PL199703B1 - Sposób regulacji chłodziarki - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest sposób regulacji ch lodziarki z zamkni etym obiegiem czynnika ch lo- dz acego, w którym umieszczona jest co najmniej jedna sprezarka (1) i co najmniej dwie oddzielne komory ch lodzenia (2, 4) dla ró znych temperatur z po laczonymi szeregowo parownikami (10, 30) i oddzielnymi czujnikami temperaturowymi (20, 40), w laczaj acymi sprezark e lub spr ezarki (1), przy czym parownik (10) komory ch lodzenia (2) dla ni zszych temperatur jest przy laczony bezpo srednio za spr e- zark a (1). Wed lug wynalazku czas pracy (41) jednej lub wi ecej spr ezarek (1), której lub których w laczenie powoduje czujnik temperaturowy (40) komory ch lo- dzenia (4) o wy zszej temperaturze, jest d lu zszy ni z przedzia l czasu, jakiego potrzebuje czynnik ch lodz a- cy do dotarcia i do ca lkowitego przep lyni ecia przez parownik (10) przyporz adkowany zimniejszej komo- rze ch lodzenia (2). Poza tym czas pracy (42) jednej lub wi ecej spr ezarek (1), której lub których w laczenie powoduje czujnik temperaturowy (20) komory ch lo- dzenia (2) o ni zszej temperaturze jest krótszy ni z przedzia l czasu, jakiego potrzebuje czynnik ch lodz a- cy do dotarcia i do ca lkowitego przep lyni ecia przez parownik (10). PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób regulacji chłodziarki z zamkniętym obiegiem czynnika chłodzącego, w którym umieszczona jest co najmniej jedna sprężarka i co najmniej dwie oddzielne komory chłodzenia dla różnych temperatur z połączonymi szeregowo parownikami i oddzielnymi czujnikami temperaturowymi, włączającymi sprężarkę lub sprężarki, przy czym parownik komory chłodzenia dla niższych temperatur jest przyłączony bezpośrednio za sprężarką.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE 195 10 268 A1 znany jest układ sterowania chłodziarką. Sprężarkę włącza się każdorazowo jedynie na krótko, aby odparowujący czynnik chłodzący dostarczyć w zasadzie do parownika, przyporządkowanego komorze głębokiego chłodzenia. Względny czas włączenia sprężarki jest dostosowany do komory głębokiego chłodzenia. Sposób ten zakłada dopasowane do siebie wzajemnie wielkości parownika i komór o różnym stopniu chłodzenia. Jeżeli na przykład dużo nieoziębionych produktów włoży się do cieplejszej komory chłodzenia, zaś zimniejsza komora chłodzenia ma swoją zadaną temperaturę, wówczas trwa to bardzo długo, aż cieplejsza komora chłodzenia osiągnie swoją zadaną temperaturę. Spadkowi temperatury poniżej minimalnej wartości w cieplejszej komorze chłodzenia zapobiega się poprzez zainstalowanie dodatkowego układu grzewczego.

Celem wynalazku jest opracowanie sposobu regulacji, który pozwala na utrzymanie temperatury w różnych komorach chłodzenia przy dowolnym stosunku wielkości komór. Nie powinna przy tym mieć miejsca dodatkowa strata energii.

Zadanie to rozwiązano za pomocą cech zastrzeżenia niezależnego. W tym celu czas pracy jednej lub więcej sprężarek, której lub których włączenie powoduje czujnik temperaturowy komory chłodzenia o wyższej temperaturze, jest dłuższy niż przedział czasu, jakiego potrzebuje czynnik chłodzący do dotarcia i do całkowitego przepłynięcia przez parownik przyporządkowany zimniejszej komorze chłodzenia. Poza tym czas pracy jednej lub więcej sprężarek, której lub których włączenie powoduje czujnik temperaturowy komory chłodzenia o niższej temperaturze, jest krótszy niż przedział czasu, jakiego potrzebuje czynnik chłodzący do dotarcia i do całkowitego przepłynięcia przez parownik.

Sprężarka pracuje pomiędzy włączeniem i wyłączeniem w dwóch przedziałach czasowych o róż nej dł ugoś ci. Czas włączenia jest dł ugi, jeż eli temperatura w komorze chł odzenia o wyż szej temperaturze przekroczy zadaną wartość. Czas włączenia jest natomiast krótki, jeżeli temperatura w zimniejszej komorze przekroczy wartość maksymalną, ustaloną dla tej komory. W tym przypadku czynnik chłodzący tłoczy się jedynie do parownika zimniejszej komory chłodzenia, gdzie ulega on odparowaniu. Nie powoduje on już wówczas istotnego oziębienia w komorze o wyższej temperaturze.

