Opis wynalazku Przedmiotem wynalazku jest rurka dotchawiczna, umo zliwiaj aca dok ladne wyznaczenie ci snie- nia wywieranego oraz sposób wytwarzania takiej rurki. Na fig. 1a przedstawiono rurk e dotchawiczn a wed lug stanu techniki 1. Na fig. 1b przedstawiono powi ekszony przekrój rurki dotchawicznej 1 wzd lu z linii 1B - 1B, zgodnie z tym co pokazano na fig. 1a. Rurka dotchawiczna 1 zawiera pó lsztywn a wydrazon a rurk e 1a, która biegnie od bli zszego ko nca 4 do dalszego ko nca 6. Rurka 1a wykonana jest z polichlorku winylu (PVC). Rurka dotchawiczna 1 zawiera ponadto nadmuchiwany balonik 2 zamontowany w pobli zu dalszego ko nca 6. Balonik 2 szczelnie przylega do wydr azonej rurki 1a w punktach 8 i 10 tworz ac hermetyczn a przestrze n we wn etrzu balo- nika. Rurka dotchawiczna 1 zawiera ponadto centralny kana l powietrzny 1b, który rozci aga si e od bli zszego ko nca 4 do dalszego ko nca 6 wydr azonej rurki 1a. Wydrazona rurka 1a posiada ponadto niewielki inflacyjny przewód 12, który biegnie poprzez sciank e wydr azonej rurki 1a. Inflacyjny przewód 12 posiada otwór 18 w pobli zu swego dalszego ko nca wewn atrz wewn etrznej obj eto sci balonika 2. W punkcie oznaczonym cyfr a 5, w pobli zu bli zszego ko nca wydr azonej rurki 1a, inflacyjny przewód 12 jest po laczony z inflacyjn a lini a lub rurk a 14. Strzykawka powietrzna lub inne odpowiednie zród lo po- wietrza selektywnie steruje nadmuchiwaniem i opró znianiem balonika 2. Na fig. 1a przedstawiono balonik 2 w stanie nadmuchanym. W trakcie pracy dalszy koniec 6 rurki dotchawicznej 1 wk ladany jest do ust nieprzytomnego pa- cjenta przez jego naturalne kana ly powietrzne, a z dalszy koniec 6 wejdzie do tchawicy pacjenta. Bli z- szy koniec 4 pozostaje na zewn atrz cia la pacjenta. Gdy dalszy koniec 6 jest wk ladany do organizmu pacjenta, balonik 2 pozostaje w stanie opró znionym. Po umieszczeniu dalszego ko nca 6 wewn atrz tchawicy, balonik 2 jest nadmuchiwany (na przyk lad z wykorzystaniem strzykawki 16), a z zewn etrzna sciana balonika 2 utworzy szczelne po laczenie ze sluzówk a tchawicy. Po utworzeniu takiego po lacze- nia, do wentylacji przerywanym ci snieniem dodatnim (IPPV) mo ze zosta c zastosowany wentylator po laczony z bli zszym ko ncem 4 rurki dotchawicznej 1. W trakcie wentylacji IPPV wentylator skutecznie pompuje gazy medyczne dostarczane do bli zszego ko nca 4 rurki dotchawicznej 1 poprzez kana l po- wietrzny 1b i dalej do p luc pacjenta. Jednak ze, je zeli pomi edzy balonikiem 2 a wewn etrzn a wy sció lk a tchawicy brak jest szczelnego po laczenia, gaz wypompowywany z dalszego ko nca 6 zamiast trafia c do p luc pacjenta po prostu ucieka przez przestrze n pomi edzy balonikiem 2 a wewn etrzn a wy sció lk a tchawicy i dalej z ust pacjenta. Balonik 2 jest cz esto zbudowany ze stosunkowo nieelastycznego materia lu, na przyk lad z poli- chlorku winylu. Tego rodzaju nieelastyczne materia ly w stanie nadmuchanym rzadko dok ladnie pasuj a do srednicy tchawicy. Przyk ladowo, je zeli tchawica pacjenta jest mniejsza ni z wielko sc nadmuchanego balonika, balonik tworzy zmarszczki na powierzchni granicznej mi edzy balonikiem a wewn etrzn a scia- n a tchawicy, co powoduje niedok ladne uszczelnienie. Przyk ladowo, w trakcie d lugookresowego umieszczenia rurki dotchawicznej, zmarszczki lub mikroprzecieki pozwalaj a na przechodzenie p lynu i innego materia lu pomi edzy nadmuchanym mankietem a wewn etrzn a wy sció lk a tchawicy i dalej do p luc. Je zeli, z jednej strony, nadmuchany balonik jest zbyt ma ly wzgl edem srednicy tchawicy, nie po- wstanie uszczelnienie pomi edzy balonikiem a wewn etrzn a wy sció lk a tchawicy. St ad te z w praktyce, ze wzgl edu na to, ze srednica tchawicy rzadko jest znana dok ladnie, zawsze wybierana jest wielkosc balonika wi eksza ni z najwi eksza spodziewana srednica tchawicy. Dlatego te z w przypadku tego ro- dzaju nieelastycznych materia lów mankietu mikroprzecieki s a nie do unikni ecia. Inny problem dotyczy zastosowania tego rodzaju mankietów ETT z tworzywa sztucznego, jak przedstawiono w opisie patentowym GB 2324735. Gdy mankiet jest nadmuchiwany wewn atrz organi- zmu pacjenta, ci snienie panuj ace we wn etrzu mankietu lub inaczej "ci snienie wewn atrz-mankietowe" mo ze by c funkcj a nast epuj acych czynników: 1. oporu materia lu mankietu na rozci aganie, 2. oporu sciany tchawicy na rozszerzenie mankietu, lub 3. kombinacji obydwu powy zszych czynników. Ci snienie wewn atrz-mankietowe mo ze by c latwo mierzone, na przyk lad przez manometr po la- czony z przewodem pompuj acym 14. Jednak ze o ile latwe jest dokonanie pomiaru ci snienia we- wn atrz-mankietowego, to nie jest latwe okre slenie stopnia w jakim ka zdy z powy zszych czynników przyczynia si e do tego ci snienia. Pod wzgl edem klinicznym zywotne znaczenie ma zapobie zenie wy- wieraniu nadmiernego nacisku przez zewn etrzn a scian e mankietu na delikatn a wewn etrzn a wy sció lk e sciany tchawicy. Dla wygody opisu okre slenie "ci snienie sluzówkowe" stosowane b edzie w niniejszymPL 203 659 B1 3 na oznaczenie ci snienia wywieranego przez zewn etrzn a scian e nadmuchanego mankietu na we- wn etrzn a wy sció lk e tchawicy. Je zeli ci snienie sluzówkowe jest zbyt du ze, tchawica mo ze ulec rozsze- rzeniu i/lub w tchawicy mo ze dojsc do zatrzymania kr azenia, co mo ze prowadzi c do martwicy tkanki. W ogólno sci ci snienie sluzówkowe powinno by c utrzymywane na warto sci poni zej trzydziestu centy- metrów s lupa wody. Nadmierne ci snienie sluzówkowe powodowane przez zbytnie nadmuchanie man- kietu mo ze wyst api c wtedy, gdy brak jest informacji zwrotnej dla lekarza o ci snieniu wewn atrz- -mankietowym. Dodatkowo, nawet je zeli znane jest ci snienie wewn atrz-mankietowe, to ci snienie slu- zówkowe pozostaje w ogólno sci nieznane. W celu przezwyci ezenia tego w dokumencie GB 2324735 jest opisane zastosowanie mankietu wykonanego z bardziej elastycznego materia lu, takiego jak na przyk lad lateks czy silikon. Wa zn a w la- sciwo scia elastycznych materia lów, takich jak lateks czy silikon, jest to, ze kiedy arkusz takiego mate- ria lu jest rozci agany, osi aga si e punkt, po przekroczeniu którego materia l nie stwarza dalszego oporu na rozci aganie. Gdy balonik lub mankiet wykonany z elastycznego materialu, takiego jak lateks czy silikon, jest nadmuchiwany, ci snienie wewn atrz-mankietowe pocz atkowo ro snie w miar e wzrostu obj e- to sci nadmuchiwanego mankietu. Jednak ze w miar e kontynuacji