PL201903B1

PL201903B1 - Łączona pianka i sposób jej wytwarzania

Info

Publication number: PL201903B1
Application number: PL352511A
Authority: PL
Inventors: Der Meulen Inge Van; Axel Kamprath
Original assignee: Recticel
Priority date: 1999-06-24
Filing date: 1999-06-24
Publication date: 2009-05-29
Also published as: PL352511A1; WO2001000718A1; ATE315058T1; DE69929333D1; DE69929333T2; EP1196487A1; DK1196487T3; EP1196487B1; ES2255274T3; AU4354599A

Abstract

Laczona pianka zawiera wiele polimerycznych cz astek pianki na bazie izocyjanianu, w szczególno sci poliuretanowych cz astek pianki, po laczonych pomi edzy sob a za pomoc a spoiwa na bazie izocyjanianu. W celu wytworzenia tej pianki, odpowiedniej do zastosowania, w szczególno sci do zastosowania na pod logi, zawiera ona dodatek woda-repelent obejmuj acy dyspersj e woda-repelent zwi azku fluorochemicznego, innego ni z politetrafluoroetylen, i wykazuje poch lanianie wody, okre slone w temperaturze 25°C zgodnie z francuskim wzorcem UEAtc H.1 MOD1, maksymalnie 180 g/m 2 . Wy- nalazek dotyczy tak ze sposobu wytwarzania takiej laczonej pianki. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest łączona pianka zawierająca wiele polimerycznych cząstek pianki na bazie izocyjanianu, w szczególności poliuretanowych cząstek pianki, połączonych pomiędzy sobą za pomocą prepolimerowego spoiwa i dodatek woda-repelent oraz sposób wytwarzania takiej łączonej pianki.

Łączenie polimerycznej pianki dowolnego typu jest dobrze znane jako metoda recyklingu i ponownego użycia pianki. Gęstość mieści się w zakresie od około 30 kg/m³ do powyżej 450 kg/m³, przy czym pianki o mniejszej gęstości są odpowiednie do wyściełania mebli i do produkcji materacy, do zastosowania na powierzchniach upraw rolnych i wielu innych, natomiast pianki o większej gęstości (> 250 kg/m³) stosuje się korzystnie we wszystkiego rodzaju rozwiązaniach podłóg jak, na przykład, wykładziny pod posadzkę, płytki PVC i ceramiczne.

Opis DE-C-43 13 781 ujawnia łączoną piankę stosowaną jako izolacja dźwiękowa lub materiał wypełniający w samochodach. Gęstość łączonej pianki w tych przykładach wynosi od 80 do 140 kg/m³. W celu zmniejszenia absorpcji wilgoci przez łączoną piankę , z kłaczkami tej pianki miesza się około 8% wagowych wosku, w szczególności Hoechstwax E, po zastosowaniu spoiwa prepolimeru. Dodatek tego wosku prowadzi do zmniejszenia absorpcji wody, co wykazuje test, w którym mały blok łączonej pianki ustawia się pod kątem 30 stopni i przez 3 minuty na szczyt bloku co 3 sekundy spuszcza się kroplę wody. W porównaniu z omówionym dalej wzorcem francuskim UEAtcH.1 MOD1, test stosowany według DE-C-43 13 781 jest mniej ostry z uwagi na krótki czas kontaktu i małą powierzchnię kontaktu pomiędzy kroplami i szczytem bloku pianki. Wadą metody ujawnionej w DE-C-43 13 781 jest fakt, że dodatek 8% wosku powoduje zmniejszenie wytrzymałości na ściskanie, jak również wytrzymałości na rozdarcie i wydłużenia na zerwanie.

Łączone pianki dostępne dotychczas na rynku o gęstości większej niż łączone pianki ujawnione w opisie DE-C-43 13 781, szczególnie w zakresie typowo 250 do 400 kg/m³, nie zawierają dodatku woda-repelent i mogą absorbować wodę do 250% przy 2 mm grubości (> 1000 g/m² według UEAtc H.1), zależnie od składu, własności pianki, własności i stężenia spoiwa i obecności innych stałych składników. Im niższa jest gęstość tym większa jest absorpcja wody w porównywalnych warunkach.

