PL199178B1 - Polimerowe mikrocząstki i ich zastosowanie - Google Patents

Polimerowe mikrocząstki i ich zastosowanie

Info

Publication number
PL199178B1
PL199178B1 PL351144A PL35114400A PL199178B1 PL 199178 B1 PL199178 B1 PL 199178B1 PL 351144 A PL351144 A PL 351144A PL 35114400 A PL35114400 A PL 35114400A PL 199178 B1 PL199178 B1 PL 199178B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
acid
methacrylate
double bond
group
polymer microparticles
Prior art date
Application number
PL351144A
Other languages
English (en)
Other versions
PL351144A1 (en
Inventor
Horst Müller
Hans-Dieter Hille
Original Assignee
Ppg Ind Lacke Gmbh
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Priority claimed from DE1999118134 external-priority patent/DE19918134A1/de
Priority claimed from DE1999118135 external-priority patent/DE19918135A1/de
Priority claimed from DE1999118132 external-priority patent/DE19918132A1/de
Application filed by Ppg Ind Lacke Gmbh filed Critical Ppg Ind Lacke Gmbh
Publication of PL351144A1 publication Critical patent/PL351144A1/xx
Publication of PL199178B1 publication Critical patent/PL199178B1/pl

Links

Classifications

    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C09DYES; PAINTS; POLISHES; NATURAL RESINS; ADHESIVES; COMPOSITIONS NOT OTHERWISE PROVIDED FOR; APPLICATIONS OF MATERIALS NOT OTHERWISE PROVIDED FOR
    • C09DCOATING COMPOSITIONS, e.g. PAINTS, VARNISHES OR LACQUERS; FILLING PASTES; CHEMICAL PAINT OR INK REMOVERS; INKS; CORRECTING FLUIDS; WOODSTAINS; PASTES OR SOLIDS FOR COLOURING OR PRINTING; USE OF MATERIALS THEREFOR
    • C09D151/00Coating compositions based on graft polymers in which the grafted component is obtained by reactions only involving carbon-to-carbon unsaturated bonds; Coating compositions based on derivatives of such polymers
    • C09D151/08Coating compositions based on graft polymers in which the grafted component is obtained by reactions only involving carbon-to-carbon unsaturated bonds; Coating compositions based on derivatives of such polymers grafted on to macromolecular compounds obtained otherwise than by reactions only involving carbon-to-carbon unsaturated bonds
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C08ORGANIC MACROMOLECULAR COMPOUNDS; THEIR PREPARATION OR CHEMICAL WORKING-UP; COMPOSITIONS BASED THEREON
    • C08FMACROMOLECULAR COMPOUNDS OBTAINED BY REACTIONS ONLY INVOLVING CARBON-TO-CARBON UNSATURATED BONDS
    • C08F283/00Macromolecular compounds obtained by polymerising monomers on to polymers provided for in subclass C08G
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C08ORGANIC MACROMOLECULAR COMPOUNDS; THEIR PREPARATION OR CHEMICAL WORKING-UP; COMPOSITIONS BASED THEREON
    • C08FMACROMOLECULAR COMPOUNDS OBTAINED BY REACTIONS ONLY INVOLVING CARBON-TO-CARBON UNSATURATED BONDS
    • C08F2/00Processes of polymerisation
    • C08F2/12Polymerisation in non-solvents
    • C08F2/16Aqueous medium
    • C08F2/22Emulsion polymerisation
    • C08F2/24Emulsion polymerisation with the aid of emulsifying agents
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C08ORGANIC MACROMOLECULAR COMPOUNDS; THEIR PREPARATION OR CHEMICAL WORKING-UP; COMPOSITIONS BASED THEREON
    • C08FMACROMOLECULAR COMPOUNDS OBTAINED BY REACTIONS ONLY INVOLVING CARBON-TO-CARBON UNSATURATED BONDS
    • C08F265/00Macromolecular compounds obtained by polymerising monomers on to polymers of unsaturated monocarboxylic acids or derivatives thereof as defined in group C08F20/00
    • C08F265/04Macromolecular compounds obtained by polymerising monomers on to polymers of unsaturated monocarboxylic acids or derivatives thereof as defined in group C08F20/00 on to polymers of esters
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C08ORGANIC MACROMOLECULAR COMPOUNDS; THEIR PREPARATION OR CHEMICAL WORKING-UP; COMPOSITIONS BASED THEREON
    • C08FMACROMOLECULAR COMPOUNDS OBTAINED BY REACTIONS ONLY INVOLVING CARBON-TO-CARBON UNSATURATED BONDS
    • C08F265/00Macromolecular compounds obtained by polymerising monomers on to polymers of unsaturated monocarboxylic acids or derivatives thereof as defined in group C08F20/00
    • C08F265/04Macromolecular compounds obtained by polymerising monomers on to polymers of unsaturated monocarboxylic acids or derivatives thereof as defined in group C08F20/00 on to polymers of esters
    • C08F265/06Polymerisation of acrylate or methacrylate esters on to polymers thereof
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C08ORGANIC MACROMOLECULAR COMPOUNDS; THEIR PREPARATION OR CHEMICAL WORKING-UP; COMPOSITIONS BASED THEREON
    • C08FMACROMOLECULAR COMPOUNDS OBTAINED BY REACTIONS ONLY INVOLVING CARBON-TO-CARBON UNSATURATED BONDS
    • C08F283/00Macromolecular compounds obtained by polymerising monomers on to polymers provided for in subclass C08G
    • C08F283/006Macromolecular compounds obtained by polymerising monomers on to polymers provided for in subclass C08G on to polymers provided for in C08G18/00
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C08ORGANIC MACROMOLECULAR COMPOUNDS; THEIR PREPARATION OR CHEMICAL WORKING-UP; COMPOSITIONS BASED THEREON
    • C08FMACROMOLECULAR COMPOUNDS OBTAINED BY REACTIONS ONLY INVOLVING CARBON-TO-CARBON UNSATURATED BONDS
    • C08F283/00Macromolecular compounds obtained by polymerising monomers on to polymers provided for in subclass C08G
    • C08F283/02Macromolecular compounds obtained by polymerising monomers on to polymers provided for in subclass C08G on to polycarbonates or saturated polyesters
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C08ORGANIC MACROMOLECULAR COMPOUNDS; THEIR PREPARATION OR CHEMICAL WORKING-UP; COMPOSITIONS BASED THEREON
    • C08GMACROMOLECULAR COMPOUNDS OBTAINED OTHERWISE THAN BY REACTIONS ONLY INVOLVING UNSATURATED CARBON-TO-CARBON BONDS
    • C08G18/00Polymeric products of isocyanates or isothiocyanates
    • C08G18/06Polymeric products of isocyanates or isothiocyanates with compounds having active hydrogen
    • C08G18/08Processes
    • C08G18/0804Manufacture of polymers containing ionic or ionogenic groups
    • C08G18/0819Manufacture of polymers containing ionic or ionogenic groups containing anionic or anionogenic groups
    • C08G18/0823Manufacture of polymers containing ionic or ionogenic groups containing anionic or anionogenic groups containing carboxylate salt groups or groups forming them
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C09DYES; PAINTS; POLISHES; NATURAL RESINS; ADHESIVES; COMPOSITIONS NOT OTHERWISE PROVIDED FOR; APPLICATIONS OF MATERIALS NOT OTHERWISE PROVIDED FOR
    • C09DCOATING COMPOSITIONS, e.g. PAINTS, VARNISHES OR LACQUERS; FILLING PASTES; CHEMICAL PAINT OR INK REMOVERS; INKS; CORRECTING FLUIDS; WOODSTAINS; PASTES OR SOLIDS FOR COLOURING OR PRINTING; USE OF MATERIALS THEREFOR
    • C09D151/00Coating compositions based on graft polymers in which the grafted component is obtained by reactions only involving carbon-to-carbon unsaturated bonds; Coating compositions based on derivatives of such polymers
    • C09D151/003Coating compositions based on graft polymers in which the grafted component is obtained by reactions only involving carbon-to-carbon unsaturated bonds; Coating compositions based on derivatives of such polymers grafted on to macromolecular compounds obtained by reactions only involving unsaturated carbon-to-carbon bonds
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C09DYES; PAINTS; POLISHES; NATURAL RESINS; ADHESIVES; COMPOSITIONS NOT OTHERWISE PROVIDED FOR; APPLICATIONS OF MATERIALS NOT OTHERWISE PROVIDED FOR
    • C09DCOATING COMPOSITIONS, e.g. PAINTS, VARNISHES OR LACQUERS; FILLING PASTES; CHEMICAL PAINT OR INK REMOVERS; INKS; CORRECTING FLUIDS; WOODSTAINS; PASTES OR SOLIDS FOR COLOURING OR PRINTING; USE OF MATERIALS THEREFOR
    • C09D17/00Pigment pastes, e.g. for mixing in paints

Landscapes

  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Polymers & Plastics (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Materials Engineering (AREA)
  • Wood Science & Technology (AREA)
  • Manufacturing & Machinery (AREA)
  • Paints Or Removers (AREA)
  • Graft Or Block Polymers (AREA)
  • Macromonomer-Based Addition Polymer (AREA)
  • Polyurethanes Or Polyureas (AREA)
  • Addition Polymer Or Copolymer, Post-Treatments, Or Chemical Modifications (AREA)
  • Polyoxymethylene Polymers And Polymers With Carbon-To-Carbon Bonds (AREA)
  • Polymerisation Methods In General (AREA)
  • Application Of Or Painting With Fluid Materials (AREA)
  • Polyesters Or Polycarbonates (AREA)
  • Compositions Of Macromolecular Compounds (AREA)

