PL209353B1 - Okładzinowy element głowicy komina - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest okładzinowy element głowicy komina w postaci kształtowego pierścienia o prostokątnych powierzchniach zewnętrznych i cylindrycznej względnie stożkowej powierzchni wewnętrznej, w którym górne obrzeże powierzchni zewnętrznej jest wyposażone w bruzdę, natomiast jej dolne obrzeże - w występujący poza dolną płaszczyznę okładzinowego elementu występ, szerszy u podstawy niż w części wierzchołkowej i dopasowany do bruzdy spodniego okładzinowego elementu, przy czym w ułożonych na siebie dwóch okładzinowych elementach, do bruzdy dolnego okładzinowego elementu wchodzi występ górnego okładzinowego elementu.

Ze szwajcarskiego opisu patentowego nr CH 248 409 znany jest element budowlany służący do montażu komina, zaopatrzony od wewnętrznej strony w kapinos odkraplający, który spływającą wodę pochodzącą z rosy oddala od wykonanej z zaprawy spoiny murarskiej między umieszczonymi jeden na drugim elementami budowlanymi. Kapinos jest usytuowany poniżej łączącej się z nim części spoiny. Element budowlany ma również usytuowaną od zewnątrz powierzchnię przylegania, przylegającą do sąsiedniego elementu budowlanego i umieszczoną poniżej spoiny kapinosa.

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest element samego komina, a nie jego okładziny, przy czym niedogodnością niniejszego rozwiązania jest powstawanie, w przypadku przesunięcia wysokościowego elementu, dwóch szczelin umożliwiających równocześnie przesunięcie poziome jego elementów.

Z europejskiego opisu patentowego nr EP 0 874 107 B1 znany jest przewód kominowy składający się z elementów budowlanych wykonanych z glinki. Wewnętrzna ścianka elementu budowlanego jest zaopatrzona w nieprzepuszczalną wykładzinę, a jego górny i dolny koniec jest zaopatrzony w komplementarne występy i zagłębienia. Różnica wysokości między wewnętrznym występem jednego elementu budowlanego i zagłębieniem sąsiedniego elementu jest mniejsza od różnicy wysokości między zewnętrznym zagłębieniem jednego elementu budowlanego i występem sąsiedniego elementu. Między wewnętrznym występem i zagłębieniem jest umieszczony nieprzepuszczalny materiał fugujący, odporny na wysoką temperaturę i korozję, natomiast między zewnętrznym występem i zagłębieniem jest umieszczona zaprawa fugująca.

Podobnie jak i w poprzednim przypadku, element budowlany służy do budowy komina, a nie jego okładziny. Cechą charakterystyczną tego rozwiązania są występy, które w sąsiednich elementach budowlanych są poziomo przesunięte względem siebie, z pozostawieniem szczeliny o dużej szerokości, która umożliwia poziome przesunięcie całych elementów względem siebie.

Niedogodnością tego rozwiązania jest więc brak blokowania przesunięć elementów w płaszczyźnie poziomej.

Element budowlany do montażu komina znany jest również z polskiego zgłoszenia patentowego nr P 325 863, odpowiadającego europejskiemu opisowi patentowemu nr EP 0 874 107 B1.

Z francuskiego opisu patentowego nr FR 2 558 870 znany jest sposób wytwarzania elementów budowlanych służących do montażu słupów modułowych, polegający na wykonaniu w pierwszym etapie w wewnętrznej części elementu budowlanego w kształcie prostopadłościanu ze środkowym otworem, w drugim etapie - na przymocowaniu do zewnętrznych powierzchni tej wewnętrznej części cegieł okładzinowych, nadających całemu słupowi tradycyjny wygląd. Cegły okładzinowe są przy tym usytuowane z pionowym przesunięciem względem części wewnętrznej.

Wzajemne blokowanie elementów budowlanych innego rodzaju, bowiem zaopatrzonych w kwadratowy otwór, jest w tym wynalazku rozwiązane w sposób wymagający ich bardzo precyzyjnego montażu w warunkach budowy.

Celem wynalazku jest opracowanie konstrukcji takiego ognioodpornego okładzinowego elementu, który zapewni znacznie prostszy montaż okładziny komina w porównaniu do rozwiązań znanych ze stanu techniki, a równocześnie zapewni blokowanie poziome połączonych elementów, zabezpieczając skutecznie komin przed opadami atmosferycznymi.

Cel ten został zrealizowany w okładzinowym elemencie głowicy komina według wynalazku, który charakteryzuje się tym, że wysokość bruzdy, mającej największą szerokość na górnej powierzchni tego elementu, jest większa od wysokości występu.

Powierzchnia zewnętrzna występu jest korzystnie równoległa do jego osi pionowej, natomiast jego powierzchnia wewnętrzna jest nachylona względem tej osi pionowej.

Kąt nachylenia powierzchni wewnętrznej występu jest korzystnie taki sam, jak kąt nachylenia bocznej powierzchni bruzdy.

PL 209 353 B1

Każda powierzchnia zewnętrzna elementu według wynalazku jest korzystnie zaopatrzona w równoległe do osi rowki, imitujące spoiny muru na tej powierzchni, przy czym na dwóch powierzchniach zewnętrznych rowki są przesunięte w stosunku do położenia rowków na pozostałych dwóch powierzchniach zewnętrznych.

