PL202122B1 - Dozujący układ zamykania pojemnika posiadającego otwór do wnętrza - Google Patents

Abstract

1. Dozuj acy uk lad zamykania pojemnika posiadaj acego otwór (28) do wn etrza, w którym mo zna przechowywa c produkt, który to dozuj acy uk lad zamykania zawiera korpus (44) rozci agaj acy si e od pojemnika (22) przy otworze (28), a korpus (44) obejmuje pó lk e (56) wyznaczaj ac a otwór (76), ponadto zawiera pokryw e (46) poruszaj a- c a sie pomi edzy zamkni et a pozycj a ustawion a naprzeciw pó lki (56) a otwart a dozuj ac a pozycj a przesuni et a w stosunku do zamkni etej pozycji i zawieraj acy dozuj acy zawór (40) w stosunku do korpusu (44) umieszczony w otworze (76) pó lki (56), a zawór (40) ma nieczynne cofni ete usytuowanie okre slaj ace pozycj e spoczynku i zawór (40) zawiera brzegow a cz esc (88) szczelnie po laczon a z korpusem (44) i utrzymywan a w korpusie (44), g lowic e (90) skierowana poprzecz- nie do wewn atrz brzegowej cz esci (88) i posiadaj ac a zewn etrzn a stron e (106) do kontaktu z otoczeniem oraz posiadaj ac a we- wn etrzn a stron e (108) do kontaktu z produktem, a ponadto g lowi- ca (90) zawiera zwykle zamkni ety otwór (90), kiedy zawór (40) jest w pozycji spoczynku, który otwiera si e dla umo zliwienia przep lywu na skutek zró znicowania ci snienia w zaworze (40), ponadto za- wór (40) zawiera sprezynuj ac a, elastyczn a lacz ac a tulej e (94) posiadaj ac a wewn etrzn a powierzchni e (140) do kontaktu z produk- tem i zewn etrzn a powierzchni e (142) do kontaktu z otoczeniem, a lacz aca tuleja (94) posiada pierwsz a odnog e (151) po laczon a z brzegow a cz esci a (88), drug a odnog e (152) po laczon a z g lowic a (90) do umieszczenia g lowicy (90) rozmieszczonej poprzecznie w kierunku do wewn atrz pierwszej odnogi (151), kiedy zawór (40) jest w pozycji spoczynku, do u latwienia ruchu g lowicy (90) . . . . . . . . PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest dozujący układ zamykania pojemnika posiadającego otwór do wnętrza, a zwłaszcza zamknięcie z ciśnieniowo uruchamianym zaworem oraz szczelną pokrywką. Niniejszy wynalazek dotyczy systemu do dozowania płynnego materiału z pojemnika. Wynalazek w szczególności nadaje się do dołączenia go do zamknięcia dozującego do stosowania ze ściskalnym pojemnikiem.

Istnieją różnorodne opakowania, które zawierają pojemnik, dozujący układ jako jednostkową część lub przyłączenie do pojemnika oraz produkt znajdujący się w pojemniku. Jeden rodzaj takiego opakowania stosuje jeden lub dwa dozujące zawory do wypuszczania jednego lub więcej strumieni produktu (który może być w produktem gazowym, płynnym, kremowym, proszkowym czy pyłowym). Na przykład, według opisów patentowych US 5 271 531 i 6 112 951. Zawór jest elastycznym, sprężynującym, samouszczelniającym się zaworem typu szczelinowego umieszczonym na jednym końcu butli czy pojemnika zwykle posiadającego sprężynująco elastyczne ściany boczne, które można ściskać dla zwiększenia ciśnienia we wnętrzu pojemnika. Zawór zwykle jest zamknięty i może tak stawić opór ciężarowi produktu że, gdy pojemnik jest całkowicie odwrócony, produkt nie będzie wyciekać, chyba że pojemnik jest ściskany. Gdy pojemnik jest ściskany, a wnętrze poddane jest wystarczająco zwiększonemu ciśnieniu tak, że pojawia się z góry ustalone minimalne ciśnienie zróżnicowane w poprzek zaworu, zawór otwiera się.

Zawór może pozostawać otwarty przynajmniej do czasu, gdy ciśnienie w pojemniku spadnie poniżej ustalonej z góry wartości. Taki zawór może być przystosowany do zamykania zatrzaskowego, jeśli ciśnienie zróżnicowane w poprzek otwartego zaworu spada poniżej ustalonej z góry wielkości. Zawór może być również przystosowany do otwierania się do wewnątrz w celu wpuszczania powietrza do pojemnika, gdy ciśnienie w pojemniku jest mniejsze niż otaczające ciśnienie zewnętrzne i to umożliwia powrót sprężynującej ściany pojemnika z pozycji ściśnięcia do wewnątrz do normalnej, nie ściśniętej pozycji.

Taki sprężynujący zawór zwykle posiada centralną głowicę wpuszczoną do wewnątrz w stosunku do otaczających części zaworu, które wystają na zewnątrz. Opis patentowy US 6 112 951 przedstawia taki zawór zamocowany w dozującym otworze korpusu zamknięcia, do którego zawiasowo przyłączona jest pokrywa posiadająca słupek 90 wystający w dół w kierunku głowicy zaworu, gdy pokrywa jest zamknięta. Czasem, gdy pokrywa jest zamknięta na zamknięciu pojemnika, który poddany jest zewnętrznym siłom, do czego może dojść w czasie pakowania, ładowania na statek, przenoszenia, a takie zewnętrzne siły mogą spowodować czasowe zwiększenie wewnętrznego ciśnienia pojemnika przez ściśnięcie jakiejś części ściany pojemnika. Podwyższone ciśnienie w pojemniku może spowodować przesunięcie na zewnątrz centralnej głowicy zaworu. Przesuwająca się na zewnątrz centralna głowica zaworu ostatecznie otwiera się i jakaś nieduża ilość produktu z pojemnika może być wyciśnięta przez otwarty zawór. Dla zlikwidowania lub przynajmniej zminimalizowania takiego niepożądanego efektu słupek pokrywy uniemożliwia, by centralna głowica zaworu przesuwała się na zewnątrz na tyle, by się otworzyła. Gdy z powodu zwiększonego ciśnienia wewnętrznego centralna głowica zaworu zaczyna przesuwać się na zewnątrz styka się ona ze słupkiem pokrywy zanim szczeliny zaworu będą mogły otworzyć się. Tak więc, zawór pozostaje szczelnie zamknięty w takich nadciśnieniowych warunkach.

Chociaż działanie uszczelniającego słupka pokrywy jest satysfakcjonujące w zastosowaniach, do których jest użyte, zamknięcie obejmujące uszczelniający słupek pokrywy siłą rzeczy powoduje większą złożoność konstrukcji pokrywy. Bardziej złożona konstrukcja pokrywy wymaga bardziej złożonej formy i sposobu formowania. Wymóg zawierania w pokrywie uszczelniającego słupka może blokować elastyczność zaplanowaną przez projektanta zamknięcia w odniesieniu do rodzaju pokrywy oraz do innych niezwiązanych elementów.

Znane jest z opisu patentowego US 5 839 614 opakowanie dozujące posiadające korpus, pokrywę i zawór dozujący. W rozwiązaniu tym dozujący układ zamykania zawiera korpus rozciągający się od pojemnika przy otworze, a korpus obejmuje półkę wyznaczającą otwór, ponadto zawiera pokrywę poruszającą się pomiędzy zamkniętą pozycją ustawioną naprzeciw półki a otwartą dozującą pozycją przesuniętą w stosunku do zamkniętej pozycji i zawierający dozujący zawór w stosunku do korpusu umieszczony w otworze półki, a zawór ma nieczynne cofnięte usytuowanie określające pozycję spoczynku i zawór zawiera brzegową część szczelnie połączoną z korpusem i utrzymywaną w korpusie, głowicę skierowaną poprzecznie do wewnątrz brzegowej części i posiadającą zewnętrzną

PL 202 122 B1 stronę do kontaktu z otoczeniem oraz posiadającą wewnętrzną stronę do kontaktu z produktem. Głowica zawiera zwykle zamknięty otwór, kiedy zawór jest w pozycji spoczynku, który otwiera się dla umożliwienia przepływu na skutek zróżnicowania ciśnienia w zaworze, ponadto zawór zawiera sprężynującą, elastyczną łączącą tuleję posiadającą wewnętrzną powierzchnię do kontaktu z produktem i zewnętrzną powierzchnię do kontaktu z otoczeniem, a łącząca tuleja posiada pierwszą odnogę połączoną z brzegową częścią, drugą odnogę połączoną z głowicą do umieszczenia głowicy rozmieszczonej poprzecznie w kierunku do wewnątrz pierwszej odnogi, kiedy zawór jest w pozycji spoczynku, do ułatwienia ruchu głowicy do zewnątrz w czasie dozowania produktu z pojemnika oraz łączący odcinek łączący pierwszą i drugą odnogę, a łączący odcinek jest łukowaty i ma wystające do zewnątrz wypukłe ukształtowanie, gdy patrzy się z zewnątrz korpusu, kiedy zawór jest w pozycji spoczynku.