Abstract

Polimerowe mikrocz astki s a otrzymane przez polimeryzacj e w fazie wodnej mieszaniny etyle- nowego monofunkcyjnego zwi azku wybranego z grupy zawieraj acej ester alkilowy lub hydroksyalkilo- wy kwasu akrylowego lub metakrylowego, octan winylu, winylotoluen, styren, akryloamid i dwufunkcyj- nego lub polifunkcyjnego zwi azku wybranego z grupy zawieraj acej diakrylan, triakrylan i/lub estry kwasu metakrylowego wielofunkcyjnych alkoholi w obecno sci polimeru wybranego spo sród poliolu poliestrowego, poliuretanu i/lub - poliakrylanu, po czym nast epuje traktowanie produktu z polimeryzacji srodkiem sieciuj acym. Otrzymane mikrocz astki stosuje si e do produkcji farb i lakierów, zw laszcza dla przemys lu motoryzacyjnego. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku
Niniejszy wynalazek dotyczy polimerowych mikrocząsteczek i ich zastosowania do produkcji wodnych lub zawierających rozpuszczalnik formuł powlekających, pigmentowych i lakierów dekoracyjnych, stosowanych zwłaszcza w seryjnym lakierowaniu samochodów.
Konwencjonalna samochodowa powłoka lakiernicza zawierająca lakier podstawowy/lakier bezbarwny o wystarczającej odporności na uderzenia kamieni i dobrej odporności na promieniowanie ultrafioletowe, złożona jest na ogół z czterech różnych warstw (powłoka czterowarstwowa). Te cztery warstwy są kolejno nakładane w oddzielnych urządzeniach lakierniczych.
Pierwszą warstwą, nakładaną bezpośrednio na blachę, jest warstwa nakładana metodą elektroforezy (warstwa KTL) poprzez lakierowanie elektrozanurzeniowe - głównie katodowe lakierowanie zanurzeniowe (KTL), którą nakłada się dla ochrony przed korozją, a następnie wypala.
Drugą, usytuowaną na tej warstwie KTL i mającą grubość około 30-40 μm warstwą jest tak zwana warstwa wypełniająca, która zabezpiecza przed oddziaływaniami mechanicznymi (ochrona przed uderzeniami kamieni) i wygładza chropowatą powierzchnię surowego nadwozia przed późniejszym lakierowaniem kryjącym, wypełnia mniejsze nierówności i chroni osadzoną warstwę (KTL) w elektroforezie przed naturalnym promieniowaniem ultrafioletowym. Warstwę tę najczęściej wytwarza się przez nakładanie lakieru piecowego za pomocą elektrostatycznych dzwonów wysokoobrotowych i późniejszego procesu wypalania w temperaturze powyżej 130°C.
Trzecią, usytuowaną na warstwie wypełniającej warstwą jest warstwa lakieru podstawowego, który za pomocą odpowiednich pigmentów nadaje nadwoziu żądaną barwę. Lakier podstawowy nakłada się dotychczasowym sposobem natryskowym. Grubość tej konwencjonalnej warstwy lakieru podstawowego wynosi zależnie od odcienia 12-25 μm. Przeważnie warstwa ta, zwłaszcza w wypadku lakierów metalicznych, nakładana jest w dwóch etapach. W pierwszym etapie nakładanie przeprowadza się za pomocą elektrostatycznych dzwonów wysokoobrotowych, po czym przeprowadza się drugie nakładanie przez rozpylanie pneumatyczne. Warstwę tę (przy stosowaniu wodnego lakieru podstawowego) suszy się pośrednio promieniowaniem podczerwonym i/lub konwekcyjnie ciepłym powietrzem.
Czwartą i ostatnią warstwę usytuowaną na warstwie lakieru podstawowego jest warstwa lakieru bezbarwnego, która przeważnie nakładana jest w jednym przejściu za pomocą elektrostatycznych dzwonów wysokoobrotowych. Nadaje ona nadwoziu pożądany połysk i chroni lakier podstawowy przed działaniem czynników atmosferycznych (promieniowanie ultrafioletowe, słona woda itd.).
Następnie wypala się razem warstwę lakieru podstawowego i warstwę lakieru bezbarwnego.
Ze względu na ochronę środowiska coraz częściej stosuje się lakiery samochodowe na bazie wody. Wprowadzanie wodnych lakierów samochodowych przebiega bardzo dobrze i nie można im nic zarzucić również z punktu widzenia zastosowania przemysłowego, a nie tylko z punktu widzenia ochrony środowiska. Wodne systemy lakiernicze stały się w międzyczasie nie tylko złem koniecznym, ale stanowią pod względem technologicznym i z punktu widzenia potencjalnych możliwości poważnie traktowaną alternatywę. Jednakże wymagania w ostatnich latach znacznie wzrosły. Konieczność zwiększenia wydajności produkcyjnej przy równoczesnym dalszym obniżaniu wartości emisji stwarza nowe wymagania dotyczące systemów wodnych lakierów podstawowych. Należy w szczególności wymienić kompatybilność z zapewniającymi małą szkodliwość dla środowiska lakierami bezbarwnymi (proszek, wodny lakier bezbarwny, zawiesina proszkowa) oraz niezbędne ze względu na krótsze czasy przetwarzania zwiększenie niezawodności nakładania. Przykładowo bardzo ważne jest, aby w przypadku wodnego lakieru podstawowego według stanu techniki wraz z bezbarwnym lakierem proszkowym osiągać wymaganą przyczepność. W szczególności kompatybilność z lakierami bezbarwnymi na bazie zawiesiny proszkowej stawia szczególnie wysokie wymagania dotyczące wodnego lakieru podstawowego. Pod pojęciem zawiesiny proszkowej rozumiana jest zawiesina cząstek lakieru i wody, która zwykle złożona jest z 60-70% wag. wody i 30-40% wag. ciał stałych. Takie składy znane są przykładowo z DE 196 13 547 C2 i DE 196 18 657 A1. Stosowanie takiej zawiesiny proszkowej nie wymaga stosowania specjalnych urządzeń. Lakier taki można nakładać za pomocą znanych instalacji lakierniczych do lakierów stosowanych na mokro, to znaczy można zrezygnować ze specjalnych oddzielnych urządzeń lakierniczych, jakie są niezbędne do lakierowania lakierami proszkowymi. Niepożądanym zjawiskiem obserwowanym przy stosowaniu znanych lakierów podstawowych na bazie wody, jest pod warstwą lakieru bezbarwnego z zawiesiny proszkowej tak zwany mud-cracking (spękana siatka powierzchni mułu). Nazwą tą określa się stan utwardzonej powierzchni lakieru, który sprowadza się do rozrywania warstw lakieru i jest porównywalny z wyglądem wysuszonego gruntu pustynnego.
PL 199 178 B1
Ponadto w przypadku metalicznego, wodnego lakieru podstawowego ważna jest tak zwana stabilność gazowania. Określenie to oznacza właściwość lakieru metalicznego, zawierającego nieosłonięte cząstki aluminium, którego cząstki aluminium nie reagują z wodnym rozpuszczalnikiem z wydzieleniem wodoru.
Możliwe jest oddziaływanie na tę właściwość przez stosowanie specjalnych brązów aluminiowych (EP-0 321 470). Takie brązy aluminiowe są drogie, słabo błyszczące i mogą wprowadzić do systemu niepożądane właściwości, jak np. zwiększoną skłonność do powstawania zbryleń.
Inną możliwością zapobiegania gazowaniu jest zastosowanie odpowiedniego dodatku (EP-0 206 615 B1 i EP-0 238 222 B1). W wielu przypadkach chodzi tu o dodatek, który obok swych pożądanych oddziaływań może również wprowadzać do systemu właściwości negatywne.
Ze względu na wzrastające wymagania dla wodnego lakieru podstawowego stosowanego w przemyśle samochodowym, duże znaczenie mają właś ciwości Teologiczne takiego lakieru.
Pod pojęciem - właściwości reologiczne - rozumie się, że lakier z jednej strony przy natryskiwaniu, a więc przy dużych prędkościach ścinania, ma tak małą lepkość, że może być on łatwo rozpylany, a z drugiej strony przy padaniu na podłoże, a więc przy małych prędkościach ścinania, ma tak dużą lepkość, że jest wystarczająco trwały i nie tworzy zacieków. Od właściwości tych zależy również uzyskanie doskonałego efektu metalicznego.
W celu polepszenia właściwości reologicznych i uzyskiwania lepszego efektu metalicznego opisane zostały specjalne dodatki (EP-0 281 936). Chodzi tu o specjalne warstwowe krzemiany, które zawierają znaczne ilości jonów metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych. Jony te ze względu na swe działanie hydrofilowe powodują często złą odporność na rosę w całej strukturze samochodowej powłoki lakierniczej.
Dlatego producenci lakierów unikają w miarę możliwości takich dodatków, a jako spoiwo stosują takie polimery, które wprowadzają ze sobą pożądane właściwości, tak zwane polimery dopasowane na miarę.
Najważniejszym przedstawicielem tych substancji są wodne zawiesiny cząstek usieciowanych polimerów.
W EP-0 502 934 opisano dyspersję mikroż elową . Sł u ż y ona zarówno do polepszenia wł a ś ciwości reologicznych jak i do zwiększenia stabilności gazowania wodnych lakierów podstawowych metalicznych. Wytwarzanie tych dyspersji mikrożelowych odbywa się przez jednostopniową polikondensację poliestrowego poliolu z żywicą aminoplastową (żywica melaminowa) w fazie wodnej. Stosowanie takiego mikrożelu w lakierach podstawowych przy lakierowaniu nadwozi samochodowych ma jednak tę wadę, że przyczepność pomiędzy warstwą lakieru podstawowego a usytuowaną na niej warstwą lakieru bezbarwnego nałożoną metodą proszkową lub z zawiesiny proszkowego lakieru bezbarwnego nie spełnia wymagań stawianych w przemyśle samochodowym.
Ponadto z DE 195 04 015 A1 znane są mikrożele, które przez polimeryzację w obecności poliestru wytwarzają związek etylenowo monofunkcyjny (poliakrylan), z co najmniej jednym związkiem etylenowo dwu- lub wielofunkcyjnym. Poliester działa przy tym jako emulgator i stabilizator.
Mikrożele te mają tę wadę, że właściwości reologiczne tych lakierów nie spełniają już zwiększonych wymagań przemysłu samochodowego. Jest to szczególnie wyraźne w odniesieniu do wymagań dotyczących z jednej strony lepkości, a z drugiej strony stałości równowagi.
Przy stosowaniu takich mikrożeli nie można, zatem przygotować wodnego lakieru podstawowego, który przy prędkości ścinania 1000 s-1 ma lepkość co najwyżej 120 mPas i jest przy tym tak trwały, że można bez zacieków uzyskiwać potrzebne grubości warstwy 20-30 μm (w zależności od odcienia).
Zadaniem wynalazku jest opracowanie polimeru, który przy stosowaniu w barwnych lub bezbarwnych preparatach środków powłokowych, zwłaszcza w lakierach podstawowych i lakierach bezbarwnych stosowanych w przemyśle samochodowym, nadaje tym preparatom zarówno potrzebne właściwości reologiczne, właściwości dekoracyjne, jak również niezbędną przyczepność pod lakierem na bazie proszku lub zawiesiny proszkowej.
Polimerowe mikrocząstki według wynalazku zdyspergowane w fazie wodnej, które z zewnątrz są całkowicie usieciowane, charakteryzują się tym, że są otrzymane przez polimeryzację w fazie wodnej mieszaniny monomerów złożonej z 50-98% wagowych, co najmniej jednego etylenowego monofunkcyjnego związku, korzystnie wybranego z grupy zawierającej ester alkilowy lub ester hydroksyalkilowy kwasu akrylowego lub metakrylowego, octan winylu, winylotoluen, styren, akryloamid oraz 2-50% wagowych, co najmniej jednego dwu- lub wielofunkcyjnego etylenowego związku, korzystnie wybranego z grupy z diakrylanu, triakrylanu i/lub estrów kwasu metakrylowego wielofunkcyjnych alkoholi w obecności polimeru wybranego spośród: poliolu poliestrowego o średniej masie cząsteczkowej 500-10.000,
PL 199 178 B1 liczbie kwasowej 22-224 i liczbie hydroksylowej 60-400, poliuretanu o średniej masie cząsteczkowej 500-20.000, liczbie kwasowej 25-150 i liczbie hydroksylowej 50-350, przy czym poliuretan ma, co najmniej jedną pochodzącą z poliolu poliestrowego wolną grupę karboksylową na cząsteczkę, i/lub - poliakrylanu o średniej masie cząsteczkowej 2000-100.000, liczbie kwasowej 25-300 i liczbie hydroksylowej 50-250, po czym następuje traktowanie produktu otrzymanego z polimeryzacji środkiem sieciującym.
W drugim wykonaniu polimerowe mikroczą stki wedł ug wynalazku, charakteryzują się tym, ż e są otrzymane przez polimeryzację w fazie wodnej mieszaniny monomerowej co najmniej jednego monofunkcyjnego związku etylenowego, korzystnie wybranego z grupy zawierającej ester alkilowy lub ester hydroksyalkilowy kwasu akrylowego lub metakrylowego, octan winylu, winylotoluen, styren, akryloamid w obecności polimeru wybranego z poliolu poliestrowego o średniej masie cząsteczkowej 500-10.000, liczbie kwasowej 22-224 i liczbie hydroksylowej 60-400, poliuretanu o średniej masie cząsteczkowej 500-20.000, liczbie kwasowej 25-150 i liczbie hydroksylowej 50-350, przy czym poliuretan ma co najmniej jedną pochodzącą z poliolu poliestrowego wolną grupę karboksylową na cząsteczkę, i/lub - poliakrylanu o średniej masie cząsteczkowej 2.000-100.000, liczbie kwasowej 25-300 i liczbie hydroksylowej 50-250, po czym następuje traktowanie produktu otrzymanego z polimeryzacji środkiem sieciującym.
W pierwszym wykonaniu:
- związkiem etylenowo dwu- lub wielofunkcyjnym korzystnie jest metakrylan allilu, dimetakrylan heksanodiolu, dimetakrylan glikolu etylenowego, dimetakrylan glikolu neopentylowego, dimetakrylan butylodiolu lub trimetakrylan trimetylolopropanu;
- etylenowo wielofunkcyjny zwią zek korzystnie jest częściowo poliestrem lub poliuretanem o liczbie kwasowej mniejszej niż 5, zwłaszcza mniejszej niż 3, który zawiera średnio do jednego polimeryzowanego wiązania podwójnego na cząsteczkę, a związek etylenowo dwu- lub wielofunkcyjny korzystnie jest częściowo poliestrem lub poliuretanem o liczbie kwasowej mniejszej niż 5, zwłaszcza mniejszej niż 3, który zawiera średnio co najmniej 1,5 polimeryzowanego wiązania podwójnego na cząsteczkę.
W obydwu wykonaniach:
- polimer korzystnie jest wybrany spo ś ród poliolu poliestrowego, poliuretanu i/lub poliakrylanu ma co najmniej jedną swobodną grupę karboksylową na cząsteczkę, która pochodzi z kwasu trimelitowego lub bezwodnika kwasu trimelitowego;
- zwią zkiem monofunkcyjnym etylenowo korzystnie jest lub metakrylan alkilowy albo metakrylan hydroksyalkilowy zawierający 1-18 atomów węgla w grupie alkilowej, przy czym metakrylan alkilowy korzystnie jest wybrany z grupy złożonej z akrylanu laurylowego, metakrylanu izobornylowego, metakrylanu cykloheksylowego, metakrylanu tert.-butylocykloheksylowego, metakrylanu benzenowego, metakrylanu glicydylowego i metakrylanu trimetylocykloheksylowego, albo jest wybrany z grupy złożonej z metakrylanu α-etyloheksylowego, metakrylanu metylowego, metakrylanu n-butylu i metakrylanu tert-butylowego;
- metakrylan hydroksyalkilowy korzystnie jest wybrany z grupy złożonej z metakrylanu 2-hydroksyetylowego, metakrylanu 2-hydroksypropylowego, metakrylanu 2-hydroksybutylowego, heksanodiol-1,6-monometakrylanu i metakrylanu 4-hydroksybutylowego;