nadmuchiwania materia l mankietu osi aga w ko ncu punkt, w którym nie stwarza dalszego oporu na rozci aganie. Po przekroczeniu tego punktu dalsze nadmuchiwanie mankietu powoduje dalsze rozszerzanie si e mankietu bez odpowied- niego wzrostu ci snienia wewn atrz-mankietowego. Innymi s lowy mówi ac, gdy tego rodzaju elastyczny materia l jest nadmuchiwany, ci snienie wewn atrz-mankietowe pocz atkowo ro snie, ale nast epnie osi aga zakres plateau, a dalsze nadmuchiwanie powi eksza obj eto sc mankietu nie powoduj ac przekroczenia zakresu plateau przez ci snienie wewn atrz-mankietowe. Na fig. 2a zilustrowano charakterystyk e nadmuchiwania elastycznego mankietu wykonanego z lateksu lub silikonu. Gdy ilo sc gazu wprowadzanego do mankietu ro snie od zera do warto sci C, ci- snienie wewn atrz-mankietowe ro snie od zera do warto sci A. Jednak ze po osi agni eciu ci snienia we- wn atrz-mankietowego o warto sci A, dalsze nadmuchiwanie powoduje wzrost obj eto sci mankietu, przynajmniej do warto sci D, bez wzrostu ci snienia wewn atrz-mankietowego. Zgodnie z tym co powie- dziano, poziom A plateau warto sci ci snienia. Dalsze nadmuchiwanie w celu zwi ekszenia obj eto sci balonika poza warto sc D mo ze w ko ncu spowodowa c dodatkowy wzrost ci snienia wewn atrz- -mankietowego i ostateczne rozerwanie balonika. Jednak ze plateau ci snienia A nie zostaje przekro- czone, gdy obj etosc mie sci si e w zakresie pomi edzy warto sciami C i D. W dokumencie GB 2324735 opisano budow e mankietu rurki dotchawicznej, dzi eki której osi aga on plateau ci snienia zanim ulegnie rozszerzeniu wystarczaj acemu do obwodowego zetkni ecia si e ze sciankami tchawicy (to znaczy zanim rozszerzy si e wystarczaj aco mocno do uzyskania styczno sci pomi edzy mankietem a wewn etrzn a wy sció lk a tchawicy na ca lym obwodzie tchawicy). Ze wzgl edu na to, ze plateau ci snienia dla mankietu stanowi sta la, gdy balonik zostaje nadmuchany do ci snienia pla- teau przed utworzeniem obwodowej styczno sci ze sciank a tchawicy, ka zdy dodatkowy wzrost ci snie- nia wewn atrz-mankietowego (to znaczy wzrost ci snienia we wn etrzu mankietu poza warto sc plateau) b edzie powodowany przez styczno sc pomi edzy balonikiem a tchawic a (to znaczy przez sciank e tcha- wicy opieraj aca si e dalszemu wzrostowi obj eto sci balonika). Dzi eki temu ci snienie sluzówkowe mo ze zostac precyzyjnie wyznaczone poprzez odj ecie (to znaczy w tych warunkach ci snienie sluzówkowe równe jest ró znicy pomiedzy bie zacym ci snieniem wewn atrz-mankietowym a ci snieniem plateau). Wyznaczenie lub monitorowanie ci snienia sluzówkowego pozwala unikn ac potencjalnie szkodliwych cisnie n. Na fig. 2b zilustrowano pomiar ci snienia sluzówkowego dla mankietu lateksowego. Na fig. 2b przedstawiono nadmuchany mankiet osi agaj acy swoj a warto sc ci snienia plateau A zanim obj eto sc nadmuchiwanego mankietu stanie si e wystarczaj aco du za do uzyskania obwodowej styczno sci z tchawic a. Obwodowa stycznosc uzyskiwana jest dla warto sci obj eto sci T, po czym dodatkowy wzrost cisnienia wewn atrz-mankietowego powodowany jest przez opór wewn etrznej wy sció lki przed dalszym rozszerzaniem si e mankietu. Po osi agni eciu obwodowej styczno sci, dalsze nadmuchiwanie mankietu powoduje wzrost ci snienia wewn atrz-mankietowego od warto sci A do warto sci B wzd lu z generalnie prostoliniowej krzywej x zale zno sci ci snienia od obj eto sci. Krzywa w zale zno sci ci snienia od obj eto sci, utworzona poprzez odj ecie warto sci A ci snienia plateau od krzywej x, przedstawia ci snienie sluzów- kowe. Nale zy zauwa zy c, ze ci snienie sluzówkowe ma warto sc zero, a z do uzyskania obwodowej styczno sci pomi edzy mankietem a wewn etrzn a wy sció lk a tchawicy. Os obj eto sci przedstawiona na fig. 2b mo ze zosta c alternatywnie przedstawiona w odniesieniu do srednicy nadmuchiwanego mankietu. W celu niezawodnego wykorzystania opisanego wy zej spo-PL 203 659 B1 4 sobu pomiaru ci snienia sluzówkowego, mankiet powinien odznacza c si e nast epuj acymi w lasciwo- sciami. Srednica nadmuchiwanego mankietu odpowiadaj aca obj eto sci C powinna by c mniejsza ni z najmniejsza oczekiwana srednica tchawicy (zapewnia to, i z mankiet osi agnie ci snienie plateau przed utworzeniem obwodowej styczno sci z wewn etrzn a wy sció lk a tchawicy). Tak ze srednica nadmuchiwa- nego mankietu odpowiadaj aca obj eto sci D, powinna by c wi eksza ni z najwi eksza oczekiwana srednica tchawicy (zapewnia to, i z nadmuchiwany mankiet uzyska obwodow a styczno sc z tchawic a zanim nie- ograniczone nadmuchiwanie mankietu spowoduje przekroczenie przez ci snienie wewn atrz-mankieto- we ci snienia plateau). Tak ze srednica nadmuchiwanego mankietu odpowiadaj aca obj eto sci D powinna by c wystarczaj aco wi eksza ni z najwi eksza oczekiwana srednica tchawicy, w celu umo zliwienia uzy- skania szczelno sci (na przyk lad przy ci snieniu sluzówkowym o warto sci 30 centymetrów s lupa wody) z najwi eksz a oczekiwana tchawic a przed osi agni eciem obj eto sci D. Ze wzgl edu na to, ze wewn etrzna srednica tchawicy cz lowieka jest stosunkowo niewielka (na przyk lad od oko lo 1,5 do oko lo 2,5 centymetra u osoby doros lej), jest w ogólno sci trudne zbudowanie takiego mankietu rurki dotchawicznej, a zeby jego srednica, po pocz atkowym osi agni eciu ci snienia plateau, by la niezawodnie mniejsza ni z najmniejsza oczekiwana srednica tchawicy. Lateks ma jednak kilka zalet, które sugeruj a jego zastosowanie w charakterze materia lu mankietu. Przyk ladowo jednym ze sposobów zmniejszenia srednicy lateksowego mankietu, przy której osi agane jest ci snienie plate- au, a dzi eki temu próba zapewnienia tego, a zeby ci snienie plateau osi agni ete zosta lo przed osi agni e- ciem obwodowej styczno sci pomi edzy mankietem a wewn etrzn a wy sció lk a tchawicy, jest wzd lu zne wst epne rozci agni ecie lateksowego mankietu przed przymocowaniem go do rurki dotchawicznej, zgodnie z dokumentem GB 2324735. Ponadto okazuje si e, i z lateks tworzy lepsz a szczelno sc z tcha- wic a w porównaniu do konwencjonalnych, mniej elastycznych materia lów, gdy z nie powstaj a wzd lu zne zmarszczki w materiale mankietu, które pozwala lyby na przedostawanie si e obcej materii przez uszczelnienie mankietu, a tym samym jej wej scie do p luc. Jednak ze zastosowanie lateksu w srodowisku medycznym i w urz adzeniach medycznych jest badane coraz dok ladniej, gdy z wiele osób wykazuje reakcj e alergiczn a na lateks. Potencjalna