PL203303B1 - Zespół do mocowania płyt, zwłaszcza elewacyjnych do ścian budynków i/lub budowli - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół do mocowania płyt, zwłaszcza elewacyjnych do ścian budynków i/lub budowli.

Z polskiego opisu patentowego nr 172761 znany jest zespół do mocowania pł yt elewacyjnych na budowlach płytowych, zwłaszcza płyt elewacyjnych, sytuowanych na warstwie izolacyjnej płyt budowlanych. Zespół do mocowania płyt elewacyjnych na budowlach płytowych, charakteryzuje się tym, że stanowi go stożkowa część metalowa umieszczona w przeciętej tulei cylindrycznej sytuowana w przelotowym otworze płyty elewacyjnej i ślepym otworze płyty budowlanej. Zespół może posiadać element zamykający otwór w płycie elewacyjnej. Stożkowa część metalowa i tuleja są ze stali wysoko-jakoś ciowej. Zespół do mocowania płyt elewacyjnych na budowlach płytowych, w innej postaci wykonania charakteryzuje się tym, że stanowi go stożkowa część metalowa posiadająca na swych końcach stożkowe odcinki, zbieżne w kierunku zewnętrznym, z których każdy jest umieszczony w przeciętej tulei cylindrycznej, przy czym jeden odcinek stożkowy wraz z tuleją jest umieszczony w otworze ślepym płyty budowlanej, a drugi w otworze przelotowym płyty elewacyjnej i izolacji. Zespół może posiadać element zamykający otwór w płycie elewacyjnej, a tuleja i stożkowa część metalowa są ze stali wysoko-jakościowej. Tuleja sytuowana w pł ycie elewacyjnej moż e być również z tworzywa sztucznego.

Znany zespół do mocowania płyt elewacyjnych wprawdzie wymaga małego nakładu pracy i daje jednocześ nie wysoki stopień pewnoś ci, ale wentylacja między pł ytą budowlaną a płytą elewacyjną nie jest możliwa z uwagi na bezpośrednie przyleganie płyty elewacyjnej do warstwy izolacji, przez co płyta budowlana i tym samym ściana budynku ulegają zawilgoceniu. Dla uzyskania równej powierzchni elewacji należy najpierw uzyskać równą powierzchnię płyt budowlanych pokrytych warstwą izolacji. Po wykonaniu elewacji nie możliwa jest rektyfikacja jej powierzchni. Przy rozbiórce budynku zespół do mocowania ulega przeważnie zniszczeniu oraz dość często demontowana płyta elewacyjna.

Z polskiego opisu patentowego nr 168685 znana jest również konstrukcja noś na elewacji budynku przeznaczona do montażu okien lub innych płyt, zawierająca dwa zespoły, przy czym pierwszy zespół tworzy pionowy, pusty w środku, słup mający pionowe boki oraz ukształtowany pionowy występ wystający z jednego z boków, natomiast drugi zespół tworzą poziome, puste w ś rodku, poprzeczne belki mają ce cztery, parami prostopadłe do siebie, boki oraz ukształ towany poprzeczny boczny występ wystający z jednego z boków, tworzący obudowane gniazdo wyposażone w element mocujący dla przesuwnego pręta ryglowego wykonującego ruch posuwistozwrotny w kierunku wzdłużnym względem występu słupa, charakteryzujący się tym, że element kotwiący, na którym są oparte boki poprzecznej belki posiadającej wycięcie jest przymocowany od zewnątrz do płaskiego boku słupa, zaś pręt ryglowy jest oparty o występ słupa, do którego jest przymocowany ogranicznik. Pionowy, metalowy ogranicznik jest przymocowany do występu za pomocą dociskowego elementu i termoizolacyjnego elementu. Pionowy ogranicznik z tworzywa sztucznego jest przymocowany do występu za pomocą dociskowego elementu. Poziomy ogranicznik metalowy jest przymocowany do występu poprzecznej belki za pomocą dociskowego elementu. Element kotwiący jest przymocowany do słupa złożonego z dwóch oddzielnych części. Pionowy metalowy ogranicznik składa się z dwóch oddzielnych elementów, przy czym element posiada wgłębienie, w którym jest umieszczona uszczelka do zamocowania płyty szklanej. Pionowy ogranicznik z tworzywa sztucznego składa się z dwóch elementów, przy czym jeden element jest połączony z kształtownikiem posiadającym wgłębienie, w którym jest umieszczona uszczelka oraz płyta szklana. Element kotwiący w innym wykonaniu jest przymocowany do słupa posiadającego trzy boki prostoliniowe, w przekroju poprzecznym, przy czym pierwszy bok i drugi bok ustawione są względem siebie pod kątem prostym, natomiast końce trzeciego boku są połączone z dwoma bokami za pomocą kształtowników. Element kotwiący jest przymocowany do słupa, którego trzy boki ustawione są parami pod kątem prostym względem siebie, zaś na dwusiecznej kąta wewnętrznego zawartego pomiędzy płytami szklanymi, znajduje się ścianka działowa zakończona rozwidleniem oraz kształtownik łączący boki słupa z rozwidleniem i posiadający wgłębienia. Wycięcie jest w obu poprzecznych belkach ustawionych względem siebie pod kątem ostrym utworzonym pomiędzy pierwszym bokiem jednej belki poprzecznej i trzecim bokiem drugiej belki poprzecznej, a pomiędzy tymi dwiema belkami poprzecznymi jest umieszczony łącznik składający się z dwóch kształtowników połączonych ze sobą przegubem umieszczonym od strony

PL 203 303 B1 styku ścian belek, przy czym łącznik ten po przeciwnej stronie przegubu ma kształt łukowy, a obie części łukowe są wykonane na zakładkę.