- stosowany podczas polimeryzacji poliol poliestrowy ma średnią masę cząsteczkową 700-5000, korzystnie 750-2000, liczbę kwasową 35-150, korzystnie 40-120, oraz liczbę hydroksylową 150-300, korzystnie 220-280, i/lub - poliuretan ma średnią masę cząsteczkową 700-5000, korzystnie 750-2500, liczbę kwasową 30-120, korzystnie 40-80 oraz liczbę hydroksylową 150-300, korzystnie 220-280, i/lub poliakrylan ma średnią masę cząsteczkową 2500-20000, korzystnie 4000-10000, liczbę kwasową 35-150, korzystnie 40-125, oraz liczbę hydroksylową 100-250, korzystnie 150-200, przy czym poliol ten korzystnie ma tylko wiązania pojedyncze i otrzymywany jest z reakcji wymiany co najmniej jednego kwasu polikarboksylowego bez wiązania podwójnego nadającego się do polimeryzacji z co najmniej jednym poliolem bez wiązania podwójnego nadającego się do polimeryzacji;
- poliol poliestrowy korzystnie ma co najmniej jedno wiązanie podwójne nadające się do polimeryzacji na jedną cząsteczkę i otrzymywany jest przez reakcję wymiany co najmniej jednego kwasu polikarboksylowego z pojedynczymi wiązaniami z co najmniej jednym poliolem mającym co najmniej jedno wiązanie podwójne nadające się do polimeryzacji, lub co najmniej jednego kwasu polikarboksylowego z co najmniej jednym nadającym się do polimeryzacji podwójnym wiązaniem z co najmniej jednym poliolem z pojedynczymi nie polimeryzującymi wiązaniami, lub co najmniej jednego kwasu polikarboksylowego z co najmniej jednym wiązaniem podwójnym nadającym się do polimeryzacji z co najmniej jednym poliolem z co najmniej jednym wiązaniem podwójnym nadającym się do polimeryzacji;
PL 199 178 B1
- kwas polikarboksylowy bez wiązania podwójnego nadającego się do polimeryzacji korzystnie jest wybrany z grupy złożonej z: kwasu bursztynowego, glutarowego, adypinowego, azelainowego, tereftalowego, ftalowego, izoftalowego, endometylenotetrahydroftalowego, 1,2-cykloheksano-dikarboksylowego, 1,3-cykloheksanodikarboksylowego, 1,4-cykloheksanodikarboksylowego, dikwasu dodekanowego, dodekanodikarboksylowego, dimerowych lub polimerowych kwasów tłuszczowych oraz kwasu trimelitowego; jak również ich bezwodników;
- poliol bez podwójnego wiązania nadającego się do polimeryzacji korzystnie jest wybrany z grupy złożonej z glikolu etylenowego, glikolu dietylenowego, glikolu trietylenowego, glikolu tetraetylenowego, glikolu heksaetylenowego, glikolu 1,2-propylenowego, glikolu 1,3-propylenowego, 1,4-butylodiolu, 1,5-pentandiolu,
1,6-heksandiolu, 2,2-dimetylolocykloheksanu, monoestru glikolu neopentylowego kwasu hydroksypiwalinwego, kwasu dimetylolopropionowego i maksymalnie uwodornionego bisfenolu A; trimetylolopropanu i glicerolu; oraz pentaerytrytu, dipentaerytrytu i di-(trimetylolopropanu);
- posiadają cy co najmniej jedno wią zanie podwójne nadają ce się do polimeryzacji kwas polikarboksylowy korzystnie jest wybrany z grupy złożonej z kwasu maleinowego, kwasu fumarowego, kwasu itakonowego, kwasu cytrakonowego i kwasu akonitynowego oraz ich bezwodników;
- poliol posiadają cy co najmniej jedno wią zanie podwójne nadają ce się do polimeryzacji korzystnie jest wybrany z grupy złożonej z: 1,4-butenodiolu, estru allilowego kwasu dimetylolopropionowego, estru winylowego kwasu dimetylolopropionowego, allilowego monoeteru trimetylolopropanu, monoeteru allilowego glicerolu, produktów addycji eteru aliloglicydylowego lub metakrylanu glicydylowego na poliestrze posiadającym jedną grupę karboksylową oraz produktów addycji eteru aliloglicydylowego lub metakrylanu glicydylowego z kwasem dimetylolopropionowym;
- poliol poliestrowy korzystnie jest modyfikowany za pomocą co najmniej jednego kwasu monokarboksylowego, wybranego z grupy złożonej z nasyconych lub nienasyconych, izolowanych lub połączonych, liniowych lub rozgałęzionych kwasów tłuszczowych oraz kwasu benzoesowego lub kwasu krotonowego;
- kwas tłuszczowy korzystnie ma 5-22 atomów węgla i jest zwłaszcza kwasem linolowym, oleinowym, sojowym kwasem tłuszczowym, kwasem izononanowym lub kwasem izostearynowym;
- czynnikiem sieciującym korzystnie jest żywica aminowa lub poliizocyjanian, przy czym żywicą aminową najkorzystniej jest żywica melaminowa;
- poliizocyjanian korzystnie jest wybrany z grupy zawierającej 1-3-bis(1-izocyjaniano-1-meryloetylo)benzen (TMXDI, diizocyjanian m-tetrametyloksylenowy), diizocyjanianu, (4,4'-dicykloheksylometanowy, Desmodur W), diizocyjanian izoforonowy (IPDI, 3,5,5-trimetylo-1-izocyjaniano-3-izocyjanianometylocykloheksan) oraz
2,4,6-triokso-1,3,5-tris(6-izocyjanianoheksylo)-heksahydro-1,3,5-triazynę (Desmodur N3300), przy czym najkorzystniej poliizocyjanian jest modyfikowany hydrofilowo;
- stopień neutralizacji poliolu poliestrowego podczas całego procesu wytwarzania korzystnie wynosi 30-100%, zwłaszcza 50-80%;
- polimeryzacja korzystnie jest prowadzana w emulsji przy zastosowaniu dyspergatora z dyszą strumieniową lub emulgatora ze strumieniem wodnym, przy czym polimeryzacja korzystnie jest polimeryzacją redoks przy zastosowaniu kwasu askorbinowego, siarczanu żelaza (II) i co najmniej jednego wodoronadtlenku;
- polimerowe mikroczą stki korzystnie są konwertowane do postaci bezwodnej.
Wynalazek obejmuje również zastosowania polimerowych mikrocząstek zdyspergowanych w fazie wodnej, które otrzymane zostały jak opisano powyżej, do wodnych lub zawierających rozpuszczalnik formuł powlekających, do wodnych lub zawierających rozpuszczalnik lakierów podstawowych, podstawowych lakierów dekoracyjnych lub lakierów bezbarwnych w przemyśle samochodowym, do wodnych lub zawierających rozpuszczalnik formuł pigmentowych.
Jak już opisano powyżej, polimer jest otrzymany przez polimeryzację w fazie wodnej monomerowej mieszaniny złożonej z:
i) 50-98% wag. co najmniej jednego związku etylenowo monofunkcyjnego;
ii) 2-50% wag. co najmniej jednego związku etylenowo dwu- lub wielofunkcyjnego; w obecności polimeru wybranego spośród
- poliolu poliestrowego o ś redniej masie czą steczkowej 500-10.000, liczbie kwasowej 22-224 i liczbie hydroksylowej 60-400;
- poliuretanu o ś redniej masie czą steczkowej 500-20.000, liczbie kwasowej 25-150 i liczbie hydroksylowej 50-350, przy czym poliuretan w statystycznej średniej ma co najmniej jedną pochodzącą z poliolu poliestrowego wolną grupę karboksylową na cząsteczkę; i/lub
PL 199 178 B1
- poliakrylanu o średniej masie cząsteczkowej 2000-100.000, liczbie kwasowej 25-300 i liczbie hydroksylowej 50-250;
po czym produkt otrzymany z polimeryzacji traktuje się środkiem sieciującym.
W drugim wykonaniu polimer otrzymywany przez polimeryzację w fazie wodnej mieszaniny monomerowej co najmniej jednego związku etylenowo monofunkcyjnego w obecności polimeru wybranego z
- poliolu poliestrowego o ś redniej masie czą steczkowej 500-10.000, liczbie kwasowej 22-224 i liczbie hydroksylowej 60-400;
- poliuretanu o średniej masie cząsteczkowej 500-20.000, liczbie kwasowej 25-150 i liczbie hydroksylowej 50-350; przy czym poliuretan ma co najmniej jedną pochodzącą z poliolu poliestrowego wolną grupę karboksylową na cząsteczkę; i/lub
- poliakrylanu o ś redniej masie cząsteczkowej 2.000-100.000, liczbie kwasowej 25-300 i liczbie hydroksylowej 50-250;
po czym produkt otrzymany z polimeryzacji traktuje się środkiem sieciującym.
Stosunek ilościowy pomiędzy stosowanym etylenowo monofunkcyjnym związkiem lub sumą stosowanych, etylenowo mono-, dwu- i/lub wielofunkcyjnych, związków a sumą polimerów wybranych spośród poliolu poliestrowego, poliuretanu i/lub poliakrylanu oraz środków sieciujących może wynosić od 85 : 15 do 50 : 50.
Polimery te mają w porównaniu z mikrożelami według stanu techniki tę zaletę, że nadają podstawowemu lakierowi metalicznemu doskonałą stabilność gazowania oraz doskonałe właściwości reologiczne, przy czym po raz pierwszy z takim podstawowym lakierem metalicznym można w dotychczasowych wielowarstwowych powłokach lakierniczych samochodów, pod warstwą lakieru bezbarwnego, nałożonego metodą proszkową lub z zawiesiny proszkowej, uzyskać wystarczającą przyczepność i odporność na rosę bez występowania tak zwanego zjawiska mud-cracking, przy stosowaniu zawiesiny bezbarwnego lakieru proszkowego. Właściwości reologiczne składów powłok wytworzonych przy użyciu takich polimerów są wyraźnie lepsze w porównaniu ze stanem techniki. Z lakierem zawierającym polimer według wynalazku, przykładowo w ilości 20% wag. (w odniesieniu do zawartości ciał stałych) można uzyskać lepkość najwyżej 100 rnPa^s przy prędkości ścinania 1000 s-1, przy czym grubość suchej warstwy utwardzonego lakieru podstawowego wynosi co najmniej 20 μm bez obserwowania żadnych zacieków.
Dla obu różnych sposobów wytwarzania otrzymywanych polimerów wspólne jest to, że pochodzą one z dwuetapowego procesu wytwarzania. Pierwszy etap wytwarzania obejmuje polimeryzację co najmniej jednego monomeru w obecności polimeru. Polimer ten ze względu na swe specjalne właściwości, zwłaszcza swą bardzo dużą liczbę kwasową, występuje w roztworze polimeryzacji w postaci zdyspergowanych cząstek. Monomer, dodawany podczas tego etapu polimeryzacji, migruje do wnętrza cząstek polimeru i zostaje tam spolimeryzowany w znany sposób. Powstaje dzięki temu polimer, który ma jądro ze spolimeryzowanego monomeru otoczone polimerem narastającym podczas polimeryzacji (wybranym spośród poliolu poliestrowego, poliuretanu i/lub poliakrylanu). Struktura taka odpowiada zasadniczo strukturze Core/Stell (rdzeń/powłoka).
Rdzeń jest przy tym w zależności od wybranych warunków procesu usieciowany lub nieusieciowany. Jeżeli polimeryzuje się co najmniej jeden monomer monofunkcyjnego etylenu, wówczas powstający polimer ma rdzeń nieusieciowany. Jeżeli jednak polimeryzuje się co najmniej monomer jednego monofunkcyjnego etylenu z co najmniej jednym monomerem etylenowo dwu lub wielofunkcyjnym, wówczas powstaje polimer z usieciowanym rdzeniem.
Ważne przy takim etapie wytwarzania jest to, że polimer wybrany spośród poliolu poliestrowego, poliuretanu i/lub poliakrylanu występuje w takiej wystarczającej ilości, że dodawany monomer jest wystarczająco stabilnie dyspergowany w mieszaninie reakcyjnej. W przeciwnym razie polimeryzacja przebiegałaby jedynie niekompletnie i w końcu doprowadziłaby do koagulacji całej zawiesiny.
W tym etapie polimeryzacji ważne jest, że przy stosowaniu mieszaniny monomerowej co najmniej jednego monomeru etylenowo monofunkcyjnego i co najmniej jednego monomeru etylenowo dwu lub wielofunkcyjnego powstający polimer jest całkowicie usieciowany (całkowite usieciowanie odnosi się jednak tylko do polimeru, który otrzymywany jest bezpośrednio z mieszaniny monomerów, a przykładowo nie do polimeru wybranego spośród poliolu poliestrowego, poliuretanu i/lub poliakrylanu).
Stopień usieciowania cząstek polimerowych rozpoznaje się po zawartości składników nierozpuszczalnych. Składniki nierozpuszczalne oznacza się tak zwanym sposobem THF. W tym celu do probówki wirówkowej odważa się około 1 g mikrożelowej zawiesiny dodaje się 10 ml tetrahydrofuranu i homogenizuje się przez około 1 min w środowisku ultradźwiękowym. Następnie wiruje się za pomocą
PL 199 178 B1 wirówki z wirnikiem o stałym kącie przez 15 minut z prędkością 13.500 obr/min. Następnie zlewa się ostrożnie ciecz górną i probówkę suszy się w piecu laboratoryjnym przez 6 h w temperaturze 105°C. Po ochłodzeniu probówki waży się pozostałość. Części nierozpuszczalne oblicza się według następującego wzoru:
% części nierozpuszczalnych = pozostałość * 10000 / odważka * % zawartości ciał stałych w mikrożelowej zawiesinie
Pod pojęciem całkowicie usieciowane rozumiane są takie polimery, które mają nieusieciowaną część, odniesioną do polimeru pochodzącego z użytych monomerów, nie większą niż 5% wag.
W drugim etapie wytwarzania poprzednio wytworzone czą stki polimeru traktowane są ś rodkiem sieciującym. Dopiero w tym etapie polimer wybrany spośród poliolu poliestrowego, poliuretanu i/lub poliakrylanu jest sieciowany, przy czym funkcjonalne grupy środka sieciującego reagują z grupami OH polimeru. Ilość środka sieciującego jest w tym etapie procesu wybrana tak, że ta ostatnia warstwa polimerowa jest całkowicie usieciowana zgodnie z poprzednio podanymi kryteriami. Na ogół stosunek ilościowy polimeru wybranego spośród poliolu poliestrowego, poliuretanu i/lub poliakrylanu do środka sieciującego wynosi od 90 : 10 do 40 : 60.
Jako produkt końcowy otrzymuje się cząstki polimeru, których strona zewnętrzna jest całkowicie usieciowana. Dzięki tej właściwości nie może ona uczestniczyć w tworzeniu cienkiej warstwy lakieru i jest w duż ym stopniu oboję tna w stosunku do innych zdolnych do reagowania polimerów lub też środków sieciujących.
Szczególnie dobre wyniki można otrzymać, kiedy obecny podczas polimeryzacji poliol poliestrowy, poliuretan i/lub poliakrylan w średniej statystycznej ma co najmniej jedną wolną grupę karboksylową na cząsteczkę, która pochodzi z kwasu trimelitowego lub bezwodnika kwasu trimelitowego. Umożliwia to uzyskanie bardzo dużej prędkości reakcji podczas sieciowania. Możliwym wyjaśnieniem tego faktu mogłaby być stosunkowo silna kwasowość grupy karboksylowej kwasu trimelitowego.
Szczególnie odpowiednimi przykładami etylenowo monofunkcyjnego związku są estry alkilowe lub estry hydroksyalkilowe kwasu akrylowego lub metakrylowego. Nadają się również: octan winylu, winylotoluen, styren, akryloamid.
Jako metakrylan alkilowy lub metakrylan hydroksyalkilowy korzystne są związki z 1-18 atomami węgla w reszcie alkilowej, przy czym reszta alkilowa może być podstawiona lub niepodstawiona.
Jako metakrylan alkilowy można wymienić zwłaszcza akrylan laurylowy, metakrylan izobornylowy, metakrylan cykloheksylowy, metakrylan tert-butylocykloheksylowy, metakrylan benzylowy, metakrylan glicydylowy i metakrylan trimetylocykloheksylowy.
Szczególnie korzystne są: metakrylan α-etyloheksylowy, metakrylan metylu, metakrylan-n-butylu i metakrylan tert-butylu.
Jako metakrylan hydroksyalkilowy należy wymienić korzystnie metakrylan 2-hydroksyetylowy, metakrylan 2-hydroksypropylowy, metakrylan 2-hydroksybutylowy, 1,6-monometakrylan heksadiolowy oraz metakrylan hydroksybutylowy.
Jako związek etylenowo dwu- lub wielofunkcyjny stosuje się korzystnie diakrylany, triakrylany i/lub estry kwasu metaakrylowego wielofunkcyjnych alkoholi. W szczególności stosuje się metakrylan allilowy, dimetakrylan heksadiolowy, dimetakrylan glikolu etylenowego, dimetakrylan glikolu neopentylowego, dimetakrylan butadiolowy albo trimetakrylan trimetylopropanowy.
Wymienione powyżej związki etylenowo jedno- lub dwu-, albo wielofunkcyjne można stosować oddzielnie lub w mieszaninie. W mieszaninie z monofunkcyjnymi etylenowo związkami lub związkami etylenowo dwu- lub wielofunkcyjnymi nadaje się zwłaszcza poliester lub poliuretan o liczbie kwasowej mniejszej niż 5, zwłaszcza mniejszej niż 3, który w średniej statystycznej zawiera do jednego podwójnego wiązania nadającego się do polimeryzacji na cząsteczkę.