reakcja alergiczna mo ze by c jeszcze bardziej skomplikowana przez fakt, i z pacjent mo ze znajdowa c si e pod respiratorem oraz w stanie zagro zenia immunologicznego. Ponadto lateks ma tendencj e do ulegania szybszej degradacji ni z inne materia ly medyczne. Jest zatem po zadane znalezienie innego materia lu posiadaj acego podobne w la sciwo sci co lateks, ale niewykazuj acego jego dzia lania alergicznego i ograniczonej zywotno sci. Do zastosowania w charakterze odpowiedniego materia lu mankietu dla rurek dotchawicznych sugerowano silikon. Jednak ze w przeciwie nstwie do lateksu silikon nie przywiera dobrze do innych tworzyw sztucznych, takich jak na przyk lad PVC. Przynajmniej z tego powodu w stanie techniki nie s a wykorzystywane rurki dotchawiczne wykonane z zastosowaniem rurki z polichlorku winylu i silikono- wego balonika. Jednym rozwi azaniem jest wykonanie zarówno mankietu jak i rurki z silikonu. Jednak ze rozwi a- zanie to ma takie wady, które nie zosta ly przezwyci ezone w stanie techniki. Przyk ladowo ze wzgl edu na to, ze silikon jest mniej sztywny ni z na przyk lad polichlorek winylu, silikonowa rurka dotchawiczna wymaga wi ekszej grubo sci scianki ni z rurka wykonana z innego materia lu. Ze wzgl edu na to, ze we- wn etrzna srednica rurki jest w ogólno sci okre slana przez po zadany przeplyw powietrza rurki, wi eksza grubosc scianki wymaga niekorzystnie zastosowania wi ekszej zewn etrznej srednicy. Ze wzgl edu na to, ze rurka ma wi eksz a zewn etrzn a srednic e, trudniejsze jest osi agni ecie przez przymocowany do niej mankiet ci snienia plateau przed utworzeniem obwodowej styczno sci ze sciank a tchawicy. Je zeli za- stosowana zostanie cie nsza silikonowa rurka, b edzie ona mia la sk lonno sc do zapadania si e, albo w cylin- drycznej cz esci bli zszej mankietowi, albo te z na samym mankiecie. W ka zdym razie, je zeli rurka ulegnie zapadni eciu, istnieje ryzyko, i z pacjent nie b edzie otrzymywa l gazów medycznych z wentylatora. Zgodnie z tym co powiedziano, istnieje zapotrzebowanie na opracowanie rurki dotchawicznej posiadaj acej mankiet odznaczaj acy si e korzystnymi w la sciwo sciami lateksu (na przyk lad daj acy mo z- liwo sc dokonywania pomiaru ci snienia sluzówkowego i tworz acy bardzo dobre uszczelnienie) bez wad lateksu (na przyk lad dzia lania alergicznego i ograniczonej zywotno sci). Rurka dotchawiczna, umo zliwiaj aca dok ladne wyznaczenie ci snienia sluzówkowego, zawieraj a- ca rurowy element posiadaj acy bli zszy koniec, dalszy koniec oraz kana l biegn acy poprzez ten rurowy element od bli zszego ko nca do dalszego ko nca, przy czym rurowy element wyznacza pierwsz a stref e oraz drug a stref e, a przynajmniej cz es c pierwszej strefy ma pierwsz a zewn etrzn a srednic e, za s druga strefa ma drug a zewn etrzn a srednic e, przy czym pierwsza zewn etrzna srednica jest mniejsza ni z dru-PL 203 659 B1 5 ga zewn etrzna srednica, ponadto pierwsza strefa przylega do drugiej strefy, a poza tym pierwsza stre- fa i druga strefa maj a konfiguracj e przystosowan a do w lozenia do tchawicy pacjenta, przy czym do rurowego elementu jest przymocowany nadmuchiwany mankiet, który rozci aga si e przynajmniej na cz esci pierwszej strefy, wed lug wynalazku charakteryzuje si e tym, ze srednica mankietu w stanie nie- rozci agni etym jest mniejsza ni z pierwsza zewn etrzna srednica pierwszej strefy rurowego elementu. Nadmuchiwany mankiet korzystnie jest wykonany z silikonu. Mankiet odznacza si e twardo scia oko lo dziesiec Shore A. Nadmuchany mankiet osi aga ci snienie plateau przy srednicy mankietu mniejszej ni z oko lo 1,5 cm. Rurowy element korzystnie jest wykonany z silikonu, wzgl ednie z polichlorku winylu. Pierwsza strefa korzystnie posiada na zewn etrznej powierzchni tekstur e. Tekstura korzystnie zawiera przynajmniej jeden rowek korzystnie rowek spiralny. Kana l biegn acy przez rurowy element jest usytuowany mimo srodowo wewn atrz rurowego ele- mentu. Sciana rurowego elementu wyznacza pompuj acy przewód, który znajduje si e w laczno sci umo z- liwiaj acej przep lyw p lynu z wn etrzem nadmuchiwanego mankietu. Od pompuj acego przewodu do wn etrza nadmuchiwanego mankietu biegnie przed lu zaj aca rurka. Wzd lu z przynajmniej cz esci rurowego elementu rozci aga si e spiralny drut wzmacniaj acy. Mankiet rozci aga si e na ca lej pierwszej strefie, wzgl ednie na ca lej pierwszej strefie i na przy- najmniej cz esci drugiej strefy. Sposób wytwarzania rurki dotchawicznej umo zliwiaj acej dok ladne wyznaczenie ci snienia slu- zówkowego, polegaj acy na stosowaniu rurowego elementu i stosowaniu elastycznego materia lu o generalnie rurowym kszta lcie, rozci aganiu si e elastycznego materia lu, a z obwód tego elastycznego materia lu b edzie wi ekszy ni z obwód pierwszej strefy, umieszczaniu przynajmniej cz esci rurowego elementu we wn etrzu rozci agni etego elastycznego materia lu, oraz uszczelnianiu cz esci elastycznego materia lu do rurowego elementu, tak a zeby elastyczny materia l tworzy l nadmuchiwany mankiet, który obejmuje przynajmniej cz esc pierwszej strefy, przy czym obwód mankietu w stanie opró znionym jest wi ekszy ni z obwód nierozci agni etego elastycznego materia lu, wed lug wynalazku charakteryzuje si e tym, ze dobiera si e obwód elastycznego materia lu jako mniejszy ni z obwód pierwszej strefy rurowego elementu, gdy elastyczny materia l znajduje si e w stanie nierozci agni etym. Etap stosowania rurowego elementu zawiera etap usuni ecia materia lu z rurowego elementu dla utworzenia pierwszej strefy. Pierwszej strefie nadaje si e teksturowan a powierzchni e, korzystnie zawieraj ac a przynajmniej jeden rowek, zw laszcza spiralny. Rurowy element zaopatruje si e w spiralny drut wzmacniajacy. W pierwszym przyk ladzie wykonania rurka dotchawiczna zawiera silikonowy element rurowy oraz nadmuchiwany silikonowy mankiet, który przymocowany jest do cylindrycznego elementu w po- bli zu jego dalszego ko nca. Przy nadmuchiwaniu silikonowy mankiet osi aga swoje ci snienie plateau, zanim mankiet b edzie wystarczaj aco du zy do utworzenia obwodowej styczno sci z wewn etrzn a wy- sció lk a najmniejszej typowej ludzkiej tchawicy, z któr a rurka dotchawiczna b edzie stosowana. Przyk la- dowo w rozmiarze osoby doros lej mankiet mo ze osi aga c ci snienie plateau, gdy jego srednica jest mniejsza ni z 1,5 cm. Rurowy element mo ze posiada c pierwsz a stref e oraz le zac a w s asiedztwie drug a stref e, przy czym pierwsza strefa