PL203276B1 - Urządzenie do diagnozowania stanu ortodontycznego użytkownika, system do diagnozowania stanu ortodontycznego użytkownika i sposób diagnozowania stanu ortodontycznego użytkownika - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do diagnozowania stanu ortodontycznego użytkownika, system do diagnozowania stanu ortodontycznego użytkownika i sposób diagnozowania stanu ortodontycznego użytkownika.

W szczególności wynalazek dotyczy urządzenia, systemu i sposobu, które pozwalają jednemu lub większej liczbie użytkowników na zbadanie części jamy ustnej i postawienie diagnozy jej stanu ortodontycznego, i w zależności od tego stanu na otrzymanie korekcyjnego aparatu dentystycznego.

Dokonywanie analizy uzębienia człowieka jest oczywiście znane. W ciągu życia osoby zęby często wymagają podjęcia środków korekcyjnych w celu utrzymania ich w dobrym zdrowiu lub skorygowania wad, z którymi dana osoba mogła się urodzić lub nabyć w późniejszym wieku, takich jak zgryz głęboki, tyłozgryz, stłoczenia i/lub rozsunięcie. Potrzeba przedsięwzięcia środków korekcyjnych spowodowała powstanie rozmaitych procedur, badań, diagnoz i tym podobnych, podejmowanych na przykład przez dentystę lub ortodontę, jak również środków korekcyjnych w postaci aparatów dentystycznych, które mogą być noszone w ustach.

Dentyści i ortodonci są jednak często niedostępni dla danej osoby z powodu jej rozkładu zajęć, położenia geograficznego lub rozmaitych innych przyczyn. Ponadto specjaliści tego rodzaju mogą być niedostępni dla niektórych osób ze względów ekonomicznych. W innych przypadkach, takich jak kraje trzeciego świata, dentyści i ortodonci są niedostępni dla niektórych osób z takich powodów jak bieda lub niemożność dotarcia do gabinetu dentystycznego. W konsekwencji osoby żyjące w krajach trzeciego świata są często pozbawione opieki dentystycznej i/lub niezbędnych środków korekcyjnych, włączając w to diagnostykę i poradnictwo.

Znane jest także w ogólności wykorzystanie maszyny, która dokonuje badania jamy ustnej i/lub uzębienia użytkownika, który poszukuje diagnozy i/lub środków korekcyjnych. Maszyna taka powiadamia użytkowników o tym, czy wymagają oni aparatu dentystycznego. Maszyna taka funkcjonuje w ś rodowisku cał kowicie niezależ nym od gabinetu dentystycznego. Jednakż e znane maszyny mają złożoną budowę i ograniczony zakres wykonywanych badań. Przykładowo, znane maszyny mogą wykonywać zdjęcia całego wnętrza jamy ustnej. W wyniku tego, proces badania jest nużący i czasochłonny. Ponadto, dokładność diagnostyki znanych maszyn zależna jest od kąta, pod którym fotografowane jest wnętrze jamy ustnej. Dodatkowo, dane pobrane przez znane maszyny porównywane są z danymi przechowywanymi w maszynie. W przypadku takich maszyn, jednostka przetwarzają ca w maszynie i związane z nią oprogramowanie jest jedynym źródłem, na podstawie którego użytkownikowi stawiana jest diagnoza.

Celem wynalazku jest opracowanie udoskonalonego urządzenia, systemu i sposobu uzyskiwania lepszej diagnozy dentystycznej i udoskonalonej oceny danych obrazowych poprzez przesłanie tych danych, pobranych na przykład przy zastosowaniu kamery cyfrowej, prześwietlenia rentgenowskiego lub tym podobnego, za pośrednictwem Internetu, poczty elektronicznej, telefonii, drogą satelitarną lub tym podobną do dalszej oceny i/lub zdiagnozowania jak również zdalnego wydawania aparatu korekcyjnego, jeśli jest to konieczne.

Urządzenie do diagnozowania stanu ortodontycznego użytkownika oraz wydawania aparatu dentystycznego w jednym z licznych różnych rozmiarów, noszonego w jamie ustnej użytkownika, przy czym część tych licznych rozmaicie zwymiarowanych aparatów dentystycznych jest zawarta w obrębie każdego z trzech stanów ortodontycznych, zawierające urządzenie utrwalające obraz, które otrzymuje obraz części jamy ustnej użytkownika i wytwarza sygnał reprezentujący ten obraz, a także jednostkę centralną zaprogramowaną na podstawie danych dotyczących wad ortodontycznych, według wynalazku charakteryzuje się tym, że jednostka centralna ma elementy klasyfikujące sygnał wysyłany przez urządzenie utrwalające obraz na jeden z trzech stanów ortodontycznych, a ponadto ma elementy do wydawania aparatu dentystycznego, wybranego z licznych różnie zwymiarowanych aparatów dentystycznych, odpowiednio do stanu ortodontycznego użytkownika.

Jednostka centralna zawiera elementy wejściowe do wprowadzania informacji, i znajduje się z dala od urzą dzenia utrwalają cego obraz.

Urządzenie według wynalazku korzystnie zawiera urządzenie płatnicze, zaprogramowane do przyjmowania zapłaty od użytkownika.

Obraz części jamy ustnej użytkownika jest obrazem pojedynczego zęba użytkownika.

Część jamy ustnej użytkownika obejmuje obszar od linii centralnej zębów użytkownika do tylnej części wnętrza jamy ustnej użytkownika.

PL 203 276 B1

System do diagnozowania stanu ortodontycznego użytkownika, zawierający aparat wyposażony w urządzenie utrwalające obraz, które otrzymuje obraz części jamy ustnej uż ytkownika, a takż e w urządzenie do przesyłania danych, przesyłające sygnał reprezentujący ten obraz oraz jednostkę centralną położoną z dala od tego aparatu, zaprogramowaną na podstawie danych statystycznych dotyczących wad ortodontycznych, przy czym jednostka centralna jest połączona z aparatem poprzez elementy odbierające sygnał pochodzący z aparatu, według wynalazku charakteryzuje się tym, że jednostka centralna ma elementy klasyfikujące sygnał wysyłany przez urządzenie utrwalające obraz na jeden z licznych stanów ortodontycznych.

Urządzenie do przesyłania danych ma elementy wejściowe do wprowadzania informacji.

System według wynalazku korzystnie zawiera urządzenie płatnicze zaprogramowane do przyjmowania zapłaty od użytkownika.