Te łączone pianki nie są odpowiednie jako podłoża pod posadzkę lub płytki PVC albo ceramiczne w wilgotnych warunkach, takich jak w kuchniach lub łazienkach, albo w innych zastosowaniach, gdy podłogi czyści się wodą.

Celem wynalazku jest zatem uzyskanie łączonej pianki zawierającej dodatek woda-repelent, który jest bardziej efektywny niż wosk stosowany według opisu DE-C-43 13 781, i którą można stosować w wilgotnych warunkach.

Według wynalazku łączona pianka zawierająca polimeryczne cząstki pianki na bazie izocyjanianu, w szczególności poliuretanowych cząstek pianki, połączonych pomiędzy sobą za pomocą poliuretanowego prepolimerowego spoiwa, i dodatek woda-repelent, charakteryzuje się tym, że dodatek woda-repelent obejmuje dyspersję woda-repelent związku fluorochemicznego, innego niż politetrafluoroetylen, wybranego spośród mieszaniny kopolimeru fluoroalkilowego, polimeru fluoroalifatycznego, polimeru fluorowęglowego lub emulsji fluorowęglowej, w takiej ilości aby łączona pianka wykazywała pochłanianie wody, określone w temperaturze 25°C zgodnie z francuskim wzorcem UEAtc H.1 MOD1, maksymalnie 180 g/m², ewentualnie w połączeniu z co najmniej jednym innym dodatkiem woda-repelent wybranym z grupy obejmującej woski, w szczególności woski montanowe i polietylenowe (PE) lub emulsje woskowe, kopolimery etylen - octan winylu, dyspersje politetrafluoroetylenowe (PTFE), produkty silikonowe, emulsje siloksanowe i związki zawierające Al-, Zn- i Zr- i kombinacje tych dodatków woda-repelent, przy czym dodatek woda-repelent zawiera zwłaszcza wosk.

Nieoczekiwanie stwierdzono, że w celu zmniejszenia pochłaniania wody przez łączoną piankę do wskazanej wartości, polimeryczne cząstki pianki nie muszą być całkowicie nasycone dodatkiem woda-repelent.

Korzystnie dodatek woda-repelent stosuje się w zasadzie powierzchniowo na polimeryczne cząstki pianki tak, aby te cząstki pianki były w większości tylko częściowo nasycone dodatkiem woda-repelent.

W tym korzystnym rozwiązaniu, koszty produkcji są znacznie mniejsze. Ponadto, w rozwiązaniu tym można zastosować stałe, w szczególności sproszkowane lub ziarniste dodatki woda-repelent. Mimo to, pochłanianie wody może być zmniejszone do wskazanej wartości, chociaż powierzchnie

PL 201 903 B1 cząstek pianki, w szczególności ich wewnętrzne powierzchnie, z pewnością nie są całkowicie pokryte dodatkiem woda-repelent.

Łączona pianka według wynalazku jest wykonana z polimerycznych cząstek pianki na bazie izocyjanianu jako głównej substancji wyjściowej. Te cząstki pianki są w szczególności cząstkami pianki poliuretanowej (eter lub ester), polimocznikowej lub poliuretanowej zmodyfikowanej polimocznikiem. Zazwyczaj mają one charakter hydrofilowy lecz w pewnych rzadkich przypadkach mogą już zawierać dodatek woda-repelent wprowadzony podczas procesu spieniania pierwotnego materiału piankowego.

Korzystnie dodatek woda-repelent połączony jest z co najmniej jednym innym dodatkiem woda-repelent określonym wyżej.

W celu zmodyfikowania właściwości wytwarzanej łączonej pianki, można również stosować stałe wypełniacze lub inne modyfikatory. Wypełniacze te można zmieszać z cząstkami pianki przed nakładaniem na nie spoiwa.

Zatem, korzystnie pianka ponadto zawiera elastomeryczne cząstki, w szczególności żywicy i/lub elastomeryczne cząstki poliuretanowe, które to cząstki mają korzystnie średnicę 0,05 do 2 mm i najkorzystniej średnicę mniejszą od 1 mm.