Znane i często wykonywane zespoły elementów do mocowania płyt fasady mają konsole ścienne o przekroju w kształcie L lub U. Konsole te, po przymocowaniu do ściany kopiują nierówności powierzchni podkładowej ściany i wymagają dla osiągnięcia pożądanej równości elewacji, deformacji. W praktyce niezwykle trudno jest dobrać odpowiednią długość ramiona konsoli. Dokonuje się tego metodą prób i błędów, co pociąga za sobą znaczne straty materiału. Wymiana konsoli ściennej wymaga również demontażu konstrukcji fasadowej i konsoli. Znane konsole, znajdują zastosowanie tylko w jednym celu - jako konsole ścienne i nie mogą być użyte do tworzenia innych detali konstrukcyjnych. Połączenie konsoli i słupka nośnego fasady jest trwałe, przez co nie jest możliwa korekta ich położenia bez odkształcenia i uszkodzenia tych elementów. Słupki fasady mają również różne kształty, w zależności od sposobu krytego lub widocznego mocowania płyt elewacyjnych. Elementy mocujące płyty fasady do słupka, nie dają możliwości korekcji położenia płyt. Ponadto mają one zazwyczaj duże rozmiary, co sprzyja gromadzeniu się na nich zanieczyszczeń i tworzeniu się zacieków na fasadzie. Wytyczenie na ścianach nie jest w osiach szczelin przyszłego obłożenia płytami elewacyjnymi. Przy montażu obłożenia używa się silikonu lub innej masy lepiącej, która traci z upływem czasu swoje właściwości mechaniczne. Kształt elementów widocznego mocowania płyt elewacyjnych jest powierzchniowo duży i dochodzi do ściekania zanieczyszczeń po fasadzie. Te zanieczyszczenia osadzają się na powierzchni widocznego mocowania i są zmywane wodą deszczową, wytwarzając na elewacji zacieki. Fasadowe słupki są przeznaczone tylko do swego celu bez możliwości użycia ich do innych technicznych fasadowych detali. Płyty elewacyjne obłożenia mają minimalną możliwość pozycjowej rektyfikacji co jest przyczyną niejednolitości szczelin między płytami elewacyjnymi.

Przy montażu znanego zespołu do mocowania płyt elewacyjnych wymagana jest w praktyce deformacja ramienia konsoli dla uzyskania żądanej pozycji płyty elewacyjnej obłożenia ściany oraz często nadstawiania ramienia konsoli różnymi elementami. Wymiana konsoli ściennej jest połączona z demontażem konstrukcji nośnej elewacji i konsoli ściennej. Połączenie trwałe konsoli ściennej i słupka nośnego fasady prowadzi do niedokładności przy montażu, wytyczaniu i wierceniu otworu dla kołka rozporowego kotwiczenia i następnie deformacji konsoli ściennej, obniżenia wydajności przy montażu oraz jakości prac montażowych. Obłożenie płytami elewacyjnymi na zewnętrznej stronie jest zanieczyszczone materiałami do lepienia od rąk pracowników, a wyczyszczenie ich powierzchni jest trudne.

Zagadnieniem technicznym wymagającym rozwiązania jest opracowanie konstrukcji zespołu do mocowania płyt, zwłaszcza elewacyjnych do ścian budynków i/lub budowli dającej możliwość łatwej regulacji ich wzajemnego położenia względem siebie oraz pozwalających na uzyskanie jednolitej, równej powierzchni elewacji przy ułatwionym jej montażu.

Wytyczone zadanie rozwiązuje zespół do mocowania płyt, zwłaszcza elewacyjnych do ścian budynków i/lub budowli, składający się z konsoli, elementu nośnego fasady oraz elementów mocujących płyty, charakteryzujący się tym, że konsolę tworzy kotew mocowana jednym końcem, rozłącznie za pomocą śruby, do ściany budynku a drugim końcem, połączeniem śrubowym, do wybrania (prowadnicy) w centralnej części ściany kształtownika nośnego konsoli, do którego przeciwległej ściany mocowana jest od spodu, połączeniem śrubowym, druga kotew, przykręcana drugim końcem do kształtownika nośnego fasady. Kotew konsoli ma postać elementu zaopatrzonego w trzy podłużne otwory, dwa znajdujące się na krańcach, oraz jeden otwór w boku elementu. Kształtownik nośny konsoli i kształtownik nośny fasady mają postać pionowego i/lub poziomego słupa, pustego w środku, mającego osiem występów tworzących na jednej ścianie jedno wybranie (prowadnicę) środkowe w centralnej części ściany i dwa wybrania (prowadnice) boczne, przy krawędziach ścian, a na drugiej, przeciwległej ścianie, jedno wybranie (prowadnicę) środkowe w centralnej części ś ciany, przy czym dwie dł u ższe ś ciany kształtowników, w przekroju poprzecznym, są nachylone do siebie pod kątem. Od drugiej strony, do przeciwległej ściany pionowego kształtownika nośnego fasady mocowane są, z prawej i lewej strony, wsporniki zaczepów w postaci elementu posiadają cego wydłużoną część zaopatrzoną na całej długości w równej wielkości występy (zęby) i jeden dłuższy występ końcowy, ramię zakończone zaczepem, dwa występy tworzące ograniczniki dla występu wspornika nośnego fasady oraz ramię odpierające płytę tak, że wydłużona część wspornika skierowana jest zębatą częścią w kierunku konsoli, a ramię wspornika zakończone zaczepem obejmuje dłuższą część ściany kształtownika i jest zaczepione o wy4

PL 203 303 B1 stęp kształtownika nośnego fasady, przy czym wsporniki, lewy i prawy, połączone są ze sobą śrubą z nakrętką przechodzącą przez półokrągłe wycięcia wsporników i umieszczoną w wybraniu (prowadnicy) środkowym pomiędzy występami kształtownika nośnego fasady.

Na wspornikach, od góry, umieszczone są zaczepy płyt w ten sposób, że wydłużone i wygięte na końcu pod kątem ramię zaczepu obejmuje ramię wspornika i przylega wewnętrzną stroną do części zębatej wspornika a w otworze, na pionowej części zaczepu mocowany jest element mocujący do krytego mocowania płyt w postaci śruby z nakładką rozporową w formie okręgu (pierścienia), od którego odchodzą cztery rozszerzające się i zagięte przy końcach pod kątem podpory, które w miejscu załamania wspierają się wewnętrzną stroną na ścięciu główki śruby i zachodzą do wybrania w otworze płyty fasady.