Jednostka centralna ma elementy klasyfikujące sygnał wysyłany przez urządzenie utrwalające obraz na liczne stany ortodontyczne, i elementy do diagnozowania stanu ortodontycznego użytkownika w oparciu o wiek użytkownika.

Część jamy ustnej użytkownika korzystnie stanowi pojedynczy ząb użytkownika.

Sposób diagnozowania stanu ortodontycznego użytkownika, zawierający etapy dostarczenia aparatu zawierającego urządzenie utrwalające obraz, otrzymującego obraz części jamy ustnej użytkownika, i zawierającego ponadto urządzenie transmitujące dane do przesyłania do jednostki centralnej sygnału reprezentującego obraz lub zbiór danych użytkownika, dostarczenia jednostki centralnej znajdującej się z dala od tego aparatu i zaprogramowanej na podstawie danych statystycznych dotyczących wad ortodontycznych, otrzymywania obrazu części jamy ustnej użytkownika i przesyłania tego obrazu do jednostki centralnej, według wynalazku charakteryzuje się tym, że za pomocą jednostki centralnej klasyfikuje się sygnał wysyłany przez urządzenie utrwalające obraz na jeden z licznych stanów ortodontycznych.

Jako część jamy ustnej użytkownika stosuje się pojedynczy ząb użytkownika, względnie wykorzystuje się obszar od linii centralnej uzębienia użytkownika do tylnej części wnętrza jamy ustnej użytkownika, lub też obszar od pojedynczego zęba do linii centralnej uzębienia użytkownika.

Jednostkę centralną programuje się dla diagnozowania stanu ortodontycznego użytkownika w oparciu o wiek uż ytkownika.

Za pomocą jednostki centralnej klasyfikuje się sygnał wysyłany przez urządzenie utrwalające obraz na liczne stany ortodontyczne.

Sposób według wynalazku zawiera etapy dostarczenia płytki, umieszczenia płytki w ustach użytkownika i wykonania odcisku zęba użytkownika, utrwalenia obrazu płytki, i przesłania obrazu płytki do jednostki centralnej, względnie etapy dostarczenia korytka, umieszczenia korytka w ustach użytkownika i wykonania odcisku zęba użytkownika, utrwalenia obrazu korytka, i przesłania obrazu korytka do jednostki centralnej, lub też etapy dostarczenia urządzenia odciskowego zdolnego do otrzymania odcisku zęba użytkownika, umieszczenia urządzenia odciskowego w ustach użytkownika i wykonania odcisku zęba użytkownika, utrwalenia obrazu urządzenia odciskowego, i przesłania obrazu urządzenia odciskowego do jednostki centralnej.

Zaletą niniejszego wynalazku jest dostarczenie urządzenia, systemu i sposobu służącego do diagnozowania użytkownika odnośnie jego wady ortodontycznej, i wydawania aparatu dentystycznego użytkownikowi.

Jeszcze inną zaletą wynalazku jest dostarczenie urządzenia, systemu i sposobu, które pozwalają na ocenę jamy ustnej użytkownika w oparciu o wyniki ekstrapolowane z obrazu pojedynczego zęba.

Ponadto zaletą wynalazku jest dostarczenie urządzenia, systemu i sposobu oceny obrazów części jamy ustnej użytkownika poprzez przesłanie tych obrazów do zdalnej jednostki centralnej i/lub znajdującej się w innym miejscu osoby fizycznej.

Jeszcze jedną zaletą wynalazku jest dostarczenie urządzenia, systemu i sposobu wydawania korekcyjnych aparatów dentystycznych w oparciu o kategorie wad uzębienia w celu zwiększenia skuteczności oceny.

Ponadto zaletą wynalazku jest dostarczenie urządzenia, systemu i sposobu łączenia się z użytkownikiem oraz diagnozowania stanu stawu skroniowo-żuchwowego za pośrednictwem środków głosowych, takich jak system głośników i tym podobne, lub też pisemnie.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat blokowy systemu według wynalazku, fig. 2 - schemat blokowy sposobu według

PL 203 276 B1 wynalazku, fig. 3 - widok z góry aparatu dentystycznego wydawanego przez system według wynalazku, fig. 4 - widok perspektywiczny przykładu wykonania urządzenia według wynalazku, fig. 5 - widok z boku urządzenia według wynalazku, fig. 6 - widok perspektywiczny urządzenia według wynalazku, fig. 7 - widok perspektywiczny płytki wydawanej z systemu według wynalazku, fig. 8 - widok perspektywiczny innej płytki wydawanej z systemu według wynalazku, fig. 9 - widok perspektywiczny korytka wydawanego z systemu według wynalazku, fig. 10 - widok z boku urządzenia według wynalazku.

Wynalazek dotyczy w ogólności urządzenia, systemu i sposobu, który dostarcza użytkownikowi ocenę i/lub diagnozę dentystyczną i/lub aparat dentystyczny poprzez zbadanie części jamy ustnej użytkownika. W związku z tym, urządzenie to, system i sposób dokonują oceny obrazów lub odcisków części jamy ustnej w celu określenia, czy może ona ze względów medycznych być leczona i/lub poddana korekcji przez aparat dentystyczny magazynowany w maszynie i możliwy do wydania z tej maszyny lub też wysyłany bezpośrednio do użytkownika z odległej lokalizacji albo wydawany przez przedstawiciela.

Na fig. 1 przedstawiono system 1 posiadający jednostkę centralną 10 (oznaczaną jako CPU) . CPU 10 może dokonywać oceny danych przesyłanych do jednostki centralnej CPU 10 przez składniki systemu 1. Ponadto CPU 10 może sterować elementami systemu 1. Jednostka centralna CPU 10 może być zaprogramowana przez znawcę tej dziedziny techniki, tak aby dokonywała oceny danych jak również sterowała pracą składników systemu 1.

Dodatkowo system 1 może zawierać zespół rejestrujący informację 20 (oznaczany w niniejszym opisie jako IRC).

IRC 20 może zawierać urządzenie wejściowe jako swoją część, służącą do wprowadzania przez użytkownika danych, które mają zostać przetworzone przez CPU 10 przed, w trakcie lub po dokonaniu badania przez system 1. Informacja taka może zawierać, ale nie jest do tego ograniczona, wiek użytkownika, rasę, płeć i tym podobne dane. Urządzenie wejściowe IRC 20 może zawierać klawiaturę lub dowolne inne środki, służące do wprowadzania znaków lub informacji, która ma zostać poddana obróbce przez CPU 10.