jest stref a o zredukowanej srednicy, tak i z zewn etrzna srednica przynajmniej cz esci pierwszej strefy jest mniejsza ni z zewn etrzna srednica drugiej strefy. Mankiet mo ze by c tak przymocowany do rurowego elementu, a zeby mankiet rozci aga l si e przynajmniej na cz esci pierw- szej strefy. Mankiet mo ze rozci aga c si e na ca lej pierwszej strefie oraz na cz esci drugiej strefy. Materia l zastosowany do wykonania mankietu mo ze zosta c przed przymocowaniem do rurowe- go elementu wst epnie rozci agni ety. Przyk ladowo mankiet mo ze by c wykonany z rurowego materia lu elastycznego, który posiada swoj a naturaln a, spoczynkow a, nierozci agni et a srednic e (to znaczy nie- rozci agni eta srednica jest srednic a, gdy mankiet znajduje si e w stanie nierozci agni etym). Mankiet mo ze by c tak skonfigurowany, a zeby jego nierozci agni et a srednica by la mniejsza ni z srednica cz esci rurowego elementu, do którego mankiet jest przymocowany, dzi eki czemu wtedy, gdy mankiet jest montowany do rurowego elementu, mankiet jest rozci agni ety na obwodzie nawet w stanie ca lkowitego opró znienia. W innych postaciach materia l mankietu mo ze odznacza c si e twardo scia w skali Shore A o war- to sci oko lo 10. Tak ze rurowy element mo ze by c wzmacniany spiralnym drutem lub elementem wzmacniaj acym. Pierwsza strefa rurowego elementu lub strefa o zredukowanej srednicy mo ze tak zePL 203 659 B1 6 posiada c teksturowan a zewn etrzn a powierzchni e. Tekstura zewn etrznej powierzchni mo ze miec po- stac rowków, na przyk lad rowków spiralnych lub liniowych, wyci etych w zewn etrznej powierzchni. Poza rurkami dotchawicznymi wynalazek mo ze by c zastosowany w rurkach tracheostomijnych, które wk ladane s a do kana lu powietrznego pacjenta za po srednictwem tracheostomy - otworu wyci e- tego z przodu szyi, otwieraj acego tchawic e. D lugosc rurki tracheostomijnej jest zasadniczo mniejsza ni z rurki dotchawicznej, ale wyst epuje taka sama potrzeba uszczelnienia pomi edzy mankietem a tchawic a. Ponadto, niniejszy wynalazek mo ze zosta c zastosowany w rurkach dotchawicznych o podwójnym kanale, w których dalszy koniec rurki dotchawicznej rozga lezia si e na dwie rurki, po jednej dla ka zdego p luca. W innej postaci zamiast z silikonu, rurowy element mo ze by c wykonany z takiego tworzywa sztucznego jak polichlorek winylu. W tym przyk ladzie wykonania rurowy element z tworzywa sztucz- nego tak ze mo ze zawiera c stref e o zredukowanej zewn etrznej srednicy, gdzie znajduje si e mankiet. Na jednym lub obydwu ko ncach mankietu zastosowany mo ze zosta c obkurczaj acy pier scie n, mocuj a- cy mankiet do rurowego elementu. Po lozenie kurczliwego materia lu w czesci o mniejszej srednicy minimalizuje ryzyko ze slizgiwania si e kurczliwego obkurczaj acego materia lu z ko nców mankietu w miar e jego rozszerzania si e, gdy z uniemo zliwia c to b edzie oparcie si e o cz esc o wi ekszej srednicy rurowego elementu, który b edzie utrzymywa l go w miejscu. Ponadto nadmuchiwanie mankietu do stosunkowo niskich ci snie n tak ze zapewnia to, a zeby materia l obkurczaj acy utrzymywa l mankiet przymocowany do rurowego elementu. Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przyk ladach wykonania na rysunku, na którym fig. 1a przedstawia rurk e dotchawiczn a znan a ze stanu techniki, fig. 1b - powi ekszony przekrój wzd lu z linii 1B - 1B rurki dotchawicznej przedstawionej na fig. 1a, fig. 2a i 2b - wykresy zale zno sci ci snienia od obj e- to sci wyst epuj acych w stanie techniki, fig. 3a - rurk e dotchawiczn a wed lug wynalazku, fig. 3b - po- wi ekszony widok z boku w przekroju obszaru o mniejszej srednicy w rurce dotchawicznej wed lug wy- nalazku, fig. 4 - widok z boku w przekroju strefy o mniejszej srednicy ze wzmocnion a rurk a w alterna- tywnym przyk ladzie wykonania rurki dotchawicznej wed lug wynalazku, fig. 5 - widok z boku w przekro- ju strefy o mniejszej srednicy z teksturowan a zewn etrzn a powierzchni a w innym alternatywnym przy- k ladzie wykonania rurki dotchawicznej wed lug wynalazku, fig. 6 - widok z boku w przekroju strefy o mniejszej srednicy w innym alternatywnym przyk ladzie wykonania rurki dotchawicznej wed lug wyna- lazku, w którym mankiet jest przymocowany do rurki poza obszarem o mniejszej srednicy, fig. 7a - 7c - sposób wed lug wynalazku wzd lu znego wst epnego rozci agania materia lu mankietu w trakcie mocowa- nia mankietu do rurki dotchawicznej, fig. 8a - widok w przekroju jednego przyk ladu wykonania rurki dotchawicznej wed lug wynalazku, przy czym przekrój wykonano w kierunku linii 9 - 9 przedstawionej na fig. 3a, fig. 8b - widok w przekroju rurki z elastycznego materia lu zastosowanej do wykonania man- kietu dla rurki przedstawionej na fig. 8a, przy czym ten elastyczny materia l jest obwodowo rozci agany w trakcie formowania mankietu, a fig. 9 - widok w przekroju wzd lu z linii 9 - 9 na fig. 3b, alternatywnego przyk ladu wykonania rurki dotchawicznej wed lug wynalazku, posiadaj acej mimo srodowy kana l po- wietrzny. Na fig. 3a przedstawiono dotchawiczn a rurk e 19 zbudowan a wed lug wynalazku. Rurka dotcha- wiczna 19 zawiera wydrazon a rurk e lub rurowy element 19a oraz balonik lub mankiet 20, zamontowa- ny w pobli zu dalszego ko nca rurowego elementu 19a. Ponadto w rurce dotchawicznej 19 zarówno rurowy element 19a jak i mankiet 20 wykonane s a z silikonu. Twardo sc silikonu zastosowanego do wykonania rurowego elementu 19a mo ze wynosi c oko lo 80 Shore A. Rurowy element 19a mo ze mie c d lugo sc oko lo 30 - 40 cm dla rozmiarów osób doros lych. Zastosowanie silikonowego mankietu 20 jest korzystne, gdy z, jak ju z wspomniano wcze sniej, si- likon nie wykazuje alergicznego dzia lania, jak ma to miejsce w przypadku lateksu, a tak ze silikon od- znacza si e d lu zsz a zywotno scia ni z lateks. Zastosowanie silikonu u latwia mocowanie mankietu 20 do rurowego elementu 19a, gdy z w technice dobrze s a znane sposoby klejenia silikonu do silikonu. Tak- ze, jak ju z wspomniano powy zej, wymiary rurowego elementu 19a oraz mankietu 20 s a tak dobrane, a zeby korzystnie dostarcza ly odpowiedni strumie n powietrza do p luc pacjenta w trakcie wentylacji przerywanym ci snieniem dodatnim (IPPV), zapewniaj ac, i z mankiet 20 osi agnie swoje ci snienie plate- au przed utworzeniem obwodowej styczno sci z wewn etrzn a wy sció lk a tchawicy. Zgodnie z tym co powiedziano, dotchawiczna rurka 19 u latwia pomiar ci snienia sluzówkowego i ponadto u