PL210767B1 - Sposób formowania równającego - Google Patents

Description

Wynalazek dotyczy sposobu formowania równającego, a zwłaszcza sposobu wytwarzania z uż yciem otwartych form do wytwarzania materiałów formowanych, takich jak materiały termoplastyczne, w szczególności wyrobów elastomerowych w tym wyrobów z żelu elastomerowego. Opisane sposoby i konstrukcje są szczególnie użyteczne do formowania w otwartej formie materiałów o dużej lepkości lub z innego powodu mających trudności we wpływaniu do wnęk otwartej formy.

Przedmiotem wynalazku jest sposób formowania równającego w formie dla wytwarzania wyrobów wypełniających z galaretowatego żelu elastomerowego, w którym dostarcza się otwartą formę równającą (100) o sztywnym korpusie z kształtownikiem konstrukcyjnym, w którym formuje się żel dla uzyskania żądanej struktury geometrycznej, a kształtownik konstrukcyjny ma szczeliny (101, A11), stosuje się głowicę wtryskową (200, 220) z kanałami rozprowadzającymi (202, 221, 222) przez które przepływa materiał termoplastyczny zakończone otworami wylotowymi (211, 223, 224) przez które materiał termoplastyczny opuszcza głowicę i wchodzi do formy, stosuje się pompowanie dla zwiększenia ciśnienia materiału termoplastycznego i wtłoczenia go do głowicy wtryskowej a poprzez kanały rozprowadzające poza otwory wylotowe do formy równającej przez szczeliny w formie i poza formę, i odbiera się element wypeł niający uformowany w formie równają cej.

Korzystnie forma równająca ma kształt plastra miodu w sztywnym korpusie, w którym formuje się żel dla uzyskania żądanej struktury geometrycznej, i obejmuje krzyżujące się szczeliny (101, A111) w sztywnym korpusie tworzą ce kształ t plastra miodu który stanowi rdze ń formy, w sposobie tym dostarcza się boczne szyny (102) i mocuje je do obwodu (105, A115) formy otaczając ją, a kanały rozprowadzające (211, 223, 224) są podzielone na podkanały rozprowadzające i głowica wtryskowa (200, 220) zawiera wewnątrz co najmniej jeden element grzewczy do ogrzewania materiału termoplastycznego, i głowicę wtryskową ustawia się przylegle do formy tak, że materiał termoplastyczny wypływa z kanałów rozprowadzających głowicy wtryskowej otworami wylotowymi i wpływa do szczelin formy równającej.

Korzystnie etap odbierania obejmuje okresowe zaprzestawanie pompowania materiału termoplastycznego do formy i w tym czasie usuwa się uformowany materiał termoplastyczny z formy (100).

W innym wykonaniu stosuje się cią g ł e pompowanie a uformowany materiał termoplastyczny odbiera się z formy gdy nieuformowany materiał termoplastyczny wtłacza się do formy (100).

Także korzystnie uformowany materiał termoplastyczny odbiera się z formy przez odcięcie gdy opuszcza formę kiedy nowy materiał termoplastyczny wtłacza się do formy (100).

Korzystnie w sposobie według wynalazku stosuje się kształtownik konstrukcyjny, w którym co najmniej niektóre szczeliny (101, A111) nacina się na nie więcej niż 80% wysokości sztywnego korpusu.

Także korzystnie stosuje się kształtownik konstrukcyjny, w którym co najmniej niektóre szczeliny (101, A111) nacina się na całej wysokości sztywnego korpusu.

Korzystnie stosuje się sztywny korpus metalowy. W innym wykonaniu korzystnie stosuje się sztywny korpus niemetalowy.

Korzystnie stosuje się kształtownik konstrukcyjny, w którym co najmniej niektóre szczeliny (101, A111) przecinają się ze sobą w konfiguracji „X”.

W innym korzystnym wykonaniu stosuje się kształ townik konstrukcyjny, w którym co najmniej niektóre szczeliny (101, A111) przecinają się ze sobą w konfiguracji „+”.

Także korzystnie stosuje się kształtownik konstrukcyjny, w którym szczeliny (101, A111) są tak zwymiarowane, że umożliwiają przepływ materiału termoplastycznego gdy jest on ogrzany.

Korzystnie stosuje się głowicę rozprowadzającą (200, 220) mającą co najmniej jeden kanał chłodzący.

Korzystnie sposób według wynalazku dodatkowo obejmuje etap ustalania żądanego odstępu między głowicą rozprowadzającą (200, 220) a formą równającą (100) przed wtryskiwaniem materiału termoplastycznego.

Korzystnie stosuje się materiał termoplastyczny obejmujący triblokowy kopolimer A-B-A, a zwł aszcza stosuje się materiał termoplastyczny zawieraj ą cy plastyfikator.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 i 1A przedstawiają przykł ad formy równają cej, fig. 2, 2A i 2B przedstawiają inne rzuty przykł adowej formy równającej, a fig. 3 przedstawia przykład części składowej żelowego materaca wykonanej metodą formowania równającego.

PL 210 767 B1

Figura 1 przedstawia górną powierzchnię otwartej formy 100, w tym przypadku otwartej formy dla wierzchniej części materaca. Forma 100 jest częścią składową przykładowego wykonania. Otwarta forma 100 charakteryzuje się tym, że ma element konstrukcyjny w kształcie plastra miodu 104. Plaster miodu 104 składa się ze szczelin 101 (prostopadłych lub pod innymi kątami) krzyżujących się wzajemnie od bocznych szyn 102, otaczających obrzeże 105 plastra miodu 104. Szczeliny 101 są tak rozstawione, że kwadratowe (lub innego kształtu) rdzenie formy 103 są rozmieszczone na całym plastrze miodu 104. Forma 100 może być wykonana w wielu rozmiarach dla dowolnych rozmiarów materaca. Gdy materac ma obwódkę zewnętrzną z pianki (niepokazana) wynoszącą w przybliżeniu 15 cm, to żelowy plaster miodu 104 powinien mieć długość około 170 cm i szerokość około 120 cm. W takim wykonaniu szczeliny 101 mają głębokość około 7 cm a rdzenie formy 103 odpowiednio mają wysokość 7 cm.

W przykł adowym wykonaniu forma 100 jest wykonana z metalowej pł yty A110, jak pokazano na fig. 1A. Szczeliny A111 w formie 100 mogą być wykonane przez obróbkę skrawaniem okrągłym brzeszczotem piły (lub innym narzędziem tnącym) na około 80% wysokości metalowej płyty A110 tworząc rdzenie formy A113. W innych wykonaniach forma 100 może być wykonana z nieodkształcalnego polimeru, jak z tworzywa sztucznego, drewna, ceramiki lub innego materiału nie podatnego na odkształcanie w temperaturze wtrysku. Po maszynowym wykonaniu szczelin A111, obrzeże A115 frezuje się do 80%, lub aż do 100% głębokości. W metalowej płycie A110 wierci się otwory na śruby A116.

Jak pokazano na fig. 1, forma 100 może być połączona śrubami, lub inaczej przymocowana, do czterech bocznych szyn 102. Boczne szyny 102 mogą być wykonane z różnych materiałów, w tym metali i niemetali. W jednym wykonaniu można użyć aluminium, dla szybkiego ogrzewania i chłodzenia. W innym wykonaniu materiałem odpowiednim na boczne szyny może być stal. W jeszcze innym wykonaniu można użyć niemetali.

Jak pokazano na fig. 1, plaster miodu 104 przedstawia wzór szczelin 101. Przykładowe szczeliny 101 tworzą kąt 45° z obwodem 105 formy 100. W tej konfiguracji „x”, materiał termoplastyczny (niepokazany) wprowadzony do formy ścieżką przepływu w kierunku „od góry” na fig. 1, może łatwo przepływać wokół rdzeni 103. W alternatywnym wykonaniu szczeliny 101 tworzą kąt 90° z obwodem 105, dając konfigurację „+”. Żelowy plaster miodu 104 w konfiguracji „x” powstaje gdy wtryskiwany materiał napotyka naroże 106 a nie środek 107 rdzenia 103, a następnie materiał przepływa wokół sąsiedniego rdzenia. Przeciwnie, jak wynika z doświadczenia twórców wynalazku, w przypadku konfiguracji „+” stopiony materiał napotyka środek 107 rdzenia 103. Gdy w ten sposób stopiony materiał wypełni plaster miodu 104, to w uformowanym elemencie można wprowadzić linie łączenia, które mogą osłabiać element.

Inny element wykonania jest przedstawiony na fig. 2. Fig. 2 pokazuje przekrój głowicy wtryskowej 200. Głowica wtryskowa 200 ma górną powierzchnię 210 i dolną powierzchnię 204. W górnej powierzchni 210, otwór wlotowy 201 otwiera się w siatkę kanałów rozprowadzających 202. Stopiony materiał (niepokazany) wchodzi do otworu wlotowego 201 i przepływa przez kanały rozprowadzające 202 aż wypłynie otworami wylotowymi 211 na dolną powierzchnię 204 i do szczeliny 203. Kanał rozprowadzający rozpoczyna się otworem wlotowym 201 stanowiącym jeden kanał i dzieli się symetrycznie na dwa kanały.

Kanały rozprowadzające 202 mogą dzielić się wielokrotnie. Im więcej podziałów kanałów tym więcej otworów wylotowych 211 pojawi się w szczelinie 203. Zaletą zwiększenia ilości otworów wylotowych jest to, że można uzyskać bardziej równomierne doprowadzanie stopionego materiału do szczeliny. Jak pokazano na fig. 2, kanały rozprowadzające w przykładowym wykonaniu dzielą się jednakowo często i z jednakowym podziałem otworów wylotowych.