System 1 może także zawierać monitor 30, który może pozwalać użytkownikowi na oglądanie informacji wprowadzanej przez niego do IRC 20. Dodatkowo, monitor 30 może wyświetlać użytkownikowi instrukcje prawidłowego użytkowania systemu 1.

System ten może także posiadać urządzenie wyjściowe 35, jak na przykład głośnik lub inny element znany znawcom tej dziedziny. Urządzenie wyjściowe 35 może porozumiewać się werbalnie z użytkownikiem i może zapytywać użytkownika odnośnie jego wady ortodontycznej.

System 1 może także zawierać urządzenie utrwalające obraz 40 (określane w niniejszym jako ICC). Urządzenie ICC 40 może utrwalać obrazy części wnętrza jamy ustnej i/lub zewnętrznej powierzchni twarzy użytkownika. Urządzenie ICC 40 może wykonywać obrazy, czy to cyfrowe, nieruchome, video, cyfrowe w promieniach X lub tym podobne, przy zastosowaniu kamery lub dowolnego innego urządzenia utrwalającego obraz, znanego znawcom tej dziedziny. Obrazy pochodzące z ICC 40 mogą być doprowadzane do CPU 10 w celu oceny.

System może także zawierać mechanizm skupiający 45 stosowany w połączeniu z ICC 40. Mechanizm skupiający 45 może składać się z soczewki lub podobnego elementu. CPU 10 może szacować odległość od cyfrowego obrazu w promieniach X, obrazu fotograficznego lub innego rodzaju obrazu do powierzchni zęba przy zastosowaniu mechanizmu skupiającego 45, po czym może szacować stopień powiększenia lub zmniejszenia wymagany do postawienia diagnozy w celu obliczenia właściwego rozmiaru zęba lub zębów użytkownika.

Obrazy pochodzące z ICC 40 lub informacje zebrane przez system 1 w inny sposób mogą być przesyłane elektronicznie lub w inny sposób przez element transmitujący dane 50 (określany w niniejszym jako DTC). DTC 50 może przesyłać obrazy lub dane w inne miejsce, na przykład za pośrednictwem Internetu, poczty elektronicznej lub przy zastosowaniu innych środków łączności w celu oceny przez inny system lub osobę fizyczną, na przykład lekarza, stomatologa, ortodontę. DTC 50 może być tak zaimplementowany przez znawcę, aby mógł przesyłać obrazy i/lub dane na przykład za pośrednictwem Internetu, linii telefonicznej, satelity lub innych środków łączności.

System 1 może także zawierać przestrzeń magazynującą 60 aparaty dentystyczne. Przestrzeń 60 może zawierać rozmaite aparaty dentystyczne, które mogą być wydawane użytkownikowi przez system 1. Jednostka centralna CPU 10 systemu 1 może przechowywać informację dotyczącą wady stanu medycznego. Wada ta może zostać określona w jednej z trzech kategorii: minimalna, umiarkowana lub poważna. Przykładowo CPU 10 może przechowywać informację, taką jak na przykład

PL 203 276 B1 standardy medyczne dotyczące zgryzu głębokiego. CPU 10 może ocenić, czy wada zgryzu głębokiego jest minimalna, umiarkowana czy poważna, w oparciu o obrazy pochodzące z ICC 40. W związku z tym, określić można zakresy odpowiadające każdej z tych trzech kategorii. Informacja dotycząca użytkownika i obrazy pochodzące z urządzenia ICC 40 mogą być analizowane przez odpowiednie oprogramowanie zainstalowane w CPU 10, w celu orzeczenia do której kategorii zaklasyfikowany zostanie użytkownik. Zgryz głęboki, który jest większy niż minimalny może zostać poddany leczeniu przy zastosowaniu korekcyjnego aparatu dentystycznego. Jeśli CPU 10 wykryje, iż zgryz głęboki użytkownika jest większy niż minimalny, użytkownikowi wydany może zostać z przestrzeni magazynującej 60 aparat dentystyczny. Jeśli jednak CPU 10 wykryje, iż stopień wady jest maksymalny i/lub wykryje ponadto, iż wiek użytkownika jest większy niż 15 lat, CPU 10 może wybrać wariant odmowy postawienia użytkownikowi diagnozy i/lub wydania aparatu dentystycznego.

Ponadto, system 1 może także zawierać element odpłatności za usługę 70 (oznaczony w niniejszym jako SCC). SCC 70 może umożliwić użytkownikowi dokonanie zapłaty za usługi świadczone przez system 1. SCC 70 może na przykład zawierać środki do obsługi kart kredytowych, które pozwolą użytkownikowi na dokonanie zapłaty za wyświadczone usługi kartą kredytową, kartą debetową i tym podobnie. Dodatkowo, SCC 70 może przyjmować w charakterze zapłaty za użytkowanie systemu 1 gotówkę, dokumenty zbywalne lub tym podobne i/lub wydawać pokwitowanie wydania aparatu.

Na fig. 2 zilustrowano sieć działań 200 systemu 1. System 1 może wykonywać badanie stomatologiczne użytkownika i/lub stawiać diagnozę dotyczącą jego stanu. Korzystanie z systemu 1 może zostać zainicjowane na przykład przez wprowadzenie informacji osobowej dotyczącej użytkownika, jak pokazano w postaci etapu 210, do IRC 20. Informacja osobowa może zostać poddana obróbce przez CPU 10, jak pokazano w postaci etapu 215, mającej na celu skorelowanie jej z założonymi wstępnie normami stomatologicznymi dla osób w różnymi wieku, rasy, płci i tym podobnie, które to normy mogą być już przechowywane w CPU 10.

Użytkownik może następnie umieścić głowę jak oznaczono w postaci etapu 220 na oparciu głowy, na oparciu podbródka lub na podobnym elemencie systemu w celu wykonania badania. Następnie wykonane mogą zostać obrazy wnętrza jamy ustnej użytkownika, jak pokazano w etapie 230. Obrazy te mogą zostać wykonane przy zastosowaniu na przykład kamery cyfrowej, cyfrowego obrazu uzyskanego przy zastosowaniu promieniowania X i tym podobnie.