W innym przykł adzie wykonania wynalazku, na wspornikach, od góry, zawieszone są elementy do mocowania płyt w postaci haków opierających się o występy (zęby) wspornika i wspierających płyty od dołu oraz dociskających płyty od góry.

W innym przykładzie wykonania płyty mocowane są bezpośrednio do ramienia wspornika odpierającego płytę za pomocą nitów.

W innym przykł adzie wykonania wynalazku, od drugiej strony, do pionowego kszta ł townika nośnego fasady mocowane są, na śrubach z nakrętką, umieszczonych w wybraniach (prowadnicach) bocznych, przy krawędziach ścian, po prawej i lewej stronie kształtownika nośnego fasady, uchwyty, przy czym pomiędzy płytami mocowane są uchwyty dwustronne w postaci płaskiego elementu z podłużnym otworem i dwuramiennym występem stanowiącym zaczepy dla płyt, a na końcach płaszczyzny elewacji, przy ostatnich płytach, mocowane są uchwyty końcowe, mające postać płaskiego elementu z podłużnym otworem i dwoma występami, z których pierwszy stanowi zaczep dla płyt pionowych (ściennych) a drugi, stanowi zaczep dla płyt poziomych (stropowych).

W innym przykładzie wykonania płyty fasady mocuje się bezpośrednio do kształtownika nośnego fasady, za pomocą nitów.

W innym przykładzie wykonania płyty fasady mocuje się za pomocą listwy mocującej, przykręcanej wkrętami do kształtownika nośnego fasady.

W innym przykł adzie wykonania wynalazku, od góry, prostopadle do poziomego kształ townika nośnego fasady mocowane są wsporniki zaczepów tak, że wydłużona część wspornika skierowana jest zębatą częścią w kierunku konsoli a ramię wspornika zakończone zaczepem obejmuje dłuższą część ściany kształtownika nośnego fasady i jest zaczepione o występ, przy czym wspornik w występie końcowym ma wybranie.

Na wspornikach, od góry, umieszczony jest zaczep płyty w ten sposób, że wydłużone i wygięte na końcach pod kątem ramię zaczepu przechodzi przez wybranie w występie wspornika i przylega wewnętrzną stroną do części zębatej wspornika, przy czym w otworze, na pionowej części zaczepu, mocowany jest element mocujący do krytego mocowania płyt, w postaci śruby z nakładką rozporową w formie okręgu (pierścienia), od którego odchodzą cztery rozszerzające się i zagięte przy koń cach pod kątem podpory, które w miejscu załamania wspierają się wewnętrzną stroną na ścięciu główki śruby i zachodzą do wybrania w otworze płyty fasady.

W innym przykł adzie wykonania, do pionowego kształ townika noś nego fasady, po prawej i lewej stronie, mocowane są kotwie tak, że każda kotew mocowana jest za pomocą śruby przechodzącej przez otwór w boku elementu, do wybrania (prowadnicy) bocznego przy krawędzi ściany kształtownika nośnego fasady, a do krańca kotwi, mocowana jest płyta elewacji.

Zestawienie konsoli (zespołu wsporczego) kształtownika nośnego fasady według wynalazku z trzech części: kształ townika noś nego konsoli i dwóch przymocowanych do niego połączeniem śrubowym kotwi, umożliwia regulację położenia tych elementów w trzech kierunkach w przestrzeni co pozwala osiągnąć równość powierzchni elewacji mocowanej do ściany budynku i/lub budowli. Poluzowaniem a następnie przyciągnięciem śrubowych połączeń można uściślać pozycję płyty elewacyjnej w trzech kierunkach w przestrzeni i nawet dokonywać skręcenia osi konsoli bez uszkodzenia i deformacji części składowych zespołu wsporczego. Dzięki temu, że kształtownik nośny konsoli oraz kształtownik nośny fasady mają w przekroju poprzecznym taki sam kształt mogą być wykonywane na miejscu budowy z jednego odpowiednio dociętego elementu. Poszczególne elementy zestawu znajdują zastosowanie w różnych wariantach połączeń, jako punkty kotwiczenia, elementy do regulacji oraz rektyfikacji i tym podobne. Żądaną długość ramienia konsoli ściennej można osiągnąć poluzowaniem śrub kotwicznych i prostą wymianą kształtownika nośnego konsoli należnej długości bez całkowitego demontażu zespołu do mocowania płyt elewacyjPL 203 303 B1 nych. Pozostałe elementy zestawu dają również możliwość regulacji ich położenia względem innych elementów, co pozwala na łatwe uzyskanie pionu i/lub poziomu mocowanych płyt oraz daje gwarancję jednolitości szczelin między płytami. Kształtowniki nośne fasady są identyczne dla krytego oraz widocznego mocowania płyt elewacyjnych i również możliwa jest ich pozycjowa korekcja bez pozostawienia żadnej deformacji i uszkodzenia materiału. Wytyczenie i osadzenie kotwicznych kołków rozporowych kształtownika nośnego konsoli jest w osiach szparoprzekroju przyszłego ułożenia elewacji i dopuszczenie błędu w zestawieniu płyt elewacyjnych nie jest możliwe. W praktyce konstrukcja zespoł u mocowania pł yt wedł ug wynalazku wymusza prace montaż owe wysokiej jakości. Nie są używane masy lepiące. Fasadowe obłożenie (elewacja) jest nienaruszona a powierzchnia zestawionych płyt jest czysta (bez zanieczyszczeń). Elementy widocznego mocowania płyt mają minimalne powierzchnie co nie sprzyja gromadzeniu się na nich zanieczyszczeń i tworzeniu się zacieków. Zespół do mocowania płyt według wynalazku w praktyce przemysłowej sprawia wrażenie składanki o dużej możliwości zastosowania w różnych detalach elewacji przy nieograniczonej w istocie możliwości regulacji pozycji płyt elewacyjnych.