W innym wykonaniu pokazanym na fig. 2B, kanały rozprowadzające nie dzielą się jednakowo często i z jednakowym podziałem otworów wylotowych. W tym przykładzie stopiony materiał przepływa przez głowicę rozprowadzającą 220 łatwiej kanałem rozprowadzającym 221 a trudniej kanałem rozprowadzającym 222. Gdy głowica wtryskowa 220 jest tak skonfigurowana, to nierównomiernie rozprowadzany stopiony materiał można stosować w formie wymagającej nierównomiernego wtryskiwania materiału. Specjalista zauważy, że bok formy wymagający większej ilości materiału może być zasilany otworami wylotowymi 223 biegnącymi od kanału rozprowadzającego 221, a bok formy wymagający mniejszej ilości materiału może być zasilany otworami wylotowymi 224 biegnącymi od kanału rozprowadzającego 222. Przykładowo, jeśli formowany produkt jest grubszy w środku i cieńszy wzdłuż krawędzi, to większy przepływ materiału jest pożądany w środku głowicy niż wzdłuż krawędzi.

PL 210 767 B1

Większe otwory wylotowe i/lub więcej otworów wylotowych na danym obszarze głowicy ułatwi na tym obszarze większy przepływ. Specjaliści zajmujący się dyszami wylotowymi wytłaczarek wiedzą jak regulować przepływ w głowicy. Optymalnie, głowica powinna być tak skonstruowana że nie ma martwych miejsc na których zatrzymuje się przepływ i gromadzi materiał. Ważne jest aby przepływ stopionego materiału był ciągły, tak że gdy ogrzewa się głowicę to nie ma zastałego /nie poruszanego/ materiału, który degradowałby się z czasem.

Na fig. 2A, gdzie głowica rozprowadzająca 200 pokazana jest w przekroju poprzecznym, kanały rozprowadzające 202 pokazane są jako przekroje poprzeczne rur 207. Elementy grzewcze i/lub kanały chłodzące 205 rozmieszczone są w całej głowicy rozprowadzającej 200, aby ogrzewać lub utrzymywać temperaturę stopionego materiału przechodzącego przez kanały rozprowadzające 202. Elementy grzewcze mogą być kasetami zamocowanymi w głowicy rozprowadzającej, lub mogą być rurami obiegowymi, przez które przechodzi płyn grzewczy. Kanały chłodzące są rurami obiegowymi, przez które może przechodzić płyn chłodzący.

W innych wykonaniach, gł owica rozprowadzają ca moż e być tak uproszczona, ż e stopiony materiał pompuje się do jednego ogrzewanego zbiornika znajdującego się w głowicy a wypływa on otworami wywierconymi wzdłuż długości zbiornika.

W innym aspekcie, głowica rozprowadzająca 200 działa jako listwa równająca. Listwa równająca wyrównuje powierzchnię. Powierzchnie mogą być poziome, lub pionowe, albo pod dowolnym innym kątem, i mogą być płaskie albo ukształtowane.

Etapy sposobu

Przedstawiono sposób formowania termoutwardzalnych elementów lub termoplastycznych elementów albo galaretowatych elastomerowych elementów. Pierwszy etap sposobu wymaga pompowania (zazwyczaj wytłaczarki) aby przepchnąć płynny materiał (zazwyczaj termoutwardzalna ciecz, częściej stopiony materiał termoplastyczny) do przepływowej głowicy rozprowadzającej. Płynny materiał wypływa z głowicy rozprowadzającej do otwartej formy. Przepływowa głowica rozprowadzająca i otwarta forma muszą być względnie na tej samej płaszczyźnie. Przepływowa głowica rozprowadzająca i otwarta forma muszą przechodzić jedna w drugą gdy płynny materiał rozprowadza się w formie. Gdy oba te elementy poruszają się w bezpośredniej bliskości to głowica pełni funkcję listwy równającej. Głowica wyrównuje nadmiar stopionego materiału od góry formy, pozostawiając go tylko we wnękach formy.

W jednym aspekcie opisanego sposobu i konstrukcji odległość mię dzy przepływową głowicą rozprowadzającą a otwartą formą może być regulowana. Przy większych odstępach między głowicą a formą, nadmiar płynnego materiału zwiększa grubość docelowej warstwy stanowiącej stałą część formowanego wyrobu. Podobnie, gdy odległość między głowicą a formą jest mniejsza, to ilość stopionego materiału zmniejsza się i warstwa na formowanym wyrobie jest cieńsza. Zaletą sposobów i konstrukcji z głowicą i formą znajdującymi się w bezpośredniej bliskości jest to, że tworzy się dodatkowe ciśnienie na stopiony materiał we wnękach formy powodując jej całkowite wypełnienie i wzmocnienie powierzchni linii łączenia. Ciśnienie równomiernie wciska do wnęk formy materiały o dużej lepkości, lub małej płynności. Ponadto w takich sposobach i konstrukcjach ilość i wielkość linii łączenia stanowią mniejszy problem ponieważ w procesie równania stopiony materiał jest lepiej zmieszany.

W jednym wykonaniu, forma 100 porusza się poniż ej gł owicy 200 w jej bezpoś redniej bliskoś ci. Jednocześnie stopiony materiał pompuje się do głowicy 200 otworem wlotowym 201 i przechodzi przez przepływowe kanały rozprowadzające 202. Zarówno stopiony materiał jak i głowica 200 są ogrzewane kasetami grzewczymi 205. Stopiony materiał opuszcza głowicę 200, będącą również głowicą równającą, otworami wylotowymi 211 do szczeliny 203. Szczeliną 203 stopiony materiał przepływa do szczelin 101 formy 100 w równomierny sposób. Gdy forma 100 materaca przemieszcza się poniżej głowicy 200, to stopiony żel spływa do szczelin 101, a czoło przepływu w sposób ciągły wypełnia kolejno szczeliny. Odległość dolnej powierzchni 204 głowicy 200 od formy 100 powinna być zminimalizowana najbardziej jak to jest możliwe przy zachowaniu tolerancji obróbki, tak aby minimalizować naskórek, jaki tworzy się na górze formy 100. Naskórek można zdrapać zanim żel ochłodzi się i powtórnie zestali. Alternatywnie, jeś li naskórek jest pożądaną częścią wyrobu koń cowego, to odległość głowicy 200 od formy 100 powinna w przybliżeniu odpowiadać grubości żądanego naskórka.

Po jednym procesie formowania forma powinna zostać schłodzona, zazwyczaj wodą. Podobnie ochładza się element uformowany w formie i usuwa go przez uchwycenie i ciągnięcie aż oddzieli się od formy 100. W przypadku sztywniejszych materiałów termoplastycznych, formę 100 można przenieść na stanowisko z kołkami wyrzutnika wypychającymi uformowany element z formy.

PL 210 767 B1

W innym aspekcie opisanego sposobu i konstrukcji pożądane jest mocowanie tkaniny, lub innego bazowego materiału, na jednej stronie struktury żelowej. Uzyskano to przez obróbkę skrawaniem odpowiedniej formy. Formę przygotowano podobnie jak uprzednio opisaną, przez wykonanie nacięć przez całą metalową część (szczeliny w kształcie litery I) zamiast jak poprzednio na 80%. Tkaninę umieszcza się między formą a platformą, na której umieszcza się formę podczas procesu formowania. Stopiony materiał termoplastyczny, lub ciecz ulegająca sieciowaniu lub im podobne, wypływa z głowicy przechodząc przez całą formę i zatrzymuje się na tkaninie. Stopiony materiał zatapia się w tkaninie i pozostaje zatopiony po zestaleniu. W tym przypadku, element musi być wyjmowany z formy od strony tkaniny. Formowany element musi być zaprojektowany tak, że forma pozostaje nienaruszona podczas obróbki skrawaniem na 100% jej grubości.

W odniesieniu do fig. 3, która przedstawia widok z góry ukształ towanego z elementów w kształ cie litery I (dwuteowych) żelowego materaca wytworzonego opisanym sposobem, gdzie żelowy materac 300 wykonany jest z dwuteowych elementów żelowych 301. Forma pozostaje nienaruszona podczas obróbki skrawaniem pojedynczych kształtów dwuteowych 301. W innych przypadkach formowania, dołączenie tkaniny lub innego dowolnego typu bazowego materiału można realizować poprzez rozłożenie materiału pod formą, przed ustawieniem formy pod głowicą przepływową.

W innym wykonaniu, na górze formy można umieścić tkaninę przepuszczalną dla płynnego materiału. Taka tkanina może być włókniną, siatką lub tkaniną na sita. Gdy płynny materiał umieści się na górze formy z przepuszczalną tkaniną to przepłynie on przez tę tkaninę. Wytworzony element chłodzi się lub pozostawia do zestalenia i usuwa z formy bez uszkadzania tkaniny. Generalnie tkanina będzie pokryta materiałem. Taki sposób umożliwia wtopienie tkaniny na elemencie podczas procesu formowania, bez ograniczania konfiguracji formy, co występuje przy obróbce skrawaniem 100% grubości części.

W innym aspekcie wynalazku opisano operację formowania ciągłego. Elementy termoplastyczne można formować w sposób ciągły. Takie elementy można zwijać lub odcinać w odstępach. W jednym wykonaniu, krawędź prowadząca i krawędź ciągniona każdej oddzielnej formy są otwarte, tak że krawędź ciągniona pierwszej formy skojarzona jest fizycznie z krawędzią prowadzącą drugiej formy. Z kolei krawę d ź ciągniona drugiej formy skojarzona jest fizycznie z krawę dzią prowadzą cą trzeciej formy. Taka liniowa zgodność może być kontynuowana aż do ostatniej formy a produkt, lub ciąg produktów, kończy się na krawędzi ciągnionej ostatniej formy, albo alternatywnie krawędź prowadząca pierwszej formy skojarzona jest z krawędzią ciągnioną ostatniej formy.