Obrazy mogą zostać następnie, jak pokazano w etapie 240, przesiane albo poza CPU 10, na przykład do lekarza, dentysty, ortodonty i/lub innego wykwalifikowanego profesjonalisty albo także do CPU 10, w celu dokonania oceny w etapie 270. Przekaz ten może zostać dokonany na przykład za pośrednictwem Internetu, poczty elektronicznej, linii telefonicznej, łączności satelitarnej lub innych środków. Ewentualnie przeprowadzenie analizy i postawienie diagnozy wykonane może zostać w wyniku lokalnego przesłania do CPU 10 systemu 1.

System i sposób według wynalazku mogą wykorzystywać różne obrazy w celu określenia stanu medycznego użytkownika. Przykładowo CPU 10 może dokonywać oceny obrazu widoku z przodu w celu wyznaczenia linii centralnej, specyficznego siekacza przedniego w celu wyliczenia jego dokładnej szerokości mesiodystalnej, a także dokładnego wyliczenia rozmiarów wszystkich innych zębów mlecznych i stałych, wyrżniętych i niewyrżniętych, zgodnie z normami medycznymi przechowywanymi w CPU 10. Dodatkowo widok z przodu może być wykorzystywany do określenia tego czy użytkownik cierpi na zgryz głęboki, recesję dziąseł lub prostopadłość dolnych siekaczy. Ponadto widok z przodu może zostać wykorzystany do wykrycia skręcenia lub stłoczenia albo rozsunięcia siekaczy, zgryzu krzyżowego zębów przednich lub tylnych.

CPU 10 może dokonywać analizy obrazu posiadając widok powierzchni żującej zębów części jamy ustnej użytkownika pod kątem skręcenia przednich zębów jak również określenia szerokości zębów i powagi stłoczenia i rozsunięcia przednich zębów. CPU 10 może zidentyfikować linię centralną uzębienia użytkownika i może być zdolna do odliczenia zębów użytkownika od linii centralnej na podstawie specyficznych właściwości anatomicznych każdego zęba użytkownika w celu wyznaczenia, które zęby są obecne, a których zębów jest brak.

CPU 10 może dokonać analizy obrazu na podstawie widoku z boku części jamy ustnej użytkownika w celu pomiaru odstępów, gdzie tylne zęby są generalnie obecne, ale mogą jeszcze nie być w pełni wyrośnięte. CPU 10 może także analizować obraz widoku z boku w celu wyznaczenia zgryzu krzyżowego obecnego w tylnej części oraz powagi tyłozgryzu. Dodatkowo, CPU 10 może dokonywać analizy obrazu widoku z boku w celu określenia czy użytkownik ma prawidłowo zamknięte usta. Jeżeli użytkownik zamyka usta nieprawidłowo, CPU 10 i/lub system 1 mogą pokierować użytkownika, w jaki

PL 203 276 B1 sposób prawidłowo skompensować nieprawidłowe położenie w celu otrzymania bardziej dokładnego pomiaru tyłozgryzu i zgryzu głębokiego. CPU 10 może także analizować obraz widoku z boku twarzy użytkownika w celu pomiaru wysokości twarzy oraz wpływu tyłozgryzu na profil twarzy. Widok twarzy z przodu może zostać wykorzystany do wyznaczenia zgodności warg po zamknięciu i/lub odchylenia wysokości twarzy i dolnej szczęki przy otwieraniu szczęki. Widok twarzy z boku wykorzystywany jest do usytuowania szczęki w kierunku przednio-tylnym.

System 1 według wynalazku może także dokonywać oceny oraz prognozować rozmiary wszystkich zębów w jamie ustnej oraz diagnozować prawidłowość przestrzeni dla wyrastających zębów użytkownika tylko na podstawie utrwalenia obrazu pojedynczego zęba. Faktycznie system 1 według wynalazku może wyznaczać rozmiar innych zębów w oparciu o wielkość pojedynczego zęba jak też na podstawie określonych standardów stomatologicznych, takich jak te zilustrowane w Załączniku A i przechowywane w CPU 10 w celu umożliwienia jednostce centralnej CPU 10 dokonania ekstrapolacji różnych rozmiarów pozostałej części uzębienia w jamie ustnej użytkownika. Ponadto, CPU 10 może rozróżniać czy ząb przedni jest wiarygodny do dokonania ekstrapolacji rozmiarów innych zębów, zarówno mlecznych jak i stałych, jak też przestrzeni międzyzębowych.

Ponadto CPU 10 może być zaprogramowana do rozpoznawania pewnych charakterystycznych różnic anatomicznych i morfologicznych różnych zębów, takich jak kły, zęby przedtrzonowe, zęby trzonowe oraz siekacze, jak też różnic między zębami mlecznymi a stałymi. Różnice te pociągają za sobą także różne szerokości mesio-dystalne jak też różnice w wysokości koron klinicznych, które odróżniają zęby mleczne od zębów stałych.

Dodatkowo, system 1 według wynalazku może przechowywać w jednostce centralnej CPU 10 normy medyczne dla różnych ras ludzi. Do określenia przez CPU 10 tego czy pewne zęby są mleczne czy też stałe, jak również do wyznaczenia wielkości pewnych zębów w jamie ustnej użytkownika, nawet jeżeli kąt, pod którym zdjęte są obrazy, nie jest kątem prostym względem zębów, zastosowane mogą zostać porównania statystyczne. Faktycznie, CPU 10 może określić, które zęby uległy skręceniu, a które nie. CPU 10 może oceniać widoki powierzchni żujących zębów jak również szerokości skręconych przednich zębów. CPU 10 może następnie określić, który ząb jest skręcony lub nie na podstawie szerokości w widoku z przodu. Dodatkowo, porównania statystyczne mogą pomóc CPU 10 w wykryciu obecności rozsunięć lub stłoczeń oraz wielkości rozsunięć i/lub stłoczeń. Dodatkowo, jednostka centralna CPU 10 wykrywać może także braki przestrzeni w wyniku próchnicy i przedwczesnej utraty albo zębów mlecznych z niekorzystnym dryfem sąsiednich dorosłych zębów i/lub straty stałych zębów lub też stratą przestrzeni w wyniku próchnicy lub nieprawidłowego wzrostu lub braku wzrostu zębów z brakiem przestrzeni.

