PL201078B1 - Sposób wytwarzania wyrobu z rozdmuchiwanego materiału ze skrobi spożywczej - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania wyrobu z rozdmuchiwanego materiału ze skrobi spożywczej z ilości masowej skrobiowego materiału spożywczego w postaci ziarna zbożowego, takiego jak ryż, kukurydza, pszenica, żyto, owies, proso, sorgo, jęczmień, gryka, skrobi ziemniaczanej lub ich mieszanin, w którym to sposobie stosuje się komorę do rozdmuchiwania mającą powierzchnie wewnętrzne i pewną objętość, umieszcza się luzem pewną ilość skrobiowego materiału spożywczego mającego zawartość wilgoci nie mniejszą niż 3% wagowych w komorze do rozdmuchiwania, mającej temperaturę komory 177°C do 288°C, doprowadza się do objętościowego ekspandowania masowej ilości skrobiowego materiału spożywczego, przy czym krępuje się ekspansję masowej ilości skrobiowego materiału spożywczego w co najmniej jednym wymiarze, odznaczający się tym, że umożliwia się nieograniczoną ekspansję masowej ilości w co najmniej jednym innym wymiarze wytwarzając dmuchany wyrób z materiału ze skrobi spożywczej mający powierzchnię górną (12) i powierzchnię dolną (14), mające w zasadzie falisty kontur obejmujący wzniesienia (17) i wgłębienia (18).

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 201078 (13) B1 (²¹) Numer zgłoszema: ³⁴⁰⁹⁹² (¹) ) ^tCI.

A23L 1/18 (2006.01) (22) Data zgłoszenia: 26.06.2000 (54) Sposób wytwarzania wyrobu zrozdmuchiwanego materiałuzeskrobs spożywczej

	(73) Uprawniony z patentu: Thz QuzSza Ozts Comszay,Chiczgo,US
(43) Zgłoszenie ogłoszono: 18.12.2000 BUP 26/00	(72) Twórca(y) wynalazku: Jzcquz L. Mzlfziy,Cobuag,CA
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono: 31.03.2009 WUP 03/09	(74) Pełnomocnik: Tzazsz SrlzgowsSz-KiscSo, POLSERVICE, Kzaczlzaiz RczccaiSSw Pztzatowżch Ss. c o.o.

(57) Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania wyrobu z rozdmuchiwanego materiału ze skrobi spożywczej z ilości masowej skrobiowego materiału spożywczego w postaci ziarna zbożowego, takiego jak ryż, kukurydza, pszenica, żyto, owies, proso, sorgo, jęczmień, gryka, skrobi ziemniaczanej lub ich mieszanin, w którym to sposobie stosuje się komorę do rozdmuchiwania mającą powierzchnie wewnętrzne i pewną objętość, umieszcza się luzem pewną ilość skrobiowego materiału spożywczego mającego zawartość wilgoci nie mniejszą niż 3% wagowych w komorze do rozdmuchiwania, mającej temperaturę komory 177°C do 288°C, doprowadza się do objętościowego ekspandowania masowej ilości skrobiowego materiału spożywczego, przy czym krępuje się ekspansję masowej ilości skrobiowego materiału spożywczego w co najmniej jednym wymiarze, odznaczający się tym, że umożliwia się nieograniczoną ekspansję masowej ilości w co najmniej jednym innym wymiarze wytwarzając dmuchany wyrób z materiału ze skrobi spożywczej mający powierzchnię górną (12) i powierzchnię dolną (14), mające w zasadzie falisty kontur obejmujący wzniesienia (17) i wgłębienia (18).

PL 201 078 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania wyrobu z rozdmuchiwanego materiału ze skrobi spożywczej.

Wynalazek dotyczy ogólnie sposobu wytwarzania ulepszonych dmuchanych skrobiowych wyrobów spożywczych, wykonanych z ziarna zbożowego lub innych skrobi spożywczych, w różne kształty. Wynalazek dotyczy zwłaszcza sposobów wytwarzania przekąsek z dmuchanego ryżu o ulepszonej chrupkości oraz bardziej atrakcyjnym wyglądzie i lepszej teksturze fizycznej.

Przekąski stały się podstawowym towarem domowym na świecie i obejmują wyroby od leczniczych do dietetycznych. Niedawno jednak, ze względów odżywczych, stwierdzono, że czekolada, cukierki, lody i inne słodycze słodzone w sposób naturalny lub sztuczny, a także frytki ziemniaczane, precle, płatki kukurydziane i tym podobne, powinny być zastąpione przez wyroby zdrowsze. W latach 90-tych najbardziej widocznymi słowami stały się takie terminy jak niskotłuszczowy, beztłuszczowy i lekki. Skutkiem tej tendencji był wzrost popularności wyrobów dmuchanych, albo czasami określanych jako przekąski z dmuchanych zbóż, zwłaszcza wykonanych z kukurydzy i ryżu.

Opracowano bardzo popularne wyroby w postaci ciastek, na ogół wykonane z dmuchanej kukurydzy lub ryżu. Chociaż wyroby te miały dotychczas odpowiednią chrupkość, ale ich wadą była nieprzyjemna tekstura, zazwyczaj w pobliżu środka ciastka, czego skutkiem było ich przyklejanie się do zębów. Wyroby te cechują się kształtem krążka hokejowego (jednakowe we wszystkich trzech wymiarach) oraz brakiem atrakcyjnej tekstury w wyglądzie przypominającej typowe ciastka. Wielkości tych ciastek też są dość duże (ciastka w postaci krążka o średnicy około 7,6 do 9,2 cm). Wskutek tych wymiarów nie nadają się na ciastka jednoporcjowe dla niektórych konsumentów, zwłaszcza dla dzieci, z czym wiąże się duża ilość odpadów. W celu rozwiązania problemu odpadów, wprowadzono miniciastko albo mniejszą wersję ciastka oryginalnego (ciastko lub suchar w postaci krążka o średnicy około 2,5 do 5,1 cm). Pozostał jednak problem tekstury i wyglądu.

Przykłady sposobów wytwarzania typowych ciastek zbożowych ujawniono w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4,888,180. Takie urządzenia do formowania ciastek są najczęściej używane do ryżu jako wyrobu zbożowego ponieważ ryż stosunkowo łatwo ekspanduje się do postaci samonośnego ciastka. Z danych statystycznych wynika, że dostępność i uniwersalność ryżu cieszą się popularnością nie tylko przemysłu, ale również konsumentów. Roczne zbiory ryżu na świecie na początku lat 1990 przekroczyły 510 milionów ton metrycznych, co stanowi wzrost o 30 procent w porównaniu ze średnią w okresie 1979 do 1981. Ryż coraz częściej jest używany, jako pożywienie ludzi, stanowiąc główny produkt spożywczy prawie połowy rasy ludzkiej. Czołowym producentem ryżu są Chiny z 36 procentowym udziałem w produkcji światowej na początku lat 1990, oraz Indie, z 22 procentowym udziałem. W Stanach Zjednoczonych, średnia produkcja roczna ryżu wynosi około 7 milionów ton metrycznych; czołowymi producentami są Arkansas, Kalifornia, Luizjana i Teksas.