W innym wykonaniu opisano drugą operację ciągłego formowania. W tej operacji elementy ciągłe wytwarza się w formach umieszczonych w pętli bez końca. Formy można opisać jako przemieszczające się wokół pętli, podobnie jak bieżnik pojazdu gąsienicowego, takiego jak czołg. W takiej konfiguracji formy będą ustawione wzdłuż i zrównane ze sobą w górnej i dolnej fazie pętli i będą nieco oddzielone, gdy przechodzą po krzywiźnie pętli od góry do dołu a następnie z dołu do góry.

W jeszcze innym wykonaniu opisano trzecią operację cią g ł ego formowania, która jest szczególnie użyteczna dla elastycznych materiałów termoplastycznych. Dla tego typu operacji forma ma kształt cylindra z otwartą powierzchnią czołową znajdującą się na zewnątrz powierzchni cylindra a głowica równająca leży na tej samej płaszczyźnie co powierzchnia zewnętrzna. W niektórych przypadkach, dolna powierzchnia czołowa głowicy równającej może wymagać większego zakrzywienia niż płaskości, by ułatwić zachowanie właściwych odległości między głowicą równającą a powierzchnią czołową formy. Jednak w wielu zastosowaniach wystarczająca jest płaska dolna powierzchnia. Podczas obrotów cylindra głowica równająca pozostaje nieruchoma.

W wielu opisanych wykonaniach gł owica równają ca, nazywana również gł owicą rozprowadzają cą, może być nieruchoma a forma porusza się względem głowicy. W innych wykonaniach głowica równająca jest nieruchoma a porusza się forma.

W innym aspekcie formy mogą być wstę pnie ogrzewane zanim zostaną zalane stopionym materiałem termoplastycznym.

Materiały lub kompozycje materiałów

Formowany materiał może być dowolnym materiałem który jest płynny podczas formowania i może zestalać się we wnękach formy. Są to materiały termoplastyczne, żywice, żywice termoutwardzalne, cementy, tynki, bez ograniczenia do tych kategorii. Użyteczne są termoplastyczne galaretowate elastomerowe materiały.

PL 210 767 B1

Składnik elastomerowy

Kompozycje materiałów do stosowania w wynalazku mogą być termoplastycznymi galaretowatymi elastomerowymi związkami o niskiej twardości (jak określono poniżej) oraz lepko-elastomerowymi związkami, które obejmują główny składnik polimerowy, elastomerowy kopolimer blokowy i plastyfikator.

Elastomerowy komponent żelowego materiału może obejmować triblokowy polimer o konfiguracji A-B-A, gdzie A oznacza dany polimer jak polimer monoalkenyloarenowy, w tym ale nieograniczająco polistyren i funkcjonalizowany polistyren, a B to polimer elastomerowy jak polietylen, polibutylen, poli(etylen/butylen), uwodorniony poli(izopren), uwodorniony poli(butadien), uwodorniony poll(izopren + butadien), poli(etylen/propylen) lub uwodorniony poli(etylen/butylen + etylen/propylen) lub inne. Komponenty A wiążą się ze sobą zapewniając wytrzymałość, a komponenty B zapewniają elastyczność. Polimery o większym ciężarze cząsteczkowym otrzymuje się przez połączenie wielu komponentów A w częściach A każdej struktury A-B-A i przez połączenie wielu komponentów B w częściach B struktury A-B-A, podczas sieciowania czą steczek A-B-A w dł ugie sieci polimerowe.

Przykładem elastomeru dla wytwarzania przykładowego żelowego materiału jest elastomer o bardzo dużym (very high) do maksymalnie du ż ego (ultra high) ci ężarze czą steczkowym i związek olejowy mający ekstremalnie wysoką lepkość Brookfield'a (dalej nazywaną „lepkością roztworu”). Lepkość roztworu jest ogólnym wskaźnikiem ciężaru cząsteczkowego. „Lepkość roztworu” definiuje się jako lepkość ciała stałego rozpuszczonego w toluenie w temperaturze 25-30°C, mierzoną w setnych częściach Pa-s (centypuazach - cps). „Bardzo duży ciężar cząsteczkowy” definiowany jest tutaj w odniesieniu do elastomerów o lepkości roztworu 20% wag. stałej substancji w 80% wag. toluenu, gdzie procenty wagowe są liczone na całkowity ciężar roztworu, od większego niż około 20 Pa. s (20000 cps) do około 50 Pa-s (50000 cps). „Elastomer o maksymalnie dużym ciężarze cząsteczkowym definiowany jest tutaj jako elastomer o lepkości roztworu 20% wag. stałej substancji w 80% wag. toluenu wynoszącej więcej niż około 50 Pa-s (50000 cps). Elastomery o maksymalnie dużym ciężarze cząsteczkowym mają lepkość roztworu 10% wag. stałej substancji w 90% wag. toluenu, gdzie procenty wagowe są liczone na całkowity ciężar roztworu, od około 0,8 Pa-s (800 cps) do około 30 Pa-s (30000 cps) i więcej. Lepkości roztworów w 80% wag. toluenu, kopolimerów blokowych A-B-A użytecznych w elastomerowym komponencie przykładowego materiału wypełniającego żelu są zasadniczo większe niż 30 Pa-s (30000 cps). Lepkości roztworów, w 90% wag. toluenu, przykładowych elastomerów A-B-A użytecznych w elastomerowym komponencie przykładowego żelu, są w zakresie od około 2 Pa-s (2000 cps) do około 20 Pa-s (20000 cps). Zatem, przykładowy elastomerowy komponent przykładowego żelowego materiału ma bardzo duży do maksymalnie dużego ciężar cząsteczkowy.

Zgłaszający stwierdził, że po przekroczeniu pewnego zakresu optymalnego ciężaru cząsteczkowego, niektóre elastomery wykazują niższą wytrzymałość na rozciąganie niż podobne materiały z kopolimerami o optymalnym ciężarze cząsteczkowym. Zatem niewielkie zwiększenie ciężaru cząsteczkowego elastomeru nie zawsze spowoduje zwiększenie jego wytrzymałości na rozciąganie.

Część elastomerowa B przykładowych polimerów A-B-A ma wyjątkowe powinowactwo do większości środków plastyfikujących łącznie z, ale nieograniczająco, kilkoma typami olejów, żywic i innych. Gdy sieć cząsteczek A-B-A podda się denaturacji, to plastyfikatory wykazujące powinowactwo z blokiem B mogą łatwo przyłączyć się do bloków B. Po renaturacji sieci cząsteczek A-B-A, plastyfikatory pozostają ściśle związane z częściami B redukując, lub nawet eliminując, wymywanie plastyfikatora z materiału, w porównaniu z podobnymi materiałami ze stanu techniki, nawet o bardzo wysokim stosunku olej: elastomer. Powodem takiego zachowania może być dowolna z teorii plastyfikacji (mianowicie teoria smarowności, teoria żelowa, teoria mechanistyczna, i teoria objętości swobodnej).

Elastomer stosowany w przykładowym żelowym medium wypełniającym korzystnie jest zestawem polistyren-uwodorniony poli(izopren+butadien)-polistyren o maksymalnie dużym ciężarze cząsteczkowym, jak sprzedawany pod nazwami handlowymi SEPTON 4045, SEPTON 4055 i SEPTON 4077 przez Kuraray, zestawem polistyren-uwodorniony poliizopren-polistyren o maksymalnie dużym ciężarze cząsteczkowym, jak elastomery produkowane przez Kuraray i sprzedawane jako SEPTON 2005 i SEPTON 2006, albo zestawem polistyren-uwodorniony polibutadien-polistyren o maksymalnie dużym ciężarze cząsteczkowym, jak sprzedawany przez Kuraray jako SEPTON 8006. Elastomery o dużym do bardzo dużego ciężarze cząsteczkowym typu polistyren-uwodorniony poli(izopren + butadien)-polistyren, sprzedawane przez Kuraray pod nazwą handlową SEPTON 4033, również są użyteczne w niektórych kompozycjach przykładowego żelowego materiału, ponieważ są łatwiejsze w obróbce niż przykładowe elastomery o dużym ciężarze cząsteczkowym, ze względu na lepkość stopionego materiału.

PL 210 767 B1

Po uwodornieniu środkowych bloków każdego z polimerów SEPTON 4033, SEPTON 4045, SEPTON 4055 i SEPTON 4077, pozostaje mniej niż około 5% podwójnych wiązań. Zasadniczo wszystkie podwójne wiązania usuwa się ze środkowych bloków przez uwodornianie.

Według Zgłaszającego najlepszym przykładem elastomeru do stosowania w przykładowym żelu jest SEPTON 4055, lub inny materiał o podobnych chemicznych i fizycznych właściwościach. SEPTON 4055 ma optymalny ciężar cząsteczkowy (w przybliżeniu 300000, oznaczony przez Zgłaszającego w teście chromatografii żelowo-permeacyjnej). SEPTON 4077 ma nieco wyższy ciężar cząsteczkowy, a SEPTON 4045 ma nieco niższy ciężar cząsteczkowy niż SEPTON 4055. Materiały zawierające albo SEPTON 4045 albo SEPTON 4077 jako główny kopolimer blokowy, mają zazwyczaj mniejszą wytrzymałość na rozciąganie niż podobne materiały wykonane z SEPTON 4055.