Korzystnie pianka ponadto zawiera wypełniacz, w szczególności sproszkowany korek i/lub włókna tekstylne.

Sproszkowany korek ma korzystnie średnicę pomiędzy 2 i 5 mm i najkorzystniej cząstki mają wymiar około 3 mm.

Korzystnie pianka ma gęstość pomiędzy 150 i 450 kg/m³, a jeszcze korzystniej pomiędzy 200 i 450 kg/m³.

Sposób wytwarzania łączonej pianki określonej powyżej, w którym poliuretanowe prepolimerowe spoiwo mające wolne grupy NCO, nakłada się na wiele polimerycznych cząstek pianki na bazie izocyjanianu, cząstki pianki z nałożonym spoiwem ściska się i spoiwo poddaje się reakcji z grupami NCO reaktywnego związku w celu wzajemnego złączenia cząstek pianki, polega na tym, że dodatek woda-repelent, który zawiera dyspersję woda-repelent związku fluorochemicznego, innego niż politetrafluoroetylen, wybranego spośród mieszaniny kopolimeru fluoroalkilowego, polimeru fluoroalifatycznego, polimeru fluorowęglowego lub emulsji fluorowęglowej, wprowadza się do łączonej pianki w takiej ilości aby łączona pianka wykazywała pochłanianie wody, określone w temperaturze 25°C zgodnie z francuskim wzorcem UEAtc H.1 MOD1, maksymalnie 180 g/m² ewentualnie wraz z co najmniej jednym innym dodatkiem woda-repelent wybranym z grupy obejmującej woski, w szczególności woski montanowe i polietylenowe (PE) lub emulsje woskowe, kopolimery etylen - octan winylu, dyspersje politetrafluoroetylenowe (PTFE), produkty silikonowe, emulsje siloksanowe i związki zawierające Al-, Zn- i Zr- i kombinacje tych dodatków woda-repelent, przy czym dodatek woda-repelent zawiera zwłaszcza wosk.

W produkcji łączonej pianki stosuje się spoiwo na bazie izocyjanianu, posiadające wolne grupy NCO, nakładane na cząstki pianki. Osiąga się to zazwyczaj metodą natryskiwania podczas mieszania cząstek pianki. Cząstki pianki miesza się następnie energicznie i przenosi do formy, w której jest ściskana i, w której spoiwo ulega reakcji z grupami reaktywnymi NCO związku w celu wzajemnego złączenia cząstek pianki z wytworzeniem ponownie łączonej pianki. Można to osiągnąć stosując parę, parę przegrzaną, gorące gazy lub po prostu utwardzanie w temperaturze otoczenia.

Łączoną piankę usuwa się następnie z formy, poddaje dalszemu utwardzaniu i osusza typowym sposobem. Otrzymane bloki można ciąć do pożądanych kształtów, w szczególności na bloki, płytki, arkusze lub inne geometryczne kształty. Łączoną piankę można wykorzystywać w różnych zastosowaniach, w szczególności na podłogi lub w podobnych zastosowaniach.

Dla tych szczególnych zastosowań polimeryczne cząstki pianki korzystnie ściska się w taki sposób, aby wytwarzana łączona pianka miała gęstość pomiędzy 150 i 450 kg/m³, zwłaszcza pomiędzy 200 i 450 kg/m³.

Spoiwo stosowane w sposobie według wynalazku może być układem spoiwa utworzonym przez mieszaninę reakcyjną zawierającą izocyjanian i związek zawierający aktywny wodór typu poliolu. Z drugiej strony, może on takż e być utworzony z prepolimeru zawierającego jeszcze wolne grupy NCO, które można utwardzać, w szczególności w obecności wody lub pary wodnej.

