PL201050B1

PL201050B1 - Okucie

Info

Publication number: PL201050B1
Application number: PL365260A
Authority: PL
Inventors: Rudiger Walz
Original assignee: Hafele Gmbh & Co Kg
Priority date: 2003-02-19
Filing date: 2004-02-16
Publication date: 2009-03-31
Also published as: SI1450052T1; RU2262620C1; ATE319941T1; PL365260A1; EP1450052B1; US20040161294A1; DE20302694U1; RU2004104994A; EP1450052A1; ES2260699T3; US6939075B2; DE502004000328D1; DK1450052T3

Abstract

Aby upro sci c wytwarzanie okucia do roz lacz- nego po laczenia dwóch p lyt (9, 12; 27, 28), zw laszcza p lyt meblowych, z elementem mocu- j acym (3, 16) obrotowym w korpusie (1, 2; 14, 17) z po lo zenia zwolnienia do po lo zenia ryglowania, który przyjmuje g lówk e (13, 22) przynale znego trzpienia doci agaj acego (6, 18), przy czym kor- pus i element mocuj acy s a wykonane w jednej operacji roboczej w polaczeniu ze sob a za po- moc a co najmniej jednego miejsca zadanego prze lomu, korpus, patrz ac w kierunku osi obrotu elementu mocuj acego (3, 16) sk lada si e z górnej cz esci (1, 14) i dolnej cz esci (2, 17), które s a po laczone ze sob a zatrzaskowe w kierunku osi obrotu elementu mocuj acego (3, 16), przy czym górna cz es c (1, 14) i dolna cz esc (2, 17), jak równie z umieszczony pomi edzy nimi element mocuj acy (3, 16) s a wykonane w jednej operacji roboczej w po laczeniu ze sob a za pomoc a miejsc zadanego prze lomu. PL PL PL PL

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 201050 (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: 365260 ^{(51) Int.Cl.}

F16B 12/20 (2006.01) (22) Data zgłoszenia: 16.02.2004 (54)

Okucie

(30) Pierwszeństwo:	(73) Uprawniony z patentu: Hafele GmbH & Co.KG,Nagold,DE
19.02.2003,DE,20302694.2
(43) Zgłoszenie ogłoszono:	(72) Twórca(y) wynalazku:
23.08.2004 BUP 17/04	Rudiger Walz,Haigerloch,DE
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono:	(74) Pełnomocnik:
31.03.2009 WUP 03/09	Tylińska Irena, POLSERVICE, Kancelaria Rzeczników Patentowych Sp. z o.o.

⁽⁵⁷⁾ Aby uprościć wytwarzanie okucia do rozłącznego połączenia dwóch płyt (9, 12; 27, 28), zwłaszcza płyt meblowych, z elementem mocującym (3, 16) obrotowym w korpusie (1, 2; 14, 17) z położ enia zwolnienia do położ enia ryglowania, który przyjmuje główkę (13, 22) przynależnego trzpienia dociągającego (6, 18), przy czym korpus i element mocujący są wykonane w jednej operacji roboczej w połączeniu ze sobą za pomocą co najmniej jednego miejsca zadanego przełomu, korpus, patrząc w kierunku osi obrotu elementu mocującego (3, 16) składa się z górnej części (1, 14) i dolnej części (2, 17), które są połączone ze sobą zatrzaskowe w kierunku osi obrotu elementu mocującego (3, 16), przy czym górna część (1, 14) i dolna część (2, 17), jak również umieszczony pomiędzy nimi element mocujący (3, 16) są wykonane w jednej operacji roboczej w połączeniu ze sobą za pomocą miejsc zadanego przełomu.

PL 201 050 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest okucie do rozłącznego połączenia dwóch płyt, zwłaszcza płyt meblowych.

Tego rodzaju okucie do rozłącznego połączenia dwóch płyt, zwłaszcza płyt meblowych, opisane w dokumencie EP 0898089 A2 zawiera element mocujący obrotowy w korpusie z położ enia zwolnienia do położenia ryglowania, który przyjmuje główkę przynależnego trzpienia dociągającego - element łączącego, przy czym korpus i element mocujący są wykonane w jednej operacji roboczej w połączeniu ze sobą za pomocą miejsca zadanego przełomu.