Rozwiązanie według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawór jest tak umieszczony na korpusie, kiedy zawór jest w pozycji spoczynku, że łączący odcinek wystaje z otworu półki poza co najmniej część półki, gdy otwór zaworu jest zamknięty, a pokrywa jest w otwartej dozującej pozycji, a łączący odcinek posiada skierowaną ku zewnątrz powierzchnię do połączenia z pokrywą, kiedy zawór jest w pozycji spoczynku, do elastycznego odkształcenia łączącego odcinka do wewnątrz, gdy pokrywa znajduje się w zamkniętej pozycji, zapobiegając w ten sposób przechyleniu się łączącej tulei dosyć odlegle na zewnątrz względem głowicy do pozycji, w której otwór zaworu otworzyłby się, gdyby został poddany wystarczającej różnicy ciśnień.

Korzystnie zewnętrzna strona głowicy posiada wypukły kształt w widoku z zewnątrz pojemnika.

System jest dozującym zamknięciem, które jest oddzielne od pojemnika, ale przystosowane do uwalnianego połączenia z pojemnikiem wokół otworu.

Korzystnie dozujące zamknięcie zawiera korpus do mocowania na pojemniku, zaś brzegowa część zaworu jest zaciśnięta w korpusie.

Brzegowa część zaworu zawiera pierścieniowy kołnierz posiadający przekrój poprzeczny w kształ cie jaskół czego ogona, który wyznacza pierwszą odchylając ą się powierzchnię i drugą odchylającą się powierzchnię, zaś korpus posiada pierścieniową, zaciskającą powierzchnię o kształcie ściętego stożka zaczepiającą pierwszą odchylającą się powierzchnię kołnierza zaworu.

Korzystnie otwór wyznaczony jest przez liczne szczeliny, które przechodzą przez głowicę pomiędzy zewnętrzną stroną a wewnętrzną stroną oraz rozciągają się poprzecznie ze wspólnego punktu wyjściowego i w ten sposób klapki wyznaczone są przez szczeliny, zaś otwór otwiera się przez przemieszczenie klapek na zewnątrz, gdy ciśnienie wewnątrz pojemnika przekracza ciśnienie na zewnątrz zaworu o ustaloną z góry wartość, a każda ze szczelin jest planarna, każda szczelina wyznacza liniowe położenie wzdłuż zewnętrznej strony głowicy i wzdłuż wewnętrznej strony głowicy, szczeliny są równej długości, a ponadto szczeliny odchylają się promieniowo od punktu wyjściowego dla wyznaczenia równego rozmiaru kątów pomiędzy każdą parą przyległych szczelin.

Druga odnoga jest krótsza niż pierwsza odnoga, a każda odnoga posiada jednolitą grubość, pierwsza odnoga jest grubsza niż druga odnoga, zaś tuleja posiada koliste ukształtowanie, pierwsza i druga odnoga są koncentryczne, pierwsza odnoga rozcią ga się osiowo na zewną trz z wewnę trznej części brzegowej części, druga odnoga rozciąga się osiowo na zewnątrz z krawędzi głowicy zaworu, zaś łącząca tuleja posiada przekrój poprzeczny w kształcie odwróconej litery U.

Korzystnie otwór zamyka się, gdy ciśnienie we wnętrzu pojemnika nie przekracza ciśnienia na zewnątrz zaworu oraz łącząca tuleja posiada ukształtowanie, którego moment obrotowy skierowany do zewnątrz stosuje do głowicy zaworu, gdy różnica pomiędzy ciśnieniem wewnątrz pojemnika a ciśnieniem zewnątrz pojemnika przekracza ustaloną z góry wartość.

Korzystnie strona wnętrza głowicy posiada płaski środkowy obszar oraz wygiętą, promieniową zewnętrzną część, która tak zwęża się w kierunku płaskiego środkowego obszaru, że zewnętrzna i wewnę trzna strona zbiega się w kierunku płaskiego środkowego obszaru dla zapewnienia stożkowej budowy o zredukowanej grubości.

Półka posiada płaski obszar wokół otworu, zaś pokrywa posiada płaskie ukształtowanie i zawiera płaską powierzchnię, która skierowana jest ku zaworowi, gdy pokrywa znajduje się w zamkniętej pozycji.

Korzystnie pokrywa jest połączona zawiasowo z półką przylegającą do otworu półki.

Pokrywa jest formowana jako jednolita część korpusu.

Korpus i pokrywa razem wyznaczają uwalnialny zatrzask do uwalnianego utrzymywania pokrywy w zamkniętej pozycji.

Korzystnie pokrywa ma wewnętrzną stronę pozbawioną jakichkolwiek części wystających.

PL 202 122 B1

W rozwią zaniu wedł ug wynalazku nie ma potrzeby stosowania wystaj ą cego uszczelniają cego słupka na pokrywie, gdy występuje nadciśnienie.

Takie elementy do zapobiegania otwierania zaworu przy występującym nadciśnieniu mogą również działać jako nie przeciekające uszczelnienie do opakowania, w którym występuje zamknięcie posiadające zawór.

Zamknięcie posiadające elastyczny zawór i pokrywę bez uszczelniającego słupka może również przyjmować różne konstrukcje pokrywy, które mogłyby dostarczać inne, pożądane cechy.

Dozujący system zamknięcia może z łatwością uwzględniać jego wytwarzanie z różnorodnych materiałów.

Dozujący system zamknięcia może przyjmować butelki, pojemniki, opakowania o różnych kształtach i wykonanych z różnych materiałów.

System według wynalazku może uwzględniać efektowne, wysokojakościowe, szybkościowe i o dużej wydajności sposoby produkcji o zredukowanych odpadach do wytwarzania produktów posiadających zgodne charakterystyki działania jeden do jednego o wysokiej niezawodności.

Wynalazek dotyczy udoskonalonego dozującego systemu zamknięcia do pojemnika posiadającego otwór do swojego wnętrza. Użytkownik w prosty sposób może operować systemem zamknięcia tak, aby przyjął on zamknięty układ dla zapobieżenia wypływu z pojemnika albo aby przyjął on otwarty układ dla umożliwienia wypływu z pojemnika.

Wynalazek dotyczy udoskonalonego dozującego systemu zamknięcia zawierającego korpus zamknięcia i pokrywę, zawiasowo przyłączoną do korpusu zamknięcia, w którym pokrywa nie posiada żadnych wystających na zewnątrz uszczelniających słupków. Umożliwia to formowanie pokrywy w prostszy sposób za pomocą mniej złożonej konstrukcji formy. W szczególności pokrywa może być formowana pod pewnym kątem względem górnej półki korpusu zamknięcia jako płaskiego elementu dla ułatwienia formowania i zredukowania złożoności zespołu formy.

Dozujący system zamknięcia przeznaczony jest do pojemnika, który posiada otwór do swojego wnętrza, gdzie może być przechowywany produkt. Dozujący system zamknięcia zawiera korpus rozciągający się od pojemnika przy otworze, korpus ten posiada półkę wyznaczającą otwór. Dalej system zamknięcia zawiera również pokrywę poruszającą się pomiędzy pozycją zamkniętą, w której styka się z półką a otwartą dozującą pozycją oddaloną od zamkniętej pozycji. Dozujący system zamknięcia dalej zawiera dozujący zawór umieszczony względem korpusu w otworze półki.

Dozujący zawór zawiera brzegową część szczelnie połączoną z korpusem i w nim utrzymywaną, głowicę skierowaną poprzecznie do środka brzegowej części i posiadającą zewnętrzną stronę do kontaktu z otoczeniem oraz posiadającą wewnętrzną stronę do kontaktu z produktem. Dalej, głowica zaworu zawiera zwykle zamknięty otwór, który otwiera się dla umożliwienia przepływu na skutek różnicy ciśnień w zaworze.