Rozdmuchiwanie ryżu i ogólnie rozdmuchiwanie produktów zbożowych (lub prażenie zboża) są obecnie już dobrze znane. Ogólnie, znane dotychczas sposoby rozdmuchiwania zbóż polegają głównie na wykorzystaniu wilgoci znajdującej się w ziarnie. Zawartość wilgoci można zmieniać na różne sposoby, takie jak: suszenie, gotowanie, parzenie, oraz leżakowanie. Przykłady prób ulepszenia tych technologii ujawniono w opisach patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4,281,593, nr 4,328,741 i 4,667,588.

Istnieją dwa powszechnie stosowane sposoby ekspandowania lub rozdmuchiwania ziarna: (1) ogrzewanie jąder ziarn do chwili uzyskania przez nie możliwości ekspandowania (tj. do chwili, kiedy skrobia stanie się amorficzna albo upłynni się), w którym to miejscu dalsze ogrzewanie umożliwia odparowanie wilgoci (oraz odgazowanie pewnej niewielkiej części innych gazów znajdujących się w ziarnie), co powoduje ekspandowanie (powstawanie baniek) w amorficznej skrobi; (2) ogrzewanie jąder ziarn do stanu płynnego pod ciśnieniem atmosferycznym, a następnie gwałtowne zmniejszanie ciśnienia (stosowanie częściowej próżni), co również umożliwia intensywne parowanie i odgazowanie, oraz ekspandowanie (powstawanie baniek) w amorficznej skrobi; oraz (3) ogrzewanie jąder ziarn do stanu płynnego w komorze, w której dopuszcza się do wzrostu ciśnienia (albo się go wywołuje), a następnie gwałtowne zmniejszanie ciśnienia do atmosferycznego, umożliwiające intensywne parowanie i odgazowanie i znowu ekspandowanie (powstawanie baniek) w amorficznej skrobi.

Ten ostatni sposób jest najbardziej powszechnie używany do wytwarzania ciastek ryżowych, zarówno tych większych jak i tych o mini wymiarach. Ten ostatni sposób jest realizowany w urządzeniach, które powszechnie nazywa się maszynami do rozdmuchiwania ryżu. W maszynach tych

PL 201 078 B1 znajduje się komora wyznaczona przez ogrzewane ścianki. Po włożeniu do niej wstępnie dmuchanego ziarna zamyka się ją szczelnie. Skrobia spożywcza jest ogrzewana w wyniku styczności ze ściankami komory. Ilość skrobi spożywczej, tj. ilość jąder ziarn załadowanych do komory, w stosunku do objętości komory, oraz wielkość ekspansji, powoduje, że dmuchany wyrób przybiera w przybliżeniu kształt komory we wszystkich trzech wymiarach.

W konwencjonalnej technice rozdmuchiwania ryżu występuje jeden problem polegający na tym, że wypełnianie całej objętości komory do rozdmuchiwania w trakcie ekspansji może ograniczyć utworzone wymiary baniek, albo pełną ekspansję całej ilości skrobi spożywczej, albo też mogą wystąpić oba te zjawiska. Skutkiem tego może być ciastko ryżowe, które nie jest całkowicie chrupkie oraz powstanie tekstury, przy której ciastko przykleja się do zębów. Prawdopodobnie jest to odpowiedzialne za powstawanie wyrobu w kształcie krążka hokejowego, który dotychczas uważano za pożądany.

Innym problemem powstającym podczas używania urządzeń do rozdmuchiwania ryżu jest próbowanie zrównoważenia czasu trwania odpowiednich warunków do zapewnienia pełnej ekspansji skrobi spożywczej, z równoczesnym próbowaniem minimalizowania czasu przebywania wyrobu w komorze dla uzyskania wysokich wskaźników produkcji. Dotychczas skutkiem tej równowagi jest wytwarzanie omówionych powyżej typowych ciastek ryżowych.

Dobrze wiadomo, że na stopień i łatwość rozdmuchiwania wpływa wiele czynników, takich jak typ ziarna, typ obróbki wstępnej (np. mielenia), stan ziarna (np. zawartość w nim wilgoci) oraz typ skrobi znajdującej się w ziarnie. Innym osiągnięciem w rozdmuchiwaniu skrobi spożywczej jest rozdmuchiwanie takiej skrobi, która została zmielona na mąkę, i wytłaczanie jej w wyroby o dyskretnych wymiarach i kształtach. Takie wytłoczone kawałki są chłodzone i suszone do stanu o żądanej zawartości wilgoci i twardości dopuszczalnej ze względu na manipulowanie wyrobem i magazynowanie go. Dotychczas takie rozdmuchiwanie było ograniczone do rozdmuchiwania piecowego lub głębokiego suszenia. Jednakże gotowe wyroby są stosunkowo równomierne w całym wyrobie przekąskowym, oraz mają monolityczną teksturę wyczuwaną przez usta podczas jedzenia. To samo można powiedzieć o wyrobach wykonanych w trakcie bardziej konwencjonalnych procesów wytłaczania produktów dmuchanych.

Wynalazca nic nie wie o jakichkolwiek próbach wytwarzania wyrobów typu ciastkowego z takiego surowca tabletkowego. Ponadto okazuje się, że przed dokonaniem niniejszego wynalazku nigdy nie brano pod uwagę zastosowania takiego tabletkowego półwyrobu w maszynach do rozdmuchiwania ryżu lub w związanym z nimi procesie wytwarzania.

Reasumując, pomimo pewnych usprawnień w dziedzinie wytwarzania dmuchanych ciastek ze skrobi spożywczej, zwłaszcza z ziarna ryżowego, za mało uwagi zwrócono na poprawę całej tekstury widocznej i fizycznej (np. chrupkości) i wyglądu wyrobu. Wynalazek dotyczy tych zagadnień, a także rozwiązania problemów omówionych powyżej oraz ma inne zalety, które staną się oczywiste dla osób znających te problemy techniczne po przeczytaniu opisu i załączonych zastrzeżeń.

Sposób wytwarzania wyrobu z rozdmuchiwanego materiału ze skrobi spożywczej z ilości masowej skrobiowego materiału spożywczego w postaci ziarna zbożowego, takiego jak ryż, kukurydza, pszenica, żyto, owies, proso, sorgo, jęczmień, gryka, skrobi ziemniaczanej lub ich mieszanin, w którym to sposobie stosuje się komorę do rozdmuchiwania mającą powierzchnie wewnętrzne i pewną objętość, umieszcza się luzem pewną ilość skrobiowego materiału spożywczego mającego zawartość wilgoci nie mniejszą niż 3% wagowych w komorze do rozdmuchiwania, mającej temperaturę komory 177°C do 288°C, doprowadza się do objętościowego ekspandowania masowej ilości skrobiowego materiału spożywczego, przy czym krępuje się ekspansję masowej ilości skrobiowego materiału spożywczego, w co najmniej jednym wymiarze, odznacza się według wynalazku tym, że umożliwia się nieograniczoną ekspansję masowej ilości, w co najmniej jednym innym wymiarze wytwarzając dmuchany wyrób z materiału ze skrobi spożywczej mający powierzchnię górną i powierzchnię dolną, mające w zasadzie falisty kontur obejmujący wzniesienia i wgłębienia.