Firma Kuraray Co. Ltd. z Tokyo, Japonia, ustaliła że lepkość roztworu dla SEPTON 4055, czyli przykładowego triblokowego polimeru A-B-A najlepszego do stosowania w przykładowym żelowym materiale, dla 10% stałej substancji w 90% toluenu w temperaturze 25°C, wynosi około 5,8 Pa-s (5800 cps). Kuraray stwierdziła również, że lepkość roztworu dla SEPTON 4055 dla 5% stałej substancji w 95% toluenu w temperaturze 25°C, wynosi około 0,09 Pa-s (90 cps). Mimo że Kuraray nie podało lepkości roztworu dla 20% stałej substancji w 80% toluenu w temperaturze 25°C, to z ekstrapolacji dwóch podanych wartości wynika, że lepkość roztworu wyniosłaby 400 Pa-s (400000 cps). Zgłaszający przestudiował stan techniki, który konsekwentnie odwodzi od tak wysokich lepkości roztworów.

Zgłaszający potwierdził dane Kuraray w niezależnym laboratorium SGS U.S. Testing Company Inc. of Fairfield, N.J., wykonując test lepkości roztworu SEPTON 4055. Gdy SGS rozpuściło 20% stałej substancji w 80% toluenu w temperaturze 25°C to otrzymany produkt nie był podobny do roztworu. Dlatego SGS określiło lepkość roztworu SEPTON 4055 dla 10% stałej substancji w 90% toluenu w temperaturze 25°C, i otrzymano roztwór o lepkości 3.04 Pa-s (3040 cps).

Inne materiały o właściwościach chemicznych i fizycznych podobnych do właściwości SEPTON 4055, zawierają inne triblokowe kopolimery A-B-A z uwodornionym polimerem środkowego bloku składającym się co najmniej z około 30% monomerów izoprenowych i co najmniej około 30% monomerów butadienowych, gdzie procenty obliczono z całkowitej ilości monomerów tworzących środkowy blok polimeru. Podobnie, inne triblokowe kopolimery A-B-A mające uwodorniony środkowy blok polimeru składający się co najmniej z około 30% monomerów etylenu/propylenu i co najmniej z około 30% monomerów etylenu/butylenu, gdzie procenty obliczono z całkowitej ilości monomerów tworzących środkowy blok polimeru, są materiałami o właściwościach chemicznych i fizycznych podobnych do właściwości SEPTON 4055.

Mieszaniny elastomerowych kopolimerów blokowych również są odpowiednie jako elastomerowy komponent dla pewnych kompozycji przykładowego żelowego medium wypełniającego. W takich mieszaninach, każdy rodzaj kopolimeru blokowego przyczynia się do uzyskiwanych właściwości materiału. Na przykład, elastomery triblokowego kopolimeru o dużej wytrzymałości są pożądane dla polepszenia wytrzymałości na rozciąganie i trwałości materiału. Jednak niektóre triblokowe kopolimery o dużej wytrzymałości są bardzo trudne w obróbce z niektórymi plastyfikatorami. W takim przypadku pożądane są elastomery kopolimeru blokowego zwiększające podatność materiałów na obróbkę.

W szczególności łączenie SEPTON 4055 z plastyfikatorami można polepszyć mniejszą lepkością stopu stosując mniejszą ilość bardziej płynnego elastomeru, jak SEPTON 8006, SEPTON 2005, SEPTON 2006 lub SEPTON 4033, cytując tylko kilka, bez znacznej zmiany właściwości fizycznych materiału.

W drugim przykładzie użyteczności stosowania mieszanin elastomerowego kopolimeru blokowego w przykładowych żelowych materiałach wiadomo, że wiele kopolimerów blokowych nie jest dobrych pod względem kompatybilności. Jedne kopolimery blokowe łatwo tworzą kompatybilne mieszaniny, ale mają inne niepożądane właściwości. Pożądane jest stosowanie małej ilości elastomerów polepszających jednorodność mieszania. Produkt KRATON.RTM. G 1701, z Shell Chemical Company of Houston, Tex., jest takim elastomerem polepszającym jednorodność, z którym miesza się składniki przykładowego żelowego materiału.

Wiele innych elastomerów, łącznie z ale nieograniczająco triblokowymi kopolimerami i diblokowymi kopolimerami, również jest odpowiednich jako przykładowy żelowy materiał. Zgłaszający uważa, że elastomery o znacznie większym ciężarze cząsteczkowym niż elastomery o maksymalnie dużym ciężarze cząsteczkowym stosowane w przykładowym żelowym materiale, zwiększają jego miękkość ale zmniejszają wytrzymałość żelu. Zatem elastomery o dużym do maksymalnie dużego ciężarze

PL 210 767 B1 cząsteczkowym, jak określono powyżej, są pożądane do stosowania w przykładowym materiale żelowym ze względu na wytrzymałość elastomerów w połączeniu z plastyfikatorami.

Dodatki

Polaryzowalne dodatki zmniejszające - wymywanie plastyfikatora.

Korzystnie, żelowe materiały stosowane w wypełnieniach uformowanych sposobem według wynalazku, nie wykazują migracji plastyfikatorów, nawet gdy są umieszczone z materiałami łatwo wykazującym wysoki stopień kapilarnego działania w temperaturze pokojowej, takimi jak papier.

Przykładowy dodatek zmniejszający wymywanie plastyfikatora użyteczny w przykładowym żelowym wypełniającym materiale ma łańcuchy węglowodorowe z grupami łatwo ulegającymi polaryzacji. Takie polaryzowalne grupy obejmują, bez ograniczenia, chlorowcowane grupy węglowodorowe, fluorowce, azotyny i inne. Zgłaszający uważa, że polaryzowalność takich grup na węglowodorowej cząsteczce dodatku zmniejszającego wymywanie zapewnia tworzenie słabych wiązań van der Waalsa z długimi łańcuchami węglowodorowymi części kauczukowej elastomeru i z czą steczkami plastyfikatora. Z powodu dużej długości typowych polimerów kauczukowych, wiele dodatków zmniejszających wymywanie będzie do nich przyciągane, przy czym niewiele będzie przyciągane do każdej cząsteczki plastyfikatora. Uważa się, że dodatki zmniejszające wymywanie trzymają cząsteczki plastyfikatora i cząsteczki elastomeru, ułatwiając przyciąganie między elastomerowym blokiem a cząsteczką plastyfikatora. Innymi słowy, przykładowe dodatki zmniejszające wymywanie uważane są za przyciągające cząsteczkę plastyfikatora w jednym polaryzowalnym miejscu i przyciągające blok elastomerowy w drugim polaryzowalnym miejscu, w ten sposób utrzymując połączenie cząsteczek plastyfikatora z czą steczkami elastomeru co zatrzymuje wydzielanie czą steczek plastyfikatora z kompozycji elastomer-plastyfikator. Korzystnie, każda z cząsteczek plastyfikatora jest przyciągnięta do bloku elastomerowego za pomocą dodatku zmniejszającego wymywanie.

Przykładowe dodatki zmniejszające wymywanie, użyteczne w przykładowym żelowym materiale, mają wiele grup polaryzowalnych ułatwiających łączenie cząsteczki dodatku z wieloma cząsteczkami elastomeru, i/lub cząsteczkami plastyfikatora. Uważa się, że cząsteczka dodatku z większą liczbą miejsc polaryzowalnych przyłączy więcej cząsteczek plastyfikatora. Korzystnie podczas obrabiana żelowego materiału cząsteczki dodatku pozostają w stanie płynnym lub stałym.

Najbardziej korzystnymi przykładowymi dodatkami zmniejszającymi wymywanie odpowiednimi do stosowania w przykładowym żelowym materiale są dodatki będące chlorowcowanymi węglowodorami, jak produkty DYNAMAR® PPA-791, DYNAMAR® PPA-790, DYNAMAR® FX-9613 i perfluorowany alkohol FLUORAD® FC 10, każdy z 3M Company of St. Paul, Minn. Inne dodatki również są użyteczne do zmniejszania wymywania plastyfikatorów z przykładowego żelowego materiału. Takie dodatki obejmują, bez ograniczenia inne chlorowcowane węglowodory sprzedawane pod nazwą FLUORAD®, łącznie z ale nieograniczająco FC-129, FC-135, FC-430, FC-722, FC-724, FC-740, FX-8, FX-13, FX-14 i FX-189; chlorowcowane węglowodory jak ZONYL®, łącznie z ale nieograniczająco FSN 100, FSO 100, PFBE, 8857A™, BA-L, BA-N, TBC i FTS, każdy z Pont of Wilmington, Del.; chlorowcowane węglowodory sprzedawane pod nazwą handlową EMCOL wytwarzane przez Witco Corp of Houston, Tex., łącznie z ale nieograniczająco 4500 i DOSS; inne chlorowcowane węglowodory z 3M sprzedawane pod nazwą DYNAMAR®; chlorowcowany elastomer polietylenowy (CPE) z Harwick, Inc. of Akron, Ohio; chlorowaną parafinę z Harwick, Inc.; i inne.

Środki zapobiegające kleistości

Przykładowy materiał może zawierać środek zapobiegający kleistości. Kleistość nie jest pożądaną cechą w wielu potencjalnych zastosowaniach wypełnień uformowanych sposobem według wynalazku. Jednak niektóre kopolimery elastomerowe i plastyfikatory użyteczne w przykładowym medium wypełniającym na elementy wypełniające z galaretowatego żelu elastomerowego według wynalazku mogą nadawać takiemu medium kleistości.