latwia unikn ac nadmiernych ci snie n sluzówkowych. Zastosowanie silikonowego mankietu 20 daje tak ze lepsz a szczelno sc z tchawic a i eliminuje powstawanie zmarszczek i mikro-przecieków zwi azanych z nieela- stycznymi mankietami.PL 203 659 B1 7 W dotchawicznej rurce 19 mankiet 20 przymocowany jest do rurowego elementu 19a w strefie 32 o mniejszej srednicy. Oznacza to, i z w strefie 32 zewn etrzna srednica rurowego elementu 19a jest zredukowana w porównaniu do zewn etrznej srednicy w innych cz esciach rurowego elementu 19a. Na fig. 3b przedstawiono powi ekszony widok strefy 32 o mniejszej srednicy. Zgodnie z tym co pokazano, zewn etrzna srednica strefy 32, OD1, jest zredukowana od zewn etrznej srednicy pozosta lej cz esci rurowego elementu 19a, OD2. Dla kontrastu, wewn etrzna srednica ID rurowego elementu 19a (lub srednica kana lu powietrznego) jest zasadniczo sta la od bli zszego ko nca do dalszego ko nca rurowego elementu 19a. W wyniku ró znicy zewn etrznych srednic grubosc T1 scianki rurowego elementu 19a w strefie 32 jest mniejsza ni z grubo sc T2 scianki pozosta lej cz esci rurowego elementu 19a. W sciance rurowego elementu 19a w obszarach, gdzie grubo sc sciany wynosi T2 (to jest w obszarach poza stre- f a 32 o mniejszej srednicy) znajduje si e pompuj acy przewód 30. Zgodnie z tym co pokazano, mankiet 20 przymocowany jest do rurowego elementu 19a na kra ncach strefy 32 w punktach 24 i 26 (to znaczy punkty 24 i 26 s asiaduj a ze z laczami pomi edzy stre- f a 32 a innymi cz esciami rurki poza stref a 32). Zazwyczaj dla rurki dotchawicznej rozmiaru osoby do- ros lej odleg lo sc pomi edzy monta zowymi punktami 24 i 26 wynosi od trzech do pi eciu cm. Tak ze z wn etrza pompuj acego przewodu 30 wychodzi stosunkowo krótka sztywna przed lu zaj aca rurka 36, poprzez punkt 24 monta zu mankietu, do wn etrza obj eto sci mankietu 20. Zgodnie z tym co powiedzia- no, nadmuchiwanie i opró znianie mankietu 20 mo ze by c kontrolowane przez zród lo powietrza, na przyk lad strzykawk e po laczon a z bli zszym ko ncem pompuj acego przewodu 30 (w pobli zu bli zszego ko nca rurowego elementu 19a). Ze wzgl edu na to, ze rurowy element 19a wykonany jest z silikonu, grubo sc sciany rurki T2 jest wi eksza ni z by loby to wymagane, gdyby rurowy element wykonany by l z bardziej sztywnego materia lu, takiego jak na przyk lad polichlorek winylu. Zgodnie z powy zszym, dla danej wewn etrznej srednicy ID, zewn etrzna srednica OD2 rurowego elementu 19a jest wi eksza ni z zewn etrzna srednica, która by laby wymagana, gdyby element 19a wykonany by l z polichlorku winylu. Wi eksza zewn etrzna srednica OD2 rurowego elementu 19a utrudnia zapewnienie tego, a zeby mankiet przymocowany do rurowego ele- mentu 19a osi agn al swoje ci snienie plateau przed utworzeniem obwodowej styczno sci z wewn etrzn a wy sció lk a tchawicy. Jednak ze w celu skompensowania zwi ekszonej zewn etrznej srednicy rurki, co jest konsekwencj a zastosowania silikonu do wytworzenia rurowego elementu 19a, rurowy element 19a posiada stref e 32 o mniejszej srednicy. Przymocowanie mankietu 20 do strefy 32 o mniejszej srednicy zwi eksza wielko sc rozszerzenia si e mankietu przed utworzeniem przeze n obwodowej styczno sci z wewn etrzn a wy sció lk a tchawicy i dzi eki temu u latwia zagwarantowanie osi agni ecia przez mankiet 20 jego ci snienia plateau przed utworzeniem tego rodzaju obwodowej styczno sci. W jednym przyk ladzie wykonania rurki dotchawicznej w rozmiarze doros lym, wewn etrzna sred- nica ID rurowego elementu 19a wynosi oko lo 7 mm, grubo sc scianki T2 wynosi oko lo 1,6 mm, grubo sc scianki T1 w strefie 32 wynosi oko lo 1,0 mm, zewn etrzna srednica OD1 rurowego elementu 19a w strefie 32 wynosi oko lo 9 mm, za s zewn etrzna srednica OD2 wi ekszej cz esci rurowego elementu 19a wynosi oko lo 10,25 mm. Ci snienie plateau mankietu 20 wynosi oko lo 30 do oko lo 35 cm s lupa wody i osi agane jest, gdy srednica mankietu jest mniejsza ni z najmniejsza oczekiwana srednica tchawicy doros lego cz lowieka (na przyk lad mniejsza ni z oko lo 1,5 cm). W jeszcze innym przyk ladzie wykonania rurki dotchawicznej w rozmiarze doros lym wewn etrzna srednica ID rurowego elementu 19a wynosi oko lo 8 mm, grubo sc scianki T2 wynosi oko lo 1,6 mm, grubosc scianki T1 w strefie 32 wynosi 1,12 mm, zewn etrzna srednica OD1 rurowego elementu 19a w strefie 32 wynosi oko lo 10,25 mm, za s zewn etrzna srednica OD2 wi ekszej cz esci rurowego elemen- tu 19a wynosi oko lo 11,25 mm. Ponownie, ci snienie plateau mankietu 20 wynosi oko lo 30 do 35 cm s lupa wody i osi agane jest, kiedy srednica mankietu jest mniejsza ni z najmniejsza oczekiwana sredni- ca tchawica doros lego cz lowieka (na przyk lad mniej ni z oko lo 1,5 cm). Jak zauwa zono powy zej, pompuj acy przewód 30 znajduje si e w sciance rurowego elementu 19a w obszarach, w których grubo sc scianki wynosi T2 (to znaczy w obszarach znajduj acych si e poza stref a 32 o mniejszej srednicy). Obecno sc pompuj acego przewodu 30 w sciance rurowego elementu 19a jest jedn a w la sciwo sci a rurki dotchawicznej 19, która ogranicza minimaln a grubo sc sciany. Korzystnie, pompuj acy przewód 30 nie rozci aga si e poza stref e 32 o mniejszej srednicy, na przyk lad biegnie od bli zszego ko nca rurowego elementu 19a do strefy 32 o mniejszej srednicy. We wn etrzu pompuj acego przewodu 30 znajduje si e stosunkowo krótka sztywna przed lu zaj aca rurka 36, która biegnie poprzez punkt 24 monta zu mankietu, stwarzaj ac laczno sc umo zliwiaj ac a przep lyw p lynu pomi edzy pompuj a- cym przewodem 30 a wn etrzem mankietu 20.PL 203 659 B1 8 Je zeli grubo sc sciany T1 strefy 32 o mniejszej srednicy jest zbyt ma la, ci snienie wewn atrz man- kietu 20 (które jest obwodowo przy lo zone do zewn etrznej sciany strefy 32 i w efekcie tego zgniata stref e 32 do wewn atrz), mo ze by c wystarczaj ace do spowodowania zapadni ecia si e strefy 32 o mniej- szej srednicy. Takie zapadni ecie si e dowolnej cz esci rurowego elementu 19a jest oczywi scie niepo za- dane, gdy z mo ze zablokowa c kana l powietrzny tworzony przez rurk e dotchawiczn a, uniemo zliwiaj ac prawid low a wentylacj e p luc. Jednym ze sposobów zapobiegania tego rodzaju zapadni eciu jest wyko- nanie mankietu 20 z silikonu o twardo sci wynosz acej oko lo 10 Shore A. U zycie silikonowego mankietu o takiej twardo sci pozwala na wyst apienie ci snienia plateau o tak niskiej warto sci jak 30 - 35 cm s lupa wody, które to ci snienie nie