Korzystnie krępowanie ekspansji obejmuje krępowanie ekspansji masowej ilości skrobiowego materiału w pozostałym trzecim wymiarze.

Korzystnie nieskrępowanym innym wymiarem jest wysokość.

Korzystnie wstępnie wyznacza się masową ilość skrobiowego materiału spożywczego do umieszczenia w komorze do rozdmuchiwania, oraz dostarcza się całe jądra i przeprowadza się je w stan amorficzny w komorze do rozdmuchiwania, doprowadzając do stykania się wszystkich jąder po przejściu w stan amorficzny z co najmniej jednym innym jądrem.

PL 201 078 B1

Korzystnie w ramach umieszczania luzem pewnej ilości skrobiowego materiału spożywczego umieszcza się w komorze do rozdmuchiwania wiele pojedynczych tabletek uformowanych z mąki skrobiowej.

Korzystnie co najmniej część wielu tabletek jest wytworzona z niektórych albo wszystkich surowców z grupy składającej się z mąki ryżowej, mąki pszennej oraz mąki ziemniaczanej.

Korzystnie dostarcza się tabletki w komorze do rozdmuchiwania i przeprowadza się je w stan amorficzny, doprowadzając po przejściu w stan amorficzny do stykania się wszystkich tabletek z co najmniej jedną inną tabletką amorficzną.

Korzystnie formuje się tabletki ryżowe w przybliżeniu do wymiarów całego jądra ryżu.

Korzystnie przed wprowadzeniem skrobiowego materiału spożywczego do komory do rozdmuchiwania, sporządza się mąkę ze skrobiowego, materiału spożywczego, żeluje się mączny skrobiowy materiał spożywczy w wytłaczarce pod ciśnieniem i w temperaturze 177°C do 288°C, wytłacza się zżelowany skrobiowy materiał spożywczy i formuje się tabletki z wytłoczonego skrobiowego materiału spożywczego.

Korzystnie formuje się tabletki w przybliżeniu do wymiarów całych jąder ziaren wybranych z grupy ziaren, obejmującej ryż, pszenicę, jęczmień, owies, żyto i kukurydzę.

Korzystnie wytłacza się tabletki z mąki ryżowej oraz umieszcza się wiele ziaren śruty kukurydzianej w komorze z tabletkami.

Wynalazek zapewnia sposób wytwarzania wyrobu w postaci przekąski z dmuchanej skrobi spożywczej o ulepszonej pod względem chrupkości teksturze i bardziej estetycznym wyglądzie.

Ogólnie, wyrobami tymi są płatki, ciastka, suchary lub podobne, wykonane ze skrobi spożywczej. Korzystnie, materiał skrobiowy stosuje się głównie w postaci pojedynczych jąder lub tabletek ziarna zbożowego, takiego jak ryż, kukurydza, pszenica, żyto, owies, proso, sorgo, jęczmień, gryka lub ich mieszanki. Można również stosować inne skrobie spożywcze, jako składniki domieszkowe, albo jako główne źródło materiału skrobiowego, na przykład skrobię ziemniaczaną. Skrobię spożywczą rozdmuchuje się (ekspanduje) w sposób, w wyniku którego powstaje wyrób przekąskowy o znacznej chrupkości, lekki i o unikalnej teksturze zarówno pod względem smaku jak i wyglądu.

W skład dmuchanego wyrobu przekąskowego wchodzi korpus z dmuchanej skrobi mający w przybliżeniu regularny kształt zewnętrzny oraz leżące naprzeciwko siebie powierzchnie, górną i dolną. Co najmniej jedna z tych powierzchni, górnej i dolnej, ma kontur w przybliżeniu falisty tak, że wygląda to jakby pojedyncze jądra ziarn były połączone ze sobą. Zaleca się, żeby we, w przybliżeniu falistej powierzchni korpusu skrobiowego były wzniesienia i wgłębienia, utworzone wskutek wznoszenia się i opadania powierzchni wzdłuż równoległej płaszczyzny.

W zalecanym przykładzie wykonania, dmuchany wyrób przekąskowy składał się głównie ze skrobi ryżowej, ale może ponadto wchodzić w jego skład dmuchana skrobia kukurydziana, dmuchana skrobia pszenna, dmuchana skrobia ziemniaczana lub podobne.

W innych zalecanych przykładach wykonania, w skład dmuchanego wyrobu przekąskowego może wchodzić głównie lub w dominującym stopniu dmuchana skrobia kukurydziana, dmuchana skrobia pszenna albo dmuchana skrobia ziemniaczana, z możliwością zastosowania innych kombinacji takiego ziarna. Obecnie zalecany kształt geometryczny wyrobu spożywczego jest w przybliżeniu kołowy, stąd ciastko jest zaokrąglone w dwóch wymiarach. Alternatywnie, w innych przykładach wykonania można zastosować kształty obwodowe zbliżone do trójkąta, kwadratu, prostokąta lub dowolnego innego kształtu geometrycznego albo ozdobnego, jaki może sobie wyobrazić konsument albo jaki może być korzystny z punktu widzenia przetwórczego, manipulacyjnego lub opakowaniowego.

Według innego przykładu wykonania, w skład wyrobu w postaci ciasta wchodzi pewna ilość skrobi spożywczej w postaci szeregu pojedynczych całych jąder ziarn, dmuchanych razem. Co najmniej część tych całych jąder może być jądrami ryżu, jądrami pszenicy, albo obu tych zbóż, i może dodatkowo zawierać grubo mieloną mąkę kukurydzianą.

Według innego przykładu wykonania, korpus ciasta lub przekąski jest uformowany z masy skrobi spożywczej złożonej z szeregu pojedynczych tabletek (utworzonych z mąki skrobiowej) wszystkich dmuchanych razem.

Korzystnie, takie tabletki są wykonane z mąki ryżowej, mąki pszennej, mąki kukurydzianej, mąki ziemniaczanej lub podobnej, i mogą dodatkowo zawierać śrutę kukurydzianą. Należy zapewnić wystarczającą ilość tabletek (i śruty kukurydzianej, w razie potrzeby) zdolną do przejścia w stan amorficzny w komorze do rozdmuchiwania, taką żeby wszystkie tabletki, i śruta, dotykały co najmniej jednej tabletki, lub śruty, po przejściu w stan amorficzny.

PL 201 078 B1

Zgodnie ze sposobem według wynalazku, zapewniono komorę do rozdmuchiwania z powierzchnią wewnętrzną i pewną objętością. W komorze do rozdmuchiwania umieszcza się pewną ilość skrobi spożywczej. Powoduje się ekspandowanie objętościowe tej masy skrobi spożywczej. Ekspandowanie skrobi spożywczej jest skrępowane co najmniej w jednym wymiarze, natomiast może odbywać się co najmniej w jednym innym wymiarze.

Krępowanie ekspandowania może dodatkowo obejmować krępowanie ekspandowania masy wyrobu również w trzecim wymiarze. To krępowanie może mieć charakter wyznaczania ogólnego kształtu końcowego wyrobu w jednym, pierwszym wymiarze, albo zarówno w pierwszym jak i w trzecim wymiarze. Wyznaczony kształt można uzyskać, w konkretnym przykładzie wykonania, krępując ekspandowanie za pomocą pewnych powierzchni wewnętrznych komory do rozdmuchiwania. Korzystnie, w przypadku ciastka przekąskowego ujawnionego w przykładzie poniżej, nieskrępowanym drugim wymiarem jest wysokość.