Mydła, detergenty i inne środki powierzchniowo czynne mają właściwości zapobiegające kleistości i są użyteczne w przykładowym żelowym materiale. „Środki powierzchniowo czynne”, jak tutaj określone to rozpuszczalne środki powierzchniowo czynne zawierające grupy o przeciwnej polaryzacji i tendencji do rozpuszczania. Środki powierzchniowo czynne tworzą warstwę monomolekularną na powierzchni międzyfazowej między fazą hydrofobową i hydrofilową; a gdy nie są umieszczone na granicy faz to środki powierzchniowo czynne tworzą micele. Środki powierzchniowo czynne mają właściwości myjące, pieniące, zwilżające, emulgujące i dyspergujące. Sharp, D. W. A., DICTIONARY OF CHEMISTRY, 381-82 (Penguin, 1990). Na przykład, koko-dietanoloamid, pospolity składnik szamponów, jest użyteczny w przykładowym żelowym materiale jako środek zapobiegający kleistości.

PL 210 767 B1

Koko-dietanoloamid jest odporny na parowanie, trwały, względnie nietoksyczny, niepalny i nie sprzyja rozwojowi bakterii. W materiale można zastosować wiele rodzajów mydeł lub kompozycji myjących.

Inne znane środki zapobiegające kleistości obejmują glicerynę, epoksydowany olej sojowy, dimetikon, fosforan tributylu, polieter kopolimeru blokowego, monooleinian dietylenoglikolu, eter dimetylowy tetraetylenoglikolu i silikon, cytując tylko niektóre. Gliceryna jest dostępna w szerokim zakresie. Witco Corp. of Greenwich, Conn., sprzedaje epoksydowany olej sojowy jako DRAPEX 6.8. Dimetikon jest dostępny u wielu sprzedawców, łącznie z GE Specialty Chemicals of Parkersburg, W.Va. pod nazwą handlową GE SF 96-350. CP. Hall Co. of Chicago, Ill. sprzedaje polieter kopolimeru blokowego PLURONIC L-61. C.P. Hall Co. również produkuje i sprzedaje glikolomonooleinian dietylowy pod nazwą handlową Diglycol Oleate-Hallco CPH-I-SE. Inne emulgatory i środki dyspergujące także są użyteczne w przykładowym żelowym materiale. Eter dimetylowy tetraetylenoglikolu jest dostępny pod nazwą handlową TETRAGLYME z Ferro Corporation of Zachary, La. Zgłaszający uważa, że TETRAGLYME również zmniejsza wydzielanie plastyfikatora z przykładowego żelowego materiału.

Przeciwutleniacze

Przykładowy żelowy materiał zawiera również takie dodatki jak przeciwutleniacz. Przeciwutleniacze, jak IRGANOX® 1010 i IRGAFOS® 168 z Ciba-Geigy Corp. of Tarrytown, N.Y., są użyteczne same, lub w połączeniu z innymi przeciwutleniaczami, w przykładowych materiałach w sposobie według wynalazku.

Przeciwutleniacze chronią żelowe materiały przed degradacją termiczną podczas obróbki wymagającej lub wydzielającej ciepło. Ponadto przeciwutleniacze zapewniają długotrwałą ochronę przed wolnymi rodnikami. Przykładowy przeciwutleniacz zapobiega degradacji przez termiczne utlenianie składnika lub materiału do którego jest dodany, zapewniając długotrwałą odporność na degradację polimeru. Korzystnie, przeciwutleniacz dodany do przykładowego żelowego medium wypełniającego jest użyteczny w zastosowaniach do pakowania żywności, podlegając normom 21 C.F.R.sctn. 178.2010 i innym przepisom prawa.

Ciepło, światło (w postaci promieniowania wysokoenergetycznego), naprężenia mechaniczne, pozostałości katalizatora i oddziaływanie materiału z zanieczyszczeniami, wszystko to powoduje jego utlenianie. W procesie utleniania tworzą się silnie reaktywne cząsteczki znane jako wolne rodniki i reagują w obecnoś ci tlenu tworzą c nadtlenowe wolne rodniki reagują ce z materiał em organicznym (cząsteczki węglowodoru) tworząc wodoronadtlenki.

Dwie główne klasy przeciwutleniaczy to pierwszorzędowe i drugorzędowe przeciwutleniacze. Nadtlenowe wolne rodniki chętniej reagują z pierwszorzędowymi przeciwutleniaczami niż z większością innych węglowodorów. W przypadku nieobecności pierwszorzędowego przeciwutleniacza może dojść do przerwania łańcucha węglowodorowego przez nadtlenowy wolny rodnik. Pierwszorzędowe przeciwutleniacze deaktywują nadtlenowy wolny rodnik zanim będzie miał możliwość zaatakować i utlenić materiał organiczny.

Większość znanych pierwszorzędowych przeciwutleniaczy to fenole z rozbudowanymi przestrzennie podstawnikami. Przykładem fenolu z rozbudowanymi przestrzennie podstawnikami jest C73H108O12 sprzedawany przez Ciba-Geigy jako IRGANOX® 1010, o nazwie chemicznej ester 2,2-bis[[3-[3,5-bis(dimetyloetylo)-4-hydroksyfenylo]-1-oksopropoksy]metylo]-1,3-propanodiowy kwasu 3,5-bis(1,1-dimetyloetylo)-4-hydroksybenzenopropanowego. FDA określa IRGANOX® 1010 jako tetrakis[metyleno(3,5-di-tert-butylo-4-hydroksyhydrocynamoniano)]metan. Inne fenole z rozbudowanymi przestrzennie podstawnikami również są użyteczne jako pierwszorzędowe przeciwutleniacze w przykładowym materiale.

Podobnie, drugorzędowe przeciwutleniacze szybciej reagują z wodoronadtlenkami niż większość innych cząsteczek węglowodorów. Drugorzędowe przeciwutleniacze nazywane są destruentami wodoronadtlenków. Drugorzędowe przeciwutleniacze chronią materiały organiczne przed degradacją tlenową powodowaną przez wodoronadtlenki.

Powszechnie stosowane drugorzędowe przeciwutleniacze obejmują chemiczne klasy fosforyny/fosfonity i tioestry, wiele z nich jest użytecznych w przykładowym żelowym materiale. Destruent wodoronadtlenku stosowany przez Zgłaszającego to fosforyn C42H63O3P znany jako tris(2,4-di-tert-butylofenylo)fosforyn i sprzedawany jako IRGAFOS® 168 z Ciba-Geigy.

Ze stanu techniki wiadomo, że pierwszorzędowe i drugorzędowe przeciwutleniacze tworzą synergiczne połączenia przeciwdziałające atakom obu nadtlenowych wolnych rodników i wodoronadtlenków.

PL 210 767 B1

Inne przeciwutleniacze, łącznie z ale nieograniczająco wielofunkcyjnymi przeciwutleniaczami także są użyteczne w przykładowym żelowym materiale. Wielofunkcyjne przeciwutleniacze mają aktywność zarówno pierwszorzędowego jak i drugo-rzędowego przeciwutleniacza. IRGANOX® 1520D, z Ciba-Geigy jest przykł adem wielofunkcyjnego przeciwutleniacza. Przeciwutleniacze witaminy E, jak produkt IRGANOX® E17 z Ciba-Geigy, również są użyteczne w przykładowym materiale wypełniającym do stosowania w wypełnieniach uformowanych sposobem według wynalazku.

Żelowy materiał może zawierać aż do około 3% wag. przeciwutleniacza, liczone na ciężar składnika elastomerowego, gdy stosuje się tylko jeden rodzaj przeciwutleniacza. Materiał może zawierać nawet tak niewiele jak 0,1% wag. przeciwutleniacza, lub w ogóle może nie zawierać przeciwutleniacza. Gdy stosuje się kombinację przeciwutleniaczy, to każdy może być w ilości aż do około 3% wag., liczone na ciężar składnika elastomerowego. Ponadto, przeciwutleniacze można dodawać w trudnych warunkach obróbki obejmują cych nadmierne ogrzewanie lub długie przebywanie w wysokiej temperaturze.

Zgłaszający uważa, że stosowanie nadmiaru przeciwutleniaczy zmniejsza lub eliminuje kleistość zewnętrznej powierzchni przykładowego żelowego materiału. Wydaje się, że nadmiarowe przeciwutleniacze migrują do zewnętrznej powierzchni materiału po zmieszaniu składników. Taka dostrzegalna migracja występuje przez pewien okres czasu, od godzin do dni lub nawet dłużej.

Środki zmniejszające palność

Środki zmniejszające palność również można dodawać do przykładowego żelowego materiału. Środki zmniejszające palność stosowane w elementach wypełniających uformowanych sposobem według wynalazku obejmują, ale nieograniczająco środki zmniejszające palność z ziemi okrzemkowej jak GREAT LAKES DE 83R i GREAT LAKES DE 79 sprzedawane przez Great Lakes Filter, Division of Acme Mills Co. of Detroit, Mich. Większość środków zmniejszających palność, użytecznych w elastomerowych materiałach jest również użyteczna w przykładowym żelowym materiale. W szczególności. Zgłaszający preferuje stosowanie środków zmniejszających palność z klas żywnościowych, które nieznacznie zmniejszają właściwości fizyczne żelowego materiału.

Chemiczne środki porotwórcze, jak SAFOAM® FP-40, z Reedy International Corporation of Keyport, N.J., i inne, są użyteczne przy wytwarzaniu samogasnącego żelowego medium wypełniającego.