Przy długim czasie włączenia sprężarki najpierw chłodzi się parownik dla komory o niższej temperaturze i z opóźnieniem względem niego komorę chłodzenia o wyższej temperaturze. Opóźnienie jest zależne między innymi od ciepła zawartego w zimniejszej komorze chłodzenia i prędkości przepływu czynnika.

Jeżeli przy jednorazowym włączeniu i wyłączeniu temperatura nie spadnie poniżej zadanej wartości maksymalnej, wówczas proces powtarza się.

Krótki czas włączenia jest zależny między innymi od strumienia objętościowego sprężarki i objętości przewodu od sprężarki do końca parownika zimniejszej komory chłodzenia. Maksymalnie krótki czas włączenia stanowi iloraz objętości przewodu i strumienia objętościowego sprężarki.

Układ regulacji obejmuje dwa połączone szeregowo obwody regulacyjne ze wspólnym członem nastawczym. Ten człon nastawczy stanowi sprężarka. Pierwszy odcinek regulacyjny stanowi parownik zimniejszej komory chłodzenia. Członem pomiarowym jest przyporządkowany czujnik temperaturowy, który z kolei steruje członem nastawczym, czyli sprężarką.

Za tym odcinkiem regulacyjnym umieszczony jest drugi odcinek regulacyjny w postaci parownika cieplejszej komory chłodzenia. Jego członem pomiarowym jest przyporządkowany mu czujnik pomiarowy, który z kolei oddziałuje na człon nastawczy, czyli sprężarkę.

Ten układ regulacji jest zamknięty i w wyniku doboru wielkości wyjściowych niezależny od brzegowych warunków odcinka, jak na przykład wielkość komór chłodzenia. Wielkości zakłócające dane odcinki regulacyjne są wychwytywane przez odpowiednie człony pomiarowe. Sprężarka reaguje długim lub krótkim czasem włączenia, zależnie od tego, który czujnik temperaturowy dostarczy jej impulsu włączającego.

Ograniczenie długości czasów włączenia zmniejsza możliwość nadmiernego oziębienia cieplejszej komory chłodzenia. W przeciwieństwie do stanu techniki nie jest tutaj potrzebny układ grzewczy, który oznaczałby dodatkowe zużycie energii.

PL 199 703 B1

Każdy z czujników temperaturowych w poszczególnych komorach chłodzenia ma granicę włączania, nastawioną na temperaturę maksymalną, na przykład górną granicę temperatury komory chłodzenia, dopuszczalnej w dłuższym czasie. Pomiar i/lub przetwarzanie sygnałów czujników temperaturowych może odbywać się w określonym rytmie lub w sposób ciągły.

W innym przykładzie wykonania co najmniej jeden czujnik temperaturowy w cieplejszej komorze chłodzenia ma dodatkową granicę włączania na zadanej z góry temperaturze minimalnej. W normalnym trybie pracy czujnik temperaturowy najzimniejszej komory chłodzenia może przy osiągnięciu swej górnej granicy włączania sterować włączaniem sprężarki, zaś czujnik temperaturowy najcieplejszej komory chłodzenia może sterować wyłączaniem sprężarki przy osiągnięciu swej dolnej granicy włączania.

Także w tym przypadku wielkości pomiarowe stosuje się do sterowania członami nastawczymi układu regulacji. Regulacja ta jest tutaj niezależna od geometrycznych parametrów komór chłodzenia. Nadmiernu oziębieniu komory o wyższej temperaturze jest wyeliminowane zapobiega wyłączenie sprężarki przy osiągnięciu temperatury odpowiadającej dolnej granicy włączania.