Dalej w stanie techniki, na przykład w opisie USA 6142700, występuje okucie, w którym pierwszy korpus dla elementu mocującego i drugi korpus dla elementu mocującego są wykonane jako jedna część za pomocą dwóch połówek korpusu, które za pomocą połączenia przegubowego są składane i zatrzaskiwane ze sobą.

Zgodnie z wynalazkiem okucie do rozłącznego połączenia dwóch płyt, zwłaszcza płyt meblowych, z elementem mocującym obrotowym w korpusie z położenia zwolnienia do położenia ryglowania, który przyjmuje główkę przynależnego trzpienia dociągającego, przy czym korpus i element mocujący są wykonane w jednej operacji roboczej w połączeniu ze sobą za pomocą co najmniej jednego miejsca zadanego przełomu, charakteryzuje się tym, że korpus, patrząc w kierunku osi obrotu elementu mocującego składa się z górnej części i dolnej części, które są połączone ze sobą zatrzaskowo w kierunku osi obrotu elementu mocującego, przy czym górna część i dolna część, jak również umieszczony pomiędzy nimi element mocujący są wykonane w jednej operacji roboczej w połączeniu ze sobą za pomocą miejsc zadanego przełomu.

Aby móc łatwo połączyć części po ich wytworzeniu, przed montażem element mocujący znajduje się nad dolną częścią korpusu, a górna część korpusu nad elementem mocującym, przy czym wszystkie trzy części są względem siebie usytuowane współśrodkowo. Konieczne jest wtedy tylko dociśnięcie górnej części korpusu do dolnej części korpusu. Przy tym, element mocujący zostaje przez górną część korpusu razem z nią wciśnięty w dolną część, przez co następuje wtedy zatrzaskowe połączenie obu części korpusu.

Korzystnie, razem z korpusem i elementem mocującym dodatkowo jeszcze trzpień dociągający wykonany jest w jednej operacji z innymi częściami w połączeniu przez miejsce zadanego przełomu.

Powstaje przez to dalsze ulepszenie.

W tym przypadku, korzystnie, główka trzpienia dociągającego oddzielona zostaje przed zatrzaskowym połączeniem części korpusu i osadzona w elemencie mocującym, z którego wystaje wtedy na zewnątrz swobodny koniec trzpienia dociągającego, ukształtowany jako trzon.

W preferowanej postaci wynalazku na korpusie znajduje się tuleja do prowadzenia trzpienia dociągającego.

Korzystnie, trzpień dociągający wyposażony jest w odchylne haki na swoim końcu przeciwnym do główki, które współpracują rozprężając się ze skosami nabiegowymi znajdującymi się na swobodnym końcu tulei albo z końcem tulei w kształcie stożka ściętego.

Na gotowo zmontowane okucie zostaje następnie osadzone trzonem trzpienia dociągającego w otworze jednej płyty a korpus w otworze drugiej płyty. Jeśli następnie element mocujący zostanie odpowiednio obrócony w celu dociągnięcia trzpienia dociągającego, odchylne haki wchodzą na swobodny koniec tulei, rozprężają się przy tym w otworze odpowiedniej płyty i przez to są w niej mocowane.

Korzystnie, w okuciu z trzpieniem dociągającym, składające się z trzonu z główką, którego trzon względem główki ma średnicę odsądzoną, element mocujący ma dwie naprzeciwległe krzywe mocujące, przy czym część główki trzpienia dociągającego skierowana ku trzonowi przylega do krzywej dociągania a swobodny koniec główki do krzywej wypychania. Daje to możliwość ponownego rozłączenia płyt w łatwy sposób.

Okucie według wynalazku ułatwia wytworzenie części i ich montaż. Dzięki temu, jeśli, przykładowo, okucie jest wytwarzane w procesie formowania wtryskowego, wymagane jest tylko jedno narzędzie.

Jeśli element mocujący zostanie obrócony przeciwnie do kierunku mocowania, następuje dzięki krzywej wypychania przesuwanie powrotne trzonu trzpienia dociągającego skierowane do otworu. Przy tym haki zostają poprzez ścianki otworu, z powrotem obrócone w ich położenie pierwotne przylegające do trzonu, tak, że wtedy można wyjąć okucie z trzpieniem dociągającym z otworu.