Cząstki pianki stosowane w sposobie według wynalazku stanowią albo pocięte kłaczki lub pokrojone kawałki. Wychodząc z takich cząstek pianki, opisany powyżej sposób umożliwia wytworzenie łączonej pianki, która szczególnie nadaje się na podłogi lub w analogicznych zastosowaniach, i która ma, jak już wspomniano tu powyżej, gęstość np. 150 do 450 kg/m³. Z uwagi na hydrofilowy charakter

PL 201 903 B1 stosowanych cząstek pianki, otrzymana łączona pianka zachowuje jednak nadal zbyt dużą zdolność pochłaniania wody.

W celu rozwiązania tego problemu, co najmniej jeden dodatek woda-repelent obejmujący związek fluorochemiczny, inny niż politetrafluoroetylenowy, w szczególności dyspersję fluorochemiczną, wprowadza się, według wynalazku, do łączonej pianki, dokładniej w takiej ilości aby łączoną piankę charakteryzowało pochłanianie wody, określone w temperaturze 25°C zgodnie z francuskim wzorcem UEAtc H.1 MOD1, maksymalnie 180 g/m².

Dodatek woda-repelent można wprowadzić do łączonej pianki z chwilą usunięcia jej z formy lub po pocięciu na dalsze kawałki o pożądanych wymiarach. Prowadzono przykładowe testy, w których łączoną piankę moczono w dodatku woda-repelent i nadmiar dodatku później odciskano.

Sposób według wynalazku preferuje jednakże aby dodatek woda-repelent wprowadzać do łączonej pianki podczas jej produkcji, dokładniej przed wzajemnym złączeniem cząstek pianki. Można to osiągnąć różnymi metodami:

Korzystnie dodatek woda-repelent miesza się ze spoiwem przed nakładaniem tego spoiwa na cząstki pianki.

Korzystnie dodatek woda-repelent w ciekłej postaci natryskuje się na cząstki pianki, przed, po i/lub jednocześnie z nakładaniem na nie spoiwa.

Korzystnie dodatek woda-repelent w postaci stałej miesza się z cząstkami pianki, korzystnie przed nakładaniem na nie spoiwa.

Dzięki temu można łatwiej uzyskać homogeniczną mieszaninę.

Należy zwrócić uwagę, że pewne dodatki woda-repelent jako takie nie są ciekłe lecz można je doprowadzić do ciekłej postaci poprzez wytworzenie ich emulsji lub dyspersji w rozpuszczalniku lub ewentualnie przez ich rozpuszczenie.

W przypadku stosowania w sposobie wedł ug wynalazku stał ych dodatków woda-repelent, oczywiste jest, że takie dodatki nakłada się tylko powierzchniowo na cząstki pianki tak, że cząstki nie zostają nasycone. Stwierdzono, że w celu zmniejszenia pochłaniania wody przez łączoną piankę, cząstki pianki nie muszą być nasycone dodatkiem woda-repelent.

W konsekwencji, w korzystnym rozwią zaniu według wynalazku, dodatek woda-repelent nakłada się zasadniczo powierzchniowo na polimeryczne cząstki pianki tak, aby cząstki pianki były w większości tylko częściowo nasycone dodatkiem woda-repelent.

Dzięki temu sposób według wynalazku jest bardziej ekonomiczny, a w szczególności zmniejsza się czas i koszty produkcji. Faktycznie, dodatek woda-repelent można w ten sposób po prostu natryskiwać na cząstki pianki, korzystnie podczas mieszania tych cząstek.

Ponadto, dodatek woda-repelent można wprowadzać do spoiwa pomimo faktu, że spoiwo może nie całkowicie nasycać cząstki pianki. W przeciwnym razie można by bowiem stracić właściwości pianki. Jednakże w typowych sposobach wytwarzania materiałów takich jak tekstylne materiały woda-repelent, np. według procesu ujawnionego w opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki nr A-3950298, materiał ten całkowicie moczy się w organicznym roztworze dodatku tak, aby ten dodatek woda-repelent znacząco rozprowadzić na wewnętrznej powierzchni tekstylnego materiału i potem nadmiar dodatku odciska się.

W sposobie według wynalazku korzystnie stosuje się cząstki pianki o średnicy 2 do 20 mm, jeszcze korzystniej 3 do 5 mm. W tym korzystniejszym przypadku wymiarów cząstek pianki, pochłanianie wody przez łączoną piankę można zmniejszyć optymalnie nadal zachowując właściwości pianki.