Jeżeli w tym przypadku w najcieplejszej komorze przekroczona zostanie temperatura górnej wartości progowej, która stanowi temperaturę górnej granicy włączania, sprężarka pracuje tak długo, aż na przykład zostanie osiągnięta temperatura dolnej wartości progowej. Wówczas następuje odłączenie sprężarki. Jeżeli w tej chwili temperatura w zimniejszej komorze jest wyższa od nastawionej górnej wartości progowej, wówczas sprężarkę włącza się ponownie dopiero wówczas, gdy temperatura cieplejszej komory oddali się od dolnej wartości progowej w kierunku górnej wartości progowej. Sprężarka pozostaje wówczas włączona tak długo, aż na tym czujniku temperaturowym stwierdzona zostanie temperatura dolnej wartości progowej. Sprężarkę odłącza się również wtedy, gdy temperatura na czujniku temperaturowym zimniejszej komory chłodzenia leży poniżej górnej wartości progowej zimniejszej komory chłodzenia, a równocześnie temperatura na czujniku temperaturowym cieplejszej komory chłodzenia leży poniżej górnej wartości progowej cieplejszej komory chłodzenia. Ponieważ czynnik chłodzący płynie najpierw przez parownik komory chłodzenia o niższej temperaturze, a następnie przez parownik komory chłodzenia o wyższej temperaturze, w pierwszej komorze chłodzenia odbiera się więcej ciepła. Dopiero w opóźnieniu względem tego chłodzi się komorę chłodzenia przy użyciu drugiego parownika. Przerywane chłodzenie prowadzi się tak długo, aż temperatury obu komór chłodzenia znajdą się w obszarze poniżej odpowiedniej górnej wartości progowej.

W kolejnym wariancie w najcieplejszej i najzimniejszej komorze chł odzenia moż e znajdować się po jednym czujniku temperaturowym z dwiema wartościami progowymi. Jedna z tych wartości progowych jest wówczas nastawiona na najniższą temperaturę długotrwałą, druga zaś na najwyższą temperaturę długotrwałą danej komory chłodzenia. Także w tym wariancie sprężarkę włącza się, gdy jeden z czujników temperaturowych stwierdzi przekroczenie danej najwyższej wartości długotrwałej. Osiągnięcie najniższej temperatury długotrwałej powoduje wówczas wyłączenie sprężarki. Zastosowanie takiego czujnika temperaturowego w najzimniejszej komorze pozwala na zastosowanie czynnika chłodzącego, który nadaje się do zakresów temperatur leżących poniżej temperatury najzimniejszej komory chłodzenia. Czujnik temperaturowy najzimniejszej komory chłodzenia zapobiega również, dzięki wyłączeniu sprężarki w odpowiednim czasie, nadmiernemu oziębieniu tej komory chłodzenia.

Jeżeli temperatury kilku komór chłodzenia przekroczą jednocześnie nastawione temperatury maksymalne, wówczas pierwszeństwo do włączenia sprężarki ma sygnał najcieplejszej komory chłodzenia. Sygnał ten wyznacza cykl chłodzenia aż do osiągnięcia zadanej temperatury przez najcieplejszą komorę chłodzenia.

Czujniki temperaturowe mogą mieć charakterystyki, które w swych punktach włączania mają histerezy. Jeżeli temperatura obniża się, wówczas wartość bezwzględna temperatury włączania jest niższa niż przy temperaturze rosnącej. W ten sposób tworzy się obszar, w obrębie którego temperatura komory chłodzenia może się zmieniać bez konieczności zbyt częstego włączania sprężarki.

Inne szczegóły wynalazku wynikają z zastrzeżeń zależnych i poniższego opisu przykładów wykonania, ukazanych schematycznie na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat chłodziarki z zamraż arką , fig. 2 - przebieg temperatury w komorze normalnego chłodzenia przy regulacji z jednym punktem włączania, przypadającym na czujnik temperaturowy, fig. 3 - przebieg temperatury w komorze zamrażania przy regulacji z jednym punktem włączania, przypadającym na czujnik temperaturowy, fig. 4 -czasy pracy sprężarki i czasy przestoju przy regulacji z jednym punktem włączania, przypadającym na czujnik temperaturowy, fig. 5 - przebieg temperatury w komorze normalnego chłodzenia przy regulacji z dwoma punktami włączania, przypadającymi na czujnik temperaturowy, fig. 6 - przebieg temperatury w komorze zamrażania przy regulacji z dwoma punktami włączania, przypadającymi na

PL 199 703 B1 czujnik temperaturowy, oraz fig. 7 - czasy pracy sprężarki i czasy przestoju przy regulacji z dwoma punktami włączania, przypadającymi na czujnik temperaturowy.