Ponadto, CPU 10 może wykrywać wszelkie braki w uzębieniu użytkownika. Gdy na obrazie brak jest jakiegoś zęba, a w jego miejscu wykrywana jest ciemna przestrzeń, jednostka CPU 10 może odkryć, który ząb winien znajdować się w tym miejscu. CPU 10 może odliczyć zęby od linii centralnej i może wykryć czy wszystkie zęby są obecne, czy też dany ząb rzeczywiście należy do tego miejsca. Jeśli CPU 10 odkrywa, iż ząb należy do tej ciemnej przestrzeni, może ona ocenić, czy dana przestrzeń ma prawidłowe wymiary dla zęba. CPU 10 może także wyznaczać skrócenia zęba mesialnie do przestrzeni i/lub w kierunku od tej przestrzeni. CPU 10 może wyznaczyć tą procentową wartość poprzez pomiar mesialno-dystalnego wymiaru obrazu zęba i podzielenie tego wymiaru do rozmiaru jaki powinien mieć ząb przez czynnik szacujący jego rozmiar od szerokości górnego środkowego siekacza. Jednostka centralna CPU 10 może następnie obliczyć faktyczną odległość mesialno-dystalną, która występuje w tej przestrzeni, poprzez pomnożenie skróconej przestrzeni przez ten współczynnik powiększenia.

Dodatkowo, jeśli obrazy nie są zdjęte pod kątami prostymi, czy to obraz przedstawia pojedynczy ząb czy to liczne zęby, program komputerowy przechowywany w CPU 10 może pozwolić jednostce centralnej CPU 10 na skonfigurowanie obrazów w taki sposób, aby skompensować tę niezgodność.

Ponadto, jeśli użytkownik wymaga aparatu dentystycznego, to system 1 według wynalazku może zwymiarować taki aparat, aby pasował on do uzębienia użytkownika w oparciu o pomiar pojedynczego zęba. W szczególności program komputerowy, przechowywany w CPU 10 może umożliwiać CPU 10 nałożenie obrazu aparatu dentystycznego na obraz zębów użytkownika, ekstrapolowany z danych obrazu pojedynczego zęba jak również z danych statystycznych, przechowywanych w CPU 10.

Poza obrazami zdjętymi przez ICC 40, system 1 może pytać użytkownika czy słyszy on dźwięki lub trzaski stawu skroniowo-żuchwowego i może poprosić użytkownika o przesunięcie jego szczęki

PL 203 276 B1 w dół i do przodu w celu określenia, czy ów dźwięk lub trzask już nie występuje. System 1 może zapytywać użytkownika wizualnie, za pośrednictwem komunikatów wyświetlanych na monitorze 30 lub też system 1 może pytać użytkownika werbalnie za pośrednictwem systemu głośników lub podobnych urządzeń. Użytkownik może mieć możliwość odpowiedzi werbalnej lub poprzez wprowadzenie informacji do IRC 20. Ponadto, system 1 może określić czy występuje dysfunkcja stawu skroniowożuchwowego, poprzez obserwację otwierania dolnej szczęki do jej maksymalnego otwarcia.

System 1 może także określić czy użytkownik ma prawidłowy zgryz w położeniu do przodu i/lub w położeniu niecałkowicie zamkniętym. System 1 może prosić użytkownika o zamknięcie ust. Jeśli system 1 odkryje, za pośrednictwem ICC 40 i CPU 10, że użytkownik nieprawidłowo zamyka usta, może on kompensować to poprzez dopasowanie obrazu górnej szczęki i dolnej szczęki na przykład poprzez przeorientowanie części obrazu, zawierającej dolną szczękę, aż będzie ona prawidłowo wyrównana z częścią obrazu zawierającą górną szczękę użytkownika. W wyniku tego obliczone mogą zostać dokładniejsze oszacowania relacji szczęki, zęba trzonowego lub tyłozgryzu.

Po osiągnięciu diagnozy przez zewnętrzne źródło, jednostkę CPU 10 lub też zarówno CPU 10 jak i to źródło, diagnoza ta może zostać przekazana użytkownikowi pisemnie, na przykład na arkuszu papieru wydawanym przez system 1. Arkusz ten może zawierać graficzne przedstawienie realizacji aparatu w ustach użytkownika. Ewentualnie diagnoza ta może zostać wydana użytkownikowi przy zastosowaniu środków werbalnych, na przykład za pośrednictwem głośnika, związanego z systemem 1 i tym podobnie. Dodatkowo, diagnoza ta może być wydana użytkownikowi w postaci komunikatu wyświetlanego na monitorze 30.

W diagnozie system 1 może określić, czy użytkownik wymaga aparatu dentystycznego, jak przedstawiono w etapie 290. CPU 10 może być wstępnie zaprogramowana przez dane oznaczające powagę stanu, takiego jak zgryz głęboki czy tyłozgryz, dla osób w różnym wieku, różnej rasy, płci i tym podobnie. Jednostka centralna CPU 10 może być zaprogramowana do sklasyfikowania stopnia zaawansowania zgryzu głębokiego czy tyłozgryzu, w kategoriach minimalny, umiarkowany lub poważny, w oparciu o określone normy medyczne. Jeżeli CPU 10 uzna, iż zaawansowanie wady użytkownika nadaje się do leczenia poprzez noszenie aparatu dentystycznego, system 1 może wydać odpowiednio zwymiarowany aparat dentystyczny, jak wskazano w etapie 300. Jeśli jednakże użytkownik nie wymaga aparatu dentystycznego i/lub stan użytkownika nie może zostać poprawiony przez aparat dentystyczny, system 1 może poinformować o tym użytkownika, jak przedstawiono w etapie 280.

Po wykonaniu powyższych usług użytkownik może dokonać za nie zapłaty, jak przedstawiono w etapie 310. Płatność może być dokonana na przykład przy użyciu karty kredytowej lub karty debetowej. W związku z tym, użytkownik może umieścić kartę kredytową lub debetową w systemie 1, po czym karta ta może zostać obciążona kosztem usługi. System 1 może być połączony za pośrednictwem Internetu, linii telefonicznej lub innych środków telekomunikacji z innym systemem, takim jak instytucja finansowa, zdolna do zarejestrowania opłaty. W innym przykładzie wykonania płatność może być wykonana poprzez przyjęcie przez system 1 dokumentu zbywalnego lub gotówki.