Przedmiot wynalazku uwidoczniony jest w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia kotew i kształtownik nośny kotwi w widoku aksonometrycznym, fig. 2 - pionowy kształtownik nośny fasady z zainstalowanymi wspornikami zaczepu płyt w widoku aksonometrycznym, fig. 3 - pionowy kształtownik nośny fasady w przekroju poprzecznym z zainstalowanymi wspornikami zaczepu płyt w widoku z góry, fig. 4 -wspornik i zaczep płyty przy pionowym położeniu kształtownika nośnego fasady w widoku aksonometrycznym, fig. 5 - wspornik i zaczep płyty przy poziomym położeniu kształtownika nośnego fasady w widoku aksonometrycznym, fig. 6 - wspornik i zaczep pł yty przy poziomym poł o ż eniu kształ townika noś nego w widoku z boku, fig. 7 - kształ townik nośny fasady z uchwytem dwustronnym płyt w widoku aksonometrycznym, fig. 8 - kształtownik nośny fasady z uchwytem końcowym płyt w widoku aksonometrycznym, fig. 9 - zespół do mocowania płyt elewacyjnych do ściany budynku z krytym mocowaniem płyt w widoku aksonometrycznym, fig. 10 - zespół do mocowania płyt elewacyjnych do ściany budynku z krytym mocowaniem płyt w widoku aksonometrycznym, fig. 11 - zespół do mocowania płyt elewacyjnych do ściany budynku z widocznym mocowaniem płyt w układzie na zakładkę w widoku aksonometrycznym, fig. 12 - zespół do mocowania płyt elewacyjnych do ściany budynku z widocznym mocowaniem płyt w układzie na zakładkę w widoku aksonometrycznym, fig. 13 - zespół do mocowania płyt elewacyjnych do ściany budynku z widocznym mocowaniem płyt w widoku aksonometrycznym, fig. 14 - zespół do mocowania płyt elewacyjnych do ściany budynku z widocznym mocowaniem płyt w widoku aksonometrycznym, fig. 15 - zespół do mocowania płyt elewacyjnych do ściany budynku z widocznym mocowaniem płyt w widoku aksonometrycznym, fig. 16 - zespół do mocowania płyt elewacyjnych do ściany budynku z widocznym mocowaniem płyt w widoku aksonometrycznym, fig. 17 - zespół do mocowania płyt elewacyjnych do ściany budynku z poziomym kształtownikiem nośnym fasady i widocznym mocowaniem płyt w widoku aksonometrycznym, fig. 18 - zespół do mocowania płyt elewacyjnych do ś ciany budynku z poziomym kształtownikiem nośnym fasady i niewidocznym mocowaniem pł yt w widoku aksonometrycznym, i fig. 19 - zespół do mocowania płyt elewacyjnych do ściany budynku z poziomym kształtownikiem nośnym fasady w widoku aksonometrycznym od wewnątrz.

Zespół mocowania płyt elewacyjnych tworzą elementy: kotew 1 konsoli, kształtownik 2 nośny konsoli, kształtownik 3 nośny fasady, wspornik 4 zaczepu 5, zaczep 5 płyty 6, uchwyt 7 dwustronny i uchwyt 8 końcowy płyty 6.

Kotew 1 konsoli ma postać elementu zaopatrzonego w trzy podłużne otwory, dwa znajdujące się na krańcach, oraz jeden otwór w boku elementu. W górnej części pionowego odcinka kotew 1 konsoli ma podłużny otwór. Od dołu części pionowej w boku elementu otwór od dołu i góry ograniczony jest ściankami, które po połączeniu tworzą płaskownik usytuowany przeważnie prostopadle do odcinka pionowego. Płaskownik ten ma otwór podłużny.

Kształtownik 2 nośny konsoli i kształtownik 3 nośny fasady mają postać pionowego i/lub poziomego słupa, pustego w środku, mającego osiem występów 9 tworzących na jednym, krótszym boku trzy wgłębienia (prowadnice) 10 a na drugim krótszym boku jedno wgłębienie (prowadnicę) 10 środkowe, usytuowane centralnie w jego osi. Na przeciwległym boku oprócz środkowego wgłębienia (prowadnicy) 10 są dwa wgłębienia (prowadnice) 10 boczne usytuowane przy krawędziach ścian kształtowników 2 i 3. Dwa dłuższe boki kształtowników 2 i 3, w przekroju poprzecznym, nachylone są do siebie pod kątem.

PL 203 303 B1

Wspornik 4 zaczepu 5 ma postać elementu posiadającego wydłużoną część zaopatrzoną na całej długości w równej wielkości występy (zęby) 11 i jeden dłuższy występ 12 końcowy, ramię zakończone zaczepem 13, dwa występy 14 tworzące ograniczniki oraz ramię 15 odpierające płytę 6, przy czym występ 12 ma wybranie 16.

Zaczep 5 płyty 6 ma postać elementu zbliżonego, w widoku z boku, do litery h, którego jedno ramię jest wydłużone i na końcu zagięte pod kątem. W poziomej części zaczep 5 posiada zgrubienie 17, w którym wykonany jest nagwintowany otwór do osadzenia śruby 18. W drugim ramieniu zaczepu 5 wykonany jest otwór.

Uchwyt 7 dwustronny płyty 6 ma postać płaskiego elementu z podłużnym otworem i dwuramiennym występem 19.

Uchwyt 8 końcowy płyty 6 ma postać płaskiego elementu z podłużnym otworem i dwoma występami 20 i 21.

Zastosowanie elementów zespołu do mocowania płyt 6 do ściany budynku przedstawiają poniższe przykłady.

P r z y k ł a d I. Jak pokazano na fig. 9 i 10, do ściany budynku, za pomocą śruby 22 mocowana jest rozłącznie kotew 1. Drugi koniec kotwi 1, mocowany jest rozłącznie przez śrubę z nakrętką 23 do wybrania (prowadnicy) 10 w centralnej części ściany poziomego kształtownika 2 nośnego konsoli. Do drugiej, przeciwległej ściany kształtownika 2 nośnego konsoli mocowana jest od spodu, za pomocą śruby z nakrętką, druga kotew 1, przykręcana drugim końcem do kształtownika 3 nośnego fasady. Kotew 1 wraz z kształtownikiem 2 nośnym konsoli i drugą kotwią 1 tworzy konsolę (zespół wsporczy) kształtownika 3 nośnego fasady.