Badania eksploatacyjne okładziny głowicy komina zbudowanej z elementów okładzinowych według wynalazku wykazały, że konstrukcja zmontowanej okładziny zapewnia jej pełną stabilność, ochronę komina przed opadami atmosferycznymi, a równocześnie tworzy ognioodporną estetyczną imitację muru ceglanego.

Okładzinowy element głowicy komina według wynalazku jest uwidoczniony w przykładowym rozwiązaniu konstrukcyjnym na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia okładzinowy element w przekroju poprzecznym; fig. 2 - ten sam element w przekroju wzdłuż linii ll-ll na fig. 1, a fig. 3 - dwa nasadzone na siebie elementy okładzinowe w osiowym przekroju pionowym.

Powierzchnie zewnętrzne 12, 14, 16, 18 okładzinowego elementu 10 głowicy jednowylotowego komina mają w rzucie poziomym obrys kwadratu i stanowią imitację muru, natomiast jego wewnętrzna powierzchnia 20 ma postać walca zaopatrzonego w narożach w wycięcia dla kanałów wentylacyjnych.

Wzdłuż górnego obrzeża 22 powierzchni zewnętrznej 14, jak również powierzchni zewnętrznych 16, 18 i 20 elementu 10 znajduje się bruzda 24, natomiast wzdłuż jej dolnego obrzeża 26 - występ 30, wystający poza dolną płaszczyznę 28.

Przy ułożeniu na siebie stosu okładzinowych elementów 10 do bruzdy 24 spodniego elementtu 10 wchodzi występ 30 górnego elementu 10 (fig. 3), zapewniając sztywne osadzenie tych elementów. Podstawa występu 30, w miejscu, w którym łączy się on z dolną płaszczyzną 28 elementu 10, jest szersza od jego wierzchołka, natomiast powierzchnia zewnętrzna tego występu 30 jest równoległa do osi 32, stanowiąc przedłużenie zewnętrznej powierzchni 14 elementu 10, zaś jego powierzchnia wewnętrzna jest nachylona do tej osi 32.

Również boczna powierzchnia bruzdy 24 jest nachylona względem zewnętrznej powierzchni 14 elementu 10 w kierunku górnej płaszczyzny 34 pod tym samym kątem, pod jakim jest nachylona powierzchnia wewnętrzna występu 30. Natomiast wysokość bruzdy 24 jest większa od wysokości wchodzącego do niej występu 30, w wyniku czego uzyskuje się poziome blokowanie poszczególnych elementów okładzinowych, a równocześnie między ułożonymi na siebie dwoma okładzinowymi elementami 10 powstaje na zewnątrz poziomo biegnący wpust, stanowiący imitację poziomej spoiny muru.

Na zewnętrznych powierzchniach 12, 14, 16 i 18 znajdują się pionowe rowki 36, 38, 40, 42 i 44, 46, równoległe do osi 32 i stanowiące imitację pionowej spoiny muru.

Każda z dwóch przeciwległych powierzchni zewnętrznych 12, 16 elementu 10 jest zaopatrzona po jednym rowku 36, 42, zaś dwie pozostałe powierzchnie zewnętrzne 14, 18 po dwa rowki 38, 40 i 44, 46, usytuowane w jednakowej odległości od linii środkowej tej powierzchni.

Claims (4)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Okładzinowy element głowicy komina w postaci kształtowego pierścienia o prostokątnych powierzchniach zewnętrznych i cylindrycznej względnie stożkowej powierzchni wewnętrznej, w którym górne obrzeże powierzchni zewnętrznej jest wyposażone w bruzdę, natomiast jej dolne obrzeże - w występujący poza dolną płaszczyznę okładzinowego elementu występ, szerszy u podstawy niż w części wierzchołkowej i dopasowany do bruzdy spodniego okładzinowego elementu, przy czym w ułożonych na siebie dwóch okładzinowych elementach, do bruzdy dolnego okładzinowego elementu wchodzi występ górnego okładzinowego elementu, znamienny tym, że wysokości bruzdy (24), mającej największą szerokość na górnej powierzchni (34) tego elementu (10), jest większa od wysokości występu (30).
2. 2. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnia zewnętrzna występu (30) jest równoległa do jego osi pionowej (32), natomiast jego powierzchnia wewnętrzna jest nachylona względem tej osi pionowej (32).
3. 3. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że kąt nachylenia powierzchni wewnętrznej występu (30) jest taki sam, jak kąt nachylenia bocznej powierzchni bruzdy (24).
4. 4. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że każda jego powierzchnia zewnętrzna (12, 14, 16, 18) jest zaopatrzona w równoległe do osi (32) rowki (36, 38, 40, 42, 44, 46), imitujące spoiny muru

   PL 209 353 B1 na tej powierzchni, przy czym na dwóch powierzchniach zewnętrznych (14, 18) rowki (38, 40 oraz (44, 46) są przesunięte w stosunku do położenia rowków (36, 42) na pozostałych dwóch powierzchniach zewnętrznych (12, 16).