Barwniki

Barwniki /środki koloryzujące/ również mogą być stosowane w przykładowych żelowych materiałach do stosowania w wypełnieniach uformowanych sposobem według wynalazku. Można stosować dowolny barwnik kompatybilny z materiałem elastomerowym. W szczególności. Zgłaszający preferuje stosowanie glinowych lakowych barwników, jak wytwarzane przez Warner Jenkinson Corp. of St. Louis, Mo.; pigmentów wytwarzanych przez Day Glo Color Corp. of Cleveland, Ohio; sadzy lampowej /Lamp Black/ jak sprzedawana przez Spectrum Chemical Manufacturing Corp. of Gardena, Calif.; i ditlenku tytanu (bia ły). Poprzez stosowanie takich barwników, żelowy materiał zyskuje intensywne odcienie kolorów, łącznie z ale nieograniczająco różowym, czerwonym, pomarańczowym, żółtym, zielonym, niebieskim, fioletowym, brązowym, cielistym, białym i czarnym.

Malowanie

Przykładowe żelowe medium wypełniające może być również pomalowane.

Inne dodatki

Inne dodatki również można dodawać do przykładowego żelowego materiału. Takie dodatki jak środki ułatwiające pienienie, modyfikujące kleistość, modyfikujące wymywanie plastyfikatora, zmniejszające palność, modyfikujące lepkość stopu, modyfikujące temperaturę topienia, modyfikujące wytrzymałość na rozciąganie i inhibitory kurczliwości, stosuje się w specyficznych kompozycjach przykładowego żelowego materiału.

Środki modyfikujące temperaturę topienia użyteczne w przykładowym żelu obejmują środki sieciujące, żywice węglowodorowe, diblokowe kopolimery o konfiguracji A-B i triblokowe kopolimery o konfiguracji A-B-A, gdzie polimery koń cowego bloku A to styrenowe monomery z grupami funkcjonalnymi, i inne.

Środki modyfikujące kleistość, powodujące zmniejszenie kleistości, i użyteczne w przykładowym żelu obejmują środki powierzchniowo czynne, środki dyspergujące, emulgujące i inne. Środki modyfikujące kleistość powodujące zwiększenie kleistości materiału, i użyteczne w materiale obejmują żywice węglowodorowe, poli(izobuten), kauczuk butylowy i inne.

PL 210 767 B1

Stosowane w żelowym materiale środki ułatwiające pienienie obejmują poli(izobuten), kauczuk butylowy, środki powierzchniowo czynne, środki emulgujące, środki dyspergujące i inne.

Środki modyfikujące wymywanie plastyfikatora powodujące zmniejszenie wydzielania plastyfikatora z przykładowego materiału i w nim stosowane obejmują żywice węglowodorowe, elastomerowe diblokowe kopolimery, poli(izobuten), kauczuk butylowy, żywicę trans-polioktenylową („guma”) i inne.

Środki zmniejszające palność stosowane w przykładowym żelu obejmują fluorowcowe środki zmniejszające palność, nie-fluorowcowe środki zmniejszające palność i lotne, nie-tlenowe gazotwórcze środki chemiczne i mieszanki.

Środki modyfikujące lepkość stopu powodujące zmniejszenie lepkości stopu wstępnie związanej mieszanki składników przykładowego wypełniającego medium, obejmują żywice węglowodorowe, żywicę trans-polioktenylową, olej rycynowy, olej lniany, kauczuki termoplastyczne o niemaksymalnie dużym ciężarze cząsteczkowym, środki powierzchniowo czynne, środki dyspergujące, emulgujące i inne.

Środki modyfikujące lepkość stopu, powodujące zwiększenie lepkości stopu wstępnie związanej mieszanki składników przykładowego żelowego materiału, obejmują żywice węglowodorowe, kauczuk butylowy, poli(izobuten), dodatkowe triblokowe kopolimery o konfiguracji A-B-A i ciężarze cząsteczkowym większym niż ciężar cząsteczkowy każdego z blokowych kopolimerów w elastomerowym blokowym kopolimerze, wypełniacze w postaci cząstek stałych, mikrosfery, kauczuk butadienowy, kauczuk etylenowy/propylenowy, kauczuk etylenowy/butylenowy i inne.

Środki modyfikujące wytrzymałość na rozciąganie powodujące zwiększenie wytrzymałości na rozciąganie przykładowego żelowego materiału do stosowania w wypełnieniach uformowanych sposobem według wynalazku, obejmują żywice węglowodorowe skojarzone z blokiem środkowym B, żywice węglowodorowe z niekońcowym-blokiem solwatacyjnym skojarzonym z blokami końcowymi, środki wzmacniające w postaci cząstek stałych i inne.

Inhibitory kurczliwości powodujące zmniejszenie kurczliwości żelowego materiału po zmieszaniu użyteczne w materiale obejmują żywice węglowodorowe, rozdrobnione wypełniacze, mikrosfery, żywicę trans-polioktenylową i inne.

Mikrosfery

Mikrosfery również mogą być dodawane do przykładowego żelowego materiału. Żelowy materiał może zawierać aż do około 90% mikrosfer objętościowo. Przykładowo w kompozycji zawierającej mikrosfery przykładowego żelowego materiału, mikrosfery zajmują co najmniej około 30% całkowitej objętości materiału. W drugim przykładzie kompozycja zawierająca mikrosfery przykładowego żelowego medium wypełniającego zawiera co najmniej około 50% mikrosfer objętościowo.

Różne rodzaje mikrosfer przyczyniają się do uzyskiwania różnych właściwości materiału. Na przykład, puste akrylowe mikrosfery, jak MICROPEARL, i ogólnie w zakresie od 20 do 200 mikrometrów, z Matsumoto Yushi-Seiyaku Co., Ltd. of Osaka, Japonia, obniżają ciężar materiału. W innych kompozycjach żelowych mikrosfery mogą być niespęczniałe DU(091-80), i pęcznieją podczas procesu wytwarzania przykładowego żelowego medium wypełniającego, lub mogą to być wstępnie spęczniałe DE(091-80) akrylowe mikrosfery z Expancel Inc. of Duluth, Ga.

W kompozycjach przykładowego materiału zawierającego puste akrylowe mikrosfery, korzystnie mikrosfery mają zasadniczo chwilową odbojność, gdy są poddawane sile ściskającej która ściska mikrosfery do około 50% ich pierwotnej średnicy, lub mniej.

Puste mikrosfery również zmniejszają ciężar właściwy żelowego materiału przez tworzenie kieszeni gazowych. Przykładowo w wielu zastosowaniach dla wypełnień wymagany jest bardzo niski ciężar właściwy. Ciężar właściwy przykładowego żelowego medium wypełniającego może być w zakresie od około 0,06 do około 1,30, i częściowo jest zależny od ilości i ciężaru właściwego wypełniaczy i dodatków, łącznie z mikrosferami i środkami pieniącymi. W innych zastosowaniach wypełnień uformowanych sposobem według wynalazku, przykładem jest żelowy materiał o ciężarze właściwym mniejszym niż 0,50. Gdy przykładowy żelowy materiał do stosowania w wypełnieniach uformowanych sposobem według wynalazku zawiera przykładowe mikrosfery, to mikrosfery muszą być rozproszone, średnio w odległości o około jeden-i-pół (1,5) raza średniej średnicy mikrosfery, lub mniejszej, od siebie aby uzyskać ciężar właściwy mniejszy niż około 0,50. Ciężar właściwy mniejszy niż około 0,30 jest przykładowo stosowany w niektórych wypełnieniach uformowanych sposobem według wynalazku. Inne preparaty przykładowego żelowego materiału mają ciężar właściwy wynoszący mniej niż około 0,65, mniej niż około 0,45 i mniej niż około 0,25.

PL 210 767 B1

Przykładowo akrylowe mikrosfery MICROPEARL i EXPANCEL mogą być stosowane z uwagi na ich silnie elastyczne właściwości, jak objaśniono powyżej, które nie ograniczają deformacji termoplastycznego elastomeru. Szklane, ceramiczne i innego typu mikrosfery, również mogą być użyte w termoplastycznym żelowym materiale, ale są gorszym przykładem.

Składnik plastyfikujący

Jak wyjaśniono powyżej, plastyfikatory umożliwiają wzajemne przemieszczanie środkowych bloków sieci cząsteczek triblokowego kopolimeru. Zgłaszający uważa, że plastyfikatory, gdy są zatrzymane w trójwymiarowej sieci cząsteczek triblokowego kopolimeru to ułatwiają rozplatanie i wydłużenie elastomerowych środkowych bloków, gdy na sieć działa obciążenie. Podobnie, Zgłaszający uważa że plastyfikatory ułatwiają rekonstrukcję elastomerowych środkowych bloków po uwolnieniu obciążenia. Składnik plastyfikujący przykładowego żelowego medium wypełniającego może obejmować olej, żywicę, mieszankę olejów, mieszankę żywic, inne materiały smarujące lub ich dowolną kombinację.

Oleje

Składnik plastyfikujący przykładowego żelowego materiału może zawierać komercyjnie dostępny olej lub mieszankę olejów. Składnik plastyfikujący może obejmować również inne środki plastyfikujące jak ciekłe oligomery i inne. Zarówno naturalne jak i syntetyczne oleje są użyteczne w przykładowym żelowym materiale. Korzystnie, oleje mają lepkość wynoszącą około 70 SUS (sekundy uniwersalne Saybolta, tzw. lepkość względna) do około 500 SUS przy około 100°F. Najlepszym przykładem do stosowania w żelowym materiale są jasne parafinowe oleje mineralne o lepkości od około 90 SUS do około 200 SUS przy około 100°F.