powoduje uszkodzenia sluzówki tchawicy ani nie pozwala na zapadni ecie sie rurki w normalnych warunkach roboczych. Na fig. 4 zilustrowano inny sposób zapobiegania zapadaniu si e rurowego elementu 19a, a w szczególno sci zapobiegania zapadaniu si e strefy 32 o mniejszej srednicy. Na fig. 4 przedstawiono powi ekszony przekrój, gdy mankiet 20 jest opró zniony, strefy 32 alternatywnego przyk ladu wykonania rurki dotchawicznej 19, zbudowanej wed lug wynalazku. W przyk ladzie wykonania zilustrowanym na fig. 4 w sciank e rurowego elementu 19a jest wbudowany spiralny wzmacniaj acy drut 42 lub inny usztywniaj acy element. Wzmacniaj acy drut 42 nadaje rurowemu elementowi 19a promieniow a wy- trzyma lo sc i zwi eksza jego wytrzyma lo sc na zgniatanie, dzi eki czemu rurowy element 19a nie b edzie zapada c si e podczas nadmuchiwania mankietu 20. Korzystnie wzmacniaj acy drut 42 znajduje si e w pobli zu wewn etrznej powierzchni rurowego elementu 19a. Umieszczenie drutu w tym miejscu u la- twia obecno sc wzmacniaj acego drutu 42 i doprowadzaj acego powietrze pompuj acego przewodu 30 w jednym rurowym elemencie 19a. Wzmacniaj acy drut 42 mo ze rozci aga c si e na ca lej d lugo sci rurowego elementu 19a lub ewentualnie mo ze by c umieszczony tylko w pobli zu strefy 32 o mniejszej srednicy. Nale zy zauwa zy c, ze do wykonania rurowego elementu 19a, zawieraj acego wzmacniaj acy drut 42, zastosowanych mo ze zosta c wiele sposobów wytwarzania. Przyk ladowo wyt loczona mo ze zosta c rurka o mniejszej srednicy (na przyk lad rurka o wewn etrznej srednicy ID równej pozadanej wewn etrz- nej srednicy rurowego elementu 19a i zewn etrznej srednicy mniejszej ni z zewn etrzna srednica OD1 strefy 32), po czym na zewn etrznej powierzchni rurki umieszczony mo ze zosta c wzmacniaj acy drut 42. Nast epnie mo ze zosta c na lozona lub wyt loczona druga rurka na rurce o mniejszej srednicy i wzmac- niaj acym drucie. Ta druga lub zewn etrzna rurka mo ze zosta c podgrzana i sklejona z rurk a o mniejszej srednicy w celu utworzenia pojedynczego rurowego elementu 19a. Nast epnie mo zna uformowa c stre- f e 32 o mniejszej srednicy poprzez usuni ecie materialu z cz esci zewn etrznej powierzchni rurki. Przy- k ladowo strefa 32 mo ze zosta c uformowana poprzez umieszczenie rurowego elementu 19a na tokar- ce i wykrojenie materia lu z czesci zewn etrznej powierzchni rurki. Tego rodzaju techniki wytwarzania mog a zosta c wykorzystane do uformowania strefy 32 o mniejszej srednicy, niezale znie od tego czy w rurk e wbudowany jest wzmacniajacy drut. Na fig. 3b mo zna zauwa zy c, ze rurowy element 19a mo ze zosta c tak wykonany, i z pompujacy przewód 30 pocz atkowo rozci aga si e od bli zszego ko nca elementu 19a do miejsca 30d znajduj acego sie w pobli zu dalszego ko nca rurowego elementu 19a. Zastosowanie tokarki lub innego urz adzenia do wykrojenia materia lu z cz esci elementu 19a formuj ac stref e 32 o mniejszej srednicy, powoduje auto- matyczne polaczenie pompuj acego przewodu 30 ze stref a 32 o mniejszej srednicy w miejscu 30e, o ile z zewn etrznej cz esci rurki usuni eta zostanie ilo sc materia lu wystarczaj aca do ods loni ecia pompu- jacego przewodu 30. Nast epnie, do polaczenia pompuj acego przewodu 30 z wewn etrzn a obj eto sci a mankietu 20 zastosowana mo ze zosta c sztywna rurka 36, zgodnie z tym, co omówiono powy zej. Na fig. 5 przedstawiono powi ekszony przekrój strefy 32 o mniejszej srednicy w stanie, gdy man- kiet 20 jest opró zniony, wed lug innego przyk ladu wykonania rurki dotchawicznej 19 wed lug wynalaz- ku. Zgodnie z tym co pokazano, zewn etrzna powierzchnia rurowego elementu 19a w strefie T2 o mniejszej srednicy odznacza si e tekstur a 50 lub szorstko scia. Obecno sc tekstury 50 korzystnie re- dukuje prawdopodobie nstwo tego, ze mankiet 20 ulegnie przyklejeniu do elementu 19a. Nie jest w ogólno sci pozadane, a zeby jakakolwiek cz esc mankietu 20 (inna ni z punkty 24, 26, w których man- kiet 20 jest sklejony z elementem 19a) przywiera la do zewn etrznej powierzchni rurowego ele- mentu 19a, gdy z tego rodzaju sklejenie powoduje generalnie nierównomierne nape lnienie mankietu. Nierównomierne nadmuchanie mankietu 20 jest niepo zadane, gdy z powoduje w ogólno sci powstawa- nie nieoptymalnego uszczelnienia z tchawic a. W jednym korzystnym przyk ladzie wykonania tekstura 50 ma posta c gwintowanej powierzchni (na przyk lad podobnie jak nagwintowanie sruby) i zawiera jeden lub wi eksz a liczb e spiralnych rowków wyci etych w zewn etrznej powierzchni elementu 19a. W jednym przyk ladzie wykonania rowki maj aPL 203 659 B1 9 szeroko sc 0,5 mm i gleboko sc 0,2 mm. Rowki mog a by c wyci ete na przyk lad z wykorzystaniem wyso- kopr edko sciowej tokarki. Jedn a zalet a obecno sci tekstury 50 w postaci spiralnego rowka jest to, ze tekstura ta szybko i równomiernie rozprowadza powietrze wprowadzane z pompuj acego przewodu 30 na ca la wewn etrzn a powierzchni e mankietu i dzi eki temu przyczynia si e do jednorodnego nadmuchiwania mankietu 20. Jednak ze nale zy zauwa zy c, ze równie dobrze zastosowane mog a zosta c tekstury 50 inne ni z spiralne rowki. Przyk ladowo tekstura 50 mo ze zawiera c rowki pod lu zne zamiast spiralnych albo te z losowe lub pseudolosowe chropowato sci. Na fig. 6 przedstawiono powi ekszony widok strefy 32 o mniejszej srednicy w stanie, kiedy man- kiet 20 jest opró zniony, jeszcze innego przyk ladu wykonania rurki dotchawicznej 19 wed lug wynalaz- ku. W uprzednio omówionych przyk ladach wykonania punkty 24, 26, w których mankiet 20 jest przy- mocowany do elementu 19a, znajduj a si e w strefie o mniejszej srednicy (to znaczy w punktach 24, 26 znajduj acych si e tam, gdzie zewn etrzna srednica rurowego elementu 19a wynosi OD1). Jednak ze, zgodnie z tym co pokazano na fig. 6, po lo zenia punktów 24, 26 mog a znajdowa c si e poza stref a 32 (to znaczy punkty 24, 26 mog a znajdowa c si e tam, gdzie zewn etrzna srednica elementu 19a wynosi OD2). W tym przyk ladzie wykonania wyeliminowa c mo zna pó lsztywn a przed lu zaj ac a rurk e 36 (przedstawio- n a na przyk lad na fig. 3b). Przyk lad wykonania zilustrowany na fig. 6 mo ze zosta c zastosowany wte- dy, gdy materia l wykorzystany do uformowania mankietu 20 jest wst epnie rozci agany, zgodnie z tym, co omówiono bardziej szczegó lowo poni zej. Mo ze by c po zadane dopasowanie strefy 32 o mniejszej srednicy, a w miar e mo zno sci cz esci elementu 19a s asiaduj acego ze stref a 32, w celu uzyskania