W mieszaninie ze związkami etylenowo dwu- lub wielofunkcyjnymi nadaje się również poliester lub poliuretan o liczbie kwasowej mniejszej niż 5, zwłaszcza mniejszej niż 3, który zawiera 1,5 nadającego się do polimeryzacji wiązania podwójnego na cząsteczkę. Masa cząsteczkowa poliestru lub poliuretanu może być sterowana poprzez stosunek ilościowy i funkcjonalność stosowanych związków wyjściowych.
Ilość nadających się do polimeryzacji wiązań podwójnych w poliestrze można sterować poprzez ilość wbudowanych w poliester polioli i/lub kwasów polikarboksylowych, które zawierają nadające się do polimeryzacji wiązanie podwójne.
Zależnie od lepkości wytwarzanego poliestru można go dla lepszego manipulowania rozpuścić w małocząsteczkowych etylenowo wielofunkcyjnych związkach, które są również stosowane do polimeryzacji.
PL 199 178 B1
Do wytwarzania poliestru nadają się poliole bez nadającego się do polimeryzacji wiązania podwójnego, takie jak glikol etylenowy, glikol dietylenowy, glikol trietylenowy, glikol tetraetylenowy, glikol heksaetylenowy, glikol 1,2-propylenowy, glikol 1,3-propylenowy, 1,4-butanodiol, 1,5-pentandiol, 1,6heksanodiol, 2,2-dimetylopropanodiol, 2,2,4-trimetylopentanodiol, 1,3-dimetylolocykloheksan, 1,4-dimetylolocykloheksan, monoester kwasu hydroksypiwalinowego glikolu neopentylowego, kwas dimetylolopropionowy oraz maksymalnie uwodniony bisfenol A; trimetylolopropan i glicerol; jak również pentaerytryt, dipentaerytryt i ditrimetylolopropan.
Jako kwasy polikarboksylowe bez nadającego się do polimeryzacji wiązania podwójnego nadają się kwas bursztynowy, kwas glutarowy, kwas adypinowy, kwas azelainowy, kwas tereftalowy, kwas ftalowy, kwas izoftalowy, kwas endometylenotetrahydroftalowy, kwas 1,2-cykloheksanodikarboksylowy, kwas 1,3-cykloheksanodikarboksylowy, kwas 1,4-cykloheksanodikarboksylowy, kwas dodekanowy, kwas dodekanodikarboksylowy; dimerowe i polimerowe kwasy tłuszczowe oraz kwas trimelitowy; jak również bezwodniki wymienionych wyżej kwasów.
Jako poliole z nadającym się do polimeryzacji wiązaniem podwójnym nadają się poliole wybrane z grupy złożonej z:
- 1,4-butenodiolu, estru alkilowego kwasu dimetylolopropionowego, estru winylowego kwasu dimetylolopropionowego, eteru trimetylolopropanomonoallilowego, eteru glicerolomonoallilowego;
- produktów addycji eteru aliloglicydylowego lub metakrylanu glicydylowego do kwasu dimetylolopropionowego.
Jako kwasy polikarboksylowe z nadającym się do polimeryzacji wiązaniem podwójnym nadają się: kwas maleinowy, kwas fumarowy, kwas itakonowy, kwas cytrakonowy i kwas akonitynowy oraz ich bezwodniki. Ilość nadających się do polimeryzacji wiązań podwójnych w poliuretanie może być sterowana ilością wbudowanych w poliuretanie modułów zawierających wiązanie podwójne nadające się do polimeryzacji.
Zależnie od lepkości wytwarzanego poliuretanu można dla lepszego manipulowania rozpuścić w nim małocząsteczkowe związki etylenowo monofunkcyjne, które również są wykorzystywane do polimeryzacji. Do wytwarzania poliuretanu nadają się poliizocyjaniany z grupy złożonej z 1,3-bis(1-izocyjaniano-1-metyloetylo)benzenu (TMXDI, diizocyjanian m-tetrametyloksylilenowy), (diizocyjanian 4,4'-dicykloheksylometanowy, Desmodur W), diizocyjanianu izoforonowego (IPDI, 3,5,5-trimetylo-1-izocyjaniano-3-izocyjanianometylocykloheksan) oraz 2,4,6-triokso-1,3,5-tris(6-izocyjanianoheksylo)heksahydro-1,3,5-triazyny (Desmodur N3300).
Jako produkty wymiany z poliizocyjanianem do wytwarzania poliuretanu nadają się surowce znane z chemii poliuretanów, takie jak poliole poliestrowe, poliole polieterowe, małocząsteczkowe poliole i diaminy.
Do wbudowania nadających się do polimeryzacji wiązań podwójnych mogą być stosowane małocząsteczkowe poliole z nadającymi się do polimeryzacji wiązaniami podwójnymi, poliole poliestrowe, zawierające moduły z nadającymi się do polimeryzacji wiązaniami podwójnymi, jak również metakrylan hydroksyalkilowy oraz metakrylan 2-hydroksyetylowy, metakrylan 2-hydroksypropylowy, metakrylan 2-hydroksybutylowy, 1,6-monometakrylan heksanodiolowy oraz metakrylan 4-hydroksybutylowy.
Stosowany podczas polimeryzacji
- poliol poliestrowy może mieć średnią masę cząsteczkową 700-5000, szczególnie korzystnie 750-2000; liczbę kwasową 35-150, szczególnie korzystnie 40-120; oraz liczbę hydroksylową 150-300, szczególnie korzystnie 220-280;
- poliuretan może mieć średnią masę cząsteczkową 700-5000, szczególnie korzystnie 7502500; liczbę kwasową 30-120, szczególnie korzystnie 40-80; oraz liczbę hydroksylową 150-300, szczególnie korzystnie 220-280; i/lub
- poliakrylan moż e mie ć ś rednią masę cząsteczkową 2.500-20.000, szczególnie korzystnie 4.000-10.000; liczbę kwasową 35-150, szczególnie korzystnie 40-125; oraz liczbę hydroksylową 100250, szczególnie korzystnie 150-200.
Stosowany podczas polimeryzacji poliol poliestrowy nie może mieć żadnego nadającego się do polimeryzacji wiązania podwójnego i może być otrzymywany z reakcji wymiany co najmniej jednego kwasu polikarboksylowego bez wiązania podwójnego nadającego się do polimeryzacji z co najmniej jednym poliolem bez wiązania podwójnego nadającego się do polimeryzacji.
Ponadto możliwe jest, że taki poliol poliestrowy ma co najmniej jedno wiązanie podwójne nadające się do polimeryzacji na cząsteczkę i jest otrzymywany z reakcji wymiany
PL 199 178 B1
i. co najmniej jednego kwasu polikarboksylowego bez wiązania podwójnego nadającego się do polimeryzacji z co najmniej jednym poliolem z co najmniej jednym wiązaniem podwójnym nadającym się do polimeryzacji;
ii. co najmniej jednego kwasu polikarboksylowego o co najmniej jednym wiązaniu podwójnym nadającym się do polimeryzacji z co najmniej jednym poliolem bez wiązania podwójnego nadającego się do polimeryzacji; lub iii. co najmniej jednego kwasu polikarboksylowego o co najmniej jednym wiązaniu podwójnym nadającym się do polimeryzacji z co najmniej jednym poliolem posiadającym co najmniej jedno wiązanie podwójne nadające się do polimeryzacji.
Ten ostatni poliol poliestrowy jest zalecany wtedy, gdy korzystna jest kopolimeryzacja z monomerami winylowymi.
Kwas polikarboksylowy bez wiązania podwójnego nadającego się do polimeryzacji wybiera się korzystnie z grupy złożonej z:
kwasu bursztynowego, kwasu glutarowego, kwasu adypinowego, kwasu acelainowego, kwasu tereftalowego, kwasu ftalowego, kwasu izoftalowego, kwasu endometylenotetrahydroftalowego, kwasu 1,2-cykloheksanodwukarboksylowego, kwasu 1,3-cykloheksanodwukarboksylowego, kwasu 1,4-cykloheksanodwukarboksylowego, dwukwasu dodekanowego, kwasu dodekanowodwukarboksylowego;
dimerowych i polimerowych kwasów tłuszczowych oraz kwasu trimelitowego; jak również ich możliwych bezwodników.
Poliol bez wiązania podwójnego nadającego się do polimeryzacji można wybrać zwłaszcza z grupy złożonej z:
- glikolu etylenowego, glikolu dietylenowego, glikolu trietylenowego, glikolu tetraetylenowego, glikolu heksaetylenowego, glikolu 1,2-propylenowego, glikolu 1,3-propylenowego, 1,4-butylodiolu, 1,5-pentanodiolu, 1,6-heksanodiolu, 2,2-dimetylopropanodiolu, 2,2,4-trimetylopentanodiolu, 1,3-dimetylocykloheksanu, 1,4-dimetylooktyloheksanu, monoestru kwasu hydroksypiwalinowego glikolu neopentylowego, kwasu dimetylolopropionowego i maksymalnie uwodornionego bisfenolu A;
- trimetylolopropanu i glicerolu; oraz
- pentaerytrytu, dipentaerytrytu i di-trimetylolopropanu.
Kwasy polikarboksylowe posiadające co najmniej jedno wiązanie podwójne nadające się do polimeryzacji można wybrać z grupy złożonej z kwasu maleinowego, kwasu fumarowego, kwasu itakonowego, kwasu cytrakonowego, i kwasu akonitynowego oraz z ich bezwodników.
W przypadku poliolu posiadającego co najmniej jedno wiązanie podwójne nadające się do polimeryzacji chodzi zwłaszcza o
- 1,4-butenodiol, ester alilowy kwasu dimetylolopropionowego, ester winylowy kwasu dimetylolopropionowego, eter monoalilowy trimetylolopropanu, eter monoallilowy glicerolu;
- produkty addycyjne złożone z eteru aliloglicydylowego lub metakrylanu glicydylowego w połączeniu z poliestrem posiadającym jedną grupę karboksylowąj oraz
- produkty addycyjne z eteru aliloglicydylowego lub metakrylanu glicydylowego w połączeniu z kwasem dimetylolopropionowym.
Według dalszej postaci realizacji wynalazku polilol poliestrowy stosowany podczas polimeryzacji może być zmodyfikowany przez co najmniej jeden kwas monokarboksylowy, przy czym ten kwas monokarboksylowy wybrany jest z grupy złożonej z nasyconych lub nienasyconych, izolowanych lub sprzężonych, liniowych lub rozgałęzionych kwasów tłuszczowych oraz kwasu benzoesowego lub kwasu krotonowego.
Za kwasy tłuszczowe uważane są rozgałęzione lub nierozgałęzione kwasy monokarboksylowe zawierające 5-22 atomów węgla. Należy tu wymienić zwłaszcza kwas linolowy, kwas oleinowy, sojowy kwas tłuszczowy, kwas izononanowy lub kwas izostearynowy.
W przypadku środka sieciującego stosowanego według wynalazku stosuje się korzystnie żywicę aminoplastową lub poliizocyjanian.
Jako poliizocyjanian należy wymienić zwłaszcza 1,3-bis(1-izocyjaniano-1-metyloetylo)benzen (TMXDI, m-tetrametyloksylilenodiizocyjanian), (4,4'-dicykloheksylometanodiizocyjanian, Desmodur W), diizocyjanian izoforonowy (IPDI, 3,5,5-trimetylo-1-izocyjaniano-3-izocyjanianometylocykloheksan) oraz
2,4,6-triokso-1,3,5-tris(6-izocyjanianoheksylo)-heksahydro-1,3,5-triazynę (Desmodur N3300). Poliizocyjanian może być modyfikowany hydrofilowo, aby uzyskać równomierne sieciowanie produktu reakcji.
Szczególnie dobre wyniki uzyskuje się z żywicami melaminowymi.
PL 199 178 B1
Z punktu widzenia przemysłowego wytwarzania polimeru według wynalazku korzystne okazało się, kiedy stopień neutralizacji poliolu poliestrowego podczas całego procesu wytwarzania wynosi 30-100%, zwłaszcza 50-80%. Umożliwia to szczególnie dobrą stabilność wymaganych właściwości wytwarzanych polimerów. Wybór optymalnego stopnia neutralizacji uzyskuje się w znany sposób potwierdzony przez kilka prób laboratoryjnych.
Polimeryzację polimeru według wynalazku przeprowadza się znanymi sposobami, które nadają się do polimeryzacji rodnikowej w fazie wodnej. Należy tu wspomnieć o sposobie polimeryzacji w emulsji. Możliwe jest również, ale nie jest to konieczne, by polimeryzację w emulsji przeprowadzać z zastosowaniem dyspergatora z dyszą strumieniową lub mikrofluidyzatora. Można przez to uzyskać właściwe rozkłady wielkości cząstek.
Jako inicjatory polimeryzacji można stosować zwykle używane przy polimeryzacji w emulsji nadtlenodisiarczany, nadtlenek wodoru lub też nadtlenki organiczne. Do zastosowania nadają się również inne inicjatory, jak np. dinitryl kwasu azoizomasłowego. Szczególnie korzystne okazało się inicjowanie polimeryzacji przez system redoks. Ten dobrze znany w technice polimeryzacji w emulsji sposób wykorzystuje fakt, że hydronadtlenki są pobudzane do rodnikowego rozpadu odpowiednimi środkami redukującymi już przy bardzo niskiej temperaturze. Odpowiednimi środkami redukującymi są przykładowo metadisiarczek sodu lub jego związek addycyjny z formaldehydem (hydroksymetanosulfinian sodu). Bardzo dobrze nadaje się również kwas izoaskorbinowy. Szczególnie korzystne jest połączenie wodoronadtlenku tert-butylowego, kwasu izoaskorbinowego oraz siarczanu żelaza(II). Użycie takiej mieszaniny ma tę zaletę, że polimeryzację można rozpocząć przy temperaturze pokojowej.
Polimer według wynalazku można stosować zwłaszcza do wodnych zestawów powlekających.
Wynalazek jest korzystnie stosowany w lakierach wodnych, zwłaszcza w dekoracyjnych wodnych lakierach samochodowych. Polimery według wynalazku nadają tym wodnym zestawom powlekającym doskonałe właściwości nakładania i wybitne właściwości dekoracyjne, które objawiają się przykładowo doskonałym wyglądem metalicznym, bardzo dobrą odpornością na spływanie w położeniach pionowych, brakiem zmętnienia, odpornością na wtórne rozpuszczanie przez różne lakiery bezbarwne, dobrym kryciem rys spowodowanych szlifowaniem oraz spełniają zwykłe wymagania przemysłu samochodowego, takie jak mała przyczepność, odporność na uderzenia kamieni i odporność na rosę. Polimery według wynalazku równie dobrze można stosować do wytwarzania wodnych lakierów bezbarwnych, lakierów piecowych do zastosowań przemysłowych oraz farb malarskich używanych w budownictwie. Aby przejść do polimerów w fazie bezwodnej, trzeba z występujących w fazie wodnej polimerów odprowadzić wodę. Można to przeprowadzić każdym znanym sposobem, np. przez suszenie rozpyłowe, suszenie przez wymrażanie lub odparowanie, ewentualnie pod zmniejszonym ciśnieniem. Po odprowadzeniu wody polimer według wynalazku może występować w postaci proszku lub jako masa żywiczna.
Zgodnie ze szczególnie korzystną odmianą wynalazku polimer występujący w fazie wodnej przeprowadza się w ciekłą fazę organiczną. Można to przeprowadzić przez destylację azeotropową. Można przy tym postępować tak, że wodną zawiesinę polimeru przy zwiększonej temperaturze, ewentualnie pod zmniejszonym ciśnieniem doprowadza się w sposób ciągły lub periodyczny do reaktora, który zawiera czynnik nośny, to znaczy rozpuszczalnik lub mieszaninę wielu rozpuszczalników, z których co najmniej jeden tworzy z wodą mieszaninę azeotropową. Reaktor jest wyposażony w odpowiednie urządzenie skraplające i oddzielacz wody z zawracaniem do reaktora. Po osiągnięciu temperatury wrzenia mieszaniny azeotropowej tworząca gaz faza azeotropowa (to znaczy czynnik nośny i woda) wznosi się do urządzenia skraplającego. Tu następuje skroplenie mieszaniny azeotropowej i przepływ do oddzielacza wody. W oddzielaczu wody następuje rozdzielenie faz na czynnik nośny i wodę. Przy destylacji azeotropowej prowadzonej w sposób ciągły czynnik nośny przepływa z powrotem do reaktora, tak że trzeba doprowadzać tylko niewielką ilość czynnika nośnego. Woda otrzymana z oddzielacza wody jest pozbawiona składników organicznych i można ją ponownie wykorzystać do wytworzenia wodnej zawiesiny polimerowej według wynalazku.