Komorę chłodzenia chłodziarki chłodzi się za pomocą czynnika chłodzącego, tłoczonego w zamkniętym obiegu. W obiegu tym umieszczona jest między innymi sprężarka, kondensator, element dławiący i parownik. W sprężarce czynnik chłodzący spręża się do wysokiego ciśnienia. W umieszczonym za sprężarką kondensatorze sprężony czynnik chłodzący skrapla się z jednoczesnym oddawaniem ciepła. Ten ciekły czynnik chłodzący rozpręża się w elemencie dławiącym, zanim ulegnie on w parowniku powrotnej przemianie w stan gazowy, pochł aniają c jednocześ nie ciepł o. Ten gazowy czynnik chłodzący doprowadza się ponownie do sprężarki.

Na fig. 1 ukazane jest połączenie szeregowe dwóch parowników 10, 30 chłodziarki z obszarami chłodzenia 2, 4 o różnej temperaturze. Parownik 10 jest tutaj przyporządkowany obszarowi o niższej temperaturze, na przykład komorze zamrażania 2, zaś parownik 30 jest przyporządkowany obszarowi o wyższej temperaturze, na przykład komorze normalnego chłodzenia 4.

W każdej komorze chłodzenia 2, 4 jest umieszczony czujnik temperaturowy 20, 40. Czujnik temperaturowy 20 znajduje się przy tym w komorze chłodzenia 2.

Czynnik chłodzący przepływa przez umieszczone w dopływie 12 parownika 10 miejsce dławienia 13 do parownika 10. Przez wylot 17 i przewód łączący 18 dociera on do dopływu 32 parownika 30. Po przepłynięciu przez parownik 30 czynnik chłodzący opuszcza go przez wylot 37.

Oba czujniki temperaturowe 20, 40 mają przykładowo po jednym punkcie włączania. Jest on nastawiony na przykład na wartość maksymalną, na przykład dopuszczalną długotrwałą najwyższą temperaturę danej komory chłodzenia. Czujniki temperaturowe są ewentualnie, zależnie od wykonania, połączone elektrycznie z układem sterowania sprężarki.

Na fig. 2-4 ukazane są niektóre procesy regulacji realizowane za pomocą obwodu do regulacji temperatury chłodziarki. Wielkościami pomiarowymi, wyzwalającymi proces regulacji, są temperatury danej komory chłodzenia 2, 4, porównaj fig. 2 i 3, natomiast wielkością nastawczą jest czas pracy sprężarki 1, porównaj fig. 4. Na fig. 2 pokazany jest przykładowy przebieg temperatury w komorze normalnego chłodzenia 4. Temperatury są tutaj opatrzone indeksem N. Na fig. 3 ukazany jest przykładowy przebieg temperatury w komorze zamrażania 2, przy czym temperatury są tutaj opatrzone indeksem G.

Jeżeli przykładowo czujnik temperaturowy 40 w chwili A1 zarejestruje podwyższoną temperaturę u_N komory normalnego chłodzenia, będącą na przykład skutkiem otwarcia w chwili A drzwi na fig. 2-4, wówczas włącza się sprężarka 1. Czujnik temperaturowy 20 rejestruje w chwili A1 na przykład temperaturę u_N równą lub wyższą niż najwyższa długotrwała wartość u_ND temperatury. Czynnik tłoczony przez uruchomioną sprężarkę 1 jest rozprężany w miejscu dławienia 13. Następnie przepływa on przez pierwszy parownik 10. Duża część czynnika ulega odparowaniu. Cały czynnik przepływa przez przewód łączący 18 do parownika 30. Tutaj odparowuje pozostała część czynnika. Z komór chłodzenia 2, 4 i chłodzonych produktów jest przy tym odbierane ciepło. Odparowywanie w parowniku 30 komory normalnego chłodzenia 4 zachodzi przy tym z opóźnieniem w stosunku do parownika 10 umieszczonego wcześniej.

Po upływie zadanego czasu, mianowicie czasu pracy 41, sprężarka 1 zostaje ponownie odłączona. Jeżeli zmierzona przez czujnik temperaturowy 40 temperatura u_N w komorze normalnego chłodzenia 4 nadal jest wyższa niż najwyższa długotrwała wartość u_ND temperatury, wówczas włącza się ponownie sprężarkę 1 i powtarza się cykl z czasem pracy 41 o tej samej długości.

Jeżeli temperatura u_N mierzona na czujniku temperaturowym jest niższa od najwyższej długotrwałej wartości u_ND temperatury, wówczas sprężarka 1 pozostaje wyłączona.