Zawór również posiada sprężynującą, elastyczną, łączącą tuleję posiadającą wewnętrzną powierzchnię do kontaktu z produktem i zewnętrzną powierzchnię do kontaktu z otoczeniem. Łącząca tuleja posiada pierwszą odnogę połączoną z brzegową częścią, drugą odnogę połączoną z głowicą dla umieszczenia głowicy rozmieszczonej poprzecznie w kierunku do wewnątrz pierwszej odnogi dla ułatwienia ruchu głowicy do zewnątrz w czasie dozowania produktu z pojemnika oraz łukowaty złączony odcinek łączący pierwszą i drugą odnogę. Łukowaty złączony odcinek ma wystające ku zewnątrz wypukłe ukształtowanie, gdy patrzy się z zewnątrz korpusu zamknięcia. Zawór jest tak umieszczony na korpusie zamknięcia, że złączony odcinek łączącej tulei wystaje z otworu półki poza co najmniej część półki, gdy otwór zaworu jest zamknięty, a pokrywa jest w otwartej dozującej pozycji. Łukowaty złączony odcinek posiada skierowaną do zewnątrz powierzchnię okładzinową do połączenia z pokrywą dla elastycznego odkształcenia łączącego odcinka do wewną trz, gdy pokrywa znajduje się w zamkniętej pozycji. Zapobiega to zwijaniu się łączącej tulei dosyć odlegle na zewnątrz względem głowicy do pozycji, w której otwór zaworu otworzyłby się, gdyby został poddany wystarczającej różnicy ciśnień.

System zamknięcia może być łatwo wprowadzony jako oddzielny zespół części składowych wyznaczających zamknięcie, które jest oddzielne od pojemnika, ale przystosowane do zamontowania na nim. Takie zamknięcie może być wprowadzone do przykładu wykonania wynalazku, które do pojemnika mocowane jest usuwalnie lub nieusuwalnie.

Przedmiot wynalazku przedstawiony jest w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 jest częściowym perspektywicznym widokiem przykładowego dozującego systemu zamykania w postaci oddzielnego dozującego zamknięcia według korzystnego przykładu wykonania wynalazku, przy

PL 202 122 B1 czym zamknięcie pokazane jest w otwartej pozycji przed zamknięciem pokrywy i zainstalowaniem zamknięcia na pojemniku (nie pokazanym) i pokazane jest z góry pojemnika, fig. 2 jest perspektywicznym widokiem rozebranego zamknięcia z fig. 1, fig. 3 jest widokiem przekroju poprzecznego korpusu zamknięcia wzdłuż płaszczyzny 3-3 z fig. 2, fig. 4 jest znacznie powiększonym widokiem przekroju poprzecznego zaworu wzdłuż płaszczyzny 4-4 z fig. 2, fig. 5 jest widokiem podobnym do fig. 4, ale fig. 5 pokazuje otwór zaworu, gdy poddany jest działaniu różnicy ciśnienia w zaworze, fig. 6 jest znacznie powiększonym częściowym widokiem przekroju poprzecznego wzdłuż płaszczyzny 6-6 z fig. 1 części zamknięcia zawierającego dozujący otwór korpusu zamknięcia oraz zawór w nim umieszczony, fig. 7 jest widokiem przekroju poprzecznego podobnym do fig. 6, ale fig. 7 pokazuje całe zamknięcie i pokrywę w całkowicie zamkniętej pozycji oraz pokazuje zamknięcie umieszczone na szyjce pojemnika, której część widoczna jest na fig. 7, fig. 8 jest widokiem podobnym do fig. 7, ale fig. 8 nie pokazuje szyjki pojemnika, aby ujawnić szczegółową konstrukcję części mocującej pojemnik w obszarach korpusu zamknięcia, a fig. 9 jest znacznie powiększonym częściowym widokiem przekroju poprzecznego dozującego otworu korpusu zamknięcia oraz zaworu podobnym do fig. 6, ale fig. 9 pokazuje pokrywę w cał kowicie zamknię tej pozycji.

Pomimo, iż wynalazek jest możliwy do wykonania w wielu różnych postaciach, niniejszy opis i załączony rysunek ujawnia tylko jedną szczególną postać o charakterze przykładu wykonania wynalazku. Wynalazek nie ma być jednak w zamierzeniu ograniczony tylko do opisanych przykładów. Zakres wynalazku wskazany jest w załączonych zastrzeżeniach patentowych.

Dla łatwiejszego opisu, większość figur ilustrujących wynalazek przedstawia system dozującego zamknięcia w typowym ustawieniu, w którym znajduje się górna część pojemnika, gdy jest on ustawiony w pozycji pionowej na podstawie, zaś pojęcia takie jak górny, dolny, poziomy i tym podobne stosowane są w odniesieniu do tego ustawienia. Należy jednak rozumieć, że system dozującego zamknięcia według wynalazku może być wytwarzany, składowany, transportowany, stosowany i sprzedawany w ustawieniach innych niż opisywane położenie.

Dozujący system zamknięcia według wynalazku odpowiedni jest do stosowania z różnymi tradycyjnymi czy szczególnymi pojemnikami o różnych konstrukcjach, których szczególne cechy, chociaż nie przedstawione lub nie opisane, będą oczywiste dla znawców takich pojemników. W przedstawionym przykładzie wykonania opisanego tu wynalazku, pojemnik jako taki nie stanowi żadnej części niniejszego wynalazku i stąd też nie może go ograniczać. Będzie również widoczne dla znawców, że opisany przykładowy system zamykania zawiera wynalazcze aspekty nowości i nieoczywistości. W innych, nie przedstawionych tu przykładach wykonania, system zamykania może być formowany jako jednolita część lub jako nieusuwalna część pojemnika i stąd wynalazek w takim przypadku może być traktowany jako zawierający przynajmniej „zamknięcie” jako część takiego pojemnika.

Korzystny przykład wykonania dozującej konstrukcji czy dozującego systemu zamknięcia według niniejszego wynalazku w postaci dozującego zespołu zamknięcia pokazany jest na fig. 1-9 i oznaczony odnośnikiem liczbowym 20 na fig. 1. Dozujący zespół zamknięcia 20, który dalej odnosi się czasami po prostu do „zamknięcia 20”, jest w przedstawionym korzystnym przykładzie wykonania dostarczony jako oddzielnie wytwarzana jednostka lub podzespół do zamocowania na górze pojemnika (nie pokazanego na fig. 1). W niektórych zastosowaniach może być pożądane, aby dozujący system zamknięcia według niniejszego wynalazku formowany był jako jednolita część lub przedłużenie pojemnika.

Pojemnik typowo posiada zwykły wylot lub otwór zapewniający dostęp do wnętrza pojemnika i produktu w nim zawartego. Produkt może stanowić na przykład napój taki jak woda lub inny nadający się do spożycia płynny produkt. Produkt może także stanowić każdy inny płynny materiał, włączając, a nie ograniczając do, gazów, proszków, ziaren i płynów (włączając kremy, płyny kosmetyczne, zawiesiny, pasty i tym podobne). Produkty te mogą być sprzedawane na przykład jako produkty żywnościowe, środki pielęgnacji osobistej, produkty przemysłowe czy środki czystości do gospodarstwa domowego lub też inne kompozycje (na przykład do użytku wewnętrznego lub zewnętrznego dla ludzi bądź zwierząt albo do wykorzystania w działalności związanej z medycyną, produkcją, handlem czy utrzymywaniem gospodarstwa domowego, budową, rolnictwem i tym podobne).

Pojemnik może typowo posiadać szyjkę lub inną odpowiednią konstrukcję wyznaczającą wylot pojemnika. Szyjka może posiadać (ale nie musi) kołowy przekrój poprzeczny, a korpus pojemnika może posiadać inny przekrój poprzeczny, jak na przykład kształt owalny. Z drugiej strony pojemnik może posiadać jednolity kształt na całej długości lub wysokości bez części szyjkowej o zredukowanym wymiarze czy innym przekroju.

PL 202 122 B1

Pojemnik ten może typowo być pojemnikiem ściskalnym posiadającym elastyczną ścianę lub ściany, które mogą być chwytane przez użytkownika i ściskane dla zwiększenia ciśnienia wewnętrznego w pojemniku tak, aby wycisnąć produkt z pojemnika przez zamknięcie 20, gdy jest ono otwarte. Taka ściana pojemnika typowo posiada wystarczającą, naturalną sprężystość tak, że gdy siły ściskające zostaną usunięte, ściana pojemnika powraca do swojego normalnego, nie wciśniętego kształtu. Taka konstrukcja jest korzystna w wielu zastosowaniach, ale może nie być konieczna albo korzystna w innych zastosowaniach. Rzeczywiście, pojemnik może być sztywny. W takim sztywnym pojemniku można umieścić tłok dla wspomagania dozowania produktu, szczególnie w przypadku względnie lepkiego produktu. Z drugiej strony sztywny pojemnik może być używany do dozowania zawartości przez odwrócenie go i poddanie jedynie wpływowi grawitacji i/lub wpływowi zredukowanego ciśnienia występującego w otoczeniu na zewnątrz pojemnika (na przykład przez wysysanie przez otwarte zamknięcie 20).