Wynalazek w przykładach wykonania został uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok trzyczęściowego okucia przed montażem, fig. 2 - widok z fig. 1 w połączonym zatrzaskowo stanie okucia z leżącym przed nim trzpieniem dociągającym, fig. 3 - przekrój przez dwie płyty

PL 201 050 B1 połączone za pomocą okucia z fig. 1 i 2, fig. 4 przedstawienie takie jak na fig. 1 innej postaci wykonania, fig. 5 - przedstawienie według fig. 4 z osadzonym w elemencie mocującym trzpieniem dociągającym, fig. 6 - przedstawienie według fig. 5 z połączonymi zatrzaskowo częściami korpusu, fig. 7 - połączenie dwóch płyt za pomocą okucia według fig. 6 z niedociągniętym trzpieniem dociągającym, fig. 8 przedstawienie według fig. 7 z dociągniętym trzpieniem dociągającym, fig. 9 - przekrój według fig. 6 z elementem mocują cym w poł oż eniu wyjś ciowym, fig. 10 do fig. 13 - przedstawienia wed ł ug fig. 9 w położeniu obrotu o 60°, o 90°, o 120° i o 180° elementu mocuj ącego.

Okucie według fig. 1 składa się z części górnej 1, części dolnej 2 i elementu mocującego 3. Te trzy części są usytuowane jedna nad drugą współśrodkowo i połączone niewidocznymi na rysunku miejscami zadanego przełomu. Jak tylko zostanie wywarty nacisk na górną część korpusu 1 element mocujący 3 wsuwa się w dolną część korpusu, a górna część korpusu 1 nasuwa na dolną część korpusu 2, aż nasadki 4 części górnej korpusu 1 wejdą zatrzaskowo w wybrania części dolnej 2, jak to jest pokazane na fig. 2.

Według fig. 3 trzpień dociągający 6 jest swoim trzonem 7 wkręcony w otwór 8 płyty 9, i to aż do pierścieniowego kołnierza 10. Korpus 1, 2 osadzony jest wtedy w otworze 11 drugiej płyty 12 i obie płyty 9 i 12 są do siebie dociśnięte. Następnie główka 13 trzpienia dociągającego 6 osadzona zostaje przez otwór 13a korpusu 1, 2 w elemencie mocującym 3, a wtedy przez odpowiednie obrócenie elementu mocującego 3 trzpień dociągający zostaje dociągnięty i przez to płyty 9 i 12 zostają połączone ze sobą.

Na fig. 4 pokazane jest dalsze wykonanie zgodnego z wynalazkiem okucia. Górna część korpusu 14, element mocujący 16 i dolna część korpusu 17 przylegają do siebie jedna nad drugą współśrodkowo i są połączone ze sobą przez niepokazane miejsca zadanego przełomu. Dodatkowo, przewidziany jest jeszcze trzpień dociągający 18, który jest połączony miejscem zadanego przełomu 36 z elementem mocującym 16. Dla montażu elementów trzpień dociągający 18 zostaje rozłączony z elementem mocującym 16 i, jak pokazuje fig. 5 w nim osadzony. Następnie, znowu następuje dociskanie górnej części 14 korpusu i dolnej części 17 korpusu, aż powstanie widoczne na fig. 6 gotowe do użytku okucie - korpus 15. Połączenie zatrzaskowe następuje tu znowu przez nasadki 19 i wybrania zatrzaskowe 20.

Trzpień dociągający 18 ma trzon 21 i główkę 22. Na swobodnym końcu przewidziane są dwa odchylne haki 23, 24. Korpus 15 lub 14, 17 ma tuleję 25, która na swoim swobodnym końcu ma dwa naprzeciwległe skosy nabiegowe 26 dla haków 23, 24.

Na fig. 7 i 8 przedstawiona została współpraca haków 23, 24 ze skosami nabiegowymi 26. W płycie 27 znajduje się otwór 29 na trzpień dociągający 18 a w płycie 28 wybranie 30 na korpus 15. W celu połączenia obu płyt 27 i 28, najpierw wprowadza się korpus 15 w wybranie 30 i następnie trzpień dociągający 18 w otwór 29. Przy obracaniu elementu mocującego 16 trzpień dociągający 18 porusza się w kierunku strzałki 31, przy czym haki 23 i 24 wchodzą na skosy nabiegowe 26 i, jak to pokazano na fig. 8, rozprężają się i wchodzą w materiał płyty 27, dzięki czemu powstaje absolutnie mocne osadzenie trzpienia dociągającego 18 w płycie 27 i przez to również dobre połączenie obu płyt 27, 28.