Na fig. 3 zilustrowano ogólnie aparat dentystyczny 300, który może zostać wydany przez system 1. Aparat dentystyczny 300 może być zbudowany na przykład z kauczuku lub innego materiału, znanego znawcom tej dziedziny. Aparat dentystyczny 300 może korygować wady ortodontyczne, takie jak zgryz głęboki, tyłozgryz i tym podobne i może być noszony przez użytkownika. Aparat dentystyczny 300 może posiadać rozmaite konfiguracje w celu korekcji wady ortodontycznej, zależnie od wieku i liczby dorosłych zębów, obecnych w jamie ustnej użytkownika. Korzystnie system 1 według wynalazku przechowuje i/lub wydaje trzy różnie skonfigurowane aparaty dentystyczne, służące do korekcji pewnej liczby diagnozowanych wad. Przykładowo, jeżeli wady ortodontyczne, które mogą być zdiagnozowane przez system obejmują aparaty do korekcji przypadków wczesnych (dla wieku od 4 do 7 lat), uzębienia mieszanego (6 do 12 lat) oraz dorosłego (12 lat i starsze), system może przechowywać i gromadzić trzy różne aparaty dentystyczne 300 o kilku różnych rozmiarach dla każdego rodzaju, jeden aparat dla każdego z zakresów wiekowych. Oczywiście, system 1 może być zaprogramowany do diagnozowania dowolnej z licznych wad ortodontycznych przy dostępności dowolnego z licznych aparatów dentystycznych dostępnych w systemie 1 w celu korekcji zdiagnozowanej wady.

System 1 może także ocenić, jaki rodzaj i wielkość aparatu dentystycznego 300 potrzebny jest użytkownikowi w oparciu o liczbę zębów w jamie ustnej. System 1 może zawierać korzystnie trzy rodzaje aparatów dentystycznych 300, odpowiadających korzystnie użytkownikom, posiadającym 20, 24 i 28 zębów jamie ustnej, zgodnie z pomiarem i ekstrapolacją, na przykład mierząc od linii centralnej do tyłu jamy ustnej użytkownika. Każdy rodzaj aparatu dentystycznego 300 może korzystnie mieć rozma8

PL 203 276 B1 ite rozmiary. System 1 może wydawać użytkownikowi szczególny aparat dentystyczny 300 rodzaju i wielkości aparatu dentystycznego 300 odpowiedniej dla wady ortodontycznej użytkownika.

W innym przykładzie wykonania systemu 1, system ten może diagnozować wadę ortodontyczną użytkownika tylko na podstawie informacji o wieku użytkownika. Użytkownik może wprowadzić swój wiek do elementu IRC 20. CPU 10 może następnie nakazać systemowi 1 wydanie aparatu dentystycznego 300 właściwego rodzaju i wielkości w oparciu o wiek użytkownika i/lub normy medyczne zaprogramowane w CPU 10.

W innym przykładzie wykonania system 1 może wykorzystywać wiek użytkownika pomocniczo do postawienia diagnozy. Jeśli na przykład, jednostka centralna CPU 10 otrzymuje informację, iż użytkownik posiada 21 zębów w jamie ustnej, system 1 może być zaprogramowany do stwierdzenia, że na podstawie wieku użytkownika obecne winny być trzy zęby trzonowe. System 1 może następnie stwierdzić, iż do korekcji wady ortodontycznej użytkownika potrzebny jest aparat dentystyczny 300 odpowiadający aparatowi dentystycznemu, przeznaczonemu dla użytkownika z 24 zębami w jamie ustnej.

W innym przykładzie wykonania wada ortodontyczna użytkownika może zostać zdiagnozowana na podstawie obrazu pojedynczego zęba. W tym przykładzie wykonania, jeśli brak jest przedniego zęba, system 1 może zdiagnozować wadę ortodontyczną użytkownika na podstawie obrazu innego zęba w jamie ustnej użytkownika.

W jeszcze innym przykładzie wykonania wada ortodontyczna użytkownika może zostać zdiagnozowana na podstawie obrazu wnętrza jamie ustnej użytkownika w obszarze jamy ustnej użytkownika od linii centralnej ku tyłowi wnętrza jamy ustnej użytkownika. Wykonać można jeden pomiar od linii centralnej, który identyfikuje w ogólności pięć, sześć lub siedem zębów. Na podstawie danych z tego pomiaru komputer określa, czy w jamie ustnej użytkownika znajduje się 20, 24 lub 28 zębów.

Na fig. 4 zilustrowano system 400 posiadający kamerę 410 do wykonywania zdjęć cyfrowych, nieruchomych, video, cyfrowych w promieniowaniu X i tym podobnych, części jamy ustnej użytkownika. Kamera 410 może być mocowana na przykład do ściany przez elementy mocujące 440 na przykład przez zestaw zacisków 420 na zestawie prętów 430 i może być ustawiana przez użytkownika na odpowiedniej wysokości w celu wykonania zdjęć. Zaciski 420 mogą być tak zaprojektowane, aby łączyły się z prętami 430 i trzymały kamerę 410 w miejscu, chyba że jest ona przesuwana pod wpływem nacisku przyłożonego na przykład przez użytkownika za pośrednictwem rękojeści 450 w celu dopasowania wysokości kamery 410. W związku z tym, użytkownik może chwycić zestaw rękojeści 450 przymocowany do kamery 410 w celu ułożenia kamery 410 na odpowiedniej wysokości.

System 400 może być wykorzystywany na przykład w aptece. Diagnoza może być przesyłana w odległe miejsce, na przykład za pośrednictwem poczty elektronicznej lub podobnego systemu, gdzie pracownik dyżurny, na przykład farmaceuta, może wydać użytkownikowi aparat dentystyczny 300 w oparciu o postawioną diagnozę. Ewentualnie, system 1 może informować użytkownika, wizualnie za pośrednictwem monitora 30 lub za pośrednictwem innych środków komunikacji, o lokalizacji odpowiedniego aparatu dentystycznego w aptece, sklepie spożywczym lub innym miejscu, gdzie tego rodzaju aparaty mogą być dostępne i/lub sprzedawane.

Na fig. 5 zilustrowano widok z boku części przykładu wykonania systemu zilustrowanego na fig. 4, w którym kamera 410 znajduje się na pożądanej wysokości. Użytkownik 512 może umieścić swoją głowę 516 na oparciu podbródka 510 i/lub oparciu głowy 518. Oparcie podbródka 510 i/lub oparcie głowy mogą być, przykładowo, podnoszone lub obniżane przy zastosowaniu różnych znanych znawcom środków. Kamera 410 może być na przykład połączona z CPU 10, która może oceniać wykonane przez kamerę 410 obrazy części jamy ustnej użytkownika 512. CPU 10 może być wykonana integralnie z systemem 400 lub położona zdalnie od kamery 410 systemu 400.