Do przeciwległej ściany kształtownika 3 nośnego fasady mocowane są z prawej i lewej strony, wsporniki 4 zaczepów 5. Wydłużona część wspornika 4 skierowana jest zębatą częścią w kierunku konsoli. Ramię wspornika 4 zakończone zaczepem 13 obejmuje dłuższą część ściany kształtownika 3 nośnego fasady i jest zaczepione o występ 9.

Wsporniki 4, lewy i prawy, połączone są ze sobą śrubą z nakrętką 24 przechodzącą przez półokrągłe wycięcia 25 wsporników 4 i umieszczoną w wybraniu (prowadnicy) 10 w centralnej części ściany, pomiędzy występami 9, kształtownika 3 nośnego fasady.

Na wspornikach 4 od góry, umieszczone są zaczepy 5 płyt 6 w ten sposób, że wydłużone i wygięte na końcu pod kątem ramię zaczepu 5 obejmuje ramię wspornika 4 i przylega wewnętrzną stroną do części zębatej wspornika 4. W poziomej części zaczepu 5 w zgrubieniu 17, w którym wykonany jest nagwintowany otwór, osadzona jest śruba 18.

W otworze, na pionowej części zaczepu 5, mocowany jest element mocujący 26 do krytego mocowania płyt 6. Element 26 mocujący ma postać śruby z nakładką rozporową w formie okręgu (pierścienia), od którego odchodzą cztery rozszerzające się i zagięte przy końcach pod kątem podpory. W miejscu załamania, podpory wspierają się wewnętrzną stroną na ścięciu główki śruby i zachodzą do wybrania w otworze płyty 6 fasady.

Wsporniki 4 wraz z zaczepami 5 mocowane są na kształtowniku 3 nośnym fasady w powtarzalnych odległościach odpowiadających górnej i dolnej krawędzi płyt 6_elewacyjnych.

Powyższe zestawienie elementów zespołu pozwala na uzyskanie elewacji z krytym mocowaniem płyt 6.

P r zy k ł a d II. Jak pokazano na fig. 11, do ściany budynku, za pomocą śruby 22 mocowana jest rozłącznie kotew 1. Drugi koniec kotwi 1 mocowany jest rozłącznie przez śrubę z nakrętką 23 do wybrania (prowadnicy) 10 w centralnej części ściany poziomego kształtownika 2 nośnego konsoli. Do drugiej, przeciwległej ściany kształtownika 2 nośnego konsoli mocowana jest od spodu, za pomocą śruby z nakrętką, druga kotew 1, przykręcana drugim końcem do kształtownika 3 nośnego fasady. Kotew 1 wraz z kształtownikiem 2 nośnym konsoli i drugą kotwią 1 tworzy konsolę (zespół wsporczy) kształtownika 3 nośnego fasady.

Do przeciwległej ściany kształtownika 3 nośnego fasady mocowane są z prawej i lewej strony, wsporniki 4. Wydłużona część wspornika 4 skierowana jest zębatą częścią w kierunku konsoli. Ramię wspornika 4 zakończone zaczepem 13 obejmuje dłuższą część ściany kształtownika 3 nośnego fasady i jest zaczepione o występ 9.

Wsporniki 4, lewy i prawy, połączone są ze sobą śrubą z nakrętką 24 przechodzącą przez półokrągłe wycięcia 25 wsporników 4 i umieszczoną w wybraniu (prowadnicy) 10 w centralnej części ściany, pomiędzy występami 9, kształtownika 3 nośnego fasady.

PL 203 303 B1

Na wspornikach 4, od góry zawieszone są elementy 27 do mocowania płyt 6 w postaci haków opierających się o występy (zęby) 11 wspornika 4. Elementy 27 wspierają płyty 6 od dołu i dociskają płyty 6 od góry.

Wsporniki 4 wraz z elementami 27 mocowane są na kształtowniku 3 nośnym fasady w powtarzalnych odległościach odpowiadających dolnej krawędzi płyt 6 elewacyjnych.

Powyższe zestawienie elementów zespołu pozwala na uzyskanie elewacji w układzie płyt 6 zachodzących na siebie przemiennie (połączenie zakładkowe).

P r z y k ł a d III. Jak pokazano na fig. 12, do ściany budynku, za pomocą śruby 22 mocowana jest rozłącznie kotew 1. Drugi koniec kotwi 1, mocowany jest rozłącznie przez śrubę z nakrętką 23 do wybrania (prowadnicy) 10 w centralnej części ściany poziomego kształtownika 2 nośnego konsoli. Do drugiej, przeciwległej ściany kształtownika 2 nośnego konsoli mocowana jest od spodu, za pomocą śruby z nakrętką, druga kotew 1, przykręcana drugim końcem do kształtownika 3 nośnego fasady. Kotew 1 wraz z kształtownikiem 2 nośnym konsoli i drugą kotwią 1 tworzy konsolę (zespół wsporczy) kształtownika 3 nośnego fasady.

Do przeciwległej ściany kształtownika 3 nośnego fasady mocowane są z prawej i lewej strony, wsporniki 4. Wydłużona część wspornika 4 skierowana jest zębatą częścią w kierunku konsoli. Ramię wspornika 4 zakończone zaczepem 13 obejmuje dłuższą część ściany kształtownika 3 nośnego fasady i jest zaczepione o występ 9.

Wsporniki 4, lewy i prawy, połączone są ze sobą śrubą z nakrętką 24 przechodzącą przez półokrągłe wycięcia 25 wsporników 4 i umieszczoną w wybraniu (prowadnicy) 10 w centralnej części ściany, pomiędzy występami 9, kształtownika 3 nośnego fasady.

Płyty 6, od dołu, mocowane są do ramienia 15 wspornika 4 odpierającego płytę 6, za pomocą nitów, natomiast od góry, mocowane są bezpośrednio do kształtownika 3 nośnego fasady.

Wsporniki 4 mocowane są na kształtowniku 3 nośnym fasady w powtarzalnych odległościach odpowiadających dolnej krawędzi płyt 6 elewacyjnych.

Powyższe zestawienie elementów zespołu pozwala na uzyskanie elewacji w układzie płyt 6 zachodzących na siebie przemiennie (połączenie zakładkowe).