Czynnik nośny może być wybrany z grupy złożonej z ksylenu, octanu butylu, ketonu metyloizobutylowego, ketonu metyloamylowego, pentanolu, heksanolu lub etyloheksanolu. Istotną zaletą jest przy tym to, że czynnik nośny po skutecznym przeprowadzeniu w fazę organiczną pozostaje w niej, co sprzyja stosowaniu preparatów powlekających zawierających rozpuszczalnik. Jeśli chodzi o dalsze zastosowanie tych polimerów występujących w fazie organicznej przy wytwarzaniu preparatów powlekających zawierających rozpuszczalnik, to w przypadku wymienionych czynników nośnych muszą być dobrane odpowiednie rozpuszczalniki.
PL 199 178 B1
Sposób ten ze względu na równoczesne ponowne zastosowanie czynnika nośnego i wydzielanej wody bez dodatkowych etapów procesu charakteryzuje się niezwykłym stopniem przyjazności wobec środowiska, ponieważ nie powstają żadne produkty uboczne, które trzeba byłoby usuwać, a które przy znanych procesach wytwarzania powstają w dużych ilościach.
W szczególnej postaci wykonania destylację azeotropową przeprowadza się tak, że wodną zawiesinę polimeru wprowadza się do mieszaniny czynnika nośnego i wysokowrzącego rozpuszczalnika organicznego. Ten wysokowrzący rozpuszczalnik organiczny zapobiega podczas przeprowadzania w fazę organiczną zapiekaniu polimeru na ścianie reaktora. Wysokowrzący rozpuszczalnik można wybrać z grupy estrów glikolowych, takich jak np. octan glikolu butylowego i/lub octan diglikolu butylowego. Podobnie jak w przypadku czynnika nośnego przy wysokowrzącym rozpuszczalniku chodzi również o składniki zwykle występujące w składzie substancji powlekającej zawierającej rozpuszczalnik. Otrzymany w ten sposób polimer według wynalazku można stosować zwłaszcza do substancji powlekających, zawierających w swym składzie rozpuszczalnik. Korzystną postacią stosowania wynalazku jest zastosowanie w lakierach podstawowych zawierających rozpuszczalnik, zwłaszcza w podstawowych lakierach dekoracyjnych i lakierach bezbarwnych, do lakierowania kryjącego lub lakierowania samochodów. Polimer według wynalazku występujący w fazie organicznej nadaje substancjom powlekającym zawierającym rozpuszczalnik również doskonałe właściwości nakładania i wybitne właściwości dekoracyjne, które charakteryzują się przykładowo efektem metalicznym, bardzo dobrą odpornością na spływanie w pionie (SCA - Sagging Control Agent - moment ugięcia), brakiem zmętnienia, odpornością na powtórne rozpuszczanie przez lakier bezbarwny, dobrym kryciem rys spowodowanych przez szlifowanie i spełnianiem właściwości wymaganych zwykle w przemyśle samochodowym. Polimery według wynalazku mogą być równie dobrze stosowane do wytwarzania zawierających rozpuszczalniki lakierów bezbarwnych, preparatów do powlekania uzwojeń i lakierów piecowych do zastosowań przemysłowych oraz farb do malowania w budownictwie.
Dalszą cechą szczególną polimeru według wynalazku jest bardzo duża odporność na ścinanie. Właściwość ta umożliwia przede wszystkim zastosowanie takich polimerów do wytwarzania preparatów pigmentowych, zwłaszcza jako środków do zarabiania past koloryzujących. Osiąga się dzięki temu to, że tak wytworzone pasty koloryzujące mają dużą zawartość pigmentu przy równocześnie małej lepkości.
Wynalazek zostanie dokładniej objaśniony w przykładach jego wykonania.
PRZYKŁADY
Wytwarzanie produktów wyjściowych
Zawiesina poliestrowa 1:
W naczyniu reakcyjnym o pojemności 10 l z mieszadłem i kolumną z wypełnieniem odważa się 292,2 g 1,6-heksandiolu, 1386,9 g dimeryzowanego kwasu tłuszczowego (Pripol® 1013 z firmy Unichema) oraz 1238,3 g di-trimetylolopropanu i ogrzewa tak, aby temperatura przy wierzchołku kolumny nie przekraczała 100°C. Maksymalna temperatura estryfikacji wynosiła 220°C. Przy liczbie kwasowej poniżej 10 przeprowadza się chłodzenie. W temperaturze 150°C dodaje 475,5 g bezwodnika kwasu trimelitowego i ogrzewa tak, aby temperatura przy wierzchołku kolumny nie przekroczyła 100°C. Maksymalna temperatura estryfikacji wynosiła 170°C. Przy liczbie kwasowej 40 przeprowadzono chłodzenie. Otrzymano poliester o obliczonej masie cząsteczkowej 1400 i o liczbie hydroksylowej 250.
Przy temperaturze poniżej 100°C dozuje się mieszaninę złożoną z 124 g dimetyloetanoloaminy i 4012 g całkowicie zdemineralizowanej wody, po czym dodaje 1902 g zdemineralizowanej wody. Otrzymano stabilną zawiesinę o zawartości ciał stałych 35% (60 min przy 120°C) i o wartości pH 5,60. Stopień neutralizacji wynosił 60%.
Zawiesina poliestrowa 2:
W naczyniu reakcyjnym 6 l z mieszadłem i kolumną z wypełniaczem odważa się 327 g 1,6-heksandiolu, 271,6 g bezwodnika kwasu maleinowego, 692,9 g di-trimetylolopropanu i 0,55 g hydrochinonu i ogrzewa tak, aby temperatura u wierzchołka kolumny nie przekroczyła 100°C. Maksymalna temperatura estryfikacji wynosiła 220°C. Przy liczbie kwasowej poniżej 10 przeprowadza się chłodzenie. Przy 150°C dodaje 266,1 g bezwodnika kwasu trimelitowego i ogrzewa tak, by temperatura u wierzchołka kolumny nie przekroczyła 100°C. Maksymalna temperatura estryfikacji wynosiła 170°C. Przy liczbie kwasowej 55 przeprowadzono chłodzenie. Otrzymano poliester o obliczonej masie cząsteczkowej 1020 i o liczbie hydroksylowej 317.
Przy temperaturze poniżej 100°C dozuje się mieszaninę złożoną z 77,5 g dimetyloetanoloaminy i 2506 g zdemineralizowanej wody, a następnie dodaje 290 g zdemineralizowanej wody. Otrzymano
PL 199 178 B1 stabilną zawiesinę o zawartości ciał stałych 34% (60 min przy 120°C) i o wartości pH 5,53. Stopień neutralizacji wynosił 60%.
Zawiesina poliestrowa 3:
W naczyniu reakcyjnym 6 l z mieszadłem i kolumną z wypełniaczem odważa się 177 g 1,6-heksandiolu, 335 g trimetylolopropanu, 266,4 g bezwodnika kwasu ftalowego i 700 g Isomergin-saure® (izomeryzowany sojowy kwas tłuszczowy z firmy Harburger Fettchemie) i ogrzewa tak, by temperatura przy wierzchołku kolumny nie przekroczyła 100°C. Maksymalna temperatura estryfikacji wynosiła 220°C. Przy liczbie kwasowej poniżej 10 przeprowadzono chłodzenie. Przy 150°C dodaje 228,1 g bezwodnika kwasu trimelitowego i ogrzewa tak, by temperatura przy wierzchołku kolumny nie przekroczyła 100°C. Maksymalna temperatura estryfikacji wynosiła 170°C. Przy liczbie kwasowej 42 przeprowadzono chłodzenie. Otrzymano poliester o obliczonej masie cząsteczkowej 1600 i liczbie hydroksylowej 70. Przy temperaturze poniżej 100°C dozuje mieszaninę złożoną z 74,6 g dimetyloetanoloaminy i 1407 g zdemineralizowanej wody, a następnie dodaje 1880 g zdemineralizowanej wody. Otrzymano stabilną zawiesinę o zawartości ciał stałych 33% (60 min przy 120°C w piecu) oraz o wartości pH 6,70. Stopień neutralizacji wynosił 70%.
Zawiesina poliestrowa 4:
W naczyniu reakcyjnym 4 l z mieszadł em i kolumną z wypeł niaczem odważ a się 332,8 g glikolu neopentylowego, 283,2 g 1,6-heksandiolu, 696 g dimeryzowanego kwasu tłuszczowego (Pripol® 1013 z firmy Unichema) oraz 184,2 g bezwodnika kwasu heksahydroftalowego i ogrzewa tak, by temperatura przy wierzchołku kolumny nie przekroczyła 100°C. Maksymalna temperatura estryfikacji wynosiła 220°C. Przy liczbie kwasowej poniżej 10 przeprowadza się chłodzenie. Przy 150°C dodaje 307.2 g bezwodnika kwasu trimelitowego i ogrzewa tak, by temperatura przy wierzchołku kolumny nie przekroczyła 100°C. Maksymalna temperatura estryfikacji wynosiła 180°C. Przy liczbie kwasowej 30 przeprowadzono chłodzenie. Otrzymano poliester o obliczonej masie cząsteczkowej 1870 i o liczbie hydroksylowej 83. Przy temperaturze poniżej 100°C dozuje mieszaninę złożoną z 42,7 g dimetyloetanoloaminy i 1380 g zdemineralizowanej wody, a nastę pnie dodaje 1910 g zdemineralizowanej wody. Otrzymano stabilną zawiesinę o zawartości ciał stałych 30% (60 min przy 120°C) i o wartości pH 5,53. Stopień neutralizacji wynosił 60%.
Poliester 5 (do wytwarzania zawiesiny poliuretanowej 2):
W naczyniu reakcyjnym 4 l z mieszadłem i kolumną z wypełniaczem odważ a się 1352 g glikolu neopentylowego i ogrzewa do 140°C. Przy 140°C dodaje 1248 g bezwodnika kwasu trimelitowego i ogrzewa tak, by temperatura przy wierzchołku kolumny nie przekroczył a 100°C. Maksymalna temperatura estryfikacji wynosiła 160°C. Przy liczbie kwasowej 150 przeprowadza się chłodzenie i rozcieńcza za pomocą 810 g ketonu metyloetylowego. Otrzymano poliester o obliczonej masie cząsteczkowej 380 i o liczbie hydroksylowej 295.
Zawiesina akrylanu 1:
W naczyniu reakcyjnym 4 l z mieszadłem i dwoma naczyniami dopływowymi odważa się 200 g ketonu metyloetylowego i ogrzewa do 80°C. Przy 80°C z jednego naczynia dopływowego równomiernie dozuje się mieszaninę złożoną z 289,6 g akrylanu 2-etyloheksylowego, 250,3 g akrylanu 4-hydroksybutylowego i 100,1 g kwasu akrylowego przez 2 h. Z drugiego naczynia dopływowego równomiernie dozuje się przez 2,5 h mieszaninę złożoną z 24 g dinitrylu kwasu azoizomasłowego i 160 g ketonu metyloetylowego. Oba dozowania rozpoczyna się równocześnie. Po zakończeniu drugiego dozowania przeprowadza się polimeryzację przez 1,5 h. Następnie dodaje mieszaninę złożoną z 12,4 g dimetyloetanoloaminy i 900 g zdemineralizowanej wody, po czym keton metyloetylowy usuwa się przez destylację próżniową. Otrzymano stabilną zawiesinę o liczbie kwasowej 121 i o zawartości ciał stałych 43% (60 min przy 120°C).
Zawiesina poliuretanowa 1 (do formulacji lakieru):
W naczyniu reakcyjnym 6 l z chłodnicą zwrotną odważa się 602,3 g poliestru o liczbowo ś redniej masie cząsteczkowej 1440 na bazie dimeryzowanego kwasu tłuszczowego (Pripol® 1013 z firmy Unichema) i 1,6-heksandiolu o liczbie kwasowej poniżej 3,56 g kwasu dimetylolopropionowego, 306,2 g diizocyjanianu tetrametyloksylilenowego, 241 g ketonu metyloetylowego i 0,9 g dilaurynianu dibutylocynowego. Mieszaninę tę utrzymuje się w temperaturze 80°C, aż do uzyskania zawartości izocyjanianu 2,35%. Następnie dodaje 90,4 g trimetylolopropanu i 23 g ketonu metyloetylowego i przy temperaturze 80°C prowadza reakcję aż do otrzymania zawartości izocyjanianu mniejszej niż 0,03%. Następnie dodaje mieszaninę złożoną z 33,5 g dimetyloetanoloaminy i 1085 g zdemineralizowanej
PL 199 178 B1 wody, po czym dodaje 1598 g zdemineralizowanej wody. Po destylacji próżniowej, w której usuwa się keton metyloetylowy, otrzymano zawiesinę o zawartości ciał stałych 28% (60 min przy 120°C).
Zawiesina poliuretanowa 2:
W naczyniu reakcyjnym 2 l z chłodnicą zwrotną odważa się 319,2 g poliestru 5, 150 g ditrimetylolopropanu, 201 g ketonu metyloetylowego i 0,5 g dilaurynianu dibutylocynowego. Mieszaninę tę ogrzewa się do 70°C. Przy 70°C w ciągu 1 h dozuje się 265,9 g diizocyjanianu tetrametyloksylilenowego, po czym reakcję prowadzi się w temperaturze 80°C, aż zawartość izocyjanlanu jest mniejsza niż 0,03%. Następnie dodaje mieszaninę złożoną z 32,1 g dimetyloetanoloaminy i 935 g zdemineralizowanej wody. Po destylacji próżniowej, w której usunięto keton metyloetylowy, otrzymano zawiesinę o zawartości ciał stałych 40% (60 min przy 120°C).
Wytwarzanie polimerów według wynalazku
Zawiesina polimerowe 1:
W naczyniu reakcyjnym 4 l z chłodnicą zwrotną i z naczyniem dopływowym odważa się 822,9 g zawiesiny poliestrowej 1 i mieszając dodaje kolejno 367,2 g akrylami butylu, 64,8 g dimetakrylanu glikolu etylenowego oraz 404,1 g zdemineralizowanej wody. Następnie dodaje mieszaninę złożoną z 1,3 g kwasu askorbinowego i 45 g zdemineralizowanej wody i mieszaninę złożoną z 0,009 g siarczanu żelaza (II) i 45 g zdemineralizowanej wody po czym przez 10 minut dozuje mieszaninę złożoną z 2,16 g hydronadtlenku tertbutylu (70% w wodzie) i 49,3 g zdemineralizowanej wody i rozpoczyna polimeryzację podczas której temperatura wzrosła do 55°C. Po upływie jednej godziny od osiągnięcia maksymalnej temperatury dozuje się w 35°C przez 5 minut mieszaninę złożoną z 0,63 g kwasu askorbinowego i 12,8 g zdemineralizowanej wody. Po 15 minutach dodaje dostępną w handlu żywicę melaminową (Cymel® 327 z firmy Dyno Cytec) i 786,7 g zdemineralizowanej wody, ogrzewa do 80°C i prowadza kondensację przez 5 h przy 80°C. Następnie całość ochładza się i dodaje 7 g dimetyloetanoloaminy. Otrzymano stabilną zawiesinę o zawartości ciał stałych 31% (60 min przy 120°C). Próbka tej zawiesiny rozcieńczona tetrahydrofuranem wykazała silne zmętnienie.
Zawiesina polimerowe 2:
W naczyniu reakcyjnym 4 l z chłodnicą zwrotną i naczyniem dopływowym odważa się 1346 g zawiesiny poliestrowej 1 i mieszając dodaje kolejno 467,8 g akrylanu butylu, 211,6 g akrylanu 4-hydroksybutylowego, 27,2 g dimetakrylanu glikolu etylenowego i 834 g zdemineralizowanej wody. Następnie dodaje mieszaninę złożoną z 2,1 g kwasu askorbinowego i 73,4 g zdemineralizowanej wody oraz mieszaninę złożoną z 0,02 g siarczanu żelaza (II) i 72,3 g zdemineralizowanej wody. Po czym przez 10 minut dozuje mieszaninę złożoną z 3,5 g wodoronadtlenku tert.-butylowego (70% w wodzie) i 84,2 g zdemineralizowanej wody i rozpoczyna polimeryzację podczas której temperatura wzrosła do 53°C. Po upływie jednej godziny od osiągnięcia maksymalnej temperatury, dozuje się w 35°C przez 5 minut mieszaninę złożoną z 1,06 g kwasu askorbinowego i 24 g zdemineralizowanej wody.
Po 15 minutach dodaje się 131 g Cymel 327 i 423,7 g zdemineralizowanej wody, ogrzewa do 80°C i w tej temperaturze przez 5 h prowadza się kondensację. Następnie chłodzi się roztwór i dodaje 9 g dimetyloetanoloaminy. Otrzymano stabilną zawiesinę o zawartości ciał stałych 34% (60 min przy 120°C). Próbka tej zawiesiny rozcieńczona tetrahydrofuranem wykazuje silne zmętnienie.
Zawiesina polimerowe 3:
W naczyniu reakcyjnym 2 l ze zwrotnicą zwrotną i naczyniem dopływu odważa się 500 g zawiesiny poliestrowej 3 i mieszając dodaje kolejno 213,6 g akrylami butylu, 37,7 g dimetakrylanu glikolu etylenowego i 217,7 g zdemineralizowanej wody. Następnie dodaje mieszaninę złożonej z 0,75 g kwasu askorbinowego i 26,2 g zdemineralizowanej wody oraz mieszaninę złożonej z 0,01 g siarczanu żelaza(II) i 25,3 g zdemineralizowanej wody. Po czym przez 10 min dozuje mieszaninę złożoną z 1,26 g wodoronadtlenku tert.-butylowego (70% w wodzie) i 25,5 g zdemineralizowanej wody i rozpoczyna polimeryzację podczas której temperatura wzrosła do 43°C. Po upływie jednej godziny od osiągnięciu maksymalnej temperatury w 35°C przez 5 minut dozuje mieszaninę złożoną z 0,38 g kwasu askorbinowego i 13 g zdemineralizowanej wody.
Po 15 minutach dodaje się 79,8 g dostępnej w handlu żywicy melaminowej (Cymel® 327 z firmy Dyno Cytec) i 175 g zdemineralizowanej wody, ogrzewa do 80°C i w tej temperaturze przez 3 h przeprowadza kondensację. Następnie chłodzi się roztwór i dodaje 3,1 g dimetyloetanoloaminy. Otrzymano stabilną zawiesinę o zawartości ciał stałych 32% (60 min przy 120°C). Próbka tej zawiesiny rozcieńczona w tetrahydrofuranie wykazywała silne zmętnienie.