W korzystnym przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 7 dozujący system zamknięcia według niniejszego wynalazku ma postać zamknięcia 20, które przystosowane jest do zamontowania na pojemniku 22 (częściowo przedstawionym na fig. 7). Pojemnik 22 może obejmować część korpusową lub korpus posiadający wystającą ku górze szyjkę 26, jak pokazano na fig. 7. Szyjka 26 wyznacza otwór 28 do wnętrza pojemnika. W korzystnym przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 7 szyjka 26 pojemnika posiada zewnętrzne zgrubienie 29 do łączenia z zamknięciem 20.

Korpus pojemnika 22 poniżej szyjki 26 może mieć jakiekolwiek odpowiednie ukształtowanie, a wystająca ku górze szyjka 26 może posiadać przekrój poprzeczny o innym wymiarze i/lub kształcie niż korpus pojemnika. Alternatywnie, pojemnik 22 nie potrzebuje szyjki 26 jako takiej. Zamiast tego pojemnik 22 może składać się po prostu z korpusu z otworem. Pojemnik 22 może posiadać sztywną ścianę lub ściany albo dość giętką ścianę lub ściany.

Korzystne jest, jeśli przynajmniej dolna część dozującej konstrukcji systemu czy zamknięcia 20 według niniejszego wynalazku może być dostarczona jako jednolita część lub przedłużenie góry pojemnika 22. Jednak, w przedstawionym korzystnym przykładzie wykonania, dozujący system czy zamknięcie 20 stanowi oddzielny element lub zespół (na przykład zamknięcie) przystosowany do usuwalnego lub nieusuwalnego zamontowania na wcześniej wykonanym pojemniku 22, który ma otwór 28 do wnętrza pojemnika.

Obecnie dopuszcza się, że wiele zastosowań zamknięcia 20 będzie najkorzystniej zrealizowanych przez formowanie niektórych lub wszystkich części składowych zamknięcia 20 z odpowiedniego termoplastycznego i/lub termoutwardzalnego materiału lub materiałów. Części składowe zamknięcia mogą być formowane oddzielnie z tego samego lub z różnych materiałów. Materiały mogą mieć ten sam lub różne kolory i strukturę.

Jak widać na fig. 2, przedstawiony korzystny przykład wykonania systemu zamknięcia 20 obejmuje trzy podstawowe części składowe, obudowę 30, zawór 40 przystosowany do umieszczenia w obudowie 30 oraz element ustalający 42 do mocowania zaworu 40 w obudowie 30. Jak widać na fig. 3, obudowa 30 stanowi jednolitą konstrukcję posiadającą korpus 44, pokrywę 46 oraz zawias 48 łączący pokrywę 46 z korpusem 44. Zawias 48 przyjmuje ruch pokrywy 46 pomiędzy tak uformowaną otwartą pozycją przedstawioną na fig. 1-3 a całkowicie zamkniętą pozycją przedstawioną na fig. 7 i 8.

Jak widać na fig. 3, obudowa 30 zamknięcia zawiera osłonę 52. Jak pokazano na fig. 7, osłona 52 jest tak ukształtowana, aby otaczać i zwisać w dół wokoło górnej części szyjki 26 pojemnika, gdy zamknięcie 20 jest właściwie zamocowane na pojemniku 22. Jak pokazano na fig. 7, wewnętrzna obwodowa ściana rozciąga się ku dołowi od górnej krawędzi osłony 52 i wyznacza obwodowe obrzeże 54. Od dołu obrzeże 54 kończy się przy poziomej półce 56. W centralnym obszarze półki 56 znajduje się uniesione podwyższenie 58. Podwyższenie 58 jest jednolitym przedłużeniem półki 56 i stąd może być uważane za część półki 56.

Jak pokazano na fig. 2, sąsiednie części obrzeża 54 i półki 56 wyznaczają otwory lub szczeliny 59A, a języczek 59B wystaje na zewnątrz z obrzeża 54 nad każdą szczeliną 59A. Korzystnie, są przynajmniej dwa takie języczki 59B, po jednym z każdej strony korpusu 44 zamknięcia, do utrzymywania pokrywy 46 w zamkniętej pozycji przez zatrzaskowe zaczepienie (fig. 7 i 8). W tym celu górna powierzchnia każdego języczka 59B jest wypukła (widziany z góry korpus 44 zamknięcia na fig. 2), a powierzchnia języczka wygina się ku dołowi w kierunku podwyższenia 58 półki.

Kiedy pokrywa 46 przemieszczana jest w kierunku zamkniętej pozycji, dolna krawędź pokrywy 46 styka się z wypukłą powierzchnią każdego języczka 59B. Dzięki sprężystości powrotnej korpusu 44 zamknięcia, języczki 59B i/lub obrzeże 54 może czasowo ulec odkształceniu, czy wygiąć się na

PL 202 122 B1 zewnątrz w wystarczającym stopniu, by przyjąć ruch pokrywy 46 przez języczki 59B do całkowicie zamkniętej pozycji na podwyższenie 58 półki, jak pokazano na fig. 7 i 8.

Po przesunięciu czy zatrzaśnięciu pokrywy 46 w dół przez języczki 59B, języczki 59B wracają z czasowej wygiętej na zewnątrz pozycji do zwykłej, nie wciśniętej pozycji tak, że zewnętrzna część każdego języczka 59B wystaje ponad i spoczywa na brzegowej części pokrywy 46, aby w ten sposób utrzymać pokrywę 46 w zamkniętym układzie (fig. 7 i 8).

Pod półką 56 (fig. 7) zwisa ku dołowi pierścieniowa ściana 60. W pobliżu dolnej krawędzi ściany 60 znajduje się wystające do wewnątrz zatrzaskowe zgrubienie 62 przystosowane do zaczepiania dolnej krawędzi zgrubienia 29 szyjki pojemnika jak pokazano na fig. 7. Ściana 60 jest wystarczająco sprężynująca, by przyjąć zatrzaskowe zaczepienie, które umożliwia wstępne przesunięcie się zgrubienia 62 przez, a następnie w dół poza krawędź zgrubienia 29 szyjki pojemnika tak, że zgrubienie 62 przesuwa się wtedy do wewnątrz dzięki sprężystości powrotnej ściany 60 dla uzyskania zatrzaskowego zaczepienia pomiędzy zgrubieniem 62 a zgrubieniem 29 szyjki pojemnika, jak pokazano na fig. 7.

Alternatywnie, ściana 60 zamknięcia może być wyposażona w inne łączące elementy, takie jak rowek (nie pokazany) czy gwint (nie pokazany) do połączenia z gwintem szyjki pojemnika (nie pokazanym). Obudowa 30 zamknięcia może także być na stałe połączona z pojemnikiem 22 za pomocą topienia indukcyjnego czy ultradźwiękowego, klejenia, czy tym podobnych środków, w zależności od materiałów zastosowanych w obudowie 30 zamknięcia i pojemniku 22. Obudowa 30 zamknięcia może być również wykonana jako jednolita część lub przedłużenie pojemnika 22.

Osłona 52 korpusu zamknięcia i ściana 60 mogą mieć dowolne właściwe ukształtowanie do przyjmowania wystającej ku górze szyjki 26, czy innej części pojemnika 22 otrzymanej w szczególnym ukształtowaniu korpusu 30 zamknięcia, zaś główna część pojemnika 22 może mieć inny kształt przekroju poprzecznego niż szyjka 26 pojemnika i obudowa korpusu zamknięcia.

Ponadto, jak pokazano na fig. 7, jeśli to pożądane, korpus 44 zamknięcia może być wyposażony w pierścieniowe uszczelnienie 64 zwisające ze spodu podwyższenia 58 półki korpusu zamknięcia do szczelnego łączenia z szyjką 26 pojemnika. Takim uszczelnieniem 64 może być zatyczka, jak pokazano, czy uszczelnienie o profilu „kleszcze kraba” albo inne takie uszczelnienie w zależności od poszczególnego zastosowania.