Na fig. 6 zilustrowano przykład wykonania urządzenia 600 według wynalazku, w którym kamera 610 może być zamocowana na przykład do pręta 620 przy zastosowaniu zacisków 630. W tym przykładzie wykonania urządzenie 600 nie jest przymocowane do ściany i może stać na podstawie 640, tworzonej przez pręt 620 lub inną podporę. Użytkownik może podnosić i opuszczać kamerę 610 na pręcie 620 do pożądanej wysokości w celu umożliwienia prawidłowego wykonania obrazów wnętrza jamy ustnej użytkownika przez kamerę 610. Urządzenie 600 może być także wykorzystywane w aptece lub innym podobnym sklepie.

W innym przykładzie wykonania wynalazku system 1 może dostarczać użytkownikowi diagnozę po otrzymaniu obrazów, na przykład za pośrednictwem poczty elektronicznej, Internetu lub podobnego systemu. Obrazy te mogą być wykonywane, gdy użytkownik umieszcza linijkę lub inne urządzenie pomiarowe w pobliżu twarzy. Następnie druga osoba, wykorzystując cyfrowy aparat fotograficzny,

PL 203 276 B1 cyfrową kamerę wideo lub podobne urządzenie, wykonuje obrazy twarzy i/lub profilu użytkownika. Wykonać można dodatkowe obrazy użytkownika, włączając w to obraz w uśmiechu z przodu, z lewej bądź prawej strony ust i/lub w widoku powierzchni żującej z góry i dołu. Obrazy mogą zostać wykonane także przez użytkownika przy zastosowaniu dowolnego rodzaju pilota cyfrowego aparatu fotograficznego lub cyfrowej kamery wideo lub w dowolny inny sposób, znany znawcom przedmiotu. Obrazy te mogą następnie zostać przesłane w inne, odległe miejsce, na przykład za pośrednictwem poczty elektronicznej, Internetu lub podobnego systemu, gdzie dokonana może zostać diagnoza, przez CPU albo przez człowieka, w celu stwierdzenia czy użytkownik jest potencjalnym kandydatem do aparatu dentystycznego. Jeśli użytkownik jest takim kandydatem, jednostka centralna CPU 10 lub osoba orzekająca mogą określić także rodzaj i wielkość aparatu dentystycznego. Użytkownik może następnie dokonać zapłaty za postawienie diagnozy i/lub wydanie aparatu dentystycznego, na przykład za pośrednictwem karty kredytowej, poprzez przesłanie numeru karty kredytowej razem z obrazami lub ujawniając numer karty kredytowej przy zastosowaniu innych sposobów, znanych znawcom przedmiotu.

Na fig. 7 zilustrowano płytkę 700, która może być wykorzystana do postawienia diagnozy wady ortodontycznej użytkownika. Płytka 700 może być zbudowana na przykład z wosku, kauczuku, tworzywa sztucznego lub dowolnego innego materiału, znanego znawcom tej dziedziny. Użytkownik może otrzymać płytkę 700 z systemu 1 lub też użytkownik może otrzymać płytkę 700 na przykład za pośrednictwem odpowiedzi użytkownika na ogłoszenia reklamowe w Internecie, telewizji lub w radio. Ponadto, płytka 700 może być dostępna na przykład w aptece, sklepie spożywczym lub podobnym miejscu lub też za pośrednictwem bezpośredniej poczty do użytkownika.

Na fig. 8 zilustrowano płytkę 800, którą użytkownik może nagryźć pozostawiając odcisk 810. Po wykonaniu przez użytkownika odcisku w płytce 800, może ona zostać wysłana w odległe miejsce w celu postawienia diagnozy. Proces diagnozowania może obejmować na przykład wlanie do płytki 800 gipsu lub innego znanego znawcom materiału, w celu uzyskania pozytywowego modelu uzębienia użytkownika. Do uzyskania kształtu odcisku 810 wykonanego w płytce 800, a także do otrzymania pozytywowego modelu górnych i dolnych zębów użytkownika wykorzystana może zostać płytka, która może posiadać płaszczyznę oraz łoże kołków, z których każdy jest prostopadły do płaszczyzny i zdolny do umieszczenia wzdłuż osi prostopadłej do płaszczyzny. Następnie, jeśli to konieczne, wyznaczony może zostać właściwy rodzaj i wielkość aparatu dentystycznego 300, w celu korekcji wady ortodontycznej użytkownika.

W jeszcze innym przykładzie wykonania, po ugryzieniu płytki 700 przez użytkownika, wykonana może zostać czuła na głębokość fotografia płytki 700. Czuła na głębokość fotografia może dostarczyć trójwymiarowy obraz górnych i dolnych zębów, na podstawie czego otrzymać można diagnozę.

W jeszcze innym przykładzie wykonania wynalazku, obrazy jamy ustnej użytkownika mogą zostać wykonane za pośrednictwem fotoczułej lub czułej na nacisk folii, którą użytkownik umieścić może pomiędzy górną a dolną szczęką. Folia ta może następnie dać obraz górnych zębów i dolnych zębów. Obraz ten może być następnie przesłany w odległe miejsce, na przykład za pośrednictwem Internetu, poczty elektronicznej, wysyłki bezpośredniej lub podobnego systemu, w celu postawienia diagnozy przez CPU 10 lub osobę fizyczną.

Na fig. 9 zilustrowano korytko 900, które może być wykorzystane do postawienia diagnozy użytkownika, w innym przykładzie wykonania urządzenia według wynalazku. Korytko 900 może posiadać płaskie wnętrze 910 oraz krawędź 920, które są tak zwymiarowane, aby pasowały wewnątrz jamy ustnej użytkownika. Wnętrze 910 korytka 900 może być napełnione woskiem, formowalnym tworzywem sztucznym lub dowolnym innym materiałem znanym znawcom przedmiotu. Użytkownik może wykonać odcisk wnętrza jamy ustnej poprzez nagryzienie na wnętrze 910 korytka 900. Korytko 900 lub jego obraz może następnie zostać wysłane do CPU 10 lub osoby fizycznej w celu postawienia diagnozy. Na fig. 10 zilustrowano widok z boku korytka 900.