Przykładem składnika plastyfikującego przykładowego żelu są jasne parafinowe oleje mineralne, jak DUOPRIME z firmy Lyondell Lubricants of Houston, Tex., oraz oleje sprzedawane jako TUFFLO przez Witco Corporation of Petrolia, Pa. Na przykład, składnik plastyfikujący przykładowego żelu może być jasnym parafinowym olejem mineralnym, jak LP-150 z Witco.

Jasne parafinowe oleje mineralne o średniej lepkości około 90 SUS, jak DUOPRIME 90, są przykładami do stosowania w innych przykładowych wykonaniach plastyfikującego komponenta przykładowego żelowego medium wypełniającego. Zgłaszający odkrył, że DUOPRIME 90 i oleje o podobnych właściwościach, mogą być używane do nadawania największej wytrzymałości przykładowemu żelowemu materiałowi.

Jako plastyfikatory w mieszance żelowego materiału także użyteczne są inne oleje. Przykłady reprezentujące komercyjnie dostępne oleje obejmują wytwarzane oleje, jak oleje parafinowe i oleje naftenowe z ropy naftowej, oleje wysoko rafinowane niearomatyczne lub niskoaromatyczne parafinowe i jasne mineralne oleje naftenowe gatunku spożywczego i techniczne, oraz syntetyczne ciekłe oligomery poli(butenu), polipropylenu, politerpenu, itd., i inne. Szereg syntetycznie wytwarzanych olejów to oligomery, które są stale płynnymi ciekłymi nie-olefinami, izoparafinami lub parafinami. Znanych i dostę pnych w sprzedaż y jest wiele takich olejów. Przykł ady reprezentują ce komercyjne oleje to Amoco® poli(buteny), uwodornione poli(buteny) oraz poli(buteny) z funkcyjnym epoksydem na jednym końcu polimeru poli(butenowego). Przykładami takich poli(butenów) Amoco są: L-14 (320 Mn), L-50 (420 Mn), L-100 (460 Mn), H-15 (560 Mn), H-25 (610 Mn), H-35 (660 Mn), H-50 (750 Mn), H-100 (920 Mn), H-300 (1290 Mn), L-14E (lepkość 2,7-3,7 x 10^-5 m²/s (27-37 cst) przy 100°F), L-300E (lepkość 6,35-6,9 x 10^-4 m²/s (635-690 cst) przy 210°F), Actipol E6 (365 Mn), E16 (973 Mn), E23 (1433 Mn) i tym podobne. Przykłady różnorodnych dostępnych w sprzedaży olejów obejmują: Bayol, Bernol, American, Blandol, Drakeol, Ervol, Gloria, Kaydol, Litetek, Marcol, Parol, Peneteck, Primol, Protol, Sontex i podobne.

Żywice

Żywice stosowane w plastyfikatorze przykładowego żelowego materiału obejmują ale nie ograniczająco, żywice pochodzące z węglowodorów i żywice pochodzące z kalafonii, mające temperaturę mięknienia określaną metodą pierścień-kula do około 150°C, bardziej korzystnie od około 0°C do około 25°C, i średni ciężar cząsteczkowy co najmniej około 300.

Do stosowania w wielu wypełnieniach Zgłaszający preferuje stosowanie żywic lub mieszanin żywic, które są wysokiej lepkości cieczami zdolnymi do płynięcia w temperaturze pokojowej (około 23°C). Plastyfikatory, które są płynami w temperaturze pokojowej nadają miękkość żelowemu materiałowi. Chociaż przykładowe żywice są płynne w temperaturze pokojowej, to żywice niebędące cieczami płynnymi w temperaturze pokojowej również są użyteczne do stosowania.

PL 210 767 B1

Najlepszym przykładem żywic do stosowania w przykładowym materiale żelowym są żywice mające temperaturę mięknienia określaną metodą pierścień-kula około 18°C; lepkości dynamiczne wynoszące około 1 Pa-s (10 puazów - ps) przy około 61°C, około 10 Pa-s (100 ps) przy około 42°C i około 100 Pa-s (1000 ps) przy około 32°C; początek Tg około 20°C; MMAP około 68°C; DACP około 15°C; OMSCP mniej niż -40°C; Mn około 385, Mw około 421; i Mz około 463. Jedną z takich żywic jest produkt REGALREZ® 1018 z Hercules Incorporated of Wilmington, Del. Odmiany REGALREZ® 1018 użyteczne w przykładowym materiale wypełniającym, mają lepkość ale nie ograniczająco 1,025 x 10^-3 m²/s (1025 stoksów), 1,018 x 10^-3 m²/s (1018 stoksów), 7,45 x 10^-4 m²/s (745 stoksów), 1,14 x 10^-4 m²/s (114 stoksów) i inne.

Żywice płynne w temperaturze pokojowej pochodzące od poli-e-pinenu i mające temperaturę mięknienia podobną do temperatury mięknienia REGALREZ® 1018, również są użyteczne w plastyfikującym komponencie przykładowego medium wypełniającego. Taka żywica, sprzedawana jako PICCOLYTE® S25 przez Hercules Incorporated, ma temperaturę mięknienia około 25°C; lepkość dynamiczną około 1 Pa-s (10 ps) przy około 80°C, około 10 Pa-s (100 ps) przy około 56°C i około 100 Pa-s (1000 ps) przy około 41°C; wartość MMAP około 88°C; wartość DACP około 45°C; wartość OMSCP mniejszą niż około -50°C; Mz około 4800, Mw około 1950; i Mn około 650. Inne żywice PICCOLYTE® również mogą być stosowane w przykładowym żelowym materiale.

Inną żywicą płynącą w temperaturze pokojowej użyteczną w plastyfikującym komponencie przykładowego materiału, jest produkt ADTAC® LV z Hercules Incorporated. Ta żywica ma temperaturę mięknienia określaną metodą pierścień-kula wynoszącą około 5°C; lepkość dynamiczną około 1 Pa-s (10 ps) przy około 62°C, około 10 Pa-s (100 ps) przy około 36°C i około 100 Pa-s (1000 ps) przy około 20°C; wartość MMAP wynoszącą około 93°C; wartość DACP wynoszącą około 44°C; wartość OMSCP mniejszą niż około -40°C; Mz około 2600, Mw około 1380; i Mn około 800.

Takie żywice jak ciekła alifatyczna C-5 węglowodorowa żywica z ropy naftowej, sprzedawana jako WINGTACK® 10 przez Goodyear Tire&Rubber Company of Akron, Ohio, oraz inne żywice WINGTACK® są użyteczne do stosowania w żelowym materiale. WINGTACK® 10 ma temperaturę mięknienia określaną metodą pierścień-kula wynoszącą około 10°C; lepkość Brookfield'a około 30 Pa-s (30000 cps) przy około 25°C; lepkość dynamiczną około 1 Pa-s (10 ps) przy około 53°C i około 10 Pa-s (100 ps) przy około 34°C; początek Tg około -37,7°C; Mn około 660, Mw około 800; punkt mętnienia mieszanki polietylen - żywica 1:1 około 89°C; punkt mętnienia mieszanki wosk mikrokrystaliczny - żywica 1:1 około 77°C; i punkt mętnienia mieszanki parafina - żywica 1:1 około 64°C.

Żywice płynne w temperaturze pokojowej (tj. będące ciałem stałym, półstałym lub o niezwykle dużej lepkości), lub stałe w temperaturze pokojowej, również są użyteczne do stosowania w przykładowym żelowym materiale. Taką stałą żywicą jest alifatyczna C-5 węglowodorowa żywica z ropy naftowej mający temperaturę mięknienia określaną metodą pierścień-kula około 98°C; lepkość dynamiczną około 10 Pa-s (100 ps) przy około 156°C i około 100 Pa-s (1000 ps) przy około 109°C; początek Tg około 46,1°C; Mn około 1130, Mw około 1800; temperaturę mętnienia mieszanki polietylen - żywica 1:1 około 90°C; temperaturę mętnienia mieszanki wosk mikrokrystaliczny - żywica 1:1 około 77°C; i temperaturę mętnienia mieszanki parafina - żywica 1:1 około 64°C. Taka żywica jest dostępna jako WINGTACK® 95 z Goodyear Chemical Co.

Poli(izobutenowe) polimery są przykładem żywic nie płynnych w temperaturze pokojowej, użytecznych w przykładowym żelowym materiale. Taką żywicą jest produkt VISTANEX® LM-MS z Exxon Chemical Company of Houston, Tex., która ma wartość Tg -60°C, lepkość Brookfield'a od około 0,25 Pa-s (250 cps) do około 0,35 Pa-s (350 cps) przy około 350°F, masę cząsteczkową według Flory'ego od około 42600 do około 46100, i ciężar cząsteczkowy według Staudingera od około 10400 do około 10900. Metody Flory'ego i Staudinger'a określania ciężaru cząsteczkowego bazują na lepkości istotnej materiału rozpuszczonego w (di)izobutenie w temperaturze 20°C.

Estry glicerynowe polimeryzowanej kalafonii również są stosowane jako plastyfikatory w przykładowym żelowym materiale. Taki ester, wytwarzany i sprzedawany przez Hercules Incorporated jako HERCULES® Ester Gum 10D Synthetic Resin, ma temperaturę mięknienia około 116°C.

Wiele innych żywic również nadaje się do stosowania w żelowym materiale. Ogólnie, przykładowe żywice plastyfikujące są kompatybilne z blokiem B użytego w materiale elastomeru i niekompatybilne z blokami A.