Korzystnie sposób według wynalazku obejmuje wstępne wyznaczanie masy spożywczego materiału skrobiowego, jaką trzeba umieścić w komorze. Takie wstępne wyznaczanie powinno zapewnić pewną ilość całych jąder (albo śruty zbożowej, w razie potrzeby) zdolnej do przejścia w stan amorficzny, tak, że całe jądra, oraz śruta, stykają się, co najmniej z jednym innym jądrem, lub ziarnem śruty, po przejściu w stan amorficzny.

W przypadku używania tabletek, sposób może ponadto obejmować formowanie tabletek w przybliżeniu do wymiarów całego jądra ziarna wybranego z grupy ziaren, w skład których wchodzą ryż, pszenica, jęczmień, owies, żyto i kukurydza.

Zgodnie z wynalazkiem zapewnia się rozdmuchiwanie skrobi spożywczej zdolnej do przechodzenia w stan amorficzny i w spożywczy wyrób skrobiowy, przy czym najpierw wstępnie mieli się skrobię spożywczą na mąkę, a następnie wstępnie żeluje w wytłaczarce pod ciśnieniem i w pewnej temperaturze. Następnie skrobię spożywczą wytłacza się i tnie na tabletki. Skrobię spożywczą w postaci tabletek wkłada się do komory do rozdmuchiwania, gdzie zwiększa się ciśnienie i temperaturę powodując jej przechodzenie w stan amorficzny. Gwałtownie zmniejszając ciśnienie w komorze powoduje się rozdmuchiwanie tabletek amorficznej skrobi.

Uważa się, że tabletki te rozdmuchuje się znacznie lepiej (przynajmniej w stosunku do danego czasu, cyklu temperaturowego w produkcji masowej) niż całe jądra. Pomimo nie sprawdzenia tego, uważa się, że zalety sposobu są następujące: (1) tabletki są wstępnie żelowane i mogą wykorzystywać więcej energii cieplnej (w danym cyklu czasowym lub ilości energii termicznej) do odparowania wody i utworzenia baniek (w stosunku do zapewnienia energii do realizacji bardziej intensywnej zmiany fazy krystalicznej) niż jądro ziarna; (2) ryż w postaci tabletek jest wstępnie mielony na mąkę, co powoduje popękanie mechanicznych i fizycznych granic struktury komórkowej, prowadząc do bardziej równomiernego ekspandowania z mniejszym zapotrzebowaniem na energię (ciepło) potrzebną do zburzenia struktury komórkowej; oraz (3) równomierna struktura tabletek ma bardziej równomierny rozkład zarówno skrobi jak i wilgoci, co poprawia chrupkość i rozdmuchiwanie.

Wytłoczone tabletki skrobi spożywczej można ochłodzić przy wystarczająco regulowanych (powoli) parametrach w celu zmniejszenia w nich naprężeń (tj. odprężenia tabletek). Powinno to zmniejszyć energię potrzebną do ewentualnego odprężenia w komorze do rozdmuchiwania. Powolne suszenie również powinno zintensyfikować trwałość dalszego manipulowania wyrobem bez jego pękania. Wytłoczone tabletki powinny być odpowiednio suche w celu zwiększenia ich trwałości i zapobieżenia ich sklejaniu się ze sobą podczas magazynowania.

Istnieje również możliwość, że po zżelowaniu tabletki są chłodzone w taki sposób, że zmniejsza to rekrystalizację skrobi. Może to również wspomagać rozdmuchiwanie w tym sensie, że dla ustalonej ilości energii wejściowej, energia ta nie jest tracona na odprężanie w komorze rozdmuchiwania. Jednakże takie chłodzenie może nie być zrównoważone z powolnym chłodzeniem w celu zmniejszenia naprężeń. Zamiast jednego typu chłodzenia można stosować inny, ale wydaje się, że głównym celem powinno być zmniejszenie naprężeń.

Przedmiot wynalazku jest opisany bliżej w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawiają maszynę do rozdmuchiwania używaną do realizacji sposobu według wynalazku w położeniu całkowicie otwartym, w przekroju, w rzucie z boku, fig. 2 - maszynę do rozdmuchiwania w podobnym rzucie co na fig. 1, na której to figurze widać wkładanie skrobi spożywczej do pary komór, fig. 3 - maszynę do rozdmuchiwania w podobnym rzucie co na fig. 1 z widocznymi zamkniętymi komorami, fig. 4 - maszynę do rozdmuchiwania w podobnym rzucie co na fig. 1 w sytuacji bezpośrednio po rozerwaniu uszczelnienia na komorach, fig. 5 - maszynę do rozdmuchiwania w podobnym rzucie co

PL 201 078 B1 na fig. 1 z widoczną górną formą całkowicie schowaną, fig. 6 - maszynę do rozdmuchiwania w podobnym rzucie co na fig. 1 z widocznym wyrzucaniem gotowego wyrobu z formy, fig. 7 - płytę podającą do wynalazku, w rzucie z góry, fig. 8 - dmuchany wyrób skrobiowy wytworzony sposobem według wynalazku, w rzucie perspektywicznym, fig. 9 - dmuchany wyrób skrobiowy z fig. 8, w rzucie z góry, fig. 10 dmuchany wyrób skrobiowy z fig. 8, w rzucie od spodu, fig. 11 - dmuchany wyrób skrobiowy z fig. 8 w pierwszym rzucie z boku, fig. 12 - dmuchany wyrób skrobiowy z fig. 8 w drugim rzucie z boku, fig. 13 - dmuchany wyrób skrobiowy z fig. 8 w trzecim rzucie z boku, fig. 14 - dmuchany wyrób skrobiowy z fig. 8 w czwartym rzucie z boku, fig. 15 - inny dmuchany wyrób skrobiowy wytworzony sposobem według wynalazku, w rzucie perspektywicznym, fig. 16 - inny dmuchany wyrób skrobiowy wykonany sposobem według wynalazku, w rzucie perspektywicznym, fig. 17 - inny dmuchany wyrób skrobiowy wykonany sposobem według wynalazku, w rzucie perspektywicznym, fig. 18 - schemat blokowy ilustrujący przykład realizacji sposobu wytwarzania dmuchanego skrobiowego wyrobu spożywczego, fig. 19 - schemat blokowy ilustrujący inny przykład realizacji sposobu wytwarzania dmuchanego skrobiowego wyrobu spożywczego z tabletkowej skrobi spożywczej i fig. 20 przedstawia schemat blokowy ilustrujący ogólnie działanie maszyny do rozdmuchiwania.

Wynalazek może być zrealizowany w różnorodnych formach, ale opisano go szczegółowo na zalecanych przykładach wykonania, przy czym rozumie się samo przez się, że stanowią one przykłady zasad wynalazku i nie mają na celu ograniczania wynalazku do pokazanych przykładów wykonania.