elementu 19a o g ladkiej powierzchni dla zminimalizowania podra znienia naturalnych dróg oddechowych pacjenta w trakcie wk ladania i wyjmo- wania rurki dotchawicznej 19. Przyk ladowo w przyk ladzie wykonania zilustrowanym na fig. 6, ze- wn etrzna srednica rurki dotchawicznej 19 mo ze nieco wzrasta c w punktach 24, 26 zaburzaj ac tym samym lub tworz ac „uskok" w g ladkiej zewn etrznej powierzchni elementu 19a. W celu wyeliminowania tego uskoku mo ze by c po zadane usuni ecie niewielkiej cz esci zewnetrznej powierzchni elementu 19a w punktach 24, 26, tak i z wtedy, gdy mankiet 20 jest zamocowany, zewn etrzna powierzchnia rurki dotchawicznej 19 jest g ladka i nie zawiera schodkowej powierzchni w punktach 24, 26. Podobnie w przyk ladach wykonania zilustrowanych na fig. 3b, 4 i 6 mo ze by c po zadane sciecie zewn etrznej powierzchni rurowego elementu 19a w s asiedztwie strefy 32, uzyskuj ac p lynn a zmian e zewn etrznej srednicy, zamiast schodkowej. Zgodnie z tym co powiedziano wy zej, obecno sc strefy 32 powi eksza wielko sc mo zliwego roz- szerzenia si e mankietu 20 i tym samym zwi eksza prawdopodobie nstwo tego, ze mankiet 20 osi agnie swoje ci snienie plateau przed utworzeniem obwodowej styczno sci z wewn etrzn a wy sció lk a tchawicy. Zgodnie z tym co powiedziano, obecnosc strefy 32 o mniejszej srednicy u latwia dokonanie pomiaru cisnienia sluzówkowego i ponadto u latwia unikni ecie nadmiernych ci snie n sluzówkowych, gdy z ci snie- nie sluzówkowe generowane przez silikonowy mankiet mo ze by c mierzone z wykorzystaniem proce- dury omówionej powy zej w nawi azaniu do fig. 2b. Innym sposobem zwi ekszenia prawdopodobie nstwa tego, i z mankiet 20 osi agnie swoje ci snienie plateau przed utworzeniem obwodowej styczno sci z we- wn etrzn a wy sció lk a tchawicy, jest wst epne rozci agni ecie mankietu 20 przed zamontowaniem go na rurowym elemencie 19a, dzi eki czemu materia l mankietu znajdowa l si e b edzie w stanie rozci agni etym (to znaczy poza swoimi naturalnymi wymiarami spoczynkowymi) nawet wtedy, gdy mankiet b edzie ca lkowicie opró zniony. Tego rodzaju rozci agni ecie lub wst epne rozci agni ecie zmniejsza dodatkow a wielko sc rozci agni ecia, jakiej ulec musi mankiet przed osi agni eciem ci snienia plateau. Istnieje ograni- czenie wst epnego rozci agni ecia mankietu. Je zeli mankiet zostanie wst epnie rozci agni ety zbyt mocno, to nie bedzie zdolny do bezpiecznego rozszerzenia si e do prawid lowej srednicy. Ponadto, je zeli w mankiecie stosowany jest dodatkowy materia l mankietu, to aby mankiet móg l rozszerzy c si e do odpowiedniej srednicy, punkty po laczenia mocuj ace mankiet do rurki mog a znajdowa c si e zbyt daleko. Zgodnie z obecn a wiedz a, procentowe rozci agniecie po zadane dla mankietu wynosi pomi edzy 50 a 100 procent. Oznacza to, ze je zeli mankiet o d lugo sci liniowej wynosz acej 3 cm zostanie rozci agni e- ty do 6 cm, wówczas rozci agni ecie b edzie wynosi lo 100 procent. Pomimo, i z rozci agni ecie jest wyra z- nie po zadane, to nadmierne rozci agni ecie mo ze spowodowa c zmniejszenie zywotno sci mankietu, a zatem optymalna wielko sc rozci agni ecia przy projektowaniu wymaga rozwa zenia zywotno sci mankietu. W jednym ze sposobów rozci agania mankietu przed jego ko ncowym zamontowaniem, mankiet, którym mo ze by c rurowy odcinek elastycznego materia lu, mo ze zosta c montowany na rurowym ele- mencie 19a w stanie nierozci agni etym, a nast epnie nadmuchany. Nadmuchiwany mankiet jest na- st epnie ci agni ety osiowo wzd lu z elementu 19a w celu podwini ecia cz esci mankietu na sobie, tak a ze-PL 203 659 B1 10 by ta cz esc mankietu zosta la „podwojona". Ta czes c mankietu, która zosta la podwojona jest nast epnie mocowana do rurki. Dzi eki temu mankiet jest montowany na elemencie 19a w stanie rozci agni etym. Powoduje to zwi ekszenie prawdopodobie nstwa osi agni ecia ci snienia plateau zanim mankiet utworzy obwodow a stycznosc z wewn etrzn a wy sció lk a tchawicy. Wst epne rozci agni ecie mankietu zmniejsza tak ze ryzyko sklejania si e mankietu z rurk a. Na fig. 7a - 7c zilustrowano skrótowo sposób wst epnego rozci agania mankietu 20. Zgodnie z tym co pokazano na fig. 7a, materia l mankietu 20 jest pocz atkowo po laczony z elementem 19a i nadmuchany. W tym momencie lewy koniec mankietu jest przymocowany do elementu 19a w punk- cie 26, za s prawy koniec mankietu jest przymocowany do elementu 19a w punkcie 21. Zgodnie z tym co pokazano na fig. 7b, mankiet jest nast epnie ci agni ety w prawo, co powoduje rozci agni ecie materia- lu mankietu. Ten etap rozci agania materia lu mankietu poprzez ci agni ecie go w prawo, zgodnie z tym co pokazano na fig. 7b, powoduje „podwojenie" ca lego materia lu mankietu znajduj acego si e na prawo od punktu 21 mocowania. Zgodnie z tym, co zilustrowano na fig. 7c, mankiet jest nast epnie zgniatany do wewn atrz w kierunku elementu 19a, w wyniku czego prawy koniec mankietu dotyka elementu 19a w punkcie 24. Prawy koniec materia lu mankietu jest nast epnie mocowany do elementu 19a w punkcie 24. Powoduje to w rezultacie, i z ca ly materia l mankietu znajduj acy si e pomi edzy punktami 24 i 26 jest wzd lu znie wst epnie rozci agni ety. Dla wygody ilustracji strefa 32 o mniejszej srednicy nie zosta la poka- zana na fig. 7a - 7c, jednak ze nale zy zauwa zy c, ze zilustrowane tam etapy mog a zosta c wykonane w taki sposób, a zeby mankiet 20 ulokowany by l wewn atrz strefy 32. Sposób opisany powy zej w nawi azaniu do fig. 7a - 7c powoduje wzd lu zne wst epne rozci agni e- cie materia lu mankietu przed zamontowaniem mankietu 20 na rurowym elemencie 19a. Alternatywnie do wzd lu znego rozci agni ecia, materia l mankietu mo ze zosta c tak ze rozci agni ety obwodowo przed zamontowaniem mankietu 20 na elemencie 19a. Na fig. 8a i 8b zilustrowano tego rodzaju wst epne obwodowe rozci agni ecie. Na fig. 8a przedstawiono przekrój elementu 19a rurki dotchawicznej wed lug wynalazku, przy czym przekrój wykonano w ogólnym kierunku linii 9 - 9 na fig. 3b. Na fig. 8a okr ag opisany jako 19a oznacza zewn etrzny obwód wi ekszej cz esci rurowego elementu 19a (której ze- wn etrzna srednica wynosi OD2), przerywany okr ag opisany jako 32 oznacza zewn etrzny obwód strefy 32 o mniejszej srednicy elementu 19a (którego zewn etrzna srednica wynosi OD1), za s okr ag wewn atrz strefy 32, którego srednica opisana zosta la symbolem ID, oznacza wewn etrzny kana l lub kana l po- wietrzny, który biegnie od bli zszego ko