Przy dalszym upływie czasu temperatura chłodzonych produktów i komory normalnego chłodzenia 4 ponownie wzrasta wskutek strat chłodzenia. Jeżeli nastąpi ponowne przekroczenie najwyższej długotrwałej wartości u_ND temperatury na czujniku temperaturowym 40 w obszarze parownika 30, wówczas ponownie uruchamia się sprężarkę 1.

Jeżeli temperatura u_G w obszarze parownika 10 komory zamrażania 2 w chwili B₁ przekroczy zadaną najwyższą długotrwałą wartość u_GD, na przykład po otwarciu drzwi komory zamrażania 2 w chwili B na fig. 2-4, wówczas czujnik temperaturowy 20 w chwili B1 powoduje włączenie sprężarki 1. Sprężarka 1 pracuje jedynie przez krótki czas pracy 42. Wskutek krótkiego czasu pracy sprężarki 1 ciekły czynnik jest tłoczony jedynie do parownika 10. Tam następuje jego przemiana w czynnik gazowy. W wyniku własnego ruchu czynnika gaz rozpływa się wewnątrz parowników 10 i 30. Dopiero przy następnym włączeniu sprężarki 1 gaz jest transportowany dalej. W tym stanie gaz może wchłonąć

PL 199 703 B1 jedynie niewielką ilość ciepła, powodując tym samym jedynie niewielkie oziębienie komory normalnego chłodzenia 4.

Jeżeli temperatura u_G odczytana przez czujnik temperaturowy 20 jest wyższa niż zadana najwyższa długotrwała wartość u_GD temperatury, wówczas sprężarkę 1 włącza się ponownie na krótki czas pracy 42. Nowy ciekły czynnik jest tłoczony do parownika 10, gdzie ulega odparowaniu. Znajdujący się tam, gazowy czynnik jest tłoczony w kierunku wylotu 17 i parownika 30.

Jeżeli temperatura u_G odczytywana na czujniku temperaturowym 20 jest niższa od najwyższej długotrwałej wartości u_GD temperatury, wówczas sprężarka1 pozostaje wyłączona.

Jeżeli włączy się chłodziarkę, wówczas najpierw obie komory chłodzenia 2, 4 są ciepłe. Po włączeniu sprężarki 1 czynnik chłodzący przepływa przez parowniki 10, 30. Sprężarka 1 zostaje ponownie wyłączona po upływie przepisanych czasów pracy 41, po czym odczytuje się temperaturę u_N na czujniku temperaturowym 40. Czasy pracy, w których sprężarka 1 jest włączona, są tak długie, jak to ma miejsce przy oziębianiu tylko komory normalnego chłodzenia 4.

Jeżeli czujnik temperaturowy 40 odczyta temperaturę u_N niższą od zadanej najwyższej długotrwałej wartości u_ND temperatury, wówczas następuje odczyt czujnika temperaturowego 20. Jeżeli odczyta on nadal zbyt wysoką temperaturę u_G, wówczas następuje dalsze chłodzenie przy krótszych czasach pracy 42. Poszczególne czasy pracy 42 są tak długie, jak to ma miejsce przy oziębianiu tylko zimniejszej komory chłodzenia 2.

Jeżeli w trakcie tego czasu otworzy się na przykład drzwi cieplejszej komory chłodzenia 4, w komorze tej wzrasta temperatura u_N. Czujnik 40 rejestruje podwyższoną temperaturę u_N, po czym następuje włączenie sprężarki 1 na dłuższy czas pracy 41.

Jeżeli oba czujniki 20, 40 zarejestrują temperaturę u_N, u_G poniżej danej najwyższej długotrwałej wartości u_ND, u_GD, wówczas sprężarkę włącza się dopiero wówczas, gdy jeden z czujników 20, 40 stwierdzi temperaturę u_N, u_G powyżej najwyższej długotrwałej wartości u_ND, u_GD. Jeżeli czujnik temperaturowy 40 stwierdzi wzrost temperatury, wówczas sprężarkę włącza się na dłuższy czas pracy 41, jeżeli zaś czujnik temperaturowy 20 stwierdzi wzrost temperatury, wówczas sprężarkę włącza się na krótszy czas pracy 42.

Jeżeli czujniki temperaturowe 20, 40 mają dwa punkty włączania, wówczas można odpowiednio jeden z nich nastawić na górną wartość progową, na przykład najwyższą długotrwałą wartość u_ND, u_GD zaś drugi na dolną wartość progową temperatury, na przykład najniższą długotrwałą wartość u_NU, u_GU. Wartości progowe czujników temperaturowych 20, 40 wykazują z reguły histerezę włączania.