Dmuchane lub prażone skrobiowe wyroby spożywcze wytworzone sposobem według wynalazku mają wiele zalet w porównaniu ze znanymi dotychczas ciastkami lub sucharami z dmuchanej skrobi spożywczej. Uważa się, że wyroby te są lżejsze, bardziej chrupkie i mają znacznie lepszą teksturę pod względem wyglądu a także teksturę smakową podczas jedzenia. W niektórych przypadkach uważa się, że wyroby wytworzone sposobem według wynalazku mają bardziej naturalny, nie świadczący o przetwarzaniu wygląd, jak widać na fig. 8-17.

Pofalowany naturalny wygląd stanowi natomiast również zaletę z funkcjonalnego punktu widzenia w porównaniu z wyrobami znanymi dotychczas. Pofalowana powierzchnia umożliwia łatwiejsze nabieranie tych przekąsek, przypominające znacznie bardziej płatki ziemniaczane lub płatki kukurydziane niż ciastka w kształcie krążka hokejowego. Ponadto na wyrób wytworzony sposobem według wynalazku można natryskiwać substancje smakowe w trakcie produkcji, takie jak barbeque, śmietana, ser, czosnek i cebula oraz większość innych popularnych przypraw do przekąsek. Silnie teksturowana powierzchnia dłużej zatrzymuje granulowane lub krystaliczne powłoki przyprawowe. Ponadto, ze względu na to, że górne i dolne obszary powierzchniowe każdego płatka są większe niż standardowa płaska powierzchnia znanych dotychczas ciastek, można stosować większe ilości przypraw. Większa ilość przypraw może poprawić cały smak wyrobu, co obiecuje powodzenie komercyjne.

Wyroby wytworzone sposobem według wynalazku mogą być w postaci płatków, ciastek lub sucharów. Można je wytwarzać z pojedynczych jąder oraz z pojedynczych tabletek z wytłaczanego materiału ze skrobi spożywczej. W niniejszym dokumencie ujawniono ciastka wykonane z ziarna zbożowego, takiego jak ryż, kukurydza, pszenica, żyto, owies, proso, sorgo, jęczmień, gryka lub ich mieszanki. Pewną ilość ziarna dmucha się (ekspanduje) w sposób, w wyniku którego powstaje bardzo lekki i chrupki wyrób przekąskowy w porównaniu ze znanymi dotychczas wyrobami dmuchanymi.

Zjawisko rozdmuchiwania wynika z nagłego rozszerzania się pary wodnej pochodzącej z wilgoci znajdującej się w materiale skrobiowym granulatu (oraz pewnego odgazowania). Cząstka trzyma się w tym ekspandowanym stanie wskutek odwodnienia wynikającego z szybkiej dyfuzji z niej pary wodnej. Zawartość wilgoci stanowi istotny czynnik w procesie rozdmuchiwania ziarna. Przed rozdmuchiwaniem, korzystnie, ziarno lub tabletka muszą mieć nie mniej niż 3% wilgoci w celu uzyskania gotowego wyrobu o odpowiednim stopniu rozdmuchiwania i chrupkości. W zalecanym przykładzie wykonania wilgotność wyrobu mieści się w przedziale od około 8% do około 18% wagowych, natomiast zaleca się, żeby zawartość wilgoci wynosiła od około 8% do około 13% wagowych, a najbardziej korzystnie, żeby wynosiła od około 10% do około 12% wagowych. Zawartość wilgoci spoza zakresu 8-18% może powodować z jednej strony słabsze rozdmuchiwanie, a z drugiej strony zapadanie się już nadmuchanego wyrobu.

Z wielu powodów zaleca się ziarno ryżowe, w tym ze względu na jego zdolność do ekspandowania ze stosunkową łatwością do samonośnego wyrobu ciastkowego. Na fig. 8-14 pokazano różne rzuty przykładu wykonania ciastka sposobem według wynalazku. Dmuchany wyrób przekąskowy wytworzony zgodnie z wynalazkiem zawiera dmuchany korpus skrobiowy 10 mający w przybliżeniu regularny kształt zewnętrzny, oraz leżące naprzeciwko siebie powierzchnie, górną i dolną, 12, 14. ObwoPL 201 078 B1 dowy kształt korpusu 10 jest kołowy. W pewnych sytuacjach bardziej odpowiednie mogą być również inne kształty, na przykład inne kształty geometryczne: trójkątny, kwadratowy, prostokątny, itp. oraz ozdobne. Na fig. 15-17 pokazano skrobiowe wyroby spożywcze z urozmaiconymi powierzchniami.

Nawiązując do fig. 8-14, górna powierzchnia 12 i dolna powierzchnia 14 mają kontur w przybliżeniu falisty, a każda z powierzchni 12, 14 ma ogólny wygląd umożliwiający wzrokowe rozróżnienie poszczególnych jąder ziarn 16 połączonych ze sobą. Zaleca się, żeby na w przybliżeniu falistej powierzchni skrobiowego korpusu 10 znajdowały się wzniesienia 17 i wgłębienia 18, wynikające z nierównomierności wzrostu i zapadania się powierzchni 12, 14.

Zalecany korpus skrobiowy 10 jest wykonany z ryżu, ale może on również dodatkowo zawierać kukurydzę, pszenicę, ziemniaki, owies, żyto, jęczmień, grykę, ziemniaki lub dowolną kombinację tych i innych surowców zawierających skrobię spożywczą nadającą się do rozdmuchiwania. W dalszej części opisu terminy produkt lub produkty są przeznaczone do opisu materiałów zawierających skrobię, w tym ziarna zbożowego, nasion, bulw i tym podobnych, które są używane w technologii według wynalazku do wytwarzania skrobi spożywczej na korpusy skrobiowe takich korpusów 10 albo do wytwarzania pewnej ilości luzem skrobi spożywczej umieszczanej w komorze do rozdmuchiwania. Tam gdzie jest to stosowne, produkty te mogą być dostarczane w postaci zmielonej mąki, całych jąder albo w postaci tabletek. Według wynalazku, można również stosować mieszanki produktów w postaci mąki, albo mieszanki całych jąder lub mieszanki tabletek, uzyskując w ten sposób różnorodne wyniki.

O ile chodzi o mąkę i całe jądra, to można stosować pojedyncze produkty lub mieszanki produktów do wytwarzania odpowiednich kompozycji ze skrobi spożywczej nadającej się do rozdmuchiwania. W związku z tym, że zalecaną skrobią spożywczą w przykładzie wykonania korpusu 10 według wynalazku jest ryż, to rozumie się samo przez się, że zaleca się go do stosowania jako produkt w większości mieszanek do wielu ujawnionych sposobów. W skład mieszanki mąki z przeważającą zawartością ryżu wchodzi mąka ryżowa w ilości od około 51% do 100% wagowych. Podobnie, w skład mieszanki mąki o przeważającej zawartości kukurydzy wchodzi mąka kukurydziana (tj. stanowiąca, co najmniej 51% wagowych). Pozostałą ilość, do 49% wagowych, może stanowić jeden lub więcej spośród innych produktów mącznych. Dotyczy to również mieszanek o przeważającej zawartości ziarna ryżowego, albo przeważającej zawartości śruty kukurydzianej (tj. grubo mielonej kukurydzy). Należy zauważyć, że zawartość wilgoci w odpowiednich składnikach skrobiowych jest określana w procentach wagowych.