Dalej, w odniesieniu do fig. 3, korpus 44 zamknięcia również zawiera pierścieniową ścianę 70 o zredukowanej średnicy. Przy dolnym końcu ściany 70 znajduje się wystający do wewnątrz dziobek, czy zgrubienie 72 do łączenia się z elementem ustalającym 42.

Jak widać na fig. 2, podwyższenie 58 korpusu obudowy zamknięcia wyznacza otwór 76 na półce 56. Jak widać na fig. 6, otwór 76 przystosowany jest do przyjęcia zaworu 40, który utrzymywany jest przez element ustalający 42 w pozycji naprzeciw podwyższenia 58. Jak pokazano na fig. 2, element ustalający 42 posiada pierścieniowe ukształtowanie wraz z obwodowym zatrzaskowym zgrubieniem 80. Zatrzaskowe zgrubienie 80 przystosowane jest do zaczepienia przez zgrubienie 12 korpusu zamknięcia, jak pokazano na fig. 6. Ściana 70 korpusu zamknięcia, z której wystaje zgrubienie 72 korpusu zamknięcia jest wystarczająco sprężynująca, by przyjąć czasowe rozszerzenie czy wygięcie na zewnątrz, gdy element ustalający 42 wpychany jest do góry w ścianę 70. Zgrubienie 72 ma właściwą zbiegającą się powierzchnię tak, że zgrubienie 80 elementu ustalającego może posuwać się w górę wzdłuż zgrubienia 72, a następnie przejść przez zgrubienie 72 do momentu, gdy sprężystość powrotna ściany 70 powoduje zatrzaśnięcie wewnątrz w zgrubieniu 72 poniżej zgrubienia 80 elementu ustalającego i utworzenie pewnego, zatrzaskowego połączenia.

Jak widać na fig. 6, górna część elementu ustalającego 42 posiada zbiegającą się powierzchnię 82 o kształcie ściętego stożka do zaczepiania obwodowej części zaworu 40. Jak pokazano na fig. 6, wokół obwodu otworu 76 korpusu zamknięcia, półka 58 posiada wystającą na dół część wyznaczającą osadzającą powierzchnię 86 o kształcie ściętego stożka lub ukształtowaną stożkowo. Osadzająca powierzchnia 86 współdziała z powierzchnią 82 elementu ustalającego w zaciskaniu obwodowej części zaworu 40 w ściśle szczelnym zaczepieniu w obudowie 30 zamknięcia.

Obwodowa część zaworu 40 może być scharakteryzowana jako kołnierz 88 posiadający układ jaskółczego ogona, gdy patrzy się na pionowy przekrój poprzeczny, jak pokazano na fig. 6.

W alternatywnych przykładach wykonania (nie zilustrowanych), kołnierz 88 zaworu może mieć inne kształty, a zawór 40 może być utrzymywany w systemie zamknięcia 20 na inne sposoby. Na przykład zamiast oddzielnego elementu ustalającego 42, system zamknięcia 20 może stosować podobną do ściany 70 odkształcalną pierścieniową ścianę, która wystaje na dół ze spodu podwyższe8

PL 202 122 B1 nia 58 korpusu zamknięcia i jest z nim jednolita. Taka odkształcalna ściana mogłaby być odkształcana, czy fałdowana na kołnierzu zaworu dla utrzymywania zaworu w miejscu.

Zawór 40 korzystnie formowany jest z elastomeru, takiego jak syntetyczny termoutwardzalny polimer, włączając kauczuk silikonowy, taki jak sprzedawany jest przez Dow Corning Corp. w Stanach Zjednoczonych Ameryki z oznaczeniem handlowym DC 94-595HC. Zawór 40 może również jednak być formowany z innych termoutwardzalnych, czy elastomerowych materiałów albo z termoplastycznych polimerów, czy termoplastycznych elastomerów, włączając te, których bazą są materiały takie jak termoplastyczny propylen, etylen, uretan i styren, włączając ich fluorowcowane odpowiedniki.

Jak pokazano na fig. 4, zawór 40 zawiera, obok brzegowej części czy kołnierza 88, głowicę 90 zaworu wraz z wyładowującym otworem 92 oraz łączącą tuleję 94 posiadającą jeden koniec połączony z kołnierzem 88 zaworu i przeciwny koniec połączony z głowicą 90 zaworu przyległą do brzegowej, czy obwodowej jego powierzchni.

Łącząca tuleja 94 posiada sprężynująco elastyczną budowę, taką, że gdy ciśnienie w pojemniku wzrasta wystarczająco, głowica 90 zaworu przemieszcza się na zewnątrz do całkowicie rozszerzonej pozycji (fig. 5), gdzie zawór 40 zostaje całkowicie otwarty do przyjęcia wyładunku zawartości pojemnika.

Na figurze 4 pokazany dozujący zawór 40 posiada integralnie formowaną czy jednolitą, jednoelementową budowę. Zawór 40 korzystnie formowany jest ze sprężynująco elastycznego materiału, a w przedstawionym przykładzie materiał zawiera obojętny kauczuk silikonowy dla uniknięcia reakcji i/lub podrobienia zapakowanego produktu. W jednym z rozważanych sposobów wytwarzania zaworu 40 według niniejszego wynalazku, zawór 40 produkowany jest ze względnie dużą szybkością przez formowanie ciekłego kauczuku silikonowego.

W przedstawionym korzystnym przykładzie wykonania wynalazku, brzegowy kołnierz 88 zaworu 40 w widoku z góry ma kształt pierścieniowy, a kołnierz 88 zaworu ma przekrój poprzeczny w kształcie jaskółczego ogona z zewnętrzną czy pierwszą powierzchnią 100 o kształcie ściętego stożka oraz wewnętrzną czy drugą powierzchnią 102 o kształcie ściętego stożka. Brzegowy kołnierz 88 zaworu ma grubość pomiędzy zewnętrzną, czy pierwszą powierzchnią 100 o kształcie ściętego stożka a wewnętrzną czy drugą powierzchnią 102 o kształcie ściętego stożka, która jest sprężynująco ściśnięta przez element ustalający 42 po umieszczeniu zaworu 40 w zamknięciu dla utworzenia bezpiecznego nie przeciekającego uszczelnienia pomiędzy nimi.

Zawór 40 posiada głowicę 90 (fig. 4), która w widoku z góry ma kształt kolisty i zbiegającą się konstrukcję, która jest grubsza na promieniowo zewnętrznej części głowicy 90, a cieńsza na jej promieniowo wewnętrznej części. Ta zbiegająca się konstrukcja wspomaga osiągnięcie zatrzaskowego otwierania zaworu 40, jak opisano poniżej. Dokładniej, w przedstawionym przykładzie głowica 90 zaworu posiada zewnętrzną stronę czy powierzchnię 106 do kontaktu z otoczeniem. Zewnętrzna powierzchnia 106 w rzucie pionowym z boku posiada łukowaty kształt, który otwiera się albo wygina na zewnątrz pojemnika, ponadto powierzchnia 106 wyznaczona jest przez pierwszy, ustalony z góry promień. Zewnętrzna powierzchnia 106 głowicy zaworu rozciąga się w sposób ciągły do łączącej tulei 94, która z kolei rozciąga się od obrzeża głowicy 90 do brzegowej części kołnierza 88.

Głowica 90 zaworu posiada również wewnętrzną stronę czy powierzchnię 108 (fig. 4) do kontaktu z produktem w pojemniku. Wewnętrzna boczna powierzchnia 108 głowicy zaworu posiada brzegową część 110 wraz z ukształtowaniem o łukowatym kształcie w rzucie pionowym z boku, która otwiera się albo wygina na zewnątrz pojemnika i wyznaczona jest przez drugi, ustalony z góry promień. Promień brzegowej części 110 na wewnętrznej powierzchni 108 jest większy niż promień zewnętrznej powierzchni 106 tak, że te dwie powierzchnie zbiegają się do środka głowicy 90 zaworu w środku otworu 92 i ustalają wyżej wspomnianą wewnętrznie zbiegającą się konstrukcję głowicy 90 zaworu. Promień zewnętrznej powierzchni oraz promień wewnętrznej powierzchni mogą być scharakteryzowane jako promienie sferyczne.