PL 199 178 B1
Zawiesina polimerowe 4:
W naczyniu reakcyjnym 4 l z chłodnicą zwrotną i z naczyniem dopływowym odważa się 1540 g zawiesiny poliestrowej 2 i mieszając dodaje kolejno 785,4 g akrylami butylu i 1123 g zdemineralizowanej wody. Następnie dodaje mieszaninę złożonej z 2,34 g kwasu askorbinowego i 83,4 g zdemineralizowanej wody i mieszaninę złożoną z 0,02 g siarczanu żelaza (II) i 77,8 g zdemineralizowanej wody. Po czym w ciągu 10 minut dozuje mieszaninę złożoną z 3,9 g wodoronadtlenku tert.-butylowego (70% w wodzie) i 92,4 g zdemineralizowanej wody i rozpoczyna polimeryzację podczas której temperatura wzrosła do 35°C. Po upływie jednej godziny od osiągnięcia maksymalnej temperatury, dozuje w 35°C przez 5 minut mieszaninę złożoną z 1,16 g kwasu askorbinowego i 26 g zdemineralizowanej wody.
Po 15 minutach dodaje się 64,6 g dostępnej w handlu żywicy melaminowej (Cymel® 327 z firmy Dyno Cytec) i 50 g zdemineralizowanej wody, po czym ogrzewa do 80°C i w tej temperaturze prowadzi kondensację przez 3 h. Następnie roztwór chłodzi się i dodaje 18,2 g dimetyloetanoloaminy. Otrzymano stabilną zawiesinę o zawartości ciał stałych 31% (60 min przy 120°C). Próbka tej zawiesiny rozcieńczona w tetrahydrofuranie wykazywała silne zmętnienie.
Zawiesina polimerowe 5:
W naczyniu reakcyjnym 4 l z chłodnicą zwrotną i z naczyniem dopływowym odważa się 1029 g zawiesiny poliestrowej 2 i mieszając dodaje kolejno 332,1 g akrylami butylu, 207,9 akrylanu hydroksybutylu i 504,8 g zdemineralizowanej wody. Następnie dodaje mieszaninę złożoną z 1,63 g kwasu askorbinowego i 56,3 g zdemineralizowanej wody i mieszaninę złożoną z 0,01 g siarczanu żelaza (II) i 56,3 g zdemineralizowanej wody, po czym w ciągu 10 minut dozuje mieszaninę złożoną z 2,7 g wodoronadtlenku tert.-butylowego (70% w wodzie) i 61,6 g zdemineralizowanej wody i rozpoczyna polimeryzację podczas której temperatura wzrosła do 52°C. Po upływie jednej godziny od osiągnięcia maksymalnej temperatury, dozuje się w 35°C przez 5 minut mieszaninę złożoną z 0,79 g kwasu askorbinowego i 16 g zdemineralizowanej wody.
Po 15 minutach dodaje się 428,6 g Cymel 327 i 992,5 g zdemineralizowanej wody, ogrzewa do 80°C i w tej temperaturze prowadza kondensację przez 5 h, a następnie chłodzi roztwór i dodaje 9 g dimetyloetanoloaminy. Otrzymano stabilną zawiesinę o zawartości ciał stałych 31% (60 min przy 120°C). Próbka tej zawiesiny rozcieńczona w tetrahydrofuranie wykazywała silne zmętnienie.
Zawiesina polimerowe 6:
W naczyniu reakcyjnym 4 l z chłodnicą zwrotną i z naczyniem dopływowym odważa się 232,6 g zawiesiny akrylanowej 1 i mieszając dodaje kolejno mieszaninę złożonej z 5,8 g dimetyloetanoloaminy i 481 g zdemineralizowanej wody oraz mieszaninę złożoną z 388 akrylanu butylu i 12 g metakrylanu allilowego. Następnie dodaje mieszaninę złożoną z 1,2 g kwasu askorbinowego i 42,8 g zdemineralizowanej wody i mieszaninę złożoną z 0,015 g siarczanu żelaza (II) i 65 g zdemineralizowanej wody po czym w ciągu 10 minut dozuje mieszaninę złożoną z 2,9 g wodoronadtlenku tert.-butylowego (70% w wodzie) i 47,6 g zdemineralizowanej wody i rozpoczyna polimeryzację podczas której temperatura wzrosła do 88°C. Po upływie jednej godziny od osiągnięcia maksymalnej temperatury polimeryzacji dodaje 53,5 g dostępnej w handlu żywicy melaminowej (Cymel® 327 z firmy Dyno Cytec) i 64 g zdemineralizowanej wody, ogrzewa do 80°C i w tej temperaturze prowadza kondensację przez 4 h, a następnie roztwór chłodzi się i dodaje mieszaninę złożoną z 9,9 g dimetyloetanoloaminy i 89 g zdemineralizowanej wody. Otrzymano stabilną zawiesinę o zawartości ciał stałych 35% (60 min przy 120°C). Próbka tej zawiesiny rozcieńczona w tetrahydrofuranie wykazywała zmętnienie.
Zawiesina polimerowe 7:
W naczyniu reakcyjnym 4 l z chłodnicą zwrotną i z naczyniem dopływowym odważa się 186,1 g zawiesiny akrylanowej 1 i mieszając dodaje kolejno mieszaninę złożoną z 4,6 g dimetyloetanoloaminy i 392 g zdemineralizowanej wody oraz mieszaninę złożoną z 124,9 g akrylanu 4-hydroksybutylowego, 185,6 g akrylanu butylu i 9,6 g metakrylanu allilowego. Następnie dodaje mieszaninę złożoną z 1 g kwasu askorbinowego i 34,3 g zdemineralizowanej wody i mieszaninę złożonej z 0,013 g siarczanu żelaza (II) i 60 g zdemineralizowanej wody, po czym w ciągu 10 minut dozuje mieszaninę złożoną z 2,3 g wodoronadtlenku tert.-butylowego (70% w wodzie) i 47,8 g zdemineralizowanej wody i rozpoczyna polimeryzację podczas której temperatura wzrosła do 86°C. Po upływie jednej godziny od osiągnięcia maksymalnej temperatury polimeryzacji dodaje się 190,5 g dostępnej w handlu żywicy melaminowej (Cymel® 327 z firmy Dyno Cytec) i 530 g zdemineralizowanej wody, ogrzewa do 80°C i w tej temperaturze prowadzi kondensację przez 3 h. Następnie roztwór ochładza się i dodaje mieszaninę złożoną z 9,3 g dimeryloetanoloaminy i 480 g zdemineralizowanej wody. Otrzymano stabilną zawiesinę
PL 199 178 B1 o zawartości ciał stałych 25% (60 min przy 120°C). Próbka tej zawiesiny rozcieńczona w tetrahydrofuranie wykazywała zmętnienie.
Zawiesina polimerowe 8:
W naczyniu reakcyjnym 4 l z chłodnicą zwrotną i z naczyniem dopływowym odważa się 232,6 g zawiesiny akrylanowej 1 i mieszając dodaje kolejno mieszaninę złożoną z 5,8 g dimetyloetanoloaminy i 4812 g zdemineralizowanej wody oraz mieszaninę złożoną z 300 g akrylami butylu i 100 g metakrylanu metylu. Następnie dodaje mieszaninę złożoną z 1,2 g kwasu askorbinowego i 42,8 g zdemineralizowanej wody i mieszaninę złożoną z 0,015 g siarczanu żelaza (II) i 65 g zdemineralizowanej wody, po czym w ciągu 10 minut dozuje mieszaninę złożoną z 2,9 g wodoronadtlenku tert.-butylowego (70% w wodzie) i 47,6 g zdemineralizowanej wody i rozpoczyna polimeryzację podczas której temperatura wzrosła do 85°C. Po upływie jednej godziny od osiągnięcia maksymalnej temperatury polimeryzacji dodaje się 53,5 g dostępnej w handlu żywicy melaminowej (Cymel® 327 z firmy Dyno Cytec) i 174 g zdemineralizowanej wody, ogrzewa do 80°C i w tej temperaturze prowadzi kondensację przez 4 h. Następnie ochładza się roztwór i dodaje mieszaninę złożoną z 9,9 g dimetyloetanoloaminy i 139 g zdemineralizowanej wody. Otrzymano stabilną zawiesinę o zawartości ciał stałych 30% (60 min przy 120°C). Próbka tej zawiesiny rozcieńczona w tetrahydrofuranie wykazywała zmętnienie.
Zawiesina polimerowe 9:
W naczyniu reakcyjnym 6 l z chłodnicą zwrotną odważono 922 g zawiesiny poliuretanowej 2 i mieszając dodaje się kolejno 1084 g akrylanu butylu, 22,2 g metakrylanu allilowego, 1,4 g dimetyloetanoloaminy i 1371 g zdemineralizowanej wody. Następnie dodaje mieszaninę złożonej z 3,3 g kwasu askorbinowego i 115,2 g zdemineralizowanej wody i mieszaninę złożoną z 0,011 g siarczanu żelaza (II) i 110,6 g zdemineralizowanej wody, po czym w ciągu 10 minut dozuje mieszaninę złożoną z 5,5 g wodoronadtlenku tert.-butylowego (70% w wodzie) i 126,2 g zdemineralizowanej wody i rozpoczyna polimeryzację podczas której temperatura wzrosła do 58°C. Po upływie jednej godziny od osiągnięcia maksymalnej temperatury polimeryzacji w 35°C dodaje 157,8 g dostępnej w handlu żywicy melaminowej (Cymel® 327 z firmy Dyno Cytec) i 721 g zdemineralizowanej wody, ogrzewa do 80°C i w tej temperaturze prowadzi kondensację przez 5 h, po czym ochładza i dodaje 7,5 g dimetyloetanoloaminy. Otrzymano stabilną zawiesinę o zawartości ciał stałych 32% (60 min przy 120°C). Próbka tej zawiesiny rozcieńczona w tetrahydrofuranie wykazywała silne zmętnienie.
Zastosowanie polimerów według wynalazku
Przykład zastosowania 1:
W celu wytworzenia lakieru metalicznego na bazie wody, miesza się: 107,1 g zawiesiny poliuretanowej 1, 241,9 g zawiesiny polimerowej 1 według wynalazku z mieszaniną złożoną z 50 g zawiesiny poliestrowej 4, 0,4 g dimetyloetanoloaminy i 35 g zdemineralizowanej wody, 16,6 g dostępnej w handlu żywicy melaminowej (Cymel® 327 z firmy Dyno Cytec), 42,9 g dostępnego w handlu brązu aluminiowego uprzednio wymieszanego w postaci ciasta w 56,2 g glikolu butylowego i 31,6 g n-butanolu oraz mieszaninę 24,6 g dostępnego w handlu zagęszczacza akrylanowego (Latekoll® D z firmy BASF) i 46 g zdemineralizowanej wody otrzymując lakier. Za pomocą dimetyloetanoloaminy ustawia się wartość lakieru pH na 8,00-8,30, a za pomocą zdemineralizowanej wody ustawia się jego lepkość 101 mPa^s (mierzona przy 1000 s-1).
Przykład zastosowania 2:
Postępuje się jak w przykładzie 1, ale zamiast 241,9 g zawiesiny polimerowej 1 dodaje się 220,6 g zawiesiny polimerowej 2 według wynalazku.
Przykład zastosowania 3:
Postępuje się jak w przykładzie 1, ale zamiast 241,9 g zawiesiny polimerowej 1 dodaje się 234,4 g zawiesiny polimerowej 3 według wynalazku.
Przykład zastosowania 4:
Postępuje się jak w przykładzie 1, ale 241,9 g zawiesiny polimerowej 1 zastępuje się przez 241,9 g zawiesiny polimerowej 5 według wynalazku.
Przykład zastosowania 5:
W celu wytworzenia lakieru metalicznego na bazie wody, miesza się 107,1 g zawiesiny poliuretanowej. 214,3 g zawiesiny polimerowej 6 według wynalazku z mieszaniną złożoną z 50 g zawiesiny poliestrowej 4, 0,4 g dimetyloetanoloaminy i 35 g zdemineralizowanej wody, 16,6 g dostępnej w handlu żywicy melaminowej (Cymel® 327 z firmy Dyno Cytec), 42,9 dostępnego w handlu brązu aluminiowego, uprzednio wymieszanego do postaci ciasta w 56,2 g glikolu butylowego i 31,6 g n-butanolu oraz mieszaninę z 24,6 g dostępnego w handlu zagęszczacza akrylanowego (Latekoll® D z firmy
PL 199 178 B1
BASF) i 46 g zdemineralizowanej wody, całość miesza się do postaci lakieru. Za pomocą dimetyloetanoloaminy ustawia wartość pH lakieru na 8,00-8,30, a za pomocą zdemineralizowanej wody ustawia się jego lepkość 101 mPa^s (mierzona przy 1000 s-1).
Przykład zastosowania 6:
Postępuje się jak w przykładzie 1, ale 214,3 g zawiesiny polimerowej 6 zastępuje się przez 300 g zawiesiny polimerowej 7 według wynalazku.
Przykład zastosowania 7:
Postępuje się jak w przykładzie 1, ale 214,3 g zawiesiny polimerowej 6 zastępuje się przez 250 g zawiesiny polimerowej 8 według wynalazku.
Przykład zastosowania 8:
Postępuje się jak w przykładzie 1, ale 241,9 g zawiesiny polimerowej 1 zastępuje się przez 234,3 g zawiesiny polimerowej 9 według wynalazku.
Przykład porównawczy 1:
Postępuje się jak w przykładzie 1, ale 288,5 g zawiesiny polimerowej 1 zastępuje się przez 250 g zawiesiny mikrożelowej wytworzonej według przykładu 4b) patentu EP-0 808 333 B1.
Przykład porównawczy 2:
Postępuje się jak w przykładzie 1 , ale 288,5 g zawiesiny polimerowej dyspersji 1 zastąpiono przez 125 g zawiesiny mikrożelowej wytworzonej według przykładu 4b) patentu EP-0 808 333 B1 i 110,3 g zawiesiny mikrożelowej wytworzonej według przykładu 9 DE 39 40 316.
Przykład porównawczy 3
Do podanej w przykładzie 4b EP O 808 333 B1 ilości wytworzonej zawiesiny mikrożelowej dodano następnie 492 g dostępnej w handlu żywicy melaminowej (Cymel® 327 z firmy Dyno Cytec) i 500 g zdemineralizowanej wody i całość podgrzano do 80°C. Po osiągnięciu temperatury 80°C zestaw koaguluje i dalsze przetwarzanie nie jest możliwe.
Sprawdzenie przyczepności pod proszkiem/zawiesiną proszkową:
Wytworzone według opisanych powyżej przykładów zastosowania i przykładów porównawczych lakiery podstawowe na bazie wody natryśnięto na dwie blachy stalowe o wymiarach 10 x 20 cm, pokryte dostępnym w handlu lakierem elektrozanurzeniowym (Enviro Prime firmy PPG) i dostępnym w handlu wypełniaczem, tak że otrzymano warstwy lakieru o grubości suchej warstwy 12-15 μm. Nałożone mokre powłoki suszono przez 5 min w temperaturze 60°C i polakierowano dostępnym w handlu bezbarwnym lakierem proszkowym (PCC 10166 z firmy PPG, grubość suchej warstwy 65 μm) i zawiesiną bezbarwnego lakieru proszkowego (wytworzoną według przykładu z DE 196 13 547 C2, grubość suchej warstwy 40 μm) i po suszeniu przez 10 min w temperaturze 60°C zostały wypalane przez 30 min w temperaturze 140°C.
Gotowe lakiery zbadano zgodnie z przepisami EN/ISO 2409 (za pomocą przekroju siatkowego). Wyniki tych badań podano w zamieszczonej poniżej tablicy. Gt 0 oznacza przy tym stan bardzo dobry, a Gt 5 - całkowicie bezużyteczny. Wartość graniczna akceptowana przez przemysł samochodowy wynosi Gt 1.
Badanie skłonności do mud-cracking pod zawiesiną proszkową:
Wytworzone według opisanych powyżej przykładów zastosowania i przykładów porównawczych lakiery podstawowe na bazie wody natryśnięto na dwie blachy stalowe o wymiarach 10 x 50 cm, tak że otrzymano warstwy lakieru o grubości suchej warstwy 15 μm. Następnie nałożono dostępny w handlu bezbarwny zawiesinowy lakier proszkowy (wytworzony według przykładu z DE 196 13 547 C2, grubość suchej warstwy 45 μm). Po suszeniu przez 10 min w temperaturze 50°C warstwy te były wypalane przez 30 min w temperaturze 150°C.
Występowanie mud-cracking oceniono wzrokowo.
Badanie odporności na powstawanie zacieków:
Wodne lakiery podstawowe wytworzone według opisanych powyżej przykładów zastosowania i przykładów porównawczych nałożono za pomocą pneumatycznych automatów natryskowych na pionowo ustawioną tablicę z otworami z grubością klinowo nałożonej suchej warstwy 10-35mm. Po 3 min odprowadzania powietrza blachy te suszono wstępnie w położeniu pionowym przez 5 min przy 80°C, a następnie wypalano przez 10 min przy 130°C. Podano grubość warstwy lakieru podstawowego, przy której obserwuje się pierwsze zacieki.
W zamieszczonej poniżej tabeli 1 podano wyniki poszczególnych badań.
PL 199 178 B1
T a b e l a 1
Przykłady lakieru Lepkość (przy 1000 s'1) Przyczepność pod zawiesiną mud-cracking Przyczepność pod proszkiem Granica zacieków
przykład 1 101 mPas Gt 0-1 nie Gt 0-1 28 mm
przykład 2 103 mPas Gt 0-1 nie Gt 0-1 30 mm
przykład 3 100 mPas Gt 0-1 nie Gt 0-1 28 mm
przykład 4 99 mPas Gt1 nie Gt1 31 mm
przykład 5 100 mPas Gt 0-1 nie Gt 0-1 28 mm
przykład 6 102 mPas Gt 0-1 nie Gt1 33 mm
przykład 7 104 mPas Gt1 nie Gt 0-1 29 mm
przykład 8 102 mPas Gt 0-1 nie Gt 0-1 28 mm
przykład porównawczy 1 101 mPas Gt2 nie Gt2 14 mm
przykład porównawczy 2 Gt5 tak Gt5 18 mm
Tabela 1 wyraźnie pokazuje, że przez zastosowanie polimerów według wynalazku uzyskuje się lakierowanie, które charakteryzuje się bardzo dobrą przyczepnością pod lakierami bezbarwnymi na bazie proszku lub zawiesiny proszkowej.
Ponadto przykłady według wynalazku wykazują bardzo dobre ukierunkowanie aluminium oraz doskonały stan lakieru kryjącego.