Tabletki są bardziej różnorodne niż mąka lub całe jądra. Same tabletki można wykonać z mieszanki produktów w postaci mącznej, a całą kompozycję można utworzyć z kilku różnych typów tabletek. Na przykład, tabletki A mogą być utworzone z mieszanki 75% wagowych mąki ryżowej i 25% wagowych mąki kukurydzianej, natomiast tabletki B mogą być utworzone z 60% wagowych mąki ryżowej i 40% wagowych mąki ziemniaczanej. W skład pierwszej receptury może wchodzić 50% wagowych tabletek A i 50% wagowych tabletek B, natomiast w skład drugiej receptury może wchodzić 90% wagowych tabletek A i tylko 10% wagowych tabletek B. Liczba różnych kombinacji jest prawie nieskończona.

Spośród trzech ujawnionych postaci produktów, najbardziej zalecaną formą są tabletki. Tabletki zapewniają znakomite właściwości tekstury, (np. chrupkość, kontury, itp.) dają wyrób dmuchany o wysokiej jakości oraz umożliwiają dokładniejsze regulowanie zawartości wilgoci. Co prawda zalecanym produktem do postaci tabletkowej według wynalazku jest ryż, ale możliwe są również inne przykłady wykonania dmuchanych wyrobów przekąskowych wykonanych głównie z kukurydzy, pszenicy albo dmuchanej skrobi ziemniaczanej, w różnych kombinacjach oraz inne ziarna tego typu (albo skrobie z innych surowców niż ziarno zbożowe). Tym, co nadaje wynalazkowi jego unikatowy kontur powierzchni jest skład masy skrobi spożywczej. Różne produkty mają różne podatności do ekspansji, częściowo zależne od zawartości wilgoci, a częściowo od różnych właściwości skrobi, składów, albo rodzaju obróbki wstępnej (takiej jak wstępne żelowanie). Łącząc masę skrobi spożywczej o przeważającej zawartości ryżu (w postaci mąki, całych jąder albo tabletek) z wymieszaną z nim, korzystnie na przykład śrutą kukurydzianą, uzyskuje się dmuchany wyrób o urozmaiconej naturalnej powierzchni i strukturze dzięki różnej ekspansji. Z tego względu, dla wzmożenia tego wpływu w wynalazku, co najmniej część masy skrobi spożywczej w niektórych przykładach wykonania wspomaga się wprowadzając do niej śrutę kukurydzianą, która nie ekspanduje w takim silnym stopniu jak tabletki lub jądra.

Nawiązując ponownie do fig. 8-14, bez względu na użyte produkty lub ich postacie, wyrób ma w przybliżeniu z góry zadany kształt obwodowy. Korzystnie, obwodowy kształt wyrobu spożywczego jest jednym z czynników przyciągających uwagę konsumentów i nadaje się do używania w maszynie do rozdmuchiwania typu komorowego. Wynalazca niniejszego wynalazku stwier8

PL 201 078 B1 dził, że okrągły kształt spełnia oba te wymagania. Uważa się również, że kształt kołowy może mieć pewne zalety z punktu widzenia tekstury.

W celu utworzenia zalecanego wyrobu powinno się używać wystarczającą ilość całych jąder lub tabletek (oraz śruty kukurydzianej) zdolnych do przechodzenia w stan amorficzny, w taki sposób, żeby po przejściu w stan amorficzny, wszystkie te cale jądra lub tabletki (oraz śruta) dotykały lub stykały się co najmniej z jednym innym jądrem lub inną tabletką (albo ziarnem śruty). Innymi słowy, masa skrobi spożywczej jest w stanie stopić się w jedną płynną masę. Oznacza to, że, jak omówiono dalej, istotnym czynnikiem jest ilość masy skrobi spożywczej użyta do wytwarzania wyrobu według wynalazku.

Obszar styczności pomiędzy dwoma lub więcej jądrami lub tabletkami stanowi granicę łączącą po ich przejściu w stan płynny. Granica ta wyznacza obszar połączenia pomiędzy jądrami lub tabletkami. Zalecany dmuchany wyrób najłatwiej pęka wzdłuż tych granic, w przeciwieństwie do pękania przez korpus rozdmuchanego jądra lub tabletki. Zwiększa to estetyczność wyglądu wyrobu wytworzonego sposobem według wynalazku. W znanych dotychczas ciastkach zbożowych na ogół nie można rozróżnić albo słabo można rozróżnić granice pomiędzy dmuchanymi jądrami, a pękanie występuje wzdłuż określonych linii, które są mniej widoczne.

Innym wyróżniającym aspektem tekstury wyrobu według wynalazku w porównaniu z wyrobami znanymi dotychczas jest grubość wyrobu. Zalecany wyrób jest na ogól jednowarstwowy, w przybliżeniu o grubości jednego ziarna. Dzięki temu styczność pomiędzy poszczególnymi jądrami, tabletkami i śrutą występuje w nie więcej niż dwóch wymiarach (tj. głównie jest to styczność typu bok w bok). To z kolei zapewnia dodatkowy wpływ tekstury podczas jedzenia, kiedy wyczuwa się poszczególne jądra lub tabletki w każdym dmuchanym wyrobie. Przeciwnie, znane dotychczas ciastka są grube na kilka ziaren, co daje styczność trójwymiarową (tj. styczność typu bok w bok i góra-dół). Taka trójwymiarowa styczność kasuje dodatkowe efekty estetyczne i chrupkości wynikającej z tekstury oraz efekt widoku poszczególnych jąder lub tabletek w ciastku. To znowu jest związane z ilością masy skrobi spożywczej w stosunku do objętości komory do rozdmuchiwania i pozostałego obszaru.

W wielu znanych dotychczas technologiach, do komory do rozdmuchiwania wkłada się pewną ilość skrobi spożywczej (tylko w postaci całych jąder) tak, że po ekspandowaniu skrobia spożywcza wypełnia całą komorę. W wyniku tego powstaje dmuchany wyrób pasujący dokładnie do wielkości i kształtu komory, przypominający w przybliżeniu krążek. Jest to zupełnie inny rezultat niż w przypadku wynalazku.

W zalecanym sposobie wytwarzania dmuchanych wyrobów ze skrobi spożywczej według wynalazku, pokazanym na fig. 18, stosuje się pewną masę opisanej już wcześniej skrobi spożywczej. Sposób według wynalazku rozpoczyna się od zapewnienia komory do rozdmuchiwania, mającej powierzchnie wewnętrzne i pewną objętość, po czym umieszcza się w niej pewną ilość skrobiowego materiału spożywczego. Mówiąc ogólnie, doprowadza się do objętościowego ekspandowania pewnej ilości luzem skrobi spożywczej. Innymi słowy, masa skrobi spożywczej jest rozdmuchiwana do wymiarów kilka razy przewyższających jej wymiary początkowe.