Wewnętrzna powierzchnia 108 głowicy 90 zaworu zawiera również środkową część albo płaski środkowy obszar 112, który w widoku z góry ma kształt kolisty o ukształtowaniu planarnym, czy płaskim w rzucie pionowym z boku, zorientowanym prostopadle do wyładowującego otworu 92. Miejsce zetknięcia się brzegowej części 110 głowicy zaworu oraz płaskiej środkowej części 112 głowicy 90 zaworu wyznacza kolisty odcinek 114. Płaska środkowa część 112 głowicy 90 zaworu wspomaga udoskonalenie otworu charakterystycznego dla zaworu 40, jak podano poniżej.

W przedstawionym przykładzie wykonania, jak pokazano na fig. 4, zewnętrzny obwód głowicy 90 zaworu korzystnie wyznaczony jest przez nieznacznie zbiegającą się obwodową powierzchnię czy brzegową powierzchnię 120, która zaczyna się przy obwodowej zewnętrznej krawędzi 122 brzePL 202 122 B1 gowej części 110 głowicy i rozciąga się na zewnątrz z nieznaczną zbieżnością łącząc się w końcu z łączącą tuleją 94. Krawędź 122 może być scharakteryzowana jako kolista, obwodowa krawędź. Zewnętrzna średnica głowicy 90 zaworu, mierzona wzdłuż obwodowej krawędzi 122, jest mniejsza niż wewnętrzna średnica brzegowego kołnierza 88. Odstęp między głowicą 90 zaworu a brzegowym kołnierzem 88 umożliwia między innymi swobodne przemieszczenie głowicy 90 zaworu w kierunku osiowym wzdłuż centralnej podłużnej osi 129 brzegowego kołnierza 88.

W przedstawionym korzystnym przykładzie wykonania, zawór 40 posiada koliste ukształtowanie dookoła takiej centralnej podłużnej osi 129, która również może być scharakteryzowana jako podłużna oś przechodząca przez zawór 40, zaś otwór 92 wyznaczony jest przez liczne szczeliny 130 rozchodzące się promieniowo poprzecznie od podłużnej osi 129. Korzystnie są cztery szczeliny 130. Można stosować mniej lub więcej szczelin 130. Szczeliny 130 przechodzą poprzecznie przez głowicę 90 od zewnętrznej strony, czy powierzchni 106 do wewnętrznej strony, czy powierzchni 108.

W przedstawionym korzystnym przykładzie wykonania, szczeliny 130 przechodzą poprzecznie od wspólnego początku na podłużnej osi 129 dla wyznaczenia czterech klapek 132 (fig. 5), które wyginają się na zewnątrz, aby umożliwić selektywny przepływ produktu z pojemnika przez zawór 40. Każda szczelina 130 kończy się na zewnętrznym promieniowo końcu. W przedstawionym korzystnym przykładzie wykonania, szczeliny 130 mają taką samą długość, chociaż mogą mieć różną długość.

W przedstawionym korzystnym przykładzie wykonania, każda szczelina 130 jest płaska i równoległa do centralnej geometrycznej osi 129 zaworu. Każda szczelina 130 korzystnie wyznacza liniowe miejsce geometryczne wzdłuż zewnętrznej strony 106 głowicy oraz wzdłuż wewnętrznej strony 108 głowicy. Korzystnie, szczeliny 130 odchylają się z pierwotnego miejsca na podłużnej osi 129 i wyznaczają kąty o równych wymiarach pomiędzy każdą parą przylegających szczelin 130 tak, że klapki 132 mają ten sam wymiar. Korzystnie, cztery szczeliny 130 odchylają się o kąt 90°, aby wyznaczyć dwie wzajemnie prostopadłe, przecinające się, dłuższe szczeliny. Szczeliny 130 korzystnie formowane są tak, że przeciwne strony przylegających klapek 132 zaworu uszczelniają się wzajemnie, gdy wyładowujący otwór 92 znajduje się w swojej zwykłej, całkowicie zamkniętej pozycji. Długość i lokalizacja szczelin 130 może być tak dostosowana, aby zmieniać wcześniej ustalone ciśnienie w otworze zaworu 40, jak również inne cechy charakterystyczne dozowania.

Zrozumiałe jest, że otwór 92 może przyjmować wiele różnych kształtów, rozmiarów i/lub konfiguracji zgodnie z pożądanymi cechami charakterystycznymi dozowania. Na przykład otwór 92 może również zawierać pięć lub więcej szczelin, w szczególności, gdy pożądane są większe i szersze strumienie i/lub produkt jest materiałem pyłowym czy płynem zawierającym wypełniacze.

Łącząca tuleja 94 występuje w postaci walcowanej membrany mającej przekrój poprzeczny zasadniczo w kształcie litery U i wyznacza wewnętrzną powierzchnię 140 i zewnętrzną powierzchnię 142 (fig. 4). Łącząca tuleja 94 posiada pierwszą odnogę 151 (fig. 4) połączoną z kołnierzem 88 oraz drugą odnogę 152 (fig. 4) połączoną z głowicą 90 zaworu 40. Druga odnoga 152 jest korzystnie krótsza niż pierwsza odnoga 151.

Grubość każdej odnogi może być różna, przy czym grubość pierwszej odnogi 151 może być taka sama jak grubość drugiej odnogi 152. W korzystnym przedstawionym przykładzie wykonania zarówno pierwsza odnoga 151, jak i druga odnoga 152 są jednak jednolitej grubości, przy czym pierwsza odnoga 151 jest grubsza niż druga odnoga 152. Według korzystnego przykładu wykonania, grubość pierwszej odnogi 151 wynosi około 0,381 mm (0,015 cali), zaś grubość drugiej odnogi 152 wynosi około 0,1778 mm (0,007 cali). Można stosować inne grubości w zależności od materiału, z jakiego wykonana jest tuleja 94 zaworu, od rodzaju dozowanego produktu i/lub od całkowitej średnicy, czy rozmiaru zaworu.

W przedstawionym korzystnym przykładzie wykonania, pierwsza odnoga 151 i druga odnoga 152 są do siebie równoległe i obie zorientowane prostopadle do poziomej płaszczyzny przechodzącej przez głowicę 90 zaworu. Pierwsza odnoga 151 rozpościera się osiowo na zewnątrz od wewnętrznej części brzegowego kołnierza 88. Druga odnoga 152 posiada końcową część, która rozpościera się osiowo na zewnątrz od brzegowej części 110 głowicy 90 zaworu tak, aby była przylegająca i złączona z brzegową powierzchnią 120 głowicy 90 zaworu.

Łącząca tuleja 94 ustala położenie głowicy 90 zaworu tak, że pozioma płaszczyzna przechodząc przez głowicę 90 zaworu rozciąga się przez lub na zewnątrz brzegowego kołnierza 88. Określenie „pozioma płaszczyzna” użyte jest tu w odniesieniu do pionowo zorientowanego dozującego zaworu 40, jak pokazano na fig. 4. Taka płaszczyzna może również być scharakteryzowana jako płaszczyzna normalna lub prostopadła do ścieżki czy kierunku wyładowanego przepływu zaworu.

PL 202 122 B1

Łącząca tuleja 94 może również być scharakteryzowana jako posiadająca krótki, łukowaty łączący odcinek 160 (fig. 4) łączący długą pierwszą odnogę 151 z krótką drugą odnogą 152 (która jest równoległa do pierwszej odnogi 151, gdy zawór 40 jest w stanie nie uruchomionym (fig. 4)).

Dozujący zawór 40 korzystnie ukształtowany jest do stosowania łącznie z poszczególnym pojemnikiem oraz szczególnym typem produktu tak, aby osiągnąć dokładne charakterystyczne pożądane cechy dozowania. Na przykład, zarówno lepkość jak i gęstość ciekłego produktu są ważnymi czynnikami w planowaniu szczególnego ukształtowania zaworu 40 dla płynów, podobnie kształt, rozmiar i wytrzymałość pojemnika. Sztywność i twardość materiału zaworu oraz rozmiar i kształt zarówno głowicy 90 zaworu, jak i łączącej tulei 94 również ważne są w osiąganiu pożądanych cech charakterystycznych dozowania i mogą pasować zarówno do pojemnika, jak i dozowanego z niego materiału.

Zawór 40 jest odpowiedni do dozowania produktów, które mogą przepływać, jak ciecze czy nawet gazy, proszki, pyły czy materiały granulowane, jak również zawiesiny stałych cząstek w cieczy. Zawór 40 w szczególności odpowiedni jest do dozowania szamponów, płynnej pasty do zębów, rzadkich olejów, gęstych płynów kosmetycznych, wody i tym podobnych.