Poza płytką 700 i korytkiem 900 zastosowane może zostać dowolne inne urządzenie, znane znawcom tej dziedziny, zdolne do wykonania odcisku uzębienia użytkownika. Urządzenie odciskowe może następnie zostać wysłane do osoby fizycznej w celu dokonania analizy. Ponadto, wykonany może zostać obraz urządzenia odciskowego, który może zostać zbadany przez CPU 10, która znajduje się z dala od systemu 1 lub także przez osobę fizyczną.

Należy rozumieć, że rozmaite zmiany i modyfikacje względem niniejszych korzystnych przykładów wykonania, będą zrozumiałe dla znawców przedmiotu, takie zmiany i modyfikacje mogą być dokonane bez odchodzenia od idei i zakresu niniejszego wynalazku, a także bez utraty jego zalet. Dlatego też tego rodzaju zmiany i modyfikacje leżą w zakresie załączonych zastrzeżeń.

Claims (22)

1. Urządzenie do diagnozowania stanu ortodontycznego użytkownika oraz wydawania aparatu dentystycznego w jednym z licznych różnych rozmiarów, noszonego w jamie ustnej użytkownika, przy czym część tych licznych rozmaicie zwymiarowanych aparatów dentystycznych jest zawarta w obrębie każdego z trzech stanów ortodontycznych, zawierające urządzenie utrwalające obraz, które otrzymuje obraz części jamy ustnej użytkownika i wytwarza sygnał reprezentujący ten obraz, a także jednostkę centralną zaprogramowaną na podstawie danych dotyczących wad ortodontycznych, znamienne tym, że jednostka centralna ma elementy klasyfikujące sygnał wysyłany przez urządzenie utrwalające obraz na jeden z trzech stanów ortodontycznych, a ponadto ma elementy do wydawania aparatu dentystycznego, wybranego z licznych różnie zwymiarowanych aparatów dentystycznych, odpowiednio do stanu ortodontycznego użytkownika.

2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że jednostka centralna zawiera elementy wejściowe do wprowadzania informacji.

3. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera urządzenie płatnicze, zaprogramowane do przyjmowania zapłaty od użytkownika.

4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że obraz części jamy ustnej użytkownika jest obrazem pojedynczego zęba użytkownika.

5. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że jednostka centralna znajduje się z dala od urządzenia utrwalającego obraz.

6. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że część jamy ustnej użytkownika obejmuje obszar od linii centralnej zębów użytkownika do tylnej części wnętrza jamy ustnej użytkownika.

7. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że obraz jest obrazem pojedynczego zęba użytkownika.

8. System do diagnozowania stanu ortodontycznego użytkownika, zawierający aparat wyposażony w urządzenie utrwalające obraz, które otrzymuje obraz części jamy ustnej użytkownika, a także w urządzenie do przesyłania danych, przesyłające sygnał reprezentujący ten obraz oraz jednostkę centralną położoną z dala od tego aparatu, zaprogramowaną na podstawie danych statystycznych dotyczących wad ortodontycznych, przy czym jednostka centralna jest połączona z aparatem poprzez elementy odbierające sygnał pochodzący z aparatu, znamienny tym, że jednostka centralna ma elementy klasyfikujące sygnał wysyłany przez urządzenie utrwalające obraz na jeden z licznych stanów ortodontycznych.

9. System według zastrz. 8, znamienny tym, że urządzenie do przesyłania danych ma elementy wejściowe do wprowadzania informacji.

10. System według zastrz. 8, znamienny tym, że zawiera urządzenie płatnicze zaprogramowane do przyjmowania zapłaty od użytkownika.

11. System według zastrz. 8, znamienny tym, że jednostka centralna ma elementy klasyfikujące sygnał wysyłany przez urządzenie utrwalające obraz na liczne stany ortodontyczne.

12. System według zastrz. 8, znamienny tym, że jednostka centralna ma elementy do diagnozowania stanu ortodontycznego użytkownika w oparciu o wiek użytkownika.

13. System według zastrz. 8, znamienny tym, że część jamy ustnej użytkownika stanowi pojedynczy ząb użytkownika.

14. Sposób diagnozowania stanu ortodontycznego użytkownika, zawierający etapy dostarczenia aparatu zawierającego urządzenie utrwalające obraz, otrzymującego obraz części jamy ustnej użytkownika, i zawierającego ponadto urządzenie transmitujące dane do przesyłania do jednostki centralnej sygnału reprezentującego obraz lub zbiór danych użytkownika, dostarczenia jednostki centralnej znajdującej się z dala od tego aparatu i zaprogramowanej na podstawie danych statystycznych dotyczących wad ortodontycznych, otrzymywania obrazu części jamy ustnej użytkownika i przesyłania tego obrazu do jednostki centralnej, znamienny tym, że za pomocą jednostki centralnej klasyfikuje się sygnał wysyłany przez urządzenie utrwalające obraz na jeden z licznych stanów ortodontycznych.

15. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że jako część jamy ustnej użytkownika stosuje się pojedynczy ząb użytkownika.

16. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że jako część jamy ustnej użytkownika wykorzystuje się obszar od linii centralnej uzębienia użytkownika do tylnej części wnętrza jamy ustnej użytkownika.

PL 203 276 B1

17. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że jednostkę centralną programuje się dla diagnozowania stanu ortodontycznego użytkownika w oparciu o wiek użytkownika.

18. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że za pomocą jednostki centralnej klasyfikuje się sygnał wysyłany przez urządzenie utrwalające obraz na liczne stany ortodontyczne.

19. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że jako część jamy ustnej wykorzystuje się obszar od pojedynczego zęba do linii centralnej uzębienia użytkownika.

20. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że zawiera etapy dostarczenia płytki, umieszczenia płytki w ustach użytkownika i wykonania odcisku zęba użytkownika, utrwalenia obrazu płytki, przesłania obrazu płytki do jednostki centralnej.

21. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że zawiera etapy dostarczenia korytka, umieszczenia korytka w ustach użytkownika i wykonania odcisku zęba użytkownika, utrwalenia obrazu korytka, i przesiania obrazu korytka do jednostki centralnej.

22. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że zawiera etapy dostarczenia urządzenia odciskowego zdolnego do otrzymania odcisku zęba użytkownika, umieszczenia urządzenia odciskowego w ustach użytkownika i wykonania odcisku zęba użytkownika, utrwalenia obrazu urzą dzenia odciskowego, i przesłania obrazu urządzenia odciskowego do jednostki centralnej.