Claims (55)

1. Polimerowe mikrocząstki zdyspergowane w fazie wodnej, które z zewnątrz są całkowicie usieciowane, znamienne tym, że są otrzymane przez polimeryzację w fazie wodnej mieszaniny monomerów złożonej z 50-98% wagowych co najmniej jednego etylenowego monofunkcyjnego związku, korzystnie wybranego z grupy zawierającej ester alkilowy lub hydroksyalkilowy kwasu akrylowego lub metakrylowego, octan winylu, winylotoluen, styren, akryloamid i 2 do 50 % wagowych co najmniej jednego etylenowego dwufunkcyjnego lub polifunkcyjnego związku korzystnie wybranego z grupy zawierającej diakrylan, triakrylan i/lub estry kwasu metakrylowego wielofunkcyjnych alkoholi w obecności polimeru wybranego spośród poliolu poliestrowego o średniej masie cząsteczkowej 500-10.000, liczbie kwasowej 22-224 i liczbie hydroksylowej 60-400, poliuretanu o średniej masie cząsteczkowej 500-20.000, liczbie kwasowej 25-150 i liczbie hydroksylowej 50-350, przy czym poliuretan ma co najmniej jedną pochodzącą z poliolu poliestrowego wolną grupę karboksylową na cząsteczkę, i/lub - poliakrylanu o średniej masie cząsteczkowej 2000-100.000, liczbie kwasowej 25-300 i liczbie hydroksylowej 50-250, po czym następuje traktowanie produktu otrzymanego z polimeryzacji środkiem sieciującym.
2. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 1, znamienne tym, że polimer wybrany spośród poliolu poliestrowego, poliuretanu i/lub poliakrylanu ma co najmniej jedną swobodną grupę karboksylową na cząsteczkę, która pochodzi z kwasu trimelitowego lub bezwodnika kwasu trimelitowego.
3. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 1, znamienne tym, że związkiem monofunkcyjnym jest metakrylan alkilowy albo metakrylan hydroksyalkilowy zawierający 1-18 atomów węgla w grupie alkilowej.
4. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 3, znamienne tym, że metakrylan alkilowy jest wybrany z grupy złożonej z akrylanu laurylowego, metakrylanu izobornylowego, metakrylanu cykloheksylowego, metakrylanu tert.-butylocykloheksylowego, metakrylanu benzenowego, metakrylanu glicydylowego i metakrylanu trimetylocykloheksylowego.
PL 199 178 B1
5. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 3, znamienne tym, że metakrylan alkilowy wybrany jest z grupy złożonej z metakrylanu α-etyloheksylowego, metakrylanu metylowego, metakrylanu n-butylu i metakrylanu tert-butylowego.
6. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 3, znamienne tym, że metakrylan hydroksyalkilowy wybrany jest z grupy złożonej z metakrylanu 2-hydroksyetylowego, metakrylanu 2-hydroksypropylowego, metakrylanu 2-hydroksybutylowego, heksanodiol-1,6-monometakrylanu i metakrylanu 4-hydroksybutylowego.
7. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 1, znamienne tym, że związkiem etylenowo dwu- lub wielofunkcyjnym jest metakrylan allilu, dimetakrylan heksanodiolu, dimetakrylan glikolu etylenowego, dimetakrylan glikolu neopentylowego, dimetakrylan butylodiolu lub trimetakrylan trimetylolopropanu.
8. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 1, znamienne tym, że etylenowo wielofunkcyjny związek jest częściowo poliestrem lub poliuretanem o liczbie kwasowej mniejszej niż 5, zwłaszcza mniejszej niż 3, który zawiera średnio do jednego polimeryzowanego wiązania podwójnego na cząsteczkę.
9. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 1, znamienne tym, że związek etylenowo dwulub wielofunkcyjny jest częściowo poliestrem lub poliuretanem o liczbie kwasowej mniejszej niż 5, zwłaszcza mniejszej niż 3, który zawiera średnio co najmniej 1,5 polimeryzowanego wiązania podwójnego na cząsteczkę.
10. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 1, znamienne tym, że stosowany podczas polimeryzacji poliol poliestrowy ma średnią masę cząsteczkową 700-5000, korzystnie 750-2000, liczbę kwasową 35-150, korzystnie 40-120, oraz liczbę hydroksylową 150-300, korzystnie 220-280, i/lub - poliuretan ma średnią masę cząsteczkową 700-5000, korzystnie 750-2500, liczbę kwasową 30-120, korzystnie 40-80 oraz liczbę hydroksylową 150-300, korzystnie 220-280, i/lub poliakrylan ma średnią masę cząsteczkową 2500-20000, korzystnie 4000-10000, liczbę kwasową 35-150, korzystnie 40-125, oraz liczbę hydroksylową 100-250, korzystnie 150-200.
11. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 1, albo 10, znamienne tym, że poliol poliestrowy stosowany podczas polimeryzacji ma tylko wiązania pojedyncze i otrzymywany jest z reakcji wymiany co najmniej jednego kwasu polikarboksylowego bez wiązania podwójnego nadającego się do polimeryzacji z co najmniej jednym poliolem bez wiązania podwójnego nadającego się do polimeryzacji.
12. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 1, albo 10, znamienne tym, że poliol poliestrowy ma co najmniej jedno wiązanie podwójne nadające się do polimeryzacji na jedną cząsteczkę i otrzymywany jest przez reakcję wymiany co najmniej jednego kwasu polikarboksylowego z pojedynczymi wiązaniami z co najmniej jednym poliolem mającym co najmniej jedno wiązanie podwójne nadające się do polimeryzacji, lub co najmniej jednego kwasu polikarboksylowego z co najmniej jednym nadającym się do polimeryzacji podwójnym wiązaniem z co najmniej jednym poliolem z pojedynczymi niepolimerującymi wiązaniami, lub co najmniej jednego kwasu polikarboksylowego z co najmniej jednym wiązaniem podwójnym nadającym się do polimeryzacji z co najmniej jednym poliolem z co najmniej jednym wiązaniem podwójnym nadającym się do polimeryzacji.
13. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 12, znamienne tym, że kwas polikarboksylowy bez wiązania podwójnego nadającego się do polimeryzacji wybrany jest z grupy złożonej z: kwasu bursztynowego, glutarowego, adypinowego, azelainowego, tereftalowego, ftalowego, izoftalowego, endometylenotetrahydroftalowego, 1,2-cykloheksanodikarboksylowego, 1,3-cykloheksanodikarboksylowego, 1,4-cykloheksanodikarboksylowego, dikwasu dodekanowego, dodekanodikarboksylowego, dimerowych lub polimerowych kwasów tłuszczowych oraz kwasu trimelitowego; jak również ich bezwodników.
14. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 11, znamienne tym, że poliol bez podwójnego wiązania nadającego się do polimeryzacji wybrany jest z grupy złożonej z glikolu etylenowego, glikolu dietylenowego, glikolu trietylenowego, glikolu tetraetylenowego, glikolu heksaetylenowego, glikolu 1,2-propylenowego, glikolu 1,3-propylenowego, 1,4-butylodiolu, 1,5-pentandiolu, 1,6-heksandiolu, 2,2-dimetylolocykloheksanu, monoestru glikolu neopentylowego kwasu hydroksypiwalinwego, kwasu dimetylolopropionowego i maksymalnie uwodornionego bisfenolu A; trimetylolopropanu i glicerolu; oraz pentaerytrytu, dipentaerytrytu i di-(trimetylolopropanu).
15. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 12, znamienne tym, że posiadający co najmniej jedno wiązanie podwójne nadające się do polimeryzacji kwas polikarboksylowy wybrany jest z grupy
PL 199 178 B1 złożonej z kwasu maleinowego, kwasu fumarowego, kwasu itakonowego, kwasu cytrakonowego i kwasu akonitynowego oraz ich bezwodników.
16. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 12, znamienne tym, że poliol posiadający co najmniej jedno wiązanie podwójne nadające się do polimeryzacji jest wybrany z grupy złożonej z: 1,4butenodiolu, estru allilowego kwasu dimetylolopropionowego, estru winylowego kwasu dimetylolopropionowego, allilowego monoeteru trimetylolopropanu, monoeteru allilowego glicerolu, produktów addycji eteru aliloglicydylowego lub metakrylanu glicydylowego na poliestrze posiadającym jedną grupę karboksylową, oraz produktów addycyji eteru aliloglicydylowego lub metakrylanu glicydylowego z kwasem dimetylolopropionowym.
17. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 10, znamienne tym, że poliol poliestrowy jest modyfikowany za pomocą co najmniej jednego kwasu monokarboksylowego, wybranego z grupy złożonej z nasyconych lub nienasyconych, izolowanych lub połączonych, liniowych lub rozgałęzionych kwasów tłuszczowych oraz kwasu benzoesowego lub kwasu krotonowego.
18. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 17, znamienne tym, że kwas tłuszczowy ma 5-22 atomów węgla i jest zwłaszcza kwasem linolowym, oleinowym, sojowym kwasem tłuszczowym, kwasem izononanowym lub kwasem izostearynowym.
19. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 1, znamienne tym, że czynnikiem sieciującym jest żywica aminowa lub poliizocyjanian.
20. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 19, znamienne tym, że żywicą aminową jest żywica melaminowa.
21. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 19, znamienne tym, że poliizocyjanian jest wybrany z grupy zawierającej: 1-3-bis(1-izocyjaniano-1-metyloetylo)benzen (TMXDI, diizocyjanian m-tetrametyloksylenowy), (diizocyjanian 4,4'-dicykloheksylometanowy, Desmodur W), diizocyjanian izoforonowy (IPDI, 3,5,5-trimetylo-1-izocyjaniano-3-izocyjanianometylocykloheksan) oraz 2,4,6-triokso-1,3,5-tris(6-izocyjanianoheksylo)heksahydro-1,3,5 -triazyna (Desmodur N3300).
22. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 19 albo 21, znamienne tym, że poliizocyjanian jest modyfikowany hydrofilowo.
23. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 1, znamienne tym, że stopień neutralizacji poliolu poliestrowego podczas całego procesu wytwarzania wynosi 30-100%, zwłaszcza 50-80%.
24. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 1, znamienne tym, że polimeryzacja jest prowadzana w emulsji przy zastosowaniu dyspergatora z dyszą strumieniową lub emulgatora ze strumieniem wodnym.
25. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 1, znamienne tym, że polimeryzacja jest polimeryzacją redoks przy zastosowaniu kwasu askorbinowego, siarczanu żelaza (II) i co najmniej jednego wodoronadtlenku.
26. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 1, znamienne tym, że są konwertowane do postaci bezwodnej.
27. Zastosowanie polimerowych mikrocząstek zdyspergowanych w fazie wodnej jak opisano w zastrz. 1 do 26 do wodnych lub zawierających rozpuszczalnik formuł powlekających.
28. Zastosowanie polimerowych mikrocząstek według zastrz. 27 do wodnych lub zawierających rozpuszczalnik lakierów podstawowych, podstawowych lakierów dekoracyjnych lub lakierów bezbarwnych w przemyśle samochodowym.
29. Zastosowanie polimerowych mikrocząstek według zastrz. 27, albo 28 do wodnych lub zawierających rozpuszczalnik formuł pigmentowych.
30. Polimerowe mikrocząstki zdyspergowane w fazie wodnej, które z zewnątrz są całkowicie usieciowane, znamienne tym, że są otrzymane przez polimeryzację w fazie wodnej mieszaniny monomerowej co najmniej jednego monofunkcyjnego związku etylenowego korzystnie wybranego z grupy zawierającej ester alkilowy lub hydroksyalkilowy kwasu akrylowego lub metakrylowego, octan winylu, winylotoluen, styren, akryloamid, w obecności polimeru wybranego spośród poliolu poliestrowego o średniej masie cząsteczkowej 500-10.000, liczbie kwasowej 22-224 i liczbie hydroksylowej 60-400, poliuretanu o średniej masie cząsteczkowej 500-20.000, liczbie kwasowej 25-150 i liczbie hydroksylowej 50-350, przy czym poliuretan ma co najmniej jedną pochodzącą z poliolu poliestrowego wolną grupę karboksylową na cząsteczkę, i/lub - poliakrylanu o średniej masie cząsteczkowej 2000-100.000, liczbie kwasowej 25-300 i liczbie hydroksylowej 50-250, po czym następuje traktowanie produktu otrzymanego z polimeryzacji środkiem sieciującym.
PL 199 178 B1
31. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 30, znamienne tym, że polimer wybrany spośród poliolu poliestrowego, poliuretanu i/lub poliakrylanu ma co najmniej jedną swobodną grupę karboksylową na cząsteczkę, która pochodzi z kwasu trimelitowego lub bezwodnika kwasu trimelitowego.
32. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 30, znamienne tym, że związkiem monofunkcyjnym etylenowo jest metakrylan alkilowy, albo metakrylan hydroksyalkilowy zawierający 1-18 atomów węgla w grupie alkilowej.
33. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 32, znamienne tym, że metakrylan alkilowy jest wybrany z grupy złożonej z akrylanu laurylowego, metakrylanu izobornylowego, metakrylanu cykloheksylowego, metakrylanu tert.-butylocykloheksylowego, metakrylanu benzenowego, metakrylanu glicydylowego i metakrylanu trimetylocykloheksylowego.
34. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 32, znamienne tym, że metakrylan alkilowy wybrany jest z grupy złożonej z metakrylanu α-etyloheksylowego, metakrylanu metylowego, metakrylanu n-butylu i metakrylanu tert-butylowego.
35. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 32, znamienne tym, że metakrylan hydroksyalkilowy wybrany jest z grupy złożonej z metakrylanu 2-hydroksyetylowego, metakrylanu 2-hydroksypropylowego, metakrylanu 2-hydroksybutylowego, heksanodiol-1,6-monometakrylanu i metakrylanu 4-hydroksybutylowego.
36. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 30, znamienne tym, że stosowany podczas polimeryzacji poliol poliestrowy ma średnią masę cząsteczkową 700-5000, korzystnie 750-2000, liczbę kwasową 35-150, korzystnie 40-120, oraz liczbę hydroksylową 150-300, korzystnie 220-280, i/lub -poliuretan ma średnią masę cząsteczkową 700-5000, korzystnie 750-2500, liczbę kwasową 30-120, korzystnie 40-80 oraz liczbę hydroksylową 150-300, korzystnie 220-280, i/lub poliakrylan ma średnią masę cząsteczkową 2500-20000, korzystnie 4000-10000, liczbę kwasową 35-150, korzystnie 40-125, oraz liczbę hydroksylową 100-250, korzystnie 150-200.
37. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 30, albo 36, znamienne tym, że poliol poliestrowy stosowany podczas polimeryzacji ma tylko wiązania pojedyncze i otrzymywany jest z reakcji wymiany co najmniej jednego kwasu polikarboksylowego bez wiązania podwójnego nadającego się do polimeryzacji z co najmniej jednym poliolem bez wiązania podwójnego nadającego się do polimeryzacji.
38. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 30, albo 36, znamienne tym, że poliol poliestrowy ma co najmniej jedno wiązanie podwójne nadające się do polimeryzacji na jedną cząsteczkę i otrzymywany jest przez reakcję wymiany co najmniej jednego kwasu polikarboksylowego z pojedynczymi wiązaniami z co najmniej jednym poliolem mającym co najmniej jedno wiązanie podwójne nadające się do polimeryzacji, lub co najmniej jednego kwasu polikarboksylowego z co najmniej jednym nadającym się do polimeryzacji podwójnym wiązaniem z co najmniej jednym poliolem z pojedynczymi nie polimerującymi wiązaniami, lub co najmniej jednego kwasu polikarboksylowego z co najmniej jednym wiązaniem podwójnym nadającym się do polimeryzacji z co najmniej jednym poliolem z co najmniej jednym wiązaniem podwójnym nadającym się do polimeryzacji.
39. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 37, znamienne tym, że kwas polikarboksylowy bez wiązania podwójnego nadającego się do polimeryzacji wybrany jest z grupy złożonej z: kwasu bursztynowego, glutarowego, adypinowego, azelainowego, tereftalowego, ftalowego, izoftalowego, endometylenotetra-hydroftalowego, 1,2-cykloheksanodikarboksylowego, 1,3-cykloheksanodikarboksylowego, 1,4-cykloheksano-dikarboksylowego, dikwasu dodekanowego, dodekanodikarboksylowego, dimerowych lub polimerowych kwasów tłuszczowych oraz kwasu trimelitowego, jak również ich bezwodników.
40. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 37, znamienne tym, że poliol bez podwójnego wiązania nadającego się do polimeryzacji wybrany jest z grupy złożonej z glikolu etylenowego, glikolu dietylenowego, glikolu trietylenowego, glikolu tetraetylenowego, glikolu heksaetylenowego, glikolu 1,2-propylenowego, glikolu 1,3-propylenowego, 1,4-butylodiolu, 1,5-pentandiolu, 1,6-heksandiolu, 2,2-dimetylolocykloheksanu, monoestru glikolu neopentylowego kwasu hydroksypiwalinwego, kwasu dimetylolopropionowego i maksymalnie uwodornionego bisfenolu A, trimetylolopropanu i glicerolu; oraz pentaerytrytu, dipentaerytrytu i di-(trimetylolopropanu).
41. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 38, znamienne tym, że posiadający co najmniej jedno wiązanie podwójne nadające się do polimeryzacji kwas polikarboksylowy wybrany jest z grupy złożonej z kwasu maleinowego, kwasu fumarowego, kwasu itakonowego, kwasu cytrakonowego i kwasu akonitynowego oraz ich bezwodników.
PL 199 178 B1
42. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 38, znamienne tym, że poliol posiadający co najmniej jedno wiązanie podwójne nadające się do polimeryzacji jest wybrany z grupy złożonej z: 1,4-butenodiolu, estru allilowego kwasu dimetylolopropionowego, estru winylowego kwasu dimetylolopropionowego, allilowego monoeteru trimetylolopropanu, monoeteru allilowego glicerolu, produktów addycji eteru aliloglicydylowego lub metakrylanu glicydylowego na poliestrze posiadającym jedną grupę karboksylową, oraz produktów addycyji eteru aliloglicydylowego lub metakrylanu glicydylowego z kwasem dimetylolopropionowym.
43. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 42, znamienne tym, że poliol poliestrowy jest modyfikowany za pomocą co najmniej jednego kwasu monokarboksylowego, wybranego z grupy złożonej z nasyconych lub nienasyconych, izolowanych lub połączonych, liniowych lub rozgałęzionych kwasów tłuszczowych oraz kwasu benzoesowego lub kwasu krotonowego.
44. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 43, znamienne tym, że kwas tłuszczowy ma 5-22 atomów węgla i jest zwłaszcza kwasem linolowym, oleinowym, sojowym kwasem tłuszczowym, kwasem izononanowym lub kwasem izostearynowym.
45. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 30, znamienne tym, że czynnikiem sieciującym jest żywica aminowa lub poliizocyjanian.
46. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 45, znamienne tym, że żywicą aminową jest żywica melaminowa.
47. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 45, znamienne tym, że poliizocyjanian jest wybrany z grupy zawierającej 1-3-bis(1-izocyjaniano-1-metyloetylo)benzen (TMXDI, diizocyjanian m-tetrametyloksylenowy), (diizocyjanian 4,4'-dicykloheksylometanowy, Desmodur W), diizocyjanian izoforonowy (IPDI, 3,5,5-trimetylo-1-izocyjaniano-3-izocyjanianometylocykloheksan) oraz 2,4,6-triokso-1,3,5-tris(6-izocyjanianoheksylo)heksahydro-1,3,5-triazyna (Desmodur N3300).
48. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 45 albo 47, znamienne tym, że poliizocyjanian jest modyfikowany hydrofilowo.
49. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 30, znamienne tym, że stopień neutralizacji poliolu poliestrowego podczas całego procesu wytwarzania wynosi 30-100%, zwłaszcza 50-80%.
50. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 30, znamienne tym, że polimeryzacja jest prowadzana w emulsji przy zastosowaniu dyspergatora z dyszą strumieniową lub emulgatora ze strumieniem wodnym.
51. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 30, znamienne tym, że polimeryzacja jest polimeryzacją redoks przy zastosowaniu kwasu askorbinowego, siarczanu żelaza (II) i co najmniej jednego wodoronadtlenku.
52. Polimerowe mikrocząstki według zastrz. 30, znamienne tym, że są konwertowane do postaci bezwodnej.
53. Zastosowanie polimerowych mikrocząstek zdyspergowanych w fazie wodnej jak opisano w zastrz. 30 do 52 do wodnych lub zawierających rozpuszczalnik formuł powlekających.
54. Zastosowanie polimerowych mikrocząstek według zastrz. 53 do wodnych lub zawierających rozpuszczalnik lakierów podstawowych, podstawowych lakierów dekoracyjnych lub lakierów bezbarwnych w przemyśle samochodowym.
55. Zastosowanie polimerowych mikrocząstek według zastrz. 53, albo 54 do wodnych lub zawierających rozpuszczalnik formuł pigmentowych.
PL351144A 1999-04-21 2000-04-20 Polimerowe mikrocząstki i ich zastosowanie PL199178B1 (pl)