Korzystnie w sposobie według wynalazku polimeryczne cząstki pianki na bazie izocyjanianu ściska się w taki sposób, aby wytwarzana złączona pianka miała gęstość pomiędzy 150 i 450 kg/m³, zwłaszcza pomiędzy 200 i 450 kg/m³.

Gdy dodatek jest na bazie wody, to można by oczekiwać, że jakość łączonej pianki ulegnie pogorszeniu, a to z uwagi na fakt, że grupy NCO spoiwa reagują raczej szybko wodą. Jednakże, zupełnie nieoczekiwanie stwierdzono, że zastosowanie prepolimeru zamiast czystego spoiwa izocyjanianowego lub nawet prepolimeru in situ (umożliwiając reagowanie mieszaniny na cząstkach pianki przed natryskiwaniem na nie dodatku woda-repelent) umożliwia uzyskanie jednocześnie dobrego złączenia i dobrej hydrofobowości.

Specyficzne dodatki woda-repelent, które można stosować według wynalazku stanowią:

1. Wosk montanowy

Typowym przykładem tego wosku jest „Hoechstwax E Pulver Fein (nazwa handlowa), produkt firmy Hoechst. Ten stały produkt jest estrem kwasów montanowych otrzymywanym przez utleniające oczyszczanie surowego wosku montanowego ekstrahowanego z węgla brunatnego.

PL 201 903 B1

Te woski stosuje się jako lubrikanty i smary wewnętrzne w przetwarzaniu chlorku poliwinylu, poliolefin, poliamidu, polistyrenu, liniowych poliestrów, termoplastycznych poliuretanów, itp.

2. Dyspersje fluorochemiczne

Oceniono kilka fluorochemicznych środków. Najlepsze wyniki otrzymano stosując fluorochemiczny „FC-251 o 3M. Jest to emulsja fluorochemiczna, która zawiera 28% aktywnych części stałych. Te aktywne części stałe opisano jako „kopolimer fluoroalkilowy.

Produkt stosuje się do nadania hydrofobowość wobec oleju i wody tkaninom wykonanym z naturalnych lub syntetycznych włókien. Emulsję zazwyczaj nakłada się przez napawanie na walcu napawającym.

Inne emulsje fluorochemiczne, które oceniono jako odpowiednie mają nazwy handlowe : FC-3540 (3M), FC-3581 (3M), FC-3551 (3M), FC-3531 (3M), Foraperle 351 (Elf Atochem).

3. Politetrafluoroetylen

Jego przykładem jest „Ceridust 9205 F wytwarzany przez firmę Hoechst. Ten mikrosproszkowany pył jest politetrafluoretylenem o małej masie cząsteczkowej.

W znanych zastosowaniach produkt ten wprowadza się przez mieszanie do farb i powłok, i zapewnia on właściwości przeciwzlepiające i odnośne własności powierzchniowe.

4. Emulsje siloksanowe

Typowe przykłady nazw handlowych stanowią „BYK LPX 6162 z firmy BYK Chemie i „Tegosivin HE 503 z firmy Goldschmidt. Pierwszy jest dimetylopolisiloksanem zmodyfikowanym polieterem, drugi - zmodyfikowaną reaktywną emulsją siloksanową na bazie wody.

Te dodatki stosuje się zazwyczaj w przemyśle farb. Zapewniają one bardziej stałe właściwości powierzchniowe, takie jak lepsza wytrzymałość na rozpuszczalnik i warunki zewnętrzne, zatrzymywanie mniejszej ilości zanieczyszczeń, itp.

5. Woski PE

Typowym przykładem jest „Ceraflour 990, nazwa handlowa firmy BYK Chemie. Produkt jest zmikronizowanym woskiem polietylenowym stosowanym do poprawiania właściwości powierzchniowych powłok i farb drukarskich.