Maszyny do rozdmuchiwania (zazwyczaj każda z szeregiem komór) są szeroko znane i rozumiane przez fachowców w tej dziedzinie techniki. Odpowiednią maszynę do rozdmuchiwania produkuje REAL FOODS PTY, LTD, z St. Peters NSW, Australia. Nawiązując do fig. 1-6, widać na nich ogólnie komorę 20 do rozdmuchiwania, z otworem 21 w pierścieniowej formie 22, górną wkładką 24 formy (przymocowana do górnej podstawy 25) oraz dolną wkładką 26 formy (przymocowana do dolnej podstawy 27). Każdy z tych elementów składowych może poruszać się suwliwie na kołkach prowadzących 28, chociaż zazwyczaj pierścieniowa forma 22 jest nieruchoma. Wkładki 24, 26 formy mogą być uruchamiane hydraulicznie (za pośrednictwem podstaw 25, 27) albo w inny, odpowiedni do tego celu sposób. Jak widać na fig. 2 i 3, wkładki 24, 26 wchodzą w otwór 21, tworząc wewnętrzne powierzchnie komory do rozdmuchiwania.

Zalecany według wynalazku sposób wymaga krępowania ekspansji masowej ilości skrobi spożywczej, w co najmniej jednym wymiarze, umożliwiając jej ekspansję w co najmniej drugim wymiarze. Innymi słowy, skrobia spożywcza jest w stanie ekspandować do swojej pełnej objętości (uwzględniając zawartość wilgoci w skrobi spożywczej, temperaturę komory oraz siły grawitacji), ale nie może ekspandować w jednym spośród kierunków, wysokości, szerokości lub głębokości. Na przykład, jeżeli jest krępowana wysokość dmuchanego wyrobu, wtedy rośnie proporcjonalnie szerokość i głębokość dmuchanego wyrobu. W przypadku krępowania dwóch wymiarów, trzeci kompensuje całkowitą ekspansję objętościową. W żadnym przypadku nie jest krępowana całkowita ekspansja objętościowa dmuchanego wyrobu za pomocą powierzchni wewnętrznych komory do rozdmuchiwania, z równoczesnym krępowaniem ekspansji wymiarowej. Korzystnie, można to uzyskać określając wstępnie odpoPL 201 078 B1 wiednią ilość masy skrobi spożywczej wkładanej do komory do rozdmuchiwania w stosunku do całkowitej objętości komory w stanie nie zamkniętym (rozdmuchiwanie). W znanych dotychczas technologiach próbowano całkowicie wypełnić komorę (przynajmniej podczas rozdmuchiwania).

Używając komory do rozdmuchiwania do krępowania wymiarowego można uzyskać określenie ogólnego kształtu wyrobu (jak już wspomniano wcześniej) w jednym, pierwszym wymiarze, albo zarówno w pierwszym jak i w trzecim wymiarze. Skrępowany kształt można uzyskać, w jednym konkretnym przykładzie wykonania, krępując ekspansję za pomocą powierzchni wewnętrznych komory do rozdmuchiwania.

Przeciwieństwem nieskrępowanej ekspansji objętościowej według wynalazku (tj. odpowiedniego doboru ilości masy skrobi spożywczej wkładanej do komory do rozdmuchiwania) jest konieczność wytwarzania pojedynczego, jednolitego wyrobu w komorze do rozdmuchiwania. Mając na uwadze te sprzeczności, w skład sposobu według wynalazku może ponadto wchodzić wstępne określanie ilości skrobi spożywczej, jaką trzeba umieszczać w komorze tak, żeby ilość całych jąder lub tabletek (albo śruty kukurydzianej) wystarczała do tego, żeby po przejściu w stan amorficzny wszystkie jądra lub tabletki (albo śruta) stykały się co najmniej z jednym jądrem lub tabletką (albo ziarnem śruty).

Co prawda dokładny mechanizm spajania się skrobi spożywczej w komorze do rozdmuchiwania nie jest jeszcze całkowicie zrozumiały, to, nawiązując do fig. 20, sądzi się, że występuje jej topienie, albo co najmniej mięknięcie lub żelowanie. W zalecanym przykładzie wykonania wynalazku, komorę 20 do rozdmuchiwania ogrzewa się do temperatury około 246°C. Jednakże zarówno maszyny do rozdmuchiwania jak i poszczególne komory do rozdmuchiwania mogą znacznie się różnić między sobą. Wskutek tych różnic, oraz wszystkich innych przeważających warunków, jakie mogą występować (np. ilości i typu skrobi spożywczej oraz historii jej wstępnego przetwarzania), temperatura w komorze może mieścić się w przedziale od około 177°C do około 288°C, włączając w to dowolną kombinację lub subkombinację podprzedziałów w tym przedziale. W związku z tym, że komora jest szczelnie zamknięta i skrobia spożywcza jest ogrzewana, rośnie ciśnienie całkowite w komorze, chociaż nie zmierzono ciśnienia końcowego. W zalecanym przykładzie wykonania nie stosuje się żadnego dodatkowego ciśnienia w komorze, ale możliwość taka istnieje w alternatywnych przykładach wykonania.

Nawiązując do fig. 7, widać na niej płytę zasilającą 30. W płycie zasilającej 30 znajduje się siedem (7) otworów 32, ale może ich być więcej lub mniej, w zależności od konkretnych potrzeb produkcyjnych. Średnica tych otworów wynosi, korzystnie, około 14,30 mm (0,563 cala), natomiast głębokość około 15,01 mm (0,591 cala), (objętość około 2409 mm³), co umożliwia przepuszczenie przez nie wystarczającej ilości skrobi spożywczej do rozdmuchu wyrobu do wymiarów około 50,80mm (dwóch cali), ale wymiary te mogą zmieniać się do wyrobów większych lub mniejszych. Objętość otworu 32 wyznacza ilość skrobi spożywczej, jaką trzeba dodać do każdej komory. Każdy otwór 32 odpowiada komorze 20 maszyny do rozdmuchiwania. W miarę przemieszczania się płyty zasilającej 30 w poprzek otwartej formy pierścieniowej 22, osadza ona z góry zadaną ilość materiału, wypełniając każdą otwartą objętość w komorze 20, do oparcia na dolnej wkładce 26 formy. Następnie jest chowana płyta zasilająca 30.

Komora jest zamykana, co pokazano kolejno na fig. 2-5, po czym ogrzewa się masę skrobi spożywczej do stanu amorficznego lub rozciągliwego. Po około 5,25 do 6,75 sekundach cyklu ogrzewania, podnosi się górną wkładkę 24 formy, spuszczając ciśnienie w komorze 20, co widać na fig. 4. Następnie całkowicie unosi się górną wkładkę 24 formy oraz unosi dolną wkładkę 26 formy do położenia, w którym zrównuje się z górną powierzchnią pierścieniowej formy 22, co widać na fig. 6. Na końcu, płyta zasilająca 30 wraca w celu osadzenia następnej porcji surowca, popychając dmuchane wyroby ze skrobi spożywczej ku rynnie wylotowej (nie pokazanej) w procesie.