Na fig. 9 do fig. 13 pokazanych jest pięć położeń elementu mocującego 16 i trzpienia dociągającego 18 obracanego w zakresie kąta pomiędzy 0° i 180°. Przy tym, część główki 32 skierowana do trzonu 18 oparta jest na krzywej dociągania 33, podczas gdy swobodny koniec główki 34 przylega do krzywej wypychania 35. Przy dociąganiu trzpienia dociągającego 18 element mocujący 16 obraca się w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara i dociąga trzpień dociągający 18 aż do położenia pokazanego na fig. 13. Przy obrocie elementu mocującego 16 w kierunku ruchu wskazówek zegara trzpień dociągający, przeciwnie, przez przyleganie jego swobodnego końca główki 34 do krzywej wypychania 35 jest z powrotem przemieszczany do pierwotnego położenia z fig. 9. Przy tym haki 23 i 24 ześlizgują się ze skosów nabiegowych 26 i przez przyleganie do ścianki otworu 29 znowu wracają w ich położenie pierwotne według fig. 7, tak, że płyty 27 i 28 bez problemu można znowu rozłączyć.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Okucie do rozłącznego połączenia dwóch płyt, zwłaszcza płyt meblowych, z elementem mocującym obrotowym w korpusie z położenia zwolnienia do położenia ryglowania, który przyjmuje główkę przynależnego trzpienia dociągającego, przy czym korpus i element mocujący są wykonane w jednej operacji roboczej w połączeniu ze sobą za pomocą co najmniej jednego miejsca zadanego przełomu, znamienne tym, że korpus, patrząc w kierunku osi obrotu elementu mocującego (3, 16) składa się z górnej części (1, 14) i dolnej części (2, 17), które są połączone ze sobą zatrzaskowo w kierunku osi obrotu elementu mocującego (3, 16), przy czym górna cześć (1, 14) i dolna cześć (2, 17), jak również

PL 201 050 B1 umieszczony pomiędzy nimi element mocujący (3, 16) są wykonane w jednej operacji roboczej w połączeniu ze sobą za pomocą miejsc zadanego przełomu.
2. Okucie według zastrz. 1, znamienne tym, że element mocujący (3, 16) znajduje się nad dolną częścią (2, 17) korpusu, a górna część (1,14) korpusu znajduje się nad elementem mocującym, przy czym wszystkie trzy części są względem siebie usytuowane współśrodkowo.
3. Okucie według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że razem z korpusem (15) i elementem mocującym (16) dodatkowo jeszcze trzpień dociągający (18) wykonany jest w jednej operacji z innymi częściami w połączeniu przez miejsce zadanego przełomu (36).
4. Okucie według zastrz. 3, znamienne tym, że przed zatrzaskowym połączeniem części (2, 17) korpusu główka (22) trzpienia dociągającego (18) zostaje oddzielona od elementu mocującego (16) i osadzona w elemencie mocującym (16), z którego wystaje na zewnątrz swobodny koniec trzpienia dociągającego (18).
5. Okucie według zastrz. 1, znamienne tym, że na korpusie (15) znajduje się tuleja (25) do prowadzenia trzpienia dociągającego (18).
6. Okucie według zastrz. 5, znamienne tym, że trzpień dociągający (18) wyposażony jest w odchylne haki (23, 24) na swoim końcu przeciwnym do główki (22), które współpracują rozprężając się ze skosami nabiegowymi znajdującymi się na swobodnym końcu tulei (25) albo z końcem tulei w kształcie stożka ściętego.
7. Okucie według zastrz. 4, znamienne tym, że przy trzonie (21) trzpienia dociągającego (18) mającym średnicę odsadzoną względem główki (22), element mocujący (16) ma dwie naprzeciwległe krzywe mocujące, przy czym część główki (32) trzpienia dociągającego (18) skierowana ku trzonowi (21) przylega do krzywej dociągania (33), a swobodny koniec główki (34) do krzywej wypychania (35).