6. Związki Al-, Zn- i ZrIch przykładem jest LEFASOL VH1 z firmy LEFATEX-CHEMIE GmbH. Przeprowadzono test, w którym 500 g/l tego produktu zmieszano w wodzie i nasycono łączoną piankę poliuretanową . Nadmiar cieczy odciśnięto. Pochłanianie wody przez łączoną piankę można zmniejszyć w ten sposób do wartości tuż poniżej 500 g/m².

P r z y k ł a d y 1-6

W tych przykładach jako substancję wyjściową stosowano nieregularne cząstki pianki otrzymane przez pocięcie pianki polieteropoliuretanowej o gęstości około 30 kg/m³. Pocięte cząstki miały średnicę około 3 mm. Mieszano je z granulatem żywicy w mikserze aż do uzyskania homogenicznej mieszanki.

Granulat żywicy składał się z cząstek o średnicy w zakresie pomiędzy 0,1 i 0,6 mm. W przypadku stosowania stałego dodatku woda-repelent, dodatek ten także mieszano najpierw z cząstkami pianki. Następnie, mieszając, spoiwo natryskiwano na stałe cząstki. Gdy stosowano ciekły dodatek woda-repelent, to był on później natryskiwany na stałe cząstki, utrzymując mieszanie. Jako spoiwo stosowano prepolimer poliuretanowy na bazie mieszaniny 2,4- i 2,6-toluenodiizocyjanianu i polieteropoliolu.

Po dodatkowym mieszaniu składniki wprowadzono do formy (długość x szerokość x wysokość = 300 x 300 x 600 mm). Górną pokrywę formy zamknięto i składniki ściskano do osiągnięcia wymaganej gęstości. Górną pokrywę zamocowano dokładnie na wysokości 72 mm powyżej dolnej płyty formy. Reakcję spoiwa osiągnięto przez naciskanie parą przegrzaną poprzez perforowane dno formy przez około 8 minut. Blok łączonej pianki wyjęto z formy i pozostawiono do wysuszenia i utwardzenia na okres 24 godzin. Z tych bloków odcięto odpowiednie próbki, dokładniej arkusze o grubości około 2,5 mm i pochłanianie wody zmierzono nastę pują c ą metodą :

Test metod¹ UEAtc H.1

Tę metodę testową stosuje się do pomiaru zwiększenia masy próbki, którą kontaktuje się z wilgotnym nośnikiem.

Podczas testu próbkę umieszcza się na okres minimum 60 i maksimum 63 minuty na wilgotnym kapilarnym stożku, zwłaszcza w obojętnym papierze typu „Kleenex. Przed rozpoczęciem testu, ten kapilarny stożek całkowicie nasyca się cieczą, która zawiera zdemineralizowaną wodę, do której do6

PL 201 903 B1 dano 1,5% roztworu składającego się ze zdemineralizowanej wody i 2% czystego Teepol'u, ciekłego mydła. W celu uzyskania stałego przepływu cieczy, masę stożka powinno się utrzymywać na stałym poziomie, tj. 17 g/dm². Stożek musi mieć wymiary co najmniej 210 x 210 mm. Należy unikać barbotowania powietrza poniżej lub w fałdach kapilarnego stożka.

Stożek jest umiejscowiony na sztywnym, płaskim, nie absorbującym nośniku. Wymiary nośnika i próbka są identyczne: 150 x 150 mm. W celu utrzymania dostatecznego nasycenia w stoż ku, noś nik jest umieszczony w skrzynce zawierającej ciecz do poziomu o 3 do 5 mm niższego niż górna powierzchnia nośnika.

Na górze próbki umieszcza się górną płytkę. Ta górna płytka musi mieć masę 150 g ± 15 g i wymiary 147 x 147 mm.

Masę każdej próbki określa się następnie w stanie suchym i wilgotnym. Zwiększenie masy oblicza się i wyraża w g/m². Dla każdego ocenianego preparatu bada się 4 indywidualne próbki. Rejestruje się największe pochłanianie wyrażone w g/m².

Chociaż grubość próbki nie jest wyspecyfikowana w opisie oryginalnej metody testowej i chociaż próbka o większej grubości ma większą początkową możliwość absorbowania większej ilości cieczy, testy porównawcze wykazały, że zmiany grubości, w szczególności zmniejszenie grubości do 1,8 mm, nie miało istotnego wpływu na wyniki testu, gdy pochłanianie wody mieści się w zastrzeżonym zakresie.