W niektórych wykonaniach wypełnienia uformowanego sposobem według wynalazku mogą być pożądane materiały kleiste. W takich wykonaniach plastyfikator żelowego materiału może zawierać około 20% wagowych lub więcej, około 40% wagowych lub więcej, około 60% wagowych lub więcej,

PL 210 767 B1 lub do około 100% wagowych środka klejącego, lub mieszanki środków klejących, liczone na ciężar plastyfikatora.

Mieszanki plastyfikujące

Stosowanie mieszanek plastyfikujących w plastyfikującym komponencie przykładowego żelowego materiału jest użyteczne dla dopasowania szczególnych właściwości fizycznych przykładowego żelowego materiału. Na przykład, takie właściwości jak twardość, kleistość, wytrzymałość na rozciąganie, wydłużenie, płynność przy topnieniu i inne, można modyfikować przez połączenie różnych plastyfikatorów.

Na przykład, w żelowym medium wypełniającym może być zastosowana mieszanka plastyfikatorów zawierająca co najmniej około 37,5% wagowych parafinowego jasnego oleju mineralnego o właściwościach podobnych do LP-150 (lepkość około 150 SUS przy około 100°F, lepkość około 3 x 10^-5 m²/s (30 centystokesów - cSt) przy około 40°C, i maksymalnej temperaturze krzepnięcia około -35°F) i do około 62,5% wagowych żywicy o właściwościach podobnych do REGALREZ® 1018 (jak temperatura mięknienia około 20°C; początek Tg około -20°C; wartość MMAP około 70°C; wartość DACP około 15°C; wartość OMSCP mniejszą niż około -40°C; i Mw około 400), gdzie wszystkie% wagowe są liczone na całkowity ciężar mieszanki plastyfikatorów. W porównaniu z materiałem uplastycznionym taką samą ilością oleju takiego jak LP-150, materiał zawierający mieszankę plastyfikatorów charakteryzuje się mniejszym wymywaniem oleju i zwiększoną kleistością.

Zgłaszający uważa, że gdy żywica zawiera olej w mieszance plastyfikatorów przykładowego żelu do stosowania w wypełnieniach uformowanych sposobem według wynalazku, to materiał wykazuje mniejsze wymywanie oleju. Na przykład, kompozycja materiału zawierającego składnik plastyfikujący zawierający około trzy części oleju plastyfikującego (jak LP-150) i około pięć części żywicy plastyfikującej (jak REGALREZ® 1018), wykazuje nieskończenie małe wymywanie oleju w temperaturze pokojowej, nawet gdy jest umieszczona na materiałach o dużej aktywności powierzchniowej, jak papier. W takich warunkach termoplastyczne elastomery ze stanu techniki wykazują wymywanie.

Stosunek plastyfikator:elastomer kopolimeru blokowego, przy całkowitym łącznym ciężarze składnika plastyfikującego i elastomeru kopolimeru blokowego, na przykład żelowego materiału wypełniającego do stosowania w wypełnieniach formowanych sposobem według wynalazku, jest w zakresie od tak mało jak około 1:1 lub mniej, do więcej niż około 25:1. W takich zastosowaniach gdzie dopuszczalne jest wymywanie plastyfikatora, ten stosunek może być tak wysoki jak około 100:1, lub więcej. Szczególnym przykładem są stosunki plastyfikatora:kopolimeru blokowego w zakresie od około 2,5:1 do około 8:1. Przykładowy stosunek, jak 5:1, zapewnia pożądaną sztywność, elastyczność i wytrzymałość dla wielu typowych zastosowań. Innym przykładem stosunku plastyfikatora do elastomeru kopolimeru blokowego dla przykładowego żelowego materiału jest 2,5:1, który daje niespodziewanie wysoką wytrzymałość i wydłużenie.

Zastosowania

Opisane sposoby dotyczą formowania elementów termoplastycznych o różnych rozmiarach, ale z ekonomicznego punktu widzenia szczególnie użyteczne jest formowanie dużych termoplastycznych lub żelowych elementów. W innym aspekcie według opisanych sposobów elementy termoplastyczne, które są zbyt miękkie aby były wypychane z formy wtryskowej zwykłym sposobem z użyciem kołka wyrzutnika, mogą być formowane opisanym tutaj sposobem. Przykładowo, otwarta konstrukcja kratowa o długości 2 m i szerokości 1 m przy głębokości 40 mm wymaga bardzo drogiej i bardzo skomplikowanej formy wtryskowej oraz bardzo dużej i drogiej wtryskarki. Taka sama krata mogłaby być wykonana przez wytłaczanie profilowe, ale skomplikowanie takiego zadania zniechęciłoby specjalistów. Ponadto wielkość dyszy mogłaby stanowić przeszkodę. Opisany tutaj sposób formowania zapewnia mniejsze skomplikowanie konstrukcji i mniejsze koszty przy zachowaniu znakomitej jakości produkowanego elementu bez linii spajających, które powszechnie występują przy formowaniu wtryskowym.

W innym aspekcie opisanego sposobu i konstrukcji, moż na zastosować materiał termoplastyczny. Gdy używany materiał jest sztywny to element musi być mechanicznie wypchnięty z formy przez kołki wyrzutnika, lub w inny sposób. W innym aspekcie opisanego sposobu i konstrukcji można zastosować żelowe materiały. Gdy stosuje się żelowy elastomerowy materiał, to formowany element można wyciągnąć z formy przez ciągnięcie, lub rozciąganie, elementu aż do jego uwolnienia z formy.

Sposoby i konstrukcje można wykorzystywać do sztywnych lub do miękkich bardzo rozciągliwych żelów, lub materiałów o pośrednich elastycznościach.

Claims (16)

1. Sposób formowania równającego w formie dla wytwarzania wyrobów wypełniających z galaretowatego żelu elastomerowego, znamienny tym, że dostarcza się otwartą formę równają cą (100) o sztywnym korpusie z kształtownikiem konstrukcyjnym, w którym formuje się żel dla uzyskania żądanej struktury geometrycznej, a kształtownik konstrukcyjny ma szczeliny (101, A111), stosuje się głowicę wtryskową (200, 220) z kanałami rozprowadzającymi (202, 221, 222) przez które przepływa materiał termoplastyczny zakończone otworami wylotowymi (211, 223, 224) przez które materiał termoplastyczny opuszcza głowicę i wchodzi do formy, stosuje się pompowanie dla zwiększenia ciśnienia materiału termoplastycznego i wtłoczenia go do głowicy wtryskowej a poprzez kanały rozprowadzające poza otwory wylotowe do formy równającej przez szczeliny w formie i poza formę, i odbiera się element wypełniający uformowany w formie równającej.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, ż e forma równają ca ma kształ t plastra miodu w sztywnym korpusie, w którym formuje się ż el dla uzyskania żądanej struktury geometrycznej, i obejmuje krzyż ujące się szczeliny (101, A111) w sztywnym korpusie tworzące kształt plastra miodu który stanowi rdzeń formy, w sposobie tym dostarcza się boczne szyny (102) i mocuje je do obwodu (105, A115) formy otaczając ją, a kanały rozprowadzające (211, 223, 224) są podzielone na podkanały rozprowadzające i głowica wtryskowa (200, 220) zawiera wewnątrz co najmniej jeden element grzewczy do ogrzewania materiału termoplastycznego, i głowicę wtryskową ustawia się przylegle do formy tak, że materiał termoplastyczny wypływa z kanałów rozprowadzających głowicy wtryskowej otworami wylotowymi i wpływa do szczelin formy równającej.

3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że etap odbierania obejmuje okresowe zaprzestawanie pompowania materiału termoplastycznego do formy i w tym czasie usuwa się uformowany materiał termoplastyczny z formy (100).

4. Sposób wedł ug zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, ż e stosuje się cią g ł e pompowanie a uformowany materiał termoplastyczny odbiera się z formy gdy nieuformowany materiał termoplastyczny wtłacza się do formy (100).

5. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że uformowany materiał termoplastyczny odbiera się z formy przez odcięcie gdy opuszcza formę kiedy nowy materiał termoplastyczny wtłacza się do formy (100).

6. Sposób wedł ug zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, ż e stosuje się kształ townik konstrukcyjny w którym co najmniej niektóre szczeliny (101, A111) nacina się na nie wię cej niż 80% wysokoś ci sztywnego korpusu.

7. Sposób wedł ug zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, ż e stosuje się kształ townik konstrukcyjny w którym co najmniej niektóre szczeliny (101, A111) nacina się na całej wysokości sztywnego korpusu.

8. Sposób wedł ug zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, ż e stosuje się sztywny korpus metalowy.

9. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że stosuje się sztywny korpus niemetalowy.

10. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że stosuje się kształtownik konstrukcyjny, w którym co najmniej niektóre szczeliny (101, A111) przecinają się ze sobą w konfiguracji „X”.

11. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że stosuje się kształtownik konstrukcyjny, w którym co najmniej niektóre szczeliny (101, A111) przecinają się ze sobą w konfiguracji „+”.

12. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że stosuje się kształtownik konstrukcyjny, w którym szczeliny (101, A111) są tak zwymiarowane, że umożliwiają przepływ materiału termoplastycznego gdy jest on ogrzany.

13. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że stosuje się głowicę rozprowadzającą (200, 220) mającą co najmniej jeden kanał chłodzący.

14. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że dodatkowo obejmuje etap ustalania żądanego odstępu między głowicą rozprowadzającą (200, 220) a formą równającą (100) przed wtryskiwaniem materiału termoplastycznego.

15. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że stosuje się materiał termoplastyczny obejmujący triblokowy kopolimer A-B-A.

16. Sposób według zastrz.15, znamienny tym, że stosuje się materiał termoplastyczny zawierający plastyfikator.