P r z y k ł a d IV. Jak pokazano na fig. 13, do ściany budynku, za pomocą śruby 22 mocowana jest rozłącznie kotew 1. Drugi koniec kotwi 1, mocowany jest rozłącznie przez śrubę z nakrętką 23 do wybrania (prowadnicy) 10 w centralnej części ściany poziomego kształtownika 2 nośnego konsoli. Do drugiej, przeciwległej ściany kształtownika 2 nośnego konsoli mocowana jest od spodu, za pomocą śruby z nakrętką, druga kotew 1, przykręcana drugim końcem do kształtownika 3 nośnego fasady. Kotew 1 wraz z kształtownikiem 2 nośnym konsoli i drugą kotwią 1 tworzy konsolę (zespół wsporczy) kształtownika 3 nośnego fasady.

Do przeciwległej ściany kształtownika 3 nośnego fasady mocowane są z prawej i lewej strony, wsporniki 4. Wydłużona część wspornika 4 skierowana jest zębatą częścią w kierunku konsoli. Ramię wspornika 4 zakończone zaczepem 13 obejmuje dłuższą część ściany kształtownika 3 nośnego fasady i jest zaczepione o występ 9.

Wsporniki 4, lewy i prawy, połączone są ze sobą śrubą z nakrętką 24 przechodzącą przez półokrągłe wycięcia 25 wsporników 4 i umieszczoną w wybraniu (prowadnicy) 10 w centralnej części ściany, pomiędzy występami 9, kształtownika 3 nośnego fasady.

Płyty 6 mocowane są bezpośrednio do ramienia 15 wspornika 4 odpierającego płytę 6 za pomocą nitów.

Wsporniki 4 mocowane są na kształtowniku 3 nośnym fasady w powtarzalnych odległościach odpowiadających górnej i dolnej krawędzi płyt 6 elewacyjnych.

Powyższe zestawienie elementów zespołu pozwala na uzyskanie elewacji z widocznym mocowaniem płyt 6.

P r z y k ł a d V. Jak pokazano na fig. 14, do ściany budynku, za pomocą śruby 22 mocowana jest rozłącznie kotew 1. Drugi koniec kotwi 1, mocowany jest rozłącznie przez śrubę z nakrętką 23 do wybrania (prowadnicy) 10 w centralnej części ściany poziomego kształtownika 2 nośnego konsoli. Do drugiej, przeciwległej ściany kształtownika 2 nośnego konsoli mocowana jest od spodu, za pomocą śruby z nakrętką, druga kotew 1, przykręcana drugim końcem do kształtownika 3 nośnego fasady. Kotew 1 wraz z kształtownikiem 2 nośnym konsoli i drugą kotwią 1 tworzy konsolę (zespół wsporczy) kształtownika 3 nośnego fasady.

Od drugiej strony, do pionowego kształtownika 3 nośnego fasady mocowane są uchwyty 7 i 8 płyt 6. Uchwyty 7 i 8 mocowane są na śrubach z nakrętką 28, umieszczonych w dwóch prowadnicach 10 pomię8

PL 203 303 B1 dzy występami 9 na dłuższych bokach, po prawej i lewej stronie, kształtownika 3 nośnego fasady. Pomiędzy płytami 6 mocowane są uchwyty 7 dwustronne płyt 6 w postaci płaskiego elementu z podłużnym otworem i dwuramiennym występem 19 stanowiącym zaczep dla płyt 6.

Na końcach płaszczyzny elewacji, przy ostatnich płytach 6, mocowane są uchwyty 8 końcowe, mające postać płaskiego elementu z podłużnym otworem i dwoma występami 20 i 21, z których pierwszy stanowi zaczep dla płyt 6 pionowych (ściennych) a drugi, mniejszy, stanowi zaczep dla płyt 6 poziomych (stropowych).

Powyższe zestawienie elementów zespołu pozwala na uzyskanie elewacji z widocznym mocowaniem płyt 6. Powstałe w tym sposobie szczeliny elewacyjne, pomiędzy poszczególnymi płytami 6, należy następnie wypełnić (zafugować).

P r z y k ł a d VI. Jak pokazano na fig. 15, do ściany budynku, za pomocą śruby 22 mocowana jest rozłącznie kotew 1. Drugi koniec kotwi 1, mocowany jest rozłącznie przez śrubę z nakrętką 23 do wybrania (prowadnicy) 10 w centralnej części ściany poziomego kształtownika 2 nośnego konsoli. Do drugiej, przeciwległej ściany kształtownika 2 nośnego konsoli mocowana jest od spodu, za pomocą śruby z nakrętką, druga kotew 1, przykręcana drugim końcem do kształtownika 3 nośnego fasady. Kotew 1 wraz z kształtownikiem 2 nośnym konsoli i drugą kotwią 1 tworzy konsolę (zespół wsporczy) kształtownika 3 nośnego fasady.

Płyty 6 fasady mocuje się bezpośrednio do wspornika 3 nośnego fasady, za pomocą nitów.

Powyższe zestawienie elementów zespołu pozwala na uzyskanie elewacji z widocznym mocowaniem płyt 6. Powstałe w tym sposobie szczeliny elewacyjne, pomiędzy poszczególnymi płytami 6, należy następnie wypełnić (zafugować).

P r z y k ł a d VII. Jak pokazano na fig. 16, do ściany budynku, za pomocą śruby 22 mocowana jest rozłącznie kotew 1. Drugi koniec kotwi 1, mocowany jest rozłącznie przez śrubę z nakrętką 23 do wybrania (prowadnicy) 10 w centralnej części ściany poziomego kształtownika 2 nośnego konsoli. Do drugiej, przeciwległej ściany kształtownika 2 nośnego konsoli mocowana jest od spodu, za pomocą śruby z nakrętką, druga kotew 1, przykręcana drugim końcem do kształtownika 3 nośnego fasady. Kotew 1 wraz z kształtownikiem 2 nośnym konsoli i drugą kotwią 1 tworzy konsolę (zespół wsporczy) kształtownika 3 nośnego fasady.