Zrozumiałe jest, że według niniejszego wynalazku, zawór 40 może przyjmować różne kształty i rozmiary, w szczególności dla zachowania typu pojemnika i dozowanego z niego produktu. Ustalone z góry otwierające ciśnienie zaworu 40 może być szeroko zróżnicowane zgodnie z pożądanym kryterium dozowania dla poszczególnego produktu. Cechy charakterystyczne przepływu dozowanego produktu mogą zasadniczo również być dostosowane, takie jak względnie szerokie kolumno-podobne strumienie, cienkie igło-podobne strumienie, wielokrotne strumienie, ich odmiany i tym podobne.

Zawór 40 działa w następujący sposób. Zawór 40 zwykle przyjmuje wstępną, wystającą orientację przedstawioną na fig. 4, gdzie zawór 40 pozostaje w swoim pierwotnym uformowanym kształcie bez odkształcenia, z łączącą tuleją 94 nie ściśniętą i wyładowującym otworem 92 zaworu całkowicie zamkniętym. Gdy zawór 40 zostanie zamontowany w zamknięciu 20, jak pokazano na fig. 1, będzie on tak ukształtowany, że wyładowujący otwór 92 pozostanie bezpiecznie zamknięty po tym, jak pojemnik zostanie odwrócony, a pokrywa 46 otwarta, nawet pod przyłożonym hydraulicznym ciśnieniem głowicy powstałym przez ciężar płynnego produktu, gdy pojemnik jest całkowicie napełniony.

Gdy we wnętrzu pojemnika ustalone jest dodatkowe ciśnienie, na przykład przez ręczne wgięcie bocznych ścian pojemnika do wnętrza, łącząca tuleja 94 zaczyna zniekształcać się, a głowica 90 zaworu zaczyna przesuwać się osiowo na zewnątrz.

Tak długo, jak wnętrze pojemnika poddane jest dodatkowemu ciśnieniu, głowica 90 zaworu porusza się w kierunku zewnętrznym, dopóki łącząca tuleja 94 nie zostanie całkowicie rozciągnięta, jak pokazano na fig. 5. Gdy głowica 90 zaworu jest w całkowicie rozciągniętej pozycji (fig. 5), łącząca tuleja 94 jest wysoce naprężona.

Gdy wnętrze pojemnika poddane jest dalej zwiększonemu ciśnieniu, głowica 90 zaworu, jako taka, ciągle przesuwa się w kierunku zewnętrznym. Ponieważ jednak łącząca tuleja 94 jest już całkowicie rozciągnięta, dalsze przesuwanie głowicy 90 zaworu w kierunku zewnętrznym podłużnie napręża, czy rozciąga łączącą tuleję 94, powodując w ten sposób wzrost skierowanego na zewnątrz momentu obrotowego przyłożonego do głowicy 90 zaworu. Ponadto, dalszy ruch głowicy 90 zaworu w kierunku zewnętrznym ma tendencję do spłaszczania czy prostowania głowicy 90 zaworu, w szczególności wzdłuż zewnętrznej jej powierzchni 106. Ten spłaszczający ruch ma tendencję do nieznacznego powiększania czy rozszerzania kołowo ukształtowanej głowicy 90 zaworu, które to powiększenie jest z kolei przeciwstawione skierowanym promiennie do środka siłom przyłożonym do brzegowej powierzchni 120 głowicy 90 zaworu przez łączącą tuleję 94, tworząc w ten sposób inny złożony rodzaj sił w zaworze 40, włączając siły, które mają tendencję ściskania głowicy 90 zaworu promieniowo w kierunku do środka. Z powodu stożkowego kształtu głowicy 90 zaworu, większość odkształcenia pochodzącego ze ściskania będzie przyległa do płaskiej środkowej części 112 głowicy 90 zaworu.

Gdy przyłożone jest dodatkowe ciśnienie do wnętrza pojemnika, głowica 90 zaworu ciągle przesuwa się w kierunku zewnętrznym dzięki dalszemu wzdłużnemu rozciąganiu łączącej tulei 94 i dalszemu powiększaniu kształtu widoku z góry głowicy 90 zaworu. Brzegowa krawędź 122 głowicy 90 zaworu jest dalej elastycznie odkształcana w kierunku do środka, jako konsekwencja zwiększenia sił momentu obrotowego przyłożonych tu przez łączącą tuleję 94. Te połączone siły i ruchy również służą dalszemu ściskaniu głowicy 90 zaworu do stanu rozwidlenia, przy czym połączone siły oddziaływujące na głowicę 90 zaworu, przy przyłożeniu jakiejkolwiek dodatkowej skierowanej do zewnątrz siły na wewnętrzną stronę 108 zaworu 40, spowodują szybkie otwarcie zaworu 40 do zewnątrz przez rozdzielenie klapek zaworu 132 w sposób przedstawiony na fig. 5 i w ten sposób dozuje się produkt przez wyPL 202 122 B1 ładowujący otwór (zwykle pojemnik wraz z pokrywą odwrócony jest o 180°). Zawór 40 otwiera się w sposób ciągły aż do pokazanej całkowicie otwartej pozycji.

Stan rozwidlenia zaworu 40, jako że został użyty tu jako określenie, określa, względnie niestabilny stan, który natychmiast przyjmuje zawór zanim klapki 132 zaworu zaczną się otwierać. Ponieważ zawór 40 przechodzi przez stan rozwidlenia, połączone siły oddziaływujące na głowicę 90 zaworu znajdują się w czasowym, nietrwałym stanie równowagi i następnie szybko zmieniają kształt głowicy 90 zaworu na wypukły, otwierając jednocześnie klapki 132 zaworu dla utworzenia otwartego otworu. W stanie rozwidlenia, głowica 90 zaworu przyjmuje kształt niemal płaskiej tarczy (nie pokazanej), przy czym zewnętrzna powierzchnia 106 jest uwypuklona, a wewnętrzna powierzchnia 108 wgięta.

Zaopatrzenie pierwszej odnogi 151 łączącej tulei 94 polega na tym, że podczas dozowania produktu przez otwarty zawór 40, zawór 40 rozciąga się na zewnątrz zamknięcia 20, by umożliwić konsumentowi lepszą widoczność. Ukształtowanie łączącej tulei 94 również zmniejsza do minimum chwytanie dozowanego produktu na zewnątrz zamknięcia 20, nawet gdy odwrócony pojemnik w czasie dozowania zostanie z powrotem przechylony o kąt 30° względem pionu.

Grubość głowicy 90 zaworu i długość szczelin 130 zaworu mogą być tak dobrane, że otwarty zawór albo zatrzaskuje się, gdy różnica ciśnień zmniejsza się do ustalonego z góry poziomu, albo pozostaje całkowicie otwarty, nawet gdy różnica ciśnień spadnie do zera.

Na figurze 6 widać, że gdy pokrywa 46 jest otwarta, a zawór 40 znajduje się w nieczynnej, cofniętej pozycji spoczynku, tuleja 94 zaworu jest tak umieszczona i ukształtowana, że łukowaty łączący odcinek 160 posiada wystające do zewnątrz, wypukłe ukształtowanie, gdy widziany jest z zewnątrz korpusu zamknięcia i wystaje z otworu 76 w półce poza przynajmniej częścią podwyższenia 58, które stanowi część półki 56 (fig. 1). Łukowaty łączący odcinek 160 zaworu 40 posiada powierzchnię skierowaną do zewnątrz do łączenia z pokrywą 46 dla elastycznego odkształcenia do wewnątrz łączącego odcinka 160, gdy pokrywa znajduje się w zamkniętej pozycji (fig. 9). Zapobiega to przechyleniu się łączącej tulei 94 na tyle daleko ku zewnątrz względem głowicy 90 do pozycji, w której otwór zaworu może mieć tendencję otwarcia się, gdy zostanie poddany wystarczającej różnicy ciśnień. Ponieważ ruch głowicy 90 zaworu ku zewnątrz zablokowany jest przez zamkniętą pokrywę 46, pokrywa 46 nie musi być wyposażona w oddzielny uszczelniający słupek wystający w dół do zaworu 40. Tak więc, wewnętrzna strona pokrywy 46 może być wykonana jako płaska.

Jak pokazano na fig. 3, ponieważ wewnętrzna powierzchnia pokrywy 46 może być planarna, czy płaska i ponieważ zewnętrzna powierzchnia pokrywy 46 może być planarna, czy płaska, pokrywa 46 może być formowana jako jednolita część obudowy zamknięcia pod kątem nie będącym wielokrotnością prostego względem podwyższenia 58 półki zamknięcia. Umożliwia to łatwe formowanie różnych cech konstrukcyjnych obudowy 30 zamknięcia przy pomocy części składowych formy, które mogą mieć względnie prostą konstrukcję i mogą być zastosowane w montażu formy bez dodatkowych działań. Umożliwia to zastosowanie prostszego montażu formy.