Na fig. 5-7 ukazane są przykłady różne stany takiego układu regulacyjnego. Na fig. 5 widać przy tym przebieg temperatury w komorze normalnego chłodzenia 4, na fig. 6 przebieg temperatury w komorze zamrażania 2, zaś na fig. 7 czasy pracy i przestoju sprężarki 1.

Jeżeli teraz czujnik temperaturowy 40 stwierdzi teraz zbyt wysoką temperaturę u_N, na przykład krótko po otwarciu drzwi komory normalnego chłodzenia 4 w chwili A, wówczas czujnik temperaturowy 40 w chwili A₂ rejestruje temperaturę u_N powyżej górnej wartości progowej u_NO. Sprężarka 1 zostaje włączona. Temperatura u_N wzrasta nadal, aż czynnik chłodzący, który przepływa przez przewody, zacznie działać. Z komory chłodzenia i chłodzonych produktów odbierane jest ciepło, zaś temperatura u_N obniża się. W komorze zamrażania 2, z uwagi na niewielką różnicę temperatur pomiędzy chłodzonymi produktami i czynnikiem chłodzącym, odparowuje jedynie niewielka ilość czynnika. Reszta ciekłego czynnika odparowuje w parowniku 30 komory normalnego chłodzenia 4. Jeżeli temperatura u_N w obszarze parownika 30 obniży się wystarczająco, wówczas uaktywnia się dolna wartość progowa u_NU czujnika temperaturowego 40. Powoduje to wyłączenie sprężarki 1. W ten sposób zapobiega się nadmiernemu oziębieniu komory normalnego chłodzenia 4.

Jeżeli temperatura u_G na czujniku temperaturowym 20 w chwili B₂ przekroczy górną wartość progową u_GO na przykład po otwarciu drzwi komory zamrażania 2, porównaj chwila B, wówczas również następuje włączenie sprężarki 1. Jeżeli czujnik temperaturowy 40 w komorze normalnego chłodzenia 4 stwierdzi spadek temperatury u_N w obszarze parownika 30 poniżej dolnej wartości progowej u_NU, wówczas następuje wyłączenie sprężarki 1.

Jeżeli w tym stanie temperatura u_G w obszarze parownika 10 nie uległa wystarczającemu obniżeniu, wówczas czujnik temperaturowy 20 komory zamrażania 2 próbuje spowodować ponowne włączenie sprężarki 1. Jest to jednak możliwe dopiero wtedy, gdy temperatura u_N w komorze normalnego chłodzenia zmieni się w kierunku od dolnej wartości progowej u_NU w stronę wyższych temperatur u_N.

PL 199 703 B1

Sprężarka zostaje wówczas ponownie włączona do chwili, gdy na jednym z czujników temperaturowych 20, 40 osiągnięta zostanie dolna wartość progowa u_NU, u_GU dla odpowiedniego parownika 10 względnie 30.

Gdy włączy się chłodziarkę, wówczas najpierw obie komory chłodzenia 2, 4 są ciepłe. Po włączeniu sprężarki 1 czynnik chłodzący przepływa przez parowniki 10, 30, aż temperatura u_N, u_G na jednym z czujników temperaturowych 20, 40 osiągnie odpowiednią dolną wartość progową u_NU, u_GU. Zależnie od tego, na którym z obu czujników temperaturowych 20, 40 osiągnięta zostanie wartość progowa u_NU, u_GU, w dalszym procesie chłodzenia druga komora jest chłodzona w opisany wyżej sposób. Proces ten kontynuuje się tak długo, aż obie komory chłodzenia 2, 4 osiągną swoją zadaną temperaturę pomiędzy najwyższą i najniższą temperaturą długotrwałą.

Jeżeli temperatury u_N, u_G w obu komorach chłodzenia 2, 4 leżą wewnątrz odpowiedniego przedziału temperatur, sprężarka 1 pozostaje wyłączona.

Możliwe jest także sterowanie, w którym sprężarkę 1 włącza się regularnie na określony czas, na przykład opisany w pierwszym przykładzie, krótki czas pracy. Czujniki temperaturowe 20, 40 powodują wówczas wyłączenie sprężarki w odpowiednim czasie, aby komory chłodzenia 2, 4 nie zostały zbytnio oziębione. Dodatkowo uruchamia się sprężarkę 1, gdy temperatura u_N, u_G zmierzona na jednym z czujników temperaturowych 20, 40 przekroczy górną wartość progową u_NO, u_GO.