Płyty 6 fasady mocuje się za pomocą listwy 29 mocującej, przykręcanej do kształtownika 3 nośnego fasady.

Powyższe zestawienie elementów zespołu pozwala na uzyskanie elewacji z widocznym mocowaniem płyt 6 za pomocą listwy 29.

P r z y k ł a d VIII. Jak pokazano na fig. 17, do ściany budynku, za pomocą śruby 22 mocowana jest rozłącznie kotew 1. Drugi koniec kotwi 1, mocowany jest rozłącznie przez śrubę z nakrętką 23 do wybrania (prowadnicy) 10 w centralnej części ściany poziomego kształtownika 2 nośnego konsoli. Do drugiej, przeciwległej ściany kształtownika 2 nośnego konsoli mocowana jest od spodu, za pomocą śruby z nakrętką, druga kotew 1, przykręcana drugim końcem do poziomego kształtownika 3 nośnego fasady. Kotew 1 wraz z kształtownikiem 2 nośnym konsoli i drugą kotwią 1 tworzy konsolę (zespół wsporczy) kształtownika 3 nośnego fasady.

Płyty 30 fasady mocowane są bezpośrednio do poziomego kształtownika 3 nośnego fasady za pomocą nitów.

Powyższe zestawienie elementów zespołu pozwala na uzyskanie elewacji z widocznym mocowaniem płyt 30.

P r z y k ł a d IX. Jak pokazano na fig. 18 i 19, do ściany budynku, za pomocą śruby 22 mocowana jest rozłącznie kotew 1. Drugi koniec kotwi 1, mocowany jest rozłącznie przez śrubę z nakrętką 23 do wybrania (prowadnicy) 10 w centralnej części ściany poziomego kształtownika 2 nośnego konsoli. Do drugiej, przeciwległej ściany kształtownika 2 nośnego konsoli mocowana jest od spodu, za pomocą śruby z nakrętką, druga kotew 1, przykręcana drugim końcem do poziomego kształtownika 3 nośnego fasady. Kotew 1 wraz z kształtownikiem 2 nośnym konsoli i drugą kotwią 1 tworzy konsolę (zespół wsporczy) kształtownika 3 nośnego fasady.

Od góry, prostopadle do poziomego kształtownika 3 nośnego fasady mocowane są wsporniki 4 zaczepów 5. Wydłużona część wspornika 4 skierowana jest zębatą częścią w kierunku konsoli. Ramię wspornika 4 zakończone zaczepem 13 obejmuje dłuższą część ściany kształtownika 3 nośnego fasady i jest zaczepione o występ 9.

Na wspornikach 4, od góry, umieszczony jest zaczep 5 płyty 6 w ten sposób, że wydłużone i wygięte na końcu pod kątem ramię zaczepu 5 przechodzi przez wybranie 16 w występie 12 wsporniPL 203 303 B1 ka 4 i przylega wewnętrzną stroną do części zębatej wspornika 4. W poziomej części zaczepu 5 w zgrubieniu 17, w którym wykonany jest nagwintowany otwór, osadzona jest śruba 18.

W otworze, na pionowej części zaczepu 5, mocowany jest element 26 do krytego mocowania płyt 6. Element 26 mocujący ma postać śruby z nakładką rozporową w formie okręgu (pierścienia), od którego odchodzą cztery rozszerzające się i zagięte przy końcach pod kątem podpory. W miejscu załamania, podpory wspierają się wewnętrzną stroną na ścięciu główki śruby i zachodzą do wybrania w otworze płyty 6 fasady.

Powyższe zestawienie elementów zespołu pozwala na uzyskanie elewacji z krytym mocowaniem płyt 6.

P r z y k ł a d X. Do ściany budynku, za pomocą śruby 22 mocowana jest rozłącznie kotew 1. Drugi koniec kotwi 1, mocowany jest rozłącznie przez śrubę z nakrętką 23 do wybrania (prowadnicy) 10 w centralnej części ściany poziomego kształtownika 2 nośnego konsoli. Do drugiej, przeciwległej ściany kształtownika 2 nośnego konsoli mocowana jest od spodu, za pomocą śruby z nakrętką, druga kotew 1, przykręcana drugim końcem do poziomego kształtownika 3 nośnego fasady. Kotew 1 wraz z kształtownikiem 2 nośnym konsoli i drugą kotwią 1 tworzy konsolę (zespół wsporczy) kształtownika 3 nośnego fasady.

Do pionowego kształtownika 3 nośnego fasady, po prawej i lewej stronie, mocowane są kotwie 1. Każda kotew 1 mocowana jest za pomocą śruby przechodzącej przez otwór w boku elementu do wybrania 10 przy bocznych krawędziach ścian kształtownika 3 nośnego fasady.

Płyty 6 elewacji mocowane są do krańców kotwi 1 za pomocą śrub lub nitów.

Powyższe zestawienie elementów zespołu pozwala na uzyskanie elewacji z widocznym mocowaniem, w układzie płyt 6 na zakładkę lub w układzie pionowym.

Claims (11)

1. Zespół do mocowania płyt, zwłaszcza elewacyjnych do ścian budynków i/lub budowli, składający się z konsoli, elementu nośnego fasady oraz elementów mocujących płyty, znamienny tym, że konsolę tworzy kotew (1) mocowana jednym końcem, rozłącznie za pomocą śruby (22), do ściany budynku a drugim końcem, połączeniem śrubowym, do wybrania (prowadnicy) (10) w centralnej części ściany kształtownika (2) nośnego konsoli, do którego przeciwległej ściany mocowana jest od spodu, połączeniem śrubowym, druga kotew (1), przykręcana drugim końcem do kształtownika (3) nośnego fasady, przy czym kotew (1) konsoli ma postać elementu zaopatrzonego w trzy podłużne otwory, dwa znajdujące się na krańcach, oraz jeden otwór w boku elementu, kształtownik (2) nośny konsoli i kształtownik (3) nośny fasady mają postać pionowego i/lub poziomego słupa, pustego w środku, mającego osiem występów (9) tworzących na jednej ścianie jedno wybranie (prowadnicę) (10) środkowe w centralnej części ściany i dwa wybrania (prowadnice) (10) boczne, przy krawędziach ścian, a na drugiej, przeciwległej ścianie, jedno wybranie (prowadnicę) (10) środkowe w centralnej części ściany, przy czym dwie dłuższe ściany kształtowników (2 i 3), w przekroju poprzecznym, są nachylone do siebie pod kątem.