Jak pokazano na fig. 6, zewnętrzna pionowa powierzchnia pierwszej odnogi 151 jest usytuowana naprzeciw i przylega do cylindrycznej bocznej ściany otworu 76 korpusu zamknięcia. Dopuszcza się jednak, że w alternatywnym przykładzie wykonania (nie pokazanym) może znajdować się pierścieniowa luka, czy przestrzeń pomiędzy zewnętrzną powierzchnią pierwszej odnogi 151 a cylindrycznym otworem 76.

Claims (14)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Dozujący układ zamykania pojemnika posiadającego otwór (28) do wnętrza, w którym można przechowywać produkt, który to dozujący układ zamykania zawiera korpus (44) rozciągający się od pojemnika (22) przy otworze (28), a korpus (44) obejmuje półkę (56) wyznaczającą otwór (76), ponadto zawiera pokrywę (46) poruszającą się pomiędzy zamkniętą pozycją ustawioną naprzeciw półki (56) a otwartą dozującą pozycją przesuniętą w stosunku do zamkniętej pozycji i zawierający dozujący zawór (40) w stosunku do korpusu (44) umieszczony w otworze (76) półki (56), a zawór (40) ma nieczynne cofnięte usytuowanie określające pozycję spoczynku i zawór (40) zawiera brzegową część (88) szczelnie połączoną z korpusem (44) i utrzymywaną w korpusie (44), głowicę (90) skierowaną poprzecznie do wewnątrz brzegowej części (88) i posiadającą zewnętrzną stronę (106) do kontaktu z otoczeniem oraz posiadającą wewnętrzną stronę (108) do kontaktu z produktem, a ponadto głowica (90) zawiera zwykle zamknięty otwór (90), kiedy zawór (40) jest w pozycji spoczynku, który otwiera

   PL 202 122 B1 się dla umożliwienia przepływu na skutek zróżnicowania ciśnienia w zaworze (40), ponadto zawór (40) zawiera sprężynującą, elastyczną łączącą tuleję (94) posiadającą wewnętrzną powierzchnię (140) do kontaktu z produktem i zewnętrzną powierzchnię (142) do kontaktu z otoczeniem, a łącząca tuleja (94) posiada pierwszą odnogę (151) połączoną z brzegową częścią (88), drugą odnogę (152) połączoną z głowicą (90) do umieszczenia głowicy (90) rozmieszczonej poprzecznie w kierunku do wewnątrz pierwszej odnogi (151), kiedy zawór (40) jest w pozycji spoczynku, do ułatwienia ruchu głowicy (90) do zewnątrz w czasie dozowania produktu z pojemnika (22) oraz łączący odcinek (160) łączący pierwszą i drugą odnogę, a łączący odcinek (160) jest łukowaty i ma wystające do zewnątrz wypukłe ukształtowanie, gdy patrzy się z zewnątrz korpusu (44), kiedy zawór (40) jest w pozycji spoczynku, znamienny tym, że zawór (40) jest tak umieszczony na korpusie (44), kiedy zawór (40) jest w pozycji spoczynku, że łączący odcinek (160) wystaje z otworu (76) półki poza co najmniej część półki (56), gdy otwór (92) zaworu jest zamknięty, a pokrywa (46) jest w otwartej dozującej pozycji, a łączący odcinek (160) posiada skierowaną ku zewnątrz powierzchnię do połączenia z pokrywą (46), kiedy zawór (40) jest w pozycji spoczynku, do elastycznego odkształcenia łączącego odcinka (160) do wewnątrz, gdy pokrywa (46) znajduje się w zamkniętej pozycji, zapobiegając w ten sposób przechyleniu się łączącej tulei (94) dosyć odlegle na zewnątrz względem głowicy (90) do pozycji, w której otwór (92) zaworu otworzyłby się, gdyby został poddany wystarczającej różnicy ciśnień.
2. 2. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że zewnętrzna strona (106) głowicy (90) posiada wypukły kształt w widoku z zewnątrz pojemnika (22).
3. 3. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że system jest dozującym zamknięciem (20), które jest oddzielne od pojemnika (22), ale przystosowane do uwalnianego połączenia z pojemnikiem (22) wokół otworu (28).
4. 4. Układ według zastrz. 3, znamienny tym, że dozujące zamknięcie zawiera korpus (44) do mocowania na pojemniku (22), zaś brzegowa część (88) zaworu jest zaciśnięta w korpusie (44).
5. 5. Układ według zastrz. 4, znamienny tym, że brzegowa część (88) zaworu zawiera pierścieniowy kołnierz posiadający przekrój poprzeczny w kształcie jaskółczego ogona, który wyznacza pierwszą odchylającą się powierzchnię i drugą odchylającą się powierzchnię, zaś korpus (44) posiada pierścieniową, zaciskającą powierzchnię (86) o kształcie ściętego stożka zaczepiającą pierwszą odchylającą się powierzchnię kołnierza zaworu.
6. 6. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że otwór (92) wyznaczony jest przez liczne szczeliny (130), które przechodzą przez głowicę (90) pomiędzy zewnętrzną stroną (106) a wewnętrzną stroną (108) oraz rozciągają się poprzecznie ze wspólnego punktu wyjściowego i w ten sposób klapki (132) wyznaczone są przez szczeliny (130), zaś otwór (92) otwiera się przez przemieszczenie klapek (132) na zewnątrz, gdy ciśnienie wewnątrz pojemnika przekracza ciśnienie na zewnątrz zaworu (40) o ustaloną z góry wartość, a każda ze szczelin (130) jest planarna, każda szczelina (130) wyznacza liniowe położenie wzdłuż zewnętrznej strony (106) głowicy (90) i wzdłuż wewnętrznej strony (108) głowicy (90), szczeliny (130) są równej długości, a ponadto szczeliny (130) odchylają się promieniowo od punktu wyjściowego dla wyznaczenia równego rozmiaru kątów pomiędzy każdą parą przyległych szczelin (130).
7. 7. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że druga odnoga (152) jest krótsza niż pierwsza odnoga (151), a każda odnoga (151, 152) posiada jednolitą grubość, pierwsza odnoga (151) jest grubsza niż druga odnoga (152), zaś tuleja (94) posiada koliste ukształtowanie, pierwsza i druga odnoga (151, 152) są koncentryczne, pierwsza odnoga (151) rozciąga się osiowo na zewnątrz z wewnętrznej części brzegowej części, druga odnoga (152) rozciąga się osiowo na zewnątrz z krawędzi głowicy (90) zaworu (40), zaś łącząca tuleja (94) posiada przekrój poprzeczny w kształcie odwróconej litery U.
8. 8. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że otwór (92) zamyka się, gdy ciśnienie we wnętrzu pojemnika (22) nie przekracza ciśnienia na zewnątrz zaworu (40) oraz łącząca tuleja (94) posiada ukształtowanie, które moment obrotowy skierowany do zewnątrz stosuje do głowicy (90) zaworu (40), gdy różnica pomiędzy ciśnieniem wewnątrz pojemnika (22) a ciśnieniem zewnątrz pojemnika przekracza ustaloną z góry wartość.
9. 9. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że strona wnętrza (108) głowicy posiada płaski środkowy obszar (112) oraz wygiętą, promieniową zewnętrzną część (120), która tak zwęża się w kierunku płaskiego środkowego obszaru, że zewnętrzna i wewnętrzna strona zbiega się w kierunku płaskiego środkowego obszaru dla zapewnienia stożkowej budowy o zredukowanej grubości.
10. 10. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że półka (56) posiada płaski obszar wokół otworu (76), zaś pokrywa (46) posiada płaskie ukształtowanie i zawiera płaską powierzchnię, która skierowana jest ku zaworowi (40), gdy pokrywa (46) znajduje się w zamkniętej pozycji.

    PL 202 122 B1
11. 11. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że pokrywa (46) jest połączona zawiasowo z półką (56) przylegającą do otworu półki.
12. 12. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że pokrywa (46) jest formowana jako jednolita część korpusu (44).
13. 13. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że korpus (44) i pokrywa (46) razem wyznaczają uwalnialny zatrzask do uwalnianego utrzymywania pokrywy (46) w zamkniętej pozycji.
14. 14. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że pokrywa (46) ma wewnętrzną stronę pozbawioną jakichkolwiek części wystających.