Ilość skrobi spożywczej użytej w wynalazku jest mniejsza niż tej użytej w znanych dotychczas technologiach. Istnieje pewna zależność pomiędzy masą użytej skrobi spożywczej a ekspansją gotowego wyrobu, uwzględniając również objętość komory (w wynalazku około 12,96 cm3 = około 0,79 cala sześciennego), czas cyklu roboczego oraz temperaturę w komorze. Jak już wspomniano, w zasadzie ekspandowana skrobia spożywcza nie powinna być krępowana objętością komory. Natomiast inny aspekt stanowi umieszczanie skrobi spożywczej w komorze. Jeżeli skrobia spożywcza jest gęsta lub spiętrzona, wtedy zmniejsza się jej ekspansja, jako całości. Rzadka skrobia spożywcza ma skłonność do bardziej intensywnego rozdmuchiwania.

W przypadku używania w wynalazku tabletek, sporządzanie odpowiednich tabletek zależy od wiedzy fachowców w tej dziedziny techniki. Takie odpowiednie tabletki ryżowe produkuje firma J.R.SHORT COMPANY z Chicago, Illinois. W zasadzie, nawiązując do fig. 19, zaczynając proces od zmielonej na mąkę skrobi spożywczej, skrobię tę żeluje się w wytłaczarce pod pewnym ciśnieniem i w temperaturze. Następnie wytłacza się skrobię spożywczą i tnie wytwarzając poszczególne tabletki.

PL 201 078 B1

Tabletki te, w zalecanym przykładzie wykonania, formuje się w przybliżeniu do wielkości całych jąder ziarna. Wymiary ziarna można wybrać z grupy, w skład które wchodzi ziarno ryżu, pszenicy, jęczmienia, owsa, żyta, kukurydzy itp. Wytłoczone tabletki ze skrobi spożywczej można odpowiednio ochłodzić (tj. powoli) w celu znacznego zmniejszenia w nich wszystkich naprężeń oraz zastosowania odpowiedniego suszenia dla zapewnienia dobrej trwałości i zapobieżenia sklejaniu się wytłoczonych tabletek skrobi spożywczej podczas jej przechowywania.

W innym zalecanym przykładzie realizacji sposobu według wynalazku, wynalazca odkrył zalety tabletkowania materiału ze skrobi spożywczej, a następnie umieszczania pewnej ilości skrobi spożywczej w postaci tabletek w komorze do rozdmuchiwania. Ilość ta może być tak mała, jak pojedyncza tabletka, albo na tyle duża, żeby pasowała do wymiarów komory. Następnie tabletki w komorze doprowadza się do objętościowego ekspandowania i powstania odpowiedniego ciastka lub płatków.

Inną dużą zaletą stosowania tabletek w porównaniu z całymi jądrami jest możliwość rezygnacji z odprężania tabletek przed rozdmuchiwaniem. To jest, odprężanie jest takim procesem, w wyniku którego następuje rozbijanie całych jąder w atmosferze o dużej wilgotności (często stosuje się parę wodną). W przypadku tabletek nie jest to konieczne. Zawartość wilgoci w tabletkach jest regulowana w procesie produkcji, mieszcząc się, najbardziej korzystnie, w przedziale od około 10% do około 12% wagowych. Jak już wspomniano wcześniej, proces odprężania jest używany ponadto do zwiększania podatności jąder na rozdmuchiwanie. Okazuje się, że tabletkowanie odpowiednio intensyfikuje podatność na rozdmuchiwanie, kwestionując w ten sposób konieczność stosowania odprężania.

W dokumencie tym przedstawiono i pokazano specyficzne przykłady wykonania, ale możliwe są liczne modyfikacje bez wychodzenia poza zakres wynalazku.

Claims (11)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób wytwarzania wyrobu z rozdmuchiwanego materiału ze skrobi spożywczej z iiości masowej skrobiowego materiału spożywczego w postaci ziarna zbożowego, takiego jak ryż, kukurydza, pszenica, żyto, owies, proso, sorgo, jęczmień, gryka, skrobi ziemniaczanej lub ich mieszanin, w którym to sposobie

   - stosuje się komorę do rozdmuchiwania mającą powierzchnie wewnętrzne i pewną objętość,

   - umieszcza się luzem pewną ilość skrobiowego materiału spożywczego mającego zawartość wilgoci nie mniejszą niż 3% wagowych w komorze do rozdmuchiwania, mającej temperaturę komory 177°C do 288°C,

   - doprowadza się do objętościowego ekspandowania masowej ilości skrobiowego materiału spożywczego, przy czym krępuje się ekspansję masowej ilości skrobiowego materiału spożywczego w co najmniej jednym wymiarze, znamienny tym, że umożliwia się nieograniczoną ekspansję masowej ilości w co najmniej jednym innym wymiarze wytwarzając dmuchany wyrób z materiału ze skrobi spożywczej mający powierzchnię górną (12) i powierzchnię dolną (14), mające w zasadzie falisty kontur obejmujący wzniesienia (17) i wgłębienia (18).
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że krępowanie ekspansjj obeemuje krępowanie ekspansji masowej ilości skrobiowego materiału w pozostałym trzecim wymiarze.
3. 3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że nieskrępowanym innym wymiarem jest wysokość.
4. 4. Sposób według zassirz. 1 albo 2 albo 3, znamienny tym, że wssępnie wyznacza się masową iiość skrobiowego materiału spożywczego do umieszczenia w komorze (20) do rozdmuchiwania, oraz dostarcza się całe jądra (16) i przeprowadza się je w stan amorficzny w komorze (20) do rozdmuchiwania, doprowadzając do stykania się wszystkich jąder po przejściu w stan amorficzny, z co najmniej jednym innym jądrem (16).
5. 5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w ramach umieszczana luzem pewnej ϋοέοί skrobiowego materiału spożywczego umieszcza się w komorze (20) do rozdmuchiwania wiele pojedynczych tabletek uformowanych z mąki skrobiowej.
6. 6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że co część wieeu tabletek jest wytworzona z niektórych albo wszystkich surowców z grupy składającej się z mąki ryżowej, mąki pszennej oraz mąki ziemniaczanej.
7. 7. Sposób według zastrz. 5, tym, że dossarcza się tableeki w komorze ((20 do rozdmuchiwania i przeprowadza się je w stan amorficzny, doprowadzając po przejściu w stan amorficzny do stykania się wszystkich tabletek, z co najmniej jedną inną tabletką amorficzną.
8. 8. Sposób według zasSrz. 7, znamienny tym. że formuje się tableeki ryżowe w preybllżeniu do wymiarów całego jądra (16) ryżu.

   PL 201 078 Β1
9. 9. Sposób według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 5, znamienny tym, że przed wprowadzeniem skrobiowego materiału spożywczego do komory do rozdmuchiwania

   - sporządza się mąkę ze skrobiowego materiału spożywczego,

   - żeluje się mączny skrobiowy materiał spożywczy w wytłaczarce pod ciśnieniem i w temperaturze 177°C do 288°C,

   - wytłacza się zżelowany skrobiowy materiał spożywczy i formuje się tabletki z wytłoczonego skrobiowego materiału spożywczego.
10. 10. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że formuje się tabletki w przybliżeniu do wymiarów całych jąder ziaren wybranych z grupy ziaren, obejmującej ryż, pszenicę, jęczmień, owies, żyto i kukurydzę.
11. 11. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że wytłacza się tabletki z mąki ryżowej oraz umieszcza się wiele ziaren śruty kukurydzianej w komorze (20) z tabletkami.