Wyniki testów przeprowadzonych według różnych przykładów 1 do 6 przedstawiono w poniższej Tablicy.

Przy- kład	Gęstość	Pianka PU	Żywica	Prepolimer	Dodatek woda-repelent	Absorpcja wody
	kg/m³	%	%	%	%	nazwa	g/m²
1	300	66	18	16	5	Wosk montanowy (Hoechstwax)	176
2	300	66	18	16	0,5 4,5	FC-251 + wosk montanowy	82
3	300	66	18	16	5	Ceridust 9205 F	484
4	350	66	18	16	5	FC-251	41
5	350	66	18	16	5	TEGOSIVIN HE503	172
6	250	66	18	16	0,5 4,5	BYK LPX 6162 + Ceraflour 990	172

Podstawową cechą wynalazku jest stosowanie związku fluorochemicznego, innego niż politetrafluoroetylenowego, jako dodatku woda-repelent i jedynie Przykłady 2 i 4 są zgodne z wynalazkiem. Z danych przedstawionych w Tablicy wynika, że pochłanianie wody przez łączoną piankę można zmniejszyć stosując stały dodatek woda-repelent, dokładniej sproszkowany wosk montanowy, i to pomimo faktu, że taki dodatek nie penetruje do samych cząstek pianki (patrz Przykład 1). Stosując sposób według wynalazku, w szczególności zastępując małą część wosku emulsją fluorochemiczną, inną niż politetrafluoroetylenową, można uzyskać jednak znaczące zmniejszenie pochłaniania wody (patrz Przykład 2). Nawet większe zmniejszenie pochłaniania wody można osiągnąć stosując tylko emulsję fluorochemiczną inną niż politetrafluoroetylenową, jako dodatek woda-repelent. Wynika to z Przykładu 4, chociaż pochłanianie wody jest trochę zmniejszone z powodu większej gęstości pianki.

Z powyższego opisu pewnych szczególnych rozwiązań łączonej pianki i sposobu według wynalazku, wynika jasno, że można przeprowadzić wiele modyfikacji nie odchodząc od zakresu wynalazku. W szczególnoś ci, moż liwe jest dodawanie do łączonej pianki wszystkich rodzajów innych dodatków, w szczególności biocydów, które zabezpieczają łączoną piankę przed biologiczną degradacją, gdy pianka znajduje się w wilgotnych warunkach.

Claims

1. Łączona pianka zawierająca wiele polimerycznych cząstek pianki na bazie izocyjanianu, w szczególności poliuretanowych cząstek pianki, połączonych pomiędzy sobą za pomocą poliuretanowego prepolimerowego spoiwa, i dodatek woda-repelent, znamienna tym, że dodatek woda-repelent obejmuje dyspersję woda-repelent związku fluorochemicznego, innego niż politetrafluoroetylen, wybranego spośród mieszaniny kopolimeru fluoroalkilowego, polimeru fluoroalifatycznego, polimeru fluorowęglowego lub emulsji fluorowęglowej, w takiej ilości aby łączona pianka wykazywała pochłanianie wody, określone w temperaturze 25°C zgodnie z francuskim wzorcem UEAtc H.1 MOD1, maksymalnie 180 g/m² ewentualnie w połączeniu z co najmniej jednym innym dodatkiem woda-repelent wybranym z grupy obejmującej woski, w szczególności woski montanowe i polietylenowe (PE) lub emulsje woskowe, kopolimery etylen - octan winylu, dyspersje politetrafluoroetylenowe (PTFE), produkty silikonowe, emulsje siloksanowe i związki zawierające Al-, Zn- i Zr- i kombinacje tych dodatków woda-repelent, przy czym dodatek woda-repelent zawiera zwłaszcza wosk.

2. Łączona pianka według zastrz. 1, znamienna tym, że dodatek woda-repelent jest nakładany zasadniczo powierzchniowo na cząstki pianki tak, aby cząstki pianki były w większości tylko częściowo nasycone dodatkiem woda-repelent.