Applications Claiming Priority (4)

Application Number Priority Date Filing Date Title
DE1999118134 DE19918134A1 (de) 1999-04-21 1999-04-21 Polymer
DE1999118135 DE19918135A1 (de) 1999-04-21 1999-04-21 Polymer
DE1999118132 DE19918132A1 (de) 1999-04-21 1999-04-21 Polymer
PCT/DE2000/001263 WO2000063266A2 (de) 1999-04-21 2000-04-20 Polymer

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL351144A1 PL351144A1 (en) 2003-03-24
PL199178B1 true PL199178B1 (pl) 2008-08-29

Family

ID=27219101

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL351144A PL199178B1 (pl) 1999-04-21 2000-04-20 Polimerowe mikrocząstki i ich zastosowanie

Country Status (17)

Country Link
US (1) US6538059B1 (pl)
EP (1) EP1173491B1 (pl)
JP (1) JP2002542351A (pl)
KR (1) KR20020012180A (pl)
CN (1) CN1357015A (pl)
AT (1) ATE255608T1 (pl)
AU (1) AU5207500A (pl)
BR (1) BR0009915A (pl)
CA (1) CA2370350A1 (pl)
CZ (1) CZ20013783A3 (pl)
DE (1) DE50004651D1 (pl)
EA (1) EA200101056A1 (pl)
ES (1) ES2211552T3 (pl)
MX (1) MXPA01010685A (pl)
PL (1) PL199178B1 (pl)
PT (1) PT1173491E (pl)
WO (1) WO2000063266A2 (pl)

Families Citing this family (53)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
PT1185568E (pt) * 1999-04-21 2003-04-30 Ppg Ind Lacke Gmbh Polimeros
ATE360664T1 (de) * 1999-10-21 2007-05-15 Daiso Co Ltd Vernetzungsmittel auf basis einer polyallyletherverbindung
US20030031675A1 (en) 2000-06-06 2003-02-13 Mikesell Glen E. B7-related nucleic acids and polypeptides useful for immunomodulation
DE10119330A1 (de) * 2001-04-19 2002-10-24 Basf Ag Verfahren zur Herstellung einer wässrigen Polymerdispersion durch radikalische wässrige Emulsionspolymerisation mit einer kontinuierlich hergestellten wässrigen Monomerenemulsion
US7550206B2 (en) 2002-10-14 2009-06-23 Bollig & Kemper Gmbh & Co. Kg Phosphonic acid-modified microgel dispersion
AU2003281950A1 (en) * 2002-10-14 2004-05-04 Bollig And Kemper Gmbh And Co. Kg Emulsifier-free microgel
DE10336770A1 (de) * 2003-08-08 2005-03-10 Bollig & Kemper Gmbh & Co Kg Phosphonsäuremodifizierte Mikrogeldispersion
US20040161538A1 (en) * 2003-02-10 2004-08-19 Angelika Boehme Coating agents and a process for the preparation of multi-layer coatings
JP2006257192A (ja) * 2005-03-16 2006-09-28 Sumitomo Chemical Co Ltd 水性エマルジョン及びその製造方法
JP4872247B2 (ja) * 2005-06-16 2012-02-08 Basfコーティングスジャパン株式会社 熱硬化性塗料組成物
US8143341B2 (en) * 2006-03-29 2012-03-27 Ppg Industries Ohio, Inc Aqueous coating compositions
US20070244258A1 (en) * 2006-03-29 2007-10-18 Shanti Swarup Clear coating compositions with improved scratch resistance
DE102006053776A1 (de) 2006-11-15 2008-05-21 Basf Coatings Ag Lösemittelhaltige, pigmentierte Beschichtungsmittel und ihre Verwendung zur Herstellung von Mehrschichtlackierungen sowie Verfahren zur Verbesserung des Flops von effektgebenden Lackierungen
MX2009005840A (es) 2006-12-04 2009-06-16 Du Pont Composicion de revestimiento de poliol acrilico.
US20090269577A1 (en) * 2008-04-24 2009-10-29 Ppg Industries Ohio, Inc. Waterborne anti-chip primer coating composition
US8822584B2 (en) 2008-05-06 2014-09-02 Metabolix, Inc. Biodegradable polyester blends
US20100055467A1 (en) * 2008-09-02 2010-03-04 Ppg Industries Ohio, Inc. Coating compositions comprising the reaction product of a biomass derived polyol and a lactide
US20100055483A1 (en) * 2008-09-02 2010-03-04 Ppg Industries Ohio, Inc. Biomass derived radiation curable liquid coatings
US9650540B2 (en) * 2008-09-02 2017-05-16 Ppg Industries Ohio, Inc. Radiation curable coating compositions comprising a lactide reaction product
US8614286B2 (en) * 2008-09-02 2013-12-24 Ppg Industries Ohio, Inc. Biomass derived radiation curable liquid coatings
US20100055468A1 (en) * 2008-09-02 2010-03-04 Ppg Industries Ohio, Inc. Radiation curable coating compositions comprising a lactide reaction product
US20100055471A1 (en) * 2008-09-02 2010-03-04 Ppg Industries Ohio, Inc. Waterborne polyurethane dispersion comprising biomass derived polyol and coatings comprising same
US8076001B2 (en) * 2008-09-02 2011-12-13 Ppg Industries Ohio, Inc Crosslinked coatings comprising lactide
DE102009018217A1 (de) 2009-04-21 2010-11-11 Basf Coatings Ag Wasserfreie High-Solid-Basislacke, ihre Herstellung und ihre Verwendung zur Herstellung von Mehrschichtlackierungen, sowie Mehrschichtlackierungen enthaltend eine Basislackierung aus einem wasserfreien High-Solid-Basislack
DE102009018216A1 (de) 2009-04-21 2010-10-28 Basf Coatings Ag Mehrschichtlackierung, ein Verfahren zu ihrer Herstellung und ihre Verwendung
DE102009018249A1 (de) 2009-04-21 2010-11-11 Basf Coatings Ag Mehrschicht-Beschichtung, deren Herstellung und Verwendung zur Verklebung von Glasscheiben
DE102009060803A1 (de) 2009-12-31 2011-07-07 BASF Coatings GmbH, 48165 Wasserfreie Zusammensetzung als Beschichtungsmittel für Funktionsschichten einer Mehrschichtlackierung
EP2598581B1 (en) 2010-07-27 2016-09-07 Coatings Foreign IP Co. LLC Waterborne base coat compositions having a special-effect color
CN101974132B (zh) * 2010-10-22 2012-10-03 南京长江涂料有限公司 基于改性丙烯酸树脂的高丰满度、高固体份常温快干汽车漆
US9127125B2 (en) 2010-12-20 2015-09-08 Basf Se Process for preparing polyurethane-polyacrylate hybrid dispersions
CN102276976B (zh) * 2011-05-27 2016-05-25 中国人民解放军军械工程学院 一种多孔聚氨酯-聚丙烯酸/丙烯酰胺恒湿材料
CA2859861A1 (en) * 2011-12-22 2013-06-27 Bayer Intellectual Property Gmbh Aqueous polyacrylate copolymer dispersions with high oh group content
MX370235B (es) 2012-02-28 2019-12-06 Basf Coatings Gmbh Material de recubrimiento pigmentado y metodo para producir un recubrimiento de capas multiples utilizando el material de recubrimiento pigmentado.
CN109054254B (zh) 2012-08-17 2021-02-02 Cj第一制糖株式会社 用于聚合物共混物的生物基橡胶改性剂
JP6271276B2 (ja) * 2014-02-06 2018-01-31 三菱ケミカル株式会社 重合体粒子、重合体分散液、水性被覆材および塗装物
WO2014126209A1 (ja) * 2013-02-14 2014-08-21 三菱レイヨン株式会社 重合体粒子、重合体分散液およびその製造方法、重合体分散液から得られる被覆材および塗装物
EP3004225A1 (en) 2013-05-30 2016-04-13 Metabolix, Inc. Recyclate blends
KR102136056B1 (ko) 2013-07-17 2020-07-21 바스프 코팅스 게엠베하 혼합 중합물의 수성 분산액
WO2015090811A1 (de) * 2013-12-18 2015-06-25 Basf Coatings Gmbh Pigmentpasten enthaltend eine wässrige dispersion eines mischpolymerisats
RU2675915C1 (ru) * 2013-12-18 2018-12-25 БАСФ Коатингс ГмбХ Способ получения многослойной красочной системы
EP3122817B1 (en) 2014-03-27 2020-07-29 CJ CheilJedang Corporation Highly filled polymer systems
EP3227351B1 (de) 2014-12-02 2019-11-06 BASF Coatings GmbH Copolymer und pigmentierte beschichtungsmittel enthaltend das copolymer
CA2968610A1 (en) 2014-12-02 2016-06-09 Basf Coatings Gmbh Pigmented coating agent and coatings produced therefrom
US9522976B2 (en) 2015-03-20 2016-12-20 Resinate Materials Group, Inc. Cycloaliphatic polyester polyols from thermoplastic polyesters
CN106609055A (zh) * 2015-10-26 2017-05-03 天津市新丽华色材有限责任公司 一种烤漆
MX2018013654A (es) 2016-05-13 2019-03-21 Dow Global Technologies Llc Composicion de recubrimiento acuosa y metodo para su preparacion.
EP3800212B1 (en) * 2016-12-12 2024-04-10 PPG Industries Ohio, Inc. An acrylic polyester resin and an aqueous coating composition containing the same
JP6953867B2 (ja) * 2017-07-28 2021-10-27 テクノUmg株式会社 複合ゴム質重合体、グラフト共重合体および熱可塑性樹脂組成物
JP7114903B2 (ja) * 2018-01-16 2022-08-09 三菱ケミカル株式会社 水性樹脂分散体含有混合物及び塗装物
US12258485B2 (en) * 2018-07-25 2025-03-25 Ppg Industries Ohio, Inc. Acrylic polyester resin and an aqueous or powder coating composition containing the same
EP3702423A1 (en) 2019-02-26 2020-09-02 Allnex Netherlands B.V. A coating system for rma crosslinkable coating compositions
EP4209550B1 (en) * 2020-09-01 2025-08-13 DIC Corporation Aqueous resin composition and adhesive
MX2023014706A (es) 2021-07-06 2024-01-15 Allnex Austria Gmbh Dispersion acuosa hibrida de polimero de poliuretano-vinilo.

Family Cites Families (11)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
DE3627860A1 (de) 1986-08-16 1988-02-18 Basf Lacke & Farben Waessriges ueberzugsmittel, verfahren zu seiner herstellung sowie seine verwendung zur beschichtung von dosen
JP2634167B2 (ja) 1987-05-20 1997-07-23 日本ペイント株式会社 水性塗料組成物
EP0353797A1 (en) * 1988-06-30 1990-02-07 Akzo N.V. A functionalized polyurethane which can be used to prepare aqueous dispersions of polymer hibrids
DE4010176A1 (de) 1990-03-30 1991-10-02 Basf Lacke & Farben Verfahren zur herstellung einer mehrschichtigen lackierung und waessriger lack
US5308890A (en) 1993-02-26 1994-05-03 Rohm And Haas Company Emulsion polymer blend of a multi-stage latex and a non-film forming latex
DE4419216C1 (de) 1994-06-01 1995-08-31 Bollig & Kemper Wäßrige Überzugsmittel und deren Verwendung
DE19504015C2 (de) * 1995-02-07 1998-08-13 Bollig & Kemper Mikrogel
DE19526921A1 (de) * 1995-07-24 1997-01-30 Bayer Ag Niedrigviskose Polymerpolyole, ein Verfahren zu ihrer Herstellung sowie ihre Verwendung zur Herstellung von Polyurethanschaumstoffen
DE19544737C1 (de) 1995-12-01 1996-12-12 Synthopol Chemie Dr Koch Bindemittel auf Polyester-Acrylatbasis, Verfahren zu dessen Herstellung und seine Verwendung
AT405518B (de) 1997-08-07 1999-09-27 Vianova Kunstharz Ag Neue acrylatpolymerisate, deren grundlage polyesterharze oder polyester-oligomere sind, deren herstellung und verwendung in beschichtungsmitteln
DE19837062A1 (de) * 1998-08-17 2000-02-24 Bayer Ag Wäßrige Beschichtungsmittel, dessen Herstellung und Verwendung für Einbrennlacke

Also Published As

Publication number Publication date
CZ20013783A3 (en) 2002-09-11
EP1173491A2 (de) 2002-01-23
CA2370350A1 (en) 2000-10-26
WO2000063266A3 (de) 2001-07-19
EP1173491B1 (de) 2003-12-03
US6538059B1 (en) 2003-03-25
CN1357015A (zh) 2002-07-03
BR0009915A (pt) 2002-01-08
WO2000063266A2 (de) 2000-10-26
MXPA01010685A (es) 2004-03-19
JP2002542351A (ja) 2002-12-10
ATE255608T1 (de) 2003-12-15
PL351144A1 (en) 2003-03-24
KR20020012180A (ko) 2002-02-15
AU5207500A (en) 2000-11-02
ES2211552T3 (es) 2004-07-16
PT1173491E (pt) 2004-04-30
EA200101056A1 (ru) 2002-06-27
DE50004651D1 (en) 2004-01-15

Similar Documents

Publication Publication Date Title
PL199178B1 (pl) Polimerowe mikrocząstki i ich zastosowanie
US6770702B1 (en) Polymer
CA1287935C (en) Aqueous coating compound, process for its preparation and its use
CA2016097C (en) Waterborne coating compositions for automotive applications
US5011881A (en) Aqueous thermoplastic coating composition for plastics materials and coating method using same
US6025031A (en) Coating agent consisting of at least 3 components
JP2002532235A (ja) 基板上に複合塗装を形成する方法
EP1054931A1 (en) Low temperature cure waterborne coating compositions having improved appearance and humidity resistance and methods for coating substrates
CZ149493A3 (en) Aqueous coating composition, process for preparing and use thereof
US5401795A (en) Water-based physically drying coating agents, manufacture and use thereof
WO2016040087A1 (en) Methods and compositions for coating substrates
US5281468A (en) Process for the preparation of a multilayer protective and/or decorative coating
CA1329303C (en) Process for the production of a multi-layered coating, aqueous coating compositions, water-dilutable polyacrylate resins and process for the preparation of water-dilutable polyacrylate resins
JP3995156B2 (ja) 構造粘性の、有機溶剤及び外部乳化剤不含の粉末クリヤーコートスラリー、その製造方法及びその使用
EP0879255A1 (de) Bindemittel fur lacke auf polyurethanbasis
JP4326690B2 (ja) 多層の被覆の製造方法
US5514746A (en) Process for the production of a multicoat coating, aqueous coating compositions, water-thinnable poly-acrylate resins and process for the preparation of water-thinnable polyacrylate resins
US5985369A (en) Coating methods and coating compounds using polybutenes
JPH0726205A (ja) 乳化剤を含まないコーティング剤、その製造および使用
US7550206B2 (en) Phosphonic acid-modified microgel dispersion
US20060211813A1 (en) Phosphonic acid-modified microgel dispersion
JP3828255B2 (ja) 水性塗料組成物及びこれを用いた塗装仕上げ方法
JP2002538263A (ja) 塗料および多層ラッカーコーティングにおけるその使用
DE19918132A1 (de) Polymer
DE19918134A1 (de) Polymer

Legal Events

Date Code Title Description
LAPS Decisions on the lapse of the protection rights

Effective date: 20110420