2. Zespół do mocowania płyt według zastrz. 1, znamienny tym, że od drugiej strony, do przeciwległej ściany pionowego kształtownika (3) nośnego fasady mocowane są, z prawej i lewej strony, wsporniki (4) zaczepów (5) w postaci elementu posiadającego wydłużoną część zaopatrzoną na całej długości w równej wielkości występy (zęby) (11) i jeden dłuższy występ (12) końcowy, ramię zakończone zaczepem (13), dwa występy (14) tworzące ograniczniki dla występu (9) kształtownika (3) nośnego fasady oraz ramię (15) odpierające płytę (6) tak, że wydłużona część wspornika (4) skierowana jest zębatą częścią w kierunku konsoli, a ramię wspornika (4) zakończone zaczepem (13) obejmuje dłuższą część ściany kształtownika (3) i jest zaczepione o występ (9) kształtownika (3) nośnego fasady, przy czym wsporniki (4), lewy i prawy, połączone są ze sobą śrubą z nakrętką (24) przechodzącą przez półokrągłe wycięcia (25) wsporników (4) i umieszczoną w wybraniu (prowadnicy) (10) środkowym pomiędzy występami (9) kształtownika (3) nośnego fasady.

3. Zespół do mocowania płyt według zastrz. 2, znamienny tym, że na wspornikach (4), od góry, umieszczone są zaczepy (5) płyt (6) w ten sposób, że wydłużone i wygięte na końcu pod kątem ramię zaczepu (5) obejmuje ramię wspornika (4) i przylega wewnętrzną stroną do części zębatej wspornika (4) a w otworze, na pionowej części zaczepu (4) mocowany jest element mocujący (26) do krytego mocowania płyt (6) w postaci śruby z nakładką rozporową w formie okręgu (pierścienia), od którego

PL 203 303 B1 odchodzą cztery rozszerzające się i zagięte przy końcach pod kątem podpory, które w miejscu załamania wspierają się wewnętrzną stroną na ścięciu główki śruby i zachodzą do wybrania w otworze płyty (6) fasady.

4. Zespół do mocowania płyt według zastrz. 2, znamienny tym, że na wspornikach (4), od góry, zawieszone są elementy (27) do mocowania płyt (6) w postaci haków opierających się o występy (zęby) (11) wspornika (4) i wspierających płyty (6) od dołu oraz dociskających płyty (6) od góry.

5. Zespół do mocowania płyt według zastrz. 2, znamienny tym, że płyty (6) mocowane są do ramienia (15) wspornika (4) odpierającego płytę (6) za pomocą nitów.

6. Zespół do mocowania płyt według zastrz. 1, znamienny tym, że od drugiej strony, do pionowego kształtownika (3) nośnego fasady mocowane są na śrubach z nakrętką (28), umieszczonych w wybraniach (prowadnicach) (10) bocznych, przy krawędziach ścian, po prawej i lewej stronie kształtownika (3) nośnego fasady, uchwyty (7 i 8), przy czym pomiędzy płytami (6) mocowane są uchwyty (7) dwustronne w postaci płaskiego elementu z podłużnym otworem i dwuramiennym występem (19) stanowiącym zaczepy dla płyt (6), a na końcach płaszczyzny elewacji, przy ostatnich płytach (6), mocowane są uchwyty (8) końcowe, mające postać płaskiego elementu z podłużnym otworem i dwoma występami (20 i 21), z których pierwszy stanowi zaczep dla płyt (6) pionowych (ściennych) a drugi, stanowi zaczep dla płyt (6) poziomych (stropowych).

7. Zespół do mocowania płyt według zastrz. 1, znamienny tym, że płyty (6 albo 30) fasady mocuje się bezpośrednio do kształtownika (3) nośnego fasady, za pomocą nitów.

8. Zespół do mocowania płyt według zastrz. 1, znamienny tym, że płyty (6) fasady mocuje się za pomocą listwy (29) mocującej, przykręcanej wkrętami do kształtownika (3) nośnego fasady.

9. Zespół do mocowania płyt według zastrz. 1, znamienny tym, że od góry, prostopadle do poziomego kształtownika (3) nośnego fasady mocowane są wsporniki (4) zaczepów (5) tak, że wydłużona część wspornika (4) skierowana jest zębatą częścią w kierunku konsoli a ramię wspornika (4) zakończone zaczepem (13) obejmuje dłuższą część ściany kształtownika (3) nośnego fasady i jest zaczepione o występ (9), przy czym wspornik (4) w występie (12) końcowym ma wybranie (16).

10. Zespół do mocowania płyt według zastrz. 1 albo 9, znamienny tym, że na wspornikach (4), od góry, umieszczony jest zaczep (5) płyty (6) w ten sposób, że wydłużone i wygięte na końcach pod kątem ramię zaczepu (5) przechodzi przez wybranie (16) w występie (12) wspornika (4) i przylega wewnętrzną stroną do części zębatej wspornika (4), przy czym w otworze, na pionowej części zaczepu (5), mocowany jest element (26) mocujący do krytego mocowania płyt (6), w postaci śruby z nakładką rozporową w formie okręgu (pierścienia), od którego odchodzą cztery rozszerzające się i zagięte przy końcach pod kątem podpory, które w miejscu załamania wspierają się wewnętrzną stroną na ścięciu główki śruby i zachodzą do wybrania w otworze płyty (6) fasady.

11. Zespół do mocowania płyt według zastrz. 1, znamienny tym, że do pionowego kształtownika (3) nośnego fasady, po prawej i lewej stronie, mocowane są kotwie (1) tak, że każda kotew (1) mocowana jest za pomocą śruby przechodzącej przez otwór w boku elementu, do wybrania (prowadnicy) (10) bocznego przy krawędzi ściany kształtownika (3) nośnego fasady, a do krańca kotwi (1), mocowana jest płyta (6) elewacji.