nca do dalszego ko nca rurowego elementu 19a. Na fig. 8b okr ag opisany jako 20 oznacza rurk e z elastycznego materia lu w przekroju poprzecznym wykonanym w generalnie tym samym kierunku co przekrój poprzeczny z fig. 8a, która wykorzystana zostanie do wykonania mankietu 20. Dla wygody ilustracji na fig. 8a nie zosta l pokazany pompuj acy przewód 30. Zgodnie z tym co pokazano, gdy materia l mankietu znajduje si e w naturalnym, nierozci agni etym sta- nie spoczynkowym, jego srednica jest mniejsza ni z srednica strefy 32. Tak wi ec na lo zenie materia lu mankietu na element 19a i umieszczenie go w strefie 32 korzystnie powoduje wst epne obwodowe rozci agni ecie materia lu mankietu. Nale zy zauwa zy c, ze materia l mankietu mo ze zosta c wst epnie roz- ciagni ety zarówno obwodowo jak i wzd luznie. Na fig. 8a przedstawiono pompuj acy przewód (którego srednica wynosi ID), który jest wspó lo- siowo usytuowany we wn etrzu elementu 19a. Jednak ze mo ze by c korzystne takie uformowanie prze- wodu, a zeby znajdowa l si e on we wn etrzu elementu 19a mimo srodowo. Na fig. 9 przedstawiono przy- k lad takiego mimo srodowo usytuowanego przewodu pompuj acego. Mimosrodowe po lo zenie umo zli- wia latwiejsze wygi ecie elementu 19a na cz esci rurki o zwi ekszonej grubo sci. Mimo srodowe po lozenie mo ze pomóc w zredukowaniu ci snienia dzia laj acego na tchawic e, gdy rurka dotchawiczna 19 znajduje sie na swoim miejscu. Podobnie jak na fig. 8a, dla wygody ilustracji, na fig. 9 nie pokazano pompuj a- cego przewodu 30. Zgodnie z tym co powiedziano wy zej, rurowy element 19a jest korzystnie wykonany z silikonu. Jednak ze zastosowane mog a zosta c tak ze inne materia ly. W szczególno sci mo ze by c korzystne wy- konanie elementu 19a z materia lu, który jest twardszy ni z silikon, na przyk lad z polichlorku winylu. U zycie twardszego materia lu, takiego jak na przyk lad polichlorek winylu, pozwala na zredukowanie zewn etrznej srednicy OD1 elementu 19a poza stref a 32 w porównaniu do srednicy dla rurki silikono- wej. W jednym przyk ladzie wykonania strefa 32 o mniejszej srednicy formowana jest w elemencie 19a z polichlorku winylu poprzez zmniejszenie zewn etrznej srednicy o 10% na d lugo sci rurki, na której zamontowany jest mankiet. Zgodnie z tym co powiedziano wy zej, laczenie silikonowego mankietu 20 z elementem 19a z polichlorku winylu jest trudniejsze ni z klejenie silikonowego mankietu z silikonow a rurk a. Jednak zePL 203 659 B1 11 do po laczenia silikonowego mankietu 20 z elementem 19a wykonanym z polichlorku winylu zastoso- wany mo ze zosta c materia l obkurczaj acy. Materia l obkurczaj acy mo ze mie c na przyk lad posta c cylin- dra lub pier scienia, który jest obkurczany na obydwu materia lach, utrzymuj ac mankiet 20 na elemen- cie 19a. Gdy do zwi azania mankietu 20 z elementem 19a zastosowany zostanie materia l obkurczaj a- cy, to mankiet 20 mo ze mie c tendencj e do zwijania si e lub slizgania w kierunku pod lu znym, gdy man- kiet b edzie nadmuchiwany. Przyk ladowo, nawi azuj ac do fig. 3b, w punkcie 24 mankiet 20 mo ze mie c tendencj e do rolowania si e lub slizgania w lewo (w kierunku bli zszego ko nca rurki dotchawicznej 19) podczas nadmuchiwania. Jedn a z zalet ulokowania punktów 24, 26 we wn etrzu strefy 32 o mniejszej srednicy jest to, ze wszelkie rolowanie lub slizganie si e spowoduje oparcie si e materia lu obkurczaj a- cego w grubszej cz esci elementu 19a (to znaczy tam, gdzie grubo sc sciany wynosi T2) i to oparcie powoduje utrzymanie materia lu obkurczaj acego na swoim miejscu. Ponadto ze wzgl edu na to, ze materia l obkurczaj acy przydaje grubo sci, zatem mo ze on zosta c wykorzystany do zminimalizowania lub wyeliminowania „uskoku" lub szorstko sci na z laczu strefy 32 z pozostala czesci a elementu 19a. Zgodnie z tym mo ze by c korzystne, a zeby punkty 24, 26 znajdowa ly si e na kra ncach strefy 32, po to a zeby punkty 24, 26 opiera ly si e o grubsz a czes c elementu 19a. Jednak ze, zgodnie z tym co pokaza- no na fig. 6, mo ze by c tak ze korzystne, a zeby punkty 24, 26 znajdowa ly si e poza stref a 32. Ewentual- nie mo zliwe jest tak ze, a zeby jeden z punktów 24, 26 znajdowa l si e wewn atrz strefy 32, za s drugi poza ni a. Ponadto lub alternatywnie wobec u zycia materia lu obkurczaj acego, do po laczenia mankietu 20 z rurowym elementem 19a mo zna zastosowa c inne sposoby, takie jak na przyk lad zgrzewanie lase- rowe, zgrzewanie termiczne lub zastosowanie spoiw. Jednak ze u zycie materia lu obkurczaj acego jest korzystne przy laczeniu silikonowego mankietu z rurk a z polichlorku winylu, za s inne techniki takie jak zgrzewanie s a korzystne przy laczeniu silikonowego mankietu z rurk a z silikonu. Zadaniem powy zszego opisu jest przedstawienie reprezentatywnego przyk ladu wykonania rurki wed lug wynalazku zdefiniowanej w zastrze zeniach patentowych. W ujawnionej wy zej rurce dotcha- wicznej dokonane mog a zosta c zmiany bez odchodzenia od zakresu wynalazku okre slonego w za- strze zeniach. Ca ly przedstawiony wy zej i zilustrowany na rysunku opis winien by c interpretowany jako ilustracja, nie za s jako ograniczenie. Przyk ladowo, o ile rurki dotchawiczne zosta ly omówione szcze- gó lowo, to nale zy rozumie c, i z niniejszy wynalazek mo ze zosta c zastosowany tak ze do rurek trache- ostomijnych. Jako takie, wydr azone rurki lub rurowe elementy rurki dotchawicznej wed lug wynalazku nie musz a by c idealnymi cylindrami o jednorodnym przekroju poprzecznym na ca lej swojej d lugo sci. Przeciwnie, rurowe elementy mog a zawiera c uformowane wst epnie wygi ecia lub k aty (na przyk lad w rurce tracheostomijnej). Tak ze zewn etrzna srednica rurowych elementów nie musi by c sta la w stre- fie o mniejszej srednicy lub poza t a stref a. Jednak ze zewn etrzna srednica przynajmniej cz esci strefy o mniejszej srednicy b edzie w ogólno sci mniejsza ni z zewn etrzna srednica cz esci rurowego elementu w s asiedztwie strefy o mniejszej srednicy. Tak ze pomimo tego, ze przedstawiono i omówiono indywi- dualnie kilka ró znych sposobów i struktur (na przyk lad teksturowana zewn etrzna powierzchnia, ele- ment wzmacniaj acy, wst epne rozci aganie), to nale zy zauwa zy c, i z moga by c one stosowane oddziel- nie lub w polaczeniu. Przyk ladowo rurka dotchawiczna wed lug wynalazku mo ze zawiera c wzmacnia- jacy drut, stref e o mniejszej srednicy posiadaj ac a teksturowan a zewn etrzn a powierzchni e oraz wst ep- nie rozci agni ety mankiet. PL