3. Łączona pianka według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że dodatek woda-repelent połączony jest z co najmniej jednym innym dodatkiem woda-repelent określonym wyżej.

4. Łączona pianka według według zastrz. 1, albo 3, znamienna tym, że ponadto zawiera elastomeryczne cząstki, w szczególności żywicy i/lub elastomeryczne cząstki poliuretanowe, które to cząstki mają korzystnie średnicę 0,05 do 2 mm i najkorzystniej średnicę mniejszą od 1 mm.

5. Łączona pianka według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienna tym, ż e ponadto zawiera wypełniacz, w szczególności sproszkowany korek i/lub włókna tekstylne.

6. Łączona pianka wedł ug 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, znamienna tym, ż e ma gę stość pomiędzy 150 i 450 kg/m³ i korzystnie pomiędzy 200 i 450 kg/m³.

7. Sposób wytwarzania łączonej pianki okreś lonej w zastrzeż eniach 1-6, w którym poliuretanowe prepolimerowe spoiwo mające wolne grupy NCO, nakłada się na wiele polimerycznych cząstek pianki na bazie izocyjanianu, cząstki pianki z nałożonym spoiwem ściska się i spoiwo poddaje się reakcji z grupami NCO reaktywnego związku w celu wzajemnego złączenia cząstek pianki, znamienny tym, że dodatek woda-repelent, który zawiera dyspersję woda-repelent związku fluorochemicznego, innego niż politetrafluoroetylen, wybranego spośród mieszaniny kopolimeru fluoroalkilowego, polimeru fluoroalifatycznego, polimeru fluorowęglowego lub emulsji fluorowęglowej, wprowadza się do łączonej pianki w takiej ilości aby łączona pianka wykazywała pochłanianie wody, określone w temperaturze 25°C zgodnie z francuskim wzorcem UEAtc H.1 MOD1, maksymalnie 180 g/m² ewentualnie wraz z co najmniej jednym innym dodatkiem woda-repelent wybranym z grupy obejmującej woski, w szczególności woski montanowe i polietylenowe (PE) lub emulsje woskowe, kopolimery etylen octan winylu, dyspersje politetrafluoroetylenowe (PTFE), produkty silikonowe, emulsje siloksanowe i związki zawierają ce Al-, Zn- i Zr- i kombinacje tych dodatków woda-repelent, przy czym dodatek woda-repelent zawiera zwłaszcza wosk.

8. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że dodatek woda-repelent nakłada się zasadniczo powierzchniowo na polimeryczne cząstki pianki tak, aby cząstki pianki były w większości tylko częściowo nasycone dodatkiem woda-repelent.

9. Sposób według zastrz. 7 albo 8, znamienny tym, że dodatek woda-repelent miesza się ze spoiwem przed nakładaniem tego spoiwa na cząstki pianki.

10. Sposób według zastrz. 7 albo 8, albo 9, znamienny tym, że dodatek woda-repelent w ciekłej postaci natryskuje się na cząstki pianki przed, po i/lub jednocześnie z nakładaniem na nie spoiwa.

11. Sposób według zastrz. 7 albo 8, albo 9, albo 10, znamienny tym, że dodatek woda-repelent w postaci stałej miesza się z cząstkami pianki, korzystnie przed nakładaniem na nie spoiwa.

12. Sposób według zastrz. 7 albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, znamienny tym, że dodatek woda-repelent łączy się z co najmniej jednym innym dodatkiem woda-repelent określonym wyżej.

13. Sposób według zastrz. 7 albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, znamienny tym, że stosuje się cząstki pianki o średnicy 2 do 20 mm i korzystnie 3 do 5 mm.

14. Sposób według zastrz. 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, albo 13, znamienny tym, że polimeryczne cząstki pianki na bazie izocyjanianu ściska się w taki sposób, aby wytwarzana złączona pianka miała gęstość pomiędzy 150 i 450 kg/m³, zwłaszcza pomiędzy 200 i 450 kg/m³.