Czasy przestoju sprężarki 1 mogą być bardzo krótkie. Aby zapewnić odszranianie, można przykładowo co 24 godziny zaplanować dłuższą fazę przestoju sprężarki 1.

Czasy pracy sprężarki mogą być wyznaczone na przykład przez leżące blisko siebie wartości progowe u_NO, u_NU. Można wówczas podwyższać lub obniżać temperaturę un komory normalnego chłodzenia 4.

Przykład wykonania odnosi się do konstrukcji z dwiema komorami chłodzenia 2, 4. Możliwe są jednak również kombinacje z większą liczbą komór chłodzenia o różnych temperaturach. Przykładowo najzimniejsza komora może być komorą głębokiego chłodzenia, druga - komorą o temperaturze około -12°C, trzecia - komorą o temperaturze około -6°C, zaś czwarta - komorą normalnego chłodzenia.

Claims (8)

1. Sposób regulacji chłodziarki z zamkniętym obiegiem czynnika chłodzącego, w którym umieszczona jest co najmniej jedna sprężarka i co najmniej dwie oddzielne komory chłodzenia dla różnych temperatur z połączonymi szeregowo parownikami i oddzielnymi czujnikami temperaturowymi, włączającymi sprężarkę lub sprężarki, przy czym parownik komory chłodzenia dla niższych temperatur jest przyłączony bezpośrednio za sprężarką, znamienny tym, że czas pracy (A1) jednej lub więcej sprężarek (1), której lub których włączenie powoduje czujnik temperaturowy (40) komory chłodzenia (4) o wyższej temperaturze, jest dłuższy niż przedział czasu, jakiego potrzebuje czynnik chłodzący do dotarcia i do całkowitego przepłynięcia przez parownik (10) przyporządkowany zimniejszej komorze chłodzenia (2), zaś czas pracy (A2) jednej lub więcej sprężarek (1), której lub których włączenie powoduje czujnik temperaturowy (20) komory chłodzenia (2) o niższej temperaturze, jest krótszy niż przedział czasu, jakiego potrzebuje czynnik chłodzący do dotarcia i do całkowitego przepłynięcia przez parownik (10).

2. Sposób regulacji chłodziarki z zamkniętym obiegiem czynnika chłodzącego, w którym umieszczona jest co najmniej jedna sprężarka i co najmniej dwie oddzielne komory chłodzenia dla różnych temperatur z połączonymi szeregowo parownikami i oddzielnymi czujnikami temperaturowymi, włączającymi sprężarkę lub sprężarki, znamienny tym, że w normalnym trybie pracy czujnik temperaturowy (20) najzimniejszej komory chłodzenia (2) steruje włączaniem jednej lub więcej sprężarek (1), zaś czujnik temperaturowy (40) cieplejszej komory chłodzenia (4) przy zadanej z góry temperaturze minimalnej (u_NU) steruje wyłączaniem jednej lub więcej sprężarek (1).

3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że przy przekroczeniu zadanej z góry temperatury maksymalnej (u_NO) w cieplejszej komorze chłodzenia (4) jedną lub więcej sprężarek (1) włącza się na tak długo, aż temperatura spadnie co najmniej poniżej temperatury maksymalnej (u_NO).

4. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że czas przestoju jednej lub więcej sprężarek (1) co najmniej raz dziennie przekracza nastawiony czas zadany.

5. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że co najmniej jeden czujnik temperaturowy (40) lub układ czujników temperaturowych w cieplejszej komorze chłodzenia (4) ma dwa punkty włączania.

PL 199 703 B1

6. Sposób według zastrz. 2 i 5, znamienny tym, że co najmniej jeden czujnik temperaturowy (20) w zimniejszej komorze chłodzenia (2) ma dwa punkty włączania.

7. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że przy jednoczesnym przekroczeniu dopuszczalnych najwyższych temperatur długotrwałych (u_ND, u_GD) w kilku komorach chłodzenia (2, 4) pierwszeństwo ma sygnał czujnika temperaturowego (40) najcieplejszej komory chłodzenia (4).

8. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że charakterystyki czujników temperaturowych (20, 40) mają w swych punktach włączania histerezy.