μ	μ	·< -μ	Ο
Α	ο	3	Α
Ή	δ	• Ν
β		Ω,	•
>1	1	I	ο
3		μ U

PL 215 951 B1

Claims

1. Nowy kwas 2-{(Z)-2-[(fenyloamino)(pirydyn-2-ylo)metyleno]hydrazynokarbonylo}cykloheksanokarboksylowy o wzorze 1.

2. Sposób wytwarzania kwasu 2-{(Z)-2-[(fenyloamino)(pirydyn-2-ylo)metyleno]-hydrazyno₃ karbonylo}cykloheksanokarboksylowego o wzorze 1, znamienny tym, że N³-fenylo-2-pikolinoamidrazon o wzorze 2 poddaje się reakcji z bezwodnikiem cis-1,2-cykloheksanodikarboksylowym o wzorze 3 w środowisku bezwodnego eteru etylowego, a następnie mieszaninę substratów pozostawia w temperaturze pokojowej, po czym uzyskany osad po odsączeniu wygotowuje się w chloroformie i pozostały osad oczyszcza się przez krystalizację z alkoholu.

₃

3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że reakcję N³-fenylo-2-pikolinoamidrazonu z bezwodnikiem cis-1,2-cykloheksanodikarboksylowym prowadzi się przy stosunku molowym substratów 1:1.

₃

4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że mieszaninę N³-fenylo-2-pikolinoamidrazonu z bezwodnikiem cis -1,2-cykloheksanodikarboksylowym pozostawia się na 14 dni.

5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że do krystalizacji używa się etanolu.